Καρλ Πόλατσεκ 1934 - 2014: Ένας χρόνος χωρίς έναν ταξιδευτή των Ιδεών


Στις 6 Μαρτίου 2014 έφυγε από την ζωή σε ηλικία 80 ετών, ύστερα από πολύμηνη περιπέτεια της υγείας του σε αυστριακό νοσοκομείο, ένας σπουδαίος άνθρωπος και ξεχωριστός φιλέλληνας, ο Αυστριακός Καρλ Πόλατσεκ. Γεννημένος το 1934 στην Βιέννη, ο Καρλ στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια για την πατρίδα του ακολούθησε από νωρίς τις σπουδές στις τεχνικές επιστήμες και εργάστηκε σε νεαρά ηλικία ως Ηλεκτρολόγος στο Εμπορικό ναυτικό της Νορβηγίας.

Με την εργατική του αυτή πορεία γνώρισε τον Κόσμο και τον Πολιτισμό Λαών και Ηπείρων, φροντίζοντας μάλιστα να μελετά συνεχώς, να αυτομορφώνεται και να καλλιεργεί δημιουργικά  την προσέγγιση της Ιστορίας και της Πολιτικής.
Μία από τις ευχάριστες μορφωτικές ασχολίες του ήταν η Ελληνική Μυθολογία και ιστορία, κάτι που μαρτυρά και το πλήθος των βιβλίων (σε αγγλικά, γερμανικά και νορβηγικά) που είχε στην βιβλιοθήκη του για τους τομείς αυτούς. Σε αυτές διείδε τα αληθινά θεμέλια της Ευρώπης και του Πολιτισμού της. Το 1961 επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα με το πλοίο του και το πρώτο που έκανε ήταν να επισκεφτεί την Ακρόπολη των Αθηνών και τα άλλα μνημεία των Ελλήνων.

Μετά την συνταξιοδότηση του ασχολήθηκε με την πολιτική δράση, με έμφαση την Ευρώπη των Εθνών, κάτι που διαφαινόταν στο πλήθος των δημοσιεύσεων του σε εφημερίδες και περιοδικά. Αυτή του η δράση του αντιμετώπισε  διώξεις των Ιδεών του από το ελεγχόμενο από τους σιωνιστές κατεστημένο στην κεντρική Ευρώπη, που επέβαλε την δικτατορία της Πολιτικής Ορθότητος. Ομιλούσε άριστα την νορβηγική και την αγγλική(πέραν της μητρικής του) και έτσι ήλθε σε επαφή με πληθώρα Κινημάτων σε όλη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο, που τον αντιμετώπιζαν με σεβασμό και διέβλεπαν στα γραπτά του την καθαρότητα της σκέψης ενός αληθινού στοχαστή.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε επιλέξει την Ελλάδα και δη την Πελοπόννησο ως τόπο διαμονής του, όπως χιλιάδες ομοεθνείς του, όπου συνέχιζε την επικοινωνία με Ευρωπαίους αγωνιστές του Πολιτισμού της Ευρώπης μέσα από άρθρα και συμβουλές. Σε αυτά προέβαλε  τα σπουδαία διδάγματα της Ελληνικής Σκέψης,  της Φιλοσοφίας και της  Ιστορίας, που τις θεωρούσε ως έναν αληθινό θησαυρό για την θεμελίωση της Ευρωπαϊκής ταυτότητας του 21ου αιώνα. Παρά την ηλικία του, δεν κουραζόταν να γράφει και να συμβουλεύει νέους από πολλές χώρες  και να μεταδίδει ενθουσιασμό για την ανάγκη ενός πανευρωπαϊκού αγώνα, που θα διασώζει την επιβίωση και την πρόοδο της Φυλής και των Παραδόσεων.

Όσοι τον γνώρισαν, έβλεπαν σε αυτόν έναν αληθινά  σοφό και τον ζωντανό αγωνιστή ενός Πολιτισμού που κινδυνεύει σήμερα από την επιβολή μιας εχθρικής κουλτούρας, ενός σχεδίου κατοχής της Ευρώπης από δυνάμεις σκοτεινές και εξωευρωπαϊκές. Και αυτόν τον Καρλ Πόλατσεκ θυμόμαστε όσοι είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε και να ανταλλάξουμε σκέψεις και ιδέες. Μία μορφή από αυτές που μάχονται για το Πνεύμα με  όπλο την Αλήθεια και τον Πολιτισμό των Αξιών, μια μορφή βγαλμένη από την Ελληνική διαδρομή των Ιδεών και από την  φυλετική συνείδηση της Ευρώπης των Εθνών.
Ένας ακούραστος  ταξιδευτής της Ευρωπαϊκής Ιδέας, που πέρασε μέγα μέρος της ζωής του σε ταξίδια σε Ωκεανούς και Πολιτισμούς, πέρασε πλέον στην αιωνιότητα.

Καρλ Πόλατσεκ!

Πάντα παρών!

Πάντα δίπλα μας για μία Ευρώπη των Εθνών! 


Αφισοκόλληση στην μνήμη του Μίκη Μάντακα.



για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ 

Κοιτώντας τα γουρούνια στα μάτια.


του Wolverine

Αναρωτιούνται οι αντιφασίστες νεομπολσεβίκοι αν η σύγχρονη πραιτοριανή αστυνομία είναι «ναζισμός» ή «φασισμός». Αρνούνται να καταλάβουν λόγω εμμονής βέβαια ότι το κλίμα κρατικής επιβολής και δίωξης, το καθιερωμένο και εθιμοτυπικό ρουφιανιλίκι της ελληνόφωνης κοινωνίας που καλεί σε επίσημο κάρφωμα μέσω του Mega για την «Αγγελική» αλλά και για την κάθε Αγγελική της διπλανής πόρτας η οποία με τη σειρά της αμφισβητεί το καθεστώς είτε με την φωνή της είτε με το «καλάς», αυτή η ένστολη φρουρά με τα καλογυαλισμένα MP-5 και τις κουκούλες των ΕΚΑΜ δεν είναι τίποτε άλλο παρά πλέρια δημοκρατία. Άμεση δημοκρατία, 100% δημοκρατία και μάλιστα άκρως αντιφασιστική. Γέννημα θρέμμα της εξουσίας που διαφεντεύει τον τόπο από τον θάνατο του Καποδίστρια και μετά, νόθο παιδί του Πολυτεχνείου και εγγόνι του παρακράτους που εξέθρεψε το σχέδιο Μάρσαλ.




Ποιος την ίδρυσε αλήθεια την σύγχρονη δημοκρατική αστυνομία; Ο σκατόψυχος μητραλοίας «εθνάρχης» αυτός που έχει γίνει σύμβολο και εικόνισμα από τον καιροσκοπικό ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την μασονική Καραμανλική δεξιά και ένα κομμάτι της ακροδεξιάς τύπου Καρατζαφέρη. Αυτός την εξόπλισε πρώτος με υποπολυβόλα και τεθωρακισμένα, το ΜΠΑΤΣΟΚ προμήθευσε τα ένστολα γουρούνια με χημικά και τους διέταξε μέχρι και να ξεφουσκώνουν τα λάστιχα των αγροτών στις κινητοποιήσεις, ο Σαμαράς τους ονόμασε και επίσημα ως δεξί χέρι του καθεστώτος και ο Σημίτης τους προμήθευσε για πρώτη φόρα Ισραηλινή «τεχνογνωσία» καταστολής και θανάτου. Την αφορμή για να γράψω τα παραπάνω μου την έδωσε μια γρήγορη πρωινή ματιά στο φερέφωνο του ΣΥΡΙΖΑ την γνωστή ΑΥΓΗ που υπερασπίζεται με πάθος κάθε τι αντεθνικό αλλά ξέρει ως καλή απόφοιτη του λενινισμού να προβάλλει κατά καιρούς το αηδιαστικό πρόσωπο της δημοκρατικής ένστολης εξουσίας αφού πρέπει κάπως να δικαιολογήσει στις συνιστώσες της, την νόστιμη πίτα της εξουσίας που μπουκώνει ο Κορωνάκης και ο Τσίπρας και τα χιλιάδες ευρώ από τους φόρους  μας που σπαταλούνται σε μερσεντές και γεύματα για τον «λιτό» Βαρουφάκη. 

Έξυπνοι οι νεομπολσεβίκοι και δεν αμφιβάλλω για αυτό. Παρόλο που θήτευσαν στο σφαγείο του μπολσεβικισμού επί χρόνια και τιμούσαν τον Πολ Ποτ και τον Χότζα πριν αποχωρήσουν μαζικά για το καταγώγειο της ευρωαριστεράς, παρόλο που χειροκροτούσαν οι παλαιότεροι εξ αυτών με μανία τις εισβολές των Σοβιετικών σε Πολωνία, Ανατολική Γερμανία και Ουγγαρία, παρόλο που σιώπησαν επί χρόνια στην πρόσφατη σφαγή της Λιβύης και της Συρίας από τους τζιχαντιστές που έχει συνοδοιπόρους σήμερα ο Κωνσταντίνου και κυμάτιζε μαζί τους έναν καιρό και την σημαία του Ισλαμικού κράτους στο Σύνταγμα, επιλέγουν σε μια επίδειξη καίριας πληροφόρησης να φέρνουν στην επιφάνεια δείγματα γραφής της «ελληνικής» αστυνομίας που λατρεύει ο μέσος νέο Χρυσαυγίτης  και η παρέα του αλλά προσασπίζεται και της κλείνει πονηρά το μάτι και ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος διατηρεί μάλιστα συνδικαλιστικό όργανο μέσα στα σπλάχνα της ενώ έσπευσε να την καθησυχάσει για τις προθέσεις της νέας κυβέρνησης μετά την 25η Ιανουαρίου.

Διαβάστε λοιπόν εδώ και ξεράστε ελεύθερα για την ποιότητα αυτών που υποτίθεται ότι μας προστατεύουν.


«…Η Μιρέλα κατάγεται από το Περού, πολιτογραφημένη Ελληνίδα, μητέρα δύο ανήλικων παιδιών που έχουν γεννηθεί στη χώρα μας, εργαζόμενη στην καθαριότητα στον Δήμο Π. Φαλήρου και εθελόντρια σε δομές αλληλεγγύης, καταγγέλλει στην "Α" της Κυριακής τα όσα πέρασε στις 7 Φεβρουαρίου. Προσαγωγή για... 1,20 ευρώ Όλα ξεκίνησαν όταν η Μιρέλα μαζί με την πεντάχρονη κόρη της επιβιβάστηκε στο τρόλεϊ της γραμμής Φάληρο - Δραπετσώνα. "Είχα εισιτήριο, που όμως είχε λήξει λίγη ώρα πριν, γιατί καθυστέρησε η γραμμή" διευκρινίζει. Επρόκειτο, μάλιστα, να ανανεώσει την κάρτα απεριορίστων διαδρομών την ίδια μέρα. Όταν μπήκαν οι τρεις ελεγκτές -μόνο σε δύο αναφέρεται η αναφορά των αστυνομικών- προσπάθησε να τους εξηγήσει. Η απάντηση που έλαβε ήταν "στ' αρχίδια μου". Ωστόσο, σημειώνει ότι προθυμοποιήθηκε να της κόψουν κλήση και να πληρώσει το πρόστιμο στα κεντρικά της ΕΘΕΛ. "Θέλουμε μετρητά", της απάντησαν. Ακόμη και τότε ζήτησε να τη συνοδεύσει ένας εκ των ελεγκτών σε ΑΤΜ για να σηκώσει λεφτά. Μάταια. Στην προσπάθειά της να μιλήσει στον άλλον ελεγκτή, της έκλεισαν τον δρόμο. Τότε αυτός κάλεσε την αστυνομία λέγοντας πως τους έχει χτυπήσει μια "ξένη" με την πατερίτσα της και τους εξυβρίζει. Σημειώνεται ότι θα πήγαινε για φυσιοθεραπείες λόγω μηνίσκου, ενώ έχει και πρόβλημα με την καρδιά της. "Όταν είδα το περιπολικό και τις μηχανές ΔΙΑΣ, ανακουφίστηκα γιατί θεώρησα ότι θα τελειώσει αυτή η ιστορία" εξομολογείται. "Ήμουν ταραγμένη και το παιδί έκλαιγε και τους ζήτησα να κάτσω στο παγκάκι να ηρεμήσω και να τους εξηγήσω, όμως οι ελεγκτές επέμεναν πάρα πολύ", λέει. Εκείνοι αρνήθηκαν. Όπως καταγγέλλει, οι αστυνομικοί της άρπαξαν το παιδί από τα χέρια και το έδωσαν στον ελεγκτή. Η Μιρέλα ξέσπασε. "Εσύ τι θα έκανες αν σου άρπαζαν το παιδί από τα χέρια;" ρωτάει βουρκωμένη. Τότε, σύμφωνα με τη μαρτυρία της, 5-6 αστυνομικοί την πέταξαν κάτω και την ακινητοποίησαν για να της περάσουν χειροπέδες. "Ένας έβαλε το γόνατό του στο κεφάλι μου ενώ φώναζα ότι έχω μηνίσκο και πρόβλημα με την καρδιά" λέει, ενώ φώναζε πως θέλει το παιδί της. Προσαγωγή για εξακρίβωση. Δεν μίλησε κανείς ... "Κανείς από τους περαστικούς δεν μίλησε. Τι είναι αυτό; Χούντα; Ναζισμός;" αναρωτιέται. Αμέσως ζήτησε να πάρει τηλέφωνο τον σύντροφό της, τον δικηγόρο της και την πρεσβεία της, όμως οι αστυνομικοί το αρνήθηκαν όπως καταγγέλλει. Στο περιπολικό, ενώ φορούσε χειροπέδες, προσπαθούσε να ηρεμήσει τη μικρή της κόρη μιλώντας στα Ισπανικά. "Γαμώ το Χριστό σου, τη χώρα σου, τη θρησκεία σου" ήταν η αντίδραση του αστυνομικού. Ο εφιάλτης στο Α.Τ. Το μαρτύριο έμελλε να ξεκινήσει στο Αστυνομικό Τμήμα Καλλίπολης. "Δεν μου έδιναν την πατερίτσα" αναφέρει. "Έχω λεφτά να σας το πληρώσω το εισιτήριο, ρε παιδιά, σας παρακαλώ αφήστε με ελεύθερη, μην το κάνετε τέτοιο θέμα μπροστά στο παιδί μου", τους είπε. Τότε, όπως καταγγέλλει, της ξαναπήραν την πεντάχρονη κόρη της και την έδωσαν σε μια γυναίκα αστυνομικό. Έμεινε μόνη της με 8 αστυνομικούς. "Για μια εξακρίβωση χρειάζονται τόσα άτομα;" τους ρώτησε, ενώ γελούσαν και έβριζαν, ενώ της αρνήθηκαν να πάρει τηλέφωνο. Μάλιστα, σύμφωνα με τη Μιρέλα, τη βιντεοσκοπούσαν με κινητό. "Από Άγιο Δομήνικο είσαι;" την ρώτησε ένας. "Θέλω το παιδί μου και τον δικηγόρο μου" φώναζε. Οι σεξιστικές και ρατσιστικές ερωτήσεις συνεχίστηκαν: "Δουλεύεις στη Νοταρά; Παίρνεις πίπες; Ο άντρας σου ο ναυτικός σε μάζεψε από κάνα λιμάνι;". Στη συνέχεια, όπως καταγγέλλει, την πέταξαν ξανά κάτω και την ακινητοποίησαν. "Αγκάλιασα την τσάντα μου για να μην μου την πάρουν. Θα έδινα στοιχεία μόνο με τον δικηγόρο μου παρόντα". "Με είχαν ξαπλωμένη κάτω και μου ξαναέβαλαν χειροπέδες, στραβά στα χέρια μου. Φοβήθηκα ότι θα με βιάσουν και γι' αυτό φώναξα ότι έχω AIDS". Αφού της πήραν την τσάντα, πέταξαν όλα της τα πράγματα έξω. "Είχα τρομοκρατηθεί. Άκουσαν μόνο την εκδοχή των ελεγκτών, χωρίς κανείς να ρωτήσει τη δική μου". Μάλιστα, καταγγέλλει ότι από τα πράγματά της πήραν την κλήση και ο ένας ελεγκτής έγραψε πάνω ότι τους χτύπησε και τους εξύβρισε."Αν τους ξυλοκόπησα όπως λένε, γιατί δεν μου έκαναν μήνυση; Είχα τόση δύναμη; Με μια πατερίτσα, μία τσάντα δική μου και μία της κόρης μου;" σχολιάζει. Στη συνέχεια, σύμφωνα με τη μαρτυρία της, έδεσαν σφιχτά τα πόδια της με πλαστικό δεματικό (tire up) και της είπαν να σηκωθεί και να πάει στο κρατητήριο. "Προχώρα καριόλα" της φώναξαν και, αφού την τράβηξαν, την πέταξαν μέσα. "Τους παρακάλεσα για νερό, δεν μου έδωσαν" μου λέει. "Δεν με άφησαν να πάω ούτε τουαλέτα. Κατούρησα πάνω μου. Φώναζα ότι θέλω το παιδί μου και έκλαιγα. Άρχισα να τραγουδάω παιδικά τραγούδια για να με ακούει και να ηρεμεί" περιγράφει. Οι αστυνομικοί γελούσαν και έβριζαν. "Μη φωνάζεις γιατί θα σε γυρίσω ανάποδα και θα σε γαμήσουμε" την απειλούσαν. Για καλή της τύχη, πήρε τηλέφωνο ο σύντροφός της και ο αστυνομικός του είπε να έρθει στο τμήμα. Εκεί του παρουσίασαν τη δική τους εκδοχή και άρχισαν να ρωτάνε αν η Μιρέλα έχει ψυχολογικά προβλήματα, εάν πίνει ή εάν παίρνει χάπια. Στη συνέχεια την άφησαν να φύγει από το κρατητήριο. "Πήγα στην τουαλέτα και άρχισα να κλαίω" αναφέρει. Ψυχιατρική εξέταση γιατί... έκλαιγε ζητώντας το παιδί της; Ο σύντροφός της και ο δικηγόρος της έφτασαν, ωστόσο οι αστυνομικοί δεν την άφησαν να φύγει, αφού υποστήριξαν ότι πρέπει να περάσει από ψυχίατρο για να διαπιστωθεί εάν είναι επικίνδυνη για τον εαυτό της και τους γύρω της, με προφορική εντολή της εισαγγελίας υπηρεσίας, χωρίς να υπάρχει όμως γραπτή, όπως προβλέπεται από τον κανονισμό, ενώ χρειαζόταν και υπογραφή δύο συγγενών πρώτου βαθμού. Κατά τη διάρκεια της αναμονής για να μεταφερθεί σε ψυχίατρο, καταγγέλλει ότι ένας αστυνομικός την πήρε σε ένα δωμάτιο και της ζήτησε να βγάλει την ταυτότητά της και του γιου της, καθώς και ένα βιβλιάριο τράπεζας και τις προηγούμενες κάρτες συγκοινωνιών. "Κόψτα", την διέταξε ο αστυνομικός λέγοντάς της ότι, εάν δεν το κάνει, θα ξαναπάει στο κρατητήριο "και τώρα που δεν θα έρθει κανείς να σε βρει θα περάσουμε καλά". "Φοβήθηκα και τις έκοψα", λέει δακρυσμένη. "Δεν είσαι Ελληνίδα, δεν γεννήθηκες εδώ, δεν έπρεπε να πάρεις ταυτότητα ούτε εσύ ούτε ο γιος σου", της είπε. Τη μετέφεραν στο Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας, όμως, επειδή δεν υπήρχε έγγραφη εισαγγελική εντολή, ο ψυχίατρος αρνήθηκε αν την εξετάσει. Ακολούθησε το Σισμανόγλειο. Εκεί ο ψυχίατρος, αφού συνομίλησε με τη Μιρέλα, ζήτησε από τους αστυνομικούς σε έντονο τόνο να την αφήσουν, αφού δεν έχει κανένα πρόβλημα …»

Δεκτή η παρατήρηση ότι δεν είναι χρήσιμη η παράθεση ενός κειμένου της καθεστωτικής ΑΥΓΗΣ αλλά που είναι η «εθνικόφρονη» παράταξη να καταγγείλει παρόμοια περιστατικά; Που είναι όλοι αυτοί οι κοινοβουλευτικοί φωστήρες της ακροδεξιάς που μας πουλάνε «αλληλεγγύη» σε τιμή … πατάτας να οργιστούν και να πράξουν πάνω από όλα αφού αύριο στην θέση της μάνας αυτής μπορεί να είναι η αδελφή τους η μάνα τους ακόμη και η γυναίκα τους; Αδιαφορούν πλήρως λοιπόν όπως αδιαφορούν άλλωστε και για τις συνθήκες κράτησης - σε φυλακές μακριά από τον Κορυδαλλό - όπου δεκάδες εθνικιστές νεολαίοι που έτυχε να πιστέψουν στο παραλήρημα του Μιχαλολιάκου κρατούνται με μοναδικά αποδεικτικά στοιχεία την συμμετοχή τους στο κόμμα, τις φωτογραφίες του Κολοκοτρώνη και την κατοχή φυλλαδίων με εθνικιστικό περιεχόμενο.

Αν κάποιοι έχουν να μας πουν σε ένα ντελίριο μισανθρωπισμού ότι καλά της έκαναν της μάνας αυτής επειδή είναι από το Περού … να τους θυμίσουμε την ξένη καταγωγή των γυναικών πολλών εκ των «συναγωνιστών» τους που νομίζουν ότι η περιφορά του συμβόλου που ονομάζεται Μαίανδρος σημαίνει αυτομάτως και ελληνική συμπεριφορά (sic). Σφάλλουν λοιπόν αν νομίζουν κάποιοι ότι Εθνικοσοσιαλισμός σημαίνει τυφλό μίσος για τον διπλανό μας. Οι Εθνικοσοσιαλιστές και οι Φασίστες διαχρονικά το απέδειξαν άλλωστε (π.χ. όταν έκρυβαν τον Λόρκα απο τους Καρλιστές) ότι δεν έχουν ανάγκη να μισούν με αυτοσκοπό το μίσος, διότι το μίσος θολώνει το μυαλό και προσβάλλει πολλές φορές τον οργανισμό, αλλά προασπίζονται μέσω ιδεών και πράξεων και με κάθε κόστος τις Φυλετικές αξίες ακόμη και αν περιβάλλονται από διαφορετικές φυλές που έφεραν οι καπιταλιστές στην Πατρίδα και εκμεταλλεύονται οι δεξιοί και οι αριστεροί από το κρεβάτι τους μέχρι την οικοδομή. 

Με την ευκαιρία να τονίσω ότι σφάλλουν επίσης όσοι νομίζουν ότι η αναγραφή συνθημάτων σε εβραϊκά νεκροταφεία σημαίνει χτύπημα του Σιωνισμού. Απεναντίας σημαίνει προάσπιση καθιερωμένων διαχρονικών τακτικών της Mossad και δεν έχει κανείς το δικαίωμα να τοποθετεί Εθνικοσοσιαλιστικά σύμβολα δίπλα σε προβοκάτσιες ανεγκέφαλων οι οποίες ταυτίζονται με τις τακτικές του εχθρού μας. Ακόμη και η αναγραφή συνθημάτων στην προτομή ενός εχθρού μας όπως ο Φύσσας που μας έταζε μαχαίρι και ούρα (δείγμα της αντιφασιστικής λογικής) είναι λάθος τακτική και βούτυρο στο ψωμί του αντιφασισμού είτε κρατικής είτε παρακρατικής μορφής. Ο Φύσσας που αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα του λούμπεν προλεταριάτου του Πειραιά (υποστηρικτής της πατρώας θρησκείας ενώ σύμφωνα με την μάνα του όταν αφαίρεσε το γένος του Καραϊσκάκη από την ταυτότητα του έκλαιγε … να το οξύμωρο του χαρακτήρα του αντιπάλου) ναι αυτός ο τύπος λοιπόν μας μισούσε με όλη του την καρδιά, είχε τους λόγους του για να το κάνει άλλωστε, ξεχάστηκε από την Πατρίδα δηλητηριάστηκε θανάσιμα από τον κρατικοδίαιτο αντιφασισμό και είναι νεκρός σήμερα λόγω του Ρουπακιά ο οποίος πήρε οδηγίες από απόστρατο της ελ.ας. 

Αναρωτιέμαι η αναγραφή της ΙΕΡΗΣ Σβάστικας στην προτομή του με τον Ελληνικό Εθνικοσοσιαλισμό ποια σχέση μπορεί να έχει άραγε; Καμιά φυσικά όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν κάποιοι γελοίοι που νομίζουν ότι θα κρύψουν τον κομπλεξισμό τους πίσω από λεκτικές φανφάρες και ανούσιες διακηρύξεις. Μήπως υπήρξε Εθνικοσοσιαλιστής ο Ρουπακιάς και δεν το γνωρίζουμε; Αστείο και να το σκεφτεί κανείς. Η Εθνικοσοσιαλιστική υπογραφή στην προτομή του αντιπάλου που ονομαζόταν Φύσσας ... δεν έχει καμιά σχέση με την Εθνικοσοσιαλιστική στάση ζωής και την Αισθητική των ιδεών μας. Κανένα C18 δεν μπορεί να έχει σχέση σήμερα με τον Ελληνικό Εθνικοσοσιαλισμό - τι άλλο θα δούμε άραγε - όσο και αν κάποιοι βαυκαλίζονται για αυτό και προσπαθούν μας πείσουν για το αντίθετο, οι πράξεις τους και το σκεπτικό τους πλήττουν την Ελληνική Εθνικοσοσιαλιστική Ιδέα και τους Συναγωνιστές μας και οι Συναγωνιστές δεν μπορούν όχι απλά να σπαταλούν ούτε ένα δευτερόλεπτο για τις προτομές των αντιπάλων μας αφού οι πραγματικοί μας εχθροί έχουν σάρκα και οστά και δεν είναι από μάρμαρο ή γρανίτη. Μπορεί να φανταστεί κάποιος έναν νοήμονα Γερμανό Εθνικοσοσιαλιστή του μεσοπολέμου να βεβηλώνει τάφο ενός μέλους του «Κόκκινου Μετώπου» στην Γερμανία του ’33 ψάχνοντας το βράδυ στα νεκροταφεία του Βερολίνου ; Αστείο και πάλι.

Από την συμπεριφορά των μπάτσων που απειλούσαν μια ανυπεράσπιστη μάνα με βιασμό (!) επειδή είχε αλλοδαπή καταγωγή και όλα αυτά επειδή δεν πλήρωσε το εισιτήριο του 1.20, από την δολοφονία ενός έλληνα νεολαίου από τον ελεγκτή πριν ελάχιστα χρόνια όπου τον πέταξαν σαν σακί με πατάτες στον δρόμο με αποτέλεσμα να σπάσει τον αυχένα του, από την λογική των μπολσεβίκων να στέλνουν στα ψυχιατρεία τους αντικαθεστωτικούς, από την τακτική των δημοκρατών αντιφασιστών να κλείνουν σε κλουβιά το πνεύμα του Ezra Pound το '45 μέχρι τον Ernst Zundel και τον Horst Mahler το 2015, μέχρι την απροκάλυπτη κτηνώδη βία της εξουσίας, μιας εξουσίας με Ισραηλινή τεχνογνωσία και γραικυλική σφραγίδα ξετυλίγεται η αλυσίδα ενοχής του ελληνικού λαού και των λαών της Ευρώπης που επέλεξαν την απροκάλυπτη ανθρωποφαγία σε μια κοινωνία δημοκρατικών ζόμπι.  Άλλωστε όπου η Δημοκρατία επεμβαίνει η Πατρίδα πεθαίνει! Και αυτό μπορούν να το εκφράσουν μόνο αυτοί που την πολεμούν μέχρι το τέλος!

Γρηγόρης Αυξεντίου (22.02.1928 - 03.03.1957) "Κάθε τρεις του Μάρτη, θα θυμάμαι έναν αντάρτη, που γελούσε στη φωτιά, οι ριπές του σα βιολιά"


Ezra Pound: τα δύο αποσιωπημένα Cantos (LXXII - LXXIII)




Κι ύστερα αποκοιμήθηκα
και στο χαμένο άνεμο ξυπνώντας
είδα και άκουσα,
κι εκείνος που είδα φανερώθηκε καβαλάρης,
και άκουσα :
"Καμίαν εγώ δεν έχω χαρά
τη ράτσα μου βλέποντας να πεθαίνει
μες στη ντροπή και τη λάσπη
Κυβερνημένη απ' τα ψοφίμια
και προδομένη.
Ο Ρούσβελτ, ο Τσώρτσιλ κι ο Ήντεν
μπάρσταρδοι και εβραιούληδες
Φαγάδες όλοι και ψευταράδες
κι ο λαός ηλίθιος
του ήπιαν το αίμα!
Θάνατος που βρέθηκα στη Σαρζάνα
τώρα περιμένω το εγερτήριο.
Είμαι ο Γκουίντο, αυτός που αγάπησες
για το αγέρωχο πνεύμα
και την αγαθή προαίρεση.
Από την Κυπριακή σφαίρα
γνώρισα τη λάμψη
πάντοτε καβαλάρης
(ποτέ ιπποκόμος)
Μέσ' απ' τους δρόμους του Άστεως
που άλλο όνομα είχε
η πόλη του πόνου
(η Φλωρεντία)
διχασμένη διαρκώς
Κατοικημένη από κόσμο ευέξαπτο και επιπόλαιο
τι ράτσα σκλάβων!
Περνώντας απ' το Αρίμνιο
ένα κορίτσι αντάμωσα
με ηθικό ακμαίο
που τραγουδούσε από χαρά
ξετρελαμένο!
Ήταν μια χωριατοπούλα
λιγάκι παχουλή μα ωραία
στην αγκαλιά δυο Γερμανών
και τραγούδαε
τον έρωτα τον ετραγούδαε
καμιάν ανάγκη δεν είχε να ανέβει
στον ουρανό.
Είχε τραβήξει τους Καναδούς
σ' ένα ναρκοπέδιο
εκεί που ήταν ο Ναός
της ωραίας Ιζόττα.
Βάδιζαν ανά τέσσερις ή ανά πέντε
κι εγώ λαίμαργος
ακόμη για έρωτα ήμουν
παρόλα τα χρόνια μου.
Έτσι είναι όλα
τα κορίτσια στη Ρομάνια.
Οι Καναδοί έρχονταν
να "καθαρίσουν" τους Γερμανούς
να ρημάξουν ό,τι απόμεινε
από την πόλη του Ρίμινι
ζήτησαν να τους δείξει το δρόμο
για τη Βία Εμίλια
από ένα κορίτσι,
κορίτσι που είχαν βιάσει
μια στιγμή μόλις πριν ο άθλιος συρφετός.
- Μάλιστα! Μάλιστα! στρατιώτες!
Αυτός είναι ο δρόμος.
Εμπρός, εμπρός
για τη Βία Εμίλια!
Και πήγε κι εκείνη μαζί τους.
Ο αδερφός της είχε ανοίξει
τις τρύπες για τις νάρκες
εκεί προς τη θάλασσα.
Προς τη θάλασσα η κόρη,
λιγάκι παχουλή μα ωραία,
οδήγησε το φανταρομάνι.
Τι γενναία κούκλα! Τι γενναία κουκλίτσα!
Κι όλα τα έδινε σαν ένα χάδι
από έρωτα αγνό,
τι ηρωίδα!
Αψηφούσε το θάνατο
κερδίζοντας το σπάνιο
πεπρωμένο της.
Παχουλή όχι και τόσο
μα έπιασε το στόχο.
Τι λάμψη!
Στην κόλαση ο εχθρός,
νεκροί είκοσι,
νεκρή κι η κόρη
ανάμεσα σ' αυτόν τον άθλιο όχλο,
σώοι και αβλαβείς οι αιχμάλωτοι.
Της κουκλίτσας το ηθικό
ακμαιότατο
τραγούδαε, τραγούδαε
ξετρελαμένη από χαρά,
τραγούδαε ως το τέρμα του δρόμου
που πάει προς τη θάλασσα.
Δόξα της πατρίδας!
Δόξα! Δόξα!
Να πεθαίνεις για την πατρίδα
μες στη Ρομάνια!
Δεν πέθαναν οι νεκροί,
εγώ κατέβηκα
από τον τρίτο ουρανό
για να δω τη Ρομάνια,
να δω τα βουνά
επάνω στην έφοδο
Τι ωραίος χειμώνας!
όταν ψηλά στο βορρά η πατρίδα γεννιέται ξανά,
και τι κορίτσι!
τι κορίτσια,
και τι αγόρια,
ντυμένα στα μαύρα!

Η σφαγή της Βανδέας από τους Γάλλους Διαφωτιστές




Ποιος γνωρίζει τη Βανδέα και τα εγκλήματα εις βάρος των κατοίκων της, που διέπραξαν τα επαναστατικά στρατεύματα των Ροβεσπιέρου, Νταντόν και Μαρά; Είναι η πρώτη γενοκτονία στη σύγχρονη ιστορία και προκαλείται από τους “δημοκράτες” Γάλλους Επαναστάτες. Τη συγκεκριμένη γενοκτονία ακολούθησε η  δεύτερη δολοφονία αυτή της μνήμης των θυμάτων  και η διαστροφή της αλήθειας και της πραγματικότητας, με την κατασυκοφάντηση των αθώων θυμάτων και τη δημιουργία ταμπού γύρω από την αγριότητα των Γάλλων δημοκρατικών επαναστατών - διαφωτιστών

Το χρονικό της εξόντωσης των χιλιάδων κατοίκων της Βανδέας και της ερήμωσης της περιοχής τους.

Η Βανδέα βρίσκεται στη δυτική Γαλλία και έχει ως βόρειο σύνορο της τον ποταμό Λείγηρα (Loire). Κυριότερες πόλεις της είναι η Ναντ και η Σολέ. Αγρότες οι περισσότεροι κάτοικοί της και  Χριστιανοί δεν δέχθηκαν το 1790 την με Διάταγμα βίαιη κατάργηση της Εκκλησίας και των κληρικών της και την αντικατάσταση τους με την Πίστη σ’ ένα απροσδιόριστο Ανώτατο Ον, ή στη Φύση και στους “δημοκράτες” λειτουργούς τους. Τότε κατά χιλιάδες κληρικοί, μοναχοί και μοναχές οδηγήθηκαν στην γκιλοτίνα, ή υποχρεώθηκαν να παραιτηθούν της αγαμίας τους  και να τελέσουν πολιτικό γάμο. Πάνω από 30.000 για να αποφύγουν την ταπείνωση και για να γλιτώσουν τη ζωή τους μετανάστευσαν από τη Γαλλία σε γειτονικές κυρίως χώρες. Οι κάτοικοι της Βανδέας ήσαν επίσης αντίθετοι στην κατάργηση της Βασιλείας και στην εκτέλεση του βασιλιά.

Για να επιβάλουν οι Επαναστάτες τη θέλησή τους στους “αντιδραστικούς” της Βανδέας στις 21 Φεβρουαρίου του 1793 εξέδωσαν διάταγμα, με το οποίο 300.000 άνδρες της υποχρεωτικά στρατολογούνταν στον επαναστατικό στρατό. Αυτοί αντέδρασαν στην επιστράτευσή τους  και τότε ελήφθη η απόφαση να εξαλειφθεί η Βανδέα από τον χάρτη. Ο στρατός των επαναστατών εκστράτευσε εναντίον της και το 1793 έγινε ένας άνισος πόλεμος, που είχε προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα. Της ήττας ακολούθησε αυτό που με σύγχρονους όρους ονομάζεται γενοκτονία, τελική λύση, ολοκαύτωμα και όσα διαπράχθηκαν από το στρατό των επαναστατών ορίζονται ως εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Δεν ήταν μόνο η αγριότητα με την οποία σκότωναν τους “ληστές”, όπως ονόμαζαν τους αγρότες της Βανδέας, οι άνθρωποι των Ροβεσπιέρου και Μαρά. Ήταν και η βάρβαρη συμπεριφορά τους έναντι των αμάχων της περιοχής κάθε ηλικίας. Σκότωσαν παιδιά και γέροντες, βίασαν κοπέλες, άρπαξαν μωρά από τις αγκαλιές των μανάδων τους και τα έσφαξαν με ξιφολόγχες και έπνιξαν στο ποτάμι χιλιάδες αμάχων. Τους έκλειναν σε αμπάρια καϊκιών που τα βύθιζαν, ή τους έβαζαν σε βάρκες, τους πέταγαν στο ποτάμι, και όσους ήξεραν να κολυμπούν τους αποτέλειωναν πυροβολώντας τους, ή κτυπώντας τους με τα κουπιά και με τους υποκόπανους των όπλων τους. 

Από τους ίδιους τους επαναστάτες αξιωματικούς και στρατιώτες περήφανα περιγράφονται οι φρικαλεότητες τους. Πυρπόλησαν σπίτια, πύργους και υποστατικά, έκαψαν λιβάδια, φυτείες και  δάση, γκρέμισαν εκκλησίες, ή τις μετέτρεψαν σε χώρους ποικίλων χρήσεων και σε στρατώνες. Μέχρι εκδορές σωμάτων νεαρών γυναικών έκαμαν και χρησιμοποίησαν το δέρμα τους προς διασκέδαση.

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο στον σύνδεσμο εδώ ...

Η γαλανόλευκη στην Δρέσδη: 15.02.2015 πορεία μνήμης


του Λυκούργου 

Αντιπροσωπεία αυτόνομων συναγωνιστών μετέβη στη μαρτυρική πόλη της Δρέσδης προκειμένου να συμμετάσχει στη καθιερωμένη πορεία μνήμης για τα χιλιάδες θύματα του άμαχου πληθυσμού που προκάλεσε ο ανηλεής  βομβαρδισμός των Συμμάχων  τον  Φεβρουάριο του 1945. Μια πραγματική γενοκτονία ,αφού η συγκεκριμένη πόλη δεν είχε ουσιαστικά καμία στρατηγική σημασία. Η φρικαλέα επίθεση είχε ένα και μόνο σκοπό: Να σκορπίσει τον Θάνατο!


Από τις 16:00 χιλιάδες Γερμανοί  και  Ευρωπαίοι Συναγωνιστές αρχίζουν  να συγκεντρώνονται στη Πλατεία Θεάτρου (Τheaterplatz) με σκοπό να αποτίσουν φόρο τιμής στα θύματα ενός πραγματικού ολοκαυτώματος. Η πόλη της Δρέσδης θυμίζει κυριολεκτικά φρούριο. Σε κάθε μήκος και πλάτος της πόλης υπάρχουν κλούβες και περιπολικά της αστυνομίας.  Πάνοπλοι αστυνομικοί σε πλήρη  ετοιμότητα προκειμένου να αποφευχθούν τυχόν επεισόδια καθότι πλησίον του χώρου της εκδήλωσης πραγματοποιείται «αντισυγκέντρωση» ενός περιφερόμενου θίασου γραφικών «αντιναζί».

Από τη μία πλευρά Περήφανοι Νέοι και Νέες δίνουν το παρών, τιμώντας αθώους ανθρώπους που κάηκαν ζωντανοί  από τους δολοφόνους δημοκράτες αντιφασίστες και από την άλλη … ένας συρφετός  από άθλιες φιγούρες και θλιβερές υπάρξεις που μισούν τον ίδιο τους τον εαυτό. Κάποιοι από αυτούς ενδεχομένως να είχαν και συγγενείς που έγιναν στάχτες κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών  ... Γερμανόφωνοι  που επαίρονται για τον «αντιγερμανισμό» τους, κίναιδοι και λεσβίες των κρατικοδίαιτων ΜΚΟ, γραφικοί πρεζάκηδες, Τούρκοι που ζουν από τα επιδόματα του κράτους αποτελούν το συνονθύλευμα των ... «αντιφασιστών». Ο απόλυτος εκφυλισμός.

Κατά τη διάρκεια της πορείας που ακολουθεί, προκαλούν συνεχώς με χειρονομίες, εριστικά συνθήματα,  άναρθρες υστερικές κραυγές αλλά και με σφυρίχτρες , πάντα υπό την προκλητικότατη ανοχή της αστυνομίας. Κάτι που βέβαια δεν μας εξέπληξε στο ελάχιστο,  η αστυνομία άλλωστε  βρισκόταν εκεί με σκοπό να προστατέψει τα αγαπημένα παιδιά του συστήματος  δηλαδή την γνωστή "antifa".  Αγνοώντας πλήρως τις ελεεινές αυτές υπάρξεις, η πορεία συνεχίζεται  χωρίς φωνές και συνθήματα από τους συμμετέχοντες. Στις τάξεις των Συναγωνιστών επικρατεί  η απόλυτη σιωπή, όπως επιτάσσει η ιστορική μνήμη της μαύρης επετείου …

 Στο τέλος της πορείας εκφωνήθηκαν  λόγοι από τους Συναγωνιστές και οι Γερμανοί διοργανωτές μας ευχαρίστησαν στα ελληνικά που τους τιμήσαμε με την παρουσία μας. Ακολούθησε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των θυμάτων και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για τον επόμενο χρόνο.


Die Toten Mahnen Uns!!!

Onore al Camerata


Απέναντι στις εξελίξεις των καιρών …


του Jihad

Στην σύγχρονη Γραικία ελάχιστοι γνωρίζουν και ενημερώνουν τον μέσο πολίτη για την ευρύτερη γεωπολιτική κατάσταση καθώς και για τις άγνωστες πτυχές των παγκόσμιων εξελίξεων. Ενώ όλοι σήμερα ασχολούνται με το πιστό τεκτονικό σκυλί του νέου Καραμανλισμού που αναδείχτηκε σε κορυφαία προσωπικότητα της αστικής δημοκρατίας τους με την ευθύνη της νέας αριστεράς, κάποια έθνη δεν σταματούν τον αγώνα ούτε λεπτό απέναντι στον σιωνοκινούμενο Σαλαφισμό και τον διεθνή αμερικανοσιωνιστικό ιμπεριαλισμό. 




Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των 
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.

Έτσι λοιπόν την 20η Ιανουαρίου του 2015 οι Σιίτες αντάρτες Houthis κατέλαβαν με στρατιωτική έφοδο το κυβερνητικό μέγαρο της Υεμένης και ανέτρεψαν την φιλοαμερικανική κυβέρνηση του Saleh ενώ εγκαθίδρυσαν άμεσα ένα επαναστατικό συμβούλιο. Το κίνημα αυτό δεν κρύβει τους δεσμούς του με την εθνικοεπαναστατική οργάνωση Hezbollah και το Ιρανικό καθεστώς. Να σημειωθεί ότι ουδείς από την νέα αριστερά αναφέρθηκε σε αυτή την αντισιωνιστική νίκη αφού το εν λόγω κίνημα πλήττει τα συμφέροντα του Ισραήλ και αποδυναμώνει την Σαουδική Αραβία που αγοράζει σήμερα την μισή Ελλάδα και έχει αναλάβει την χρηματοδότηση του τζαμιού στην Αθήνα. Άλλωστε οι νεομπολσεβίκοι τους πήρε 3 χρόνια (!) για να ξυπνήσουν από τον λήθαργο και να καταλάβουν ότι κάποιοι σφάζουν στην Συρία και έσπευσαν να υπερασπιστούν τους Κούρδους οι οποίοι δηλώνουν ναι μεν αριστεροί στη περιοχή αυτή - πράττουν τόσο «εθνικιστικά» στα εδάφη τους που αν το γνώριζε η διανοήτρια του Μπρεχτ και με 1.000.000 ευρώ στις καταθέσεις της η γνωστή Βαλαβάνη αμφιβάλλω αν θα πήγαινε ξανά στα εδάφη τους - αλλά σε μια ένδειξη της ηθικής τους που παραμένει κληρονομιά της φυλετικής παρακμής τους συμπράττουν ακόμη και με τον διάολο εδώ και δεκαετίες προκειμένου να καρπωθούν δολλάρια ή και τουρκικές λίρες αναλόγως τις διαταγές των αφεντάδων στις φατρίες που διατηρούν. 




Ας ξαναγυρίσουμε όμως στους Houthis που σφυροκοπούν τους υπηρέτες των Σαούντ και δεν έχουν διλήμματα για το αν έπεσε το χρηματιστήριο ή αν φοράει γραβάτα ο αρχηγός τους. Υπερασπίζονται τις αξίες τους με τα όπλα και πολεμούν. Κηρύττουν μια νέα κοινωνία με εμπροσθοφυλακή τις αντισιωνιστικές και αντιαμερικανικές ιδέες ενώ η επικράτηση τους στην χώρα έχει οδηγήσει χιλιάδες πολίτες ιουδαϊκής καταγωγής να εγκαταλείψουν άμεσα την χώρα παρόλο που δεν διώκονται από το νέο επαναστατικό συμβούλιο. Η ένοπλη αυτή αναμέτρηση είναι μια περιφερειακή αντεπίθεση του καθεστώτος του Ιράν και μάλιστα στο στρατηγικό υπογάστριο της Σαουδικής Αραβίας μέσα σε έναν νέο γύρο αντιπαράθεσης απέναντι στις κινήσεις των Σαούντ και της μαριονέτας η οποία ακούει στο όνομα «Ισλαμικό Κράτος». Το τελευταίο καθοδηγείται εντέχνως από το Κατάρ και το Ισραήλ 2 χώρες που στηρίζει η ελληνική πλουτοκρατία εδώ και πολλά χρόνια και ευλογεί το σύνολο του πολιτικού κόσμου πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. 

Η ανάφλεξη της Μέσης Ανατολής οδηγεί σε μια νέα παγκόσμια σύρραξη και επαληθεύονται πλήρως οι απόψεις του Συνταγματάρχη Qaddafi ο οποίος είχε προβλέψει πλήρως το χάος στην Ευρώπη αν καταστραφεί η Λιβύη. Οι τελευταίες πληροφορίες που κάνουν λόγο για επιχειρήσεις των Σαλαφιστών στην Ευρώπη με επιχειρησιακό κέντρο την Λιβύη καθώς και η ανάπτυξη της Μπόκο Χαράμ στη Νιγηρία προμηνύουν έναν Αρμαγεδδών καταστροφής και βίας και μάλιστα στα σπλάχνα της Ευρώπης που δείχνει ανίκανη να υπερασπιστεί τα εδάφη της και την ιστορία της. Ενώ λοιπόν ο Τσίπρας σπεύδει να υποταχθεί στο κινεζικό και ρωσικό κεφάλαιο (αφού ο νέος νταβατζής πληρώνει καλύτερα από τον Αμερικανό μαφιόζο) στην ευρύτερη περιοχή μας η διαμάχη ανάμεσα στην Τουρκία του Ερντογάν και την Τεχεράνη συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό. Η αντεπίθεση της Hezbollah στην Συρία και στα υψίπεδα του Γκολάν και οι νέες ανακοινώσεις σχετικά με τις πρωτοπορίες των Ιρανών «Φρουρών της Επανάστασης» στην παραγωγή υποβρυχίων με δυνατότητα μάλιστα εκτόξευσης βαλλιστικών πυραύλων ή η παραγωγή drones που θα χτυπούν απευθείας τα ίδια τους επιλεγμένους στόχους ολοκληρώνουν το σενάριο της τελικής σύγκρουσης στο άμεσο μέλλον. 

Την ίδια στιγμή οι κάτοικοι της χώρας μας και αυτοί που πρωτοστατούν στην καθοδήγηση του με ευθύνη του ίδιου φυσικά αφού τους ψήφισε νοιάζονται μόνο για το ποιος τοκογλύφος θα μας κάτσει στο σβέρκο στο μέλλον αδιαφορώντας πλήρως για την αναγέννηση της χώρας πάνω σε κινήσεις όπως η αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. καθώς και η ενδυνάμωση της εγχώριας φυτικής / κτηνοτροφικής / βιομηχανικής παραγωγής με στόχο την αυτάρκεια των αναγκών. Από την άλλη οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ με την βοήθεια του «δεξιού» φιλοσιωνιστή Καμμένου (μόλις ανέλαβε το υπουργείο άμυνας έσπευσε φυσικά να συναντήσει την πρέσβειρα των Σιωνιστών) σε μια ένδειξη μαζοχιστικής διάθεσης δείχνουν ενδιαφέρον κυρίως για την απόδοση ιθαγένειας στους μελλοντικούς τους ψηφοφόρους τους καθώς και για τις ορδές των λαθρομεταναστών Πακιστανικής καταγωγής στην πλειοψηφία τους οι οποίοι συμπτωματικά …  είναι το καλύτερο έμψυχο υλικό (εδώ και δεκαετίες) για τις μελλοντικές επιδιώξεις του Σαλαφιστικού κόσμου και του σημερινού «Ισλαμικού Κράτους». Και όμως αυτή η Ευρώπη, αυτή η χώρα, οι ιθαγενείς «γραικύλοι» έχουν κάνει τις επιλογές τους εδώ και πολλά χρόνια και ήρθε τώρα η ώρα να πληρώσουν τις επιλογές της καπιταλιστικής ευδαιμονίας και της δημοκρατικής ευαισθησίας με το ίδιο τους το αίμα …


Οι Αυτόνομοι συναγωνιστές του Πειραιά δεν ξεχνούν την Δρέσδη!


Στην εκδήλωση της 15ης Φεβρουαρίου στην πόλη της Δρέσδης  παρευρέθηκαν Αυτόνομοι Συναγωνιστές και από την Ελλάδα



Οι Αυτόνομοι συναγωνιστές του Πειραιά 
δεν ξεχνούν την Δρέσδη!







Παρέμβαση για την Δρέσδη 
σε Σαντορίνη και Χαλκιδική: εδώ και εδώ  



για να κατεβάσετε το βιβλίο στον σύνδεσμο εδώ ...

Δρέσδη 1945: ένα έγκλημα πολέμου των Συμμάχων



Οι Έλληνες Εθνικοσοσιαλιστές δεν ξεχνούν ότι 
"Δρέσδη - Αμβούργο - Πειραιάς ίδιος είναι ο φονιάς"

Τον Φεβρουάριο του 1945 η Δρέσδη ήταν η μεγαλύτερη γερμανική πόλη η οποία δεν είχε υποστεί τις συνέπειες των συμμαχικών βομβαρδισμών. Η πόλη βέβαια ήταν περισσότερο γνωστή για την ιστορική και πολιτιστική της παράδοση, παρά για την στρατηγική της αξία. Το εσωτερικό της όμως αποτελούσε καταφύγιο εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων από βομβαρδισμούς άλλων πόλεων και την ίδια στιγμή τα στρατεύματα του Ερυθρού Στρατού την προσέγγιζαν από ανατολικά. Ο καταστροφή της υποτίθεται ότι θα προκαλούσε μαζική έξοδο των αστέγων οι οποίοι θα προκαλούσαν σύγχυση στις κινήσεις των γερμανικών δυνάμεων που θα έσπευδαν να ενισχύσουν την άμυνα της περιοχής, συμβάλλοντας κατά αυτόν τον τρόπο στην επίθεση των Σοβιετικών. 

Η επιδρομή άρχισε στις 13 Φεβρουαρίου 1945 αποτελούμενη από 773 των οποίων οι βόμβες αρχικά κατέστρεψαν τους πυροσβεστικούς σταθμούς της πόλης. Το επόμενο πρωί 311 Β-17 έριξαν άλλους 770 τόνους βομβών, ενώ μερικά πάνω από τους δρόμους της πόλης, πολυβολούσαν με την άνεσή τους άμαχους πρόσφυγες. Ελάχιστα πράγματα θα μπορούσαν να προσφέρουν παρόμοια ικανοποίηση στον μέσο Αμερικανό πιλότο, εκτός ίσως από τον πολυβολισμό Γερμανών πιλότων οι οποίοι κρέμονταν αβοήθητοι από το αλεξίπτωτό τους. Την επόμενη ημέρα οι Αμερικανοί επέστρεψαν ολοκληρώνοντας την καταστροφή. Συνολικά έπεσαν 3.760 τόνοι βομβών από τους οποίους το 75% ήταν εμπρηστικές. Ο Χάρρις είχε επιτέλους πετύχει την δεύτερη πολυπόθητη και τελευταία πύρινη καταιγίδα του. 

Η Δρέσδη μετατράπηκε σε έναν τεράστιο κλίβανο όπου στο εσωτερικό του λυσσομανούσε μία πύρινη λαίλαπα ταχύτητας 250 η οποία σάρωνε ολόκληρα κτίρια μέσα σε δευτερόλεπτα. Η ερυθροπυρωμένη άσφαλτος έλιωνε και όσοι έτρεχαν αλλόφρονες επάνω της φλέγονταν από τα πόδια προς τα πάνω. Μέσα στην πύρινη κόλαση πολλοί πίστεψαν ότι η μόνη σωτηρία από την απανθράκωση θα ήταν ο ποταμός Έλβας που διέτρεχε την πόλη. Αλλά όσοι έπεφταν στον ποταμό διαπίστωναν αμέσως ότι ο φώσφορος των εμπρηστικών βομβών εξακολουθούσε να αναφλέγεται ακόμη και στην επιφάνεια του νερού. Μόλις σήκωναν τα κεφάλια τους για μία ανάσα αέρα, τα μαλλιά τους έπαιρναν φωτιά. Τουλάχιστον ο πνιγμός ήταν ένας δροσερός θάνατος. 

Η πόλη καιγόταν επί επτά ημέρες και οκτώ νύχτες. Ο πληθυσμός ο οποίος απέμεινε ζωντανός αδυνατούσε να θάψει όλα τα πτώματα. Αποφασίσθηκε ο αποκλεισμός της πόλης και η καύση των πτωμάτων προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος της πανώλης. Οι στρατιώτες άνοιγαν λάκκους θάβοντας κομμάτια από καμένες σάρκες. Πολλοί δεν άντεχαν και γονάτιζαν απελπισμένοι κλαίγοντας με λυγμούς. Μερικοί γονείς μάζευαν τα κομμάτια από τα κορμιά των παιδιών τους μόνο και μόνο για να μην μετατραπούν σε βορά των αρουραίων. Ο ακριβής αριθμός των νεκρών δεν βρέθηκε ποτέ, αλλά οι υπολογισμοί μιλούν για 135.000. Η Δρέσδη υπήρξε ο πρώτος βομβαρδισμός του πολέμου ο οποίος προκάλεσε την διεθνή κατακραυγή. Ο Τσώρτσιλ φρόντισε γρήγορα να κρατήσει αποστάσεις από την ανάμιξή του στην απόφαση του βομβαρδισμού, αφήνοντας τον Χάρρις να φέρει αποκλειστικά το βάρος της ευθύνης, εκδίδοντας μάλιστα και ένα υπόμνημα στο οποίο κατέκρινε την καταστροφή της Δρέσδης, απαιτώντας «…μεγαλύτερη συγκέντρωση δυνάμεων σε στόχους στρατιωτικής σημασίας»!! 

Παρόλα αυτά η κατακραυγή ήταν τόση ώστε στις 16 Απριλίου 1945 η ηγεσία της RAF δήλωσε επίσημα ότι εγκατέλειπε την τακτική των βομβαρδισμών ευρείας περιοχής. Στο άκουσμα της είδησης ο Χάρρις ένιωσε τον κόσμο του να γκρεμίζεται: «Δεν είναι δυνατόν να θέσω στην ίδια μοίρα όλες τις γερμανικές πόλεις με τα κόκκαλα ενός βομβαρδιστή μου! Όσοι νιώθουν τύψεις για την Δρέσδη χρειάζονται ψυχίατρο!», δήλωσε οργισμένος. Οι κονδυλοφόροι έχυσαν άφθονο μελάνι για να δικαιολογήσουν το έγκλημα, χωρίς να καταφέρουν τίποτα. 

Οι Αμερικανοί, με το τυπικό θράσος που τους χαρακτηρίζει μέχρι σήμερα σε παρόμοιες περιπτώσεις, επεδίωξαν να αποστασιοποιηθούν: «Τέτοιες επιχειρήσεις είναι αντίθετες με την αεροπορική στρατηγική και τα εθνικά ιδανικά μας», δήλωσε ο Κάρλ Σπάατς! Ο Τζώρτζ Μάρσαλ, με διπλωματικότερο τρόπο, προσπάθησε να μετατοπίσει το βάρος της ευθύνης, χωρίς όμως και αυτός να αποφύγει το ψεύδος: «Η Δρέσδη προέκυψε μόνο και μόνο από ειδικό αίτημα των Ρώσων. Δεν υπήρξε πρόθεση των Συμμάχων» ... 




Οι Αυτόνομοι συναγωνιστές της Σαντορίνης για την Δρέσδη ...