ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Συνέντευξη με μια Αυτόνομη Ελληνίδα N.S. Headbanger (Κερασφόρος Εκάτη)

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Συνέντευξη με μια Αυτόνομη Ελληνίδα N.S. Headbanger (Κερασφόρος Εκάτη)

Ερωτήσεις: Eris Discordia

Συναγωνίστρια, αφού σε ευχαριστήσω για τον χρόνο και την τιμή πες μας λίγα λόγια για σένα, και από πότε συμμετέχεις στις τάξεις του Ελληνικού Εθνικοσοσιαλισμού;

Θα ευχαριστήσω κι εγώ με την σειρά μου για την “πρόσκληση” από μέρους σας σε αυτό το άρθρο και θα ξεκινήσω γράφοντας πως έκπληκτη μετά από καιρό διακρίνω τέτοια τοποθέτηση πάνω στον ακραίο ήχο και την σύνδεση του με  τον Εθνικοσοσιαλισμό. Ως γνωστό, όταν συνήθως αυτό συμβαίνει η συνοχή αποδίδεται αρνητικά και κατακρίνεται από τους εκάστοτε ερωτηθέντες και συντάκτες. Παρόλα αυτά  να παραθέσω πως πάνω από 14 χρόνια έχω εντρυφήσει πλέον στον ακραίο ήχο όχι μόνο ως ¨φαν¨ ή ακροάτρια αλλά και ως μέλος σε μπάντες του ακραίου ήχου, προφανώς τις περισσότερες φορές ταυτισμένες της Εθνικοσοσιαλιστικής Ιδέας εφόσον δραστηριοποιούμαι πολιτικά εδώ και  12 έτη. 

Έχω παρακολουθήσει αρκετές συναυλίες, ελάχιστες βέβαια εντελώς ταυτισμένες με την Ιδέα λόγω της πολύ αραιής διεκπεραίωσης  τους και φυσικά λόγω ακυρώσεων για ποικίλους λόγους λόγω του πολιτικού τους χαρακτήρα. Εκτός από την μουσική ασχολούμαι και με τον αθλητισμό, συγκεκριμένα με το άθλημα της πυγμαχίας επειδή προσωπικά θεωρώ πως κανένα στοιχείο από μόνο του δεν αρκεί για ένα άρτιο και επιθυμητό αποτέλεσμα συνολικής εικόνας και χαρακτήρα. Εν τέλη όπως όλοι έχω κι εγώ διάφορα χόμπι και ιδιαίτερη αδυναμία στα ζώα.

Τι σημαίνει για σένα η Black Metal μουσική και φυσικά ποια η άποψη σου για το παρακλάδι της NSBM σκηνής; Τι σε γοητεύει στον ελιτίστικο και εσωτερικό χαρακτήρα της εν λόγω μουσικής;

Η Black Metal ήταν ο σταθμός στην μουσική για εμένα, ήδη από τον καιρό που παρακολουθούσα μαθήματα σε ωδείο μικρή είχα “εισχωρήσει” στον ακραίο ήχο, με την διαφορά πως όταν άκουσα Black για πρώτη φορά και συγκεκριμένα τον δίσκο Dunkelheit από Burzum να με σημαδέψει μουσικά. Αναπόσπαστο κομμάτι φυσικά της Black Metal είναι και η NSBM σκηνή. Ηχητικά είναι σχεδόν πάντα το ίδιο, με την διαφορά πως στο NSBM η βασική θεματολογία της μουσικής σχετίζεται με τον Εθνικοσοσιαλισμό, την φυλή, τον αντι-σιωνισμό, την παγανιστική παράδοση των ευρωπαϊκών λαών, τον μιλιταρισμό και λοιπά σχετικά στοιχεία. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν είναι αντίθετη ή μη σχετιζόμενη η NSBM από την Black Metal επειδή είναι άμεσο παρακλάδι της και επιπλέον ο ελιτίστικος και εσωτερικός χαρακτήρας συναντάται και στις δύο μουσικές σκηνές. Άλλωστε δεν ήταν και ποτέ δεν πρόκειται να γίνει μουσική mainstream η αλλιώς μαζικής “κατανάλωσης” λόγω του υπέρ ακραίου ήχου, θεματολογίας και κοινού. 

Είναι ξεκάθαρα ελιτίστικη μουσική και τα παραδείγματα πολλά, οι αρχικές “κλίκες” με συνεργασίες μεταξύ μελών από μπάντες, δισκογραφικές συνεργασίες όπως επίσης και τίτλοι: Aesir – Elite Del Sol ( NSBM από Αργεντινή), Hellstrike – Blood of the Elite (NSBM από USA) και Der Sturmer – The Heroic Ideal (NSBM από Ελλάδα). Εφόσον ο Εθνικοσοσιαλισμός θεωρείται ένα ελιτίστικο κίνημα μιλώντας γενικά, αναπόφευκτο να μην ενσωματωθεί στην εν λόγω μουσική σκηνή, αφήνοντας πίσω τα καθιζήματα και την παρακμή της mainstream, του λαϊκού και  γενικότερα της σύγχρονης κατάπτυστης μουσικής “μαζικής κατανάλωσης” που ουδεμία σχέση με εσωτερισμό έχει.

Ποιες είναι οι αγαπημένες σου πολιτικοποιημένες μπάντες σε εσωτερικό και εξωτερικό και ποια πρόσωπα έχεις σε ιδιαίτερη εκτίμηση;

Από μπάντες του εξωτερικού ξεχωρίζω τις ακόλουθες: Burzum, Absurd, Satanic Warmaster, Graveland, Xenophobia, Peste Noire, Gestapo SS, Kristallnacht, Ad Hominem και τους Ρώσους M8L8TH. Από μπάντες ελληνικές σίγουρα ξεχωρίζω τους Der Sturmer, Legion Of Doom,  Darkthule, Wodulf και Bannerwar. Σίγουρα θα ξεχώριζα τον Varg Vikernes που αποτελεί την μπάντα Burzum, καθώς παρά την φυλάκιση και τον όλο «πόλεμο» που έχει δεχτεί για τις πολιτικές του προτιμήσεις και τοποθετήσεις παραμένει ακλόνητος, όπως και ο Hendrik Möbus από τους Absurd που κι αυτός από τις αρχές του 1990 παραμένει αληθινός και επιπλέον βοηθάει και προωθεί πολλά συγκροτήματα της Black και NSBM σκηνής. Εν κατακλείδι, στα ενδότερα, o Jarl von Hagall από Der Sturmer είναι φίλος και συναγωνιστής και εξαίρετος στην μουσική αλλά και στις αξίες για τις οποίες κάνει λόγο με την μουσική του. Ο Καιάδας από Naer Mataron επίσης είναι ένας αξιόλογος μουσικός ο οποίος έχει επίσης διωχτεί ποινικά άδικα λόγω της πολιτικής του δράσης αλλά συνεχίζει μετά από τόσα χρόνια την μουσική του και την πολιτική του ενασχόληση.

Υπάρχει κάποιο μουσικό κομμάτι που σε έχει επηρεάσει ιδιαίτερα;

Βεβαίως και υπάρχει, πρωτίστως το Dunkelheit από Burzum που θεωρώ είναι πραγματικά ιδιοφυές σαν σύνθεση μουσικά αλλά και πρωτοπόρο για πολλές μετέπειτα κυκλοφορίες από άλλες μπάντες που επηρεάστηκαν από την εν λόγω μπάντα. Έπειτα, είναι πολλά ακόμα μουσικά κομμάτια που με έχουν «σημαδεψει» μερικά από αυτά ενδεικτικά; Ad Hominem – Dictator, Darkthrone – To Walk The Eternal Fields, Drudkh – The Night Walks Towards Her Throne και Vargsang – And Death Calls From Beyond.

Τα τελευταία χρόνια το ιστολόγιο «Μαύρος Κρίνος» έχει επιλέξει να προβάλλει σε σειρά άρθρων το NSBM. Με αφορμή μια μελλοντική αυτοέκδοση της συντακτικής μας ομάδας, σχετικά με την Πολεμική Μουσική, ποια η άποψη σου για τα μουσικοπολιτικά μας άρθρα;

Πιστεύω πως πραγματικά είναι μια πολύ καλή δουλειά μιας που καλύπτεται ευρύ φάσμα της εν λόγω μουσικής. Αποσπασματικά θα παραθέσω αυτό; “Αυτή η μουσική είναι ένα Κάλεσμα Μάχης ενάντια στην Σιωνιστική Κυβέρνηση Κατοχής και επιβάλλει μια Φωνή Φυλετικής Συνείδησης που ξυπνάει τα αρχέτυπα και τους Τρόπους της φυλής μας. Δεν θα βρεις ποτέ αυτή την μουσική στα μοδάτα περιοδικά και στις μουσικές ραδιοφωνικές ή τηλεοπτικές εκπομπές αφού σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «political correct» του Baldur. Λίγα θα μπορούσε κανείς να προσθέσει και πιστεύω πως ανεξαρτήτως μουσικής σκηνής όλοι εμείς που έχουμε διαλέξει «πολιτικό μονοπάτι» και μουσικές προτιμήσεις οφείλουμε να γράφουμε, να ασκούμε κριτική και να παραθέτουμε την γνώμη μας σχετικά με μουσική σχετιζόμενη (ή και μη) με τον Εθνικοσοσιαλισμό.

Είναι για σένα η μουσική μας ένα όπλο και μια φωνή αντίστασης απέναντι στην σημερινή σαπίλα της δημοκρατικής κοινωνίας;

Ναι, ξεκάθαρα είναι. Η σημερινή κοινωνία κυλιέται στην απόλυτη λάσπη και την παρακμή αυτό το διακρίνουμε καθημερινά. Η μουσική είναι ένα πολύ δυνατό μέσο αντίστασης και εναντίωσης στην σαπίλα αυτή. Ας μην ξεχνάμε την «λευκή μουσική για τους λευκούς» και εδώ κάνω λόγο για το Oi! Και τον πατέρα της ιδέας αυτής Ian Stuart όπως και σειρά άλλων που έχουν πρωτοπορήσει σε μουσικά μονοπάτια και δημιουργίες υπέρ της Εθνικοσοσιαλιστικής και Ελιτίστικης ζωής και νοοτροπίας.

Η χώρα της Ουκρανίας αναδεικνύεται σήμερα στην πρωτοπορία του NSBM όπου οι συναυλίες λαμβάνουν μέρος στο κέντρο του Κιέβου με χιλιάδες συμμετέχοντες. Πως βλέπεις τις προσπάθειες του εξωτερικού;

Σίγουρα στην Ουκρανία το Asgardsrei είναι ένα πολύ δυνατό φεστιβάλ NSBM μουσικής με πολύ μεγάλο κοινό (http://militant.zone/)  όπως και το Ragnard Festival (https://www.facebook.com/events/131517794235523/), το Hell Serpent Rising Over Kyiv (https://www.facebook.com/events/386638641772242/), το Hot Shower στην Ιταλία (https://www.facebook.com/hotshowerfestival/?ref=br_rs) και το Call Of Terror (https://www.facebook.com/events/1646493725390144/) στην Γαλλία. 

Γενικά όλο και μεγαλύτερες οι προσπάθειες που γίνονται για περισσότερες συναυλίες  της NSBM μουσικής αν και επίσης πολλές οι απαγορεύσεις και τα εμπόδια από αντίθετους πολιτικά και μουσικά. Εύχομαι στο κοντινό μέλλον να αλλάξει όλο αυτό και να έχουμε εκτός από την Ελλάδα περισσότερες και μεγαλύτερες, σε κοινό και συμμετέχουσες μπάντες, συναυλίες.

Ποια είναι η άποψη σου σχετικά με τις μονοθεϊστικές θρησκείες και τι στάση κρατάς απέναντι στην Πατρώα Θρησκεία των Ελλήνων;

Οι μονοθεϊστικές θρησκείες έχουν ρίζες ιστορικά στην Ανατολή και την Αφρική, οπότε μικρή σχέση έχουν με τον πολιτισμό και την ιστορία της Ευρώπης, ο Χριστιανισμός, το Ισλάμ, ο Ιουδαϊσμός. Η άποψη μου για τις μονοθεϊστικές θρησκείες είναι ότι είναι κάτι ξένο για τον πολιτισμό και την ιστορία των Ελλήνων και της Ευρώπης γενικότερα. Επιπλέον θεωρώ πως η έξαρση και εξάπλωση τους ανά τους αιώνες έχει προκαλέσει βιαιότητες, διωγμούς και παρακμή σε πολιτισμούς και πολιτικά συστήματα ανώτερα από αυτά που είχαν/έχουν ενστερνιστεί μονοθεϊστικές θρησκείες . Η Πατρώα θρησκεία είναι ένα βασικό θεμέλιο που θεωρώ πρέπει να σεβόμαστε υπό όλες τις συνθήκες προσαρμόζοντας τα ιδανικά, τις αξίες και τα διδάγματα της στην σύγχρονη εποχή και ιστορία που διανύουμε.  

Πως βλέπεις το μέλλον της NSBM μουσικής με αφορμή τις διώξεις και τις απαγορεύσεις από τις Σιωνιστικές Κατοχικές Κυβερνήσεις;

Το μέλλον της NSBM είναι αμφίβολο όπως και όλα γύρω μας. Εάν δεν υπάρξουν σύσσωμες και συγκροτημένες προσπάθειες από ομάδες ατόμων, μέλη συγκροτημάτων, πολιτικά κινήματα, μουσικό κοινό και διάφορους ακόμα, θα αρχίσει να εκλείπει και με φόβο το λέω και ελπίζω να μην συμβεί ποτέ την θέση τους θα πάρουν παρακμιακά πρότυπα περασμένα μέσα από μουσικά «είδωλα» σιωνισμού, παρακμής, εκφυλισμού και πορνείας. Τα παραπάνω ήδη συμβαίνουν σε τεράστιο βαθμό οπότε όντας εμείς οι υπόλοιποι πιο συνειδητοποιημένοι χρέος μας είναι να διαφυλάξουμε το μέλλον της NSBM σκηνής.

Τι έχεις να πεις σε όλους αυτούς που ταυτίζουν τον Σατανισμό με την «ακραία» μουσική του Black Metal;

Έχω να πω ως δικαίως ταυτίζονται αυτά τα δύο στοιχεία απλά όχι πάντα και σίγουρα δεν είναι το ένα η προέκταση του άλλου. Ο Σατανισμός είναι ένα φαινόμενο - θρησκεία που σηκώνει πάρα πολύ μεγάλη συζήτηση, απλώς η Black Metal σαν μουσικό φαινόμενο αντίδρασης και εξτρεμισμού πάτησε πάνω στον Σατανισμό για να προκαλέσει ακριβώς όπως άλλες μουσικές σκηνές, πχ. το punk rock που δια μέσου υπερβολικά ακραίας εμφάνισης, πολιτικού στίχου κτλ. Σκοπό είχε να προκαλέσει και να «εκδικάσει» κοινωνικοπολιτικά φαινόμενα και δρώμενα. Σε άλλο επίπεδο, η Black Metal «γεννήθηκε» σε «χριστιανόπληκτες» χώρες, κοινωνίες και οικογένειες επομένως ένα μέσο αντίδρασης είναι κ η χρήση αντιχριστιανικών συμβόλων και ούτω ο καθεξής. Φυσικά δεν είναι όμως μόνο αυτό το Black Metal, είναι πολλά περισσότερα που ελπίζω να συζητήσουμε σε επόμενο άρθρο.

Τέλος, ποιο το μήνυμα σου σε όσους μας διαβάζουν και φυσικά σε αυτούς που στηρίζουν με πράξεις και όχι μόνο με λόγια την Επαναστατική Λευκή Μουσική;

Σε όσους διαβάζουν και παρακολουθούν θα ήθελα να πω πως είμαστε ότι πράττουμε, ότι μισούμε, ότι διαβάζουμε, ότι ακούμε, η διασκέδαση μας και οι επιλογές μας σε όλους τους τομείς. Αυτό προστάζει πως όσοι στηρίζουμε την Επαναστατική Λευκή Μουσική καλό θα ήταν να συνεχίσουμε ακάθεκτοι και να γίνουμε περισσότεροι και πιο επίμονοι μιας που οι σάπιοι και επικίνδυνοι καιροί που βιώνουμε καθημερινά μας απομακρύνουν από την αγνότητα, την προσήλωση και την μεγάλη Εθνικοσοσιαλιστική Ιδέα. Πάντα είναι στο χέρι μας η επιλογή πράξεων ή λέξεων και το μέλλον της φυλής και των ζωών μας. Ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία και το βήμα που μου δώσατε για συζήτηση.

Βιβλιοπαρουσίαση: Τα ημερολόγια Τέρνερ (εκδόσεις Λόγχη)

Η ιστορία του θρυλικού βιβλίου ξεκινά στα τέλη της δεκαετίας του ‘70, όταν εκδόθηκε για πρώτη φορά από τον Δρ Ουίλλιαμ Πηρς, ηγέτη της Φυλετικής οργάνωσης National Alliace, με το ψευδώνυμο Andrew Macdonald. Μακριά από τα βιβλιοπωλεία, κυριολεκτικά χέρι με χέρι και μέσω ταχυδρομείου, το βιβλίο κατάφερε μέχρι της αρχές της δεκαετίας του ‘90 να δώσει κοντά στα 200.000 αντίτυπα. Τότε απέκτησε και την μεγαλύτερη δημοσιότητα, όταν ανεκαλύφθη πως το τρομοκρατικό κτύπημα στο αρχηγείο του FBI στην Οκλαχόμα ήταν, στην οργάνωση και στην εκτέλεσή του, αντιγραφή από το κείμενο του βιβλίου. Είναι ένα φανταστικό θέμα, που αναφέρεται σε μια αμερικανική κοινωνία που ήδη υπάρχει σε μεγάλο βαθμό και η οποία βρίσκεται στα όρια των φυλετικών και κοινωνικών εντάσεων. Μια φυλετική οργάνωση αποφασίζει να ξεκινήσει τον ένοπλο αγώνα, σπρωγμένη εκεί από την κρατική καταστολή. Μέσα από ένα κύκλο βίας, δολοφονιών και βομβιστικών επιθέσεων, που γλαφυρά περιγράφονται και αναλύονται με τις τεχνικές τους λεπτομέρειες, η οργάνωση καταφέρνει να γονατίσει την κυβέρνηση των ΗΠΑ…

Sylvia Plath

πηγή

Βιβλιοπαρουσίαση: Alfred Rosenberg "Ο μύθος του 20ου αιώνος" ενότητα Β' «Αγάπη και Τιμή» Εκδόσεις Ρήσος

Βιβλιοπαρουσίαση: Alfred Rosenberg "Ο μύθος του 20ου αιώνος" ενότητα Β' «Αγάπη και Τιμή»  Εκδόσεις Ρήσος 

Τον Μάιο του 2013 ο Χρήστος Νίκας ολοκληρώνει απευθείας από τα Γερμανικά, την μετάφραση την επιμέλεια και τα σχόλια ενός βαρυσήμαντου έργου της Εθνικοσοσιαλιστικής Βιβλιοθήκης. Δεν είναι άλλο από την ενότητα «Αγάπη και Τιμή» που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στα Ελληνικά τον Ιούλιο του 2014 από τις εκδόσεις «Ρήσος».

Σε σύντομο χρονικό διάστημα η 1^η έκδοση, η οποία περιλαμβάνει και βιογραφικό σημείωμα για τον Alfred Rosenberg ο οποίος υπήρξε εξέχον μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, εξαντλήθηκε ενώ λίγο καιρό μετά επανακυκλοφόρησε.  Πρόκειται για την 2^η ενότητα (από το βιβλίο «Η Σύγκρουσις των Αξιών») από τις συνολικά 14 οι οποίες υπάρχουν στο κοσμοθεωρητικό έργο του Alfred Rosenberg «Ο Μύθος του 20^ου Αιώνος» (είναι γραμμένο το 1934 και απαγορευμένο από την Καθολική Εκκλησία μέχρι το 1966). Ένας βιβλίο που κάποιοι το χαρακτήρισαν ως την «Βίβλο» του Εθνικοσοσιαλισμού.

Δέκα χρόνια πριν τον Οκτώβριο του 2003 είχε προηγηθεί η μετάφραση της 1^ης ενότητας «Φυλή και Φυλετική Ψυχή» από το ίδιο βιβλίο και είχε κυκλοφορήσει σε μετάφραση του Στέφανου Γκέκα και τις εκδόσεις «Απολλώνιο Φως». Ο Χρήστος Νίκας έχει κυκλοφορήσει στο παρελθόν τα βιβλία «Εβραίοι Ψυχολόγοι» (εκδόσεις Πρωτοβουλία) και το «Νέοθρον Αέλλανον Διάστημον» (εκδόσεις Απολλώνιο Φως) μια πρωτοπόρα μελέτη επί της Ελληνικής Γλώσσης με άξονα την ηχοκραδασμική ισχύ και έμμετρη αρμονία αυτής.

Για επικοινωνία με τον μεταφραστή: xnikas@yahoo.com

[…] Αὐτὸς ὁ ἀσύνδετος μὲ κάθε ἔννοια φυλετικῆς τιμῆς Ἀνθρωπισμὸς ἔχει μεταξὺ ἄλλων ἀνάγει σὲ σεβαστὸ ἐπάγγελμα τὴν ἐξωφρενικὴ κι ἀνήκουστα διεφθαρμένη λογικὴ τοῦ χρηματιστηρίου· τῷ ὄντι αὐτὴ ἡ ὠργανωμένη ἐγκληματικὴ συμμορία μὲ τὰ σμόκιν καὶ τὰ ἡμύψηλα καθορίζει σήμερα, σὲ συνέδρια παγκοσμίου οἰκονομίας καί «εἰδημόνων», σχεδὸν αὐταρχικὰ ἀτελείωτες δεκαετίες ἐλεεινῆς χειρωνακτικῆς ἐργασίας γιὰ ἑκατομμύρια ἀνθρώπους. Στὸν ἀπόηχο αὐτῆς τῆς ἐλευθεροτεκτονικῆς Δημοκρατίας ᾐωρήθη ἐν συνεχείᾳ ὁλόκληρο τὸ μαρξιστικὸ κίνημα, ὅπερ διεστρέβλωσε τὶς ὑγιεῖς ἀρχὲς τῆς διαμαρτυρίας τῆς ἐργατικῆς τάξεως καὶ ἔθεσε στὴν ὑπηρεσία τοῦ χρηματιστηρίου ὅλα τὰ σοσιαλδημοκρατικὰ κόμματα μὲ τὴν βοήθεια τῶν ἑβραϊκῶν χρημάτων, τῶν ἑβραίων ἡγετῶν καὶ τῆς ἑβραϊκῆς, ἐν μέρει ἀτομικῆς, ἐν μέρει οἰκουμενικῆς «ἰδεολογίας». 

Ὁ βιομηχανικὸς ἐργάτης τοῦ 19ου αἰῶνος, ἐξηπατημένος ἀπ’τὸ πεπρῳμένο του, ξαφνικὰ ἐξεῤῥιζωμένος, ἀπεστερημένος ἀπὸ κάθε μέτρο ὀρθῆς κρίσεως, κατέφυγε στὰ ἑλκυστικὰ κηρύγματα μίας προλεταριακῆς διεθνοῦς, ἐπίστευσε ὅτι μέσῳ τῆς πάλης τῶν τάξεων, ἤτοι μέσῳ τοῦ ἀκρωτηριασμοῦ τοῦ ἑνὸς δευτέρου τοῦ ἰδίου τοῦ σώματός του, θὰ μπορέσῃ νά «ἐλευθερωθῇ», μέθυσε ἀπὸ τὴν ἀποκτηθεῖσα δύναμι καὶ τὸ ἀσβέστωσε ὅλο αὐτὸ μὲ τὸ χρῶμα τοῦ Ἀνθρωπισμοῦ. 

Σήμερα αὐτὴ ἡ παραίσθησις ἔχει διαλυθῇ καὶ ἡ φριχτὴ ἀπάτη τῆς μαρξιστικῆς ἡγεσίας εἰς βάρος ἑνὸς σκληρὰ μαχομένου, ἰσχυροῦ καὶ αὐτοδυνάμου στρώματος ἀνθρώπων ἔχει ἀποκαλυφθῇ. Τὸ παράδοξον, τόσον τῆς Δημοκρατίας ὅσο καὶ τοῦ μαρξιστικοῦ δόγματος, συνίστᾳται στὸ ὅτι ἀμφότερα στὴν πραγματικότητα ἀντιπροσωπεύουν τὴν πλέον κτηνῴδη, ἄτιμη, ὑλιστικὴ κοσμοθεώρησι καὶ καλλιεργοῦν συνειδητὰ ὅλα τὰ ἔνστικτα ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ προωθήσουν τὴν ἀποσύνθεσι, ὅμως τὴν ἴδια στιγμὴ ἐπιβεβαιώνουν τὴν φιλανθρωπία τους, τὴν ἀγάπη τους γιὰ τοὺς καταπεπιεσμένους καὶ τοὺς ἐκμεμεταλλευμένους. 

Πανούργα καὶ σατανικὰ ἐπικαλεῖται ἐδῷ ἡ ψυχικὴ ἱκανότης θυσίας τοῦ Προλεταριάτου, ὥστε νὰ κατασταθῇ αὐτὸ ἐσωτερικῶς ἠθισμένο στοὺς ἡγέτες του. Ἐδῷ βλέπουμε στὸν Μαρξισμὸ τὴν ἰδέα τῆς θυσίας καὶ τῆς «Ἀγάπης» νὰ παίζουν τὸν ἴδιο ῥόλο ὅπως καὶ στὸ ῥωμαϊκὸ σύστημα. Τὸ Αἷμα καὶ ἡ Τιμὴ ἐγελοιοποιήθησαν καὶ διεκωμῳδήθησαν μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ἀπὸ τοὺς ἡγέτες τοῦ Μαρξισμοῦ, μέχρι ὅμως αὐτὲς οἱ ἀνεκρίζωτες ἰδέες νὰ ἐκδηλωθοῦν νομοτελειακὰ στὸ ἐργατικὸ στρῶμα. Τελικὰ σήμερα γείνεται λόγος γιά «Τιμὴ τοῦ Προλεταριάτου». 

Ἂν ἐξαπλωθῇ αὐτὴ ἡ ἰδέα, δὲν ἔχουν ἀκόμα ὅλα χαθῇ, διότι μὲ τὸ νὰ διατηρηθῇ ψηλὰ ἡ ἔννοια τῆς Τιμῆς ἐν γένει, ἡ Γερμανικὴ ἐργατικὴ τάξι κἄποια στιγμὴ θὰ συνειδητοποιήσῃ ἐπίσης ὅτι πρέπει νὰ ἀπαλλαχθῇ ἀπὸ τὴν ἄτιμη μαρξιστικὴ ἡγεσία της γιὰ πάντα. Ἂν ἐν συνεχείᾳ αὐτὴ ἡ ἔννοια τῆς Ταξικῆς Τιμῆς διαμορφωθῇ σὲ ἰδέα Ἐθνικῆς Τιμῆς, τότε ἔτσι θὰ ἔχει κρουσθῇ ὁ πρῶτος κώδων τῆς Γερμανικῆς Ἀπελευθερώσεως. Αὐτὸ ὅμως εἶναι δυνατὸν μόνον ἐφ’ ὅσον ὅλοι οἱ πραγματικὰ ἐργαζόμενοι τοῦ Γερμανικοῦ λαοῦ δημιουργήσουν ἕνα μέτωπο ἐναντίον ὅλων ὅσων ἔχουν ξεπουληθῇ στὴν Οἰκονομία, τὸ κέρδος καὶ τὸ Χρῃματηστήριο, ἀνεξαρτήτως ἂν αὐτὸ τὸ γεγονὸς ἔχῃ καλυφθῇ μὲ τὸν μανδύα τῆς Δημοκρατίας, τοῦ Χριστιανισμοῦ, τοῦ Διεθνισμοῦ, τοῦ Ἀνθρωπισμοῦ.

Ινδοευρωπαίοι και Πρωτοέλληνες στον ελλαδικό χώρο (2)

Για την είσοδο των πρωτοελληνικών ομάδων έχουν υποστηριχθεί διάφορες θεωρίες τόσο για την διαδρομή που ακολούθησαν, όσο και για την χρονολογία εισόδου τους. Ο J. P. Mallory στο βιβλίο του In Search of the Indoeuropeans – Language, Archaeology and Myth αναφέρει την πεποίθηση κάποιων επιστημόνων που συσχετίζουν την εμφάνιση των μυκηναϊκών βασιλείων με την προηγούμενη εισβολή κάποιου πληθυσμού από τον Βορρά, οποίος μετακινήθηκε νοτιότερα και ο οποίος έφερε το έθιμο της ταφής σε τύμβους, την χρήση του άρματος, ξιφών και της ολόσωμης ασπίδος, καθώς και την ταφή θυσιασμένων αλόγων στους τύμβους. Τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ταφικής συνηθείας μας είναι γνωστά και από ευρήματα στην Αλβανία (Pazhok, Vodhine) και στην  Β. Ελλάδα (Σέρβια) και Δ. Ελλάδα (Λευκάδα). 

Η άποψη αυτή υποστηρίχθηκε από τον N. Hammond, ο οποίος στο τρίτομο έργο του «Ιστορία της Μακεδονίας» γράφει πως οι πρόγονοι των ηγεμόνων των Μυκηνών, πρέπει να έζησαν κατά την ύστερη νεολιθική περίοδο στο Ποροντίν της Πελαγονίας και πως τα πρωτοελληνικά φύλα πρέπει να ακολούθησαν δύο διαδρομές για την κάθοδό τους. Η μία ομάδα εξαπλώθηκε δια θαλάσσης από τα παράλια της σημερινής Αλβανίας και διαμέσου του Ιονίου στην Κεντρική και Νότια Ελλάδα, ενώ η άλλη κινήθηκε ακολουθώντας χερσαίους δρόμους, από την αλβανική ενδοχώρα προς νότον. Ο J.P. Mallory αναφέρει επίσης ότι πιο αποδεκτή είναι η άποψη που προτείνει ως χρονολογία ελεύσεως των Πρωτοελλήνων την περίοδο γύρω από το 2200 π.Χ., οπότε συντελείται η μετάβαση από την Πρωτοελλαδική ΙΙ (2650-2200 π.Χ.) στην Πρωτοελλαδική ΙΙΙ (2300-2100 π.Χ. ή 2200/2150-2050/2000 π.Χ.). 

Στοιχεία που υποδεικνύουν την εισβολή ενός νέου λαού, είναι η καταστροφή και εγκατάλειψη θέσεων, η εμφάνιση ενός νέου τύπου οικίας, η λεγόμενη αψιδωτή οικία (μακρόστενο και ορθογώνιο κτίσμα με την μία πλευρά να είναι καμπύλη), οι διάτρητοι πολεμικοί πελέκεις, τα πήλινα αγκυρόμορφα αντικείμενα, και ένας νέος τύπος αγγείων. Κάποιοι υποστηρίζουν πως οι εισβολείς προέρχονταν από την ΒΔ Ανατολία, όπου υπάρχουν αντίστοιχα κεραμικά ευρήματα, ενώ κάποιοι άλλοι την προέλευση από βορειότερη περιοχή των Βαλκανίων, όπου χαρακτηριστικά δείγματα αψιδωτών κτιρίων υπάρχουν στον πολιτισμό Εζερό και στον πολιτισμό Μπάντεν. Αψιδωτά κτίρια, πήλινες «άγκυρες» και πελέκεις έχουν βρεθεί στην Ν. Βουλγαρία, Θράκη και ΒΔ Μικρά Ασία (Τροία), ΒΑ Αιγαίο (Πολιόχνη), Μακεδονία, Α. Θεσσαλία, Α. Στερεά και ΒΑ Πελοπόννησο στην Λέρνα. 

Τα ίχνη καταστροφής στον οικισμό της Λέρνης στην Αργολίδα που χρονολογούνται γύρω στο 2100 π.Χ., αποδίδονται στους Δαναούς οι οποίοι θεωρούνται και η πρώτη ελληνόφωνη ομάδα που καταφθάνει στον ελλαδικό χώρο. Το όνομα των Δαναών ετυμολογείται από την ινδοευρωπαϊκή ρίζα danu: «υγρασία, δροσιά, ποταμός, σταγόνα» (π.χ. Don, Dnjestr, Dnjepr, Ταναός, Ηριδανός, Απιδανός, Δούναβης), και πράγματι ο Δαναός και οι κόρες του σχετίζονται μυθολογικά με την Αργολίδα και την λίμνη της Λέρνης, δίπλα στην οποία βρισκόταν ο προαναφερθείς οικισμός. Σύμφωνα με την μυθολογία κατέστησαν το Άργος «εύυδρον», ενώ στην λίμνη έθαψαν οι Δαναïδες τα κεφάλια των μνηστήρων και εξαδέλφων τους, των γιων του Αιγύπτου. Μαζί με το κύμα των Δαναών πρέπει να κατέφθασε και ένα τμήμα Αβάντων, το όνομα των οποίων επίσης σχετίζεται με το υγρό στοιχείο και προέρχεται από την ρίζα ab- «νερό, ποτάμι». Εγκατεστάθησαν σε περιοχές της Ευβοίας, του Άργους και της Φωκίδος. 

για να διαβάσετε ολόκληρο 

το άρθρο στον σύνδεσμο εδώ

Yemen: Footage shows launch of ballistic missile aimed at Riyadh airport

link: Τεχεράνης και Υεμένης γωνία ...

Tattoo Fest- Krypteia Sparring day vol.2

https://propatriafc.wordpress.com/

Ινδοευρωπαίοι και Πρωτοέλληνες στον ελλαδικό χώρο (1)

Το ζήτημα της προελεύσεως των Ελλήνων είναι ένα θέμα, το οποίο φυσιολογικώς έχει απασχολήσει κατά πολύ τον ευρύτερο «εθνικιστικό χώρο». Πολλά άτομα του εν λόγω χώρου παρακινούμενα πολλές φορές από πατριωτισμό αρνούνται να δεχθούν το ενδεχόμενο εισόδου των προγόνων τους στον ελλαδικό χώρο από εξωελλαδικές περιοχές και απορρίπτουν την ύπαρξη των Ινδοευρωπαίων και της καθόδου τμημάτων αυτών, θεωρώντας ίσως πως αυτό θα μείωνε το πατρογονικό δικαίωμά τους πάνω στην ελληνική γη. Παραλλήλως προωθούνται θεωρίες οι οποίες παρουσιάζουν το ελληνικό έθνος ως ανάδελφο, ως μη έχοντα δηλαδή καμία φυλετική σχέση με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά έθνη, θεωρίες βεβαίως που έρχονται σε πλήρη σύγκρουση με άλλες που υποστηρίζονται ταυτοχρόνως από τα ίδια άτομα και οι οποίες αποδίδουν ελληνική καταγωγή σε βορειοευρωπαϊκούς, κεντροευρωπαϊκούς ή ανατολικοευρωπαϊκούς λαούς. 

Οι αντιλήψεις αυτές είτε προέρχονται από ανιδιοτελή ή από ιδιοτελή κίνητρα, γεγονός είναι πως παρουσιάζουν μία σύγχυση στον τρόπο σκέψεως και στην αντίληψη περί της ουσίας της ελληνικότητος. Ανύπαρκτες τεχνολογικές ανακαλύψεις ή ηθικές και κοινωνικές αντιλήψεις χρεώνονται στους προγόνους μας, στην προσπάθεια να αποδειχθεί με κάθε τρόπο η προέλευση της συγχρόνου ευρωπαϊκής κοινωνίας και των συγχρόνων αντιλήψεων και ανακαλύψεων από αυτούς. Μίας κοινωνίας που βρίσκεται σε καθοδική πορεία και ενός συνόλου αντιλήψεων που θα γίνονταν σίγουρα αντικείμενα χλευασμού από τους δικούς μας προπάτορες, αλλά και από αυτούς των υπολοίπων ευρωπαϊκών εθνών. 

Επίσης επιστημονικά και στρατιωτικά επιτεύγματα αποδίδονται συλλήβδην σε όλους τους Έλληνες, ως να ήταν στο σύνολό τους επιστήμονες, εφευρέτες, φιλόσοφοι ή ικανοί στρατιωτικοί, φανερώνοντας τον ισοπεδωτικό, εξισωτικό και αντιαριστοκρατικό χαρακτήρα αυτού του τύπου εθνικισμού, ο οποίος εξυψώνει το σύνολο ( το οποίο και μετατρέπει σε μάζα) στην θέση που κατέχει μία μειοψηφία αρίστων. Ενός τύπου εθνικισμού που αγνοεί πως ανισότητες υπάρχουν και εντός των εθνών, καθώς κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και καταλαμβάνει την θέση που του αναλογεί στην κοινωνική διαστρωμάτωση· μία θέση που του δίνει την δυνατότητα να αναπτύξει πλήρως την προσωπικότητά του και τις δυνατότητές του, καθιστάμενος έτσι λειτουργικό και οργανικό τμήμα της κοινότητός του. 

Ενός εθνικιστικού χώρου που επικαλείται συνεχώς τον Πλάτωνα, αλλά που ξεχνά την αντιστοιχία των τριών τάξεων της Πλατωνικής πολιτείας, των τελείων φυλάκων, των επίκουρων φυλάκων και των δημιουργών με τα τρία τμήματα της ψυχής: του λογιστικού, του θυμοειδούς και του επιθυμητικού. Ενός «καταγωγικού εθνικισμού» όπως θα έλεγε και ο Ιούλιος Έβολα, ο οποίος αντί να μάχεται  για το πέρασμα από τον κόσμο του αστού (όπου κυριαρχεί το επιθυμητικό) σε έναν ανώτερο όπου θα κυριαρχεί ο νους συντονίζοντας τις άλλες δύο λειτουργίες, οδηγεί τελικώς στην ισοπέδωση. 

για να διαβάσετε ολόκληρο 

το άρθρο στον σύνδεσμο εδώ

Κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο των εκδόσεων Κλέος: Ρόμπερτ Χάουαρντ- "Μπραν Μακ Μορν"

πηγή

Μνήμη Corneliu Zelea Codreanu: Η σύλληψη, η φυλάκιση και η δίκη του Codreanu και των άλλων «αναρχικών συνομωτών»

Τον Οκτώβριο του 1923, ο Ρουμάνος εθνικιστής Corneliu Zelea Codreanu προδομένος από έναν από τους συνεργάτες του, συλλαμβάνεται και δικάζεται. Είχαν προηγηθεί τον Δεκέμβριο του 1922, μεγάλες διαδηλώσεις φοιτητών εναντίον της πρόθεσης της κυβέρνησης να χορηγήσει υπηκοότητα στους Εβραίους της Ρουμανίας, ενώ τον Μάρτιο του 1923 ο Codreanu μαζί με τον καθηγητή και πολιτικό Alexandru C. Cuza (Κούζα) ιδρύουν την Εθνικο-Χριστιανική Λίγκα Άμυνας (Liga Apărării Naţional Creştine). 

Πρωτύτερα, ο Codreanu, μετά από έρευνα που είχε κάνει, είχε ανακαλύψει ότι οι ηγέτες των Ρουμάνων Κομμουνιστών εργατών δεν ήταν ούτε Ρουμάνοι, ούτε εργάτες. Στο Ιάσιο, το «εργατικό κίνημα» είχε επικεφαλής τον Δρ Ghelerter μαζί με τους Gheler, Spiegler και Schreiber. Στην πρωτεύουσα, το Βουκουρέστι, οι ηγέτες ήταν η Ana Pauker και ο Ilie Moscovici. Όλοι τους ήταν Εβραίοι. 

Συνειδητοποιώντας τι συνέβη πριν από μερικά χρόνια στη Ρωσία, όπου ένα μεγάλο μέρος της ηγεσίας της μπολσεβίκικης επανάστασης ήταν Εβραίοι, θεώρησε ότι η πατρίδα του η Ρουμανία, ήταν σε κίνδυνο να πέσει στα χέρια των Εβραίων κομμουνιστών, οι οποίοι θα κατέστρεφαν τα πάντα στη Ρουμανία. Λέει ο ίδιος: «Αν αυτοί νικήσουν θα έχουμε τουλάχιστον Ρουμάνους εργάτες να διοικούν την Ρουμανία; Θα είναι οι Ρουμάνοι εργάτες κυρίαρχοι της χώρας; Όχι! Η επόμενη μέρα που θα ξημερώσει θα μας βρει σκλάβους μιας από τις πιο βρώμικες τυραννίες: της Ταλμουδικής, εβραϊκής τυραννίας»

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ

Η επίδραση του Νίτσε στην Ελλάδα "Τέχνη" και "Διόνυσος", Βλαστός και Καζαντζάκης

Συγγραφή: · Δημήτρης Ν. Λαμπρέλλης 
Έκδοση: Μάιος 2009 από "Εκδόσεις Παπαζήση" 
Σελ.:306

Το αντικείμενο πραγμάτευσης της συγκεκριμένης μελέτης είναι ο ελληνικός νιτσεϊσμός. Στο πλαίσιό της εξετάζονται θεμελιώδεις όψεις της πρόσληψης του Νίτσε στην Ελλάδα, όπως είναι η περίπτωση των περιοδικών "Τέχνη" και "Διόνυσος", καθώς επίσης και αυτές των Π. Βλαστού και Ν. Καζαντζάκη. Πιο διακριβωμένα, η ίδια πάντοτε μελέτη καταλήγει στα εξής συμπεράσματα: Ο νιτσεϊσμός των δύο περιοδικών λαμβάνει τη μορφή του εθνικισμού και του κοινωνικού ανισοτισμού, ακόμη και του κοινωνικού δαρβινισμού στην περίπτωση του συνεργάτη της "Τέχνης", του Π. Νιρβάνα. Ο νιτσεϊσμός του Βλαστού εμφανίζεται ως σκληρός κοινωνικός -φυλετικός ρατσισμός και ως ευγονική, γνωρίζει δε, όπως και ο νιτσεισμός της "Τέχνης" και του "Διονύσου", τον έπαινο και το θαυμασμό του Κ. Παλαμά. Ο νιτσεϊσμός του Καζαντζάκη διακρίνεται από μεγάλο βάθος και αδιάλειπτη συνέχεια: σημείο εκκίνησής του είναι η διατριβή του συγγραφέα για τον Νίτσε, επόμενος σταθμός του είναι ο θαυμασμός του ιδίου για τον Μουσολίνι και τον Φράνκο, και σημείο κατάληξής του είναι η συνεργασία του με τη "Νεολαία" του καθεστώτος Μεταξά. 

Propatria Fight Club Athens

https://propatriafc.wordpress.com/

Σαρδόνιο χαμόγελο...

Book Review: Revolutionary Fascism - Erik Norling

Περιοδικό Ανάκτηση Τεύχος Πέμπτο: Κυκλοφορεί στα πρακτορεία τύπου Αθηνών και Πειραιώς!

http://www.anaktisi-mag.gr/

Η "Ανάκτηση" είναι το μοναδικό εθνικιστικό περιοδικό που κυκλοφορεί σήμερα και τα περισσότερα εκ των άρθρων της είναι πρωτοποριακά. Φιλοδοξούμε να δώσουμε μία εικόνα του ελληνικού και ευρωπαϊκού εθνικισμού πέρα από τα καθιερωμένα. Στις σελίδες του περιοδικού θα βρείτε άρθρα για μορφές του ελληνικού και ευρωπαϊκού κινήματος αλλά και για ιστορικά γεγονότα, άγνωστα ως επί το πλείστον.

Εν Έτει 2000 (του Φαίδρου Μπαρλά)

Όταν μεγάλωσε, έμαθε

πως ο πατέρας του

ήταν κι αυτός,

«τη νύχτα εκείνη»,

στο Πολυτεχνείο.

Η θεία του η Λιλή,

ο θείος του ο Μιχάλης,

ήταν κι αυτοί,

«τη νύχτα εκείνη»,

στο Πολυτεχνείο.

Όλοι οι γνωστοί του μπαμπά,

όλες οι γνωστές της μαμάς,

ήταν κι αυτοί,

«τη νύχτα εκείνη»,

στο Πολυτεχνείο…

Τώρα, κάθε πρωί,

καθώς κατηφορίζει την οδό Πατησίων

κι αντικρύζει την καγκελλόπορτα

την κλεισμένη «εις μνήμην».

στριφογυρίζει στο νου του

η ίδια απορία:

«Πώς διάβολο χώρεσαν

όλοι αυτοί εδώ μέσα;…»

Pierre Drieu La Rochelle: «Για μένα ο Φασισμός ήταν σοσιαλισμός»

“Ένας λαός που δεν έχει παρά μόνο την αίσθηση της καλοπέρασης, δεν προετοιμάζεται για τίποτα από αυτό που είναι η ζωή, η αληθινή ζωή. Δεν ήταν οι δάσκαλοι ούτε οι καθηγητές μας, οι οποίοι μπορούσαν να μας μάθουν τι είναι η ζωή. Μας μιλούσαν για την πρόοδο, για την αιώνια ειρήνη, για την καλοπέραση όλης της ανθρωπότητας. Αλλά, η ζωή σε αυτό τον πλανήτη, δεν είναι αυτή: είναι οι σεισμοί, τα παλιρροϊκά κύματα, οι κυκλώνες, οι καταιγίδες, οι πυρκαγιές, οι επιδημίες, οι κοινωνικές – οικογενειακές δυσκολίες κ.λπ. Η ζωή δεν μπορεί να είναι ήρεμη και άνετη από τη γέννηση ενός ανθρώπου μέχρι το θάνατο- διαφορετικά θα έμοιαζε με θάνατο (Drieu,» Τα Αδέσποτα σκυλιά «1944).

«Η Ευρώπη δεν μπορεί να ζει χωρίς τις πατρίδες και, βεβαίως θα πέθαινε εάν σκοτώνοντας τες κατέστρεφε τα δικά της όργανα, αλλά και οι πατρίδες δεν μπορούν πια να ζουν χωρίς την Ευρώπη. Είναι γεννημένες από την Ευρώπη, πρέπει να επιστρέψουν στην Ευρώπη. Την έχουν καταστρέψει κατά καιρούς από την θαυμάσια ανάπτυξη τους, όπως τα παιδιά που έχουν χειραφετηθεί σκληρά από τη μητέρα τους για να εκμεταλλευθούν το μερίδιο του πεπρωμένου τους, αλλά σήμερα πρέπει να καταφύγουμε και να αναζωογονηθούμε από αυτή… Τελειώνει η ανοιξιάτικη εποχή των πόλεων και των πατρίδων, των πριγκιπάτων και των βασιλείων: Και επιστρέφει η θερινή εποχή των αυτοκρατοριών. Μετά την Αθήνα, είναι η αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου ή του Καίσαρα.» (Drieu, «Ο Γάλλος της Ευρώπης», άρθρο γραμμένο το 1941)

«Δεν είμαι ένας γνήσιος πατριώτης, ένας σκυθρωπός εθνικιστής. Δεν είμαι παρά ένας Γάλλος, ένας Ευρωπαίος. Εξέτασα από τη μια και από την άλλη όλες τις πιθανές λύσεις για να έρθω στην Ευρώπη: Ήμουν πάντα ενάντια στην εχθρότητα τη γαλλογερμανική καθώς είναι ένα από τα βασικά εμπόδια στην Ευρώπη. Μιλούσα πάντα ελεύθερα και σκληρά στους Γερμανούς. Τους εξηγούσα ότι δεν καταλάβαιναν τίποτα για την ευρωπαϊκή σοσιαλιστική επανάσταση που θα μπορούσε να δικαιολογήσει και να αλλάξει τις επιθέσεις τους και τις κατακτήσεις τους. Ήθελα, υπό την κατοχή και υπό την πίεση του πολέμου και των αναγκών του, ο λαός της Γαλλίας, να επιβεβαιώσει τη δυναμικότητα του και την προσωπικότητα του από μια άμεση σοσιαλιστική επανάσταση. Για μένα, ο φασισμός, ήταν ο σοσιαλισμός, η μόνη πιθανότητα του ρεφορμιστικού σοσιαλισμού (…). Ήθελα η συνεργασία να ήταν μια αντίσταση, αλλά μια κοινωνική αντίσταση.» (Εφημερίδα, 1945)

πηγή

Propatria Fight Club: φωτογραφίες από την 4ήμερη διοργάνωση

πηγή

Σταμάτης Μαμούτος και Σπύρος Δημητρίου για το ΕΝΩΤΙΚΟ κίνημα της Κύπρου.

Τὸ πλοῖο τῶν ἠλιθίων - τοῦ Ted Kaczynski (Unabomber)

«Τρέμω ἀπὸ τὸ κρῦο», εἶπε ἕνας ῥωμαλέος ναυτικός. «Αὐτὸ εἶναι τὸ χειρότερο ταξίδι ποὺ ἔχω βρεθεῖ. Τὸ κατάστρωμα εἶναι γλιστερὸ ἀπὸ τὸν πάγο. Ὅταν εἶμαι στὸ παρατηρητήριο ὁ ἀέρας περνᾶ τὸ πανωφόρι μου σὰν μαχαῖρι. Κάθε φορὰ ποὺ δένω τὸ πανὶ τῆς πλώρης τὰ δάχτυλά μου πάνε νὰ παγώσουν. Καὶ γιὰ ὅλα αὐτὰ παίρνω μόνο πέντε πενιχρὰ σελίνια τὸ μήνα». «Νομίζεις ὅτι ἐσύ μόνον τήν ἔχεις ἄσχημα;», εἶπε μιὰ γυναῖκα ἐπιβάτης. «Ἐγὼ δὲν μπορῶ νὰ κοιμηθῶ τὸ βράδυ ἀπὸ τὸ κρῦο. Οἱ κυρίες σὲ αὐτὸ τὸ πλοῖο δὲν παίρνουν ὅσες κουβέρτες παίρνουν οἱ ἄντρες. Αὐτὸ δὲν εἶναι δίκαιο». 

Ἕνας μεξικανὸς ναύτης παρεμβαίνει στὴν συζήτηση. «Ἐγὼ παίρνω μόνο τὸν μισὸ μισθὸ ἀπὸ ὅτι παίρνουν οἱ ἄγγλοι ναῦτες. Χρειαζόμαστε ἀρκετὴ ποσότητα φαγητοῦ γιὰ νὰ εἴμαστε ζεστοὶ σὲ αὐτὸ τὸ κλίμα καὶ δὲν παίρνω τὸ μερίδιό μου. Οἱ Ἄγγλοι παίρνουν περισσότερο. Καὶ τὸ χειρότερο ἀπὸ ὅλα εἶναι ὅτι οἱ ἀξιωματικοὶ μοῦ δίνουν διαταγὲς στὰ ἀγγλικὰ ἀντὶ στὰ ἱσπανικά». 

«Ἐγὼ ἔχω περισσότερους λόγους νὰ διαμαρτύρομαι ἀπὸ ὁποιονδήποτε ἄλλο», εἶπε ἕνας Ἰνδιάνος ναύτης. «Ἂν τὰ χλωμὰ πρόσωπα δὲν μοῦ εἶχαν κλέψει τὴν προγονική μου γῆ, δὲ θὰ ἦμουν κἄν σὲ αὐτὸ τὸ πλοῖο μέσα στὰ παγόβουνα καὶ τοὺς ἀρκτικοὺς ἀνέμους. Θὰ ἦμουν σὲ ἕνα κανὸ καὶ θὰ κωπηλατούσα σὲ μιὰ ὡραία γαλήνια λίμνη. Μοῦ ἀξίζει ἀποζημίωση. Τουλάχιστον ὁ καπετάνιος πρέπει νὰ μὲ ἀφήσει νὰ παίζω ζάρια γιὰ νὰ βγάζω μερικὰ λεφτά». 

Ὁ λοστρόμος τότε φώναξε: «Χτὲς ὁ πρῶτος ἀξιωματικὸς μὲ ἀποκάλεσε «πούστη» μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ παίρνω πίπες. Ἔχω τὸ δικαίωμα νὰ παίρνω πίπες χωρὶς νὰ μοῦ ἀποδίδουν τέτοιους χαρακτηρισμούς». «Δὲν εἶναι μόνο οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν κακὴ μεταχείριση σ’ αὐτὸ τὸ πλοῖο…», παρενέβη μιὰ φιλόζωη ἀπὸ τοὺς ἐπιβάτες, μὲ φωνὴ τρεμάμενη ἀπὸ ἀγανάκτηση, «…γιατὶ τὴν τελευταία ἐβδομάδα εἶδα τὸν δεύτερο ἀξιωματικὰ νὰ κλοτσᾶ τὸν σκῦλο τοῦ πλοίου δύο φορές».

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ

Robert Howard - Ο τελευταίος Λευκός άνθρωπος (.pdf)

για το .pdf εδώ

Ο τελευταίος λευκός άνθρωπος» είναι ένα απ’ τα πρώτα διηγήματα του Robert Erwin Howard, ενός συγγραφέα που έγινε γνωστός στο ευρύτερο κοινό από τα «ηρωικής φαντασίας» διηγήματά του, στα οποία συχνά διαφαίνονται μυθολογήματα και αρχέτυπα της Άριας Ευρωπαϊκής παράδοσής μας.

«Ο τελευταίος λευκός άνθρωπος» είναι γραμμένο το 1920 και είναι μέρος την ανθολογίας «weird tales». Ο αναγνώστης διαβάζοντάς το θα διαπιστώσει ότι το κείμενο δεν είναι καθόλου προσαρμοσμένο στις μόδες της ισοπέδωσης και των πολυφυλετικών προτάσεων. Ο κατευθυντήριος ιδεολογικός άξονας αυτού του διηγήματος είναι το «πολιτικά μη ορθόν» (και μη αποδεκτό), δηλαδή το φυλετικό. Με το προφητικό βλέμμα του ποιητή, ο Howard προκαταβάλλει ένα φαινόμενο που λίγοι στην εποχή του είχαν την πνευματική οξύνοια να διακρίνουν στο λυκόφως ενός μέλλοντος, που τώρα όμως προσλαμβάνει τα ευδιάκριτα χαρακτηριστικά ενός ανησυχητικού (εάν όχι και τρομακτικού) παρόντος. Το διήγημά του φαίνεται να προειδοποιεί για την αφύσικη και παραμορφωτική εξέλιξη του εθνικο – φυλετικού τοπίου που εμείς οι Ευρωπαίοι ήδη βιώνουμε αρκετά.

Ήδη στην Ελλάδα είναι αδύνατον να υπολογιστεί η πλημμυρίδα των λαθροεποίκων που την κατακλύζουν καθημερινά όλο και περισσότεροι. Είναι χρήσιμο επίσης να υπενθυμίσουμε την ύπαρξη μιας τρομακτικής δημογραφικής διαφοράς ως προς την αύξηση του πληθυσμού ανάμεσα στην Ευρώπη και τις άλλες ηπείρους, κυρίως την Αφρική και την Ασία που την ενδιαφέρουν άμεσα. Έθνη τα οποία υφίστανται την επίθεση, την παραμόρφωση και στο τέλος την εξαφάνιση από εθνικές δυνάμεις των οποίων η εχθρότητα προέρχεται από την εθνο – θρησκευτικο – ιδεολογική τους «εμπάθεια» (καλλιεργούμενη και κατευθυνόμενη εναντίον μας από τον «περιούσιο λαό» και τους συν αυτώ και απ’ τον παγκόσμιο θρησκευτικο – πολιτικό γιαχωβαδισμό όλων των ειδών). Ας μην έχουν όμως αυταπάτες. Εμείς δεν θα δεχτούμε ποτέ να υποστούμε αυτόν τον προδιαγεγραμμένο εθνικο – θρησκευτικό και πολιτιστικό αφανισμό.

Μέσα λοιπόν από αυτές εδώ τις σελίδες, γεννιέται η προαίσθηση μιας επικείμενης δύσης της φυλής: μολυσμένη απ’ όλα τα «παραισθησιογόνα» του καπιταλιστικού υλισμού, κατεστραμμένη απ’ όλα τα «ναρκωτικά» του αμερικανόμορφου καταναλωτισμού, η φυλή μας δείχνει ανίκανη να αντιδράσει στην επιθετικότητα των άλλων φυλών, (πάντοτε καθοδηγούμενων και προωθούμενων απ’ όλων των θρησκευτικο – ιδεολογικών ειδών, υπηκόων του Γιαχβέ).

Ας αναλογιστούμε επίσης το ευνόητο κάλεσμα των τελευταίων γραμμών αυτού του διηγήματος. Ένα κάλεσμα για μια υποχρεωτική απαραίτητη επανάσταση και αντίσταση από μέρους μας ενάντια στον ξεριζωμό: του τρόπου ζωής και ύπαρξής μας, της μορφής του πολιτισμού μας, του γένους μας και της φυλής μας. Όπως όλες οι φυλές, η φυλή μας είναι ο χώρος, η πολιτιστική μας κληρονομιά που φυλάττει και υπερασπίζεται τα στοιχεία της παράδοσής μας, της πνευματικής και ηθικής μας φυσιογνωμίας. Όντας «προβολή» του πνεύματος, το αίμα είναι πνεύμα. 

Αφήνοντας να εκφυλιστεί το πρώτο, σημαίνει ότι θα αφήσουμε να καταστραφεί το τωρινό είναι μας, θέτοντας ταυτόχρονα υπό αμφισβήτηση την ανάπτυξη και την προοπτική ενός μελλοντικού συλλογικού είναι. Να δεχτούμε δηλαδή μοιρολατρικά την εξολόθρευσή μας εγκαταλείποντας τη μάχη, ακριβώς τη στιγμή κατά την οποία θα εντείνεται η πόλωση των σε αντιπαράθεση δυνάμεων, πρώτα ιδεατών και μετά υλικών. Αντιπαράθεση κατά την οποία θα επικρατήσει και θα επιβληθεί εκείνος ο οποίος, τιμώντας το μυστήριο του αίματός του, θα υπηρετήσει την ψυχή της φυλής του. 

πηγή

Κύκλος Ιδεάπολις

πηγή