Σύνταγμα Azov - National Corps (Εθνικό Σώμα) - Η Ιδέα του Έθνους σε Δράση! (γράφει ο Γιώργος Δημητρούλιας)

Ο Γιώργος Δημητρούλιας είναι πρώην δημοτικός σύμβουλος της Καλαμάτας και υπεύθυνος των εκδόσεων «Το Αντίδοτο». 

Αποχώρησε από την «Χρυσή Αυγή» - της οποίας υπήρξε υπεύθυνος εξωτερικών επαφών επί σειρά ετών - καθώς και την τοπική οργάνωση της Καλαμάτας το 2010, συμμετείχε στην «Ελληνική Δράση» και διατηρεί εδώ και χρόνια επαφές με τα εθνικιστικά κινήματα στην Ευρώπη.  

Υπήρξε ένας εκ των εκδοτών του περιοδικού «Έλληνας Εργάτης» δηλώνει μελετητής της «Τρίτης Θέσης» και προσφάτως ήταν καλεσμένος σε διαδικτυακή εκπομπή για την «Εθνικιστική Αριστερά». 

https://www.szturm.com.pl/

Εξώφυλλο του αυτόνομου ποιοτικού Πολωνικού Τριτοθεσίτικου περιοδικού Szturm!

«Ψηλά το μέτωπο και η ζωή αν σβήσει,

Και το σκοτάδι αν απλωθεί μες τη ματιά,

Εις τα Ουράνια θέλει αντηχήσει,

Και των καιρών μας η ατέλειωτη Στρατιά».

Από την αφιέρωση στους πεσόντες του Συντάγματος Azov στην μπροσούρα National Socialist Black Metal του «Μαύρου Κρίνου».

Μαζί με την μπροσούρα για το NSBM δεκάδες συναγωνιστές σε Ελλάδα και Κύπρο έλαβαν δωρεάν το αυτόνομο έντυπο της «Ελληνικής Δράσης»

Τη Δευτέρα 14 Μαρτίου 2022, ο Mikola Kravchenko από την Ουκρανία, σκοτώθηκε στις μάχες κοντά στο Κίεβο. Ο Μίκολα ήταν ιστορικός και βασικός ιδεολόγος του κινήματος Azov και του Ουκρανικού Εθνικισμού το 2014. Ήταν ένας από τους ιδρυτές του «Δεξιού Τομέα» και του «Τάγματος Azov». Η πρώτη μας συνάντηση ήταν όταν επισκέφθηκα τις εγκαταστάσεις του Azov στο Κίεβο. 

(σχετικό δημοσίευμα στο 1^ο τεύχος του περιοδικού «Ανάκτηση»)

https://www.anaktisi-mag.gr/

Πρόκειται για έναν άνθρωπο που αφοσιώθηκε πλήρως στην Εθνική Ιδέα της Ουκρανίας και που κατανόησε την ανάγκη ότι στους σύγχρονους ευρωπαϊκούς εθνικισμούς πρέπει να διατηρηθεί ταυτόχρονα το παραδοσιακό τους κομμάτι, αλλά πρέπει επίσης να είναι ανοιχτοί σε ιδεολογικές προκλήσεις σύμφωνα με τα νέα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι λαοί μας. Ελπίζω ότι θα υπάρξει ευκαιρία να δημοσιευθούν κάποια κείμενα του προγράμματος του στα αγγλικά στο μέλλον.

Αυτό το κείμενο θέλω να το αφιερώσω στην μνήμη του.

Η θυσία του έτσι κι αλλιώς δεν θα είναι μάταιη. Παρόλο που ο Ουκρανικός λαός διανύει τις πιο τραγικές μέρες του σήμερα, ο Ουκρανικός εθνικισμός γίνεται ισχυρότερος από ποτέ στην ιστορία, διαπερνά ολόκληρο τον Ουκρανικό λαό και προβάλλει μια  άνευ προηγουμένου αντίσταση στη επιθετικότητα του καπιταλιστικού Κρεμλίνου.

Η Επανάσταση της Αξιοπρέπειας!

Όταν κατέβαινα από το αεροπλάνο, στα μέσα του Δεκέμβρη το 2013, δεν θα φανταζόμουν ποτέ τι θα συναντούσα στο κέντρο του Κιέβου που θα έμενα, ότι μετά από 18 χρόνια που πήγαινα συχνά στην Ουκρανία και 20 από την κήρυξη της ανεξαρτησίας της από την Κοινοπολιτεία που συνέχισε μετά την διαλυμένη Σοβιετική Αυτοκρατορία, η νέα χρονιά γι’ αυτήν την χώρα θα είναι σημαδιακή, μια αφετηρία.

Πριν λίγο καιρό είχαν ξεκινήσει διαμαρτυρίες εναντίον του Ουκρανού φιλορώσου προέδρου Γιανουκόβιτς για τις συνεχείς αναβολές του να υπογράψει την συνθήκη σύνδεσης της Ουκρανίας με την Ευρώπη. Αυτές οφείλονταν στην πίεση του Κρεμλίνου προς την οποία ο φιλορώσος Γιανουκόβιτς ενέδιδε. Δεν άργησαν αυτές οι διαμαρτυρίες να μετατραπούν σε αληθινή εξέγερση λόγω της ακραίας καταστολής και της διαφθοράς, που ονομάστηκε η Επανάσταση της Αξιοπρέπειας. Είναι γεγονός ότι στην εξέγερση στο κέντρο του Κιέβου αρχικά μπορούσες να βρεις κάθε καρυδιάς καρύδι (Αμερικανούς, Νατοϊκούς, φιλελέδες ευρωπαϊκού τύπου και άλλα φρούτα που γέννησε η Παγκοσμιοποίηση), αλλά μόλις οι σφοδρές συγκρούσεις με τις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας «χόντρυναν» (οι Ουκρανοί συναγωνιστές είναι οι μόνοι «ειδικοί» ... στην ταχεία διάλυση των ειδικών μονάδων της αστυνομίας γεγονός που προκάλεσε την έκπληξη πολλών μεταξύ αυτών και της ντόπιας άκρας αριστεράς) και ειδικά όταν εμφανίστηκαν οι ελεύθεροι σκοπευτές στις οροφές των γύρω κτιρίων η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που παρέμειναν και κάποιοι έδωσαν την ζωή τους ήταν οι Ουκρανοί Εθνικιστές.

Αλλά όμως την δεδομένη χρονική περίοδο είχαμε και μια άλλη πολύ πιο σοβαρή σύγκρουση νοοτροπιών που έλαβε χώρα σε αυτήν την Επανάσταση της Αξιοπρέπειας. Ο Εθνικισμός του UNA - UNSO, του Svoboda, κάποιων του «Δεξιού Τομέα» (που ήταν μία ένωση πολλών μικρών Εθνικιστικών οργανώσεων), σοβιετικού τύπου με την γέννηση του κινήματος της νέας γενιάς (οι γεννηθέντες περίπου μετά το 1990) που ονομάστηκε Azov και είδαν τις ρίζες τους στην Παγανιστική Παράδοση της Βόρειας Ευρώπης που άλλωστε ήταν η πραγματικότητα.

Ρώσοι εθελοντές του Συντάγματος Azov που έπεσαν μαχόμενοι απέναντι στις ορδές των μισθοφόρων Τσετσένων του καθεστώτος του Κρεμλίνου.

Ο Εκσυγχρονισμός της Παράδοσης μέσα από το NSBM.

Η περιοχή της Ουκρανίας αρχικά ήταν μια χαλαρή συνομοσπονδία πριγκιπάτων που η καρδιά του βρισκόταν στα εδάφη της σημερινής βόρειας Ουκρανίας, που ονομαζόταν Ρως. Το διοικούσε η δυναστεία των Ριουρικιδών, απογόνων του Ριούρικ, μυθικού πρίγκηπα των Βαράγγων που είναι πρωτοξάδερφα των Βίκινγκς. Μαζί με τους Κοζάκους που συμβολίζουν τόσο την αντίσταση των ντόπιων στην εισβολή των Τατάρων του Τζέγκις Χαν, όσο και μια εξέγερση για ελευθερία του λαού από τον ζυγό των ευγενών και του ανώτερου κλήρου που ξέσπασε το 1648 και κράτησε ως το 1654. Επρόκειτο ταυτόχρονα για αγροτική εξέγερση, θρησκευτικό πόλεμο και εθνικό ξεσηκωμό. Αυτή θεωρούν ότι είναι η αυθεντική κληρονομιά του Ουκρανικού λαού και το Azov προσπαθεί να διατηρήσει και να εκσυγχρονίσει.

Αυτό προσπάθησε να κάνει το Azov με την υιοθέτηση του NS Black Metal που ακουγόταν φανατικά από την νεολαία από τα μισά της δεκαετίας του 1990 και ήταν μια πιο αγνή τάση του Heavy Metal. Όπως γράφει ο Α.Χ. στο σχετικό βιβλιαράκι που εξέδωσε ο «Μαύρος Κρίνος»: «Το Black Metal έχει την τύχη να είναι από τα λίγα μουσικά είδη που συνδέονται με κάποια ιδεολογία και ηθική. Το Black Metal στρέφεται ανοιχτά ενάντια στον μοντερνισμό και τις σύγχρονες κοινωνίες και αποτελεί μια αντίδραση ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και τα συναισθηματικά κενά που έχει δημιουργήσει ο σύγχρονος πολιτισμός. Διατηρεί την πρωτογενή αντικαταναλωτική κουλτούρα της rockσκηνής, ξεσπά σε μισανθρωπισμό σύμφωνα με την Νιτσεϊκή σκέψη και αρνείται ολοκληρωτικά τα αστικά ιδεώδη. Αποτελεί σύμφωνα με πολλούς ένα ψυχικό σπάραγμα που κατατίθεται μέσω μιας χαοτικής ηχητικής επέλασης, ως έκφραση δημιουργικού μηδενισμού, σε έναν έρημο από πνευματικότητα αστικό κόσμο. Αλλά στις πιο πολλές περιπτώσεις ο μηδενισμός αποτελεί απλώς την ιδεολογική του αφετηρία».

Πιο κάτω ο Baldur συμπληρώνει: «Αυτή η μουσική είναι ένα Κάλεσμα Μάχης ενάντια στην Σιωνιστική Κυβέρνηση Κατοχής και επιβάλλει μια Φωνή Φυλετικής Συνείδησης που ξυπνάει τα αρχέτυπα και τους Τρόπους της φυλής μας. Δεν θα βρεις ποτέ αυτή την μουσική στα μοδάτα περιοδικά και στις μουσικές ραδιοφωνικές, τηλεοπτικές εκπομπές αφού σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «political correct». Με πρωτοπόρο τον Rob Darken των Πολωνών Graveland το Black Metal έφυγε από κινήσεις που δεν έχουν καμιά σχέση με τον Φυλετισμό και κατάφερε να μεταδώσει την αγάπη για την Πατρίδα και το Ηρωικό συναίσθημα».

Δεν είναι τυχαίο ότι ο αρχηγός του Azov και προσωπικός φίλος, Andriy Biletsky, έχει εκφραστεί με θαυμασμό για τον Ηρωισμό των Σπαρτιατών και έχει ονομάσει Spartan τις δοκιμασίες που πρέπει να περάσει ένα μέλος των Azov προκειμένου να γίνει ένας ολοκληρωμένος μαχητής. Αυτό το πνεύμα το είδαμε πρόσφατα στην Ελληνική Μαριούπολη που βρίσκεται η κεντρική διοίκηση της στρατιωτικής πτέρυγας του Azov με τον Ηρωισμό που επέδειξαν στο πεδίο της μάχης και αντιστάθηκαν τόσες εβδομάδες απέναντι σε έναν από τους πιο αξιόμαχους στρατούς του κόσμου όπως είναι ο Ρωσικός. Επέδειξαν όμως και μια άλλη αρετή, αυτή της συντροφικότητας, όπως ανέφερε ζωντανά ο Χαϊκάλης της «εκλεκτής φυλής» Ζελένσκι που έχουν για πρόεδρο οι Ουκρανοί όταν τους είπε να αποχωρήσουν αν θέλουν από την Μαριούπολη οι αξιωματικοί του Azov απάντησαν ότι «δεν αφήνουν πίσω τους τραυματίες συμπολεμιστές τους».

Έτος Μηδέν του Ευρωπαϊκού Εθνικισμού!

Μέχρι το 2017 (γιατί μετά το Ουκρανικό καθεστώς και οι Ουκρανοί ολιγάρχες που η συντριπτική τους πλειοψηφία ανήκει στην «εκλεκτή φυλή» πολέμησαν άγρια το Azov) το κίνημα των νεαρών Εθνικιστών είχε κάνει σημαντικά βήματα δίνοντας νέα πνοή στις παρακμιακές κοινωνίες της καταναλωτικής Δύσης: σύσταση του πολιτικού κόμματος National Corps για να οργανώσει τους πολίτες με ετήσια πανουκρανικά συνέδρια, εντυπωσιακές πορείες δεκάδων χιλιάδων νεαρών Εθνικιστών, στρατιωτικό τμήμα ξένων που εκπαιδεύονταν στα στρατόπεδα και πολεμούσαν με τους Azov στην περιοχή του Donbass, ένα δίκτυο γυμναστηρίων σε όλη την Ουκρανία, την Zhura μια οργάνωση νεολαίας που οργάνωνε καλοκαιρινές κατασκηνώσεις και πολιτική εκπαίδευση για νέους και το «Σπίτι του Κοζάκου» στο κέντρο του Κιέβου λίγα μέτρα από την πλατεία Ελευθερίας στην οποία είχε γίνει η εξέγερση, μαζί με την λέσχη Plomin ένας πολυχώρος στα πρότυπα της ιταλικής Casa Pound, με ποικίλες πολιτιστικές δραστηριότητες όπως εκδόσεις βιβλίων, εθνικιστική  βιβλιοθήκη, κινηματογραφικές προβολές, ιδεολογικές ομιλίες κ.α ...

Όπως το είχαν θέσει τότε οι νεαροί Εθνικιστές, το κίνημα τους είναι εναντίον και του Ρωσικού μπολσεβικισμού και της πολυπολιτισμικής Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Ευρωπαϊκή πολιτιστική Ταυτότητα. Ένα κίνημα μαχόμενο τόσο στην Κριμαία όσο και στην περιοχή του Donbass που επιβουλεύονται οι Ρώσοι. Μια Επανάσταση των νεαρών Εθνικιστών στα Ανατολικά κράτη που απελευθερώθηκαν πρόσφατα από την Ρωσική ιμπεριαλιστική κυριαρχία.

Σε μια ανθολογία που εξέδωσαν για τον Ευρωπαϊκό Εθνικισμό στις πρώτες θέσεις βρίσκεται η διανόηση της Συντηρητικής Επανάστασης (Spengler, Junger, Moeller van den Bruck, κλπ), ο φιλόσοφος Ιούλιος Έβολα, ο Παραδοσιοκράτης Mircea Eliade, η σκέψη της «Νέας Δεξιάς» με τον Venner και φυσικά Ουκρανοί Εθνικιστές θεωρητικοί.

Η Olena Semenyaka ηγετικό στέλεχος των Azov έγραψε με σαφήνεια: «Οι δομικές ομοιότητες μεταξύ της Black Metal και της Συντηρητικής Επανάστασης είναι επίσης προφανείς. Ο Armin Mohler, ο οποίος δημοσίευσε μια μονογραφία «Η Συντηρητική Επανάσταση στη Γερμανία 1918 – 1932 (1950)», η οποία ξεκίνησε την παράδοση της ακαδημαϊκής έρευνας του συντηρητικού – επαναστατικού κινήματος, ξεχώρισε πέντε κύριες κατευθύνσεις μέσα στο τελευταίο, τρεις εκ των οποίων έγιναν υποδειγματικές: Νέοι Συντηρητικοί (Moeller van den Bruck, Edgar Jung, Oswald Spengler), Εθνικοί Επαναστάτες (Ernst Junger, Ernst Niekisch, Hans Freyer), και το volkisch κίνημα που είχε τον μεγαλύτερο αντίκτυπο στον Εθνικοσοσιαλισμό (το περίφημο δόγμα του «Blood and Soil»). Κατά συνέπεια, οι Νέοι Συντηρητικοί ανάπτυξαν κυρίως τα οργανικά ιμπεριαλιστικά μοντέλα, οι Εθνικοί Επαναστάτες ήταν σε πολύ καλές σχέσεις με τις καταστροφικές δυνάμεις του βιομηχανικού πολιτισμού και η volkisch μοιάζει με το σύγχρονο Pagan Front.Στη βαθιά εξέταση του των συντηρητικών – επαναστατικών αναθυμήσεων στο κίνημα Black Metal, o Alex Kurtagic κυρίως έδωσε έμφαση στις volkisch ιδέες, η οποία είναι δικαιολογημένη».

Αυτοκρατορία εναντίον Εθνικού Κράτους!

Η φύση της παρούσας σύγκρουσης, την οποία παραβλέπουν οι περισσότεροι, είναι μια Αυτοκρατορία όπως είναι διαχρονικά η Ρωσία με όλες τις διαφορετικές μορφές που έχει πάρει και ενός Εθνικού Κράτους όπως η Ουκρανία που αγωνίζεται να ξεφύγει από τον θανατηφόρο εναγκαλισμό της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Ο Πούτιν στον τελευταίο λόγο του καταφέρθηκε εναντίον του «Ιού του Εθνικισμού», όπως είπε και κατά της Εθνικιστικής Ουκρανίας. Αυτή η δήλωση δεν είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα αν δούμε και την αντεστραμμένη Ρούνα του Λύκου που έχει σαν  σύμβολο το κίνημα του Azov και αυτή αποτελείται από τα δύο πρώτα γράμματα των λέξεων Ιδέα και Έθνος, δηλαδή η «Ιδέα του Έθνους».

Μια σύγκρουση δύο διαφορετικών κοσμοθεάσεων, όπως μας λέει ο καθηγητής της ιστορίας Oleg Odnorozhenko και όχι μόνο μια σύγκρουση μεταξύ δύο κρατών. Όπως συνεχίζει ο καθηγητής από την μία πλευρά είναι αυτοί που υιοθετούν τις Ευρωπαϊκές αξίες, που δίνουν αξία στην Ελευθερία, άνθρωποι που θέλουν οι ίδιοι να αποφασίζουν για το μέλλον τους και να φτιάξουν ανάλογη κοινωνία και από την άλλη μεριά έχουμε μια ολοκληρωτική κοινωνία «σταλινικού τύπου» που υποτιμά την ανθρώπινη προσωπικότητα και παραβλέπει την Εθνική Ταυτότητα και προσπαθεί να βάλει όλους τους πολίτες της σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή να κάνει ένα αντίστροφο παιδομάζωμα από αυτό της Ε.Ε. όπως γίνεται τώρα με την απαγωγή των βρεφών από τα μαιευτήρια της Ουκρανίας.

Το κίνημα του Azov έχει αναπτύξει την θεωρία της Εθνοκρατίας, που είναι μια εναλλακτική στο φιλελεύθερο και ολοκληρωτικό κοινωνικο - πολιτικό δόγμα και στην επιβολή του κρατικού καθεστώτος αλλά μια κοινωνία που θα λειτουργεί και θα αναπτύσσεται μέσω της αλληλεγγύης και της συνεργασίας όλων των στρωμάτων του Έθνους.

Αυτό βασίζεται στις βασικές αρχές που ανέπτυξε ο θεωρητικός της μεσοπολεμικής εθνικιστικής οργάνωσης OUN και αξιωματικός Mykola Stsiborskyi σε ένα κείμενο που εκδόθηκε το 1935: 

Εθνική Αλληλεγγύη (ενάντια στις τάξεις και τα κόμματα που διασπούν το Έθνος)

Απολυταρχία με την  έννοια της προσωπικής ευθύνης σε όλα τα επίπεδα ενάντια στην ανευθυνότητα που επικρατεί. 

Κοινωνική ιεραρχία και πειθαρχία, αυτό - οργάνωση και αυτό - έλεγχος.

Το Έθνος είναι η βέλτιστη μορφή ζωής του ανθρώπου.

Το Κράτος είναι η βέλτιστη μορφή της Εθνικής ύπαρξης.

Ένας αξιωματικός του Azov πρόσφατα μου είπε ότι ο πόλεμος με την Ρωσία είναι νομοτελειακός και μόνο μετά από μία ολοκληρωτική σύγκρουση με την Ρωσία θα υπάρξει πραγματική Ουκρανική Εθνική Αναγέννηση. 

Αυτός ίσως είναι και ο ανορθολογισμός του Εθνικισμού και όπως λέει ο Μέγας Διδάσκαλος Νίτσε: «Μόνο εκεί που υπάρχουν τάφοι μπορεί να γίνει Ανάσταση». Ίσως σκέφτομαι να είναι σοφό τελικά αυτό που είπε ο Πλάτων: «Η Ειρήνη είναι η χρονική περίοδος μεταξύ δύο πολέμων».

Θέλω να τελειώσω με μία φράση που λένε για κάθε νεκρό οι συναγωνιστές στο Azov: «Οι ήρωες δεν πεθαίνουν» και είμαι σίγουρος ότι το πιστεύουν! 

Έρως Ελλάς: Ευαγόρας Παλληκαρίδης

 

A voice in the twilight: the life and thought of Otto Strasser

Tomasz Kosiński's A VOICE IN THE TWILIGHT: THE LIFE AND THOUGHT OF OTTO STRASSER is now available to pre-order. 

The book is 160 pages in length and costs just 22 EUROS with free postage to anywhere in the world. 

Our PayPal address is blackfrontpress@yahoo.co.uk and you can find more details below. 

Editor: Troy Southgate / Cover: Francisco Albanese Pastene

 

Αλληλεγγύη στους Ουκρανούς πρόσφυγες: Αυτόνομοι - Αθήνα

 

Τεύχη Zentromag #5 & #6

zentropafatria@protonmail.com

«Όσο πιο ψηλά πετάμε, τόσο πιο μικροί φαινόμαστε σ’ αυτούς που δεν μπορούν να πετάξουν» - Φρειδερίκος Νίτσε: Λίγα λόγια για την Ουκρανία (γράφει ο Γιώργος Δημητρούλιας)

Ο Γιώργος Δημητρούλιας με τον Andriy Biletsky ηγέτη της πολιτικής πτέρυγας του Συντάγματος Azov

Με αφορμή το Ουκρανικό ζήτημα παρατηρήθηκε στον λεγόμενο «χώρο» ένας «διχασμός» σχετικά με τις αντιμαχόμενες πλευρές. Η ανεπαρκής ενημέρωση και η προπαγάνδα όλων των πλευρών, τα συμφέροντα και οι προκαταλήψεις, οι επαφές των ξένων πρεσβειών με την ξενόδουλη αστική ακροδεξιά και η επιρροή τους στα ΜΜΕ, ο ρόλος της ηγεσίας της ελλαδικής εκκλησίας και η παραπληροφόρηση του διαδικτύου θολώνουν την εικόνα για το τι πραγματικά συμβαίνει.

Μετά την αποκλειστική συνέντευξη του πρώην συμβούλου της Azov, Άρη Αρίωνος - δείτε εδώ - (η οποία αναδημοσιεύτηκε σε γνωστή εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας χωρίς την έγκριση της συντακτικής μας ομάδας και προκάλεσε αντιδράσεις λόγω των απόψεων που περιείχε) καθώς και η συγκλονιστική μαρτυρία του από το μέτωπο που ακολούθησε σε γνωστό διαδικτυακό κανάλι - δείτε εδώ - δίνουμε σήμερα το βήμα - παρά τις όποιες διαφωνίες - σε έναν ακόμη συμπατριώτη που γνωρίζει καλά την Ουκρανία και το εκεί εθνικιστικό κίνημα. 

Δεν είναι άλλος από τον Γιώργο Δημητρούλια πρώην δημοτικό σύμβουλο της Καλαμάτας και υπεύθυνο των εκδόσεων «Το Αντίδοτο». Αποχώρησε από την «Χρυσή Αυγή» - της οποίας υπήρξε υπεύθυνος εξωτερικών επαφών επί σειρά ετών - καθώς και την τοπική οργάνωση της Καλαμάτας το 2010, συμμετείχε στην «Ελληνική Δράση» και διατηρεί εδώ και χρόνια επαφές με τα εθνικιστικά κινήματα στην Ευρώπη. 

Υπήρξε ένας εκ των εκδοτών του περιοδικού «Έλληνας Εργάτης» δηλώνει μελετητής της «Τρίτης Θέσης» και προσφάτως ήταν καλεσμένος σε διαδικτυακή εκπομπή για την «Εθνικιστική Αριστερά». 

Ένα γεγονός που ενόχλησε πολλούς είναι ότι τον Οκτώβριο - Νοέμβριο του 2016 είχε πάρει μια αποκλειστική συνέντευξη κατά την διάρκεια της επίσκεψης του στο στρατηγείο της Azov (συμμετείχε και σε συνέδρια των Ουκρανών) για το αυτόνομο περιοδικό «Ανάκτηση» την οποία αν κριθεί σημαντικό θα αναδημοσιεύσουμε σε .pdf στο άμεσο μέλλον ...

https://www.anaktisi-mag.gr/

Γράφει ο Γιώργος Δημητρούλιας

«Στὸν καφενὲ ἀπ᾿ ἔξω σὰν μπέης ξαπλωμένος,

τοῦ ἥλιου τὶς ἀκτῖνες ἀχόρταγα ρουφῶ,

καὶ στῶν ἐφημερίδων τὰ νέα βυθισμένος,

κανέναν δὲν κοιτάζω, κανέναν δὲν ψηφῶ.

Σὲ μία καρέκλα τὅ να ποδάρι μου τεντώνω,

τὸ ἄλλο σὲ μίαν ἄλλη, κι ὀλίγο παρεκεῖ

ἀφήνω τὸ καπέλο, καὶ ἀρχινῶ μὲ τόνο

τοὺς ὑπουργοὺς νὰ βρίζω καὶ τὴν πολιτική.

Ψυχή μου! τί λιακάδα! τί οὐρανὸς ! τί φύσις !

ἀχνίζει ἐμπροστά μου ὁ καϊμακλῆς καφές,

κι ἐγὼ κατεμπνευσμένος γιὰ ὅλα φέρνω κρίσεις,

καὶ μόνος μου τὶς βρίσκω μεγάλες καὶ σοφές.

Βρίζω Ἐγγλέζους, Ρώσους, καὶ ὅποιους ἄλλους θέλω,

καὶ στρίβω τὸ μουστάκι μ᾿ ἀγέρωχο πολύ,

καὶ μέσα στὸ θυμό μου κατὰ διαόλου στέλλω

τὸν ἴδιον ἑαυτό μου, καὶ γίνομαι σκυλί.

Φέρνω τὸν νοῦν στὸν Διάκο καὶ εἰς τὸν Καραΐσκο,

κατενθουσιασμένος τὰ γένια μου μαδῶ,

τὸν Ἕλληνα εἰς ὅλα ἀνώτερο τὸν βρίσκω,

κι ἀπάνω στὴν καρέκλα χαρούμενος πηδῶ.

Τὴν φίλη μας Εὐρώπη μὲ πέντε φασκελώνω,

ἀπάνω στὸ τραπέζι τὸν γρόθο μου κτυπῶ...

Ἐχύθη ὁ καφές μου, τὰ ροῦχα μου λερώνω,

κι ὅσες βλαστήμιες ξέρω ἀρχίζω νὰ τὶς πῶ.

Στὸν καφετζῆ ξεσπάω... φωτιὰ κι ἐκεῖνος παίρνει.

Ἀμέσως ἄνω κάτω τοῦ κάνω τὸν μπουφέ,

τὸν βρίζω καὶ μὲ βρίζει, τὸν δέρνω καὶ μὲ δέρνει,

καὶ τέλος... δὲν πληρώνω δεκάρα τὸν καφέ».

Γεώργιος Σουρής (1853 - 1919)

Το 1780 άρχισε να χτίζεται η Μαριούπολη στην ανατολική ακτή της Αζοφικής θάλασσας από Έλληνες που έφυγαν από την Κριμαία για να γλυτώσουν τον μουσουλμανικό ζυγό. Εκεί εγκαταστάθηκαν με την άδεια και την βοήθεια της Τσαρίνας Αικατερίνης της Β’ και όχι μόνο διέπρεψαν στο εμπόριο και την ναυτιλία, αλλά δημιούργησαν και μια αυτόνομη περιοχή στο κέντρο του Πριαζόβιε με την δική τους αυτοδιοίκηση που είχε Ελληνική Δούμα (Βουλή) στην Μαριούπολη με τα δεκάδες ελληνικά χωριά.

Ποιος να φανταστεί λοιπόν αφού γλύτωσαν από τα νύχια του Ισλάμ, του Στάλιν και των μπολσεβίκων αυτή η τρίτη πιο συμπαγής ελληνική μειονότητα θα σφαγιαστεί on camera από τους χρυσοπληρωμένους μουσουλμάνους πραιτοριανούς Τσετσένους του θαυμαστή του Στάλιν, Πούτιν, που υποστηρίζεται από τριών κατηγοριών Ελλαδίτες που δουλεύουν συνειδητά ή ασυνείδητα για τα συμφέροντα της φιλελεύθερης καπιταλιστικής Ρωσίας. 

Οι Μεσσιανικές Προεκτάσεις της Τρίτης Ρώμης.

Πρώτη από τους Σλάβους ηγεμόνες που βαπτίσθηκε χριστιανή ήταν η βασίλισσα Όλγα, αλλά ο εγγονός της Μέγας Πρίγκιψ  του Κιέβου Βολοντίμιρ, το 988,  έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να βαπτιστεί όλος ο Σλαβικός λαός. Παρόλα αυτά η σλαβονική και όχι η ελληνική ή λατινική γλώσσα υπήρξε το όχημα διάδοσης του Χριστιανισμού στη Ρως. Παρότι η Εκκλησία του Κιέβου κοιτούσε προς την Πόλη, από την οποία κληρονόμησε το δόγμα, δεν κληρονόμησε μαζί και την κλασσική γραμματεία, την ελληνική φιλοσοφία ή την θεολογία των Πατέρων. Η σλαβονική παρέμεινε η επίσημη γλώσσα της Ρωσίας έως την εποχή του Μεγάλου Πέτρου (Ρομανόφ) και θεωρείται υπεύθυνη για τον πολιτιστικό αποκλεισμό των Ρώσων αφού η άγνοια της ελληνικής απέκοψε αυτούς από την μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης  και την αρχαία γραμματεία, η οποία έφθασε σε αυτούς πολύ μετά, την εποχή του Διαφωτισμού.

Έτσι λοιπόν αυτό που κράτησαν γιατί τους ήταν και πιο οικείο ήταν ο μοναχικός σκοταδισμός της Παλαιολόγειας περιόδου που είναι και ο βασικός υπεύθυνος της πτώσης του Βυζαντίου. Σαν να μην έφτανε αυτό το 1439 μόλις ο αυτοκράτορας Μανουήλ Β’ Παλαιολόγος ζήτησε βοήθεια από τους Φράγκους, στην σύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας για να αντιμετωπίσει τους Τούρκους, ο σλάβος ηγεμόνας Βασίλι ερμήνευσε την βοήθεια των Φράγκων σαν προδοσία και υποταγή στην Ρώμη και φυλάκισε τον Μητροπολίτη Ισίδωρο που είχε στείλει η Κωνσταντινούπολη.

Μετά την μεταφορά της Εκκλησιαστικής Αρχής από το Κίεβο στην Μόσχα καλλιεργήθηκε η αντίληψη ότι αφού απέτυχαν και η πρώτη Ρώμη και η Νέα Ρώμη (Κων/πολη), η Τρίτη Ρώμη είναι αυτή που ο Θεός έχει επιλέξει για να οδηγήσει την ανθρωπότητα στην Σωτηρία. Η «Αγία Ρως» ήταν ο νέος περιούσιος λαός μέρος του Θεϊκού σχεδίου για την ανθρωπότητα στον οποίο είχε μετατεθεί το βάρος που άλλοτε βάρυνε τους Ισραηλίτες, να διαδώσουν το μήνυμα του Θεού και να φωτίσουν τα έθνη ... Αυτή η θεωρία της Τρίτης Ρώμης οδήγησε και στο Σχίσμα - ρασκόλ που έγινε επί Πατριαρχίας Νίκωνα, όταν προσπάθησε να εναρμονίσει τις ρωσικές λατρευτικές πρακτικές με τις ελληνικές. Αυτό όμως έγινε αισθητό σαν απόκλιση από την ρωσική παράδοση και αυτή η εισβολή ελληνικών συνηθειών θεωρούσαν ο σλάβοι ότι μόλυνε την ρωσική ορθοδοξία και αναιρούσε τον χριστιανικό χαρακτήρα του κράτους. Την ίδια εποχή μόλις η θέση του Πατριάρχη Νίκωνα χήρευσε, το 1700 ο Τσάρος Πέτρος δεν κίνησε την διαδικασία διαδοχής αλλά την διοικούσε ένας γραφειοκράτης που ήταν όργανο του εκάστοτε Τσάρου ως το 1917 που έγινε η Επανάσταση. Κάτι ανάλογο που γίνεται και σήμερα με τον Πούτιν και τον πρώην πληροφοριοδότη της KGB Κύριλλο.

Και κάτι τελευταίο: από την περίοδο του 2000 περίπου που άρχισε η ρωσική προπαγάνδα στην Ελλάδα, υβρίζονταν όλοι οι Μητροπολίτες που συναινούσαν στο να δημιουργηθεί Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Ουκρανική Εκκλησία με την δικαιολογία ότι αυτό ήταν υπόθεση του Πατριαρχείου Μόσχας. Ουδέν ψευδέστερον και εξηγούμαι. Το 1685 ο Μέγας Πέτρος ζήτησε με επιστολή του στον Οικουμενικό Πατριάρχη Διονύσιο Δ’, να μεταβιβάσει την Μητρόπολη Κιέβου στην δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Μόσχας. Απαντώντας ο  Διονύσιος έδωσε το δικαίωμα στον Πατριάρχη Μόσχας να χειροτονεί τον Μητροπολίτη Κιέβου, αλλά κατέστησε σαφές ότι το Πατριαρχείο δεν αποποιείται την δικαιοδοσία του επί της Μητροπόλεως Κιέβου και δεν μεταβίβαζε αυτή στο Πατριαρχείο Μόσχας.

Οι «Άγιοι Πατέρες» της κονόμας!

Έτσι περίπου δυο δεκαετίες πριν οι Ρώσοι ξεκίνησαν στην Ελλάδα έναν «υβριδικό πόλεμο» που ένας από τους σκοπούς του είναι ο προσεταιρισμός Μητροπολιτών της ελλαδικής Εκκλησίας και ηγουμένων του Αγίου Όρους. Φαίνεται μπροστά στον Μαμωνά κάποιοι από τους «Άγιους Πατέρες» ξέχασαν τα ρωσικά σχέδια εποικισμού και διεθνοποίησης του Άθωνος, την αρπαγή του Πατριαρχείου Αντιοχείας και τα προβλήματα που μας προξένησε στους Αγίους Τόπους η «Αυτοκρατορική Ορθόδοξη Παλαιστινιακή Εταιρεία» που έφτιαξε η Ρωσία και συνεχίζει σήμερα, αλλά και την Βουλγαρική Εξαρχία που ενθάρρυνε η Ρωσία με τον εκβουλγαρισμό ελληνικών πληθυσμών, και άρχισαν τα σούρτα – φέρτα με λείψανα και λοιπά άγια είδη που έχουν κάποιες Μητροπόλεις και Μονές του Αγίου Όρους, όταν ένας Ρώσος πρώην Καγκεμπίτης τους έκανε τα απαραίτητα κονέ. Οι κάτοικοι της Κέρκυρας γράφουν σε επιστολή τους ότι η Μητρόπολή τους έχει μετατραπεί σε μια «προσοδοφόρα ντίσνεϋλαντ» για τους Ρώσους πιστούς και αν κάποιος ιεράρχης τους έχει πάρει χαμπάρι και έχει αντισταθεί είναι διατεθειμένοι οι Ρώσοι να χρησιμοποιήσουν κάθε όπλο, όπως έκαναν στην Αλεξανδρούπολη που ήθελαν να κάνουν ρωσικό ναό αλλά ο Μητροπολίτης Άνθιμος αντιστάθηκε με αποτέλεσμα να εξοργισθούν και να βάλουν τον παλαιό αρχιμανδρίτη που ήταν καταδικασμένος για σεξουαλική παρενόχληση να μαζέψει υπογραφές για την ίδρυση σχισματικής παλαιοημερολογίτικης εκκλησίας.

Οι «μπουκωμένοι» ρωσόπληκτοι και οι «χρήσιμοι ηλίθιοι»!

Εσχάτως έχουν λυσσάξει να μας πείσουν ότι για την ρωσοφιλία φταίνε οι αρνητές των εμβολίων, οι ψεκασμένοι δηλαδή, που είναι και ακροδεξιοί. Έλα όμως που περισσότερες ρωσικές χορηγίες από αυτές που έχει πάρει η Μονή του Αγίου Παντελεήμονα που είναι Ρωσική, έχει πάρει η Μονή Βατοπεδίου του Εφραίμ (τον οποίο συνάντησε ο Πούτιν) που παρήλαυνε όλη η κυβέρνηση της καθώς πρέπει δεξιάς του Κώστα Καραμανλή του νεότερου. Για τους τηλεπωλητές τι να πούμε; Ο ένας έγινε γενικός αρχηγός της ΝΔ και ο άλλος ο παλαιοπασόκος είναι πολιτικός λαγός του Μητσοτάκη για να μην υπάρξει γνήσια εθνικιστική κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Υπάρχουν και μερικά πολιτικά νούμερα που το παίζουν πολιτικοί παράγοντες της ακροδεξιάς και άλλοι άκαπνοι απόστρατοι «αναλυτές» που περιμένουν μπας και τους λυπηθεί η ρωσική πρεσβεία και τους ρίξει κανά φραγκάκι να λαδώσει το άντερο τους.

Α ρε Αλέξη, ποιους είχες μαζέψει!

Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έγινε καμμιά σοβαρή συζήτηση για τα αίτια κατάρρευσης της ΕΣΣΔ και επειδή οι αριστερές ιδέες ηγεμονεύουν σε αυτόν τον τόπο σειρά δεκαετιών, βλέπουμε σε όλο το πολιτικό φάσμα μια ταύτιση ιδεών. Αδυνατούν να καταλάβουν για ποιο λόγο οι Ουκρανοί ταυτίζουν τους Ρώσους με τον κομμουνισμό, γιατί δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι η αυτοκρατορική ιδέα ήταν πάντα παρούσα ασχέτως πολιτικής έκφρασης. Έτσι η αποναζιστικοποίηση που ζητούν είναι ένας αντίστροφος ιμπεριαλισμός και έκδοση του Κρεμλίνου μαζί με τον εξίσου θανατηφόρο ιμπεριαλισμό του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Ακόμα δεν κατανοούν τον μεγάλο λιμό όταν δέκα εκατομμύρια Ουκρανοί πέθαναν από πείνα το 1932 - 34 με την βίαιη κολεκτιβοποίηση του Στάλιν όταν μετά από λίγα χρόνια όλοι μαζί τον υμνούσαν για την νίκη του στον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο.

Ένα από τα αποτελέσματα όλων αυτών ήταν ο Λαφαζάνης μαζί με στελέχη της «Λαϊκής Ενότητας» να παραβρεθούν στα εγκαίνια της επίσημης αντιπροσωπείας της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ στην Αθήνα. Να κάνουν ειδική εκδήλωση στο κτήριο Γκίνη στο Πολυτεχνείο, η Λαϊκή Ενότητα, το Νέο Αριστερό Ρεύμα και η Κόκκινη Γραμμή, προς τιμήν της και για τον «αντιφασιστικό αγώνα των αυτονομιστών». Ο Λαφαζάνης χαρακτήριζε το 2018 τις απελάσεις των Ρώσων πρακτόρων που έκαναν προπαγάνδα υπέρ της Ρωσίας στην Ελλάδα «μείζον εθνικό έγκλημα για τα εθνικά μας συμφέροντα και την ασφάλεια της χώρας».

Το 2013 ο Νίκος Κοτζιάς υποδέχεται στο πανεπιστήμιο Πειραιώς και φωτογραφίζεται μαζί του, τον ευρασιανιστή Ντούγκιν, που μερικοί υποστηρίζουν ότι είναι άτυπος σύμβουλος του Πούτιν, ο οποίος έχει δηλώσει από την σκλαβωμένη Κερύνεια: «Με τα νέα δεδομένα, η Κίνα και η Ρωσία διαδραματίζουν πιο δογματικό ρόλο. Ο ρόλος της Τουρκίας σε αυτή την μεταμόρφωση είναι πολύ σημαντικός για την παγκόσμια τάξη και την Ανατολική Μεσόγειο. Πιστεύω ότι η ύπαρξη της Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο γίνεται ισχυρότερη με την υποστήριξη της Τουρκίας. Ο αγώνας ανεξαρτησίας της ΤΔΒΚ είναι η αξιοπρέπεια της Ανατολικής Μεσογείου».

Αυτά τα λίγα, για όλους, για την οικονομία του χώρου.

Francis Parker Yockey: η Ευρώπη ως Ιδέα ενάντια σε κάθε ξένη κατοχή

 

Aπόσπασμα από το έργο Imperium

Μετάφραση: Nero Valois

«Από τη σκοπιά ολόκληρης της ζωής του Οργανισμού, αυτό το στάδιο είναι μια κρίση, γιατί η όλη ιδέα της Κουλτούρας δέχεται επίθεση και οι θεματοφύλακες του Πολιτισμού πρέπει να δώσουν μια μάχη δύο και πλέον αιώνων ενάντια στις εσωτερικές επιθέσεις, και σε ένα ταξικό πόλεμο. Βαθύτερα μέσα στην Κουλτούρα , ξυπνά στο μυαλό των διανοουμένων η ιδέα ότι αυτός ο Πολιτισμός είναι κάτι που πρέπει να καταργηθεί, ότι ο άνθρωπος είναι ζώο και διαφθείρεται από την ανάπτυξη της ψυχής του. Εμφανίζονται φιλοσοφίες, που αρνούνται την ύπαρξη σε οτιδήποτε άλλο εκτός από την ύλη. Η ζωή ορίζεται ως μια φυσικοχημική διαδικασία.

Οι δίδυμες παρορμήσεις είναι οικονομικές και αναπαραγωγικές. Κάθε τι πάνω από αυτό το επίπεδο είναι αμαρτωλό. Τόσο από τους οικονομικούς ηγέτες όσο και από τους ταξικούς πολεμιστές προέρχεται το δόγμα ότι όλη η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο από οικονομία. Από τους αυτοαποκαλούμενους «ψυχολόγους» προέρχεται το δόγμα ότι η ζωή δεν είναι παρά η αναπαραγωγή.

Αλλά η δύναμη του οργανισμού, ακόμη και σε κρίση, είναι πολύ μεγάλη για  τους λίγους διανοούμενους και τους όχλους τους ώστε να τον καταστρέψουν, αυτός συνεχίζει  το δρόμο του. Στον Δυτικό Πολιτισμό, η επεκτατική τάση έφτασε στο σημείο όπου μέχρι το 1900, τα 18/20 της επιφάνειας της γης ελέγχονταν πολιτικά από δυτικές πρωτεύουσες. Και αυτή η εξέλιξη έφερε απλώς μια όξυνση της κρίσης, γιατί αυτή η βούληση εξουσίας της Δύσης ξύπνησε σταδιακά τις κοιμισμένες μάζες του εξωτερικού κόσμου στην πολιτική δράση.

Πριν ο εσωτερικός πόλεμος των τάξεων είχε εκκαθαριστεί, ο εξωτερικός πόλεμος των φυλών είχε αρχίσει. Πόλεμοι αφανισμού και παγκόσμιοι πόλεμοι, συνεχής εσωτερική πίεση με τη μορφή αδυσώπητου ταξικού πολέμου, που θεωρεί τον εξωτερικό πόλεμο απλώς ως μέσο αύξησης των απαιτήσεών του, εξέγερση των έγχρωμων φυλών ενάντια στον δυτικό πολιτισμό - αυτές είναι οι μορφές αυτής της τρομερής κρίσης στον 20^ο  αιώνα.

Το αποκορύφωμα αυτής της μακροχρόνιας κρίσης υπάρχει τώρα, την περίοδο 1950-2000, και πιθανώς σε αυτά τα χρόνια θα κριθεί για πάντα το ερώτημα εάν η Δύση θα εκπληρώσει την τελευταία της φάση ζωής. Ο περήφανος Πολιτισμός που το 1900 ήταν κύριος των 18/20 της επιφάνειας της γης, έφτασε στο σημείο το 1945, μετά τον αυτοκτονικό Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, να μην ελέγχει κανένα μέρος της γης. Η παγκόσμια δύναμη για όλα τα μεγάλα ζητήματα αποφασίστηκε σε δύο εξωτερικές πρωτεύουσες, την Ουάσιγκτον και τη Μόσχα. Τα μικρότερα ζητήματα της επαρχιακής διοίκησης αφέθηκαν στα έθνη-που έγιναν -αποικίες της Δύσης, αλλά σε ζητήματα εξουσίας, τα καθεστώτα με βάση την Ρωσία και την Αμερική τα αποφάσισαν όλα.

Έτσι ο τυπικός έλεγχος έμεινε στην Ευρώπη, όπως στην Παλαιστίνη, αλλά ο πραγματικός έλεγχος διατηρήθηκε στην Ουάσιγκτον. Το μοίρασμα των κερδών, η πολιτική των συνδικάτων, οι ηγέτες και τα καθήκοντα των πρώην δυτικών εθνών αποφασίστηκαν εκτός Ευρώπης. Το 1900, το κρατικό σύστημα της Ευρώπης αντέδρασε ως μονάδα όταν η αρνητική βούληση της Ασίας σκέφτηκε, με την εξέγερση του Μπόξερ, να διώξει τον Ιμπεριαλισμό της Δύσης από την Κίνα. Δυτικοί στρατοί από τα ηγετικά κράτη εισήλθαν και κατέστρεψαν την εξέγερση. Λιγότερο από μισό αιώνα αργότερα, οι εξωευρωπαϊκοί στρατοί κινούνται ελεύθερα στην Ευρώπη, στρατοί που περιέχουν Μαύρους, Μογγόλους, Τουρκεστάνους, Κιργιζίους, Αμερικανούς, Αρμένιους,  Ασιάτες όλων των περιοχών. Πως συνέβη αυτό;

Προφανώς, μέσω της εσωτερικής διαίρεσης της Δύσης. Αυτή η διαίρεση δεν ήταν υλική - η ύλη δεν μπορεί να χωρίσει τους ανθρώπους εάν συμφωνεί το μυαλό τους. Όχι, ήταν ο πνευματικός διχασμός που έφερε την Ευρώπη στη σκόνη. Η μισή Ευρώπη είχε εντελώς διαφορετική στάση απέναντι στη Ζωή, διαφορετική αποτίμηση της Ζωής, από την άλλη μισή. Οι δύο στάσεις ήταν αντίστοιχα η προοπτική του 19ου αιώνα και η προοπτική του 20ου αιώνα. Η διαίρεση συνεχίζεται και η ποσότητα φαγητού που μπορεί να φάει ένας άνδρας στον Δυτικό Πολιτισμό εξαρτάται από την απόφαση κάποιου στη Μόσχα ή στην Ουάσιγκτον. Όταν τελειώσει η πνευματική διαίρεση της Ευρώπης, οι εξωευρωπαϊκές δυνάμεις δεν θα είναι σε θέση να συγκρατήσουν τους πληθυσμούς της Ευρώπης με ισχυρή θέληση.

Το πρώτο βήμα στη δράση είναι επομένως το τέλος του πνευματικού διχασμού της Ευρώπης. Υπάρχει μόνο μία βάση στην οποία μπορεί να γίνει αυτό. Υπάρχει  μόνο ένα Μέλλον, το οργανικό Μέλλον. Οι μόνες αλλαγές που μπορούν να επέλθουν σε έναν Πολιτισμό είναι αυτές που απαιτεί το στάδιο της ζωής του. Η οπτική του 20^ου αιώνα είναι συνώνυμη με το Μέλλον της Δύσης, η διαιώνιση της προοπτικής του 19^ου αιώνα σήμαινε τη συνέχιση της κυριαρχίας της Δύσης από παραμορφωτές και βαρβάρους στη Δύση. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η παρουσίαση όλων των θεμελιωδών στοιχείων του 20^ου αιώνα που είναι απαραίτητα ως το πλαίσιο για την κατανόηση και την ενδελεχή δράση.

Πρώτα είναι η Ιδέα - όχι ένα ιδανικό που μπορεί να συνοψιστεί σε μια λέξη, ή ένα που μπορεί να εξηγηθεί σε έναν εξωγήινο, αλλά ένα ζωντανό, αναπνέον, χωρίς λόγια συναίσθημα, που υπάρχει ήδη σε όλους τους Δυτικούς, αρθρώνεται σε πολύ λίγους κατά κύριο λόγο . Αυτή η Ιδέα, με το μεγαλείο της χωρίς λόγια, την ακαταμάχητη επιταγή της, πρέπει να γίνει αισθητή, και έτσι μόνο οι άνθρωποι της Δύσης μπορούν να την αφομοιώσουν. Ο εξωγήινος θα το καταλάβει τόσο λίγο όσο καταλάβαινε πάντα τις δυτικές δημιουργίες και τους δυτικούς κώδικες. Στην παρέλαση της νίκης του στη Μόσχα το 1945, ο βάρβαρος εξέθεσε τους δυτικούς αιχμάλωτους σκλάβους του στα χλευαστικά πλήθη των πόλεων του και τους έκανε να σύρουν τις εθνικές τους σημαίες πίσω τους στη σκόνη. Αν κάποιος Δυτικός πιστεύει ότι ο βάρβαρος κάνει ωραίες διακρίσεις μεταξύ των πρώην εθνών της Δύσης, είναι ανίκανος να κατανοήσει τα συναισθήματα των πληθυσμών που ζουν έξω από έναν Υψηλό Πολιτισμό προς αυτόν τον Πολιτισμό.

Αύριο οι αιχμάλωτοι σκλάβοι που προσφέρονται στα ένστικτα του αφανισμού των όχλων της Μόσχας μπορεί να επιθυμήσουν το Παρίσι, το Λονδίνο, τη Μαδρίτη, καθώς και το Βερολίνο. Η συνέχιση του πνευματικού διχασμού της Δύσης το καθιστά αυτό όχι μόνο δυνατό αλλά και απολύτως αναπόφευκτο. Και οι δύο εξωτερικές δυνάμεις εργάζονται για την συνεχή διαίρεση της Δύσης. Στο εσωτερικό τους βοηθιούνται από τα λιγότερο άξια στοιχεία στην Ευρώπη. Ωστόσο, αυτό απευθύνεται στους μόνους ανθρώπους που έχουν σημασία — τους Δυτικούς που μπορούν να νιώσουν την Επιταγή του Μέλλοντος να λειτουργεί μέσα τους.

Είναι απαραίτητο η κοσμοθεωρία τους να είναι η ίδια σε όλα τα θεμελιώδη της, και γνωρίζουμε σε αυτήν την ιστορική εποχή ότι η επικρατούσα πνευματικότητα μιας εποχής είναι συνάρτηση της ψυχής της και ότι συγκριτικά μικρό εύρος επιτρέπεται στην απαραίτητη διατύπωσή της. Επομένως, η παρούσα εργασία δεν περιέχει επιχειρήματα, αλλά εντολές του Πνεύματος της Εποχής. Αυτές οι σκέψεις και οι αξίες είναι απαραίτητες για εμάς. Δεν είναι προσωπικές, αλλά υπερπροσωπικές και υποχρεωτικές για τους άνδρες που σκοπεύουν να κάνουν κάτι με τη ζωή τους.

Η δράση - καθήκον μας υπαγορεύεται για εμάς από το γεγονός ότι το έδαφος του Πολιτισμού μας καταλαμβάνεται από το εξωτερικό. Η εσωτερική μας επιταγή και η οπτική μας για τη Ζωή καθορίζονται για εμάς από την Εποχή. Ένα μέρος της προοπτικής οποιασδήποτε ηλικίας είναι απλώς η άρνηση της προοπτικής της προηγούμενης εποχής. Κάθε εποχή πρέπει να επιβάλλει το νέο της πνεύμα ενάντια στον προκάτοχό της, το οποίο θα συνέχιζε, ακόμη και στο στάδιο της αυστηρότητας, να κυριαρχεί στο πνευματικό τοπίο του Πολιτισμού. Καθιερώνοντας τον εαυτό του, το νέο πνεύμα πρέπει να αρνηθεί το παλιό εχθρικό. Σε ένα σημαντικό βαθμό, λοιπόν, η οπτική μας για τον 20^ο αιώνα είναι η άρνηση του υλισμού του 19ου αιώνα. Έχοντας καταστρέψει αυτό το υγρό ερείπιο, υψώνει πάνω του την δική του, κατάλληλη, άποψη για τον κόσμο και τη Ζωή.

Δεδομένου ότι αυτό το έργο είναι γραμμένο για εκείνους των οποίων η κοσμοθεωρία έχει ερευνηθεί θεμελιωδώς , η προκαταρκτική, αρνητική, πτυχή πρέπει να είναι εξίσου εμπεριστατωμένη. Η κοσμοθεωρία των εκατομμυρίων είναι καθήκον της δημοσιογραφίας, αλλά όσοι σκέφτονται ανεξάρτητα έχουν μια εσωτερική ανάγκη για μια ολοκληρωμένη εικόνα. Τα μεγάλα θεμέλια της παλιάς προοπτικής ήταν ο Ορθολογισμός και ο Υλισμός. Θα εξεταστούν πλήρως σε αυτή την εργασία, αλλά εδώ προτείνεται να αντιμετωπιστούν μόνο τρία συστήματα σκέψης: ο Δαρβινισμός, ο Μαρξισμός, ο Φροϋδισμός, προϊόντα της υλιστικής σκέψης, τα οποία ήταν όλα στο επίκεντρο της μεγάλης πνευματικής ενέργειας τον 19^ο αιώνα και τα οποία , συνεχίζοντας  ως κύρια τάση στις αρχές του 20^ου αιώνα, συνέβαλαν τα μέγιστα στο να οδηγήσουν την Ευρώπη στη σημερινή της άβυσσο»

Γλυπτική σε πέτρα: άρθρο του Gabriele Adinolfi ενός εκ των ιδρυτών της Εθνικοεπαναστατικής «Terza Posizione», συγγραφέας και εκ των ιδεολογικών καθοδηγητών της νεοφασιστικής κατάληψης Casa Pound, ιδρυτής του μεταπολιτικού ινστιτούτου «Polaris»

του Gabriele Adinolfi

Το πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό σύστημα βασίζεται σε τρία βασικά στοιχεία συνοχής. Την ύπνωση, τον δυαδικό συλλογισμό και την γενικευμένη ψυχωτική διαταραχή. 

Όταν δεν έχουμε επαναστατική νοοτροπία, ριζοσπαστικό όραμα ζωής, κεντρικότητα και Weltanschauung (κοσμοθεωρία) που μας ταυτίζουν, η σχέση με την εξουσία είναι αυτό που απαιτεί η εξουσία. Κάθε θεώρημα ανατρέπεται, άρα το ψεύδος του γίνεται άλλο ψεύδος, απλά ανατρέπεται, μένει κανείς σε ύπνωση και τροφοδοτεί την ψυχωτική διαταραχή. Έτσι χειρονομεί στο όνομα του λεγόμενου «ανταγωνισμού» (η ριζοσπαστική αριστερά στην Ιταλία), που έχει αντικαταστήσει την επαναστατική παρόρμηση και την σκότωσε. 

Το γεγονός ότι αυτός ο ανταγωνισμός αντιμετωπίζεται σε όλες του τις μορφές από τα Wasp Lodges και το Stay Behind, δεν είναι ουσιαστικά παρά μια επιβεβαίωση για κάτι πιο σοβαρό, δηλαδή την προσκόλληση στον ίδιο τον ανταγωνισμό. 

Ο ανταγωνισμός βασίζεται στο Αντί που δεν σημαίνει μια αιτιολογημένη και ιερή απόρριψη αυτού ή εκείνου του πράγματος, αλλά στην ίδια την απόρριψη. Δεν μας αρέσουν όλα όσα λένε τα κύρια μέσα μαζικής ενημέρωσης, οπότε αντί να καταλαβαίνουμε γιατί τα λένε έτσι, πώς τα χτίζουν, τι καλύπτουν με αυτή την αφήγηση, πού καταλήγουν σε αυτήν, περιοριζόμαστε στο να την ανατρέψουμε, αλλάζοντας το και, ως εκ τούτου, να το εγκρίνουμε. 

Για να παραμείνουμε σε ύπνωση, σε δυαδική γλώσσα και ολοένα και πιο ψυχωτικά διαταραγμένοι επειδή απορροφώνται από το άρρωστο παιχνίδι που επιβάλλει η σημερινή ανισοκοινωνία σε όλους τους ατομικιστές οπλισμένους με πληκτρολόγια. Μοιάζει λίγο με τη νοοτροπία antifa που επεκτείνεται σε όλα τα επίπεδα. 

Έτσι επιβεβαιώνεται με άρνηση. Ορίζουμε μια κλίμακα απόλυτων κακών (που θα έπρεπε να είναι αρκετή για να συνειδητοποιήσουμε ότι ανήκουμε πλέον σε ένα όραμα του κόσμου των άλλων) και ξεκινώντας από αυτήν ορίζουμε τον εαυτό μας ως «ένα αντίθετο». 

Τον τελευταίο καιρό, πολλοί από τους στόχους της πολιτικής μας παράδοσης έχουν χαθεί από τα μάτια μας, όπως ο καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός και ο ίδιος ο κομμουνισμός και περιοριζόμαστε σε έναν γενικό αντιαμερικανισμό και αντιδυτικισμό. Αφού στην εποχή της Τρίτης Θέσης απαιτούσαμε αυτήν την ιεραρχία μεταξύ εξουσιών και συστημάτων πολύ νωρίτερα, θα έπρεπε να είναι εξαιρετικά νέα. 

Αλλά δεν είναι επειδή δεν είμαστε διαυγείς, αλλά ανόητα χιουμοριστικοί, μας έκανε να χάσουμε την ικανότητα να αναγνωρίζουμε και να ερμηνεύουμε αυτό το «απόλυτο κακό» που έχει γίνει δόγμα, και ορίζουμε τον εαυτό μας μόνο με την άρνηση. Δηλαδή: όχι επειδή είμαι φασίστας, Ιταλός, Ευρωπαίος και Γκιμπελίνος είμαι κατά του αμερικανισμού και του δυτικού  χαρακτήρα, αλλά επειδή είμαι ενάντια στον αμερικανισμό και τον δυτικισμό που είμαι … δεν ξέρω καν πια τι είμαι τελικά. 

Απώλεια

Αυτός ο ταυτοτισμός διά άρνησης, που όπως κάθε άρνηση επαναλαμβάνει οπαδικά όλες τις αξίες, τις νοοτροπίες και τις συμπεριφορές του αρνούμενου μοντέλου, δεν μας επιτρέπει πλέον να καταλάβουμε τι είναι και πώς λειτουργεί αυτό που υποτίθεται ότι πρέπει να πολεμήσουμε, ούτε να αναγνωρίσουμε την ζωντανή και ωμή πραγματικότητα  αυτή φτιαγμένη  από αίμα, σάρκα και αισθήματα. Γιατί αυτή η περιπλανώμενη νοοτροπία δημιουργεί ψευδαισθήσεις για εικονικά μέτωπα, στα οποία μπερδεύονται τα πάντα και το αντίθετο από όλα, σε μια αιώνια συνέλευση διαμαρτυρόμενων σκλάβων. 

Αυτή η παθολογία δεν είναι νέα, χαρακτηρίζει από καιρό τους κομμουνιστές 

Τον περασμένο αιώνα αυτοπροσδιορίστηκαν σε αντίθεση με τον καπιταλισμό και θεωρούσαν επαναστάτη όποιον ήθελε να τον σαμποτάρει και πούλησε αυτούς που αντ’ αυτού σκόπευαν να τον επαναστατήσουν.

Οι φασίστες, κατηγορούμενοι από αυτούς ότι πουλήθηκαν, συνεννοήθηκαν, χειραγωγήθηκαν, έφεραν επανάσταση στις καπιταλιστικές δομές, δημιουργώντας μια κοινωνία και μια οικονομία πολύ καλύτερη και ακόμη πιο εύπορη από τις καπιταλιστικές. Οι κομμουνιστές γκρέμισαν τα πάντα και δημιούργησαν μια κοινωνική κόλαση, χωρίς να συνειδητοποιήσουν, αν όχι στις κορυφαίες μειονότητες, ότι λειτουργούσαν για τον κερδοσκοπικό καπιταλισμό ενάντια στην παραγωγή και την εργασία, άρα και ενάντια στους εργάτες. 

Γεγονός είναι ότι ο καπιταλισμός έκανε παγκόσμιο πόλεμο ενάντια στους φασισμούς και ήταν σύμμαχος του κομμουνισμού τον οποίο συνέχισε να επιδοτεί. Ωστόσο, για τα ψυχωτικά αυτά ανθρωπάκια, ήταν οι φασίστες που συνεννοήθηκαν και δεν κατάφεραν να είναι οι επαναστάτες.

Καλύτερα και όχι χειρότερα

Δεν αρκεί να είσαι ενάντια σε κάτι, πρέπει να ξέρεις γιατί είσαι εναντίον του και πρέπει να του αντιτεθείς με κάτι καλύτερο, όχι χειρότερο. Στη δεκαετία του ’30 το Ιταλικό μοντέλο ήταν φάρος για όλο τον κόσμο. Η Γερμανία δημιούργησε μια σειρά ανταλλαγών νέων με τη Μεγάλη Βρετανία. Οι νεαροί Γερμανοί επέστρεψαν στην πατρίδα τους σίγουροι για την ανωτερότητα του μοντέλου τους, οι Άγγλοι γοητεύτηκαν από τη γερμανική κοινωνία. Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν δραπετεύσει από τον κομμουνιστικό κόσμο προς τα δυτικά και σε σύγκριση με τη Δύση είναι ο κομμουνισμός που έχει καταρρεύσει.

Η Δύση ήταν και παραμένει δηλητηριώδης, αλλά, δεχόμενη από τα κάτω και από μια χειρότερη εναλλακτική, κέρδισε την αντιπαράθεση με το πρωτόγονο και περίπλοκο παράρτημά της που θα διεκδικούσε την εκδίκηση της σήμερα.

Επιβεβαίωση

Ας πάψουμε να ορίζουμε τον εαυτό μας με την άρνηση και να παίρνουμε μέρος στην αντίθεση, ας σταματήσουμε να μπλέκουμε και μετά να απολιθωνόμαστε στα ανίσχυρα δόγματα του ανταγωνισμού. 

Αν θέλουμε να αλλάξουμε, να κερδίσουμε, να νικήσουμε, να ξεπεράσουμε ή ακόμα και απλώς να εναντιωθούμε σε κάτι, πρέπει να το κάνουμε στο όνομα και για λογαριασμό αυτού που είμαστε.

Η διαδικασία αντίθετα, ακόμα κι αν είναι πιο απλή διανοητικά, δεν λειτουργεί πραγματικά, γιατί αν θέλουμε να πάρουμε θέση και να ορίσουμε τον εαυτό μας με άρνηση και αντίφαση, απλά δεν είμαστε.

Η μεταφυσική, η φιλοσοφία και ακόμη και η γλώσσα (στα ινδοευρωπαϊκά) το επιβεβαιώνουν χωρίς αμφιβολία όσο το δυνατόν περισσότερο.

πηγή

Σύντομα στα χέρια σας και η έντυπη μορφή της φωνής της Ελληνικής Τρίτης Θέσης - Αυτόνομη έκδοση

 

RIOT KREW - ENFANTS DE LA MISERE - 2017 (official vidéo)

 

Η άγνωστη και λογοκριμένη εκπομπή ενός Ουκρανού Εθνικοεπαναστάτη (Αθήνα - Ιανουάριος 2016)