Γιατί Είμαι Φασίστας


"Στις μέρες μας, η χρήση του όρου φασισμός είναι εντελώς αυθαίρετη, με αποτέλεσμα ο καθένας να την χρησιμοποιεί κατά το δοκούν, μέσα σε ένα πεδίο ακαθοριστίας και γενίκευσης. Όλοι μπορούν να είναι «φασίστες» ανάλογα με τους σκοπούς των κατηγόρων τους. Έτσι, κρίνεται αναγκαία η καινούρια έκδοση από τις εκδόσεις Λόγχη του βιβλίου του σημαντικού ιστορικού Volpe ούτως ώστε να τεθεί το ζήτημα στην σωστή του βάση. Είναι μια πράξη αντίθετη στην παραπληροφόρηση και στην πνευματική ασυδοσία που επικρατεί. Η Ιστορία του Φασιστικού Κινήματος του Volpe, μαζί με το βιβλίο ο Φασισμός και οι ιδεολογικαί του βάσεις του Γεώργιου Παμπούκα και το Κορπορατιβιστικό Κράτος, απότελούν μια τρίλογία μέσω της οποίας ο απροκατάληπτος αναγώνστης μπορεί να εξαγάγει χρήσιμα και καίρια συμπεράσματα για το ιστορικό φαινόμενο του Φασισμού και να συμπεράνει τους λόγους για τους οποίους κατέληξε η έννοια αυτή να χρησιμοποιείται σήμερα με αυτόν τον τρόπο"



Γιατί Είμαι Φασίστας

του Ν.Α.

Εισαγωγή

«Είμαι Φασίστας».[1] Πολλοί θα παραξενευθούν από αυτήν τη δήλωση . Σύμφωνα  με την επικρατούσα πολιτική και ιδεολογική αντίληψη, η οποία επιβλήθηκε μετά το 1945, ο «Φασισμός» είναι ότι χειρότερο υπήρξε ποτέ στην ιστορία. Διότι, λένε, προκάλεσε το μεγαλύτερο έγκλημα στην ιστορία, το «Ολοκαύτωμα» των Εβραίων που κόστισε τη ζωή σε 6 εκατομμύρια περίπου αθώους Εβραίους. Ένας λογικός άνθρωπος θα γίνει κατευθείαν αντιφασίστας εάν πληροφορηθεί κατά αυτόν τον τρόπο, ποιος άλλωστε συμφωνεί με το φόνο 6 εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων, εκτός αν είναι διεστραμμένος. Κατά  αυτόν τον τρόπο ο οποιοσδήποτε από το 1945 και μετά, είναι οπαδός της Φασιστικής ιδεολογίας θεωρείται ή αδαής ή εντελώς παρανοϊκός, εφόσον συμφωνεί με τη δολοφονία αθώων. Όμως ο Φασισμός δεν είναι αυτό. Ασχέτως εάν συνέβη το «Ολοκαύτωμα» όπως η «ορθόδοξη» ιστοριογραφία μας διηγείται, για ποιο λόγο κάποιος να θεωρείται παρανοϊκός επειδή υποστηρίζει μία πολιτική θεωρία; Εάν πήγαινε έτσι, τότε δεν θα έπρεπε κανείς να υποστηρίζει τίποτα, ούτε θρησκεία ούτε ιδεολογία, αφού δεν υπάρχουν «εγκλήματα» που να μην έχουν διαπραχθεί στο όνομα κάποιας ανώτερης αξίας, θρησκευτικής, εθνικής, πολιτικής ή κοινωνικής. 

Αυτοί οι οποίοι κατηγορούν τον Φασισμό ως βίαιο και καταπιεστικό ξεχνούν, μάλλον, τις χιλιάδες των νεκρών της Γαλλικής Επαναστάσεως (η οποία θεμελίωσε την κοινοβουλευτική δημοκρατία), τις πολλές χιλιάδες νεκρών των άλλων δημοκρατικών επαναστάσεων του 19ου αιώνος, τις χιλιάδες νεκρών της Μπολσεβίκικης Επανάστασης στη Ρωσία. Συγκεκριμένα οι Κομμουνιστές δεν έχουν κανένα δικαίωμα να μιλούν για «τυραννία» και «δικτατορία» εάν σκεφθεί κανείς ότι τα Κομμουνιστικά καθεστώτα θανάτωσαν δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους (με τις πιο μικρές εκτιμήσεις μόνο 3 εκατομμύρια στη Ρωσία της σταλινικής περιόδου), ανθρώπους που μέχρι χθες ήταν συνεργάτες τους, αλλά που για κάποιο λόγο κάτι συνέβη και έγινε ότι έγινε. Οι φιλελεύθεροι επίσης δεν έχουν δικαίωμα να κατηγορούν τους Φασίστες ως «ρατσιστές», ξεχνώντας ότι η αποικιοκρατία υπήρξε αποκλειστικό γέννημα της καπιταλιστικής δημοκρατίας, ότι στις ΗΠΑ έως και τις αρχές του 60’ ίσχυαν φυλετικοί νόμοι, ότι το περιβόητο Απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής ήταν ένα καθόλου δημοκρατικό καθεστώς με εκλογές, πρωθυπουργό, που απλώς ίσχυαν φυλετικές διακρίσεις ανάμεσα στις εθνικές κοινότητες του. Επιπλέον όποιος υποστηρίξει την ευγονική χαρακτηρίζεται αμέσως «φιλοναζί», και αποκρύπτεται ότι φανατικοί οπαδοί της ήταν ο Ουίνστον Τσόρτσιλ καθώς και ο φιλελεύθερος δημοκράτης και κορυφαίος βιολόγος, Τζούλιαν Χάξλεϋ. Αφού έγιναν κάποιες απαραίτητες διευκρινήσεις, ας πάμε στο κυρίως θέμα μας.


Τι είναι ο Φασισμός;

Τι είναι ο Φασισμός; Αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα στο οποίο έχουν δοθεί πολλές απαντήσεις ανά καιρούς. Καταρχάς υπάρχει η μαρξιστική θεώρηση. Σύμφωνα με αυτήν, ο Φασισμός δεν είναι τίποτα άλλο παρά η πιο σκληρή, τυραννική και δολοφονική έκφανση του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι ένα γέννημα της κεφαλαιοκρατίας, το οποίο καταπολεμεί το λαϊκό κίνημα και ποθεί την καταστροφή του. Έτσι ο Κομμουνισμός θεωρείται φύσει εχθρός του Φασισμού, αφού ο ένας υποστηρίζει την προλεταριακή επανάσταση ενώ ο άλλος επιχειρεί την συντριβή των εργατών. Αυτή η ερμηνεία όμως έχει πολλά κενά. Καταρχήν δεν μπορεί να εξηγήσει για ποιο λόγο δεν επικράτησε σε ολόκληρη την Ευρώπη ο Φασισμός (εφόσον η μοίρα του καπιταλισμού θεωρείται παντού κοινή) παρά μόνο σε δύο χώρες. Επιπλέον πως εξηγείται η μαζική στήριξη της γερμανικής εργατικής τάξεως προς το NSDAP, εάν αυτό ήταν κόμμα των μεγαλοαστών; Πως γίνεται στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο να βρέθηκαν σύμμαχοι ο Κομμουνισμός και ο Φιλελευθερισμός (δηλαδή ο Καπιταλισμός) από τη μία και ο Φασισμός από την άλλη, εάν ο Φασισμός δεν είναι τίποτα άλλο  παρά Καπιταλισμός σε δικτατορική μορφή; Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα τίθενται συνεχώς και βεβαίως κανείς κομμουνιστής δεν δύναται να απαντήσει. Μία άλλη θεωρία του Φασισμού, που προτάθηκε κυρίως από κάποιους φιλελεύθερους κοινωνιολόγους, θεωρεί τον Φασισμό ως το αποκορύφωμα της ηθικής σήψεως του αστικού συστήματος, την ασθένεια η οποία εμφανίζεται όταν λείπουν οι ηθικές και πολιτιστικές αξίες από ένα κράτος. Και αυτή η θεώρηση όμως είναι προβληματική, διότι πως είναι δυνατόν να υπήρξαν φασιστικά κινήματα σε χώρες οι οποίες δεν είχαν αστικό καθεστώς π.χ. Ρουμανία και Ουγγαρία και ούτε βρίσκονταν υπό ηθική κρίση π.χ. Ιταλία; Άρα και αυτή η εξήγηση είναι ανεπαρκής.  


Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει, από ορισμένους ιστορικούς και πολιτικούς επιστήμονες, μία εντελώς νέα προσέγγιση του φαινομένου. Ο Φασισμός δεν είναι αντιδραστικός, όπως διαβεβαίωναν επί δεκαετίες οι μαρξιστές και οι φιλελεύθεροι κοινωνιολόγοι, αλλά ουσιαστικά επαναστατικός και νεωτερικός. Δεν ήταν μία επιστροφή στην προνεωτερική εποχή, παρόλα τα προνεωτερικά στοιχεία του, αλλά ένα βήμα προς μία νέα νεωτερικότητα.  Σύμφωνα με τον Αμερικανοεβραίο ιστορικό και διανοούμενο Τζορτζ Μόσσε ο Φασισμός «ήταν πάνω από όλα μία πολιτιστική επανάσταση, μία επανάσταση από τα Δεξιά» βασιζόμενη στη φυλή και τον ιδεαλισμό που ήρθε να αντικαταστήσει τον φιλελεύθερο υλιστικό πολιτισμό του 19ου αιώνος.[2] Ο Ισραηλινός ιστορικός Ζέεβ Στέρνχελλ πιστεύει ότι ο Φασισμός στόχευε στην δημιουργία ενός νέου πολιτισμού (the creation of a new civilization) βασισμένο στον φυλετισμό και τον εθνοτικό εθνικισμό, συμφωνώντας περίπου με τον Μόσσε. Για τον Γερμανό ιστορικό και φιλόσοφο Ερνστ Νόλτε ο Φασισμός υπήρξε γέννημα συγκεκριμένων συνθηκών, είχε δικούς του υπερβατικούς στόχους και αναδύθηκε κυρίως ως αντίδραση στον μπολσεβικισμό, ο οποίος απειλούσε να καταστρέψει τις αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ο Βρετανός ιστορικός Ρότζερ Γκρίφιν[3] θεωρεί ότι ο Φασισμός υπήρξε ένα κοσμοϊστορικό επαναστατικό κίνημα του πλέον ριζοσπαστικού και παλιγγενετικού εθνικισμού που επιχείρησε να μεταμορφώσει την όψη της κοινωνίας και της ιδεολογίας. Για εμένα ο φασισμός υπήρξε η μεγαλύτερη πολιτιστική και ιδεολογική επανάσταση του 20ου αιώνος, όπως παραδέχεται και ο Αμερικανός ιστορικός Στάνλεϋ Πέιν[4].Ήταν αντικομουνιστικός διότι ήταν εθνικιστικός, αντιφιλελεύθερος διότι ήταν παραδοσιακός, αντικαπιταλιστικός διότι στόχευε στην μετατροπή του καπιταλισμού και την αντικατάσταση του με ένα νέο κοινωνικοοικονομικό σύστημα και αντισυντηρητικός διότι αρνείται τις συμβατικές αστικές αρχές του συντηρητισμού και επιδιώκει την αλλαγή του κοινωνικού και πολιτισμικού status quo.  Είναι η πολιτική δύναμη η οποία αναβιώνει σήμερα στην Ελλάδα, και επιζητεί την καταστροφή του παρηκμασμένου και σάπιου κοινωνικοπολιτικού κατεστημένου της λεγόμενης «Μεταπολίτευσης».


Γιατί είμαι Φασίστας

Είμαι λοιπόν Φασίστας, διότι είμαι ιδεαλιστής και πολέμιος του υλισμού, γιατί είμαι εθνικιστής και θέλω το έθνος μου να αναγεννηθεί από την τέφρα του, όπως ο μυθικός Φοίνιξ. Είμαι Φασίστας σημαίνει πάνω από όλα έχω ήθος και αρχές ( ο Φασισμός δεν είναι για όλους τους ανθρώπους διότι δεν ταιριάζει με όλα τα είδη χαρακτήρα). Διαθέτω το αίσθημα της δικαιοσύνης και - όπως ο Σωκράτης - είμαι νομοταγής αλλά όχι νομιμόφρων. Συνδυάζω τα καλύτερα στοιχεία της Αρχαιότητας και του Μεσαίωνος, γιαυτό είμαι ενάντια στον μοντερνισμό, και σε κάθε «μετανεωτερικό κίνημα» που καπηλεύεται αξίες και ιδανικά (π.χ. οικολογία, φεμινισμός, ΛΟΑΤ κίνημα κ.λ.π.), Είμαι κατά του φεμινισμού όχι διότι θεωρώ κατώτερη την γυναίκα αλλά διότι μισώ τον φιλελευθερισμό, ο οποίος γέννησε τον φεμινισμό ενώ είμαι κατά των λεγόμενων «οικολόγων» όχι γιατί είμαι υπέρμαχος της βιομηχανοποίησης, αλλά γιατί το εν λόγω κίνημα καπηλεύεται την έννοια της οικολογίας και της δίνει πολιτική χροιά. Είμαι φασίστας διότι πιστεύω στο μύθο του «Νέου Ανθρώπου», του ανθρώπου με διαφορετική ηθική και ιδεολογική αντίληψη ,με ξεχωριστή θεώρηση των πραγμάτων από τον υλιστή - ευδαιμονιστή μαζάνθρωπο του φιλελευθερισμού. Είμαι Φασίστας γιατί αποδέχομαι το όραμα του μεγάλου Πλάτωνος για την Αρίστη Πολιτεία και επιδιώκω την πραγμάτωση της, έστω και εάν δεν υπάρχει ούτε μία ένδειξη επιτυχίας. Είμαι Φασίστας διότι αρνούμαι τον αθεϊσμό (λανθάνοντα στο Φιλελευθερισμό και κυρίαρχο στον Κομμουνισμό) και αποδέχομαι την ύπαρξη ενός Υπερτάτου  Όντος, του Θεού, που δημιούργησε το Σύμπαν  και έφερε τα πράγματα από την ανυπαρξία στην ύπαρξη και υποτάσσομαι στη θέληση του, πράττοντας το θέλημα Του. Τέλος, είμαι Φασίστας, διότι είμαι ελεύθερος πνευματικά και ψυχικά και όχι δούλος του χρήματος ή της ύλης, είμαι οπαδός της πραγματικής ελευθερίας του ανθρώπου, όπως αυτή πραγματώνεται μέσα από την Εθνική Κοινότητα.

[1] Πρέπει να γίνει μία απαραίτητη διευκρίνιση όσον αφορά τον όρο «Φασισμός». Σε αυτό το κείμενο όταν μιλάμε για Φασισμό εννοούμε τον όρο με την έννοια του «γενικού Φασισμού» (generic fascism) δηλαδή ως τα εθνικιστικά πολιτικά κινήματα που εμφανίσθηκαν μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη. Σε αυτήν την κατηγορία εμπίπτουν τόσο ο κατεξοχήν Ιταλικός Φασισμός και ο Εθνικοσοσιαλισμός όσο και η Ισπανική Φάλαγγα , η Ρουμανική Λεγεώνα, το Ουγγρικό Σταυρός-Βέλος, η Ελληνική ΕΕΕ κ.α.

[2]  Βλ. το έργο του «Nazi Culture» (Νέα Υόρκη 1966) καθώς και το «The Crisis of German Ideology. Intellectual Origins of the Third Reich» (Νέα Υόρκη 1964).

[3] Βλ. την εξαιρετική ερμηνεία του στο «The Nature of Fascism», Oxford 1991. «Η ανάλυση του Γκρίφιν είναι τόσο πλούσια, που από όλες τις σύγχρονες ερμηνείες είναι αυτή που αξίζει να διαβαστεί ολόκληρη», ισχυρίζεται ο Στάνλεϋ Πέιν.

[4] Βλ. το ανεπανάληπτο έργο του «Η Ιστορία του Φασισμού», Αθήνα 2000. 

12 σχόλια:

  1. Ανώνυμος24/5/17 9:03 μ.μ.

    Αφού οι φασίστες , λέτε, ότι αρνούνται τον αθεϊσμό, που εδράζεται η πολεμική κάποιων μελών της συντακτικής ομάδος του μαύρου κρίνου εναντίον της Ορθοδοξίας και του "παπαδαριού" όπως με περιφρόνηση και χλευασμό αποκαλούν κάποιοι τον ελληνορθόδοξο κλήρο. Τι λέτε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατά κανόνα, φασιστής κανείς γεννιέται, δεν γίνεται. Και τούτο, διότι ο Φασισμός δεν είναι απλώς μία ιδεολογία ή, έστω, μια θεωρία αλλά κάτι πολύ παραπάνω: μία συγκεκριμένη θεώρηση του κόσμου και ένα στυλ ζωής. Λίγο να προσέξει κανείς, πράγματι, στους κόλπους του Φασισμού και μεταξύ των ίδιων των φασιστών εντοπίζει τις περισσότερο διαφορετικές απόψεις όσον αφορά πρώτα - πρώτα την οικονομία: Άλλοι θεωρούν απαραβίαστη την ιδιοκτησία, ενώ άλλοι φτάνουν να υποστηρίζουν τη μορφή κομμουνισμού που επικρατούσε στην Αρχαία Σπάρτη. Άλλοι πάλι διακηρύσσουν την ανάγκη της τεχνολογίας και, γενικότερα, του εκσυγχρονισμού, ενώ άλλοι λατρεύουν τον αγροτικό βίο και την παράδοση.


      Το ίδιο παρατηρείται και ως προς το κρυμμένο μέσα στην αχλύ του μύθου παρελθόν μας: Υπάρχουν φασιστές που θεωρούν ιδεώδη την κοινωνία των Αρχαίων Γερμανών και άλλοι που έχουν ακριβώς την ίδια άποψη για την Αρχαία Ρώμη. Ακόμα μεγαλύτερη διάσταση ιδεών παρατηρείται στις θρησκευτικές μας επιλογές, που αρχίζουν από τον παραδοσιακό Ρωμαιοκαθολικισμό ή και την ειδωλολατρία των Βορείων Λαών, του Ελληνορωμαϊκού κόσμου και των Ινδών και φτάνουν στο Ισλάμ και ακόμη πιο πέρα, στον «πεθαμένο θεό» του Νίτσε. Όσον αφορά, τώρα, τις πολιτικές μας επιλογές, η κατάσταση είναι πασίγνωστη: Άλλοι από εμάς έχουν ως σημείο αναφοράς το Κράτος, άλλοι τον Λαό, άλλοι τη Φυλή, άλλοι είναι εθνικιστές, άλλοι διεθνιστές και ούτω καθ’εξής.


      Και όμως … μεταξύ μας «αναγνωριζόμαστε». Και αυτή η αμοιβαία μας αναγνώριση πηγάζει από την κοινή σε όλους επιθυμία μας να μπούμε στο παιγνίδι, χωρίς να πολυενδιαφερόμαστε για τον λογικό χαρακτήρα μιας τέτοιας επιλογής και τις πιθανότητες ευόδωσης της. Αναγνωριζόμαστε ακόμη από τη λυτρωτική στάση που υιοθετούμε ως προς την ήττα, τον θάνατο και - γιατί όχι; - τον ίδιο μας τον εαυτό. Και ειδικά σε αυτό πρέπει να προστεθεί η πίστη στον εαυτό μας, στους συντρόφους μας και στην ορθότητα των επιλογών μας - όσο και αν τελικώς μας κοστίζει η πίστη αυτή…

      Διαγραφή
  2. απόσπασμα από συνέντευξη του νεοφασιστή Mario Tutti διότι ο Φασισμός είναι σύνθεση. αν δεν σε κάλυψε η απάντηση μπορώ να επανέλθω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος19/6/17 8:31 μ.μ.

    Για το ντοκυμαντέρ "Φασισμός Α.Ε." ποια είναι η γνώμη σας; Είναι αντικειμενικό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. υπήρξε ποτέ ο αντιφασισμός αντικειμενικός για να είναι τα παράγωγα του;

      Διαγραφή
  4. Ανώνυμος1/8/18 5:37 π.μ.

    Για ποιο λόγο αρνείστε τον κοινοβουλευτικό αγώνα ως ένα μέσο θέσπισης των ιδεών σας ;
    Και με ποια λογική υποστηρίζεται τον Αδόλφο Χίτλερ ο οποίος ανέβηκε μέσω της δημοκρατίας και το κόμμα του ψηφίστηκε και ήρθε πρώτο στη τότε εκλογική αναμέτρηση .
    Αν δεν είχε συμμετάσχει σε αυτή την κοινοβουλευτική διαδικασία θα μπορούσε να ανέβει στην εξουσία και να κυβερνήσει ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποια η θεμελιώδη διαφορά του Φασίστα με τον Εθνικοσολιαστή και πως γίνεται ο Χιτλερ και ο Μουσολίνι να μην θεωρείται εχθρός αφου έχυσε αίμα Ελληνα στρατιώτη;

      Διαγραφή
  5. Ανώνυμος25/9/18 9:32 μ.μ.

    Όντως μεταξύ μας γνωριζόμαστε. Και ξεχωρίζουμε τους εθνικοσοσιαλιστές με τους φασίστες και τους αρθρογράφους που είναι για τον που... καβάλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ποιά η γνώμη σας για την επίθεση του Χίτλερ στην Ελλάδα, και για την συνεργασία του με αλβανοτσαμικα και βουλγαρικα φιλα κατα του Ελληνισμού ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. η συζήτηση αυτή δεν μπορεί να γίνει μέσα από τα σχόλια ενός ιστολογίου. στείλε μειλ αν θες να τα πούμε και μέσω κινητού.

      Διαγραφή
  7. Ανώνυμος13/10/20 1:50 π.μ.

    Φίλε μου, χάνεις το δίκιο σου..άσε το φασισμό..προσάρμοσε τον στον ελληνικό εθνικισμό...καθόλου δε μας ενδιαφέρει ο Ντούτσε! Διάβασε την αρμονία του Περικλή Γιαννόπουλου..κάπου το έχετε χασειμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δηλώσεις μετανοίας δεν διαθέτουμε, γνωρίζουμε καλά ιστορία και ξέρουμε να κρίνουμε πρόσωπα και ιδέες, καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για να επικοινωνήσετε άμεσα με την συντακτική ομάδα μας καθώς και για συνεργασία στην αρθρογραφία, νέες κυκλοφορίες βιβλίων και περιοδικών, ενημέρωση σχετικά με νέα ιστολόγια, απορίες, διαφωνίες, μουσικά νέα ή labels, ομιλίες και εκδηλώσεις, προτάσεις στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση: blackmilitiagr@gmail.com

Η συντακτική ομάδα δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.

Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Ο κάθε αναγνώστης μπορεί να εντοπίζει τη θεματική περιοχή που τον ενδιαφέρει από το πλαίσιο δεξιά του ιστολογίου που αναγράφονται στο μενού αρχειοθέτησης ιστολογίου.

Οι διαχειριστές δεν πρόκειται να απαντήσουν σε υβριστικά ή προβοκατόρικα σχόλια ή σε ερωτήσεις που οι απαντήσεις δόθηκαν ή θα δοθούν σε άρθρα της.

Απαντήσεις θα υπάρξουν μόνο αν κριθεί απαραίτητο αναλόγως την περίπτωση και σύμφωνα με τους κανόνες λειτουργίας στην ενότητα «Μια υπενθύμιση προς τους αναγνώστες» που θα πρέπει να διαβαστεί ΠΡΩΤΑ πριν υπάρξει επικοινωνία.

Τα σχόλια που θα είναι άσχετα με την κύρια ανάρτηση θα διαγράφονται πλην εξαιρέσεων.

Σχόλια που θα προσπαθούν να δώσουν πληροφορίες σε ιδεολογικούς εχθρούς και στο ανθελληνικό κράτος θα διαγράφονται επίσης.

Σχόλια που θα είναι σε ευγενικά πλαίσια ακόμη και αυτά με αυστηρή κριτική προς την συντακτική ομάδα ή άλλες αυτόνομες και ανένταχτες ομάδες και πολιτικές κινήσεις θα εγκρίνονται αν αυτά συνεισφέρουν στην ενδυνάμωση της κινηματικής δυναμικής.

Τα σχόλια σας να είναι MONO σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή.

Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια ΔΕΝ δημοσιεύονται.

Επειδή ΔΕΝ υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται.

Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish). Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.

Το σχόλιο σας θα δημοσιευθεί, μετά από έγκριση των διαχειριστών. Υβριστικά, ειρωνικά, συκοφαντικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.

Οι αναρτήσεις δεν είναι απαραίτητο να εκπροσωπούν το σύνολο της συντακτικής ομάδας.

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων με μόνη προϋπόθεση να υπάρχει αναφορά στην πηγή.