«Και να ήξερε, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Γιατί ο Παπαδόπουλος ήταν ανίσχυρος. Είχε μόνο τους στρατηγούς κι εγώ τους κατώτερους αξιωματικούς. Και τις επαναστάσεις δεν τις κάνουν μόνοι τους οι στρατηγοί από τα γραφεία, αλλά οι κατώτεροι»
Μια αναγκαία απάντηση σε παλαιότερο άρθρο γνωστού αστέρα της αντιφασιστικής «Χρυσής Αυγής» σχετικά με τον Ταξίαρχο Ιωαννίδη.
του Wolverine
Εισαγωγικό
σημείωμα: Ο «εθνικός χώρος» έχει μάθει να τρέφεται και να αναπτύσσεται με μύθους
και ψέμματα. Γεγονός που δεν με κάνει να απορώ φυσικά αφού τόσο οι ηγετίσκοι
που τον καθοδηγούν όλα αυτά τα χρόνια όσο και οι κομματικές αυλές που τον
ενισχύουν πάντα είχαν μια προτίμηση στα ψυχοφάρμακα και στις φιλοκαθεστωτικές
συνήθειες made
in usa καθώς και με έναν τόνο Τεκτονικής
στοάς. Η στάση αυτή υπήρξε αποτέλεσμα της αστικής αντιφασιστικής ακροδεξιάς
πανώλης που κυριάρχησε στις δομές του κινήματος και εξοβέλισε κάθε επαναστατική
φωνή.
Ο Συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος είναι το αγαπημένο πρόσωπο των αντιφασιστών
ακροδεξιών. Από τις συναντήσεις με τους Κεμαλικούς Στρατιωτικούς στον Έβρο - όπου
γελούσαν με αυτά που πρότεινε στους Τούρκους μέχρι και τα αρνιά που σούβλιζαν
οι Έλληνες στρατιώτες - μέχρι τις χειραψίες με τους εκπροσώπους των Εν Ελλάδι
Σιωνιστών και από τις κολλεγιές με τον καπιταλιστή και αμφιβόλου καταγωγής Ωνάση
μέχρι τις συναντήσεις και τις εκδρομές με τους σερίφηδες και σταθμάρχες της CIA η «γραμμή» υπήρξε η ίδια.
Ένας άνθρωπος
που ουδέποτε θέλησε να καθαρίσει μια και καλή το απόστημα του κοινοβουλευτισμού
και αρνήθηκε με πείσμα ένα τέτοιο ενδεχόμενο παρά τις δυναμικές προτάσεις του
Νικολάου Ντερτιλή και ουσιαστικά ο έμμεσος υπεύθυνος για την νεκρανάσταση του
παλαιού πολιτικού κόσμου την γνωστή παρένθεση και την σημερινή κατάντια.
Ένας άνθρωπος
που γρήγορα έβαλε στην άκρη την στρατιωτική στολή και φόρεσε το φράκο της
πολιτικής σκηνής, ενώ την ίδια στιγμή οι «κανταφικοί» Λοχαγοί του απορούσαν τι
δουλειά είχε η Δέσποινα Παπαδοπούλου στην πρώτη και πιο κρίσιμη σύσκεψη των
Στρατιωτικών. Ο άνθρωπος που πρώτα ήταν Χριστιανός και μετά Έλληνας αφού άφησε
τα πολιτικά ερπετά να φύγουν στο εξωτερικό ενώ την ίδια στιγμή οι μυστικές του
υπηρεσίες ενοχλούνταν σφόδρα … από τους “nazi - maoists” του ΕΣΕΣΙ στην Ιταλία και
προπαγάνδιζαν υπέρ του Ισραήλ.
Ο άνθρωπος που είχε δώσει κατευθυντήριες εντολές
για την μυστική σύσκεψη της Λισσαβώνας το 1971 με ολέθριες συνέπειες για το
Κυπριακό, αυτός που διατηρούσε πάντα επαφές
με το ζοφερό περιβάλλον του Καραμανλισμού και τον Μαρκεζίνη - τον γιο του οποίου «αγαπάει» η ακροδεξιά «Χρυσή Αυγή» - ενώ την ίδια στιγμή πολεμούσε με λύσσα τον Στρατηγό Γρίβα και φυσικά το κρυφό αφεντικό των Γκιζίκη, Αραπάκη, Παπανικολάου,
Γαλατσάνου οι οποίοι και πρόδωσαν στην κρίσιμη στρατιωτική σύσκεψη τον Ιούλιο
του 1974 τον Ταξίαρχο Ιωαννίδη με τον τελευταίο όμως να διατάζει την άμεση ενίσχυση
της νήσου και την επιθετική διάταξη των δυνάμεων μας στον Έβρο.
Αυτός λοιπόν
ο έξυπνος ως στρατιωτικός - αν και οι κακές γλώσσες μιλάνε για ολέθρια λάθη στις
βολές Πυροβολικού στο μέτωπο της Αλβανίας με συνέπεια απώλειες στις τάξεις των
ημετέρων δυνάμεων - αλλά ανίκανος να προάγει την επαναστατική πολιτική σκέψη, το
πρόσωπο που έπαιξε καίριο ρόλο (…) στην εξέλιξη των Μιχαλολιάκου και Βορίδη με τις
γνωστές συνέπειες για τον Ελλαδικό Εθνικισμό, ο άνθρωπος που έχτισε την ΕΠΕΝ ως ένα προσωποπαγές κίνημα - η οποία συμμετείχε στην ομάδα φίλων του Ισραήλ - με μοναδικό αίτημα την αποφυλάκιση του και απέφυγε να
προβάλλει μια άλλη πρόταση απέναντι στο καθεστώς, όταν ήρθε η ώρα να τον πάρει
ο Χάρος στο Σωκρατικό τέλος δεν είχε να πληρώσει τον τάφο στο
νεκροταφείο την στιγμή που χιλιάδες οπαδοί του είχαν μόνο να κλάψουν …
«Οι δικτάτορες αξιωματικοί έχοντας κατά βάθος μια γενική ιδέα περί πατριωτισμού εμποτισμένη με αρκετό αντικομμουνισμό έπεσαν στην παγίδα του συστήματος. Καταλύοντας την κοινοβουλευτική δημοκρατία οι δικτάτορες δεν έκαναν επανάσταση όπως διαφήμιζαν -αυτοδιαψευδόμενοι συνεχώς- αλλά βοηθούσαν στην αναπαλαίωση του σάπιου κομματισμού, που ήθελε κάτι παραπάνω για να ανατραπεί και να εισέλθει οριστικά στο παρελθόν»
Χρυσή Αυγή (26.4.1996).
Ο Γεώργιος
Παπαδόπουλος εκφράζει πλήρως το εκκωφαντικό κενό της αστικής εθνικοφροσύνης που
συνουσιάστηκε με τον Αμερικανικό παράγοντα και φίλησε τα βρώμικα ράσα του
παπαδαριού περπατώντας στα δίχρωμα πλακάκια του Τεκτονισμού.
Είναι το πρόσωπο
εκείνο που συμβολίζει την αφηρημένη έννοια του «Λαϊκού Εθνικισμού» που παράγει
σήμερα Κασιδιάρηδες και Μιχαλολιάκους, Πλεύρηδες και Μπούκουρες. Το σύνολο
των «αξιών» της σάπιας αντιφαστικής ακροδεξιάς που δεν αμφισβητεί τον
Αμερικανισμό και το Ισραήλ αλλά την ίδια στιγμή σφάζει στο γόνατο χιλιάδες
κομμουνιστές σε μια δόση φαντασιακού πλουραλισμού.
Είναι εκείνο το πρόσωπο που
εμπνέει την αισθητική του ακροδεξιού αντιφασίστα ψηφοφόρου και τον κάθε νέοχρυσαυγίτη
που ντύθηκε για την παρέλαση στην Αμφιάλη με τις παραλλαγές πόλης του αμερικανικού
στρατού, για να πάει στην εργολαβία του Σαμαρά μπροστά σε μπάτσους που γελούσαν και σήμερα
φανφαρονίζει πίσω από έδρανα και κομματικές απολαβές ξεχνώντας ακόνη και το
αίμα των 2 παιδιών στο Νέο Ηράκλειο. Τα οποία έπεσαν για μια αξιοθρήνητη ηγεσία
που έσπευσε να δηλώσει πίστη στην αντιτρομοκρατική και στην αστική δικαιοσύνη!
Τα παραπάνω
τα γράφω ως μια απάντηση στο άρθρο της 17ης Νοεμβρίου του 2014 το
οποίο έχει γράψει ο νο2 της «Χρυσής Αυγής» Ηλίας Κασιδιάρης - διαβάστε το εδώ -
το οποίο βρίθει ειρωνειών και ιστορικών ανακριβειών, παραπληροφόρησης και
εσκεμμένης (;) αρνητικής κριτικής προς το πρόσωπο του Ταξίαρχου Ιωαννίδη. Τι να
πρωτοσχολιάσει κανείς για το εν λόγω άρθρο που αποτελεί πρόκληση για κάθε
Εθνικοσοσιαλιστή και Αντιδημοκράτη ακόμη και απλό υποστηρικτή του Ιωαννίδη. Τις
ανακρίβειες για τον Πρίνο … την απίστευτη ψευδολογία ότι η γυναίκα του Ιωαννίδη
ήτο εβραϊκής καταγωγής … την πλήρη αποσιώπηση για το τι έλαβαν μετά το 1974 οι
αρχηγοί των Όπλων για την προδοσία … τις ειρωνείες προς τον Αξιωματικό με τις
περισσότερες διακρίσεις στα πεδία των μαχών και όχι στις κάλπες … τις ψευδείς
πληροφορίες σχετικά με τους διευκολύνσεις στους Σιωνιστές και την άτοπη
γεωπολιτική ανάλυση … τι να πρωτοσχολιάσει κανείς πραγματικά!
Λίγα λόγια
για τον Ταξίαρχο Ιωαννίδη
Μετά τον Στρατηγό Κόρκα (6 Χρυσά Αριστεία Ανδρείας) ο πιο
παρασημοφορημένος Έλληνας Αξιωματικός (5 Χρυσά Αριστεία Ανδρείας) αλλά και ο πιο
συκοφαντημένος από το καθεστώς και τα τσιράκια του, ακόμη και από τους αυτούς που τον πλαισίωναν ένοπλοι στον ανακριτή μετά την μεταπολίτευση. Ο μοναδικός Αξιωματικός που
ενίσχυσε άμεσα την Κύπρο με τις Δυνάμεις Καταδρομών - στις οποίες υπηρέτησε ο δελφίνος της
«Χρυσής Αυγής» - και αυτός που προδόθηκε στο τέλος από το επιτελείο του και φυσικά
πλήρωσε με 35 χρόνια φυλακή την άρνηση του
να δεχτεί την δημοκρατική λαίλαπα. Αυτός που προσπάθησε να απομονώσει τον
Μούσκο και να κηρύξει την πολυπόθητη Ένωση.
Ένας εκ των ελαχίστων της 21ης
Απριλίου που μέσα στα λευκά κελιά της Καραμανλικής δημοκρατίας αρνήθηκε κάθε
πολυτέλεια και συμβιβασμό, δεν στοιχήθηκε στις ουρές για το συσσίτιο του Αβέρωφ,
και παρέμεινε λιτός και λακωνικός όπως και κατά την διάρκεια της «χούντας».
Δεν
έβγαλε την στολή που τίμησε με τραυματισμούς σε συνεχείς επιχειρήσεις και
καταδρομικές ενέργειες επί σειρά ετών, δεν ανέχτηκε την πλουτοκρατική αισθητική
και τις βίλες του Ωνάση, δεν αναμίχθηκε σε οικονομικά σκάνδαλα και διατήρησε ελάχιστη
περιουσία αφού τον ένοιαζε μόνο η πολτοποίηση του πολιτικού κόσμου και παράλληλα
η ενίσχυση της χώρας με την άμεση εξόρυξη ουρανίου και πετρελαίου γεγονός που
επέφερε και την πτώση του. Ο μόνος που μπορούσε με αριστοτεχνικό τρόπο να ανατρέψει τον Συνταγματάρχη Παπαδόπουλο την στιγμή που κοιμόταν στο Λαγονήσι και στην βίλα του Ωνάση χωρίς να υπολογίζει τις όποιες συνέπειες ...
Ο μοναδικός που διέκρινε εγκαίρως τον διαχρονικό καιροσκοπισμό και
τον πολιτικαντισμό του Παπαδόπουλου και αυτός που κατηγορήθηκε για δεκάδες θανάτους
αντικαθεστωτικών από την Μακρόνησο μέχρι το 1974 πλην όμως ΟΥΔΕΙΣ κατέθεσε
μήνυση εναντίον του για να αποδειχτεί κάτι. Ο μαχητής της πρώτης γραμμής και
σκληρός πολέμιος του Ζαχαριάδη και δραπέτης από τους αιχμαλώτους του ΔΣΕ όπου με
ένα καλάμι για να έχει οξυγόνο επιβίωσε στην παγωμένη λίμνη της Καστοριάς σε συνθήκες
χειμώνα! Ο απόγονος της Ηπειρωτικής Γης και της Υπερήφανης Ανυπόταχτης Αρβανιτιάς
που έφτυσε κατάμουτρα τους δικαστές και τους κατήγορους, που δεν ανέχτηκε να
υπογράψει καμιά δήλωση μετανοίας ή αιτήσεις αποφυλάκισης για λόγους υγείας και
δεν δέχτηκε ακόμη και την εγκατάσταση κλιματιστικού σε συνθήκες καύσωνα με
αποτέλεσμα τον θάνατο από θερμοπληξία μέσα στις φυλακές!
Αυτός που σχεδόν όλοι
του γύρισαν την πλάτη ακόμη και τα δεξιά του χέρια που αργότερα βρήκαν την
θαλπωρή στον Λονδίνο … και τον πρόδωσαν
με ευκολία επειδή δεν ανέχτηκε τον Μούσκο και τον Καραμανλή και τήρησε μια έντιμη
Αντιδημοκρατική στάση ζωής. Ένας άνθρωπος που είπε πολλά μέσα από την σιωπή του
σε όλους αυτούς τους παχύσαρκους φωνακλάδες «εθνικιστές» της πλάκας που
έσπευσαν για ψηφοθηρικούς λόγους να εκμεταλλευτούν ακόμη και το νεκροκρέβατο
του Νικολάου Ντερτιλή!
Μια πρώτη
διαδικτυακή απάντηση είχε δοθεί προ καιρού εδώ γεγονός που προκάλεσε οχετό
ύβρεων και απειλών προς την σ.ο. του «Μαύρου Κρίνου». Μια δεύτερη και καίρια
απάντηση απέναντι στην ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ του Κασιδιάρη είναι το παρακάτω απόσπασμα
από άρθρο το οποίο δημοσιεύτηκε το Μάιο του 2012 στο ιστολόγιο diaforos.blogspot.gr με αρχική πηγή το «Απολλώνειο Φως»
το οποίο όμως για άγνωστο λόγο διεγράφη …
Η
ΠΕΤΡΕΛΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ
Από τον Δρ.
Ανδρέα Σταθόπουλο Καθηγητή Παν/μίου - Ιατρό
Ο
αρθρογράφος πιστεύει ακραδάντως ότι η κυριοτέρα αιτία για την έξωθεν μεθόδευσιν
της ανατροπής δια προδοσίας του Καθεστώτος Δ. Ιωαννίδη, ήτο η πρωτοφανής για
την χώρα πετρελαϊκή πολιτική του που θα έκανε την Ελλάδα πετρελαιοπαραγωγό και
άρα οικονομικά ανεξάρτητη και ως εκ τούτου μη χειραγωγίσιμη από ξένους
Επικυριάρχους και Εξουσιαστές Καπιταλιστές, κυρίως Αμερικανοσιωνιστές. Η
ανάπτυξη Βαρειάς Βιομηχανίας ήτο μέσα στα παρεπόμενα σχέδια του Δ. Ιωαννίδη. Είναι
μεγάλης σημασίας το γεγονός ότι προ του Ιωαννίδη, (συμπεριλαμβανομένου και του
Καθεστώτος Γ. Παπαδοπούλου), και μετά τον Ιωαννίδη, ουδείς ετόλμησε να εγείρει
θέμα ουσιαστικής και εμπράκτου ενάρξεως της εξορύξεως και εκμεταλλεύσεως
σεσημασμένων πετρελαϊκών και άλλων πλουτοπαραγωγικών κοιτασμάτων (φυσικό αέριο)
στο ηπειρωτικό υπέδαφος και στον υποθαλλάσιο χώρο της Ελλάδος, παρά το ό,τι ήτο
γνωστός ο γεωλογικός μας πλούτος εδώ και πολλά χρόνια, αφού οι πρώτες μελέτες
έγιναν από Γερμανούς επιστήμονες στην Κατοχή.
Υπάρχουν
πλούσια κοιτάσματα πετρελαίων και φυσικού αερίου ηπειρωτικώς και υποθαλασσίως
και στο Αιγαίο και στο Ιόνιο και όσοι σήμερα «ειδικοί» προσπαθούν δημοσίως να
υποβαθμίσουν την ποσότητα, την ποιότητα και την δυνατότητα εξορύξεως και
εκμεταλλεύσεως από εμάς, είναι είτε ανημέρωτοι, είτε εντεταλμένοι από ξένα
συμφέροντα, αντίθετα προς το εθνικό μας συμφέρον, για να αποπροσανατολίσουν, να
απομυθοποιήσουν και να απογοητεύσουν, ούτως ώστε να δυσχερανθεί και να
ματαιωθεί το εθνοφελές έργο εξορύξεως και εκμεταλλεύσεως. Διότι τα Καρτέλ που
εκμεταλλεύονται από μακρού τα ήδη γνωστά κοιτάσματα, δεν επιθυμούν, αφ΄ ενός
νέους ανταγωνιστές (που θα ρίξουν τις τιμές και τα κέρδη τους, αφού θα υπάρχει
περισσότερη προσφορά στη ζήτηση) και αφ΄ ετέρου δεν επιθυμούν να είναι το
οικονομικό και πολιτικό «προτεκτοράτο» Ελλάς ανεξάρτητο οικονομικώς δια
γεωπολιτικούς, γεωστρατηγικούς και γεωοικονομικούς λόγους εκμεταλλεύσεως,
χειραγωγήσεως και εξαρτήσεώς του.
Εάν δεν
μπορέσουν να κάνουν άλλως και ένα ανεξάρτητο Εθνικό Καθεστώς προχωρεί χωρίς να
τους λογαριάσει, ως το του Δ. Ιωαννίδη, τότε συμβιβάζονται και προσπαθούν να
μπουν στο έργο και στη μοιρασιά, αρπάζοντας την μερίδα του λέοντος, ως
επρότειναν στον Ιωαννίδη το 1974 και αυτός ηρνήθη (του επρότειναν το 80% αυτοί
και το 20% η Ελλάς). Εάν αρνηθεί, τον ανατρέπουν δια συνωμοσίας και προδοσίας
ως και επραγματοποιήθη. Οι διάδοχοί του
παλαιοφαυλοπολιτικάντηδες έκαναν βεβαίως ό,τι τους εδιέταξαν τα ξένα αφεντικά
τους. Τονίζεται
ότι μέχρι σήμερα (Μάϊος 2011) οι πολιτικάντηδες κατ΄ εντολήν των ξένων πατρώνων
τους, δεν έχουν προχωρήσει εις το αυτονόητον: την θεσμοθέτησιν Φορέως δια
σεισμικές έρευνες εντοπισμού, γεωτρήσεις και εξορύξεις κοιτασμάτων
υδρογονανθράκων. Ως προς τα άλλα ορυκτά κοιτάσματα, την ΛΑΡΚΟ, την βγάζουν
σήμερα στο σφυρί δια να πωληθεί εις ξένα κεφάλαια. Ανηγγέλθη ίδρυσις Φορέως,
αλλά θεσμοθέτησις αυτού ούτε θα γίνει, ούτε θα λειτουργήσει ακόμη και εάν
τυπικά γίνει. Ο χρόνος θα το δείξει.
Τα μεγάλα
ενεργειακά Καρτέλ εκμεταλλεύσεως και εμπορίας υδρογονανθράκων (οι περίφημες
«Επτά Αδελφές» ΑRAMCO, Τεξανικά Πετρέλαια κλπ.) έχει τρανώς αποδειχθεί ότι δεν
περιορίζονται μόνο σε εκμετάλλευση γεωλογικού πλούτου αλλά χρησιμοποιούν την
τεράστια οικονομική τους δύναμη από τα κέρδη, αφ΄ ενός για επέκταση της
αυτοκρατορίας τους με εξαγορά πολλών άλλων, ποικίλης φύσεως, οικονομικών
μονάδων ανά τον Κόσμο και αφ΄ ετέρου για να παίζουν ενεργό και καταλυτικό ρόλο
στα παγκόσμια πράγματα διακυβερνήσεως του πλανήτη μέσω ολιγαρχικών συνασπισμών
συμφερόντων (Goldman Sachs, Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, Τριμερή κ.τλ.) πανισχύρων
Εξουσιαστών και Επικυριάρχων Ιμπεριαλιστών, που ελέγχουν από το παρασκήνιο
πολιτικούς, κυβερνήσεις, Τύπο και αργυρώνητους δημοσιογράφους, τράπεζες,
επιχειρήσεις, παγκόσμιους οργανισμούς, παγκόσμιο εμπόριο, βιομηχανίες οπλικών
συστημάτων, ηλεκτρονική τενχολογία, βιοτεχνολογία, «στρατευμένη αργυρώνητη
διανόηση» (ιστορικούς, συγγραφείς, ακαδημαϊκούς) κ.τ.λ.
Το 8μήνου
διαρκείας Καθεστώς Δ. Ιωαννίδη, δια του Πρωθυπουργού Αδαμαντίου
Ανδρουτσοπούλου, ενός πραγματικού «Αδάμαντος» επικρινομένου μόνο υπό ανοήτων ή
κακοβούλων, εξουδετέρωσε τις δυσμενείς οικονομικές επιπτώσεις της διεθνούς
συγκυρίας λόγω της παγκοσμίου οικονομικής, νομισματικής και ενεργειακής κρίσεως
του 1972-73. Εμείωσε τον
πληθωρισμό από 23% εις 8%. Παρά την παγκόσμιο ενεργειακή κρίση, ηύξησε την
βενζίνη μόνο ολίγες δραχμές. ΄Εθεσε σε εφαρμογή πρόγραμμα εξοπλισμών ύψους 3
δισεκατομμυρίων δολλαρίων που οι καρποί του εθωράκισαν την Ελλάδα μέχρι σήμερα.
Την 23η Ιουλίου 1974 άφησε πλεόνασμα 10 δισεκατομμυρίων δραχμών εις τον εξ 99
δισεκατομμυρίων εκτελούμενον προϋπολογισμόν του έτους 1974 ως και πλεονάσματα
εις όλες τις δραστηριότητες του δημοσίου τομέως. Επί Καθεστώτος Γ.
Παπαδοπούλου-Σ. Μαρκεζίνη, με αφορμή ως προελέχθη άστοχες φιλοτουρκικές
δηλώσεις του τελευταίου, η Τουρκία εδημοσίευσε στον Τύπο της, τον Νοέμβριο 1973
(το επανέλαβε και τον Ιούνιο 1974), Χάρτην του Αιγαίου διχοτομημένου ως και του
Διατάγματος εκχωρήσεως δικαιώματος ερευνών εις τον Τουρκικόν Κρατικόν
Οργανισμόν Πετρελαίων επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδος. Όταν ήλθε το νέο
Ελληνικό Καθεστώς Ιωαννίδη την 25/11/1973, η Τουρκία ανέμενε τις αντιδράσεις
και προθέσεις του δια τις ανωτέρω πράξεις της.
Το νέο
Ελληνικό Καθεστώς εμεθόδευσε την αντίδρασή του, εστιάσαν εις τα τεράστια
εξοπλιστικά προγράμματα, ως διαθέτον υγιά και ισχυρά Ελληνική Οικονομία, ενώ
αντιθέτως η Τουρκία αντιμετώπιζε σοβαράν οικονομικήν κρίσιν με οξύτατο
στεγαστικό πρόβλημα (υπενθυμίζονται οι δύο πτωχεύσεις της Τουρκίας μετά το 1978
με προσφυγή στο ΔΝΤ). Εν μέσω αυτής της καταστάσεως, εις τας δύο όχθας του
Αιγαίου, ελληνική και τουρκικήν, ανεφύη το νέο σημαντικώτατο ζήτημα: τα
πετρέλαια του Αιγαίου. Προ του 1967 γεωλογικές έρευνες και γεωφυσικές μελέτες
εις το ελληνικόν έδαφος από δημόσιους ή αλλοδαπούς φορείς, δεν απέβησαν
ικανοποιητικές, κατά την γνώμη του συγγραφέως σκοπίμως, γενόμενες μόνον δια
τυπικούς λόγους.
Οι ξένοι
Επικυρίαρχοι «προστάτες» μας, δεν άφηναν να προχωρήσωμε. Οι ίδιοι εμπόδισαν την ανάπτυξη Βαρειάς
Βιομηχανίας στην Ελλάδα δια τους αυτούς λόγους: να μην ανεξαρτητοποιηθεί
οικονομικώς, να γίνει αυτοδύναμη και να μειωθούν οι εισαγωγές ξένων προϊόντων
της Βαρειάς Βιομηχανίας. Μετά όμως το 1967 η Ελληνική Κυβέρνησις ετράπη προς
αναζήτηση πετρελαϊκών κοιτασμάτων εις υποθαλασσίους περιοχάς. Προς τούτο και
μάλιστα δια σεισμικάς ερεύνας εντός του Θερμαϊκού Κόλπου, η πρώτη σύμβασις
μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου και της Εταιρείας ΤΕΧΑCO υπεγράφη τον Μάϊο 1968. Αλλά
η αμερικανική εταιρεία «μυστηριωδώς» δεν ηθέλησε να προχωρήσει. Αμέσως μετά
εξεδηλώθη διεθνές ενδιαφέρον από ξένες εταιρείες ερευνών και εξορύξεων που
έκαναν πολλές προτάσεις, ούτως ώστε μέχρι του τέλους Δεκεμβρίου 1973 επί
Καθεστώτος Ιωαννίδη, να έχουν υπογραφεί πλέον άλλες 18 συμβάσεις πέραν της του
1968.
Εκ του
συνόλου των ως άνω 19, οι τρεις πρώτες γεωτρήσεις της Εταιρείας OCEANIC στο
Θρακικό Πέλαγος απέδειξαν την ύπαρξιν πετρελαίου. Η OCEANIC την 18η Δεκεμβρίου 1973 επεχείρησε
την έναρξη της τετάρτης βαθείας θαλασσίας γεωτρήσεως εις βάθος 3.170 μέτρων,
υπό την ονομασίαν «ΠΡΙΝΟΣ-1» εις την θαλλασίαν περιοχήν της Θάσου. Η γεώτρησις
αυτή τον Φεβρουάριον 1974 κατέληξεν εις ανακάλυψιν μεγάλων πετρελαιοφόρων
οριζόντων που διεπιστώθη δια δοκιμής παραγωγής ως καλής ποιότητος πετρελαίου,
27,8 ΑΓΠ. Δια την χαρτογράφησιν της εκτάσεως του κοιτάσματος, η OCEANIC έκανε
μεταξύ Μαρτίου-Απριλίου 1974, πέμπτην γεώτρησιν την «ΠΡΙΝΟΣ-2», 1 χλμ.
βορειότερον της «ΠΡΙΝΟΣ-1» και συνήντησε το πετρελαιοφόρον πεδίον εις βάθος
8.500 ποδών. Τα ανακτήσιμα αποθέματα του κοιτάσματος υπελογίσθησαν εις
200.000.000 βαρέλια υδρογονανθράκων, υγρών και αερίων, με έναρξιν παραγωγής στα
μέσα του 1975 με ποσότητα 50.000 βαρελίων ημερησίως. Η επιτυχία αυτή
εδημιούργησε μεγάλη αισιοδοξία υπάρξεως αλλαχού και άλλων κοιτασμάτων, υγρών
και αερίων υδρογονανθράκων με λίαν ευεργετικά αποτελέσματα εις την οικονομία
της Χώρας.Η επίσημος αναγγελία εις τον ελληνικόν και ξένον Τύπον της
ανακαλύψεως των κοιτασμάτων έγινε υπό του Α. Ανδρουτσοπούλου την 14η Φεβρουαρίου
1974 και εδηλώθη η επέκτασις των ερευνών και δια άλλα κοιτάσματα. Ο Υπουργός
Βιομηχανίας Κυπραίος ανήγγειλεν επίσης επισήμως ότι 50.000 βαρέλια θα εξήγοντο
ημερησίως επί μίαν τουλάχιστον 20ετίαν, μέχρι το 1994 μόνον από το κοίτασμα
«ΠΡΙΝΟΣ», αρκετή δια να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες της Χώρας κατά το 1/3.
Φυσικά
πέραν του ΠΡΙΝΟΥ, η ανακάλυψις και εκμετάλλευσις και άλλων κοιτασμάτων, υγρών
και αερίων, που σήμερα το 2011 υφίστανται ισχυρότατες ενδείξεις ότι υπάρχουν,
θα εξησφάλιζε όχι μόνον το 100% των ενεργειακών αναγκών της Ελλάδος, εις βάθος
χρόνου, αλλά θα υπήρχε εις το μέλλον και η δυνατότης εξαγωγών, οπότε η προσφορά
θα έριχνε τις διεθνείς τιμές, γεγονός που εξαγρίωσε τους ανθρώπους των γνωστών
ενεργειακών Καρτέλ τον Χειμώνα του 1973-1974 που ήσαν από μακρού καλώς ενημέροι
για το μέγεθος και την ποιότητα του ορυκτού πλούτου της Ελλάδος. Φημολογείται
ότι οι εξεγέρσεις κατ΄ αυτάς (2011) εις τις πετρελαιοπαραγωγές Αραβικές χώρες,
πατρονάρονται από την Ρωσία για να υπάρξει έλλειψις προσφοράς παγκοσμίως και να
αυξηθεί η ζήτησις υδρογονανθράκων, με αποτέλεσμα να ανεβούν οι τιμές της
ρωσικής εξαγωγικής παραγωγής, που έχουν μειωθεί. Ο Υπουργός Βιομηχανίας
ανήγγειλεν ωσαύτως το 1974 την ύπαρξιν εις την θαλασσίαν περιοχή νοτίως της
Καβάλας, ετέρου κοιτάσματος φυσικού αερίου με δυνατότητα παραγωγής ημερησίως
περίπου 40.000.000 κυβικών ποδών.
Επικεφαλής
της OCEANIC ήταν ο Πρόεδρος Greenberg, o Αντιπρόεδρος Ettinger και ο υπεύθυνος
γεωτρήσεων Brandley. Αυτοί ενδιαφέροντο δια επέκτασιν γεωτρήσεων εντός του
Θερμαϊκού Κόλπου εις το μέσον των εκβολών του Νέστου και δυτικώς της Καβάλας,
επιδιώκοντες την ανάθεσιν εις αυτούς των περιοχών αυτών, πλην της αρχικής της
Θάσου. Γενικώς το Βόρειον Αιγαίον Πέλαγος είχεν μεγάλο ενδιαφέρον δια τις άλλες
ξένες εταιρείες ερευνών και εξορύξεων που ήθελαν να ανταγωνιστούν την OCEANIC
και να συμβληθούν αυτές με το Ελληνικό Δημόσιο, απαιτούσας φυσικά σημαντικό
μερίδιο από τα κέρδη. Γι΄ αυτό
και ο Υπουργός Βιομηχανίας Κ. Κυπραίος εισηγήθη εις τον Πρωθυπουργόν Α.
Ανδρουτσόπουλον την ανάληψιν των γεωτρήσεων στον Νέστο αποκλειστικά υπό του
Ελληνικού Δημοσίου με δαπάνη 8.000.000 δολλαρίων, βαρύνουσα μεν τον
προϋπολογισμόν, αλλά με μεγάλα οικονομικά οφέλη, εφ΄ όσον δεν θα υπήρχαν ούτω
ξένες εταιρείες για να διαμοιρασθούν τα κέρδη, οι οποίες ήσαν Αμερικανικές,
Καναδικές και Γαλλικές. Ο Δ. Ιωαννίδης μου
είπεν ότι επιδίωξίς του ήτο μετά την προσωρινή αρχική συμβατική συνεργασία με
τις ξένες εταιρείες, αυτό σύντομα να τερματισθεί και να γίνουν οι έρευνες
εντοπισμού, οι γεωτρήσεις, οι εξορύξεις των κοιτασμάτων, αποκλειστικά με
εθνικούς πόρους, ούτως ώστε η Ελλάς να μην διαμοιράζει τα κέρδη με ξένους. Το
Ελληνικόν Δημόσιον είχε δικαιώματα ερεύνης και εκμεταλλεύσεως κοιτασμάτων υγρών
και αερίων υδρογονανθράκων δια μεν το ηπειρωτικόν υπέδαφος δια του Νόμου
3948/1959, δια δε την ελληνικήν υφαλοκρηπίδαν δια του Ν.Δ. 142/1969.
Τα
δικαιώματα ηδύναντο να εκχωρηθούν εις τρίτους, ήτοι ιδιωτικές εταιρείες,
αποκλειομένων όμως ξένων κυβερνήσεων. Με το προδοτικό Μνημόνιο διακρατικής
πλέον εξαρτήσεως της Χώρας μας του Μαΐου 2010, είναι σίγουρο ότι ο αποκλεισμός
των τελευταίων από την αρπαγή του ορυκτού πλούτου μας, ως είσπραξις τοκογλυφικών
εγγυήσεων, έχει τερματισθεί. Ο πλούτος της Ελλάδος έχει εκχωρηθεί δια
εκποιήσεως (ξεπουλήματος) έναντι του ως άνω διακρατικού χρέους δανειοδοτήσεως.
Η εκχώρησις αφορά παραχώρησιν εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και η εκποίηση
αναγκαστική πώληση. Η εταιρεία
OCEANIC ήτο απολύτως πεπεισμένη δια την ύπαρξιν εκτεταμένων κοιτασμάτων
πετρελαίου. Ο Πρόεδρος ενεχείρισεν εις τον Α. Ανδρουτσόπουλον λεπτομερήν χάρτην
των πετρελαιοφόρων περιοχών. Ούτος εδέχθη κατόπιν πιέσεως του Α.
Ανδρουτσοπούλου να αρχίσει η εξόρυξις εντός του 1974, έστω και σε μικρές
ποσότητες, είχε δε γράψει και άρθρο στο παγκοσμίου κυκλοφορίας και κύρους
περιοδικό «ΟIL AND GASS ZOURNAL» που εκδίδεται στο Ντένβερ του Κολοράντο ότι η
ημερησία παραγωγή του «ΠΡΙΝΟΣ» θα ανέρχεται σε 20.000 βαρέλια και η του κόλπου
της Καβάλας σε 150.000 βαρέλια ημερησίως.
Ο Δ.
Ιωαννίδης μου είπεν δια την μεγάλην συγκίνησιν που ησθάνθη, ως Ηγέτης και
΄Ελλην Πατριώτης, όταν του έφεραν μίαν φιάλη με το πρώτο ακατέργαστο πετρέλαιο
που δοκιμαστικά ηντλήθη από τα κοιτάσματά μας. Επίσης μου είπεν ο Ιωαννίδης τις
πιέσεις που ήρχισαν να ασκούν προσωπικώς εις αυτόν οι Αμερικανοί, να αναλάβουν
την οργάνωσιν, επόπτευσιν και έλεγχον των εξορύξεων και εις αντάλλαγμα να
λάβουν αυτοί το 80% των κερδών από την εκμετάλλευση και εμπορία και εμείς το
20%! Ο Ιωαννίδης δια να τους δοκιμάσει,
ως μου είπεν, τους αντέστρεψε την πρόταση: Εμείς να παίρνουμε το 80% και αυτοί
το 20%. Τότε οι Αμερικανοί επεχείρησαν να τον εξαγοράσουν δια να αποδεχθεί την
ιδική τους πρόταση να έχουν το 80%, προσφέροντάς του προσωπικώς ως δωροδοκία,
500 εκατομμύρια δολλάρια!
Ο Αδάμας
όμως Δ. Ιωαννίδης μετά βδελυγμίας απέρριψε και την πρότασιν και την δωροδοκία
των Αμερικανών! (η σύγκρισις με τους μιζαδόρους πολιτικούς της Μεταπολιτεύσεως
είναι συντριπτική). Εκείνη τη στιγμή της αρνήσεώς του, η μοίρα του είχε
σφραγισθεί! Οι Αμερικανοσιωνισταί απεφάσισαν την μεθόδευσιν της κυπριακής
κρίσεως δια να τον ανατρέψουν. Προς τούτο «προσηγγίσθη» ο Αρχηγός Ενόπλων
Δυνάμεων Στρατηγός Γρηγόριος Μπονάνος, ο άνθρωπος «κλειδί» της διευκολύνσεως
της προδοσίας ως εκ του σημαντικού πόστου του. Εξ άλλου την ΄Ανοιξη του 1974 οι
Αρχηγοί του Ναυτικού και της Αεροπορίας Π. Αραπάκης και Α. Παπανικολάου
αντίστοιχα, επήγαν εις το Εξωτερικόν για να παραλάβουν τιμητικά τα
παραγγελθέντα καινουργή Φάντομς και Πυραυλακάτους μας. Τότε οι Αμερικανοί τους
«προσήγγισαν» και αυτούς, ιδίως τον Αραπάκην, υπ΄ αριθμόν 2 της Προδοσίας του Ιουλίου
1974, και αφού είχαν εξασφαλίσει με το εδώ κλιμάκιο της CIA, την συμμετοχή του
υπ΄ αριθμόν 1 Μπονάνου, έθεσαν τα θεμέλια της μεθοδεύσεως της κρίσεως και της
προδοσίας. Επ΄ ουδενί λόγω ήθελαν η Ελλάς να γίνει πετρελαιοπαραγωγός και
οικονομικά ανεξάρτητη, ούτε να ισχυροποιηθεί έναντι της Τουρκίας οικονομικώς,
γεωστρατηγικώς και εξοπλιστικώς.
Επίσης
ήθελαν τη διχοτόμηση της Κύπρου, όχι την μονομερή ΄Ενωσι ως επληροφορήθησαν ότι
ήτο η πρόθεσις του Εθνικιστού Δ. Ιωαννίδη. Συμπερασματικώς και επιγραμματικώς
οι μεθοδεύσεις και εξελίξεις αυτές, ερευνών, εξορύξεως και εκμεταλλεύσεως των
κοιτασμάτων μας, εδυσαρέστησαν τα μέγιστα τα παγκόσμια οικονομικά συμφέροντα
των Καρτέλ πετρελαίου και των όπισθεν αυτών Παγκοσμίων Επικυριάρχων και
εμεθόδευσαν την ανατροπή του Καθεστώτος Δ. Ιωαννίδη δια της Κυπριακής κρίσεως
και της προδοσίας του Ιουλίου 1974. Εκτοτε ουδεμία απόπειρα σεισμικών ερευνών
εντοπισμού, γεωτρήσεως και εξορύξεως πετρελαίων ανελήφθη υπό των
εθνομειοδοτικών κυβερνήσεων της Μεταπολιτεύσεως του Κ. Καραμανλή (υπογράψαντος
με τους Τούρκους την Συμφωνία της Βέρνης του 1976 δια αναστολήν ερευνών στο
Αιγαίο) και του Α. Παπανδρέου (υπογράψαντος αργότερον το ίδιο εις το Νταβός το
1988, αλλά αναφωνήσαντος μεταγενεστέρως το… «mea culpa»!). Τρανή απόδειξις ότι
οι πολιτικοί αυτοί ήσαν ενεργούμενα των ξένων Επικυριάρχων, είναι ότι θα
μπορούσαν τουλάχιστον να αρχίσουν έρευνες στο Ιόνιο, αφού με την πρόφασιν των
τουρκικών διεκδικήσεων, είχεν αποκλεισθεί το Αιγαίο προς τούτο. Ο Υπουργός Βιομηχανίας Μ. ΄Εβερτ, ηρνήθη το
1976 πρότασιν του Πατριώτου βιομηχάνου Σωτ. Σοφιανόπουλου δια έρευνες στο
Ιόνιο! Γιατί; Οι Τούρκοι δεν διεκδικούσαν τίποτα εκεί.
Ακόμη και
σήμερα η Κυβέρνησις Γ. Παπανδρέου δεν προχωρεί σε ανακήρυξη ΑΟΖ (Αποκλειστικής
Οικονομικής Ζώνης) διότι τα ξένα αφεντικά τους, ως και οι Αμερικανοί και οι
Τούρκοι το απαγορεύουν. Ενώ αντιθέτως η Κύπρος επροχώρησε εις καθορισμόν ΑΟΖ. Και
να ήθελε ο Γ. Παπανδρέου να ασκήσει εθνική πολιτική (εάν δηλαδή δεν ήτο
εντεταλμένο ενεργούμενο όπως είναι), πώς αυτός θα ηδύνατο τούτο, όταν οι
Διεθνείς Σιωνισταί τοκογλύφοι δανεισταί της Ελλάδος εκβιάζοντες θα του έκοβαν
αμέσως την δανειοδότηση; Και γεννάται το εύλογο ερώτημα: εάν είμεθα ανεξάρτητοι
οικονομικώς, όπως επεδίωξεν ο Δ. Ιωαννίδης, θα χωρούσαν εκβιασμοί εις βάρος της
Πατρίδος μας; Ας τονισθεί επίσης ότι το Καθεστώς Γ. Παπαδοπούλου (1967-1973),
εδίστασε να προχωρήσει σε έμπρακτον εφαρμογήν συμβάσεων σεισμικών ερευνών
εντοπισμού, εξορύξεως και εκμεταλλεύσεως, για να μην προκαλέσει τους Τούρκους,
τους Αμερικανοσιωνιστές και τους διεθνείς πετρελαιάδες των Καρτέλ.
Άλλωστε, ως θα εκτεθεί κατωτέρω, ο αιθεροβάμων
Γ. Παπαδόπουλος εσκέπτετο, ακόμη και μια μελλοντική Ομοσπονδία με τους Τούρκους
(συνέντευξή του σε τουρκική εφημερίδα). Μόνον ο Εθνικιστής Αγνός ΄Ελλην
Πατριώτης και Γενναίος Στρατιώτης Δ. Ιωαννίδης το απετόλμησε και γι΄ αυτό και
έπρεπε να πέσει! Τρανή απόδειξις και αυτή του βλακώδους και κακόβουλου ψεύδους
ότι τάχα αυτός ήτο… πράκτωρ ξένων συμφερόντων εις βάρος της Ελλάδος! Το θέμα
των πετρελαίων για την Ελλάδα, αφορά όχι μόνον οικονομική ανεξαρτησία και
ενεργειακή επάρκεια, αλλά και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και την εθνική μας άμυνα.
Και αυτό είναι αυτονόητο. Η πρώτη τουρκική αντίδρασις στα ελληνικά πετρελαϊκά
σχέδια, έλαβε χώραν την 9/5/1974 όταν η «Turkish Petroleum Co» απηύθηνε
προειδοποιητική επιστολή παρεμβάσεως στην εταιρεία CALVIN Exploration and
Development Company, στην οποία το Ελληνικόν Δημόσιον είχεν την 4/2/1974
χορηγήσει άδειαν προκαταρκτικής γεωολογικής και γεωφυσικής αναζητήσεως, δυνάμει
του Ν.Δ. 142/1969 εις την περιοχήν του Βορείου Αιγαίου, Νοτίου Αιγαίου και
Κορινθιακού Κόλπου.
Η ως άνω
τουρκική εταιρεία εζήτησε από την Calvin να μην προβεί εις εκτέλεσιν ερεύνης
διότι η Τουρκική Κυβέρνηση είχεν εις αυτήν παραχωρήσει δικαιώματα επί
υφαλοκρηπίδος θεωρουμένης υπ’ αυτής ως τουρκικής. Η Τουρκική Εταιρεία ηπείλει
την CALVIN με ποινικές διώξεις, φυλακίσεις και πρόστιμα. Επρόκειτο προφανέστατα
δια διερευνητικής των ελληνικών αντιδράσεων τουρκικής ενεργείας, αφού κανονικά
οι Τούρκοι έπρεπε να απευθύνουν την προειδοποίηση στην Ελληνική Κυβέρνηση, η
οποία εχορήγησε τα δικαιώματα στην CALVIN και όχι εις την τελευταίαν. Οι Τούρκοι
εστάθμιζαν ούτω ελληνικήν αντίδρασιν. Διότι αρχάς Μαϊου 1974 η Ελλάς είχεν
εντάξει εις την Πολεμικήν Αεροπορίαν της τα νεωτάτου τύπου 22 Φάντομς (F4E) που
παρόμοια δεν διέθεταν τότε οι Τούρκοι, εξασφαλίσασα ποιοτικήν υπεροπλίαν εις
τον αέρα, ως και εντάξει στο Πολεμικό Ναυτικό υπερσύγχρονες πυραυλακάτους με
πυραύλους EΧΟSET και συγχρόνως εξήγγειλε παραγγελίες νέου τεράστιου
εξοπλιστικού προγράμματος.
Στις
13-14/6/1974, ως και την 7/7/1974, υπεγράφησαν συμβάσεις δια την προμήθεια 60
αεροσκαφών Α-7 KΟΡΣΕΡ, 40 αεροσκαφών F-1 MIΡΑΖ, 40 αεροσκαφών Τ-2 και 12
αεροσκαφών C-130 ΗΡΑΚΛΗΣ, τα οποία παρελήφθησαν έπειτα από 1-3 χρόνια και ούτω
η Πολεμική Αεροπορία απέκτησε και διετήρησε μέχρι το 1985 την υπεροχή αέρος στο
Αιγαίο έναντι της Τουρκίας. Η πρόθεσις όθεν των Τούρκων και των καθοδηγούντων
αυτούς, ήτο να εκσπάσει η κρίσις πριν ολοκληρώσει η Ελλάς τους ως άνω μείζονες
εξοπλισμούς της, διότι όλα αυτά είχαν εξαγριώσει την τουρκική πολεμική ηγεσία
κατά της πολιτικής ηγεσίας, επειδή η τελευταία είχεν αφήσει την Τουρκία πίσω σε
εξοπλισμούς, σοβούσης ούτω κυβερνητικής κρίσεως. Εν τούτοις τα παραληφθέντα εις
πρώτον χρόνον υπερσύγχρονα αεροσκάφη και σκάφη θαλάσσης υπέρ επήρκουν δια τη
συντριβήν της Τουρκίας εις την Κύπρον και εις το Αιγαίον τον μοιραίον Ιούλιον
1974.
Η
Κυβέρνησις Ιωαννίδη-Ανδρουτσοπούλου απεφάσισεν να αγνοηθεί η ως άνω
προειδοποίησις της τουρκικής εταιρείας και έδωσεν οδηγίας στην CΑLVIN να
συνεχίσει το εκ της συμβάσεως έργον της. Η πολιτική του Καθεστώτος Ιωαννίδη ως
προς την Υφαλοκρηπίδα ερείδετο σαφώς επί της εφαρμογής της Συμβάσεως της
Γενεύης, ούσα ανυποχώρητος, σοβαρά και ψύχραιμη και ουδόλως ενδοτική ως
συμβαίνει σήμερα από τις κυβερνήσεις των μητραλοίων της Μεταπολιτεύσεως.Η
Κυβέρνησις Ιωαννίδη-Ανδρουτσοπούλου δεν εθεώρει αδιαπραγμάτευτον την
συνεκμετάλλευσιν κοιτασμάτων με γειτονική Χώρα έχουσαν επίσης υφαλοκρηπίδα,
αλλά εθεώρει sine qua non την αυστηράν και δικαίαν οριοθέτησιν προηγουμένως της
υφαλοκρηπίδος εκάστης Χώρας συμφώνως προς την ως άνω Διεθνήν Σύμβασιν. Άνευ
σαφούς και δικαίας οριοθετήσεως, «συνεκμετάλλευσις» θα εσήμαινε εκχώρησιν εθνικών
κυριαρχικών δικαιωμάτων. Το ίδιο συνέβη με τις εθνομειοδοτικές συμφωνίες
Ζυρίχης και Λονδίνου του 1959 που υπέγραψεν ο Κ. Καραμανλής και που
εδιχοτόμησαν ουσιαστικά την Κύπρο (περί είδους «συνεκμεταλλεύσεως» της Κύπρου
επρόκειτο), ενώ οι Τούρκοι είχαν μικράν πληθυσμιακήν συμμετοχήν και είχαν
εκχωρήσει τον 19ο αιώνα εις τους ΄Αγγλους δικαιώματα επί της Κύπρου, τα οποία
μάλιστα μετά την ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
μετετράπησαν εις απόλυτη αγγλική κυριαρχία επί της νήσου.
Θα πρέπει
να τονισθεί ότι όταν, ως άνω εξετέθη, η Κυβέρνησις Ιωαννίδη-Ανδρουτσόπουλου
εσκέφθη την δια ιδίων πόρων του Ελληνικού Δημοσίου χρηματοδότησιν των
επιχειρήσεων σεισμικών ερευνών, εξορύξεως και εκμεταλλεύσεως κοιτασμάτων, δια
να αποφευχθεί η καταβολή υπερόγκων ποσών εις ξένες εταιρείες, είχεν σχεδιασθεί
και είχε πραγματοποιηθεί επαφή με την γειτονική Ρουμανία, πετρελαιοπαραγωγό
χώρα από την προ του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου εποχή (περιοχή Πλοέστι) που
είχεν αρκετή πείρα για να συμβουλεύσει προς τούτο, παρέχοντας και τεχνική
υποστήριξη.
Εις την
πόλιν Πλοέστι της Ρουμανίας υπάρχουν μεγάλα διυλιστήρια πετρελαίου προερχομένου
από σημαντικά κοιτάσματα στα Καρπάθια και Υποκαρπάθια, μεγάλες δεξαμενές,
εργοστάσια εξοπλισμού πετρελαιοπηγών (όπερ ακριβώς μας ενδιέφερε), πετροχημικά
συγκροτήματα κ.λπ. Δηλαδή το Καθεστώς Ιωαννίδη ήθελε δια λόγους ανεξαρτησίας να
εξασφαλίσει και τη συνδρομή γειτονικής πετρελαιοπαραγωγού βαλκανικής χώρας,
όπου τα γνωστά παγκόσμια Καρτέλ και Αμερικανοσιωνιστικές εταιρείες δεν είχαν
επιρροή και πρόσβαση.
ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ
ΒΑΡΕΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ
Η
πετρελαϊκή πολιτική του Καθεστώτος Ιωαννίδη, θα έκανε την Ελλάδα πετρελαιοπαραγωγό
και άρα ως προελέχθη οικονομικά, πολιτικά και εθνικά ανεξάρτητη, σε βαθμό που
να της επιτρέψει, ως μου είπεν ο Ιωαννίδης, να αναπτύξει και Βαρειά Βιομηχανία
(Βιομηχανία Κεφαλαιουχικών αγαθών), όπερ δεν επέτρεπαν μέχρι τότε οι
Επικυρίαρχοί μας Αμερικανοσιωνισταί, ΄Αγγλοι και Ευρωπαίοι στα ενεργούμενά τους
΄Ελληνες παλαιοπολιτικούς. Και φυσικά ούτε σήμερα τους το επιτρέπουν. Ο Δ.
Μπάτσης, κομμουνιστής εκτελεσθείς μαζί με τον Ν. Μπελογιάννη την 30/3/1952, ήτο
ο συγγραφεύς του βιβλίου «Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα», που εκυκλοφόρησε το
1947 και εξηφανίσθη επί μακρόν, επανεκδοθέν μόλις το 1977. Ο Μπάτσης δεν
απεδείχθη ότι είχεν άμεση σχέση με τους κατασκοπευτικούς ασυρμάτους του ΚΚΕ που
ανεκαλύφθησαν στην Γλυφάδα και στην Καλλιθέα το 1951. Εξετελέσθη όμως με τους
άλλους κομμουνιστές κατασκόπους Μπελογιάννη, Καλούμενο και Αργυριάδη την
30/3/1952, διότι, αφ΄ ενός αντιπροσώπευε την «Κομμουνιστική Διανόηση» που το
Ελληνικό Καθεστώς ήθελε το 1952 εθνοφελώς να τσακίσει στα σπάργανά της και αφ΄
ετέρου διεκίνει λόγω σημαντικών διεθνών και εγχωρίων γνωριμιών, μεγάλα
χρηματικά ποσά από το εξωτερικό, δίκην «ταμίου» του κόμματος (χρυσές λίρες
Αγγλίας), προς ενίσχυσιν του εγχωρίου παρανόμου μηχανισμού του ΚΚΕ. Ήτο
μεγαλοαστός, υϊός βασιλόφρονος Ναυάρχου της εποχής του Διχασμού, Νομικός και
Οικονομολόγος, διδάξας και εις το Πολυτεχνείο, πλην εστρατολογήθη υπό του ΚΚΕ
ως «ιδεολόγος διανοούμενος», για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς του κόμματος της
προδοτικής διαβρώσεως του Εθνικού Ελληνικού Κράτους, κατ΄ εντολήν της
Σοβιετικής Ενώσεως την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Επομένως κάθε άλλο παρά «αθώα
περιστερά» ήτο αυτός, ως διατείνονται αριστεροί συγγραφείς.
Το ως άνω
σημαντικό βιβλίο του Δ. Μπάτση ήτο λίαν αποκαλυπτικό και ο συγγραφεύς του
παρόντος βιβλίου που το ανέγνωσε το θεωρεί τη μοναδική του προσφορά στην
Πατρίδα, που έβλαπτε τα μέγιστα, συντασσόμενος με το ΚΚΕ δια «ιδεολογικούς λόγους»
(όλοι το ίδιο έλεγαν!). Περιττό να λεχθεί πόσο ηνώχλει τους Αμερικανούς η
κυκλοφορία αυτού του βιβλίου το 1947, επομένως η συμβολή τους εις την απόφασιν
εκτελέσεως του Δ. Μπάτση δεν αποκλείεται, μαζί με την συμβολή των εντοπίων
οργάνων τους, που δεν επιθυμούσαν την ανάπτυξη Βαρειάς Βιομηχανίας που θα
ανεξαρτοποιούσε την Ελλάδα από την ανάγκη εισαγωγών και άρα οικονομικήν
αιμορραγίαν με πλουτισμόν μόνον των εισαγωγέων και των διαπλεκομένων. Τα όργανα
αυτά εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα του διεθνούς κεφαλαίου που ήθελε την Ελλάδα
όχι παραγωγό χώρο αλλά εισαγωγέα των προϊόντων τους μόνο. «Θρίαμβον» αυτής της
εθνομειοδοτικής λογικής, απετέλεσεν η ύπαρξις του Καθεστώτος της
Μεταπολιτεύσεως, από Ιούλιον 1974 μέχρι σήμερα, που η παραγωγική ανάπτυξις
πνέει τα λοίσθια προ πολλού, συμπεριλαμβανομένων της βιομηχανίας και της
βιοτεχνικής και αγροτικής παραγωγής.
Εθνική
Βαρειά Βιομηχανία σημαίνει αξιοποίηση και μεταλλουργική μετουσίωση του ορυκτού
μεταλλευτικού πλούτου της Χώρας, μηχανική επεξεργασία των προϊόντων της
μεταλλουργίας, κατασκευή μηχανών (των αυτοκινήτων συμπεριλαμβανομένων), και
γενικώτερα μέσων παραγωγής. ΄Ιδρυση ναυπηγείων, ηλεκτροχημικών εργοστασίων και
άλλων μονάδων μη προνομιακώς παραχωρημένων εις το ξένο κεφάλαιο,
επιτυγχανομένης της αποδεσμεύσεως και ανεξαρτητοποιήσεως της Χώρας και του
εργατικού δυναμικού της από τα δεσμά του κεφαλαίου αυτού, οδηγούσης εις την
οικονομική εξυγίανση και ανόρθωση της Ελληνικής Οικονομίας.
Η Βαρειά
Βιομηχανία θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνει μεταλλουργία σιδήρου, αλουμινίου,
μαγνησίου, χρωμίου, μαγγανίου, νικελίου ως και ανάπτυξη χημικής βιομηχανίας
αζώτου, λιπασμάτων, σόδας, χαρτοπολτού, ανθρακασβεστίου, τσιμέντου. Εις την
Ροδόπη υπάρχουν κοιτάσματα ερυθρού υδραργύρου σπανιωτάτου και χρησιμωτάτου δια
την διαστημική τεχνολογία. Ο Δημήτριος Ιωαννίδης δια της αναπτύξεως της Εθνικής
Βαρειάς Βιομηχανίας, ως επακόλουθον προς την εξόρυξιν και εκμετάλλευσιν
ηπειρωτικών και υποθαλασσίων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων υγρών και αερίων,
εστόχευε εις την αποδέσμευσιν της οικονομίας μας από την εξάρτηση εκ των αγορών
του εξωτερικού (δια εισαγωγής προϊόντων) με ευεργετικές επιπτώσεις στην Εθνική
Αυτοτέλεια και Ασφάλεια σε κρίσιμες στιγμές (Πολεμικές εμπλοκές με Τουρκία ή
άλλες γειτονικές χώρες). Συγχρόνως, η Χώρα θα απαλάσσετο και από την
τοκογλυφική δράση εντοπίων κεφαλαίων, μέσα από μορφές τεχνητού μονοπωλίου.
Ως
προελέχθη, ο Δ. Ιωαννίδης ως βάση της Βαρειάς Βιομηχανίας επρογραμμάτιζε την
ενεργειακή αξιοποίηση των πετρελαϊκών και άλλων κοιτασμάτων μας,
συμπεριλαμβανόντων και άλλα ορυκτά, όπως νικελίου, χρωμίου, μολύβδου,
ψευδαργύρου, χαλκού, μαγγανίου, αντιμονίου, μολυβδαινίου, θειαφιού, βαρίου,
χαλαζία, σμύριδος, χρυσού και αργύρου που αποδεδειγμένα υπάρχουν στον τόπο μας,
αλλά η πληροφόρησις εμποδίζεται από ξένα συμφέροντα και από τους πολιτικάντηδες
εντόπιους πράκτορές τους, πολλών εξ αυτών δρώντων υπό την μάσκα του
«οικολόγου», ενδιαφερομένου δια πράσινον περιβάλλον και του προστάτου
«αρχαιολογικών χώρων». Διότι οι ξένοι, ως κατά κόρον ελέχθη, δια να μας
εκμεταλλεύονται μας θέλουν σε υποανάπτυξη με όργανα εντοπίους πολιτικούς ή
εμπορικούς υπηρέτες του ξένου κεφαλαίου.
Η
εκβιομηχάνιση της Χώρας, θα στηριχθεί σε γερή τεχνικοοικονομική βάση, μόνον εάν
δημιουργηθεί Βαρειά Βιομηχανία ως πρωταρχικό, βασικό και θεμελιώδη όρο δια την
παραγωγή, μέσω παραγωγής μηχανών, μηχανικών εργαλείων και λοιπών, δια
δημιουργίας σιδηροβιομηχανίας, μεταλλουργίας και ηλεκτροχημικών βιομηχανιών. Ο
Δ. Ιωαννίδης εγνώριζε την ύπαρξιν και το περιεχόμενο του βιβλίου αυτού, από το
1950, ως μου είπεν. Η Βαρειά Βιομηχανία και οι περί αυτήν σημαντικές επενδύσεις
ήσαν στους μακροπρόθεσμους στόχους του Καθεστώτος του, σε συνδυασμό με την
προηγουμένη εξόρυξη και εκμετάλλευση κοιτασμάτων υγρών και αερίων υδρογονανθράκων
και άλλων πολυτίμων ορυκτών ως άνω. Κατ΄ αναλογίαν προς τον εκτελεσθέντα το
1952 Δ. Μπάτση, ο οποίος οραματίσθη ίδρυσιν Βαρειάς Βιομηχανίας εις την Ελλάδα
(και δι΄ αυτό ετιμωρήθη με άλλα προσχήματα), ο Δ. Ιωαννίδης, οραματισθείς και
αυτός την ανάπτυξη Βαρειάς Βιομηχανίας και την εκμετάλλευση του ορυκτού
παραγωγικού πλούτου της Χώρας, ανετράπη γι΄ αυτό το όραμά του από τα
ενεργούμενα των Αμερικανοσιωνιστών και Άγγλων Μπονάνο-Αραπάκη-Παπανικολάου και
ΣΙΑ (ή CIA), τον Ιούλιο 1974, με πρόσχημα την Τουρκική εισβολή, και ίσως δι΄
αυτό ετιμωρήθη δια ισοβίου εγκλεισμού εις την ειρκτήν (όπου και απέθανεν) δια
να μην ομιλήσει ελεύθερος, να μην συμβολοποιηθεί και να μην βρει μιμητάς εις τα
εθνωφελή πατριωτικά σχέδιά του.
Είναι
λοιπόν λίαν παράδοξο, πώς ένας Κομμουνιστής σαν τον Μπάτση, συναντάται εδώ,
συμπνέων με έναν φανατικό Αντικομμουνιστή ως ο Δ. Ιωαννίδης. Αποτελεί όμως εν
ταυτώ απόδειξη πώς ο Ιωαννίδης διέφερε στην νοοτροπία από άλλους, διαπνεομένους
από στείρον αντικομμουνισμόν χωρίς τα εθνωφελή αυτά οράματα του πρώτου. Μετά
από όσα εξετέθησαν, ο συγγραφεύς ελπίζει ευλόγως ότι ο Δ. Ιωαννίδης ίσως κριθεί
διαφορετικά από τους αριστερούς, ή άλλους εχθρούς του, εφ΄ όσον φυσικά θα
διαθέτουν αυτοί αίσθημα δικαίου, σεβασμού προς την Αλήθεια και αγάπη προς την
Πατρίδα. Ως προς τα ενεργειακά μας κοιτάσματα συμπερασματικώς προκύπτουν τα
εξής: Μόνον επί
Καθεστώτος Δ. Ιωαννίδη (και όχι επί Γ. Παπαδοπούλου που δεν τον άφηναν οι
Αμερικανοί να το πράξει), ήρχισαν οι δια εμπράκτου εφαρμογής συμβάσεων,
συστηματικές βιομηχανικές έρευνες κοιτασμάτων υγρών και αερίων υδρογονανθράκων,
σε συγκεκριμένες θέσεις, που θα επεξετείνοντο, εάν το Καθεστώς δεν ανετρέπετο,
σε εξερευνητικές γεωτρήσεις σε όλη την ηπειρωτική και υποθαλάσσια Ελλαδική
Επικράτεια δια σεισμικών και άλλων ερευνών. Εκτιμάται ότι δια να υπάρξει πλήρης
πανελλαδικός έλεγχος εντοπισμού, θα έπρεπε να γίνουν συνολικώς περί τις 2.000
γεωτρήσεις. Ήδη είχαν ανακαλυφθεί τα κοιτάσματα ΠΡΙΝΟΥ, Νότιας Καβάλας, Βορείου
ΠΡΙΝΟΥ και Έψιλον στο Θρακικό Πέλαγος. Μετά την Μεταπολίτευση ανεκαλύφθη το
κοίτασμα στην υποθαλάσσια περιοχή του Κατακώλου στην Β.Δ. Πελοπόννησο και το
κοίτασμα φυσικού αερίου στην Επανωμή. Εγένοντο και άλλες 6 γεωτρήσεις
(ελάχιστες εις τον αριθμόν) στην Ήπειρο, Αιτωλοακαρνανία, Β.Δ. Πελοπόννησο και
Πατραϊκό Κόλπο υπό ξένων εταιρειών, οι οποίες απέβησαν άγονες και οι εταιρείες
απεχώρησαν δεδομένου ότι οι Ελληνικές Μεταπολιτευτικές Κυβερνήσεις ουδέν
ενδιαφέρον επεδείκνυον προς παρακίνησιν και διευκόλυνσίν τους δια έρευνες, όπερ
λίαν ύποπτον ως προς τους ενδολοδότας τους δια τους νοήμονας.
Έκτοτε
ουδεμία άλλη γεώτρησις εγένετο μέχρι σήμερα (ενώ, ως προελέχθη, δια πλήρη
πανελλαδικό έλεγχο απαιτούνται περί τις 2.000 γεωτρήσεις) και το θέμα
«έκλεισε», προφανώς με έξωθεν εντολή των Επικυριάρχων της Ελλάδος προς τα
ενεργούμενά τους πολιτικούς. Ως προελέχθη, το 1976 οι έρευνες στο Κατάκωλο και
ευρύτερα στο Ιόνιο και οι γεωτρήσεις εσταμάτησαν με απόφαση του τότε Υπουργού
Βιομηχανίας της ΝΔ Μιλτιάδη Έβερτ, αρνηθέντος εις τον βιομήχανον ιδιοκτήτη της
ΧΡΩΠΕΙ Σωτήρη Σοφιανόπουλο την οργάνωσιν ερευνών και γεωτρήσεων, δια
προσκλήσεως ξένων εταιρειών ειδικών προς τούτο. Και ο νοών, νοείτω… Εν τούτοις,
ως απεδείχθη σήμερα, υπάρχουν μεγάλα και όχι ασήμαντα, ως λέγουν τα εγχώρια
ενεργούμενα των Επικυριάρχων, κοιτάσματα υγρών και αερίων υδρογονονθράκων,
πέραν του Αιγαίου και στο Ιόνιο και νοτίως της Κρήτης.
Πλην τα
«αφεντικά» της Ελλάδος, απαγορεύουν αυστηρώς κάθε δραστηριότητα προς έναρξιν
εκμεταλλεύσεως. Επιπλέον, η Τουρκία θρασύτατα προβάλλει επιδιώξεις και
απαιτήσεις να καρπωθεί σημαντικό μέρος του ενεργειακού πλούτου στο Αιγαίο επί
της ελληνικής υφαλοκρηπίδος ως και στην Ν.Α. Μεσόγειο εγείρουσα διεκδικήσεις
δια να εμποδίσει Ελλάδα και Κύπρο να αξιοποιήσουν τον υποθαλάσσιο πλούτο τους
εις την περιοχήν της δικής τους υφαλοκρηπίδας. Η Τουρκία εμφανίζει ιταμώς τις διεκδικήσεις
της ως τετελεσμένα. Ενοχλεί σφόδρα την Τουρκία ενδεχομένη συμφωνία Ελλάδος και
Κύπρου δια καθορισμό υφαλοκρηπίδος και της ταυτιζομένης με αυτήν ΑΟΖ
(Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης), προς εκμετάλλευσιν ενεργειακών κοιτασμάτων.
Θρασύτατα δε και όλως παρανόμως, αντίθετα με το Διεθνές Δίκαιον της Θαλάσσης,
αποκλείει το Καστελόριζο από την επέκταση ΑΟΖ, λες και το ελληνικό νησί είναι
άλλη Επικράτεια.
Η Ελλάς
μέχρι σήμερα δεν τολμά να οριοθετήσει ΑΟΖ με καμία από τις γειτονικές της
χώρες, υπακούουσα με δειλίαν εις τις διαταγές των παγκοσμίων Επικυριάρχων της
και εν ταυτώ υποκύπτουσα με δειλία εις την θρασύτητα της Τουρκίας η οποία έχε
ήδη θέσει ζήτημα casus belli εάν η Ελλάς ασκήσει νόμιμα δικαιώματά της που
απορρέουν από Διεθνείς Συνθήκες (Σύμβασις της Γενεύης για το Δίκαιο της
Θαλάσσης αφορώσα εις το Εθιμικό Δίκαιο), που η Τουρκία αρνείται δολίως να
κυρώσει. Ούτω η Ελλάς εμποδίζεται, όπερ απαράδεκτον, δια οριοθέτησιν ΑΟΖ ακόμη
και με την Κύπρο, ενώ βεβαίως θα μπορούσε κάλλιστα και νόμιμα να την
οριοθετήσει και με την Αλβανία, την Αίγυπτο και την Λιβύη. Δια το ζήτημα του
Καστελορίζου, υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις μεγάλης εθνικής μειοδοσίας
πολιτικών, από το 2003 επί Κυβερνήσεως Κ. Σημίτη και Υπουργού Εξωτερικών Γ.
Παπανδρέου, συμφώνως προς την μαρτυρίαν του Κυπρίου πρώην Υπουργού Νίκου
Ρολάνδη, αναφέροντος ότι η Αθήνα εζήτησε τότε από την Λευκωσία να αλλάξει μία
Συμφωνία με την Αίγυπτο (η οποία ούτω εματαιώθη), δια της οποίας το Κάϊρο θα
είχεν αποδεχθεί επισήμως ήδη από το 2003 ότι το Καστελόριζο έχει ΑΟΖ, οπότε
σήμερα θα υπήρχε δεδομένο εφαρμογής Διεθνούς Δικαίου και αποδοχή αυτού του
γεγονότος υπό ξένου Κράτους (Αιγύπτου) και ούτω η Τουρκία σήμερα δεν θα ηδύνατο
να προβάλλει ενστάσεις.
Δηλαδή τότε
η Κύπρος εβοήθει την Ελλάδα να «βραχυκυκλώσει» τις τουρκικές θρασύτατες
απαιτήσεις και η Ελλάς ηρνήθη προφανώς κατ΄ εντολήν ξένων παραγόντων. Μόνον
αφελείς είναι δυνατόν να πιστέψουν ότι αυτό οφείλεται σε…. λάθος ή παράλειψη
των Σημίτη και Παπανδρέου. Ο συγγραφεύς εμακρυγόρησεν για να τονίσει εν
κατακλείδι την μεγάλη Αλήθεια: Εάν η Τουρκία είχεν ηττηθεί και ταπεινωθεί στο
Αιγαίο και στην Κύπρο τον Ιούλιο 1974 (εάν δηλαδή δεν είχε γίνει η Κυπριακή
Προδοσία), όλα τα ως άνω ζητήματα θα είχαν λυθεί υπέρ της Ελλάδος και σήμερα
και πετρέλαια και φυσικό αέριο θα εκμεταλλευόμεθα και ΑΟΖ θα είχαμε
οριοθετήσει, τουλάχιστον με την Κύπρο, ενωμένη φυσικά μονομερώς με την Ελλάδα
υπό του Καθεστώτος Ιωαννίδη από τον Ιούλιο 1974, εάν οι Επιτελάρχες και ο
Αρχηγός τους προσέβαλαν την τουρκική απόβαση στην Κηρύνεια στις 22/7/1974,
εματαίωναν την απόβαση και εταπείνωναν την Τουρκία δια πολλά έτη. Ας όψονται
όσοι επρόδωσαν την Ελλάδα και την Κύπρο τον μοιραίο αυτό Ιούλιο 1974, της Ελλάδος
απωλεσάσης ούτω την μεγίστην ευκαιρίαν οικονομικής αναπτύξεως, πλήρους
ανεξαρτησίας, μεγάλης ισχύος και πλούτου. Οι προδότες τότε ήσαν χειρότεροι του
Ιούδα! Διότι ο μεν εσταυρωθείς Ιησούς ανεστήθη και ανελήφθη εις τους Ουρανούς,
η δε Ελλάς όμως παραμένει εσταυρωμένη! Ο Ιούδας μεταμεληθείς, «απελθών
απήγξατο» (απηγχονίσθη), πλην οι Προδότες του 1974 Ιούδες της Ελλάδος, της
Κύπρου και του Δ. Ιωαννίδη, όχι μόνο δεν απήγξαντο από τύψεις και ενοχές, αλλά,
αντιθέτως, είτε οργάνωναν και οργανώνουν, είτε προσεκαλούντο και προσκαλούνται
κάθε Ιούλιο στην… «Γιορτή της Δημοκρατίας» (στην ουσία γιορτή της Προδοσίας)
στο Προεδρικό Μέγαρο. Επομένως ο Ιούδας ήτο ηθικώτερος αυτών. Εις τους «Ιούδες»
της Πατρίδος, συμπεριλαμβάνονται όλοι όσοι είναι υπεύθυνοι από τον Ιούλιο του
1974 δια το χάλι της Χώρας, παρακμής, πτωχεύσεως, διεθνούς εξευτελισμού και
απωλείας της εθνικής κυριαρχίας δια εκχωρήσεώς και εκποιήσεως της εις τους
διεθνείς τοκογλύφους μέσω της διακρατικής συμβάσεως του Μνημονίου: Στρατιωτικούς
τύπου Μπονάνου-Αραπάκη-Παπανικολάου, Πολιτικούς, Δημοσιογράφους, Εκδότες,
Καναλάρχες, Διανοουμένους κλπ.
-wzor.jpg)
