Ομιλία του Σταύρου Λιμποβίση για τον Στρατηγό Ιωάννη Μεταξά στην "Ελληνική Δράση" Καλαμάτας (27.10.2014)
Δεκάδες Συναγωνιστές παρευρέθηκαν στην ομιλία της "Ελληνικής Δράσης" Καλαμάτας σχετικά με την 28η Οκτωβρίου και τον Στρατηγό Ιωάννη Μεταξά.
Barone Giulio Cesare Andrea Evola (19.05.1898 - 11.06.1974)
«Να είσαι ριζοσπάστης, να έχεις αρχές, να είσαι απόλυτος,
αυτός που η αστική τάξη αποκαλεί εξτρεμιστή: δώσε τον εαυτό σου χωρίς να σκέφτεσαι ή να υπολογίζεις, μην αποδέχεσαι αυτό που ονομάζουν ''η
πραγματικότητα της ζωής'' και να δρας
με τέτοιον τρόπο που δεν θα είναι αποδεκτός από αυτό το είδος ''ζωής'' , ποτέ
να μην εγκαταλείπεις την αρχή του αγώνα»
Julius
Evola
20 αναρτήσεις για τον Julius Evola στον σύνδεσμο εδώ ...
Howard Phillips Lovecraft (20.08.1890 - 15.03.1937)
«H δημοκρατία είναι ένα ψεύτικο είδωλο,
τίποτε άλλο παρά μια πιασάρικη λέξη
και αυταπάτη των κατώτερων τάξεων,
των οραματιστών και των πολιτισμών
που πεθαίνουν»
H.P.Lovecraft
Γιατί το Oi είναι η μουσική μας ...
Πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο, 18 Οκτωβρίου στο
Skinhouse Hellas συναυλία με τα Ελληνικά συγκροτήματα "No Surrender"
και "Battle Dogs" καθώς και
τους "Mistreat" που μας ήρθαν από την Φινλανδία.
Συναγωνιστές από όλα τα μέρη της Ελλάδας έφτασαν από νωρίς
στον χώρο του Ελληνικού Skinhouse και η αναμονή για την μουσική βραδιά έδινε
την θέση της σε πηγαδάκια και ιδεολογικοπολιτικές συζητήσεις.
Πρώτοι στην σκηνή ανέβηκαν οι Αθηναίοι "No
Surrender" και με τα τραγούδια τους έδωσαν το στίγμα της συναυλίας. Το ενθουσιώδες κοινό παρέλαβε
τους Τρικαλινούς "Βattle Dogs" που αποθεώθηκαν και η συναυλία
ολοκληρώθηκε με τους καταιγιστικούς "Mistreat".
Τίμησαν τον Λεωνίδα Σταθόπουλο (26.10.2014)
Λίγα λουλούδια, ένα στεφάνι, κεράκια, η Ελληνική Σημαία και
ο Εθνικός Ύμνος. Έτσι οι φίλοι του τίμησαν σήμερα τη μνήμη του Λεωνίδα. Φίλοι
του Λεωνίδα Σταθόπουλου τέλεσαν πριν από λίγο τρισάγιο στο σημείο όπου μια
εβδομάδα πριν άφησε την τελευταία του πνοή. Όσοι γνώρισαν και αγάπησαν τον
άνθρωπο Λεωνίδα Σταθόπουλο ήταν εκεί, σε μια αυθόρμητη κίνηση απόδοσης τιμής.
Στο σημείο που έγινε το τραγικό δυστύχημα, υπήρχαν ακόμη συντρίμμια απ' το
αυτοκίνητο, αλλά και κάποια προσωπικά είδη του εκλιπόντος, που τη στιγμή του
ατυχήματος υπήρχαν στο όχημα, τα οποία και συνελέγησαν, για να φυλαχθούν από
στενούς του φίλους. Μετά το τρισάγιο και αφού έψαλαν τον Εθνικό Ύμνο,
παρέμειναν για αρκετή ώρα, αδυνατώντας να πιστεύουν τι έχει συμβεί …
Η πορεία προς τη Ρώμη: 28.10.1922 (Το αίμα κινεί τους τροχούς της Ιστορίας - Mussolini)
του F.T.M.
Μετά τον Α' ΠΠ η Ιταλία αν και βρέθηκε με την πλευρά των νικητών δεν εξαργύρωσε την συμμετοχή της στη νίκη των συμμαχικών δυνάμεων με απτά οφέλη ενώ η οικονομία της είχε καταστραφεί από την συμμετοχή της στον πόλεμο. Οι καπιταλιστές κερδοσκόποι θησαύριζαν εις βάρος των εργαζομένων , των αγροτών και των μικρομεσαίων τάξεων ενώ το αστικό ιταλικό κράτος επιδείκνυε καθημερινά την ανικανότητα του.
Αρκετοί βετεράνοι του πολέμου με την πλειοψηφία να προέρχεται από τους Arditi (επίλεκτο στρατιωτικό σώμα ) από το 1919 έδειχναν να δυσανασχετούν από την κατάσταση της σήψης. Μαζί τους και αρκετοί πατριώτες και εθνικιστές με σοσιαλιστικό υπόβαθρο και καλλιτέχνες του φουτουριστικού ρεύματος. Τις ομάδες αυτές των δυσαρεστημένων συνένωσε ο πρώην αναρχικός και σοσιαλοεθνικιστής Μπενίτο Μουσολίνι ηγετικό στέλεχος του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και ιδρυτής της εφημερίδας Αβάντι.
Στις 28 Οκτωβρίου του 1922 από όλη την Ιταλία με κάθε μέσο χιλιάδες μελανοχιτώνες επαναστάτες έφτασαν στην Ρώμη αναγκάζοντας τον Ιταλό βασιλιά Βίκτορα Εμμανουήλ να ορκίσει κυβέρνηση με αρχηγό τον Μουσολίνι. Ονόμασε τις ενώσεις των παλαιμάχων fascio (που σημαίνει δέσμες) επηρεασμένος από τις δέσμες ράβδων που συνέθεταν τον ρωμαϊκό πέλεκυ.
Το σύμβολο αυτό ήθελε να τονίσει την ενότητα του Κινήματος, που ονομάστηκε Φασιστικό, και την ενότητα του Ιταλικού λαού. Ενώ σαν επίσημη ενδυμασία του κινήματος υιοθετήθηκε το μαύρο πουκάμισο. Δυστυχώς ενώ το καθεστώς έφερε κοινωνική δικαιοσύνη, έκανε έργα υποδομής σε όλη την Ιταλική χερσόνησο, προστάτεψε τα γράμματα και τις τέχνες αποφεύγοντας το φορμαλισμό που δυστυχώς μετά επικράτησε στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία και έκανε την Ιταλία σεβαστή στην διεθνή κοινότητα δεν προχώρησε στην επανάσταση που οραματίζονταν οι πρωτοφασίστες arditi και futuristi συμβιβάστηκε και συνεργάστηκε με τις αντιδραστικές δυνάμεις των Μοναρχικών , της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ενώ στο Φασιστικό κόμμα προωθούνταν σε θέσεις κλειδιά αντιδραστικοί «εθνικόφρονες» και φιλομοναρχικοί ενώ αντίθετα τα επαναστατικά στοιχεία οι "αριστεροί" φασίστες βρέθηκαν στο περιθώριο κρατώντας το ρόλο μιας ηχηρής , πολλές φορές , εσωκομματικής αντιπολίτευσης !
Ο Μουσολίνι πληρώνει τους συμβιβασμούς με την προδοσία του 1943 όταν οι αντιδραστικοί εθνικόφρονες , ο βασιλιάς και η δεξιά πτέρυγα του κόμματος τον καθαιρούν και τον φυλακίζουν. Μετά την απελευθέρωση του από τους Γερμανούς κατά την άποψη πολλών εφαρμόζεται ο πραγματικός φασισμός. Εννοούμε την Ιταλική Σοσιαλιστική Ρεπούμπλικα ( R.S.I. ) που ίδρυσε ο Ντούτσε στην Β. Ιταλία και την στελέχωσε με άτομα από την παλιά εσωκομματική αντιπολίτευση , την "αριστερή" πτέρυγα του φασιστικού κόμματος δηλαδή , ενώ δεν έλειψαν και παλιοί πολιτικοί του αντίπαλοι σοσιαλιστές και πρώην κομμουνιστές που υποστήριξαν το νέο καθεστώς που κατήργησε την δουλεία του τόκου , τσάκισε τους γαιοκτήμονες και τους πλουτοκράτες διανέμοντας τη γη και τα μέσα παραγωγής στους εργάτες και τους αγρότες!
Παρόλη την όποια αρνητική πορεία και παρέκκλιση πήρε το φασιστικό κόμμα μετά την Μεγάλη Πορεία οι Ευρωπαίοι Εθνικοσοσιαλιστές τιμούν την πρώτη επαναστατική πράξη που επηρέασε κινήματα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Δυστυχώς ο πόλεμος είχε πάρει πλέον αρνητική τροπή για τις δυνάμεις του Ευρωπαϊκού Σοσιαλισμού το νέο κράτος κράτησε ενάμιση περίπου χρόνο μένοντας όμως χαραγμένο στη μνήμη των νεώτερων Φασιστών και Εθνικοσοσιαλιστών σαν υπόδειγμα το πως πρέπει να είναι ο Σοσιαλισμός.
Παρόλη την όποια αρνητική πορεία και παρέκκλιση πήρε το φασιστικό κόμμα μετά την Μεγάλη Πορεία οι Ευρωπαίοι Εθνικοσοσιαλιστές τιμούν την πρώτη επαναστατική πράξη που επηρέασε κινήματα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Δυστυχώς ο πόλεμος είχε πάρει πλέον αρνητική τροπή για τις δυνάμεις του Ευρωπαϊκού Σοσιαλισμού το νέο κράτος κράτησε ενάμιση περίπου χρόνο μένοντας όμως χαραγμένο στη μνήμη των νεώτερων Φασιστών και Εθνικοσοσιαλιστών σαν υπόδειγμα το πως πρέπει να είναι ο Σοσιαλισμός.
Περί Εθνικοεπαναστατικής Αυτονομίας το ανάγνωσμα: Εμείς είμαστε οι Δημιουργοί Εμείς και οι Θεριστές !
του Wolverine
Λόγω της συνεχούς «απόδρασης» στελεχών και ακτιβιστών - ανθρώπων με ποιοτική
εθνικοσοσιαλιστική σκέψη στην πλειοψηφία τους - από τις κομματικές δομές της αντιφασιστικής
ακροδεξιάς καλό θα είναι να προσδιορίσω την έννοια της Αυτονομίας για μια ακόμη φορά και να
εκφράσω κάποιες σκέψεις ως απάντηση στα όποια ερωτήματα. Χαιρετίζω
με την ευκαιρία όλους αυτούς που επιλέγουν να επικοινωνήσουν με
Αυτόνομους Συντρόφους και Αυτόνομες ομάδες οι οποίες στο σύνολο τους χαρακτηρίζονται
από ιδεολογική πρωτοπορία και εθνικοεπαναστατική πρακτική. Το αν θα επιλέξει
κάποιος το «μονοπάτι» αυτό εναπόκειται στην δική του κρίση αφού από την μια
μεριά υπάρχει η αστική ακροδεξιά με τον φανφαρονισμό και την εσωτερική σαπίλα
και από την άλλη ευέλικτες μαχητικές κινήσεις που δεν διαθέτουν δηλώσεις
μετανοίας απέναντι στους εξουσιαστές ενώ παράλληλα επιλέγουν να εμφανίζονται με
μια πρόταση ζωής και με έναν ξεκάθαρο λόγο ο οποίος αποτελεί πραγματικά μια όαση ιδεών στην
έρημο του δημοκρατικού τρόπου σκέψης.
Ο Πολιτικός Στρατιώτης θα πρέπει να έχει την ελευθερία
να επιλέγει τα βήματα του μέσα σε μια εποχή παρακμής που φυλακίζει το πνεύμα
και καταστρέφει την φυλή μας αλλά και την ταυτότητα μας ως έθνος. Το συμφέρον της
Λαϊκής κοινότητας και η επιβίωση των «Ομοίων» είναι ο τελικός προορισμός για
όλους αυτούς που δεν προβάλλουν μόνο το «εγώ» αλλά το «εμείς». Απέναντι στις σειρήνες
του χρηματοδοτούμενου «αντιφασισμού» και της κατοχικής κυβέρνησης το μόνο
χαράκωμα που προσφέρει δυνατότητες επιβίωσης και κινήσεων είναι η Εθνικοεπαναστατική Αυτονομία η
οποία στην Ελλάδα εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και παραμένει επίκαιρη
όσο ποτέ ενώ αποτελεί σήμερα τον τρόπο ζωής για χιλιάδες Συναγωνιστές και
Συναγωνίστριες.
Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε το γεγονός ότι από το ’45 και μετά κάθε κρατική δομή και υπηρεσία αποτελεί ένα από τα πολλά κεφάλια της Σιωνιστικής Λερναίας Ύδρας. Έτσι λοιπόν τα σώματα ασφαλείας και ο στρατός, η ηγεσία της δημόσιας εκπαίδευσης και η εφορία αυτά τα κάστρα της ανομίας στελεχώνονται από ανθρώπους πιστούς στο καθεστώς και ανά πάσα στιγμή όταν θα πάρουν εντολή θα στραφούν με μίσος ενάντια στο σύνολο του λαού μας σε μια ολοκληρωτική έφοδο και ακόμη περισσότερο προς αυτούς που αμφισβητούν έμπρακτα την εξουσία τους. Κρίνεται ελλειμματική και με τάσεις αυτοκτονίας οποιαδήποτε κίνηση σκέψη και δράση η οποία δεν έχει συνειδητοποιήσει αυτή την ζοφερή πραγματικότητα. Ο αγώνας ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης που εκπορεύεται από την κρατική εξουσία πρέπει να είναι στο επίκεντρο της αυτόνομης σκέψης των Εθνικοσοσιαλιστών.
Είναι πράγματι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο να επιλέξει κάποιος τις γραμμές της αντίστασης στην σύγχρονη Ελλάδα και να πολεμήσει το σύνολο της αντεθνικής πλημμυρίδας, άλλωστε όσο περισσότερο περνάνε τα χρόνια τόσο μεγαλύτερη εμφανίζεται μπροστά μας η πολεμική του ξενόδουλου Κράτους που αποτελεί το μέσο επιβολής της καπιταλιστικής κτηνωδίας. Αυτό το κράτος που νανουρίστηκε στα χέρια της προτεσταντικής σκέψης και μεγάλωσε στο πλευρό των Αμερικανών δημίων και σήμερα υπηρετεί πιστά την Σιών, είναι υπεύθυνο για την πολιτιστική καταστροφή, την φυλετική γενοκτονία, και την πνευματική ισοπέδωση με στόχο την παραγωγή καταναλωτικών αγελαίων ατόμων και κοινωνιών. Η υψηλή υπευθυνότητα και η αντίληψη για την κοινωνική πραγματικότητα κρίνεται αναγκαία για την πορεία της αυτόνομης σκέψης και παρέμβασης. Μέσα από την αλληλεγγύη και την αυτοργάνωση μπορούν να επιτευχθούν πολλοί στόχοι οι οποίοι δεν μπορούν να προσεγγιστούν μέσα από «αυστηρές» δυσκίνητες κομματικές δομές οι οποίες διακρίνονται για την αδυναμία αντίληψης σε βάθος χρόνου. Η σημασία της αυτονομίας εναπόκειται στην ισχυροποίηση της προσωπικής θέλησης και στην εξάλειψη μιας αδράνειας η οποία παρατηρείται σε κάθετης δομής οργανώσεις και κυρίως σε αυτές που «κοιμήθηκαν» με τους βιαστές του λαού με την θέληση τους και με όφελος τα οφίτσια της προδοσίας.
Από την κάλυψη των βιοποριστικών αναγκών μέχρι την προώθηση της πολιτικής μας σκέψης το μονοπάτι της αυτονομίας μπορεί να δείχνει δύσβατο και είναι πράγματι αλλά στην πράξη είναι το πιο ασφαλές σε σχέση με κινήσεις που αναμένουν την διαταγή από τα υψηλά κλιμάκια ακόμη και για χαμηλής αξίας κινήσεις και αποφάσεις. Πολλές φορές τα χρονικά περιθώρια δεν υπάρχουν για να αναμένει κάποιος την απόφαση συμβουλίων και την «σοφία» του αρχηγού, όσο και αν αυτό ακούγεται με «αναρχική» διάθεση σε κάποιους είναι μπροστά στα μάτια μας εδώ και χρόνια οι λύσεις στα περισσότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Εθνικοσοσιαλιστής και η Εθνικοσοσιαλίστρια. Από την εύρεση εστίας για τους φοιτητές Συντρόφους μέχρι την κάλυψη των βιοποριστικών αναγκών, την επανασύνδεση του ρεύματος και του νερού, την οργάνωση χώρων όπου θα λαμβάνουν μέρος προβολές, συναυλίες, εκδόσεις και ιδεολογικές ομιλίες, μέχρι την προσωπική «εισβολή» μας σε χώρους εργασίας, συμβούλια της γειτονιάς, σχολές και σχολεία, συλλόγους γονέων μαθητών και κάθε είδους κοινωνικό κύτταρο ο Αυτόνομος Εθνικοσοσιαλιστής μπορεί να «αλώσει» συνειδήσεις με την δική του σκέψη κυρίως μέσα από την Παραγωγή Πολιτισμού. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να απαντήσει στην δυσφήμιση της Ιδέας που χρόνια τώρα προωθεί η ακροδεξιά σήψη.
Για εμάς η έννοια του Πολίτη έχει και την βαρύτητα του Οπλίτη. Από την Θράκη μέχρι την Κύπρο η κάθε δράση και σκέψη θα πρέπει να έχει ως στόχο την ενδυνάμωση, επαγρύπνηση και ετοιμότητα όλων αυτών που θα δράσουν την στιγμή που η Δημοκρατία θα αργοπεθαίνει με μια σκέψη στο μυαλό μας: Να την στείλουμε στο διάολο μια ώρα αρχύτερα διότι και μας καταστρέφει το μέλλον και μας σκοτώνει καθημερινά όσο αναπνέει και υπάρχει. Άλλωστε χωρίς καταστροφή δεν μπορεί να υπάρξει επαναστατική προοπτική. Με αυτή την σκέψη καλούμε όλους όσους δεν νιώθουν πρόβατα να ενταχθούν στις Αγέλες της Εθνικοεπαναστατικής Αυτονομίας. Ο σπόρος όχι απλά έχει βρει γόνιμο έδαφος αλλά οι Καρποί έχουν ήδη κάνει την εμφάνιση τους εδώ και αρκετό καιρό.
Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε το γεγονός ότι από το ’45 και μετά κάθε κρατική δομή και υπηρεσία αποτελεί ένα από τα πολλά κεφάλια της Σιωνιστικής Λερναίας Ύδρας. Έτσι λοιπόν τα σώματα ασφαλείας και ο στρατός, η ηγεσία της δημόσιας εκπαίδευσης και η εφορία αυτά τα κάστρα της ανομίας στελεχώνονται από ανθρώπους πιστούς στο καθεστώς και ανά πάσα στιγμή όταν θα πάρουν εντολή θα στραφούν με μίσος ενάντια στο σύνολο του λαού μας σε μια ολοκληρωτική έφοδο και ακόμη περισσότερο προς αυτούς που αμφισβητούν έμπρακτα την εξουσία τους. Κρίνεται ελλειμματική και με τάσεις αυτοκτονίας οποιαδήποτε κίνηση σκέψη και δράση η οποία δεν έχει συνειδητοποιήσει αυτή την ζοφερή πραγματικότητα. Ο αγώνας ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης που εκπορεύεται από την κρατική εξουσία πρέπει να είναι στο επίκεντρο της αυτόνομης σκέψης των Εθνικοσοσιαλιστών.
Είναι πράγματι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο να επιλέξει κάποιος τις γραμμές της αντίστασης στην σύγχρονη Ελλάδα και να πολεμήσει το σύνολο της αντεθνικής πλημμυρίδας, άλλωστε όσο περισσότερο περνάνε τα χρόνια τόσο μεγαλύτερη εμφανίζεται μπροστά μας η πολεμική του ξενόδουλου Κράτους που αποτελεί το μέσο επιβολής της καπιταλιστικής κτηνωδίας. Αυτό το κράτος που νανουρίστηκε στα χέρια της προτεσταντικής σκέψης και μεγάλωσε στο πλευρό των Αμερικανών δημίων και σήμερα υπηρετεί πιστά την Σιών, είναι υπεύθυνο για την πολιτιστική καταστροφή, την φυλετική γενοκτονία, και την πνευματική ισοπέδωση με στόχο την παραγωγή καταναλωτικών αγελαίων ατόμων και κοινωνιών. Η υψηλή υπευθυνότητα και η αντίληψη για την κοινωνική πραγματικότητα κρίνεται αναγκαία για την πορεία της αυτόνομης σκέψης και παρέμβασης. Μέσα από την αλληλεγγύη και την αυτοργάνωση μπορούν να επιτευχθούν πολλοί στόχοι οι οποίοι δεν μπορούν να προσεγγιστούν μέσα από «αυστηρές» δυσκίνητες κομματικές δομές οι οποίες διακρίνονται για την αδυναμία αντίληψης σε βάθος χρόνου. Η σημασία της αυτονομίας εναπόκειται στην ισχυροποίηση της προσωπικής θέλησης και στην εξάλειψη μιας αδράνειας η οποία παρατηρείται σε κάθετης δομής οργανώσεις και κυρίως σε αυτές που «κοιμήθηκαν» με τους βιαστές του λαού με την θέληση τους και με όφελος τα οφίτσια της προδοσίας.
Από την κάλυψη των βιοποριστικών αναγκών μέχρι την προώθηση της πολιτικής μας σκέψης το μονοπάτι της αυτονομίας μπορεί να δείχνει δύσβατο και είναι πράγματι αλλά στην πράξη είναι το πιο ασφαλές σε σχέση με κινήσεις που αναμένουν την διαταγή από τα υψηλά κλιμάκια ακόμη και για χαμηλής αξίας κινήσεις και αποφάσεις. Πολλές φορές τα χρονικά περιθώρια δεν υπάρχουν για να αναμένει κάποιος την απόφαση συμβουλίων και την «σοφία» του αρχηγού, όσο και αν αυτό ακούγεται με «αναρχική» διάθεση σε κάποιους είναι μπροστά στα μάτια μας εδώ και χρόνια οι λύσεις στα περισσότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Εθνικοσοσιαλιστής και η Εθνικοσοσιαλίστρια. Από την εύρεση εστίας για τους φοιτητές Συντρόφους μέχρι την κάλυψη των βιοποριστικών αναγκών, την επανασύνδεση του ρεύματος και του νερού, την οργάνωση χώρων όπου θα λαμβάνουν μέρος προβολές, συναυλίες, εκδόσεις και ιδεολογικές ομιλίες, μέχρι την προσωπική «εισβολή» μας σε χώρους εργασίας, συμβούλια της γειτονιάς, σχολές και σχολεία, συλλόγους γονέων μαθητών και κάθε είδους κοινωνικό κύτταρο ο Αυτόνομος Εθνικοσοσιαλιστής μπορεί να «αλώσει» συνειδήσεις με την δική του σκέψη κυρίως μέσα από την Παραγωγή Πολιτισμού. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να απαντήσει στην δυσφήμιση της Ιδέας που χρόνια τώρα προωθεί η ακροδεξιά σήψη.
Για εμάς η έννοια του Πολίτη έχει και την βαρύτητα του Οπλίτη. Από την Θράκη μέχρι την Κύπρο η κάθε δράση και σκέψη θα πρέπει να έχει ως στόχο την ενδυνάμωση, επαγρύπνηση και ετοιμότητα όλων αυτών που θα δράσουν την στιγμή που η Δημοκρατία θα αργοπεθαίνει με μια σκέψη στο μυαλό μας: Να την στείλουμε στο διάολο μια ώρα αρχύτερα διότι και μας καταστρέφει το μέλλον και μας σκοτώνει καθημερινά όσο αναπνέει και υπάρχει. Άλλωστε χωρίς καταστροφή δεν μπορεί να υπάρξει επαναστατική προοπτική. Με αυτή την σκέψη καλούμε όλους όσους δεν νιώθουν πρόβατα να ενταχθούν στις Αγέλες της Εθνικοεπαναστατικής Αυτονομίας. Ο σπόρος όχι απλά έχει βρει γόνιμο έδαφος αλλά οι Καρποί έχουν ήδη κάνει την εμφάνιση τους εδώ και αρκετό καιρό.
Εμείς είμαστε οι Δημιουργοί Εμείς και οι Θεριστές!
Subhas Chandra Bose (23.01.1897 - 18.08.1945) Jai Hind !
του Γεωργίου Πισσαλίδη
Ο Σούμπχας Τσάντρα Μπόζε υπήρξε εθνικιστής ηγέτης του
Ινδικού Εθνικού Κογκρέσου από το 1938 έως το 1941. Αντίθετα από τον Γκάντι (που
τον διαδέχθηκε στην ηγεσία του ΙΕΚ) εκείνος πίστευε στην ένοπλη πάλη ενάντια
στους Άγγλους που είχαν υπό κατοχή την αγαπημένη του πατρίδα. Πίστευε ότι μια
συμμαχία με τον Άξονα θα βοηθούσε στην απελευθέρωση της Ινδίας βάζοντας τους
Άγγλους σε δύο πυρά. Έτσι μετά την απελευθέρωση του από μια απεργία πείνας,
δραπέτευσε μέσω Αφγανιστάν και Σοβιετικής Ενώσεως στο Βερολίνο όπου οι εκπρόσωποι
του Τρίτου Ράιχ έδειξαν συμπάθεια στον Αγώνα για την Ανεξαρτησία της Ινδίας.
Έμεινε εκεί δύο χρόνια και ίδρυσε την Ινδική Λεγεώνα με 4.500 πρώην αιχμαλώτους
του αγγλικού στρατού ινδικής καταγωγής που έγιναν μέλος της Βέρμαρχτ και
αργότερα των "Βάφφεν Ες Ες". Παρόλα αυτά απογοητεύθηκε από το γεγονός
ότι οι Γερμανοί δεν θα βοηθούσαν ουσιαστικά την Ινδία και στράφηκε στην
Ιαπωνία. Μεταφέρθηκε με γερμανικό υποβρύχιο μέχρι το Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας
και από εκεί παραλήφθηκε από πολεμικό του Αυτοκρατορικού Στόλου της Ιαπωνίας.
Ήταν με την βοήθεια της Ιαπωνίας που ο Τσάντρα Μπόζε (που οι
Ινδοί αποκαλούσαν Νετάτζι = Σεβαστός
Αρχηγός) έστησε το Προσωρινό Κράτος της Ελεύθερης Ινδίας με δική του διοίκηση,
νόμισμα και νόμους. Θα δημιουργούσε δε τον Ινδικό Εθνικό Στρατό από Ινδούς του
βρετανικού στρατού που είχαν συλληφθεί στην Μάχη της Σιγκαπούρης και με ιαχή το
"Αζάντ Χίντ" (Χάιλ Ινδία) . Με την δημιουργία εξόριστης κυβέρνησης
(που θεωρούσε εαυτόν άρχουσα αρχή όλου του Ινδικής καταγωγής δημόσιου και
στρατιωτικού προσωπικού στην υπό Αγγλική κατοχή Νοτιοανατολική Ασία) ο Μπόζε
ξεκίνησε πόλεμο ενάντια στους Άγγλους και Αμερικανούς στο μέτωπο Ινδίας - Μπούρμα.
Όμως το Προσωρινό Κράτος Ελεύθερης Ινδίας υπήρξε ουσιαστικά κυρίαρχο κράτος
μόνο όταν οι Ιάπωνες του παρέδωσαν τα νησιά Ανταμάν και Νικομπάρ για αυτόν τον
σκοπό. Με την παράδοση της Ιαπωνίας, ο Μπόζε αρνήθηκε να παραδοθεί και ήθελε να
καταφύγει στην Μαντζουρία και από εκεί στην Σοβιετική Ένωση που πίστευε ότι θα
ήταν και αυτή αντι-αγγλική στην πολιτική της. Πέθανε στις 18 Αυγούστου 1945
στην διάρκεια πτήσης προς την Ταιβάν αν και πολλοί αμφισβητούν ακόμα την
συντριβή του αεροπλάνου η τον θάνατο του.
El Alamein, 23 ottobre 1942: la Folgore entra nella leggenda
«Εκεί που τραγουδά η νεκροκεφαλή , θα γυρίσουν οι στρατιώτες
, οι σημαίες ξανά θα γυρίσουν Αλαμέϊν, Αλαμέϊν, θα ξαναγυρίσουμε , ΕΜΕΙΣ θα
ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΟΥΜΕ»
Έζρα Πάουντ
.jpg)
Tyr # 4
Κυκλοφόρησε η τέταρτη έκδοση της εκδόσεως Tyr η οποία κάθε
άλλο παρά ένα απλό περιοδικό μπορεί να θεωρηθεί. Αρκετά προσεγμένες εκδόσεις,
ογκώδεις μα και ενδιαφέρουσες ταυτοχρόνως, οι οποίες αξίζουν της προσοχής μας
τόσο για τους αρθρογράφους όσο και για τον πλουραλισμό της ύλης του.
Μια
προσπάθεια η οποία αποσκοπεί στην ισχυροποίηση των δεσμών μας με τις αληθείς
προχριστιανικές ρίζες και παράδοση μας ενάντια στην κομποστοποίηση και τον
ματεριαλισμό της παγκοσμιοποιήσεως και του καπιταλισμού.
Ξεκινώντας από το 2002 από τους Michael Moynihan, Joshua
Buckley και Collin Cleary εξέδωσε το δεύτερο τεύχος του την περίοδο 2003-2004
και το τρίτο το 2007-2008 με τον τελευταίο να αποχωρεί από την εκδοτική ομάδα
μετά την πρώτη κυκλοφορία.
Με αρθρογράφους από τον χώρο του νεο - παγανισμού, της
νέας δεξιάς, της τρίτης θέσεως, καλλιτεχνών από την neofolk μουσική σκηνή ,
παραδοσιολόγων και προσωπικοτήτων από ταυτοτικά κινήματα, το Tyr απετέλεσε και
αποτελεί με την νέα αυτή έκδοση του ένα από τα σημαντικότερα σημεία αναφοράς στον
αγώνα ενάντια στον κόσμο της νεωτερικότητος.
Για περισσότερες πληροφορίες παραπέμπουμε στο ιστολόγιο των
εκδοτών
Η επίθεση των μισθοφόρων του ISIS έχει ως στόχο την φυλετική ταυτότητα των Yezidis!
του Wolverine
Οι Yezidis ή Yazidis είναι κοινότητες Κουρδικής καταγωγής που βρίσκονται κυρίως
στην Συρία και στο Ιράκ ενώ διατηρούν σε σημαντικό ποσοστό τα φυλετικά
χαρακτηριστικά των Αρίων καθώς και την πίστη τους στον Ζωροαστρισμό. Δεν είναι
τυχαίο ότι η ύπαρξη κλειστών κοινοτήτων στις άγονες αυτές περιοχές διατήρησε
την φυλετική τους ταυτότητα ανάμεσα σε έναν «ωκεανό» ασιατικών λαών με διαφορετική
ιστορική πορεία και κουλτούρα.
Οι μισθοφόροι των Σαούντ και των Σιωνιστών
σπεύδουν τους τελευταίους μήνες να αιχμαλωτίσουν και να βιάσουν τις γυναίκες τους
με στόχο να καταστρέψουν την φυλετική τους κληρονομιά! Σε ένα κυνηγητό θανάτου
τα αιμοδιψή σκυλιά των Σαλαφιστών ψάχνουν μετά μανίας σε βουνά και φαράγγια
μέλη της κοινότητας - παιδιά και γυναίκες - με αποτέλεσμα χιλιάδες εξ αυτών να
πεθάνουν χωρίς νερό και τρόφιμα σε βουνοκορφές ή στα στρατόπεδα εξόντωσης.
Φυσικά
με αυτό το θέμα δεν ασχολήθηκε καμιά ΜΚΟ στην χώρα μας, η άλλοτε ευαίσθητη «αριστερά»
ασχολείται μόνο με τα αιτήματα των Πακιστανών για τζαμί και παροχές ενώ οι
όψιμοι αντιρατσιστές όχι μόνο δεν τολμούν να αναφερθούν στην ρατσιστική
παράμετρο του βρώμικου πολέμου στην περιοχή αλλά σιωπούν επιδεικτικά όπως το
ίδιο έπραξαν πριν ελάχιστες ημέρες όταν τα φιλαράκια τους του μισθοφορικού FSA (που τον υποστηρίζει η διαχείριση του Indymedia)
σκότωσαν 40 παιδάκια στην Συρία μέσα στο σχολείο τους επειδή οι γονείς τους υποστηρίζουν
τον πρόεδρο Assad!
Σε ανάλογη
επίθεση και απαγωγή στην Νιγηρία είχαν σπεύσει οι απανταχού «ανθρωπιστές» να
καλέσουν σε άμεση απελευθέρωση των μαύρων κοριτσιών … όμως για τα λευκά κορίτσια
της Κουρδικής μειονότητας ουδείς ενδιαφέρεται αφού η μνήμη και η ευαισθησία της
δεξιάς και της αριστεράς στην Ελλάδα είναι άκρως επιλεκτική!
Alex Kurtagić: "Black Metal Ethno Nationalism - Waging Culture War"
Ο Alex Kurtagić είναι συγγραφέας, εκδότης, καλλιτέχνης,
μουσικός και ειδικός σε θέματα πολιτικής κοινωνίας και κουλτούρας. Έχει καίριο
ρόλο στην ενίσχυση του σύγχρονου εθνικοεπαναστατικού μετώπου ενώ παράλληλα προωθεί μέσα από την μουσική την
φυλετική υπερηφάνεια στην Ευρωπαϊκή νεολαία.
Στο παρακάτω άρθρο “Black Metal Ethno Nationalism - Waging Culture War” - στην αγγλική γλώσσα - που δημοσιεύτηκε
τον Ιούνιο του 2010 (American Renaissance Vol 21 no 6) περιγράφει την σημασία της εθνικής
ταυτότητας στην NSBM
μουσική
σκηνή.
Για να κατεβάσετε το φυλετικό ηλεκτρονικό περιοδικό «American
Renaissance» και το εν λόγω άρθρο σε μορφή αρχείου .pdf στον
σύνδεσμο εδώ …
Σχετικοί σύνδεσμοι:
Νίκος Καζαντζάκης
“Με θαρρούν λόγιο, διανοούμενο,
γραφιά και δεν είμαι
τίποτα απ’ αυτά,
τα δάχτυλά μου όταν γράφω
δεν μελανώνονται, αιματώνονται.
Θαρρώ δεν είμαι παρά τούτο,
μια απροσκύνητη ψυχή”
γραφιά και δεν είμαι
τίποτα απ’ αυτά,
τα δάχτυλά μου όταν γράφω
δεν μελανώνονται, αιματώνονται.
Θαρρώ δεν είμαι παρά τούτο,
μια απροσκύνητη ψυχή”
Νίκος Καζαντζάκης
Ceylan Ozalp (r.i.p.)
«Δεν φοβόμαστε τίποτα. Θα παλέψουμε μέχρι το τέλος.
Προτιμάμε να ανατιναχθούμε παρά να πέσουμε στα χέρια της ISIS»
Ceylan Ozalp
Καλό ταξίδι: απεβίωσε ο Συναγωνιστής Σπύρος Παπαγεωργίου
Ο Σπύρος Παπαγεωργίου γεννήθηκε στο χωριό Τρεμετουσιά Λάρνακας της Κύπρου το 1940. Αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, άρχισε το 1958 να εργάζεται ως αρθρογράφος και ως αρχισυντάκτης στις κυπριακές εφημερίδες «Ελευθερία», «Πατρίς», «Εθνική» κ.α. Από το 1966 διετέλεσε μόνιμος αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Εστία» στην Λευκωσία. Από το 1975 μέχρι το 1995 ήταν αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Εστία» στην Αθήνα. Επίσης υπήρξε επί πολλά χρόνια συνεργάτης της εφημερίδας «Σημερινή». Νεαρός υπηρέτησε στις τάξεις της ΕΟΚΑ, από την αρχή του αγώνα μέχρι το τέλος. Στην τουρκανταρσία του 1963-64 εντάχθηκε στην εθελοντική εθνοφρουρά και υπηρέτησε στον Πενταδάκτυλο και στις μάχες της Πάφου. Στην περίοδο του πραξικοπήματος του 1974 ανέλαβε διευθυντής του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών. Ανέπτυξε πλούσια συγγραφική δραστηριότητα, στην οποία περιλαμβάνονται κυρίως ιστορικά και πολιτικά βιβλία για την ιδιαιτέρα πατρίδα του, καθώς και αρκετές ποιητικές συλλογές. Στο ποιητικό έργο του Σπύρου Παπαγεωργίου ανήκει και η «Αγία Τηλλυρία», την οποία μελοποίησε ο αείμνηστος Γιώργος Κοτσώνης. Η κηδεία του θα γίνει την Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2014 στις 11:00 π.μ. στον Ιερό Ναό της Παναγιάς Παντοβασίλισσας Ραφήνας.
Ezra Pound - Canto I (Η κάθοδος του Οδυσσέα και των συντρόφων του στον Άδη)
Johann Heinrich Füssli, "Teiresias"
Βιβλιοπαρουσίαση: Αγώνες στη Λακωνία
Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο των εκδόσεων "Λόγχη"
με πρόλογο του Αριστοτέλη Ηρ. Καλέντζη
με πρόλογο του Αριστοτέλη Ηρ. Καλέντζη
Αγώνες στη Λακωνία - Γεώργιος Α. Κουρούκλης
Επίσημα έγγραφα και εκθέσεις
09/2014
Σελίδες 74
«Οι ελεύθεροι σκοπευτές της Φλωρεντίας» του Curzio Malaparte
Η 11η Αυγούστου του 1944 είναι η ημερομηνία «απελευθέρωσης» της Φλωρεντίας. Βρετανοί και παρτιζάνοι του C.T.L.N. εισβάλλουν νικηφόρα στην πρωτεύουσα της Τοσκάνης μετά από ένα μήνα μαχών ενώ οι Γερμανοί Εθνικοσοσιαλιστές και οι πιστές στον Duce ομάδες μάχης μαζί με τα στελέχη του Φασιστικού κόμματος υποχωρούν. Κατά την διάρκεια της «μάχης της Φλωρεντίας» αλλά και σε άλλες περιοχές της χώρας διακρίθηκαν για το μαχητικό τους πνεύμα και την αυτοθυσία τους οι μονάδες ελεύθερων σκοπευτών που οργάνωσε ο Alessandro Pavolini και εκπαίδευσαν τα Waffen - SS.
Ο Pavolini υπήρξε μόνιμος κάτοικος της πόλης και πρώτος γραμματέας
του Φασιστικού κόμματος. Επανδρώθηκαν οι μονάδες των ελεύθερων σκοπευτών από στρατιώτες μεταξύ 14 και 16 ετών με
ελάχιστα μέλη τους να φτάνουν τα 20 χρόνια επειδή δεν μπορούσαν να ενταχθούν στις
κύριες μονάδες του R.S.I. Εκτός από αυτά τα παιδιά που
θυμίζουν τους υπερασπιστές του Βερολίνου, εκατοντάδες κάτοικοι της πόλης - και των δυο φύλων - όλων των ηλικιών αποφάσισαν
να αντισταθούν μέχρι το τέλος και έστησαν ενέδρες σε παράθυρα, στέγες και
γωνίες των δρόμων.
Παρόλο την μειονεκτική τους θέση αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν τις
θέσεις τους και στις εκκλήσεις των στρατιωτών που υποχωρούσαν απάντησαν «η παράδοση μας είναι να πεθάνουμε». Αποφάσισαν να μην
ακολουθήσουν τους Μελανοχίτωνες, να υπερασπιστούν με ελάχιστα όπλα αλλά
περίσσια τιμή και πίστη, την πόλη τους απέναντι στις ορδές της δημοκρατίας και της
πλουτοκρατίας.
Οι ήρωες δεν κλαίνε ... αλλά μιμούνται!
«Οι
ελεύθεροι σκοπευτές της Φλωρεντίας» του Curzio Malaparte
μετάφραση: Αλεξόπουλος
Στέλιος
« … Τα
αγόρια κάθονταν στα σκαλιά της Santa
Maria
Novella, το
μικρό πλήθος των θεατών μαζεύτηκε γύρω από τον οβελίσκο και ο αξιωματικός των
παρτιζάνων καθισμένος στο σκαμνί που είχε τοποθετήσει στην αρχή των σκαλιών της
εκκλησίας με τους αγκώνες στο τραπέζι από σίδερο και έναν καφέ που πήρε στην
πλατεία.
Η ομάδα των
νέων υποστηρικτών της κομμουνιστικής μεραρχίας ‘’Potente’’ οπλισμένοι με υποπολυβόλα και
παρατεταγμένοι μπροστά στα πτώματα που είναι το ένα πάνω στο άλλο σαν από το
χέρι του Masaccio ζωγραφισμένα
που στο ασβεστοκονίαμα του αέρα φαίνονται γκρι. Φωτεινό φως αιχμής βρώμικος
σοβάς που πέφτει από τον συννεφιασμένο ουρανό, όλοι ήταν σιωπηλοί, ακίνητοι, τα
πρόσωπα τους γυρισμένα προς την ίδια πλευρά. Σταγόνες αίματος κυλούσαν στα
μαρμάρινα σκαλοπάτια.
Οι Φασίστες
που κάθονταν στα σκαλιά της εκκλησίας ήταν αγόρια δεκαπέντε ή δεκάξι χρονών,
χωρίς μαλλιά ψηλά, με μαύρα μάτια και πολύ χλωμό πρόσωπο. Ο νεότερος ντυμένος
με ένα μαύρο πουκάμισο και ένα ζευγάρι κοντά παντελόνια που τον άφηναν από τις κνήμες
με γυμνά πόδια, ήταν σχεδόν ένα παιδί.
Υπήρχε επίσης
και ένα κορίτσι ανάμεσα τους. Νεαρής ηλικίας με μαύρα μάτια και τα μαλλιά της χαλαρά
να πέφτουν πάνω στους ώμους της, το σκούρο ξανθό χρώμα που βρίσκεις μεταξύ των
γυναικών του λαού στην Τοσκάνη, καθόταν με το πρόσωπο να ατενίζει τα
καλοκαιρινά σύννεφα πάνω από τις στέγες της Φλωρεντίας που έλαμπαν από την
δυνατή βροχή, ο ουρανός βαρύς και χάλκινος, σκασμένος εδώ και εκεί παρόμοιος με
τον ουρανό του Masaccio στις
τοιχογραφίες της Carmine.
Όταν ακούσαμε
τους πυροβολισμούς ήμασταν στα μισά του δρόμου στη Scala στο Oricellari του Orti . Βρίζοντας στην πλατεία σταματήσαμε
στην βάση των σκαλοπατιών της Santa
Maria
Novella
πίσω από τον αξιωματικό
που καθόταν μπροστά από το σιδερένιο τραπέζι. Από το σφύριγμα του φρενάρισματος
των 2 τζιπ ο αξιωματικός δεν κουνήθηκε ούτε γύρισε να κοιτάξει πίσω.
Αλλά μετά από λίγο έδειξε με τεταμένο το δάχτυλο ένα από αυτά τα παιδιά και είπε:
Αλλά μετά από λίγο έδειξε με τεταμένο το δάχτυλο ένα από αυτά τα παιδιά και είπε:
- Εξαρτάται
από σένα, ποιο είναι το όνομα σου;
- Σήμερα
είμαι εγώ - είπε το παιδί όταν σηκώθηκε - αλλά αυτή η ημέρα ή η επόμενη είναι
στο χέρι σας
- Ποιο
είναι το όνομα σου;
- Το όνομα
μου είναι αυτό που φαίνεται
- Αυτή
είναι η απάντηση που πρέπει να δώσεις σε αυτόν τον ηλίθιο, είπε ένας σύντροφος
του που καθόταν δίπλα του …
- Η
απάντηση αυτή θα τον μάθει να φέρεται, απάντησε το αγόρι σκουπίζοντας τον
ιδρώτα από το μέτωπο του. Ήταν χλωμός και τα χείλη του έτρεμαν αλλά γέλασε
βλέποντας τον αξιωματικό των παρτιζάνων. Μιλούσε με την τοπική προφορά του San Frediano, Santa Croce, Palazzolo
Ο παρτιζάνος
αξιωματικός σήκωσε το κεφάλι και είπε:
- Βιαστείτε,
μην με κάνετε να σπαταλώ τον χρόνο μου, εξαρτάται από εσάς
- Αν είναι
να σπαταλώ τον χρόνο σου - είπε το αγόρι με ειρωνικό ύφος - τότε να βιαστώ. Προσπέρασε
τους συντρόφους του και πήγε και στάθηκε μπροστά στους παρτιζάνους που ήταν
οπλισμένοι με υποπολυβόλα δίπλα στον σωρό των πτωμάτων ακριβώς στο κέντρο της λίμνης
του αίματος που απλωνόταν στον μαρμάρινο περίβολο της εκκλησίας
- Πρόσεξε
μην λερώσεις τα παπούτσια φώναξε ένας από τους συντρόφους του και όλοι γέλασαν
- ο Τζακ
και εγώ βγήκαμε έξω από το τζιπ
-
Σταματήστε! φώναξε ο Τζακ
Αλλά εκείνη
την στιγμή το αγόρι φώναξε: Viva
Mussolini! Και έπεσε
διάτρητο από τις σφαίρες … »
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-wzor.jpg)
