Επειδή μερικοί συναγωνιστές μας ρώτησαν και για να μην υπάρξουν τυχόν παρεξηγήσεις και παρερμηνείες, η μαχητική κοινότητα του Propatria δεν έχει ουδεμία σχέση με «επιδείξεις» μαχητικών τεχνών που θα πραγματοποιήσει γνωστό εθνικιστικό κόμμα. Είναι ευχάριστο να βλέπεις έστω και με αρκετά χρόνια καθυστέρηση κάποιοι να ακολουθούν το δρόμο που εσύ έχεις χαράξει πρώτος, έστω και αν τα κίνητρα τους είναι αμφίβολα.
Οι καταστάσεις είναι έτσι και αλλιώς ξεκάθαρες, τις κόκκινες γραμμές τις έχουν επιλέξει με την απουσία τους τα μέλη του κόμματος από όλες τις εκδηλώσεις (πέραν των κομματικών). Εμείς συνεχίζουμε τον δρόμο μας έτσι όπως ξεκινήσαμε ΑΥΤΟΝΟΜΑ-ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΑ και ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ σαν οικογένεια και όχι μέσα σε κλίκες με σκοπό να καλλιεργήσουμε το ΜΑΧΗΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ στην εθνικιστική νεολαία, μακριά από εμπάθειες και σκοπιμότητες. Έτσι όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας: «Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε μήτε την κεφαλή του».
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Συνέντευξη με μια Αυτόνομη Ελληνίδα N.S. Headbanger (Κερασφόρος Εκάτη) Ερωτήσεις: Eris Discordia
Συναγωνίστρια, αφού σε ευχαριστήσω για τον χρόνο και
την τιμή πες μας λίγα λόγια για σένα, και από πότε συμμετέχεις στις τάξεις του
Ελληνικού Εθνικοσοσιαλισμού;
Θα ευχαριστήσω κι εγώ με
την σειρά μου για την “πρόσκληση” από μέρους σας σε αυτό το άρθρο και θα
ξεκινήσω γράφοντας πως έκπληκτη μετά από καιρό διακρίνω τέτοια τοποθέτηση πάνω
στον ακραίο ήχο και την σύνδεση του με
τον Εθνικοσοσιαλισμό. Ως γνωστό, όταν συνήθως αυτό συμβαίνει η συνοχή
αποδίδεται αρνητικά και κατακρίνεται από τους εκάστοτε ερωτηθέντες και
συντάκτες. Παρόλα αυτά να παραθέσω πως
πάνω από 14 χρόνια έχω εντρυφήσει πλέον στον ακραίο ήχο όχι μόνο ως ¨φαν¨ ή
ακροάτρια αλλά και ως μέλος σε μπάντες του ακραίου ήχου, προφανώς τις
περισσότερες φορές ταυτισμένες της Εθνικοσοσιαλιστικής Ιδέας εφόσον
δραστηριοποιούμαι πολιτικά εδώ και 12
έτη.
Έχω παρακολουθήσει αρκετές συναυλίες, ελάχιστες βέβαια εντελώς ταυτισμένες
με την Ιδέα λόγω της πολύ αραιής διεκπεραίωσης
τους και φυσικά λόγω ακυρώσεων για ποικίλους λόγους λόγω του πολιτικού
τους χαρακτήρα. Εκτός από την μουσική ασχολούμαι και με τον αθλητισμό,
συγκεκριμένα με το άθλημα της πυγμαχίας επειδή προσωπικά θεωρώ πως κανένα
στοιχείο από μόνο του δεν αρκεί για ένα άρτιο και επιθυμητό αποτέλεσμα
συνολικής εικόνας και χαρακτήρα. Εν τέλη όπως όλοι έχω κι εγώ διάφορα χόμπι και
ιδιαίτερη αδυναμία στα ζώα.
Τι σημαίνει για σένα η BlackMetal μουσική και φυσικά ποια η άποψη σου
για το παρακλάδι της NSBM
σκηνής; Τι σε γοητεύει στον ελιτίστικο και εσωτερικό χαρακτήρα της εν λόγω
μουσικής;
Η BlackMetalήταν
ο σταθμός στην μουσική για εμένα, ήδη από τον καιρό που παρακολουθούσα μαθήματα
σε ωδείο μικρή είχα “εισχωρήσει” στον ακραίο ήχο, με την διαφορά πως όταν
άκουσα Blackγια
πρώτη φορά και συγκεκριμένα τον δίσκο Dunkelheitαπό Burzumνα
με σημαδέψει μουσικά. Αναπόσπαστο κομμάτι φυσικά της BlackMetalείναι
και η NSBMσκηνή.
Ηχητικά είναι σχεδόν πάντα το ίδιο, με την διαφορά πως στο NSBMη
βασική θεματολογία της μουσικής σχετίζεται με τον Εθνικοσοσιαλισμό, την φυλή,
τον αντι-σιωνισμό, την παγανιστική παράδοση των ευρωπαϊκών λαών, τον μιλιταρισμό και λοιπά σχετικά στοιχεία.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν είναι αντίθετη ή μη σχετιζόμενη η NSBM από την BlackMetal επειδή είναι άμεσο παρακλάδι της και
επιπλέον ο ελιτίστικος και εσωτερικός χαρακτήρας συναντάται και στις δύο
μουσικές σκηνές. Άλλωστε δεν ήταν και ποτέ δεν πρόκειται να γίνει μουσική mainstream η αλλιώς μαζικής “κατανάλωσης” λόγω
του υπέρ ακραίου ήχου, θεματολογίας και κοινού.
Είναι ξεκάθαρα ελιτίστικη
μουσική και τα παραδείγματα πολλά, οι αρχικές “κλίκες” με συνεργασίες μεταξύ
μελών από μπάντες, δισκογραφικές συνεργασίες όπως επίσης και τίτλοι: Aesir – EliteDelSol( NSBM από Αργεντινή), Hellstrike – BloodoftheElite (NSBM από USA) και DerSturmer – TheHeroicIdeal (NSBM από Ελλάδα). Εφόσον ο
Εθνικοσοσιαλισμόςθεωρείται ένα ελιτίστικο κίνημα μιλώντας γενικά, αναπόφευκτο
να μην ενσωματωθεί στην εν λόγω μουσική σκηνή, αφήνοντας πίσω τα καθιζήματα και
την παρακμή της mainstream, του λαϊκού και
γενικότερα της σύγχρονης κατάπτυστης μουσικής “μαζικής κατανάλωσης” που
ουδεμία σχέση με εσωτερισμό έχει.
Ποιες είναι οι αγαπημένες σου πολιτικοποιημένες μπάντες
σε εσωτερικό και εξωτερικό και ποια πρόσωπα έχεις σε ιδιαίτερη εκτίμηση;
Από μπάντες του εξωτερικού ξεχωρίζω τις ακόλουθες: Burzum, Absurd, SatanicWarmaster, Graveland, Xenophobia, PesteNoire, GestapoSS, Kristallnacht, AdHominemκαι
τους Ρώσους M8L8TH. Από μπάντες ελληνικές σίγουρα ξεχωρίζω τους DerSturmer, LegionOfDoom, Darkthule, Wodulf και Bannerwar. Σίγουρα θα ξεχώριζα τον VargVikernesπου
αποτελεί την μπάντα Burzum,
καθώς παρά την φυλάκιση και τον όλο «πόλεμο» που έχει δεχτεί για τις πολιτικές
του προτιμήσεις και τοποθετήσεις παραμένει ακλόνητος, όπως και ο Hendrik Möbus
από τους Absurd
που κι αυτός από τις αρχές του 1990 παραμένει αληθινός και επιπλέον βοηθάει και
προωθεί πολλά συγκροτήματα της Blackκαι
NSBM
σκηνής. Εν κατακλείδι, στα ενδότερα, oJarlvonHagallαπό DerSturmerείναι
φίλος και συναγωνιστής και εξαίρετος στην μουσική αλλά και στις αξίες για τις
οποίες κάνει λόγο με την μουσική του. Ο Καιάδας από NaerMataronεπίσης
είναι ένας αξιόλογος μουσικός ο οποίος έχει επίσης διωχτεί ποινικά άδικα λόγω
της πολιτικής του δράσης αλλά συνεχίζει μετά από τόσα χρόνια την μουσική του
και την πολιτική του ενασχόληση.
Υπάρχει κάποιο μουσικό κομμάτι που σε έχει επηρεάσει
ιδιαίτερα;
Βεβαίως και υπάρχει, πρωτίστως το Dunkelheitαπό
Burzumπου
θεωρώ είναι πραγματικά ιδιοφυές σαν σύνθεση μουσικά αλλά και πρωτοπόρο για
πολλές μετέπειτα κυκλοφορίες από άλλες μπάντες που επηρεάστηκαν από την εν λόγω
μπάντα. Έπειτα, είναι πολλά ακόμα μουσικά κομμάτια που με έχουν «σημαδεψει»
μερικά από αυτά ενδεικτικά; Ad
Hominem – Dictator, Darkthrone – To Walk The Eternal Fields, Drudkh – The Night
Walks Towards Her Throne καιVargsang – And Death Calls From Beyond.
Τα τελευταία χρόνια το ιστολόγιο «Μαύρος Κρίνος» έχει
επιλέξει να προβάλλει σε σειρά άρθρων το NSBM. Με αφορμή μια μελλοντική αυτοέκδοση
της συντακτικής μας ομάδας, σχετικά με την Πολεμική Μουσική, ποια η άποψη σου
για τα μουσικοπολιτικά μας άρθρα;
Πιστεύω πως πραγματικά είναι μια πολύ καλή δουλειά μιας
που καλύπτεται ευρύ φάσμα της εν λόγω μουσικής. Αποσπασματικά θα παραθέσω αυτό;
“Αυτή η μουσική είναι ένα Κάλεσμα Μάχης ενάντια στην Σιωνιστική Κυβέρνηση
Κατοχής και επιβάλλει μια Φωνή Φυλετικής Συνείδησης που ξυπνάει τα αρχέτυπα και
τους Τρόπους της φυλής μας. Δεν θα βρεις ποτέ αυτή την μουσική στα μοδάτα
περιοδικά και στις μουσικές ραδιοφωνικές ή τηλεοπτικές εκπομπές αφού σε καμιά
περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «political correct» του Baldur. Λίγα θα μπορούσε κανείς να προσθέσει
και πιστεύω πως ανεξαρτήτως μουσικής σκηνής όλοι εμείς που έχουμε διαλέξει
«πολιτικό μονοπάτι» και μουσικές προτιμήσεις οφείλουμε να γράφουμε, να ασκούμε
κριτική και να παραθέτουμε την γνώμη μας σχετικά με μουσική σχετιζόμενη (ή και
μη) με τον Εθνικοσοσιαλισμό.
Είναι για σένα η μουσική μας ένα όπλο και μια φωνή
αντίστασης απέναντι στην σημερινή σαπίλα της δημοκρατικής κοινωνίας;
Ναι, ξεκάθαρα είναι. Η σημερινή κοινωνία κυλιέται στην
απόλυτη λάσπη και την παρακμή αυτό το διακρίνουμε καθημερινά. Η μουσική είναι
ένα πολύ δυνατό μέσο αντίστασης και εναντίωσης στην σαπίλα αυτή. Ας μην ξεχνάμε
την «λευκή μουσική για τους λευκούς» και εδώ κάνω λόγο για το Oi! Και τον πατέρα της ιδέας αυτής IanStuartόπως
και σειρά άλλων που έχουν πρωτοπορήσει σε μουσικά μονοπάτια και δημιουργίες
υπέρ της Εθνικοσοσιαλιστικής και Ελιτίστικης ζωής και νοοτροπίας.
Η χώρα της Ουκρανίας αναδεικνύεται σήμερα στην
πρωτοπορία του NSBM
όπου οι συναυλίες λαμβάνουν μέρος στο κέντρο του Κιέβου με χιλιάδες
συμμετέχοντες. Πως βλέπεις τις προσπάθειες του εξωτερικού;
Γενικά όλο και μεγαλύτερες οι προσπάθειες που γίνονται για
περισσότερες συναυλίες της NSBM μουσικής αν και επίσης πολλές οι
απαγορεύσεις και τα εμπόδια από αντίθετους πολιτικά και μουσικά. Εύχομαι στο
κοντινό μέλλον να αλλάξει όλο αυτό και να έχουμε εκτός από την Ελλάδα
περισσότερες και μεγαλύτερες, σε κοινό και συμμετέχουσες μπάντες, συναυλίες.
Ποια είναι η άποψη σου σχετικά με τις μονοθεϊστικές
θρησκείες και τι στάση κρατάς απέναντι στην Πατρώα Θρησκεία των Ελλήνων;
Οι μονοθεϊστικές θρησκείες έχουν ρίζες ιστορικά στην
Ανατολή και την Αφρική, οπότε μικρή σχέση έχουν με τον πολιτισμό και την
ιστορία της Ευρώπης, ο Χριστιανισμός, το Ισλάμ, ο Ιουδαϊσμός. Η άποψη μου για
τις μονοθεϊστικές θρησκείες είναι ότι είναι κάτι ξένο για τον πολιτισμό και την
ιστορία των Ελλήνων και της Ευρώπης γενικότερα. Επιπλέον θεωρώ πως η έξαρση και
εξάπλωση τους ανά τους αιώνες έχει προκαλέσει βιαιότητες, διωγμούς και παρακμή
σε πολιτισμούς και πολιτικά συστήματα ανώτερα από αυτά που είχαν/έχουν
ενστερνιστεί μονοθεϊστικές θρησκείες . Η Πατρώα θρησκεία είναι ένα βασικό θεμέλιο
που θεωρώ πρέπει να σεβόμαστε υπό όλες τις συνθήκες προσαρμόζοντας τα ιδανικά,
τις αξίες και τα διδάγματα της στην σύγχρονη εποχή και ιστορία που διανύουμε.
Πως βλέπεις το μέλλον της NSBM μουσικής με αφορμή τις διώξεις και
τις απαγορεύσεις από τις Σιωνιστικές Κατοχικές Κυβερνήσεις;
Το μέλλον της NSBM είναι αμφίβολο όπως και όλα γύρω μας. Εάν δεν υπάρξουν
σύσσωμες και συγκροτημένες προσπάθειες από ομάδες ατόμων, μέλη συγκροτημάτων,
πολιτικά κινήματα, μουσικό κοινό και διάφορους ακόμα, θα αρχίσει να εκλείπει
και με φόβο το λέω και ελπίζω να μην συμβεί ποτέ την θέση τους θα πάρουν
παρακμιακά πρότυπα περασμένα μέσα από μουσικά «είδωλα» σιωνισμού, παρακμής,
εκφυλισμού και πορνείας. Τα παραπάνω ήδη συμβαίνουν σε τεράστιο βαθμό οπότε
όντας εμείς οι υπόλοιποι πιο συνειδητοποιημένοι χρέος μας είναι να διαφυλάξουμε
το μέλλον της NSBMσκηνής.
Τι έχεις να πεις σε όλους αυτούς που ταυτίζουν τον
Σατανισμό με την «ακραία» μουσική του BlackMetal;
Έχω να πω ως δικαίως ταυτίζονται αυτά τα δύο στοιχεία
απλά όχι πάντα και σίγουρα δεν είναι το ένα η προέκταση του άλλου. Ο Σατανισμός
είναι ένα φαινόμενο - θρησκεία που σηκώνει πάρα πολύ μεγάλη συζήτηση, απλώς η BlackMetalσαν
μουσικό φαινόμενο αντίδρασης και εξτρεμισμού πάτησε πάνω στον Σατανισμό για να
προκαλέσει ακριβώς όπως άλλες μουσικές σκηνές, πχ. το punkrockπου
δια μέσου υπερβολικά ακραίας εμφάνισης, πολιτικού στίχου κτλ. Σκοπό είχε να
προκαλέσει και να «εκδικάσει» κοινωνικοπολιτικά φαινόμενα και δρώμενα. Σε άλλο
επίπεδο, η BlackMetal«γεννήθηκε»
σε «χριστιανόπληκτες» χώρες, κοινωνίες και οικογένειες επομένως ένα μέσο
αντίδρασης είναι κ η χρήση αντιχριστιανικών συμβόλων και ούτω ο καθεξής. Φυσικά
δεν είναι όμως μόνο αυτό το BlackMetal, είναι
πολλά περισσότερα που ελπίζω να συζητήσουμε σε επόμενο άρθρο.
Τέλος, ποιο το μήνυμα σου σε όσους μας διαβάζουν και
φυσικά σε αυτούς που στηρίζουν με πράξεις και όχι μόνο με λόγια την
Επαναστατική Λευκή Μουσική;
Σε όσους διαβάζουν και παρακολουθούν θα ήθελα να πω πως
είμαστε ότι πράττουμε, ότι μισούμε, ότι διαβάζουμε, ότι ακούμε, η διασκέδαση
μας και οι επιλογές μας σε όλους τους τομείς. Αυτό προστάζει πως όσοι στηρίζουμε
την Επαναστατική Λευκή Μουσική καλό θα ήταν να συνεχίσουμε ακάθεκτοι και να
γίνουμε περισσότεροι και πιο επίμονοι μιας που οι σάπιοι και επικίνδυνοι καιροί
που βιώνουμε καθημερινά μας απομακρύνουν από την αγνότητα, την προσήλωση και
την μεγάλη Εθνικοσοσιαλιστική Ιδέα. Πάντα είναι στο χέρι μας η επιλογή πράξεων
ή λέξεων και το μέλλον της φυλής και των ζωών μας. Ευχαριστώ πολύ για την
φιλοξενία και το βήμα που μου δώσατε για συζήτηση.
Η ιστορία του θρυλικού βιβλίου ξεκινά στα τέλη της δεκαετίας του ‘70, όταν εκδόθηκε για πρώτη φορά από τον Δρ Ουίλλιαμ Πηρς, ηγέτη της Φυλετικής οργάνωσης National Alliace, με το ψευδώνυμο Andrew Macdonald. Μακριά από τα βιβλιοπωλεία, κυριολεκτικά χέρι με χέρι και μέσω ταχυδρομείου, το βιβλίο κατάφερε μέχρι της αρχές της δεκαετίας του ‘90 να δώσει κοντά στα 200.000 αντίτυπα. Τότε απέκτησε και την μεγαλύτερη δημοσιότητα, όταν ανεκαλύφθη πως το τρομοκρατικό κτύπημα στο αρχηγείο του FBI στην Οκλαχόμα ήταν, στην οργάνωση και στην εκτέλεσή του, αντιγραφή από το κείμενο του βιβλίου. Είναι ένα φανταστικό θέμα, που αναφέρεται σε μια αμερικανική κοινωνία που ήδη υπάρχει σε μεγάλο βαθμό και η οποία βρίσκεται στα όρια των φυλετικών και κοινωνικών εντάσεων. Μια φυλετική οργάνωση αποφασίζει να ξεκινήσει τον ένοπλο αγώνα, σπρωγμένη εκεί από την κρατική καταστολή. Μέσα από ένα κύκλο βίας, δολοφονιών και βομβιστικών επιθέσεων, που γλαφυρά περιγράφονται και αναλύονται με τις τεχνικές τους λεπτομέρειες, η οργάνωση καταφέρνει να γονατίσει την κυβέρνηση των ΗΠΑ…
Βιβλιοπαρουσίαση:
Alfred Rosenberg "Ο μύθος του 20ου αιώνος" ενότητα Β' «Αγάπη και
Τιμή» Εκδόσεις Ρήσος
Τον Μάιο
του 2013 ο Χρήστος Νίκας ολοκληρώνει απευθείας από τα Γερμανικά, την μετάφραση
την επιμέλεια και τα σχόλια ενός βαρυσήμαντου έργου της Εθνικοσοσιαλιστικής
Βιβλιοθήκης. Δεν είναι άλλο από την ενότητα «Αγάπη και Τιμή» που κυκλοφόρησε για
πρώτη φορά στα Ελληνικά τον Ιούλιο του 2014 από τις εκδόσεις «Ρήσος».
Σε σύντομο
χρονικό διάστημα η 1η έκδοση, η οποία περιλαμβάνει και βιογραφικό
σημείωμα για τον AlfredRosenbergο
οποίος υπήρξε εξέχον μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, εξαντλήθηκε ενώ
λίγο καιρό μετά επανακυκλοφόρησε. Πρόκειται
για την 2η ενότητα (από το
βιβλίο «Η Σύγκρουσις των Αξιών») από τις συνολικά 14 οι οποίες υπάρχουν στο κοσμοθεωρητικό
έργο του AlfredRosenberg «Ο
Μύθος του 20ου Αιώνος» (είναι γραμμένο το 1934 και απαγορευμένο από
την Καθολική Εκκλησία μέχρι το 1966). Ένας βιβλίο που κάποιοι το χαρακτήρισαν
ως την «Βίβλο» του Εθνικοσοσιαλισμού.
Δέκα χρόνια
πριν τον Οκτώβριο του 2003 είχε προηγηθεί η μετάφραση της 1ης ενότητας
«Φυλή και Φυλετική Ψυχή» από το ίδιο βιβλίο και είχε κυκλοφορήσει σε μετάφραση
του Στέφανου Γκέκα και τις εκδόσεις «Απολλώνιο Φως». Ο Χρήστος Νίκας έχει
κυκλοφορήσει στο παρελθόν τα βιβλία «Εβραίοι Ψυχολόγοι» (εκδόσεις Πρωτοβουλία) και
το «Νέοθρον Αέλλανον Διάστημον» (εκδόσεις Απολλώνιο Φως) μια πρωτοπόρα μελέτη
επί της Ελληνικής Γλώσσης με άξονα την ηχοκραδασμική ισχύ και έμμετρη αρμονία
αυτής.
Για την είσοδο των πρωτοελληνικών ομάδων έχουν υποστηριχθεί
διάφορες θεωρίες τόσο για την διαδρομή που ακολούθησαν, όσο και για την
χρονολογία εισόδου τους. Ο J. P. Mallory στο βιβλίο του In Search of the
Indoeuropeans – Language, Archaeology and Myth αναφέρει την πεποίθηση κάποιων
επιστημόνων που συσχετίζουν την εμφάνιση των μυκηναϊκών βασιλείων με την
προηγούμενη εισβολή κάποιου πληθυσμού από τον Βορρά, οποίος μετακινήθηκε
νοτιότερα και ο οποίος έφερε το έθιμο της ταφής σε τύμβους, την χρήση του
άρματος, ξιφών και της ολόσωμης ασπίδος, καθώς και την ταφή θυσιασμένων αλόγων
στους τύμβους. Τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ταφικής συνηθείας μας είναι
γνωστά και από ευρήματα στην Αλβανία (Pazhok, Vodhine) και στην Β. Ελλάδα (Σέρβια) και Δ. Ελλάδα (Λευκάδα).
Η
άποψη αυτή υποστηρίχθηκε από τον N. Hammond, ο οποίος στο τρίτομο έργο του
«Ιστορία της Μακεδονίας» γράφει πως οι πρόγονοι των ηγεμόνων των Μυκηνών,
πρέπει να έζησαν κατά την ύστερη νεολιθική περίοδο στο Ποροντίν της Πελαγονίας
και πως τα πρωτοελληνικά φύλα πρέπει να ακολούθησαν δύο διαδρομές για την
κάθοδό τους. Η μία ομάδα εξαπλώθηκε δια θαλάσσης από τα παράλια της σημερινής
Αλβανίας και διαμέσου του Ιονίου στην Κεντρική και Νότια Ελλάδα, ενώ η άλλη
κινήθηκε ακολουθώντας χερσαίους δρόμους, από την αλβανική ενδοχώρα προς νότον.
Ο J.P. Mallory αναφέρει επίσης ότι πιο αποδεκτή είναι η άποψη που προτείνει ως
χρονολογία ελεύσεως των Πρωτοελλήνων την περίοδο γύρω από το 2200 π.Χ., οπότε
συντελείται η μετάβαση από την Πρωτοελλαδική ΙΙ (2650-2200 π.Χ.) στην Πρωτοελλαδική
ΙΙΙ (2300-2100 π.Χ. ή 2200/2150-2050/2000 π.Χ.).
Στοιχεία που υποδεικνύουν την
εισβολή ενός νέου λαού, είναι η καταστροφή και εγκατάλειψη θέσεων, η εμφάνιση
ενός νέου τύπου οικίας, η λεγόμενη αψιδωτή οικία (μακρόστενο και ορθογώνιο
κτίσμα με την μία πλευρά να είναι καμπύλη), οι διάτρητοι πολεμικοί πελέκεις, τα
πήλινα αγκυρόμορφα αντικείμενα, και ένας νέος τύπος αγγείων. Κάποιοι
υποστηρίζουν πως οι εισβολείς προέρχονταν από την ΒΔ Ανατολία, όπου υπάρχουν
αντίστοιχα κεραμικά ευρήματα, ενώ κάποιοι άλλοι την προέλευση από βορειότερη
περιοχή των Βαλκανίων, όπου χαρακτηριστικά δείγματα αψιδωτών κτιρίων υπάρχουν
στον πολιτισμό Εζερό και στον πολιτισμό Μπάντεν. Αψιδωτά κτίρια, πήλινες
«άγκυρες» και πελέκεις έχουν βρεθεί στην Ν. Βουλγαρία, Θράκη και ΒΔ Μικρά Ασία
(Τροία), ΒΑ Αιγαίο (Πολιόχνη), Μακεδονία, Α. Θεσσαλία, Α. Στερεά και ΒΑ
Πελοπόννησο στην Λέρνα.
Τα ίχνη καταστροφής στον οικισμό της Λέρνης στην
Αργολίδα που χρονολογούνται γύρω στο 2100 π.Χ., αποδίδονται στους Δαναούς οι
οποίοι θεωρούνται και η πρώτη ελληνόφωνη ομάδα που καταφθάνει στον ελλαδικό
χώρο. Το όνομα των Δαναών ετυμολογείται από την ινδοευρωπαϊκή ρίζα danu:
«υγρασία, δροσιά, ποταμός, σταγόνα» (π.χ. Don, Dnjestr, Dnjepr, Ταναός,
Ηριδανός, Απιδανός, Δούναβης), και πράγματι ο Δαναός και οι κόρες του
σχετίζονται μυθολογικά με την Αργολίδα και την λίμνη της Λέρνης, δίπλα στην
οποία βρισκόταν ο προαναφερθείς οικισμός. Σύμφωνα με την μυθολογία κατέστησαν
το Άργος «εύυδρον», ενώ στην λίμνη έθαψαν οι Δαναïδες τα κεφάλια των μνηστήρων
και εξαδέλφων τους, των γιων του Αιγύπτου. Μαζί με το κύμα των Δαναών πρέπει να
κατέφθασε και ένα τμήμα Αβάντων, το όνομα των οποίων επίσης σχετίζεται με το
υγρό στοιχείο και προέρχεται από την ρίζα ab- «νερό, ποτάμι». Εγκατεστάθησαν σε
περιοχές της Ευβοίας, του Άργους και της Φωκίδος.
Το ζήτημα της προελεύσεως των Ελλήνων είναι ένα θέμα, το
οποίο φυσιολογικώς έχει απασχολήσει κατά πολύ τον ευρύτερο «εθνικιστικό χώρο».
Πολλά άτομα του εν λόγω χώρου παρακινούμενα πολλές φορές από πατριωτισμό
αρνούνται να δεχθούν το ενδεχόμενο εισόδου των προγόνων τους στον ελλαδικό χώρο
από εξωελλαδικές περιοχές και απορρίπτουν την ύπαρξη των Ινδοευρωπαίων και της
καθόδου τμημάτων αυτών, θεωρώντας ίσως πως αυτό θα μείωνε το πατρογονικό
δικαίωμά τους πάνω στην ελληνική γη. Παραλλήλως προωθούνται θεωρίες οι οποίες
παρουσιάζουν το ελληνικό έθνος ως ανάδελφο, ως μη έχοντα δηλαδή καμία φυλετική
σχέση με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά έθνη, θεωρίες βεβαίως που έρχονται σε πλήρη
σύγκρουση με άλλες που υποστηρίζονται ταυτοχρόνως από τα ίδια άτομα και οι
οποίες αποδίδουν ελληνική καταγωγή σε βορειοευρωπαϊκούς, κεντροευρωπαϊκούς ή
ανατολικοευρωπαϊκούς λαούς.
Οι αντιλήψεις αυτές είτε προέρχονται από ανιδιοτελή
ή από ιδιοτελή κίνητρα, γεγονός είναι πως παρουσιάζουν μία σύγχυση στον τρόπο
σκέψεως και στην αντίληψη περί της ουσίας της ελληνικότητος. Ανύπαρκτες
τεχνολογικές ανακαλύψεις ή ηθικές και κοινωνικές αντιλήψεις χρεώνονται στους
προγόνους μας, στην προσπάθεια να αποδειχθεί με κάθε τρόπο η προέλευση της
συγχρόνου ευρωπαϊκής κοινωνίας και των συγχρόνων αντιλήψεων και ανακαλύψεων από
αυτούς. Μίας κοινωνίας που βρίσκεται σε καθοδική πορεία και ενός συνόλου
αντιλήψεων που θα γίνονταν σίγουρα αντικείμενα χλευασμού από τους δικούς μας
προπάτορες, αλλά και από αυτούς των υπολοίπων ευρωπαϊκών εθνών.
Επίσης
επιστημονικά και στρατιωτικά επιτεύγματα αποδίδονται συλλήβδην σε όλους τους
Έλληνες, ως να ήταν στο σύνολό τους επιστήμονες, εφευρέτες, φιλόσοφοι ή ικανοί
στρατιωτικοί, φανερώνοντας τον ισοπεδωτικό, εξισωτικό και αντιαριστοκρατικό
χαρακτήρα αυτού του τύπου εθνικισμού, ο οποίος εξυψώνει το σύνολο ( το οποίο
και μετατρέπει σε μάζα) στην θέση που κατέχει μία μειοψηφία αρίστων. Ενός τύπου
εθνικισμού που αγνοεί πως ανισότητες υπάρχουν και εντός των εθνών, καθώς κάθε
άνθρωπος είναι διαφορετικός και καταλαμβάνει την θέση που του αναλογεί στην
κοινωνική διαστρωμάτωση· μία θέση που του δίνει την δυνατότητα να αναπτύξει
πλήρως την προσωπικότητά του και τις δυνατότητές του, καθιστάμενος έτσι
λειτουργικό και οργανικό τμήμα της κοινότητός του.
Ενός εθνικιστικού χώρου που
επικαλείται συνεχώς τον Πλάτωνα, αλλά που ξεχνά την αντιστοιχία των τριών
τάξεων της Πλατωνικής πολιτείας, των τελείων φυλάκων, των επίκουρων φυλάκων και
των δημιουργών με τα τρία τμήματα της ψυχής: του λογιστικού, του θυμοειδούς και
του επιθυμητικού. Ενός «καταγωγικού εθνικισμού» όπως θα έλεγε και ο Ιούλιος
Έβολα, ο οποίος αντί να μάχεται για το
πέρασμα από τον κόσμο του αστού (όπου κυριαρχεί το επιθυμητικό) σε έναν ανώτερο
όπου θα κυριαρχεί ο νους συντονίζοντας τις άλλες δύο λειτουργίες, οδηγεί
τελικώς στην ισοπέδωση.
Τον Οκτώβριο του 1923, ο Ρουμάνος εθνικιστής Corneliu Zelea
Codreanu προδομένος από έναν από τους συνεργάτες του, συλλαμβάνεται και
δικάζεται. Είχαν προηγηθεί τον Δεκέμβριο του 1922, μεγάλες διαδηλώσεις
φοιτητών εναντίον της πρόθεσης της κυβέρνησης να χορηγήσει υπηκοότητα στους
Εβραίους της Ρουμανίας, ενώ τον Μάρτιο του 1923 ο Codreanu μαζί με τον καθηγητή
και πολιτικό Alexandru C. Cuza (Κούζα) ιδρύουν την Εθνικο-Χριστιανική Λίγκα
Άμυνας (Liga Apărării Naţional Creştine).
Πρωτύτερα, ο Codreanu, μετά από
έρευνα που είχε κάνει, είχε ανακαλύψει ότι οι ηγέτες των Ρουμάνων Κομμουνιστών
εργατών δεν ήταν ούτε Ρουμάνοι, ούτε εργάτες. Στο Ιάσιο, το «εργατικό κίνημα»
είχε επικεφαλής τον Δρ Ghelerter μαζί με τους Gheler, Spiegler και Schreiber.
Στην πρωτεύουσα, το Βουκουρέστι, οι ηγέτες ήταν η Ana Pauker και ο Ilie
Moscovici. Όλοι τους ήταν Εβραίοι.
Συνειδητοποιώντας τι συνέβη πριν από μερικά
χρόνια στη Ρωσία, όπου ένα μεγάλο μέρος της ηγεσίας της μπολσεβίκικης
επανάστασης ήταν Εβραίοι, θεώρησε ότι η πατρίδα του η Ρουμανία, ήταν σε κίνδυνο
να πέσει στα χέρια των Εβραίων κομμουνιστών, οι οποίοι θα κατέστρεφαν τα πάντα
στη Ρουμανία. Λέει ο ίδιος: «Αν αυτοί νικήσουν θα έχουμε τουλάχιστον Ρουμάνους
εργάτες να διοικούν την Ρουμανία; Θα είναι οι Ρουμάνοι εργάτες κυρίαρχοι της
χώρας; Όχι! Η επόμενη μέρα που θα ξημερώσει θα μας βρει σκλάβους μιας από τις
πιο βρώμικες τυραννίες: της Ταλμουδικής, εβραϊκής τυραννίας»
Το αντικείμενο πραγμάτευσης της συγκεκριμένης μελέτης είναι ο ελληνικός νιτσεϊσμός. Στο πλαίσιό της εξετάζονται θεμελιώδεις όψεις της πρόσληψης του Νίτσε στην Ελλάδα, όπως είναι η περίπτωση των περιοδικών "Τέχνη" και "Διόνυσος", καθώς επίσης και αυτές των Π. Βλαστού και Ν. Καζαντζάκη. Πιο διακριβωμένα, η ίδια πάντοτε μελέτη καταλήγει στα εξής συμπεράσματα: Ο νιτσεϊσμός των δύο περιοδικών λαμβάνει τη μορφή του εθνικισμού και του κοινωνικού ανισοτισμού, ακόμη και του κοινωνικού δαρβινισμού στην περίπτωση του συνεργάτη της "Τέχνης", του Π. Νιρβάνα. Ο νιτσεϊσμός του Βλαστού εμφανίζεται ως σκληρός κοινωνικός -φυλετικός ρατσισμός και ως ευγονική, γνωρίζει δε, όπως και ο νιτσεισμός της "Τέχνης" και του "Διονύσου", τον έπαινο και το θαυμασμό του Κ. Παλαμά. Ο νιτσεϊσμός του Καζαντζάκη διακρίνεται από μεγάλο βάθος και αδιάλειπτη συνέχεια: σημείο εκκίνησής του είναι η διατριβή του συγγραφέα για τον Νίτσε, επόμενος σταθμός του είναι ο θαυμασμός του ιδίου για τον Μουσολίνι και τον Φράνκο, και σημείο κατάληξής του είναι η συνεργασία του με τη "Νεολαία" του καθεστώτος Μεταξά.
Η "Ανάκτηση" είναι το μοναδικό εθνικιστικό περιοδικό που κυκλοφορεί σήμερα και τα περισσότερα εκ των άρθρων της είναι πρωτοποριακά. Φιλοδοξούμε να δώσουμε μία εικόνα του ελληνικού και ευρωπαϊκού εθνικισμού πέρα από τα καθιερωμένα. Στις σελίδες του περιοδικού θα βρείτε άρθρα για μορφές του ελληνικού και ευρωπαϊκού κινήματος αλλά και για ιστορικά γεγονότα, άγνωστα ως επί το πλείστον.