Ποιά Αριστερά ; ( 'Β Μέρος )

Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε από άτομο που δεν ανήκει στον Εθνικοεπαναστατικό χώρο.

Έχουμε πολλές φορές στο παρελθόν δηλώσει ότι ο Μαύρος Κρίνος αποτελεί ένα ελεύθερο βήμα έκφρασης για όλους όσους εκφράζουν την αντίθεση τους στο θηρίο του Καπιταλισμού και την Παγκοσμιοποίηση , όσοι εναντιώνονται στην αστική ακροδεξιά και την νεοταξική αριστερά.

Επισημαίνουμε ότι τα κείμενα που φιλοξενούνται δεν εκφράζουν το σύνολο της συντακτικής μας ομάδας.


του Malcolm X

Μαζί με την πασαρέλα των ροζ DVD και της εσκεμμένης προσπάθειας των Μ.Μ.Ε. να αποπροσανατολίσει την έτσι και αλλιώς ανύπαρκτη γνώμη της κοινής γνώμης από τα σοβαρά προβλήματα που μαστίζουν τον απλό άνθρωπο , τα ροζ μοντέλα της "αριστεράς" κάνουν και αυτά το κομμάτι τους προσπαθώντας με κάθε τρόπο να κρατήσουν ζωντανή την αρρώστια που λέγεται αστικός πολιτισμός.



Είναι alternative, φλωράτζας , κυριλέ βουτυρομπεμπές , με ένα δήθεν όμορφο καπιταλιστικό χαμόγελο της crest ( και τα παιδάκια στην Αφρική για τα οποία "σφαδάζεις" και "κλαις" έτσι χαμογελούν ....). Και το ζήτημα είναι απλό...

Υπάρχει σήμερα πραγματικά αντικαπιταλιστική αριστερά ;

Είναι αλήθεια λοιπόν ότι σήμερα η αριστερά αποτελεί σε μεγάλο βαθμό έναν συρφετό από trendy lifestyle υποκείμενα που η αριστερότητα τους μετριέται με περιποιημένα ραστάκια , converse, vansάκια , επιτηδευμένο χυμαριό , φοιτητηλίκι και ψευτοκουλτούρα που πλέον αποτελεί το απόλυτο hype στον τρόπο ζωής της νεολαίας αλλά που ιδεολογικά είναι τόσο επικίνδυνο για το σύστημα όσο τα παλιότερα hype του κυριλέ φλώρου με το cabrio RX8 και την παραλιακή , του γηπεδοχουλιγκάνου πρόβατου , του βλάκα που ακούμπαγε το μηνιάτικο στις πίστες και του «κακού» ακροδεξιού που έλιωνε στα γυμναστήρια , στο μαι ται και τις κρεατίνες...

Αυτό συμβαίνει όχι μόνο γιατί η σύσταση του πληθυσμού είναι παρηκμασμένη σε όλες τις δυτικές κοινωνίες ( μια μάζα που έτσι και αλλιώς μόδες θέλει να ακολουθεί δηλαδή ) , αλλά και επειδή η αριστερά άλλαξε πρόσωπο , αιτήματα, διεκδικήσεις και συμμαχίες έγινε μια αριστερά προσιτή για τα πλουσιόπαιδα και τη γενιά του my space..

Η παράδοση της αριστεράς της ανατροπής που ξεκίνησε τον 19ο αι. ανέδειξε τους τεράστιους διανοητές της τον 20ο αιώνα ( Lenin ,Marcuse , Gramsci ) έζησε τις κορυφαίες της στιγμές στην Oκτωβριανή επανάσταση , στην Κινεζική επανάσταση , στον Iσπανικό εμφύλιο στα άπειρα Λαϊκά και Εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα από τη Λατινική Αμερική , την Ευρώπη , την Αφρική και την Ασία αποτινάσσοντας για πάντα το ζυγό της αποικιοκρατίας , στα αντάρτικα πόλεων μέσα στην καρδιά του καπιταλισμού και ζητούσε την κατάργηση της ιδιοκτησίας , το τέλος των κοινωνικών ανισοτήτων , την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και πάνω από όλα την ολοκληρωτική καταστροφή της ελεύθερης αγοράς και του καπιταλιστικού συστήματος. Αντικαταστάθηκε από μια σαθρή απομίμηση ΜΚΟ , αμερικάνων , δημοκρατικών και χαζοχαρούμενων civil rights κινημάτων , που μέρος της έχει το θράσος να δηλώνει ότι εκπροσωπεί την άκρα αριστερά !!



Το γελοίο πολύχρωμο πανηγύρι υποτίθεται ότι αποτελεί "κίνημα" που αναπτύσσεται παράλληλα με το νεοφιλελευθερισμό σαν αντίπαλο δέος αλλά στην ουσία συμπορεύεται 100% με αυτόν καπελώνοντας και ενσωματώνοντας κινήματα που διαπνέονται από πραγματικό ριζοσπαστισμό και αγωνιστική διάθεση, αλλά για να μην μιλάμε στον αέρα ας πάρουμε μια μικρή γεύση από τα αιτήματα και τις θέσεις της μοντέρνας «αριστεράς» και για το πόσο είναι επίκαιρα και σημαντικά :

α) "αντινεοφιλελευθερισμός"

για αντικαπιταλισμό φυσικά ούτε λόγος , λες και στον κεϋνσιανισμό και τις σοσιαλδημοκρατίες δεν υπάρχει εκμετάλλευση και κοινωνικές ανισότητες.. Η αόριστη νέα αριστερά λοιπόν δεν διεκδικεί την ανατροπή του καπιταλισμού αλλά μια πιο "ανθρώπινη" διαχείριση του , λιγότερη δηλαδή κατάχρηση καπιταλισμού , επιστροφή στο "κοινωνικό αστικό κράτος" την πρέζα δηλαδή της εφήμερης ευημερίας μέχρι να ξαναδείξουν απροκάλυπτα τα δόντια τους οι αγορές.. "οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη" λοιπόν και οι αλυσίδες τους από το λαιμό στα πόδια ( για λίγο ) .. ακόμα πιο αρρωστημένη περίπτωση αποτελεί η καινούρια μόδα του «αντιεξουσιαστικού» «αριστερισμού» μία δεξιά καστοριαδική τάση γεννημένη στα σπλάχνα του συστήματος που αρνείται επίσημα τον αντικαπιταλισμό..


β) "Νομιμοποίηση της κάνναβης και των απαγορευμένων ψυχοτρόπων"

Αυτό αν δεν κάνω λάθος είναι και αίτημα των νεοφιλελεύθερων ( πολλές ομοιότητες ... έχουν και το θράσος να συνδιοργανώνουν με νεοφιλελεύθερα γουρούνια φεστιβάλ αποποινικοποίησης). Μα είμαστε με τα καλά μας ; ζητούν νομιμοποίηση της κάνναβης ενώ μεσουρανεί ο καπιταλισμός ;; τι νομίζουν δηλαδή ότι δεν θα το εκμεταλλευτούν οι πολυεθνικές σαν μια ακόμα πλουτοπαραγωγική πηγή ; ποιος θα καλλιεργεί την γλαστρούλα του να την πίνει για πάρτη του όταν θα κυκλοφορήσει η Marlboro joints στο περίπτερο με άρωμα βανίλιας και βύσσινου ξεσποριασμένα και όχι από το πόγραδετς ;;

Χώρια που μια χαρά είναι για το σύστημα οι περιστασιακοί χρήστες να βρίσκουν χόρτο κάθε στιγμή στο περίπτερο να καίγονται και να αποκοιμούνται χωρίς να αμφισβητούν την μιζέρια της ζωής τους.. Το φιλελεύθερο πείραμα του Amsterdam καλά κρατεί..


γ) «αντιρατσισμός»

Η «ανθρωπιστική» «αριστερά» που διαπνέεται από 100% φιλελεύθερες και όχι αριστερές επαναστατικές θέσεις δεν εκφράζει απέναντι στους μετανάστες αιτήματα διεθνιστικής ταξικής αλληλεγγύης ( όπως η παραδοσιακή πραγματικά αριστερή κοσμοθεωρία ) αλλά ακόμα και από το υλικό της και τον τρόπο που αναφέρεται σε αυτούς γεννά συναισθήματα οίκτου απέναντι σε αυτούς ( συνθήματα τύπου « κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος » είναι απαλλαγμένα από κάθε ταξικότητα και εξυπηρετούν , τις ορέξεις τις αστικής τάξης).

Στα πλαίσια μιας μετατροτσκιστικής κοινωνικής κατηγοριοποίησης ο μετανάστης από επαναστατικό υποκείμενο με βούληση μετατρέπεται σε είδος υπό προστασία , η αριστερά ζητά λοιπόν τη νομιμοποίηση των μεταναστών όχι για να μην τους εκμεταλλεύεται ο εργοδότης με μεροκάματα πείνας , όχι για να μην έχουν το φόβο της απέλασης και να μπορούν να συνδικαλίζονται , αλλά για να αναλάβει τη βρώμικη δουλειά της πολιτισμικής και ιδεολογικής τους αφομοίωσης από τη φιλελεύθερη κοινωνία , άνθρωποι υγιείς πνευματικά, προερχόμενοι από φυσικές κοινωνίες , φορείς ριζοσπαστικών επαναστατικών θρησκειών και παραδόσεων πρέπει με κάθε τρόπο να ενταχθούν στο αρρωστημένο μοντέλο της ανοιχτής κοινωνίας και να ασπαστούν το ιδεολογικό τίποτα της αριστεράς για να μην αποτελέσουν ποτέ απειλή για το σύστημα όπως π.χ η σχετικά πρόσφατη εξέγερση των παιδιών στα γαλλικά γκέτο και που αντιμετωπίστηκε φυσικά από την αντίστοιχη γαλλική «αριστερά» με απαξίωση και καταδίκη ( όπου λιγότερη παρέμβαση της «αριστεράς» τόσο πιο θεαματικά αποτελέσματα !!! ).

δ) «αντισεξισμός»

Που σαφέστατα με αυτό υπονοείται ένας παρωχημένος ακραίος φεμινισμός που δήθεν επιζητά την ισότητα των φύλων πράγμα που έχει όχι μόνο επιτευχθεί από τον καπιταλισμό αλλά και που έχει φτάσει στο ακραίο σημείο της αντιαισθητικής εξομοίωσης των φύλων, με πρότυπα «ομορφιάς» μίας διεστραμμένης ευγονικής που αγγίζουν τα όρια της παιδεραστίας και θέλουν τον άντρα με ξεκάθαρα γυναικεία αμφίφυλη η παιδική εξωτερική εμφάνιση( metrosexual , emo , trendy ) ώστε η αγορά της ομορφιάς να περάσει καταναλωτικά και στα δύο φύλα ( καλλυντικά, κρέμες, κομμωτήρια, πλαστικοί χειρουργοί ) αλλά και έναν αντισεξουαλικό τύπο γυναικείας ομορφιάς πιο κοντά στον αντρικό και παιδικό σωματότυπο χωρίς καμπύλες και πιασίματα δλδ με λίγα λόγια τα φύλα έχουν ήδη καταργηθεί ....

Το αίτημα αντισεξισμού απέναντι στους ομοφυλοφίλους επίσης δεν είναι καίριο και δεν φέρει κανένα πραγματικά αριστερό χαρακτηριστικό αφού είναι διαταξικό φιλελεύθερο ζήτημα που επίσης ο καπιταλισμός αξιοποίησε σε συνδυασμό με τα παραπάνω. Εξάλλου θεωρείται trendy κ sexy να είσαι πλέον gay η bisexual και πολλοί ομοφυλόφιλοι αποτελούν τον κορμό της showbiz. Άρα λοιπόν αφού οι gay κ η κουλτούρα τους είναι αποδεκτές και όλα τα gay friendly μπαράκια είναι place to be για όλους όχι μόνο αυτό το αίτημα δεν φέρει ίχνος επαναστατικότητας αλλά είναι και ένα βαθιά αντιδραστικό κάλεσμα για συνεργασία των τάξεων, ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει στην προσωπική του ζωή αλλά οι άνθρωποι δεν γίνεται να κατηγοριοποιούνται με γνώμονα τη σεξουαλική τους ταυτότητα η οποία είναι προσωπική επιλογή και κάθε προσπάθεια να ιδεολογικοποιηθεί αποτελεί αστική προπαγάνδα για τον αποπροσανατολισμό των συνειδήσεων από τους πραγματικούς εχθρούς.




ε) «αντιφασισμός»

Καμιά ελευθερία στους εχθρούς της ελευθερίας , φωνάζουν διάφορα γκρουπούσκουλα που παριστάνουν στο πολιτικό στερέωμα την απομίμηση των χειρότερων στοιχείων του γαλλικού Μάη του 68. Με τον όρο ελευθερία τη ακριβώς εννοούν ;; Τον αστικό πολιτισμό ; την ελεύθερη αγορά ; τι ακριβώς υπερασπίζονται ; την αστική δημοκρατία ( δημοκρατία πρώτα από όλα σημαίνει ισοκατανομή των αγαθών , αναδιανομή του πλούτου , ισονομία , αυτοργάνωση και αμεσοδημοκρατική λήψη αποφάσεων, καμία σχέση δηλαδή με αυτό το ολοκληρωτικό έκτρωμα δηλαδή ) το φιλελευθερισμό.

Η αριστερά δεν θα ήταν νομοτελειακά υποτίθεται ο νεκροθάφτης αυτής της σαβούρας ; λάθος..

Η αριστερά έκλεισε τον επαναστατικό της κύκλο , αφομοιώθηκε και υιοθέτησε όλες τις παλιές φιλελεύθερες ιδέες , παρουσιάζεται σαν μια νέα δημοκρατική συνιστώσα αλλά όλα τα «ιδανικά» της είναι πεπερασμένα και ανεπίκαιρα, έγινε το μακρύ χέρι των αστών φτάνει εκεί που δεν μπόρεσαν να φτάσουν ο κοινοβουλευτισμός , τα γκλόπ και η πρέζα..

Αποτελεί τα «τάγματα ασφαλείας» της δημοκρατίας , έναν κυκεώνα δηλαδή βολεμένων κομμουνιστοφάγων , αστόπαιδων και δημοσιογραφίσκων.

Ο μόνος εχθρός της οι "φασίστες" , οι μοναδικοί δηλαδή υπεύθυνοι... για την ανεργία , τη φτώχεια , τη μόλυνση του περιβάλλοντος..

Η αριστερά δίνει μια μεταφυσική διάσταση στη δυναμική του ακροδεξιού περιθωρίου και το σύστημα σκόπιμα διατηρεί διάφορους ημιθανείς ακροδεξιούς πυρήνες τόσο για να στοχοποιεί η νεολαία έναν ασήμαντο και εύκολο ορατό εχθρό που λειτουργεί παράλληλα με τους μπάτσους , τις κάμερες , την κυβέρνηση και το κράτος σαν μια ψευδαίσθηση ολοκληρωτισμού που αποπροσανατολίζει από τον μοναδικό πραγματικό εχθρό που δεν είναι ΚΑΝΕΝΑΣ άλλος από την παγκοσμιοποιημένη αγορά το κεφάλαιο και τους διαχειριστές τους , όσο και για να δικαιολογείται η ύπαρξη αυτής της άχρηστης και ζημιογόνου μετά-αριστεράς και των χιλιάδων μη κυβερνητικών οργανώσεων με παρεμφερή ιδεολογία που χρηματοδοτούνται από οικονομικούς κύκλους εξυπηρετώντας συγκεκριμένα εταιρικά συμφέροντα..

Και δεν λέω φυσικά όταν άνθρωποι δέχονται δολοφονικά χτυπήματα από παρακρατικούς , πρέπει να υπάρξει και η ανάλογη αντιμετώπιση αλλά στο όνομα του «αντιφασισμού» καταπολεμείται κάθε ιδέα που δεν συνάδει με τον φιλελευθερισμό και την αστική δημοκρατία η τουλάχιστον δεν τα θεωρεί απαραίτητη βάση για οποιαδήποτε αλλαγή της κοινωνίας σε θεωρητικό επίπεδο.

Δεν είναι λίγο φαρισαϊσμός στην τελική να καταδικάζονται τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί αλλά να μη βγάζουνε άχνα για τα Νταχάου της Nike , του Zara και της Benetton όπου σαν νέα τάγματα εργασίας πίνουν το αίμα εργαζομένων σε «τριτοκοσμικές» ( για να μιλήσω στην πολιτικά ορθή αστική γλώσσα σας .. ) χώρες όπου δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες μερόνυχτα για ένα ξεροκόμματο με 100% κέρδος γα τα κτήνη της εργοδοσίας ;;

Η υποκρισία συνεχίζεται με τα οξύμωρα ζώα να μοστράρουν από τη μία τη σβησμένη σβάστικα στην τσάντα ( δεν είναι το σύμβολο της σημερινής καπιταλιστικής παγκόσμιας κατοχής ) αλλά να κουβαλάνε με περηφάνια τα πραγματικά κατοχικά σύμβολα της adidas , converse , vans , volcom..

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...