Το μανιφέστο του «Μαύρου Μετώπου»

Πρόγραμμα Δράσης τῆς Ἀγωνιζόμενης Κοινότητας τῶν Ἐπαναστατῶν Ἐθνικοσοσιαλιστῶν (1931).

Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου:  θερμές ευχαριστίες στον Πέτρο Σεραφείμ για την μετάφραση

Τὸ φιλελεύθερο σύστημα πεθαίνει μέσα ἀπὸ τὶς τρομερές του κρίσεις.

Τὸ φιλελεύθερο οἰκονομικὸ σύστημα, ὁ καπιταλισμός, δὲν μπορεῖ πλέον νὰ ἐξασφαλίσει τροφή, ἱματισμὸ καὶ κατοικία στὸν γερμανικὸ λαό, ὅπως ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὴν φοβερὴ δυστυχία τῶν πλατιῶν μαζῶν, τὴν ἀνεργία τοῦ προλεταριάτου καὶ τὴν καταστροφὴ τῆς ἀγροτιᾶς.

Ἡ φιλελεύθερη κοινωνικὴ καὶ πολιτικὴ τάξη πραγμάτων, τὸ ἀστικὸ ταξικὸ κράτος καὶ ἡ κοινοβουλευτικὴ δημοκρατία δὲν μποροῦν πλέον νὰ διατηρήσουν τὴν ὀργανικὴ ἑνότητα καὶ νὰ ἐξασφαλίσουν τὴν ὁμοιόμορφη ἀνάπτυξη τῆς ἰσχύος τοῦ γερμανικοῦ λαοῦ, οἱ ὁποῖες ἀφαιροῦν τὴν ἐσωτερικὴ ἀστάθεια καὶ αὐξάνουν τὴν ἐξωτερικὴ ἀπόδοση κατὰ τὸν μεγαλύτερο δυνατὸ βαθμό, καὶ μὲ τὶς ὁποῖες μονάχα εἶναι δυνατὲς ἡ διεκδίκηση καὶ ἡ ἐπίτευξη τῆς ἐθνικῆς ἐλευθερίας.

Ἡ φιλελεύθερη ὀρθολογιστικὴ καὶ ὑλιστικὴ ἀντίληψη τοῦ πολιτισμοῦ ἔχει ἀφαιρέσει ἀπὸ τὸν Γερμανὸ τὴν ἱκανότητα νὰ ἑστιάζει τὴν προσοχή του στὸ ἀληθινὸ νόημα τῆς ζωῆς καὶ ἔχει γεννήσει τὴν ταραχή, τὴν ἀνουσιότητα καὶ τὴν ἀπελπισία, ποὺ ὁδηγοῦν ἀναπόφευκτα κάθε κοινότητα στὴν αὐτοκαταστροφή. 

Ὁ βασικὸς νόμος τῆς καπιταλιστικῆς οἰκονομίας εἶναι ἡ «ἱερότητα τῆς ἀτομικῆς ἰδιοκτησίας». Ἡ βασικὴ ἀρχὴ τῆς καπιταλιστικῆς οἰκονομικῆς πολιτικῆς εἶναι ἡ ἑνοποίηση τῆς παγκόσμιας οἰκονομίας, μὲ κορωνίδα της ἕναν ἑνιαῖο χρυσὸ κανόνα (gold standard). Ὅσο στέκονται ὄρθιοι αὐτοὶ οἱ στυλοβάτες τοῦ καπιταλιστικοῦ οἰκονομικοῦ συστήματος δὲν θὰ ὑπάρξει ἀλλαγὴ στὴν σημερινὴ ἄθλια κατάσταση τῆς Γερμανίας!

Ἡ οὐσία τοῦ σημερινοῦ ταξικοῦ συστήματος καὶ τῆς κοινοβουλευτικῆς δημοκρατίας εἶναι ἡ τεχνητὴ διαστρωμάτωση τῶν ἀνθρώπων, ἡ ὁποία βασίζεται στὴν δύναμη τοῦ χρήματος, δημιουργῶντας ἕνα σύστημα ἐπιλογῆς στὸ ὁποῖο τὸ ἐπάγγελμα καὶ τὸ λειτούργημα βρίσκονται σὲ σύγκρουση μεταξύ τους ἐνενήντα ἑπτὰ στὶς ἑκατὸ φορές. Αὐτὴ ἡ ἀφύσικη διαστρωμάτωση προκαλεῖ διαρκῶς αὐξανόμενες ἐντάσεις ἐντὸς τοῦ ὀργανισμοῦ τοῦ λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἀναγκάζεται νὰ καταναλώνει ἄσκοπα τὴν ἐνέργειά του, καθιστῶντας ἔτσι ἀναπόφευκτη τὴν κατάσταση τῆς δουλείας τοῦ ἔθνους.

Αὐτὸς ὁ δεσπόζων ὑλισμός, σὲ συνδυασμὸ μὲ μία τραγελαφικὴ ὑπερεκτίμηση τῆς ἀνθρώπινης διάνοιας καὶ τῶν ἐπινοημάτων της, εἰδικὰ ὅσον ἀφορᾶ τὴν τεχνολογία, ἔχουν ἀποσυνδέσει τὴν ζωὴ τοῦ Γερμανοῦ ὅλο καὶ περισσότερο ἀπὸ τὶς πηγὲς τοῦ εἶναι του -ἀπὸ τὴν φύση, τὴν ἱστορία, τὴν μοῖρα, τὸν Θεὸ- καὶ τὴν καθιστοῦν ἀσταθῆ, ἄρριζη καὶ ἀνούσια. Ἡ διάλυση ὅλων τῶν ἐθνικολαϊκῶν κοινοτικῶν (völkish) ἠθῶν καὶ ἡ ἀπώλεια τῆς θρησκευτικότητας ἦταν οἱ μοιραῖες συνέπειες ποὺ τελικῶς ὁδήγησαν στὴν ἄρνηση τῆς ἴδιας τῆς ζωῆς.

Ἔχοντας ἐπίγνωση αὐτῶν τῶν γεγονότων, τῶν αἰτῶν καὶ τῶν συνεπειῶν τους, τὸ Μαῦρο Μέτωπο ἐπιδιώκει τὴν συνολικὴ ἐπανάσταση, ἡ ὁποία θὰ ἀνατρέψει τὰ σημερινὰ συστήματα τῆς οἰκονομίας, τοῦ κράτους καὶ τοῦ πολιτισμοῦ, καὶ θὰ ἀνεγείρει μία νέα τάξη πραγμάτων, θεμελιωμένη ἐπάνω στὴν ἐθνικὴ κοινότητα· μία νέα τάξη πραγμάτων, τῆς ὁποίας ἡ ἀριστοκρατία ἐκδηλώνεται μὲ τοὺς δικούς της τρόπους στὴν οἰκονομία, τὸ κράτος καὶ τὸν πολιτισμό.

Αὐτὴ ἡ ἐπανάσταση εἶναι σοσιαλιστική, τουτέστιν ἀρνεῖται τὴν ἱερότητα τῆς ἀτομικῆς ἰδιοκτησίας στὴν γῆ, στοὺς φυσικοὺς πόρους καὶ στὰ μέσα παραγωγῆς, καὶ διακηρύττει ὅτι ἡ γερμανικὴ μορφὴ σοσιαλισμοῦ εἶναι ἐξίσου ἐχθρικὴ τόσο πρὸς τὸν δυτικὸ καπιταλισμὸ ὅσο καὶ στὸν ἀνατολικὸ μπολσεβικισμό. 

Τὴν ἴδια στιγμή, διεκδικεῖ τὴν ἀπεμπλοκὴ αὐτῆς τῆς γερμανικῆς σοσιαλιστικῆς λαϊκῆς οἰκονομίας ἀπὸ τὸ διεθνὲς οἰκονομικὸ σύστημα, ἡ ὁποία θὰ ἔχει ὡς αὐτονόητο ἀποτέλεσμα τὴν υἱοθέτηση ἑνὸς ἀληθινοῦ ἐθνικοῦ νομίσματος, τὸ ὁποῖο λειτουργεῖ μέσα σὲ μιὰ σχεδιασμένη ἐθνικὴ οἰκονομία. Ὁ στόχος αὐτῆς τῆς σχεδιασμένης οἰκονομίας εἶναι ἡ ἱκανοποίηση τῶν ἀναγκῶν τοῦ γερμανικοῦ λαοῦ. Ἡ ἱκανοποίηση αὐτῶν τῶν ἀναγκῶν ἀπαιτεῖ τὸν ἐξαγροτισμὸ τῆς Γερμανίας, τὴν μετεγκατάσταση τοῦ πληθυσμοῦ, τὴν αὐταρχικὴ αὐτάρκεια καὶ τὸ κρατικὸ μονοπώλιο στὸ ἐξωτερικὸ ἐμπόριο.

Αὐτὴ ἡ ἐπανάσταση εἶναι ἐθνικιστική, τουτέστιν ἀγωνίζεται γιὰ τὴν δημιουργία ἑνὸς ὀργανικοῦ συνεργατικοῦ κράτους καὶ παλεύει ἀπερίφραστα γιὰ τὴν ἐθνικὴ ἐλευθερία τῆς Γερμανίας. Ἡ ἀναδιοργάνωση τῆς χώρας εἶναι ἡ προϋπόθεση τοῦ ἐθνικοῦ ἀπελευθερωτικοῦ πολέμου, ὁ ὁποῖος θὰ σπάσει τὶς ἁλυσίδες (τῆς Συνθήκης) τῶν Βερσαλλιῶν καὶ τοῦ Σχεδίου Γιάνγκ (Young Plan), ποὺ ὑποδουλώνουν σήμερα τὴν Γερμανία. 

Μόνο ἀποκτῶντας τὴν ἐθνική της ἐλευθερία ἡ Γερμανία θὰ μπορέσει νὰ ζήσει εἰρηνικὰ ἀνάμεσα στοὺς λαοὺς τῆς Εὐρώπης καὶ τοῦ κόσμου, μὲ μία εἰρήνη ποὺ βασίζεται στὸν σεβασμὸ τῆς φύσης καὶ τῆς εὐγένειας ἐκείνων τῶν ἄλλων λαῶν, τῶν λαῶν στοὺς ὁποίους ὁ ἐθνικισμὸς ἀναγνωρίζει γενικῶς τὰ ἴδια δικαιώματα στὴν ζωὴ καὶ τὴν πρόοδο. Τὸ καθεστὼς αὐτοῦ τοῦ ὀργανικοῦ γερμανικοῦ κράτους στηρίζεται στὴν αὐτοδιοίκηση τῶν ἐλευθέρων συνεργατικῶν ὀργανώσεων (estates), σὲ διάκριση τόσο ἀπὸ τὸ φασιστικὸ αὐταρχικὸ κράτος ὅσο καὶ ἀπὸ τὸ σημερινὸ σύστημα τοῦ ἀπρόσωπου κοινοβουλευτισμοῦ, ὡς τὴν μόνη δυνατὴ πορεία πρὸς ἕνα μεγαλύτερο γερμανικὸ κράτος.

Ἡ ἐπανάσταση εἶναι ἐθνικολαϊκή, τουτέστιν ἀνατρέχει στὴν ρίζα καὶ στὴν πηγὴ τῆς ἐθνικολαϊκῆς κοινοτικῆς ζωῆς, γνωρίζει καὶ διακηρύττει τὴν ἐξάρτησή της ἀπὸ τὴν γερμανική μας ἐθνικολαϊκὴ κοινοτικὴ ζωὴ καὶ βλέπει στὴν ἐκπλήρωση καὶ τὴν ἐκτύλιξή της τὸ ἀληθινὸ νόημα τοῦ εἶναι, τῆς «βούλησης τοῦ Θεοῦ». Ἡ ἀναβίωση τῆς θρησκευτικότητας, ἀπαλλαγμένης ἀπὸ τὸν ἐκκλησιαστικὸ δογματισμό, εἶναι τόσο ἀναγκαῖα γι’ αὐτὴν τὴν ἐπανάσταση ὅσο εἶναι καὶ μία χαρούμενη βεβαιότητα, ἐνῶ ἡ δέσμευσή της σὲ μία ἰδεαλιστικὴ κοσμοθέαση, ἀποτελεῖ μεῖζον συστατικὸ στοιχεῖο τοῦ συντηρητικοῦ της χαρακτῆρα.

Τὸ Μαύρο Μέτωπο ὑποστηρίζει μία γερμανικὴ ἐπανάσταση ποὺ θὰ εἶναι οἰκονομικῶς σοσιαλιστική, πολιτικῶς ἐθνικιστικὴ καὶ πολιτιστικῶς ἐθνικολαϊκή. Τὸ Μαύρο Μέτωπο ἀγωνίζεται, ἑπομένως, μὲ ἀμείλικτη δριμύτητα ἐναντίον  ὅλων τῶν μετώπων τοῦ Συστήματος, ἀνεξαρτήτως ἄν πάνω τους ἀνεμίζει ἡ μαύρη, λευκὴ καὶ κόκκινη σημαία τῆς συντηρητικῆς ἀντίδρασης ἤ ἡ μαύρη, κόκκινη καὶ χρυσὴ σημαία τῆς φιλελεύθερης ἀντίδρασης. 

Τὸ Μαύρο Μέτωπο γνωρίζει ὅτι ἡ ταυτόχρονη ἀντίθεσή του πρὸς αὐτὰ τὰ μέτωπα τῆς ἀντίδρασης δημιουργεῖ ἕνα εἶδος συμμαχίας μεταξὺ αὐτοῦ καὶ τοῦ κόκκινου μετώπου, τοῦ μετώπου τῆς φιλελεύθερης ἐπανάστασης (τοῦ 1918), ἀλλὰ ἀντιλαμβάνεται ὅτι αὐτὴ ἡ συμμαχία θὰ τερματισθεῖ τὴν ἡμέρα ποὺ τὸ σύστημα θὰ ἀνατραπεῖ, καὶ τότε ὁ ἀγῶνας μεταξὺ τοῦ μαύρου καὶ τοῦ κόκκινου μετώπου θὰ καθορίσει τὸ εἶδος τῆς μελλοντικῆς Γερμανίας.

Τὸ Μαύρο Μέτωπο, διαποτισμένο μὲ βαθιὰ πίστη στὸ πεπρωμένο, χαλυβδωμένο στοὺς θυσιαστήριους θανάτους ἑκατομμυρίων θυμάτων τοῦ Μεγάλου Πολέμου, τῶν Φράϊκορπς (Freikorps) καὶ αὐτῶν ποὺ χάθηκαν στὴν μεταπολεμικὴ πολιτικὴ ἀναταραχή, δεσμεύεται νὰ καθοδηγήσει καὶ νὰ ὁδηγήσει στὴν νίκη αὐτὸν τὸν ἀγῶνα γιὰ νὰ ζήσει ἡ Γερμανία.

Ζήτω ἡ Γερμανία!

πηγή