«Εγκαταλείψαμε αμφιθέατρα, τις αίθουσες διαλέξεων, σχολικές
τάξεις και πάγκους εργοστασίων και μετά από εκπαίδευση λίγων εβδομάδων, γίναμε
όλοι ένα μεγάλο και ενθουσιώδες σώμα. Μεγαλώσαμε σε μια εποχή ασφάλειας αλλά
λαχταρούσαμε τον κίνδυνο και το απροσδόκητο. Ο πόλεμος μας είχε συνεπάρει.
Πορευτήκαμε σε μία βροχή από λουλούδια μεθυσμένοι από τριαντάφυλλα και αίμα.
Τότε, μας μάγεψε ο πόλεμος όπως το μεθύσι. Ο πόλεμος ήταν το όνειρό μας για
μεγαλείο, δύναμη και δόξα. Μας φάνηκε ως μια πράξη ανδροπρέπειας, μία μάχη σε
λιβάδια εμποτισμένα με αίμα. Δεν υπήρχε πιο όμορφος Θάνατος στον κόσμο… Ω!
αρκεί μονάχα να μην παραμείνουμε στο σπίτι, φθάνει μόνο να μπορέσουμε να
συμμετέχουμε»
Το βιβλίο του Ernst Jünger για τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο , “Η καταιγίδα από ατσάλι”, είναι αναμφισβήτητα για μένα το καλύτερο πολεμικό βιβλίο που έχω διαβάσει και με επηρέασε βαθιά. Ένα βιβλίο με καλή πίστη, αληθοφάνεια, ειλικρίνεια.
Είναι ίσως το καλύτερο πολεμικό βιβλίο του εικοστού αιώνα. Μια γυμνή αναπαράσταση της σκληρής ζωής στα χαρακώματα και της φρίκης του αίματος, του εξαναγκασμού στον ηρωισμό, της απόγνωσης της ευφυΐας.
Είναι γενικά ένα μυθιστόρημα που είναι περισσότερο εντυπωσιακό παρά συναρπαστικό. Το γνωστό “Κανένα νεώτερο από το Δυτικό μέτωπο” του Remarque ήταν και παραμένει κάτι πολύ καλό, αλλά δεν φτάνει σε περιγραφή την ωμότητα και τον ρεαλισμό αλλά και την φιλοσοφία του πολέμου.
Ίσως γιατί ο συγγραφέας του είναι πολιτικά
ορθός!
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...
-wzor.jpg)
έπεσαν οι μάσκες για το μαύρο μέτωπο ... τελικά ήταν κρυφοκομμούνια και μάλλον πράκτορες της Ρωσίας
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι βλάκας που είσαι ρε φίλε, βασικά ο χειρότερος εφιάλτης σας ήμαστε.
ΔιαγραφήΑπό την εισαγωγή του βιβλίου: Ο Γιούνκερ όπως πολλοί από τους συντηρητικούς επαναστάτες, αναμείχθηκε τόσο με την ριζοσπαστική δεξιά όσο και με την αριστερά, και ενδιαφερόταν τόσο για τις δραστηριότητες των Γερμανών κομμουνιστών και αναρχικών όσο και για τους εθνικιστές. Ήταν ιδιαίτερα κοντά στον Ερνστ Νίκιτς ο οποίος ήταν ο ηγέτης του ρεύματος των εθνικομπολσεβικων. Χαιρέτησε τον Χίτλερ και την άνοδο του κόμματος στην εξουσία χωρίς ενθουσιασμό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόση ιδεολογική γύμνια και πόσος υλισμός υπάρχει στον χώρο αποκαλύφθηκε μέσα σε 81 σχόλια κάτω από μια ανάρτηση του ΜΚ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤσακώνονται επί ημέρες βάζοντας ως μέτρο της αλήθειας μιας ιδέας, τους δείκτες του βιοτικού επιπέδου ανισομερώς ανεπτυγμένων χωρών υπό διάφορα καθεστώτα.
Με αυτό τον γνώμονα η ΛΟΑΤΚΙ woke παγκοσμιοποίηση είναι η απολύτως αληθινή ιδέα, και είναι προορισμένη να νικά εις τους αιώνας των αιώνων, καθώς αυτή τη στιγμή οι χώρες στις οποίες επικρατεί προσφέρουν ανώτερο βιοτικό επίπεδο από αυτές στις οποίες δεν επικρατεί.
Είμαστε τόσο υλιστές ως χώρος τελικά; Γίνεται να είναι το "work, buy, consume, die" η ηθική ενός εθνικιστή; Τέτοια κωστοπουλική σήψη "ξεβλαχέματος" μαζανθρώπων έχουμε υποστεί;
Πού είναι οι παλιοί συναγωνιστές που κατέκριναν τον μαρξισμό για την έλλειψη μεταφυσικής και πνευματικότητάς του; Και από πότε τύποι που θεωρούν τα κομπιουτεράκια των Austrian Economics ως μέτρο ιδεολογικής αληθινότητας, έγιναν δεκτοί στον χώρο;
Κριτική πνευματική μόνο ο Γκέκας έχει μείνει να κάνει.
από την πολύ πνευματική κριτική του ο συγκεκριμένος nordic φωτογραφίζεται με εικονίτσες Παναγίας και Χριστού στους ταλιμπάν του Βορρά ή από την "μεταφυσική πνευματικότητα" του συνεργάζεται με καραγκιόζηδες τύπου Περδικάρη, Κωνσταντίνου και άλλων ;
Διαγραφή10:31 Όταν ο λαός αγαπητέ πεινάει το πνεύμα και η μεταφυσική δεν τρώγονται.
ΑπάντησηΔιαγραφή