Αλληλεγγύη στους Έλληνες Μαθητές: ΕΠΑΛ Σταυρούπολης (Σήκω και Πολέμα)

Τα τείχη έπεσαν ΟΧΙ όμως και οι καρδιές μας: Επέρχεται απάνθρωπη καπιταλιστική νεομαρξιστική μαμμωνική σιωνιστική τεχνολογική παγκόσμια κυβέρνηση (άρθρο του Άρη Αρίωνος)

Ο παλαίμαχος Εθνικοσοσιαλιστής Άρης Αρίων υπήρξε πρώην στέλεχος της «Χρυσής Αυγής» και υπεύθυνος ιδεολογίας για μικρό χρονικό διάστημα, μέλος της συντακτικής ομάδας του αιρετικού περιοδικού «Αντίδοτο», εκδότης δυο σπάνιων βιβλίων τα οποία μπορείτε να κατεβάσετε σε .pdf, σύμβουλος της Ουκρανικής «Τριτοθεσίτικης» ένοπλης πολιτοφυλακής «Azov» προσωπικός φίλος του εθνικού γραμματέα Andriy Biletsky καθώς εδώ και χρόνια υποστηρικτής και αρθρογράφος της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου». 

Είναι αυτός που σε πανελλήνια αποκλειστικότητα δημοσίευσε για πρώτη φορά αδιάσειστα στοιχεία σχετικά με την άνανδρη δολοφονία του Rudolf Hess από τις αγγλικές μυστικές υπηρεσίες στις φυλακές του Spandau, γεγονός που προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση στους κύκλους των Εθνικοσοσιαλιστών. 

Συνέβαλλε όσο κανείς στην έκδοση της «Εθνικοσοσιαλιστικής Επιθεώρησης» (Μάρτιος 2013) και στο ελληνικό παράρτημα του δικτύου Europa Network μέχρι την εποχή που το τελευταίο καταστράφηκε από την Mossad. 

Τον ευχαριστούμε για τον χρόνο και την τιμή.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται δεν είναι αναγκαίο να εκφράζουν το σύνολο της συντακτικής ομάδας.

γράφει ο Άρης Αρίων

Στην περίοδο της λεγόμενης “πανδημίας”, βιώνουμε την απόλυτη παράνοια, όπου τίποτα από ότι γίνεται δεν έχει βάση την λογική ή την επιστήμη, αλλά ότι γίνεται και λέγεται στοχεύει στον εμβολιασμό των ανθρώπινων μαζών παγκοσμίως και στην μετάβαση προς την αχρήματη κοινωνία, κάτι που θα οδηγήσει στην οριστική υποδούλωσή ολόκληρης της ανθρωπότητας.

“Πρέπει να ζήσεις - ζήσε, από συνήθεια που γίνεται από μόνη της - στην υπόθεση ότι κάθε ήχος που κάνεις, κρυφακούγεται από κάποιον, και ακόμα μέσα στο σκοτάδι, κάθε κίνηση σου διερευνάται. ” - George Orwell, 1984

Εμπεριείχε τη δυνατότητα για καταστροφή... Ήταν νωρίς, πρωινό Δευτέρας, στις 15 Δεκεμβρίου, 2020, όταν η Google υπέστη μία τεράστια διακοπή παγκοσμίως στη διάρκεια της οποίας έπαυσαν όλες οι υπηρεσίες της που είναι συνδεδεμένες στο διαδίκτυο, συμπεριλαμβανομένου των Nest, Google Calendar, Gmail, Docs, Hangouts, Maps, Meet και YouTube.

Η διακοπή διήρκεσε μόνον μία ώρα, αλλά αυτή ήταν μία καταπληκτική υπενθύμιση του πόσο εξαρτώμενος έχει γίνει ο κόσμος με τις διαδικτυακά συνδεδεμένες τεχνολογίες όπου κάνουν το καθετί ... από το να ανοίγουν θύρες ή να ανοίγουν την θέρμανση έως του να έχουν πρόσβαση στα αρχεία της εργασίας σου, να αποστέλλουν επιστολές μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και να διενεργούν τηλεφωνικές κλήσεις.

Ένα χρόνο νωρίτερα, μία διακοπή της Google είχε ως αποτέλεσμα οι χρήστες της Nest να αδυνατούν να έχουν πρόσβαση στους Nest θερμοστάτες τους, στις έξυπνες κλειδαριές Nest, καθώς και στις κάμερες Nest. Όπως ανέφερε η Fast Company, “ουσιαστικά αυτό σήμαινε ότι εξαιτίας μιας διακοπής αποθήκευσης στο cloud, ο κόσμος παρεμποδιζόταν στο να εισέλθει στα σπίτια του, χρησιμοποιώντας τον προσωπικό κωδικό πρόσβασής του και στο να καταγράφει τα μωρά του.”

Καλώς ήλθατε στο matrix ... Πάνω από είκοσι έτη μετά την πασίγνωστη κινηματογραφική ταινία προφητικού προγραμματισμού, “The Matrix” (Το Μάτριξ) που μας εισήγαγε σε ένα φουτουριστικό τεχνοκρατικό κόσμο στον οποίο οι άνθρωποι υπάρχουν μέσα σε μία εξομοίωση υπολογιστή, σε μία εικονική (όχι αληθινή) πραγματικότητα τροφοδοτούμενη από αυταρχικές μηχανές - ένα κόσμο όπου η επιλογή ανάμεσα στην ύπαρξη εντός μίας αρνητικά κυριαρχούμενης εικονικής ονειρικής κατάστασης ή στην αντιμετώπιση των σκληρών και δύσκολων πραγματικοτήτων της ζωής καταλήγει σε ένα μπλε χάπι ή σε ένα κόκκινο χάπι. Σήμερα στεκόμαστε στο χείλος ενός γκρεμού τεχνολογικά κυριαρχούμενου matrix, μιας υπό διαμόρφωση μήτρας που θα μας οδηγήσει στην άβυσσο της μόνιμης υποδούλωσής μας.

Βιώνουμε καθημερινά την ενσωμάτωση μας στο matrix, πέφτουμε όλο και περισσότερο κάτω από το ξόρκι των τεχνολογικά κατευθυνόμενων εικονικών κοινοτήτων, της εικονικής πραγματικότητας και του εικονικού διαλόγου που διαχειρίζεται από μηχανές τεχνητής νοημοσύνης οι οποίες ευρίσκονται σε ταχύτατη τροχιά για να αντικαταστήσουν τα ανθρώπινα όντα και τελικά να κυριαρχήσουν σε κάθε πτυχή της ζωής μας.

Η επιστημονική φαντασία, πλέον έχει γίνει πραγματικότητα ... Στην κινηματογραφική ταινία The Matrix, ο προγραμματιστής υπολογιστών Thomas Anderson, γνωστός ως χάκερ Neo, ξυπνά από έναν εικονικό λήθαργο από τον Morpheus, έναν μαχητή της ελευθερίας που επιζητεί να απελευθερώσει την ανθρωπότητα από μία δια βίου κατάσταση λήθαργου που επιβάλλεται από υπέρ-εξελιγμένες μηχανές τεχνητής νοημοσύνης που βασίζονται στην χρήση των ανθρώπων ως μία οργανική πηγή ενέργειας. Με τα μυαλά τους συνδεδεμένα μέσα σε μία τέλεια δομηθείσα εικονική πραγματικότητα, όπου ουδέποτε κάποιοι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι διαβιούν μέσα σε ένα απόλυτα τεχνητό ονειρικό κόσμο.

Στον Neo, εδόθη μία επιλογή: να λάβει το κόκκινο χάπι, να ξυπνήσει και να συμμετάσχει στην αντίσταση ή να λάβει το μπλε χάπι και να παραμείνει αποκοιμισμένος δούλος και να χρησιμοποιείται ως ζωντανός τροφοδότης ενέργειας για τις μηχανές.

Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν το μπλε χάπι ... Τώρα, στην δική μας περίπτωση, το μπλε χάπι, είναι μία ισόβια αυτοκαταδίκη ενός εισιτηρίου άνευ επιστροφής σε ένα ηλεκτρονικό ψηφιακό στρατόπεδο συγκέντρωσης - επικαλυμμένο με καραμέλα και μέλι ώστε να αποκρύψει την λίαν πικρή επίγευση - το οποίο πλασαρίστηκε σε εμάς στο όνομα της επωφελούς σκοπιμότητας και μας παραδόθηκε μέσω της οδού ενός εξαιρετικά γρήγορου διαδικτύου, των σημάτων της κυψελωτής κινητής τηλεφωνίας που δεν πέφτουν ποτέ, των θερμοστατών που διατηρούν τον χώρο μας σε τέλεια θερμοκρασία χωρίς να χρειάζεται καν να κουνήσουμε το δάκτυλό μας και της ποικιλόμορφης τεχνολογίας που δύναται να μεταδίδεται ταυτοχρόνως στις συσκευές τηλεόρασης, στα tablet, στους Η/Υ, στις παιχνιδομηχανές και στα κινητά τηλέφωνα που κατέχουμε.

Ωστόσο, δεν είμαστε απλώς σε κυριαρχία χρήσης έναντι αυτών των τεχνολογιών που αποσκοπούσαν να κάνουν τη ζωή μας ευκολότερη. Οι περισσότεροι εξ ημών - ιδιαιτέρως, οι νεότεροι στην ηλικία - έχουμε υποδουλωθεί από αυτές. Ρίξε μια απλή ματιά γύρω σου. Όπου κι αν γυρίσεις το βλέμμα σου, οι άνθρωποι είναι τόσο πολύ εθισμένοι στις διαδικτυακά συνδεδεμένες συσκευές οθόνης τους -  έξυπνα τηλέφωνα, tablet, ηλεκτρονικούς υπολογιστές, έξυπνες παιχνιδομηχανές, τηλεοράσεις - όπου μπορούν να συνεχίζουν ακατάπαυστα επί ώρες, σαν να ήταν σε μια στιγμή, μέσα σε έναν εικονικό κόσμο όπου η ανθρώπινη αλληλεπίδραση φιλτράρεται διαμέσου της τεχνολογίας.

Αυτό δεν είναι ελευθερία και φυσικά, αυτό δεν είναι καν πρόοδος ... Πρόκειται για τεχνολογική τυραννία και έλεγχο σιδηράς πυγμής που προέρχεται από το πολιτιστικό νεομαρξιστικό κράτος παρακολούθησης, τις πολυεθνικές εταιρείες γίγαντες όπως είναι η Google και το Facebook και τις κατασκοπευτικές κυβερνητικές υπηρεσίες όπως η ελλαδική η οποία επιχειρεί ως παράρτημα της CIA και της MOSSAD.

Έτσι λοιπόν, καταναλώνουμε και χρησιμοποιούμε όλες τις τελευταίες τεχνολογίες σκεπτόμενοι ελάχιστα τις επακόλουθες συνέπειες, οδεύοντας προς έναν κόσμο στον οποίο γινόμαστε υποκείμενα της απόλυτης εξουσίας των διαδικτυακά συνδεδεμένων gadget και εν γένει των ηλεκτρονικών συσκευών, όπου μας γαλουχεί και μας εθίζει για ένα μέλλον στο οποίο η ελευθερία θα είναι κυριολεκτικά μια ψευδαίσθηση.

Ωστόσο, δεν είναι μόνο η ελευθερία που διακυβεύεται. Αυτή καθεαυτή η ανθρωπότητα, βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού. Εάν λόγω των τεχνολογικών καινοτόμων εξελίξεων που τρέχουν στις ΗΠΑ οι Αμερικανοί βρεθούν κάποτε δέσμιοι στους τεχνολογικούς τύραννους, εμείς στην Ελλάδα και όχι μόνον..., θα πρέπει να κατηγορούμε αποκλειστικά και μόνο τους εαυτούς μας που μόνοι μας έχουμε σφυρηλατήσει τις αλυσίδες της δουλείας μας μέσω της δικής μας χαλαρότητας, ανεμελιάς, τεμπελιάς και της απόλυτα άθλιας εξάρτησής μας στα διαδικτυακά συνδεδεμένα gadgets και παιχνιδομηχανές που μας καθιστούν άβουλα καταναλωτικά ζόμπι. Κραυγαλέα τραγικό παράδειγμα, είναι ότι το Πάσχα εξαντλήθηκε στην ελληνική αγορά, εν ριπή οφθαλμού, η νέα έκδοση της δημοφιλούς παιχνιδομηχανής Sony Play Station 5.o (SPS5).

Πράγματι, προσεγγίζουμε ταχύτατα το όραμα του Philip K. Dick για ένα μέλλον όπως αποτυπώνεται στην κινηματογραφική ταινία “Minority Report”. Εκεί, η αστυνομία συλλαμβάνει τους εγκληματίες προτού καν διαπράξουν κάποιο έγκλημα, στους δρόμους κινούνται μόνον αυτοκινούμενα αυτοκίνητα και τα βιομετρικά στοιχεία κάθε ατόμου σαρώνονται συνεχώς, διασταυρώνονται και χρησιμοποιούνται για να εντοπίζεται επακριβώς η κίνησή του, παράλληλα δέχεται εξατομικευμένη στοχευμένη διαφήμιση, ενώ τελεί ανά πάσα στιγμή υπό επισταμένη παρακολούθηση.

Ήδη είμαστε στην αυγή του Διαδικτύου των Πραγμάτων (IoT - Internet of Things), εντός του οποίου τα διαδικτυακά συνδεδεμένα “πράγματα” καταγράφουν και παρακολουθούν το έξυπνο σπίτι σου, την υγεία σου και τις συνήθειες σου προκειμένου να διατηρήσουν τον εφοδιασμό του ντουλαπιού σου, την τροφοδοσία του ψυγείου σου, τα υπάρχοντα σου υπό κανονιστικούς περιορισμούς και εν γένει τη ζωή σου υπό πλήρη έλεγχο και σχετικά χωρίς προβλήματα, έγνοιες και ανησυχίες.

Η βασική λέξη εδώ, ωστόσο, είναι: ο έλεγχος ... Στο όχι πολύ μακρινό μέλλον, “σχεδόν κάθε συσκευή που θα έχουμε - και ακόμα και κάθε προϊόν όπως οι καρέκλες, που φυσιολογικά δεν αναμένεται να δούμε εντός της τεχνολογίας - θα είναι διασυνδεδεμένη και θα συνομιλεί η μία με την άλλη.”

Στα τέλη του 2018, “εκτιμάται ότι υπήρχαν περίπου 22 δισεκατομμύρια διαδικτυακά συνδεδεμένων συσκευών στον κόσμο… Προβλέψεις εκτιμούν ότι έως το 2030 περίπου 50 δισεκατομμύρια συνδεδεμένων διαδικτυακά συσκευές θα χρησιμοποιούνται παγκοσμίως, δημιουργώντας έναν τεράστιο ιστό διασυνδεδεμένων συσκευών που θα καλύπτει τα πάντα από κινητά τηλέφωνα έως συσκευές κουζίνας.” Αυτός ο ιστός, ονομάζεται, “έξυπνο δίκτυο.”.

Καθώς οι τεχνολογίες ενισχύονται αλματωδώς, αυτές οι συσκευές γίνονται όλο και πιο εξελιγμένες, ενώ προοδευτικά διαδίδονται σε ευρύτερες μάζες του κόσμου, καλύπτοντας σχεδόν τα πάντα, από οδοντόβουρτσες, λαμπτήρες, ηλεκτρικά πατίνια έως αυτοκίνητα, από έξυπνους μετρητές έως και ιατρικό εξοπλισμό. Υπολογίζεται ότι κάθε δευτερόλεπτο, συνδέονται πάνω από 130 νέες διαδικτυακές συσκευές.

Αυτή η “διασυνδεδεμένη” βιομηχανία, έχει γίνει ο επόμενος μεγάλος κοινωνικός μετασχηματισμός, συνυφασμένος με μία Βιομηχανική Επανάσταση, μία κομβική στιγμή στην τεχνολογία και στην κουλτούρα. Ήδη η εκπρόσωποι της διεθνούς άρχουσας ελίτ - για παράδειγμα ο Klaus Schwab, πρόεδρος του Διεθνούς Οικονομικού Φόρουμ - την αποκαλούν ως “Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση”, όπως ακριβώς αναφέρεται και στο βιβλίο του George Orwell, “1984”.

Μεταξύ αυτοκινήτων χωρίς οδηγό που κυριολεκτικά στερούνται τιμονιού, δεν διαθέτουν πετάλι επιταχυντή ή φρένου και μεταξύ έξυπνων χαπιών που είναι ενσωματωμένα με νανοτσίπ υπολογιστή, αισθητήρες, κάμερες και ρομπότ, είμαστε έτοιμοι να υπερβούμε τις ιστορίες διάσημων συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας, όπως είναι οι Isaac Asimov, Robert Heinlein, Frank Herbert, Arthur C. Clarke, Ursula K. Le Guin, Aldous Huxley, Douglas Adams, Philip K. Dick, Larry Niven, William Gibson, Poul Anderson, Orson Scott Card, David Brin, Michael Crichton και HG Wells. (Παρεμπιπτόντως, για να ακριβολογούμε δεν υπάρχει αυτοκίνητο χωρίς οδηγό. Κάποιος άλλος άνθρωπος ή κάποιο άλλο πράγμα (Τεχνητή Νοημοσύνη) θα οδηγεί το όχημα, αλλά η ουσία είναι ότι δεν θα είσαι εσύ που θα το οδηγείς.)

Αυτές οι διαδικτυακά διασυνδεδεμένες συσκευές, τις οποίες κάποιοι τις αποκαλούν gadgets, συμπεριλαμβάνουν έξυπνα φώτα που αποθαρρύνουν τους επίδοξους διαρρήκτες κάνοντας το σπίτι σας να μην φαίνεται άδειο και να δείχνει ότι υπάρχει ανθρώπινη παρουσία ..., έξυπνους θερμοστάτες που ρυθμίζουν αυτόματα τη θερμοκρασία του σπιτιού σας με βάση τις δραστηριότητές σας και έξυπνα κουδούνια θύρας που σας επιτρέπουν να δείτε ποιος βρίσκεται μπροστά στην εξώπορτα της οικίας σας χωρίς να χρειάζεται να αφήσετε την άνεση του αναπαυτικού καναπέ σας.

Η μεγάλη ποικιλία οικιακών προϊόντων της Nest και της Google, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της “διασυνδεδεμένης” βιομηχανίας, με τέτοιες τεχνολογικές εργονομικές ευκολίες όπως ένα έξυπνο κλείδωμα που λέει στον θερμοστάτη σου ποιος είναι στο σπίτι, ποια θερμοκρασία προτιμά το συγκεκριμένο πρόσωπο και πότε ουδείς βρίσκεται στο σπίτι σου ..., ένα σύστημα εξυπηρέτησης οικιακού τηλεφώνου που ενεργεί διαδραστικά με τις διασυνδεδεμένες συσκευές σας, “γνωρίζει πότε αναχωρείτε και πότε επιστρέφετε” και σας προειδοποιεί εάν τα παιδιά σας δεν γυρίσουν έγκαιρα πίσω στο σπίτι σας... και ένα έξυπνο σύστημα ύπνου που θα καταγράφει πότε πέσατε για ύπνο, πότε ξυπνήσατε και αντιστοίχως θα διατηρεί τους ήχους και την θερμοκρασία μέσα στο σπίτι σε μία κατάσταση που θα ευνοεί έναν απρόσκοπτο ύπνο.   

Ο στόχος αυτών των διαδικτυακά συνδεδεμένων συσκευών - όπως τα προϊόντα Nest - είναι να κάνουν το σπίτι σου “μια πιο στοχαστική και συνειδητή οικία”. Για παράδειγμα, το αυτοκίνητό σου μπορεί να δίνει σήμα ότι είσαι καθοδόν για το σπίτι σου, ενώ χρωματιστά φώτα μπορούν να αναβοσβήνουν για να τραβήξουν την προσοχή σου εάν οι αισθητήρες της “Nest Protect” εντοπίσουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Η καφετιέρα σου, βασιζόμενη στα δεδομένα που παρέχουν αισθητήρες που καταγράφουν την φυσική σας κατάσταση καθώς και την λειτουργία του ύπνου σου, θα ετοιμάσει για σένα έναν πιο δυνατό καφέ εφόσον είχες έναν πολύ άστατο ύπνο ή γιατί παρέμεινες άυπνος όλη την νύκτα.

Ωστόσο, δοθείσης της ραγδαίας ταχύτητας και πορείας ανάπτυξης αυτών των νέων τεχνολογιών ..., δεν θα περάσει και πάρα πολύ καιρός όπου αυτές οι συσκευές θα αρχίσουν να λειτουργούν απολύτως ανεξάρτητα από τον ανθρώπινο κατασκευαστή τους ..., τούτο θα επιφέρει ένα εντελώς νέο σύνολο σοβαρότατων ανησυχιών και προβλημάτων. Ο ειδικός τεχνολόγος Nicholas Carr, μας προειδοποιεί: “Μόλις επιτρέψετε στα ρομπότ ή στα λογισμικά προγράμματα, να ενεργούν ελεύθερα μέσα στον κόσμο, τότε θα δράσουν χωρίς κανένα ηθικό φραγμό και επιπλέον περίσκεψη που θα απαιτείται σε εξειδικευμένες καταστάσεις όπου πρακτικώς είναι αδύνατον να αποτυπωθούν πλήρως σε μαθηματικά μοντέλα. Αυτό θα γίνει πραγματικότητα στα αυτοκινούμενα αυτοκίνητα, στα αυτο-ιπτάμενα drones και στα πολεμικά ρομπότ στα πεδία των μαχών, όπως ήδη ισχύει σε μικρότερο βαθμό με τις αυτόνομες ηλεκτρικές σκούπες και με τις αυτόματες μηχανές κουρέματος του γκαζόν.”

Επιπλέον, δεν είναι μόνο τα σπίτια μας και οι προσωπικές συσκευές μας που αναδιατάσσονται και επαναπροσδιορίζονται μέσα σε αυτή την εποχή της διασύνδεσης: είναι οι χώροι εργασίας μας, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, το συστήματα υγείας μας, η κυβέρνηση, αυτά καθαυτά τα σώματα μας και οι εσωτερικές μας σκέψεις όπου βρίσκονται σε διασύνδεση μέσα σε μία μήτρα Μάτριξ επί της οποίας δεν έχουμε απολύτως κανέναν πραγματικό έλεγχο. Πολύ περισσότερο, όσοι εθελουσίως έγιναν ζόμπι - διαμέσου της νανοτεχνολογίας των “εμβολίων” κορωνοϊού - όπου οι επικυρίαρχοι πλέον πρακτικά έχουν τη δυνατότητα απλά με το πάτημα ενός κουμπιού να αλλάξουν τα συναισθήματα τους, να τους δημιουργήσουν οποιοδήποτε ψυχοπαθολογικό πρόβλημα, να τους τηλεκατευθύνουν τις πράξεις και τις σκέψεις τους ή ακόμα και να τους αφαιρέσουν την ζωή.

Πράγματι, αναμένεται ότι έως το 2030, όλοι μας θα βιώσουμε Το Διαδίκτυο των Αισθήσεων (IoS - The Internet of Senses), το οποίο θα ενεργοποιείται από την Τεχνητή Νοημοσύνη, Εικονική Πραγματικότητα, Επαυξημένη Πραγματικότητα, 5G / 6G και αλγοριθμική αυτοματοποίηση. Το Διαδίκτυο των Αισθήσεων βασίζεται στη διασυνδεδεμένη τεχνολογία που αλληλεπιδρά με τις αισθήσεις της όρασης, του ήχου, της γεύσης, της οσμής και της αφής μέσω του εγκεφάλου καθώς ο χρήστης βρίσκεται σε διαδραστική επαφή. Συγκεκριμένα, η δημοσιογράφος Susan Fourtane, μας παραθέτει:

“Πολλοί προβλέπουν ότι έως το 2030, οι γραμμές μεταξύ της σκέψης και της πράξης, θα θολώσουν. Το 59% των καταναλωτών πιστεύει ότι θα έχουμε τη δυνατότητα να βλέπουμε οδικές διαδρομές χαρτών σε γυαλιά εικονικής πραγματικότητας , απλά σκεπτόμενοι έναν προορισμό …! Έως το 2030, η τεχνολογία είναι ρυθμισμένη έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στις σκέψεις μας, ακόμα και να τις μοιραζόμαστε με άλλους … Χρησιμοποιώντας τον εγκέφαλο ως μια διεπαφή, μπορεί να σημάνει το τέλος των πληκτρολογίων, των μικροφώνων, των ελεγκτών παιχνιδιών και τελικά την διεπαφή του χρήστη για κάθε ψηφιακή συσκευή. Ο χρήστης χρειάζεται απλά και μόνο να σκεφθεί τις εντολές και οι αντίστοιχες συσκευές αμέσως θα τις πραγματοποιήσουν. Τα έξυπνα τηλέφωνα στο εγγύς μέλλον θα λειτουργούν χωρίς οθόνη επαφής, όπου δεν θα ανταποκρίνονται μόνον στην ανθρώπινη φωνή όπως ήδη συμβαίνει τώρα, αλλά στην ανθρώπινη σκέψη. Με άλλα λόγια, το Διαδίκτυο των Αισθήσεων, θα βασίζεται σε τεχνολογία η οποία δύναται να έχει πρόσβαση και δράση επί των σκέψεών σου.” Επιπροσθέτως, η Fourtane καταγράφει τις τάσεις - που σχετίζονται με το Διαδίκτυο των Αισθήσεων - οι οποίες αναμένεται να γίνουν πραγματικότητα έως το 2030:

1. Οι σκέψεις, αυτομάτως γίνονται δράση με την χρήση του εγκεφάλου ως διεπαφή. Για παράδειγμα, οι χρήστες θα έχουν τη δυνατότητα να βλέπουν έναν οδικό χάρτη φορώντας γυαλιά εικονικής πραγματικότητας, απλά σκεπτόμενοι μία περιοχή ή ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό προορισμό.

2. Οι ήχοι θα γίνουν επέκταση της επινοημένης εικονικής πραγματικότητας, όπου οι χρήστες θα μπορούν να μιμηθούν οποιαδήποτε φωνή τόσο αρκετά ρεαλιστικά, ώστε να ξεγελούν ακόμα και στενά μέλη της οικογένειας.

3. Η πραγματική τροφή θα γίνει δευτερεύουσα σε σχέση με τις κατά φαντασία γεύσεις. Μία ειδική αισθητηριακή συσκευή για το στόμα σου, θα μπορεί ψηφιακά να ενισχύει την αίσθηση της γεύσης σε οτιδήποτε τρώτε (ή πίνετε), έτσι ώστε κάθε φαγητό που δοκιμάζεις ένα φαγητό να έχει ακριβώς την απολαυστική γεύση της δικής σου προτίμησης.

4. Όλες οι μυρωδιές θα γίνουν μια προέκταση αυτής της εικονικής πραγματικότητας, έτσι ώστε εικονικές επισκέψεις σε παραθαλάσσιες περιοχές, δάση ή στην εξοχή, να συμπεριλαμβάνουν την εμπειρία όλων των φυσικών μυρωδιών αυτών των τοπίων.

5. Συνολική αφή, όπου τα έξυπνα τηλέφωνα με οθόνες θα αποδίδουν ρεαλιστικά το σχήμα και την υφή των ψηφιακών εικόνων ακόμα και των κουμπιών που θα πατάμε.

6. Συγχωνευμένη πραγματικότητα, όπου τα παιχνίδια εικονικής πραγματικότητας θα είναι αδύνατον να διακριθούν από την φυσική πραγματικότητα έως το  2030.

Δυστυχώς, στην πορεία μας στο μέλλον, αποτύχαμε ως απερίσκεπτοι ή αφελείς καταναλωτές να εξετάσουμε με τη δέουσα σοβαρότητα, ότι μία εξάρτηση τέτοιας μορφής από την τεχνολογία, νομοτελειακά θα σημάνει το τέλος των ελευθεριών της ανθρωπότητας ... και συνεπώς δεν αντιδράσαμε.

Τα εμφυτεύσιμα τσιπ ή τα νονορομπότ που εμφυτεύονται στο ανθρώπινο σώμα με τα εμβόλια, είναι ένα καλό επίκαιρο παράδειγμα του πόσο απροετοίμαστοι είμαστε, ηθικά, πνευματικά και ποικιλοτρόπως, ώστε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά αυτό που για τους περισσότερους είναι ένα απρόσμενο και εντελώς άγνωστο αχαρτογράφητο πεδίο μάχης. Θα πρέπει ο καθένας από εμάς να αποκτήσει επαναστατική αντίληψη και διάκριση των πραγμάτων, ώστε να επιβιώσει χωρίς να μετατραπεί ασυνείδητα σε δούλο ζώντας μέσα σε ένα εχθρικό τεχνολογικό περιβάλλον, ένα περιβάλλον που είναι αριστοτεχνικά δομημένο για να υποδουλώσει τους πάντες και τα πάντα. Έτσι λοιπόν, η πρόσβαση σε κρίσιμες πληροφορίες, η αλληλοενημέρωση, η επισταμένη ανάλυση και η άμεση διαχείριση και περιφρούρηση του πνεύματος και του σώματός μας, είναι ζωτικής σημασίας. Αυτή θα πρέπει να γίνει στα ακόλουθα πεδία:

1.Η πνευματική θωράκιση μας, θα γίνει μέσω της Ελληνορθόδοξης πίστης, της συμμετοχής μας στα άγια μυστήρια της εκκλησίας, της μελέτης των κειμένων των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας και της διαρκούς προσευχής μας.

2. Η ψυχική μας θωράκιση, θα γίνει πάλι μέσω των προαναφερθέντων και επιπλέον μέσω της μελέτης βίων των Αγίων οσιομαρτύρων της Ορθοδοξίας και των Ηρώων της προαιώνιας ιστορίας μας από την αρχαία Ελλάδα έως σήμερα.

3. Η θωράκιση μας στο γνωσιολογικό πεδίο, θα γίνει μέσω όλων των προαναφερθέντων και μέσω της μελέτης κάθε βιβλίου και κειμένου που θα εμπλουτίσει τις γνώσεις μας στις τρέχουσες εξελίξεις και γενικώς στην συγκρότηση της σκέψης και δράσης μας. Η έγκυρη και έγκαιρη αλληλοενημέρωση είναι ζωτικής σημασίας.

4. Η θωράκιση μας στο φυσικό-σωματικό επίπεδο, θα γίνει μέσω της γνώσης, της σωματικής άσκησης και της χρήσης φυσικών βοτάνων, συνταγών και φυσικών χημικών στοιχείων για την ίαση και ενίσχυση της ευεξίας του οργανισμού μας. Για παράδειγμα, οι παγκοσμιοποιητές ήδη ετοιμάζονται να προωθήσουν στην αγορά τα έξυπνα χάπια τα οποία εμπεριέχουν νανοτεχνολογία που θα οδηγεί στον απόλυτο έλεγχο του ανθρώπινου εγκεφάλου / συνειδήσεων. Συνεπώς, θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και να γνωρίζουμε για παράδειγμα το πως να αντιμετωπίσουμε πρακτικά έναν πονοκέφαλο με τα δικά μας φυσικά φάρμακα.

5. Θωράκιση οικιών από την ακτινοβολία 5G και από κάθε επίδοξο εισβολέα, αποθήκευση πόσιμου νερού και βασικών τροφίμων σε μορφή που δεν αλλοιώνονται εκτός ψυγείου, προετοιμασία για αυτοάμυνα, διαβίωση άνευ ηλεκτρικού ρεύματος και κεντρικής ύδρευσης, διαφυγή εκτός πόλης, επιβίωση και εν τέλει ολοκληρωτικός πόλεμος εναντίον του δαιμονικού απάνθρωπου Συστήματος με κάθε μέσον. Σε αυτό το πεδίο για να είμαστε αποτελεσματικοί θα πρέπει να οργανωθούμε ομάδες και κοινότητες. Δεν θα αναφερθώ περαιτέρω για ευνόητους λόγους.

Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να αφήσουμε να μας μεταλλάξουν το ανθρώπινο DNA μας, να χειραγωγήσουν το σώμα μας εκ των έσω ή να μας μετατρέψουν σε ζόμπι ελέγχοντας απόλυτα τον εγκέφαλό μας. Ασφαλώς, η τεχνολογία μπορεί να σώσει εκατομμύρια ζωές, όμως η παγκόσμια σιωνιστική σατανική κυρίαρχη ελίτ που διαχειρίζεται τις κεντρικές τράπεζες, τις διεθνείς τράπεζες, τις πολυεθνικές εταιρείες τροφίμων, φαρμάκων, ενέργειας, διαμετακομιστικού εμπορίου, συγκοινωνιών, τεχνολογίας, ΜΜΕ, Χόλλυγουντ, τις στρατιωτικές βιομηχανίες κλπ., χρησιμοποιεί την τεχνολογία αποκλειστικά με σκοπό το οικονομικό κέρδος, τη δύναμη της εξουσίας, την δραματική και ραγδαία μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού (ιδιαιτέρως του λευκού πληθυσμού) και τελικά την απόλυτη υποδούλωση του ανθρώπινου είδους υπό μία απάνθρωπη σατανική σιωνιστική καπιταλονεομαρξιστική Παγκόσμια Κυβέρνηση.

Αφού λοιπόν στις μέρες μας καταπατήθηκαν ωμά τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα με πρόσχημα μια ανύπαρκτη πανδημία κορονοϊού - τόσο στην Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Κάποιο δημοσιογράφοι, άρχισαν να εγείρονται κάποια εύλογα ερωτήματα, όπως, τι είδους προειδοποιήσεις θα πρέπει να λαμβάνουν όσοι σκοπεύουν να δεχθούν εμφυτεύσεις μικροτσίπ για τους κινδύνους δόλιας διαχείρισης αυτών των τσιπ ... όσον αφορά την συνεχή παρακολούθησή τους ή την υγεία τους ή τον ενδεχόμενο έλεγχο του νου τους; Πως θα διασφαλιστεί ότι η τεχνολογία δεν θα χρησιμοποιηθεί προκειμένου να αναγκάσει ασθενείς να λάβουν φάρμακα που πραγματικά δεν επιθυμούν να πάρουν;

Πρέπει οι αρχές ασφαλείας, να έχουν πρόσβαση σε προσωπικά ευαίσθητα δεδομένα των πολιτών, πέραν του ποινικού μητρώου τους; Οι μοχθηροί πολιτιστικοί μαρξιστές και οι φιλελεύθεροι, θέλουν με κάθε μέσον να καταργήσουν κάθε έννοια της αξίας του ανθρώπου και να καταστρέψουν κάθε έκφανση της ελευθερίας. Ήδη τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα τελούν είδος προς εξαφάνιση για τους αυτόχθονες Ευρωπαϊκούς λαούς, αλλά είναι ισχυρά όταν αφορούν αλλόφυλους λαθρομετανάστες ... Θα καταργηθεί ο όρκος του Ιπποκράτη, ο ιατρικός κώδικας δεοντολογίας, ο περίφημος Κώδικας της Νυρεμβέργης και το άρθρο 2 του Συντάγματος της Ελλάδος που κατοχυρώνει την αξία του ανθρώπου ..., και εφεξής το κράτος θα έχει νομικά τη δυνατότητα δια του εκφοβισμού, του εκβιασμού ή της ωμής βίας, να προβαίνει σε ανεπιθύμητες πειραματικές και λίαν επικίνδυνες υγειονομικές παρεμβάσεις στο ίδιο μας το σώμα;

Εάν κάποιοι σοκαρίστηκαν από τις αποκαλύψεις του Edward Snowden ότι πράκτορες της NSA και της CIA χρησιμοποιούσαν - και φυσικά, ουδέποτε έπαψαν - υψηλή τεχνολογία παρακολούθησης για να κατασκοπεύουν τις τηλεφωνικές συνομιλίες, τα ηλεκτρονικά μηνύματα, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και γενικά κάθε συσκευή επικοινωνίας ..., τότε μπορείς να φαντασθείς μια εγκληματική κυβέρνηση ή ασυνείδητοι πράκτορες των αρχών ασφαλείας, τι θα μπορούσαν να κάνουν έχοντας πρόσβαση στο διαδικτυακά συνδεδεμένο αυτοκίνητό σου, στην οικία σου, στα φάρμακά σου ή ακόμα και σε ένα μηχάνημα εντατικής που θα είναι διαδικτυακά συνδεδεμένο με τεχνολογία 5G ή στο εγγύς μέλλον με 6G; Φαντασθείτε, τι θα μπορούσε να κάνει μια κρατική “επιχειρησιακή” ομάδα όταν θα έχει δυνατότητα πρόσβασης να καταγράφει και να ελέγχει το διαδικτυακά συνδεδεμένο σπίτι σου ..., κλειδώνοντάς σε μέσα, κλείνοντας τα φώτα σου, ενεργοποιώντας τους συναγερμούς σου, κλπ.

Η θεσμοθέτηση της όποιας προστατευτικής νομοθεσίας δεν πρόκειται να αποτρέψει τις αυθαιρεσίες ατόμων, υπηρεσιών και κυβερνήσεων σε βάρος των πολιτών. Ήδη, παρακολουθούμε τον αφανισμό όλων των ελευθεριών με πρόσχημα την “πανδημία” κορωνοϊού.

Στην πραγματικότητα, αν και η αξιοπιστία των κυβερνήσεων έχει τρωθεί σοβαρά, ο περισσότερος κόσμος αδιαφορεί αν το κράτος τον εντοπίζει σε πραγματικό χρόνο μέσω του τηλεφώνου του ή των συσκευών GPS του, αφού τον εξυπηρετούν στο να επικοινωνεί άμεσα και στο να μεταβαίνει πιο γρήγορα στον προορισμό του. Επίσης, ο κόσμος αδιαφορεί αν οι μυστικές υπηρεσίες καταγράφουν τις τηλεφωνικές συνομιλίες ή αν καταγράφουν το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του για όσο χρόνο μπορεί να κάνει τηλεφωνικές κλήσεις και να λαμβάνει τα emails του. Παρομοίως, ο κόσμος αδιαφορεί αν η κυβέρνηση καταγράφει τις δραστηριότητες μέσα στο σπίτι του από τις διαδικτυακά συνδεδεμένες συσκευές του, εφόσον αυτές οι συσκευές διευκολύνουν την καθημερινότητα της ζωής του.

Το κλειδί της υπόθεσης, είναι ο απόλυτος έλεγχος ... Ο πόλεμος εναντίον των λαών, που ουσιαστικά ήδη έχει αρχίσει, αποσκοπεί στον ολοκληρωτικό έλεγχο κάθε πλευράς της ζωής μας - συμπεριλαμβανομένου αυτής καθεαυτής της σκέψης μας, έως ότου άπαντες μετατραπούν σε άβουλα ζόμπι μιας παγκόσμιας απάνθρωπης σατανικής σιωνιστικής καπιταλιστικής νεομαρξιστικής κυβέρνησης.

Ο George Orwell, το είχε κατανοήσει ... Το αριστούργημα του Orwell, 1984, απεικονίζει μία παγκόσμια δυστοπική κοινωνία απόλυτου ελέγχου στην οποία οι άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν σκέψεις που με οποιονδήποτε τρόπο είναι διαφορετικές ή διαφωνούν με τις εκάστοτε επίσημες θέσεις του εταιρικού κράτους / κόμματος. Δεν υπάρχει προσωπική ελευθερία και η προηγμένη τεχνολογία έχει γίνει η κινητήρια δύναμη πίσω από μια κοινωνία που τελεί υπό συνεχή παρακολούθηση. Ρουφιάνοι και κάμερες, βρίσκονται παντού. Όλοι οι άνθρωποι υπόκεινται στην “Αστυνομία Σκέψης”, η οποία αντιμετωπίζει οποιονδήποτε, διενεργώντας λεπτομερή ένοχο για Εγκλήματα Σκέψης. Η κυβέρνηση ή το “Κόμμα”, καθοδηγείται από τον “Μεγάλο Αδελφό”, ο οποίος εμφανίζεται παντού στις αφίσες με τις λέξεις: “Ο Μεγάλος Αδελφός σε παρακολουθεί.” Μην παραπλανάσθε, το Διαδίκτυο των Πραγμάτων μαζί με  το Διαδίκτυο των Αισθήσεων, τουτέστιν το κρατική “έξυπνο δίκτυο” είναι ο ορισμός του Μεγάλου Αδελφού. Η παγκόσμια Συναγωγή του Σατανά, μέλη της οποίας είναι η παγκόσμια ελίτ, έχει αρχίσει έναν θανάσιμο πόλεμο εναντίον της ανθρωπότητας και ιδιαιτέρως του Λευκού πληθυσμού χρησιμοποιώντας τρομοπροπαγάνδα και εξωτική τεχνολογία. Μην πέσεις θύμα της μαζικής επιστημονικής προπαγάνδας και κοινωνικής μηχανικής του συστήματος, ανέπτυξε την προσωπική κριτική σου σκέψη, το φυσικό ένστικτο επιβίωσης και μην σταματήσεις να προσεύχεσαι και να αγωνίζεσαι.

Μην παραδοθείς στο επερχόμενο ψηφιακό χρήμα, οργάνωσε εναλλακτικούς τρόπους συναλλαγής μέσα από αυτο-οργανωμένες κοινότητες. Τούτος ο απάνθρωπος πόλεμος, θα συνεχιστεί όχι μόνο μέσω ασθενειών, φαρμάκων και εμβολίων, αλλά και μέσω λιμοκτονίας, φοβερών σεισμών, πυρκαγιών, υψηλών και χαμηλών θερμοκρασιών, πλημμυρών, ξηρασιών, καταιγίδων, κυκλώνων, στημένες κυβερνοεπιθέσεις, στημένες επιθέσεις που θα αποδοθούν δήθεν σε τρομοκράτες ή εξωγήινους κλπ. Προετοιμασθείτε για την επερχόμενη στημένη παγκόσμια οικονομική κατάρρευση και πείνα. Για την στημένη αναρχία, τις μαζικές θηριωδίες , δολοφονίες και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης / στρατόπεδα θανάτου. Η μοχθηρή γενοκτονία και μετάλλαξη του ανθρώπινου είδους άρχισε... και γίνεται μαζικά μέσω των εμβολιασμών κορονοϊού. Μην πτοηθείς από τους διωγμούς, τα βασανιστήρια ή από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης (σύγχρονα γκούλαγκ), αγωνίσου για να παρμείνεις ΕΛΛΗΝΑΣ και ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ, ΑΝΘΡΩΠΟΣ (όχι μετάνθρωπος) και ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.

Δεν είναι μόνον ο διαρκής πόλεμος του ανθελληνικού κατοχικού κράτους εναντίον μας, αλλά και η αυξανόμενη εχθρότητα της εκφυλισμένης κοινωνίας εναντίον μας, γιατί, όπως έγραψε σοφά ο George Orwell στο 1984, “Όσο πιο πολύ μια κοινωνία απομακρύνεται από την αλήθεια, τόσο περισσότερο θα μισεί εκείνους που την λένε.” Εδώ, θα πρέπει να επιδείξουμε ψυχραιμία και να μην πέσουμε θύματα στην σιωνιστική παγίδα του διχασμού και του μίσους με τους παραπλανηθέντες συμπατριώτες μας.

Μείνε ΑΝΕΜΒΟΛΙΑΣΤΟΣ, εμπρός μας πεδίον δόξης λαμπρόν για νέους Ήρωες και νεομάρτυρες της Ορθοδοξίας και της πατρίδας μας.

Περαστικά σας σύντροφοι.

Κάποτε «Κόκκινος» και «Ερυθροφρουρός» σήμερα «Αυτόνομος» και «Φαιός»: Από τον Λένιν & τον Στάλιν … στην Τρίτη Θέση! (του Χρήστου Χρανιώτη)

 

Τον Φεβρουάριο του 1924, ο Γκαίμπελς, μετά από πρόσκληση του φίλου του Φριτς Πραγκ, εμφανίστηκε στο μέγαρο Σούτσενχαουζ της γενέτειρας του, όπου μιλούσαν εκπρόσωποι του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος [D.K.P.]. Φορώντας ένα φτηνό, μάλλινο παλτό πήρε το λόγο και υπέβαλλε ερωτήσεις στους ομιλητές. Ένας κομμουνιστής επιτέθηκε στον Γκαίμπελς, φωνάζοντας: «Εκμεταλλευτή της εργατικής τάξεως, καπιταλιστή!». Ο Γκαίμπελς απευθύνθηκε στον «εκπρόσωπο της εργατικής τάξης» και είπε:«Θα παρακαλούσα τον κύριο που με αποκάλεσε δίχως ντροπή εκμεταλλευτή και καπιταλιστή, να έλθει στην έδρα και να αδειάσει το πορτοφόλι του. Τότε θα δούμε ποιος από τους δύο μας έχει τα περισσότερα χρήματα». Ολοκληρώνοντας την παρέμβαση του ο Γκαίμπελς έβγαλε από την τσέπη το πορτοφόλι του και άδειασε τα λιγοστά κέρματα που περιείχε, στην έδρα. 

του Χρήστου Χρανιώτη

Η εξάλειψη της «εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο» αποτέλεσε αναμφίβολα τη φράση που με σημάδεψε στα εφηβικά χρόνια και με έφερε από τα 16 στις τάξεις της ΚΝΕ αρχικά και της «Πανσπουδαστικής» αργότερα. Παράλληλα με την ένταξη στη δράση, άρχισε και η εξοικείωσή μου με τους όρους του Μαρξισμού/Λενινισμού. Ήμουν από κείνους που ήθελαν να τον κατανοήσουν σε βάθος, να πάρουν απαντήσεις, να μελετήσουν τον υπαρκτό Σοσιαλισμό. Είχα την τύχη να ζήσω τα τελευταία χρόνια της ΕΣΣΔ και να την επισκεφτώ, πριν ακόμα φανούν τα σημάδια της κατάρρευσης.

Η μελέτη του Μαρξισμού (που ως πολιτικό σύστημα δεν ήταν έργο του Μαρξ αλλά του Λένιν) και η σύγκριση με την πραγματικότητα ήταν πολύ χρήσιμη. Ήταν μία εποχή που η αντικαπιταλιστική επανάσταση μας φαινόταν ρεαλιστικός στόχος και μπήκαμε με πολύ ορμή για να διαμορφώσουμε τις «υποκειμενικές προϋποθέσεις» της. Με κάθε «αγωνιστική κινητοποίηση» πιστεύαμε ότι φέρνουμε αυτό το στόχο πιο κοντά. Οι Κνίτες τότε, τρέχαμε δεξιά κι αριστερά, οπουδήποτε μας έστελνε το κόμμα για να στηρίξουμε «αγώνες» για μονιμοποίηση των εποχιακών στο δημόσιο, για να συμπαρασταθούμε στα αιτήματα για αύξηση του μεροκάματου 0,3% κάποιων άλλων, για φεστιβάλ και πορείες ειρήνης, όπου τέλος πάντων το κόμμα μας έλεγε ότι είναι καθήκον μας να παραβρεθούμε. Η αλήθεια είναι ότι όταν σηκωνόμασταν αξημέρωτα να πάμε να στηρίξουμε τον αγώνα της εργατικής τάξης, δεν ήμασταν σίγουροι ότι προσφέρουμε κάτι ουσιαστικό, αλλά για το κόμμα ήταν σημαντικό γιατί μέσα από αυτή τη διαδικασία έδειχνε ότι στηρίζει τους εργαζόμενους και περιχαράκωνε το κοινό της επιρροής του.

Έζησα τέσσερα χρόνια επαναστατικής γυμναστικής και αυτό ήταν όλο όσο καταφέραμε. Ταυτόχρονα κάθε φορά που σε κάποια «αγωνιστική κινητοποίηση» τα πράγματα εκτρέπονταν από τον έλεγχο του κόμματος, κάθε φορά που πραγματικά πήγαιναν να ανάψουν τα αίματα, μπαίναμε μπροστά για να καταστείλουμε τη δράση «αναρχοαυτόνομων» ή «εθνικιστικών» ομάδων προκειμένου να μην γίνει «προβοκάτσια» σε βάρος του «εργατικού κινήματος».

Το χειρότερο όμως ήταν ότι ενώ εμείς υποτίθεται συμπαραστεκόμασταν στον αγώνα της εργατικής τάξης, η εργατική τάξη εξαφανιζόταν. Τα εργοστάσια έκλειναν το ένα πίσω από το άλλο, η ανεργία εκτινασσόταν, εμείς παίζαμε κλέφτες κι αστυνόμους, αλλά οι πρώην εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις που έκλειναν έπρεπε κάπου να δουλέψουν κι αντί να συστρατευθούν μαζί μας γέμιζαν τις πασοκικές κλαδικές. Το κόμμα δεν επιδίωκε την εξουσία και την διαχείριση των μονάδων μαζικής παραγωγής, απλά προκαλούσε το ξεπάστρεμα τους. Ο στόχος μας δεν ήταν σε καμία περίπτωση ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας , αλλά το βόλεμα των εργαζομένων και η εύνοια τους, η εκλογική τους στήριξη. Το αντάλλαγμά που εισέπραττε το κόμμα ήταν η διαιώνιση της εκπροσώπησής του στο αστικοδημοκρατικό κοινοβούλιο στο οποίο εισήλθε αμέσως μετά την νομιμοποίηση από τον Καραμανλή. Δυναμιτίζοντας την παραγωγική οικονομία, πρακτικά άνοιγε το δρόμο για την εισβολή και εξάρτηση από το ξένο κεφάλαιο που απολάμβανε την απαλλαγή από τους ντόπιους ανταγωνιστές του και εξαγόραζε το ένα μετά το άλλο κάθε περιουσιακό στοιχείο της Πατρίδας και του Έθνους. Την ώρα που εμείς κάναμε «πάρτυ» σε πολυκαταστήματα, κλείναμε εργοστάσια, ξεχερσώναμε χωράφια κάποιοι άνοιγαν σαμπάνιες ξέροντας ότι δουλεύουμε για κείνους. Εμείς (οι Κνίτες) πιστεύαμε ότι φέρνουμε πιο κοντά την Επανάσταση, ενώ στην πραγματικότητα ωθούσαμε την εργατική τάξη στην εξαφάνιση της ή στην υποτέλεια. Παράλληλα, τα χρόνια αυτά είχε αρχίσει να με απασχολεί πολύ η αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας για όσα εμείς υποστηρίζαμε αλλά και όσα μας καταλόγιζαν για τα χρόνια από την ίδρυση του κόμματος μέχρι τα χρόνια του ΔΣΕ.

Ήρθα πολύ γρήγορα αντιμέτωπος με τα εγκλήματα της ηγεσίας του κόμματος τόσο στη διάρκεια της Μικρασιατικής εκστρατείας, όσο και στα χρόνια της αντίστασης και του δεύτερου αντάρτικου. Στην αρχή αιφνιδιάστηκα, στη συνέχεια απόρησα, τελικά έπρεπε να τα αντιμετωπίσω. Κατανοώντας σιγά σιγά την πολιτική της Διεθνούς τα χρόνια εκείνα, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι σε κάθε περίπτωση που υποτίθεται ότι οι Έλληνες Κομμουνιστές έπρεπε να δείξουν την πίστη τους στο Διεθνισμό, στην πραγματικότητα τους ζητούσαν να αποδεχτούν τον πανσλαβισμό του Ιγνάτιεφ του 19^ου αιώνα, ντυμένο στα κόκκινα και κρατώντας σφυροδρέπανο. Η μόνη διαφορά ήταν ότι η Τρίτη Ρώμη είχε αλλάξει όνομα και τώρα λεγόταν «πατρίδα των λαών». Ήταν όμως ακριβώς η ίδια πολιτική γραμμένη σε άλλο αλφάβητο. Σε κάθε περίπτωση, η πολιτική που ο Έλληνας επαναστάτης ήταν υποχρεωμένος να ενστερνιστεί, ήταν ο ακρωτηριασμός της Ελλάδας και η πλήρης αποδοχή του ιστορικού αφηγήματος του Πανσλαβισμού που δεν είχε καμία σχέση ούτε με την ρημάδα την «πάλη των τάξεων», αλλά ούτε και την απελευθέρωση της κοινωνίας από την οικονομική καταπίεση.

Δεν ήταν διεθνισμός αυτό, ήταν υποταγή στα Εθνικά αφηγήματα των Βαλκάνιων γειτόνων. Δεν προερχόμουν από αριστερή οικογένεια και δεν είχα μεγαλώσει με ιστορίες από τα χρόνια της ήττας και των «διωγμών», όπως οι περισσότεροι από τους συντρόφους μου. Παρατηρούσα με απορία την σχεδόν αντανακλαστική περιφρόνηση τους για οτιδήποτε αφορούσε την ταυτότητα μας ως Έλληνες. Οτιδήποτε. Η ανάγκη τους για έναν καταγωγιακό αυτοπροσδιορισμό εξαντλούνταν στο επίπεδο του τοπικισμού. Η αιτία για όλα αυτά ήταν από τη μια μεριά το ηλίθιο μεταπολεμικό αστικό καθεστώς που ταύτισε την «εθνικοφροσύνη» με τον φιλοαμερικανισμό και την πίστη στην Πατρίδα με την πίστη στο ΝΑΤΟ. Και από την άλλη το ψεύτικο αφήγημα της ταλαιπωρημένης και διωκόμενης αριστεράς, που εμφάνιζε ξεκάθαρα και έντονα θρησκευτικά στοιχεία. Οι διωκόμενοι σε νέες κατακόμβες. Όλα αυτά δημιουργούσαν ένα ψυχολογικό μπλοκάρισμα, μία διαρκή αντίφαση ανάμεσα στο πολιτικό όραμα και στην έννοια της Εθνικής συνείδησης. Και μέσα σε όλα αυτά ήρθε και η συγκυβέρνηση του '89. Μας βρήκε ήδη βαριά προβληματισμένους από το ανούσιο ξόδεμα της νεανικής μας διάθεσης και το πρόσχημα του νεφελώδους αιτήματος για «κάθαρση» και της συνεργασίας του κόμματος με το πιο βρώμικο κομμάτι της καπιταλιστικής ελίτ της κοινωνίας, ήταν η χαριστική βολή.

Για μένα και πολλούς ακόμη αποτέλεσε ένα σοκ. Αφενός γιατί δίναμε ένα άλλοθι αγνότητας σε μία βρωμερή μερίδα της πολιτικής τάξης. Αφετέρου και κυρίως, διότι αποδεχτήκαμε ότι μπορεί να υπάρξει κάθαρση μέσα στα πλαίσια ενός καθεστώτος που έζεχνε από άκρη σε άκρη, συνεργαζόμενοι με μερικούς από τους πλέον διεφθαρμένους εκπροσώπους του. Το κόμμα είχε γίνει μία κολυμπήθρα που ξέπλενε αμαρτίες, είχε αποδεχτεί το ρόλο του σαν πλουραλιστικό άλλοθι σε έναν κόσμο που στραγγάλιζε την Πατρίδα. Αντί να σπρώξουμε την ανάγκη για μία άλλη κοινωνία στα άκρα, πετάγαμε σωσίβιο στον εχθρό μας. Το κόμμα είχε πια υποχρεώσεις, είχε ένα μέγαρο να συντηρήσει κι επιχειρήσεις μπόλικες. Είχε ενσωματώσει τον ρόλο του μηχανισμού εκτόνωσης κρίσεων του συστήματος και η περαιτέρω παραμονή μου εκεί ήταν άσκοπη και αντίθετη σε ότι καλό είχα πιστέψει. Η ιστορία στα χρόνια που ακολούθησαν με επιβεβαίωσε πέρα για πέρα. Και σήμερα ακόμα, μέσα σε ένα κυκεώνα διαφθοράς και διάλυσης του κοινωνικού ιστού από πολλές και διαφορετικές πλευρές, το κόμμα εξακολουθεί να παίζει τον ίδιο ρόλο περιμένοντας υπομονετικά να πολιτογραφηθούν μερικές χιλιάδες Πακιστανοί (ταξικά αδέρφια) για να αντλήσει από μία νέα δεξαμενή τα απαραίτητα ψηφαλάκια για την ύπαρξη του. Στην πόρτα της εξόδου, ήμουν βαρύτατα προβληματισμένος. Και τώρα τι; Ήταν δεδομένο ότι το αστικοδημοκρατικό καθεστώς δεν είχε καμία απάντηση στα ερωτήματά μου. Το αίτημα της Επανάστασης ενάντια στο υλικοθηρικό κόσμο της παρακμιακής Δύσης δεν είχε σβήσει. Ξεκίνησα να πειραματίζομαι, με τους Αναρχικούς συγγραφείς της νιότης του αντικαπιταλισμού. Μάχνο, Κροπότκιν, Κρονστάνδη. Ντουρούτι. Ισπανικός εμφύλιος. Και ξαφνικά. Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα. 

Η «γνωριμία» μου με αυτόν τον ήρωα και πρωτοπόρο στην αναζήτηση του Ισπανικού Σοσιαλισμού, αποτέλεσε ένα σημείο καμπής. Εδώ θα κάνω μία παύση για να τονίσω ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν είχα έρθει ποτέ σε επαφή με καμία Εθνικιστική ομάδα. Η προσωπική μου πορεία ήταν αυτόνομη και αυτόβουλη. Δεν επηρεάστηκα ποτέ από κανέναν, διότι πολύ απλά δεν επικοινώνησα ποτέ με κανέναν που να ανήκε κατά κάποιον τρόπο στο χώρο της Εθνικιστικής σκέψης. Ακολούθησε μία διαδρομή 12 περίπου χρόνων μέσα από προβληματισμούς και αναγνώσεις. Το δυσκολότερο ήταν να συνειδητοποιήσω ότι η αναζήτηση για μία Σοσιαλιστική κοινωνία δεν περνούσε αναγκαστικά μέσα από τη Μαρξιστική μεθοδολογία, και μέσα από την μαρξιστική ανάγνωση της ιστορίας που νοείται ως πέρασμα από μία κατάσταση σε μία άλλη, νομοτελειακά, και με καύσιμο την «πάλη των τάξεων». Και ήταν λυτρωτική η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα ότι ο αντικαπιταλισμός δεν ήταν η αμφισβήτηση μιας οικονομικής, υλιστικής θεωρίας με σκοπό της αντικατάστασή της από μία άλλη υλιστική θεωρία.

Ο αντικαπιταλισμός που αναδυόταν μέσα από τα νέα μου αναγνώσματα, (Ιούλιος Έβολα, Όσβαλντ Σπένγκλερ, Ιωάννης Συκουτρής, Σίτσα Καραϊσκάκη) ήταν ένας πόλεμος ιδεών ανάμεσα στη σήψη της ύλης και το Φως της Αρετής. Άρχισα να βλέπω τον Παλαμά μέσα από τα μάτια του Πλάτωνα. Και κυρίως άρχισα να κατανοώ την Σπάρτη, όχι μέσα από το πρίσμα του «ελληναράδικου» αυτισμού και της προγονοπληξίας, αλλά σαν ολοκληρωμένη πρόταση βιοθεωρίας. Ανακάλυπτα με έκπληξη ότι όσα πίστευα για ένα ιδεολογικό χώρο που ταύτιζα με την «μπατσολαγνεία» και την κενότητα της αστικής ακροδεξιάς δεν είχαν καμία σχέση με τον πυρήνα της σκέψης των θεωρητικών της «Τρίτης Θέσης» και τις βασικές κατευθύνσεις της στους αγώνες του 20^ου αιώνα. Εξοικειώθηκα προοδευτικά με τις αρχές μιας άλλης πολιτικής θεωρίας για την οποία δεν είχα ιδέα. Ανακάλυψα την πνευματικότητα και την ποίηση της. Γνώρισα προσωπικότητες διανοητών απίστευτου βεληνεκούς. Κατανόησα την πραγματική σύνδεση ανάμεσα στα μοντέρνα οράματα με το μεγαλείο της κλασικής Ελλάδας. Ο ορισμός του Συκουτρή για τον άνθρωπο που δίνει αξία στην πίστη του μέσω του Ήθους του, τα Κάντος του Έζρα Πάουντ, ο οργισμένος εκδικητής του Παλαμά.

Τότε άρχισε να επιτυγχάνεται η οργανική όσμωση ανάμεσα στην Ελληνικότητα μου και την επιθυμία μου για μια κοινωνία δίκαιη και δημιουργική. Άρχισα σιγά σιγά να επανέρχομαι σε μία ισορροπία ανάμεσα στην ψυχή μου και τα όνειρά μου. Δε χρειαζόταν πλέον να πείσω τον εαυτό μου ότι πρέπει να γίνω κάποιος άλλος για να έχω δικαίωμα να ονειρεύομαι έναν καλύτερο κόσμο. Άρχισε η Ελληνικότητά μου να γίνεται συμπληρωματική του ονείρου και όχι εχθρός του. Άρχισα να κατανοώ ότι ο δρόμος για τον Σοσιαλισμό δεν μπορούσε να ανοίξει από την εργατική τάξη, αλλά από το συμπαρατασσόμενο Έθνος. Ότι η συγκολλητική δύναμη που θα μας κρατήσει ενωμένους απέναντι στο καπιταλιστικό τέρας δεν είναι η ταξική μας θέση που έτσι κι αλλιώς δεν είναι δεδομένη μέσα στην κοινωνική κινητικότητα. Το ταξικό στίγμα που προσδιορίζει έναν άνθρωπο μία στιγμή, μπορεί να αλλάξει άρδην στο μέλλον, όλα αυτά είναι ανθρώπινα επινοήματα, δεν είναι κάτι σταθερό, δεν έχουν ιδεολογικό περιεχόμενο, είναι μία θέση ιδωμένη μέσα από την υλική κατάσταση μιας στιγμής της ζωής. Άρχισα να κατανοώ την Παράδοση ως κομμάτι της κληρονομιάς μου, που δεν ήταν μία «λαϊκή κουλτούρα». Δεν ήταν απλά χοροί και τραγούδια της τοπικής κοινότητας, ήταν η κιβωτός μέσα από την οποία μεταφερόταν από γενιά σε γενιά κωδικοποιημένη και συμπυκνωμένη η ποιητική ψυχή του λαού μας. Αυτά που μένουν σταθερά και θα μας δέσουν τον έναν δίπλα στον άλλον, ο σταθερός πύρος της ανθρωπότητας, είναι η Φύση, η Φυλή και το Έθνος, είναι η γλώσσα που θα μιλήσουμε στο διπλανό μας, τα τραγούδια που θα τραγουδήσουμε, τα λάβαρα που θα κυματίσουν στον αέρα και θα μας φέρουν δάκρυα στα μάτια.

Είναι πράγματα που δεν μπορούν, δεν είναι δυνατόν να αποτιμηθούν με χρήματα ή με οτιδήποτε άλλο μπορεί να εφεύρει η κοινωνική μηχανική και η υλιστική οικονομία. Είναι ανείπωτα και δεν είναι ορατά στο ύψος του ανθρώπου. Για να τα δούμε θα πρέπει να σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά. Και τα καλωσορίζουμε προτάσσοντας την δεξιά. Γι' αυτά αξίζει να πολεμήσουμε και να μεγαλώσουμε παιδιά. Σε μια πατρίδα νέα από κάθε άποψη αλλά και ταυτόχρονα παλιά όσο κι ο κόσμος.

Υστερόγραφο:

Έχω στεναχωρηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια.

Για τις χιλιάδες αυτοκτονίες Ελλήνων στα χρόνια των μνημονίων, ανάμεσα στις οποίες και ενός πολύ κοντινού μου ανθρώπου και λοχαγού του ΕΣ.

Για τις καλημέρες που έχασα από τους μαγαζάτορες που έκλεισαν τα μαγαζάκια τους στη γειτονιά μου.

Για το ξεφτιλίκι που ένοιωθα βλέποντας τους πολιτικάντηδες να περνοδιαβαίνουν τις Ευρωπαϊκές αυλές ζητιανεύοντας.

Για τα ληγμένα δακρυγόνα στο Σύνταγμα, για τα Ελληνόπουλα που κατάλαβαν ότι η Ελληνική σημαία στην Ελλάδα δε σε προστατεύει από τίποτα.

Για τη γερόντισσα στη Θεσσαλονίκη που περπατούσε κρατώντας σκυμμένο το κεφάλι αλλά ορθή τη σημαία ανάμεσα στους καπνούς των χημικών.

Για το άγος στο Πισοδέρι.

Για το διαμελισμό της κληρονομιάς μας αντί πινακίων φακής.

Για τους Εθνικιστές που τους έλιωσαν τις ζωές, που τους τύλιξαν σε τόνους ψεμάτων και τους έστειλαν άλλους στις φυλακές, άλλους στην ατίμωση και την εξαθλίωση κι άλλους στην αυτοκτονία. (Αιωνία σου η μνήμη αδερφέ).

Για τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους των νησιών που με δάκρυα στα μάτια και ανήμπορη αγανάχτηση παρακολούθησαν τον αφανισμό της ζωής τους.

Για τους Έλληνες που μεγάλωσαν σε ένα σπιτάκι στο κέντρο και ξαφνικά χωρίς κανείς να τους ρωτήσει, χωρίς κανείς να τους εξηγήσει γιατί, βρέθηκαν να ζουν σε ξένη γη. Με τα πατρικά τους απαξιωμένα, εγκλωβισμένοι σε γειτονιές με μαγαζιά χωρίς ελληνικές πινακίδες.

Για τον ένα χρόνο που ζούμε σε μία περίεργη, ακατανόητη κατάσταση, μέσα σε οχετούς ψέματος, χωρίς να ξέρουμε αν θα ξανακερδίσουμε αυτή τη ρημάδα ζωή που είχαμε πριν σταματήσει να ισχύει το Σύνταγμα.

Για τις μέρες εκείνες στη Χίο και τη Μυτιλήνη που έβλεπα να επιβάλλονται με την κρατική βία, ξένα συμφέροντα σε βάρος Ελλήνων.

Για την 28^η Οκτωβρίου που μαζί με το παιδί μου ψάλαμε μόνοι μας τον Εθνικό Ύμνο μπροστά από τέσσερις διμοιρίες των ΜΑΤ στην πλατεία Συντάγματος, απέναντι από το κενοτάφιο του παππού μου.

Έχω στεναχωρηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Δεν μπορώ να στεναχωρηθώ και για τη Νέα Σμύρνη.

The Dialectics of Dictatorship. Communism and its Legacy (Black Front Press)

Chapters include

K.R. Bolton - Karl Marx: Profile and Assessment

Troy Southgate - Rerum Novarum and After: The Catholic Response to Communism

Troy Southgate - Distinguishing Features of the Russian Bolshevik Party

Dimitris Michalopoulos - The Loyal Companionship: Communism and the Orthodox Church

Troy Southgate - Red Alert: The German Left and the First World War

Tomislav Sunic - Dysgenics of a Communist Killing Field: The Croatian Bleiburg

Troy Southgate - The Development of Stalinism

Robert Steuckers - Alexander Zinoviev as a Lucid Rebel

Troy Southgate - All Work and No Play: Who Really Benefits from the Marxist Obsession with Labour?

Keith Preston - Marxism: Its Historic Role and Intellectual Legacy

Troy Southgate - Marxism Repeats itself: First as Tragedy, Second as Farce.

 Η ηλεκτρονική διεύθυνση του εκδοτικού οίκου είναι:

           blackfrontpress@yahoo.co.uk

Link Facebook

Το δοκίμιο του Δημητρίου Μιχαλόπουλου έχει τίτλο: The Loyal Companionship: Communism and the Orthodox Church (Δύο σύντροφοι πιστοί ο ένας στον άλλον. Ο Κομμουνισμός και η Ορθόδοξη Εκκλησία).

Βραχεία περίληψη των βασικών ιδεών:

Τα Ευαγγέλια έχουν γραφεί στα ελληνικά. Μία προσεκτική, κατά συνέπεια, ανάγνωσή τους μπορεί να δώσει σχεδόν πλήρη την πραγματική εικόνα του "ιστορικού Ιησού". Αυτό το ξέρει ο ανώτατος κλήρος αλλά όχι και το "χριστεπώνυμο πλήρωμα" της Εκκλησίας. Όπως και να είναι, ο πρώτος πολιτικός/πνευματικός φορέας που προώθησε τη θεωρία του υλισμού δεν είναι ούτε ο Μαρξ αλλά ούτε οι Γάλλοι φιλόσοφοι του 18ου αιώνα. 

Είναι το -ελληνικό- Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως με τους Κύριλλο Λούκαρι, Πατριάρχη, και Θεόφιλο Κορυδαλλέα, Μητροπολίτη Άρτας (ιδίως τον δεύτερο). Αυτοί είχαν σπουδάσει στην Πάδοβα της Ιταλίας, είχαν ενστερνισθεί την υλιστική ερμηνεία της φιλοσοφίας του Αριστοτέλους, τη διέδωσαν στα Βαλκάνια και την επέβαλαν ως κρατική ιδεολογία στις υπό Φαναριώτες πρίγκηπες Ρουμανικές Ηγεμονίες της Βλαχίας και της Μολδαβίας. 

Έτσι γενικώς η Ορθοδοξία διέπεται από την αρχή της "Διττής Αλήθειας": Μπορεί να είναι κάποιος υλιστής, μαρξιστής, κομμουνιστής, αλλά εφόσον τηρεί τα τυπικώς νοητά θρησκευτικά του καθήκοντα (την Κυριακή στην εκκλησία, εορτασμός του Πάσχα και ανταλλαγή ευχών επί ταις ονομαστικαίς εορταίς) θεωρείται Ορθόδοξος "άριστος". 

Έτσι εξηγείται και το τεράστιο ποσοστό αριστερών στην Ελλάδα (περίπου το μισό των ψηφοφόρων) καθώς και το ότι ποτέ χώρα με πληθυσμό ορθόδοξο δεν ξεσηκώθηκε κατά του Κομμουνισμού. Ακόμη και στη Ρουμανία η κατά του Τσαουσέσκου εξέγερση πυροδοτήθηκε από κληρικό Διαμαρτυρόμενο.

Δύο ακόμη σημεία πρέπει να ληφθούν υπόψη - συγκεκριμένα:

Α) Στη Ρωσία ο Κομμουνισμός δεν θα είχε επικρατήσει χωρίς την υποστήριξη, σιωπηρή στην αρχή και ανοιχτή στη συνέχεια, του Πατριαρχείου Μόσχας. Ο Πέτρος Α΄ ο Μέγας, πράγματι, είχε καταργήσει το Πατριαρχείο Μόσχας στις αρχές του 18ου αιώνα, αλλά ο ρωσικός κλήρος, χάρη στη Ρωσική Επανάσταση του 1917, βρήκε την ευκαιρία να το ξαναϊδρύσει. Ο τελευταίος, μάλιστα,  πριν από την κατάρρευση του Κομμουνισμού Πατριάρχης υπήρξε "επίλεκτο στέλεχος" της KGB. 

B) O Aρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ΄ ήτανε ανοιχτά τροτσκιστής. Έπαιρνε λοιπόν οδηγίες από τον Μιχάλη Ράπτη, διάδοχο του Τρότσκυ στην ηγεσία της 4ης Διεθνούς, τις οποίες του μεταβίβαζαν οι Βάσος Λυσσαρίδης και Ανδρέας Παπανδρέου. Έτσι εξηγείται η καταβαράθρωση του Κυπριακού.

ΑΚΕΛ, μια γερασμένη πολιτική πατσαβούρα

του Λουκά Σταύρου

Η ακελική αριστερά ποτέ δεν υπήρξε επαναστατική. Από την εποχή που αρνήθηκε να συμμετάσχει στον απελευθερωτικό αγώνα συμβάδισε με τους βρετανούς αποικιοκράτες και στη συνέχεια στήριξε το μετα-αποικιακό μόρφωμα της ντόπιας ολιγαρχίας που εξέθρεψε το Μακαριακό κατεστημένο.

Στήριξε επίσης την γραμμή της υποχώρησης που εγκαινίασε ο Μακάριος με τις προδοτικές και κατάπτυστες λεγόμενες συμφωνίες κορυφής του 1977.

Έκτοτε ακολουθεί πιστά αυτή την γραμμή στο εθνικό θέμα αγκαλιάζοντας τους τούρκους, αρνούμενη να δεχτεί πως οι λεγόμενοι τουρκοκύπριοι υπάρχουν μόνο στη φαντασία της , αρνούμενη να δεχθεί την πραγματικότητα της ομογενοποίησης των πάλαι ποτέ τουρκοκυπρίων με τους εκ τουρκίας έποικους και τον τουρκικό κατοχικό στρατό.

Φαντάζονται οι ακελικοί ότι εκεί απέναντι υπάρχουν κάποιοι τουρκοκύπριοι αδελφοί τους καταπιεσμένοι από τους εκ τουρκίας τούρκους που θα σμίξουν ξανά για να κάνουν την αποστρατικοποιημένη Κύπρο που κατά κάποιο τρόπο θα καλυφθεί από μια γυάλα ώστε να μην επηρεάζεται από τα γεωπολιτικά συγκρουόμενα ρεύματα στην ευρύτερη περιοχή.

Η ακελική αριστερά οραματίζεται ένα παράδεισο στην Ανατολική Μεσόγειο δηλαδή έχει θεολογικοποιήσει την πολιτική.

Στα κοινωνικά και πολιτειακά ζητήματα η ακελική αριστερά δεν εκφράζει κάποια επαναστατική ιδέα αλλαγής.

Αποδέχεται γονυπετής τους θεσμούς της καπιταλιστικής τραπεζοκρατικής οικονομίας και πολιτικής εξουσίας στους οποίους συμμετέχει.

Η μοναδική δράση της ακελικής αριστεράς περιορίζεται σε κάποιες συνδικαλιστικές διεκδικήσεις κυρίως των δημοσίων υπαλλήλων που κατόρθωσε να διορίσει κατά την μακρά πορεία των συνεργασιών της με το σύστημα και το ολιγαρχικό κατεστημένο.

Αναφορικά με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα έχει επίσης συμμαχήσει με την ολιγαρχία διότι υπεραμύνεται των ανοικτών συνόρων και της εισροής ξένων εργατών που σαν αποτέλεσμα έχουν την φτωχοποίηση των ντόπιων εργατών και την μετατροπή τους σε μετανάστες. Δηλαδή το ΑΚΕΛ στηρίζει την αντικατάσταση του πληθυσμού από ξένους πάσης εθνικότητας και πολιτισμού.

Στο πολιτειακό ζήτημα το ΑΚΕΛ συμπορεύεται θαυμάσια με τον συγκεντρωτικό κοινοβουλευτισμό και την αυταρχική διαχείριση της εκτελεστικής εξουσίας.

Δέχεται δηλαδή πως οι συμμορίες των κομματικών μηχανισμών έχουν δικαίωμα να ασκούν εξουσία και ο λαός να σιωπά και η μοναδική του πολιτική δραστηριότητα να είναι η επιλογή των εκλεκτών των κομμάτων και μετά να βυθίζεται πάλι στο σκοτεινό τούνελ της σιγής μέχρι τις επόμενες εκλογές.

Το ΑΚΕΛ με λίγα λόγια δεν έχει να προτάξει κάποιο αίτημα λαϊκής πραγματικής εξουσίας.

Αναφορικά με την τυραννία των Βρυξελλών δεν έχει να πει τίποτα.

Απλά τάσσεται υπέρ της ευρωζώνης και της κάθετης σχέσης της κεντρικής ευρωπαϊκής τράπεζας με την ντόπια τραπεζοκρατία.

Κατά τα άλλα βάφεται λαϊκά. Αλλά με όλα τα κοκκινάδια δεν κρύβει το γεγονός ότι είναι μια γερασμένη πατσαβούρα πολιτική πόρνη που αναζητά εραστές στο πεζοδρόμιο του συστήματος της ντόπιας ταξικής τυραννίας και της εθνικής υποτέλειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.