Η εφόρμηση του Αετού: συμπεράσματα από την ομιλία του Περίανδρου Ανδρουτσόπουλου.

του Πρωτεσίλαου

Το σημαντικό γεγονός των τελευταίων ημερών δεν είναι άλλο από την παρουσία του Περίανδρου στην πόλη της Λάρισας. Μια ομιλία κόλαφος, πραγματικός καταπέλτης στο πρόσωπο των πολιτικών απατεώνων της άκρας δεξιάς. Μιας άκρας δεξιάς συστημικής, ωφελιμιστικής, παρηκμασμένης μέχρι με το μεδούλι που την βρίσκει κάποιος από το πολιτικό vertigo να κείτεται ζαλισμένη στο πεζοδρόμιο της εξουσίας, παραμορφωμένη από το κρατικό χρήμα και ανίκανη να αντιδράσει. Προσμένει  το αναπόφευκτο, τον ακονισμένο πέλεκυ της «δικαιοσύνης» και της «αντιτρομοκρατικής» να της πέσει στο κεφάλι ενώ την ίδια στιγμή βρίσκεται με την γραβάτα στο λαιμό και την κοινοβουλευτική επερώτηση στο χέρι. Μια αστική «δικαιοσύνη» και μια υπηρεσία ασφαλείας αντιλαϊκή που όμως όσο και αν είναι απίστευτο την εμπιστεύονται πλήρως τα κορυφαία στελέχη της ακροδεξιάς και όλοι οι βουλευτές της όπως έχουν δηλώσει άλλωστε και οι ίδιοι μπροστά στις κάμερες των μέσων μαζικής εξαπάτησης …

Ο τραγέλαφος της ακροδεξιάς δεν μειώνει στο ελάχιστο όμως την σημασία της ομιλίας που έλαβε μέρος στις 22.03 στον Θεσσαλικό κάμπο. Αλήθειες πικρές, απολύτως αναγκαίες, ένας δυναμικός λόγος που ξύπνησε συνειδήσεις και τσάκισε τις φήμες, τους ψίθυρους και τα ψέματα ετών. Ο Περίανδρος προχώρησε μεταξύ άλλων και σε μια πολιτική πρόταση ξεκάθαρη αν και ο χρόνος μιας σύντομης ομιλίας δεν είναι ποτέ αρκετός για να είναι πλήρως ολοκληρωμένη. Τα γεγονότα όμως που εξιστόρησε είναι η καλύτερη απάντηση στους κοινούς συκοφάντες και στους κρετίνους που νόμιζαν ότι χιλιάδες Συναγωνιστές θα σιωπήσουν μπροστά στην καπηλεία των Ιδεών. Μίλησε αυτός και μέσα από αυτόν μίλησαν ταυτόχρονα και χιλιάδες άλλοι που δεν ανέχονται την κυριαρχία του ψέματος και του φτηνού καιροσκοπισμού. Είναι αλήθεια ότι αυτός ο κεραυνοβόλος λόγος έκανε πολλούς να ξυπνήσουν από τον λήθαργο τους και να συνειδητοποιήσουν ότι ήρθε ο καιρός να αναλάβουν τις ευθύνες τους όλοι αλλά και ο καθένας ξεχωριστά.

Οι ακροδεξιοί υπερασπιστές της δημοκρατίας με τις τσέπες να βαραίνουν από τους βουλευτικούς μισθούς δεν κατάφεραν παρόλο τον πρόσφατο άθλιο τραμπουκισμό στον Μελιγαλά - όπου έσπευσαν μεταξύ άλλων να προσβάλλουν και τους νεκρούς από την μάχη του ’44 μόνο και μόνο για την κομματική τους ισχύ - να αποτρέψουν μια απάντηση που έπρεπε να έχει ειπωθεί εδώ και χρόνια. Δεν είχαν καν την ελάχιστη πιθανότητα να σταματήσουν την προβολή της αλήθειας. Ο Περίανδρος παρόλο το κλίμα που έφτιαξε η «ακροδεξιά» για το πρόσωπο του όλα αυτά τα χρόνια και η λάσπη των κίτρινων φυλλάδων της εξουσίας που επί σειρά ετών τον συκοφάντησαν και τον υπομόνευσαν τόλμησε αυτό που κάποιοι άλλοι μόνο ψιθύριζαν από τις μεταξύ τους ιδιωτικές συζητήσεις μέχρι ακόμη και στους διαδρόμους του ίδιου του κόμματος που δείχνει να μεταλλάσσεται ταχύτατα σε έναν αντικατοπτρισμό του Κ.Κ.Ε. όσον αφορά την κομματική του «γραμμή» και την εσωτερική αυθαιρεσία. 

Το συμπέρασμα όλων είναι ότι δεν πάει άλλο με την καρικατούρα του «εθνικισμού» και τους κομματικούς παλιάτσους που στο όνομα του Ελληνισμού βρωμίζουν ιδέες πρόσωπα και παραδόσεις. Θέλει δύναμη πραγματικά για να εμφανιστείς μόνος και να μιλήσεις χωρίς παραμορφωτικούς φακούς για τα άσχημα και τα τερτίπια μιας «φάσης» που διέσυρε χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες. Και αυτός ο άνθρωπος με τον χειμαρρώδη λόγο άνοιξε την πιο μεγάλη οπή στον κομματικό τοίχο του εγχώριου πολιτικαντισμού. Αυτός ο λόγος της Λαρίσης θα καταγραφεί στην ιστορία ως ένα κομβικό σημείο της αυτόνομης κινηματικής δράσης που ξέρει να προχωρεί και σε αυτοκριτική αλλά και να ξεχωρίζει την ήρα από το στάρι μια για πάντα. Άλλωστε τα σημαντικά δεν είναι αυτά που έδειξε η κάμερα στην πόλη της Λάρισας. Είναι όλα αυτά που ειπώθηκαν αμέσως μετά μεταξύ ανθρώπων με κοινές ιδέες και κοινή ΠΙΣΤΗ στον Αγώνα για την υπεράσπιση του αυτονόητου. Ποιο είναι αυτό; Ότι ο καθένας από εμάς πέρα από μικρότητες και εγωισμούς οφείλει να δώσει το μέγιστο των δυνατοτήτων του, να προχωρήσει στην αυτοργάνωση και να θωρακιστεί εσωτερικά και εξωτερικά για τους δύσκολους καιρούς που έρχονται στο μέλλον. 

Γιατί ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας Σύντροφοι και Συντρόφισσες. Τα τείχη σε αυτή την Έρημη Χώρα δεν έπεσαν μόλις χτες αλλά εδώ και δεκαετίες. Και η κάθε απόρθητη Ψυχή είναι ένα φρούριο ολάκερο μόνο του που πρέπει να αντέξει την Σήψη και την Καταστροφή γιατί τίποτα άλλο δεν μας έχει μείνει σε τούτους τους καιρούς παρά η ίδια μας η προσωπικότητα και η Υπεράσπιση των Αξιών που ενίσχυσαν τους προγόνους μας και θα δώσουν νόημα ζωής και στους απογόνους μας. Γιατί όταν τα ερπετά της Σιών και τα  τσιράκια τους θα σπεύσουν να στήσουν τα πολεμικά τους λάβαρα ακόμη και δίπλα στην καρδιά μας μέσα στο ίδιο μας το σπίτι Εμείς θα είμαστε και πάλι αυτοί που θα αδράξουμε το ξίφος της επιβίωσης για να υπερασπιστούμε την Πατρώα Γη. Τώρα είναι ο καιρός για Συναγερμό και συσπείρωση σήμερα που τα φώτα των διωκτών μας πέφτουν πάνω μας προσομοιάζοντας  μας όπως το θήραμα στο σκόπευτρο του θηρευτή. Είναι στο χέρι μας να αποτρέψουμε την απώλεια και να ανταποδώσουμε το χτύπημα μέσα από την Αυτόνομη πολυπρόσωπη παρουσία μας μέσα σε κάθε κύτταρο της κοινωνίας κάθε στιγμή ρίχνοντας άμμο στα γρανάζια του συστήματος με κάθε τρόπο, λύκοι ανάμεσα στα πρόβατα.

Πρέπει μεταξύ άλλων να υπερασπιστούμε και εκείνους τους πιτσιρικάδες που έπεσαν στα δίχτυα της ακροδεξιάς πλανεμένοι από τα βρωμερά χείλη της κομματικής λασπολογίας και σήμερα βρίσκονται μόνοι στις φυλακές ξεχασμένοι από τους περισσότερους. Η ίδια τους η ηγεσία δεν ενδιαφέρεται στο ελάχιστο για αυτούς και για αυτό άλλωστε σιωπά επιδεικτικά για δεκάδες εξ αυτών ενώ δεν τους μνημονεύει ποτέ και πουθενά. Και αν ακόμη έκαναν το λάθος να στρατευτούν πίσω από δειλούς ηγέτες που ξέχασαν γρήγορα τα λόγια του Mussolini και οδηγήθηκαν προσχεδιασμένα στο Βατερλό που τους ετοίμασε η ίδια η κομματική γραμμή σήμερα οφείλουμε να τους σταθούμε αλληλέγγυοι. Σύντομα η ιστορία θα καταγράψει τους βέβηλους καιροσκόπους και θα αποδείξει ότι όλοι όσοι παραμείναμε μακριά από το εκλογικό γαϊτανάκι όχι μόνο μείναμε πιστοί στην Αντιδημοκρατική μας Σκέψη αλλά δεν λερώσαμε τα χέρια μας με ψηφοδέλτια, βρώμικα λεφτά και σε χειραψίες με παρενδυτικές προσωπικότητες της lifestyle εξουσίας. 

Σύντομα θα αποδειχτεί πόσο δίκιο είχαμε όταν αρνούμασταν επί χρόνια να συμβιβαστούμε και να υπογράψουμε την ελάχιστη δήλωση μετανοίας ή να φορέσουμε την γραβάτα του παρλιαμενταρισμού. Και τότε όταν όλα θα δείχνουν ένα καπνισμένο πεδίο μάχης ΕΜΕΙΣ θα είμαστε και πάλι στις θέσεις μας ΠΙΣΤΟΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ και θα γίνουν με μιας μπροστά στα μάτια μας ένας σωρός από στάχτη τα κομματικά βιβλιάρια, τα κομματικά συνθήματα, οι κομματικές υποσχέσεις, οι στείρες ομιλίες του κομματάρχη και όποιων άλλων προσκύνησαν τον δημοκρατικό μαμμωνά με αντάλλαγμα την πρόσκαιρη καλοπέραση στα περιστύλια της βουλής που είναι μια ακόμη ουλή στην καρδιά του Ελληνισμού. Κιότεψαν αυτοί που ούρλιαζαν «εναντίον όλων» να υπερασπιστούν τα ίδια τους τα άρθρα, τις ιδέες και τις πράξεις τους και καλύφτηκαν με μιας πίσω από το γρανιτένιο περιστύλιο της δημ(ι)οκρατίας νομίζοντας ότι θα βγουν ζωντανοί από το κυνήγι των Ερινυών. Και ανίκανοι όπως είναι, δυσκίνητοι από το λίπος της αστικής δημοκρατίας, δειλοί σε όλα τους, έκαναν να αποφύγουν το μοιραίο αλλά σωριάστηκαν στα σκαλοπάτια της εξουσίας και εκεί όπως έπεσαν δεν τόλμησαν να σηκωθούν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους αλλά άβουλοι και μικροί συνάμα σιώπησαν. Ακόμη και εκείνη την στιγμή έσπευσαν να αποδεχτούν με μιας τις εντολές του συστήματος καταδικάζοντας - ακόμη και μετά την πρόσκαιρη αποφυλάκιση τους - την ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας να τους μένει, δέχτηκαν να τους πατήσουν και πάλι οι αχυράνθρωποι του συστήματος και να τους ξεφτιλίσουν αφού πρώτα έριξαν πάνω τους τα περιστύλια της δημοκρατίας πίσω από τα οποία είχαν τάχα βρεί ένα πρόσκαιρο καταφύγιο.

Ας μην χαίρονται όμως οι ιδεολογικοί μας εχθροί. Η 20^η Απριλίου σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να ταυτιστεί με λιποτάκτες ηγετίσκους και να επισκιάσει στο ελάχιστο την Μνήμη των Εθνικοσοσιαλιστών γιατί γνωρίζουν τόσο οι «φίλοι» όσο και οι φανατικοί μας αντίπαλοι ότι ο ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ είναι ΦΩΣ και καμιά σχέση δεν έχει με υπάρξεις που υπήρξαν δηλωσίες και όργανα χειραγώγησης στα χέρια του συστήματος. Ότι και να κάνουν οι εξουσιαστές σήμερα Χιλιάδες Νέοι και Νέες γνωρίζουν καλά πλέον ότι το Μελανοπόρφυρο Λάβαρο μας δεν θα υποσταλεί ποτέ όσοι και αν οι κομματικοί παλιάτσοι θα σκούζουν αύριο και θα απολογούνται σεβόμενοι πάντα την δημοκρατία (...) είτε εκτός είτε εντός των ανακριτικών αιθουσών. Κανένα σκηνοθετημένο επεισόδιο του δικαστικού συστήματος δεν είναι ικανό να καθυποτάξει το πνεύμα μας σήμερα αύριο και για πάντα.

Ζήτω ο Ελληνικός Εθνικοσοσιαλισμός!

"Άρξατε Πυρ!" Περίανδρος Ανδρουτσόπουλος 15.04.1997

Η ομιλία του Περίανδρου Ανδρουτσόπουλου στην Λάρισα (22.03.2015)

Ενημέρωση για την ομιλία του Περίανδρου Ανδρουτσόπουλου στην Λάρισα (22.03.2015)

 

Την Κυριακή 22.03 έλαβε μέρος η ομιλία του Αντώνη (Περίανδρου) Ανδρουτσόπουλου στην πόλη της Λάρισας. Περισσότεροι από 150 Ανένταχτοι και Αυτόνομοι Συναγωνιστές έδωσαν το παρών στην πόλη της Θεσσαλίας που αποτελεί μια περιφέρεια με Εθνικιστική παράδοση.  

 Κάτω από τα μελανοπόρφυρα λάβαρα της ένδοξης στρατιωτικής παράδοσης των Ελλήνων πολιτικοί στρατιώτες από Αθήνα, Λάρισα, Καρδίτσα, Βόλο, Θεσσαλονίκη, Δράμα, Τρίκαλα και άλλες περιοχές της Ελλάδος είχαν την ευκαιρία να συναντηθούν και να ανταλλάξουν απόψεις για τις εθνικοεπαναστατικές ιδέες. 

 Μέσα σε ένα συντροφικό κλίμα άκουσαν πολλές αλήθειες από τον Περίανδρο ενώ δόθηκαν καίριες απαντήσεις προς πολλές κατευθύνσεις. Ο καταιγιστικός λόγος του καθήλωσε πραγματικά τους ακροατές και φυσικά δεν άφησε ούτε στο ελάχιστο περιθώρια για παρερμηνείες. 

Αξίζουν συγχαρητήρια τόσο στους διοργανωτές του Πατριωτικού Σύνδεσμου Λάρισας αλλά και σε όλους όσους παρευρέθηκαν στον χώρο της εκδήλωσης και αγνόησαν επιδεικτικά τις "σειρήνες" της ντόπιας αντίδρασης. Χαιρετισμό έστειλε ανάμεσα σε άλλους η συντακτική μας ομάδα ενώ τις επόμενες ημέρες θα αναρτηθεί το σχετικό βίντεο με την ομιλία.

"Το φύλο της φυλής μας" Περίανδρος Ανδρουτσόπουλος 15.07.1997

"Η σωτηρία του Θεού" Περίανδρος Ανδρουτσόπουλος 25.11.97

Ανακοίνωση: 22/03 ημέρα Κυριακή στην Λάρισα θα πραγματοποιηθεί ομιλία του Αντώνη (Περίανδρου) Ανδρουτσόπουλου.

«Μην κάνετε πίσω ρούπι, δεν τους βλέπω καθόλου, δεν υπάρχουν» 09/2006

Αετός: ο γιος του Ήλιου (του Περίανδρου Ανδρουτσόπουλου)

Αετός: ο γιος του Ήλιου 

του Περίανδρου Ανδρουτσόπουλου

Άνοιξε τα τεράστια βαθύχρυσα φτερά του και πέταξε απ’ την κορφή του χιονισμένου Ολύμπου προς την αιωνιότητα. Ξεμύτισε με τ' αρπαχτικό του ράμφος απ’ την αυγή του χρόνου και χύθηκε με την ορμή του στυγερού κατακτητή στα βάθη της ιστορίας. Ο εισβολέας. Ο περήφανος. Ο Βασιλεύς. Ο απόμακρος. Ο γιος του Ήλιου! Έκρωξε τον μύθο των Ελλήνων φιλοσόφων. Βάφτισε τ' «αέτωμα» των Ναών φωλιά του. Καθρεφτίστηκε στα πορφυρά λάβαρα της Μεσαιωνικής αυτοκρατορίας. Κι επέβλεψε με την ασύγκριτη ματιά του τους Ακρίτες και τα φουσάτα στ’ ακρόρια του Ελληνισμού. Αυτός, ο παντεπόπτης ιπτάμενος οφθαλμός της Γης μας, ο βιγλάτορας των αιθέρων, το αιώνιο ζωντανό φλάμπουρο της φυλετικής μας ψυχής που τραγουδήθηκε στα κλέφτικα άσματα και ξαναχύθηκε στα ύψη για να φρουρήσει στα σύγνεφα τ' αρχέτυπα του ματοβαμένου μας πολιτισμού.

ΜΙΑ ΑΝΕΞΙΧΝΙΑΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ.

Σύμβολο μιας Παράδοσης που πολεμήθηκε κι εκδιώχθηκε απ' την συνείδηση μας, ο αετός αναμφισβήτητα επωμίσθηκε τα εύσημα του συμβολισμού της και εξαργύρωσε το τίμημα με την βιολογική του εξαφάνιση. Διακόσια πενήντα ζεύγη χρυσαετών στην Ελληνική επικράτεια και μόλις δύο (!) στο όρος των θεών. στον Όλυμπο. μάλλον πιστοποιούν το ανελέητο κυνηγητό και την αιματηρή εκδίωξη των άψυχων όσο και ζωντανών συμβόλων της Ελληνικότητος απ' τους εκφραστές της καπιταλιστικής μεταβιομηχανικής υστερίας. Ποια είναι όμως η ουσιαστική τοποθέτηση απέναντι στο αισθητικό αυτό θαύμα της δημιουργίας, ποια η αληθινή ταυτότητα και οι καταβολές του;

Πολύ πριν ο χάλκινος αετός του 4ου αι. π.χ. κοσμήσει το ιερό του Διός στη Δωδώνη κι ακόμη πρωτύτερα οι ασπίδες των ελληνικών φύλων χαρακτούν απ' την ακτωβόλο μορφή του στη μανιώδη επέλαση τους στο θέατρο της ιστορίας, το αγέχωρο πτηνό διέγραφε στα κατάβαθα του χρόνου μια πορεία μαγικής ωραιότητος δίπλα απ' τον άγριο καβαλάρη της Μεγάλης Φυλής, τον εξερευνητή της πρωτοϊστορίας, Λευκό άνθρωπο. Μέσα απ' την απόκρυφη θρησκεία του και τμήμα της αρχέγονης μεταφυσικής του, αποθεώθηκε απ' την εποχή ακόμα όπου οι τελετουργίες και τα λατρευτικά δεδομένα εξέλειπαν της ωμής και αμείλικτης επαφής του με τα στοιχεία της φύσης. Σε τούτη τη γυμνή επικοινωνία του Αρίου με τις θεότητες του σύμπαντος, όταν ο χρόνος αδυνατούσε να παρεμβληθεί στον ανεξερεύνητο τότε χώρο, ο αετός φτερούγισε με τα σημάδια του Ηλίου στα πολύχρωμα πτερύγια του.

Προσδιόρισε τις κατοικίες των θεών, συμβόλισε την πνευματική αρχή, την απαλλαγή απ' τα δεσμά του σκότους, την ελευθερία, την αυθεντία και τη βασιλική εξουσία. Πτηνό του ηλιακού φάσματος μαζί με το λύκο, το άλογο, το γεράκι, τον πετεινό και άλλα ζώα, μοιράστηκε τα "τοτέμ" και τα σκήπτρα των επελαυνόντων ανά την υφήλιο φύλων. Τότε που κέρδιζε μαζί με τ' άλλα ηλιακά ζώα τις πρέπουσες τιμές. Απολάμβανε των προνομίων της ιδιωτικής γης και του αδιατάραχτου ζωτικού του χώρου κυνηγώντας τα θηράματα του σε χώρους ιερούς και απαραβίαστους όπου με το πέταγμα του και τις συμπλοκές του σκιαγραφούσε την πρώιμη μαντική των σημείων και την οιωνοσκοπία. Τότε, ξεκίνησε να εισχωρεί στην αναπτυσσόμενη μυθολογία των πρωτοΑρίων. Σχεδόν πάντα συνόδευε στις αφηγήσεις των ιεροφαντών τις μακρινές μάχες των προγόνων πετώντας πάνω από νεκρούς ήρωες και πολεμιστές στο πεδίο του αίματος.

Από φίλος και σύντροφος μετατρέπεται σιγά - σιγά σε εξώκοσμο ιερέα. Γίνεται ο Γκαρουντά, το πτηνό που ιππεύει ο Βισνού των Ινδοαρίων, πουλί του λευκού Ίνδρα, μυνητής των συννέφων και τις βροχής. Στέκεται πολεμοχαρής στα κλαδιά του γερμανικού δένδρου Υγκντρασίλ ως φωτεινή δέσμη που θα παλέψει με το σκότος. Είναι η Σοφία των Σκανδιναβών, το έμβλημα του Βόταν, ο μεσημεριάτικος Ήλιος των Χετταίων. Μα είναι στους Έλληνες που η αίγλη του θα κοσμήσει τα έργα των ημιθέων και των αθανάτων και θα παραστεί μάρτυρας όσο και φορέας της αιώνιας πάλης μεταξύ των λευκών και σκοτεινών δυνάμεων του γίγνεσθαι. Πολύ νωρίς, απ' την είσοδο των πρώτων ελληνικών φύλων στο σημερινό χώρο, οι Φλεγύες, το φύλο που εγκαθίσταται στην Ήπειρο και στη Θεσσαλία φέρουν ζωντανή την ανάμνηση ενός πτηνού με τ' όνομά τους. Φλεγύας, ένας καταπληκτικός αετός με τα απίθανα σχεδόν χρώματα του αίματος και της τιμής: κόκκινα και μαύρα φτερά. Ο άλλος αετός, ο χρυσός ή "βασιλικός" κατά τον Αθηναίο ή "γνήσιος" κατά τον Αριστοτέλη ξεχύνεται από τους ώμους του Διός μ' έναν κεραυνό στα νύχια του για να επικυρώσει την νίκη και την εύνοια των Ολύμπιων και του Νεφεληγερέτη. Το άνοιγμα των μεγάλων φτερών του κρύβει τον Ήλιο που αυτός τώρα εκπροσωπεί πριν κουρνιάσει στ' αετώματα των Ναών και των μαντείων της Ηπείρου.

Είναι η αστραποφόρος δύναμις των θεών, το δείγμα της ισχύος τους, η νίκη των ηρώων επί της ύλης. Νεκρικό σημάδι κι αυτού του Γανυμήδη που ραντίζει έναν αετό για να συμβολίσει την υπέρβαση του θανάτου. Πολύ συχνά σε πάμπολλα αγγεία, μωσαϊκά κι ελληνικά έργα τέχνης εικονίζεται ένας ολόκληρος κόσμος συμβολισμών όπως απορρέουν απ' τη φυλετική παράδοση και την προσωκρατική φιλοσοφία: Κοσμική ένωση, ένωση πνεύματος και ύλης, νίκη ουρανίων δυνάμεων, ο ανίκητος ήλιος (sol invictus) που θα μεταλαμπαδευθεί και στους Ρωμαίους, η αιώνια σύγκρουση μεταξύ των αντιθέτων κατά την Ηρακλείτεια ρήση (πόλεμος πατήρ πάντων μεν εστί...), η μάχη ανάμεσα στο συνειδητό και ασυνείδητο, στην ανώτερη και κατώτερη φύση του ανθρώπου και ο αγώνας μεταξύ των Λευκών δυνάμεων έναντι των σκουρόχρωμων δαιμονικών τελλουρικών φυλών. Στις ποικίλες αποικίες της Μεσογείου - και όχι μόνο - η καλλιτεχνική του παρουσία είναι δεδομένη. Τα ελληνιστικά βασίλεια μέχρι και την εποχή της μεταφοράς της Ρώμης στην Πόλη θα διατηρήσουν ζωντανή την ανάμνηση του αετού των μακρινών Πτολεμαίων. Ο Χριστιανισμός δεν θα τον παραγκωνίσει. Το Ελληνορθόδοξο πνεύμα, που θα εγκαταλείψει τον ασιατικό σκοταδισμό και θα εισχωρήσει στ' άδυτα του Πλάτωνος και του Αριστοτέλους για την ανάλυση των νέων ιερών κειμένων, δεν θα τον εγκαταλείψει. Στολίζει τις τοιχογραφίες και διαιωνίζει την παράδοση μαζί με ρόδακες, μαιάνδρους, αγκυλωτούς σταυρούς, παγώνια, πετεινάρια και ήλιους. Δεικνύει πλέον την ανάληψη, το ζήλο, την πνευματική προσπάθεια και τη νίκη επί του Διαβόλου. Τώρα γίνεται ο συμβολικός θώρακας της Αυτοκρατορίας και το φίδι τ' απειράριθμα στίφη που την απειλούν.

Ο Μεσαιωνικός Ελληνισμός θα κεντήσει μ' αυτόν τα λάβαρά του, τα φλάμπουρα και τα σκουτάρια του. Τόσοι πολλοί ήταν οι σχεδιασμένοι αετοί πάνω στα αυτοκρατορικά ενδύματα που κάποτε αυτά τα τελευταία ονομάσθηκαν "Αετοί". Στην υστεροβυζαντινή περίοδο, μετά την άλωση της Πόλης το 1204, οι Παλαιολόγοι θ' ανασύρουν απ' το βασίλειο της Νίκαιας ένα μακρινό έμβλημα των Χετταίων. Τον πασίγνωστο δικέφαλο αετό που αντί για τον σεληνιακό λαγό στα νύχια του, τώρα θα βαστά τα σκήπτρα ενός νέου διαμορφωμένου μεγαλοϊδεατικού εθνικιστικού σκοπού με διπλό προσανατολισμό: Σε Δύση και σ' Ανατολή. Δεν υπάρχει υφαντό που να μην τον υμνεί με αλληγορική σημασία. Οι αξιωματικοί και οι στρατιώτες τον υιοθετούν, οι ευγενείς τον παριστάνουν στα οικόσημα τους και η εραλδική του απονέμει την ιδιαίτερη μυστικιστική της αξία ανάλογα με το αν τα φτερά του είναι κλειστά ή ανοιχτά, ανάλογα με το χρώμα και το μέγεθος του.

Στην Ιωνία και στη Ρωμυλία, στη Μακεδονία, στην Ηπειρο αλλά και στη νότια Ελλάδα ο βασιλιάς των πτηνών κατακτά την περιβόητη θέση στην κορυφή των δημοτικών τραγουδιών. Στ' άσματα της τάβλας και στα τραπεζίτικα μεταφέρεται πλέον ο αητός της δημώδους νεοελληνικής ποίησης που ξεκινά να υφαίνεται απ' τον 10ο - 11ο αι. Προσωποποίηση της λεβεντιάς, της ωραιότητος και του ηρωικού πνεύματος συνεχίζει να κατέχει εξέχουσα θέση στον πολιτισμό και τον συμβολισμό των αγώνων για την εθνεγερσία. Η συναίρεση της ελληνικής ιστορίας πραγματοποιείται για πολλοστή φορά όταν ο κλέφτης επαναστάτης της Ρούμελης τραγουδά το αιώνιο αυτό σύμβολο στα φαράγγια των Δελφών και ταυτόχρονα το περήφανο πουλί διαγράφει αιθέριους κύκλους πάνω απ' τους βράχους των Φαιδριάδων. Δέρνει τον αέρα με θόρυβο που θυμίζει τ' άρματά του:

"Το πως βροντάει ο σταυραετός όντας αργοκινάει έτσ' όντας συναρίζεται κι ο γλεντερός ο κλέφτης" Όταν ο άνθρωπος πεθαίνει από φυσικό θάνατο λέει ο κλέφτης, ο αδάμαστος Έλληνας, τότε είναι "ψοφίμι". Όταν όμως σκοτώνεται στη μάχη είναι "σφαγάδι". Ευχή του είναι να μη φαγωθεί απ' τα όρνια άλλα απ' τους σταυραετούς στα όρη.

"Φάγε - ν - αητέ μ' τα νιάτα μου φάγε την αντρειά μου, να κάμεις πήχυ το φτερό και σπιθαμή το νύχι". Και οι αετοί ξεχύνονται στην Τουρκιά κι απελευθερώνουν τη χώρα. Κόβουν ανάερους κύκλους πάνω απ' το λαβωμένο κορμί της πατρίδας και ζωγραφίζουν τ' όνομα της, την ιστορία της. Μέχρι που η λαίλαπα της σύγχρονης σήψης κατακερμάτισε τις φωλιές τους, έκαψε τα φτερά τους και η λήθη ξερίζωσε απ' την καρδιά μας τα σημάδια και τις εικόνες μιας αρχέγονης λατρείας.

Η ΑΛΛΗ ΟΠΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΛΟΥ.

Η πολυσύχναστη αναφορά του υπέροχου αυτού πτηνού στα λαϊκά και δημώδη άσματα αλλά και η τακτική του σχηματοποίηση στα εικαστικά θέματα δεν έχει να κάνει μόνο με την ερμηνεία του αλληγορικού συμβολισμού στοιχείων της φιλοσοφίας και της μυθολογίας. Ας ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στην καταγωγή των θρύλων. Θα πάμε μακρύτερα. Ο άνθρωπος μιλά με τη φύση, επικοινωνεί με τα ζώα, ορισμένα απ' τα οποία ανήκουν στον κοινωνικό του περίγυρο. Δημιουργεί, συνθέτει τις πρώτες αρχές των επιστημών , όμως ακόμη τραγουδά τα βουνά, απευθύνεται με ευθύ λόγο στους λόγγους και στις ρεματιές, συνομιλεί με τους αητούς και του λύκους. Τα ζώα αυτά μέρη του κοινωνικού του γίγνεσθαι, έχουν τη δική τους ταυτότητα και σημασία για τη ζωή του. Αποτελούν κωδικοποιημένους τρόπους συμπεριφοράς των οποίων η λαϊκή ερμηνεία οδηγεί στη λαϊκή σοφία και στην παιδεία των μικρών κοινωνιών. Ποιος είπε ότι η καλιακούδα, η αλεπού, το άλογο δεν έχουν ειδικές και γενικές συμπεριφορές; Ο Αίσωπος θα τον διαψεύσει. Η καλιακούδα ζήλεψε τον αητό και θέλοντας να σηκώσει ένα πρόβατο συνελήφθη απ' τον βοσκό. Η θρασύτητα της τιμωρήθηκε. Αλλού πάλι ένας γεωργός ελευθερώνει από παγίδα έναν αητό κι εκείνος για να τον ανταμείψει μιαν άλλη φορά τον απασχολεί απ' την δουλειά του κι ο γεωργός σώζεται και γλιτώνει απ' το γκρέμισμα ενός χαλασμένου τοίχου.

Εκπληκτική σχέση του Έλληνα με τον αητό όπως και με το άλογο ή το δελφίνι στη θάλασσα. Πανάρχαια κατάλοιπα αρχετύπων του ασυνειδήτου; Αναμνήσεις μιας παλαιότατης φιλίας και συμβίωσης; Στην επαρχία μέχρι και σήμερα το ηθικοδιδακτικό πάντως στοιχείο των ιστοριών με ζώα επαναλαμβάνεται με τους ίδιους πρωταγωνιστές και διαφορετικές ίσως περιπτώσεις. Είναι η ίδια εκείνη πηγή που τροφοδότησε μ' ανεξάντλητη θεματολογία κατά τον 13ο αι. έργα όπως είναι ο "πουλολόγος" και "η παιδόφραστος διήγησις των ζώων των τετραπόδων" με σκωπτική διάθεση, γνωμική διατύπωση της σοφίας και ευφυή αλληγορία που έχουν την καταγωγή της στην αρχαιότητα αλλά και στους "φυσιολόγους" της Ελληνιστικής περιόδου. Πρόκειται για μια καυστική θεατρικότητα που έστω και διαστρεβλωμένη διατηρήθηκε στους σύγχρονους καιρούς μέσω των κινούμενων σχεδίων και εικονογραφημάτων με διαλόγους ζώων που απέχουν βεβαίως πολύ απ' το διδακτικό νόημα της αρχικής τους χρήσης. Συνομιλίες όμως με τον αητό που λαμβάνουν τη μορφή θεατρικού μονολόγου, γνωμικών αλλά και επιτραπέζιων τραγουδιών δεν έχουμε μόνο στην πρόσφατη περίοδο της νεωτέρας Ελληνικής ιστορίας. Η καθαρά παγανιστική τούτη πτυχή των δημοτικών ασμάτων απαντάται στην πρώιμη περίοδο της αρχαίας λατρείας κορυφή της οποίας αποτελούν οι πρωτόγονες τοτεμικές ενσαρκώσεις του ηλιακού πτηνού, του Βασιλεύοντος αετού, με τη μορφή της μύησης και των πολυάριθμων μαγικοθρησκευτικών χαρακτήρων.

Ο εκπολιτισμός και η πνευματοποίηση του νέου κοινωνικού όντος παρομοιάζεται με την ικανότητα που αυτό τώρα αποκτά να εγκαταλείπει το σώμα του και να πετά στο συμπαντικό χώρο σαν αετός. Ένα ονειρικό σύμβολο των μυημένων και των ιερέων, που σημαίνει πλέον την ψυχή που φτερουγίζει και την λαμπρή υπερβατικότητα. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που ο αιγυπτιακής προέλευσης Ερμής (ως θεός θωθ με κεφάλι ίβις) προσθέτει στο φιδίσιο κηρύκειο του τις φτερούγες της ουράνιας υπερβατικότητας. Εξελληνισμένος και αισθητικά εξανθρωπισμένος περνά από τη χθόνια συνείδηση του όφεως, στην διαπροσωπική πραγματικότητα. Τα σανδάλια και το κράνος του αποκτούν φτερά, γίνεται ένας πνευματικός αετός που ενώνεται με το φίδι σ' ένα μεικτό χαρακτήρα ένωσης του συνειδητού και ασυνειδήτου των τμημάτων της υπόστασης. Για να θυμηθούμε τις φτερούγες ενός Πήγασου και Δράκου και τόσων αλχημιστικών συμβόλων που αντιστοιχούν σε ανάλογες θεωρήσεις. Θα' ναι πολύ - πολύ μεταγενέστερα, ακόμη και μετά τις παρελάσεις των ρωμαϊκών λεγεώνων με τ' αετήσια σκήπτρα, που στην εποχή του ορθολογιστικού 20ου αι, η σύναξη των πιστών του Αετού θα επαναληφθεί και μέσα στα κατάβαθα της νύχτας με τους κίτρινους πυρσούς οι νέοι ιερείς και μύστες θα θυσιάσουν στην αιμοπότιστη χάρη του.

ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.

Αναμφισβήτητα, το αρχέτυπο του εκπληκτικού αυτού πτηνού συνδεδεμένο με την κυριαρχία και το αδάμαστο πνεύμα, έγινε τον τελευταίο αιώνα το ποθούμενο έμβλημα όχι λίγων κρατών που επεδίωξαν κάτω απ' το νόημά του να παρασύρουν τα υγιή στοιχεία των εθνών τους και να τα θέσουν υπό την εκδούλευσή τους. Αμερικανοί, γερμανικοί και λοιποί αετοί κόφτηκαν και ράφτηκαν στα μέτρα μιας δημοκρατίας που απ' την άλλη πλευρά προώθησε την σταδιακή τους εξαφάνιση στο πεδίο της ζωής με την ακατάσχετη καταστροφή της φύσης και την εγκληματική της υποβάθμιση. Και παρά το γεγονός ότι επεδίωξαν να μετατρέψουν την αίγλη τους σε συμπεριφορά ειρηνόφιλου περιστεριού, η αλήθεια είναι ότι η εμφάνιση και όψη τους διεγείρει στο συλλογικό ασυνείδητο τα θεία συναισθήματα και τις αναμνήσεις του Κυριαρχικού τους μεγαλείου ακόμη και σήμερα. Φυλακισμένοι βασιλείς, οι σύγχρονοι αετοί των διαφόρων εθνοσήμων, σύρουν την ανάμνηση των εθνικιστικών κινημάτων της Ευρώπης του Μεσοπολέμου όπου για κάθε εθνικιστική νεολαία φτερούγισε κι ένας περήφανος Αετός με μορφή επιβλητική και απαιτητική.

Έτοιμος να σηκώσει τους πόθους της Μεγάλης Παράδοσης στα ύψη και να εφορμήσει με μανία εναντίον των σκοτεινών του αντιπάλων. Βέβαια, η φωλιά του γιου του ήλιου πνίγηκε στις φλόγες κι ο μεγάλος περήφανος Αητός γυροφέρνει μ' αέρινους κύκλους πάνω απ' τους νεκρούς πολεμιστές της Γηραιάς Ηπείρου με συριγμούς πάθους κι ελπίδας για την ανάσταση τους και την ολοκλήρωση του σκοπού τους. Στο θλιβερό του ταξίδι σιμώνει απ' τα σταχτιά νέφη τα γαλάζια βουνά της Ελλάδας και δακρύζει για το κατάντημα της φυλής του. Διακόσια πενήντα μόνο ζεύγη στην επικράτεια όπου κούρνιασαν τ' αμέτρητα σμήνη του βασιλιά των πτηνών. Μα και τα δέκα απ' τα είδη της Ευρώπη, έτσι οξύμωρα κι ανεξήγητα Δέκα απ' τους γιούς του, που αν και μόνοι. κρώζουν στις βραχώδεις κι αιμόκοφτες φωλιές τους το τραγούδι του Φλεγύα, του μεγάλου Αητού με τα μαυροκόκκινα χρώματα, τα μελανοπόρφυρα λάβαρα της πατρίδας που κάποτε θα καρφωθούν στα κουφάρια των εχθρών και θα οριοθετήσουν το μετερίζι ενός νέου κολοσσιαίου πολιτισμού.

Κρώζουν, συρίζουν τραγουδούν κι οδύρονται. Και σέρνουν τον τσάμικο στο άσμα των ασμάτων. Πάνω από ένα πέτρινο αλώνι στην απρόσιτη χαράδρα μεταξύ κόλασης και Παραδείσου.

Εκεί ... στα Ηλύσια Πεδία ! 

Το έργο του Περίανδρου Ανδρουτσόπουλου "Το μυστικό του κοχυλιού" σε μορφή αρχείου .pdf (free download)

Το μυστικό του κοχυλιού: συγγραφικό έργο του Περίανδρου Ανδρουτσόπουλου και σίγουρα ένα από τα πιο γνωστά - και δυσεύρετα - βιβλία του εθνικιστικού χώρου. Η πλοκή που εκτυλίσσεται στις 200 σελίδες του βιβλίου θα σας καθηλώσει από την πρώτη στιγμή και θα σας ταξιδέψει σε μια σκοτεινή εποχή.

Κυκλοφόρησε το έτος 1996 από τις εκδόσεις «Ηλιοφόρος» ενώ σήμερα ο μόνος τρόπος για να το βρείτε είναι σε πάγκους βιβλιοπωλείων. Αναμφισβήτητα το εν λόγω λογοτεχνικό έργο αποτέλεσε την εποχή εκείνη την πιο σημαντική συμβολή στην αναγέννηση του ελληνικού ιστορικού μυθιστορήματος. 

Η προμετωπίδα του βιβλίου δίνει την ευκαιρία στον αναγνώστη να νιώσει ότι δεν πρόκειται για άλλο ένα κοινό βιβλίο: «Θα 'θελα να ζω τριακόσια χρόνια. Εκατό χρόνια να σκοτώνω παλιανθρώπους. Εκατό χρόνια να κάμω φυλακή, κι εκατό χρόνια να γλεντάω».

Πολεμική γραφή λοιπόν και σίγουρα κατάθεση ψυχής από έναν άνθρωπο που διώχθηκε για τις ιδέες του από το κράτος και το γνωστό παρακράτος, και φυλακίστηκε επί χρόνια στα κάτεργα της δημοκρατίας μόνο και μόνο επειδή δηλώνει και νιώθει Εθνικοσοσιαλιστής. 

Όμως προς απογοήτευση πολλών πάλεψε γενναία και νίκησε τους άθλιους τους δειλούς και τους συκοφάντες και σήμερα είναι ελεύθερος και πιο δυνατός από ποτέ. Το οπισθόφυλλο του βιβλίου σε λίγες γραμμές προβάλλει το μήνυμα: «τα μυστικά κλειδιά του έργου είναι για λίγους»:

Στο Μεσαίωνα... Σαράντα χρόνια πριν αλωθεί η Πόλις ... Στη Λυκία της Μικρασίας ... Απέναντι απ' τη Ρόδο των Ιωαννιτών Ιπποτών ... Σε μια πόλη Ελλήνων ... Όπου οι Τούρκοι κυριαρχούν ... Και οι Εβραίοι συνωμοτούν ... Μέσα στους χορούς των Δερβισών ... Όταν οι Εθνικοί ονειροπολούν ... Και οι μάγοι αποφασίζουν ... Γεννιέται ένα όνειρο ... Που 'ναι κι εφιάλτης ... Ώστε κάτω απ' τις ταφόπλακες ... Να γλυστρά ένας μύθος ... Ένα αρχέγονο μυστικό ...

για να το κατεβάσετε στον σύνδεσμο εδώ ...

Γράμμα στον Ξανθό Φαλαγγάρχη (γράμμα στον Περίανδρο Ανδρουτσόπουλο)

του Αλέξανδρου Κεραυνού.

Ιούλιος 1996. Τοποθεσία: Αθήνα. Ευτυχώς το δίκυκλο ενός φίλου και συντρόφου βοηθάει να φτάσουμε γρήγορα στον προορισμό μας. Βρίσκομαι σε ελάχιστη ώρα πολύ κοντά στο κέντρο. Από την πρώτη στιγμή ανάμεικτα συναισθήματα για την ομιλία που θα ακολουθήσει.

Η απίστευτη ζέστη στην καρδιά της τερατούπολης δεν μας πτοεί ούτε λεπτό. Ανεβαίνω γρήγορα τα σκαλιά και βρίσκομαι σε έναν μισοσκότεινο διάδρομο. Θετικό στοιχείο τα μέτρα ασφαλείας στην είσοδο των γραφείων. Υπάρχει οργάνωση και σωστό σκεπτικό σκέφτηκα. Πρώτη φορά στα γραφεία της Κεφαλληνίας λοιπόν ...

Ήσουν εκεί και είναι αλήθεια, από την πρώτη στιγμή ξεχωρίζεις ανάμεσα σε πολλούς άλλους. Κεντρικός ομιλητής σε μια ομιλία που διαφέρει. Το περιεχόμενο της πάντα επίκαιρο και άκρως αποκαλυπτικό.

Έχει ως θέμα τις πράξεις και τις δόλιες ενέργειες των παγκόσμιων εξουσιαστών στην καρδιά της Ευρώπης την εποχή του μεσοπολέμου. Στον χώρο ξεχωρίζουν τα χρώματα της Εθνικοσοσιαλιστικής Επανάστασης και τα Εθνικά μας σύμβολα.

Ο χώρος είναι ασφυκτικά γεμάτος από νέους και νέες. Πρόσωπα λαμπερά γεμάτα αυτοπεποίθηση. Πλήρης η αίσθηση της πειθαρχίας στον χώρο, μια πειθαρχία που δεν είναι αποτέλεσμα εξαναγκασμού αλλά επειδή το απαιτεί το νόημα των ιδεών μας ο χώρος και η περίσταση.

Αρχίζεις να αναλύεις το θέμα χωρίς άσκοπες αναφορές. Ο τόνος της φωνής σου ήρεμος και κατά περιόδους δυναμικός αμέσως μαγνητίζει το πλήθος των συντρόφων.

Κάποιοι ελάχιστοι στον αριθμό στις πρώτες φράσεις που ρίχνεις σαν σφαίρες μέσα στην αίθουσα, σε κοιτούν διαφορετικά από τους άλλους τους πολλούς. Κάθονται στις πρώτες καρέκλες είναι πρόσωπα σκοτεινά γεμάτα καχυποψία, και έχουν μια έκφραση που δείχνει ότι είναι άρρωστοι στην ψυχή, σάπιοι μέσα τους μέχρι το μεδούλι. Πρόσωπα γνωστά που σήμερα κρύβονται πίσω από βρώμικες ιστοσελίδες και ψευδώνυμα και παίζουν ακόμα μέσα σε τέσσερις τοίχους το δικό τους βρώμικο παιχνίδι.

Συνεχίζεις να αναλύεις τα γεγονότα της εποχής διεξοδικά και δίνοντας σε όλους να καταλάβουν ότι ο παγκόσμιος εχθρός είναι καλυμμένος κάτω από χίλια πρόσωπα σε όλες τις εποχές, παραμένει όμως πάντα εχθρός αδυσώπητος.

Όσο περνάει η ώρα οι σημερινοί υβριστές σου και πρώην «σύντροφοι» αρχίζουν να ιδρώνουν ακατάπαυστα και να στριφογυρίζουν σαν τα φίδια στις καρέκλες τους. Δεν μπορούν να σε διακόψουν ούτε να σε ακολουθήσουν στην καταιγιστική αυτή ομιλία. Κοιτούν πολλές φορές το ρολόι τους, αναρωτιούνται πότε θα τελειώσει το μαρτύριο τους. Ξέρουν ότι ξεχωρίζεις και έχεις μια αληθινή πίστη μέσα σου και αυτό τους ενοχλεί. Είσαι ένα παράδειγμα ανθρώπου που τους χαλάει το «παιχνίδι».

Η ομιλία τελειώνει και αρχίζουν οι ερωτήσεις από συντρόφισσες και συντρόφους. Τους απαντάς λακωνικά αλλά με απόλυτη ειλικρίνεια και γνώση. Κλίμα συντροφικό και Εθνικοσοσιαλιστικό. Δεσμοί Ελλήνων σε επίπεδο λόγου και όχι μόνο. Η σημερινή βραδιά άλλο ένα θετικό βήμα στο λαμπρό πεδίο της γνώσης.

Φεύγω αργά το απόγευμα προς βράδυ γεμάτος αυτοπεποίθηση και χρήσιμες γνώσεις. Ο Ελληνικός Εθνικοσοσιαλισμός έχει ποιοτικούς Στρατιώτες και είσαι ένας από αυτούς αναμφίβολα.

Ο καιρός περνάει γρήγορα και φτάνει η εποχή που το παρακράτος και το κράτος τυλίγει τον ιστό της δημοκρατικής αράχνης γύρω από το άτομο σου. Τα γεγονότα τα γνωρίζεις ΕΣΥ καλύτερα από όλους. Τις αιτίες για την αυτοεξορία σου και την φυλάκιση σου στα δημοκρατικά κάτεργα για μεγάλο χρονικό διάστημα τις ξέρεις ΕΣΥ καλύτερα από όλους.

Είμαι σίγουρος ότι σου έχουν μεταφέρει άλλοι σύντροφοι το κλίμα που ακολούθησε μετά την ανακοίνωση της δίωξης σου. Όλα τα δημοκρατικά κοράκια και τα δημοσιογραφικά όρνεα έπεσαν να φάνε από τις σάρκες σου. Εκατοντάδες τα δημοσιεύματα εναντίον σου. Και όμως δεν λύγισες και μας δίδαξες τι θα πει ήθος και αντοχή.

Περίανδρε, χιλιάδες συναγωνιστές από το 1998 δεν έπαψαν στιγμή να αναφέρουν το όνομα σου. Χιλιάδες συναγωνιστές ούτε για μια στιγμή δεν αμφέβαλλαν για την αθωότητα σου. Δεν θέλω να αναφερθώ στους «ηγέτες» της περιόδου για το αν σε στήριξαν και ποιοι ήταν αυτοί. ΕΣΥ τα γνωρίζεις όλα αυτά καλύτερα από όλους εμάς.

Δυο τρεις φορές το πολύ μπροστά σε άλλους - και υπάρχουν μάρτυρες για αυτό - έδειξαν τάχα να σε θυμούνται, αλλά στην συνέχεια αποδείχτηκαν πόσο δόλιοι υπήρξαν και μονομιάς σιώπησαν ή επέβαλλαν την σιωπή σε άλλους. Μετά την ομηρία σου οι συνδιαλλαγές τους με το κράτος υπήρξαν συνεχείς. Η δίωξη σου άνοιξε τον δρόμο για την συνεργασία ΤΟΥΣ με τους άτιμους και τους ρουφιάνους.

Εκατοντάδες στρατιώτες του κινήματος ευθύς αμέσως αποχώρησαν διότι δεν δέχτηκαν αυτή την βρώμικη συνδιαλλαγή. Χιλιάδες φτάνουν ως σήμερα αυτοί που δεν δέχτηκαν το «πάρε δώσε» των «ηγετίσκων» της κακιάς ώρας … με τους εξουσιαστές.

Η αποχώρηση από μια οργάνωση που κάποτε υπήρξε εθνικοσοσιαλιστική και σήμερα είναι «μαγαζί γωνία» με αλήτες κερδοσκόπους να είναι υπεύθυνοι σε αυτή, είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει ένας συνειδητοποιημένος Εθνικιστής και Εθνικοσοσιαλιστής.

Πολλοί έγραψαν για εσένα στα έντυπα των εθνικιστών την εποχή εκείνη. Άρθρα συγκινητικά γεμάτα προσμονή για την επιστροφή σου. Όλοι οι αρθρογράφοι ήταν νέοι και απλοί στρατιώτες της Ιδέας. Οι περισσότεροι εξ αυτών σήμερα όχι απλά δεν ανέχονται τις καρικατούρες της ακροδεξιάς αλλά έχουν επιλέξει πλευρά. Την ανώνυμη φρουρά του Ελληνικού Εθνικοσοσιαλισμού. Ονομάζονται αυτόνομοι ανεξάρτητοι ανένταχτοι. Όλοι σε θυμούνται και όλοι γνωρίζουν ότι έπεσες θύμα συνομωσίας και βρώμικων υπανθρώπων.

Η δίωξη σου άνοιξε τον δρόμο για να σύρουν τις ιδέες μας και τους μαχητές σε βρώμικα πολιτικάντικα σοκάκια.

Το 1999 ένα μόλις χρόνο μετά την προβοκάτσια που σου έστησαν, δέχτηκαν να κατέβουν μαζί σε εκλογές (εκλογές ο αιώνιος πόθος τους πραγματικά!) με έναν άνθρωπο που ήταν υπεύθυνος για τις φυλακίσεις συναγωνιστών στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Λίγο αργότερα το 2000 υποστήριξαν υπογείως έναν αισχρό παλιάτσο της ακροδεξιάς πάλι σε άτιμες διαδικασίες. Το 2002 υποστήριξαν τον γλοιώδη Καρατζαφέρη στην υπερνομαρχία Αθηνών με 4 υποψήφιους στον ίδιο συνδυασμό με αυτόν ενώ έγραφαν για τον πρώην «πράκτορα μοντέλων» ότι πρόκειται περί «αξιόλογου και ένθερμου πατριώτη».

Περιττό να σου θυμίσω ότι εν τω μεταξύ οποιοσδήποτε αντιδρούσε στον εξευτελισμό - και αυτοί ήταν εκατοντάδες πραγματικά - διώχθηκαν σπιλώθηκαν και υβρίστηκαν με χυδαίο τρόπο. Η αλήθεια είναι ότι πολλοί από την πρώτη στιγμή της δίωξης σου κράτησαν επιφυλακτική στάση απέναντι στους επίδοξους τύπους που το έπαιζαν «αρχηγοί» και πάγωσαν κάθε επαφή με συγκεκριμένα πρόσωπα. Αποδείχτηκε ότι έπραξαν πολύ καλά την εποχή εκείνη.

Το 2004 - 2006 υπήρξε άλλη μια περίοδος που φλέρταραν με την βρώμικη ακροδεξιά. Αποδείχτηκε το κύκνειο άσμα τους. Ακόμα περισσότεροι Εθνικοσοσιαλιστές αποχώρησαν αφού δεν ανέχτηκαν τους καραγκιόζηδες, ενώ κανείς δεν είχε μείνει από την «παλιά Φρουρά» εδώ και πολύ καιρό. Δεν θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε όλες αυτές τις ενέργειες όλοι αυτοί οι καιροσκόποι και σε πολλές άλλες αν ΕΣΥ δεν έβγαινες από την μέση.

Η φυλάκιση σου υπήρξε μια περίοδος που είναι παράδειγμα για όλους μας. Κράτησες μόνος εναντίον πολλών, συνέτριψες κάθε φίδι που προσπάθησε να σε προσβάλλει και να σε υποτιμήσει και έδειξες πόσο δυνατοί είναι οι Εθνικοσοσιαλιστές.

Η μέρα της αποφυλάκισης σου υπήρξε μια πραγματικά χαρμόσυνη είδηση για εμάς τους συντρόφους σου, και ημέρα πένθους για τους εχθρούς σου. Οι μίζεροι και δόλιοι ρουφιάνοι που εύχονταν να παραμείνεις στην φυλακή σήμερα δεν μπορούν να «χωνέψουν» ότι είσαι ελεύθερος και ακόμα πιο δυνατός!

Πολλά βράδια δεν κοιμήθηκαν ούτε για ένα λεπτό αναλογιζόμενοι ότι ΕΣΥ ο Ξανθός Φαλαγγάρχης είσαι και πάλι ελεύθερος. Ξέρουν ότι το τέλος τους έρχεται και προσπαθούν να γλύψουν τον πάτο του δημοκρατικού βαρελιού μήπως και αποκομίσουν κάποιες τελευταίες ελπίδες. Μάταια όμως ο τροχός έχει ήδη γυρίσει …

Είμαι σίγουρος ότι θα έρθει η Ιερή μέρα που οι εχθροί της πατρίδας και της κοινωνίας, οι ριψάσπιδες των ιδεών, οι συνδαιτυμόνες του συστήματος και χειροκροτητές της σάπιας δημοκρατίας θα πληρώσουν για τις πράξεις τους!

Περίανδρε, σκοπός του γράμματος μου δεν είναι να σου προτείνω κάτι ή να σου ζητήσω το οτιδήποτε. ΕΓΩ δεν μπορώ να απαιτήσω το οτιδήποτε από έναν άνθρωπο που φυλακίστηκε για τις ΙΔΕΕΣ του. Δεν γνωρίζω τα σχέδια σου για το μέλλον και δεν ξέρω πως θα πορευτείς. Μου φτάνει που ξέρω ότι ένας ακόμα συναγωνιστής είναι ελεύθερος. Οι εχθροί δεν μπόρεσαν να σε νικήσουν και μόνο αυτό έχει σημασία.

Ξέρω ότι θα το διαβάσεις αυτό το «ηλεκτρονικό γράμμα». Οι Συντρόφισσες και οι Σύντροφοι γνωρίζουν ότι είσαι και πάλι ελεύθερος. Οι μνήμες από τις παλιές εποχές που τσάκιζες στην Σταδίου με την υποστήριξη λίγων - αλλά λεόντων στην ψυχή - πάνοπλες διμοιρίες των ΜΑΤ με τα χέρια γυμνά ξανάρχονται στον νου όλων μας. Φάρος συνείδησης οι ομιλίες σου και τα κείμενα σου αιχμηρά βέλη στην σάρκα του τέρατος.

Τα άρθρα σου είναι σήμερα παντού στο διαδίκτυο και μας εμπνέουν καθημερινά, ενώ εκατοντάδες αυτόνομοι και ανεξάρτητοι αγωνιστές γνωρίζουν την αλήθεια και είναι σε κατάσταση επιφυλακής. Πλαισιώνουν ήδη πολλές ομάδες και κινήσεις σε ολόκληρη την χώρα και παραμένουν πιστοί στις αρχές και στις Ιδέες.

Το δηλητήριο του εσωτερικού «εμφυλίου» έχει προχωρήσει στο αίμα κάποιων συντρόφων, όμως ακόμα ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία παραμερίζουμε σήμερα τα προβλήματα του χτες και γελάμε με την ψυχή μας βλέποντας τους δημοκρατικούς πίθηκους που νομίζουν ότι ένα μπλουζάκι με εθνικιστικά σύμβολα θα τους «βαφτίσει» συναγωνιστές να μυξοκλαίνε που «δεν τους παίζουν» τα κανάλια των πρεζεμπόρων ενώ την ίδια στιγμή να χαίρονται που τους φιλοξενούν στις στήλες τους οι γαμψομύτηδες της Jew City.

Πάντα πίθηκοι υπήρξαν τόσο σε προσωπικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο απλά σήμερα βολεύτηκαν σε μια καρέκλα και νομίζουν ότι θα παραμείνουν για πάντα εκεί. Αυτή η καρέκλα και η γραβάτα του κοινοβουλευτισμού θα γίνει και η αγχόνη που θα τους κρεμάσει και θα τους στείλει στην λήθη.

Περίανδρε, το μήνυμα σου ξύπνησε πολλούς που κοιμούνταν με τα μάτια ανοιχτά. Ταρακούνησε συνειδήσεις και έδωσε απαντήσεις σε όλους αυτούς που αμφισβητούσαν γεγονότα και πράξεις. Σήμερα οι εχθροί μας είναι ακόμα πιο πολλοί και ουρλιάζουν σαν ύαινες στα σκοτάδια. Σήμερα όμως τα πάντα είναι ξεκάθαρα και όλοι έχουν επιλέξει πλευρά. Περιμένουμε να ηχήσει η Σάλπιγγα για την τελική έφοδο.

Θα ανασυντάξουμε το Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα, θα δώσουμε νέα πνοή στον αγώνα και θα κάνουμε πράξη τον Ελληνικό Εθνικοσοσιαλισμό!

Είμαστε πιο δυνατοί από ποτέ και έτοιμοι να συνεχίσουμε τον δρόμο της Εθνικοσοσιαλιστικής Επανάστασης. Είμαστε σίγουροι ότι πολύ σύντομα αδερφέ μας θα σε αντικρύσουμε στο πλάι μας απέναντι στον κοινό εχθρό.

Ραντεβού τον Σεπτέμβριο απέναντι από το πορνείο του κοινοβουλευτισμού για να δώσουμε στους γραικύλους την τιμωρία που τους αξίζει!

Περίανδρε σε χαιρετώ με τεταμένη την δεξιά!

Μήνυμα του Περίανδρου Ανδρουτσόπουλου στους Εθνικιστές.

εισαγωγικό σημείωμα εκ μέρους της συντακτικής ομάδας:

Ο Περίανδρος Ανδρουτσόπουλος για πρώτη φορά μετά από χρόνια αποφασίζει να λύσει την σιωπή του. Το παρακάτω μήνυμα του ξεχειλίζει από οργή τόσο για την ηγεσία της «Χρυσής Αυγής» όσο και για κάποια άλλα πρόσωπα που έπαιξαν έναν άθλιο ρόλο στην υπόθεση που όλοι γνωρίζουν.

Η συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου» χαιρετίζει την διαδικτυακή επιστολή του συναγωνιστή Περίανδρου Ανδρουτσόπουλου.

Τον καλούμε μέσα από το βήμα αυτό να βγάλει άμεσα στο φως - μέσω μιας ανοιχτής συνέντευξης τύπου - όλα εκείνα τα στοιχεία που έχει στην διάθεση του που αποδεικνύουν τον προδοτικό ρόλο της αστικής ακροδεξιάς όλα αυτά τα χρόνια.

Είναι καιρός να δοθεί μια επίσημη 100% πολιτική απάντηση απέναντι στην γνωστή φιλοκαθεστωτική ακροδεξιά και το πιο σημαντικό αμέσως μετά να υπάρξει συμπαράταξη και συνεννόηση ανάμεσα στους Εθνικιστές και τους Εθνικοσοσιαλιστές που δεν πιστεύουν στα παραμύθια κανενός.

Γνωρίζουμε εδώ και χρόνια τις υπόγειες διασυνδέσεις της αντιφασιστικής ακροδεξιάς με το κράτος και το παρακράτος, είμαστε από τους πρώτους που καταγγείλαμε την προσπάθεια κάποιων «εμπόρων» και «ηγετίσκων» να καταστρέψουν την Εθνικοεπαναστατική Ιδέα μέσω των γνωστών κινήσεων τους και των συμμαχιών τους.

Τώρα είναι η ώρα να προβληθεί το κάλεσμα για ανασυγκρότηση και συμπαράταξη προς όλους τους αυτόνομους / ανένταχτους / ανεξάρτητους Εθνικιστές / Εθνικοσοσιαλιστές που παραμένουν έξω από μαντριά και δεν ανέχονται να φορούν παρωπίδες.

Οι Εθνικιστές και οι Εθνικοσοσιαλιστές πρέπει να μάθουν την αλήθεια και παράλληλα να υπάρξουν τόσο από τα γνωστά πρόσωπα του «χώρου» όσο και από τους άγνωστους συμμαχητές συγκεκριμένες προτάσεις για την ποιοτική αναβάθμιση του κινήματος.

Καλούμε τον Περίανδρο Ανδρουτσόπουλο να έρθει κοντά στους ανένταχτους / αυτόνομους / ανεξάρτητους Εθνικιστές / Εθνικοσοσιαλιστές όχι μόνο για να ακούσει την δική τους φωνή και άποψη αλλά και για έναν άλλο λόγο … οι νέοι συναγωνιστές και οι συναγωνίστριες είναι η μόνη ελπίδα για την νίκη των ιδεών μας … και την συντριβή των αντιπάλων μας !

Αγαπημένοι σύντροφοι Εθνικιστές. Παλαιοί συμμαχητές μου στον καλόν αγώνα και νεώτεροι, άξιοι, άγνωστοι σε μένα συναγωνιστές. Ενάμισι έτος μετά την αποφυλάκισή μου, ύστερα από 12 έτη στυγερής πολεμικής του ανθελληνικού καθεστώτος σε βάρος μου, και υπό την πίεση αναρίθμητων ερωτήσεών σας, αποφασίζω και λύνω εν μέρει την σιωπή μου.

Οι ανηλεείς διώξεις εντός και εκτός Ελλάδος, η αναγκαστική αυτο - εξορία, η άδικη κάθειρξη, όλα τούτα μένουν πίσω κι εγώ ως δοκιμασμένος Έλλην προχωρώ. Μαζί τους μένει και η θυσία μου για τον πολιτικό φορέα στον οποίο απ’ το 1983 προσέφερα την νιότη μου με όλη μου την ψυχή, τα όποια μου χαρίσματα, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μου, το πνεύμα μου, και πάμπολλες φορές το αίμα μου καθώς λαβώθηκα κι αναστήθηκα χίλιες φορές κατά τον λυσσαλέο πόλεμο του συστήματος και των εχθρών μας.

Μαζί τους μένει και η αχαριστία των υπανθρώπων, που παριστάνουν κάποιους συντρόφους μας, αρκετοί απ’ τους οποίους παρουσιάζονται έως και σήμερα ως ηγετίσκοι και στελέχη του πατριωτισμού, ενώ δεν ήταν παρά αυτοί, που μ’ έβγαλαν απ’ την μέση το 1998, σε συνεργασία με το καθεστώς είτε εκείνοι που επωφελήθηκαν απ’ την αντρική σιωπή μου ώστε να πληρώσω για κάτι που δεν έκανα.

Είναι πασίγνωστο σε συγκεκριμένους πρώην και νυν Χρυσαυγίτες, που ουδέποτε εκλήθησαν απ’ τον ανακριτή για το … οτιδήποτε … και που τώρα ως φοβισμένες πουτάνες σιγούν, ότι υπήρξα ΑΘΩΟΣ και κατεδικάσθην για ανομήματα άλλων. Στο ερώτημα βεβαίως τι έπραξαν όλοι αυτοί για μένα, που βίωσα τρομακτικές απώλειες τα 12 αυτά έτη – ψυχικές, σωματικές, οικονομικές, προσωπικές, οικογενειακές, κοινωνικές και φυσικά πολιτικές – η απάντηση είναι μία: ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ.

Ανθρωπάκια συμπλεγματικά, δειλά και ανύπαρκτα, που κρύβονται πίσω από μια ιδέα τιτάνων, δεν έκαναν ποτέ ούτε μία ανοικτή συγκέντρωση για το δίκαιό μου, δεν απάντησαν σε κανέναν απ’ τους δεκάδες αλήτες δημοσιογράφους, που δίχως στοιχεία με συκοφαντούσαν, κάποια καραγκιοζάκια δεν ενεφανίσθησαν, ούτε σε μία απ΄ τις δίκες μου, δεν έβαψαν ούτε έναν τοίχο να διαμαρτυρηθούν και βεβαίως δεν είχαν το σθένος να ανοίξουν όχι ένα εχθρικό, αλλά ούτε καν το δικό τους ρουθούνι για να με υπερασπισθούν…

Έφθασαν μάλιστα στο σημείο κάποια σκουπίδια να λέγουν τηλεοπτικώς σε όσους τους υπενθύμιζαν τον «κακό» Περίανδρο, ότι η Χρυσή Αυγή δεν ευθύνεται για όποιες εγκληματικές πράξεις των μελών της … !

Την ίδια επίσης εποχή που ο Καρατζαφέρης δήλωνε στον αέρα σε προβεβλημένο δημοσιογράφο την επιθυμία και ευχή του «Να πιάσετε τον Περίανδρο και να του κόψετε το κεφάλι», στελέχη της Χ.Α που γνώριζαν από πρώτο χέρι την αθωότητά μου, συμμετείχαν στο ψηφοδέλτιο του ανωτέρω για τις Νομαρχιακές εκλογές με άνεση προδότη, ενώ σε σχετική μου αντίδραση ο ηθικός καθοδηγητής τους έσπευδε να υπερασπισθή τον πολιτικάντη!

Βεβαίως όλα αυτά και πολύ περισσότερα που θα αποκαλύψω στο μέλλον, έγιναν στο μακρινό παρελθόν. Είχα σκοπό πριν από την αποφυλάκισή μου μάλιστα, να τα αποσιωπήσω, διότι η Χ.Α. εκτός από τραγική είχε καταντήσει δια των ηγετών της κωμική κι ένοιωθα πια την ανάγκη να απομακρυνθώ από κάθε αναφορά σ’ αυτήν για να διασώσω την εθνικιστική μου αξιοπρέπεια αλλά και την προσωπική μου σοβαρότητα.

Έκτοτε όμως διεπίστωσα τα εξής προδοτικά και μέχρι τότε ανήκουστα: χρησιμοποιούσαν ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ρητορική … Υμνούσαν το αστικό κράτος και την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ … Τιμούσαν τους αναρχικούς και τον Λάμπρο ΦΟΥΝΤΑ που ‘καιγε την εθνική μας σημαία … Επιφανές στέλεχός της, που μάλιστα επολιτεύετο παλαιόθεν, προφυλακίστηκε με την αισχρή κατηγορία της ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑΣ … Κατεδίκαζαν ενυπογράφως στην φίλη τους αστυνομία τους συντρόφους, που έκαιγαν την τουρκική σημαία …

Χαριεντιζόντουσαν δημοσίως με επιδειξίες ΠΟΥΣΤΗΔΕΣ, που έχουν πρωτοστατήσει σε ανθελληνικές δραστηριότητες και κατά των οποίων προ ετών μας έλεγαν να βιαιοπραγήσουμε … Έγλειφαν εκ νέου τον Καρατζαφέρη για νέα πολιτική συνεργασία … Συνεργάζοντο πολιτικώς με κάποιον τον οποίον μέχρι και σήμερα αποκαλούν καταδότη και πληροφοριοδότη της ΚΥΠ, και το οποίον την περίοδο της συνεργασίας τους αποκαλούσαν ΑΡΧΗΓΟ … Απεδέχοντο την ανέγερση τζαμιού αν μείνουν στην χώρα λιγώτεροι μωαμεθανοί … Συνεργάζοντο εκλογικώς με στελέχη της Νέας Δημοκρατίας …

Μα το σοβαρότερο: Διατηρούσαν μεταξύ τους (όπως και τώρα) εκείνους τους ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ που κατέθεσαν το 1998 σε βάρος μου συκοφαντώντας με και στοχοποιώντας με για να κατασκευαστεί η ανύπαρκτη ενοχή μου … !

Συναγωνιστές,

Την ίδια ώρα που μια τέτοια, σύγχρονη Χ.Α. μετατρέπει τους Εθνικιστές σε Κρατιστές, σε αμόρφωτους χομπίστες ενός αστικού πατριωτισμού δίχως πρότυπα αγωνιστών εμπρός τους, που να τους εμπνέουν, εγώ δεν θα μπορούσα να παρατείνω την σιωπή μου. Η πατρίδα δεν προδίδεται μόνον από τους Εφιάλτες αλλά και όταν οι πατριώτες αδιαφορούν για τους Εφιάλτες. Τώρα, που οι ξένοι εγκληματίες καραδοκούν.

Τώρα που οι αριστεροί τρομοκράτες εξοπλίζονται για τον 3ο γύρο του συμμοριτοπολέμου … και οι «ελεγχόμενοι» εθνικόφρονες τους παραδίδουν αμαχητί τα ματωμένα κάστρα των παλαιών, σαν μαριονέττες στο νέο θέατρο πολιτικών σκιών.

Ιδού: Δέχονται βόμβες, εμπρησμούς, ξυλοδαρμούς, μαχαιρώματα δίχως αντίδραση, αλλά ψοφοδεείς γαρ επιχειρηματολογούν περί πολιτικού κόστους. Σ’ εποχή καθολικής απαξιώσεως του κοινοβουλευτισμού οι πολιτικάντες της συμφοράς στην Χ.Α. – κάποιες αναλφάβητες καρικατούρες – επιδιώκουν παντοιοτρόπως να καταξιωθούν ως βουλευτές. Θαρρείς και η τραγική εμπρός μας εικόνα θα αλλάξη, εάν κάποιοι ακόμη καρπαζοεισπράκτορες ρουφιάνοι της ακροδεξιάς ενώσουν τα οπίσθια τους μ΄ εκείνα των υπολοίπων στα έδρανα της Βουλής, όπου συνετελέσθησαν οι μεγαλύτερες εθνικές υποχωρήσεις στη νεωτέρα ελληνική ιστορία.

Αηδιασμένος απ’ την ανυπαρξία ιδεολογικού υποβάθρου, απ’ τον εκφυλισμό της πολιτικής στρατιωτικοποιήσεως των μαζών σε πολιτική της εκλογοθηρίας και απ΄ το έλλειμμα υψηλών στελεχών που εξ ίσου σιχάθηκαν και έφυγαν, διαχωρίζω επισήμως και ενυπογράφως την θέση μου.

Δηλώνω παρά τις λαβωματιές μου και πάλι ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ, δημιουργός και πιστός της «παλαιάς» Χρυσής Αυγής, που δεν υπάρχει πια, της οποίας την συνοχή και την φήμη ως κίνημα έκτιζα δίνοντας, μαζί με λαμπρούς συντρόφους, ασύλληπτους αγώνες εδώ και 30 έτη, απ’ τα πεδία αγώνος των Αθηνών έως τις νησίδες των Ιμίων, όταν παραλλήλως κάποιοι γραφικοί έκλαιγαν στα γραφεία τους είτε εχαπακώνοντο με ψυχοφάρμακα στις οικίες τους είτε ερητόρευαν στα ξενοδοχεία περί των μαχών μου.

Ως εκ τούτου, και επειδή δεν προτίθεμαι να χαρίσω το έργο μου στους ασήμαντους που επί έτη το καπηλεύτηκαν, απαγορεύω και καταδικάζω κάθε χρήση του ονόματός μου προς πολιτικήν ωφέλειαν της «σύγχρονης», δημοκρατικής Χ.Α, η οποία πίσω απ’ τ’ αγνά μέλη της αποτελεί πολιτικό φιάσκο και την προσωποποίηση της παταγώδους αποτυχίας ενώσεως των εθνικιστών.

Τιμώ τους συναγωνιστές που επί μακρόν μου συμπαραστέκονται, τιμώ τους συνηγόρους μου που σε αντίξοες συνθήκες με υπεράσπισαν με αγάπη και αφιλοκέρδεια τόσον στις δικαστικές αίθουσες όσο και στα πειθαρχικά συμβούλια των φυλακών, τιμώ την οικογένειά μου που προτίμησε την συντριβή της παρά το να γίνω ρουφιάνος όπως οι «άλλοι», τιμώ αυτούς που βρέθηκαν κοντά μου στα δικαστήρια, μα και όλους όσοι από παντού με τιμούν το ίδιο, προπάντων όμως εκείνους που δίχως εκλογική υστεροβουλία δίνουν την μάχη τους και διακινδυνεύουν, όχι για να λάβουν χρήματα από κρατικές επιδοτήσεις, αλλά διότι αγαπούν την Ιδέα και την Θυσία.

Ωστόσο ας γνωρίζουν άπαντες, εντός και εκτός, πως κάθε ανοχή, μετά από την αποκάλυψη, στο μέλλον θ΄αποδειχθή συνενοχή …


Αγαπημένοι σύντροφοι Εθνικιστές,

Μέχρι τώρα, ελεύθερος και φυλακισμένος, έχυνα αδιάκοπα το ΑΙΜΑ μου βαστώντας ψηλά την ΤΙΜΗ μου και διασώζοντας την ΤΙΜΗ ενός ολόκληρου κινήματος. Τώρα όμως που η νομική μου υπόθεση θα κριθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο όπου προσφεύγω επιδιώκοντας την επανάληψη της δίκης εύχομαι οι ΑΤΙΜΟΙ ένοχοι να αποκαλυφθούν, κι όχι μόνον οι φυσικοί αλλά και οι ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ.

Η σκληρή Μοίρα που συντρόφευσε μέχρι τώρα την ζωή μου, μαζί και η Πίστη μου στην Ιδέα, που την διετήρησα ανόθευτη σε μύριες αντιξοότητες, μου χάρισαν τεράστια απόσταση απ’ τους ουτιδανούς ψευδοσυντρόφους, την οποία πια δεν μπορώ να καλύψω με πισωγυρίσματα στον θίασο των ΑΤΙΜΩΝ.

Αυτήν την Ιδέα του Γένους, που υπηρέτησαν ήρωες και μάρτυρες, δεν επιθυμώ να την μοιράζωμαι με τους κωμικούς φίλους των πούστηδων και τους ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ. Έτσι, προτιμώντας την γυμνή αλήθεια παρά τις δάφνες της θεατρικής υποδοχής, που μου επεφύλασσαν οι «προσκυνημένοι», καθιστώ σαφές ότι τα πομπώδη χειροκροτήματα είναι για τους άκαπνους.


Για τους τολμηρούς παραμένει το λιτό κλέος.

Τολμήστε κι εσείς ! Για την Πατρίδα και τον Λαό !

ΑΙΜΑ - ΤΙΜΗ

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ