Ο ευτελισμός του Επαναστατικού Εθνικισμού.
Η ακροδεξιά δεν έχει σκοπό μόνο τη σταδιακή αλλοίωση επαναστατημένων συνειδήσεων με σκοπό είτε να τις «κάψει» είτε να τις επαναφέρει τελικά στην «αγκαλιά» του συστήματος , αλλά και να διώξει όσο γίνεται περισσότερο κόσμο μακριά από τον Κοινωνικό Εθνικισμό , που αποτελεί σοβαρό πρόβλημα για την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση. Το ύφος και το ήθος της ακροδεξιάς συμβάλλει αρκετά σε αυτό το σκοπό καθώς είναι ιδιαίτερα απωθητικό, αλλά μόνο αυτό δεν φτάνει. Το σύστημα χρησιμοποιεί την ακροδεξιά με στόχο τον πλήρη ευτελισμό κάθε εθνικισμού και την απαξίωση και γελοιοποίησή του στα μάτια της κοινής γνώμης.
Μέσα λοιπόν από την ταύτιση του εθνικισμού με την ακροδεξιά, και μέσα από τον αυτοεξευτελισμό της ακροδεξιάς, που κάποιες φορές μάλιστα γίνεται και σκόπιμα εκ των «έσω της» το σύστημα πετυχαίνει την απαξίωση μέχρι γελοιοποίησης κάθε τι εθνικού. Ο αυτοεξευτελισμός στηρίζεται και στην ίδια τη στάση ακροδεξιών εντύπων και οργανώσεων, που φροντίζουν να ρεζιλεύουν δημόσια σε μόνιμη βάση το εθνικό στοιχείο, αλλά και από την προβολή γραφικών προσώπων που βρίσκουν πολιτική στέγη ή φιλοξενία από κόλπους της ακροδεξιάς.
Ως παράδειγμα στο παραπάνω, και ως διασκεδαστικό διάλλειμα σε αυτό το κείμενο, θα παρουσιάσουμε ένα κομμάτι από τα συμπεράσματα που βγάζει κανείς από τις θεωρίες που έχει παρουσιάσει γνωστός τηλεπλασιέ.
Λοιπόν κάποτε στο διάστημα ζούσαν οι Ελ και οι Νεφελίν αλλά και άλλες φυλές που μάχονταν μεταξύ τους με διαστημόπλοια σε στυλ Star Wars. Αυτοί κατέληξαν στη Γη κάποια στιγμή και οι Ελ έγιναν πρόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Υπήρχαν επίσης κάποιοι πρόγονοι των «καλών» φυλών που λέγονταν Ελοχίμ , ενώ οι Νεφελίν είναι πρόγονοι των Εβραίων και όλων των άλλων «κακών» φυλών που πολέμησαν με τους Ελ. Συνέχισαν να έχουνε διαστημόπλοια , με αυτά πέταγαν από τον Όλυμπο που ήταν αεροδρόμιο και πήγαιναν εκδρομή στη Λατινική Αμερική, όπου έφτιαξαν τον πολιτισμό των Ίνκας αλλά και στην Αίγυπτο τις πυραμίδες. Επειδή όμως η γη είναι μέσα κούφια , είναι η «κοίλη γη», οι Ελ κλείσανε μέσα στην κοίλη γη τους Νεφελίν, οι οποίοι σήμερα ευθύνονται αποκλειστικά σχεδόν για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και όχι οι καπιταλιστές. Στις πύλες της κοίλης γης και σε κάτι στοές, συνέχισαν όμως να ζουν αρχαίοι Έλληνες , και ζουν ακόμα εκεί μέχρι σήμερα, μιλάνε την αρχαία Ελληνική , αλλά είναι απομονωμένοι γιατί οι πύλες είναι στους Πόλους, στο Βόρειο και στο Νότιο Πόλο. Αυτοί εκεί έχουν την πλήρη γνώση και την τεχνολογική γνώση για το πώς να κατασκευάσουν διαστημόπλοια, αλλά δεν έχουν τα μέσα για να την υλοποιήσουν.
Ο Χίτλερ που τα ήξερε όλα αυτά, αφού γνώριζε πολύ καλά όλα τα σχετικά με την αρχαία Ελλάδα, έκανε εκστρατεία στο Βόρειο Πόλο και πήρε όλη αυτή τη γνώση, γι αυτό η Γερμανία έγινε τόσο μεγάλη δύναμη. Δεν πρόλαβε όμως να κατασκευάσει όλη την τεχνολογία που βρήκε έτοιμη στα κείμενα των Ελ που βρήκε στο Βόρειο Πόλο , γιατί ηττήθηκε από τους Ρώσους , οι οποίοι πήραν την τεχνολογία των Ελ και έτσι κατάφεραν και κατέχτησαν το διάστημα και πήγανε στο φεγγάρι. Όλη αυτή η τεχνολογία είναι σήμερα στα χέρια του Πούτιν. Την ίδια στιγμή ο Λευκός Οίκος , λέγεται «Λευκός» γιατί παίρνει εντολές από τη «Λευκή πολιτεία» που είναι κρυμμένη κάτω από μια «Λευκή πυραμίδα» στο εσωτερικό της γης, όπου ζουν οι Νεφελίν που σήμερα είναι αυτοί που πραγματικά διοικούν τον κόσμο, οι οποίοι ελέγχουν όλες τις κυβερνήσεις και έχουν πληθυσμό 3 δισεκατομμύρια άτομα που ζουν μέσα στην «κοίλη γη».Στις κυβερνήσεις των χωρών υπάρχουν παντού Νεφελίν , που έχουν πάρει τεχνητά τη μορφή ανθρώπου και ζουν ανάμεσά μας....
( στη φωτογραφία απο αριστερά προς τα δεξιά : Καρατζαφέρης, Γεωργιάδης , Βορίδης , Λιακόπουλος )
Το παραπάνω παράδειγμα μπορεί να είναι το πιο ακραίο, αλλά δεν είναι το μόνο. Το σύστημα προσπαθεί να γελοιοποιήσει κάθε αντίσταση στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση. Για παράδειγμα στο θέμα του ηλεκτρονικού φακελώματος και παρακολούθησης, το σύστημα προβάλλει παραθρησκευτικές οργανώσεις που μιλάνε για άμεση έλευση του «666» και του τέλος του κόσμου, με σκοπό να ταυτίσει τις αντιδράσεις μαζί τους και να τις απαξιώσει. Έτσι για τη γελοιοποίηση του εθνικισμού χρησιμοποιούνται από τις παραθρησκευτικές οργανώσεις που συμμετείχαν από κοινού με τους ακροδεξιούς στις «λαοσυνάξεις» του Χριστόδουλου , μέχρι χαμηλής παιδείας ακροδεξιοί του χώρου που στην προσπάθειά του να το παίξουν ότι φέρουν «Ελληνικής παιδείας» χρησιμοποιούν γλώσσα αρχαΐζουσα, δίχως καν να έχουν τουλάχιστον μελετήσει την αρχαία Ελληνική, βγάζοντας ταυτόχρονα γέλιο και απέχθεια.
Την απέχθεια αυξάνει στο μέγιστο και η μακρόχρονη σχέση ακροδεξιάς με κράτος , παρακράτος , αστυνομία και μυστικές υπηρεσίες . Αυτά όλα έχουν γίνει σήμερα όπλα στα χέρια της νεοταξικής αριστεράς, που πατά στα χαρακτηριστικά της ακροδεξιάς και την ταύτιση ακροδεξιάς-εθνικισμού, για να απαξιώσει και να χτυπήσει κάθε τι εθνικό, προς όφελος της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Και στην πραγματικότητα τα χει καταφέρει, αφού σχεδόν τίποτα πια πραγματικά εθνικό δεν υπάρχει και δεν έχει απομείνει.
Η ακροδεξιά της «νέα εποχής» έχει και παρακρατικούς τύπου «νέας εποχής».
Το παρακράτος στη «νέα εποχή» είναι κατεξοχήν «αντιεθνικιστικό» , «αντιρατσιστικό» και «αριστερό». Όμως η παρουσία παρακρατικών που κινούνται στον ακροδεξιό χώρο ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει και να διευκολύνεται από το κλίμα του συνεχούς «φλερτ» μεταξύ ακροδεξιάς και κρατικών δυνάμεων καταστολής. Οι παρακρατικοί του «χώρου» είχαν επωμιστεί το ρόλο της χαρτογράφησης , φακελώματος και παρακολούθησης της δράσης των εθνικιστών, της άντλησης πληροφοριών για πρόσωπα και καταστάσεις από κρατικές υπηρεσίες , την αποφυγή ανάπτυξης «επικίνδυνων τάσεων» και το κατά το δυνατόν φιλτράρισμα των θέσεων του «χώρου» ώστε να είναι όσο γίνεται λιγότερο ενοχλητικές για την εκάστοτε κυβέρνηση αλλά και λειτουργώντας πυροσβεστικά υπέρ του κράτους σε καταστάσεις κρίσεων. Πέρα όμως από αυτά, στη «νέα εποχή» οι παρακρατικοί που εμφανίζονται στο χώρο της ακροδεξιάς φτάνουν στο σημείο να γίνονται βασικά πιόνια στη σκακιέρα του σύγχρονου καθεστωτικού πολιτικού σχεδιασμού. Το πώς λειτουργούν αυτές οι νέες διαδικασίες θα δείξουμε με συγκεκριμένα παραδείγματα.
Για να μπορεί να στήνει «αντιφασιστικές» και «αντιρατσιστικές» συμμορίες και συγκεντρώσεις, το σύστημα έχει ανάγκη να προβάλλει γεγονότα «ρατσισμού» και «φασιστικών» επιθέσεων, που χωρίς αυτά η αποτυχία τέτοιων κινητοποιήσεων θα ήταν δεδομένη. Η συνηθισμένη «συνταγή» είναι να προβάλλουν πανελλαδικά οποιοδήποτε γεγονός ως «ρατσιστική» επίθεση ή «επίθεση φασιστών» , ακόμα και αν αυτό πρόκειται για συμπλοκή ανάμεσα σε συμμορίες μεταναστών ή σε περιθωριακά άτομα που μαλώνουν μεταξύ τους σε ένα μπαρ υπό την επήρεια αλκοόλ για τα μάτια μιας γυναίκας.
Υπήρχαν επίσης και συμπλοκές ανάμεσα σε συμμορίες «αντιφασιστών» και με ακροδεξιούς ή εθνικιστές που όποτε συνέβαιναν προβάλλονταν σαν «απόπειρες δολοφονίας» «δημοκρατών πολιτών» κλπ. Το τελευταίο διάστημα όμως σε αυτή την ιστορία προστέθηκε και μια νέα μέθοδος. Πριν από κάθε «αντιφασιστική» ή «αντιρατσιστική» εκδήλωση , παρατηρούμε πλέον και υπαρκτές πραγματικές προσχεδιασμένες επιθέσεις ενάντια σε μετανάστες και σε αριστερούς, με χαρακτηριστικά πολύ διαφορετικά από ότι είχαμε συνηθίσει στο παρελθόν. Παλαιότερα τέτοιες συμπλοκές όταν πραγματικά συνέβαιναν και όταν δεν ήταν κατασκευασμένα γεγονότα από κανάλια και εφημερίδες, ήταν είτε αποτέλεσμα «αντιφασιστικών» επιθέσεων σε εθνικιστές ή ακροδεξιούς, είτε αποτέλεσμα τυχαίας συνάντησης μεταξύ ατόμων από τέτοιους χώρους στο δρόμο , είτε ακόμη και στις ελάχιστες περιπτώσεις που υπήρχε σχεδιασμένο «πέσιμο» σε «αριστερούς» στόχους , οι «στόχοι» αυτοί ήταν άτομα ή ομάδες με σαφή και γνωστό πολιτικό ρόλο, σχετίζονταν συχνά με «αντιφασιστικές» επιθέσεις και είχαν ανοιχτούς «λογαριασμούς» με τους δράστες.
Τους τελευταίους μήνες, όμως, πριν από κάθε «αντιφασιστική» ή «αντιρατσιστική» συγκέντρωση, με κορυφαία αυτή στις 2 Φλεβάρη του 2008, αλλά και σε άλλες πριν από αυτή, παρατηρήθηκαν υπαρκτές προσχεδιασμένες επιθέσεις σε μετανάστες και αριστερούς που δεν είχαν πραγματικό στόχο τους το ίδιο το «θύμα» και τη δράση του, αλλά ξεκάθαρο και μοναδικό σκοπό το να σοκάρουν έντονα την κοινή γνώμη, να καλλιεργήσουν μίσος για τους εθνικιστές και να συσπειρώσουν και να μαζέψουν όσο περισσότερο κόσμο γίνεται στις «αντιφασιστικές» συγκεντρώσεις, ενώ παράλληλα να ενισχύσουν τις φωνές που ζητάνε απαγόρευση από το κράτος κάθε εκδήλωσης ή συγκέντρωσης με εθνικά στοιχεία , την απαγόρευση από το κράτος σύστασης εθνικιστικών οργανώσεων και ομάδων και την πλήρη ποινικοποίηση κάθε τι εθνικού.
Οι παρακρατικοί που ανέλαβαν τη δουλειά, επέλεξαν ώστε τα θύματα από το χώρο της «αριστεράς» να μην έχουν στο παρελθόν εμπλακεί σε συγκρούσεις με εθνικιστές και να μην είναι επώνυμοι «αντιφασίστες» ώστε οι επιθέσεις να φαίνονται καθαρά απρόκλητες για να μπορούν να σοκάρουν την κοινή γνώμη. Πέταγαν τρυκάκια καλώντας ανοιχτά τον κόσμο σε επιθέσεις ενάντια σε ανυποψίαστους και άσχετους με κάθε πολιτική δράση μετανάστες , κάποιες από τις οποίες φαίνεται να πραγματοποίησαν και οι ίδιοι και μάλιστα προσπαθώντας να τις φορτώσουν τεχνητά σε άλλες ομάδες του «χώρου», ώστε και να ευαισθητοποιήσουν στο μέγιστο βαθμό την κοινή γνώμη ενάντια σε κάθε τι εθνικό, να δώσουν ηθικό άλλοθι και να νομιμοποιήσουν τις παρακρατικές νεοταξικές συμμορίες, να συσπειρώσουν στο μέγιστο βαθμό τη νεοταξική «αντιρατσιστική» αριστερά και να δώσουν άλλοθι και το ίδιο το κράτος να θέσει εκτός νόμου κάθε εθνικιστική δράση.
Δεν είναι τυχαίο ότι άτομα που φαίνεται να σχετίζονται άμεσα με τέτοια γεγονότα, είχαν στο παρελθόν δράσει και σε δίκες εθνικιστών, παρεμβαίνοντας σε περιοχές κοντά στα δικαστήρια και ταξιδεύοντας ακόμα και σε επαρχιακές πόλεις αν γίνονταν εκεί οι δίκες , γράφοντας συνθήματα και πετώντας τρυκάκια με προβοκατόρικα προκλητικά συνθήματα δήθεν για «υπεράσπισή τους» με στόχο να τους καταδικάσουν σε όσο γίνεται περισσότερα χρόνια, ενώ ταυτόχρονα συνεργάτες τους δημοσίευαν τις ημερομηνίες από τις δίκες στα Ιντυμίντια καλώντας σε «αντιφασιστική συγκέντρωση» έξω από τα δικαστήρια. Οι ίδιοι συνεργάτες, φαίνονται να σχετίζονται άμεσα με τη δημοσίευση «πληροφοριών» κατασκευασμένων στοιχείων στο παρελθόν στον αστικό τύπο με βάση τα οποία ενοχοποιήθηκαν και φυλακίστηκαν εθνικιστές με στημένες κατηγορίες.
Ο μη υποψιασμένος αναγνώστης του κειμένου, θα θεωρήσει ότι τα άτομα αυτά αναφέρονται πολιτικά σε «ακραίες» «εθνικιστικές» ριζοσπαστικές τάσεις που συσπειρώνουν άτομα που «το αίμα τους βράζει». Αυτό που θα του φανεί εντυπωσιακό, είναι η αποκάλυψη ότι σχετίζονται ακριβώς με το αντίθετο ρεύμα ! Οι κύκλοι αυτοί όχι μόνο δεν αναφέρονται ιδεολογικά στις «ακραίες» ριζοσπαστικές «εθνικιστικές» τάσεις, αλλά το ακριβώς αντίθετο ! Καλούν ανοιχτά σε χτύπημα αυτών των τάσεων που τους αποκαλούν «προδότες» «του έθνους» και σε στήριξη «δημοκρατικών» κοινοβουλευτικών «λύσεων» και ανοιχτή ψήφο σε εκείνους που παρουσιάζονται ως «δημοκράτες» «εθνικιστές» ενώ με κάποιους από αυτούς συνδέονται στενά και σε προσωπικό επίπεδο , ανοιχτή ψήφο σε αυτούς που αξιοποιώντας την παρακρατική δράση βρίσκουν την ευκαιρία να κατακεραυνώνουν δημόσια μέσα από τα αστικά κανάλια τους «φασίστες» «καταδικάζοντας την βία από όπου και αν προέρχεται».
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της «νέας εποχής» είναι και η ανάπτυξη του διαδικτύου. Έτσι λοιπόν οι κύκλοι που παρουσιάσαμε παραπάνω, δεν θα μπορούσαν να λείπουν από το «πανηγύρι». Άτομα με εμφανή πρωταγωνιστικό ρόλο στους κύκλους που περιγράψαμε παραπάνω , κινούνται στο διαδίκτυο όπου προσπαθούν να πιάσουν επαφές με πρόσωπα και ομάδες, κυρίως μάλιστα με ομάδες ανένταχτων εθνικιστών. Αλλάζουν συνεχώς ψευδώνυμα, δήλωση επαγγέλματος, τόπου κατοικίας και πολιτικές αντιλήψεις ανάλογα την περίσταση.
Διατηρούν δεκάδες λογαριασμούς σε κάθε λογής φόρουμ με κάθε είδους πολιτικό προφίλ, για παράδειγμα άτομο που συνεργάστηκε με τέτοιους κύκλους με σκεπτικό αμοιβαίου οφέλους, παριστάνει το «δημοσιογράφο» μεγάλης αστικής εφημερίδας ψάχνοντας μανιωδώς ως «δημοσιογράφος» επαφές με άτομα που διέρχονται από την Ελλάδα από IRA , PKK και ότι άλλο σχετικό, ενώ διατηρούσε προφίλ «εθνομπολσεβίκου», «εθνικιστή» , εθνικοσοσιαλιστή» , «αριστερού πατριώτη», «αντιφασίστα» , «αναρχικού» και «ΝΑΡ» ταυτόχρονα τόσο σε φόρουμ στο Ίντερνετ όσο και στις συναντήσεις του με διάφορες ομάδες από κοντά.
Ο ίδιος φαίνεται να σχετίζεται άμεσα με ενοχοποίηση εθνικιστών με στημένες κατηγορίες που ο ίδιος έδινε στον αστικό τύπο και πλήθος προβοκατόρικων ενεργειών. Οι κύκλοι αυτοί λοιπόν «ψαρεύουν» και ρωτάνε συνεχώς όσους καταφέρουν να πιάσουν επαφή για πρόσωπα και πράγματα, ενώ όποτε το θεωρούν εφικτό προσπαθούν να κλείσουν «φιλικά» ραντεβού «για καφέ» με κόσμο που προσεγγίζουν από το Ίντερνετ προσπαθώντας να διεισδύσουν σε ανένταχτες ομάδες ή συσπειρώσεις, ακόμα και σε αυτόνομα έντυπα ή fanzines. Ζητάνε στοιχεία και χαρτογραφούν, ενώ παράλληλα προσπαθούν να ενσωματώσουν ιδεολογικά στο σύστημα και στη λογική του αστικού κοινοβουλευτισμού μέσω της στήριξης των δήθεν «εθνικιστικών φωνών» στη βουλή, όσους περισσότερους ανεξέλεγκτους ανένταχτους μπορούν, με κατάλληλα προσχεδιασμένες δήθεν «ανένταχτες» «εθνικιστικές πρωτοβουλίες».
Όπου δεν μπορούν , προβοκάρουν και διαλύουν καλλιεργώντας τεχνητά συγκρούσεις ανάμεσα σε άτομα ή και σε ομάδες που ανήκουν στον ίδιο ή σε κοντινούς πολιτικούς χώρους, ενώ όταν γίνονται αντιληπτοί ως προβοκάτορες πετάνε τη μάσκα και φτάνουν στο σημείο να απειλούν και να εκβιάζουν ανοιχτά σε προσωπικό επίπεδο, απειλώντας τους στόχους τους ότι αν στο εξής δε συνεργαστούν ως ρουφιάνοι τους ή αν δεν κρατήσουν το στόμα τους κλειστό θα γίνει «πέσιμο» στο σπίτι τους, διαρροή προσωπικών τους στοιχείων μέχρι και με συλλήψεις από το κράτος με στημένες κατηγορίες.
Ο «εθνικισμός» της άρχουσας αστικής τάξης ενάντια στο λαϊκό κοινωνικό εθνικισμό.
Σε όλη την ιστορία κάθε έθνους κράτους, η άρχουσα τάξη βάφτιζε ως «εθνικό» ακριβώς το δικό της συμφέρον. Όμως σε μια κοινωνία ταξική το συμφέρον της άρχουσας τάξης είναι το ακριβώς αντίθετο με αυτό του λαού. Έτσι σε κάθε στιγμή της ιστορίας κάθε καπιταλιστικού κράτους έχουμε δυο αντίπαλες και ακριβώς αντίθετες μεταξύ τους θέσεις για το τι είναι «εθνικό» και τι «αντεθνικό», η μια στηρίζονταν από τον «εθνικισμό» της άρχουσας τάξης και της ακροδεξιάς και η άλλη από το λαϊκό , κοινωνικό εθνικισμό. Στην Ελλάδα, από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του νέου Ελληνικού κράτους, οι λαϊκοί κοινωνικοί εθνικιστές οδηγήθηκαν ή θανατώθηκαν στις φυλακές, από την δήθεν «εθνικιστική» ξενόδουλη ντόπια πλουτοκρατία και τους «δήθεν εθνικιστές» τσιφλικάδες και τους υποστηρικτές τους.
Αντίστοιχα στη Χιτλερική Γερμανία γίνεται μάχη ενάντια στον αστικό και κοινωνικό εθνικισμό. Μόνο μέσα στη λεγόμενη «νύχτα των μεγάλων μαχαιριών» δολοφονούνται 85 τουλάχιστον άτομα, μεταξύ αυτών ο ηγέτης των SA Έρνστ Ρεμ και ο υποστηρικτής του εργατικού ταξικού ρεύματος του Εθνικοσοσιαλισμού Γκρέγκορ Στράσσερ , επειδή υποστήριξαν ανοιχτά μια φιλεργατική και φιλοαγροτική αντικαπιταλιστική στροφή και την προσέγγιση με τη Σοβιετική Ένωση, θέσεις και στάση που ενοχλούσαν τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών. Στην Ελλάδα την περίοδο Μεταξά, οι επαναστάτες κοινωνικοί εθνικιστές κηρύσσονται παράνομοι ενώ η λειτουργία των οργανώσεών τους απαγορεύθηκε. Αντίστοιχα στην Ισπανία του Φράνκο αλλά και σε κάθε άλλο ακροδεξιό καθεστώς αρκετοί επαναστάτες κοινωνικοί εθνικιστές δολοφονήθηκαν.
Σε μια ταξική εκμεταλλευτική κοινωνία, το εθνικό και το κοινωνικό-ταξικό ταυτίζονται Το ζήτημα της εθνικής αυτοδιάθεσης ή εθνικής ανεξαρτησίας είναι αλληλένδετο με το ζήτημα της κοινωνικής απελευθέρωσης της εργατικής τάξης από τα δεσμά της καπιταλιστικής σκλαβιάς. Ο προλετάριος παραμένει σκλάβος στα πλαίσια του έθνους κράτους, είτε το έθνος κράτος του διαφεντεύεται από ντόπια, είτε από ξένα αφεντικά. Το συμφέρον του λαού δεν ταυτίζεται με των ντόπιων «εθνικών» εκμεταλλευτών του, αλλά εκμεταλλευτής και εκμεταλλευόμενος έχουν αντιδιαμετρικά αντίθετα συμφέροντα. Γι αυτό ο αστικός «εθνικισμός» , ο «εθνικισμός» της ακροδεξιάς είναι το διαμετρικά αντίθετα πολιτικό ρεύμα με το λαϊκό κοινωνικό επαναστατικό εθνικισμό. Και επομένως κάθε ένας που μιλάει για «ενότητα των εθνικιστών» στην ουσία είτε συνειδητά είτε χωρίς να το συνειδητοποιεί, προτείνει ή προωθεί τον εγκλωβισμό ριζοσπαστικών κοινωνικών μαζών κάτω από τα συμφέροντα της αστικής τάξης στο όνομα ενός φετιχισμού «εθνικών» συμβόλων. Η «ενότητα των εθνικιστών» έχει νόημα, αλλά μόνο όταν μιλάει ξεκάθαρα για ενότητα των λαϊκών κοινωνικών δυνάμεων του έθνους, ενάντια στην ντόπια και ξένη πλουτοκρατία και το σύστημά της , με σαφή διαχωριστική γραμμή από την ακροδεξιά και τον αστικό «εθνικισμό».
Ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, η φύση του καπιταλιστικού συστήματος και των δομών του οδηγεί αυτόματα και σιγά σιγά στην αλλοίωση και εξαφάνιση κάθε στοιχείου εθνικής ταυτότητας. Γι αυτό όποιος στηρίζει αυτό το σύστημα δεν μπορεί να είναι «εθνικιστής» αλλά είναι αντιεθνικιστής γιατί στηρίζει το σύστημα που δουλεύει καθημερινά στην κατεύθυνση της εξαφάνισης των εθνών.
Έτσι η ακροδεξιά σήμερα είναι «εθνική» μόνο στο φετιχισμό της προβολής των εθνικών συμβόλων, αλλά στην ουσία της πολιτικής της είναι καθαρά αντεθνική. Τα εθνικά σύμβολα σήμερα υπάρχουν κρεμασμένα στην αντεθνική βουλή , στα δικαστήρια και στις φυλακές του αστικού κράτους όπου καταδικάζονται εθνικιστές με στημένες κατηγορίες, στις συγκεντρώσεις όλων ανεξαιρέτως των νεοταξικών αστικών κομμάτων και γι αυτό ή προβολή τους από μόνη της δε συμβολίζει πλέον απολύτως τίποτα.
Τα αστικά κόμματα, η νεοταξική αριστερά , η ακροδεξιά , οι παρακρατικές συμμορίες και κάθε γρανάζι αυτού του συστήματος, προσπαθούν να μας πείσουν ότι ακροδεξιά και εθνικισμός ταυτίζονται. Όμως η ιστορία και η αντικειμενική πραγματικότητα το αντίθετο ακριβώς δείχνουν. Ότι η ακροδεξιά και ο «εθνικισμός» της αστικής τάξης αποτελούν και αποτελούσαν πάντα τον πιο φανατικό ορκισμένο εχθρό του λαϊκού επαναστατικού κοινωνικού εθνικισμού.
Υπάρχει διέξοδος από τη σημερινή κατάσταση ;
Η λύση και η απάντηση στην «νέα εποχή» δε θα δοθεί φυσικά από ακροδεξιούς ευρωβουλευτές με τους «λόγους τους» στο Ευρωκοινοβούλιο ( που καμιά φορά ξεχνιούνται και λένε τα Σκόπια Μακεδονία όπως ο αντιπρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γεωργίου , το βίντεο εδώ http://youtube.com/watch?v=P07-nwXLyw8 ) , ούτε με το να ακούγονται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο αρχαία ρητά διαφημίζοντας τα βιβλία των τηλεπλασιέ, ούτε και από την αντίστοιχη κοινοβουλευτική παρουσία της «αριστεράς».
Η απάντηση στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση περνά μέσα από την πάλη για κοινωνική και εθνική απελευθέρωση από τα δεσμά της πλουτοκρατίας , το διεθνές σύστημά της και τους θεσμούς του. Γι αυτό έχει ξεκάθαρα αντικαπιταλιστικά επαναστατικά και εθνικιστικά χαρακτηριστικά.
Περνά μέσα από τον ιδρώτα του εργάτη που δουλεύει όλη μέρα και όμως δεν έχει χρήματα να σπουδάσει τα παιδιά του, του ανέργου που ψάχνει καθημερινά να πουλήσει τον εαυτό του για το φαί της μέρας , του συνταξιούχου που δεν έχει να πληρώσει τα φάρμακα και τη θέρμανση στο σπίτι και πεθαίνει από το κρύο το χειμώνα, του αυτοαπασχολούμενου που έφτασε στο σημείο το εισόδημά του να γίνεται λιγότερο και από αυτό που έχουν οι παράνομοι μετανάστες.
Περνά μέσα από αυτούς που τους στέρησαν το δικαίωμα να τρώνε φαγητό χωρίς ορμόνες χημικά και φυτοφάρμακα και χάνουν τους δικούς τους από τον καρκίνο, σε αυτούς που τους απαγόρευσαν να αναπνέουν ελεύθερα σε ένα καθαρό περιβάλλον.
Περνά μέσα από αυτούς που βλέπουν την πατρίδα τους να βομβαρδίζεται , τα σπίτια τους να ισοπεδώνονται , τα παιδιά και τις οικογένειές τους να δολοφονούνται και να ακρωτηριάζονται, μόνο και μόνο για να ληστεύει η διεθνής πλουτοκρατία τον φυσικό πλούτο που υπάρχει στην περιοχή τους. Περνά μέσα από τους λαούς που ενώ οι χώρες τους έχουν τεράστιο φυσικό πλούτο, πεθαίνουν από την πείνα και τις αρρώστιες και δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί. Περνά μέσα από τον καθένα από μας, που δε σκύβει το κεφάλι απέναντι στη σαπίλα αυτού του συστήματος.
Και όμως εμφανίζονται αυτόνομα μικρές φλόγες μέσα σε αυτό το σκοτάδι...
Ακόμα και η μικρότερη φλόγα , μες το σκοτάδι ξεχωρίζει από πολύ μακριά. Και ενώ το σύστημα και οι παρακρατικοί του θα τρέχουν να σβήσουν την κάθε μικρή φλόγα που θα ανάβει , κάπου αλλού ταυτόχρονα θα ανάβουν αυτόματα άλλες φλόγες, σε απρόβλεπτα και ανεξέλεγκτα σημεία. Και κάποια στιγμή, όταν θα υπάρχει παντού φωτιά, όταν όλες αυτές οι φλόγες θα χουν αυτόματα γίνει ένα ενιαίο πολύμορφο μέτωπο που θα καίει τα πάντα, θα είναι πολύ αργά και για την πλουτοκρατία και για τους γλύφτες της , «αριστερούς» «δεξιούς» και ακροδεξιούς.
Μια τέτοια διαδικασία στην ανάπτυξή της, θα χαρακτηριστεί από κάποιους ως «λερναία ύδρα». Γιατί για κάθε κεφάλι που θα καταφέρνουν να κόβουν το σύστημα και οι παρακρατικοί του , δύο θα φυτρώνουν στη θέση του. Και δε θα υπάρχει «κεντρικό κεφάλι» για να το κόψουν ή να το εξαγοράσουν όπως συνηθίζουν ώστε έτσι να ελέγξουν και τα υπόλοιπα που θα ακούν τις εντολές του, αλλά αντίθετα θα ξεφυτρώνουν συνέχεια ανεξέλεγκτοι αυτόνομοι πυρήνες αγώνα και αντίστασης…
Η απάντηση δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει ταυτόχρονα το ριζοσπαστικό εθνικό στοιχείο και το ριζοσπαστικό ταξικό κοινωνικό στοιχείο. Δεν πρόκειται να υπάρξει πουθενά στον κόσμο τον 21ο αιώνα καμιά διαδικασία με προοπτική να βελτιώσει τη ζωή των ανθρώπων, χωρίς να έρχεται σε σύγκρουση και όχι σε κατεύθυνση ενσωμάτωσης με το σύστημα και να μην έχει ταυτόχρονα και εθνικά και κοινωνικά – ταξικά χαρακτηριστικά.
Ας πάρουμε παράδειγμα τι γίνεται σήμερα στη Λατινική Αμερική , ή στις αραβικές χώρες. Σήμερα στην εποχή της «νέας τάξης» εθνικό και κοινωνικό – ταξικό ταυτίζονται σε κάθε ζήτημα. Όσες οργανώσεις προβάλλουν ένα μόνο από τα δύο στοιχεία, το λιγότερο αυταπατώνται είτε στηρίζουν ανοιχτά το σύστημα και τις αντιλαϊκές πολιτικές του.
Ο «μη κοινωνικός» «εθνικισμός», ο «εθνικισμός» της αστικής τάξης και της ακροδεξιάς, συνδέεται για παράδειγμα με καθεστώτα μαριονέτες των Αμερικάνων που για δεκαετίες δολοφονούσαν τους λαούς της Λατινικής Αμερικής και όλου του πλανήτη. Από την άλλη ο «αντιεθνικιστικός» «διεθνιστικός» «σοσιαλισμός» «κομμουνισμός» ή «ευρωκομμουνισμός» είναι αυτός που συμμετείχε στις κεντροαριστερές κυβερνήσεις που βομβάρδισαν την Γιουγκοσλαβία η που στήριξαν την επίθεση και τα στρατεύματα κατοχής στο Ιράκ, ενώ ανέβασαν κατακόρυφα το επίπεδο εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης στις χώρες τους.
Είναι αυτός που προώθησε και προωθεί με κάθε τρόπο τις πολιτικές και τις «αξίες» της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης , τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και την ενσωμάτωση στο σύστημα. Έτσι λοιπόν η οποιαδήποτε απάντηση στη «νέα τάξη» δεν μπορεί να πατά σε αυταπάτες περί γενικής «ενότητας των εθνικιστών» ή «ενότητας της αριστεράς» γιατί μια τέτοια ενότητα δεν είναι τίποτε άλλο από τη δορυφοριοποίηση και ενσωμάτωση ανθρώπων που έχουν αρχίσει να αμφισβητούν το σύστημα γύρω από τα μικρότερα αστικά κόμματα , και αυτά με τη σειρά τους γύρω από το σύστημα και τις ιδέες της «νέας εποχής», αλλά πρέπει να συγκρούεται να αποκαλύπτει και να ξεσκεπάζει ανοιχτά αυτές τις αυταπάτες. Πρέπει να προωθεί την ενότητα ετερογενών και πολύμορφων δυνάμεων, ομάδων συσπειρώσεων χώρων σε βάση εθνική και κοινωνική ταυτόχρονα, βάση επαναστατική και αντικαπιταλιστική.
Να δίνει μάχη και να συγκρούεται καθημερινά με τις λογικές τόσο της ακροδεξιάς όσο και της νεοταξικής αριστεράς, και όχι να τις καλλιεργεί μέσα στους κόλπους της , καλλιεργώντας ουσιαστικά την ενσωμάτωση στο σύστημα μέσα σε χώρους που προσπαθούν να παρουσιάσουν δήθεν «επαναστατικό» προφίλ. Οι χώροι αυτοί δεν είναι παρά η ενσωμάτωση στο σύστημα ντυμένη με «επαναστατικό» περιτύλιγμα, είναι αυτοί που έχουν αναλάβει το ρόλο του συστήματος να πνίξουν μέσα στη μιζέρια και να οδηγήσουν σε αδιέξοδο τα νεανικά όνειρα και ριζοσπαστισμό , να ελέγξουν χιλιάδες νέους ώστε να είναι ακίνδυνοι στους κόλπους τους και αργότερα να τους στείλουν «καμένους» πίσω στην αγκαλιά του συστήματος.
Απέναντι σε αυτούς τους χώρους , της ενσωμάτωσης , του ελέγχου , του φακελώματος, του «θαψίματος» και της λάσπης ενάντια στο ριζοσπαστικό , το διαφορετικό, το καινοτόμο ή το καινούριο, τους χώρους της κάτω από το τραπέζι συναλλαγής του Ενός με το σύστημα με την ανταλλακτική αξία να μετριέται σε αριθμό εγκλωβισμένων κυρίως νεανικών συνειδήσεων, απέναντι στους χώρους του «επαναστατικού» αυνανισμού-αυτισμού, όπου όσο κοιτάει κανείς πιο ψηλά αντί να βλέπει ολοένα και μεγαλύτερη αρετή βλέπει ολοένα και μεγαλύτερη παρακμή, καθένας μπορεί να πετύχει πολύ περισσότερα μέσα από την αυτόνομη δράση.
Καθένας ακόμα και αν νομίζει ότι στην περιοχή του είναι μόνος , μπορεί να βρει χιλιάδες πράγματα να κάνει , μπορεί να ανάψει εκείνη τη σπίθα και τη μικρή φωτιά, την κάθε μια από τις μικρές εστίες που οδηγούν στο μεγάλο πύρινο μέτωπο.
Σημειώσεις συντάκτη :
- Επιτρέπεται και ενθαρρύνεται η αναδημοσίευση του κειμένου ή τμημάτων του σε οποιοδήποτε έντυπο ή ηλεκτρονικό μέσο, αρκεί να υπάρχει αναφορά στο σημείο της πρώτης του δημοσίευσης , την ιστοσελίδα ΜΑΥΡΟΣ ΚΡΙΝΟΣ.
- Ευχαριστώ θερμά τις ιστοσελίδες που αναδημοσίευσαν ολόκληρο ή τμήματα του κειμένου, όπως και τους δεκάδες ανώνυμους και επώνυμους που επικοινώνησαν με αφορμή το κείμενο για να συγχαρούν ή για να συνεισφέρουν στη συνέχιση αυτής της προσπάθειας.
- Ολόκληρο το άρθρο σε μορφή .PDF ( ανοίγει με το πρόγραμμα Acrobat Reader της Adobe) μπορείτε να κατεβάσετε , να διακινήσετε ελεύθερα ή να παραθέσετε σύνδεσμο σε αυτό στην ιστοσελίδα σας , από την ηλεκτρονική διεύθυνση :
http://www.geocities.com/akrodexiap/
-wzor.jpg)
