Αυτόνομοι Εθνικιστές: «με τον λαό ενάντια στις γραβάτες»

Για πολλοστή φορά εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες κατέβηκαν στους δρόμους και αμφισβήτησαν  το κατοχικό καθεστώς του Παπαδήμου και των τραπεζιτών της σιωνιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Παρόλο τις προβοκάτσιες του κράτους και του παρακράτους, την βάρβαρη καταστολή των ένστολων σκυλιών του καθεστώτος και τις συνεχείς επιθέσεις, χιλιάδες συμπατριώτες μας αγνόησαν τις όποιες διαφορές τους και ενώθηκαν απέναντι στον εχθρό.

Στην πρώτη γραμμή της μάχης για πολλοστή φορά αυτόνομοι και ανένταχτοι σύντροφοι και συντρόφισσες έδωσαν το παρών και πάλεψαν λυσσαλέα ενάντια στους γενίτσαρους της αστικής δημοκρατίας.

Τίποτα δεν τέλειωσε, τώρα όλα αρχίζουν …

Χαιρετίζουμε τους αυτόνομους συντρόφους σε όλη την Ελλάδα.

εκ μέρους της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου».

Ο Robert Brasillach για την δημοκρατία ...

Εθνικοσοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα ;

Το καθεστώς της μαχόμενης Συρίας αναμένει ενίσχυση από 15.000 Ιρανούς Φρουρούς της Επανάστασης.

Το καθεστώς της μαχόμενης Συρίας αναμένει ενίσχυση από 15.000 Ιρανούς Φρουρούς της Επανάστασης. 




Σύμφωνα με δημοσίευμα κινέζικης εφημερίδας οι εν λόγω δυνάμεις θα προωθηθούν  σε σημεία «κλειδιά» μέσα στην συριακή επικράτεια.

Σημαντικός αριθμός  των εν λόγω ειδικών δυνάμεων του Ιράν είναι βετεράνοι πολέμου της δεκαετίας του ’80  με το Ιράκ και σήμερα κύριοι εκπαιδευτές και οργανωτές της Hezbollah στον Λίβανο.




Ήδη στην Συρία έχει επιλεχθεί ένα στρατόπεδο κοντά στην Δαμασκό για την φιλοξενία των Ιρανών ενώ στα στρατηγεία του Συριακού στρατού συμμετέχουν Ιρανοί στρατιωτικοί.

Εφημεριδάκι δρόμου "Αντίσταση": φύλλο 6

Την Κυριακή 12 Φεβρουαρίου, διανέμουμε φυλλάδια στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα και καλούμε τους συμπατριώτες μας σε επανάσταση.



 Αυτό το έντυπο αποτελείται από τα σημαντικότερα άρθρα επικαιρότητας που γράφουμε όλοι μας εδώ και αναπαράγεται σε φωτοτυπίες από όλους μας.

Σκοπό έχει να διαδώσει την φωνή μας έξω από το διαδίκτυο, αλλά και να διαφημίσει το μέσο αυτό στο οποίο συνεργαζόμαστε. 

Κατεβάστε το νέο φύλλο εδώ. Αλλά και προηγούμενα. Οδηγίες αναπαραγωγής εδώ

Στην τελευταία σελίδα υπάρχει επίσης κενός χώρος για όποιον επιθυμεί να βάλει κάποια στοιχεία επικοινωνίας ή κάποιας τοπικής ομάδας ή οργάνωσης.

πηγή: antistasi.info

Roger Coudroy - Ο Μάρτυρας του αντισιωνισμού !

του Freedom Fighter.

Ο Roger Coudroy γεννήθηκε στο Βέλγιο το 1935, όμως σπούδασε και εργάστηκε στην Γαλλία. Από μικρός ασπάστηκε τις θέσεις του νεοφασισμού και του εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος. Απέκτησε ιδιαίτερες επαφές στη Γαλλία  στο ευρωπαϊκό εθνικιστικό κίνημα, και έγινε φανατικό μέλος και υποστηρικτής των ιδεών της πανευρωπαϊκής φυλετικής οργάνωσης «Jeune Europe» .

Στην συνέχεια επαγγελματικοί λόγοι θα τον οδηγήσουν στην μέση ανατολή όπου θα εργαστεί στην Βηρυτό και αργότερα ως μηχανικός για τρία χρόνια στην εταιρία Peugeot στο Κουβέιτ. Παράλληλα θα βιώσει το δράμα του παλαιστινιακού λαού και θα εντυπωσιαστεί από τον αγώνα τους.

Όμως ο αντισιωνισμός του δεν σταματάει εκεί, αποφασίζει να ενταχθεί ως εθελοντής σε μια μονάδα κομμάντο των Παλαιστίνιων Φενταγίν, της οργάνωσης «Al Fatah», παραμερίζοντας πλήρως την καριέρα του.

Θα εκπαιδευτεί και θα συμμετάσχει πλήρως στις ενέργειες, κυρίως σε δολιοφθορές, επιδρομές και μικρές καταδρομικές επιχειρήσεις. Στις 3 του Ιουνίου του 1968 και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η προετοιμασία  του Πολέμου των «6 ημερών», ο Roger με μια ομάδα κομμάντο ονόματι «Al Assifa» θα προχωρήσει σε αναγνώριση  μέσα στα παλαιστινιακά κατεχόμενα εδάφη.

Η ομάδα θα γίνει αντιληπτή από τους Σιωνιστές στρατιώτες και θα ξεσπάσει μάχη. Ο Roger θα πέσει νεκρός από τα πυρά των Σιωνιστών μαχόμενος για την ελευθερία της Παλαιστίνης.

Στην συνέχεια οι Ισραηλινοί προπαγανδιστικοί μηχανισμοί για να απαξιώσουν την σημασία του γεγονότος θα προσπαθήσουν να μιλήσουν για ατύχημα και για ένα ατυχές περιστατικό «κατά τον καθαρισμό ενός όπλου».

Άραβες και Λευκοί εθνικιστές έδωσαν από κοινού την μάχη, ο Roger έπεσε για την Ιδέα !





Roger Coudroy: Παρών !

Οι Ευρωπαίοι Εθνικοεπαναστάτες και το Αραβικό Αντισιωνιστικό κίνημα.

Λέσχη Στρατιωτικών Σπορ Hoffmann. Γερμανοί Εθνικοσοσιαλιστές στο πλευρό της PLO.

Εις μνήμη του Εθνικοσοσιαλιστή αντάρτη πόλεων Siegfried Kabus.

του Αλεξόπουλου Στέλιου.

Siegfried Kabus:  ένα όνομα που συνδέθηκε στενά με το ένοπλο κίνημα της μεταπολεμικής Γερμανίας και τους «Λυκανθρώπους» (Werewolves).



Ο Kabus υπήρξε ένας από τους κύριους συντονιστές και οργανωτές των ομάδων  της αντίστασης σε διάφορες περιοχές της Γερμανίας και μέλος της ομάδας «Odessa».

«Werewolves» ονομάστηκαν οι ένοπλες ομάδες που έμειναν γνωστές στην ιστορία για την αντιστασιακή δράση τους στις ζώνες κατοχής των Συμμάχων από το 1945 μέχρι τα τέλη του 1948. Δεν δέχτηκαν ούτε για μια στιγμή την παράδοση της χώρας τους και συνέχισαν τον ένοπλο αγώνα απέναντι στα φιλοσιωνιστικά στρατεύματα κατοχής.

Κύριο μέλημα τους οι δολιοφθορές και οι εκτελέσεις στρατιωτικών του εχθρού καθώς και των συνεργατών των δυνάμεων  κατοχής. Υπήρξαν άριστοι ελεύθεροι σκοπευτές, κατέστρεφαν δίκτυα επικοινωνιών, και έριχναν άμμο στα ντεπόζιτα των αρμάτων μάχης και άλλων οχημάτων του εχθρού.



Επίσης χρησιμοποιούσαν δηλητήρια και βακτήρια καθώς και άλλες ουσίες σε τρόφιμα και αλκοόλ που θα κατέληγαν στην τροφοδοσία των Αμερικανών και των Σοβιετικών. Συρμοί που μετέφεραν κατοχικά στρατεύματα, ηλεκτρικές εγκαταστάσεις, δεξαμενές καυσίμων και εργοστάσια ήταν μόνο μερικοί από τους στόχους των ανταρτών.

Ανάμεσα στις επιτυχίες του αντάρτικου αγώνα ξεχωρίζει η εξόντωση ανωτάτων αξιωματικών των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ που είχαν διαπράξει βασανιστήρια και βιασμούς γυναικών.



Η αντίδραση των Συμμάχων υπήρξε άμεση και δεν ήταν άλλη από την γνωστή τακτική: ισοπέδωση ολόκληρων χωριών και πόλεων ώστε να τρομοκρατηθεί ο γηγενής πληθυσμός και να σταματήσει η ενίσχυση των ανταρτών. Υπήρξαν περιπτώσεις που πυρπολήθηκαν ολόκληρες συνοικίες και χωριά, στην συνέχεια εκτελέστηκαν οι άντρες και βιάστηκαν τα μικρά παιδιά και οι γυναίκες από τους άνδρες των συμμαχικών δυνάμεων.

Στις αρχές του 1947 οδηγούνται στο παράνομο κατοχικό δικαστήριο της Στουτγάρδης 11 Γερμανοί, όλοι πρώην  μέλη των ενόπλων δυνάμεων της χώρας και της κομματικής νεολαίας. Οι δικαστές, τους απαγγέλουν περισσότερες από 30 κατηγορίες ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν αυτές που έχουν να κάνουν με βομβιστικές επιθέσεις (με αυτοσχέδιους μηχανισμούς και χειροβομβίδες) σε 3 γραφεία πληροφοριών  των κατοχικών αρχών  καθώς και στο κεντρικό αρχηγείο της κατοχικής στρατιωτικής αστυνομίας. 

Δεν έλειψαν οι επιθέσεις σε δικαστήρια λόγω της καταδικαστικής απόφασης  του δικαστηρίου της Νυρεμβέργης. Πριν  τις επιθέσεις έγραφαν στους τοίχους των πόλεων με άσπρη μπογιά ένα σαφές μήνυμα : «δεν είναι απόφαση είναι δολοφονία». Ανάμεσα στα σχέδια των ανταρτών που δεν πρόλαβαν να πραγματοποιήσουν, ήταν και μια μελλοντική επιχείρηση απαγωγής κορυφαίων υπουργών των κατοχικών κυβερνήσεων.

Περισσότεροι από 1.000 στρατιώτες του εχθρού και συνεργάτες βρήκαν τον θάνατο από  τους «Λυκανθρώπους» (κάποιοι κάνουν λόγο για 3.000 έως 5.000 νεκρούς) ενώ άγνωστος είναι ο ακριβής αριθμός των απωλειών των ανταρτών, υπολογίζονται σίγουρα σε μερικές εκατοντάδες.

Χιλιάδες συλλήψεις έλαβαν μέρος κατά την διάρκεια του αντάρτικου ενώ εκατοντάδες Γερμανοί νεολαίοι εκτελέστηκαν με μια σφαίρα στον αυχένα από τους Σοβιετικούς ανακριτές στα κρατητήρια της σοβιετικής μυστικής αστυνομίας. Δεκάδες οι αναφορές στα στρατηγεία των νικητών του πολέμου για ένοπλες ομάδες Γερμανών που σκορπούσαν τον τρόμο στον βάρβαρο κατακτητή.



Μια άλλη οργάνωση που έλαβε μέρος στην αντίσταση ήταν οι «Πειρατές του Edelweiss» (ουδεμία σχέση με την ομώνυμη ομάδα της χώρας που εναντιώθηκε στους Εθνικοσοσιαλιστές κατά την διάρκεια του πολέμου). Οι περισσότεροι στα τέλη του 1946 είχαν ήδη συλληφθεί ή σκοτωθεί από τις κατοχικές αρχές.

Στις 27.01.47 ο Siegfried Kabus καταδικάζεται σε θάνατο δια απαγχονισμού ενώ οι υπόλοιποι σύντροφοι του σε πολυετείς καθείρξεις και καταναγκαστικά έργα. Και όμως δεν τον επηρεάζει στο ελάχιστο η απόφαση αυτή του παράνομου δικαστηρίου.  

Η αντίδραση του απέναντι στην θανατική καταδίκη δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα χαμόγελο …

Siegfried Kabus: Παρών !

homo homini lupus

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου: κανένας στο φόβο, όλοι στο δρόμο !

"Οτιδήποτε είναι επιζήμιο για την σημερινή τάξη πραγμάτων έχει την υποστήριξή μας. Διότι εμείς επιζητούμε την Καταστροφή.


Σε ένα κόσμο που μας έχει περιθωριοποιήσει, υψώνουμε την αρχή της θέλησης για καταστροφή, διότι μόνο η καταστροφή που θα καθαρίσει τα πάντα από το σάπιο φιλελεύθερο σύστημα θα ανοίξει τον δρόμο σε εμάς τους Εθνικοσοσιαλιστές.

Γι' αυτό και εμείς παλεύουμε για να επιταχύνουμε την αρχή της καταστροφής του σημερινού συστήματος στηρίζοντας ότι εναντιώνεται σε αυτό και το βλάπτει , όπως κάθε απεργία , κάθε κυβερνητική κρίση , κάθε αδυναμία του Κράτους.


Κάθε αποδυνάμωση του είναι καλή , πολύ καλή για μας και πάντα εμείς θα προσπαθούμε να δυναμώνουμε όλες τις παραπάνω δυσκολίες για το κράτος , με πείσμα και με θέληση ώσπου αυτό τελικά πεθάνει".

Gregor Strasser.

Καρδίτσα, Κυριακή 5 Φλεβάρη: ανοικτή συγκέντρωση μνήμης.

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε στην Καρδίτσα ανοικτή συγκέντρωση συντρόφων για τον θάνατο των τριών Ελλήνων Αξιωματικών στα Ίμια το 1996. Στην εκδήλωση καλούσαν Αυτόνομοι σύντροφοι από τη Θεσσαλία καθώς και το τοπικό Δίκτυο της Καρδίτσας.

Στον χώρο, στη μικρή πλατεία πλησίον του εμπορικού κέντρου, στήθηκαν λίγο πριν τις 6 μμ τα πρώτα πανό, τα λάβαρα και οι σημαίες. 

Οι συγκεντρωμένοι φώναξαν συνθήματα για τον Εθνικισμό ("Καρδίτσα, πόλη Εθνικιστική"), για το ένοχο πολιτικό κατεστημένο ("στα Ίμια νεκροί τρεις αξιωματικοί, προδότες θα σας κάψουμε μέσα στη βουλή"), την εκλογική διαδικασία ("όχι εκλογές, ούτε αυταπάτες, ή με το λαό, ή με τις γραβάτες"), τον Καπιταλισμό και τη Νέα Τάξη Πραγμάτων. 

Μοιράστηκαν 500 ενημερωτικά φυλλάδια και ο κόσμος παρέμεινε στο σημείο για περισσότερη από μια ώρα, αποσπώντας ενθαρρυντικά μηνύματα από τους συμπολίτες.


Η εκδήλωση έκλεισε με το προσκλητήριο νεκρών και τον Εθνικό Ύμνο. Αθάνατοι!

πηγή

Η Δημοκρατία φέρνει τον θάνατο και την καταστροφή !

Make NATO History !

Δεν είναι ο φασισμός, ηλίθιε !

Ας αρχίσουμε με το κλισέ: Την ιστορία τη γράφουν οι νικητές. Οι νικητές, επίσης, καθορίζουν τις οικονομικές πολιτικές, την επικρατούσα ηθική και το γενικότερο κοινωνικοπολιτικό status quo. Οι Συμμαχικές δυνάμεις, επικρατώντας, στον Δεύτερο Μεγάλο Πόλεμο, των δυνάμεων του Άξονα, ανέλαβαν, έκτοτε, την πολιτική ηγεμονία και κηδεμονία του Δυτικού κόσμου, ενώ, με την πτώση του “υπαρκτού σοσιαλισμού”, το δίπολο καπιταλισμός - κομμουνισμός αντικαταστάθηκε πλήρως, από τις δυνάμεις του οικονομικού φιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης.



Μ' αυτή την πρόχειρη αναφορά, καταλήγουμε στο προφανές συμπέρασμα ότι, την πλήρη ευθύνη για τις οικονομικοπολιτικές αποφάσεις, αλλά και για το γενικότερο κοινωνικό πλαίσιο και τρόπο ζωής που αυτές επέβαλλαν, την έχουν οι πολιτικές δυνάμεις που έχουν στα χέρια τους την εξουσία τις τελευταίες, επτά σχεδόν, δεκαετίες.



Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτές οι πολιτικές δυνάμεις δεν έχουν ούτε φασιστικές ούτε εθνικοσοσιαλιστικές πολιτικές καταβολές και κοσμοθεωρία, καθώς, με το τέλος του Β' Π.Π., ο φασισμός και ο εθνικοσοσιαλισμός τέθηκαν στο περιθώριο, είτε μέσω πολιτικής προπαγάνδας, είτε μέσω νομοθεσίας. Ο φασισμός, μάλιστα, κατέληξε, από πολιτική θεωρία και ιδεολογία, να αλλάξει περιεχόμενο, φτάνοντας στο σημείο να έχει επικρατήσει η χρησιμοποίηση του όρου για την περιγραφή κάθε αρνητικής και απολυταρχικής συμπεριφοράς.

Συγκρίνοντας την οικονομικοπολιτική κατάσταση του σήμερα, στον Δυτικό κόσμο, μ' αυτή της περιόδου του Μεσοπολέμου, πολλοί δημοσιογράφοι και αναλυτές βρίσκουν σημαντικές ομοιότητες, μη ξεχνώντας να συμπληρώσουν ότι αυτές οι συνθήκες αποτέλεσαν καίριο παράγοντα, που βοήθησε στην άνοδο των ευρωπαϊκών εθνικιστικών κινημάτων της εποχής.



Εξάλλου, ο φασισμός δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η έκφανση του ιταλικού εθνικισμού της εποχής, ο ναζίσμός η αντίστοιχη έκφανση του γερμανικού εθνικισμού, ενώ θα μπορούσαμε να αναφέρουμε τους φαλαγγίτες στην Ισπανία, την Σιδηρά Φρουρά στη Ρουμανία, την 4η Αυγούστου στην Ελλάδα, τους μελανοχίτωνες στην Αγγλία κ.ο.κ. Κινήματα με πολλές ομοιότητες και σημαντικές διαφορές, αλλά, προπάντων, δυναμικά, επίκαιρα, μαζικά, λαϊκά και βαθειά πολιτικοποιημένα, τουλάχιστο στις περισσότερες των περιπτώσεων.

Στην Ελλάδα του σήμερα, τα δύο θέματα που μονοπωλούν την πολιτική ατζέντα και την καθημερινότητα του νεοέλληνα είναι η οικονομική κρίση και η λαθρομετανάστευση, κυρίως ως αιτία της κατακόρυφης αύξησης της εγκληματικότητας στα αστικά κέντρα. Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που, για πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση, υπάρχει τόσο μεγάλη αμφισβήτηση για τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας και τόσο μεγάλη παράλληλη άνοδος για τα κόμματα της αριστεράς και της ακροδεξιάς. Μία ακροδεξιά που, επίσης για πρώτη φορά από τη Μεταπολίτευση, συγκεντρώνει υψηλά ιστορικά εκλογικά ποσοστά, μέσω του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής, αν και αντιμετωπίζει άλλου είδους δομικά και οργανωτικά προβλήματα, η ανάλυση των οποίων δεν είναι της παρούσης.

Εδώ, αξίζει να συμπληρώσουμε, ότι, εκτός από τις γνωστές κομματικές δομές, ιδιαίτερη ανάπτυξη γνωρίζουν και διάφορες πολιτικές πλατφόρμες, κατά κύριο λόγο προσωποκεντρικές, με κεντρικό πυρήνα ύπαρξης την έκφραση ενός επιδερμικού πατριωτικού λόγου, μίας σκληρής αντιμνημονιακής στάσης, ορισμένων προτάσεων με ενδιαφέρον, αλλά και με αρκετά θολές πολιτικές καταβολές και ακόμα πιο θολές επιδιώξεις. Μία πρόχειρη έρευνα στην πολιτική πορεία ατόμων όπως ο Θεοδωράκης, ο Καζάκης ή ο Καραμπελιάς ενισχύει τα ερωτήματα και τις αμφιβολίες για τις προθέσεις και τον ρόλο των πολιτικών πρωτοβουλιών τους.

Το πληγωμένο πατριωτικό αίσθημα μίας μεγάλης μερίδας των Ελλήνων έχει αρχίσει, λοιπόν, να εκφράζεται, είτε μέσω της ακροδεξιάς είτε μέσω των προαναφερόμενων οχημάτων και να βρίσκει διέξοδο επικοινωνίας μέσω διαφόρων δραστηριοτήτων, οι οποίες περιλαμβάνουν περισσότερο συμμετοχή σε στενές κομματικές εκδηλώσεις, blogging και αναρτήσεις σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, παρά αυτοοργάνωση, ουσιαστικές κοινωνικές παρεμβάσεις και ιδεολογικοπολιτική ζύμωση.



Ανατρέχοντας, μάλιστα, στο περιεχόμενο της επιχειρηματολογίας και στην αισθητική των περισσοτέρων εκ των δραστηριοτήτων αυτού του όψιμου ακροδεξιού ή έστω “πατριωτικού” εσμού, παρακολουθούμε την άκριτη παράθεση και ανακύκλωση ενός ετερόκλητου αχταρμά ιδεών, που περιλαμβάνει ονειρώξεις βασιλικής παλινόρθωσης, Απριλιανές ερπύστριες, μπατσολαγνεία, Χριστιανικό, αλλά και αντιχριστιανικό, θρησκευτικό φανατισμό, νεοναζιστικό φετιχισμό, αλλά και φανατικό αντιφασισμό – αντιναζισμό, κατά περίπτωση.



για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ ...

Το Εθνικιστικό γονίδιο.

του Σπάρτακου.

Συναγωνίστριες και συναγωνιστές, έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί υπάρχουν ακόμα σαφώς διακεκριμένες φυλετικές ομάδες από συγγενείς πληθυσμούς π.χ. λευκοί, μαύροι, λατίνοι, εβραίοι, άραβες ακόμα και στα πολυπολιτισμικά συνονθυλεύματα λαών όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής ή σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, αλλά πλέον και στην πολυφυλετική και απεθνικοποιημένη πολιτιστικά Ευρώπη ;

Γιατί το ποσοστό φυλετικών επιμειξιών σε όλα αυτά τα κράτη παραμένει σχετικά πολύ χαμηλό  παρά την συστηματική αντιφυλετική προπαγάνδα και την πολιτιστική μονομορφοποίηση που επιβάλλεται από τα κράτη - τρομοκράτες και παρά το γεγονός ότι πλέον μεγάλο ποσοστό των μη λευκών πληθυσμών έχει πλέον ανέλθει ταξικά και μορφωτικά άρα έχει υπερπηδήσει θα λέγαμε σε μεγάλο βαθμό τα «περιβαλλοντικά» εμπόδια ;

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί γιατί στις σύγχρονες πολυφυλετικές κοινωνίες  παρά την κατάρρευση των παραδοσιακών πολιτιστικών αξιών και τη συστηματική προπαγάνδα κατά του εθνικισμού και του φυλετισμού από τα σχολικά χρόνια πολλές φορές, είναι πολύ πιο συνηθισμένη η επιλογή συντρόφου για αναπαραγωγή με εθνικά ή φυλετικά κριτήρια παρά με ταξικά ή πολιτιστικά  όπως είναι η μόρφωση το επάγγελμα κ.λπ. εκτός κι αν ήδη υπάρχει το φυλετικό κριτήριο ;  

Στο παρόν άρθρο - στο οποίο και εκφράζω την προσωπική μου άποψη και μόνο - θα προσπαθήσω να προβάλλω την δική μου θέση σχετικά με μια από τις σύγχρονες θεωρίες εξέλιξης που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία 30 χρόνια, και συγκεκριμένα την θεωρία του Richard Dawkins (καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης) περί του «εγωιστικού γονιδίου»  το οποίο όπως προκύπτει σε ένα καταπληκτικό κομμάτι της θεωρίας του είναι παράλληλα και «εθνικιστικό» γονίδιο.




Να σημειώσω προς αποφυγή παρεξηγήσεων ότι το εν λόγω πρόσωπο δεν είναι μέλος ή υποστηρικτής κάποιας φυλετικής οργάνωσης στην Ευρώπη. Και όμως πολλές φορές στο παρελθόν έχει δεχτεί σφοδρή επίθεση από διαφορετικές πλευρές για τις αιρετικές του απόψεις.

Το άρθρο αυτό είναι ένα κατά βάση πολιτικό άρθρο που εδράζεται στη βιολογία και όχι ένα επιστημονικό άρθρο αυτό καθαυτό. Βεβαίως προϋπόθεση για τη αποδοχή της συγκεκριμένης επιστημονικής θεωρίας καθώς και των πολιτικών της προεκτάσεων είναι η πεποίθηση ότι η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι κυρίως και γενετικά καθορισμένη αυτό που ορίζεται ως βιολογική αιτιοκρατία. 

Η βιολογική αιτιοκρατία δεν θεωρεί ότι τα γονίδια καθορίζουν τη συμπεριφορά που θα έχει το άτομο ανεξαρτήτως περιβάλλοντος αλλά θεωρεί ότι καθορίζουν τη συμπεριφορά που μπορεί να έχει το άτομο σε δεδομένο περιβάλλον. Για παράδειγμα αν κάποιος έχει τη γονιδιακή βάση να συνθέτει μουσική δεν θα το εκδηλώσει αν δεν πάει ποτέ σε ωδείο ή δεν πιάσει ένα μουσικό όργανο στα χέρια του για κοινωνικούς ή οικονομικούς λόγους.

Με αυτό τον τρόπο χάνεται πολύτιμο επιστημονικό δυναμικό στο καπιταλισμό καθώς παιδιά με υψηλές  νοητικές ή αθλητικές  δυνατότητες δεν είναι συνήθως δυνατό να υπερπηδήσουν τους σκληρούς ταξικούς φραγμούς σε ένα σύστημα που η γνώση αγοράζεται !

Καταρχήν πρέπει να κάνουμε μια αναφορά στις θεωρίες εξέλιξης. Ιστορικά ο πατέρας της θεωρίας της εξέλιξης είναι ο Δαρβίνος (αν και αμφισβητείται αν όντως αυτός έγραψε το «περί της καταγωγής των ειδών» ή ο A. R. Wallace).

Η θεωρία της εξέλιξης στην αρχική της μορφή μεταξύ άλλων μας λέει ότι τα όντα που επιβιώνουν είναι αυτά των οποίων τα γονίδια τα έχουν προικίσει με τη δυνατότητα να προσαρμόζονται στο περιβάλλον με τον βέλτιστο τρόπο. Ας πούμε οι αντιλόπες που είναι προικισμένες με το κατάλληλο μυϊκό σύστημα ώστε να τρέχουν γρήγορα επιβιώνουν σε μεγάλο ποσοστό και αφήνουν πολλούς απογόνους ενώ οι άλλες που τρώγονται από τους θηρευτές τους σταδιακά εξαφανίζονται από το πληθυσμό. Επομένως μετά από το πέρασμα εκατοντάδων ή χιλιάδων ετών έχουμε γρήγορες αντιλόπες, δυνατά λιοντάρια, αετούς με εξαιρετική όραση κλπ.

Αυτή ήταν η αρχική θεωρία εξέλιξης η οποία θεωρούσε το άτομο ως μονάδα βιολογικής επιλογής. Δηλαδή θεωρούσε ότι τα είδη προσαρμόζονται στο περιβάλλον και βελτιώνονται όταν άτομα του είδους με τα επιθυμητά χαρακτηριστικά επιβιώνουν και αναπαράγονται. Όπως κάθε αρχική θεωρία έτσι κι αυτή είχε πολλές αδυναμίες που διαπιστώθηκαν αργότερα και ξεκίνησαν οι νέο - δαρβινικές θεωρήσεις. Μια βασική αδυναμία της πρωταρχικής θεωρίας εξέλιξης ήταν ο αλτρουισμός! 

Ιδίως στις ανθρώπινες κοινωνίες αλλά και στις κοινωνίες ζώων και εντόμων παρατηρείται η θυσία ατόμων προς όφελος της ομάδας (γονείς θυσιάζονται για τους απογόνους τους, επαναστάτες για το έθνος ή για την τάξη στην οποία ανήκουν, φυτοφάγα θηλαστικά προστατεύουν τα μικρά τους βάζοντας τα στο κέντρο του κοπαδιού οπότε ριψοκινδυνεύουν τα ενήλικα ζώα που βρίσκονται στα άκρα, οι εργάτριες μέλισσες εργάζονται προς όφελος του συνόλου χωρίς να αφήνουν απογόνους κλπ). 

Αυτό με βάση την αρχική θεωρία εξέλιξης ήταν ακατανόητο αφού τα άτομα με αλτρουιστική συμπεριφορά που είτε θυσιάζονται είτε κινδυνεύουν συνεχώς να σκοτωθούν θα έπρεπε να εξαφανίζονται στην εξελικτική διαδικασία αφήνοντας λιγότερους απογόνους σε σημείο εξάλειψης. Αυτό όμως δε συμβαίνει και αντιθέτως  αυτά τα άτομα επιβιώνουν και αναπαράγονται μέσα στους αντίστοιχους πληθυσμούς. Εδώ λοιπόν έρχεται το «εγωιστικό» γονίδιο.

Με βάση τη θεωρία του R. Dawkins ο άνθρωπος (και κάθε όν) είναι σχεδιασμένος απλά ως ένα όχημα που φέρει το γονίδιο του το οποίο και περνάει από γενιά σε γενιά καθώς είναι αιώνιο και σχετικά «αναλλοίωτο» ενώ το άτομο είναι φθαρτό και πεπερασμένου βίου. Επομένως η βιολογική επιλογή δρα επί των γονιδίων και όχι επί των ατόμων.



Τα γονίδια είναι «εγωιστικά» διότι μας έχουν κατασκευάσει να συμπεριφερόμαστε με αλληλεγγύη έναντι των ατόμων που έχουν μεγάλο ποσοστό κοινών γονιδίων με εμάς οπότε αν π.χ. εμείς πεθάνουμε αλλά με τον θάνατο μας επιβιώσουν 3 αδέρφια μας που έχουν το καθένα από αυτά  κοινό το 50% των γονιδίων τους με εμάς το «εγωιστικό» γονίδιο βγαίνει ωφελημένο με το να μας οδηγήσει να θυσιαστούμε (!) σε σχέση με το να ζήσουμε εμείς και να πεθάνουν αυτά.

Βέβαια μας έχει προγραμματίσει να θυσιαζόμαστε μόνο αν αυτό είναι η ύστατη λύση αφού είναι προτιμητέο για αυτό να επιβιώσουν όσο δυνατόν περισσότερα άτομα έχουν το συγκεκριμένο γονιδίωμα ή τέλος πάντων μέρος αυτού. 

Εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι όσο περισσότερα άτομα επιβιώσουν και αναπαραχθούν με κοινό γονιδίωμα με μας τόσο πιο πολύ μας ωθούν τα γονίδιά μας προς αυτή τη κατεύθυνση. Επομένως η αυθόρμητη θυσία υπέρ της φυλής ή τέλος πάντων η Φυλετική Αλληλεγγύη μέσα από την εν λόγω θεωρία αποκτά βιολογική και εξελικτική βάση. Είναι σαφές ότι το «εγωιστικό» γονίδιο είναι και «εθνικιστικό» γονίδιο ! 

Επίσης μέσα από τη συγκεκριμένη θεωρία καθίσταται σαφές ότι το γονιδίωμα καθιστά κατά την αναπαραγωγή θελκτικά τα φυλετικά χαρακτηριστικά ατόμων με κοινή γονιδιακή βάση έτσι ώστε να διαιωνίζονται τα κοινά γονίδια αλλά βέβαια όχι τα συγγενικά πρόσωπα προς αποφυγή αιμομιξιών οι οποίες και αφήνουν «ελαττωματικούς» απογόνους.

Ο κοινωνικός δαρβινισμός που εκθειάζουν οι καπιταλιστές (αν και κακώς διότι ο καπιταλισμός αποτελεί διαστροφή του) που θέτει ως μονάδα βιολογικής επιλογής το άτομο έχει καταρρεύσει ως επιστημονική θεωρία προ πολλού ενώ οι μαρξιστές εξελικτικοί βιολόγοι αποδέχονται μεν την ομάδα ως μονάδα βιολογικής επιλογής (Richard Lewontin) αλλά θεωρούν ότι η σύνθεσή της μπορεί να είναι οποιαδήποτε παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι στη φύση οι μόνες ομάδες επί των οποίων δρα η βιολογική επιλογή είναι ομάδες με κοινό μεγάλο μέρος του γονιδιώματος κι όσον αφορά τους ανθρώπους πρόκειται γι αυτό που θα λέγαμε εθνικές ή φυλετικές ομάδες.

Όσον αφορά τη ταξική πάλη και τη σχέση του κοινωνικού δαρβινισμού με το καπιταλισμό έχω να πω, ότι απλά επιβεβαιώνουν ιστορικά την εξελικτική θεωρία του Dawkins. Καταρχήν στο καπιταλισμό ή λεγόμενη κοινωνική κινητικότητα είναι συνήθως οριζόντια και σπανίως κάθετη. Έχει αποδειχθεί στατιστικά στις ΗΠΑ ότι η οικονομική και επαγγελματική ανέλιξη ενός νέου εξαρτάται κυρίως από τη περιουσία και το επάγγελμα των γονέων του και πολύ λιγότερο από τα επαγγελματικά του προσόντα και το εν γένει μορφωτικό του επίπεδο.

Η κοινωνική κινητικότητα σχεδόν πάντα περιορίζεται μεταξύ διαφορετικών υποστρωμάτων της ίδιας οικονομικής τάξης π.χ. από εργάτης μεσοαστός (εργολάβος) ή από υπάλληλος που εξελίσσεται σε κατώτερο στέλεχος κ.λπ., επομένως καμία σχέση με την επιβίωση και την προαγωγή των προικισμένων γενετικά δεν έχει ο καπιταλισμός πλην κάποιων εξαιρέσεων.

Βασικά προάγει απλά τους έχοντες περιουσία σε έχοντες μεγαλύτερη περιουσία αφού αμείβει την κατοχή κεφαλαίου οποιασδήποτε μορφής και όχι την εργασία η οποία είναι η μόνη που μπορεί να αποτελέσει μέσο προαγωγής των ικανοτέρων. Βλέποντας λοιπόν το άτομο, που έχει σχεδιαστεί από το «εγωιστικό» του γονίδιο να θέλει τη βελτιστοποίηση του είδους του, και την στασιμότητα ή απραξία της φυλής του μέσα στο αντιφυσικό καπιταλιστικό σύστημα γίνεται ταξικός επαναστάτης προς όφελος του έθνους του.

Εκτός από τη γνωστή αριστερή νομενκλατούρα που ωρύεται για τα πάντα, άλλοτε δίκαια και άλλοτε άδικα για την οποία θα μιλήσω αναλυτικά παρακάτω κανένας εργαζόμενος δεν επαναστάτησε για τα ταξικά δίκαια μιας άλλης φυλής άσχετης με το δικό του έθνος!

Γνωρίζω ότι η σκέψη που προβάλλεται ότι είμαστε ένα όχημα του γονιδιώματος μας το οποίο έχει σχεδιαστεί απλά για να  περάσει στην επόμενη γενεά ξενίζει πολλούς ειδικά στον εθνικιστικό χώρο που υπάρχει ένας έντονος ρομαντικός ιδεαλισμός σε αντίθεση με μένα που είμαι υπέρ του θετικισμού (και του βιολογισμού ως υποσυνόλου του) και της νοησιαρχίας δηλαδή η πίστη ότι οι ιδέες δεν είναι παρά δημιουργήματα της νόησης η οποία καθορίζεται κυρίως από τα γονίδια σε αλληλεπίδραση πάντα με το περιβάλλον. 

Επίσης ο θετικισμός πλέον με τα θεωρητικά εργαλεία της σύγχρονης επιστήμης έχει ξεφύγει από τη παλιά στείρα του μορφή και πλέον μπορεί να αγγίζει και πιο λεπτές υφές τις ανθρώπινης φύσης. Η υπόθεση ότι τα γονίδια καθορίζουν τη συμπεριφορά του ατόμου θα επαληθευτεί όταν μπορέσει να μελετηθεί η επίδραση των γονιδίων στη λειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος κάτι το οποίο από όσο έχω διαβάσει δεν έχει γίνει ακόμα αν και δεν είμαι νευρολόγος για να παρακολουθώ στενά το θέμα αυτό. 

Παρόλα αυτά πέρα από το κεντρικό νευρικό σύστημα μένει ακόμα το θέμα της ψυχής ως μη υλικής οντότητας με τις μορφές της ύλης που γνωρίζουμε καθώς στο θέμα της «ύλης» οι ιδέες της φυσικής εξελίσσονται συνεχώς ! Βέβαια ακόμα και η ύλη δεν είναι παρά μια «ιδέα» που έχουμε για τη φύση των πραγμάτων αφού τελικά όλα είναι μια νοητική αναπαράσταση μέσα στον εγκέφαλό μας. Για παράδειγμα για τους φυσικούς ακόμα και τα σωματίδια της ύλης δεν είναι παρά συναρτήσεις με κάποια μαθηματικά χαρακτηριστικά.

Πάντως ακόμα και γι αυτούς που παραμένουν πιστοί σε μια καθαρά ιδεαλιστική θεώρηση του εθνοκοινοτισμού είναι καλό να ξέρουν ότι και από επιστημονική άποψη υπάρχει μια πανίσχυρη εξελικτική θεωρία που τον στηρίζει, άσχετο με το αν δεν αποδέχονται τη «μηχανιστική» αντίληψη της ζωής. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Dawkins αποδέχεται ως εξίσου ισχυρή με τη δύναμη των γονιδίων τη δύναμη των ιδεών τα αθάνατα «μιμίδια» όπως τα αναφέρει τα οποία ακριβώς όπως και τα γονίδια περνάνε από γενιά σε γενιά ταξιδεύοντας στο χώρο και το χρόνο μεταλλασσόμενα και εξελισσόμενα αλλά χωρίς να αλλάζουν ριζικά.

Βέβαια μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι τα μιμίδια είναι αποτέλεσμα των γονιδίων κάτι που προσωπικά το αποδέχομαι, αλλά το ερώτημα από πού προήλθαν τα γονίδια και η ζωή εν γένει παραμένει αναπάντητο καθώς εκεί η επιστήμη θέλει ακόμα πολύ δουλειά !

Μπορεί κάποιος να πει ότι το πλήθος των εθνοκτόνων ιδεολογιών που έχουν αναπτυχθεί στο διάβα των αιώνων όπως π.χ. ο ακραίος οικονομικός φιλελευθερισμός (ιδεολογικός βραχίονας του καπιταλισμού)  ή ο κομμουνισμός και ο αναρχισμός και όλο αυτό το πλήθος που τις υποστηρίζει και τις αποδέχεται δεν είναι απόδειξη ότι η παραπάνω θεωρία δεν στέκει ; 

Νομίζω πως όχι διότι αν υποθέσουμε και πάλι ότι η κοσμοθεωρία ενός ατόμου ή μιας ομάδας εντός έθνους είναι γενετικά καθορισμένη, τότε προφανώς όπως ιστορικά τα θηλαστικά ανέπτυξαν διάφορα μυϊκά συστήματα μέχρι που επιβίωσε ο τύπος θηλαστικού με το καταλληλότερο μυϊκό σύστημα ενώ για ένα διάστημα συνυπήρχαν οι φορείς των διαφόρων τύπων θηλαστικών έτσι και εμείς σήμερα οι Έλληνες εθνοκοινοτιστές (ή οι Εθνικοσοσιαλιστές με την ευρεία έννοια του όρου και χωρίς την ιστορική φόρτιση που φέρει ή λέξη) είμαστε το τμήμα του έθνους με τα κατάλληλα γονίδια και εμπνευσμένοι από τα κατάλληλα «μιμίδια» ώστε με τη τελική μας νίκη να επικρατήσει η βέλτιστη μορφή του έθνους τόσο ως προς τα άτομα φορείς των Ελληνικών γονιδίων όσο και ως προς τη μορφή της Πολιτείας που αυτά τα άτομα θα δημιουργήσουν στην συνέχεια. 

Μέσα σε αυτή τη Πολιτεία κάθε εθνοκτόνα ιδεολογία απλά  θα εξαλειφθεί ως αποτέλεσμα της βιολογικής επιλογής. Αν χάσουμε πάει να πει ότι το Ελληνικό  «εγωιστικό» και εθνικιστικό γονίδιο δεν ήταν ικανό να επιβιώσει σε σχέση με τα ανταγωνιστικά γονίδια των άλλων εθνών. 

Κάτι ανάλογο ισχύει και για τη Λευκή Φυλή γενικότερα. Πρέπει να θέλουμε την φύση σκληρή με τους εθνικιστές όπως και είναι, γιατί μόνο έτσι θα γίνει και στον δικό μας «χώρο» η απαραίτητη βιολογική επιλογή ώστε οι μελλοντικοί Έλληνες: πρώτον να είναι όλοι Εθνοκοινοτιστές και δεύτερον να μας θεωρούν "ξεπερασμένο" είδος !

Εθνικά ! Κοινωνικά ! Ελεύθερα !

Οι «απελευθερωτές» της Λιβύης …

Καπιταλισμός: ο μεγαλύτερος εχθρός !

Boycott Mc Donald's !

Mario Tuti: ο αντάρτης του νεοφασισμού.

Ο Mario Tuti ήταν ένας καταζητούμενος μαχητής του Φασισμού, ο οποίος έγινε σύμβολο του νεοφασιστικού κινήματος στην Ιταλία τη δεκαετία του '70.

Η συνάντηση στο δάσος.

Στις 23 Ιανουαρίου,περίπου τριάντα μέλη του Fronte Nazionale Revoluzionario (FNR), μια παράνομη οργάνωση που είχε συσταθεί από τους αγωνιστές της Τοσκάνης της Ordine Nuovo  - μόλις τέθηκε εκτός νόμου η οργάνωση  -  συναντήθηκαν σε ένα δάσος κοντά στο Αρέτσο. Ανάμεσα τους ήταν ο Augusto Cauchi, ηγέτης της Ordine Nuovο. Σε αυτή τη συνάντηση βρέθηκε και ο νεοφασίστας Mario Tuti.

Ένα πράγμα ήταν ξεκάθαρο για τα μέλη του FNR, ότι ο καιρός για διανομή φυλλαδίων και για συνθήματα στους δρόμους είχε περάσει ανεπιστρεπτί. Ειδικά μετά την εξάρθρωση της Ordine Nuovo και τη φυλάκιση δεκάδων μελών της - η οργάνωση ήταν υπαίτια για την έκρηξη δεκάδων βομβών - ο δρόμος που διαφαινόταν ήταν ένας, ο ένοπλος αγώνας.

Για αρκετούς μήνες η ομάδα «Ordinovist» του Αρέτσο είχε δείξει την μεγαλύτερη μαχητικότητα από όλους στην Ιταλία. Ένοπλος ακτιβισμός με πάνω από 50 επιθέσεις σε λιγότερο από ένα χρόνο, αμέτρητες συγκρούσεις με δημοκράτες, αριστερούς και αστυνομία, ετοιμοπόλεμοι, εμπειρία και τυφλός φανατισμός ήταν μερικά από τα στοιχεία τους.

απέναντι στις διώξεις του συστήματος αμετανόητοι και θαραλλέοι !

Ο στόχος.

Ο Mario Tuti είχε ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Ενώ στο ενεργητικό του είχε πάνω από μια ντουζίνα επιθέσεις, ήταν εντελώς άγνωστος, χωρίς δικαστικές υποθέσεις ενώ ο περίγυρος του τον θεωρούσε απολίτικο.

Κατά τη συνάντηση στο δάσος του Αρέτσο πάρθηκαν δύο σημαντικές αποφάσεις. Η πρώτη ήταν η ανατίναξη του Εμπορικού Επιμελητηρίου του Αρέτσο και η δεύτερη η αεροπειρατεία σε εμπορικό αεροσκάφος με σκοπό να ζητήσουν την άμεση αποφυλάκιση των Giorgio Fredda και Giovanni Ventura, συναγωνιστών που δικάζονταν εκείνη την περίοδο για την έκρηξη στη Banca de Agricultura στο Μιλάνο.

Στους Luciano Franci και Piero Malentachi ανατέθηκε η μεταφορά των εκρηκτικών από τις κρύπτες  στα βουνά της περιοχής όπου και τα είχαν κρυμμένα. Ο Cauchi έπρεπε να μελετήσει το ζήτημα της πειρατείας και τις λεπτομέρειες αυτής. Οι υπόλοιποι ακτιβιστές θα επέστρεφαν προσεχτικά στα σπίτια τους.



Ήταν η περίοδος όπου στόχοι της Τοσκάνης είχαν δεχθεί αρκετές βομβιστικές επιθέσεις, και οι αστυνομικοί γνώριζαν πως τις είχαν κάνει μέλη του παλαιού Ordine Nuovo αλλά δεν είχαν τα στοιχεία για να στοιχειοθετήσουν κατηγορητήριο εις βάρος τους. Έτσι ήταν πολύ προσεκτικοί στις κινήσεις τους.

Η επιδρομή.

Δυστυχώς για τους Luciano Franci και Piero Malentachi , η αστυνομία είχε εντοπίσει την κρύπτη  των εκρηκτικών με αποτέλεσμα να τους συλλάβει και τους δύο επ' αυτοφώρω τηυν ώρα που έβγαζαν μεγάλες ποσότητες εκρηκτικών.



Μια τεράστια επιχείρηση από την αστυνομία ξεκίνησε αμέσως, με αποτέλεσμα να συλληφθούν ένα ένα όλα τα μέλη του FNR εκτός από τους Augusto Cauchi, Marco Affatigato και μια τρίτη ακτιβίστρια παρά τους 30 ένοπλους αστυνομικούς που περικύκλωσαν τα σπίτια των συναγωνιστών.

Η διαφυγή.

Στις 25 Ιανουαρίου του 1974 ο Mario Tuti  βρισκόταν στο σπίτι του μαζί με τη γυναίκα του και το ενός έτους παιδί του. Ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι  και εμφανίστηκαν στην πόρτα δύο αστυνομικοί, οι οποίοι τον  κάλεσαν να τους ακολουθήσει στο τμήμα για μια υπόθεση στην οποία σίγουρα είχε γίνει λάθος όπως έλεγαν, και έπρεπε ο Τούτι να συμπληρώσει κάποια έγγραφα.



Ο Mario πάντα με το χαμόγελο στα χείλη έγνεψε καταφατικά στους αστυνομικούς και ζήτησε άδεια για να φέρει την οδοντόβουρτσα του από το μπάνιο. Οι αστυνομικοί δέχτηκαν χωρίς να υποψιαστούν τίποτα. Ο Μάριο όμως γύρισε στην πόρτα μαζί με ένα υποπολυβόλο sten το οποίο και άδειασε απάνω στους αστυνομικούς σκοτώνοντας τον έναν ακαριαία και τραυματίζοντας βαριά τον άλλον. Στην συνέχεια σκότωσε έναν τρίτο που βρισκόταν στο περιπολικό. Αργότερα μπήκε στο αυτοκίνητο του και εξαφανίστηκε χωρίς να δώσει κανένα σημείο ζωής για μήνες, ούτε καν στην οικογένεια του.

Η διαδρομή.

Στις 22 Ιουλίου 1975, ο Mario Tutti εισήλθε στην Ιταλία παράνομα για τελευταία φορά. Είχε επιστρέψει νωρίτερα από την Αργεντινή και εγκαταστάθηκε στο Draguignan, κοντά στη Νίκαια. Από τις 25 Ιανουαρίου όταν άρχισαν οι διαρροές στην αστυνομία ήρθε στη Νάπολη όπου πήρε το πρώτο αυτοκίνητο του και κάποια πλαστά έγγραφα, μέχρι να μεταβεί στην Κορσική και στη συνέχεια προς τα νότια της Γαλλίας. Εν τέλει στην συνέχεια επιστρέφει αρκετές φορές στην Ιταλία . Το θάρρος του δεν γνώριζε όρια. Χλεύαζε την αστυνομία, και την αντιτρομοκρατική υπηρεσία.

Η δήλωση.

Σχεδόν αμέσως μετά τη διάπραξη του διπλού φόνου και τη διαφυγή του Tutti, εφημερίδες, ραδιοφωνικοί σταθμοί και αστυνομικά τμήματα κατακλύζονται από έναν απίστευτο αριθμό τηλεφωνημάτων όπου όλα αναφέρουν την παρουσία του Tutti εδώ και εκεί σε διάφορα σημεία. Προφανώς αυτό ήταν μια κίνηση αντιπερισπασμού και αποτελεσματικού τεχνάσματος  προς τις αρχές για την προστασία του Mario Tuti.



Στις 30 Ιανουαρίου, η εφημερίδα La Nazione της Τοσκάνης έλαβε δήλωση του FRN στην οποία έγραφαν ότι "ο αντάρτης Tutti Mario είναι θύμα πολιτικής μηχανορραφίας των ψευδομαρτύρων του δημοκρατικού κράτους το οποίο και θέλει να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από τα σοβαρά προβλήματα που ταλαιπωρούν την χώρα. Η επανάσταση έχει διακηρύξει το τέλος του συστήματος και η επόμενη βόμβα θα εκραγεί στο κοινοβούλιο στα τέλη του 1975".

Θανάσιμα τραυματισμένος.

Η πρώτη επαφή με τους αστυνομικούς θα γίνει στις 22 Ιουλίου, καθώς θα γίνει αντιληπτός από μια περίπολο αστυνομικών αλλά θα καταφέρει να ξεφύγει. Ωστόσο στις στις 27 Ιούλη του 1975, θα ξαναγίνει αντιληπτός από την αντιτρομοκρατική υπηρεσία και μεταξύ καταιγισμού πυρών από δεκάδες σφαίρες, πολλές από αυτές θα καταλήξουν στο σώμα του Μάριο Τούτι.



Σε κρίσιμη κατάσταση μεταφέρεται στο νοσοκομείο της Draguignan και αφού ξεπέρασε τον κίνδυνο επιδόθηκε σε χιουμοριστικές δηλώσεις όπως έλεγαν και οι γιατροί. Ενδεικτικά λίγο μετά την δίκη του και αφού καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη όντας νέος 29 ετών σε ερώτηση δημοσιογράφου πως νιώθει που θα μπει ισόβια φυλακή, απάντησε "Ποιος σας είπε πως θα μείνω στη φυλακή ; Σιχαίνομαι την καθιστική ζωή"

Ο μύθος.

Η υπόθεση του Mario Tuti ήταν διεθνής σημασίας για τον ευρωπαϊκό εθνικισμό, διότι ήταν μαχητής της Ιδέας του εθνικισμού, με ιδεολογικό φανατισμό και σπάνια μαχητικότητα. Ένα τρανό παράδειγμα του Φασιστικού ένοπλου αγώνα ο οποίος κατάφερε να σπρώξει προς αυτή την διέξοδο αρκετούς νέους Φασίστες της Ιταλίας. Ο Mario Tuti είναι πραγματικά ένας σπουδαίος συναγωνιστής και ήρωας της Ιδέας μας.



πηγή: antistasi info

Adriana Pontecorvo: η μαχήτρια της νεοφασιστικής οργάνωσης «Ordine Nuovo».

μετάφραση - επεξεργασία κειμένου: Αλεξόπουλος Στέλιος

Το όνομα της Ιταλικής οργάνωσης «Ordine Nuovo» είναι σίγουρα γνωστό ανάμεσα στους περισσότερους Έλληνες Εθνικιστές και Εθνικοσοσιαλιστές. 

Μετά το πολιτικό σχίσμα του νεοφασιστικού MSI που έλαβε μέρος το 1956, αξιόλογα στελέχη του Ιταλικού κινήματος ίδρυσαν μια νέα συσπείρωση στην οποία και προσχώρησαν όλοι αυτοί που απέρριπταν πλήρως τις κοινοβουλευτικές κινήσεις της ηγεσίας του κόμματος. Η νέα κίνηση ιδρύθηκε στους κύκλους του ομώνυμου πολιτιστικού κινήματος του Pino Rauti.

Το σύμβολο της οργάνωσης ήταν ο διπλός πέλεκυς και το ρητό που συνόδευε την δράση της οργάνωσης δεν ήταν άλλο από το «Τιμή μας η Πίστις». Τα μέλη της οργάνωσης κατηγορήθηκαν από τους δημοκράτες για δεκάδες ένοπλες επιθέσεις με στόχο την Ιταλική αριστερά το κράτος και την μισητή αστυνομία που είχε δολοφονήσει επί σειρά ετών μέλη εθνικιστικών οργανώσεων.

Το 1973 η οργάνωση τίθεται εκτός νόμου και τριάντα μέλη της καταδικάζονται για ανασύσταση του Φασιστικού κόμματος. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα πολλοί νεοφασίστες να φύγουν στο εξωτερικό για να αποφύγουν τα κάτεργα της δημοκρατίας. Υπολογίζεται ότι 12.000 Ιταλοί στήριξαν με κάθε μέσο την ένοπλη επαναστατική κίνηση «Ordine Nuovo».

Adriana Pontecorvo.

Η Adriana Pontecorvo γεννήθηκε στις 28.06.1939. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής είχε επηρεαστεί από το έργο και τις ιδέες του πατέρα της ο οποίος και συμμετείχε στο Φασιστικό κίνημα. Βρέθηκε πολύ νωρίς στο πλευρό των προσφύγων του β’ παγκοσμίου πολέμου  και τους βοήθησε με όλες τις δυνάμεις που διέθετε. Αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής της και συμμετείχε ενεργά στο δύσκολο έργο κάποιων προσώπων και ομάδων που συνέχιζαν την έρευνα για τις σορούς Ιταλών, που είχαν χάσει την ζωή τους σε μάχες με τους Συμμάχους στον πόλεμο.

Υπήρξε η υπεύθυνη του γυναικείου τμήματος της «Ordine Nuovo» ενώ μετά από μια εντατική εκπαίδευση σε μαθήματα νοσηλευτικής κατάφερε να αποκτήσει πολύτιμη εμπειρία στον τομέα των πρώτων βοηθειών. Ένας ακόμα λόγος που την ώθησε να ασχοληθεί με τον τομέα της υγείας ήταν η βεβαρυμμένη κατάσταση της μητέρας της η οποία και είχε ανάγκη από συνεχή νοσηλεία. Υπήρξε ένα από τα πιο σημαντικά πρόσωπα της οργάνωσης σε θέματα συντονισμού,  προπαγάνδας καθώς και εκπαίδευσης σχετικά με τα όπλα και τις τακτικές και ως εκ τούτου υπήρξε κορυφαίος στόχος του Ιταλικού κράτους για τα επόμενα χρόνια.

Συνελήφθη κοντά στα Γαλλικά σύνορα στις 19.07.1974 κατά την διάρκεια μιας επιχείρησης που είχε ως στόχο την παροχή πληροφορίων σε συντρόφους που βρίσκονταν στην Γαλλία. Στον ίδιο γεωγραφικό χώρο - «κάστρο» των κομμουνιστών - είχε λάβει μέρος μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ένας χώρος για ένοπλη εκπαίδευση των μελών της οργάνωσης.



Αντιμετώπισε με απίστευτο θάρρος τον διωγμό του συστήματος και τις ψευδείς κατηγορίες του κομμουνιστή εισαγγελέα Luciano Violante. Ο εν λόγω κύριος ανταμείφθηκε πλουσιοπάροχα για τις υπηρεσίες του μετά την καταδίκη των Εθνικιστών σε πολυετείς καθείρξεις.

Στις 04.04.1976 καταδικάστηκε σε 3 χρόνια και 6 μήνες φυλάκιση για συνομωσία ενάντια στο καθεστώς. Πέρασε τα επόμενα χρόνια σε φυλακές υψίστης ασφαλείας της χώρας - σε κάποιες από αυτές στα διπλανά κελιά βρίσκονταν τα μέλη των «Ερυθρών Ταξιαρχιών» οι οποίοι και εκτιμούσαν την Φασίστρια λόγω της αδιάλλακτης στάσης της απέναντι στο καθεστώς - ενώ άντεξε με απαράμιλλο θάρρος τα συνεχή βασανιστήρια των δεσμοφυλάκων και των ανακριτών.

Ο θάνατος της μητέρας της,  η αγωνία της σχετικά με την ασφάλεια του υιού της καθώς και οι δύσκολες συνθήκες της φυλακής κατέστρεψαν την υγεία της και η καρδιά της σταμάτησε να χτυπάει τις πρώτες πρωινές ώρες της 1^ης Απριλίου του 1987.

Στην κηδεία της εκατοντάδες Εθνικιστές και Εθνικοσοσιαλιστές έδωσαν το παρών ενώ το φέρετρο με την σορό της είχε σκεπαστεί με την τρίχρωμη σημαία της «Ordine Nuovo» και τα σύμβολα της RSI.



http://adrianapontecorvo.blogspot.com/

Franco Giorgio Freda: ο επαναστάτης.

Αρχείο Ήχου: Εκπομπή Δευτέρας 23 Ιανουαρίου 2012 (στο στόμα του λύκου)

Για όσους δεν άκουσαν την χθεσινή εκπομπή "Στο στόμα του Λύκου" υπάρχει το αρχείο ήχου στον σύνδεσμο εδώ

Subcomandante Marcos - Zapatista Army of National Liberation (EZLN)

"Απευθυνόμαστε στους αληθινούς πατριώτες, που αισθάνονται ακόμη κάτι το οποίο δεν εξηγείται, που το νιώθεις στην καρδιά και που είναι ο εθνικισμός, το αίσθημα του Έθνους, της Ιστορίας, της Πατρίδας"


Subcomandante Marcos - Zapatista Army of National Liberation (EZLN)

link: Εμιλιάνο Ζαπάτα: Ο εθνικιστής ηγέτης της αγροτικής επανάστασης του Μεξικού.

Άνευ πολλών σχολίων …

Δεν είναι μόνο ο Μπουτάρης … δεν είναι μόνο η Ρεπούση … δεν είναι μόνο οι Σιωνιστές και οι Καπιταλιστές …

Αυτή η αφίσα είναι μια ακόμη απάντηση σε όλους αυτούς που δεν τολμούν να πετάξουν τις παρωπίδες που φορούν χρόνια τώρα …

Περαστικά σας ...

Mafia IV

Στην μνήμη του Ανδρέα ...

22.01.2006


Ομάδα Αυτόνομων Εθνικιστών / Εθνικοσοσιαλιστών από την Πελοπόννησο παρευρέθηκε για μια ακόμη χρονιά στο σημείο ταφής ενός συναγωνιστή που "έφυγε" ξαφνικά από κοντά μας στις αρχές του 2006. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ συναγωνιστή ...

Οικολογικό έγκλημα στα ελληνικά ποτάμια: Ψαρεύουν με ηλεκτροσόκ, χλωρίνες, βαριοπούλες.

Ένα τεράστιο οικολογικό έγκλημα, άνευ προηγουμένου, συντελείται στον ποταμό Εβρο, με θύμα τα ψάρια του. Σύμφωνα με καταγγελίες Ελλήνων αλιέων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή της Ορεστιάδας, Βούλγαροι και Ελληνες ψαράδες χρησιμοποιούν απαγορευμένες και καταστροφικές μεθόδους για να εξοντώσουν μαζικά τα ψάρια, τα οποία στη συνέχεια πωλούν παράνομα στο εμπόριο.

Στα βόρεια του Εβρου, κοντά στα σύνορα με τη Βουλγαρία, ψαράδες από τη γειτονική χώρα δολοφονούν με ηλεκτρικό ρεύμα τους ιχθυοπληθυσμούς, ενώ στην ελληνική πλευρά ντόπιοι αλιείς, με κίνητρο την κερδοσκοπία, απλώνουν δίχτυα από τη μια όχθη στην άλλη και «χτενίζουν» το ποτάμι, σαρώνοντας τα πάντα στο πέρασμά τους.

για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ ...

Martin Heidegger (26.09.1889 - 26.05.1976)

«Όσο περισσότερο η νύχτα του κόσμου πλησιάζει το μεσονύχτι, τόσο περισσότερο αποφασιστικά κυριαρχεί η φτώχεια κατά τρόπο που να κρύβει την ίδια της την ουσία. Όχι μόνο πάει να χαθεί το ιερό σαν ίχνος της θεϊκότητας, μα έχουν σχεδόν χαθεί ακόμα και τα ίχνη αυτής της χαμένης ιχνηλασίας.

Όσο περισσότερο τα ίχνη χάνονται, τόσο λιγότερο είναι δυνατό σε ένα θνητό που κείται στην άβυσσο, να μπορέσει να αναγνωρίσει κάποιο νεύμα και ένα σημάδι»

Martin Heidegger

Αυτονομία σημαίνει Ελευθερία !

Μήνυμα προς την Εθνικιστική Νεολαία.

Κόντρα στον άνεμο ακόμα πιο δυνατοί και στέκοντας όρθιοι στον κόσμο όπου τα πάντα σβήνουν ή ακολουθούν μια συγκεκριμένη διαδρομή σήψεως περιμένοντας και αυτά τη σειρά τους προς τον θάνατο, εμείς καταφέραμε και επιβιώσαμε.


Όχι, δεν είμαστε εδώ για να σώσουμε ότι ήδη νεκρό, αλλά για να δώσουμε ελπίδα και φωνή σε ότι στέκεται ακόμη Ορθό. Από την πρώτη κιόλας δράση μας φάνηκε ότι αυτή η αυτόνομη συλλογικότητα δεν είναι κάτι συνηθισμένο , αλλά κάτι το διαφορετικό , το νέο.





Ουδέποτε ενδιαφερθήκαμε εξάλλου να προχωρήσουμε σε κινήσεις που ήδη κάποιοι πραγματοποιούν σε μια … εθιμοτυπική βάση, καθότι τόσο πεπαλαιωμένες σίγουρα θα κουράσουν τον κόσμο.


Όχι ότι ο Μαύρος Κρίνος είναι συσπείρωση που ενδιαφέρεται για την άποψη του μαζανθρώπου, αλλά όπως είπαμε και πιο πριν δεν είμαστε εδώ για να αναστήσουμε ότι ήδη είναι νεκρό.


Με τα θέματα και τις παρεμβάσεις που καταπιάνεται η ομάδα μας δεν μπορούμε να σας εγγυηθούμε για το αν θα σας εκφράζουν ή όχι.


Αλλά θα πρέπει όμως να σας πούμε ότι σε μια Εθνικoεπαναστατική σκέψη δεν χωράνε καλούπια και δογματισμοί αυτός εξάλλου είναι και ένας από τους σκοπούς της ομάδας του Μαύρου Κρίνου, να σπάσει τα καλούπια του παρελθόντος.


Ποιος εξάλλου ουδέποτε ήταν αυτός που μας έδωσε τα εφόδια να πετάξουμε τις παρωπίδες ;


Ουδείς !


Συναγωνιστές, δεν είμαστε εμείς αυτοί που θα σας πούμε ποιον δρόμο θα πρέπει να ακολουθήσετε, εμείς δεν είμαστε ούτε κόμμα ούτε κλασσική οργάνωση του «χώρου» , ποιο εξάλλου το όφελος μας απέναντι σας ;


Θα πρέπει όμως να ξέρετε ότι ο Πολιτικός Στρατιώτης δεν εκφράζει κανέναν μικροπολιτικό σκοπό.


Η «συμβουλή» λοιπόν η δικιά μας είναι η εξής : Πετάξτε τις αλυσίδες σας !


Ο Εθνικοσοσιαλιστής δεν χρειάζεται δεσμά για να προχωρήσει, και όποιος θεωρεί κάτι τέτοιο αναγκαίο, σίγουρα αυτός δεν είναι Εθνικοσοσιαλιστής.


Ο Εθνικοσοσιαλιστής πρωτίστως αναπτύσσεται εσωτερικώς και μετά πλέον είναι σε θέση να χαράξει την πορεία του. Μα θα μου πείτε, υπάρχουν πολλές πορείες ; Ασφαλώς και υπάρχουν.


Κανείς δεν είναι πραγματικά σε θέση να σας πει ποια πορεία πρέπει να ακολουθήσετε, αυτός που μπορεί να το κάνει αυτό είναι μόνο ο εαυτός σας.


Σπάστε λοιπόν τα δεσμά σας σύντροφοι , σκοτώστε αυτόν τον σκλάβο που από γεννησιμιού κατοικεί μέσα σε όλους τους ανθρώπους. Όταν πραγματικά το κάνετε αυτό η Επανάσταση πλέον δεν θα 'ναι κάτι το απόμακρο για εσάς , αλλά κάτι το εφικτό.


Ξέρετε υπάρχουν δυο ειδών επαναστάσεις, η εσωτερική και η εξωτερική ­χωρίς την πρώτη η δεύτερη δεν είναι δυνατή. Εμείς λοιπόν είμαστε εδώ και σας λέμε ξεκάθαρα ότι είμαστε στο πλευρό σας !


Όχι σαν καθοδηγητές , ούτε σαν αρχηγοί και υπαρχηγοί ως συνήθως , αλλά αυτήν την φορά ως Σύντροφοι και Συναγωνιστές !


Εμείς ήδη σηκώσαμε την σημαία της Αμφισβήτησης. Την αμφισβήτηση του σύγχρονου ψευδούς κόσμου.


Σας καλούμε λοιπόν και σας στο κοινό μετερίζι, με ένα κάλεσμα συντροφικό, επαναστατικό δίχως όρους , σε όλους εσάς που παραμείνατε ακόμη ζωντανοί, αληθινοί και αγνοί μέχρι το τέλος.


Σε όλους εσάς , τους γεννημένους Επαναστάτες !


Κάποια μέρα σε αυτή την κοινωνία η Επανάσταση δεν θα ναι ουτοπία !