Όταν τα «πιόνια» αλληλοεξοντώνονται στην σκακιέρα της αστικής δημοκρατίας …

του Αλεξόπουλου Στέλιου

Η κατάσταση των τελευταίων ημερών δείχνει ότι στόχος και σκοπός του συστήματος δεν είναι μόνο η λεηλασία των ψήφων της «Χρυσής Αυγής» και η επιβίωση του αστικού κομματικού κράτους, αλλά και η ευρύτερη ποινικοποίηση του εθνικιστικού/πατριωτικού λόγου και των συμβόλων που θυμίζουν την ταυτότητα και την παράδοση ενός ολόκληρου λαού. Δεν υπάρχει πιο κατάλληλος πολιτικός χώρος για να διαπράξει το νέο «κυνήγι μαγισσών» από την αλήστου μνήμης καραμανλική δεξιά και την antifa για την οποία είχαμε γράψει σχετικά με την κατασταλτική της δράση στον σύνδεσμο εδώ. 

Πάμπολλες φορές στο παρελθόν καταγράψαμε το γεγονός ότι η "εθνικόφρονη ακροδεξιά" κατάφερε να εισβάλλει στο εθνικιστικό κίνημα, να αλλάξει την πορεία του και να επιβάλλει τις δικές της απόψεις. Η σημερινή «Χρυσή Αυγή» είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κατάστασης και δεν μας εκπλήσσει καθόλου η σημερινή της δομή τακτική και παρουσία στο πολιτικό σκηνικό, καθώς και η ανικανότητα της ηγεσίας της να ανταπεξέλθει στον πιο σημαντικό της ρόλο, δηλαδή να προστατέψει τα ίδια τα μέλη της που σήμερα διώκονται από ένα γελοίο καθεστώς. Το ίδιο καθεστώς που αδυνατεί να θρέψει τις δυνάμεις των εφέδρων του στρατού ξηράς ή να προμηθεύσει με βενζίνη τα μηχανοκίνητα τμήματα του. Η «Χρυσή Αυγή» γιγαντώθηκε από τα κανάλια και τις εφημερίδες και σήμερα όπως ήταν αναμενόμενο κομματιάζεται από τα ίδια πρόσωπα που την ανέδειξαν. Μπορεί να είναι γνωστό το πολιτικό παρελθόν της ηγεσίας της, όμως ο διεθνής σιωνιστικός παράγοντας ανησυχεί για τυχόν εξελίξεις που δεν θα μπορέσει να ελέγξει στο μέλλον και αναζητεί μια επίδειξη αντιφασιστικής πυγμής προς παραδειγματισμό πολλών. Πίστεψαν κάποιοι ότι αν χαμογελάσουν στο Θηρίο αυτό σε ανταμοιβή θα τους αγκαλιάσει. Όμως τα Θηρία της Δημ(ι)οκρατίας δεν δείχνουν συμπόνια σε κανέναν και πολύ περισσότερο σε αυτούς που νομίζουν ότι κρύβονται πίσω από κοινοβουλευτικές μάσκες … 

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές συνεχίζονται οι παράνομες έρευνες σε σπίτια Εθνικιστών με ψεύτικα στοιχεία, ενώ δεν μας προκαλεί καμιά εντύπωση η προκλητική ενέργεια των διωκτικών αρχών να προσκομίσουν ως επιβαρυντικά στοιχεία ελληνικές σημαίες ακόμα και φωτογραφίες ηρώων του 1821! Οι τελευταίες ημέρες θυμίζουν έντονα την εποχή της μεταπολίτευσης και κυρίως την δολοφονία Λαμπράκη στην δεκαετία του ’60. Ο Φύσσας είναι σήμερα ένα σύμβολο του αντιφασισμού. Τον παρουσίασαν ως έναν «άγγελο» που ποτέ δεν πείραξε κανέναν, τι και αν τα τραγούδια του στάζουν προτροπή για μίσος και εκδίκηση προς τους «φασίστες». Κάποιους που σίγουρα τους θεώρησε εχθρούς γιατί έτσι του είπαν άλλωστε. Στις περισσότερες φωτογραφίες εμφανίζεται ντυμένος με μια μόδα που θυμίζει έντονα τον μοδάτο αμερικανισμό και τις πολυεθνικές και φυσικά την κοινωνική παρακμή του νέγρικου harlem που τόσο αγαπάει το σύνολο της ελληνικής hip hop σκηνής. Υποταγμένος ο ίδιος σε μια κατευθυνόμενη λογική της στείρας αντίθεσης που όχι μόνο δεν ήταν πρόταση ζωής για το αύριο αλλά προπαγάνδα της σχολής της Φρανκφούρτης.

Παρόλο που ζούσε μέσα σε λαϊκές γειτονιές και τα πράγματα εκεί δεν έχουν τον παραμορφωτικό φακό της Φιλοθέης ή του Ψυχικού πίστεψε εύκολα - γιατί έτσι του είπε ο δάσκαλος, ο δημοσιογράφος, ο εκδότης - ότι ο εχθρός είναι ο κακός «φασισμός» την ίδια στιγμή που στην γειτονιά του ο τραπεζίτης κυκλοφορεί ελεύθερος και άνετος μέσα στο πανάκριβο αμάξι του και συνεχίζει να διαλύει οικογένειες. Για τον Φύσσα ο εχθρός δεν ήταν ο επαγγελματίας των αστικών και μαρξιστικών κομμάτων που διέλυσε την ελληνική εργατική τάξη μέσω της αποδοχής των λαθρομεταναστών και είχε ως συνέπεια το όνειδος της ανεργίας στις σκαλωσιές των οικοδομών, ούτε ο ιδιοκτήτης των οίκων ανοχής που εκμεταλλευόταν φτηνό κρέας από την ανατολική ευρώπη, ούτε ο ασιάτης που έφερε από την πατρίδα του ηρωίνη πήρε βοήθεια από τις ΜΚΟ και μοίρασε στα σχολεία της γειτονιάς του πάντα υπό την επίβλεψη των ένστολων γουρουνιών. Όχι αυτός συνέχιζε να πιστεύει στο ψέμα που θέλει να κυριαρχεί από το ’45 και μετά, σε έναν κόσμο που δεν φτιάξαμε εμείς αλλά όλοι αυτοί που σήμερα εμφανίζονται ως δημόσιο κατήγοροι και υπερασπιστές της αλήθειας!

Άλλωστε οι Φασίστες και οι Εθνικοσοσιαλιστές δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει φίλοι και εχθροί δεν κυβερνούν αυτή την χώρα, και δεν διέλυσαν  την ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη που δούλευε ο νεκρός, ούτε οι Φασίστες έριξαν τα μεροκάματα στις γειτονιές του Κερατσινίου και του Περάματος, ούτε μόλυναν τα πάντα στο περιβάλλον με τα σκατά του καπιταλισμού σήμερα να πνίγουν τις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά. Όλα αυτά τα παρέβλεψε και στήριξε ελπίδες στον επιχορηγούμενο κρατικό αντιφασισμό που διαφημίζεται από τα σχολικά βιβλία και την εκκλησία μέχρι την lifo και την τηλεόραση και θεωρεί φυσικά σανίδα σωτηρίας την διάλυση της εθνικής ενότητας και ευχής έργο την μετατροπή των λαϊκών γειτονιών σε πολυφυλετικές ζούγκλες. Λάθος του να στηρίζει μια φάση που μυρίζει μηδενισμό και όλα αυτά με μια νότα έντονου αμερικανισμού ακόμα και αν είναι μόνο η ένδυση.

Κάποιοι «ραψωδοί» - στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ που για όσους δεν ξεχνούν αποτελεί το φερέφωνο των εκδοτικών συμφερόντων  - οι οποίοι χρυσοπληρώνονται από τις κομματικές νεολαίες με χιλιάδες ευρώ για να παραστούν σε εκδηλώσεις, και μέχρι χτες εξυπηρετούσαν τα shows των αστικών καναλιών προσπάθησαν να μας πουν με δακρύβρεχτο ύφος ότι δεν είχε σχέση με την άκρα αριστερά. Μάλλον τους αρέσει να κρύβουν την αλήθεια όπως πίσω από τους στίχους τους την έλλειψη κάθε πρότασης για ένα τόπο που υπήρξε πεδίο δοκιμών του σιωνιστικού νομίσματος με ερυθρό και αμερικανικό σύμβολο στις 2 πλευρές εδώ και πολλά χρόνια. Είναι ξεκάθαρο ότι τον νέο Λαμπράκη έψαχναν καιρό οι θαμώνες της «νέας αριστεράς» και στον ρόλο του νέου Γκοτζαμάνη -  μόνο το τρίκυκλο λείπει από την ιστορία - ο μισθοφόρος Ρουπακιάς – πρώην μέλος της ΚΝΕ - που μέχρι χτες αν του έλεγες την έννοια εθνικισμός θα σε κοίταγε με απορία. 

Μια χαρά όλοι παίζουν λοιπόν το παιχνίδι του συστήματος και δεν έχουμε παρά να τους αφήσουμε τους ηλίθιους να σκοτωθούν μεταξύ τους αφού ως Αυτόνομοι και Εθνικοσοσιαλιστές δεν νιώθουμε καμιά ανάγκη να υπερασπιστούμε ούτε την ακροδεξιά που μυρίζει παρακράτος και Κατεχάκη, αλλά ούτε και την άκρα αριστερά που είναι το καθεστώς στην υπηρεσία των Βρυξελλών και του Τελ Αβίβ. Μάλλον θα θαφτεί γρήγορα η υπόθεση που λέει ότι ο δράστης ήταν σε ανοιχτή ακρόαση με την ΚΥΠ και όλοι ήξεραν τι θα συμβεί. Στην χώρα του τίποτα η αριστερά θα συνεχίζει να κοιμάται βαριά αλλά πάντα με τα αντιφασιστικά της αντανακλαστικά σε εγρήγορση, ενώ η δεξιά θα καραδοκεί για να τρομοκρατήσει. Το κεντρικό Ισραηλιτικό συμβούλιο για όσους δεν το γνωρίζουν τίμησε την μνήμη του νεκρού αφού γνωρίζουν καλά οι γιοι της Σιών ότι εισερχόμαστε σε καταιγιστικές εξελίξεις στην Ελλάδα με την διαιώνιση και αναζωπύρωση ενός μίσους που ξεκίνησε επί εθνικού διχασμού στις αρχές του 20^ου αιώνα και κορυφώθηκε στην μεταπολίτευση.

Από την άλλη άνθρωποι που φόρεσαν ένα μαύρο μπλουζάκι, τύλιξαν μια σημαία σε ένα κοντάρι και νόμιζαν ότι αυτό σημαίνει υπεράσπιση της πατρίδας «έσωσαν» στο τέλος τον βρωμερό κρατικό και παρακρατικό αντιφασισμό και την εξουσιαστική λογική που θέλει σήμερα να απαγορεύει το εθνόσημο και την σημαία και αύριο την προάσπιση της εθνικής ταυτότητας. Την στιγμή που ο Ρουπακιάς δίνει το χτύπημα χορηγεί παράλληλα πνοή ζωής σε όλους αυτούς που γεννήθηκαν διαχρονικά μέσα από την δημοκρατική μήτρα της μεταπολεμικής τάξης πραγμάτων, και από τα προαύλια του Πολυτεχνείου βρέθηκαν σήμερα στα πολυτελή γραφεία των υπουργείων. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι σήμερα οι πολιτικοί απόγονοι του Τζόν και του Ιβάν που βρέθηκαν στο ποταμό Έλβα πριν 70 χρόνια, συναγωνίζονται για το ποιος θα εκπροσωπήσει καλύτερα το αντιφασιστικό τέρας και ξέρουν ότι απέναντι τους πολλές φορές είναι εύκολος στόχος σε επικοινωνιακό και πολιτικό επίπεδο. 

Από τον ρασοφόρο μητροπολίτη Μεσσηνίας και τον ρασοφόρο Άνθιμο μέχρι τον Κοροβέση, τον Γλέζο, τον Θεοδωράκη και τον Παπούλια ακόμα και το παιδεράστή Κον Μπετίτ ή τον Κυριαζίδη που εκπροσωπεί την αστυνομία (δήλωσε ότι «ο Παύλος Φύσσας προσέφερε στη Δημοκρατία»...) το δηλητήριο των ερπετών είναι το ίδιο και δεν έχει ως κύριο στόχο την «Χρυσή Αυγή» η οποία εκτελεί άριστα τον ρόλο που έφτιαξε η ίδια για τον εαυτό της αλλά όλους αυτούς που βλέπουν την μελλοντική εξέλιξη στην κατοχή της χώρας και αντιδρούν! Η καταστολή παίρνει καθημερινά νέα μορφή και χαρακτήρα και απλά έλειπε το κομμάτι εκείνο που θα ολοκλήρωνε τον προμελετημένο σχεδιασμό. Δεν πέτυχαν άλλες ενέργειες που ενορχήστρωσαν στο παρελθόν οι εγκέφαλοι της εξουσίας, χρειαζόταν κάτι εντυπωσιακό που θα συσπειρώσει τα μέλη της antifa και θα οπλίσει στο μέλλον ξανά τα περίστροφα των Εξαρχείων.

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι τυχαίο το μαχαίρωμα … μπροστά σε κόσμο της Αμφιάλης, με θεατές τα μπατσόνια της ΔΙΑΣ να γελούν, μέσω εντολών σε κινητά που κανείς δεν θα αποκαλύψει πως έλαβαν μέρος. Άλλωστε ο συνεταιρισμός του κράτους έχει διαχρονικά και ακροδεξιό και ακροαριστερό μεροκάματο. Όλα συνυπάρχουν σε μια κατάσταση που θυμίζει κακοπαιγμένο θέατρο για να γοητευτεί ο αφελής λαός και να σιωπήσει ο αγανακτισμένος. Πέρα από αυτά τα νέα που υπάρχουν στα εξώφυλλα ξαφνικά ο θηλυκός «άγγελος» εμφανίζεται για να συνεχιστεί το επικοινωνιακό παιχνιδάκι της ελ.ας  στο πόσο «καλή είναι η αστυνομία» μήπως και γοητευτεί η μαλθακή νεολαία που ζητάει έναν καλό μισθό, και ας είναι και αυτός του πραιτοριανού του συστήματος βρε αδερφέ …

Σε λίγα χρόνια που θα έχει αποδειχτεί ότι οι πρωταγωνιστές του έργου ήταν πληρωμένοι υπάλληλοι ή απλά χρήσιμοι ηλίθιοι και οι υπεύθυνοι ανεύθυνοι άνθρωποι του παρακράτους όλοι θα τρέχουν να κρυφτούν για να μην αποκαλυφτεί η αλήθεια αλλά η ζημιά θα έχει γίνει. Το αίμα του Φύσσα θα έχει θεριέψει το δέντρο του κρατικού αντιφασισμού και θα σκεπάζει με τα φύλλα του τα μάτια του λαού, την ίδια στιγμή που τα τελευταία κάστρα αντίστασης θα διαλύονται από αυτούς που πίστεψαν στα συνθήματα της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Ας μην ξεχνάμε ότι την ίδια στιγμή που προωθούνται οι τελευταίες κινήσεις των γερμανών καπιταλιστών και ενισχύεται η τρόικα τα εξώφυλλα των εφημερίδων προβάλλουν για 2^η εβδομάδα την σκηνοθεσία της δολοφονίας. Την στιγμή που ο λαός ζητάει την τιμωρία του σάπιου κοινοβουλευτισμού, έρχεται μια βαλβίδα ασφαλείας να διαδραματίσει τον καίριο ρόλο για την εκτόνωση της κατάστασης. Τις επόμενες εβδομάδες ο πρωθυπουργός του προτεκτοράτου που ονομάζεται Ελλάς θα συναντηθεί σε επίπεδο κορυφής με τους Ισραηλινούς για τα θέματα της ενέργειας και των τροφίμων. Έτσι λοιπόν έπρεπε να έχει στα χαρτιά του έναν άσσο που δεν είναι άλλος από την «ιερή εξέταση» του Δένδια ο οποίος τις τελευταίες ημέρες εισβάλλει σε σπίτια Εθνικιστών μετά από τηλεφωνήματα αγνώστων τα οποία αποδεικνύονται προπέτασμα καπνού.

Τι πιο άνετο για το σύστημα λοιπόν με αφορμή την δολοφονία του Φύσσα να περάσει μέσω νομοσχεδίων διάφορα μέτρα που κανείς δεν θα υποψιαστεί, κυρίως τους νέους αντιρατσιστικούς νόμους που ζήτησε η Αμερική και το Ισραήλ πριν ελάχιστους μήνες και κανονισμούς που θα φιμώνουν κυριολεκτικά κάθε φωνή αντίστασης! Αν νομίζουν κάποιοι ότι το πρόσφατο περιστατικό αυτό είναι μεμονωμένο είναι βαθιά γελασμένοι. Εδώ και μήνες όλες οι πλευρές ζητούσαν έναν νεκρό. Κερδισμένη βγαίνει φυσικά η κυβέρνηση Σαμαρά και ο ΣΥΡΙΖΑ. Πέρα από τις δημοσκοπήσεις ο φόνος του Φύσσα είναι μια αφορμή για να σταλεί το μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις ότι στο μέλλον το ανθελληνικό κράτος θα είναι εδώ για να αποτρέψει κάθε αμφισβήτηση της αντιφασιστικής δεξιάς κυβέρνησης του Σαμαρά και της κουστωδίας του.

Απέναντι στις ρητορείες και τα ψεύδη του συστήματος που βρωμάει δυσωδία και πτωμαΐνη , δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε τα λόγια της Φασίστριας ποιήτριας Valeria Marchi αγαπημένης μαθήτριας του D’ Annunzio που πέθανε πολεμώντας. Όταν την περικύκλωσαν οι Αμερικανοσιωνιστές σε αγροτική κατοικία λίγο πριν επιχειρήσει ηρωική έξοδο με τα ελάχιστα πυρομαχικά που της απέμειναν φώναξε δυνατά: «Αδιαφορώ εάν αύριο οι αντιφασίστες θα μου εξαπολύσουν επίθεση με όλα τα μέσα. Εγώ θα φωνάζω στους πάντες την αλήθεια».

Τι δεν καταλαβαίνεις;

Ο “Λευκός Θάνατος”: η Ιστορία του Φινλανδού Simo Häyhä

Ο Σίμο Χέιχε (Simo Häyhä) αποκαλούμενος από τους Σοβιετικούς και «Λευκός Θάνατος», ήταν Φινλανδός ελεύθερος σκοπευτής, ήρωας του ρωσο - φιλανδικού πολέμου του ‘39. Χρησιμοποιούσε απλό τυφέκιο χωρίς ειδική σκοπευτική διόπτρα και είχε το μεγαλύτερο βεβαιωμένο αριθμό επιτυχημένων βολών ως ελεύθερος σκοπευτής από όλους τους σκοπευτές όλων των μεγάλων πολέμων μέχρι τότε. Ο Χέιχε γεννήθηκε στο Ραουτγιέρβι (Rautjärvi), μια πόλη κοντά στα ρωσο - φινλανδικά σύνορα και ξεκίνησε την στρατιωτική του καριέρα το 1925, όταν εντάχθηκε στην Φινλανδική πολιτοφυλακή.

Πριν στρατευτεί ήταν αγρότης και κυνηγός, ενώ αναφέρεται πως το αγρόκτημά του ήταν γεμάτο από τρόπαια, λόγω της σκοπευτικής του δεινότητας. Κατά τον Χειμερινό Πόλεμο (1939 – 1940) μεταξύ Φινλανδίας και Σοβιετικής Ένωσης ξεκίνησε ουσιαστικά την σταδιοδρομία του ως ελεύθερος σκοπευτής μαχόμενος εναντίον του “Κόκκινου Στρατού” που είχε εισβάλλει στην Φιλανδία. Έδρασε σε πολικές θερμοκρασίες -20 και -40 βαθμών Κελσίου φορώντας την ολόλευκη στολή παραλλαγής του, σκοτώνοντας επιβεβαιωμένα 505 Σοβιετικούς στρατιώτες. 

Εκτός από τις επιτυχίες του ως ελεύθερος σκοπευτής, χρεώνεται και 200 περίπου επιβεβαιωμένους θανάτους χρησιμοποιώντας υποπολυβόλο Suomi KP/-31, ανεβάζοντας έτσι τα συνολικά επιβεβαιωμένα θύματά του σε 705. Όλα αυτά επιτεύχθηκαν σε λιγότερο από εκατό ημέρες, ενώ πολλά θύματα του τα σκότωσε πυροβολώντας από απόσταση μεγαλύτερη από 400 γιάρδες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Χέιχε κατάφερε να σκοτώσει 25 άτομα σε μια μόλις ημέρα! 

Ο Χέιχε χρησιμοποιούσε για να σκοτώνει μια φινλανδική παραλλαγή σοβιετικού τυφεκίου, το Μ/28, του αξιόπιστου σοβιετικού τυφεκίου Mosin - Nagant (γνωστό και ως Pystykorva (Πουστουκόρβα). Ο Χέιχε προτιμούσε να πυροβολεί από καθιστή θέση, κάτι που όμως ενέχει πάντα τον κίνδυνο για τον ελεύθερο σκοπευτή να γίνει αντιληπτός και έτσι οι περισσότεροι το αποφεύγουν. Ο Χέιχε όμως είχε το πρόσθετο πλεονέκτημα ότι ήταν αρκετά κοντός (1.60 μ) και έτσι είχε την ευκαιρία να πυροβολεί από καθιστή θέση χωρίς να γίνεται εύκολα αντιληπτός.

Προτιμούσε να χρησιμοποιεί μεταλλικό σκόπευτρο και όχι τηλεσκοπικό έτσι ώστε να δίνει μικρότερο στόχο στον αντίπαλο διότι με τηλεσκοπικό σκόπευτρο ο ελεύθερος σκοπευτής πρέπει να σηκώνει το κεφάλι περισσότερο κατά την σκόπευση και παρατήρηση. Επίσης με τον τρόπο αυτό περιόριζε την πιθανότητα αντανάκλασης από το τηλεσκοπικό σκόπευτρο, που ενδεχομένως να πρόδιδε την θέση του. Μια ακόμα τακτική του Χέιχε ήταν να συμπιέζει το χιόνι μπροστά από το όπλο, κάνοντάς το συμπαγές, ώστε κατά τη διάρκεια της βολής και το κλότσημα του όπλου να μην εκτοξεύεται και προδίδει τη θέση του καθώς επίσης καθόλη την διάρκεια αναμονής και ενέδρευσης είχε στο στόμα του χιόνι ώστε η ανάσα του να μην εξαχνώνεται στον παγωμένο αέρα και γίνεται εμφανής σε περίπτωση που η περιοχή εποπτευόταν από κιάλια των αντιπάλων.

Οι Ρώσοι προσπάθησαν με πολλούς τρόπους να τον εξολοθρεύσουν τοποθετώντας και αυτοί ελεύθερους σκοπευτές καθώς και με τυφλές ή στοχευμένες βολές πυροβολικού. Στις 6 Μαρτίου του 1940 ο Χέιχε τραυματίστηκε σοβαρά καθώς εντοπίστηκε από Ρώσους σκοπευτές και πυροβολήθηκε στο αριστερό μέρος του σαγονιού. Βρέθηκε και διασώθηκε από συμπολεμιστές του οι οποίοι ανέφεραν αργότερα ότι «το αριστερό του μάγουλο έλειπε». Ο Χέιχε παρέμεινε σε κώμα μέχρι τις 13 Μαρτίου όταν και επανήλθε, την μέρα που ουσιαστικά σταμάτησε ο πόλεμος μεταξύ Φινλανδίας και Σοβιετικής Ένωσης. 

Λίγο αργότερα ο Χέιχε προήχθη από το βαθμό του δεκανέα στο βαθμό του ανθυπολοχαγού από τον Φιλανδό στρατάρχη Καρλ Γκούσταφ Έμιλ Μάνερχαιμ. Κανένας άλλος στρατιώτης στην ιστορία του Φινλανδικού στρατού δεν προήχθη τόσο γρήγορα όσο ο Χέιχε. Ο Χέιχε χρειάστηκε πολλά χρόνια για να ανανήψει από τα βαριά τραύματα που υπέστη. Η σφαίρα τού είχε σπάσει το σαγόνι και είχε διαλύσει το αριστερό του μάγουλο. Τελικώς επανήλθε και έγινε επιτυχημένος κυνηγός ταράνδων και εκτροφέας σκύλων μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο τραυματισμός του όμως του προκάλεσε μόνιμη σοβαρή παραμόρφωση στο πρόσωπο του.

Η επιτυχημένη αντίσταση των Φινλανδών έναντι των Ρώσων εισβολέων, σε μια πολεμική αναμέτρηση στην οποία ο επιτιθέμενος είχε υπεροχή 100:1 έναντι του αμυνόμενου, έμεινε γνωστή και ως το “θαύμα του Kolaa”. Ο Χέιχε έζησε εν ειρήνη μέχρι τα βαθιά γεράματα και έφτασε τα 96 χρόνια, ενώ σπάνια συζητούσε για τις σκοπευτικές επιδόσεις του  στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Όταν ρωτήθηκε κάποτε για αυτές είπε σιβυλλικά ότι: “έκανα όσο καλύτερα μπορούσα αυτό που με διέταξαν”, ενώ όταν τον ρώτησαν ποιο ήταν το κλειδί της επιτυχίας απάντησε μονολεκτικά: “Εξάσκηση”. Πέθανε την 1η Απριλίου 2002.


πηγή

Al Qaeda's Got Talent!

Στέκει ξεκάθαρα μπροστά μας το δημοκρατικό κτήνος και μας χαρίζει απειλητικά χαμόγελα που κόβουν σαν μαχαίρια …

του  Wolverine

Αναμενόμενο το χτεσινό γεγονός. Η διχόνοια και η εμφυλιοπολεμική λογική καλλιεργήθηκε έντονα τα τελευταία χρόνια από όλα τα αστικά κόμματα αλλά και από την συντριπτική πλειοψηφία των ατόμων που δηλώνουν ότι τάχα «νοιάζονται για το μέλλον της κοινωνίας». Όσο τυχαία είναι η επίθεση στο Πέραμα άλλο τόσο τυχαία … είναι και η προβολή της θέσης των Σταλινικών ότι «θα τους καρφώσουμε τα σφυροδρέπανα στην καρδιά».

Παραμονές απεργιακών κινητοποιήσεων συμφέρει τους πάντες - και κυρίως τους κομματάρχες - να υπάρξουν νεκροί από οποιαδήποτε πλευρά με στόχο να υπάρξει συσπείρωση στην βάση των «άκρων» όμως με άμεσο επακόλουθο την αναζωογόνηση της καθεστωτικής δομής και παρουσίας μέσα στα κλιμάκια της εξουσίας. Αν το γεγονός της Αμφιάλης δεν είναι μια ακόμη σύγκρουση μεταξύ οπαδών που τυγχάνει να είναι σχετικά «πολιτικοποιημένοι», τότε είναι ένα ακόμη επεισόδιο μεταξύ ανθρώπων της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς που φέρονται όχι ως πολιτικά όντα αλλά ως «οπαδοί».

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι εκείνη την ημέρα τόσο ο φερόμενος ως δράστης 45χρονος αλλά και ο νεκρός 34χρονος προτίμησαν να σπαταλήσουν πολύτιμο χρόνο από την ζωή τους για να παρακολουθήσουν την «αγωνιστική» πορεία ενός μαγαζιού που ονομάζεται ποδοσφαιρική ομάδα. Έτσι λοιπόν σε μια λαϊκή συνοικία όπου νέοι άνθρωποι αυτοκτονούν και οικογένειες διαλύονται γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς ή δεν μπορούν να βρουν φαγητό, ένας έλληνας εργάτης καρφώνει το μαχαίρι στην καρδιά ενός άλλου έλληνα εργάτη ενώ την ίδια στιγμή οι εξουσιαστές γελάνε με το θέαμα του αλληλοσπαραγμού του ελληνικού προλεταριάτου. 

Βούτυρο στο ψωμί της εξουσίας η εν λόγω εξέλιξη, αφορμή για τεταμένο κλίμα το περιστατικό. Ναι είναι αλήθεια, ο 34χρονος αριστεριστής υπνωτισμένος από το αντιφασιστικό δηλητήριο που σπέρνει ο Κωνσταντίνου και η παρέα του δεν θα το σκεφτόταν και πολύ για να κάνει το ίδιο σε έναν «φασίστα». Από την άλλη μεριά κάποιος με 2 παιδιά στο σπίτι να τον περιμένουν και με δυσκολία στο μεροκάματο προτίμησε να εμπλακεί σε μια κατάσταση άνευ ουσιαστικού στόχου και να ρισκάρει τα πάντα για να στείλει στο χώμα όχι τον πρεζέμπορο που πουλάει ηρωίνη κάτω από το σπίτι του, όχι τον πολιτικό που ψήφισε το μνημόνιο, όχι έναν ένστολο πραιτοριανό που φυλάει τα κοινοβουλευτικά κοπρόσκυλα αλλά έναν 34χρονο που ήξερε από παλιά και μέχρι χτες μπορεί και να έπιναν καφέ δίπλα δίπλα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που υπάρχει νεκρός ανάμεσα στους λεγόμενους «ακροδεξιούς» και «ακροαριστερούς». Πολλοί οργίστηκαν με τον φόνο του Φύσσα και ζητούν … εκδίκηση. Ξεχνούν όμως ότι οι ίδιοι ξεκίνησαν το «γαιτανάκι» μίσους ουρλιάζοντας για «νέο γύρο», «εμφύλιο τώρα» τον καιρό που κάποιοι υπνωτισμένοι από την προπαγάνδα του συστήματος δεν είχαν απαντήσεις σε βασικά ερωτήματα.


Κάθε ενέργεια τους δεν είναι ένα πλήγμα στο καθεστώς που καταδυναστεύει τον λαό μας, αλλά νερό στον μύλο μιας διαμάχης που χωρίζει την ενότητα ανθρώπων με κοινή καταγωγή. Είναι σίγουρο ότι τις επόμενες ημέρες θα υπάρξουν και άλλοι νεκροί και θα επιβεβαιωθούμε σε όλα όσα γράφαμε πριν χρόνια - σχετικός σύνδεσμος εδώ - σχετικά με το θέατρο σκιών και την ενίσχυση της καταστολής.

Καλούμε τους Συναγωνιστές να μην πέσουν θύματα της παραπληροφόρησης και των κομματικών σχεδιασμών αλλά να συνειδητοποιήσουν ότι ο εχθρός είναι στο Σύνταγμα και κυκλοφορεί με ακριβές λιμουζίνες, τρώει σε εστιατόρια πολυτελείας ενώ ανάμεσα σε άλλα … καθορίζει το μέλλον μας! Όπως γράφει και ο Εθνικοσοσιαλιστής Αριστοτέλης Καλέντζης «γνωρίζουμε υπέρ ποίου και κατά ποίου πολεμάμε, διότι πολεμάμε, γνωρίζοντας ότι πρέπει να πολεμήσουμε!»

Μείνε ψύχραιμος κι άσε την καταιγίδα να ξεσπάσει.

Τα σύννεφα είχαν μαζευτεί από καιρό και ήταν θέμα χρόνου το πότε θα ξεσπούσε η καταιγίδα. Με την πρώτη σταγόνα αίματος ξεκίνησε κι ο συντονισμένος οχετός από τους “διαμορφωτές άποψης”, από τους “κοινοβουλευτικούς πατέρες”, από τους “αναλυτές”, από την αριστερά, που χάρηκε ενδόμυχα διότι βρήκε επιτέλους το θύμα που επιζητούσε για την επίρρωση της αντιφασιστικής επιχειρηματολογίας της.

Τα εύκολα λόγια, οι εύκολες καταδίκες, οι εύκολες λεκτικές επαναστάσεις, το δήθεν ψύχραιμο κράτημα ισορροπιών πέφτουν δυνατά πάνω στα κεφάλια μας σαν τοξική βροχή. Αστράφτει η υποκρισία και αποκαλύπτεται γυμνή, στραβή και ξεδοντιάρα. Και πάνω στο χαμό και στην αντάρα, οι χορτάτοι τρίβουν τα χέρια τους επειδή ο ένας πεινασμένος έφαγε τον άλλο.

Χ.Δ.Κ.

πηγή

Διαβάζοντας πίσω από τις λέξεις ...

link: Η πολιτική πόρνη που ακούει στο όνομα αστική αντιφασιστική ακροδεξιά (Νοέμβριος 2012)

«Tα μάτια δεν πρέπει να συνηθίσουν στο σκοτάδι και τον ύπνο …»

Στο τσιγκέλι της αστικής δημοκρατίας ή στο χαράκωμα της Αυτονομίας;

Και πως τάχα, τα μάτια θα έχουμε ανοιχτά;

της Κόριννας

Ξέρουμε αλήθεια ποιοι είμαστε; Νομίζουμε ότι είμαστε Έλληνες ανδρειωμένοι, γνήσιοι απόγονοι τρανών προγόνων. Και ναι, η αλήθεια είναι ότι είμαστε γνήσιοι απόγονοι αυτών, γιατί εκτός από την τόλμη και το θάρρος τους, εκτός από την αντρειοσύνη και την φιλοτιμία τους, έχουμε πάρει και την ροπή προς την μαλθακότητα, τον ωχαδερφισμό. Εκτός από γενναίοι είμαστε και καιροσκόποι και βολεψάκηδες και «οπαδοί» της διχόνοιας. Με την ίδια ευκολία που ανατριχιάζουμε ακούγοντας τα ηρωικά λόγια ενός μεγάλου ηγέτη, με τον ίδιο τρόπο του γυρίζουμε την πλάτη και του επιβάλλουμε την ποινή του εξοστρακισμού! Έτσι και σήμερα. Ο Ελληνισμός περνάει το στάδιο της τρυφηλότητας. Είδε πολύ χρήμα, όχι δουλεμένο, όχι κερδισμένο … Άκουσε πολλά παχιά λόγια, κούφιες μεγάλες υποσχέσεις. Και τώρα αποχαυνωμένος, σαν έπειτα από βαρύ γεύμα, κοιμάται. Εμείς όμως ΔΕΝ επιτρέπεται να κοιμόμαστε.Τώρα παρά ποτέ, πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά. Ή καλύτερα να νομίζουν οι άλλοι ότι κοιμόμαστε, κι εμείς ως Λύκοι - φύλακες να καραδοκούμε. Ούτε τόσο εύκολο είναι αυτό, ούτε τόσο ρομαντικό. Όποιος νομίζει κάτι τέτοιο, έχει προχωρήσει σε ονειρική κατάσταση. Οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε τα πάθη και τα ελαττώματα μας και να γεννηθούμε εκ νέου. Είμαστε ελεύθεροι πολιορκημένοι, το καταλαβαίνουμε αυτό;  

Η μάχη μαίνεται ύπουλη και άγρια κι εμείς είτε κρυβόμαστε, είτε βγαίνουμε σ’ αυτήν γυμνοί και ξυπόλητοι, κραδαίνοντας ματωμένες σημαίες, λαχταρώντας να ξεφύγουμε από την σκλαβιά και να γευτούμε την ελευθερία. Τελικά - ας μιλήσουμε ωμά - καταφέρνουμε να ανεβάσουμε λίγο την αδρεναλίνη μας και μετά πηγαίνουμε να αναπαυθούμε σαν αρχαίοι πολεμιστές, περιτριγυρισμένοι από δόρατα, ασπίδες και σπαθιά … Μα αυτά, πολεμιστές μου, έχουν αντικατασταθεί από τα pc μας και τις plasma τηλεοράσεις μας. Στην εικονική πραγματικότητα μπορεί τις μάχες να τις κερδίζεις, όχι όμως και στο σάπιο σύστημα που ζούμε. Μπορεί οι Σπαρτιάτισσες και οι Βαλκυρίες να σου ψιθυρίζουν ονειρικές  μελωδίες, στην πραγματικότητα όμως έχεις να αντιμετωπίσεις ένα συμφερτό που χοροπηδάει σε μονότονους και εντελώς ξενόφερτους - του χειρίστου μάλιστα είδους - ρυθμούς. Αυτούς έχουμε! Και πως τάχα, τα μάτια θα έχουμε ανοιχτά; Μαθαίνουμε, εκπαιδευόμαστε, φερόμαστε ακόμα και στην αναπνοή μας, σαν Πολεμιστές! 

Κινούμαστε ανάμεσα στο Φως και το Σκοτάδι, αναζητώντας το υγιές κίνητρο. Χαράσσουμε πορεία σταθερή και αφήνουμε πίσω τις Σειρήνες και τις προσπάθειες τους να μας παρασύρουν. Κατακτούμε την αφοβία! Αυτό γίνεται μόνο αν γνωρίσουμε! Αν πιστέψουμε! Γνωρίζουμε την Ιστορία μας. Αναζητούμε πέρα από τις λέξεις των σχολικών βιβλίων και διαβάζουμε με σύνεση, με ανοιχτό και μη προσκολλημένο πνεύμα. Η γνώση της Ιστορίας μας διδάσκει και μας καθοδηγεί. Κάθε μέρα, ολόκληρη τη μέρα, τη βδομάδα, το χρόνο. Και δεν ξεχνάμε ποτέ: γεννηθήκαμε Έλληνες! Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ! «Ελληνοποιημένος» μπορεί, «Ελληνόψυχος» μπορεί, Έλληνας ποτέ! Από το βαθύ παρελθόν μέχρι σήμερα πολλοί είναι οι «φίλοι» που μας πλησίασαν φορώντας προσωπεία. Πάντα ξεγελιόμασταν και πάντα ήμασταν οι χαμένοι. Αξιοπρέπεια! Αυτό πρέπει να ανασύρουμε από τα βάθη της Ελληνικής ψυχής μας. Την αξιοπρέπειά μας!Όχι μίσος και φθόνο, συναισθήματα αδιέξοδα … αλλά συνειδητή πρόθεση. Οφείλουμε να θωρακίσουμε τον εαυτό μας από τις σύγχρονες σειρήνες, από τον σύγχρονο Έλληνα, από τον ίδιο τον εγωισμό μας. Αυτός είναι που φταίει για τα μίση και τις διχόνοιες τόσων χρόνων. Αλλά μεγάλη προσοχή: δεν πρέπει να υποτιμούμε κανέναν πλέον. ΚΑΝΕΝΑΝ!

Δεν έχουμε άλλο περιθώριο. Και δεν πρέπει να αφήσουμε και κανένα περιθώριο, πρέπει να μάθουμε να τους αναγνωρίζουμε αμέσως. Θολοκουλτούρα, ψευτοανθρωπισμός, επιλεκτική ψευτοαλληλεγγύη, απολίτιστοι που μιμούνται τους πολιτισμένους, απάνθρωποι - υπάνθρωποι που μιμούνται τους ανθρώπους, θηλυπρεπείς που καραδοκούν να μεταλλάξουν τα παιδιά μας, δεν υποτιμούμε κανέναν. Έχουν διάφορους τρόπους να εισβάλλουν. Αντιθέτως ορθωνόμαστε ζωντανό τείχος μπροστά τους. Κι ερχόμαστε σε ένα πολύ ευαίσθητο και δυσκολονόητο θέμα. Το τείχος αυτό πρέπει να είναι ΑΟΡΑΤΟ! Δεν αυτοπροβαλλόμαστε. Το όπλο αυτό πρέπει να μείνει στα χέρια μας. Έτσι θα τους αιφνιδιάζουμε. Κι έτσι - μέσα από την ψυχή μας - θα ξεκινήσουμε αυτόν τον «πόλεμο». Όχι βαριανασαίνοντας και κουβαλώντας τα βαριά και δύσκαμπτα κορμιά μας αλλά κοιτάζοντας ψηλά και μακριά, τον στόχο μας. Η μάχη να μας συντροφεύει κάθε ώρα και κάθε στιγμή, χρησιμοποιώντας όμως στρατηγική και τεχνική. Πότε να γινόμαστε Κανένας και πότε να υπάρχουμε παντού. 

Η Ιδέα υπάρχει πάντα. Ας μην την αγαπάμε επιλεκτικά όταν προλαβαίνουμε από τις δουλειές μας. Ας μην αισθανόμαστε υπερήφανοι γι’ αυτήν όταν δίπλα μας έχουμε συντρόφους να μας υπερασπιστούν. Να μας ακολουθεί κάθε στιγμή της ζωής μας. Στο πως δουλεύουμε, στο πως διασκεδάζουμε, συμπεριφερόμαστε στις γυναίκες και στα παιδιά. Στο πως αντιμετωπίζουμε τις κοινωνικές καταστάσεις, τα τοπικά προβλήματα, τους φίλους μας, τα χρήματα, τα ζώα, τη φύση. Δεν πειράζει αν δεν φωνάζουμε όλη την ώρα.  Αυτό που χρειάζεται είναι ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ. Όχι «καλά» παιδιά, αλλά παράδειγμα. Δηλαδή, να κάνουμε αυτό που εμείς πρεσβεύουμε, να ζούμε σύμφωνα με αυτά που λέμε. Όταν θα έρθει η ώρα να φωνάξουμε, ξέρουμε να το κάνουμε.

Μέχρι τότε: Πίστη, αποστροφή από τις σύγχρονες σειρήνες, διεκδίκηση, άρνηση της ηττοπάθειας και κυρίως ΓΝΩΣΗ! 

Απελευθέρωση.

Απόσπασμα από το "Metaphysics of War" του Julius Evola

Στις ήρεμες και οργανωμένες περιόδους της ιστορίας, αυτή η σοφία είναι προσιτή μόνο από μερικούς εκλεκτούς, καθώς υπάρχουν τόσες πολλές περιστάσεις στις οποίες μπορεί να παραδοθεί και να βυθιστεί κάποιος, να θεωρήσει πως το εφήμερο είναι σημαντικό, να λησμονήσει την αστάθεια και την παροδικότητα της φύσεως των πραγμάτων. Πάνω σε τούτην την βάση έχει οργανωθεί αυτό που μπορούσαμε ευρύτερα να αποκαλέσουμε αστική νοοτροπία: είναι η ζωή που δεν γνωρίζει ούτε βάθη ούτε ύψη, αναπτύσσει ενδιαφέροντα, προσκολλήσεις, επιθυμίες και πάθη, τα οποία, όσο σημαντικά και αν φαίνονται υπό το πρίσμα μιας επίγειας θεωρήσεως, καθίστανται ανούσια και σχετικά υπό το πρίσμα μιας υπερ - ατομικής και πνευματικής θεωρήσεως, η οποία αποτελεί και την πρέπουσα για κάθε άξια, ανθρώπινη ύπαρξη. [...]

Από την μια μέρα στην άλλη, ακόμα και από ώρα σε ώρα, λόγω (π.χ.) κάποιου βομβαρδισμού, ο καθείς μπορεί να χάσει το σπίτι του και όλα όσα αγαπούσε, όλα όσα με τα οποία ήταν δεμένος, τα αντικείμενα της πιο βαθειάς του τρυφερότητος. Η ανθρώπινη ύπαρξη καθίσταται σχετική - συνειδητοποίηση τραγική και σκληρή, μπορεί όμως να αποτελέσει την αρχή μιας καθάρσεως και το μέσο για να έρθει στο φως το μόνο πράγμα που δεν γίνεται να υποτιμηθεί και να καταστραφεί. Θα πρέπει να έχουμε κατά νου πως, για αρκετούς και περίπλοκους λόγους, η προκατάληψη που συνδέει κάθε αξία με την αμιγώς ατομική και επίγεια ανθρώπινη ζωή έχει διαδοθεί και έχει ριζώσει βαθειά - μια προκατάληψη η οποία σε άλλους πολιτισμούς ήταν και παραμένει σχεδόν άγνωστη.


Εν προκειμένω, το γεγονός ότι, κυρίως η Δύση είναι αυτή που ασπάστηκε τον Χριστιανισμό είχε μόνο μικρή επίδραση• ολόκληρο το δόγμα της μεταφυσικής υπάρξεως του Πνεύματος και της επιβιώσεώς του πέραν τούτου του κόσμου δεν αποδυνάμωσε τούτη την προκατάληψη• δεν οδήγησε στο να αξιοποιηθεί, από έναν ικανό αριθμό όντων στην καθημερινή, συναισθηματική και βιολογική τους ύπαρξη, η γνώση Αυτού που η αρχή του δεν συμπίπτει με την γέννηση ούτε το τέλος του στον θάνατο. Αντ’ αυτού, οι άνθρωποι έχουν προσκολληθεί σπασμωδικά σ’ αυτό το μικρό κομμάτι του Όλου που αντιστοιχεί στην σύντομη περίοδο της υπάρξεως του ατόμου και έχουν προσπαθήσει με κάθε τρόπο να αγνοήσουν το γεγονός ότι η αγκίστρωση της προσωπικής ζωής από την πραγματικότητα είναι τόσο ισχυρή όσο και το κράτημα από μια δέσμη χορταριού από την οποία πιάνεται κάποιος προκειμένου να σωθεί και να μην τον παρασύρει το ορμητικό ρεύμα.

Εγείρεται ακριβώς αυτή η συνειδητοποίηση, όχι ως κάτι εγκεφαλικό και λατρευτικό, αλλά ως μια ζώσα πραγματικότητα και ως λυτρωτικό συναίσθημα πως ο,τιδήποτε σήμερα είναι τραγικό και καταστροφικό, μπορεί να έχει, τουλάχιστον για τους αρίστους εξ ημών, δημιουργική αξία. Δεν προωθούμε την αδιαφορία ή έναν κακώς εννοούμενο στωικισμό. Πέρα απ’ αυτό:είναι θέμα συνειδητοποιήσεως και εξελίξεως της αίσθησης της αποσπάσεως από τον εαυτό, από τα πράγματα και από τα άτομα, η οποία θα ενσταλάξει εντός μας μια ήρεμη και ασύγκριτη βεβαιότητα, και ακόμα, όπως έχουμε αναφέρει προηγουμένως, μιαν ακατανίκητη δύναμη. Είναι σαν να απλοποιούμε τον εαυτό μας, απεκδύοντάς τον από την κατάσταση της διαρκούς αναμονής, με σταθερό και συγκεντρωμένο νου, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει κάτι πέρα από κάθε ύπαρξη. Όντας σε τούτη την κατάσταση, θα αναδυθεί και η δυνατότητα της διαρκούς επανεκκινήσεως από το τίποτα (ex nihilo) με νέο και διαυγή νου, λησμονώντας τι έχει υπάρξει και τι έχει χαθεί, εστιάζοντας μόνο σε ό,τι θετικά και δημιουργικά μπορεί ακόμα να γίνει.

Η ριζική καταστροφή του «αστού» που ενυπάρχει σε κάθε άνθρωπο, είναι δυνατή σε τούτες τις μέρες τις παρακμής περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Σε τέτοιες εποχές, ο άνθρωπος μπορεί να ξαναβρεί τον εαυτό του, μπορεί να σταθεί έξω από τον εαυτό του και να συνηθίσει να αντικρίζει τα πράγματα από την αντίπερα όχθη, έτσι ώστε να αποκατασταθεί η σπουδαιότητα και η ζωτική σημασία στα όντως σπουδαία και ουσιώδη πράγματα: στην σχέση μεταξύ της ζωής και ό,τι υπερβαίνει την ζωή, μεταξύ του ανθρώπινου και του Αιωνίου, μεταξύ του Εφήμερου και του Άφθαρτου.

Και το να βρει κανείς τρόπους, πάνω και πέρα από απλούς ισχυρισμούς και τεχνάσματα, για να βιώσει θετικά αυτές αξίες και το να βρει μια δυναμική έκφρασή τους στον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ατόμων σ’ αυτές τις κρίσιμες ώρες, είναι αδιαμφισβήτητα ένας εκ των βασικών στόχων της πολιτικο - πνευματικής ελίτ του έθνους μας.

Μετάφραση - απόδοση: Τίσις

πηγή

Η διεθνής τρομοκρατία εναντίον των Εθνών μας αφορά ΑΜΕΣΑ!

Το παρακάτω άρθρο γράφτηκε από μια Συναγωνίστρια που συμμετέχει στην συντακτική μας ομάδα αλλά και στο  «Ευρωπαικό Μέτωπο Αλληλεγγύης για την Συρία» ενώ πρόσφατα έλαβε μέρος στην δυναμική παρέμβαση της 7^ης Σεπτεμβρίου στο κέντρο των Αθηνών.

της Κυνίσκας

Είναι Σάββατο πρωί. Το κέντρο της Αθήνας - Σύνταγμα, Μοναστηράκι, Ερμού - σφύζει από ζωή. Ζωντανοί δηλαδή άνθρωποι, συναντιούνται για καφέ, πηγαίνουν για ψώνια, αγκαλιάζονται, γελάνε, κάνουν σχέδια για το χειμώνα ή απλώς ευχαριστιούνται μια βόλτα - πριν τους έρθει η επόμενη δόση, το χαράτσι, ο τάδε και ο δείνα φόρος κλπ .. κλπ.

Ταυτόχρονα ανάμεσά τους υπάρχουν και πολλοί άλλοι - που αυξάνονται διαρκώς με μαθηματική ακρίβεια - επίσης ζωντανοί άνθρωποι - που είναι άστεγοι και ζητούν βοήθεια, ναρκομανείς που επίσης ζητούν βοήθεια, πλανόδιοι μουσικοί που επίσης «τείνουν χείρα βοηθείας» … Λίγο πιο κάτω κάποιοι προσπαθούν να πουλήσουν τον «Οδηγητή» πιστοί σε ξεπερασμένα μοντέλα ή ανεφάρμοστες μεθόδους …

Δεν είναι ένα οποιοδήποτε Σάββατο όμως! Γιατί ανάμεσα τους υπάρχουν κάποιοι που δεν κατέβηκαν για βόλτα. Κατέβηκαν για να προσπαθήσουν να αφυπνίσουν!

Συρία! Ένα έθνος που προσπαθεί να υπερασπιστεί την ελευθερία του. Έχει απέναντι του τη διεθνή τρομοκρατία, την προπαγάνδα - ανελέητη και χολιγουντιανής παραγωγής αρκετές φορές - των ΜΜΕ. Έχει απέναντί του χέρια βαμμένα με το αίμα του λαού του Ιράκ, της Αιγύπτου, της Υεμένης, της Λιβύης.

Δεν πρέπει εμείς, λοιπόν, να συνεχίσουμε  αμέριμνοι τις βόλτες μας. Οφείλουμε να κοιτάξουμε τι γίνεται γύρω μας. Οφείλουμε να  διακρίνουμε την απειλή και να υπερασπιστούμε  αυτούς που μάχονται  και πεθαίνουν για την ελευθερία τους. Ένας ολόκληρος ιμπεριαλιστικός κόσμος ζητάει τον αφανισμό του Συριακού λαού. Ζητάει να εξαφανιστεί από τον χάρτη του πολιτισμού και της ιστορίας η Συρία για να πάρει τη θέση της μια βαρβαρότητα που ΔΕΝ θα σταματήσει εκεί.

Η διεθνής τρομοκρατία εναντίον των Εθνών μας αφορά ΑΜΕΣΑ!

Παρέμβαση υπέρ της Εθνικιστικής Συρίας στο κέντρο των Αθηνών και στον Πύργο Ηλείας!

Παρέμβαση με πανό υποστήριξης του Assad και της Συρίας και ενημέρωση με φυλλάδια έγινε το πρωί της Παρασκευής από μέλη της «Εθνικής Δράσης Ηλείας» σε κεντρικό και πολυσύχναστο σημείο του Πύργου. 

Κάτω τα χέρια απ' τη Συρία, ήταν το μήνυμα με το οποίο πολλά μέλη του Μετώπου βρέθηκαν στο κέντρο της Αθήνας το πρωί του Σαββάτου 7 Σεπτεμβρίου με πανό, φυλλάδια και αφίσες.

US Democracy ...

Αμερικανοί αξιωματούχοι γιορτάζουν την ατομική επίθεση στην Ιαπωνία ...

Ενάντια στους μύθους της Ισραηλινής εξωτερικής πολιτικής!

του Λυκούργου

Το «ολοκαύτωμα» αποτελεί για τους εβραίους ένα αναπόσταστο μέρος της ιστορίας τους, άρρηκτα συνδεδεμένο με τον ψυχισμό τους σε τέτοιο βαθμό που  του  προσδίδει  μια ομολογουμένως θρησκευτική  διάσταση. Για τους μη εβραίους, το ζήτημα του «ολοκαυτώματος» μετατράπηκε σταδιακά (μέσω του τύπου, της τηλεόρασης, του κινηματογράφου, του εκπαιδευτικού συστήματος) σε ένα είδος θρησκευτικής  λατρείας, καθιστώντας το  στη συνειδησή τους ως συνώνυμο της εβραϊκής ιστορίας.


Έτσι, ακόμη και η παραμικρή κριτική σε κάποιον εβραίο είναι αρκετή ώστε να ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων: Aν επικρίνεις έναν εβραίο είσαι «αντισημίτης». Ο Χίτλερ ήταν επίσης αντισημίτης και ήθελε να τους «εξοντώσει»  στους θαλάμους αερίων. Οπότε, κάθε αρνητική κριτική απέναντι σε κάποιον εβραίο υποδαυλίζει αυτομάτως το μίσος και είναι ικανή να ... ανοίξει το δρόμο για «νέους θαλάμους αερίων».

«... Για δεκαετίες αυτό το δωμάτιο στο στρατόπεδο Άουσβιτς 1 το έδειχναν σε δεκάδες χιλιάδες τουρίστες ως έναν χώρο εκτελέσεως με αέρια και μάλιστα στην αρχική του μορφή. Τον Ιανουάριο του '95 η εξέχουσα εβδομαδιαία Γαλλική εφημερίδα L' Express παραδέχτηκε ότι τα πάντα ήταν λάθος για αυτόν τον θάλαμο αερίων αφού υπήρξε μια κατασκευή που φτιάχτηκε πριν το πόλεμο ...»

Παρότι τέτοιου είδους αντιδράσεις είναι ξεπερασμένες και  φανερώνουν  ξεκάθαρα  έλλειψη στοιχειώδους επιχειρηματολογίας και αδυναμίας διεξαγωγής γόνιμου διαλόγου, δεν παύουν ωστόσο να παραμένουν ιδιαίτερα αποτελεσματικές στις ευρύτερες μάζες.  Αυτό ακριβώς είναι που καθιστά τον αγώνα της ιστορικής αναθεώρησης εξαιρετικά δύσκολο: όχι μόνο πρέπει να παλέψουμε ενάντια στη λογοκρισία των μέσων μαζικής εξαπάτησης,  στη καταστολή και την εχθρική προπαγάνδα αλλά πρέπει επίσης  να ξεπεράσουμε ένα είδος θρησκευτικής πίστης.


Η συντριβή της θρησκείας του «ολοκαυτώματος» είναι επιβεβλημένη. Είναι όμως εφικτό κάτι τέτοιο; Η ιστορία μας δείχνει ότι το να αντικρούσεις μια θρησκεία με λογικά επιχειρήματα δεν είναι ακριβώς ένα εύκολο έργο. Είναι όμως μια μάχη που έχουμε καθήκον να δώσουμε και , επειδή η μοίρα των  μελλοντικών γενεών εξαρτάται απο την εκβασή της, πρέπει να τη κερδίσουμε! Ο μύθος του «ολοκαυτώματος» έχει δηλητηριάσει  τις συνειδήσεις των Ευρωπαϊκών Λαών δημιουργώντας μας ένα αίσθημα ενοχής που απειλεί να καταστρέψει τον αυτοσεβασμό μας και τη θελησή μας για επιβίωση.

Τα τελευταία χρόνια σαφώς και παρατηρείται μια έντονη τάση αμφισβήτησης της επιβληθείσας ως αδιαμφισβήτητης  αλήθειας αναφορικά με το ζήτημα του «ολοκαυτώματος». Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι δείχνουν να αντιλαμβάνονται τον ύπουλο ρόλο που διαδραμάτιζει  ο «περιούσιος» λαός παγκοσμίως και τους λόγους που κατασκευάστηκε το ψεύδος του «ολοκαυτώματος».


Νέοι και νέες που τολμούν να υψώνουν τη φωνή τους αρνούμενοι να αισθάνονται τύψεις  για κάτι που δεν έγινε. Το αίσθημα ενοχής ωστόσο είναι ακόμα πολύ έντονο αφού εντέχνως καλλιεργήθηκε και επιβλήθηκε έπειτα απο το τέλος του Β’Παγκοσμίου Πολέμου,  επηρεάζοντας  ολόκληρες γενιές Χρειάζεται θάρρος, υπομονή και επιμονή μέχρι τη τελική συντριβή του εχθρού. Το κτήνος πάντως έχει αρχίσει να νοιώθει την ανάσα μας και σίγουρα αισθάνεται άβολα ... μα σίγουρα δεν θα παραδοθεί αμαχητί ...

Για όλους όσοι συμμετέχουν σε αυτό τον αγώνα εναντίον ενός εχθρού με τεράστια επιρροή και απεριόριστους οικονομικούς πόρους, τα επόμενα χρόνια θα είναι δύσκολα και γεμάτα μάχες.Όσοι αναζητούν και μάχονται για την Ιστορική Αλήθεια καλούνται να πολεμήσουν μέχρι την τελική νίκη,γκρεμίζοντας συθέμελα τα τείχη του ψεύδους και το άισθημα ενοχής.

Ζήτω η Νίκη!

Κάστρα Ιδεών 2013: Φωτογραφική παρουσίαση

πηγή

Ανάρτηση πανό αλληλεγγύης για την μαχόμενη Συρία και τον Assad στον Πύργο!

Σε ανάρτηση πανό προχώρησε η «Εθνική Δράση Ηλείας» δείχνοντας έτσι την αλληλεγγύη και την υποστήριξη στην Συρία και στον Bashar al - Assad που εναντιώνεται στην ιμπεριαλιστική πολιτική των Η.Π.Α και τους Ευρωπαίους συμμάχους της.

Το Ευρωπαϊκό Μέτωπο Αλληλεγγύης στη Συρία έγινε δεκτό από τον πρωθυπουργό της Συρίας στην Δαμασκό.

Κατά την επίσκεψη της στην Δαμασκό, η αντιπροσωπεία του Ευρωπαϊκού Μετώπου Αλληλεγγύης στη Συρία, μαζί με τους εκπροσώπους της συριακής κοινότητος της Ιταλίας, είχαν επίσημη συνάντηση σήμερα το πρωί με τον πρωθυπουργό της χώρας Wael Halaki και τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών Faisal Mekdad.

Κατά τη διάρκεια των συναντήσεων, η συριακή κυβέρνηση ευχαρίστησε επισήμως την αντιπροσωπεία μας για το σημαντικό έργο της αλληλεγγύης και υποστήριξης: "Γνωρίζουμε ότι μεταξύ των λαών της Ευρώπης και των κυβερνήσεων τους, υπάρχει μια μεγάλη διαφορά. Τώρα εδώ είστε στο σπίτι σας." Αυτά ήταν τα λόγια του Πρωθυπουργού κ. Al Halaki. 

Μεγάλη η ικανοποίηση από τις συριακές αρχές για την συνεργασία μαζί μας καθώς και για μια συγκεκριμένη και διαρκή συνεργασία στο μέλλον επάνω σε έργο αλληλεγγύης με την αποστολή υλικών και εθελοντών απευθείας στη Συρία.

Πηγή: syria-hellas.blogspot.gr

Αφισοκόλληση στην Τρίπολη υπέρ της Συρίας του Bashar al - Assad!

link: Οι Αυτόνομοι Συναγωνιστές του Βόλου υπέρ της Εθνικιστικής Συρίας!

Η Βενεζουέλα στο πλευρό της Συρίας!

Καράκας Βενεζουέλα

Μέλος του κοινοβουλίου της Βενεζουέλας εξέφρασε την επιθυμία να ενταχθεί στις Συριακές ένοπλες δυνάμεις που στηρίζουν τον Bashar al - Assad. Ο Abdel el - Zabayar μέλος του Σοσιαλιστικού κόμματος της Βενεζουέλας - Συριακής καταγωγής - δήλωσε ότι «Η Συρία χρειάζεται υποστήριξη απέναντι στους εγκληματίες».