Ο Αντονέν Αρτώ (Antonin Artaud), υπήρξε ποιητής ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας, σκηνογράφος, ενδυματολόγος και μέγιστος θεωρητικός του θεάτρου. Έγραψε θεατρικά έργα, σενάρια, δοκίμια για το θέατρο και την δραματολογία, κριτικές, ποιήματα, μανιφέστα και (απίστευτα πολλές) επιστολές με ή χωρίς παραλήπτη, ενώ υπήρξε ο εμπνευστής και δημιουργός του «Θεάτρου της Σκληρότητας» (Théâtre de la cruauté). Γεννημένος το 1896 στην Μασσαλία από Γάλλο πάτερα εφοπλιστή, και Ελληνίδα μητέρα από την Σμύρνη. Μικρός ακόμη τον απασχολεί η ποίηση, ενώ ήδη από τα δεκαέξι του χρόνια αρχίζει να παρουσιάζει συμπτώματα σοβαρού νευρικού κλονισμού, με αποτέλεσμα να νοσηλευτεί τρεις φορές σε ψυχιατρικές κλινικές, αρχίζοντας έτσι το προσωπικό του μαρτύριο, από το οποίο μάχεται να λυτρωθεί μέχρι το τέλος της ζωής του. «Γεννήθηκα μ’ ένα κορμί βασανισμένο, παραποιημένο όπως το τεράστιο βουνό», γράφει χαρακτηριστικά.
Μετά την αρχική του θεραπεία, το 1920 εγκαθίσταται στο Παρίσι και αναλαμβάνει την γραμματεία του περιοδικού «Αύριο» (Demain). Εκεί γνωρίζει τον Αντρέ Μπρετόν, ο οποίος θα τον εισαγάγει στον Σουρεαλισμό, γίνεται τακτικός συνεργάτης του περιοδικού La Revolution Surrealiste (Η Σουρεαλιστική επανάσταση) και ταυτόχρονα δημοσιεύει ποιητικές συλλογές. Η απέχθεια του προς τον μαρξισμό και τον υλισμό, και οι βαθύτατες μεταφυσικές του ανησυχίες θα τον οδηγήσουν πολύ γρήγορα μακριά από την υλιστική και τυχοδιωκτική αντίληψη των σουρεαλιστών. Γράφει χαρακτηριστικά «Μα τι να την κάνω εγώ όλη την Επανάσταση του κόσμου αν ξέρω ότι παραμένω αιώνια δυστυχισμένος και άθλιος μες στην καρδιά της ίδιας μου της λειψανοθήκης». Από το σημείο αυτό στρέφεται στο θέατρο, από το οποίο θα σημαδευτεί και ταυτόχρονα θα σημαδέψει με την σκέψη και το όραμα του....
για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ