Το άρθρο που ακολουθεί με την υπογραφή του Benito Μussolini
δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Il Popolo d' Italia στις 4 Ιουνίου 1919. Πρόκειται για ένα από τα
ελάχιστα πολιτικά κείμενα όπου ο Duce της Φασιστικής Ιταλίας καταγγέλλει ευθέως
τον ρόλο των Εβραίων στην οργάνωση και εξάπλωση της Μπολσεβίκικης επανάστασης.
Οι εξελιγμένοι και συνειδητοί προλετάριοι που φωνάζουν «Ζήτω
ο Λένιν!» πιστεύοντας ότι φωνάζουν «Ζήτω ο σοσιαλισμός!», δεν γνωρίζουν βέβαια ότι στη
πραγματικότητα φωνάζουν «Κάτω ο
σοσιαλισμός!». Οι ψευτοποιμένες που «τρώνε και πίνουν» στις πλάτες των
μαζών, έτοιμες πάντα να ορκιστούν ότι θα πεθάνουν για τα καινούρια απόμακρα ιδανικά, αφήνουν
να εννοηθεί, ότι αυτό που εγκαθιδρύθηκε στη Ρωσία είναι σοσιαλισμός. Κολοσσιαίο ψέμα! Στην Ρωσία, εγκαθιδρύθηκε η κυβέρνηση μιας μερίδας του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Στη Ρωσία οι προλετάριοι εργάζονται όπως και πριν είναι αντικείμενα
εκμετάλλευσης όπως και πριν επειδή πρέπει να συντηρήσουν μια γραφειοκρατία πολυάριθμη και παρασιτική, σύμφωνα με την μαρτυρία του υπεράνω υποψίας Sadoul [1] τα πολυβόλα είναι τα ίδια όπως και πριν, μόλις τολμήσουν να ξεσηκωθούν εναντίον του καθεστώτος που τους καταδικάζει στη σκλαβιά
και στην πείνα στη θέση ενός τσάρου υπάρχουν, σήμερα δύο, αλλά οι μορφές και
οι μέθοδοι της απολυταρχίας δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Γίνεται απόλυτα κατανοητό γιατί ορισμένοι συγγραφείς που προέρχονται από
αστικούς κύκλους, τρέφουν συμπάθεια για
τον κομμουνισμό.
Στην Ρωσία υπάρχει ένα Κράτος, μια Κυβέρνηση, μια Τάξη, μια
γραφειοκρατία, μια αστυνομία, ένας μιλιταρισμός, ιεραρχίες. Σοσιαλισμός όμως
δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει ούτε ίχνος σοσιαλισμού, δεν υπάρχει κάτι που να μοιάζει με σοσιαλιστικό καθεστώς. Ο Λενινισμός είναι η
τελεία άρνηση του σοσιαλισμού. Είναι η κυβέρνηση μιας καινούριας κάστας πολιτικάντηδων. Γι αυτό ακριβώς το λόγο είναι
πολύ δύσκολο να βρεις απολογητές του Λενινισμού ανάμεσα στους εκφραστές του
ρωσικού σοσιαλισμού και του δυτικού σοσιαλισμού. Οι περισσότερο αυστηρές κατηγορίες ενάντια στον Λενινισμό δεν
προέρχονται από τη μεσαία τάξη, αλλά από τους άνδρες που είχαν πολεμήσει και
υποφέρει για την λύτρωση των εργαζόμενων
μαζών. Οι άνδρες αυτοί ονομάζονται Plekanoff [2], ο δάσκαλος των Ρώσων μαρξιστών ονομάζεται Κropotkin [3], ο απόστολος της αναρχίας.
Η κατεδάφιση των μεθόδων της Λενινιστικής κυβέρνησης δεν είναι κατόρθωμα των Times, αλλά του Axelrod[4], του επονομαζόμενου και κοσμήτορα των
Ρώσων σοσιαλιστών του Souckhomline[5], που υπήρξε για ένα μεγάλο
χρονικό διάστημα συνεργάτης του Avanti [6]. Τα μανιφέστα του Ρωσικού εργατικού κόμματος και των
μενσεβίκων σοσιαλιστών, δεν εκτυπώθηκαν από την Corriere della Sera, αλλά από την Critica Sociale [7]. Δεν επινοήθηκαν από εμάς τους
"αποστάτες" - που στην περίπτωση αυτή (είναι περίεργο, αλλά είναι
αλήθεια!) υπερασπιζόμαστε τον σοσιαλισμό - οι σελίδες του Bernstein[8],
Κautsky[9], Eisner[10], Troelstra[11],
Branting[12] και αμέτρητων άλλων Σοσιαλιστών, που συσπειρώθηκαν ενάντια στην «καρικατούρα του σοσιαλισμού έτσι όπως υλοποιήθηκε ανάμεσα σε Πετρούπολη και Μόσχα». Δεν είμαστε εμείς αλλά κάποιος Δρ. Totomianz, παλαίμαχος της
ρωσικής συνεργασίας, που στο τελευταίο φύλλο της Critica Sociale του Filippo
Turati, γράφει αυτά τα τόσο αποκαλυπτικά
λόγια: «Οι μπολσεβίκοι στο κάτω - κάτω δεν δημιούργησαν μια πραγματική
δημοκρατία αλλά μια
"οχλοκρατία" που δεν διστάζει να κάνει χρήση οποιουδήποτε
τρομοκρατικού μέσου στα πλαίσια ενός
πολέμου εξοντώσεως με στόχο την αστική
τάξη και τους διανοούμενους.». Άπειρες φορές, και ειδικά μετά το συνέδριο της Βέρνης,
παρουσιάσαμε αδιάσειστα στοιχεία για την πραγματική φύση του ρωσικού καθεστώτος.
Ποιος δεν θυμάται το γράμμα του Alexeyev και εκείνο της χήρας του Plekanoff;
Επιβεβαιώνουμε ότι ο Λενινισμός δεν
έχει τίποτα κοινό με τον Σοσιαλισμό, παρά
το γεγονός ότι οι επίσημοι Ιταλοί, με
απειλητικές διαμαρτυρίες κάνουν έκκληση βοηθείας για τη σωτηρία της
Ρωσίας. Η Ρωσία όμως δεν έχει ανάγκη σωτηρίας, για τον απλό λόγο ότι δεν
διατρέχει κανένα κίνδυνο. Αυτό που στηρίζει το μπολσεβικισμό - βάλτε το καλά στο
κεφάλι σας, αγαπητοί μου προλετάριοι ! - δεν είναι η δύναμη του ρωσικού λαού που υπομένει, αφού πρώτα προσπάθησε να εκτοπίσει, εκείνο το καθεστώς
των βαρβαρισμών, ενάντια στο οποίο περισσότερο από μια φορές ξεσηκώθηκαν και οι αναρχικοί και οι σοσιαλιστές
επαναστάτες, με απόπειρες που πνίγηκαν δίχως έλεος στο αίμα, αυτό που στηρίζει
τον μπολσεβικισμό δεν είναι ο περίφημος κόκκινος στρατός που υπάρχει μόνο
κατ΄όνομα στα χαρτιά του Trotsky.
Η εφημερίδα Humanitè
της 30ης Μαίου παραθέτει τη «αμερόληπτη» μαρτυρία του κυρίου Paolo Birukoff, ο οποίος αναφερόμενος στον Κόκκινο στρατό λέει τα εξής χαρακτηριστικά: «Ο τόσο φιλειρηνικός ρωσικός λαός, απεχθάνεται σήμερα τον πόλεμο, όπως χθες,
όπως πάντα. Αντιτάσσει μια σφοδρή αντίσταση στην επιστράτευση». Κάθε άλλο παρά ενθουσιώδη ανταπόκριση στις διαταγές της επιστράτευσης, σύμφωνα με όσα εξιστορούν "οι εντεταλμένοι να παραγεμίζουν" τα
κεφάλια των προλετάριων στην Ιταλία. Ο κ. Birukoff λέγει και κάτι άλλο,
περισσότερο ενδιαφέρον. «Υπάρχουν τόσοι λιποτάκτες
στον κόκκινο στρατό, όσοι υπήρχαν και στο στρατό του Τσάρου. Συμβαίνει
κάποιο σύνταγμα να μη φτάνει στο προορισμό του, γιατί όλοι οι άνδρες λιποτακτούν στη διάρκεια της διαδρομής...».
Αυτός λοιπόν ο
στρατός των περιπλανόμενων καταφέρνει
να ακινητοποιεί τον Mannerheim και τον Kolcak; Όχι βέβαια. Αν δεν πέφτει η
Πετρούπολη, αν ο Denikin δεν μπορεί να προχωρήσει, τούτο συμβαίνει, γιατί
έτσι επιθυμούν οι μεγάλοι Εβραίοι
Τραπεζίτες του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης, που διατηρούν δεσμούς αίματος με τους Εβραίους στη Μόσχα, όπως και στη
Βουδαπέστη εκδικούνται την αρία φυλή, που τους έχει καταδικάσει στη διασπορά τόσους αιώνες. Στη Ρωσία το 80%
των ηγετών των Σοβιέτ είναι Εβραίοι, στη
Βουδαπέστη σε σύνολο 22 κομισαρίων του
λαού, τουλάχιστον οι 17 είναι Εβραίοι. Ο μπολσεβικισμός δεν θα αποτελούσε εκ των πραγμάτων , την
εκδίκηση του εβραϊσμού πάνω στο χριστιανισμό; Το θέμα προσφέρεται για
περισυλλογή.
Πιθανότατα ο μπολσεβικισμός να πνιγεί στο αίμα κάποιου
"πογκρόμ" καταστροφικών διαστάσεων. Η παγκόσμια οικονομία είναι στα
χέρια των Εβραίων. Αυτός που έχει στην διάθεση του τα χρηματοκιβώτια των λαών,
κατευθύνει και τη πολιτική τους. Πίσω από τα ανδρείκελα του Παρισιού,
βρίσκονται οι Rotschild , οι Warnberg, oι Schyff, oι Guggheim, οι οποίοι
έχουν το ίδιο αίμα με εκείνο των κυβερνητών της Πετρούπολης και της
Βουδαπέστης. H φυλή δεν προδίδει τη φυλή. Ο Χριστός πρόδωσε τον εβραϊσμό,
με σκοπό, όπως πίστευε ο Nietzsche σε μια θαυμάσια σελίδα προβλέψεων, την καλύτερη διευκόλυνση του εβραϊσμού να ανατρέψει τις παραδοσιακές αξίες του
ελληνολατινικού πολιτισμού. Ο μπολσεβικισμός ζει κάτω από τη προστασία της
διεθνούς πλουτοκρατίας. Αυτό κάνει την ουσιαστική διαφορά. Η διεθνής
πλουτοκρατία που κυριαρχείται και ελέγχεται από τους Εβραίους, έχει ένα
υπέρτατο συμφέρον να επιταχυνθεί μέχρι παροξυσμού η διαδικασία της μοριακής
αποσύνθεσης ολόκληρης της ρωσικής ζωής. Μια Ρωσία παράλυτη, αποδιοργανωμένη, πεινασμένη, θα είναι
αύριο το πεδίο όπου η μποργκεζία, μάλιστα, η μποργκεζία ω κύριοι προλετάριοι,
θα γιορτάσει την θεαματική
"cuccagna" [20]
Οι βασιλείς του χρυσού σκέφτονται ότι ο μπολσεβικισμός
πρέπει να ζήσει ακόμα για κάποιο διάστημα, για να προετοιμαστεί καλύτερα το
έδαφος για την καινούρια δραστηριότητα του καπιταλισμού. Ο αμερικανικός
καπιταλισμός έχει ήδη επιτύχει στην Ρωσία μια μεγαλειώδη παραχώρηση. Αλλά
υπάρχουν ακόμα μεταλλεία, πηγές, εκτάσεις γης, εργοστάσια που περιμένουν να
γίνουν βορά στον διεθνή καπιταλισμό. Ειδικά στην περίπτωση της Ρωσίας παρόμοιο μοιραίο στάδιο στην
ιστορία του ανθρώπου, δεν μπορεί να αποφευχθεί. Είναι ανώφελο, απόλυτα ανώφελο, οι εξελιγμένοι και
συνειδητοί προλετάριοι να πονοκεφαλιάζουν για να υπερασπισθούν τη Ρωσία των
Σοβιέτ. Το πεπρωμένο του Λενινισμού δεν εξαρτάται από τους προλετάριους της
Ρωσίας ή της Γαλλίας και πολύ λιγότεριο από εκείνους της Ιταλίας. Ο Λενινισμός
θα ζήσει όσο θα το επιτρέπουν οι βασιλείς της οικονομίας θα πεθάνει όταν αποφασίσουν το θάνατο του οι ίδιοι βασιλείς
της οικονομίας.
Oι αντιμπολσεβικικοί στρατοί που σε διάφορες στιγμές επλήγησαν από μυστηριώδη παράλυση, απλά θα
συμπαρασυρθούν από εκείνη την δεδομένη στιγμή που θα επιλέξουν οι βασιλείς της
οικονομίας. Οι Εβραίοι των Σοβιέτ βαδίζουν μπροστά από τους Εβραίους των
τραπεζών. Η τύχη της Πετρούπολης δεν διακυβεύεται στις παγωμένες στέπες της
Φινλανδίας αλλά στις τράπεζες του Λονδίνου, της Νέας Υόρκης και του Τόκιο. Ισχυριζόμενοι ότι η διεθνής μπουρζουαζία θέλει σήμερα να
δολοφονήσει το καθεστώς των Σοβιέτ στη πραγματικότητα λέει ένα μεγάλο ψέμα. Αν αύριο η
πλουτοκρατική μποργκεζία αποφάσιζε αυτή την δολοφονία , δεν θα συναντούσε
δυσκολίες του είδους από τη στιγμή που οι "συνένοχοί" της οι Λενινιστές , έχουν ήδη εγκατασταθεί και
εργάζονται για τα συμφέροντα της, στο
Κρεμλίνο.
-wzor.jpg)
