Η αλήθεια δια τον Μακάριον: το σπάνιο και απαγορευμένο βιβλίο του καθαιρεμένου μητροπολίτη Κιτίου, Άνθιμου (.pdf)

Ο Μητροπολίτης Άνθιμος ή Ανθέμιος (ο Μαχαιριώτης), Πρόεδρος Αμαθούντος, Νέας Πόλεως Λεμεσού και Κουρίου, ήταν εθνικιστής καθηγητής και θεολόγος, μέλος και αγωνιστής στον εθνικό αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α., προσωπικός φίλος και εξ απορρήτων συνεργάτης του Γεωργίου Γρίβα στον αγώνα για την απελευθέρωση της Κύπρου από τον Αγγλικό ζυγό και την ένωση του νησιού με τον Ελληνικό εθνικό κορμό, μέλος της ενωτικής τριανδρίας των Μητροπολιτών, μαζί με τους Κυπριανό της Κυρήνειας και Γεννάδιο της Πάφου, που αντιτάχθηκαν στην πολιτική ανεξαρτησίας του Μακάριου Γ'. 

Η αλήθεια δια τον Μακάριον: πρόκειται για ένα σπάνιο βιβλίο το οποίο κυκλοφόρησε στην Αθήνα το 1974 λίγο πριν το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Το βιβλίο εκδόθηκε στην Αθήνα σε 5.000 αντίτυπα . Κατά την αποστολή του στη Κύπρο κατασχέθηκαν στο τελωνείο Λεμεσού. Κυκλοφόρησε όμως στην Ελλάδα και υπάρχουν αντίγραφα για όποιαν ξέρει να ψάξει. 

Συγγραφέας ήταν ο καθαιρεμένος από τον Μακάριο μητροπολίτης Κιτίου Άνθιμος ο οποίος προσπαθούσε μέσα από το βιβλίο να αποκαθηλώσει πολιτικά (αλλά και θρησκευτικά) τον Μακάριο τον Γ’, αρχιεπίσκοπο και πρώτο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας.  

Μέσα από αυτό το βιβλίο ο Άνθιμος παρουσιάζει τον Μακάριο, παραθέτοντας διάφορα περιστατικά τα οποία έζησε δίπλα του, ως εγωπαθή και αρχομανή που δεν πίστευε εξ αρχής στον αγώνα για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και ο οποίος κοροϊδεύοντας τους συνεργάτες του και τον λαό τροχοδρομούσε την ανεξαρτησία για δικό του όφελος. 

Αφήνει αιχμές ακόμα και για την πνευματικότητα και την χριστιανική πίστη του Μακαρίου ενώ τον κατηγορεί και για οικονομικές ατασθαλίες. Τον παρουσιάζει επίσης ως δεισιδαίμον και έχοντας αισθήματα ζήλιας απέναντι στον στρατιωτικό αρχηγό της ΕΟΚΑ Γεώργιο Γρίβα Διγενή. 

Το βιβλίο περιλαμβάνει τα ακόλουθα κεφάλαια: 

Πρόλογος 

Ο Μέγας θεατρίνος της Κύπρου 

 1. Η εν Αθήναις φοιτητική ζωή του 

 2. Αναρρίχησις Μακαρίου εις Μητροπολιτικόν θρόνον Κιτίου 

Έναρξις δυναστείας Κυκκωτών 

3. Αι πρώται μετά την αναρρίχησιν αυτού εις τον Μητροπολιτικόν θρόνον θεαματικαί ενέργειαι 

 4. Η εκλογή μου ως Μητροπολίτου Κιτίου 

  5. Αυτός ο Μακάριος … 

6. Η στάσις της Ιεράς Συνόδου έναντι του κοσμικού αξιώματος του Μακαρίου 

7. Το όνειρον Μακαρίου 

 8. Αδέσμευτος πολιτική Μακαρίου 

 9. Η φήμη του Διγενή θανάσιμος ενόχλησις Μακαρίου 

 10. Ο αριθμός 13 ... 

 11. Αλόγιστος διασπάθισις δημόσιας περιουσίας 

Επίλογος.

για να κατεβάσετε σε .pdf το βιβλίο στον σύνδεσμο εδώ ...

Tetraktys - Voreion Sellas

 

Με αφορμή ένα «αιρετικό» κείμενο που δημοσιεύτηκε από την συντακτική ομάδα «Μαύρες Λεγεώνες» για τον Joseph Goebbels καθώς και λίγα λόγια για το άγνωστο παρασκήνιο μιας θεατρικής παράστασης σχετικά με τον «δαίμονα» του Εθνικοσοσιαλισμού (υπό την συνοδεία μιας «σκοτεινής» μουσικής πινελιάς …)

 

link: Ο Joseph Goebbels απαντάει στην «εθνική δεξιά».

Ο Joseph Goebbels υπήρξε αναμφισβήτητα ο ενορχηστρωτής της Εθνικοσοσιαλιστικής προπαγάνδας, ο μετρ της προσπάθειας να κερδίσουν την καρδιά του Γερμανικού λαού, ο «διάβολος» για τους Δυτικούς δημοκράτες και το «τέρας» για τους Σοβιετικούς. 

Μια προσωπικότητα άκρως ενδιαφέρουσα που συνδέθηκε άρρηκτα αρχικά με την Στρασσερική τάση και στην συνέχεια με τον Αδόλφο Χίτλερ στον οποίο έμεινε πιστός μέχρι το τέλος. Οξυδερκής και διπλωμάτης, οργανωτικός νους και «σκοτεινός» το όνομα του συνοδεύεται από μια έκφραση φόβου όταν προφέρεται από τους αντιπάλους του. 

Ελάχιστα είναι τα άρθρα στα ελληνικά που αναφέρονται στην πρώιμη περίοδο της ένταξης του στο Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα, αφού οι εντυπώσεις που αποκομίζονται μέσα από αυτά τονίζουν την έμφαση του στον σοσιαλιστικό και επαναστατικό χαρακτήρα του κόμματος. 

Το παρακάτω άρθρο το οποίο δημοσίευσε η συντακτική ομάδα «Μαύρες Λεγεώνες» - διαβάστε το εδώ - προκάλεσε διαδικτυακές αντιδράσεις ενώ ιδιαίτερη σημασία έχει και η εισαγωγή η οποία παρατίθεται στην συνέχεια με πηγή τον ιστότοπο Arplan. 

Με αφορμή την αναφορά στον υπουργό προπαγάνδας του Γερμανικού Εθνικοσοσιαλισμού καλό είναι όμως να αναφερθεί - αν και αρκετά αργοπορημένα είναι η αλήθεια - μια άλλη «καλλιτεχνική» επικοινωνιακή παράμετρος δείγμα της «αγωνίας» των αντιφασιστών που όμως αμφιβάλλουμε αν έγινε αντικείμενο καίριας παρατήρησης από τους συναγωνιστές που αυτοπροσδιορίζονται ως Εθνικοσοσιαλιστές. 

Στα τέλη του 2015 και στις αρχές του 2016 έλαβε μέρος μια θεατρική παράσταση. 

Διαβάζουμε στο διαδίκτυο: 

«Στο νέο θεατρικό έργο του Γιώργου Βέλτσου, πρωταγωνιστεί η Μάγκντα Γκαίμπελς, η γυναίκα του διαβόητου υπουργού προπαγάνδας του Χίτλερ Γιόζεφ Γκαίμπελς, εξιδανικευμένο πρότυπο συζύγου και μητέρας στη ναζιστική Γερμανία, που σκότωσε τα έξι παιδιά της πριν αυτοκτονήσουν με τον άντρα της στο μπούνκερ το 1945». 

Στην σελίδα του Εθνικού Θεάτρου διαβάζουμε: 

«Ο υπουργός προπαγάνδας του εθνικοσιαλιστικού κόμματος Γιόζεφ Γκαίμπελς, και η γυναίκα του, Μάγκντα, πρότυπο συζύγου και μητέρας στη ναζιστική Γερμανία,  περιηγούνται στο τετελεσμένο μέλλον τους και επαναθεωρούν την ιδεολογία, τις πράξεις και τα ίχνη τους στην Ιστορία, γράφοντας το χρονικό της ανόδου και της πτώσεως της χιτλερικής κοσμοθεωρίας μέσα από έναν σκληρό προσωπικό απολογισμό. 

Περιγράφοντας τη «σκηνοθεσία» του θανάτου της οικογένειας  Γκαίμπελς, το έργο του Γιώργου Βέλτσου, μιλάει για αυτό που ο σύγχρονος πολιτισμός δεν μπόρεσε να απωθήσει: την ακαταμάχητη ανθρώπινη έπαρση, την ηδονή της βίας, τη ρητορική της κυριαρχίας και του μίσους, και ότι άλλο χαρακτηρίζει το «ριζικό κακό», που κυριεύει το ανθρώπινο φαντασιακό και ανιχνεύεται μέσα στους ίδιους τους εαυτούς μας, χωρίς να γνωρίζει φυλές και έθνη. Η παράσταση είναι κατάλληλη από 18 ετών και άνω».

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια και σχόλια για την προσπάθεια κάποιων να αλλάξουν την ιστορία όπως επιτάσσει το κυρίαρχο δημοκρατικό αφήγημα ή να «μακιγιάρουν» με τρομακτικές εικόνες και πλάνα - άνευ συμβόλων - ή μονόλογους την στράτευση, την πλήρη κινητοποίηση, την αφοσίωση, την πίστη, τον φανατισμό για μια ιδεολογία που αποτελεί σήμερα το απόλυτο κακό. 

Οι υμνητές του Bomber Harris  και του Κόκκινου Στρατού που ισοπέδωσαν την Δρέσδη και το Αμβούργο αλλά και τον Πειραιά … με εμπρηστικές και εκρηκτικές βόμβες ή βίασαν παιδιά και γυναίκες σε ασύλληπτους αριθμούς, έρχονται μέσα από την «τέχνη» να πλάσουν την δική τους ιστορική εκδοχή για τον ηττημένο - σε επίπεδο μεραρχιών και όχι ιδεών - Εθνικοσοσιαλισμό. 

Έρχονται να κουνήσουν επιδεικτικά το δάχτυλο επί σκηνής - απαγορεύοντας την είσοδο κάτω των 18 για να αποφύγουν και τον κίνδυνο εμφράγματος σε περίπτωση νεανικών αντιδράσεων - ενώ ακόμη ζουν οι επιζώντες των πυρηνικών βομβών της Ιαπωνίας. 

Έρχονται να φορέσουν το κοστούμι του ανθρωπισμού και της υψηλής κριτικής πάνω στο λιωμένο δέρμα και τα κόκκαλα εκατομμυρίων νεκρών του Διεθνούς Σιωνισμού που εξόπλισε τα καθεστώτα εκείνα που είχαν και έχουν ως σημαία τους την Βία το Κακό και το Μίσος και από το ’45 και μετά ενίσχυσαν τις παγκόσμιες δυνάμεις του σκότους. 

Όσες παραστάσεις και αν ανεβάσουν, όσους διαλόγους και αν πλάσουν, ότι και να γράψουν ότι και να πουν για αυτούς που έχουν μάτια να δουν και τα αυτιά να ακούσουν η αλήθεια παραμένει: ο σημερινός σάπιος κόσμος είναι γέννημα θρέμμα της αστικής δημοκρατίας και εμείς οι θανάσιμοι εχθροί του.

«Αν έρθει  κάποια στιγμή η μέρα που θα πρέπει να φύγουμε, αν κάποια μέρα αναγκαστούμε να αφήσουμε την σκηνή της ιστορίας, θα χτυπήσουμε την πόρτα τόσο δυνατά που ο κόσμος θα ταρακουνηθεί και η ανθρωπότητα θα κάνει πίσω από την έκπληξη»

Κωνσταντίνος Παπαδογιάννης - Εἰσαγωγή στην Μεταπολιτική

 

Βασίλης Χ. Ροντογιάννης, ο «Νέστορας» της ριζοσπαστικής εθνικιστικής σκέψης και της «Τρίτης Θέσης».

 

του Wolverine

Ο Βασίλης Χ. Ροντογιάννης είναι ο «Νέστορας» της ριζοσπαστικής εθνικιστικής σκέψης. Αρθογράφος, δημοσιογράφος, φωτογράφος, ποιητής, εκδότης, μουσικός, ραδιοφωνικός παραγωγός. Με καταγωγή και πεδίο δράσης την Θεσσαλονίκη και την ευρύτερη περιοχή, υπερασπιστής της ελληνικής κληρονομιάς και της πατρώας θρησκείας, επιχείρησε να δυναμώσει οργανωτικά τις ομάδες της «Εθνικιστικής Αριστεράς», την «αριστερή» τάση του κοινωνικού εθνικισμού μέσα από τον εθνικοεπαναστατικό πυρήνα δράσης «Ιουλιανός» (1990). 

Μαζί με την εθνικοεπαναστατική ομάδα του Γ.Ι. και του Χ.Α. είχαν φτιάξει ένα δυνατό σύνολο που πολεμήθηκε γιατί ξυπνούσε συνειδήσεις, από τα γνωστά πρόσωπα που καλούσαν σε ολομέλειες ακόμη και τα μεσάνυχτα ή απειλούσαν τα εγγεγραμμένα μέλη τους σε περίπτωση που διατηρούσαν επικοινωνία μαζί του! Όσο απαγορευόταν η είσοδος του σε τέσσερις τοίχους κομματικών γραφείων τόσο περισσότερο άνοιγαν οι ορίζοντες του προς την Εθνική Αυτονομία. Για δεκαετίες βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των ιδεών απέναντι σχεδόν σε όλους τους προβεβλημένους «πατριώτες». 

Σε κάποια από τα έντυπα που δημιούργησε ή συνεργάστηκε αρθρογραφούσαν - στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στις αρχές της δεκαετίας του ’90 - γνωστοί συναγωνιστές που σήμερα κάποιοι εξ αυτών συνεχίζουν να υπερασπίζονται τις ιδέες της Ευρώπης. Άμεση σχέση με τον συναγωνιστή είχαν οι εκδόσεις «Νέα Μορφή» και «Τρίαινα». 

Τα «Φάτσα - Κάρτα», «Νέα του Δίσκου», «Μπλε Μορφή», «Αναθεωρητής», «Νέο Κύμα», η εφημερίδα φαντασίας «Γεννήτωρ Ιδεών», άρθρα σε περιοδικά όπως στο τριτοθεσίτικο «Αντίδοτο» και κάποια εικονογραφημένα κόμικς είναι η πνευματική κληρονομιά του σε έντυπη μορφή καθώς και η άγνωστη συνδρομή του στον «Έλληνα Εργάτη» παρά τις αντιδράσεις της ηγεσίας της «Χρυσής Αυγής». 

Ο «Γεννήτωρ Ιδεών» (1996) μια διμηνιαία έκδοση ένα κόμικ φαντασίας σε μέγεθος εφημερίδας, που υπήρξε καρπός συνεργασίας με την συναγωνίστρια Δ.Ζ. ξεχώριζε για το περιεχόμενο και την ποιότητα του, την τεχνοτροπία του αλλά και την άτυχη πορεία του (κυκλοφόρησε μόνο τέσσερα τεύχη) αφού τα σκοτεινά συμφέροντα του τύπου στάθηκαν εμπόδιο από τα πρώτα κιόλας βήματα. Στις σελίδες του «Γεννήτωρ Ιδεών» φιλοξενούνταν «προκλητικά» άρθρα, ενώ οι δημοσιεύσεις υπέρ των fanzines των NS Skinheads/NS Headbangers δεν έλειπαν από τις σελίδες όπως και εκτενή αφιερώματα στο Heavy Metal. 

Συνέβαλλε καθοριστικά και στην ίδρυση του συλλόγου δημιουργών φαντασίας «Λουκιανός» μια πρωτοποριακή κίνηση, ενώ υπήρξε ένας από τους συναγωνιστές που στήριξαν το ΕΣΕΣΙ σε δύσκολες εποχές. Η πένα του και οι συμβουλές του μετασχηματίζουν την σκέψη από κεραυνοβόλα αντίδραση σε στοχευμένη αντιπαράθεση.  Τα τραγούδια του κυκλοφορούν στο διαδίκτυο ενώ τα επιλεγμένα άρθρα του αντικατοπτρίζουν μια σκέψη μακριά από τα αστικά ακροδεξιά καλούπια. 

Για περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια παραμένει αρωγός της συντακτικής μας ομάδας, αυτός που μας προμήθευσε σπάνιο αρχειακό υλικό, ένας παλαίμαχος του «χώρου» που αξίζει πραγματικά κάποιος να συνομιλεί μαζί του. Παρά τις καταιγίδες της ζωής και τα προβλήματα υγείας παραμένει ακμαίος ασυμβίβαστος και αμετανόητος απέναντι στις «αναθεωρητικές» τάσεις των βολεμένων ακροδεξιών, ένας ακόμη πολιτικός στρατιώτης της «Τρίτης Θέσης». 

Σύντομα γνωστό ανένταχτο εθνικιστικό περιοδικό θα φιλοξενήσει μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του συναγωνιστή Βασίλη Ροντογιάννη.

Αποκλειστικό: συνέντευξη με μια συναγωνίστρια της Κύπρου

 Πολλές οι εξαιρέσεις του δεξιού κανόνα στην γη της Μεγαλονήσου. Μια νέα γενιά μεγαλώνει χωρίς τα βαρίδια της κάλπικης «εθνικοφροσύνης» και μια παλιότερη δείχνει να αφουγκράζεται ακόμη τις προκλήσεις του μέλλοντος, πάνω από όλα όμως να πράττει εκεί όπου άλλοι δεν θέλουν ή δεν μπορούν. 

Η συντακτική μας ομάδα από το 2007 σε πλήρη συνεργασία με τους συναγωνιστές της νήσου, ενώ σήμερα σειρά έχει μια αποκλειστική συνέντευξη με μια Ελληνίδα της Κύπρου που πέρα από την γοητεία της ως γυναίκα έχει να επιδείξει και μια ποιοτική πολιτική σκέψη και ακτιβιστική δράση.

 Αγαπητοί συναγωνιστές και συναγωνίστριες από την γη που πότισαν με το αίμα τους - ανάμεσα σε πολλούς άλλους - οι αντάρτες της ΕΟΚΑ Α’ & Β’ η συναγωνίστρια L’ Ombre d’ un Doute δίνει απαντήσεις για όλους και για όλα …

Χαίρε! Ευχαριστούμε για τον χρόνο και την τιμή. Πρώτη ερώτηση. Πότε εντάχθηκες στους Εθνικιστές της Κύπρου;

Κατ' αρχάς θερμές ευχαριστίες για την πρόσκληση γι' αυτή τη συνέντευξη. Στους Εθνικιστές εντάχθηκα «επίσημα» τον Ιούλιο του 2011, με αφορμή τη φονική έκρηξη στην Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» του Μαρί. Τότε 13 παλληκάρια έχασαν την ζωή τους σε μια άνιση μάχη και θυσιάστηκαν στην υπηρεσία της πατρίδος. Επιτρέψτε μου να πω ότι προηγήθηκαν εγκληματικές και θανατηφόρες αποφάσεις από τους κρατούντες που παραμένουν μέχρι σήμερα ατιμώρητες. Της έκρηξης ακολούθησε μια εκκωφαντική κοινωνική αναταραχή, που οδήγησε τους πολίτες έξω από το Προεδρικό Μέγαρο και τον τότε κομμουνιστή Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια στο στόχαστρο. 

Και τούτο, καθώς διαφαινόταν ότι οι αποφάσεις για την φύλαξη των εμπορευματοκιβωτίων με τα εκρηκτικά, ήταν απόφαση της ίδιας της κυβέρνησης. Ακολούθησαν λοιδορίες επί των 13 ηρώων, ένα πόρισμα που αγνοήθηκε και τα συντρίμμια μιας καταρρακωμένης πολιτείας. Στις διαμαρτυρίες λοιπόν έξω από το Προεδρικό, συνάντησα κάποια παιδιά που φορούσαν μαύρα ρούχα και που έφεραν διακριτικά του εθνικιστικού χώρου. Η μαχητικότητα που τους χαρακτήριζε, η αγωνιστική τους διάθεση και η ομοψυχία που διέκρινα ανάμεσα τους με ώθησε στο να ενταχθώ ενεργά πλέον στον Εθνικιστικό χώρο, μιας και ο παλαιοκομματισμός και η δημοκρατία που ευαγγελίζεται αυτό το κράτος με άφηναν πάντα παγερά αδιάφορη.

Ποια η άποψη σου για το ΕΛΑΜ;

Το ΕΛΑΜ εισήλθε το 2016 οριακά στη Βουλή με τις θυσίες μιας μερίδας εθνικοσοσιαλιστών και άλλων γνήσιων αγωνιστών της Ιδέας. Το 2016 ήμουν ήδη στέλεχος του εν λόγω κινήματος (τώρα κόμμα), μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, με έντονη παρουσία σε δράσεις, πλούσια αρθρογραφία στην εθνικιστική ιστοσελίδα και την εφημερίδα «Ελλάς του Νότου» όπως επίσης και υποψήφια στις βουλευτικές εκλογές στην επαρχία μου, δηλαδή την Λευκωσία. Έλαβα σχεδόν 600 ψήφους από το σύνολο των 13,049 που έλαβε το ΕΛΑΜ παγκύπρια. Και αυτό μέσα από μια επώδυνη προεκλογική αφού είχα στοχοποιηθεί από τους εγχώριους «πετσωμένους» από το χρήμα καναλάρχες και δημοσιογράφους οι οποίοι είχαν δημοσιεύσει πληθώρα ανοικιών σχετικά με μια υπόθεση δικαστική. Αυτό με πείσμωσε ακόμη περισσότερο.

Με μηδαμινές προεκλογικές δαπάνες, το αποτέλεσμα ήταν ένα ηχηρό χαστούκι ενάντια στο κατεστημένο. Από το ΕΛΑΜ αποχώρησα το 2017 για καθαρά ιδεολογικούς λόγους συνειδητοποιώντας ότι δεν ήταν διατεθειμένοι να συγκρουστούν με το κράτος, τους μπάτσους και την antifa. Προτίμησαν να παραμείνουν πιστοί στις δημοκρατικές διαδικασίες και τα ξινά κόλλυβα του κοινοβουλευτισμού. Κάτι που είναι σε σύγκρουση με τις αρχές της υποφαινόμενης και το αξιακό σύστημα των γνήσιων εθνικοσοσιαλιστών και αντιδημοκρατών. Οι πραγματικοί επαναστάτες και αγωνιστές δεν αρνούνται το παρελθόν τους.

Πιστεύεις η ηγεσία του ΕΛΑΜ είναι ένα ακόμη εξάρτημα του συστήματος ή απλά πορεύεται σε θολά νερά;

Είτε απαντήσω θετικά στο πρώτο είτε στο δεύτερο, το βέβαιο είναι ότι η ηγεσία έχει αλλάξει πλεύση για την πολιτική επιβίωση της εντός του κοινοβουλευτισμού. Έχουν απεμπολήσει την Ένωση και μιλάνε για ενιαίο κράτος, δηλαδή την αναβίωση του εφιάλτη της Ζυρίχης σε συνεταιρικό κράτος με μια μειονότητα με την οποία έχουμε εθνοτικές διαφορές, τους αποκαλούμενους τούρκο«κύπριους». Παρευρέθησαν σε παρελάσεις για την επέτειο της Κυπριακής Ανεξαρτησίας, μια επέτειο θλιβερή για τον κάθε Ελληνόψυχο της Κύπρου, αφού ουσιαστικά αυτή η επέτειος υμνεί τον ενταφιασμό της Ένωσης. Για την Ένωση οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ έχυσαν το αίμα τους. Για την Ένωση οδηγήθηκε στην αγχόνη ο αγωνιστής Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο άριστος μαθητής, ο ποιητής της Ένωσης. Το  να στηλιτεύουν τις χρυσές σελίδες της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας μας ως Έλληνες της Κύπρου  (Εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας  1955 - 59) όπως επίσης να καπηλεύονται τις θυσίες των μαρτύρων της Φυλής για πολιτικές καριέρες είναι ανήθικο.

Με ποιες ομάδες και κινήσεις από τη μητροπολιτική Ελλάδα έχεις επαφές;

Κατά την περίοδο που ήμουν ενεργά δραστήρια στο πολιτικό χώρο της Κύπρου και λόγω της συνεργασίας του ΕΛΑΜ με τη Χρυσή Αυγή είχα επαφές με τους συναγωνιστές πάνω. Με κάποιους διατηρήσαμε επαφή ακόμη και μετά την αποκήρυξη της Χρυσής Αυγής από το ΕΛΑΜ και τη διακοπή συνεργασίας λίγο πριν τα γεγονότα της δίκης του 2020 στην Ελλάδα. Δεν έχω επαφές με άλλους πολιτικούς σχηματισμούς και δεν το επιδίωξα ούτε είναι αυτοσκοπός. Διαβάζω συστηματικά την αρθρογραφία αξιόλογων συναγωνιστών αυτόνομων πρώτα του «Μαύρου Κρίνου»  και πολλά άρθρα σε ιστολόγια άλλων αντιδημοκρατών/νεοφασιστών/εθνικοσοσιαλιστών με τους οποίους μοιράζομαι τις ίδιες ανησυχίες και προβληματισμούς

Ένας σπουδαίος ιδεολόγος είχε κάποτε γράψει:

"... πότε δεν ήταν ότι πιο περήφανο διαθέτουμε σε αυτό τον κόσμο η ίδια μας η ζωή και τα κατορθώματα που φέρνει η θέλησή μας; Και αν θυμάσαι, ακόμη και στην πρώιμη ανωριμότητα μας, ξέραμε να διακρίνουμε τους ήρωες από τις πληγές τους και όχι από τα λόγια τους. Τους εργάτες και αγωνιστές της ζωής από τα χέρια τους και τους συντρόφους από τα βλέμματα τους. Πιστεύουμε σε μια ιδιαίτερη αριστοκρατία, αυτή των πεδίων που διαμορφωθήκαμε και εμείς. Αυτός είναι ο κόσμος μας. Και αν δεν ήταν, ίσως έπρεπε να τον επιλέξουμε. Είναι η μεγάλη μας πρόκληση. Σκέψου, ήμασταν παιδιά και ασφυκτιούσαμε για μία ελπίδα ...".

Έτσι ακριβώς αισθάνομαι και εγώ στην παρούσα φάση και υιοθετώ τα ανωτέρω ως κομμάτι του είναι μου και τρόπο ζωής. Αυτό εξάλλου προστάζει τόσο η ίδια η Ιδέα μας όσο και το αξιακό μας σύστημα.

Ποια η θέση απέναντι στην ΕΟΚΑ Α’  και ΕΟΚΑ Β’;

Η ΕΟΚΑ Α’ είναι για μένα το πιο ιερό φάσμα της νεότερης Ιστορίας μας ως Έλληνες της Κύπρου. Μια χούφτα λεβέντες υπό την καθοδήγηση του Άξιου Τέκνου της πατρίδας μου, Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα - Διγενή πολέμησαν με λιγοστά μέσα και οπλισμό, ενάντια σε μια ολόκληρη Βρετανική Αυτοκρατορία και αποικιοκρατία. Σκοπός, η Ένωσις και μόνον η Ένωσις. Η ΕΟΚΑ Β’ δεν είχε άλλη αποστολή και άλλο σκοπό από αυτό της ΕΟΚΑ Α’  με πολιτικοστρατιωτική δράση. Την απαγκίστρωση δηλαδή από τα τετελεσμένα των Συμφωνιών της Ζυρίχης Λονδίνου για τα οποία την απόλυτη ευθύνη φέρουν οι Μακάριος και Καραμανλής. Θα είναι αιωνίως υπόλογοι στο Έθνος για την προδοσία τους.

Γεώργιος Γρίβας. Τι συναίσθημα έχεις όταν ακούς αυτό το όνομα;

Δέος. Ο δρόμος που είχε διαλέξει είχε σαν βάση του τα ιδανικά και τις αξίες, ένας δρόμος γεμάτος σκληρούς αγώνες για λευτεριά, τιμή και αξιοπρέπεια. Μόνος εναντίον όλων. Ενάντια στους Τούρκους, το ΑΚΕΛ, ενάντια στην 21^η Απριλίου, ενάντια στους Άγγλους και τους Τέκτονες. Μια πορεία που οδηγούσε στο σημαντικότερο, ίσως, όραμα της ζωής του, για εθνική αυτοδιάθεση και ΕΝΩΣΗ της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα. Ο Στρατηγός Γρίβας υπήρξε ένας από τους λίγους απομείναντες Έλληνες που γνώρισε καλά από πρώτο χέρι τον κίνδυνο, την τόλμη, την δόξα και την αποφασιστικότητα. Χαρακτηριστικά που τον αναγάγουν σε ύψιστο πρότυπο προς μίμηση. Γίνεται συνεχώς μια προσπάθεια αμαύρωσης του τιμημένου ονόματος του Διγενή, τίποτα όμως και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την τεράστια προσφορά του προς το Έθνος. Γρίβα κοιμήσου, Γρίβα ξεκουράσου, η Ένωση θα γίνει τη θέλουν τα παιδιά σου. ΑΘΑΝΑΤΟΣ.

Ποιοι στηρίζουν σήμερα τη Διζωνική και ποια η άποψη σου για το μέλλον του Κυπριακού;

Όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα στηρίζουν τη λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και το σημερινό ακροδεξιό ΕΛΑΜ την λύση ενιαίου κράτους. Στόχος της κυπριακής κομματοκρατίας είναι μια λύση - διάλυση τουρκοσυνεταιριστική που θα επιτρέψει την κυριαρχία της Τουρκίας σε ολόκληρο το νησί. Τουτέστιν, νομιμοποιούνται τα τετελεσμένα της εισβολής, οι έποικοι, οι Τουρκοκύπριοι από μειονότητα αναβαθμίζονται και παραχωρούνται τα υπερπρονόμια. Ουδέποτε κλήθηκε ο λαός να αποφασίσει αν επιθυμεί ΔΔΟ. Ουδέποτε ερωτήθη ο λαός να απαντήσει αν αποδέχεται τις τέσσερις βασικές ελευθερίες που θα παραχωρηθούν στους Τούρκους εξίσου με τους πολίτες του ελληνικού κράτους. Με λίγα λόγια θα έχουν όλοι οι Τούρκοι δικαίωμα εγκατάστασης στη Κύπρο, διακίνησης και δραστηριότητας.

Το ενιαίο κράτος που προτείνει το ΕΛΑΜ δεν είναι τίποτα άλλο από μια παραλλαγή της Διζωνικής και Δικοινοτικής θεμελίωσης του κράτους που θα νομιμοποιήσει το πολιτικό στόχο της εισβολής που ήταν η συγκέντρωση των Τουρκοκυπρίων σε μια ενιαία και αυτοδιοικούμενη εδαφική ζώνη, η οποία δεν θα παύσει ποτέ να έχει σχέσεις με την Τουρκία. Η πρόταση του ενιαίου κράτους είναι η απάτη του συστήματος του ενδοτισμού που έχει σκοπό να κτυπήσει την αντιομοσπονδιακή αντίσταση δημιουργώντας ένα μέτωπο συστημικών ακροδεξιών και λοιπών οργανώσεων. Το μέλλον του Κυπριακού διαγράφεται δυσοίωνο. Η συνεχής διολίσθηση, τα επικίνδυνα μονοπάτια μέσω των αποκαλούμενων «συνομιλιών» με τον κατακτητή είχαν μέχρι σήμερα κόστος για τον Κυπριακό Ελληνισμό της μαρτυρικής Μεγαλονήσου.

Ποια η θέση σου για το Ουκρανικό;

Οι  Ουκρανοί πολεμούν για την πατρίδα τους απέναντι σε μια αυτοκρατορία. Τι άλλο να κάνουν - και απευθύνομαι σε αυτούς που στηρίζουν το γνωστό πλυντήριο με το όνομα κυπριακή οικονομία - μήπως να γλύψουν κάποιο κόκκαλο του Κρεμλίνου μέσα από ομάδες και κόμματα όπως γίνεται εδώ αλλά στην βόρεια Ελλάδα; Δεν πολεμούν για τον εβραίο πρόεδρο τους αλλά επειδή κάποιοι χτυπούν και με ισραηλινούς πυραύλους παιδικές χαρές και άμαχους, καταστρέφουν υποδομές στο όνομα του αντιναζισμού ... αφού πρώτα διοργανώσουν και αντιφασιστικό συνέδριο με συμμετοχή των περιούσιων. Η Μαριούπολη συντρίμμια σε μια χώρα που οι Ορθόδοξοι είναι σε μεγαλύτερο αριθμό αναλογικά από τους νεοσοβιετικούς που ευλογούν εδώ και χρόνια οι μοναχοί του όρους και οι εφοπλιστές. Ο Πούτιν δεν έχει να χάσει κάτι από τις καταθέσεις και τα ακριβά γούστα του, όλοι οι μεγαλοαστοί έκρυψαν τα παιδιά τους για να μην πάνε να πολεμήσουν και οι τύποι που τον στηρίζουν θα αυξήσουν τα έσοδα από την παραχώρηση της Ουκρανικής γης σε Κινέζους και το εμπόριο όπλων. 

Ποινικοί και εγκληματίες μαζί με Ασιάτες και Καυκάσιους βιάζουν και σκοτώνουν, απαγάγουν λευκά παιδιά και κάνουν οι φανατικοί πρώην κομματικοί θρησκευτικές λειτουργίες στα ερείπια του Azovstal για να φύγουν τα κακά δαιμόνια! Μήπως να τους υποδέχονταν με ροδοπέταλα τους εισβολείς; Ξεκάθαρα ενάντια στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. όμως οι Ρώσοι το ενίσχυσαν τελικά σε κάθε επίπεδο με αυτή την ανόητη επίθεση σε ένα Σλαβικό έθνος που έχει υποφέρει όσο κανένα άλλο εδώ και εκατό χρόνια. Εδώ εκτέθηκε σε όλη της την γελοιότητα η εγχώρια εθνοκάπηλη σκηνή από τον κάθε ρωσόφιλο μέχρι τον Βδελόπουλο.  Τους σκεπάζει η μπόχα της αμάθειας, της θρησκοπληξίας και του σκοταδισμού που τους διακρίνει. Για λίγα ρούβλια ξεπουλήθηκαν όπως παλιότερα για λίγα δολάρια και αγγλικές λίρες είχαν ξεπουληθεί οι παππούδες τους.

Ποια η θέση σου για την Αυτονομία;

Αηδιασμένη απ’ την ανυπαρξία σημαντικού υποβάθρου, από τον εκφυλισμό των πολιτικών κομμάτων και τη διάλυση του κοινωνικού ιστού με ότι αυτό συνεπάγεται, η αυτονομία δείχνει να αποτελεί τη μοναδική ιδεολογική επιλογή για τον κάθε Έλληνα Εθνικιστή, Φασιστή και Εθνικοσοσιαλιστή. Η διαφορά μας από τους υπόλοιπους του «χώρου» έγκειται στο ότι δεν χάσαμε ποτέ την Πίστη στην Ιδέα. Δυναμώνουμε. Σ' αυτό το γεγονός συμβάλλει το ότι ο κάθε ένας πρωτίστως νοιάζεται για να αναπτύσσεται εσωτερικώς. Μελέτη λοιπόν και άριστη γνώση ιστορικών γεγονότων και ιδεολογικών βιβλίων που γράφτηκαν με το Αίμα των αξιόλογων δασκάλων της Ιδέας. Εναντίον όλων, αναδυόμαστε πιο δυνατοί και στεκόμαστε όρθιοι στον κόσμο όπου τα πάντα  ακολουθούν μια συγκεκριμένη διαδρομή σήψεως περιμένοντας και αυτά τη σειρά τους προς τον θάνατο. Καταφέραμε και επιβιώσαμε μέσα από σκληρές δοκιμασίες, άδικες διώξεις, στοχοποιήσεις και αναμένουμε τη στιγμή της μεγάλης αντεπίθεσης.

Ποια τα σχέδια σου για το μέλλον;

Επιδιώκουμε την δημιουργία ενός κοινού επαναστατικού εθνικιστικού μετώπου. Η αστική δημοκρατία, το κομματικό κράτος και του καπιταλιστικό μοντέλο που εργάζεται αποκλειστικά για το οικονομικό όφελος δεξιστερών ολιγαρχών πρέπει να οδηγηθούν στα χρονοντούλαπα των αζήτητων της ιστορίας. Θα συνεχίσω να παρεμβαίνω στα δημόσια ζητήματα,  να αρθρογραφώ, να είμαι αλληλέγγυα και να μοιράζομαι προβληματισμούς με άλλους αξιόλογους πολιτικούς στρατιώτες της Μεγάλης Ιδέας.

Ποιο το μήνυμα σου προς τους συναγωνιστές και συναγωνίστριες;

Πετάξτε τις αλυσίδες σας. Δυναμώστε σαν ατσάλι. Προετοιμαστείτε για τη μάχη της ζωής μας για την επιβίωση. Οι αυθεντικές, επαναστατικές και εθνοκοινωνικές φωνές δε θα σιγάσουν ποτέ. Θα φτάσουν μέχρι τον ουρανό και πιο πάνω για την δική μας έφοδο. 

Ζήτω η Νίκη! Στην Κερύνεια ξανά με την ξιφολόγχη στα χέρια!

Κυκλοφορεί από την κίνηση Zentropa το Μανιφέστο για την Ευρωπαϊκή Αναγέννηση του Αλαίν ντε Μπενουά

Κυκλοφορεί από την κίνηση Zentropa το Μανιφέστο για την Ευρωπαϊκή Αναγέννηση του Αλαίν ντε Μπενουά. 

Θα το βρείτε στο ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο Λόγχη και στις εκδόσεις Πελασγός καθώς από τα γνωστά σημεία διανομής.

zentropafatria@protonmail.com

Γερμανοί διανοούμενοι και η κρίση της Βαϊμάρης

 

Σε περιόδους κρίσης - οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής - μπορούν οι διανοούμενοι να αποτελέσουν φάρο στην ομίχλη για τους «απλούς» πολίτες; Και αν μπορούν, θα πρέπει επίσης να το κάνουν; Ποιος είναι ακριβώς ο ρόλος τους στα πλαίσια της κοινωνίας; Είναι σωστό να περιμένουμε να είναι η κριτική μας συνείδηση; Και τι κάνει το κοινό αντ’ αυτού, μπροστά στους διανοούμενους που αμφισβητούν ένα σύστημα τώρα που πεθαίνει; Τους υψώνει στους βωμούς ενός νέου συστήματος τους προάγει σε προφήτες μιας νέας θρησκείας - είτε τους αρέσει είτε όχι. 

Όλα αυτά τα ερωτήματα και αυτές οι σκέψεις  ήρθαν στο μυαλό από  ένα διάσημο απόσπασμα του βιβλίου του H. Kohn, το  “Mind of Germany”, αφιερωμένο στους Γερμανούς διανοούμενους και την σχέση τους με τον εθνικοσοσιαλισμό. Δεν είναι και πολύ μικρό και απλό κομμάτι, αντιθέτως, ωστόσο φαίνεται απαραίτητο να το αναπαραγάγουμε στο σύνολό του, ώστε να μην κινδυνεύουμε να παραμορφώσουμε τη σκέψη του συγγραφέα απλοποιώντας την. 

Στη συνέχεια θα αναπτύξουμε τους προβληματισμούς μας, παίρνοντας τους από το ενδεχόμενο ιστορικό επίπεδο (η κρίση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και η προσέγγιση του ναζισμού στην εξουσία) σε αυτό του γενικού ιστορικο-φιλοσοφικού προβληματισμού, προκειμένου να προσπαθήσουμε να αντλήσουμε μερικά χρήσιμα διδάγματα για το παρόν και να αποδομήσουμε το διάσημο πολιτικά ορθό ...

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Social Defeat - Δεν ανήκουμε

 

Bound for Glory - Vindication (feat. Joel)

 

L.C.C. - 1.11.13

Οι νεκροί του δικού μας Νοεμβρίου...

«Μπορεί σε κάποια μάχη γραμμένο η μοίρα να ’χει να μη γυρίσουμε…»

Γιώργος Φουντούλης - Μανώλης Καπελώνης, στις νήσους των μακάρων δεν χωράει λησμονιά...

Όταν ο πολιτικός αντίπαλος Βλάσης Ρασσιάς αναφέρθηκε στους αδελφούς Strasser ...

 

Henning Eichberg, ο αιρετικός φιλόσοφος της «Τρίτης Θέσης».

 

του Αλεξόπουλου Στέλιου

Γεννιέται τον Δεκέμβρη του ’42 στο Schweidnitz στην Σιλεσία της Ανατολικής Γερμανίας, σύντομα όμως η οικογένεια του μετακινείται στο Αμβούργο και φεύγει από τον κόσμο αυτό σε μια πόλη της Δανίας το Odense τον Απριλίο του 2017. Πολυγραφότατος και εξαιρετικά δραστήριος με 50 βιβλία στο ενεργητικό του, εκατοντάδες άρθρα σε περιοδικά πολλά από αυτά μεταφρασμένα σε 17 γλώσσες. Ειδικός πάνω στην κουλτούρα των σπορ και της μαζικής συμμετοχής σε αυτά καθώς και της ιστορικής προέλευσης του αθλητισμού. Μια άγνωστη μορφή της «Τρίτης Θέσης» για τους εν Ελλάδι συναγωνιστές, ιδιαίτερα δημοφιλής όμως σε αυτούς του εξωτερικού. 

Κοινωνιολόγος και ιστορικός, καθηγητής σε πανεπιστήμια της Δανίας και της Γερμανίας μια μορφή που προκαλούσε το σύστημα με τις απόψεις του, αφού χαρακτήριζε δημοσίως τον εαυτό του ως έναν «παγκόσμιο φασίστα που κοιτάει στα αριστερά». Οι εργασίες του για τον εθνικισμό και τον λαό πάντα προκαλούσαν τον σχολιασμό σε στήλες των εφημερίδων και σε κριτικές των περιοδικών, ενώ ο κύριος στόχος για αυτόν είναι η προάσπιση του «εθνοπλουραλισμού» μέσω της «εθνικής ταυτότητας» και  η λαϊκή συμμαχία απέναντι στον διεθνή καπιταλισμό. 

Οι αναφορές του στον «λαϊκό εθνικισμό» της Βασκικής ΕΤΑ αλλά και του Ιρλανδικού καθολικού IRA, οι απόψεις του για τους Κορσικανούς του FNLC ακόμη και των ομάδων αντίστασης των Ινδιάνων της Αμερικής γίνονται άρθρα σε έντυπα της απέναντι πλευράς που παραχωρούν υπό την πίεση των αναγνωστών σελίδες στους ... μισητούς εχθρούς. Στους όψιμους επικριτές του ως μια άμεση απάντηση υπενθυμίζει την άγνωστη επαφή του «εθνικού σοσιαλιστή» Otto Strasser με τον αναρχικό Rudolf Rocker, οι οποίοι βρήκαν μέσα από τις διαφωνίες τα σημεία επαφής τα οποία μετουσιώθηκαν σε έναν δημόσιο διάλογο. Μολονότι αμφότερες οι πλευρές γνώριζαν ότι οι διαφορές μεταξύ τους ήταν μάλλον αδύνατον να γεφυρωθούν, και ότι καμία πλευρά δεν επρόκειτο να κερδίσει νέους προσήλυτους, η σειρά των συζητήσεων αποτέλεσε μία ενδιαφέρουσα εμπειρία. Οι συναντήσεις αυτές ήταν οι μοναδικές στον χρόνο όπου οι αναρχικοί παρέθεσαν τις απόψεις τους ελεύθερα ενώπιον ενός κοινού που αποτελείτο από εθνικοσοσιαλιστές. 

Από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 όταν οι συνομήλικοι του γοητεύονταν κυρίως από τα κηρύγματα της άκρας αριστεράς και την RAF αυτός έδειξε να ακολουθεί έναν δικό του δρόμο. Αρθρογράφος στην θρυλική επιθεώρηση «Nation Europa» αλλά και στα έντυπα Deutscher Studenten - Anzeiger, Deutsche National - Zeitung, Soldatenzeitung και στο Junges Forum. Παρά το γεγονός ότι θεωρεί τον εαυτό του ειλικρινή αντικομμουνιστή σε μια εποχή που το μίσος για τις ΗΠΑ λόγω του Βιετνάμ φτάνει στην μαζική υστερία, βρίσκει θετικά σημεία στον Μάη του ’68 όπως και οι Ιταλοί «αριστεροί» νεοφασίστες που εναντιώνονται στον γεροντικό ηγετικό πυρήνα του MSI. Ανακαλεί στην επικαιρότητα το σύνθημα «η καταστροφή το πρώτο μας καθήκον» προωθώντας μια διαφορετική εκπροσώπηση του ιδεαλισμού του νεοφασισμού, που γοητεύει κάποιους εκπλήσσει πολλούς και δυσαρεστεί ακόμη περισσότερους. 

Απορρίπτει συλλήβδην τον ρεφορμιστικό σοσιαλισμό και αναφέρεται στην «αριστερή» τάση του NSDAP των αρχών της δεκαετίας του 1920. Απέναντι στο γόνιμο μίσος των αριστεριστών και το πάθος τους να πολεμήσουν με τα όπλα το σιωνιστικό κράτος της μεταπολεμικής Γερμανίας των τραπεζιτών και των βιομηχάνων δεν βάζει σε καμιά περίπτωση τα μυωπικά γυαλιά της αστικής αντίδρασης, αλλά αφουγκράζεται το δυνατό ουρλιαχτό των «Κόκκινων Λυκανθρώπων» που είναι έτοιμοι να εκδικηθούν για τον χαμό των παππούδων τους και την δυστυχία των πατεράδων τους μέσα από τις συμμαχίες με τους Παλαιστίνιους αντάρτες, τους «αριστερούς» εθνικιστές του IRA ακόμη και μέσα από υπόγειες διασυνδέσεις με τους Γερμανούς Εθνικοσοσιαλιστές. Πιστεύει ότι η Γερμανία είναι θύμα τόσο του Σοβιετικού όσο και του Αμερικανικού ιμπεριαλισμού και είναι καιρός κάποιος να δώσει την αρμόζουσα απάντηση. Στο δικό του νοητικό πεδίο και στα δυο «άκρα» υπάρχουν «εθνικιστές» και «σοσιαλιστές» που δεν έχει τύχει να συναντηθούν, αλλά αν συναντηθούν τότε το εκρηκτικό μίγμα θα είναι πιο ισχυρό από ποτέ …

Κορυφαίος ομιλητής και διανοούμενος της «εθνικοεπαναστατικής» τάσης ή «Τρίτης Θέσης» ο οποίος απέναντι στο καίριο ερώτημα για το μέλλον της Γερμανίας αυτός απάντησε και προπαγάνδισε υπέρ ενός «Τρίτου Δρόμου» προσεγγίζοντας την σκέψη και τα έργα των Otto Strasser, Ernst Niekisch, Karl Otto Paetel, James Connolly. Η κριτική του απέναντι στον νεοφασισμό της εποχής του γρήγορα τον οδηγεί σε μονοπάτια δύσκολα για την εποχή εκείνη αφού η κριτική από πολλούς είναι εύκολη αλλά η δράση από πολλούς απαιτεί κόπο. Επικεντρώνοντας την προσοχή του στις απόψεις και κινήσεις που μάχονται τον ιμπεριαλισμό και τα ιστορικά κινήματα των αποικιών κατορθώνει κάτι που σήμερα δείχνει απίστευτο. Οι ιδέες του να φιλοξενούνται επί σειρά ετών σε αναρχικά έντυπα και εκδόσεις της άκρας αριστεράς. 

Εκδίδει  το European Solidarist Bulletin με τον Fr. N. Artemov ηγέτη της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Βαυαρίας και θεωρητικό των Narodnyi Trudovoi Soyuz (NTS) υποστηρικτών των Λευκών Ρώσων αντικαθεστωτικών. Την δεκαετία του ’70 επικεντρώνεται στην «φαιά οικολογία» μια δική μας κρυφή τάση μέσα στο ευρωπαϊκό οικολογικό κίνημα. Προσπάθησε μαζί με άλλους να το αλώσει εκ των έσω με τον «οικοφασισμό» αλλά γρήγορα μέσω των Πρασίνων αυτό μεταλλάχτηκε στο σύνολο του και σήμερα είναι όργανο των πολυεθνικών. Έριξε το βάρος στην ανάγκη για συνεργασία των ακτιβιστών των «άκρων» απέναντι στην απειλή για την πλήρη καταστροφή της φύσης. 

Κατάφερνε να δίνει το παρών πέρα από τα δικά μας «ιδεολογικά ύδατα» σε ανοιχτά συνέδρια και συγκεντρώσεις της άκρας αριστεράς και της οικολογίας αφού οι πάντες παραδέχονταν ότι οι απόψεις του ναι μεν είναι «νεοφασιστικές» αλλά έχουν κάτι το «μαγικό» για την σκέψη πολλών που έχουν μια διαφορετική πολιτική αφετηρία. Το ενδιαφέρον του για τον ρομαντισμό και η μελέτη των κορυφαίων μορφών του μέσα από την πανεπιστημιακή προσέγγιση, προσέλκυσε πολλούς φοιτητές και καθηγητές προκαλώντας όμως την οργή των αντιφασιστών για την ευχέρεια του να γεμίζει τα αμφιθέατρα με νεολαίους. Αποτέλεσμα ήταν οι διώξεις σε πανεπιστήμια και η διακοπή των χρηματοδοτήσεων. Τόσο η επαφή του με την Λιβύη του Συνταγματάρχη Qaddafi την εποχή εκείνη αλλά και η τάση των ΜΜΕ να τον χαρακτηρίζουν ως τον «νονό» μιας «φαιοκόκκινης» συμμαχίας προκάλεσε μπαράζ δηλώσεων και απειλών. 

Η κριτική του για το κράτος ήταν πέρα από τα συνηθισμένα για τον εθνικιστικό «χώρο» προκαλώντας αντιδράσεις στην άκρα δεξιά αφού τονίζει ότι τεχνητή δομή της κρατικής εξουσίας μέσω της τεχνολογίας καταπιέζει την εθνική κουλτούρα του λαού. Τα βιβλία του δεν κυκλοφορούν στην χώρα μας, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του πολλοί διαφώνησαν με τις απόψεις του και τις επιλογές του. Κανείς όμως δεν αμφισβήτησε το πνεύμα του και κυρίως το θάρρος του να εκφράζει τις όποιες απόψεις του δημοσίως. 

Μαζί με τους Michael Kühnen και Horst Mahler ο Henning Eichberg συμπληρώνει την τριάδα αυτών που «βαφτίστηκαν» με τον μαρξισμό αλλά τελικά ακολούθησαν την θρησκεία του «Φασισμού»!

Της Πατρίδος, της Φύσης, της Αγάπης (Κωνσταντίνος Αργυρίου)

πηγή

 

No Surrender - 1 11 13

 

Skumshot - Hail the New Dawn

 Για να παραγγείλετε το cd εδώ ...

1η Νοεμβρίου 2022 - Νέο Ηράκλειο ώρα 18.00 (Οι Συναγωνιστές)

AVARIS "The Doctrine of Awakening" OFFICIAL FULL ALBUM STREAM

 

Ο ασυμβίβαστος Φασιστής Roberto Farinacci.

 

    Εισαγωγικό σημείωμα:

Για τον αστοδημοκράτη και τον antifa είναι πιο λογικό να πιει νερό από το ίδιο ποτήρι με έναν που έχει λέπρα παρά να κάνει διάλογο με έναν «Φασιστή». 

Για τον αστοδημοκράτη και τον antifa η φρίκη είναι μεγαλύτερη μπροστά σε ένα «απαγορευμένο σύμβολο» που «μολύνει» την δημοκρατία, παρά η εικόνα ενός νέου που καρφώνει την σύριγγα στις φλέβες του μπροστά στην Νομική. 

Για τον αστοδημοκράτη και τον antifa είναι στόχος να χτιστεί το «τείχος της δημοκρατίας» ακόμη και αν αυτό πέσει στο μέλλον πάνω στον ίδιο, παρά να δει κατάματα το ποιος φταίει για την σημερινή δυστοπική κοινωνία. 

Αν σήμερα όπου κυριαρχεί ο άκρατος φιλελευθερισμός έχουν κάποιο νόημα οι πολιτικές οριοθετήσεις και έννοιες, ο όρος Φασίστας ή Φασιστής καταλαμβάνει σαφέστατα την κορυφή στον «απαγορευμένο κατάλογο». 

Φασίστας για τους κάποιους ήταν ο Χριστόδουλος και ο Ζέρβας, φασίστας ο Πλεύρης και ο Κασιδιάρης, φασίστας ο Μεταξάς και ο Παπαδόπουλος, φασίστας ο Βασιλιάς αλλά και ο Μητσοτάκης! 

Με τόσους «φασίστες» γύρω μας αν αυτοί οι κύριοι έχουν δίκιο … τότε πρέπει να νίκησαν οι «Φασίστες» στον τελευταίο Μεγάλο Πόλεμο! 

Τελικά ο Φασίστας είναι ο κάθε ένας που απορρίπτει την κληρονομιά της Γαλλικής επανάστασης ή αμφισβητεί το καθεστωτικό μυθιστόρημα και την συστημική προπαγάνδα. 

Σίγουρα ο ιμιτασιόν Φα ευλογεί τον Μητσοτάκη ως ηγέτη, ο ιμιτασιόν Φα δεν αναγνωρίζει την υπογραφή του στα άρθρα του ή μέσα στην βουλή προσφωνεί τους δημοκράτες ως «φασίστες» για να ξεπλύνει τάχα την ντροπή ή μήπως και τον σεβαστεί ο Σαμαράς, ο ιμιτασιόν Φα έχει πάρει με την σειρά τις ξένες πρεσβείες και τους ιδιοκτήτες εφημερίδων ! 

Ο «ψευτοφασιστής» και δεν γνωρίζει τι σημαίνει να σε λένε Φασιστή και νεοφασίστα και δεν ξέρει να φερθεί ως τέτοιος. Διπλό το πρόβλημα αγαπητέ νεοΦασίστα που χάνεις χρόνο για να διαβάσεις. 

Από την παιδεραστική κυβερνητική γκρούπα μέχρι την τελευταία queer που αρθρογραφεί στο indymedia για όλα φταίνε οι «κακοί φασίστες» και το κυνήγι μαγισσών καλά κρατεί. 

Indymedia 08/2022

Από την άλλη αυτοί που εκπροσωπούν (στην φαντασία τους) τον ελληνικό «Φασισμό» χαιρετάνε με άνεση μέσα στο εφετείο αφού έχουν … υιό καταδρομέα στην Κορώνη, μιλάνε με τον Ψινάκη και την Μπακογιάννη μπροστά και πίσω από τις κάμερες, λαϊκίζουν και σταυροκοπιούνται δίπλα στο ξεπουλημένο ιερατείο και η λίστα δεν έχει τελειωμό. 

Ποια η στάση μας, ποιο το καθήκον, τι πρέπει να γίνει θα σκεφτείς και είναι λογικό. Δεν ξέρουμε να σου πούμε στα σίγουρα ψάξε μόνος σου τις απαντήσεις «Φασιστάκο», άνοιξε μόνος σου το μονοπάτι στην γνώση και την αμφισβήτηση. 

Μην περιμένεις τίποτα και από κανέναν! Μόνο να θυμάσαι ότι οι «Φασίστες και οι Ναζί»  μάλλον είχαν δίκιο όταν μάτωναν και πέθαιναν για ένα Πουκάμισο Μελανό. 

Και επειδή μας αρέσουν οι επετειακές αρθρογραφίες (πορεία της Ρώμης 28^η Οκτωβρίου 1922) ας δούμε ένα άρθρο ως ένδειξη μνήμης και σεβασμού σε έναν κορυφαίο ριζοσπάστη Φασιστή που κόσμησε το Πουκάμισο με το ίδιο του το αίμα χωρίς πολλές υπεκφυγές και σκέψεις. 

Απλά και Φασιστικά, γιατί όχι και Ελληνορωμαϊκά αν σκεφτεί κανείς ότι αγκάλιασε τον Θάνατο χωρίς Φόβο και σίγουρα με Πάθος όπως αξίζει να ζούμε όλοι όσοι νιώθουμε στην Μελανή Καρδιά  μας τις αιχμηρές Δέσμες της Μάχης.

Αγαπητοί «φασίστες» και νεοφασίστες, ριζοσπάστες εθνικιστές και εθνικοσοσιαλιστές ο Roberto Farinacci: άλλωστε στην αστικοδημοκρατική μεταπολιτευτική εορταστική επέτειο τους δηλώνουμε Παρόντες - όμως με την σωστή πλευρά της ιστορίας -  αν όμως αυτό μας κατατάσσει στους Προδότες η απάντηση είναι μια: Me ne frego!

γράφει ο Έχεμος

Αν ο D’ Annunzio είναι ο Ιωάννης ο Πρόδρομος και ο Mussolini o Χριστός του Φασισμού τότε ο Farinacci είναι ο Απόστολος Ανδρέας. Εξέφρασε την ριζοσπαστική και αδιάλλακτη πτέρυγα του Φασιστικού Κόμματος που δεν ανεχόταν τις συνδιαλλαγές με τους τρόφιμους του Βατικανού και τις μαριονέτες της Ιταλικής Μοναρχίας. Γεννήθηκε σε συνθήκες φτώχειας και η ταξική του καταγωγή γρήγορα τον έφερε σε επαφή με το προλεταριάτο. Παρά τις φτωχές του επιδόσεις στο σχολείο σύντομα κερδίζει χρήματα από τα μεροκάματα και αργότερα είναι αναντικατάστατος για τους εργαζόμενους στο σιδηρόδρομο. 

Η σύντομη επαφή με τον ρεφορμιστικό Σοσιαλισμό τον οδηγεί στον ημιτελή και πρωτόλειο Φασισμό και αναδεικνύεται σε ηγετικό πρόσωπο της πόλης της Cremona. Η πένα του στην δημοσιογραφία θεωρείται εξαιρετική και άκρως επεμβατική για τα επόμενα ταραχώδη χρόνια με ναυαρχίδα την προσωπική του εφημερίδα Cremone Nuova. Στα τέλη του 1915 κατατάσσεται στον στρατό και παίρνει τον βαθμό του δεκανέα καθώς και τιμητική διάκριση. Καθοδηγεί τις πιο δυναμικές φασιστικές ομάδες κρούσης που εξυμνούν τον έρωτα της βίας. 

«Κρεμόνα, 6 Σεπτεμβρίου 1920. Οι σοσιαλοκομμουνιστές, ήταν εξοργισμένοι. Περπατούσαν κατά ομάδες για να δημιουργήσουν κλίμα απειλής προς τους Φασίστες οι οποίοι είχαν απομονωθεί. Ανέμεναν το βράδυ ώστε με σκοπό να προχωρήσουν στο μεγάλο χτύπημα. Ήταν ενήμεροι ότι το βράδυ, μετά το δείπνο -  εννοείται θα βρίσκομαι - στο ενυδρείο. Μερικοί Φασίστες ήρθαν στο σπίτι μου την προγραμματισμένη ώρα του δείπνου και με ικέτευαν να μην βγω, διότι είχαν συνωμοτήσει σημαντικές πράξεις εναντίον μου. Φυσιολογικά εγώ δεν θα μπορούσα - σε τέτοια κατάσταση εννοείται -  να δείξω ότι δεν έχω  δύναμη στην περίπτωση μου, αλλά το βράδυ, πήγα στο ‘’Ενυδρείο’’ το μπαρ όπου συχνάζω». 

Εκπροσωπεί μαζί με άλλους την εθνικοσυνδικαλιστική τάση και όσο αυξάνει η δύναμη του αλλά και η επιρροή του, τόσο αμφισβητεί τον Μπενίτο Μουσολίνι για τις όποιες επιλογές του. Ο Duce δεν μπορεί να τον πολεμήσει αφού έχει υπό την επιρροή του πολλές τοπικές οργανώσεις και εφημερίδες. Στην πορεία της Ρώμης πρωτοστατεί ενώ δίνει διαταγή στους άντρες του στην Cremona να συγκρουστούν με τους καραμπινιέρους και τους βασιλόφρονες.  Η ένοπλη συμπλοκή έχει ως αποτέλεσμα μια ντουζίνα μελανοχίτωνες να βρουν τον θάνατο από τα πυρά της άκρας δεξιάς. 

Γίνεται γενικός γραμματέας του κόμματος ίσως μια καιροσκοπική επιλογή του Mussolini ώστε να βρει χρόνο να τον ηρεμήσει. Αδίστακτος στην εφόρμηση για την κατάληψη της εξουσίας μέσα από το Φασιστικό «Αντικράτος» σύντομα όμως βρίσκεται αποκλεισμένος από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Οι απειλές ότι θα συλληφθεί για ανταρσία και θα διαγραφεί από το κόμμα δεν τον φοβίζουν. Οι ακτιβιστές είναι στο πλευρό του ενώ η πορεία του θυμίζει τον Ισπανό Hedilla τον Γερμανό Rohm και τον Ουκρανό Bandera. 

Δεν μένει όμως στα λόγια και στους τέσσερις τοίχους των κομματικών κτιρίων, λαμβάνει μέρος στον πόλεμο της Αιθιοπίας ενώ χάνει και το δεξί χέρι του αν όχι στην μάχη τότε σε ατύχημα με δυναμίτη. Το 1935 επανέρχεται πλήρως στο κομματικό προσκήνιο και αναλαμβάνει πλήρη δράση ενώ δίνει τον οργανωτικό βηματισμό στην κομματική πολιτοφυλακή. Το 1938 παρά το γεγονός ότι τον απομονώνει τα προηγούμενα χρόνια η ίδια η κομματική ηγεσία είναι ισχυρός όσο ποτέ. Είναι ένας από αυτούς που οδήγησε στην ενίσχυση της Εθνικιστικής Ισπανίας και ζητάει συνεχώς μια στενότερη προσέγγιση της Χιτλερικής Γερμανίας, αλλά και το τσάκισμα του Βατικανού την πλήρη εφαρμογή των φυλετικών νόμων και την εκδίωξη των γνωστών τραπεζιτών. 

Εκφράζει την γνήσια φασιστική δύναμη που δεν βλέπει την ιδέα μόνο ως πρόσωπο αλλά ως την συλλογική ταύτιση και νοοτροπία. Το αντισιωνιστικό του βιβλίο La Chiesa e gli Ebrei, δημοσιεύτηκε το 1938. Έγραψε επίσης το Storia della rivoluzione fascista (3 vols., 1940) ανάμεσα σε άλλα. Όταν ο πόλεμος για την Ιταλία δεν πάει καλά δεν διστάζει να δείξει τους ενόχους που δεν είναι άλλοι από τους Αγγλόφιλους του πολεμικού ναυτικού και τους Μασόνους ηγήτορες της μάχης στην ξηρά. Αν και είχε προειδοποιήσει δεν εισακούστηκε και την ώρα της αποπομπής και της σύλληψης του Mussolini δεν συμμαχεί με την ακροδεξιά μοναρχική κλίκα, αλλά στηρίζει την μαγευτική ουτοπία της Πολιτείας του RSI χωρίς να αναλάβει όμως κάποιο αξίωμα. 

Μετά την συνάντηση του με τον Χίτλερ προτείνει να αναλάβει την ηγεσία του Φασισμού προκαλώντας ίλιγγο στις τάξεις των Γερμανών. Σε ενέδρα των αντιφασιστών παρτιζάνων της ταξιαρχίας «Άντα» συλλαμβάνεται ζωντανός και βασανίζεται. Την 28^η Απριλίου 1945 τουφεκίζεται από ένα παράνομο «λαϊκό» δικαστήριο που ακόμη και οι κύριοι κατήγοροι του το αμφισβητούν για την εγκυρότητα του. Θέλουν να τον πυροβολήσουν στην πλάτη αλλά αυτός τελευταία στιγμή καταφέρνει γυρνάει και πέφτει με την ιαχή «Ζήτω η Ιταλία!». Ένας ακόμη νεκρός σκεπάζει με το αίμα του την γη της Ιταλίας.