Πνευματικός αντικομφορμισμός εναντίον υλιστικής προσεγγίσεως

 

Πνευματικός αντικομφορμισμός εναντίον υλιστικής προσεγγίσεως:

Το Πνεύμα είναι αυτό που θα πρέπει να υπερισχύσει, είναι το μόνο που μας έχει απομείνει μαζί με τις Ψυχές μας. Αυτά είναι τα όπλα στην μάχη για την αδιαφορία του εφήμερου, του υλιστικού, εκείνου που γεννά καθημερινά η μεγαλύτερη "πόρνη" του αστικού τρόπου ζωής, η μόδα.

 Κάθε ερέθισμα που δεν αξιολογείται αναλόγως μας φέρνει στην αδρανή αυτή θέση, προσπερνάμε ότι μας εξυψώνει και εκθειάζουμε ταυτοχρόνως κάθε ανοησία. Το παιχνίδι χάθηκε καιρό τώρα, τα γεγονότα δεν έχουν σημασία ή αξία για να αναφερθούν πόσο δε να τους δοθεί βάρος.

Ο εσωτερικός πόλεμος είναι ο μόνος που μπορούμε να νικήσουμε ή τουλάχιστον να ελπίζουμε πώς είμαστε ικανοί. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους άλλους, αλλά μπορούμε να μην μας αλλάξουν εκείνοι.

Ας γίνουμε ρεαλιστές, δεν επιτρέπονται αυταπάτες και το θηρίο που λέγεται πλειοψηφία δεν συγχωρεί την διαφοροποίηση. Σκότωσε ότι σε ωθεί στον εναγκαλισμό του κοσμικού φρονήματος, γίνε αυτό που σιχαίνονται οι δημοκράτες.

Ζήσε πριν σε σβήσουν οι προαναφερθέντες με τις ήδη αργές, μεθοδευμένες και πολύπλευρες κινήσεις τους. Αποξενώσου από την ιουδαϊκή ηγεμονία και τα πλοκάμια της, αφήνοντας το Αίμα σου να φανερώσει τις ιδιότητές του.

Επαναστάτησε με την λογική σου, την αέναη Ελληνική κοσμοθέαση σου.

Έσσεται Ήμαρ ...

Λαίλαπα δεινή σε σύγχρονη μορφή:

Το σκότος μας κατέκλυσε και η ανάσα εμποδίστηκε. Κλείσανε οι δρόμοι και τα όνειρα μας γκρεμίστηκαν.

Μάνα έφυγε η Ιερή Γη που με γέννησες, την έχω πλέον μόνο νοητά, δεν μου ανήκει...

Πατέρα η Πατρική Εστία δεν είναι δική σου και δική μου, την πούλησαν σε πνευματικά νεκρούς.

Φοβάμαι γιατί πλέον ενεργοποιήθηκε ξανά το μίσος μέσα μου, απέχθεια και οργή με διακατέχουν για την νέα γενιά που δυστυχώς ανήκω. Τα λάθη και τις αδυναμίες μας θα πληρώσουμε με τίμημα βαρύ, ο όλεθρος που έρχεται θα είναι και ψυχική καταστροφή. Βασίλευσε το κέρδος και η δειλία, οι Έλληνες ξεχάσαμε τους αγώνες με Ανδρεία.

Η Ώρα δεν είναι πολύ ούτε και οι συμπαραστάτες μας, όμως το τελευταίο κακό κατά της Φυλής μας, μονάχα εμείς μπορούμε να το εμποδίσουμε. Η μετατροπή μας σε κάτι που δεν γνωρίσαμε θα γίνει αναγκαία, αλλά οι εφιάλτες μας θα σταματήσουν όπως και η ανοχή μας.

Κωνσταντίνος Θ. Παπαδογιάννης

Κυκλοφορεί: νέο τεύχος Ανάκτηση #9

- περιοδικό ΑΝΑΚΤΗΣΗ (anaktisi-mag.gr)

2103611590

info@logxi.com

www.logxi.com

περιεχόμενα:

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΑΣ

του Άγγελου Δημητρίου 

ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΓΑΛΑΝΗΣ IN MEMORIAM

Ιn Memoriam

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΔΥΟ ΦΥΛΑ

του Ευριπίδη Ρηγόπουλου

ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ «WOKE ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ»

μετάφραση Γιάννης Γκελάκης

ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΕΣ

του Γιάννη Κουριαννίδη

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ; ΑΠΕΙΛΗ!

του Μιχάλη Τάντη

SIGURIMI: ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΒΑΝΙΑ

του Γιώργου Μισιάκα

ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ, ΕΝΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

του Γιώργου Δημητρούλια

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΙΟΥΛΙΟΣ ΕΒΟΛΑ Ο ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ

1961… «CAVALCARE LA TIGRE», Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΕΝΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ

του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου

Ο ΕΒΟΛΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΘΑΝΑΤΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΣΜΟΥ

του Άγγελου Δημητρίου

Ο ΕΒΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΩΝ ΝΕΩΝ

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΕΡΓΟ

ΒΑΝΔΕΑ 1789 ΤΟ YΠΕΡΗΦΑΝΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΡΟΤΗ ΜΑΧΗΤΗ

του Δημήτρη Ζαφειρόπουλου

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΙΔΑ

UNIVERSE 25: ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΓΙΑ ΜΙΑ «ΟΥΤΟΠΙΑ» ΠΟΥ ΜΕΤΑΤΡΑΠΗΚΕ ΣΕ «ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ»

του Γιώργου Μανωλόπουλου

BOILING BLOOD ΣΤΟ STUDIO ΚΑΙ “ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΟΧΛΑΖΕΙ ΞΑΝΑ”

Συνέντευξη στον Μιχάλη Γεωργιλά

ΟΙ ΧΩΡΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ

του Sam Richardson

μετάφραση/απόδοση Χρήστος Καρανικόπουλος

EΞΙ ΑΞΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ

του Maurice Bardèche

Το 9ο τεύχος του περιοδικού Ανάκτηση βρίσκεται ξανά μέσω του δικού μας δικτύου διανομής σε όλη την Ελλάδα αλλά και μέσω της Λόγχης σε κάθε σπίτι.

Ayn al-Hilweh, το «Στάλινγκραντ» της PLO

 

γράφει ο Α.Π.

Το 1982 το Ισραήλ εισέβαλε στον Λίβανο για να συλλάβει την ηγεσία της PLO. Ο Αραφάτ είχε ορίσει τους τοπικούς διοικητές για τα διάφορα μέτωπα μια εβδομάδα πριν τον πόλεμο: ο Αμπού Τζιχάντ (Χαλίλ Ουαζίρ) θα οργάνωνε την άμυνα στην οχυρή θέση Σουλτάν Γιακούμπ στον Νότο για να καλύψει, αν χρειαστεί, μια τυχόν υποχώρηση του συριακού στρατού προς την κοιλάδα Μπεκάα. Ο Αμπού Ιγιάντ (Σαλάχ Χαλάφ), επικεφαλής της αντικατασκοπείας της Φατάχ, επιφορτίστηκε με τον τομέα άμυνας γύρω από το φρούριο Μπωφόρ κατά μήκος της παραθαλάσσιας οδού Τύρου-Σιδώνας-Βηρυτού. Τέλος, η «Δύναμη 17», η πιο επίλεκτη από όλες τις μονάδες της Φατάχ, υπό τον Μουγκνίγια, θα κρατούσε τον παλαιστινιακό προσφυγικό καταυλισμό Έιν αλ-Χίλουε, την τελευταία γραμμή άμυνας πριν τη Βηρυτό. 

Ο Ουαζίρ άντεξε για 5 μέρες στο Σουλτάν Γιακούμπ, ο Χαλάφ για 48 ώρες στο Μπωφόρ, αλλά η ισραηλινή επίθεση, συνοδευόμενη από υπερσύγχρονα τανκς και αεροπορία, ήταν εξαιρετικά σφοδρή, ειδικά μετά την καταστροφή της συριακής αεράμυνας από τα ισραηλινά αεροπλάνα κατά τη δεύτερη μέρα του πολέμου. Η Βηρυτός, και μαζί της η ηγεσία της PLO, βρισκόταν σε άμεσο κίνδυνο. Στον καταυλισμό Έιν αλ-Χίλουε, ο Μουγκνίγια θα μάτωνε για πρώτη φορά τους Ισραηλινούς. 

Ο καταυλισμός, εφοδιασμένος με πολυδαίδαλες σήραγγες, άντεξε σε απανωτές ισραηλινές επιθέσεις για εννιά ολόκληρες μέρες, ώσπου τελικά στις 17 Ιουνίου, και αφού η ηγεσία της PLO στη Βηρυτό είχε εξασφαλίσει δίοδο προς την ασφάλεια, οι κομάντος της Φατάχ ναρκοθέτησαν και ανατίναξαν τον καταυλισμό πάνω στα κεφάλια των επερχόμενων Ισραηλινών στρατιωτών. Την ίδια στιγμή ο Μουγκνίγια έφευγε μέσα στο σκοτάδι από κάποια σήραγγα.

Για τη σφοδρότατη μάχη στον καταυλισμό Έιν αλ-Χίλουε, ο Ισραηλινός στρατηγός Γκιλάντ Μπεερί, που ήταν επικεφαλής της πολιορκίας, έγραψε αργότερα στα απομνημονεύματά του: «Τα στρατόπεδα προσφύγων ήταν βαριά οχυρωμένα, γεμάτα υπόγειους διαδρόμους και αμυντικές θέσεις. Η άμυνα των Παλαιστινίων στο Έιν αλ-Χίλουε και σε άλλους προσφυγικούς καταυλισμούς βασιζόταν σε χειροποίητα αντιαρματικά όπλα όπως το RPG (φορητός επωμιζόμενος εκτοξευτής αντιαρματικών ρουκετών, αλλιώς μπαζούκα). Ο ισραηλινός στρατός δεν ήταν προετοιμασμένος για αυτού του είδους τις μάχες, έχοντας στη διάθεση του κυρίως τεθωρακισμένες δυνάμεις που προορίζονταν για χρήση σε ανοιχτό πεδίο. 

Η πυκνοκατοικημένη περιοχή εμπόδιζε τα όπλα μεγάλης εμβέλειας, δημιουργούσε μια ισότητα μεταξύ του τανκ και του RPG (συχνά το χρησιμοποιούσαν αγόρια 13 ή 14 ετών) και αύξανε τον αριθμό των ισραηλινών απωλειών. Η απρόσμενη αντίσταση των Παλαιστινίων διέκοψε σοβαρά το χρονοδιάγραμμα της προγραμματισμένης ταχείας προέλασης προς τη Βηρυτό. Χρειάστηκαν οκτώ ημέρες πριν από την τελική συντριβή της αντίστασης στο Έιν αλ-Χίλουε. Η μέθοδος που υιοθέτησε ο στρατός ήταν να χρησιμοποιήσει μεγάφωνα για να καλέσει τον άμαχο πληθυσμό να απομακρυνθεί (κάτι που όμως δεν πέτυχε γιατί ομάδες ισλαμιστών φονταμενταλιστών μέσα στον καταυλισμό, ξέχωρες από την κοσμική PLO, απειλούσαν με θάνατο όσους αμάχους κινούνταν προς τις εξόδους), να ερευνήσει τα σπίτια ένα προς ένα, να περικυκλώσει σημεία της ενεργού αντίστασης και να τα υποτάξει με συντριπτικά πυρά. 

Ο αεροπορικός βομβαρδισμός προκάλεσε ανείπωτες απώλειες στους αμάχους, η έντασή του θυμίζει την ποσότητα των βομβών που χρησιμοποιήθηκαν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο». Αυτή η κόλαση επί γης, που περιγράφει ο Ισραηλινός στρατηγός, θα γινόταν ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στις μελλοντικές πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ του Ισραήλ και οργανώσεων όπως η Χεζμπολάχ και η Χαμάς. Ο νεαρός Μουγκνίγια, δασκαλεμένος από τον Αμπού Τζιχάντ, εξάσκησε στο Έιν αλ-Χίλουε τις ίδιες τακτικές ανταρτοπολέμου που στο μέλλον θα τελειοποιούσε ως διοικητής της Χεζμπολάχ, με αποκορύφωμα τον πόλεμο του 2006. 

Για τον ισραηλινό στρατό, η εμπειρία των αιματηρών μαχών μέσα σε προσφυγικούς καταυλισμούς και στρατόπεδα τον Ιούνιο του 1982 θα οδηγούσε το στρατιωτικό δόγμα του Ισραήλ σε μια στροφή προς την αεροπορία, με προσπάθεια μείωσης των επιχειρήσεων του πεζικού και των αρμάτων μάχης μέσα σε πυκνοκατοικημένα αστικά κέντρα: αυτό πρακτικά σήμαινε ότι από εδώ και μπρος ο ισραηλινός στρατός ήταν διατεθειμένος να ισοπεδώνει ολόκληρες πόλεις με την αεροπορία παρά να ρισκάρει μαζικές απώλειες στρατιωτών του στο έδαφος. Το δόγμα αυτό έχει πάρει το όνομα «Δόγμα Νταχίγια», από τη συνοικία του Βηρυτού που ισοπέδωσε ο ισραηλινός στρατός στον αποτυχημένο πόλεμο του 2006 απέναντι στη Χεζμπολάχ, και είναι δόγμα που εφαρμόζεται σήμερα με γενοκτονικά αποτελέσματα στη Γάζα.

Ο ισραηλινός στρατός μέτρησε 30 νεκρούς άνδρες της επίλεκτης ταξιαρχίας πεζικού Γκολάνι και 100 τραυματίες για να καταλάβει τον καταυλισμό από τις δυνάμεις του 19χρονου Μουγκνίγια, και ο φόβος επανάληψης μιας τόσο άγριας μάχης ανάγκασε τον Ισραηλινό υπουργό άμυνας Αριέλ Σαρόν να εγκαταλείψει την ιδέα μιας χερσαίας κατάληψης της Βηρυτού μέσω μαχών σώμα με σώμα εντός αστικού ιστού με τους μαχητές της PLO – που αποδεικνύονταν πολύ δυνατοί πολεμιστές, δυνατότεροι από ότι υπολόγιζε αρχικά το Ισραήλ – και να προτείνει τον αποκλεισμό, πολιορκία και από αέρος βομβαρδισμό της πρωτεύουσας του Λιβάνου. 

Για τρεις μήνες η Βηρυτός βομβαρδιζόταν και η πείνα θέριζε την πόλη που άλλοτε είχε την προσωνυμία «το Παρίσι της Ανατολής». Είκοσι χιλιάδες άμαχοι έχασαν τη ζωή τους, αλλά ο Αραφάτ, ο Ουαζίρ, ο Χαλάφ και δεκάδες χιλιάδες άνδρες της PLO όχι μόνο δεν πιάστηκαν ζωντανοί, όπως θα επιθυμούσε το Ισραήλ, αλλά βγήκαν από τη Βηρυτό με αμερικανική μεσολάβηση και με ελληνικό πλοίο και κατέπλευσαν ασφαλείς στην Τυνησία. Ο Μουγκνίγια είχε σώσει τον Αραφάτ, και ο Παλαιστίνιος ηγέτης –που, κατά τον μετέπειτα πρωθυπουργό του Ισραήλ Σιμόν Πέρες είχε εξαιρετική μνήμη- δεν το ξέχασε ποτέ. 

Είκοσι χρόνια μετά, κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Ιντιφάντα, ο Αραφάτ θα ζητούσε από τον Μουγκνίγια, τώρα πια επικεφαλής του στρατιωτικού σκέλους της Χεζμπολάχ, να οργανώσει τη μυστική μεταφορά όπλων από το Ιράν στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας για τις παλαιστινιακές οργανώσεις. Ο Μουγκνίγια έφερε και αυτή την αποστολή σε πέρας, όπως διηγήθηκε αργότερα ο Λιβανέζος αγωνιστής Ανίς αλ-Νακάς, και την έφερε σε πέρας με τη βοήθεια του στρατηγού Σολεϊμανί.

Skumshot - 300 Sons Of Sparta

 

Αποσυναρμολογήσου από το σύστημα: γράφει ο Gabriele Adinolfi, μετάφραση Κωνσταντίνος Μποβιάτσος

 

γράφει ο Gabriele Adinolfi

μετάφραση: Κωνσταντίνος Μποβιάτσος

Από τα κίτρινα γιλέκα στους αγρότες, από τους συνταξιούχους μέχρι τις βιασμένες γυναίκες, από την κυριαρχία των συμμοριών στον καθημερινό τρόμο. Από την ηθική κατάρρευση στον υπαρξιακό κυνισμό, από τον δημογραφικό θάνατο στην πολιτιστική καταστροφή. Όλα μοιάζουν να καταρρέουν, αλλά είναι μια ψευδαίσθηση.

Δεν είναι το σύστημα που καταρρέει, είναι η κοινωνία. Και δεν είναι αλήθεια ότι το σύστημα χρειάζεται μια υγιή κοινωνία, δεδομένου ότι οι πιο χυδαίοι ιμπεριαλισμοί και καπιταλισμοί, από τον αρχικό αγγλικό μέχρι τον αμερικανικό, τον κινεζικό και τον ρωσικό, βασίζονταν πάντα σε βάναυσες κοινωνίες, με μάζες βάναυσων σκλάβων. Σήμερα για παράδειγμα, η αμερικανική ισχύς έχει επιστρέψει στα υψηλότερα επίπεδά της με μια αντεπίθεση, που σε δύο χρόνια την οδήγησε να κυριαρχήσει στην πολιτική και στα οικονομικά. 

Μέσα σε μόλις είκοσι χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες αύξησαν τον πληθυσμό τους κατά εξήντα εκατομμύρια και τώρα έχουν επανασχεδιάσει σε μεγάλο βαθμό την οικονομική τους πολιτική. Ωστόσο το κοινωνικό κόστος είναι πολύ υψηλό και υπάρχουν ολόκληρα τμήματα του πληθυσμού στο έλεος των νέων σκληρών ναρκωτικών,  ή του αλκοολισμού. Ακριβώς όπως στη Ρωσία, η οποία όμως απέτυχε απολύτως στην αντεπίθεσή της, η οποία της κοστίζει ακριβά σε αξιοπιστία και διεθνή βαρύτητα. Στην Κίνα, η κατάσταση της μαζικής σκλαβιάς είναι γνωστή.

Σε σύγκριση με κοινωνίες που δεν έχουν φτάσει ποτέ στο επίπεδο του πολιτισμού μας, οι Ευρωπαίοι, στα επιμέρους έθνη τους και στην «Ένωσή τους», υποχωρούν επίσης, αν και πολύ πιο αργά, προς τη βαρβαρότητα των ανταγωνιστών τους. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτήν την πτώση όπως: από τη μείωση του ποσοστού γεννήσεων έως τη μετατροπή του κράτους πρόνοιας σε παρασιτική πρόνοια, από το πολιτιστικό και πνευματικό AIDS που έχει μολύνει τη διαμόρφωση των κυρίαρχων τάξεων τα τελευταία πενήντα χρόνια μέχρι τη διοικητική αδυναμία, λόγω μείωσης της νοημοσύνης που προκαλείται από τη διαχειριστική φιλοσοφία, που ισχυρίζεται ότι λύνει προβλήματα με τη λογική του excel.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Εμείς που παραμένουμε στην κορυφή από άποψη αριστείας και δυνατοτήτων, βρισκόμαστε δέσμιοι της ελεύθερης αγοράς. Κανείς σαν τους Ευρωπαίους – πρώην απόλυτη ατμομηχανή και ακόμα ατμομηχανή – δεν έχει βασίσει τον πλούτο, τη διπλωματία και την πολιτική του, στην ελεύθερη αγορά. Το αποτέλεσμα ήταν προφανώς η είσοδος προϊόντων από τον τρίτο και τον τέταρτο κόσμο, που κερδίζουν τον ανταγωνισμό για τις τιμές, αλλά και για τον ίδιο λόγο, την ελκυστικότητα των εταιρειών για μετεγκατάσταση. Η φόρμουλα για τη διατήρηση της παραγωγής στο εργοτάξιο δεν έχει βρεθεί ακόμη, επειδή το κόστος της εργασίας εδώ είναι πολύ πιο ακριβό από αλλού και επειδή δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε χωρίς να εξαλείψουμε το κοινωνικό κράτος, ή μάλλον τις δικές μας συνθήκες προνομίων και δικαιοσύνης.

Επιπλέουμε απλά. Οι κυρίαρχες τάξεις κάνουν ό,τι μπορούν για να αναβάλουν τα προβλήματα και οι εξελιγμένοι ηγέτες των ολιγαρχιών σχεδιάζουν στρατηγικές με διαχειριστική λογική, χωρίς να δίνουν σημασία στις παρενέργειες και στο timing. Εξ ου και η λογική της πράσινης οικονομίας, που από μόνη της δεν είναι η τρέλα που φαίνεται, αλλά γίνεται αμέσως λόγω της κερδοσκοπικής αλλά αφηρημένης προσέγγισής της.

Έπειτα, υπάρχουν οι θαυματουργές λύσεις του «Χθες είναι μια άλλη μέρα», πάνω στις οποίες βασίζονται οι λαϊκισμοί που επιδιώκουν δυσνόητες φόρμουλες, όπως ο προστατευτισμός, ο οποίος ναι είναι καλός σε μια φάση επέκτασης, αλλά σίγουρα όχι στην τρέχουσα, τόσο επειδή το κόστος βαραίνει τις τοπικές επιχειρήσεις, που εξαρτώνται από το υλικό με υψηλή φορολογία παρά από το αντικείμενο των μέτρων (Κίνα). Επίσης και για  τον λόγο του ότι αν μου φορολογήσεις τα μπλουζάκια που έρχονται από Κίνα, για παράδειγμα να κοστίζουν 30 ευρώ το καθένα, αλλά τα ιταλικά θα κοστίζουν ακόμα περισσότερο και όσοι έχουν λεφτά – και είναι πολλοί –  θα αγοράζουν, ενώ δεν θα μπορούν πλέον να τα βρούμε  εμείς με 5 ευρώ.

Προφανώς η δύναμη των πραγμάτων και η ελάχιστη κοινή λογική παραμένουν. Γι’ αυτό βλέπουμε μια τάση αποσύνδεσης και δημιουργίας εναλλακτικών διεθνών δικτύων που εξάλλου, συνδέονται μεταξύ τους και συγκρίνονται στη νέα λογική της «αλληλεξάρτησης» +«πολυευθυγράμμισης». Αυτό φέρνει μαζί του ανάγκες που πρέπει να κεφαλαιοποιήσουμε. 

Αυτές της επιβεβαίωσης μιας ολοκληρωμένης ευρωπαϊκής πραγματικότητας, μιας πλήρους γεωπολιτικής  ευρωαφρικανικής και με διασυνδέσεις με την Ασία και τη Λατινική Αμερική σε ανταγωνισμό με την Κίνα και τη Ρωσία, καθώς και προφανώς, τις ΗΠΑ. Πάνω απ’ όλα όμως, η ήδη παρούσα αναζήτηση μιας νέας λογικής που ταιριάζει στην εποχή, για αυτό που οι σημερινές και ανεπαρκείς ολιγαρχίες αντιλαμβάνονται ήδη ως «Ευρώπη φρούριο» και που όχι μόνο μπορεί αλλά πρέπει να πάει προς τη σωστή κατεύθυνση.

Για να πάμε προς αυτή την κατεύθυνση – που πιθανότατα θα βρει εξαιρετικούς συμμάχους στην Τεχνητή Νοημοσύνη και τη Ρομποτική δεν πρέπει μόνο να δώσουμε μια προτεραιότητα μυθική ακόμα και ιερή, στην ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ μας θέση (χωρίς να αυτοσαρκαζόμαστε αναιρώντας το σήμερα και ξανακάνοντας αύριο), αλλά πρέπει να είμαστε σε θέση να πραγματοποιήσουμε τρία βασικά βήματα:

1)Επεξεργασία  ενός προγράμματος πολιτικού  οργανικού, ρεαλιστικού, συγκεκριμένου, μη αυνανιστικού, που είναι εναλλακτικό ποιοτικά και πνευματικά στον αχαλίνωτο καπιταλισμό και τις ιδεολογικές του υποθέσεις.

2)Να είμαστε σε θέση να φέρουμε τις διαμαρτυρίες των διαφόρων τάξεων σε πλήρη και κοινή λογική που, αφημένες στον εαυτό τους, πηγαίνουν προς την κατεύθυνση του τίποτα και του αποπροσανατολισμού.

3)Ανοικοδόμηση κοινωνικών φορέων, δημιουργώντας κοινότητες και αυτονομίες, οργανώνοντάς τες επίσης οικονομικά, χρηματοδοτικά, ακόμη και στον τομέα της ευημερίας που παράγεται από την ίδια, χωρίς να περιοριζόμαστε στο να εμψυχώνουμε ξεχωριστές ομάδες που παρακολουθούν το πλοίο να βυθίζεται μέσα από το αμπάρι.

Και τώρα, αντί να με ρωτήσετε πώς, ελπίζοντας ίσως ότι δεν υπάρχει απάντηση και ότι μπορούμε να βυθιστούμε σε αυθάδικη πείνα, ρωτήστε τον εαυτό σας και αρχίστε να δίνετε μια απάντηση. Αν δεν τα καταφέρουμε, θα έχουμε αποτύχει αλλά κάποιος άλλος θα το φροντίσει γιατί έτσι θα πρέπει να πάει.

Και είναι ακόμα καλό.

Σε αυτό το ηλιοβασίλεμα βλέπουμε την αυγή!

πηγή

ΑΡΗΣ ΑΡΙΩΝ: Ο ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΤΜΗΜΑ ΠΡΟΣΥΜΦΩΝΗΘΕΝΤΟΣ ΕΘΝΟΚΤΟΝΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΑΜΑΡΑ!

Γράφει ο ΑΡΗΣ ΑΡΙΩΝ

Καταρχήν και καταρχάς, ο όρος "ομόφυλος" σημαίνει το πρόσωπο που ανήκει στην ίδια φυλή ή στο ίδιο γένος. Συνεπώς, η αναφορά περί "γάμου ομοφύλων" είναι ανυπόστατη και απολύτως εσφαλμένη.

Ως γνωστόν, στην αρχαία Ελλάδα ο κιναιδισμός, δηλαδή η ομοφυλοφιλία, ήταν παράνομη. Στην αρχαία Αθήνα οι ομοφυλόφιλοι, έχαναν το δικαίωμα του πολίτη, θανατώνονταν ή εξορίζονταν συνήθως σε κάποιο μικρό νησί, ενώ στην αρχαία Σπάρτη οι ομοφυλόφιλοι θανατώνονταν, συνήθως ρίπτοντάς τους στον Καιάδα. Στο Βυζάντιο, οι ομοφυλόφιλοι έχαναν αμέσως κάθε δημόσιο αξίωμα, δικάζονταν και αφού πρώτα διαπομπεύονταν, θανατώνονταν δημοσίως.

Το 1973, στις ΗΠΑ, η ομοφυλοφιλία αφαιρέθηκε από την επίσημη λίστα DMS (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) στην οποία ήταν καταχωρημένη ως "διανοητική διαταραχή" και τούτο συνέβη αφού προϋπήρχε επί δεκαετίες εξαιρετικά ισχυρή προπαγάνδα και κοινωνική μηχανική υπέρ της ομοφυλοφιλίας η οποία εκπορεύονταν πρωτίστως από το Εβραϊκό λόμπυ, Εβραίους καθηγητές Πανεπιστημίων (πολιτιστικούς μαρξιστές), Εβραίους και μη-Εβραίους μαρξιστές ακτιβιστές, το Χόλυγουντ, τα συστημικά ΜΜΕ (όλως τυχαίως Εβραϊκής ιδιοκτησίας), πορνογραφικές ταινίες και πορνογραφικά περιοδικά (όλως τυχαίως Εβραϊκής ιδιοκτησίας) και εν γένει από την αριστερή μαρξιστική διανόηση.

Εάν ένας ενήλικος άνδρας ή μία ενήλικη γυναίκα επιλέξει την ομοφυλοφιλική παρα φύσιν σεξουαλική επαφή, ασφαλώς, δεν μας αφορά..., αλλά διαφωνούμε στην οποιαδήποτε επιβολή προώθησης μιας τέτοιας σεξουαλικής κατευθύνσεως στον υπόλοιπο πληθυσμό της Ελλάδος.

Εν πάση περιπτώσει, ο άνδρας και η γυναίκα, είναι μία βιολογική πραγματικότητα, η οποία αποδεικνύεται και επιστημονικά. Επιπλέον, ένα παιδί για να μεγαλώσει με ψυχική υγεία πρέπει να έχει το αρχετυπικό βίωμα του πατέρα και της μητέρας στην οικογένεια του.

Στην Ελλάδα του καιρού μας, το ανθελληνικό πολιτιστικό καθεστώς της διεφθαρμένης εγχώριας και ξένης ελίτ, θέλει να διαστρέψει την κατά φύσιν χρήση του ανθρωπίνου σώματος σε παρά φύσιν χρήση του, ενώ η "Χώρα" μεταλλάσεται σε έναν απλό "Χώρο", όπου όλοι μας σταδιακά βιώνουμε δυστοπικές πτυχές του Οργουελικού έργου "1984".

Η κατοχική κυβέρνηση Μητσοτάκη, θεσμοθέτησε, δηλαδή επέβαλε, τον "γάμο" των ομοφυλοφίλων, ώστε οι ομοφυλόφιλοι αύριο να έχουν την νομική κατοχύρωση στο να υιοθετήσουν παιδί ή να αγοράσουν ένα κατα παραγγελίαν παιδί από μία παρένθετη μητέρα.

Ο Αφανισμός του Έθνους

Αν θέλεις να καταστρέψεις ένα έθνος, θα πρέπει πρώτα απ' όλα να καταστρέψεις την οικογένεια που είναι το κύτταρο και ο πυρήνας της κοινωνίας, να καταστρέψεις κάθε παραδοσιακή αξία, αρετή και πρότυπο, να επιφέρεις αποηθικοποίηση και εκφυλισμό σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, να καταστρέψεις την δημογραφική ομοιογένεια, να καταστρέψεις την εθνική παιδεία, να καταστρέψεις την θρησκεία του, να καταστρέψεις την θρησκευτική ομοιογένεια, να καταστρέψεις την γλώσσα του, τον πολιτισμό του και την εθνική κρατική υπόστασή του.

Δυστυχώς, ο αφανισμός του ελληνικού έθνους, είναι προαποφασισμένος και ήδη συμφωνημένος με υπογραφές από την εποχή της κατοχικής κυβέρνησης Σαμαρά με το περιβόητο Μνημόνιο του Στρασβούργου για την Διοικητική Μεταρρύθμιση, από τον Ιούνιο του 2014. [Φυσικά, η διαδικασία καταστροφής του Ελληνικού έθνους, εξελίσσεται πολύ πριν το εν λόγω μνημόνιο.]

Εδώ, θα πρέπει να αναφέρω για ιστορικούς λόγους, ότι το εν λόγω μνημόνιο υπερψηφίστηκε από όλα τα πολιτικά κόμματα εκτός του ΚΚΕ και της Χρυσής Αυγής. Ωστόσο, ούτε η ηγεσία του ΚΚΕ ΑΕ, αλλά ούτε η ηγεσία των οικονομισάριων της Χρυσής Αυγής δεν το κατήγγειλαν, δεν ενημέρωσαν τον ελληνικό λαό και δεν το έκαναν λάβαρο πολιτικού και εθνικού αγώνα...

Το φαιδρόν της ιστορίας, είναι ότι σήμερα ο φαρισαίος υποκριτής Αντώνης Σαμαράς, ενεμφανίσθη υποδυόμενος τον μέγα πολέμιο σε έναν νόμο, τον οποίο η δική του κυβέρνηση, το 2014 είχε δεσμευτεί ενυπογράφως σε συγκεκριμένο μνημόνιο να τον ψηφίσει...!!!

Τέλος, τον μόνο πολιτικό που γνωρίζω ότι έχει γράψει και μιλήσει εναντίον, ανοικτά για το "Μνημόνιο του Στρασβούργου", είναι ο Δημήτρης Καμμένος (πρώην υφυπουργός Υποδομών και αντιπρόεδρος της Βουλής στην κατοχική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), αλλά ως κλασικός πολιτικάντης άσκησε κριτική επί του συγκεκριμένου μνημονίου όταν πλέον ευρέθη εκτός βουλευτικών εδράνων...

Παραθέτω λοιπόν κατωτέρω το απεχθές ανθελληνικό και αντίχριστο αυτό μνημόνιο, όπου όπως θα διαπιστώσετε πολλά από τα άρθρα του έχουν ήδη γίνει πράξη... και στο οποίο εμπεριέχεται και το θέμα των ομοφυλοφιλικών γάμων...

STRASBURG MEMORANDUM / ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΤΟΥ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟΥ

·         Ηλεκτρονική ταυτοποίηση πολιτών όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ρωσικού κράτους.

·         Κατάργηση κρατικών οντοτήτων και αποδοχή ομοσπονδιακών κρατών.

·         Αποδοχή ομοσπονδίας στην Κύπρο. [Τουρκοποίηση της Κύπρου.]

·         Αποδοχή του υπέρτατου ρόλου του ΟΗΕ σε όλες τις θρησκείες του πλανήτη. [Πανθρησκεία]

·         Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών σε όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης χωρίς όρους.

·         Αποδοχή ομοφυλοφιλικής δραστηριότητας, να παρελαύνουν ελευθέρως και φραστικώς σε όλες τις οδούς και πόλεις της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. [Ομοφυλοφιλικές Παρελάσεις / Gay Parade.]

·         Αποδοχή ομοφυλοφιλικών γάμων, υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλους.

·         Πολυπολιτισμική παιδεία σε όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας.

·         Κατάργηση θρησκευτικών και εθνικών εορτών σε όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ελλάδος και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

·         Κατάργηση εκκλησιασμού μαθητών.

·         Υποχρεωτική επίσκεψη σε Συναγωγή και Ισλαμικό Τέμενος από το Δημοτικό και σταδιακώς  από τις εκπαιδευτικές βαθμίδες Γυμνασίου και Λυκείου. [Εξιουδαϊσμός και Εξισλαμισμός.]

·         Εισαγωγή στην εκπαιδευτική βαθμίδα του Δημοτικού του μαθήματος της σεξουαλικής διαπαιδαγωγήσεως.

·         Εισαγωγή εικόνων slides στα μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγωγήσεως σε όλες τις κλίμακες της εκπαίδευσης, αρχίζοντας από το Δημοτικό σχολείο. [Πορνογραφία.]

·         Πρακτική εφαρμογή του μαθήματος σεξουαλικής διαπαιδαγωγήσεως. [;]

·         Σεξουαλική απελευθέρωση των μαθητών. [Αποηθικοποίηση, εκφυλισμός και εν συνεχεία αποδοχή της Παιδοφιλίας.]

·         Κατάργηση του μαθήματος της ιστορίας σε όλα τα κράτη και εισαγωγή μαθήματος Ευρωπαϊκής Αναγεννήσεως. [Γι'αυτό άρχισαν να μας λένε, ότι η Ακρόπολη δεν είναι Ελληνικό μνημείο, αλλά μνημείο της Ευρωπαϊκής Αναγέννησης.]

·         Εισαγωγή εορτών για το περιβάλλον σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. [Πράσινη Απάτη.]

·         Κατάργηση εθνικών εορτών και παρελάσεων.

·         Κατάργηση θεολογικών σχολών στο Πανεπιστήμιο. Τέρμα οι σχολές Θεολογίας και μετατροπή αυτών σε Θρησκειολογικές Σχολές του τμήματος Φιλοσοφικών σχολών.

·         Κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες και εισαγωγή του μαθήματος θρησκειολογίας στα σχολεία.

·         Κατάργηση των πολλών καθηγητών και εισαγωγή διαδικτυακών μαθημάτων. [Η Τεχνητή Νοημοσύνη, σταδιακά θα αντικαταστήσει δασκάλους και καθηγητές.]

·         Εισαγωγή ηλεκτρονικής ταυτοποιήσης των μαθητών.

·         Εισαγωγή ηλεκτρονικής μπάρας ασφαλείας σε όλα τα σχολεία και Πανεπιστημιακά ιδρύματα για να μπαίνουν με ηλεκτρονικές κάρτες ασφαλείας.

Το εν λόγω MEMORANDUM για την Εκκλησία της Ελλάδος, Κύπρου και άλλων κρατών:

·         Κατάργηση τέμπλων των Ιερών Ναών.

·         Εισαγωγή αναγεννησιακών εικόνων και αντικατάσταση των εικόνων από την Βυζαντινή νοοτροπία στους Ιερούς Ναούς.

·         Εισαγωγή μουσικών οργάνων σε όλες τις εεκλησίες για διεξαγωγή συναυλιών - όχι μόνον θρησκευτικών - εντός των Ιερών Ναών.

·         Κατάργηση υποχρεωτικών ράσων εκτός των Ιερών Ναών.

·         Αφαίρεση γενειάδας και μακριών μαλλιών από τους κληρικούς.

·         Κατάργηση αγρυπνιών σε Ιερούς Ναούς και Ιερές Μονές.

·         Κατάργηση των αντισημιτικών Αγίων. [Δηλαδή, κατάργηση περίπου του 50% των Ορθοδόξων Αγίων, όπως Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός κλπ...]

·         Κατάργηση του Όρθου στις Χριστιανικές Ορθόδοξες εκκλησίες.

·         Εισαγωγή νέων Ακολουθιών σε όλες τις Χριστιανικές Ορθόδοξες εκκλησίες.

·         Εισαγωγή εορτής για το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα με ειδική Ακολουθία σε όλες τις Χριστιανικές εκκλησίες. Η συγκεκριμένη εορτή, ορίζεται 3 φορές τον χρόνο, 27 Ιανουαρίου, 21 Απριλίου και την Κυριακή του Θωμά.

·         Κατάργηση όλων των εθνικών εορτών από όλες τις χριστιανικές εκκλησίες.

·         Εισαγωγή νέων εορτών στην χριστιανική εκκλησία.

·         Κατάργηση αβάτων σε όλες τις χριστιανικές εκκλησίες.

·         Σύνδεση των χριστιανικών εκκλησιών με τον ΟΗΕ που θα αναλάβει την επίβλεψη της ενοποιημένης θρησκείας. [Πανθρησκεία.]

·         Αποδοχή καταργήσεως των Πατριαρχείων των Ιεροσολύμων, της Αλεξανδρείας, της Αντιοχείας και των Σλαβικών Πατριαρχείων εκτός της Μόσχας. Τα Πατριαρχεία της ενοποιημένης θρησκείας - Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, Πατριαρχείο Ρώμης και το Πατριαρχείο Μόσχας, θα παραμείνουν.

·         Αλλαγή των θρησκευτικών σχολών σε θρησκειολογικές όλων των χριστιανικών εκκλησιών.

·         Η Ελλαδική Εκκλησία, αποδέχεται την συντήρηση με δικών της χρημάτων αλλά και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, ευκτηρίων οίκων μουσουλμάνων. Επίσης, η Ελλαδική Εκκλησία αποδέχεται την οικονομική τήρηση ευκτηρίων οίκων Βουδιστών και γενικώς όλων των θρησκευτικών πεποιθήσεων.

·         Μάθημα θρησκειολογίας σε όλους τους πιστούς για όλες τις θρησκευτικές πεποιθήσεις σε όλα τα θρησκευτικά κέντρα όλων των χριστιανικών εκκλησιών.

·         Εισαγωγή πολυθρησκειακών Ακολουθιών μετά μουσικών οργάνων σε όλες τις Χριστιανικές εκκλησίες.

·         Εισαγωγή μουσικών οργάνων σε όλες τις εκκλησίες για διεξαγωγή συναυλιών - όχι μόνον θρησκευτικών - εντός των Ιερών Ναών.

·         Κατάργηση του Αβάτου του Αγίου Όρους.

·         Αποδοχή Παγκοσμίου Διακυβερνήσεως από τον ΟΗΕ σε διεθνείς ενώσεις. [Παγκόσμια Κυβέρνηση.]

·         Αποδοχή ως πρώτου ρόλου στην Χριστιανική Εκκλησία στο Βατικανό.

·         Εισαγωγή Καθολικών Παπικών μοναχών και Καθολικών μοναχικών ταγμάτων και μοναχών αρχαιοελληνικών λατρειών στο Άγιον Όρος.

·         Μετατροπή του Αγίου Όρους σε νέο κέντρο της νέας θρησκευτικής κατευθύνσεως και της νέας εκκλησιαστικής μουσικής.

·         Διοργάνωση στο Άγιον Όρος συμποσίων οικολογίας, αλλά και διοργάνωση συνεδρίων διεθνών ενώσεων σε νησιά της Ελλάδος, αλλά και στην Κύπρο.

·         Αποδοχή από τις Χριστιανικές εκκλησίες καταργήσεως των εθνών κρατών και όπως δημιουργηθούν ενώσεις πολυκρατικές, πολυκεντρικές, πολυπολιτισμικές, πολυθρησκευτικές και δημιουργία θρησκευτικών κρατιδίων, όπως το κρατίδιο του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

·         Κατάργηση των ψαλτών στις Χριστιανορθόδοξες εκκλησίες και εισαγωγή χορωδιών.

Οι άνω συμφωνίες επικυρώθηκαν από τους κάτωθι:

Υπογραφές

Πρόεδρος Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Χέρμαν Βαν Ρομπέι,

Εκπρόσωπος κυβερνήσεως της Ελλάδος, υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Ανδρέας Λοβέρδος (κυβέρνηση Σαμαρά),

Εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Μητροπολίτης Ικονίου Θεόληπτος,

Εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, Μητροπολίτης Βόστρων Τιμόθεος,

Εκπρόσωπος Αγίου Όρους, Εκκλησίας και κράτους Κύπρου, Ηγούμενος Εφραίμ Ιεράς Μονής Βατοπεδίου,

Εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, Μητροπολίτης Βόστρων Τιμόθεος,

Εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, Αρχιεπίσκοπος Τριπόλεως Βασίλειος,

Εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Αντιοχείας, Αρχιεπίσκοπος Τριπόλεως Ηλίας,

Εκπρόσωπος όλων των Σλαβικών Χριστιανικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και της κρατικής οντότητας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Αρχιεπίσκοπος Βολοκολάνσκι Ιλαρίων και ο

Εκπρόσωπος του Βατικανού, Καρδινάλιος Βάλτερ Κάσπερ

--------------

Υ.Γ. Η σειρά ορισμένων άρθρων διαφέρει με την σειρά των άρθρων που υπάρχουν στο πρωτότυπο έγγραφο. Η αλλαγή έγινε για λόγους θεματολογικής παρουσίασης. Τέλος, θεωρώ ότι μετά την ανάγνωση του "Μνημονίου του Στρασβούργου", γίνεται απολύτως καταληπτό γιατί η επίσημη ιεραρχία της Εκκλησία της Ελλάδος δεν αντέδρασε ουσιαστικά και δυναμικά ως όφειλε να πράξει για την αποτροπή θεσμοθέτησης του "γάμου των ομοφυλόφιλων".

In memoriam: Franco Anselmi, 6 Μαρτίου 1978

γράφει ο Κωνσταντίνος Μποβιάτσος

Ο Franco Anselmi, γνωστός ως «ο τυφλός από το Ουρμπίνο» (1956 - 1978), γεννήθηκε στη Μπολόνια. Άρχισε να ασχολείται με την πολιτική στο MSI, σε πολύ νεαρή ηλικία. Σε ηλικία 16 ετών έπεσε θύμα άγριας επίθεσης από αριστερούς, που τον άφησε σε άσχημη κατάσταση στο νοσοκομείο. Συνέβη στην είσοδο του γυμνασίου Kepler XI στη Ρώμη. Κατέληξε σε κώμα, ανέκτησε τις αισθήσεις του μετά από τρεις μήνες, με αποτέλεσμα μια ανεπανόρθωτη βλάβη στην όρασή του. 

Η ανάρρωση είναι μακρά και επώδυνη και θα αναγκάσει τον νεαρό να χάσει δύο σχολικά χρόνια. Ωστόσο ο Anselmi συνεχίζει την ενεργή μαχητικότητά του. Τον Φεβρουάριο του 1975 βρέθηκε δίπλα στον μαθητή του FUAN, τον Μίκη Μάντακα ο οποίος πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε. Το αίμα του νεαρού Έλληνα, πιτσιλίζει το σκούφο του Anselmi που θα τον κρατήσει σαν ιερό λείψανο. Έχοντας μετακομίσει στο σχολικό ινστιτούτο Tozzi στο Μοντεβέρντε, ο Franco δημιουργεί έναν ισχυρό δεσμό φιλίας με δύο νέους συμμαθητές: τον Massimo Carminati και τον Giusva Fioravanti.

Το 1977, μαζί με τον Alessandro Alibrandi και τους αδερφούς Fioravanti, ήταν μεταξύ των ιδρυτών των NAR, (Επαναστατικών Ενόπλων Πυρήνων). Ο Anselmi συμμετείχε στις πρώτες ενέργειες της ομάδας, όπως η επίθεση με βόμβες μολότοφ στα συντακτικά γραφεία των εφημερίδων “Il Messaggero” και “Il Corriere della sera”, πριν «σοβαρέψουν» την κατάσταση με όπλα και χειροβομβίδες, εναντίον στόχων του συστήματος, όπως δικαστές, αστυνομικούς και δημοσιογράφους. Στις 7 Ιανουαρίου 1978, ήταν μεταξύ των ακτιβιστών που έσπευσαν στην Acca Larentia μετά τη δολοφονία των τριών νεαρών εθνικιστών από αριστερούς τρομοκράτες και από την αστυνομία. 

Ο Anselmi είχε  μαζί του το σκουφί βαμμένο με το αίμα του Μάντακα και σε μια μακάβρια τελετουργία εκδίκησης το βύθισε  στους φρέσκους ακόμα λεκέδες που άφησε στο έδαφος, ένα από τα αγόρια που μόλις σκοτώθηκε. Στις 28 Φεβρουαρίου 1978 είναι η τρίτη επέτειος από τη δολοφονία του Μάντακα και οι ΝΑR  αποφασίζουν να «την τιμήσουν με αίμα», εκδικούμενοι όλους τους νεκρούς μέχρι τότε συναγωνιστές Ο Anselmi συμμετέχει στην ενέδρα στην Piazza Don Bosco εναντίον μιας ένοπλης ομάδας αριστερών ακτιβιστών.

Για να καλύψουν την ανάγκη για νέα όπλα, οι NAR αποφασίζουν να ληστέψουν το οπλοπωλείο Centofanti, όχι μακριά από τα σπίτια ορισμένων μελών της ομάδας. Σε μια προσπάθεια εκτροπής των ερευνών, δημιουργείται μια προσομοίωση ληστείας από τοξικομανείς. Σύμφωνα με το σχέδιο, στο τέλος της ληστείας το καθήκον του Franco θα ήταν να ληστέψει τους υπεύθυνους οπλοπωλείου που κρατούνται ως όμηροι, αφαιρώντας τους τα δαχτυλίδια, τα βραχιόλια, τα πορτοφόλια και τα περιδέραια. 

Ένας τρόπος λειτουργίας, ένα στυλ θα έλεγα που δεν ταιριάζει σε μια ληστεία από μια πολιτική ομάδα. Έτσι θα μπορούσαν να ξεγελάσουν την αστυνομία για τις έρευνες. Κλασική τακτική όλων των ένοπλων πολιτικών ακτιβιστών εκείνα τα χρόνια.

Το πρωί της 6ης Μαρτίου 1978, ο Franco έφτασε νωρίς στο χώρο μαζί με τον δεκαεπτάχρονο Francesco Bianco. Από εκείνο το πρωί ο Bianco θα θυμάται το τελευταίο γέλιο του Franco Anselmi λίγο πριν τον θάνατό του, όταν το ψεύτικο μουστάκι του «τυφλού από το Urbino» πέφτει στο φλιτζάνι του καφέ που πίνει στο μπαρ, περιμένοντας τα άλλα μέλη της ομάδος. Την κάλυψη στο δρόμο αναλαβαν οι Cristiano Fioravanti και Alessandro Alibrandi, ενώ ο Francesco Bianco είναι στο αυτοκίνητο με τον κινητήρα σε λειτουργία. 

Ο Franco και ο Valerio, οι μόνοι ενήλικες στην ομάδα, διασχίζουν την είσοδο του μαγαζιού  Centofanti, το μεγαλύτερο οπλοστάσιο της περιοχής. Τα δύο αδέρφια που διευθύνουν το κατάστημα οδηγούνται αμέσως στο μπάνιο υπό την απειλή όπλου. Έμειναν μόνοι και ανενόχλητοι και  οι αρχίζουν να γεμίζουν μια τσάντα με όπλα.

Σε αυτό το σημείο προκύπτει το πρώτο απροσδόκητο γεγονός. Ένας συνταξιούχος στρατάρχης των Καραμπινιέρων, φίλος των ιδιοκτητών της επιχείρησης, ετοιμάζεται να μπει, αλλά εμποδίζεται από τον Alibrandi και οδηγείται και αυτός γρήγορα στο μπάνιο. Ο Valerio βγαίνει με τα κλοπιμαία και κατευθύνεται προς το αυτοκίνητο ακολουθούμενος από τον Cristiano. Ο Franco, από την άλλη καθυστερεί, γιατί σκοπεύει να κάνει την τελευταία επιχείρηση, βγάζει πορτοφόλια, ρολόγια και δαχτυλίδια από τους ομήρους, αφού τους έχει κάνει να φύγουν από το μπάνιο. 

Και εδώ είναι που προκύπτει και το δεύτερο απροσδόκητο γεγονός: αντιμέτωπος με το αίτημα να εγκαταλείψει την χρυσή του αλυσίδα, ο ιδιοκτήτης του καταστήματος αντιστέκεται λόγω συναισθηματικής αξίας. Ο Franco χάνει χρόνο καθώς οι σύντροφοί του στο αυτοκίνητο αρχίζουν να ταράζονται. Στο τέλος ο νεαρός υποχωρεί: «Εντάξει, κράτα το. Μέχρι να συναντηθούμε ξανά». 

Τα αγόρια στο αυτοκίνητο ακούνε πυροβολισμούς. Κάτι συνέβη. Καθώς ετοιμαζόταν να φύγει, ο Anselmi χτυπήθηκε από πίσω από έναν πυροβολισμό από έναν από τους υπεύθυνους του μαγαζιού. Ο Alibrandi τραυματίστηκε. Ο Franco είναι νεκρός. Η ομάδα εξαφανίζεται με τα όπλα. Ο Anselmi, που θεωρείται από τη συμμορία ως ο πρώτος μάρτυρας των NAR, θα τιμηθεί στη συνέχεια σε διάφορες ενέργειες από τους υπόλοιπους.

Μια υποσημείωση: στην Ιταλική αστυνομική ταινία «I due carabinieri» του Carlo Verdone (1984), κατά τη διάρκεια της σκηνής ενός κυνηγητού αυτοκινήτου, ο τεράστιος τοίχος που γράφει: «Piazza Anselmi» είναι καθαρά ορατός δίπλα σε έναν μεγάλο κελτικό σταυρό. Η τοποθεσία των γυρισμάτων είναι στην πραγματικότητα κοντά στο Fungo bar (Eur), ένα ιστορικό σημείο συνάντησης Ρωμαίων νεοφασιστών.

Μετανθρωπισμός

 

Μίκης Μάντακας: Presente 2024

 

Επιστροφή στην αρμονία

 γράφει ο Κώστας ΧΧ

Η επιστροφή στον πατροπαράδοτο τρόπο ζωής αναδεικνύεται ως ουσιαστικό κομμάτι για τους ιδεολόγους της Επαναστατικής Σκέψης. Σε έναν κόσμο όπου η τεχνολογία και η παγκοσμιοποίηση κυριαρχούν, η επαναφορά στις πατρογονικές αξίες και τα διδάγματα αναδεικνύεται ως αναγκαιότητα. 

Αυτές οι αξίες  επιδρούν άμεσα στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του ανθρώπου τόσο ως ατομικής όσο και ως συλλογικής οντότητας. Ο πρωτογενής τομέας παραγωγής αποτελεί έναν ακόμα σημαντικό παράγοντα σε αυτήν την επιστροφή στον πατροπαράδοτο τρόπο ζωής. Μέσω της αυτάρκειας και της επαρχιακής ζωής, το άτομο αποκτά μια ολοκληρωμένη σχέση με το περιβάλλον του και απομακρύνεται από την κεντρική εξουσία των μεγάλων αστικών κέντρων, όπως η Αθήνα. 

Αυτή η απομάκρυνση δίνει στο άτομο τη δυνατότητα να ζει σύμφωνα με τις παραδοσιακές αξίες και να διατηρεί έναν σύνδεσμο με την ιστορία και τις παραδόσεις του τόπου του. Από γεωστρατηγικής άποψης, η επαρχία αποτελεί έναν χώρο πλούσιο σε ζωή και δραστηριότητα. Η αναγέννηση της επαρχίας συμβάλλει στη διατήρηση και την ενίσχυση των αρχέγονων παραδόσεων και αξιών. Η ζωή στην επαρχία προσφέρει στο άτομο την ευκαιρία να συμμετέχει ενεργά σε μια κοινότητα, να αναπτύσσει σχέσεις βασισμένες στην αλληλεγγύη και την αμοιβαιότητα, και να απολαμβάνει τα φυσικά του τοπία και τους πόρους της γης. 

Μέσα από αυτήν την ανάδειξη του πατροπαράδοτου τρόπου ζωής, κρατάμε ζωντανές τις αρχέγονες παραδόσεις και αξίες που διαμορφώνουν την ταυτότητά μας ως λαός και ως ανθρώπινη κοινότητα. Επομένως, η αναζήτηση της επαναφοράς στον πατροπαράδοτο τρόπο ζωής δεν είναι μόνο μια προσπάθεια επανασύνδεσης με τις ρίζες μας, αλλά επίσης μια προσπάθεια να διατηρήσουμε έναν ισορροπημένο τρόπο ζωής που συνδυάζει τη σύγχρονη πρόοδο με την παράδοση και τη φύση. 

Σε έναν κόσμο που συχνά επικεντρώνεται στην ταχύτητα και την ανάπτυξη, η επιστροφή στον πατροπαράδοτο τρόπο ζωής μας υπενθυμίζει τη σημασία της αρμονίας με το περιβάλλον και της διατήρησης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Παράλληλα, αυτή η επαναστατική σκέψη παρέχει έναν αντίποδα στον υπερβολικό και ανεξέλεγκτο τρόπο ζωής που οδηγεί σε εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και αποσταθεροποίηση των κοινωνικών δομών. 

Τέλος, η επιστροφή στον πατροπαράδοτο τρόπο ζωής αντιπροσωπεύει μια επιλογή που ενισχύει την ανθρώπινη αυτονομία και τη δημιουργικότητα. Αντί να υποκύπτουμε στις πιέσεις της μαζικής κατανάλωσης και της ανταγωνιστικότητας, αναζητούμε μια πιο βιώσιμη και ισορροπημένη προσέγγιση στη ζωή, η οποία ενδυναμώνει τόσο τον εαυτό μας όσο και την κοινότητά μας. 

Συνολικά, η επιστροφή στον πατροπαράδοτο τρόπο ζωής αποτελεί μια πρόκληση και μια ευκαιρία για εμάς τους ιδεολόγους της Επαναστατικής Σκέψης να αναθεωρήσουμε τις αξίες και τις πρακτικές μας, προκειμένου να δημιουργήσουμε έναν κόσμο πιο δίκαιο, ισορροπημένο και βιώσιμο.