Μια αξιόλογη πρωτοβουλία της δισκογραφικής εταιρείας «Λύρα»(2008): Έλληνες ποιητές διαβάζουν έργα τους (Κωστής Παλαμάς)

Με αφορμή την πρόσφατη κινητοποίηση στην οικία του Κωστή Παλαμά στην Πλάκα από την «παρέμβαση ενάντια στην εθνική νάρκωση», θυμηθήκαμε μια παλαιότερη αξιόλογη πρωτοβουλία της δισκογραφικής εταιρείας «Λύρα».


Στα τέλη του 2008 σε 2 διαφορετικές εκδόσεις cd της εταιρείας υπήρχαν αποσπάσματα από τα πιο γνωστά αριστουργήματα του εθνικού μας ποιητή («η φλογέρα του βασιλιά, οι βωμοί, κλπ)


Δεν έχετε παρά να αναζητήσετε τα εν λόγω cd είτε από την εταιρεία «Λύρα» ή σε περιοχές όπως το μοναστηράκι (σε πάγκους με cd) στην Αθήνα και αλλού …

Arkane - Seduced In Reverie.

Παρέμβαση στην οικία του Κωστή Παλαμά στην περιοχή της Πλάκας.

'Οι Ποιηταί'.


(Σ.Σ. απόσπασμα αρχείου:
"... Εικονίζονται οι Πολέμης,Δροσίνης,
Παλαμάς,Σουρής και Προβελέγγιος.
Πρόκειται κατ'ουσίαν για μια ποιητική
συνωμοσία των ανωτέρω Εθνικιστών.
Μια σύναξη διανοουμένων που διεμόρφωσαν
την ιδεολογία της Εθνικής Εταιρείας ...")


Πίνακας ζωγραφικής του Γεωργίου Ροϊλού (1867-1928),


Λάδι σε καμβά, 130x179cm.


Φιλολογικός Σύλλογος 'Παρνασσός' Αθήνα

"Παρέμβαση ενάντια στην Εθνική Νάρκωση"

Μια ακόμα παρέμβαση ενάντια στην λήθη και την υποταγή.

Το πρωί της Κυριακής (09.01.2011) πραγματοποιήθηκε παρέμβαση για την οικία του Κωστή Παλαμά στην περιοχή της Πλάκας (Περιάνδρου 5).

Συμμετείχαν δεκάδες συναγωνιστές που διακρίνονται τόσο για την αποφασιστικότητα τους, όσο και για την ικανότητα τους να μεταφέρουν στον μαχόμενο Ελληνισμό το μήνυμα της ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.

Στην συνέχεια σε κεντρικά σημεία των Αθηνών και σε εκατοντάδες συμπατριώτες μας (σε περισσότερους από 2.000) μοιράστηκαν χέρι με χέρι τα κείμενα με τις θέσεις των συναγωνιστών.

Προκαλεί χαρά και αισιοδοξία τόσο η άμεση αποδοχή της εν λόγω κίνησης όσο και το γενικευμένο αίσθημα των απλών Ελλήνων να αντισταθούν ενάντια στην φιλελεύθερη χούντα του Γιωργάκη και του ΔΝΤ.

Ο απλός Έλληνας και η Ελληνίδα που δεν έχουν ακόμα καταστραφεί από την προπαγάνδα του συστήματος αγκάλιασαν την πρωτοβουλία των συναγωνιστών στην περιοχή και έδωσαν ακόμα περισσότερη δύναμη στους συμμετέχοντες για το μέλλον.

Τιμή στον εθνικό ποιητή Κωστή Παλαμά !

Ενάντια στην λήθη και την υποταγή !

Ενάντια στην αστική ακροδεξιά και την καθεστωτική αριστερά !

Τοίχος με ιστορία ...

"Οιακισμοί": Ένα ενδιαφέρον άρθρο του αρχηγού της Εθνικοσοσιαλιστικής οργάνωσης ΑΡΜΑ

αναδημοσίευση από την επίσημη ιστοσελίδα του ΑΡΜΑΤΟΣ.







του Στέφανου Γκέκα.

Ἕνας ὀργανισμὸς γιὰ νὰ ἀποτελέσῃ εἰκόνα ἀληθῆ καὶ ἀξίαν τοῦ Εἴδους του πρέπει νὰ διευθύνεται ἀπὸ ἕνα ὑγιὲς κεντρικὸ νευρικὸ σύστημα μὲ κορωνίδα τὸν νοῦν, τοῦ ὁποίου τὸ ὕψος καὶ ἡ διαύγεια κατ᾿ ἀρχὴν ἐξαρτῶνται ἐκ τοῦ Εἴδους, μὲ ἀρωγοὺς δὲ εἰς αὐτὸ ὑπηγμένους τὶς ποικίλες καὶ κατὰ ἐπίπεδα διατεταγμένες ἐξειδικευμένες συμπυκνώσεις καὶ συναρθρώσεις νοημοσύνης, ὅπως ἡ διάχυτος καὶ ἐπιτόπιος ἐπίσης λειτουργικὴ νοημοσύνη τοῦ ὀργανισμοῦ καὶ ὅπως τὰ διάφορα ἔνστικτα, ἡ σημασία τῶν ὁποίων εἶναι πρωταρχική - καὶ τὰ ὁποῖα κατὰ τὴν ὀντικὴν κλίμακα βεβαίως ὑπερέχουν ἔναντι τῶν φυσικῶν ὀργάνων τὰ ὁποῖα αὐτὰ διευθύνουν, ἀποτελούντων τὴν ἐξωτερίκευσιν ἐκείνων.



Χαλάρωσις, διαστροφὴ ἢ ἀπαλοιφὴ τῶν ἐνστίκτων, ἀκόμη δὲ χαλάρωσις τῆς ἀμοιβαίας ἱεραρχίας ἢ ἐπιγνώσεως ἀλλήλων, σημαίνουν ἀλλοιώσεις καὶ διαστροφάς, δυναμένας ἐν τέλει νὰ ἐπιφέρουν τὸν εὐτελισμὸν ἢ καὶ τὸν θάνατον τοῦ ὀργανισμοῦ.

για την συνέχεια στον σύνδεσμο εδώ

Αυτόνομοι του κέντρου των Αθηνών: Περιοδικό Δρόμου τεύχος δεύτερο.

Νέο τεύχος από τους Αυτόνομους Εθνικιστές των Αθηνών

http://www.mediafire.com/?jc57a9oei1iqgqu

(Για κατέβασμα)

http://www.scribd.com/doc/46334538/teuxos-2

(απ'ευθείας ανάγνωση)

Τυπώστε το και διαδώστε το !

Η δέσμη των ράβδων (μέρος τρίτο) Francis Parker Yockey: ο αινιγματικός οραματιστής του μεταπολεμικού Φασισμού.

του Γεωργίου Γεμιστού.




Στις 16 Ιουνίου του 1960 βρέθηκε νεκρός στο κελί των ομοσπονδιακών φυλακών του Σαν Φραντσίσκο των Η.Π.Α. σε ηλικία 43 ετών ένας μεγάλος πολιτικός στοχαστής και υπερασπιστής του Ευρωπαϊκού πολιτισμού ο Francis Parker Yockey.




Μέσα από το κορυφαίο έργο του, το «Imperium» αλλά και άλλα κείμενα του όπως το «Η διακήρυξη του Λονδίνου» και το «Ο εχθρός της Ευρώπης» υπερασπίστηκε με επιχειρήματα τον πολιτισμό που προώθησε την πρόοδο της ανθρωπότητας.

Μίλησε στην μεταπολεμική εποχή για την σημασία της νέας ενωμένης ευρώπης και της κοινωνικής δικαιοσύνης χωρίς να φοβηθεί το «κυνήγι μαγισσών» που είχαν εξαπολύσει οι δυνάμεις των παγκόσμιων τοκογλύφων μετά το ‘45.




Είχε «προφητεύσει» την πολεμική των «εχθρών του ωραίου» ενάντια στα φυλετικά μας ιδεώδη ενάντια στην Ευρωπαϊκή κουλτούρα και τις αξίες των ανθρώπων μας, σε μια εποχή όπου η καταστροφή βρισκόταν μπροστά στα μάτια του αφού μόλις είχε τελειώσει ο πόλεμος.

Όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί ακόμα και αυτοί που είχαν βρεθεί στην πλευρά των «νικητών» βίωναν καθημερινά την σήψη και την μέγγενη τόσο της Μόσχας όσο και της Ουάσιγκτον δυο δυνάμεων που έβλεπαν την μεταπολεμική Ευρώπη ως κτήση.

Λίγα λόγια για την ζωή του.

Γεννήθηκε στο Σικάγο στις 18.10 του 1917. Λόγω των σπουδαίων του ικανοτήτων σπούδασε ξένες γλώσσες και ιστορία των πολιτισμών, κλασσική μουσική με ιδιαίτερη αγάπη στο πιάνο και παρακολούθησε σπουδές σε κορυφαία πανεπιστήμια. Το 1934 - 1936 βρέθηκε στο πανεπιστήμιο του Michigan και το 1941 καταφέρνει να πάρει το πτυχίο νομικής.

Έλαβε μέρος στον πόλεμο ως το 1942 (παρόλο την δεδηλωμένη αντίθεση του στην εμπλοκή της χώρας του) όπου και έλαβε στρατιωτική διάκριση ενώ στην συνέχεια θα ασχοληθεί με την δικηγορία. Το 1946 θα βρεθεί στην Ευρώπη ως επιστημονικός συνεργάτης αμερικανικού υπουργείου.

Αποστολή του ήταν να παρακολουθήσει τις δίκες των Γερμανών Εθνικοσοσιαλιστών. Βλέποντας την αυθαιρεσία στις κινήσεις των κατοχικών δυνάμεων οι οποίες οδήγησαν στην λιμοκτονία 30.000.000 ανθρώπων τολμάει χωρίς δισταγμό να μεταφέρει σε επίσημη αναφορά προς τους ανωτέρους του τις κραυγαλέες νομικές αντινομίες της «απονομής δικαίου» των Συμμάχων:

«Είμαι δικηγόρος και όχι δημοσιογράφος» απάντησε σε όσους εναντιώθηκαν στις απόψεις του και του ζήτησαν να ανακαλέσει τα όσα είχε ήδη καταγγείλει. Η άρνηση του συντελεί στη οριστική απόλυση του και στην άμεση απομάκρυνση του από τους πολιτικούς και διοικητικούς μηχανισμούς των Αμερικανών.

Υποστηρίζει με θέρμη και βοηθάει με κάθε μέσο πολλές εθνικιστικές / φασιστικές οργανώσεις της Ευρώπης που προσπαθούν να αναγεννηθούν μετά τον πόλεμο.

Οι «αιρετικές» απόψεις του (όπως η πρόταση για συνεργασία της αντισιωνιστικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς με την εθνικοεπαναστατική νεοφασιστική πτέρυγα) προκαλούν εκρηκτικές αντιδράσεις στο κίνημα ενώ δεν λείπουν οι διαμάχες του με σημαίνοντα πρόσωπα του εθνικιστικού κόσμου.




Στην επιστροφή του στην Ευρώπη κατανοεί πλήρως την ανοησία της πολιτικής που επιβλήθηκε μεταπολεμικώς στην Ευρώπη. Στα τέλη του 1947 γυρνάει ξανά στην Γηραιά Ήπειρο και θα εγκατασταθεί στην ήσυχη περιοχή Brittas Bay στην Ιρλανδία. Στις αρχές του επόμενου έτους συγγράφει το «Imperium» που αποτελεί και το κορυφαίο έργο του.

Επιλέγει το ψευδώνυμο «Ulick Varange» το οποίο εμπεριέχει ευρωπαϊκούς συμβολισμούς. Το βιβλίο εκδόθηκε το 1948 σε 2 τόμους και αφήνει την εποχή εκείνη στην κυριολεξία καθηλωμένους τους αναγνώστες.




Το 1949 ιδρύει το «Ευρωπαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο»(ELF) μαζί με πρώην μέλη του Βρετανικού Φασιστικού Κινήματος και εκδίδει το έντυπο «Frontfighter» όπου και αναλύει τις εμπεριστατωμένες θέσεις του σχετικά με τον μαρξισμό, τον καπιταλισμό και τον σιωνισμό.

Το 1952 προβλέποντας ότι ο κύριος θανάσιμος εχθρός του μέλλοντος δεν είναι ο κομμουνισμός αλλά ο καπιταλισμός γράφει χαρακτηριστικά σε κάποιο φυλλάδιο:

«ο ιός του επηρεασμένου από τον ιουδαϊσμό μπολσεβικισμού είναι πιο κατανοητός και όχι τόσο επικίνδυνος όσο η ηθική σύφιλη του Χόλυγουντ».

Στην συνέχεια θα επισκεφτεί την Αίγυπτο και θα έρθει σε επαφή με τον Αιγύπτιο πρόεδρο και φανατικό αντισιωνιστή Nasser. Εκεί είναι όπου και θα εγκαινιάσει μια νέα εποχή στις σχέσεις του με τον Αραβικό Εθνικισμό.

Οι γνώσεις του βοηθούν στην αναδιοργάνωση των αιγυπτιακών μυστικών υπηρεσιών οι οποίες ως γνωστόν είχαν συμβάλλει τα μέγιστα τα προηγούμενα χρόνια στην διάσωση και φυγάδευση χιλιάδων Εθνικοσοσιαλιστών.

Πιστός στο (ουτοπικό ;) όραμα του για μια ευρύτερη συμμαχία ενάντια στην αμερικανική και σιωνιστική ηγεμονία θα επισκεφτεί την Κούβα και την Ανατολική Γερμανία όπου και θα προσπαθήσει να ερευνήσει τις άγνωστες δομές των 2 αυτών καθεστώτων καθώς και τις πιθανές προοπτικές για μια μελλοντική «συμμαχία» ενάντια στον Σιωνισμό και τον Αμερικανισμό.

Συνεχίζει τις παρεμβάσεις μέσα από τα κείμενα του στα οποία τονίζει την ανάγκη της συσπείρωσης και της ενότητας των Ευρωπαϊκών Εθνών. Η ιδιότητα του ως μέλος του «Ερυθρού Σταυρού» του δίνει την δυνατότητα να περιηγηθεί ολόκληρη την Ευρώπη.




Οι Αμερικανοί αρχίζουν να ανησυχούν για την επίδραση των ιδεών του. Το 1952 το State Department αρνείται να ανανεώσει το διαβατήριο του. Αρχίζει ένας διωγμός με τελικό στόχο την παύση της δράσης του.

Το 1960 συλλαμβάνετε σε μια επιστροφή του από ταξίδι στο εξωτερικό.

Βρίσκεται τις επόμενες ημέρες νεκρός στο κελί του με μια αμπούλα κυανίου δίπλα του, και όλοι μιλούν για δολοφονία εκ μέρους των Σιωνιστών και του FBI ενώ οι επίσημες φιλοσιωνιστικές αρχές υπερασπίζονται την θεωρία της αυτοκτονίας.

Ένα επαναστατικό πνεύμα θα σιωπήσει για πάντα.

«Imperium»: το μεγάλο του έργο.




Το 1934 ο Yockey είχε παρακολουθήσει ένα σεμινάριο πάνω στο κλασσικό έργο του Oswald Spengler «Η παρακμή της δύσεως».

Τον επηρέασε σημαντικά αυτό το έργο λόγω της καταγραφής της πορείας του Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Στο δικό του βιβλίο λοιπόν, προσεγγίζει με νηφαλιότητα τον 20ο αιώνα και αναλύει τις κυρίαρχες ιδεολογίες της εποχής ενώ παράλληλα παρουσιάζει την αυτοκαταστροφική πολιτική των Ευρωπαϊκών εθνών και κατευθύνει τα βέλη του στους υπερασπιστές του Αμερικανισμού.

Κάνει λόγο για την πολιτιστική ζωτικότητα (cultural vitality) μέσα από περιγραφή των εννοιών όπως είναι η «πολιτιστική υγεία» και «πολιτιστική παθολογία».

Καταλήγει συμπερασματικά στην ανάγκη για την άμεση αυτοσυνειδησία των ανθρώπων της ηπείρου μας, και την χάραξη κοινής πολιτικής και πολιτιστικής γραμμής.

Στο ίδιο έργο προβλέπει με συγκλονιστικό τρόπο αυτά που ζούμε σήμερα, ενώ κλείνει το έργο με την φράση του Νίτσε: «Ότι δεν με καταστρέφει με κάνει πιο δυνατό».

Τα κείμενα του και οι ιδέες του αγκαλιάστηκαν από τα φωτεινά και επαναστατικά πνεύματα τόσο της Ευρώπης όσο και της Αμερικής ενώ δεν έχουν παύσει να επηρεάζουν μέχρι σήμερα πολυπληθείς ομάδες και επαναστατικές κινήσεις του σύγχρονου Εθνικιστικού / Εθνικοσοσιαλιστικού χώρου.

Την εποχή που κυκλοφόρησαν τα έργα του υπήρξαν ιδιαίτερα ευνοϊκά και κολακευτικά τα σχόλια τόσο από τον Γερμανό Στρατηγό Otto Remer (ίδρυσε το πρώτο εθνικιστικό κόμμα με επαναστατικές σοσιαλιστικές αρχές στην μεταπολεμική Γερμανία) όσο και από τον Ιταλό στοχαστή και φιλόσοφο Julius Evola.




Η διαυγής καταγραφή της πραγματικότητας και ο αφυπνιστικός λόγος του νεοσπενγκλεριανού στοχαστή φόβισαν το κατεστημένο και οδήγησαν στην άνανδρη δολοφονία του.

Το κήρυγμα του υπήρξε «προφητικό» όταν η Ευρώπη είχε χωριστεί σε 2 σφαίρες επιρροής. Το έργο του (που στο διαδίκτυο υπάρχει και είναι προσιτό σε όλους) είναι ένα σάλπισμα μάχης για κάθε ελεύθερο πνεύμα.

Για να αποθηκεύσετε σε μορφή αρχείου .pdf ή σε .word (στην αγγλική γλώσσα) το βιβλίο του Francis Parker Yockey "Imperium" στον σύνδεσμο εδώ

το εξώφυλλο του βιβλίου

Η δέσμη των ράβδων (μέρος δεύτερο) Nicola Bombacci: ο «κόκκινος παπάς» του Φασισμού.



Η δέσμη των ράβδων (μέρος πρώτο) Berto Ricci: o «αιρετικός» διανοητής του Φασισμού.

Παρέμβαση Αυτόνομων Εθνικιστών της Κύπρου.

Πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ η προγραμματισμένη εκδήλωση διαμαρτυρίας κατά της ανθελληνικής πολιτικής Χριστόφια έξω από το προεδρικό μέγαρο από την «πρωτοβουλία εθνικής και κοινωνικής παρέμβασης».



Οι Μαύρες Ταξιαρχίες από την αρχή της δραστηριοποιήσεως μας χαιρετίζαμε και παροτρύναμε την δημιουργία αυτόνομων ομάδων και πρωτοβουλιών.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εμφάνιση της Αυτόνομης Πρωτοβουλίας ενάντια στην Παραφωνία που πραγματοποίησε την εμφάνιση της σε δύο εκδηλώσεις και έδειξε τον δρόμο ότι οι απλοί πολίτες μπορούν και έχουν δικαίωμα στο Λόγο και στην διαφωνία.



Χαιρετίζουμε την διοργάνωση αντικαθεστωτικών εκδηλώσεων από όπου και αν προέρχονται.

Μας χαροποίησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι εκτός από την πρωτοβουλία εθνικής και κοινωνικής παρέμβασης, στην εκδήλωση παρευρέθηκαν οι φοιτητικές παρατάξεις του Ενιαίου Φορέα των Αυτόνομων Ενωτικών Φοιτητικών Παρατάξεων, το Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα, Αυτόνομοι Εθνικιστές καθώς και δεκάδες ανένταχτοι πατριώτες.



Για μια ακόμη φορά παρά τις ελλείψεις, τις αδυναμίες και την απειρία πιστεύουμε στην δυναμική παρουσία τέτοιων εκδηλώσεων.

Είναι καιρός να ξεφύγουμε από τα μικροαστικά συμπλέγματα της κυπριακής κοινωνίας και να δούμε ξεκάθαρα το μέλλον μας σε αυτό το νησί. Ψεύτικα διλήμματα δεν έχουν θέση στον αγώνα μας. Ο αγώνας μας δεν γίνεται για τις καλές εντυπώσεις.

Ο αγώνας και οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, ειδικά όσες διοργανώνονται από Αυτόνομους Ενωτικούς Φοιτητές, οργανωμένους και μή, πρέπει να στοχεύει στην πολιτικοποίηση του αγώνα, στην μαζικότητα και στην αντίδραση. Οι καλές εντυπώσεις είναι αναγκαίες για τις πασαρέλες και μόνο.

Ευελπιστούμε ότι στο επόμενο κάλεσμα δεν θα είμαστε πάλι στα πεζοδρόμια αλλά μέσα στους δρόμους, όχι στις εισόδους των προεδρικών αλλά μέσα στα προεδρικά.



Όχι στα μνημόσυνα για να αναπολούμε τις ένδοξες σελίδες της ιστορίας μας αλλά στον αγώνα για να χαράξουμε την δική μας γραμμή.

Την εθνικιστική γραμμή της απελευθέρωσης, την εθνικιστική γραμμή της κοινωνικής δικαιοσύνης.

πηγή

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: 100 χρόνια από τον θάνατο του.

Σχετικός σύνδεσμος: Οι έμποροι των εθνών

Ενημέρωση: Εκδήλωση μνήμης για την «ημέρα τιμής» στην Βουδαπέστη 12.02.2011

Όπως μας ενημέρωσε ένας συναγωνιστής - τον οποίο και ευχαριστούμε - στις 12 Φεβρουαρίου του 2011 στα περίχωρα της Βουδαπέστης θα πραγματοποιηθεί η καθιερωμένη εκδήλωση μνήμης για την «Ημέρα Τιμής».



Πολύ σημαντικό ρόλο στην διοργάνωση της εκδήλωσης έχουν οι συναγωνιστές της κίνησης Ουγγρικό Εθνικό Μέτωπο - Hungarian National Front - (Magyar Nemzeti Arcvonal) που αποτελεί και την πιο αξιόλογη Εθνικοσοσιαλιστική οργάνωση στην χώρα.

Οι συναγωνιστές τιμούν την ημέρα αυτή την επική αντίσταση των Ούγγρων και Γερμανών Εθνικοσοσιαλιστών ενάντια στα Σοβιετικά και Ρουμανικά στρατεύματα στα τέλη του Δευτέρου Μεγάλου Πολέμου.


Θα παρευρεθούν συναγωνιστές από Ρωσία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Σερβία, Αυστρία καθώς και πολλές άλλες εθνικές αντιπροσωπείες κινημάτων σχεδόν από ολόκληρη την Ευρώπη.

Όπως επισημαίνουν οι συναγωνιστές καλούν όσους παρευρεθούν να δείξουν τον απαιτούμενο σεβασμό στον χώρο και να ακολουθήσουν τις οδηγίες των οργανωτών.



Όσοι ενδιαφέρονται να λάβουν μέρος δεν έχουν παρά να επισκεφτούν τις παρακάτω ιστοσελίδες:




http://www.becsuletnapja.com/



http://jovonk.info/




Ηλεκτρονικές διευθύνσεις επικοινωνίας:



dayofhonour@mozgalom.net



becsuletnapja@mozgalom.net

Nightfall - Ambassador of Mass (Official Video)

Nightfall - Astron Black and the Thirty Tyrants

Τραγούδια δίσκου:


Intro
Astron Black
Astronomica / Saturnian Moon
Astra Planeta / We Chose The Sun
Ambassador Of Mass
The Criterion
Asebeia
I-I
Archon Basileus
Proxima Centauri / Dead Bodies
The Thirty Tyrants
Epsilon Lyrae

Η δέσμη των ράβδων (μέρος δεύτερο) Nicola Bombacci: ο «κόκκινος παπάς» του Φασισμού.

Στην αρχή του βίου του Ερυθροφρουρός και στενός φίλος του Lenin ...

Στο τέλος του βίου του Μελανοχίτωνας και πιστός σύντροφος του Mussolini ...


Μετάφραση – επεξεργασία κειμένου: Αλάστωρ.

Μέρος πρώτο.

Ένα σύντομο βιογραφικού του «αριστερού Φασίστα» Nicolla Bombacci.

Ο Nicola Bombacci (24 Οκτωβρίου 1879 – 28 Απριλίου 1945) γεννήθηκε στην Civitella της Romagna.

Υπήρξε σοσιαλομαρξιστής και πρωτοκλασσάτο στέλεχος του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνος. Έμπιστος φίλος του Λένιν, και το 1921 ένας από τους ιδρυτές του κομμουνιστικού κόμματος Ιταλίας το γνωστό PCI. Ο Bombacci εκείνη την εποχή υπήρξε επιστήθιος φίλος του Mussolini την εποχή που ο τελευταίος δήλωνε αναρχοκομμουνιστής. Την δεκαετία του ’30 αρχίζει σταδιακά να «φλερτάρει» με την Φασιστική ιδεολογία, κάτι που διαφαίνεται και στα κείμενα που έγραφε στο περιοδικού του «La Verita» (Η αλήθεια). Ο Bombacci βοήθησε τον Mussolini στην νομιμοποίηση της «Ιταλικής Σοσιαλιστικής Πολιτείας» (Repubblica Sociale Italiana) παρουσιάζοντας τις σοσιαλιστικές ρίζες του Φασισμού όταν ο Duce ασκούσε τα καθήκοντα του στο νεοσύστατο πολιτικό σχηματισμό της βορείου Ιταλίας.




Αφίσα Ιταλικής οργάνωσης:

"Nicola Bombacci Επαναστάτης Σοσιαλιστής Εθνικιστής"

"Επαναπροσδιορίζοντας τις ιδεολογικές μας ρίζες"

Υπήρξε ο εμπνευστής της νέας οικονομικής θεωρίας που ανέπτυξε τον Νοέμβριο του 1943 στην Βερόνα στο πρώτο συνέδριο του Ιταλικού Ρεπουμπλικανικού Φασιστικού Κόμματος. Πέθανε στις 28 Απριλίου του 1945 στην περιοχή Dongo του Como όπου συνελλήφθη μαζί με τον Mussolini από Ιταλούς κομμουνιστές αντάρτες. Μετά την εκτέλεση του, τον κρέμασαν σε δημόσια θέα στην πλατεία Loreto μαζί με τον Mussolini την Clara Petazzi το κομμένο κεφάλι του Alessandro Pavolini και άλλων.

Μέρος δεύτερο.

Στις 29 Απρίλη του 1945 οι κομμουνιστές αντάρτες συνέλαβαν τα ηγετικά στελέχη του Ιταλικού Φασιστικού Κινήματος. Μεταξύ των οποίων ήταν και μια από τις μεγαλύτερες μορφές του Ιταλικού κομμουνισμού ! O Nicola Bombacci, ο ιστορικός ιδρυτής του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCI) και προσωπικός φίλος του Λένιν όπου αγωνίστηκε πιστά δίπλα του κατά την διάρκεια της Οκτωβριανής Επανάστασης στην Σοβιετική Ένωση. Και όμως ο αγωνιστής με το παρατσούκλι «Papa Rosso» (κόκκινος παπάς) κατέληξε σε έναν άνευ όρων φανατικό υποστηρικτή του Μουσολίνι που του συμπαραστάθηκε όσο κανείς άλλος στους τελευταίους δραματικούς μήνες της διακυβέρνησης του. Η ζωή του σκιαγραφεί μια ιστορία που αποτελεί εξαίρεση ή μήπως επιβεβαιώνει την παραδοσιακή πολιτική συνέχεια και φυσιολογική εξέλιξη ενός πρώιμου "Φασιστικού Σοσιαλισμού" ;

Η πρόσφατη δημοσίευση της βιογραφίας του στην Ιταλία ξανάνοιξε τον μαχητικό διάλογο για τις ιδεολογικές προεκτάσεις του Φασισμού που εμπνεύστηκε ο Μουσολίνι. Γεννήθηκε σε μια λαϊκή καθολική οικογένεια της Romagna στις 24 Οκτωβρίου 1879, κοντά στο Predappio όπου λίγα χρόνια μετά επρόκειτο να γεννηθεί αυτός που εμπνεύστηκε τον Φασισμό και όλα αυτά σε ένα νομό της Ιταλίας που η επαναστατικότητα των εργατικών σωματείων ήταν φημισμένη. Σύντομα έγινε μέλος της νεολαίας του Σοσιαλιστικού κόμματος και λαμβάνει το δίπλωμα του εκπαιδευτικού (οι ομοιότητες με τον Duce είναι παραπάνω από εμφανείς) για να αφιερωθεί κατόπιν με ψυχή και σώμα στην σοσιαλιστική επανάσταση.

Λόγω των ξεχωριστών ικανοτήτων του σε οργανωτικά ζητήματα και την τάση εργασιομανίας που επιδείκνυε έγινε υπεύθυνος των εντύπων και των άλλων σοσιαλιστικών μέσων ενημέρωσης και σταδιακά άρχισε να εξασφαλίζει την πλήρη στήριξη των εργατικών σωματείων. Στον ίδιο ιδεολογικό χώρο γνώρισε και τον Mussolini που δεν πρέπει να ξεχνάμε πως εκείνη την εποχή τον θεωρούσαν πολύ σημαντική προσωπικότητα για τον Σοσιαλιστικό χώρο πολύ πριν εξελιχθεί σε Εθνικοεπαναστάτη. Ο Bombacci άρχισε να δυσανασχετεί με την υποτονική πολιτική των σοσιαλοδημοκρατών. Με αποτέλεσμα να ιδρύσει μαζί με τον Antonio Gramsci το κομμουνιστικό κόμμα Ιταλίας και στις αρχές της δεκαετίας του ’20 ταξιδεύει στην Ρωσία όπου παίρνει μέρος στην επανάσταση των Μπολσεβίκων.

Εκείνη την εποχή ανέπτυξε στενή φιλία με τον Λένιν και σε μια συνεδρίαση στο Κρεμλίνο είπε για τον Μουσολίνι:

«Σύντροφοι υπάρχει μόνος ένας αληθινός σοσιαλιστής στην Ιταλία που είναι ικανός να καθοδηγήσει τον λαό στην επανάσταση, ο Μουσολίνι»

Λίγα χρόνια μετά ο Duce ξεκινάει την επανάσταση του Φασισμού ! Ως αρχηγός του νεοσύστατου κομμουνιστικού κόμματος πείθει μερίδα των εργατών που τον ακολουθούν ονομάζοντας τον λόγω της εμφάνισης του «κόκκινο παπά». Φάνταζε την εποχή εκείνη ως ο νούμερα ένα κίνδυνος για την αστική τάξη της τότε εποχής.

Εξελέγη πρώτος βουλευτής του PCI την εποχή που οι φασιστικές ομάδες άρχιζαν να οργανώνουν την δράση τους ενάντια στα πολυάριθμα κομμουνιστικά σωματεία. Η αποστολή του Bombacci είναι να σταματήσει τις διαρροές υποστηρικτών από την κομμουνιστική πολιτοφυλακή στις νεοσύστατες φασιστικές ομάδες αλλά αποτυγχάνει παταγωδώς ! Όταν πια ο Μουσολίνι κατέκτησε την διοίκηση της χώρας η ιδεολογική του στάση δεν κλονίστηκε. Παρέμεινε αντικονφορμιστής και υπερασπιστής της άποψης πως η Ιταλία πρέπει να επαναπροσεγγίσει πολιτικά την θεωρία της συμμαχίας με την Ρωσία. Όμως το ανήσυχο πνεύμα του δεν σταμάτησε να παράγει νέους πολιτικοκοινωνικούς ορίζοντες και αυτό τον οδήγησε στην δημιουργία του λεγόμενου «Τρίτου Δρόμου».

Ανέπτυξε την θεωρία που συνενώνει την πατριωτική φύση του Φασισμού με την επαναστατική προοπτική του Σοσιαλισμού. Όπως ήταν αναμενόμενο αυτό του στοίχισε την διαγραφή του από το PCI το 1927, και τον πλήρη πολιτικό εξοστρακισμό από τους πρώην συντρόφους του. Πάραυτα δεν σταμάτησε να έχει επαφές με υψηλά κλιμάκια Ρώσων πολιτικών. Μετά την διαγραφή του άρχισε να εκδηλώνει την συμπάθεια του στην Φασιστική ιδέα. Όμως δεν δέχεται τα πολιτικά αξιώματα που του προσφέρει η Φασιστική κυβέρνηση ενώ δεν ξεχνά την σοσιαλιστική καταγωγή του και φυσικά τον προσωπικό του σκοπό.

Αφίσα της Φασιστικής κατάληψης Casa Pound: "Nicola Bombacci ένας αριστερός Φασίστας"
Το 1936 γράφει στο περιοδικο του «La Verita» και «εξομολογείται» γιατί φλερτάρει με την Φασιστική Ιδέα!: «Έχει δημιουργηθεί μια μεγάλη κοινωνική επανάσταση. Μουσολίνι και Λένιν, Σοβιέτ και Ομοσπονδιακή Φασιστική Πολιτεία, Ρώμη και Μόσχα ! Πολλά μπορούμε να αναθεωρήσουμε στον ιδεολογικό μας ιστό μα δεν θα συγχωρεθούν οι εκμεταλλευτές του λαού. Χθες όπως και σήμερα σμίγουν τα ίδια πολιτικά ιδεώδη που καταλήγουν στην τελική νίκη του εργάτη».

Ίσως να είναι και περίεργο για έναν πρώην αρχηγό και ιδρυτή κομμουνιστικού κόμματος να έχει αποδεχτεί την Φασιστική επανάσταση όμως δεν σταμάτησε ποτέ να εχθρεύεται το όποιο κατεστημένο. Παρόλο την προσωπική φιλία του με τον ηγέτη του Φασισμού ο Bombacci διάλεξε να παραμείνει αυτόνομος και δεν γράφτηκε ποτέ μέλος στο Φασιστικό κόμμα. Τα χρόνια περνάνε και όταν ο Μουσολίνι συλλαμβάνετε τον Ιούλιο του 1943 και απελευθερώνεται ένα μήνα μετά από τους Γερμανούς το Φασιστικό κόμμα βρίσκεται στα όρια της διάλυσης. Το επιτελείο και οι διοικητές του κινήματος καταποντίζονται και από πλειοψηφία υπάρχουν απλά ως πρόσωπα στην νεοσύστατη κυβέρνηση του Badoglio. Η Ιταλία χωρίζετε στα δυο και η συμμαχία εναντίον του άξονα αναπτύσσεται προς τον βορρά.

Ο Μουσολίνι συσπειρώνει τα στελέχη της απολύτου εμπιστοσύνης του ένα «μείγμα» παλαιών camerati και ενθουσιασμένων νέων που ακόμα πίστευαν στην Φασιστική επανάσταση και ανακοινώνει επίσημα την ίδρυση της Ιταλικής Σοσιαλιστικής Πολιτείας. Το φασιστικό κίνημα ήθελε να αναπτύξει την λαϊκή του επαναστατικότητα που είναι και η αληθινή του φύση κάτι που δεν άφησε ασυγκίνητο τον Bombacci. Από την στιγμή που ανακοίνωσε την ίδρυση της νέας πολιτικής αρχής ο Μουσολίνι, ο Bombacci του πρόσφερε κάθε δυνατή συμπαράσταση. Σε αυτή την απόφαση έπαιξε σημαντικό ρόλο η ιστορική ευκαιρία να ολοκληρώσει το όνειρο του. Για το δίκαιο κράτος των εργατών που τόσο αυτός όσο και ο Μουσολίνι είχαν αγωνιστεί να δημιουργήσουν στις αρχές του 20ου αιώνα.

Όπως ο Bombacci έτσι και άλλοι διανοούμενοι του αριστερού χώρου προσχωρούν στην νέα κυβέρνηση. Ο Carlo Silvestri (βουλευτής του Σοσιαλιστικού κόμματος και μεταπολεμικά) ο Edmondo Cione (σοσιαλιστής φιλόσοφος που του ανατέθηκε να δημιουργήσει την ιδεολογία και τις βάσεις ενός νέου λαικού σοσιαλιστικού κομματικού φορέα σε ξεχωριστό πολιτικό πλαίσιο από το κυβερνητικό φασιστικό κόμμα) και πολλοί άλλοι! Ο Μουσολίνι παρόλο που ανησυχούσε για την στρατιωτική πίεση που επικρατούσε στα νότια της χώρας ήταν πιο πεπεισμένος από ποτέ για την υλοποίηση της Φασιστικής επανάστασης που είχε εδώ και δεκαετίες οραματιστεί. Έχοντας εξοστρακίσει κάθε πρόσωπο που είχε δισταγμούς από τον μηχανισμό δράσης του κινήματος αναθέτει στα πιο ακραία επαναστατικά στελέχη την διοίκηση του και αυτόματα αρχίζει την κατασκευή της εθνικολαϊκής πολιτείας.

Αυτό μεταφράστηκε σε μια σειρά από μεταρρυθμίσεις και νόμους εμπνευσμένους ξεκάθαρα από την σοσιαλιστική κουλτούρα όπως η πρώτη δημιουργία συνδικάτων αναγνωρισμένα από την πολιτεία ιδιωτικές βιομηχανίες και συνεταιρισμοί με εργατική συνδιοίκηση δίκαιη ανακατανομή του πλούτου για να καταλήξει στην δημιουργία φορέα εξολοκλήρου αφιερωμένο στην ανάληψη αναβάθμιση των εθνικών έργων σε στρατηγικά και όχι μόνο σημεία. Το ιδεολογικό περιεχόμενο του επαναστατικού εγχειρήματος του Μουσολίνι συνοψίστηκε στο διάσημο πλέον κείμενο - 18 Punti – (18 σημεία) και παρουσιάστηκε στο πρώτο και μοναδικό συνέδριο του νέου Φασιστικού κινήματος στην Βερόνα. Ένα κείμενο που επιμελήθηκε εξολοκλήρου από τον Μουσολίνι και τον Bombacci με σκοπό να στηθούν οι ιδεολογικές βάσεις της νέας πραγματικότητας της Εθνικολαϊκής Πολιτείας. Στην εξωτερική πολιτική ο Bombacci προτρέπει τον Μουσολίνι να υπογράψει ειρήνη με την Ρωσία και να συνεχίσει με αμείωτη δράση τον πόλεμο ενάντια στην αγγλοσαξονική πλουτοκρατία.

Με αυτόν τον τρόπο θα προσέλκυε με το μέρος του τους γεωπολιτικούς διανοούμενους της «εθνικοαριστερής» τάσης της δεκαετίας του ’20 με κύριο στόχο την ενιαία δράση Βερολίνου Ρώμης και Μόσχας ! Ο Μουσολίνι παρόλο τις αντιλήψεις κάποιων δεν σταμάτησε ποτέ να κλονίζει την κοινή γνώμη με την δράση του και τις επαναστατικές προσωπικότητες που συνεργαζόταν όπως ο Bombacci. Ένας αληθινός ιδεαλιστής χωρίς παρωπίδες και αλλεργικός απέναντι σε κάθε καπιταλιστική τάση. Ο Nicola Bombacci παρόλο που υπήρξε άμεσος συνεργάτης του Ιταλού ηγέτη ουδέποτε δέχθηκε κάποιο αξίωμα ή κάποιο χρηματικό ποσό ως μισθό. Ουσιαστικά υπήρξε ο έμπιστος άνθρωπος του Μουσολίνι στην προσπάθεια του να οικοδομήσει με ισχυρά ιδεολογικά θεμέλια τις βάσεις του Εθνικοεπαναστατικού Εργατικού Κόμματος.

Ο Bombacci ταξιδεύει στις βιομηχανίες της Βορείου Ιταλίας εξηγώντας στους εργαζόμενους την κοινωνική επανάσταση των τάξεων της νεοσύστατης Εθνικοεπαναστατικής κυβέρνησης και φυσικά το ιδεολογικό «γιατί» της πολιτικής του στροφής. Αυτό προκάλεσε την αντίδραση της παρτιζάνικης ομάδας GAP η οποία και σχεδίαζε την δολοφονία του. Όμως ότι και να είχαν σχεδιάσει ο πόλεμος πλησίαζε στο τέλος του. Ο Μουσολίνι δέχθηκε να παραδώσει την κυβέρνηση - μετά από παρότρυνση των Silvestri και Bombacci - στους σοσιαλοδημοκράτες παρά στους δεξιούς και βασιλόφρονες του νότου! Όμως οι διαπραγματεύσεις έπεσαν στο κενό λόγω των εξελίξεων.

Τον Απρίλιο του ’45 η παράδοση των γερμανικών στρατευμάτων που βρίσκονται σε Ιταλικό έδαφος σημαίνει το τέλος. Ο Nicola Bombacci πάντα πιστός και αφοπλιστικά νηφάλιος συνοδεύει τον Μουσολίνι στο τελευταίο δραματικό ταξίδι προς τον θάνατο.

Η μαρτυρία του Vittorio Mussolini γιού του Duce για την τελευταία συνάντηση με τον πατέρα του συνοδευόμενος από τον Bombacci είναι η επιβεβαίωση του ευαίσθητου μεγαλείου αυτής της προσωπικότητας:

«Έχω σκεφτεί πολλές φορές την μοίρα αυτού του ξεχωριστού ανθρώπου, που μοιάζει με έναν αληθινό απόστολο του προλεταριάτου.

Κάποτε εχθρός του Φασισμού και τώρα δίπλα στον πατέρα μου χωρίς συγκεκριμένα οφέλη πέρα από το ιδεολογικό όραμα της επανάστασης, πιστός και στους 2 αρχηγούς που αποδέχθηκε έως το θάνατο του.

Η νηφαλιότητα του θα ακολουθεί την σκέψη μου για πάντα»

Λίγες ημέρες μετά ο Bombacci αποχαιρετά τον Μουσολίνι για να φυλακιστεί προσωρινά από τους παρτιζάνους. Το πρωινό της 28ης Απριλίου 1945 στάλθηκε να αντικρύσει το εκτελεστικό απόσπασμα. Δίπλα του ο Barran ένας γενναίος ανάπηρος βετεράνος, ο Pavolini ποιητής και γενικός γραμματέας του Εθνικοεπαναστατικού κόμματος και ο διανοούμενος Valerio Zerbino.

Μπροστά από το εκτελεστικό απόσπασμα φωνάζουν «Viva Italia»!

Το παράδοξο στην απολυτότητα του και την αυθεντικότητα του Bombacci ολοκληρώνεται όταν πέφτοντας από τις σφαίρες των παρτιζάνων φώναξε δυνατά: «Ζήτω ο Σοσιαλισμός»!

Nicola Bombacci Presente !

Η δέσμη των ράβδων (μέρος πρώτο) Berto Ricci: o «αιρετικός» διανοητής του Φασισμού.

Από την Νυρεμβέργη στην Βαγδάτη.

Στις 30.12.2006 (05.00 το πρωί ώρα Ελλάδος) ο πρόεδρος του Ιράκ Saddam Hussein οδηγείτε στο ικρίωμα από τους Σιωνιστές και τους συνεργάτες τους.

Γενναίος ως το τέλος και αποφασισμένος να αντιμετωπίσει τον θάνατο, χωρίς να φοβηθεί ούτε στο ελάχιστο τους δημίους και την αγχόνη. Ένας ακόμα άνδρας που στάθηκε υπερήφανος και ανυπότακτος απέναντι στον Σιωνιστικό ιμπεριαλισμό.

Φωτογραφία από το Ιταλικό site zentropa.info

«Ζήτω ο λαός», «Ζήτω το έθνος!», «Κάτω οι προδότες», «Κάτω οι εισβολείς». «Ο Θεός είναι μεγάλος!» «Θάνατος στο Ισραήλ» τα λόγια του Ιρακινού ηγέτη μέσα στην αίθουσα του παράνομου δικαστηρίου που έστησαν οι κατοχικές δυνάμεις του Αμερικανισμού και του Σιωνισμού.

Φωτογραφία που μας έστειλε ο συναγωνιστής Iskender.

Σχετικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στα τέλη δεκεμβρίου του 2006 στον εθνικιστικό τύπο της χώρας μας

Στις 05.11.2006 αρκετές ημέρες πριν την εκτέλεση η στιγμή της απόφασης του παράνομου δικαστηρίου.


Ακλόνητος και αγέρωχος ακούει την θανατική καταδίκη και ζητωκραυγάζει συνθήματα υπέρ του μαχόμενου Ιρακινού λαού και κατά των εισβολέων.

Χιλιάδες Ιρακινοί μετά την προβολή των πλάνων από το δικαστήριο, αλλά και την εκτέλεση παίρνουν μέρος στην αντίσταση και τιμωρούν τους εισβολείς.

Παρέμβαση σε αερογέφυρες από συναγωνιστές του Blood and Honour Hellas.

πηγή

Αρτέμης - Mash up sessions I

Για τον Αρτέμη δε χρειάζεται να πούμε και πολλά, πρόκειται για έναν καλλιτέχνη με συνεχή ανοδική πορεία, από εκείνους που μπορεί μεν να είναι αυτό που λέμε "εμπορικοί", ακολουθεί εντούτοις στιχουργικά έναν δύσκολο δρόμο, που μπορεί εύκολα κάτι τέτοιο να τον θέτει στο περιθώριο για ένα σημαντικό μέρος της νεολαίας.



Μετά το 2007 και το ''Ο διαλεχτός της άρνησης και ο ακριβογιός της πίστης" επιστρέφει με ένα νέο album, τελείως διαφορετικό από το προηγούμενο. Κατ' αρχάς να πούμε ότι πρόκειται για ένα προσωπικό album, προϊόν της συνεργασίας του Αρτέμη με τον γνωστό συνθέτη Σταμάτη Σπανουδάκη.

Το καλοκαίρι του 2006, και ενώ παρακολουθούσε μία συναυλία του Σταμάτη Σπανουδάκη στο Ηρώδειο, άκουσε μία διασκευή του «Κύριε Ελέησον» με electro στοιχεία, διασκευή που είχε κάνει ο δημιουργός ειδικά για εκείνη την βραδιά. Τη στιγμή εκείνη συνειδητοποίησε με την αρωγή ποιου θα μπορούσε να υλοποιηθεί η ιδέα.

Οι δύο καλλιτέχνες ήρθαν σε επικοινωνία, ο Σταμάτης Σπανουδάκης εμπιστεύτηκε 6 από τις πιο επικές δημιουργίες του στον Αρτέμη, και έτσι μετά από δύο έτη δουλειάς, ο δίσκος: Αρτέμης, «Mash-Up Sessions I: Σταμάτης Σπανουδάκης», είναι γεγονός!



Μια δουλειά όπου η καθ’ ημάς μουσική παράδοση, παντρεύεται αρμονικά με τους καταιγιστικούς groove rap και industrial ρυθμούς και τους εμπνευσμένους στίχους του Αρτέμη. Ένα πραγματικά πρωτόγνωρο άκουσμα για τα ελληνικά δεδομένα.



Ένας δίσκος που αποπνέει αισιοδοξία και δύναμη, μια "δημιουργία" με όλη τη σημασία της λέξης. Φροντίστε να το ακούσετε.



* Για να πάρετε μια γεύση, πατήστε εδώ.

πηγή

Η δέσμη των ράβδων (μέρος πρώτο) Berto Ricci: o «αιρετικός» διανοητής του Φασισμού.

Μετάφραση και επεξεργασία κειμένου: Αλάστωρ.




Ο Roberto Ricci (γνωστός ως Berto) γεννήθηκε στην Φλωρεντία το 1905 και πέθανε στην Bir Gandula της Λιβύης το 1941. Υπήρξε συγγραφέας, ποιητής και δημοσιογράφος.




Ένας από τους πιο σημαντικούς θεωρητικούς και διανοητές του Φασισμού ίδρυσε το περιοδικό «L’ Universale» και συνεργάστηκε με την «μυστικιστική σχολή του Φασισμού» (Scuola di Mistica Fascista) που καθοδηγούσε ο Niccolo Giani και ο Luido Pallotta.

Αρθρογραφούσε επίσης στις εφημερίδες της εποχής του και συγκεκριμένα στις «Popolo D’ Italia» «Critica Fascista» και στο περιοδικό « IL Selvagio». Ως καθηγητής μαθηματικών δίδαξε στις πόλεις Πράτο, Παλέρμο και Φλωρεντία.

Στην νεαρή του ηλικία δεν έκρυψε την συμπάθεια του για την αναρχική σκέψη. Το 1927 άρχισε να ασπάζεται τον Φασισμό διακρίνοντας στο κίνημα του Benito Mussolini τις κοινωνικές και ανθρωπιστικές ιδέες που πάντα ο Ricci καλλιεργούσε μέσα στο ιδιαίτερο του «είναι».

Δεν κατάφερε παρόλο τις προσπάθειες του να αποταμιεύσει κάποιο χρηματικό ποσό από τις πωλήσεις του περιοδικού του ώστε να χρηματοδοτήσει και άλλες πολιτικές ενέργειες. Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό το ανέκδοτο που κυκλοφόρησε μεταξύ των γνωστών του και αναφερόταν στο λιτότατο μπουφέ των εγκαινίων του περιοδικού.




«Ο Ricci πρόσφερε απλά, επτά καπουτσίνο στους ολιγάριθμους παρευρισκόμενους».




Στον κόσμο της διανόησης της δεκαετίας του ’30 ο Berto Ricci παρουσιάζει μια ιδιαίτερη ακτιβιστική δράση αναπτύσσοντας διάλογο και συνεργασία με εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής όπως ο Giuseppe Botai, Julius Evola, Ernesto De Martino, Romano Bilenci, Ottone Rosai, και Camillo Pellizi.



Τακτικός αναγνώστης του περιοδικού «L’ Universale» ο Mussolini τον καλεί στο Palazzo Venezia στη Ρώμη το 1934. Ο Duce τον συνεχάρη για το έργο του τόσο τον ίδιο όσο και τους συνεργάτες του και του απευθύνει επίσημη πρόσκληση για συνεργασία στην καθημερινή εφημερίδα του Φασιστικού Κινήματος. Πράγματι αναλαμβάνει υπεύθυνος της οικονομικής στήλης με τον τίτλο «Bazar».



Οι «αιρετικές» θέσεις του περιοδικού του Ricci κριτικάρονται σκληρά από τον Roberto Farinacci (γραμματέας του Φασιστικού Κινήματος) με αποτέλεσμα να ανακληθεί η άδεια λειτουργίας της εν λόγω εκδοτικής προσπάθειας.

Το τελευταίο τεύχος του «L’ Universale» κυκλοφόρησε στις 25 Αυγούστου του 1935 με την αιτιολογία της αρχής του πολέμου στην Αιθιοπία όπου ο Ricci υπηρέτησε ως εθελοντής. «Δεν υπάρχει πλέον χρόνος για τυπωμένα χαρτιά» αναφέρει χαρακτηριστικά το τελευταίο εξώφυλλο !



Το 1940 παίρνει μέρος στο πρώτο εθνικό συνέδριο της «μυστικιστικής σχολής του Φασισμού» υποστηρίζοντας πως ο επαναστατικός Φασισμός προτείνει στο κόμμα, στις ένοπλες δυνάμεις, στα όργανα της πολιτείας και στα πανεπιστήμια της χώρας να συνεχίσουν την εκ βαθέων ανάλυση της κοινωνικής ένωσης. Μια δυναμική κοινωνική ριζοσπαστική ένωση που δεν θα περιορίζεται στην στείρα οικονομία και στην απλή βελτίωση των συνθηκών εργασίας αλλά σε μια εμπνευσμένη πρακτική πολύ πιο δημοφιλής που θα επικεντρώνεται στην ποιότητα της εργασίας με σκοπό και στόχο να πραγματοποιηθεί ένα υψηλό εργατικό ηθικό και αυξημένο εθνικό προϊόν.



Υπήρξε δηλαδή πρόταση να ελέγχετε από ειδικό κυβερνητικό κλιμάκιο η παραγωγή και η κατανάλωση να πραγματοποιηθεί απλόχερη και δίκαιη ανακατανομή του πλούτου, να δοθούν κρατικές επιδοτήσεις με σκοπό την αυτάρκεια του έθνους. Ο απλός εργάτης της χειρωνακτικής παραγωγής να θεωρείτε συνυπεύθυνος και να συναποφασίζει για το μέλλον της εταιρίας που εργάζεται για να καταλήξει στο ζητούμενο του εργάτη - υπεύθυνου. Μόνο κατά αυτό τον τρόπο πίστευε ο Berto πως το μυστικιστικό κάλεσμα θα καταφέρει να χτίσει την ιστορία με ουσιαστικές δομές διάρκειας. Όπως έλεγε και ό ίδιος «μόνο έτσι θα ικανοποιήσουμε τον προσωπικό μας αλτρουισμό».




Ο Ricci υπηρέτησε ως εθελοντής του Ιταλικού στρατού στον δεύτερο μεγάλο πόλεμο και τον Γενάρη του 1941 γράφει σε ένα γράμμα με αποδέκτες του γονείς του:



«Τα δυο αδέρφια μου σκέφτομαι με περηφάνια και ενθουσιασμό. Είμαστε εδώ και πολεμούμε για τους νέους ! Οραματιζόμαστε πως όταν πια μεγαλώσουν στον κόσμο που θα τους παραδώσουμε δεν θα συναντούν πια κλέφτες και καταχραστές.

Γιατί θα έχουμε τελειώσει μια και καλή με τούς Εγγλέζους και τους ρουφιάνους φίλους τους από την άλλη πλευρά του ωκεανού που καταχρηστικά ζουν στην πατρίδα μας !».



Γύρω στις εννιά το πρωί στις 2 Φεβρουαρίου του 1941 η μικρή διμοιρία του δέχτηκε επίθεση κοντά στην Bir Gandula της Λιβύης από αγγλικό Spitfire και βρίσκει ακαριαίο θάνατο. Σήμερα είναι ενταφιασμένος στο στρατιωτικό νεκροταφείο του Bari.

Σκέψεις γύρω από την προσωπικότητα του.



O Berto Ricci πρότεινε και πρόβαλλε μια δική του «αιρετική» εκδοχή του Φασισμού με σαφή λαϊκά στοιχεία τα οποία είχε αντιτάξει απέναντι στα πλουτοκρατικά στοιχεία της εποχής. Υποστήριζε την ιδέα της νέας Ιταλίας του μέλλοντος.




«Οι προϋποθέσεις για την ανάδειξη της δυναμικής του έθνους έχουν ωριμάσει και παρόλο που οι κοινωνικές παραδόσεις μας έχουν εμπλουτιστεί με εκατοντάδες χρόνια αναγκαστικού χριστιανισμού η ουσιαστική βάση τους είναι καθαρά παγανιστική» (L’ Universale 09/1932)

Ακόμα όμως και τα χρόνια της πλήρης λαϊκής αποδοχής του Φασισμού δεν κουράστηκε να προωθεί μια ριζοσπαστική επαναστατική σκέψη.



Ενάντια σε «φασίστες» και «αντιφασίστες» που είχαν βολευτεί κατά κάποιο τρόπο στους κρατικούς μηχανισμούς και κατά τον Ricci ήταν απλά «παραλλαγμένοι» καπιταλιστές που καμιά σχέση δεν είχαν με τον αγνό και άκρως επαναστατικό Φασισμό !

Η κοινωνική και λαϊκή επαναστατικότητα του συνεχίζει να εκφράζεται ακόμα και την εποχή που ήταν ανερχόμενο και επίσημο μέλος του κόμματος. Τα κείμενα του και ο φλογερός τρόπος σκέψης του το αποδεικνύουν περίτρανα:




«Έως ότου ο σταθμάρχης του σιδηροδρομικού σταθμού χρησιμοποιεί διαφορετικό τόνο στην σφυρίχτρα του για τους ταξιδιώτες της πρώτης γραμμής και άλλο για τους ταξιδιώτες της τρίτης θέσης, έως ότου ο δημόσιος υπάλληλος συμπεριφέρεται λες και έχει κάποιο ανώτατο αξίωμα προσπερνώντας τον απλό πολίτη λέγοντας του επιστρέφω σε λίγο με θράσος, έως ότου ο τοπικός χωροφύλακας εξακολουθεί να είναι ευγενικός και γλυκομίλητος με τους ιδιοκτήτες των φανταχτερών αυτοκινήτων λιγότερο με τους πολίτες που χρησιμοποιούν ταξί και σχεδόν καθόλου με εμάς που θεωρεί σωρό μόνο και μόνο επειδή δεν ξεχάσαμε να περπατάμε με τα πόδια, έως ότου ο έλεγχος της ταυτότητας δεν θα περιορίζεται στο τι ρούχα διαλέγει ο καθένας μας όταν αποφασίζει να κάνει την βόλτα του κτλ κτλ !



Έως ότου τέλος πάντων στην Ιταλία μας οι ταξικές αντιθέσεις συνεχίζονται και το έθνος υπομένει την πνευματική μετριότητα των πλουσίων και έως ότου τα κριτήρια της κοινωνικής ιεραρχίας θα τα καθορίζει το χρήμα και οι εραστές αυτού, χτίζοντας καπιταλιστικές κοινωνίες χονδρεμπόρων δίχως καμιά πολιτική βάση και ιδεολογία τότε μπορούμε να πούμε και είναι απαραίτητο να το επαναλάβουμε πως επιβάλλεται να κάνουμε πολλά ακόμα για να μοιάζει ο Φασισμός ιδανικός !



Άλλωστε δεν είναι κακό ! Δεν είναι κακό να το γνωρίζουμε αυτό καλά όλοι μας !»

Roberto Ricci Presente!

Ένα τεύχος της ιστορικής επιθεώρησης «Τότε» που αποκαλύπτει τον πραγματικό ρόλο του Κωνσταντίνου Μανιαδάκη.

Πρόσφατα σε επίσημη ιστοσελίδα πολιτικής οργάνωσης* που εμφανίζεται κατά καιρούς ως «εθνικοσοσιαλιστική» και πάντα πριν την συμμετοχή της σε αστικές εκλογικές διαδικασίες ως «εθνικιστική» και «πατριωτική» (με φιλοσυστημικές ακροδεξιές θέσεις) είχε δημοσιευθεί ένα άρθρο σχετικά με τον Κωνσταντίνο Μανιαδάκη.



Στην συνέχεια όπως οφείλαμε προς αποκατάσταση της αλήθειας αναφερθήκαμε με εκτενή άρθρα ( 1, 2, 3, ) στο ιστορικό αυτό πρόσωπο καθώς και σε άλλες ανάλογες παραπλανητικές ενέργειες της αντιφασιστικής ακροδεξιάς.



Όπως ήταν αναμενόμενο υπήρξαν αντιδράσεις από διαφορετικές πλευρές σε σχέση με τα άρθρα του ιστολογίου μας εκείνη την περίοδο. Ενόχλησε πάρα πολλούς το γεγονός ότι προβάλλαμε το αυτονόητο.



Ότι δηλαδή ο Μανιαδάκης υπήρξε ο κύριος υπεύθυνος για την δίωξη των Ελλήνων Εθνικοσοσιαλιστών στις αρχές της δεκαετίας του ‘40.



Ένας άνθρωπος που αποδεδειγμένα υπήρξε συνεργάτης των Άγγλων και στην συνέχεια εκλεγμένος πολιτευτής του μισητού Καραμανλικού μηχανισμού.



Κρίνουμε απαραίτητο σήμερα να επανέλθουμε στο θέμα και να παρουσιάσουμε στους συναγωνιστές και αναγνώστες μας, ένα παλαιότερο περιοδικό με άκρως ενδιαφέρουσα θεματολογία.




Πρόκειται για την μηνιαία ιστορική επιθεώρηση «ΤΟΤΕ» και συγκεκριμένα το τριπλό τεύχος 51 – 53 Σεπτέμβριος / Νοέμβριος του 2008.



Πρόσφατα υπήρξε επανακυκλοφορία του εν λόγω περιοδικού στα πρακτορεία τύπου.

Καλούμε όλους όσους ενδιαφέρονται (και κυρίως τους Εθνικοσοσιαλιστές) να προμηθευτούν άμεσα το εν λόγω περιοδικό.



Ο λόγος που τονίζουμε την σημασία της εν λόγω έκδοσης είναι το γεγονός ότι στις 276 σελίδες μπορεί κάποιος να διαβάσει πολλά και άκρως ενδιαφέροντα άρθρα όπως για παράδειγμα το «Ο Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός και το Τρίτο Ράιχ».



Αυτό όμως που ξεχωρίζει δεν είναι άλλο από το βαρυσήμαντο άρθρο του κ. Δημοσθένη Κούκουνα «Η Γερμανική και Ιταλική Προπαγάνδα πριν και κατά την Κατοχή 41 - 44».
Με τον τίτλο αυτό είχε κυκλοφορήσει το 1981 το ομώνυμο βιβλίο ενώ όπως μας πληροφορεί ο συγγραφέας το άρθρο που δημοσιεύεται είναι ο κύριος κορμός της νέας έκδοσης.



Το «φλέγον» σημείο του άρθρου (ολόκληρο το άρθρο είναι συνολικής έκτασης 54 σελίδων!) είναι αυτό όπου ο συγγραφέας αποκαλύπτει τα παρασκήνια της απόπειρας πραξικοπήματος τον Απρίλιο του ’41 εκ μέρους των Ελλήνων Εθνικοσοσιαλιστών με στόχο την εκδίωξη των Αγγλοσιωνιστών και την συμπαράταξη της χώρας μας στο πλευρό του Άξονος. Μάλιστα σύμφωνα με τα γραφόμενα του κ. Κούκουνα ο ίδιος ο Μανιαδάκης είχε εκμυστηρευθεί στον συγγραφέα λεπτομέρειες σχετικά με την δράση των Ελλήνων Εθνικοσοσιαλιστών την περίοδο εκείνη.



Στο ίδιο άρθρο περιγράφονται οι ενέργειες του Μανιαδάκη για την απομόνωση και δίωξη της «φιλοναζιστικής» πτέρυγας της 4ης Αυγούστου! Ας μην ξεχνάμε ότι με εντολή του Μανιαδάκη του δεξιού χεριού του Μεταξά, οι περισσότεροι «φιλοναζιστές» διώχθηκαν και κρατήθηκαν στα κτίρια του Συντάγματος Μακρυγιάννη κάτω από αυστηρά μέτρα ασφαλείας «για να μην εκτεθούμε στα μάτια των Συμμάχων» όπως έλεγε ο ίδιος ο Μανιαδάκης.



Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες από ανθρώπους που έζησαν τα γεγονότα δεν έλειψαν και τα φρικτά βασανιστήρια εκ μέρους των ακροδεξιών του καθεστώτος ώστε να αποκαλύψουν οι φυλακισμένοι Εθνικοσοσιαλιστές τα ονόματα των «συνωμοτών». Στην συνέχεια ο ίδιος πίεσε την τότε αρχηγία του καθεστώτος να παραπεμφθούν σε στρατοδικείο με απώτερο σκοπό την άμεση εκτέλεση των Εθνικοσοσιαλιστών δια τουφεκισμού κάτι το οποίο όμως δεν επετεύχθη !



Για περισσότερες πληροφορίες δεν έχετε παρά να διαβάσετε το εν λόγω απόσπασμα.



Είναι η καλύτερη απάντηση εκ μέρους των σκεπτόμενων Εθνικοσοσιαλιστών σε όλους αυτούς τους δαιμόνιους «αρχηγίσκους» που ενώ στην αρχή εμφανίζονται ως φανατικοί «εθνικοσοσιαλιστές» σε εκδηλώσεις του κύκλου τους και επιδεικνύουν περήφανοι το t - shirt με το έμβλημα των ευρωπαϊκών δυνάμεων, αμέσως μετά διαμαρτύρονται στα κανάλια αν κάποιος τους προσφωνήσει ως «φασίστες» (!) ενώ την ίδια στιγμή διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους ότι σέβονται τους νόμους και το σύνταγμα.



Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι στο ίδιο άρθρο γίνετε εκτενής αναφορά σε εκατοντάδες πρόσωπα γνωστών και αγνώστων Ελλήνων που στήριξαν την Εθνικοσοσιαλιστική πλευρά και ιδεολογία με φανατισμό πολλοί εκ των οποίων υπήρξαν σημαίνοντα πρόσωπα της πολιτικής, κοινωνικής, καλλιτεχνικής ζωής την εποχή εκείνη.



Πολύ ενδιαφέρουσα και η παρουσίαση εντύπων, εκδόσεων, συλλόγων, ομάδων με Εθνικοσοσιαλιστική / Φασιστική κατεύθυνση την περίοδο 1941 - 1944.

* σχετικός σύνδεσμος εδώ

Μηνιαίο Περιοδικό Ιστορικής Ύλης «Testament».

Οι εκδόσεις «Νοών» σε μια νέα τους προσπάθεια παρουσιάζουν στο αναγνωστικό τους κοινό ένα καινούριο μηνιαίο ιστορικό περιοδικό.




Πρόκειται για μια φιλόδοξη προσπάθεια και για μια νέα αρχή ιστορικής μελέτης και έρευνας η οποία δεν έχει ως σκοπό να πείσει ή να καθοδηγήσει, αλλά να παρουσιάσει την ιστορική αλήθεια και να προβληματίσει τον φιλίστορα αναγνώστη επάνω στα ιστορικά γεγονότα τα οποία κατά καιρούς θα εξετάσει.

Σκοπός μας είναι η ανάδειξη της ιστορικής αλήθειας μέσα από τη μελέτη και τη σπουδή της Ιστορίας καθώς και η εξαγωγή πολύτιμων συμπερασμάτων για το μέλλον.



Διότι η μελέτη του παρελθόντος διασαφηνίζει το παρόν και φωτίζει το μέλλον.



Τα 3 τεύχη του περιοδικού μπορείτε να τα βρείτε στο βιβλιοπωλείο «Θούλη» Περικλέους 13, Σύνταγμα.

Καλό ταξίδι γέροντα … ( και να προσέχεις τους 2 πιστούς σου φίλους )

του Αλεξόπουλου Στέλιου.



Περιοχή: Ανδρούσα Μεσσηνίας λίγο έξω από την Καλαμάτα. Ξημερώνει 22 φεβρουαρίου και ένας ανήμπορος γέροντας ετών 80 προσπαθεί να μιλήσει μπροστά σε μια κάμερα τοπικού καναλιού.

Η παρέμβαση των συμπατριωτών του μέσω του τοπικού μμε και οι εκκλήσεις για άμεση αλληλεγγύη, αφήνει παγερά αδιάφορη την κομματική κρατική εξουσία.

Κανείς δεν νοιάζεται στην «πρόνοια» για το ότι αυτός ο άνθρωπος αργοσβήνει μέσα σε μια καλύβα χωρίς φαγητό θέρμανση νερό και ρεύμα. Δίπλα στην καλύβα υψωμένη η γαλανόλευκη. Σύμβολο ταυτότητας.

Υπερήφανος δεν ζητάει βοήθεια αλλά εύχεται καλές γιορτές σε όλους. Ψυχή ο παππούς και πραγματικός σε όλα του χωρίς κακία για κανέναν. Ακίνητος και άρρωστος σε ένα κρεβάτι δίπλα σε παλιές κορνίζες αναμνήσεις και φωτογραφίες, κατάκοιτος χωρίς καμιά φροντίδα με μόνη ζεστασιά δίπλα στα πόδια του τα 2 σκυλιά του. Είναι και αυτοί «αλήτες» του δρόμου πιστοί σύντροφοι δίπλα στον άνθρωπο που τους χαρίζει όλη του την αγάπη.

Μόνη παρηγοριά στον γέροντα ο ιερέας του χωριού - από αυτούς που δεν πιστεύουν στις μουσικές φιέστες τύπου άγιου Παντελεήμονα - και ελάχιστοι γείτονες μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού που μοιράζονται την σύνταξη τους, των 230 ευρώ με αυτούς που έχουν ανάγκη ελάχιστα πράγματα για την επιβίωση τους.


Παραμονή Χριστουγέννων (24.12.2010) ο γέροντας απανθρακώθηκε από ένα κερί που ξέχασε πιθανότατα γύρω στα μεσάνυχτα, μαζί με τα 2 σκυλιά του χωρίς κανείς να τον ακούσει.

Ο (Ν.Π.) δεν ενόχλησε κανέναν δεν ζήτησε τίποτα. Μόνος έφυγε έτσι γρήγορα και απρόσμενα, με συντροφιά τους 2 πιστούς του φίλους.


Οι υπεύθυνοι της κρατικής «πρόνοιας», της ηγεσίας της τοπικής εκκλησίας, του συστήματος υγείας της «σαμαρικής» Μεσσηνίας θα συνεχίσουν ανέμελοι την κατανάλωση γαλοπούλας τις εικονικές «ευχές» για χρόνια πολλά την κατανάλωση οίνου, θα φλυαρήσουν στο σαλέ που διανυκτερεύουν για την κρίση την οικονομία και ότι άλλο φέρει η στιγμή και ευτυχισμένοι από την «μάσα» θα ροχαλίσουν μέχρι το πρωί πλήρως ικανοποιημένοι που έφεραν εις πέρας το «θεάρεστο» και «κοινωνικό» τους έργο … και το 2010.

Για όλους αυτούς που δεν πιστεύουν στα γνωστά παραμύθια της αστικής αντιφασιστικής ακροδεξιάς.

Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας:


Μεγάλη ένταση και έντονες αντιπαραθέσεις στο διαδίκτυο (facebook) τις τελευταίες ημέρες, ανάμεσα σε δεκάδες αντικαθεστωτικούς Εθνικιστές / Εθνικοσοσιαλιστές και τους γνωστούς γραφικούς αντιφασίστες ακροδεξιούς.

Η αφορμή κάποιες παλαιότερες αποκλειστικές αναρτήσεις μας σε σχέση με το στρατιωτικό καθεστώς της 21ης Απριλίου.

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι τα επιχειρήματα των φιλοαπριλιανών ακροδεξιών εξαντλούνται σε ύβρεις και προσβολές ενώ από την άλλη πλευρά υπάρχει συγκροτημένη πολιτική σκέψη και προβολή καίριων επιχειρημάτων σε σχέση με πρόσωπα και καταστάσεις.

Ας καταλάβουν κάποιοι ότι οι μάσκες έχουν πέσει εδώ και πολλά χρόνια και κανείς δεν θα καταφέρει να παρουσιάσει τα ιστορικά γεγονότα μέσα από τους γνωστούς παραμορφωτικούς φακούς.

Η αλήθεια για την εποχή εκείνη είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια όσο και αν το αρνούνται οι κλόουν της αστικής ακροδεξιάς.

Carpe Diem - Europa - Jugend - Revolution.

Ευχαριστούμε τον συναγωνιστή Β.Φ. για το παραπάνω μουσικό βίντεο.

Μουσική και Λόγος: Wilhelm Furtwängler.

Πεθαίνοντας, ο μεγάλος Γερμανός αρχιμουσικός άφησε μια σειρά σημειώσεων. Πρόκειται για δοκίμια και αφοριστικές σκέψεις που επί δεκαετίες κατέγραφε στα ημερολόγια του, εν είδει εσωτερικού διαλόγου.


Ο ίδιος είχε εκφράσει την επιθυμία να δημοσιευθούν οι σημειώσεις του αυτές - κείμενα στα οποία διαφαίνεται η βαθιά αγάπη του για τη μουσική και η έγνοια του για τη διατήρησή της και για το μέλλον της.


Είναι η διαθήκη του προς τη νέα γενιά που τώρα αναπτύσσεται και αναλαμβάνει υπεύθυνες θέσεις.

για την συνέχεια διαβάστε εδώ

Fasc - Hatikva (αφιερωμένο στον Παλαιστινιακό λαό)

Antifa promotes star of David ...

Περιοχή: Παγκράτι δίπλα σε τοίχο καταστήματος, άλλη μια φωτογραφία που ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις ...

Ευχαριστούμε τον συναγωνιστή Λ. για την εν λόγω φωτογραφία !

Smash Antifa !