«Πρέπει όλοι να ξεσηκωθούμε, να καταστρέψουμε το Ισραήλ και
να το αντικαταστήσουμε με το ηρωικό Παλαιστινιακό έθνος»
Ayatullah Khomeini
Janusz Waluś: «Όποιος παλεύει για την ελευθερία του Έθνους του, δεν αξίζει να βρίσκεται στη φυλακή!»
της Selene
Ο Janusz Waluś γεννήθηκε το 1953 στο Ζakopane της Πολωνίας.
Μετανάστευσε με την οικογένεια του στην Νότια Αφρική, το 1981. Πολύ σύντομα
γίνεται ενεργό μέλος του AWB και συνεργάζεται στενά με τον Eugene Terre Blanche
και τον Clive Derby Lewis.
Στις 10 Απριλίου 1993 πυροβολεί και σκοτώνει τον Chris Hani.
Ο Chris Hani δεν ήταν ειρηνιστής και δεν πολεμούσε για την ελευθερία. Ήταν ο
ηγέτης του SACP (South African Communist Party) και επικεφαλής προσωπικού του
Umkhonto we Sizwe (MK), της στρατιωτικής οργάνωσης του ANC.
Όταν καταδικάστηκε σε
φυλάκιση για τρομοκρατικές ενέργειες, ο Hani ζήτησε άσυλο από την τότε
ΕΣΣΔ και μάλιστα τον ανέλαβαν προσωπικά
ο Yuri Andropov και ο Leonid Brezhnev! Ο Chris Hani ήταν ένας κομμουνιστής και
πιστός συνεργάτης των Σιωνιστών που ήθελε να υποδουλώσει όλα τα έθνη της Νότιας
Αφρικής υπό ένα και μοναδικό καθεστώς. Αυτός ήταν ο σκοπός του και αυτός ήταν ο
λόγος που δολοφονούσε.
Από το Ιανουάριο ως τον Αύγουστο του 1988 μόνο, προκάλεσε
105 εκρήξεις με 22 νεκρούς και 256 τραυματίες, τοποθετήσεις ναρκών και εν ψυχρώ
δολοφονίες σε σχολεία, εστιατόρια και στέκια νεολαίας ... Και συνέχισε για
χρόνια μετά ... Μέχρι που ο Janusz Waluś τον σταμάτησε. Με τρεις σφαίρες στο
κεφάλι.
Ο Janusz Waluś, βρίσκεται στις φυλακές της Πραιτόρια και
αναμένεται να ελευθερωθεί το έτος 2014.
Τιμή μας η Πίστη!
του Αλέξανδρου
Υπάρχει ένα μέρος βαθιά μέσα μας στο οποίο βρίσκουν
καταφύγιο οι ιδέες μας.
Είναι ένα μέρος οπού κανείς άλλος δεν μπορεί να φτάσει.
Είναι ένα μέρος όπου κανείς άλλος δεν έχει πρόσβαση….
ένα μέρος το οποίο κανείς δεν μπορεί να βλάψει,
να καταστρέψει ή να φυλακίσει….
να καταστρέψει ή να φυλακίσει….
Για να εισχωρήσει κάποιος σε αυτό το μέρος χρειάζεται Πίστη.
Είναι ένα μέρος στο οποίο εμείς οι Εθνικοσοσιαλιστές
βρίσκουμε ηρεμία,
είναι ένα μέρος στο οποίο εμείς οι Εθνικοσοσιαλιστές
βρίσκουμε γαλήνη.
Είναι ένα μέρος στο οποίο εμείς οι Εθνικοσοσιαλιστές
συναντάμε την ελευθερία μας.
Μπορούν να φυλακίσουν εμάς όμως
δεν μπορούν να φυλακίσουν τις ιδέες μας.
δεν μπορούν να φυλακίσουν τις ιδέες μας.
Αγωνιζόμαστε για τις ιδέες αυτές με αυστηρότητα,
Αγωνιζόμαστε για τις ιδέες αυτές με πειθαρχία,
Αγωνιζόμαστε για τις ιδέες αυτές με ένταση.
Θα πολεμήσουμε για τις ιδέες αυτές μέχρι τέλους και θα
νικήσουμε!
Τιμή μας η Πίστη!
Η άγνωστη στο ευρύ κοινό συντελούμενη γενοκτονία των ευρωπαϊκής καταγωγής αγροτών της Νοτίου Αφρικής (Boers), από το καθεστώς του αρχιεγκληματία Μαντέλα (άρθρο της Εθνικοσοσιαλιστικής οργάνωσης ΑΡΜΑ)
Σε συνέχεια της προηγούμενης αναφοράς μας σχετικά με την
πρόσφατη κηδεία του «αγωνιστή» Μαντέλα θα θέλαμε να θυμίσουμε ορισμένες
«λεπτομέρειες» της επιμελώς αποσιωπουμένης στο ευρύ κοινό (εκ μέρους των
κρατούντων μ.μ.ε.) συντελουμένης γενοκτονίας εις βάρος των εναπομεινάντων
λευκών ευρωπαϊκής καταγωγής αγροτών της Ν. Αφρικής, με ανεξέλεγκτες συμμορίες
νέγρων εγκληματιών κατσαπλιάδων που λυμαίνονται την χώρα στον ρόλο των φυσικών
αυτουργών…
Από το 1994, δηλαδή μετά την πτώση του απαρτχάιντ, οι Λευκοί
και κυρίως οι λευκοί αγρότες (Boers) υφίστανται φρικτές ρατσιστικές δολοφονικές
επιθέσεις απίστευτης κτηνωδίας. Περίπου 50 άνθρωποι δολοφονούνται καθημερινώς
στην Νότιο Αφρική από τους οποίους οι 20 περίπου είναι Λευκοί -το ποσοστό
δολοφονιών μαύρων κατά λευκών αγγίζει το 95%! Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να
αναλογιστεί κανείς πως το ποσοστό των λευκών που ζουν στην ΝΑ σε σχέση με τον
συνολικό πληθυσμό αγγίζει μόλις το 9%, οπότε γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι το
ποσοστό δολοφονιών λευκών από μαύρους είναι ιδιαιτέρως υψηλό.
Η παγκόσμια κοινότητα με τρόπο προκλητικό κλείνει τα μάτια
σε αυτήν την γενοκτονία, η οποία, σύμφωνα με τα λεγόμενα λευκών Νοτιοαφρικανών,
αναμένεται να ενταθεί τόσο σε αριθμούς όσο και σε αγριότητα, ιδίως τώρα πια, με
τον θάνατο του Μαντέλα. Είναι προφανές επίσης, ότι και η ίδια η κυβέρνηση της
χώρας δεν προτίθεται να κάνει το παραμικρό για να αποτρέψει την γενοκτονία των
λευκών, αφού, όπως αποδεικνύεται από οπτικό υλικό που παρατίθεται σε
προηγούμενη ανάρτηση, ο τωρινός πρόεδρος της ΝΑ φαίνεται να παροτρύνει ευθέως
τους μαύρους κατοίκους της χώρας να σκοτώσουν τους λευκούς (τραγουδώντας: “kill
a Boer, kill a farmer”)!
Από το 1994 και έπειτα έχουν δολοφονηθεί περισσότεροι από
70.000 (!!!) λευκοί από τους οποίους οι 4.000 ήταν αγρότες.Τα επίσημα στοιχεία
αναφέρουν ότι τα ποσοστά δολοφονιών αγροτών στην ΝΑ είναι τα υψηλότερα
παγκοσμίως όσον αφορά δολοφονίες με βάση το επάγγελμα. Επίσης, ο δείκτης
δολοφονιών ανέρχεται στο 310/100.000 όσο περίπου (όλως τυχαίως) στην πιο
«μαύρη» πόλη των ΗΠΑ, το Ντιτρόιτ. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στην ΝΑ
δολοφονούνται ετησίως περισσότεροι αγρότες απ’ότι στρατιώτες σε εμπόλεμες
περιοχές! Ακριβείς αριθμοί δεν υπάρχουν καθώς δεν καταγράφονται από τις
αστυνομικές αρχές όλες οι περιπτώσεις δολοφονιών. Πρόκειται λοιπόν για μία πολύ
συντηρητική εκτίμηση της καταστάσεως που επικρατεί…
Καθώς ο λευκός πληθυσμός της ΝΑ ανερχόταν σε 4.434.697
άτομα, (σύμφωνα με επίσημες καταγραφές του 1996) και με δεδομένη την
μετανάστευση περισσοτέρων από 400.000 λευκών, μπορεί κανείς να εκτιμήσει ότι
περίπου το 2% του λευκού πληθυσμού της ΝΑ έχει δολοφονηθεί σε αυτά τα 19 χρόνια
της μαύρης «δημοκρατίας». Συγκρινόμενα αυτά τα νούμερα με τους 7.518 μαύρους
(περίπου το 0,02% του συνολικού πληθυσμού μαύρων) οι οποίοι «εδολοφονήθησαν»
κατά την διάρκεια 50 ετών της κυβερνήσεως διαχωρισμού, μπορεί κανείς να μιλήσει
για μία πραγματική γενοκτονία η οποία βρίσκεται εν εξελίξει και η οποία
αναμένεται να ενταθεί.
Το 1980 στην ΝΑ ζούσαν περίπου 128.000 λευκοί αγρότες.
Σήμερα παραμένουν, ηρωικώς, περί τους 40.000, από τους οποίους, όπως
προανεφέρθη, έχουν δολοφονηθεί περίπου 4.000, ενώ είναι ανυπολόγιστος ο αριθμός
αυτών οι οποίοι έχουν πέσει θύματα κτηνωδών επιθέσεων, βιασμών και απανθρώπων
βασανιστηρίων, αποφεύγοντας να προβούν σε καταγγελίες στις αρχές φοβούμενοι το
ενδεχόμενο αντιποίνων όπως έχει συμβεί σε πάρα πολλές περιπτώσεις μετά την
δημοσιοποίηση των εγκλημάτων.
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο στον σύνδεσμο εδώ ...
(προσοχή περιέχει σκληρές εικόνες)
Yukio Mishima, Yojuro Yasuda και Φασισμός (μέρος τρίτο και τελευταίο)
.jpg)
8. Οι ιστορικές αντιλήψεις του Yasuda και του Mishima
Οι Tsuneari Fukuda[5] και Kanji Nishio[6] έγραψαν ένα
δοκίμιο για τον Yojuro Yasuda, στο οποίο εκθειάζουν τον τρόπο, με τον οποίον
βοήθησε τους αναγνώστες της Περιόδου Showa, οι οποίοι ήταν εξοικειωμένοι με την
Δυτική λογοτεχνία, να κατανοήσουν και να εκτιμήσουν τους Ιάπωνες κλασικούς. Ενώ
ο ίδιος ο Yasuda ήταν βαθιά ενημερωμένος για τους Ιάπωνες κλασικούς ήδη από την
παιδική του ηλικία, έλαβε και Δυτική μόρφωση και συνδύασε την εμπειρία του
αυτήν με τον Ιαπωνικό πολιτισμό, για να σχηματίσει μία συγκεκριμένη σύνθεση.
Επιπροσθέτως, υπάρχει ένα ενδιαφέρον ανέκδοτο για τον
Yasuda. Μολονότι συνήθως φορούσε δυτικά ρούχα πριν τον Πόλεμο, υιοθέτησε το
κιμονό μετά τον Πόλεμο και διατήρησε αυτήν την ενδυμασία μέχρι τον θάνατό του.
Αυτό δείχνει να ανταποκρίνεται στην πεποίθησή του, ότι ενώ οι Ιάπωνες έπρεπε να
έχουν μάθει το Δυτικό Πνεύμα πρό του Πολέμου, μετά τον Πόλεμο όφειλαν να δώσουν
προτεραιότητα στην υπεράσπιση του Ιαπωνικού πολιτισμού.
Η λογοτεχνία του Yasuda αντανακλά ακριβώς της ιστορία της
Ιαπωνίας. Απεικόνιζε τον πολιτισμό της Ιαπωνίας πριν την Manyoshu[7] Περίοδο ως
ένα ευθύ μονοπάτι και ισχυριζόταν σθεναρά ότι αυτός είναι ο ορθός τρόπος αντιμετωπίσεως
της ιαπωνικής ιστορίας. Υπεστήριζε, επιπλέον,την προσαρμογή όχι μόνον του
ευθέος μονοπατιού αλλά και των παρακαμπτηρίων αυτού, όπως πίστευε και ότι η
Ιστορία του Ιαπωνικού έθνους δεν μπορεί να σταθεί, εάν τα παρακαμπτήρια
μονοπάτια απλώς απορρίπτονταν χωρίς δεύτερη σκέψη. Τόσο το ευθύ μονοπάτι όσο
και τα παρακαμπτήρια μονοπάτια ανήκουν στην εθνική ιστορική εμπειρία. Η στάση
του Yasuda μπορεί να ιδωθεί ως μία συγκεκριμένη μορφή «εθνικής συνθέσεως».
Παρομοίως, ο Mishima ήταν γνώστης της ιστορίας και
επιβεβαίωνε την Ιαπωνία ως μία «χώρα ιστορίας και παραδόσεως». Πράγματι, ενώ το
έργο του «Το ολάνθιστο δάσος», πρώιμο έργο εκδοθέν το 1941, αντιμετώπιζε την
ιστορία και την καταγωγή ως παράγοντες, τα μεταγενέστερα έργα επιδεικνύουν
μικρότερη αντίληψη της ιστορίας. Η ιστορική άποψη του Mishima κατά κύριο λόγο
επεκτείνεται στις σύγχρονες περιόδους. Όπως εκδηλώνεται στο έργο του «Η θάλασσα
της γονιμότητος», η ερμηνεία του της ιστορίας αποτελεί συχνά απλώς την γέφυρα
μίας γενεάς ή αρχίζει από το τέλος του σογκούν Tokugawa, που συνδέεται ριζικά
με την σύγχρονη Ιαπωνία.
Από την άλλη πλευρά, ο Mishima ασκούσε κριτική στον
μαρξιστικό ιστορικό υλισμό, ο οποίος είχε διαπεράσει το μεταπολεμικό ιαπωνικό
εκπαιδευτικό σύστημα. Ο ιστορικός υλισμός βασίζεται στον ντετερμινισμό, όπως
ακριβώς και ο φιλελευθερισμός, και εξαναγκάζει τους ανθρώπους σε ένα
προκαθορισμένο ιστορικό πλαίσιο. Ο Φασισμός αντιτίθεται σε αυτόν, υπό την
έννοια ότι θεωρεί την ιστορία ως το αποτέλεσμα της ανθρώπινης ελευθέρας
βουλήσεως, με την οποίαν ο Mishima συμφωνεί. Ο Mishima ασκεί κριτική στον
ιστορικό υλισμό, επειδή πιστεύει ότι η ιστορία οφείλει να είναι όχι μία υλική
αναφορά, αλλά ένα ζήτημα του «εθνικού πνεύματος».
Όταν ο τυφλός αντιρωσισμός οδηγεί στην αγκαλιά της Σιών ...
Υπάρχει ένα κόμμα στην Ουκρανία το “Svoboda” το οποίο ξεκίνησε
ως Εθνικοσοσιαλιστικό, διασπάστηκε στην συνέχεια λόγω αποχώρησης των ριζοσπαστικών δυνάμεων και σήμερα παίζει έντονα το
χαρτί του αντιρωσισμού και του αντικομμουνισμού. Όμως παρόλο τις όποιες τάσεις
του κόμματος υπέρ του Ουκρανικού Εθνικισμού με μερικές λεκτικές πινελιές
"νεοναζισμού" και "αντισιωνισμού" να ξεχωρίζουν - που τις διαγράφουν όταν
τους πιέζουν οι κρατιστές - σε πρόσφατη συγκέντρωση στο Κίεβο ο ηγέτης τους
Oleh Tyahnybok καλοδέχτηκε με θέρμη τον Αμερικανό ψυχοπαθή δολοφόνο φιλοσιωνιστή και καταστροφέα
της Συρίας και της Λιβύης John McCain. Αυτή η κίνηση είναι άλλη μια απόδειξη
για την έκταση της διάβρωσης των "εθνικιστικών" κομμάτων από τον
δόλιο αμερικανισμό και την Mossad η οποία χρησιμοποιεί τις ηγεσίες της
ακροδεξιάς - οι οποίες δεν έχουν καμιά σχέση με τις εθνικοσοσιαλιστικές ιδέες
- για τα δικά της γεωπολιτικά συμφέροντα και παιχνίδια.
Capitan Corneliu Zelea Codreanu (13.09.1899 - 29.11.1938)
του Γεωργίου Μεταξά
Χέρια θανάτου απλώθηκαν βαθειά στη φυλακή
στους σκοτεινούς διαδρόμους παντού ανατριχίλα
μια παγωμένη απειλή καραδοκούσε κει
π' αβάσταχτη προχώρησε μες της καρδιάς τα φύλλα
Το αίμα σου και αν χάθηκε μες το κελί
της φυλακής και βρέθηκες νεκρός
το πνεύμα σου δε χάθηκε ξεχύθηκε απάνου
στ' άρμα του ήλιου φώλιασε, στο
χρυσαφένιο φως
λάμπει για πάντα αθάνατο, Ζελέα Κοντρεάνου
Yukio Mishima, Yojuro Yasuda και Φασισμός (μέρος δεύτερο)
6. Η λογοτεχνία δράσεως του Mishima
Ας προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε τις ομοιότητες μεταξύ της
λογοτεχνίας του Mishima και του Φασισμού υπό ένα λογοτεχνικό πρίσμα. Εάν
χρησιμοποιήσουμε μία λέξη, για να περιγράψουμε την λογοτεχνία του Mishima, αυτή
είναι λογοτεχνία της δράσεως. Τα ύστερα έργα του δείχνουν μία ιδιαιτέρως ισχυρή
τάση δράσεως. Ακόμα και στα πρώιμα έργα του, οι πρωταγωνιστές είναι υπέρ της δράσεως.
Υπό μία συνολική έννοια, η λογοτεχνία του Mishima είναι περισσότερο ακτιβιστική
παρά διανοουμενίστικη. Αυτό είναι όμοιο με τον Φασισμό, ο οποίος εξίσου
αποδίδει σπουδαιότητα στην δράση.
Ο Giovanni Gentile, ο Ιταλός φασίστας φιλόσοφος, υιοθέτησε
μία Φιλοσοφία της Δράσεως. Σύμφωνα με τις θεωρίες του, η ανθρωπότητα
επιτυγχάνει αυτό-συνειδητότητα και αυτό-πραγμάτωση πρωτίστως μέσω της δράσεως.
Ένεκα τούτου ο Φασισμός αποκαλείται, επίσης, πολιτική της δράσεως.
Ο Μουσολίνι συχνά συγκρίνεται με τον Λένιν. Οι πολιτικές
τους θεωρίες και η κομματική οργάνωσή τους είναι υποθετικά όμοιες, ο δε
Μουσολίνι έβγαινε με μια γυναίκα, η οποία είχε εργασθεί ως γραμματέας του Λένιν
και εξήγησε στον Μουσολίνι τον Μαρξισμό, μέσω του οποίου ασκήθηκε εμμέσως η
επιρροή του Λένιν στον Μουσολίνι. Και ο Μουσολίνι και ο Λένιν θεωρούσαν ότι οι
οργανώσεις των λίγων έπρεπε να καθοδηγούν τις μάζες. Διαφοροποιούνταν, όμως,
μεταξύ τους θεμελιωδώς στην φύση αυτών των ελίτ. Για τον Λένιν, ήταν οι
διανοούμενοι. Για τον Μουσολίνι, ήταν οι άνθρωποι της δράσεως.
Ο Μουσολίνι και ο Mishima μοιράζονται μία ηρωική αντίληψη
του ανθρώπου. Οι πρωταγωνιστές των λογοτεχνικών έργων του Mishima είναι
δραστήριοι ήρωες με ισχυρό χαρακτήρα. Αυτό αποτελεί, επίσης, ένα από τα κύρια
χαρακτηριστικά του Φασισμού. Περαιτέρω, ενώ ο Μαρξισμός και ο Φιλελευθερισμός
αποδίδουν μεγάλη σπουδαιότητα στις υλικές συνθήκες και ισχυρίζονται ότι οι
άνθρωποι ελέγχονται από την οικονομία και από το περιβάλλον, αυτή η θεώρηση
απορρίπτεται εντελώς από τον Φασισμό, ο οποίος αποδίδει μεγάλη σημασία στην
ανθρώπινη βούληση, με την οποίαν μπορούμε να ελέγξουμε το περιβάλλον μας.
Τούτο, επίσης, σημαίνει ότι οι άνθρωποι αποφασίζουμε οι ίδιοι για την μοίρα
μας.
Ο Mishima και ο Μουσολίνι μοιράζονται, επίσης, μία μεγάλη
εκτίμηση για την παράδοση και την εξ αίματος συγγένεια. Όπως ο Μαρξισμός, ο
Φασισμός αρνείται ότι ο άνθρωπος απλώς υπάρχει στο παρόν. Κουβαλάμε το παρελθόν
μέσα μας, Οι άνθρωποι είναι προϊόντα της ιστορίας. Ό,τι κληρονομούμε από το
παρελθόν, το μεταβιβάζουμε στο μέλλον. Αυτή είναι, επίσης, η άποψη του Mishima.
Οι άνθρωποι είναι αποτέλεσμα της συσσωρεύσεως του παρελθόντος και θα συνεχίσουν
στο μέλλον, έστω και ασυνείδητα. Η Παράδοση ενσωματώνεται κατά φυσικό τρόπο
στην εξ αίματος συγγένεια. Για αυτόν τον λόγο οι συντηρητικοί και οι εθνικιστές
νοιάζονται για την Παράδοση. Η Ιαπωνική Ρομαντική Σχολή, η ομάδα λογοτεχνών και
διανοουμένων, η οποία επηρέασε άμεσα τον Mishima, επίσης ενδιαφερόταν για την
αιματολογική γραμμή όπως και για την Παράδοση.
Οι έννοιες της Παραδόσεως και της καταγωγής είναι εξίσου
πολύ σημαντικές για τα μεμονωμένα άτομα μίας κοινότητος. Οι παραδόσεις
αποτελούν το θεμέλιο μίας κοινότητος, χωρίς την οποίαν θα ήμασταν μοναχικά και
απομονωμένα όντα. Συνεπώς, συνεχίζουμε την δική μας ταυτότητα εντός της
κοινότητός μας και υπό αυτήν την έννοια οι παραδόσεις και η καταγωγή συνιστούν
την πηγή της ατομικής ταυτότητος. Ο Mishima είχε ξεκάθαρα το θέμα αυτό στον νού
του όταν έγραφε το βιβλίο «Σε υπεράσπιση του Πολιτισμού». Οι άνθρωποι υπάρχουν
και λειτουργούν σε μία κοινωνία και οφείλουμε την ταυτότητά μας στην ύπαρξη των
παραδόσεων.
Στην σύγχρονη περίοδο της παγκοσμίου τυποποιήσεως, οι
παραδόσεις τείνουν να απορρίπτονται ως κάτι αρνητικό. Διαφορετικά έθνη, έθιμα
και παραδόσεις αντιμετωπίζονται ως εμπόδια για την παγκοσμιοποίηση και βαθμιαία
εξαφανίζονται. Αυτό, όμως, οδηγεί στην καταστροφή της ατομικότητος. Οι
παραδόσεις και οι πολιτισμοί είναι οι πηγές της ταυτότητός μας. Ούτως η
υπεράσπιση του πολιτισμού σημαίνει εξίσου την υπεράσπιση της ανθρώπινης
ατομικότητος.
Όσο δε για την σχέση της παραδόσεως και της βελτιώσεως, η
«Παράδοση» έχει και καλή και κακή σημασία. Η τήρηση των παραδόσεων δεν πρέπει
να σημαίνει την μηχανική προσκόλληση σε παλαιές συνήθειες, διότι τούτο δεσμεύει
και αναστέλλει την ενέργεια και την δημιουργικότητα ενός έθνους. Πρέπει πάντοτε
να γνωρίζουμε τις ενυπάρχουσες παραδόσεις στο συνεχές από το παρελθόν, να
αγωνιζόμασθε να αναμορφώσουμε το παρόν και να δημιουργήσουμε τα θεμέλια για το
μέλλον.
7. Η πηγή της δημιουργικότητος
Στις αρχές του 20ου αιώνος ο Φουτουρισμός στην Ιταλία ήταν
ένα πρωτοπόρο πολιτιστικό κίνημα, το οποίο καλούσε σε καταστροφή των
φιλελεύθερων κλασικών. Ο Φουτουρισμός διαπέρασε την λογοτεχνία, την ζωγραφική,
την αρχιτεκτονική, την μαγειρική και όλα τα υπόλοιπα πεδία και έπαιξε έναν
σημαντικό ρόλο στον σχηματισμό του Φασισμού. Πράγματι, αυτοί που συνέβαλαν στην
θεμελίωση του ιταλικού Φασισμού υπήρξαν πρώην μέλη του Ιταλικού Σοσιαλιστικού
Κόμματος, πρώην στρατιωτικοί και μέλη του Φουτουριστικού πνευματικού κινήματος.
Στην Ιαπωνία ο Yojuro Yasuda είχε μία παρόμοια άποψη για την
Παράδοση. Πίστευε ότι η συντήρηση έπρεπε να οδηγήσει στην αναμόρφωση, διότι εάν
ενδιαφερόμασθε μόνον για την διατήρηση του παρελθόντος, οι παραδόσεις θα
κολλήσουν στην πλήξη και την μονοτονία και προοδευτικά θα εξαφανισθούν.
Η ιδέα ότι η συντήρηση πρέπει να οδηγεί στην αναμόρφωση
μπορεί να θεωρηθεί ως η αντίληψη του Φασισμού για την επανάσταση. Ο Mishima
αξιολογούσε την Παράδοση τόσο στην σκέψη όσο και στην δράση. Ήταν, ωστόσο,
άνθρωπος της σύγχρονης εποχής και την ζούσε. Είχε επιτύχει σε μεγάλο βαθμό να
απορροφήσει την κουλτούρα και την λογοτεχνία της Δύσεως και να τις ενσωματώσει
στο ιαπωνικό πλαίσιο. Το έργο του Mishima «Σύγχρονα έργα θεάτρου Noh» είναι
εμβληματικό αυτής της μίξεως ιαπωνικών και δυτικών παραδόσεων.
Η λογοτεχνία του Mishima συνέθετε ολόκληρη την εμπειρία του
Ιαπωνικού έθνους, την οποίαν Giovanni Gentile αποκαλούσε «εθνική σύνθεση». Διά
του συλλογισμού οτι τα στοιχεία της Δυτικής κουλτούρας, τα οποία η Ιαπωνία
απορρόφησε από την στιγμή που άνοιξε τις πύλες της και ακολούθησε το μονοπάτι
του εκσυγχρονισμού, αποτελούν εξίσου μέρος της εμπειρίας του Ιαπωνικού έθνους,
ο Mishima έπραξε τα περισσότερα από οποιονδήποτε άλλον, για να «εξιαπωνίσει»
αυτά τα ξένα στοιχεία.
Ο Φασισμός ήταν, επίσης, αρχικά μία απόπειρα για «εθνική
σύνθεση». Ο Μουσσολίνι ξεκίνησε από την Αριστερά και εγκαθίδρυσε έναν νεόν
τρόπον σκέψεως βασισμένο στην σύνθεση των εμπειριών ολόκληρου του Ιταλικού
έθνους. Μία τέτοια «εθνική σύνθεση» προκύπτει από την ορθή κατανόηση της
Ιστορίας.
Μ. Καραγάτσης (Κίτρινος Φάκελος)
"Η δημοκρατία είναι το πιο αυταρχικό πολίτευμα, γιατί
επιβάλλει στους πάντας τις ανεξέλεγκτες κι άτυπες παρορμήσεις του όχλου. Μ’ ένα
δικτάτορα, κατά κάποιον τρόπο συζητείς λογικά, γιατί έχει πάντοτε μια δόση
λογικής. Με τον όχλο, κάθε συζήτηση αποκλείεται. Μόνον να τον επηρεάσης
μπορείς, αν είσαι δημαγωγός δηλαδή αν μεταχειρισθής επιχειρήματα χαμηλοτάτης
ποιότητας, τα μόνα που ο όχλος μπορεί να κατανοήση. Ενας δικτάτωρ, αν βέβαια
δεν είναι κτήνος, έχει κάποια γνώση και κάποιαν εκτίμηση προς τις προσωπικότητες
της χώρας. Ο όχλος τις αγνοεί, κι ούτε παραδέχεται να κυβερνηθή από ανθρώπους
που σκέπτονται.
Η σκέψη για τον όχλο είναι αντιπαθής, ύποπτη κι επικίνδυνη.
Εκείνο που τον επηρεάζει είναι τα ωραία λόγια κι η καταφερτζοσύνη. Η δημοκρατία
κρατάει πεισματικά στο περιθώριο τις αξίες, εκτός αν αυτές καμουφλαρισθούν με
τα χυδαία προσόντα που θαυμάζει ο όχλος. Να! παράδειγμα ο κ.Τασάκος, νέος
μεγάλης αξίας, που για να επιτύχει το σκοπό του διαβουκόλευε άλλοτε τον όχλο με
εκδηλώσεις ψεύτικου ενδιαφέροντος. Ο κ. Τασάκος είναι πολιτικός, μα θα αποτύχη
επειδή κάποτε ο όχλος θα διαισθανθή πως είναι άνθρωπος αξίας και θα τον
παραμερίση. Η δημοκρατία βασίζεται στο θέλημα της πλειοψηφίας.
Ποιάς
πλειοψηφίας; Η πλειοψηφία του όχλου δεν δημιουργείται στην τύχη αλλά με βάση ορισμένες
κοινές ομοιότητες των ατόμων που τον αποτελούν, κι οι πιο κοινές, οι πιο
θεμελιώδεις ομοιότητες είναι η βλακεία κι η κακεντρέχεια. Συνεπώς δημοκρατία
είναι το πολίτευμα εκείνο που η πλειοψηφία των ηλιθίων και κακεντρεχών εκλέγει
κυβερνήτες του συνόλου κατ’ εικόνα και ομοίωσή της. Η δημοκρατία δεν αρκείται
να παραμερίση τους νοήμονες κι αγαθούς από τη διαχείρηση των κοινών.
Διαποτισμένη από αβυσσαλέο και φαρμακερό πλέγμα κατωτερότητας, κάνει το παν για
να τους εξουθενώση…"
Το παραπάνω απόσπασμα από το μυθιστόρημα “Κίτρινος Φάκελος”
του Μ.Καραγάτση
Fanzine "Σιδηρά Πατρίς" τεύχος πρώτο έκδοση των Αυτόνομων Εθνικιστών Βόλου.
Η σκέψη της Αυτονομίας αποτελεί για εκατοντάδες Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες στην χώρα μας το Φωτεινό Μονοπάτι που ξεχωρίζει μέσα στο σκότος που επιβάλλει το Σιωνιστικό καθεστώς και η καπιταλιστική πρακτική.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της εν λόγω προσπάθειας η παραπάνω κίνηση των Αυτόνομων συναγωνιστών του Βόλου όπου σε λίγες γραμμές εκφράζουν καίριες σκέψεις και προσπαθούν να αφυπνίσουν συνειδήσεις. Το εν λόγω έντυπο μοιράστηκε σε σχολεία και σχολές, στέκια νεολαίας και χώρους εργασίας.
Η συντακτική ομάδα του "Μαύρου Κρίνου" δεν έχει παρά να στείλει αγωνιστικούς χαιρετισμούς στους Συναγωνιστές του Βόλου και να τους συγχαρεί για αυτή την αξιόλογη έκδοση.
José Antonio Primo de Rivera: Αθάνατος! (24.04.1903 - 20.11.1936)
"Η θέση μας είναι έξω, στον ελεύθερο αέρα μέσα στην
καθαρή νύχτα με το όπλο στον ώμο, ψηλά στ’ αστέρια. Οι άλλοι μπορούν να
συνεχίσουν ανενόχλητοι τα συμπόσιa τους. Εμείς έξω, σε μια τεταμένη επιφυλακή,
παρουσιάζουμε μια διάπυρη και σίγουρη νέα χαραυγή για τις εύθυμες
ιδιοσυγκρασίες μας"
Μ. Καραγάτσης (23.06.1908 - 14.09.1960)
«Η Αθηναϊκή Δημοκρατία ήταν η δικτατορία πενήντα χιλιάδων
ομοτίμων πολιτών επί τριών εκατομμυρίων συμμάχων, μετοίκων και δούλων. Επί
πενήντα χρόνια έτυχε οι 25.001 από αυτές τις πενήντα χιλιάδες να είναι άνθρωποι
έξυπνοι. Βιολογικό φαινόμενο καταπληκτικό και ανεπανάληπτο στην ιστορία. Από
την στιγμή που οι 25.001 έξυπνοι έγιναν 24.999, οι 25.001 ηλίθιοι έφεραν στην
αρχή τον Κλέωνα, άνθρωπο στα μέτρα τους ακριβώς, κι η δημοκρατία ξαναβρήκε τον
συνεπή εαυτό της»
«Η Δημοκρατία δολοφονεί, καιρός να την εκτελέσουμε!»
του Wolverine
Τίποτα δεν άλλαξε σε αυτή την χωρά από την μέρα που «απελευθερώθηκε»
στα χαρτιά και υποδουλώθηκε και πάλι στον ξένο παράγοντα. Μίση, εμφύλιοι,
νεκροί, ένας καταραμένος τόπος που κυλάει σαν σάπιο καράβι στα νερά της απελπισίας
χωρίς τιμόνι, πυξίδα και πλήρωμα. Το αίμα των νεαρών Εθνικιστών έφερε και πάλι
στο προσκήνιο τις μνήμες της ΟΠΛΑ που στο διάβα της σκορπούσε αδιακρίτως σφαίρες
και θάνατο ακόμα και ανάμεσα στα πρώην δικά της μέλη, τους τότε «αιρετικούς» για
την ηγεσία του ΚΚΕ. Στο παρασκήνιο το χέρι των άνανδρων δολοφόνων δεν το όπλισε μόνο ο βρωμερός «αντιφασισμός» και οι
αντιρατσιστικές οργανώσεις που δεν είναι
τίποτε άλλο παρά μια προκάλυψη της ιδεολογικής ανεπάρκειας της αριστεράς αλλά το
αστικό σύστημα και τα κανάλια, η κυβέρνηση της φιλοσιωνιστικής δεξιάς, και ένα
κλαμπ οικογενειών που τρέφεται από το αίμα του λαού μας.
Arno Breker
Λίγο μετά τον θάνατο του Φύσσα είχαμε γράψει «Η καταστολή παίρνει καθημερινά νέα μορφή και χαρακτήρα και απλά έλειπε το
κομμάτι εκείνο που θα ολοκλήρωνε τον προμελετημένο σχεδιασμό. Δεν πέτυχαν άλλες
ενέργειες που ενορχήστρωσαν στο παρελθόν οι εγκέφαλοι της εξουσίας, χρειαζόταν
κάτι εντυπωσιακό που θα συσπειρώσει τα μέλη της antifa και θα οπλίσει στο
μέλλον ξανά τα περίστροφα των Εξαρχείων». Και να λοιπόν που τα όπλα βρόντηξαν μανιασμένα λες και
έπαιρναν μέρος σε σαφάρι ζώων της ζούγκλας. Στράφηκαν όχι όμως απέναντι σε έναν
στόχο που έχει άμεση ή έμμεση ευθύνη για την κοινοβουλευτική κατοχή και την
διαιώνιση του κομματισμού στην χώρα μας αλλά απέναντι σε 2 απλά παιδιά τα οποία
τα σκότωσαν με τρόπο μαφιόζικο και ξεκάθαρα «πούστικο» μπροστά σε δεκάδες άλλους
για παραδειγματισμό.
Θα κάνουμε το λάθος να αναφέρουμε ότι ΟΛΟΙ όσοι
εμπλέκονται στην ιστορία περίμεναν το γεγονός αυτό στο Νέο Ηράκλειο και κάποιοι
θα βγουν ιδιαίτερα κερδισμένοι. Θα κάνουμε το λάθος να θυμίσουμε ότι
κάποιοι είχαν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι το εν λόγω χτύπημα εξυπηρετεί στο
άμεσο μέλλον πολλαπλούς στόχους και τροφοδοτεί με ακόμη περισσότερη οργή τα
λεγόμενα «άκρα» που έχουν στις τάξεις τους νέους ανθρώπους και είναι έτοιμοι να
αλληλοσπαραχτούν την στιγμή που η κυβέρνηση απειλεί με φυλάκιση ακόμα και όσους
αμφισβητούν το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. ενώ δεν παραλείπει σε περίπτωση αναταραχών να
προειδοποιήσει ότι θα καλέσει και την ευρωπαϊκή στρατοχωροφυλακή!
Θυμίζει ο τρόπος δολοφονίας και η οργάνωση καθώς και η
επιχειρησιακή τακτική μια ξένη υπηρεσία γνωστή για τις εν ψυχρώ δολοφονίες με
πιστόλια, όμως δεν υπάρχουν αποδείξεις παρά ενδείξεις σε αυτή την υπόθεση. Επίσης
μια μηχανή κλεμμένη από χρόνια, ένα όπλο με ιδιαίτερο συμβολισμό, ένα χτύπημα
σε πολυσύχναστο δρόμο ενώ στα πενήντα μέτρα μόλις το αστυνομικό τμήμα … Κανείς
δεν τολμάει να υψώσει τους τόνους απέναντι στο δολοφονικό καθεστώς, όλοι μιλούν
για ψυχραιμία - μάλλον θα υπάρξουν ανταλλάγματα για την καλή τους διαγωγή … - την
στιγμή που η ρίζα του κακού είναι μια και γνωστή από χρόνια.
Από την μια πλευρά οι «αντιφασίστες» θα χαρούν που
έστειλαν στο χώμα 2 «φασίστες» (άλλωστε στο Γαλάτσι φώναζαν ότι δεν χόρτασαν
και θέλουν και άλλο αίμα …) και από την άλλη πλευρά το όραμα του εχθρού που θα
διαμορφωθεί μπροστά στα μάτια των Εθνικιστών θα έχει απαραίτητα κόκκινο
υπόβαθρο και σφυροδρέπανο ή μαυροκόκκινο αστέρι. Και αυτό διότι κάποιοι τους συμφέρει
να υπάρχει ο παραμορφωτικός φακός για να μην δουν ότι ο κύριος ΕΧΘΡΟΣ είναι το
ίδιο το δημοκρατικό σύστημα που μεγάλωσε στα σπλάχνα της την ίδια την λογική της
antifa, είναι
ο κάθε αληταράς αστός δημοκράτης και εκδότης που ούρλιαζε να «εξολοθρευτούν οι
φασίστες» με αφορμή τον θάνατο του Φύσσα από τον μισθοφόρο Ρουπακιά, είναι ο
κάθε νεροκουβαλητής του κομματισμού και του φιλελευθερισμού που έφερε την
τρόικα στην Ελλάδα και επέβαλλε ομάδες ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ, και χίλιους άλλους 2 με
βαρύ οπλισμό να σουλατσάρουν πολλές φορές σε γειτονιές σχολεία και στέκια
νεολαίας.
Συμφέρει τους πάντες - και εννοούμε όλους όσους
γοητεύονται από την μανία της εξουσίας - να αρχίσουν να πέφτουν πιστολιές
εκατέρωθεν σε μια Ελλάδα που όχι μόνο δεν είναι Βαϊμάρη αλλά τα πάντα τείνουν
να πάρουν την μορφή μιας αγελαίας βίας χωρίς κανένα ιδεολογικό υπόβαθρο. Αντίγραφο
της τραγικής πράξης στην «Acca
Larenzia» η
εν λόγω δολοφονική κίνηση και είναι σίγουρο ότι οι δράστες θα είχαν γνώση της ιστορίας
για την περίοδο της «εποχής των μολυβιών». Και επειδή δεν ζούμε σε εποχές Βαϊμάρης
που οι επαναστατικές ιδέες είχαν γίνει κτήμα της πλειοψηφίας ενός λαού αλλά
στην Ελλάδα του Σαμαρά και του Βενιζέλου τα γεγονότα θέλουν διπλή ανάγνωση και
καθαρή ματιά και ιδιαίτερα όταν αυτά έχουν να κάνουν με αίμα. Σε ένα ελληνόφωνο κρατίδιο που το κράτος ταυτίζεται
πλήρως με το παρακράτος και φοράει κατά καιρούς ακροαριστερούς και ακροδεξιούς
μανδύες - πάντα με αντιφασιστική επένδυση - το κέρδος για τον Λαό είναι μόνο θάνατος
και πόνος. Όσο και αν κάποιοι
ονειρεύονται αντίποινα σε στυλ «Δεκεμβριανών» να θυμίσουμε ότι αυτός που έφυγε
στο τέλος χαρούμενος και με το πούρο στο στόμα για το μακρινό Λονδίνο, έχοντας
στο πλευρό του την αόρατη εξουσία να είναι ντυμένη με μαύρο ράσο δεν ήταν άλλος
από τον μέθυσο και εγκληματία πολέμου Churcill.
Σήμερα κάποιοι χαίρονται και πολύ μάλιστα
που σε λίγο η Ελλάδα θα βυθιστεί και πάλι σε χρόνους τραγικούς. Όμως στο τέλος
του κάθε εμφυλίου αυτός που χάνει είναι ο λαός και όχι τα ξένα και ντόπια
αφεντικά. Έτσι λοιπόν θέλει μέτρημα στις λέξεις όταν λέμε για εμφύλιο διότι ο
μόνος «εμφύλιος» που αξίζει να πάρουμε μέρος είναι αυτός ενάντια στην
Δημοκρατία, δίοτι απλά «η Δημοκρατία δολοφονεί, καιρός να την εκτελέσουμε!»
Λύκοι ανάμεσα στα πρόβατα ...
"Όσο ουρλιάζουν οι λύκοι στα βουνά, ελεύθεροι και χωρίς δεσμεύσεις, τα τσακάλια μπαίνουν στα μαντριά, δεύτερα ξαδέρφια των λύκων, αλλά με τίποτα ικανά να κάνουν την μεγάλη ζημιά, έως την στιγμή που οι λύκοι ξαναγίνουν αγέλη που δεν θα ντρέπεται να κραυγάζει: Θα γυρίσουμε και η γη θα τρέμει!"
Ιωάννης Συκουτρής 01.12.1901 - 21.09.1937
« ... Κανένας δέν μπορεί νά χτίση γιά λογαριασμό σου τό γεφύρι,
άπ ' οπου χρωστάς νά πέρασης τό ρεύμα της Ζωής - κανένας εκτός άπό σένα τον
ίδιον. ' Υπάρχουν βέβαια μονοπάτια άπειρα καί γεφύρια καί ημίθεοι πρόθυμοι νά
σέ περάσουν μά θά ζητήσουν πληρωμή τον Ίδιο σου τόν εαυτό. Στόν κόσμο ένας μόνο δρόμος υπάρχει, κι αυτόν
κανένας άλλος δέν μπορεί νά τον βαδίση παρά εσύ. Πρός τά πού βγάζει; Μην τό
ρωτάς. Τράβα τον μόνο ... »
Όταν τα «πιόνια» αλληλοεξοντώνονται στην σκακιέρα της αστικής δημοκρατίας …
του Αλεξόπουλου Στέλιου
Η κατάσταση των τελευταίων ημερών δείχνει ότι στόχος
και σκοπός του συστήματος δεν είναι μόνο η λεηλασία των ψήφων της «Χρυσής Αυγής»
και η επιβίωση του αστικού κομματικού κράτους, αλλά και η ευρύτερη ποινικοποίηση
του εθνικιστικού/πατριωτικού λόγου και των συμβόλων που θυμίζουν την ταυτότητα
και την παράδοση ενός ολόκληρου λαού. Δεν υπάρχει πιο κατάλληλος πολιτικός
χώρος για να διαπράξει το νέο «κυνήγι μαγισσών» από την αλήστου μνήμης καραμανλική
δεξιά και την antifa
για
την οποία είχαμε γράψει σχετικά με την κατασταλτική της δράση στον σύνδεσμο
εδώ.
Πάμπολλες φορές στο παρελθόν καταγράψαμε το γεγονός ότι η "εθνικόφρονη ακροδεξιά" κατάφερε να εισβάλλει στο εθνικιστικό κίνημα, να αλλάξει την
πορεία του και να επιβάλλει τις δικές της απόψεις. Η σημερινή «Χρυσή Αυγή» είναι
ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κατάστασης και δεν μας εκπλήσσει
καθόλου η σημερινή της δομή τακτική και παρουσία στο πολιτικό σκηνικό, καθώς και η
ανικανότητα της ηγεσίας της να ανταπεξέλθει στον πιο σημαντικό της ρόλο, δηλαδή
να προστατέψει τα ίδια τα μέλη της που σήμερα διώκονται από
ένα γελοίο καθεστώς. Το ίδιο καθεστώς που αδυνατεί να θρέψει τις δυνάμεις των
εφέδρων του στρατού ξηράς ή να προμηθεύσει με βενζίνη τα μηχανοκίνητα τμήματα
του. Η «Χρυσή Αυγή» γιγαντώθηκε από τα κανάλια και τις εφημερίδες και σήμερα όπως ήταν
αναμενόμενο κομματιάζεται από τα ίδια πρόσωπα που την ανέδειξαν. Μπορεί να είναι
γνωστό το πολιτικό παρελθόν της ηγεσίας της, όμως ο διεθνής σιωνιστικός
παράγοντας ανησυχεί για τυχόν εξελίξεις που δεν θα μπορέσει να ελέγξει στο μέλλον
και αναζητεί μια επίδειξη αντιφασιστικής πυγμής προς παραδειγματισμό πολλών. Πίστεψαν κάποιοι ότι αν
χαμογελάσουν στο Θηρίο αυτό σε ανταμοιβή θα τους αγκαλιάσει. Όμως τα Θηρία της Δημ(ι)οκρατίας
δεν δείχνουν συμπόνια σε κανέναν και πολύ περισσότερο σε αυτούς που νομίζουν
ότι κρύβονται πίσω από κοινοβουλευτικές μάσκες …
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές συνεχίζονται οι παράνομες έρευνες σε σπίτια Εθνικιστών με ψεύτικα στοιχεία, ενώ δεν μας προκαλεί καμιά εντύπωση η προκλητική ενέργεια των διωκτικών αρχών να προσκομίσουν ως επιβαρυντικά στοιχεία ελληνικές σημαίες ακόμα και φωτογραφίες ηρώων του 1821! Οι τελευταίες ημέρες θυμίζουν έντονα την εποχή της μεταπολίτευσης και κυρίως την δολοφονία Λαμπράκη στην δεκαετία του ’60. Ο Φύσσας είναι σήμερα ένα σύμβολο του αντιφασισμού. Τον παρουσίασαν ως έναν «άγγελο» που ποτέ δεν πείραξε κανέναν, τι και αν τα τραγούδια του στάζουν προτροπή για μίσος και εκδίκηση προς τους «φασίστες». Κάποιους που σίγουρα τους θεώρησε εχθρούς γιατί έτσι του είπαν άλλωστε. Στις περισσότερες φωτογραφίες εμφανίζεται ντυμένος με μια μόδα που θυμίζει έντονα τον μοδάτο αμερικανισμό και τις πολυεθνικές και φυσικά την κοινωνική παρακμή του νέγρικου harlem που τόσο αγαπάει το σύνολο της ελληνικής hip hop σκηνής. Υποταγμένος ο ίδιος σε μια κατευθυνόμενη λογική της στείρας αντίθεσης που όχι μόνο δεν ήταν πρόταση ζωής για το αύριο αλλά προπαγάνδα της σχολής της Φρανκφούρτης.
Παρόλο που ζούσε μέσα σε λαϊκές γειτονιές και τα πράγματα εκεί δεν έχουν τον
παραμορφωτικό φακό της Φιλοθέης ή του Ψυχικού πίστεψε εύκολα - γιατί έτσι του είπε
ο δάσκαλος, ο δημοσιογράφος, ο εκδότης - ότι ο εχθρός είναι ο κακός «φασισμός»
την ίδια στιγμή που στην γειτονιά του ο τραπεζίτης κυκλοφορεί ελεύθερος και άνετος
μέσα στο πανάκριβο αμάξι του και συνεχίζει να διαλύει οικογένειες. Για τον
Φύσσα ο εχθρός δεν ήταν ο επαγγελματίας των αστικών και μαρξιστικών κομμάτων
που διέλυσε την ελληνική εργατική τάξη μέσω της αποδοχής των λαθρομεταναστών και είχε ως συνέπεια το όνειδος της ανεργίας στις σκαλωσιές των οικοδομών, ούτε ο ιδιοκτήτης των
οίκων ανοχής που εκμεταλλευόταν φτηνό κρέας από την ανατολική ευρώπη, ούτε ο
ασιάτης που έφερε από την πατρίδα του ηρωίνη πήρε βοήθεια από τις ΜΚΟ και μοίρασε στα σχολεία της
γειτονιάς του πάντα υπό την επίβλεψη των ένστολων γουρουνιών. Όχι αυτός συνέχιζε
να πιστεύει στο ψέμα που θέλει να κυριαρχεί από το ’45 και μετά, σε έναν κόσμο
που δεν φτιάξαμε εμείς αλλά όλοι αυτοί που σήμερα εμφανίζονται ως δημόσιο
κατήγοροι και υπερασπιστές της αλήθειας!
Άλλωστε οι Φασίστες και οι Εθνικοσοσιαλιστές δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει φίλοι
και εχθροί δεν κυβερνούν αυτή την χώρα, και δεν διέλυσαν την ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη που δούλευε ο
νεκρός, ούτε οι Φασίστες έριξαν τα μεροκάματα στις γειτονιές του
Κερατσινίου και του Περάματος, ούτε μόλυναν τα πάντα στο περιβάλλον με τα σκατά
του καπιταλισμού σήμερα να πνίγουν τις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά.
Όλα αυτά τα παρέβλεψε και στήριξε ελπίδες στον επιχορηγούμενο κρατικό
αντιφασισμό που διαφημίζεται από τα σχολικά βιβλία και την εκκλησία μέχρι την lifo και την τηλεόραση και
θεωρεί φυσικά σανίδα σωτηρίας την διάλυση της εθνικής ενότητας και ευχής έργο την
μετατροπή των λαϊκών γειτονιών σε πολυφυλετικές ζούγκλες. Λάθος του να στηρίζει
μια φάση που μυρίζει μηδενισμό και όλα αυτά με μια νότα έντονου αμερικανισμού
ακόμα και αν είναι μόνο η ένδυση.
Κάποιοι «ραψωδοί» - στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ που για
όσους δεν ξεχνούν αποτελεί το φερέφωνο των εκδοτικών συμφερόντων - οι οποίοι χρυσοπληρώνονται από τις
κομματικές νεολαίες με χιλιάδες ευρώ για να παραστούν σε εκδηλώσεις, και μέχρι
χτες εξυπηρετούσαν τα shows
των
αστικών καναλιών προσπάθησαν να μας πουν με δακρύβρεχτο ύφος ότι δεν είχε σχέση
με την άκρα αριστερά. Μάλλον τους αρέσει να κρύβουν την αλήθεια όπως πίσω από τους
στίχους τους την έλλειψη κάθε πρότασης για ένα τόπο που υπήρξε πεδίο δοκιμών
του σιωνιστικού νομίσματος με ερυθρό και αμερικανικό σύμβολο στις 2 πλευρές εδώ και πολλά
χρόνια. Είναι ξεκάθαρο ότι τον νέο Λαμπράκη έψαχναν καιρό οι θαμώνες της «νέας
αριστεράς» και στον ρόλο του νέου Γκοτζαμάνη -
μόνο το τρίκυκλο λείπει από την ιστορία - ο μισθοφόρος Ρουπακιάς – πρώην
μέλος της ΚΝΕ - που μέχρι χτες αν του έλεγες την έννοια εθνικισμός θα σε
κοίταγε με απορία.
Μια χαρά όλοι παίζουν λοιπόν το παιχνίδι του συστήματος και δεν έχουμε παρά να
τους αφήσουμε τους ηλίθιους να σκοτωθούν μεταξύ τους αφού ως Αυτόνομοι και
Εθνικοσοσιαλιστές δεν νιώθουμε καμιά ανάγκη να υπερασπιστούμε ούτε την
ακροδεξιά που μυρίζει παρακράτος και Κατεχάκη, αλλά ούτε και την άκρα αριστερά
που είναι το καθεστώς στην υπηρεσία των Βρυξελλών και του Τελ Αβίβ. Μάλλον θα
θαφτεί γρήγορα η υπόθεση που λέει ότι ο δράστης ήταν σε ανοιχτή ακρόαση με την
ΚΥΠ και όλοι ήξεραν τι θα συμβεί. Στην χώρα του τίποτα η αριστερά θα συνεχίζει
να κοιμάται βαριά αλλά πάντα με τα αντιφασιστικά της αντανακλαστικά σε
εγρήγορση, ενώ η δεξιά θα καραδοκεί για να τρομοκρατήσει. Το κεντρικό Ισραηλιτικό
συμβούλιο για όσους δεν το γνωρίζουν τίμησε την μνήμη του νεκρού αφού γνωρίζουν
καλά οι γιοι της Σιών ότι εισερχόμαστε σε καταιγιστικές εξελίξεις στην Ελλάδα με την
διαιώνιση και αναζωπύρωση ενός μίσους που ξεκίνησε επί εθνικού διχασμού στις αρχές
του 20ου αιώνα και κορυφώθηκε στην μεταπολίτευση.
Από την άλλη άνθρωποι που φόρεσαν ένα μαύρο μπλουζάκι, τύλιξαν μια σημαία σε ένα κοντάρι και
νόμιζαν ότι αυτό σημαίνει υπεράσπιση της πατρίδας «έσωσαν» στο τέλος τον βρωμερό
κρατικό και παρακρατικό αντιφασισμό και την εξουσιαστική λογική που θέλει σήμερα
να απαγορεύει το εθνόσημο και την σημαία και αύριο την προάσπιση της εθνικής ταυτότητας.
Την στιγμή που ο Ρουπακιάς δίνει το χτύπημα χορηγεί παράλληλα πνοή ζωής σε
όλους αυτούς που γεννήθηκαν διαχρονικά μέσα από την δημοκρατική μήτρα της
μεταπολεμικής τάξης πραγμάτων, και από τα προαύλια του Πολυτεχνείου βρέθηκαν σήμερα
στα πολυτελή γραφεία των υπουργείων. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι σήμερα οι
πολιτικοί απόγονοι του Τζόν και του Ιβάν που βρέθηκαν στο ποταμό Έλβα πριν 70
χρόνια, συναγωνίζονται για το ποιος θα εκπροσωπήσει καλύτερα το αντιφασιστικό
τέρας και ξέρουν ότι απέναντι τους πολλές φορές είναι εύκολος στόχος σε
επικοινωνιακό και πολιτικό επίπεδο.
Από τον ρασοφόρο μητροπολίτη Μεσσηνίας και τον ρασοφόρο Άνθιμο μέχρι τον
Κοροβέση, τον Γλέζο, τον Θεοδωράκη και τον Παπούλια ακόμα και το παιδεράστή Κον
Μπετίτ ή τον Κυριαζίδη που εκπροσωπεί την αστυνομία (δήλωσε ότι «ο Παύλος
Φύσσας προσέφερε στη Δημοκρατία»...) το δηλητήριο των ερπετών είναι το ίδιο και δεν έχει ως κύριο
στόχο την «Χρυσή Αυγή» η οποία εκτελεί άριστα τον ρόλο που έφτιαξε η ίδια για
τον εαυτό της αλλά όλους αυτούς που βλέπουν την μελλοντική εξέλιξη στην κατοχή
της χώρας και αντιδρούν! Η καταστολή παίρνει καθημερινά νέα μορφή και χαρακτήρα
και απλά έλειπε το κομμάτι εκείνο που θα ολοκλήρωνε τον προμελετημένο σχεδιασμό. Δεν πέτυχαν άλλες
ενέργειες που ενορχήστρωσαν στο παρελθόν οι εγκέφαλοι της εξουσίας, χρειαζόταν κάτι
εντυπωσιακό που θα συσπειρώσει τα μέλη της antifa και θα οπλίσει στο μέλλον ξανά τα
περίστροφα των Εξαρχείων.
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι τυχαίο το μαχαίρωμα
… μπροστά σε κόσμο της Αμφιάλης, με θεατές τα μπατσόνια της ΔΙΑΣ να γελούν, μέσω εντολών
σε κινητά που κανείς δεν θα αποκαλύψει πως έλαβαν μέρος. Άλλωστε ο
συνεταιρισμός του κράτους έχει διαχρονικά και ακροδεξιό και ακροαριστερό μεροκάματο. Όλα
συνυπάρχουν σε μια κατάσταση που θυμίζει κακοπαιγμένο θέατρο για να γοητευτεί ο
αφελής λαός και να σιωπήσει ο αγανακτισμένος. Πέρα από αυτά τα νέα που υπάρχουν
στα εξώφυλλα ξαφνικά ο θηλυκός «άγγελος» εμφανίζεται για να συνεχιστεί το
επικοινωνιακό παιχνιδάκι της ελ.ας στο
πόσο «καλή είναι η αστυνομία» μήπως και γοητευτεί η μαλθακή νεολαία που ζητάει
έναν καλό μισθό, και ας είναι και αυτός του πραιτοριανού του συστήματος βρε
αδερφέ …
Σε λίγα χρόνια που θα έχει αποδειχτεί ότι οι
πρωταγωνιστές του έργου ήταν πληρωμένοι υπάλληλοι ή απλά χρήσιμοι ηλίθιοι και
οι υπεύθυνοι ανεύθυνοι άνθρωποι του παρακράτους όλοι θα τρέχουν να κρυφτούν για
να μην αποκαλυφτεί η αλήθεια αλλά η ζημιά θα έχει γίνει. Το αίμα του Φύσσα θα
έχει θεριέψει το δέντρο του κρατικού αντιφασισμού και θα σκεπάζει με τα φύλλα
του τα μάτια του λαού, την ίδια στιγμή που τα τελευταία κάστρα αντίστασης θα διαλύονται
από αυτούς που πίστεψαν στα συνθήματα της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Ας μην
ξεχνάμε ότι την ίδια στιγμή που προωθούνται οι τελευταίες κινήσεις των γερμανών
καπιταλιστών και ενισχύεται η τρόικα τα εξώφυλλα των εφημερίδων προβάλλουν για
2η εβδομάδα την σκηνοθεσία της δολοφονίας. Την στιγμή που ο λαός ζητάει την τιμωρία του σάπιου κοινοβουλευτισμού, έρχεται
μια βαλβίδα ασφαλείας να διαδραματίσει τον καίριο ρόλο για την εκτόνωση της
κατάστασης. Τις επόμενες εβδομάδες ο πρωθυπουργός του προτεκτοράτου που
ονομάζεται Ελλάς θα συναντηθεί σε επίπεδο κορυφής με τους Ισραηλινούς για τα
θέματα της ενέργειας και των τροφίμων. Έτσι λοιπόν έπρεπε να έχει στα χαρτιά
του έναν άσσο που δεν είναι άλλος από την «ιερή εξέταση» του Δένδια ο οποίος
τις τελευταίες ημέρες εισβάλλει σε σπίτια Εθνικιστών μετά από τηλεφωνήματα
αγνώστων τα οποία αποδεικνύονται προπέτασμα καπνού.
Τι πιο άνετο για το σύστημα λοιπόν με αφορμή την
δολοφονία του Φύσσα να περάσει μέσω νομοσχεδίων διάφορα μέτρα που κανείς δεν θα
υποψιαστεί, κυρίως τους νέους αντιρατσιστικούς νόμους που ζήτησε η Αμερική και
το Ισραήλ πριν ελάχιστους μήνες και κανονισμούς που θα φιμώνουν κυριολεκτικά
κάθε φωνή αντίστασης! Αν νομίζουν κάποιοι ότι το πρόσφατο περιστατικό αυτό
είναι μεμονωμένο είναι βαθιά γελασμένοι. Εδώ και μήνες όλες οι πλευρές ζητούσαν
έναν νεκρό. Κερδισμένη βγαίνει φυσικά η κυβέρνηση Σαμαρά και ο ΣΥΡΙΖΑ. Πέρα από
τις δημοσκοπήσεις ο φόνος του Φύσσα είναι μια αφορμή για να σταλεί το μήνυμα
προς όλες τις κατευθύνσεις ότι στο μέλλον το ανθελληνικό κράτος θα είναι εδώ
για να αποτρέψει κάθε αμφισβήτηση της αντιφασιστικής δεξιάς κυβέρνησης του
Σαμαρά και της κουστωδίας του.
Απέναντι στις ρητορείες και τα ψεύδη του συστήματος που
βρωμάει δυσωδία και πτωμαΐνη , δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε τα λόγια της
Φασίστριας ποιήτριας Valeria Marchi αγαπημένης μαθήτριας του D’ Annunzio που
πέθανε πολεμώντας. Όταν την περικύκλωσαν οι Αμερικανοσιωνιστές σε αγροτική
κατοικία λίγο πριν επιχειρήσει ηρωική έξοδο με τα ελάχιστα πυρομαχικά που της
απέμειναν φώναξε δυνατά: «Αδιαφορώ εάν αύριο οι αντιφασίστες θα μου εξαπολύσουν
επίθεση με όλα τα μέσα. Εγώ θα φωνάζω στους πάντες την αλήθεια».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-wzor.jpg)
