Ο Μέγας Μουφτής της Ιερουσαλήμ και σύμμαχος των Εθνικοσοσιαλιστικών Απελευθερωτικών Δυνάμεων: Haj Amin al-Husseini

του Jihad

Την 4^η Ιουλίου 2014 συμπληρώθηκαν ακριβώς 40 χρόνια από την εκδημία του Μεγάλου Μουφτή της Ιερουσαλήμ Haj Amin al-Husseini ενός σημαντικού θρησκευτικού και πολιτικού ηγέτη της Παλαιστίνης και κορυφαίου συμμάχου του Ευρωπαϊκού Εθνικοσοσιαλισμού. Υπήρξε μια άκρως σημαντική προσωπικότητα της Μέσης Ανατολής και ισχυροποίησε όσο λίγοι το Αντισιωνιστικό στρατόπεδο κατά την διάρκεια του Β’ Π.Π.

Υπήρξε γόνος ευγενών της Ιερουσαλήμ και φοίτησε σε Ισλαμικά, Οθωμανικά αλλά και Καθολικά σχολεία της περιοχής. Υπηρέτησε στον Οθωμανικό στρατό και ενεπλάκη αργότερα στις προσπάθειες ιδρύσεως του βασιλείου της Συρίας. Πολύ νωρίς κατάλαβε τους σχεδιασμούς των Σιωνιστών για τον εποικισμό της Παλαιστίνης και υποστήριξε τις κινήσεις των Εθνικιστών/Παναραβιστών που αντιτίθονταν σφόδρα στους σχεδιασμούς των πολιτικών, χρηματιστών και βιομηχάνων με Ιουδαϊκή καταγωγή. Φυλακίστηκε από τους Βρετανούς για τις ιδέες του και τις φλογερές ομιλίες του αλλά η αναγνώριση του από τις λαϊκές μάζες ανάγκασε τις κατοχικές δυνάμεις να τον απελευθερώσουν. Κάθε ενέργεια ενάντια στους Σιωνιστές είχε την σφραγίδα του και υπήρξε ο ιθύνουν νους για τις Αντισιωνιστικές επαναστατικές κινήσεις.

Λόγω της σημαντικής του θρησκευτικής θέσης άρχισε να αυξάνει την επιρροή του σε όλους τους τομείς της Παλαιστινιακής ζωής και να δημιουργεί τις βάσεις εκείνες που αργότερα θα τσάκιζαν τα σχέδια των εβραϊκών εγκεφάλων που είχαν βάσεις τόσο μέσα στην ευρύτερη περιοχή αλλά και στην Ευρώπη. Οι συνεχείς προκλήσεις των Ιουδαίων σχετικά με την δικαιοδοσία στο «τείχος των δακρύων», η αυξανόμενη σιωνιστική επιρροή και οι αρνήσεις των Παλαιστινίων να αποδεχτούν της αλλαγή της κατάστασης οδήγησαν σε νέους κύκλους αίματος. Ο ίδιος ο Haj Amin al-Husseini άρχισε στα τέλη της δεκαετίας του ’20 να οργανώνει τα Παλαιστινιακά «Τάγματα Εφόδου» ως αντίβαρο στην δολοφονική μανία των εβραϊκών παραστρατιωτικών οργανώσεων. Φορτία όπλων από την Παλαιστινιακή διασπορά αλλά και εκ μέρους των Φασιστών ενίσχυσαν την αντίσταση γεγονός που αποδεικνύει περίτρανα ότι οι πρώτοι που συνέδραμαν στον αγώνα της Παλαιστίνης για Λευτεριά δεν ήταν άλλοι από τους «Μελανοχίτωνες»!  

Στο πλευρό της εξέγερσης βρέθηκαν οι περισσότεροι Παλαιστίνιοι εργάτες και αγρότες και ενίσχυσαν με τα ίδια τους τα παιδιά τις «φασιστικές» δυνάμεις αφού η ταξική πάλη της αριστεράς φάνταζε ως κάτι το ελλιπές, ενώ η θεωρία αυτή δεν προέτασσε πρώτα την εθνική ολοκλήρωση και ανεξαρτησία ως απαραίτητο στοιχείο της καθημερινής επιβίωσης. Οι γενικές απεργίες του ’36 που διοργανώθηκαν από τους Παλαιστίνιους Εθνικιστές παρέλυσαν την δημόσια διοίκηση και έφεραν σε δύσκολη θέση τους Βρετανούς. Οι διώξεις εκ μέρους των κατοχικών δυνάμεων ανάγκασαν τον Husseini να φύγει προς γειτονικές χώρες. Η επικράτηση της Εθνικοσοσιαλιστικής Επανάστασης στην Γερμανία ξεσήκωσε θύελλα ενθουσιασμού στις τάξεις των Αράβων Εθνικιστών οι οποίοι είδαν στις επιτυχίες των Ευρωπαίων το όραμα και την προοπτική για την καταπολέμηση του Σιωνισμού. Παρόλο τις αρχικές θετικές επαφές η λανθασμένη πολιτική μιας μερίδας των Γερμανών Εθνικοσοσιαλιστών που δεν ήθελαν να ενοχλήσουν άμεσα τα Αγγλικά συμφέροντα στην περιοχή - λόγω της σκέψης του Χίτλερ για την Βρετανία - στάθηκαν εμπόδιο στην άμεση ενίσχυση των Παλαιστινίων με μοιραία κατάληξη.

Οι Άγγλοι προσπάθησαν να πείσουν την Ιρακινή κυβέρνηση να σταθεί στο πλευρό τους ενάντια στον Άξονα αλλά ο Μουφτής υπήρξε το πρόσωπο που εναντιώθηκε στα σχέδια τους. Οι γύπες της αποικιοκρατίας χρησιμοποίησαν τις Σιωνιστικές δυνάμεις για να εξαναγκάσουν τους Ιρακινούς να συναινέσουν στα σχέδια τους. Το πραξικόπημα υπέρ του Άξονα ανέτρεψε προσωρινά την κατάσταση υπέρ της αντίστασης και ο Husseini κάλεσε σε πόλεμο εναντίον της Αγγλίας. Οι Εβραίοι του Ιράκ πλήρωσαν ακριβά την συμμετοχή τους ενάντια στον Ιρακινό λαό αλλά οι δυνάμεις των Συμμάχων σύντομα συνέτριψαν τις επαναστατικές δυνάμεις. Το «λιοντάρι της Παλαιστίνης» βρέθηκε στην Περσία και μετά από περιπέτειες στην Ιταλία και τέλος στην Γερμανία.

Συναντήθηκε με τον Mussolini και τον Hitler και από τον τελευταίο ζήτησε μια ανοιχτή διακοίνωση για τα δικαιώματα ανεξαρτησίας επί των εδαφών της Παλαιστίνης και της Συρίας. Ο αρχηγός των Γερμανών Εθνικοσοσιαλιστών αρνήθηκε γιατί πίστευε ότι έτσι θα προκαλούσε την ενίσχυση του Ντε Γκολ από τις δυνάμεις του Βισύ. Παρόλο τα απογοητευτικά αποτελέσματα από την αδυναμία της εξωτερικής πολιτικής της Γερμανίας, στην ομιλία του στο ινστιτούτο Ισλαμικών σπουδών στο Βερολίνο δήλωσε ότι εχθροί των Μουσουλμάνων είναι «οι Εβραίοι, οι μπολσεβίκοι και οι Αγγλοσάξονες».

Στην συνέχεια επισκέφτηκε πολλά στρατόπεδα εργασίας στα οποία θαύμασε την οργάνωση του εργατικού δυναμικού και τις άριστες συνθήκες διαβίωσης ενώ συζήτησε διάφορα θέματα με τον Himmler ο οποίος ήταν αρχιτέκτονας των μονάδων των SS. Στην συνέχεια ενίσχυσε όλα τα σαμποτάζ και τις πράξεις δολιοφθοράς στη Μέση Ανατολή ενώ ζήτησε τον βομβαρδισμό του Τελ Αβίβ ώστε να ενισχυθεί το ηθικό της αντισιωνιστικής αντίστασης. Η πρόταση αυτή δεν έγινε αποδεκτή ως «μη εφαρμόσιμη» … από το γενικό επιτελείο. Συμμετείχε και στις κινήσεις προπαγάνδας και ονομάστηκε από πολλούς ως ο Άραβας «Lord Haw - Haw» λόγω των πολλών ραδιοφωνικών εκπομπών, ενώ συνέγραψε το βιβλίο «Ισλαμισμός και Ιουδαϊσμός»  για την 13^η Βοσνιακή Μεραρχία των SS. 

Ανάμεσα σε άλλα έγραφε «θα έρθει η μέρα της κρίσεως όταν οι Μουσουλμάνοι θα συντρίψουν τους Εβραίους ολοκληρωτικά» ενώ δεν σταματούσε από τον σταθμό του Βερολίνου να καλεί σε «ιερό πόλεμο». Τρεις Μεραρχίες των επίλεκτων κομματικών δυνάμεων επανδρώθηκαν από Μουσουλμάνους Βόσνιους και Αλβανούς (η 13^η, η 21^η, η 23^η) ενώ συνέβαλλε σε αυτό και η φιλοισλαμική οπτική του Himmler. Λόγω της συνεργασίας της Βέρμαχτ με τους Μοναρχικούς Εθνικιστές Σέρβους πολλοί Βόσνιοι μαχητές λιποτάκτησαν και έφυγαν σε δυτικές και αραβικές χώρες ή προσχώρησαν στις δυνάμεις των παρτιζάνων του Τίτο. Αργότερα μετά τον πόλεμο βρήκαν άσυλο κάποιοι σε μουσουλμανικές χώρες και πολέμησαν ενάντια στο νεοϊδρυθέν κράτος του Ισραήλ. Με δικές του ενέργειες ενισχύθηκε η «Αραβική Λεγεώνα» η οποία πολέμησε στα Βαλκάνια και στο Ανατολικό Μέτωπο.

Τα Γαλλικά συμφέροντα και η κόντρα του Ντε Γκολ με την Αγγλία απέτρεψαν την παράδοση του Μουφτή μετά την λήξη του πολέμου ενώ οι απόπειρες δολοφονίας εναντίον του εκ μέρους των Σιωνιστών ακυρώθηκαν την τελευταία στιγμή αφού φοβήθηκαν ότι θα καταστεί "μάρτυρας" για τους Άραβες. Με την βοήθεια Μαροκινών Φασιστών απέδρασε και βρήκε άσυλο στην Αίγυπτο. Παρόλο την ήττα των Εθνικοσοσιαλιστικών δυνάμεων συνέχισε να εναντιώνεται στο σχέδιο για τον εποικισμό της Παλαιστίνης και προετοίμαζε τους Αιγύπτιους και τον πρόεδρο Nasser για μελλοντικό πόλεμο με τους Σιωνιστές ενώ αργότερα συνεργάστηκε και με την γνωστή PLO. Οι Σιωνιστές πίστευαν ότι κάθε μεταπολεμική Αντισιωνιστική πράξη είχε τον σχεδιασμό του Μεγάλου Μουφτή της Ιερουσαλήμ …

Πέθανε στην Βυρηττό το ΄74 και οι Παλαιστίνιοι ζήτησαν να ενταφιαστεί στην Ανατολική Ιερουσαλήμ η οποία είναι υπό κατοχή μέχρι και σήμερα. Αρνήθηκαν να δώσουν σχετική άδεια οι σιωνιστικές δυνάμεις … και μεταφέρθηκε η σορός του στην πρωτεύουσα του Λιβάνου. Μόλις 2 χρόνια  μετά οι ακροδεξιοί φιλοσιωνιστές «Φαλαγγίτες» έκλεψαν τα προσωπικά του αρχεία. Η εγγονή του παντρεύτηκε τον αρχηγό επιχειρήσεων του «Μαύρου Σεπτέμβρη» Ali Hassan Salameh ο οποίος αργότερα δολοφονήθηκε από την Mossad για την συμμετοχή του στην επίθεση στο Μόναχο της Γερμανίας. Ο Yasser Arafat υπήρξε ανιψιός  του και πολλοί θεωρούν ότι ο Παλαιστίνιος ηγέτης υπήρξε μετά τον πόλεμο το δεξί του χέρι του Μουφτή για την δομή και την μετέπειτα οργάνωση της αντίστασης και εν τέλει της οργάνωσης Fatah.

Το έργο και η Ιδέα του Μεγάλου Μουφτή της Ιερουσαλήμ παραμένει πάντα επίκαιρο, οι Εθνικοσοσιαλιστές τιμούν την μνήμη του και οραματίζονται την στιγμή που τα νικηφόρα στρατεύματα των Αντισιωνιστικών Δυνάμεων θα παρελάσουν νικηφόρα μέσα στην πρωτεύουσα των Ισραηλινών!

Palestina Libera!

To πραγματικό πρόσωπο του Ισραήλ ...

«Η ράτσα μας είναι εκείνη των κυρίαρχων. Εμείς είμαστε θεϊκά όντα σ’ αυτό τον πλανήτη. Είμαστε διαφορετικοί από τις κατώτερες ράτσες, όσο διαφορετικές είναι αυτές οι ράτσες σε σχέση με τα έντομα. Οι άλλες ράτσες είναι σαν τα ανθρώπινα περιττώματα. Ο δικός μας προορισμός είναι να ... βασιλεύουμε σ’ αυτές τις κατώτερες ράτσες.»

Menachem Begin
(πρωθυπουργός του Ισραήλ από το 1977 μέχρι το 1983
Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης 1978)

Το βιβλίο του Σπύρου Παπαγεωργίου "Καραμανλής και Φάκελος" σε μορφή αρχείου .pdf (free download)

Κριτική του υπομνήματος για την τραγωδία της Κύπρου 

Συγγραφέας : Παπαγεωργίου Σπύρος
Εκδότης : Νέα Θέσις
Έτος έκδοσης : 1992
Σελίδες : 110

Από τον πρόλογο:

Ο Αμερικανός διπλωμάτης Τζ. Χόρτον, ο οποίος παρέσχε την γνωστήν ιστορικήν μαρτυρίαν δια την Μικρασιατικήν Καταστροφήν, εις απόρρητον εκθεσίν του, είχε γράψει: «Είναι απίστευτον, ότι ο Έλλην πολιτικός είναι ικανός να προχωρήση ακόμη και εις θυσίαν της χώρας του και πολλών ανθρωπίνων ζωών, αρκεί να διατηρήση το κόμμα του εις την εξουσίαν έστω και δι' ολίγας ημέρας». Αυτός, πράγματι, είναι έν πολλοίς ο σύγχρονος ελληνικός κομματισμός ο οποίος φθείρει το Έθνος μας. Την αδροτέραν συμπύκνωσιν και επαλήθευσιν του ανωτέρω λόγου αποτελεί ο Καραμανλισμός.[...] 

για να κατεβάσετε το βιβλίο στον σύνδεσμο εδώ

Αλήτες του Ουρανού (του Άγγελου Δημητρίου)

Το τραγούδι του Δασκαλογιάννη.

Ημέρα μνήμης για τις Αντιδημοκρατικές δυνάμεις: ΕΟΚΑ Β' Ξαναχτύπα! (15η Ιουλίου 1974)

του Wolverine

Αν κάποιος μελετήσει με προσοχή τις κινήσεις του δημοκρατικού στρατοπέδου σχετικά με το Κυπριακό τα τελευταία 40 χρόνια θα καταλήξει εύκολα στο συμπέρασμα ότι η επαναστατική κίνηση ενάντια στον Μακάριο στις 15.07.74 και κυρίως ενάντια στην πολιτική του υπήρξε μια στρατηγική «έξοδος κινδύνου» απέναντι στους αντεθνικούς σχεδιασμούς των δημοκρατικών δυνάμεων της εποχής. Επιβεβαιώθηκε άλλωστε τα αμέσως επόμενα έτη η ιστορική αναγκαιότητα της ανατροπής τόσο από την αλλοπρόσαλλη τακτική του Μακαρίου όσο και από τις παραχωρήσεις των κοινοβουλευτικών κυβερνήσεων απέναντι στον «Αττίλα». Όσο και αν κομπάζουν οι υπερασπιστές του συντάγματος του ’60 για την ποιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας παραμένει αναμφισβήτητο το γεγονός ότι από την στιγμή που δεν επετεύχθη η πλήρης ένωση με την Μητέρα Πατρίδα κάθε άλλη λύση οδηγούσε μέρα με την ημέρα στην απώλεια της Μεγαλονήσου. Ο Μούσκος (Μακάριος) από το ’57 κιόλας είχε αλλάξει τακτική η οποία δεν ευνοούσε το λαϊκό αίτημα για ένωση ενώ είχε επιλέξει παράλληλα μια παρανοϊκή πολιτικάντικη προσωπολατρική κατεύθυνση μέσα στα πολιτικά δρώμενα της Κύπρου.

Θάνατος στην Δημοκρατία!

Όσο και αν προσπαθούν κάποιοι να μεταφέρουν τις ευθύνες στους Εθνικιστές για τα γεγονότα της εισβολής και κατοχής με αφορμή το πραξικόπημα, ξεχνούν να μας πουν ποιοι ήταν αυτοί που καλωσόρισαν την ΤΟΥΡΚΔΥΚ τον Αύγουστο του 1960 με το «καλωσορίσατε» μάλιστα σε άψογα Τουρκικά! Δεν μας είπαν ποτέ ποιες ήταν οι σχέσεις του «εθνάρχη» τους με τις μυστικές υπηρεσίες της Αγγλίας και την CIA η οποία δεν παρέλειπε επί Μακαρίου να εγκαταστήσει τα συστήματα κατασκοπείας στο νησί - λόγω των Σοβιετικών - με την άδεια φυσικά της Κυπριακής κυβέρνησης. Ποιοι είναι αυτοί που θα κρίνουν τους Εθνικιστές αλήθεια όταν όλοι γνωρίζουν ότι από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 οι διώξεις απέναντι στους «Ενωτικούς» υπήρξαν πολύπλευρες από ξυλοδαρμούς και ανακρίσεις μέχρι εκτελέσεις και απαγωγές; 

Δεν ήταν ο Μακάριος αυτός που ζητούσε τον εξευτελισμό και την διάλυση της Εθνικής Φρουράς μέσω της αποχώρησης των Ελλήνων Αξιωματικών; Δεν ήταν ο Μακάριος αυτός που την στιγμή που η Κύπρος είχε τεράστια αμυντικά κενά φρόντιζε από την άλλη να προμηθευτεί για τους «πραιτοριανούς» του Εφεδρικού (το επίλεκτο σώμα του Μακαρίου) τελευταίας τεχνολογίας οπλισμό - Τσεχοσλοβακικής προέλευσης - και να τον κρύψει στα υπόγεια … του προεδρικού μεγάρου; Δεν ήταν ο Μακάριος αυτός που αγνόησε κάθε έκκληση για ενίσχυση της άμυνας της νήσου ενώ την ίδια στιγμή έδινε άδεια ανεγέρσεως (!) πολυτελούς ξενοδοχείου πάνω ακριβώς στα πολυβολεία της παράκτιας περιοχής όπου αργότερα οι Τούρκοι προχώρησαν σε απόβαση;

Το σώμα του Εφεδρικού του Μακαρίου με σύγχρονο οπλισμό ...

Για αυτούς και χίλιους άλλους λόγους λοιπόν έπρεπε ο Μακάριος να ανατραπεί και ο λαός της νήσου συναισθανόμενος το δίκαιον της υπόθεσης αμέσως μόλις έγινε γνωστό ότι επικράτησε το κίνημα των Εθνικιστικών Δυνάμεων έστειλε 15.000 τηλεγραφήματα συμπαράστασης στον αγωνιστή της ΕΟΚΑ Α’ Νικόλαο Σαμψών γεγονός που δεν διέψευσε κανείς! Η ΕΟΚΑ Β’ ξεπήδησε μέσα από τα σπλάχνα του Ελληνικού λαού και στελεχώθηκε ανάμεσα σε άλλους και από παλαίμαχους αγωνιστές της ΕΟΚΑ Α’ η οποία τσάκισε παλαιότερα τον Αγγλικό επεκτατισμό το ’55 - ’59. Η ιστορική αφορμή για την αιματηρή συνέχεια δεν ανήκει στους Εθνικοεπαναστάτες αλλά στην αλλοφροσύνη της Μακαριακής πολιτικής που βασάνιζε στα κτίρια της αστυνομίας με μεσαιωνικά εργαλεία τρόμου τους αντάρτες και υποστηρικτές των Ενωτικών Εθνικιστικών δυνάμεων. 

Οι Έλληνες Φασίστες διέλυσαν τον αποικιοκρατικό θυρεό στο προεδρικό μέγαρο με βλήματα αρμάτων! 


Οι Δημοκράτες τον απεκατέστησαν και τον διατηρούν μέχρι σήμερα ...

Ο Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας παρόλο την απομόνωση εις την οικία του από την στρατιωτική κυβέρνηση της 21^ης Απριλίου προσπάθησε για πολλοστή φορά να έρθει σε συνεννόηση με τον ρασοφόρο ηγέτη αλλά η αδιαλλαξία της εξουσίας και η αλαζονεία υπήρξαν διαχρονικό χαρακτηριστικό του ιερατείου της εκκλησίας και του σύγχρονου ελληνόφωνου «βυζαντινισμού». Παρόλο που ο Γρίβας είχε κάθε λόγο να μισεί τον Μακάριο αφού υπήρξε ο κύριος υπεύθυνος για την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου έκανε ότι μπορούσε για να τον λογικέψει. Η στελέχωση της ΕΟΚΑ Β’ με 10.000 άτομα στο νησί και η δομή όμοια με αυτήν της ΕΟΚΑ Α’ απέδειξε σε όλους τους μετέπειτα επικριτές και «ιστορικούς» ότι το όραμα της Ένωσης παρέμενε ζωντανό σε χιλιάδες Έλληνες της Κύπρου αλλά και της ηπειρωτικής Ελλάδας. Ο Μακάριος παρά την έντονη αμφισβήτηση του από χιλιάδες συμπατριώτες του απάντησε στο κάλεσμα για ενότητα με νέα βασανιστήρια και διώξεις σε ένα παραλήρημα δημοκρατικής «ηθικής». 

Οι αντεθνικές ενέργειες έλαβαν φυσικά άμεση απάντηση μέσω των επαναστατικών ενεργειών που τίναξαν στο αέρα τα αστυνομικά τμήματα και με εκτελέσεις πολιτικών στόχων θυμίζοντας τις ηρωικές εποχές της ΕΟΚΑ Α’. Εκείνη την εποχή βλέπετε οι Εθνικιστές δεν εκλιπαρούσαν … την δικαιοσύνη «να κάνει την δουλειά της ως οφείλει» διότι απλά δεν υπήρχαν Μπούκουρες και λοιποί «Εθνικιστές» της πλάκας αλλά παλαίμαχοι αντάρτες και αγωνιστές που δεν φοβήθηκαν παλαιότερα τα βασανιστήρια της Αγγλικής στρατονομίας και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης άρα όπως ήταν φυσικό μετέπειτα δεν έκαναν ούτε βήμα πίσω στις απειλές του ρασοφόρου «εθνάρχη». 

Και πως μπορούσε να γίνει αλλιώς όταν ηγείτο του αγώνα ο άνθρωπος που διαμόρφωσε το σύγχρονο μεταπολεμικό αντάρτικο πόλεως και έγινε ίνδαλμα από τον Κάστρο της Κούβας μέχρι τον Ιρλανδικό IRA. Ο Στρατηγός Γρίβας ο λεγόμενος και Διγενής, ο άνθρωπος με δεκάδες χρόνια στον αγώνα που πιθανότατα δηλητηριάστηκε στο κρησφύγετο του τον Ιανουάριο του ‘74. Δυστυχώς για άλλη μια φορά η πλευρά του Συνταγματάρχη Παπαδόπουλου σε μια επίδειξη κοντόφθαλμης πολιτικής - αν όχι συνεννόησης με εξωελλαδικούς παράγοντες - την εποχή εκείνη δεν μπόρεσε να συνειδητοποιήσει την άμεση πολιτική αναγκαιότητα εξόντωσης του Μακαρίου και δεν στήριξε τον αγώνα του Γρίβα. 

Κληρίδης - Ντεκτάς με τα ποτήρια στο χέρι υπό την εποπτεία του Άγγλου επιτηρητή ...

Από την άλλη μεριά οι Ελλαδίτες φοιτητές και αρκετοί Φασίστες / Εθνικοσοσιαλιστές στήριξαν με κάθε μέσο την ενωτική προσπάθεια. Η δυσχερής αναλογία δυνάμεων και τα τακτικά λάθη καθώς και τα συνεχή χτυπήματα του Εφεδρικού μέσω των υπηρεσιών ασφαλείας του καθεστώτος αλλά και οι συλλήψεις πολλών ανταρτών έφεραν την οργάνωση σε δύσκολη θέση. Δεν έμενε άλλη λύση το καλοκαίρι του ’74 από την εξόντωση του Μακαρίου. Δυο απόπειρες δολοφονίας απέτυχαν τα προηγούμενα χρόνια - τον προστάτεψε ο Γιαχβέ … - και οι ανατροπείς του Παπαδόπουλου όπως ο Ταξίαρχος Ιωαννίδης και οι πιστοί σε αυτόν σε μια κίνηση άμεσης ανάγκης προχώρησαν στο πραξικόπημα χωρίς όμως να έχουν υπολογίσει ότι ανάμεσα τους υπήρχαν υποστηρικτές των πολιτικών και άνθρωποι που προτιμούσαν να θυσιάσουν την Κύπρο για να σωθεί η Δημοκρατία! Πολλοί μπορούν να πουν τα μύρια όσα για αυτή την κινηματική πράξη και να κατηγορήσουν τον Ταξίαρχο Ιωαννίδη - έναν άνθρωπο με 5 χρυσά αριστεία ανδρείας να κοσμούν τον ίδιο - για το αν έσφαλε ή όχι που απέκλεισε τον Μακάριο από την Κυπριακή πολιτική σκηνή. 

Νεκρός Ενωτικός αγωνιστής που έπεσε από σφαίρες φρουρών του Μακαρίου ...

Σίγουρα υπήρξαν παραλείψεις και τραγικά λάθη στα ανώτατα κλιμάκια των επιτελείων Ελλάδος και Κύπρου, σίγουρα ανώτατοι αξιωματικοί πρόδωσαν τον Ταξίαρχο Ιωαννίδη στο πολεμικό συμβούλιο ο οποίος όμως να σημειωθεί ότι επιζητούσε μετά μανίας άμεση εμπλοκή με τον Τουρκικό παράγοντα και έστειλε τους Καταδρομείς και όχι παράδοση στους πολιτικούς όπως επιδίωξαν οι προδότες τύπου Μπονάνος και λοιποί. Τον Ταξίαρχο Ιωαννίδη όμως θα τον κρίνει η ιστορία. Για όποιους αμφιβάλλουν δεν έχουν παρά  να παρατηρήσουν ότι δεν άνοιξε ποτέ ο φάκελος για το Κυπριακό. Ας σκεφτούν κάποιοι επίσης με ποια προαγωγή και με ποια περιουσία ανταμείφτηκαν όλοι αυτοί που τον πρόδωσαν την κρίσιμη στιγμή και τι έλαβε αυτός που θεωρήθηκε ο κύριος υπεύθυνος. Βρέθηκε επί σειρά ετών και με εντελώς παράνομο τρόπο πίσω από τα κάγκελα της δημοκρατίας για να καταλήξει στο τέλος από θερμοπληξία μέσα στον Κορυδαλλό (!) επειδή ως Αιώνιος Στρατιώτης αρνήθηκε κάθε πολυτέλεια εντός του δημοκρατικού κάτεργου ακόμη και την επείγουσα ανάγκη για παροχή κλιματιστικού! 

Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας

Όταν ψηλαφήσει κάποιος την ιστορία θα βρει καρκινικούς όγκους όπως τον Μακάριο και τον Κληρίδη ή τον Αναστασιάδη σήμερα να τρώνε και να πίνουν με τον κατακτητή μόλις το 1977 αλλά και το 2007, αυτοί οι θαμώνες των στοών και των πρεσβειών προσπαθούν να μας πείσουν λοιπόν ότι οι Φασίστες πρόδωσαν το νησί και όχι η δημοκρατική φάρα τους! Ας το καταλάβουν καλά λοιπόν ότι το παραμύθι τους δεν πιάνει πλέον και δεν μετανιώνουμε ούτε για ένα λεπτό για την επαναστατική κίνηση ενάντια στον Μούσκο που λίγες ημέρες μετά την 15^η Ιουλίου έπεφτε στα γόνατα του Σουλτάνου και μέσα στο χαρέμι του ΟΗΕ  ζητούσε με πάθος ... την Τουρκική επέμβαση! Οι ριπές της ΕΟΚΑ Β’ της ηρωικής ΕΛΔΥΚ και των δυνάμεων των ΛΟΚ καθώς και οι νεκροί Συναγωνιστές / Στρατιώτες που έπεσαν από τα πυρά του «Εφεδρικού» του Μακαρίου δεν θα ξεχαστούν από κανέναν! 

Οπλισμός της ΕΟΚΑ Β'

Σήμερα είναι ημέρα μνήμης για τις Αντιδημοκρατικές Δυνάμεις. Για το Κυπριακό εμείς δεν έχουμε να απολογηθούμε σε κανέναν και για τίποτα! Ξεχνούν ότι τα τάγματα των μαχητών της ΕΟΚΑ Β’ τσάκισαν τους Τουρκοκυπριακούς θύλακες σε Λεμεσό και Πάφο και εκτέλεσαν τον Αμερικανό πρέσβη τον Αύγουστο του ’74 ως εκδίκηση για τα εγκλήματα των ΗΠΑ! Συγκεκριμένα, στις 20 Ιουλίου μέλη της ΕΟΚΑ Β' αποτέλεσαν τον πυρήνα του Τάγματος Μιχαήλ Καλογερόπουλου - Διάκου, το οποίο επωμίστηκε το κύριο βάρος των επιχειρήσεων κατά των τουρκικών θυλάκων της Λεμεσού ενώ άνδρες της ΕΟΚΑ Β' κατέλαβαν το τουρκικό χωριό Αυδήμου, το οποίο ήταν κέντρο στρατιωτικής εκπαίδευσης των Τουρκοκυπρίων της Λεμεσού. 

Νικόλαος Σαμψών

Υπάρχουν τα αδιάψευστα στοιχεία του πιο δυναμικού αντάρτη πόλεως της ΕΟΚΑ ‘Α Νικολάου Σαμψών και οι μαρτυρίες - και σε βιβλίο - του ιστορικού και συγγραφέα Σπύρου Παπαγεωργίου - του οποίου το αρχείο έσπευσε να κατασχέσει το Κυπριακό κράτος - τα οποία φωτίζουν την δημοκρατική ομίχλη. Από την άλλη είναι αλήθεια ότι υπήρξαν και προδότες «ακροδεξιοί» που την μια στιγμή έδιναν κρύο νερό στους μαχητές της ΕΟΚΑ Β’ και ζητωκραύγαζαν «επέθανεν ο Μούσκος» και λίγα χρόνια αργότερα ακολουθούσαν μειοδοτική πολιτική - δεν ήταν άλλος από τον Αναστασιάδη - υποχωρώντας στις απαιτήσεις των Τούρκων. 


Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και σήμερα σε χώρους της νεολαίας της νήσου το σύνθημα ΕΟΚΑ Β’ ΞΑΝΑΧΤΥΠΑ παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ ενώ μαζί με τα χρώματα της γαλανόλευκης κυματίζουν τα μελανοπόρφυρα λάβαρα της Εθνικοεπαναστατικής Ιδεολογίας! Το παρακάτω απόσπασμα ενός πρόσφατου δημοσιεύματος αποδεικνύει περίτρανα την παράνοια που διακατέχει την νεοελληνική πραγματικότητα και σίγουρα ο αναγνώστης μπορεί να το διαβάσει πίσω από τις γραμμές και να βγάλει τα δικα του συμπεράσματα … 

Χρέος των Εθνικοσοσιαλιστών της νήσου να τιμήσουν τους Μαχητές που πολέμησαν τον ραγιαδισμό στο νησί και έπεσαν για την Ένωση και την Πατρίδα!

“… «Πεταμένους» με τα ρούχα που φορούσαν ακόμα και μπρούμυτα με τα πυρομαχικά στις εξαρτήσεις τους θάφτηκαν οι 18 καταδρομείς που είχαν σκοτωθεί στις 15 Ιουλίου 1974, κατά το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου στην Κύπρο. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Φιλελεύθερος» κατά την εκταφή διαπιστώθηκε ότι οι καταδρομείς είχαν θαφτεί όπως - όπως στο νεκροταφείο Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη Λευκωσία φορώντας τα θερινά κοντά παντελόνια της στολής τους, τα άρβυλα και τις κάλτσες τους. Πρόκειται για 18 καταδρομείς που σκοτώθηκαν στο Προεδρικό Μέγαρο προσπαθώντας να το καταλάβουν και να σκοτώσουν τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Η εκταφή έγινε για να διαπιστωθεί σε ποιον ανήκουν τα οστά αφού κάποιοι τάφοι είχαν την ένδειξη «Άγνωστος». Παράλληλα ξεκαθαρίστηκε ότι δεν υπήρχαν αγνοούμενοι της τουρκικής εισβολής. Τα οστά μπορούν να παραμείνουν στο σημείο που βρίσκονται από το 1974 ή να μεταφερθούν από τους συγγενείς των νεκρών στις πόλεις και τα χωριά καταγωγής των νεκρών. Οι τάφοι των νεκρών του πραξικοπήματος σχεδόν κάθε χρόνο προκαλούν πολιτική αναταραχή καθώς ο Αρχιεπίσκοπος κάνει τρισάγιο και τα κόμματα ΑΚΕΛ, ΕΔΕΚ και ΔΗΚΟ διαμαρτύρονται γιατί θεωρούν πως η Εκκλησία δεν μπορεί να τηρεί την ίδια στάση για τους πραξικοπηματίες και για αυτούς που σκοτώθηκαν αντιστεκόμενοι»…”

Από Λευκωσία μεριά: για την Παλαιστίνη! (Αυτόνομοι Κύπρου)

Αφισοκόλληση αυτόνομων συναγωνιστών για την Παλαιστίνη ...

πηγή

Al Mawt Li Israel !

«Δεν θα εύρητε εις τους Εβραίους παρά έναν λαόν αμαθή και βάρβαρον όστις συνενώνει από πολλού τη πλέον αισχράν φιλαργυρίαν, την απεχθή δεισιδαιμονίαν, με το ακατανίκητον μίσος, δι’ όλους τους λαούς οίτινες τον ανέχονται και τον πλουτίζουν».

Βολταίρος

Η κοινοβουλευτική δικτατορία του Σαμαρά και η σισύφειος πορεία της «Χρυσής Αυγής».

του Αλεξόπουλου Στέλιου

Όσο και αν διαφωνώ με την διαχρονική πορεία και την ρητορική της ηγεσίας της «Χρυσής Αυγής» οφείλω να αναφερθώ στις πρόσφατες προφυλακίσεις βουλευτών του εν λόγω κόμματος. Καταρχάς θεωρώ δεδομένη την συνυπευθυνότητα των εν λόγω προσώπων για την επιτυχία του Σαμαρά να τους «μαντρώσει» ακόμη και μέσα στο καλοκαίρι αφού οι ίδιοι σε μια πρωτοφανή επίδειξη μαζικής πολιτικής ανικανότητας έστρωσαν επί μήνες το κόκκινο χαλί στους διώκτες τους και άφησαν αφύλακτη την «κερκόπορτα» μέσα από την οποία οι αντίπαλοι τους κατάφεραν και να τους προφυλακίσουν και να τους θέσουν σε περιορισμό.Όμως ας δούμε τα πράγματα ρεαλιστικά και χωρίς συναισθηματισμό. 

Η κυβέρνηση Σαμαρά είναι η επιτομή της αντιφασιστικής παράνοιας και κλασσικό δείγμα δεξιάς δημοκρατικής πολιτικής με φιλοσιωνιστικές ρίζες επιδράσεις και κατευθύνσεις. Με «πολιτικό όχημα» την Μακεδονία και το όνομα των Σκοπίων πορεύτηκε ο «μονόφθαλμος» Μεσσήνιος πολιτικάντης μέσα από ακροδεξιά «πατριωτικά» μονοπάτια και ανδρώθηκε μέσα στον βούρκο του κοινοβουλευτισμού αφού κρατήθηκε για μεγάλο διάστημα ως μια χρήσιμη εφεδρεία από το ίδιο σύστημα χωρίς να εκτεθεί στις παρενέργειες του γνωστού «εκσυγχρονισμού».

Το δικαστικό σύστημα εξουσίας αποτελεί σήμερα την εμπροσθοφυλακή της κατοχικής κυβέρνησης, μιας εξουσίας που δεν κρύβει στο ελάχιστο τις σχέσεις με τα κέντρα ξένα και θεωρεί «λογικό» να δέχεται παρεμβάσεις και εντολές από εξωελλαδικούς παράγοντες. Είναι αλήθεια ότι ακόμη και ο Λαυρέντιος Μπέρια θα εκπλησσόταν αν έβλεπε το «οπλοστάσιο» της αστικής και δήθεν ανεξάρτητης δικαιοσύνης. Στοιχεία που έχουν να κάνουν με άδειες νόμιμων όπλων, φωτογραφίες με προσωπικά δεδομένα, στημένα σκηνικά και βιβλία με «αντιδημοκρατικό» περιεχόμενο όχι μόνο δεν μπορούν να σταθούν στις κατηγορίες αλλά αποτελούν το σύγχρονο ανέκδοτο της δημοκρατίας. Μετά την κατεχόμενη Γερμανία μόνο στην Ελλάδα έχει υπάρξει τόσο μεγάλο κύμα παραπληροφόρησης στην μεταπολεμική εποχή με σκοπό και στόχο να εδραιωθεί ο φόβος απέναντι σε όλους αυτούς που σκέφτονται και πράττουν διαφορετικά από την δημοκρατική «ηθική»!

Είναι αυτό που είχα γράψει παλαιότερα στο άρθρο εδώ ότι:

«Αυτό που δεν έχουν καταλάβει οι έλληνες «εθνικιστές» είναι ότι η «Χρυσή Αυγή» από την πρώτη στιγμή που αποκάλεσε τον πρόεδρο της Βουλής με την επίσημη ιδιότητα του και έδειξε απροκάλυπτο σεβασμό στον παρλιαμενταρισμό έκανε φανερό σε όλους ποια τακτική θα ακολουθήσει στο μέλλον. Από την πρώτη στιγμή που αποδέχτηκε τα πολυτελή αυτοκίνητα, τις δωρεάν μετακινήσεις και τα υπόλοιπα τριάκοντα αργύρια της δημ(ι)οκρατίας σε μηνιαίες δόσεις υποδουλώθηκε στα σχέδια της ανθελληνικής εξουσίας.

Έφτασε με την λογική αυτή να βγάλει μόνη της με τα ίδια της τα χέρια τα μάτια της και να βολοδέρνει τυφλή στα βρώμικα υπόγεια του κράτους και του παρακράτους αφού πίστεψε ότι μπορεί να σεβαστεί … τους κουκουλοφόρους δήμιους του λαού μας. 

Η θέληση της ηγεσίας της είναι να αποτελέσουν όλοι μαζί και οι βουλευτές της και οι οπαδοί της - σε ένα ρεσιτάλ αυτοκτονίας - το υπόγειο διαμέρισμα της πολυκατοικίας που λέγεται αστική δημοκρατία ασχέτως με το γεγονός αν θα τους θάψουν τα ερείπια όλους μαζί στα έγκατα της λαϊκής οργής μόλις ξεσπάσει ο επερχόμενος σεισμός. 

Η «Χρυσή Αυγή» στο άμεσο μέλλον θα αποτελέσει το παράσημο της δημοκρατίας στο βελούδινο μαξιλάρι  του αντιφασισμού και οι διάφοροι Κασιδιάρηδες  και λοιποί πολιτικοί θα συνεχίσουν να αναρωτιούνται γιατί τους καταδιώκει το Σιωνιστικό καθεστώς … αφού όλο αυτόν τον καιρό προσπαθούσαν να πείσουν το ανθρωπόμορφο τέρας της δημοκρατίας ότι «η Χρυσή Αυγή είναι άμεσοδημοκρατικό κόμμα» κατά την δήλωση τους. 

Δεν θα χαρούμε αν δούμε την ηγεσία της «Χρυσής Αυγής» στην φυλακή της αστικής δημοκρατίας. Και αυτό διότι ενώ γνωρίζουμε ότι οι μπουκωμένοι από το δημόσιο χρήμα βουλευτές της και η κομματική της αυλή εξευτέλισαν την έννοια της εθνικοεπαναστατικής πάλης η δίωξη τους θα αποτελέσει την αφετηρία για την ποινικοποίηση των Ιδεών την ποινικοποίηση της σκέψης και των φυλετικών εθνικών συμβόλων»

Ας μην ξεχνούν κάποιοι ότι σε ένα διεφθαρμένο σύστημα εξουσίας δεν λέει τίποτα αν ο Χ ή ο Ψ κυβερνητικός αποδεχτεί ότι οι επιλογές της κεντρικής εξουσίας είναι κατευθυνόμενες, χαρακτηριστικό παράδειγμα το επεισόδιο Μπαλτάκου. Κάθε δικτατορική δημοκρατική κυβέρνηση μπορεί πολύ εύκολα να ξεπεράσει ανέπαφη τα όποια επικοινωνιακά χτυπήματα από την στιγμή που διαθέτει εφημερίδες και ραδιόφωνα. Από την άλλη πλευρά αυτή της «Χρυσής Αυγής» το αρχηγικό μοντέλο του Μιχαλολιάκου ο οποίος διακρίνεται για τις άστοχες ενέργειες και πράξεις του και θεωρεί ότι όλα κινούνται σύμφωνα με τους δικούς του ρυθμούς, η ανυπαρξία εσωτερικής «αντιπολίτευσης» στις κεντρικές επιλογές και η απραξία της πλειοψηφίας της λαϊκής βάσης - ενός αριθμού ατόμων που σε επίπεδο ψήφων υπερβαίνει τις 500.000 - αφήνουν ανοιχτό το πεδίο σε νέες «σισύφειες» πορείες που στο τέλος φέρνουν πάντα την καταστροφή όπως είναι φυσικό. Έρχεται εύκολα λοιπόν η απάντηση γιατί  δεν επέλεξαν επί 2 χρόνια - παρόλο την χρηματοδότηση με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ - να παίξουν έναν καίριο ρόλο στην κοινωνία με δικό τους κανάλι και ραδιόφωνο, στέκια νεολαίας, κοινωνικές δομές, αλλά αναλώθηκαν εν τέλει σε βλακώδεις συζητήσεις και αυτιστικές συμπεριφορές. 


Πολλοί είναι φυσικό να αναρωτηθούν αν αξίζει να ασχολούμαστε με ένα κόμμα που έχει ξεπουλήσει η ηγεσία του κάθε εθνικοσοσιαλιστική παράδοση εδώ και χρόνια, έχει διαγράψει και παραγκωνίσει αξιόλογα στελέχη και έχει φερθεί με τάσεις πολιτικής αυτοκτονίας που αντί να ελκύει στο τέλος την ποιοτική συνείδηση απεναντίας αποθαρρύνει τις υγιείς σκέψεις. Η «Χρυσή Αυγή» είναι μόνο η αυλαία για το σύστημα αφού γνωρίζει ότι ολόκληρη η ηγετική της ομάδα διαθέτει «αχίλλειο πτέρνα» και μπορεί να τους κατευθύνει ως μαριονέτες στην σκηνή για τα δικά της σχέδια όποτε χρειαστεί.

Γράφει χαρακτηριστικά ένας εκλεκτός συναγωνιστής - και πρώην χρυσαυγίτης - με αφορμή ένα άρθρο του Μιχαλολιάκου:

«Η "επαναστατικότητα" που επικαλείται ο αρχηγός της ΧΑ στο σημερινό του άρθρο, ποτέ δεν συμβιβάστηκε με την “απόλυτη νομιμότητα” ούτε και μπορεί να συμβιβαστεί με την τυφλή εμπιστοσύνη σε μια κατοχική δικαιοσύνη. Στο άρθρο του ο Ν. Μιχαλολιάκος, σαν όμηρος του συστήματος, το μόνο που δείχνει να περιμένει πια είναι το αποτέλεσμα μιας αμφιλεγόμενης δίκης ελπίζοντας ότι μια “μειοψηφία αδιάφθορων δικαστικών” θα βάλουν τα πράγματα στη θέση τους. Μέχρι τότε παραμένει παράνομα φυλακισμένος από την ίδια κατοχική δικαιοσύνη που ακόμα δείχνει να εμπιστεύεται, προτρέποντας μάλιστα τους πιστούς του σε επανάσταση της γραφίδας (η του πληκτρολογίου)?!  Πραγματικά δεν έχει μείνει τίποτα άλλο πια να πράξουν οι Χρυσαυγίτες εκτός από αυτό? Τελικά ποιανού όμηρος πραγματικά είναι ο Νίκος Μιχαλολιάκος? Του συστήματος ή των επιλογών του?»

Του εαυτού του θα πρόσθετα εγώ. Ένας άνθρωπος που πάντα βολόδερνε ανάμεσα στην δεξιά και τον «φασισμό», που ποτέ του δεν στηρίχθηκε σε άξιους αλλά μόνο σε «αυλικούς», που πολέμησε κάθε υγιή προσπάθεια και έδωσε σημασία σε χαμερπή άτομα. Η μονολιθική κάθετη  οργάνωση του κόμματος του είναι η διαχρονική παγίδα της δομής του «κινήματος». Ενός «κινήματος» που όσο και αν θέλει να διαφημίζει την «επαναστατικότητα» του καθημερινά πέφτει σε νέες «ενέδρες» και βρίσκεται συνέχεια στα «δίχτυα» του καθεστώτος. Να σημειωθεί ότι με τους «κανίβαλους» της δημοκρατίας δεν μπορείς να μοιραστείς … συνταγές μαγειρικής για να θυμηθώ και να παραφράσω έναν γνωστό μπολσεβίκο. 

Σε ένα άλλο σημείο του λόγου του ο ίδιος συναγωνιστής τονίζει πολύ σωστά: 


«Ποτέ στην Ιστορία Εθνικιστικό κίνημα δεν στηρίχθηκε αποκλειστικά και μόνο στον κοινοβουλευτικό αγώνα χωρίς και να αλλοτριωθεί από τις βασικές αρχές του ... Δεν μπορείς να δυναμιτίσεις τον ναό της Μασονίας από τα μέσα χωρίς να έχεις μια πολιτικοστρατιωτική δομή που θα σε στηρίξει από έξω ... Η Λιβανέζικη Χεζμπολάχ το έχει καταλάβει καλά αυτό ... Αυτούς βέβαια δεν τους ζητούν να απολογηθούν γιατί βαδίζουν σε στρατιωτικό βηματισμό κάθε φορά που τους παίρνουν συνέντευξη …»

Αφού λοιπόν οι οργανωμένοι «Έλληνες Εθνικιστές» επί 2 χρόνια τόνιζαν ότι θα τσακίσουν ... την «δικτατορία των διεφθαρμένων» και σήμερα βρίσκονται δεκάδες εξ αυτών φυλακισμένοι στα κάτεργα της δημοκρατίας ποια είναι η λύση για τους ίδιους; Δεν αναφέρομαι φυσικά μόνο στους βουλευτές τους που έχουν χιλιάδες ευρώ στους λογαριασμούς τους λόγω των βουλευτικών αποζημιώσεων και μπορούν να πληρώσουν δικηγόρους ή να ζήσουν με μια σχετική άνεση πίσω από τα σίδερα αλλά σε δεκάδες άλλους που κυνηγήθηκαν και φυλακίστηκαν - μετά τον προβοκατόρικο θάνατο του Φύσσα - και αντιμετωπίζουν καθημερινά χίλιες δυσκολίες. Την παρακάτω απάντηση θα την δώσω γιατί μας διαβάζουν ανάμεσα σε άλλους εκατοντάδες «Χρυσαυγίτες» πολλοί εκ των οποίων έχουν καταλάβει τι συμβαίνει … και μας στέλνουν απορίες και ερωτήσεις. 


Δεν έχουν να κάνουν τίποτε άλλο παρά να διαπράξουν ένα εσωτερικό κομματικό «πραξικόπημα» το οποίο θα απομονώσει το περιβάλλον του Μιχαλολιάκου, θα προχωρήσει σε νέες δυναμικές ενέργειες οι οποίες θα προβάλλουν με την σειρά τους τα νέα παιδιά  της 2ης γραμμής στελέχη με ποιοτικό πολιτικό/κοινωνικό λόγο και έργο, ενώ παράλληλα αυτή η πράξη θα καθαρίσει τον «κόπρο του Αυγεία» και θα απομονώσει τους προβοκάτορες που διεξάγουν το έργο του γνωστού παρακράτους. Από την άλλη μεριά ας έχουν στο μυαλό τους όλοι ότι πάντα υπάρχει ο δύσβατος αλλά φωτεινός δρόμος της «Εθνικοεπαναστατικής Αυτονομίας» μια πρόταση ζωής που δεν αφήνει τις μολυσματικές ασθένειες του «γραικυλισμού» να αποσυντονίσουν τις προσωπικότητες του αγώνα, ο οποίος είναι πέρα από κομματικά γραφεία και βουλευτικά έδρανα. 


Άλλωστε να μην ξεχνάει κανείς ότι: 

«Τα κρατικά τραπεζογραμμάτια (ευρώ) της βουλευτικής αποζημίωσης όταν καταλήγουν στην τσέπη σου κ. βουλευτά και όχι στον εργάτη, αγρότη, πολύτεκνο, άνεργο, φοιτητή - γιατί από αυτόν τα πήραν για να στα δώσουν εσένα - μεταμορφώνονται με μιας σε "τριάκοντα αργύρια" και η κατάληξη πολλές φορές είναι η πολιτική κ' βιολογική αυτοχειρία ... όπου το σκαμνί είτε το κλωτσάει ο αφυπνιζόμενος λαός είτε ο ίδιος ο βουλευτής με τις επιλογές του όπως είναι η πίστη στο σύνταγμα ... στο εθνοκτόνο κράτος ... και στην αστική κοινοβουλευτική δημ(ι)οκρατία ...»

Το τέρας της αστικής δημοκρατίας ενισχύει την πανοπλία του (ΙΙ) - ενάντια στις φυλακές υψίστης ασφαλείας -

του Wood Brother

Κομβικό σημείο αναφοράς των τελευταίων μηνών οι νέες φυλακές υψίστης ασφαλείας στον Δομοκό για τις οποίες έχουν γραφτεί τόσα πολλά και έχουν ειπωθεί ακόμη περισσότερα. Δεν μας εκπλήσσει στο ελάχιστο το γεγονός ότι πάντα σε περιόδους συσπείρωσης και «θωράκισης» της αστικής δημοκρατίας η καταστολή έπαιρνε νέα μορφή, ακόμη πιο αδυσώπητη και άγρια με εντελώς εμφανή τα σχέδια της πλήρους απομόνωσης των κρατουμένων και τελικό στόχο την οριστική εξόντωση αυτών που αμφισβητούν το καπιταλιστικό σύστημα εξουσίας.

Planet ZOG

Η γκιλοτίνα των «δημοκρατικών δυνάμεων», οι σύγχρονες τεχνικές βασανισμού, τα Γκουλάγκ, τα «λευκά κελιά» της Δυτικής Γερμανίας, καθώς και το Γκουαντάναμο στην Κούβα ή το κολαστήριο στο «Αμπού Γκράιμπ» της Βαγδάτης, ο εξοπλισμός με βαρύ οπλισμό της ελ.ας - αμέσως μετά την «χούντα» - από την Καραμανλική κουστωδία δεν υπήρξαν σε καμιά περίπτωση «προϊόντα» του Φασισμού ή της Αντιδημοκρατικής σκέψης αλλά ... γέννημα θρέμμα και σημαία της δημοκρατίας είτε με αριστερό είτε με δεξιό προσωπείο. Πρωτοπόροι διαχρονικά στην καταπίεση οι μασονοδεξιοί και οι πολιτικοί επίγονοι της Καραμανλικής κλίκας. Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι μεταπολεμικά αν εξαιρέσει κάποιος τα «Δεκεμβριανά» - όπου και εκεί ο ιθύνων νους της εκτέλεσης διαδηλωτών στο Σύνταγμα είχε την ίδια εθνική καταγωγή με την σημερινή παρασκηνιακή εξουσία - το μεγαλύτερο κόστος σε αίμα το πλήρωσαν οι Εθνικοεπαναστάτες κατά την διάρκεια πορείας υπέρ της ΕΟΚΑ Ά όταν οι χωροφύλακες με εντολές του μητραλοία Καραμανλή δολοφονούσαν άοπλους ριζοσπάστες Πατριώτες; 


Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι οι δημοκράτες σήμερα μαζί με τους παπάδες - ποιους άλλους - σπεύδουν να εγκαινιάσουν μια νέα φυλακή που ανοίγει, αφού γνωρίζουν ότι όσα περισσότερα είναι τα τετραγωνικά της κρατικής καταπίεσης τόσο περισσότερη ασφάλεια έχουν οι ίδιοι, τα εξουσιαστικά ιερατεία και οι κατοχικές πολιτικές δυνάμεις. 

Λευτεριά στους Έλληνες Εθνικοσοσιαλιστές που
εναντιώνονται στο κατοχικό καθεστώς του Σαμαρά!

Την δεκαετία του ’90 όταν Τούρκοι στρατονόμοι και στρατοχωροφύλακες έκαιγαν με καυστικά υγρά και έπνιγαν με χημικά αέρια τους Κούρδους εθνικοαριστερούς αντάρτες στις φυλακές της Ανατολίας θυμάμαι πόσο «κρότο» προξενούσε η σιωπή της πλειοψηφίας της ελληνικής αριστεράς. Μιας αριστεράς που έκλεινε κάποτε τα μάτια για τους διωγμούς των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου αλλά νοιαζόταν την ίδια στιγμή για τα δικαιώματα του παιδεραστή Κον Μπεντίτ ! Μιας αριστεράς που σήμερα κλείνει αυτιά και μάτια για τον βιασμό εξευτελισμό και εκτοπισμό του Συριακού λαού εκ μέρους των Σαλαφιστών αλλά νοιάζεται εντόνως για το νέο τζαμί στον Βοτανικό το οποίο θα διαχειρίζεται φυσικά η Σαουδική Αραβία και το Πακιστάν. Μιας αριστεράς που σήμερα ρίχνει όλο της το βάρος κυριολεκτικά ΜΟΝΟ στο θέμα των φυλακών του Δομοκού αλλά ξεχνάει ποιος είναι ο κρυφός «μαέστρος» της αντιλαϊκής ορχήστρας.

Για την εθνικιστική «δεξιά» δεν χρειάζεται να γράψω κάτι ιδιαίτερο. Οι τσέπες τους γεμάτες από λεφτά, τα μυαλά τους σε στενά πλαίσια με το «εγώ» τους να κυριαρχεί πάνω από τις εξελίξεις, οι εσωτερικές τους έριδες περίτεχνα σχεδιασμένες από τις σκιές του παρακράτους. Βλέπουν το θέμα των φυλακών ασφαλείας μόνο από την δική τους «σκοπιά» χάνοντας πάντα το δάσος για το δέντρο. Επί της ουσίας δεν υπάρχει καμιά αμφισβήτηση του νομικού τερατουργήματος της Σιωνιστικής κυβέρνησης Σαμαρά. Αναφέρθηκαν άλλωστε πρόσφατα μέσα στην βουλή οι ακροδεξιοί σε «τρομοκράτες» υιοθετώντας ουσιαστικά την καθεστωτική επιχειρηματολογία της κυβερνητικής σαπίλας, ενώ σε 11 λεπτά ομιλίας ενός εκ των «ηγετών» τους δεν είπαν τίποτε για το νέο νομοσχέδιο  και συνέχισαν να αναπαράγουν στο ίδιο μήκος τα ίδια τετριμμένα επιχειρήματα που τόσο κουράζουν όσους διαθέτουν λογική. 

Όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να πουλήσουν «πατριωτισμό» από την στιγμή που δεν καταγγέλλουν την σχέση Ελλάδος - ΝΑΤΟ και Ελλάδος - Ε.Ε, από την στιγμή που χαιρετούν δια χειραψίας τον Στρατηγό Φράγκο που πρόσφατα έσπευσε να γευτεί τα δροσερά κοκτέιλ στην Αμερικανική πρεσβεία ενώ πρότειναν παλαιότερα τον sir Μαρκεζίνη για έκτακτο πρωθυπουργό όχι μόνο δεν μπορούν να μας πείσουν αλλά ούτε και να προτείνουν εναλλακτική δίοδο διαφυγής από την πλήρη εξαθλίωση της χώρας.

Είναι αλήθεια ότι δεν περιμέναμε την δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας για να συνειδητοποιήσουμε ότι η καταστολή της Σιωνιστικής κυβέρνησης περνάει σε μια νέα φάση στην παρούσα περίοδο. Η κάθοδος της 71^ης Ταξιαρχίας σε δρόμους και στενά των Αθηνών κατά την διάρκεια των παρελάσεων για την προστασία των πολιτικών, η συμμετοχή ξένων αστυνομικών σε διμοιρίες των ΜΑΤ, η συνδιαλλαγή της ελ.ας με τις δυνάμεις του Ισραήλ σχετικά με την αντιμετώπιση πλήθους και τελευταία η προμήθεια νέου εξοπλισμού από τους Σιωνιστές όπως «αύρες» και πλαστικές/χρωματιστές σφαίρες είναι μόνο μια πτυχή. Η τοποθέτηση του Κικίλια στην θέση του υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ  έχει την δική της σημασία  και είχαμε αναφερθεί παλαότερα σε αυτό το θέμα. 

Πρόσφατα όμως κάτι άλλο για το οποίο κανείς δεν έχει πει το παραμικρό πρέπει να προβληθεί. Πληροφορηθήκαμε από Αυτόνομους Συναγωνιστές ότι και σε άλλες περιοχές της χώρας υπάρχουν σε εξέλιξη κρυφά σχέδια για έργα νέων φυλακών με ξένους εργολάβους που όχι μόνο δεν θα γνωρίζει κανείς την ύπαρξη τους αλλά θα εξυπηρετούν έκτακτες καταστάσεις και «κρίσεις». Έτσι οι νέες φυλακές στον Δομοκό είναι μόνο ένα κομμάτι από το πάζλ της καταστολής και κάποιοι έχουν φροντίσει όχι μόνο να περιορίσουν την πληροφόρηση αλλά και να την κατευθύνουν είτε μέσα από τα καθεστωτικά έντυπα όπως είναι αναμενόμενο αλλά ακόμη και στα «επικοινωνιακά μέσα» των λεγόμενων «άκρων».

Ποιος όμως έχει αναφερθεί στις κεντρικές επιλογές των Ελλήνων στρατιωτικών και των πολιτικών που τα τελευταία χρόνια προβάλλουν ως κράτος πρότυπο το Σιωνιστικό εγκληματικό Ισραήλ; Είναι τυχαίο άραγε ότι όλες οι διαδικασίες προμηθειών της ελ.ας ξεκινάνε από τις συναγωγές των Αθηνών και τα γραφεία πολυεθνικών και καταλήγουν στα γραφεία των υπουργείων; Είναι τυχαίο ότι πρωτοπόροι στα συστήματα παρακολούθησης και στις τεχνικές αντιμετώπισης του πλήθους παίζουν καίριο ρόλο οι Ισραηλινοί και οι Αμερικανοί όλα αυτά τα χρόνια; Είναι τυχαίο ότι και για τις νέες φυλακές στον Δομοκό ζητήθηκε επί σειρά ετών η τεχνική συνεισφορά των Ισραηλινών λόγω των γνωστών «εμπειριών» από τις φυλακές της μαρτυρικής Παλαιστίνης; Είναι τυχαίο ότι ουδείς μιλάει για όλα αυτά σήμερα;

καταστολή made in Israel ...

Είναι υποχρέωση και καθήκον του καθενός που δηλώνει Εθνικοσοσιαλιστής και Ριζοσπάστης Φασιστής να εναντιωθεί στα σχέδια της κυβέρνησης για τις φυλακές τύπου ‘Γ. 

Κάθε δημοκρατική σκέψη και πράξη έχει στόχο και σκοπό της καταπολέμηση της εθνικής αντίστασης και δεν υπάρχει κανένα περιθώριο εφησυχασμού. 

Με πρόσχημα την λαθρομετανάστευση ισχυροποιούν τον κατασταλτικό μηχανισμό: 

«Περιπολίες και από αέρος ετοιμάζει η Αστυνομία - Εξοπλίζεται με μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Τη δυνατότητα να κάνει περιπολίες και από αέρος θα έχει η ελληνική αστυνομία σύντομα, μια και είναι στα σκαριά ο εξοπλισμός της με μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Τα νέα «εργαλεία» μπορούν να ενισχύσουν την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης, με την εποπτεία των συνόρων, αλλά και τον «πόλεμο» κατά του οργανωμένου εγκλήματος και των τρομοκρατικών ομάδων. Το υπουργείο Δημόσιας Τάξης είναι ήδη σε επαφή με εταιρείες ισραηλινών συμφερόντων που ειδικεύονται στην κατασκευή με επανδρωμένων αεροσκαφών σύμφωνα με την «Καθημερινή», ενώ παραμένει ανοιχτό το θέμα του αριθμού και του τύπου των αεροσκαφών που θα επιλέγουν. Για την αγορά τους εξετάζεται και η αξιοποίηση κοινοτικών κονδυλιών. Τα «αθόρυβα», μη επανδρωμένα αεροσκάφη θα μπορούν να μεταφέρουν εικόνα, ήχο και άλλα δεδομένα (π.χ. εντοπισμό στίγματος κινητών) στο Κέντρο Επιχειρήσεων της ΕΛΑΣ, βοηθώντας έτσι στον συντονισμό των αρχών αλλά και στην πρόληψη έκνομων ενεργειών. Την ίδια ώρα, εξετάζεται το ζήτημα της επαναλειτουργίας των καμερών ασφαλείας στο κέντρο της Αθήνας, οι οποίες είναι ανενεργές»

Κανείς από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά δεν αναφέρει τον ρόλο του Ισραήλ στην υπόθεση αυτή. Όλοι επικεντρώνονται στην δομική κατασκευή της δικτατορίας και ουδείς στην ιστορική προέλευση της. Κανείς δεν καλεί σε διαμαρτυρίες έξω από την Ισραηλινή πρεσβεία παρόλο που ο ρόλος της «δημοσίας τάξεως» έχει παραχωρηθεί εδώ και δεκαετίες στην Mossad και στους Αμερικανοσιωνιστές ενώ κεντρικό ρόλο παίζουν οι λεγόμενες εταιρείες ασφαλείας που δεν ξεχνούν μάλιστα να στρατολογούν κόσμο από γνωστά σωματεία συγκεκριμένων πολεμικών τεχνών. 


Συμφέρει τελικά πολλούς και διάφορους η έντονη προβολή του μόνο «τυριού» και ο αποπροσανατολισμός - που είναι οι νέες δικλείδες ασφαλείας στα κτίρια - αλλά κανείς δεν μιλάει για την «φάκα» που είναι όχι μόνο το νομοσχέδιο του Αθανασίου αλλά η ευρύτερη διάθεση και πολιτική τακτική των εντολοδόχων της τρόικας για το άμεσο μέλλον.

Εις μνήμην: Léon Degrelle (15.06.1906 - 31.03.1994)

Συνέντευξη του Leon Degrelle Β' μέρος. Περιοδικό «Αντίδοτο»1989

Συνέντευξη του Leon Degrelle Α' μέρος. Περιοδικό «Αντίδοτο»1989