ISIS: με την ευγενική χορηγία των ΗΠΑ ... και του Ισραήλ!

Δρέσδη 1945: ένα έγκλημα πολέμου των Συμμάχων

Οι Έλληνες Εθνικοσοσιαλιστές δεν ξεχνούν ότι 

"Δρέσδη - Αμβούργο - Πειραιάς ίδιος είναι ο φονιάς"

Τον Φεβρουάριο του 1945 η Δρέσδη ήταν η μεγαλύτερη γερμανική πόλη η οποία δεν είχε υποστεί τις συνέπειες των συμμαχικών βομβαρδισμών. Η πόλη βέβαια ήταν περισσότερο γνωστή για την ιστορική και πολιτιστική της παράδοση, παρά για την στρατηγική της αξία. Το εσωτερικό της όμως αποτελούσε καταφύγιο εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων από βομβαρδισμούς άλλων πόλεων και την ίδια στιγμή τα στρατεύματα του Ερυθρού Στρατού την προσέγγιζαν από ανατολικά. Ο καταστροφή της υποτίθεται ότι θα προκαλούσε μαζική έξοδο των αστέγων οι οποίοι θα προκαλούσαν σύγχυση στις κινήσεις των γερμανικών δυνάμεων που θα έσπευδαν να ενισχύσουν την άμυνα της περιοχής, συμβάλλοντας κατά αυτόν τον τρόπο στην επίθεση των Σοβιετικών. 

Η επιδρομή άρχισε στις 13 Φεβρουαρίου 1945 αποτελούμενη από 773 των οποίων οι βόμβες αρχικά κατέστρεψαν τους πυροσβεστικούς σταθμούς της πόλης. Το επόμενο πρωί 311 Β-17 έριξαν άλλους 770 τόνους βομβών, ενώ μερικά πάνω από τους δρόμους της πόλης, πολυβολούσαν με την άνεσή τους άμαχους πρόσφυγες. Ελάχιστα πράγματα θα μπορούσαν να προσφέρουν παρόμοια ικανοποίηση στον μέσο Αμερικανό πιλότο, εκτός ίσως από τον πολυβολισμό Γερμανών πιλότων οι οποίοι κρέμονταν αβοήθητοι από το αλεξίπτωτό τους. Την επόμενη ημέρα οι Αμερικανοί επέστρεψαν ολοκληρώνοντας την καταστροφή. Συνολικά έπεσαν 3.760 τόνοι βομβών από τους οποίους το 75% ήταν εμπρηστικές. Ο Χάρρις είχε επιτέλους πετύχει την δεύτερη πολυπόθητη και τελευταία πύρινη καταιγίδα του. 

Η Δρέσδη μετατράπηκε σε έναν τεράστιο κλίβανο όπου στο εσωτερικό του λυσσομανούσε μία πύρινη λαίλαπα ταχύτητας 250 η οποία σάρωνε ολόκληρα κτίρια μέσα σε δευτερόλεπτα. Η ερυθροπυρωμένη άσφαλτος έλιωνε και όσοι έτρεχαν αλλόφρονες επάνω της φλέγονταν από τα πόδια προς τα πάνω. Μέσα στην πύρινη κόλαση πολλοί πίστεψαν ότι η μόνη σωτηρία από την απανθράκωση θα ήταν ο ποταμός Έλβας που διέτρεχε την πόλη. Αλλά όσοι έπεφταν στον ποταμό διαπίστωναν αμέσως ότι ο φώσφορος των εμπρηστικών βομβών εξακολουθούσε να αναφλέγεται ακόμη και στην επιφάνεια του νερού. Μόλις σήκωναν τα κεφάλια τους για μία ανάσα αέρα, τα μαλλιά τους έπαιρναν φωτιά. Τουλάχιστον ο πνιγμός ήταν ένας δροσερός θάνατος. 

Η πόλη καιγόταν επί επτά ημέρες και οκτώ νύχτες. Ο πληθυσμός ο οποίος απέμεινε ζωντανός αδυνατούσε να θάψει όλα τα πτώματα. Αποφασίσθηκε ο αποκλεισμός της πόλης και η καύση των πτωμάτων προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος της πανώλης. Οι στρατιώτες άνοιγαν λάκκους θάβοντας κομμάτια από καμένες σάρκες. Πολλοί δεν άντεχαν και γονάτιζαν απελπισμένοι κλαίγοντας με λυγμούς. Μερικοί γονείς μάζευαν τα κομμάτια από τα κορμιά των παιδιών τους μόνο και μόνο για να μην μετατραπούν σε βορά των αρουραίων. Ο ακριβής αριθμός των νεκρών δεν βρέθηκε ποτέ, αλλά οι υπολογισμοί μιλούν για 135.000. Η Δρέσδη υπήρξε ο πρώτος βομβαρδισμός του πολέμου ο οποίος προκάλεσε την διεθνή κατακραυγή. Ο Τσώρτσιλ φρόντισε γρήγορα να κρατήσει αποστάσεις από την ανάμιξή του στην απόφαση του βομβαρδισμού, αφήνοντας τον Χάρρις να φέρει αποκλειστικά το βάρος της ευθύνης, εκδίδοντας μάλιστα και ένα υπόμνημα στο οποίο κατέκρινε την καταστροφή της Δρέσδης, απαιτώντας «…μεγαλύτερη συγκέντρωση δυνάμεων σε στόχους στρατιωτικής σημασίας»!! 

Παρόλα αυτά η κατακραυγή ήταν τόση ώστε στις 16 Απριλίου 1945 η ηγεσία της RAF δήλωσε επίσημα ότι εγκατέλειπε την τακτική των βομβαρδισμών ευρείας περιοχής. Στο άκουσμα της είδησης ο Χάρρις ένιωσε τον κόσμο του να γκρεμίζεται: «Δεν είναι δυνατόν να θέσω στην ίδια μοίρα όλες τις γερμανικές πόλεις με τα κόκκαλα ενός βομβαρδιστή μου! Όσοι νιώθουν τύψεις για την Δρέσδη χρειάζονται ψυχίατρο!», δήλωσε οργισμένος. Οι κονδυλοφόροι έχυσαν άφθονο μελάνι για να δικαιολογήσουν το έγκλημα, χωρίς να καταφέρουν τίποτα. 

Οι Αμερικανοί, με το τυπικό θράσος που τους χαρακτηρίζει μέχρι σήμερα σε παρόμοιες περιπτώσεις, επεδίωξαν να αποστασιοποιηθούν: «Τέτοιες επιχειρήσεις είναι αντίθετες με την αεροπορική στρατηγική και τα εθνικά ιδανικά μας», δήλωσε ο Κάρλ Σπάατς! Ο Τζώρτζ Μάρσαλ, με διπλωματικότερο τρόπο, προσπάθησε να μετατοπίσει το βάρος της ευθύνης, χωρίς όμως και αυτός να αποφύγει το ψεύδος: «Η Δρέσδη προέκυψε μόνο και μόνο από ειδικό αίτημα των Ρώσων. Δεν υπήρξε πρόθεση των Συμμάχων» ... 

πηγή

Οι Αυτόνομοι συναγωνιστές της Σαντορίνης για την Δρέσδη ...

Αυτόνομοι Εθνικιστές Σαντορίνης

Αυτόνομη παρέμβαση στην Χαλκιδική για την Δρέσδη (13-15/02/1945)

Αυτόνομη παρέμβαση στην Χαλκιδική για την Δρέσδη 

και η αισθητική του αντιφασισμού ...

Σχετικός σύνδεσμος: Εγκλήματα πολέμου των Συμμάχων 

More Fascism ...

Βιβλιοπαρουσίαση: Λεόν Ντεγκρέλ - Η ιστορία των Βάφφεν SS

Waffen - SS. Αναμφισβήτητα το όνομα του πολυεθνικού κομματικού στρατού των Ευρωπαίων Εθνικοσοσιαλιστών προκαλεί μέχρι σήμερα τρόμο στους δημοκράτες και μνήμες στους συναγωνιστές μας σε ολόκληρο τον κόσμο. Η χαμογελαστή νεκροκεφαλή - που συμβολίζει την αναγκαιότητα της θυσίας προς όφελος της λαϊκής κοινότητας - 70 χρόνια μετά συνεχίζει να εμπνέει εκατομμύρια Λευκούς που δεν πίστεψαν στην χίμαιρα της αστικής δημοκρατίας και δεν παρασύρθηκαν από τις υποσχέσεις των μαρξιστών. 

Xιλιάδες Εθνικοσοσιαλιστές κάθε χρόνο παρευρίσκονται σε τελετές μνήμης για τους υπερασπιστές της Ευρώπης ενώ σήμερα χιλιάδες μαχητές στην Ουκρανία με τα ίδια σύμβολα να κοσμούν τις στολές τους πολεμούν απέναντι στα εγγόνια των μπολσεβίκων και στις ορδές των ολιγαρχών της Μόσχας. 

Οι διπλές ρούνες που συμβολίζουν την νίκη σφράγισαν την μοίρα ενός εκατομμυρίου ανδρών που πολέμησαν μαζί μέχρι το τέλος παρόλο την διαφορετική καταγωγή και θρησκευτική πεποίθηση. 

Το παρακάτω έργο του Βέλγου Φασιστή και γνωστού λάτρη της Ελλάδος, του ηγέτη του REX και βετεράνου πολέμου Leon Degrelle εκδόθηκε το 1992 σε μετάφραση του Ανδρέα Δενδρινού ενώ αποτελεί σήμερα ένα από τα πιο δυσεύρετα έργα της ελληνικής εθνικοσοσιαλιστικής βιβλιογραφίας …

Σ.Σ. η παραπάνω ανάρτηση είναι αφιερωμένη στην μνήμη του Σεβαστιανού Φουλίδη που έπεσε τον Δεκέμβριο του 1943 στα πεδία των μαχών για μια Νέα Ευρώπη. 

Μνήμη Δρέσδης

Από την Μήλο και την Εύβοια της αρχαιότητας, την Βανδέα και την Απείρανθο της Νάξου,  μέχρι το Αμβούργο την Δρέσδη και τον Πειραιά η φωνή της ιστορίας αντηχεί στις συνειδήσεις των Εθνικοσοσιαλιστών και των Φασιστών: «Θάνατος στη Δημοκρατία!» 

In Memoriam

Alain de Benoist

"Όποιος κάνει κριτική στον καπιταλισμό ενώ αποδέχεται την μετανάστευση, όπου η εργατική τάξη είναι το πρώτο θύμα, καλύτερα να σωπάσει. Όποιος κάνει κριτική στην μετανάστευση ενώ δεν λέει τίποτα για τον καπιταλισμό, καλύτερα να κάνει το ίδιο"

- Αλαίν ντε Μπενουά

Αυτόνομοι Εθνικιστές Σαντορίνης: Υπερασπίζοντας τα Μελανοπόρφυρα Λάβαρα!

Μια νέα εστία αντίστασης στο νησί της Σαντορίνης. Εθνικοεπαναστάτες Νεολαίοι που δεν πέφτουν στην παγίδα της αντιφασιστικής ακροδεξιάς λογικής και δεν υποκύπτουν στις «σειρήνες» της δημοκρατίας. Άλλη μια «φρυκτωρία» της Εθνικοεπαναστατικής Αυτονομίας ενάντια στην λογική της κάλπης και της συνδιαλλαγής με το ανθελληνικό καθεστώς.

 Ο «Μαύρος Κρίνος» και οι Αυτόνομες ομάδες στηρίζουν την νέα αυτή συλλογικότητα η οποία δεν ξέχασε να τιμήσει με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο την μνήμη των 3 Ελλήνων αξιωματικών που έπεσαν στο καθήκον το 1996.

Τις τελευταίες ημέρες οι Συναγωνιστές προχώρησαν σε μια σειρά παρεμβάσεων στο νησί με στόχο την επαγρύπνηση και την ενότητα αυτών που μάχονται για τις Ιδέες.

Ανακοίνωση των Αυτόνομων Κύπρου για την επίσκεψη Τσίπρα

H επίσκεψη του πρωθυπουργού της μητρός πατρίδος κ. Αλέξη Τσίπρα απέδειξε για μια ακόμη φορά τον μονόδρομο που οδηγούμαστε από τις κυβερνήσεις τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδος. 

Ο με σαφή λαϊκή εντολή ενάντια στα Μνημόνια και στην Τρόικα για τη σωτηρία της Ελλάδος, νέος πρωθυπουργός ξεκαθάρισε πως δεν αποδέχεται τετελεσμένα και θα αντιταχθεί σε οποιαδήποτε προσπάθεια αναβάθμισης του ψευδοκράτους ενώ ταυτόχρονα θα στηρίξει τις συνομιλίες που στοχεύουν τη μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, με μια κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνή προσωπικότητα, με πολιτική ισότητα, όπως αυτή περιγράφεται από τις αποφάσεις του ΟΗΕ.

Οι δηλώσεις αυτές του Έλληνος πρωθυπουργού δεν αποτελούν απλά δείγμα του ενδοτισμού που χαρακτηρίζουν την πολιτική ηγεσία Κύπρου και Ελλάδος. Οι δηλώσεις αυτές αποτελούν την ξεκάθαρη προδοτική στάση των εκλεγμένων ηγεσιών που ποτέ τους δεν αντιλήφθηκαν ότι για εμάς τους Έλληνες της Κύπρου χειρότερη από το κάθε μνημόνιο και την κάθε τρόικα είναι η υποταγή στην λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

 Οι επισκέψεις στα Φυλακισμένα Μνήματα και οι καταθέσεις στεφάνων στους πεσόντες αγωνιστές της ΕΟΚΑ τόσο από τον Έλληνα πρωθυπουργό όσο και από τους τοπική πολιτική ηγεσία αποτελεί για εμάς τους εθνικιστές την μεγαλύτερη Ύβρη. 

πηγή

Βιβλιοπαρουσίαση : «Όπως οι Λύκοι ανάμεσα στα πρόβατα» - «Come Lupi tra le Pecore» η ιστορία και η ιδεολογία του Εθνικοσοσιαλιστικού Black Metal (edizioni Tsunami)

του Baldur

Βιβλιοπαρουσίαση : «Όπως οι Λύκοι ανάμεσα στα πρόβατα» - «Come Lupi tra le Pecore» η ιστορία και η ιδεολογία του Εθνικοσοσιαλιστικού Black Metal (edizioni Tsunami)

Ο Ιταλικός εκδοτικός οίκος Tsunami στις αρχές του 2013 επιλέγει να προχωρήσει στην έκδοση ενός βιβλίου που προκάλεσε όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε, ιδιαίτερες συζητήσεις ανάμεσα στους οπαδούς του «σκληρού» ήχου. 

Υπήρξε κάτι το φυσικό αυτός ο αντίκτυπος αφού δεν είχε να κάνει με την προβολή μιας συνηθισμένης εμπορικής μουσικής αλλά με το NSBM που αποτελεί την κραυγή πολέμου των Εθνικοσοσιαλιστών σε ολόκληρο τον κόσμο. Παρόλο την πολεμική του συστήματος τις έρευνες συλλήψεις και διώξεις, καθώς και την επικοινωνιακή λάσπη γύρω από το εν λόγω μουσικό στρατόπεδο το Εθνικοσοσιαλιστικό Black Metal παραμένει σήμερα ακμαίο και δυνατό στις τάξεις μας. 

Η Ελλάδα μέσω των Εθνικοσοσιαλιστών συναγωνιστών είναι μια από τις χώρες που στο παρελθόν ενίσχυσε σημαντικά την σκηνή αυτή με την δημιουργία συγκροτημάτων ή με την συμμετοχή εκδοτικών προσπαθειών όπως η «Εκδίκηση του Metal», «Heathen Pride», «Wallachian Tyrant», «Dark Imperium», και βοήθησε τα μέγιστα για την διάδοση των Εθνικοσοσιαλιστικών ιδεών. 

Στο εν λόγω βιβλίο μπορεί κάποιος να διαβάσει για τις NSBM μπάντες από Ρωσία, ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Αυστραλία, Ιταλία, Σκανδιναβία μέχρι και την Νότια Αμερική. Οι αναφορές στους γνωστούς Burzum, Absurd, Graveland, Der Sturmer, Spear of Longinus, είναι αν μη τι άλλο ένας ακόμη λόγος για τους ιταλομαθείς συντρόφους να το αποκτήσουν. 

Κυκλοφορεί σε κανονική έκδοση και ειδική έκδοση ενώ και οι δυο πωλούνται σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων. Να σημειωθεί ότι πρόσφατα το έργο αυτό των 576 σελίδων εκδόθηκε στα γαλλικά (ελπίζουμε σύντομα και στα ελληνικά).

link: «Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί» Το NSBM είναι μια Ιδεολογία που ακούγεται …

Χειμερινή Τροπή

Κοίτα σύντροφε, σήκω και κοίτα καλά αυτή την απόλυτη, μεγάλη νύχτα. Νιώσε τον κρύο αγέρα , τις λάσπες και το νερό στο κορμί σου. Δίχως άλλο, μία ανάβαση είναι και όλη σου τούτη η ζωή. Κοίτα καλά τα αστέρια, ταξίδεψε ανάμεσά τους και θυμήσου ... 

Θυμήσου όλες εκείνες τις στιγμές της αβύσσου. Το μούδιασμα στον ουρανίσκο και μία απροσδιόριστη αναβλύζουσα γεύση. Τα πόδια σου να αλαφραίνουν, οι μύες στο σβέρκο σου να συστέλλονται και ένα ρίγος να διαπερνά το σώμα σου. Σκέψεις συμπυκνωμένες και βουβές σκηνές. Δευτερόλεπτα συμβαλλουσών ρωγμών. Τα ένστικτα σου οριοθέτησε η αξιοπρέπεια. Και μετά; Θυμάσαι; Το γέλιο μας.

Θυμήσου όλες εκείνες τις στιγμές της υπερβάσεως. Μέρες, βδομάδες, μήνες ατελείωτης κοπώσεως. Μηχανικά προσανατολισμένοι προορισμοί για την επιβίωση. Δεν δέχτηκες τη συμμετοχή στο «μαραθώνιο» ξεδιαντροπιάς αυτού του λαού γύρω σου. Το πείσμα σου σε οδηγεί στον ανηφορικό δρόμο της επικρατήσεως. Ξέρεις πως ισορροπία δεν υπάρχει. Αν μείνεις στάσιμος, θα πέσεις. Επιτίθεσαι για να υπάρχεις. Ίσως να μην  αντέξεις. Από πολύ νωρίς βρέθηκες στα σύνορα. Αλλά επέστρεψες,  και τότε πάλι εκείνο το γέλιο απλώθηκε στα χείλη μας.

Θυμήσου όλους αυτούς που είδες να απομακρύνονται. Όλους αυτούς που στραφήκαν ολόψυχα στα αστικά τους όνειρα. Να κλείνονται στις προσωπικές τους επιδιώξεις και να δρομολογούν την «ζωή» τους, διατηρώντας κάποιες δικαιολογίες υπάρξεως ακόμη. Αυτοί που τόσο κατέκριναν το «εγώ», εν τέλει έστρεφαν τα πάντα προς την ικανοποίηση μονάχα αυτού. Ο χρόνος , αυτός ο οξυδερκέστερος παρατηρητής όλων, ξέρασε τις όποιες μας αυταπάτες περί «συντροφικότητος». Και τότε, πάλι ένα χαμόγελο συνόδευε την κουβέντα μας.

Θυμήσου όλους αυτούς που επέλεξαν τον άλλο δρόμο. Τον «πολιτικό», τον «σοβαρό», τον «αποτελεσματικό». Πόσο εύκολα παρασύρθηκαν στα πελάγη  της σιχαμένης αυτής δημοκρατίας. Πόσο εύκολα θαμπώθηκαν από τα φώτα της, πόσο εύκολα πλανήθηκαν από τα ψέμματά της. Και πόσο εύκολα κατακρημνίζονται στα βάραθρα για τα οποία αυτή μας έχει προορισμένους. Μα κάθε φορά που βλέπεις την απόκλιση, κάθε φορά στρέφεσαι ακόμη πιο παθιασμένα στον δικό σου δρόμο. Τον δρόμο της αμετανόητης Πίστεως και ακλόνητης αγωνιστικότητος . Λίγοι. Λίγοι θα ακολουθήσουν στο κρύο. Λίγοι θα βιώσουν εκείνον τον καθημερινό έγκλειστο ο οποίος γνωρίζοντας τα ισόβια δεσμά του αγωνιά κάθε μέρα για την πνευματική και σωματική του εγρήγορση, πιστεύοντας στην Νίκη. Λίγοι θα μείνουν, διάσπαρτοι και μονάχοι πολλές φορές, μα πιστοί. Και κάθε φορά που θα διακρίνεις έστω και έναν να συνεχίζει απλώνεται πάλι το χαμόγελο στο ταλαιπωρημένο σου πρόσωπο.

Θυμήσου όλα αυτά τα αδιέξοδα της καθημερινότητος, τον πόνο στο κορμί σου, τις προδοσίες που κατέκαψαν την ψυχή σου, τις φωνές των εχθρών, τις εντολές των πραιτοριανών καθώς σε στήνουν στον τοίχο, τις αποφάσεις των δικαστών καθώς ακολουθούν τις εντολές τους, την σιωπή σου για τόσα και τόσα … 

Θυμήσου τα σκοτεινότερα στενά της πόλης σου, την επιτάχυνση που σε έσωσε, την αναμονή για κάποιο κάλεσμα την  άλλη μέρα, τα χέρια που σε σήκωναν καθώς ξανάπεφτες, τα λόγια που προσπαθούσαν να σε σκληρύνουν όταν αδυναμίες κατέκλυζαν τον νου σου. Θυμήσου το χαμόγελό σου για όλα αυτά που με λέξεις δεν έχουν ειπωθεί, για όλα αυτά  που μείναν για πάντα εκεί που γίναν…

Θυμήσου Σύντροφε, αυτή την νύχτα, όλο αυτό το σκοτάδι … Φέρε το στο νου σου, άσε να κατακλύσει τον χώρο που του ανήκει, επέτρεψέ του να γεννήσει ότι κυοφορεί. Ίσως δάκρυα, ίσως πόνο, ίσως οργή, ίσως μίσος. Άστο να διδάξει όλα αυτά που πλέον έχει γνωρίσει. Και αφουγκράσου με προσοχή τις συμβουλές του.

Σε λίγα λεπτά ο Ήλιος θα ανατείλει. Ο ηρωισμός σου αυτή την νύχτα έγκειται μονάχα στο να κατορθώσεις να επιτρέψεις στις ακτίνες του να κατακάψουν όλο αυτό το δικό σου σκοτάδι. Ο πυρπολημένος ορίζοντας ας αφήσει πίσω του μονάχα τέφρα. Πρέπει να σταθείς ολόρθος. Να μετατρέψεις σε φωτιά την απλή θέρμη.

Γιατί το χαμόγελο σου αυτό στα σκοτάδια του παρελθόντος σου, ένα αιώνιο χαμόγελο θυμίζει. Ακολούθα τα μονοπάτια αυτών που άξιζε να το φέρουν, κατόρθωσαν να το ενσαρκώσουν. Αύριο, κάποιοι άλλοι σύντροφοί μας αγκομαχούν σε εξορίες. Άλλοι λυγίζουν στις διώξεις, άλλοι γονατίζουν στην μάχη της επιβιώσεως. Κάποιοι στέκουν κυνηγημένοι και άλλοι αναζητούν το χέρι να τους σηκώσει από τα χτυπήματα των εχθρών. Μην κοιτάς πίσω, ο χρόνος χαρίζει απλόχερα την περιφρόνησή μας σε όλο αυτό το σκοτάδι. Κοίτα εκείνους, κοίτα ψηλά, προς τις κορυφές.  Τον βίο μας ολάκερο, όσα αγαπήσαμε ή μισήσαμε, όλες μας οι θυσίες και οι χαρές, όλοι μας οι στόχοι και τα όνειρα, όπλα τα έχουμε μετατρέψει για την ανάβαση αυτή. Το ξέρεις καλά πως αυτός είναι ο δρόμος μας,  αυτός είναι ο Εθνικοσοσιαλισμός μας … 

πηγή