Βιβλιοπαρουσίαση: Λεόν Ντεγκρέλ - Η ιστορία των Βάφφεν SS



Waffen - SS. Αναμφισβήτητα το όνομα του πολυεθνικού κομματικού στρατού των Ευρωπαίων Εθνικοσοσιαλιστών προκαλεί μέχρι σήμερα τρόμο στους δημοκράτες και μνήμες στους συναγωνιστές μας σε ολόκληρο τον κόσμο. Η χαμογελαστή νεκροκεφαλή - που συμβολίζει την αναγκαιότητα της θυσίας προς όφελος της λαϊκής κοινότητας - 70 χρόνια μετά συνεχίζει να εμπνέει εκατομμύρια Λευκούς που δεν πίστεψαν στην χίμαιρα της αστικής δημοκρατίας και δεν παρασύρθηκαν από τις υποσχέσεις των μαρξιστών. 

Xιλιάδες Εθνικοσοσιαλιστές κάθε χρόνο παρευρίσκονται σε τελετές μνήμης για τους υπερασπιστές της Ευρώπης ενώ σήμερα χιλιάδες μαχητές στην Ουκρανία με τα ίδια σύμβολα να κοσμούν τις στολές τους πολεμούν απέναντι στα εγγόνια των μπολσεβίκων και στις ορδές των ολιγαρχών της Μόσχας. 

Οι διπλές ρούνες που συμβολίζουν την νίκη σφράγισαν την μοίρα ενός εκατομμυρίου ανδρών που πολέμησαν μαζί μέχρι το τέλος παρόλο την διαφορετική καταγωγή και θρησκευτική πεποίθηση. 

Το παρακάτω έργο του Βέλγου Φασιστή και γνωστού λάτρη της Ελλάδος, του ηγέτη του REX και βετεράνου πολέμου Leon Degrelle εκδόθηκε το 1992 σε μετάφραση του Ανδρέα Δενδρινού ενώ αποτελεί σήμερα ένα από τα πιο δυσεύρετα έργα της ελληνικής εθνικοσοσιαλιστικής βιβλιογραφίας …









Σ.Σ. η παραπάνω ανάρτηση είναι αφιερωμένη στην μνήμη του Σεβαστιανού Φουλίδη που έπεσε τον Δεκέμβριο του 1943 στα πεδία των μαχών για μια Νέα Ευρώπη. 

Μνήμη Δρέσδης























Από την Μήλο και την Εύβοια της αρχαιότητας, την Βανδέα και την Απείρανθο της Νάξου,  μέχρι το Αμβούργο την Δρέσδη και τον Πειραιά η φωνή της ιστορίας αντηχεί στις συνειδήσεις των Εθνικοσοσιαλιστών και των Φασιστών: «Θάνατος στη Δημοκρατία!» 

Alain de Benoist



"Όποιος κάνει κριτική στον καπιταλισμό ενώ αποδέχεται την μετανάστευση, όπου η εργατική τάξη είναι το πρώτο θύμα, καλύτερα να σωπάσει. Όποιος κάνει κριτική στην μετανάστευση ενώ δεν λέει τίποτα για τον καπιταλισμό, καλύτερα να κάνει το ίδιο"

- Αλαίν ντε Μπενουά

Αυτόνομοι Εθνικιστές Σαντορίνης: Υπερασπίζοντας τα Μελανοπόρφυρα Λάβαρα!


Μια νέα εστία αντίστασης στο νησί της Σαντορίνης. Εθνικοεπαναστάτες Νεολαίοι που δεν πέφτουν στην παγίδα της αντιφασιστικής ακροδεξιάς λογικής και δεν υποκύπτουν στις «σειρήνες» της δημοκρατίας. Άλλη μια «φρυκτωρία» της Εθνικοεπαναστατικής Αυτονομίας ενάντια στην λογική της κάλπης και της συνδιαλλαγής με το ανθελληνικό καθεστώς.


 Ο «Μαύρος Κρίνος» και οι Αυτόνομες ομάδες στηρίζουν την νέα αυτή συλλογικότητα η οποία δεν ξέχασε να τιμήσει με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο την μνήμη των 3 Ελλήνων αξιωματικών που έπεσαν στο καθήκον το 1996.



Τις τελευταίες ημέρες οι Συναγωνιστές προχώρησαν σε μια σειρά παρεμβάσεων στο νησί με στόχο την επαγρύπνηση και την ενότητα αυτών που μάχονται για τις Ιδέες.













Ανακοίνωση των Αυτόνομων Κύπρου για την επίσκεψη Τσίπρα


H επίσκεψη του πρωθυπουργού της μητρός πατρίδος κ. Αλέξη Τσίπρα απέδειξε για μια ακόμη φορά τον μονόδρομο που οδηγούμαστε από τις κυβερνήσεις τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδος. 

Ο με σαφή λαϊκή εντολή ενάντια στα Μνημόνια και στην Τρόικα για τη σωτηρία της Ελλάδος, νέος πρωθυπουργός ξεκαθάρισε πως δεν αποδέχεται τετελεσμένα και θα αντιταχθεί σε οποιαδήποτε προσπάθεια αναβάθμισης του ψευδοκράτους ενώ ταυτόχρονα θα στηρίξει τις συνομιλίες που στοχεύουν τη μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, με μια κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνή προσωπικότητα, με πολιτική ισότητα, όπως αυτή περιγράφεται από τις αποφάσεις του ΟΗΕ.

Οι δηλώσεις αυτές του Έλληνος πρωθυπουργού δεν αποτελούν απλά δείγμα του ενδοτισμού που χαρακτηρίζουν την πολιτική ηγεσία Κύπρου και Ελλάδος. Οι δηλώσεις αυτές αποτελούν την ξεκάθαρη προδοτική στάση των εκλεγμένων ηγεσιών που ποτέ τους δεν αντιλήφθηκαν ότι για εμάς τους Έλληνες της Κύπρου χειρότερη από το κάθε μνημόνιο και την κάθε τρόικα είναι η υποταγή στην λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.

 Οι επισκέψεις στα Φυλακισμένα Μνήματα και οι καταθέσεις στεφάνων στους πεσόντες αγωνιστές της ΕΟΚΑ τόσο από τον Έλληνα πρωθυπουργό όσο και από τους τοπική πολιτική ηγεσία αποτελεί για εμάς τους εθνικιστές την μεγαλύτερη Ύβρη. 

Βιβλιοπαρουσίαση : «Όπως οι Λύκοι ανάμεσα στα πρόβατα» - «Come Lupi tra le Pecore» η ιστορία και η ιδεολογία του Εθνικοσοσιαλιστικού Black Metal (edizioni Tsunami)


του Baldur



Βιβλιοπαρουσίαση : «Όπως οι Λύκοι ανάμεσα στα πρόβατα» - «Come Lupi tra le Pecore» η ιστορία και η ιδεολογία του Εθνικοσοσιαλιστικού Black Metal (edizioni Tsunami)


Ο Ιταλικός εκδοτικός οίκος Tsunami στις αρχές του 2013 επιλέγει να προχωρήσει στην έκδοση ενός βιβλίου που προκάλεσε όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε, ιδιαίτερες συζητήσεις ανάμεσα στους οπαδούς του «σκληρού» ήχου. 

Υπήρξε κάτι το φυσικό αυτός ο αντίκτυπος αφού δεν είχε να κάνει με την προβολή μιας συνηθισμένης εμπορικής μουσικής αλλά με το NSBM που αποτελεί την κραυγή πολέμου των Εθνικοσοσιαλιστών σε ολόκληρο τον κόσμο. Παρόλο την πολεμική του συστήματος τις έρευνες συλλήψεις και διώξεις, καθώς και την επικοινωνιακή λάσπη γύρω από το εν λόγω μουσικό στρατόπεδο το Εθνικοσοσιαλιστικό Black Metal παραμένει σήμερα ακμαίο και δυνατό στις τάξεις μας. 


Η Ελλάδα μέσω των Εθνικοσοσιαλιστών συναγωνιστών είναι μια από τις χώρες που στο παρελθόν ενίσχυσε σημαντικά την σκηνή αυτή με την δημιουργία συγκροτημάτων ή με την συμμετοχή εκδοτικών προσπαθειών όπως η «Εκδίκηση του Metal», «Heathen Pride», «Wallachian Tyrant», «Dark Imperium», και βοήθησε τα μέγιστα για την διάδοση των Εθνικοσοσιαλιστικών ιδεών. 




Στο εν λόγω βιβλίο μπορεί κάποιος να διαβάσει για τις NSBM μπάντες από Ρωσία, ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία, Πολωνία, Αυστραλία, Ιταλία, Σκανδιναβία μέχρι και την Νότια Αμερική. Οι αναφορές στους γνωστούς Burzum, Absurd, Graveland, Der Sturmer, Spear of Longinus, είναι αν μη τι άλλο ένας ακόμη λόγος για τους ιταλομαθείς συντρόφους να το αποκτήσουν. 

Κυκλοφορεί σε κανονική έκδοση και ειδική έκδοση ενώ και οι δυο πωλούνται σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων. Να σημειωθεί ότι πρόσφατα το έργο αυτό των 576 σελίδων εκδόθηκε στα γαλλικά (ελπίζουμε σύντομα και στα ελληνικά).










Χειμερινή Τροπή


Κοίτα σύντροφε, σήκω και κοίτα καλά αυτή την απόλυτη, μεγάλη νύχτα. Νιώσε τον κρύο αγέρα , τις λάσπες και το νερό στο κορμί σου. Δίχως άλλο, μία ανάβαση είναι και όλη σου τούτη η ζωή. Κοίτα καλά τα αστέρια, ταξίδεψε ανάμεσά τους και θυμήσου ... 

Θυμήσου όλες εκείνες τις στιγμές της αβύσσου. Το μούδιασμα στον ουρανίσκο και μία απροσδιόριστη αναβλύζουσα γεύση. Τα πόδια σου να αλαφραίνουν, οι μύες στο σβέρκο σου να συστέλλονται και ένα ρίγος να διαπερνά το σώμα σου. Σκέψεις συμπυκνωμένες και βουβές σκηνές. Δευτερόλεπτα συμβαλλουσών ρωγμών. Τα ένστικτα σου οριοθέτησε η αξιοπρέπεια. Και μετά; Θυμάσαι; Το γέλιο μας.




Θυμήσου όλες εκείνες τις στιγμές της υπερβάσεως. Μέρες, βδομάδες, μήνες ατελείωτης κοπώσεως. Μηχανικά προσανατολισμένοι προορισμοί για την επιβίωση. Δεν δέχτηκες τη συμμετοχή στο «μαραθώνιο» ξεδιαντροπιάς αυτού του λαού γύρω σου. Το πείσμα σου σε οδηγεί στον ανηφορικό δρόμο της επικρατήσεως. Ξέρεις πως ισορροπία δεν υπάρχει. Αν μείνεις στάσιμος, θα πέσεις. Επιτίθεσαι για να υπάρχεις. Ίσως να μην  αντέξεις. Από πολύ νωρίς βρέθηκες στα σύνορα. Αλλά επέστρεψες,  και τότε πάλι εκείνο το γέλιο απλώθηκε στα χείλη μας.

Θυμήσου όλους αυτούς που είδες να απομακρύνονται. Όλους αυτούς που στραφήκαν ολόψυχα στα αστικά τους όνειρα. Να κλείνονται στις προσωπικές τους επιδιώξεις και να δρομολογούν την «ζωή» τους, διατηρώντας κάποιες δικαιολογίες υπάρξεως ακόμη. Αυτοί που τόσο κατέκριναν το «εγώ», εν τέλει έστρεφαν τα πάντα προς την ικανοποίηση μονάχα αυτού. Ο χρόνος , αυτός ο οξυδερκέστερος παρατηρητής όλων, ξέρασε τις όποιες μας αυταπάτες περί «συντροφικότητος». Και τότε, πάλι ένα χαμόγελο συνόδευε την κουβέντα μας.

Θυμήσου όλους αυτούς που επέλεξαν τον άλλο δρόμο. Τον «πολιτικό», τον «σοβαρό», τον «αποτελεσματικό». Πόσο εύκολα παρασύρθηκαν στα πελάγη  της σιχαμένης αυτής δημοκρατίας. Πόσο εύκολα θαμπώθηκαν από τα φώτα της, πόσο εύκολα πλανήθηκαν από τα ψέμματά της. Και πόσο εύκολα κατακρημνίζονται στα βάραθρα για τα οποία αυτή μας έχει προορισμένους. Μα κάθε φορά που βλέπεις την απόκλιση, κάθε φορά στρέφεσαι ακόμη πιο παθιασμένα στον δικό σου δρόμο. Τον δρόμο της αμετανόητης Πίστεως και ακλόνητης αγωνιστικότητος . Λίγοι. Λίγοι θα ακολουθήσουν στο κρύο. Λίγοι θα βιώσουν εκείνον τον καθημερινό έγκλειστο ο οποίος γνωρίζοντας τα ισόβια δεσμά του αγωνιά κάθε μέρα για την πνευματική και σωματική του εγρήγορση, πιστεύοντας στην Νίκη. Λίγοι θα μείνουν, διάσπαρτοι και μονάχοι πολλές φορές, μα πιστοί. Και κάθε φορά που θα διακρίνεις έστω και έναν να συνεχίζει απλώνεται πάλι το χαμόγελο στο ταλαιπωρημένο σου πρόσωπο.

Θυμήσου όλα αυτά τα αδιέξοδα της καθημερινότητος, τον πόνο στο κορμί σου, τις προδοσίες που κατέκαψαν την ψυχή σου, τις φωνές των εχθρών, τις εντολές των πραιτοριανών καθώς σε στήνουν στον τοίχο, τις αποφάσεις των δικαστών καθώς ακολουθούν τις εντολές τους, την σιωπή σου για τόσα και τόσα … 

Θυμήσου τα σκοτεινότερα στενά της πόλης σου, την επιτάχυνση που σε έσωσε, την αναμονή για κάποιο κάλεσμα την  άλλη μέρα, τα χέρια που σε σήκωναν καθώς ξανάπεφτες, τα λόγια που προσπαθούσαν να σε σκληρύνουν όταν αδυναμίες κατέκλυζαν τον νου σου. Θυμήσου το χαμόγελό σου για όλα αυτά που με λέξεις δεν έχουν ειπωθεί, για όλα αυτά  που μείναν για πάντα εκεί που γίναν…

Θυμήσου Σύντροφε, αυτή την νύχτα, όλο αυτό το σκοτάδι … Φέρε το στο νου σου, άσε να κατακλύσει τον χώρο που του ανήκει, επέτρεψέ του να γεννήσει ότι κυοφορεί. Ίσως δάκρυα, ίσως πόνο, ίσως οργή, ίσως μίσος. Άστο να διδάξει όλα αυτά που πλέον έχει γνωρίσει. Και αφουγκράσου με προσοχή τις συμβουλές του.

Σε λίγα λεπτά ο Ήλιος θα ανατείλει. Ο ηρωισμός σου αυτή την νύχτα έγκειται μονάχα στο να κατορθώσεις να επιτρέψεις στις ακτίνες του να κατακάψουν όλο αυτό το δικό σου σκοτάδι. Ο πυρπολημένος ορίζοντας ας αφήσει πίσω του μονάχα τέφρα. Πρέπει να σταθείς ολόρθος. Να μετατρέψεις σε φωτιά την απλή θέρμη.

Γιατί το χαμόγελο σου αυτό στα σκοτάδια του παρελθόντος σου, ένα αιώνιο χαμόγελο θυμίζει. Ακολούθα τα μονοπάτια αυτών που άξιζε να το φέρουν, κατόρθωσαν να το ενσαρκώσουν. Αύριο, κάποιοι άλλοι σύντροφοί μας αγκομαχούν σε εξορίες. Άλλοι λυγίζουν στις διώξεις, άλλοι γονατίζουν στην μάχη της επιβιώσεως. Κάποιοι στέκουν κυνηγημένοι και άλλοι αναζητούν το χέρι να τους σηκώσει από τα χτυπήματα των εχθρών. Μην κοιτάς πίσω, ο χρόνος χαρίζει απλόχερα την περιφρόνησή μας σε όλο αυτό το σκοτάδι. Κοίτα εκείνους, κοίτα ψηλά, προς τις κορυφές.  Τον βίο μας ολάκερο, όσα αγαπήσαμε ή μισήσαμε, όλες μας οι θυσίες και οι χαρές, όλοι μας οι στόχοι και τα όνειρα, όπλα τα έχουμε μετατρέψει για την ανάβαση αυτή. Το ξέρεις καλά πως αυτός είναι ο δρόμος μας,  αυτός είναι ο Εθνικοσοσιαλισμός μας … 

Κυκλοφορεί: Blood and Honour Hellas #36

Το ντοβλέτι (τώρα και οι "πατριώτες" στηρίζουν ... Τσίπρα)


Γράφει ο Alex Synodinos


Τώρα και οι "πατριώτες" στηρίζουν Τσίπρα ...



Το παρόν κείμενο ξεκίνησε ως ένα απλό σύντομο σχόλιο το οποίο θα έμπαινε στον άτυπο χώρο ανακοινώσεων του Θεόδοτου, δηλαδή κάτω από την περιγραφή του μπλογκ. Τελικά όμως, η έκταση του δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο, οπότε ο διαχειριστής με ενημέρωσε να το προσαρμόσω ώστε να μπει ως άρθρο. Πριν αναπτύξω όμως το παρόν θέμα θα ήθελα να τονίσω στους αναγνώστες μας να μην παραλείψουν να διαβάσουν με προσοχή την ιδιαίτερης σημασίας προηγούμενη δημοσίευση μας η οποία δυστυχώς εν μέρει επισκιάζεται από την παρούσα.

Αλλά ας έρθουμε στο θέμα μας. Έχω ξαναπεί πως προσωπικά αρνούμαι να δω τηλεόραση ή να χάσω μέρος του χρόνου μου παρακολουθώντας τις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές κοκορομαχίες πολιτικών ή τις 'αναλύσεις' των δημοσιογράφων. Προσπαθώ δε να αποφεύγω και ανθρώπους που βλέπουν τηλεόραση καθότι δεν σας κρύβω πως θεωρώ πως για να ενημερώνεται κάποιος από την νεοελληνική τηλεόραση μάλλον θα πρέπει να έχει σοβαρό διανοητικό πρόβλημα. Θα μου πείτε: «σου διαφεύγει Συνοδινέ πως η πλειοψηφία των νεοελλήνων ενημερώνεται από την τηλεόραση» και είμαι αναγκασμένος να σας απαντήσω πως αυτό δεν αλλάζει την προαναφερθείσα θέση μου.

Αλλά η όποια αισθητηριακή απομόνωση που προσπαθώ να επιβάλλω στον εαυτό μου για τα ελληνικά θέματα δεν είναι ποτέ πλήρως επιτυχής. Κάτι θα ακούσω, κάποιο εξώφυλλο εφημερίδας θα πάρει το μάτι μου όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα, κάποιος φίλος θα μου στείλει κάποια ιστοσελίδα με κάποια είδηση και ο εγκέφαλος, πάντα διψασμένος για πληροφορίες, θα αρχίσει να παρατηρεί, να διαβάζει και να επεξεργάζεται. Έτσι έγινε και τις τελευταίες ημέρες. Κάποιοι φίλοι, μου στείλανε κάποια άρθρα για διάφορα θέματα από κάποια ‘πατριωτικά’ και ‘δεξιά’ δικτυακά μέσα ενημέρωσης. Παρατηρώντας λοιπόν τις δημοσιεύσεις σε κάποια από αυτά τα μέσα, διέκρινα μια εξέλιξη η οποία αρχικά με εξέπληξε, αλλά έπειτα από λίγη σκέψη κατέληξα στο συμπέρασμα πως ήταν μάλλον αναμενόμενη.

Ας το θέσω λοιπόν σε μορφή ερωτήματος: Έχετε παρατηρήσει τις τελευταίες μέρες μία μεταστροφή υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ σε κάποια ‘πατριωτικά’ δικτυακά μέσα; Δεν σας μιλάω για τους επίσημους διαύλους ενημέρωσης του καθεστώτος. Στη περίπτωση τους η πολιτική μεταστροφή ανάλογα με το ποιος βρίσκεται στην εξουσία είναι αυτονόητη. Όπως το 2010 που ήδη από τα exit polls είχαν μεταβληθεί από υποστηρικτές του Καραμανλή σε υποστηρικτές του Γ.Παπανδρέου.

Σας μιλάω για πατριωτικές σελίδες με ιδιαίτερα μεγάλη αναγνωσιμότητα που μάλιστα μέχρι πριν από λίγους μήνες στήριζαν φανατικά την Χ.Α. και στηλίτευαν το καθεστώς για την έκνομη δίωξη της … Με διαφορά μερικών ημερών από τις εκλογές λοιπόν, οι εν λόγω ‘πατριώτες’ άρχισαν τους ύμνους προς το ΣΥΡΙΖΑ και πιο συγκεκριμένα προς τον αρχηγό του και πλέον πρωθυπουργό της χώρας. Δεν προλαβαίνουν δε να ανεβάσουν το ένα άρθρο μετά το άλλο με σχεδόν διθυραμβικά σχόλια απλά και μόνο για τις όποιες ανακοινώσεις- δηλώσεις (και όχι ασφαλώς πράξεις) του οποιοδήποτε μέλους της κυβέρνησης.


Ο πρωθυπουργός της χώρας και επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, από το ‘βαρεμένο παιδί των καταλήψεων και των Εξαρχείων’ όπως λίγο πολύ τον χαρακτήριζαν και από τον επικίνδυνο ακροαριστερό που θα διαλύσει τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας (αυτό το φετίχ πιά με τα Σώματα Ασφαλείας ρε παιδί μου στο χώρο μας καταντάει αηδία), έχει τώρα μεταβληθεί στον 'χαρισματικό ηγέτη' που συγκρούεται με Γερμανούς και Αμερικάνους, επαναπροσδιορίζει τη πολιτική της χώρας με γνώμονα το συμφέρον της, ανακουφίζει το λαό κλπ. 

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο στον σύνδεσμο εδώ ...

Κυκλοφορεί: Αρχιπέλαγος Γκουλάνγκ 2 - Αλεξάντρ Σολζενίτσιν (μέρη III - IV)




Ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν περιγράφει στο Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ τη διαδικασία γέννησης και γιγάντωσης που τεράστιου δικτύου στρατοπέδων εγκλεισμού στην πρώην Σοβιετική Ένωση και το καθεστώς του τρόμου που επιβλήθηκε σε αυτά, κατασπαράσσοντας εκατομμύρια ανθρώπους, κυρίως κατά τη διάρκεια της εξουσίας του Στάλιν (1923-1953). Γραμμένο από το 1958 ώς το 1967 υπό άκρα μυστικότητα, τον Δεκέμβριο του 1973 εκδόθηκε στο Παρίσι το πρώτο μέρος του έργου, αφού προηγουμένως η Κα-Γκε-Μπε είχε κατασχέσει στη Σοβιετική Ένωση ένα αντίγραφο του χειρογράφου. Από το 1974 ώς το 1978 κυκλοφόρησαν και οι τρεις τόμοι του έργου σε αγγλική μετάφραση. Το 1974 δημοσιεύτηκε από τις εκδόσεις Πάπυρος και η ελληνική μετάφραση του πρώτου τόμου (Μέρη Ι-ΙΙ, μετάφραση Κίρας Σίνου· επανακυκλοφόρησε από τον Πάπυρο σε νέα έκδοση το 2009). Μέχρι το 1990 το έργο παρέμενε απαγορευμένο στη Σοβιετική Ένωση.

Σήμερα οι Εκδόσεις Πάπυρος προσφέρουν στους Έλληνες αναγνώστες τον δεύτερο τόμο του Αρχιπελάγους Γκουλάγκ (Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ 2, Μέρη ΙΙΙ-IV), σε μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη (η μετάφραση του έργου θα ολοκληρωθεί το 2014 με την κυκλοφορία του τρίτου τόμου).


Στο Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ 2 (Μέρος ΙΙΙ: Στρατόπεδα εξόντωσης / εργασίας - Μέρος IV: Η ψυχή και το συρματόπλεγμα) ο Σολζενίτσιν εστιάζει στα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, την καρδιά του Αρχιπελάγους. Παρακολουθούμε τη γέννησή τους, την εδραίωσή τους και την εξέλιξή τους σε ένα τεράστιο δίκτυο που «μόλυνε σαν καρκίνωμα» όλη τη σοβιετική επικράτεια. Σε αυτό το Αρχιπέλαγος γεννιέται ένα νέο «έθνος σκλάβων», που αναπτύσσει τη δική του γλώσσα και τη δική του κουλτούρα: οι «ιθαγενείς» έχουν τα δικά τους έθιμα, τους δικούς τους κανόνες, τις δικές τους κάστες και ιεραρχίες· διαμορφώνεται έτσι ένα ιδιαίτερο (υπ)ανθρώπινο είδος, οι κρατούμενοι (ζεκ), που είναι το μοναδικό βιολογικό είδος που δεν αναπαράγεται βιολογικά, αλλά με τα διαδοχικά και επιταχυνόμενα κύματα συλλήψεων και εγκλεισμών.

Ο Σολζενίτσιν, που βίωσε στο πετσί του και ο ίδιος επί οκτώ χρόνια τον εγκλεισμό στο στρατόπεδο, καθηλώνει τον αναγνώστη περιγράφοντας τις συντεταγμένες και την ανθρωπογεωγραφία αυτού του αδιανόητου μα απόλυτα υπαρκτού κόσμου. Σκληρότητα, ειρωνεία, ωμότητα, λυρισμός, χιούμορ, αυτοϋπονόμευση, εμβάθυνση στον ψυχισμό, στα ιδεολογικά, κοινωνικά, ψυχολογικά κίνητρα που διαμορφώνουν τη στάση του ανθρώπου απέναντι στους άλλους και στον ίδιο του τον εαυτό: το Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ 2 είναι μια δυσπρόσιτη κορυφή στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ένα κλασικό έργο που παραμένει ανατριχιαστικά επίκαιρο, ως ανατομία της σχέσης ανάμεσα στον άνθρωπο και στην κτηνώδη εξουσία.


ΥΓ: Τον Αύγουστο του 2013 έγινε γνωστό ότι οι στρατιωτικές αρχές του στρατοπέδου του Γκουαντάναμο δεν επέτρεψαν να παραδοθούν σε έναν βρετανικής καταγωγής κρατούμενο οι τόμοι του Αρχιπελάγους Γκουλάγκ που του είχαν στείλει οι δικηγόροι του. Και μόνο τούτο το «έλασσον» γεγονός μαρτυρεί τη δύναμη του έργου του Σολζενίτσιν.

πηγή