Benito Mussolini: οι συνένοχοι

Το άρθρο που ακολουθεί με την υπογραφή του Benito Μussolini δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Il Popolo d' Italia στις 4 Ιουνίου 1919. Πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα πολιτικά κείμενα όπου ο Duce της Φασιστικής Ιταλίας καταγγέλλει ευθέως τον ρόλο των Εβραίων στην οργάνωση και εξάπλωση της Μπολσεβίκικης επανάστασης.

Οι εξελιγμένοι και συνειδητοί προλετάριοι που φωνάζουν «Ζήτω ο Λένιν!» πιστεύοντας ότι φωνάζουν «Ζήτω ο σοσιαλισμός!», δεν γνωρίζουν βέβαια ότι στη πραγματικότητα  φωνάζουν «Κάτω ο σοσιαλισμός!». Οι ψευτοποιμένες που «τρώνε και πίνουν» στις πλάτες των μαζών, έτοιμες πάντα να ορκιστούν ότι θα πεθάνουν για τα καινούρια απόμακρα ιδανικά, αφήνουν να εννοηθεί, ότι αυτό που εγκαθιδρύθηκε στη Ρωσία είναι σοσιαλισμός. Κολοσσιαίο ψέμα! Στην Ρωσία, εγκαθιδρύθηκε η κυβέρνηση μιας μερίδας του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Στη Ρωσία οι προλετάριοι εργάζονται  όπως και πριν είναι αντικείμενα εκμετάλλευσης όπως και πριν επειδή πρέπει να συντηρήσουν μια γραφειοκρατία πολυάριθμη και παρασιτική, σύμφωνα με την μαρτυρία του υπεράνω υποψίας Sadoul [1] τα πολυβόλα είναι τα ίδια όπως και πριν, μόλις τολμήσουν να ξεσηκωθούν εναντίον του καθεστώτος που τους καταδικάζει στη σκλαβιά και στην πείνα στη θέση ενός τσάρου υπάρχουν, σήμερα δύο, αλλά οι μορφές και οι μέθοδοι της απολυταρχίας δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Γίνεται απόλυτα κατανοητό γιατί ορισμένοι συγγραφείς που προέρχονται από αστικούς κύκλους, τρέφουν συμπάθεια για τον κομμουνισμό. 

Στην Ρωσία υπάρχει ένα Κράτος, μια Κυβέρνηση, μια Τάξη, μια γραφειοκρατία, μια αστυνομία, ένας μιλιταρισμός, ιεραρχίες. Σοσιαλισμός όμως δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει ούτε ίχνος  σοσιαλισμού,  δεν υπάρχει κάτι που να μοιάζει με  σοσιαλιστικό καθεστώς. Ο Λενινισμός είναι η τελεία άρνηση του σοσιαλισμού. Είναι η κυβέρνηση μιας καινούριας κάστας πολιτικάντηδων. Γι αυτό ακριβώς το λόγο είναι πολύ δύσκολο να βρεις απολογητές του Λενινισμού ανάμεσα στους εκφραστές του ρωσικού σοσιαλισμού και του δυτικού σοσιαλισμού. Οι περισσότερο αυστηρές κατηγορίες ενάντια στον Λενινισμό δεν προέρχονται από τη μεσαία τάξη, αλλά από τους άνδρες που είχαν πολεμήσει και υποφέρει για την λύτρωση των εργαζόμενων μαζών. Οι άνδρες αυτοί ονομάζονται Plekanoff [2], ο δάσκαλος των  Ρώσων μαρξιστών ονομάζεται Κropotkin [3], ο απόστολος της αναρχίας.

Η κατεδάφιση των μεθόδων της Λενινιστικής  κυβέρνησης δεν είναι  κατόρθωμα των Times, αλλά του Axelrod[4], του επονομαζόμενου και  κοσμήτορα των  Ρώσων  σοσιαλιστών του Souckhomline[5], που υπήρξε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα συνεργάτης του Avanti [6]. Τα μανιφέστα του Ρωσικού εργατικού κόμματος και των μενσεβίκων σοσιαλιστών, δεν εκτυπώθηκαν από την Corriere della Sera, αλλά από την Critica Sociale [7]. Δεν επινοήθηκαν από εμάς τους "αποστάτες" - που στην περίπτωση αυτή (είναι περίεργο, αλλά είναι αλήθεια!) υπερασπιζόμαστε τον σοσιαλισμό - οι σελίδες του Bernstein[8], Κautsky[9], Eisner[10],  Troelstra[11], Branting[12] και αμέτρητων άλλων Σοσιαλιστών, που συσπειρώθηκαν ενάντια στην «καρικατούρα του σοσιαλισμού έτσι όπως υλοποιήθηκε ανάμεσα σε Πετρούπολη  και Μόσχα». Δεν είμαστε εμείς αλλά κάποιος Δρ. Totomianz, παλαίμαχος της ρωσικής συνεργασίας, που στο τελευταίο φύλλο της Critica Sociale του Filippo Turati, γράφει αυτά τα τόσο αποκαλυπτικά  λόγια: «Οι μπολσεβίκοι στο κάτω - κάτω δεν δημιούργησαν μια πραγματική δημοκρατία αλλά μια "οχλοκρατία" που δεν διστάζει να κάνει χρήση οποιουδήποτε τρομοκρατικού μέσου στα πλαίσια ενός πολέμου εξοντώσεως με στόχο την αστική τάξη και τους διανοούμενους.». Άπειρες φορές, και ειδικά μετά το συνέδριο της Βέρνης, παρουσιάσαμε αδιάσειστα  στοιχεία για την πραγματική φύση  του ρωσικού καθεστώτος.

Ποιος δεν θυμάται το γράμμα του Alexeyev και εκείνο της χήρας του Plekanoff; Επιβεβαιώνουμε  ότι ο Λενινισμός δεν έχει  τίποτα κοινό με τον Σοσιαλισμό, παρά το γεγονός ότι οι επίσημοι Ιταλοί, με  απειλητικές διαμαρτυρίες κάνουν έκκληση βοηθείας για τη σωτηρία της Ρωσίας. Η Ρωσία όμως δεν έχει ανάγκη σωτηρίας, για τον απλό λόγο ότι δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο. Αυτό που στηρίζει το μπολσεβικισμό - βάλτε το καλά στο κεφάλι σας, αγαπητοί μου προλετάριοι ! - δεν είναι  η δύναμη του ρωσικού λαού που υπομένει, αφού πρώτα προσπάθησε να εκτοπίσει, εκείνο το καθεστώς των βαρβαρισμών, ενάντια στο οποίο περισσότερο από μια φορές ξεσηκώθηκαν και οι αναρχικοί και οι σοσιαλιστές επαναστάτες, με απόπειρες που πνίγηκαν δίχως έλεος στο αίμα, αυτό που στηρίζει τον μπολσεβικισμό δεν είναι ο περίφημος κόκκινος στρατός που υπάρχει μόνο κατ΄όνομα στα χαρτιά του Trotsky.

Η εφημερίδα  Humanitè της 30ης Μαίου παραθέτει τη «αμερόληπτη» μαρτυρία του κυρίου Paolo Birukoff, ο οποίος αναφερόμενος στον Κόκκινο στρατό λέει τα εξής χαρακτηριστικά: «Ο τόσο φιλειρηνικός ρωσικός λαός, απεχθάνεται σήμερα τον πόλεμο, όπως χθες, όπως πάντα. Αντιτάσσει μια σφοδρή αντίσταση στην επιστράτευση». Κάθε άλλο παρά ενθουσιώδη ανταπόκριση στις διαταγές της επιστράτευσης, σύμφωνα με όσα εξιστορούν "οι εντεταλμένοι να παραγεμίζουν" τα κεφάλια των προλετάριων στην Ιταλία. Ο κ. Birukoff λέγει και κάτι άλλο, περισσότερο ενδιαφέρον. «Υπάρχουν τόσοι λιποτάκτες  στον κόκκινο στρατό, όσοι υπήρχαν και στο στρατό του Τσάρου. Συμβαίνει κάποιο σύνταγμα να μη φτάνει στο προορισμό του, γιατί όλοι οι άνδρες  λιποτακτούν στη διάρκεια της διαδρομής...».

Αυτός λοιπόν  ο στρατός των περιπλανόμενων  καταφέρνει να  ακινητοποιεί τον  Mannerheim και τον Kolcak; Όχι βέβαια. Αν δεν πέφτει η Πετρούπολη, αν ο Denikin δεν μπορεί να προχωρήσει, τούτο συμβαίνει, γιατί έτσι επιθυμούν οι μεγάλοι Εβραίοι Τραπεζίτες του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης, που διατηρούν δεσμούς αίματος  με τους Εβραίους στη Μόσχα, όπως και στη Βουδαπέστη εκδικούνται την αρία φυλή, που τους έχει καταδικάσει  στη διασπορά τόσους αιώνες. Στη Ρωσία το 80% των ηγετών των Σοβιέτ είναι Εβραίοι, στη Βουδαπέστη  σε σύνολο 22 κομισαρίων του λαού, τουλάχιστον οι 17 είναι Εβραίοι. Ο μπολσεβικισμός δεν θα αποτελούσε εκ των πραγμάτων , την εκδίκηση του εβραϊσμού πάνω στο χριστιανισμό; Το θέμα προσφέρεται για περισυλλογή.

Πιθανότατα ο μπολσεβικισμός να πνιγεί στο αίμα κάποιου "πογκρόμ" καταστροφικών διαστάσεων. Η παγκόσμια οικονομία είναι στα χέρια των Εβραίων. Αυτός που έχει στην διάθεση του τα χρηματοκιβώτια των λαών, κατευθύνει και τη πολιτική τους. Πίσω από τα ανδρείκελα του Παρισιού, βρίσκονται οι Rotschild , οι Warnberg, oι Schyff, oι Guggheim, οι οποίοι έχουν το ίδιο αίμα με εκείνο των κυβερνητών της Πετρούπολης και της Βουδαπέστης. H φυλή δεν προδίδει τη φυλή. Ο Χριστός πρόδωσε τον εβραϊσμό, με σκοπό, όπως πίστευε ο Nietzsche σε μια θαυμάσια σελίδα προβλέψεων, την καλύτερη διευκόλυνση του εβραϊσμού να ανατρέψει τις παραδοσιακές αξίες του ελληνολατινικού πολιτισμού. Ο μπολσεβικισμός ζει κάτω από τη προστασία της διεθνούς πλουτοκρατίας. Αυτό κάνει την ουσιαστική διαφορά. Η διεθνής πλουτοκρατία που κυριαρχείται και ελέγχεται από τους Εβραίους, έχει ένα υπέρτατο συμφέρον να επιταχυνθεί μέχρι παροξυσμού η διαδικασία της μοριακής αποσύνθεσης ολόκληρης της ρωσικής ζωής. Μια Ρωσία παράλυτη, αποδιοργανωμένη, πεινασμένη, θα είναι αύριο το πεδίο όπου η μποργκεζία, μάλιστα, η μποργκεζία ω κύριοι προλετάριοι, θα γιορτάσει την θεαματική  "cuccagna" [20]

Οι βασιλείς του χρυσού σκέφτονται ότι ο μπολσεβικισμός πρέπει να ζήσει ακόμα για κάποιο διάστημα, για να προετοιμαστεί καλύτερα το έδαφος για την καινούρια δραστηριότητα του καπιταλισμού. Ο αμερικανικός καπιταλισμός έχει ήδη επιτύχει στην Ρωσία μια μεγαλειώδη παραχώρηση. Αλλά υπάρχουν ακόμα μεταλλεία, πηγές, εκτάσεις γης, εργοστάσια που περιμένουν να γίνουν βορά στον διεθνή καπιταλισμό. Ειδικά στην περίπτωση της Ρωσίας παρόμοιο μοιραίο στάδιο στην ιστορία του ανθρώπου, δεν μπορεί να αποφευχθεί. Είναι ανώφελο, απόλυτα ανώφελο, οι εξελιγμένοι και συνειδητοί προλετάριοι να πονοκεφαλιάζουν για να υπερασπισθούν τη Ρωσία των Σοβιέτ. Το πεπρωμένο του Λενινισμού δεν εξαρτάται από τους προλετάριους της Ρωσίας ή της Γαλλίας και πολύ λιγότεριο από εκείνους της Ιταλίας. Ο Λενινισμός θα ζήσει όσο θα το επιτρέπουν οι βασιλείς της οικονομίας θα πεθάνει όταν αποφασίσουν το θάνατο του οι ίδιοι βασιλείς της οικονομίας.

Oι αντιμπολσεβικικοί στρατοί που σε διάφορες στιγμές επλήγησαν από μυστηριώδη παράλυση, απλά θα συμπαρασυρθούν από εκείνη την δεδομένη στιγμή που θα επιλέξουν οι βασιλείς της οικονομίας. Οι Εβραίοι των Σοβιέτ βαδίζουν μπροστά από τους Εβραίους των τραπεζών. Η τύχη της Πετρούπολης δεν διακυβεύεται στις παγωμένες στέπες της Φινλανδίας αλλά στις τράπεζες του Λονδίνου, της Νέας Υόρκης και του Τόκιο. Ισχυριζόμενοι ότι η διεθνής μπουρζουαζία θέλει σήμερα να δολοφονήσει το καθεστώς των Σοβιέτ στη πραγματικότητα λέει ένα μεγάλο ψέμα. Αν αύριο η πλουτοκρατική μποργκεζία αποφάσιζε αυτή την δολοφονία , δεν θα συναντούσε δυσκολίες του είδους από τη στιγμή που οι "συνένοχοί" της οι Λενινιστές , έχουν ήδη εγκατασταθεί και εργάζονται για τα συμφέροντα της, στο Κρεμλίνο. 

πηγή

Λαφαζάνης και ΑνταρCIA στο πλευρό των μισθοφόρων του FSA!

Αθήνα 19.03.2017 ...

Και η απάντηση του Συριακού Στρατού ...

Κύκλος Ιδεάπολις: συμμετοχή στην εκδήλωση μνήμης για τον Μίκη Μάντακα και ομιλία για τον H.P. Lovekraft

πηγή

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Περιοδικό «Έρημη Χώρα» τεύχος δεύτερο σε μορφή αρχείου .pdf

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Περιοδικό «Έρημη Χώρα» τεύχος πρώτο σε μορφή αρχείου .pdf

Με το έργο του Γερμανού Caspar David Friedrich “Wanderer above the Sea of Fog” να κοσμεί το εξώφυλλο, το περιοδικό ανεξάρτητης σκέψης «Έρημη Χώρα» τον Ιανουάριο του 2008 έρχεται και πάλι στο προσκήνιο. Ένα έντυπο που στο 2^ο τεύχος εμφανίζεται ακόμη καλύτερο τόσο σε ποιότητα όσο και σε αρθρογραφία, ενώ να σημειωθεί ότι εξαντλείτο στα σημεία διανομής λίγες μόνο μέρες μετά την κυκλοφορία του. 

Οι Friedrich Nietzsche, Adrian Salbuchi, Oswald Spengler, Νικόλαος Γιαννιός, Τέλλος Άγρας, Σωτήρης Μουστάκας, είναι μόνο μερικά από τα πρόσωπα που παρουσιάζονται ανάμεσα σε διάφορα ιδεολογικά κείμενα που αξίζει να διαβάσετε στις σελίδες της εν λόγω έκδοσης.

Περιοδικό «Έρημη Χώρα» τεύχος δεύτερο 

για να το κατεβάσετε στον σύνδεσμο εδώ 

Geert Wilders, ο «εθνικιστής» Ολλανδός είναι εβραϊκής καταγωγής.

"Βεβαίως, το πατριωτικό κόμμα ανέβασε την δυναμική του και αύξησε τις έδρες του στη Βουλή, όμως οι δημοσκοπήσεις που το έφερναν πρώτο ανατράπηκαν με τη βοήθεια του Ερντογάν, αλλά και των ολλανδικών ΜΚΟ, που έκαναν την γνωστή δουλειά με τις αντισυγκεντρώσεις και την παρακρατική βία"

Δείτε εδώ ποιοι αναφέρουν ως "πατριωτικό" το κόμμα του Σιωνιστή Βίλντερς...

Geert Wilders, ο «εθνικιστής» Ολλανδός είναι εβραϊκής καταγωγής.

Στις 15 Μαρτίου 2017 πραγματοποιήθηκαν εκλογές στην Ολλανδία. Το αποτέλεσμα ήτανε να κερδίσει το κόμμα του Μάρκ Ρούτε και ακολουθούν τα υπόλοιπα κόμματα. Εκεί όμως που θα εστιάσουμε είναι στο εθνικιστικό κόμμα και πιο συγκεκριμένα τον εκπρόσωπο του, τον Γκέρντ Βίλντερς. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο Γκέρντ Βίλντερς γεννημένος το 1963, εκπροσωπεί το εθνικιστικό κόμμα «Party for Freedom»(Partij voor de Vrijheid, PVV) το τρίτο σε δύναμη πολιτικό κόμμα της Ολλανδίας το οποίο ίδρυσε το 2004. 

Ο Βίλντερς είναι γνωστός για τις αντι - Ισλαμικές του δηλώσεις, που τον κάνανε μια πολυσυζητημένη προσωπικότητα στην χώρα αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Το 2009 όμως η ανθρωπολόγος Lizzy van Leeuwen αποκάλυψε τις Εβραϊκές ρίζες του Βίλντερς σε άρθρο στην εφημερίδα «De Groene Amsterdammer». Σύμφωνα με το άρθρο λοιπόν, η γιαγιά του Γκέρντ, Johanna Meijer αναφέρεται πως καταγόταν από εύπορη Εβραϊκή οικογένεια κάτι το οποίο κάνει και τη μητέρα του Βίλντερς Εβραία άρα και αυτόν Εβραίο σύμφωνα με τον Εβραϊκό νόμο. 

Ο Γκέρντ απ΄ όταν ήταν νέος είχε ισχυρούς δεσμούς με το Εβραϊκό κράτος και είχε επισκεφθεί το Ισραήλ τουλάχιστον 40 φορές. Σαν νέος είχε πάει να εργαστεί στο Κιμπούτς (σ.σ. Το Κιμπούτς είναι ισραηλινή συλλογική κοινότητα. Όταν δημιουργήθηκαν τα κιμπούτς λειτουργούσαν με τα σοσιαλιστικά πρότυπα: τα μέλη τους έκαναν διάφορες εργασίες και όλες οι ανάγκες τους καλύπτονταν από την κοινότητα δωρεάν. 

Επίσης η οικονομία των κιμπούτς στηρίζονταν κυρίως στη γεωργία) και εργαζόταν σε ένα εργοστάσιο ψωμιού και είχε σχέσεις με μια Εβραία. Πλέον ο Γκέρντ είναι παντρεμένος με την δεύτερη γυναίκα του, Εβραϊκής καταγωγής, την διπλωμάτη Krisztina Marfai.

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο στον σύνδεσμο εδώ

Ο Ολλανδός “Λαϊκιστής” Γκέερτ Βίλντερς, Είναι Ένας Εβραίος Σιωνιστής ~ The Dutch “Populist” Geert Wilders Ιs Α Zionist Jew…! (Photos)

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Περιοδικό «Έρημη Χώρα» τεύχος πρώτο σε μορφή αρχείου .pdf

Συνέντευξη με τον αρχισυντάκτη του περιοδικού ''Έρημη Χώρα''

Το 2007 ένα νέο ανεξάρτητο περιοδικό κάνει την εμφάνιση του στον ελληνικό εθνικιστικό «χώρο». Τα κείμενα της συντακτικής ομάδας υπερασπίζονται την Παραδοσιοκρατία προσθέτοντας την αναγκαία σύνθεση στο πεδίο των Ιδεών, σε μια χρονική περίοδο που η Αυτόνομη σκέψη και δράση αναπτύσσεται με ταχύτητα σε πολλές περιοχές της πατρίδας μας.

Οι απόψεις που φιλοξενούνται στις σελίδες του περιοδικού, δείχνουν μια διαφορετική οπτική που δεν έχει καμιά σχέση με την γνωστή φιλοκαθεστωτική ακροδεξιά η οποία και αποτελεί τον μεταστατικό καρκίνο του Εθνικοεπαναστατικού Κινήματος. Η εν λόγω ποιοτική προσπάθεια στήριξε τις Αυτόνομες κινήσεις και εκδόσεις και φυσικά προβλήθηκε από όλες εκείνες τις δυνάμεις που μπορούν να ονομαστούν «εξωκοινοβουλευτικές».

Τα 3 πρώτα τεύχη έχουν εξαντληθεί εδώ και καιρό ενώ μπορείς κάποιος να βρει το 4^ο τεύχος στον χώρο του Ιδεάπολις (Θεσσαλονίκη) και στα βιβλιοπωλεία «Ελεύθερη Σκέψη» (Αθήνα) και «Αριστοτέλειο» (Θεσσαλονίκη). Στο πρώτο τεύχος τα πρόσωπα Julius Evola, Ιωάννης Συκουτρής, Martin Heidegger, Alain de Benoist, Λορέντζος Μαβίλης, Βασίλειος Πολεδούρης, Νίκος Βεργίδης είναι ο καλύτερος λόγος για να μελετήσετε με προσοχή το εν λόγω έντυπο.

Η συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου» οφείλει να ευχαριστήσει δημοσίως τον αρχισυντάκτη του περιοδικού για την άδεια να προβληθούν τα 3 τεύχη του περιοδικού.

Περιοδικό «Έρημη Χώρα» τεύχος πρώτο 

για να το κατεβάσετε στον σύνδεσμο εδώ

Βιβλιοπαρουσίαση: Il Duce Η Ιστορία του Φασισμού χωρίς λογοκρισία - του Κωνσταντίνου Τσοπάνη

Σελίδες 280 

Εκδόσεις Νοών

01/2012

πηγή

Ο Otto Strasser για τους Φασίστες.

«Το μονοπάτι όπου βαδίζουν αυτοί οι άνθρωποι είναι πά­ντοτε το ίδιο. Αρχικά είναι αναρχικοί ή ακραίοι σοσιαλιστές, κατόπιν “προσηλυτίζονται” στον εθνικισμό και δημιουργούν αξιοσημείωτες μεσσιανικές ιδέες … και φορτίζουν τον ακίνδυ­νο εθνικισμό των ενώσεων και των κομμάτων με το δυναμίτη της αναρχικής ετοιμότητας για δράση» 

Otto Strasser

Σαρλ Μωρράς: Τι είναι το κοινοβούλιο;

Τι είναι το κοινοβούλιο; Είναι άραγε μια συνένωση αρετών και ταλάντων, μεγάλων αυταπαρνήσεων, υψηλών διανοιών, μια εκλεκτή συνάθροιση των καλλιτέρων ανθρώπων ενός έθνους; Εάν κοιτάξω τα δείγματα των βουλευτών τα οποία ενόχλησαν, διέφθειραν και απογοήτευσαν τον τόπο, είναι ένα υπόλειμμα μηδαμινών ανδρών και εγωιστών, όπου διακρίνονται μερικοί τεχνίτες του λόγου και μερικές βλαβερές επιδεξιότητες, οι οδηγοί του ποιμνίου και οι κύριοι του κόσμου όλου. Κατά τις ημέρες της θύελλας και της καταστροφής, όταν η πατρίδα κινδυνεύει στις βάσεις της, ο εγωισμός όλων τούτων των μετριοτήτων φέρνει ταχέως την καταστροφή. Το ένστικτο το οποίο τους κυριεύει είναι πρώτον ο φόβος και κατόπιν το συμφέρον.

Charles-Marie-Photius Maurras, ιδρυτής της Action Francaise

πηγή

Ιστολόγιο "Κύκνειον Άσμα" - Εθνικοσοσιαλιστικά βιβλία ΔΩΡΕΑΝ μέσω διαδικτύου σε μορφή pdf.

https://kukneionasma.wordpress.com/vivliothiki/

Ab imo pectore

Εθνικοσοσιαλιστική Οργάνωση Αγρινίου: Γιόζεφ Γκαίμπελς - ο Μπολσεβικισμός στην θεωρία και στην πράξη (.pdf)

σχετικές πληροφορίες στον ιστορικό ιστότοπο εδώ

Ezra Pound, Sestina: Altaforte

Άδη κάνε γρήγορα να ξανακούσουμε
τα σπαθιά να συγκρούονται!

και τ’ άλογα στη μάχη δυνατά να χρεμετίζουν από χαρά,

ακιδωτά σπαθιά μ’ ακιδωτά σπαθιά να πολεμούν!

Καλύτερα μιας ώρας μάχη παρά ένα χρόνο ειρήνη

με παχιά τραπεζώματα, προαγωγούς, κρασί και λεπτή μουσική!

Μπα! δεν υπάρχει κρασί σαν το αίμα κόκκινο!

Ezra Pound, Sestina: Altaforte

Andriy Yevhenovych Biletsky: Ενωμένοι Ουκρανοί Εθνικιστές

Μετάφραση για τον Μαύρο Κρίνο: Stepan

Εμείς οι ουκρανοί εθνικιστές σε αυτή την ιστορική στιγμή το λιγότερο που μας ενδιαφέρει είναι οι βουλευτικές εκλογές.  Δεν έχουμε ενωθεί σε κόμμα ούτε σε δομές. Υπάρχει όμως στενή συνεργασία στην περιοχή και στο Κίεβο σε μια στρατηγική συμφιλίωσης. Θέλουμε να πιέσουμε την οργανωμένη δύναμη. (σ.μτφ. αναφέρεται στη συνεργασία με Δεξιό Τομέα και Σβομπόντα). Αυτή τη στιγμή συζητούμε στο πώς να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και όχι να συγχωνέψουμε ονόματα και λίστες κομματικών δομών.  

Η πρόκληση για εμάς  τώρα είναι  το να εμποδίσουμε την πώληση γεωργικών γαιών κατά την τρέχουσα  οικονομική και πολιτική κατάσταση στην Ουκρανία. Επίσης, να μην επιτρέψουμε την αύξηση των συνταξιοδοτικών εισφορών. Να αξιολογήσουμε τον νόμο σχετικά με τις κατεχόμενες περιοχές, ο οποίος καθαρά τις αναφέρει ως κατεχόμενες και όχι ως ξεχωριστές περιοχές του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ.

Μαζί οι εθνικιστές ζητούμε να επιτευχθούν τα απαραίτητα αποτελέσματα, απαιτώντας αποτελεσματική κυβερνητική στάση για τους δικούς της ανθρώπους. (σ.μτφ. εννοεί για τους Ουκρανούς).  Σε αυτό το στάδιο, και πριν από κάθε εκλογική αναμέτρηση, θέλουμε να ασκήσουμε απόλυτη πίεση σε όλα τα επίπεδα: σε επίπεδο κοινοβουλευτικό -  νομοθετικό, δηλαδή την δημιουργία ομάδας που θα επηρεάζει στους δρόμους γιατί έχουμε και το ανθρώπινο δυναμικό και το δικαίωμα να το κάνουμε.  

Οι Ουκρανοί εθνικιστές με την παρουσία μας  στο χώρο και  την συμμετοχή μας στον πόλεμο έχουμε λάβει από τον κόσμο την εντολή για πίεση στους δρόμους.  (σ.μτφ. ακτιβισμός). Σύντομα θα δώσουμε δημόσια το Εθνικό Μανιφέστο, το οποίο θα είναι ένα βήμα προς βήμα σχέδιο και θα διευρύνει την κατανόηση μας για το μέλλον του ουκρανικού κράτους. 

πηγή

Βιβλιοπαρουσίαση: Shoah - Η Αναθεωρητική Εκδοχή (του Παναγιώτη Χελιώτη)

Σύμφωνα με την επίσημη ιστορία κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σε εφαρμογή της λεγομένης Τελικής Λύσης του Εβραϊκού Ζητήματος, το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς του Τρίτου Ράιχ εξόντωσε περίπου 6.000.000 Εβραίους εντός και εκτός στρατοπέδων συγκέντρωσης κυρίως με χρήση δηλητηριωδών αερίων εντός ειδικών θαλάμων. 

Το γεγονός αυτό έγινε γνωστό ως Ολοκαύτωμα ή Shoah και κατά τους ιστορικούς πρόκειται για το πιο καλά τεκμηριωμένο γεγονός στην ιστορία. Παρά ταύτα, σύμφωνα με κάποιους ερευνητές γνωστούς ως ρεβιζιονιστές (αναθεωρητές), η ιστορική αυτή αφήγηση δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ποιοι είναι όμως αυτοί; Τι ακριβώς λένε και γιατί; Μέσα από μια σύντομη αλλά συγχρόνως λεπτομερή μελέτη το βιβλίο αυτό παρουσιάζει για πρώτη φορά στην ελληνική βιβλιογραφία τις θέσεις και τα επιχειρήματα αυτών των ερευνητών τα οποία απειλούν να ανατρέψουν την επίσημη ιστορία αλλά και την άποψή μας για τον κόσμο.

πηγή

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Το βιβλίο που ξεσκέπασε τον μύθο του ολοκαυτώματος «Άουσβιτζ: η προσωπική αφήγηση ενός αυτόπτη μάρτυρα» Manfred Roeder - Thies Christophersen σε μορφή αρχείου .pdf (έκδοση και μετάφραση του Άρη Αρίωνος) - διαδικτυακή αρχειοθέτηση -

Εθνικοσοσιαλιστικό Black Metal: το ξίφος στα πλευρά της αστικής δημοκρατίας.

του Ian Black

Οι απαρχές

Κάπου στη δεκαετία του ‘80 ανιχνεύονται οι απαρχές της μουσικής σκηνής του Black Metal. Το μουσικό αυτό ρεύμα αποτέλεσε αρχικά έναν σκοτεινό και ιδιότυπο συνδυασμό Thrash και Death Metal ήχων. Συγκροτήματα που κατέστησαν σημεία αναφοράς αυτής της νέας σκηνής ήταν οι Venom, οι Celtic Frost, οι Bathory και οι Tormentor. Τα γενικά γνωρίσματα των απαρχών της Black Metal σκηνής θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν ο ακραίος ήχος, που διέθετε όμως στην χαοτική του δομή κάποιες υπόρρητες μελωδίες (πράγμα που διαφοροποιούσε καίρια την μαυρομεταλλική σκηνή από κείνες του Thrαsh και του Death Metal), η σκοτεινή αισθητική και η θεματολογία που είχε να κάνει με αποκρυφιστικά, μυθολογικά και «evil» ζητήματα. Ένα δεύτερο μαυρομεταλλικό ρεύμα ξεκίνησε στις αρχές του ‘90 κυρίως στη Νορβηγία και εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική πολύ γρήγορα. Μέσα σε αυτό το χρονικό πλαίσιο, το Black Metal συγκεκριμενοποιήθηκε, αποκρυσταλλώθηκε και αναδείχθηκε οριστικά ως συλλογικό ξεχωριστό ρεύμα της heavy metal σκηνής.

Το Black Metal κυνηγήθηκε, πολλές φορές βίαια κοινωνικά, λόγω των πράξεων που συνδέθηκαν με αυτό αλλά και της ιδεολογίας που πρεσβεύει. Η ακραία εμφάνιση με τα βαμμένα πρόσωπα που θυμίζουν τους πολεμιστές του Odin και τα εξεζητημένα ρούχα που υιοθέτησαν οι εκφραστές αυτής της σκηνής σοκάρισαν κυριολεκτικά τις αστικές κοινωνίες των αρχών της δεκαετίας του ’90. Αλλά και η τάση των πρώιμων blacksters να υιοθετούν ένα αντιχριστιανικό προφίλ, (το Black Metal χαρακτηρίστηκε και ως «Satanic Metal», ένας λάθος κατά τη γνώμη μου χαρακτηρισμός),  και να προκρίνουν αντιχριστιανικές και «μισανθρωπικές» απόψεις όξυναν τα πνεύματα ακόμη περισσότερο. Η κατάσταση χειροτέρευσε στην Βόρεια Ευρώπη όταν οπαδοί και μουσικοί αυτού του ρεύματος άρχισαν να εκδηλώνουν την αντίθεση τους στην κατεστημένη εξουσία πυρπολώντας ιστορικές εκκλησίες ως τα σύμβολα της θρησκείας που επιβλήθηκε με σφαγές αλλά κυρίως όταν ήρθαν στην επιφάνεια τα πρώτα κρούσματα φόνων που συνδέονταν με την «μισανθρωπική» κουλτούρα που πρόκρινε αυτό το μουσικό ρεύμα.

Το παράδοξο ήταν πως, σε αντίθεση με άλλα ρεύματα της ευρωπαϊκής μουσικής, το Black Metal ευδοκίμησε (για τα δικά του βέβαια δεδομένα) και στην χώρα μας. Συγκροτήματα όπως οι Rotting Christ, οι Necromantia, οι Kawir και πολλοί άλλοι κέρδισαν την γρήγορα την εκτίμηση των ακροατών της Heavy Metal μουσικής. Η διονυσιακή παράδοση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού μπολιάστηκε μέσα από τις σκοτεινές ανταύγειες της φαντασίας των metal μουσικών αρμονικά με την ελληνική Black Metal σκηνή. Από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90 η πανευρωπαϊκή σκηνή του Βlack Metal άρχισε να εγκαταλείπει το παλιό στυλ της και πολλές μπάντες ωρίμασαν πνευματικά και, απορρίπτοντας την εβραϊκή μυθολογία του σατανισμού, ακολούθησαν την ατραπό που προδρομικά είχαν διαγράψει οι Bathory στρεφόμενες προς τον ευρωπαϊκό παγανισμό και την μελέτη των αρχαίων παραδόσεων. 

Έκτοτε το Black διαμορφώθηκε σε νέες βάσεις, απέκτησε περισσότερες epic metal αποχρώσεις και από τους κόλπους του ξεπήδησαν νέες τάσεις και προέκυψαν καινούργια υπο-ρεύματα. Από συγκροτήματα τύπου Bal Sagoth με ύφος θεατρικό και θεματολογία απόλυτα επικά μέχρι star bands όπως Cradle Of Filth που μέσω μιας γοτθικής αισθητικής μετέτρεψαν τους εαυτούς τους σε «Motley Crue του ακραίου ήχου», αλλά και με την εμφάνιση νέων ρευμάτων όπως το Pagan Metal -ακόμη και το Neofolk- δεν θα ήταν άτοπο αν σήμερα υποθέταμε πως το Black Metal έγινε η μουσική μήτρα πολλών τάσεων.

Η Ιδεολογία

Το Black Metal έχει την τύχη να είναι από τα λίγα μουσικά είδη που συνδέονται με κάποια ιδεολογία και ηθική. Το Black Metal στρέφεται ανοιχτά ενάντια στον μοντερνισμό και τις σύγχρονες κοινωνίες και αποτελεί μια αντίδραση ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και τα συναισθηματικά κενά που έχει δημιουργήσει ο σύγχρονος πολιτισμός. Διατηρεί την πρωτογενή αντικαταναλωτική κουλτούρα της rock σκηνής, ξεσπά σε μισανθρωπισμό σύμφωνα με την Νιτσεϊκή σκέψη και αρνείται ολοκληρωτικά τα αστικά ιδεώδη. Αποτελεί σύμφωνα με πολλούς ένα ψυχικό σπάραγμα που κατατίθεται μέσω μιας χαοτικής ηχητικής επέλασης, ως έκφραση δημιουργικού μηδενισμού, σε έναν έρημο από πνευματικότητα αστικό κόσμο. Αλλά στις πιο πολλές περιπτώσεις ο μηδενισμός αποτελεί απλώς την ιδεολογική του αφετηρία. 

Στις επικές του εκφάνσεις το Black Metal έχει συνδεθεί με τον Ρομαντισμό λόγω της θεματολογίας που εμφανίζει παραδοσιοκρατικές τάσεις και την λατρεία προς τον αρχαίο κόσμο και την ένθεη φύση. Φύση, Μύθος, Σύμβολο και Φαντασία, όλα τα γνωρίσματα του Ρομαντισμού σύμφωνα με την τυπολογία του Rene Wellek, είναι παρόντα στην μαυρομεταλλική θεματολογία και αισθητική. Κι ακόμη, η καλλιτεχνική σύνδεση με την ιερότητα του εθνικού παρελθόντος, της ιστορίας και της μυθολογίας, όπως αναδύθηκαν από τους Ρομαντικούς του 18ου και του 19ου αιώνα, επιστρέφει στις μουσικές και αισθητικές ατραπούς πολλών συγκροτημάτων του ακραίου μουσικά αυτού ρεύματος.

Ο Εθνικοσοσιαλισμός στο Black Metal

Το Εθνικοσοσιαλιστικό Black Metal (NSBM) είναι ένα υποείδος του Black Metal που ξεκίνησε στα μισά του 1990 από καλλιτέχνες που ήθελαν να φέρουν στην θεματολογία της Black Metal το Εθνικοσοσιαλιστικό ιδεώδες προωθώντας ιδέες όπως ο λευκός εθνικισμός και ο εθνοπαγανισμός. Πολύ αναλυτές θεωρούν το NSBM ως την φυσική εξέλιξη και συνέχεια του Black Metal, όπως θεωρούν τον εθνικισμό ως αυτονόητο πολιτικό απότοκο του Ρομαντισμού. Το NSBM βρήκε μεγάλη ανταπόκριση σε χώρες με ισχυρή προχριστιανική παράδοση όπως η Σκανδιναβία, η Γερμανία αλλά και η Ελλάδα αλλά και σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ ξεπηδώντας σαν αντίδραση στην ιδεολογία του κομμουνισμού αλλά και του καπιταλισμού (ο οποίος αναδύθηκε αδυσώπητος απ’ ευθείας μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης).

Το Black Metal και το NSBM στην Ελλάδα

Άλλες σημαντικές μπάντες της ελληνικής σκηνής εκτός εκείνων που ανέφερα στο πρώτο κεφάλαιο υπήρξαν οι Naer Mataron, οι Ravencult, οι Thou Art Lord, οι Astarte, οι Nightfall, οι Acherontas, οι Aherusia, οι Daemonia Nymphe, οι Varathron, οι Septic Flesh κ.α. Η θεματολογία των μπαντών αφορούν συνήθως αρχαίες προσευχές, τον αρχαίο κόσμο, τον πόλεμο, τον αντιχριστιανισμό. Κάπου στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ‘90 είχαμε την πρώτη εμφάνιση και του NSBM στην Ελλάδα με μπάντες όπως οι Bannerwar, Stutthof, The Shadow Order, Wolfnacht, Darkthule, Legion of Doom, Der Stürmer, ΝΟΣΤΟΙ, Hagalaz, Gauntlet’s Sword, ΠΑΤΡΙΣ, Wodulf. 

Έξοδος 1826 (official trailer 2)

Το Κιλελέρ σύμβολο Εθνικοκοινωνικής Απελευθερώσεως.

Τό Κιλελέρ ήταν καί παρέμεινε ένα σύμβολο ένα πολυεδρικό σύμβολο πού χάραξε την Ιστορία της Χώρας μας έντονα. Δέν εντάσσεται στά πολεμικά μεγάλα γεγονότα πού καθόρισαν τά σύνορα της άλλά ασφαλώς στά γεγο­νότα πού καθώρισαν οικονομικές καί κοινωνικές διεργασίες καί εξελίξεις. Οι ρίζες του είναι πολύ βαθιές ίσως ακό­μα έχουν τό ίδιο βάθος μέ τις ρίζες της κακοδαιμονίας της υπόλοιπης Ελλά­δας αλλά φέρνει ένα μοναδικό μήνυμα γιά τούς εθνικιστές πού κατ έπανάληψι τό έχουν εντοπίσει καί προβάλει σάν βασικό συντελεστή της μιζέριας μας. Την νοοτροπία καί τό ήθος πού  έχουν πάντοτε οι εκπρόσωποι τού κόμ­ματος τών πολιτικών κομμάτων ΟΙ ΠΟ­ΛΙΤΙΚΟΙ.

ΤΑ ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΑ

Ή προσάρτησις της Θεσσαλίας έγι­νε ώς γνωστόν κατά ιδιάζοντα μή στρατιωτικό τρόπο τό 1881. Ή Ελληνι­κή κυβέρνησις ανεγνώρισε τίς μεγά­λες ιδιοκτησίες Τουρκικής προελεύ­σεως βάσει τής συνθήκης τής Κωνστα­ντινουπόλεως 1818 (άρθρα 3-6). Τό 1896 οί καλλιεργηθεϊσαι εκτά­σεις ανήρχοντο σέ 1.029.428 στρέμμα­τα καί 500.000 άγροαναπαυτικές εκτά­σεις. Τό 1900 τά στρέμματα ήσαν 1.531.700 καί όί οικογένειες πού ζού­σαν άπό αυτά γύρω στίς 24.000 έξών 12.000 κολήγοι (εργάτες γής) πού ήργάζοντο σέ 280 τσιφλίκια. Οι συνθήκες εργασίας ήταν οικτρές σχεδόν παρό­μοιες μέ τίς τού Αμερικανικού Νότου έπί τών νέγρων.

Οι Πολιτικοί δέν παρέλειψαν νά πα­ράσχουν ψήφο στους κολήγους νά τούς χρυσώσουν δηλ. τό χάπι ότι συμ­μετέχουν στά κοινά, άλλά κάθε φορά τούς ένθυμοΰντο παραμονές εκλογών καί αμέσως τήν έπαύριο τούς λησμο­νούσαν διαιωνίζοντας τήν κατάστασι υπέρ τών τσιφλικάδων. Τό 1896 ό Δε­ληγιάννης είχε κάνει κάτι προσπάθειες για αναγκαστική άπαλλωτρίωσι τού 1/8 τών τσιφλικών άλλά τό κατεψήφισαν ακόμη καί οί βουλευτές του τό νομο­σχέδιο!!!

Ή έπανάστασις τού 1909 αστική στή βάσι της δέν έλυσε το πρόβλημα, έδωσε τόν Βενιζέλο βέβαια, άλλά έν τέλει αμέλησε εντελώς τούς κολήγους τής Θεσσαλίας. Γύρω στά 1900 ό Μαρίνος Άντύπας θερμός θιασώτης τών απαλλοτριώ­σεων γυρίζει τά χωριά τής Θεσσαλίας ξεσηκώνοντας τούς αγρότες εναντίον τών εκμεταλλευτών της. Τό παράδειγ­μα του ακολουθούν άλλοι καί μέχρι τό 1910 δημιουργούνται στά Φάρσαλα, Τρίκαλα, · Καρδίτσα, Βόλο αγροτικοί σύλλογοι όπου οί κολήγοι συσπειρώ­νονται καί όργανώνωνται.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΦΟΥΝΤΩΝΕΙ

Οι προσπάθειες τού Μαρίνου 'Αντύπα γιά τήν άπαλλωτρίωσι αμέσως δη­μιουργεί τό φόβο στους τσιφλικάδες πού συνομωτοΰν καί μισθώνουν εγκα­θέτους γιά νά τόν δολοφονήσουν. Τέ­λος στίς 9.3.1907 στον Πύργετο Λαρί­σης ό Μαρίνος Άντύπας δολοφο­νείται. Στά 1908-1910. Ή άγροτιά βράζει, στάσεις εργασίας, απεργίες διαμαρτυ­ρίες έπί μεμονωμένης βάσεως είναι ένα καθημερινό φαινόμενο. Ή συμπε­ριφορά τών τσιφλικάδων άπό τήν άλλη πού έχουν δικαίωμα ακόμη καί στίς γυναίκες τών κολήγων ρίχνει λάδι στή φωτιά. Στίς 27.2.1910 γίνεται μά από­λυτη επιτυχία τό πρώτο συλλαλητήριο στά Τρίκαλα καί τήν 1.3.1910 100 αγρό­τες άπό τά Όρφανά επιτίθενται στόν Λαρισαϊκό καί απειλούν νά ξηλώσουν τίς γραμμές άν δέν γίνουν οί άπαλλωτριώσεις. Ή στάση τών άρχων έχει εξαγριώσει τούς κολήγους πού ετοι­μάζουν μεγαλύτερες διαδηλώσεις.

Η ΕΞΕΓΕΡΣΙΣ

Στίς 6.3.1910 στό Γκερζή καμμιά 300 αγρότες επιχειρούν νά σταματήσουν τήν αμαξοστοιχία Βόλου-Λαρίσης άλ­λά ό μηχανοδηγός δέν κάνει στάσι στό σταθμό καί έτσι εξαγριωμένοι οί αγρό­τες λιθοβολούν ανεπιτυχώς τον συρμό. Στό σταθμό Κιλελέρ (ή σημερινή Κυψέλη) προτελευταίο σταθμό πρός τή Λάρισα 500 αγρότες έπιτίθεντο στό τρένο. Ό στρατός στήν προσπάθεια νά άναχαιτήση τούς χωρικούς σκοτώνει 6 έξ αυτών καί τραυματίζει 15. Προλαβαίνουν 100 άπό αυτούς νά μπουν στό τρένο γιά τή Λάρισα παίρ­νοντας καί μερικούς άπό τό Μπουλάρ. Αμέσως ό μέραρχος Ψαρροδήμος θέτει τήν πόλι τής Λαρίσης σέ κατά­στασι ανάγκης. Ή αστυνομία ενισχύε­ται μέ 300 χωροφύλακες πολλούς μπράβους καί χαφιέδες τών τσιφλι­κάδων. 

Λίγο πρίν τόν σιδηροδρομικό σταθ­μό μιά έφιππος περιπολία εμποδίζει αγρότες άπό τό Νεμπεγλέρ νά μπουν στήν πόλι. Αρχίζουν οί συγκρούσεις οί Ιππείς μέ επέλαση σκοτώνουν 2 άτομα. Αυτό μαθαίνεται καί άπό τούς άλλους  χωρικούς καί ή σύρραξις γενικεύεται. Διατάσσεται πύρ καί οί συμπλοκές διαρκούν 20 λεπτά. Γίνονται πάμπολες συλλήψεις. Μετά πάροδο ώρας ό Νο­μάρχης Αργυρόπουλος κάλεσε επι­τροπή χωρικών καί τόν αντιπρόσωπο τοϋ Κοινοϋ τών Θεσσαλών κ. Σχινά καί ζήτησε νά καθησυχάσουν τούς χωρι­κούς. Μετά κοπιώδεις προσπάθειες οί χω­ρικοί κατευνασμένοι κυρίως άπό τόν Δικηγόρο Νουσιά μέ ζητωκραυγές Ζή­τω τό "Εθνος, Ζήτω ή "Ελλάς επιστρέ­φουν σπίτια τους.

Τό μήνυμα  τής έξεγέρσεως είναι βαθειά ανθρώπινο άλλά κυριώτερα εθνικό.

Ή άγροτιά, οί κολήγοι πού ξεσηκώ­θηκαν είναι ή συνέχεια τοϋ έθνους μέσα άπό τήν Τουρκοκρατία, αυτό έξ άλλου έδειξε καί ό αγώνας τους καί τά συνθήματα τους. Οί πολιτικοί ώς συνή­θως προσπάθησαν νά συντηρήσουν καταστάσεις καί κατεστημένα. Τά πο­λιτικά κόμματα εξώθησαν μέ τίς κατ' επανάληψιν υπαναχωρήσεις τους καί εμπαιγμούς τους στή δημιουργία τοϋ Κιλελέρ. Το τσιφλικο-καθεστώς ήταν τό καθεστώς ύπό τουρκοκρατία. Ή ένωσις τής Θεσσαλίας μέ τήν Ελλάδα έπρεπε νά τροποποιήσει θεσμούς αντεθνικούς ή αλλοεθνείς. Έδώ ή αδιαφορία καί τά συμφέροντα έδωσαν τά παραπάνω φαινόμενα πού είναι τό­σο συχνά σήμερα. Τό Κιλελέρ είναι εναντίον τής εθνικής καταπιέ­σεως καί τής κοινωνικής απελευθερώ­σεως άπό τούς συνοδοιπόρους τών διεθνιστικών δυνάμεων.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εθνικιστική εφημερίδα "ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ" τον Απρίλιο του 1985. 

πηγή

Τι τους μιλάς; / Αν ήμουν νεώτερος (Ποίηση: Λουκά Σταύρου Μουσική επένδυση: Κωνσταντίνος Στυλιανού)