Τα Γαλλικά γκέτο, ένα όπλο ενάντια στην Γαλλία και την Ευρώπη (του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου)

 

Lamia Casual Crew 

γράφει ο Κωνσταντίνος Μποβιάτσος

Παρίσι 2017 ...

Οι οπλισμένες ναρκοσυμμορίες, ο ισλαμιστικός αυτονομισμός και τα χαμένα εδάφη εξακολουθούν να είναι ημι-άγνωστοι όροι στην πατρίδα μας, όπου δεν υπάρχει πλήρης συνειδητοποίηση της κατακλυσμικής κατάστασης στην οποία βρίσκονται ένα σημαντικό μέρος των παρισινών περιφερειών.

Φαίνονται μακρινοί οι καιροί της μεγάλης εξέγερσης των banlieue, των προαστίων του 2005 που τελείωσαν με σχεδόν 3.000 συλλήψεις, 126 τραυματίες αστυνομικούς, 3 νεκρούς, 8.000 οχήματα πυρπολημένα και περισσότερες από 300 εμπλεκόμενες πόλεις. Αλλά δεν έχει σταματήσει τίποτε από τότε, και οι μικρο-ταραχές, οι πυρκαγιές και οι αστυνομικές επιθέσεις είναι καθημερινή ζωή στις γειτονιές που ξεχάστηκαν από το Elysée.

Γειτονιές που, σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι τυπικά γαλλικές, αλλά εκ των πραγμάτων ελέγχονται από ομάδες οργανωμένου εγκλήματος ή σε μεγάλο βαθμό από το ριζοσπαστικό Ισλάμ. Γειτονιές όπου δεν εισέρχεται κανείς, επειδή η πρόσβαση είναι περιορισμένη ή απαγορευμένη, και όπου η παραβίαση μπορεί να  κοστίσει τον θάνατο όπως υπενθυμίζεται από τους πυροβολισμούς στο Carpentrasso στις 5 Μαΐου. Οι γειτονιές που κυριαρχούνται από τον «ισλαμισμό και τις ορδές των αγρίων», μπορούν να θεωρηθούν με όλη την έννοια  ως υπερχείλιση ενός κουβά  που είναι έτοιμος να σκάσει και να δοκιμάσει την αντίσταση της δημοκρατίας με ένα συντριπτικό κύμα τσουνάμι.

Γειτονιές που, σύμφωνα με τους υπογράφοντες της ανοικτής επιστολής της 21^ης ​​Απριλίου, είναι ανοιχτές στον κίνδυνο να «υποβληθούν σε δόγματα αντίθετα με το σύνταγμα» και στις οποίες μπορεί να συμβεί αυτό που φοβούνται, δηλαδή μια «έκρηξη» που θα αναγκάσει τις ένοπλες δυνάμεις να ξεκινήσουν «μια επικίνδυνη αποστολή προστασίας των αξιών του πολιτισμού μας και της προστασίας των συμπατριωτών μας στην εθνική επικράτεια», όπως αναφέρει η επιστολή. Οι γειτονιές που, και αυτό δεν είναι πολιτική μυθοπλασία, είναι πιθανό να χρησιμοποιηθούν ως όπλο για την αποσταθεροποίηση της Γαλλίας τόσο από τον διεθνή τζιχαντισμό όσο και από κρατικούς φορείς όπως η Τουρκία.

Στην Γαλλία, στις 2 Οκτωβρίου 2020, ο Εμμανουήλ Μακρόν, ανακοινώνει στο κοινό την πρόθεση του να «εθνικοποιήσει» το γαλλικό Ισλάμ μέσω μιας νομοθεσίας που έχει σχεδιαστεί για να το μεταρρυθμίσει με κοσμική και δημοκρατική έννοια, καθώς βασίζεται και στην συμπίεση σε χώρους ριζοσπαστικοποίησης από ιμάμηδες εξτρεμιστές. Έτσι  ξεκινά μια σειρά αιματηρών γεγονότων που, μέχρι το τέλος του μήνα, θα οδηγούσαν στον αποκεφαλισμό ενός καθηγητή έξω από το Παρίσι, τη δολοφονία τριών ανθρώπων στη Νίκαια και τριών αποτυχημένων επιθέσεων στην Αβινιόν, την Λυών και την Σαρτρόβιλ.

Η συνέχεια δόθηκε με μια επίθεση εναντίον του Γαλλικού προξενείου στην Τζέντα (Σαουδική Αραβία), μποϊκοτάζ προϊόντων Made in France που εκτείνεται από το Μαρόκο στο Κουβέιτ και το ξέσπασμα μεγάλων και μερικές φορές βίαιων αντι-γαλλικών διαδηλώσεων σε μεγάλο μέρος του μουσουλμανικού κόσμου, από την Λιβύη έως το Μπαγκλαντές.

Ο Macron, αντιμέτωπος με τους πυρήνες που απλά παρακολουθούν ετοιμοπόλεμοι και ξύπνιοι στα περίχωρα, θα επιλέξει  την πιο ριψοκίνδυνη επιλογή: ανεπίσημα να δώσει ένα πράσινο φως στην κίνηση της σατυρικής εφημερίδος Charlie Hebdo, ευλογώντας τη δημοσίευση σατιρικών - προσβλητικών  σχεδίων με θέμα τον Ερντογάν, και την προβολή σε ορισμένα κτίρια εικόνων που απεικονίζουν τον Μωάμεθ σατιρικά, υπογεγραμμένο από το ίδιο περιοδικό.

Στη συνειδητοποίηση του κατακλυσμικού δυναμικού της εκμετάλλευσης του προφήτη του Ισλάμ, το οποίο το βίωσε άμεσα το συντακτικό προσωπικό του Charlie Hebdo στις 7 Ιανουαρίου 2015, καθώς και ο μπαρουτιασμένος αέρας που διαπερνά τα γκέτο και την εξάπλωση των Τούρκων και Αζέρων  ενάντια στους Αρμένιους - ο δεύτερος πόλεμος του Ναγκόρνο Καραμπάχ βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη - ο πρόεδρος της Γαλλίας  αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την  «πανδημία» ως δικαιολογία για να κηρύξει ένα γενικό (και σωσίβιο) κλείδωμα στις 30 Οκτωβρίου, τελειώνοντας ένα μήνα έντασης .

Τρεις ήταν οι μεγάλοι πρωταγωνιστές του Οκτωβρίου του τρόμου που έφεραν φόβο και αίμα στους δρόμους της Γαλλίας: ο Macron - ο ακούραστος υποστηρικτής μιας μεταρρύθμισης του Γαλλικού Ισλάμ -  ο διεθνής τζιχαντισμός, που ξύπνησε από τον ύπνο τους στρατιώτες του και η Τουρκία, της οποίας  οι πολιτικοί έχουν κυριαρχήσει και εκμεταλλευτεί με επιδεξιότητα την αγανάκτηση των μουσουλμάνων σε όλο τον κόσμο, των οποίων τα μέσα ενημέρωσης κάλυψαν σπασμωδικά την εξέλιξη των γεγονότων και της οποίας οι πράκτορες στη Γαλλία έχουν εργαστεί με την ίδια επιμέλεια για να οξύνουν τα πνεύματα τόσο σε τοπικό επίπεδο  όσο και στο εξωτερικό.

Δεν είναι τυχαίο, υπό το φως των παραπάνω σημείων, ότι οι Τούρκοι ήταν οι κύριοι στόχοι του Οκτωβρίου της μάχης της προεδρίας του Μακρόν ενάντια στον ισλαμιστικό αυτονομισμό , όπως η μη κυβερνητική οργάνωση Barakacity, που συνδέεται με την Μουσουλμανική Αδελφότητα  και η σατιρική επίθεση από το περιοδικό Charlie Hebdo. Ο Πρόεδρος Μακρόν, με αυτές τις χειρονομίες, ήθελε να στείλει ένα εύγλωττο μήνυμα στην Άγκυρα ώστε να σταματήσει να τροφοδοτεί και να ελέγχει με ριζοσπάστες ισλαμιστές την Γαλλία.

Σήμερα, επτά μήνες μετά τον εφιάλτη του Οκτωβρίου, η ηρεμία υπάρχει και πάλι στους Γαλλικούς δρόμους, παρά τις περιοδικές μίνι επιθέσεις ισλαμικού στυλ με μαχαιρώματα και κάψιμο εκκλησιών - οι οποίες, μέχρι τώρα, αποτελούν μέρος της καθημερινής ζωής στην Γαλλία - αλλά η ιστορία πρόσφατα έχει δείξει ότι δεν θέλει πολύ  για να εξαπλωθεί η φωτιά από απομακρυσμένες χαμένες περιοχές (territoires perdus) στα κέντρα διαβίωσης μεγάλων πόλεων. Εξ ου και η ανάγκη για αριθμητική εξέταση του βάρους του «τουρκικού παράγοντα» στο σενάριο εμφυλίου πολέμου που καταγγέλλεται από τις ένοπλες δυνάμεις.

Να κάποια νούμερα ανησυχητικά που θα μας δώσουν μια εικόνα για τους Τούρκους στην Γαλλία:

-         38 χρόνια ύπαρξης και λειτουργίας της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στη Γαλλία, η οποία προσγειώθηκε εκεί το 1983

-          200 οργανώσεις, 147 τζαμιά και 18 Κορανικά σχολεία διοικούνται σε ολόκληρο το έθνος από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα.

-         50 χιλιάδες επίσημα μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας επισήμως είναι ακόλουθοι στις ισλαμικές ριζοσπαστικές σελίδες.

-          Ο Millî Görüş δραστηριοποιείται για περισσότερα από 30 χρόνια, ο οποίος ήρθε στη Γαλλία κατά τη δεκαετία του 1970.

-          300 συλλόγους, 71 τζαμιά και 10 κορανικά σχολεία διοικούνται σε ολόκληρο το έθνος από τον Millî Görüş.

-         Περίπου 2.500 ακόλουθοι του Millî Görüş στις σελίδες του

-          250 ενώσεις που συνδέονται με τη Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων (Diyanet).

-         Από τους 290 ξένους ιμάμηδες που λειτουργούν στην περιοχή, 140 έρχονται και πληρώνονται από την Άγκυρα - ακολουθεί  το Αλγέρι (120) και το Ραμπάτ (30).

-         Ένα είναι το κόμμα εμπνευσμένο από το Ισλάμ, το Parti Égalité et Justice, που ιδρύθηκε το 2017 και το οποίο υποτίθεται ότι συνδέεται με την Τουρκία.

-         2.600 τζαμιά είναι ενεργά και τακτικά εγγεγραμμένα σε εθνικό επίπεδο, εκ των οποίων τουλάχιστον 300-400 συνδέονται άμεσα με την Τουρκία.

-          Η παρουσία των «Γκρίζων Λύκων», που απαγορεύτηκαν τον περασμένο Νοέμβριο, πιστοποιήθηκε και γίνονται περιοδικά πρωταγωνιστές των αιματηρών  μαχών  εναντίον μελών των αρμενικών και κουρδικών κοινοτήτων.

-         Μεταξύ 400 χιλιάδων και 600 χιλιάδων είναι τα μέλη της τουρκικής διασποράς που διαμένουν επίσημα στη Γαλλία 

 Θα μπορούσε η Τουρκία, υπό το φως αυτών των αριθμών, να συμβάλει στην έκρηξη αυτής της πυριτιδαποθήκης; Ναι. Σύμφωνα με  πολιτικούς επιστήμονες, είναι δυνατόν να παρατηρηθεί "ένας άνευ προηγουμένου ακτιβισμός των δικτύων που προέρχονται από την Τουρκία", του οποίου η "πραγματική επιρροή αυξάνεται". Μια έρευνα για την τουρκική διείσδυση στη διαπολιτική μουσουλμανική πραγματικότητα, είναι της ίδιας γνώμης, σύμφωνα με την οποία ο μετασχηματισμός της τουρκικής διασποράς σε "Δούρειο ίππο" και των δικτύων ενώσεων και ΜΚΟ που συνδέονται με την Άγκυρα πλησιάζουν σε παράγοντες αλλαγής που λειτουργούν στην προώθηση και την κοινωνική αποδοχή του Τουρκικού Ισλάμ. Ο ίδιος ο Macron, εξάλλου, μίλησε πρόσφατα για τη συγκεκριμένη επικινδυνότητα της παρέμβασης στις επερχόμενες εκλογές από την Τουρκία.

Τέλος, δεν πρέπει να παραλειφθεί ότι, εκτός από την επιρροή που ασκείται στην εθνική ισλαμική πραγματικότητα, όλη αυτή η κατάσταση  μπορεί να επωφεληθεί από την ισχυρή αντήχηση των διεθνών μέσων ενημέρωσης, όπως το Daily Sabah και το Al Jazeera, για να ωθήσει την μεγάλη τουρκική διασπορά να σχηματίσει ένα τεράστιο εκλογικό μπλοκ. Έτσι εκμεταλλευόμενοι προκλητικούς τοπικούς πράκτορες, όπως οι «Γκρίζοι Λύκοι» και τα κύτταρα της MIT (Millî İstihbarat Teşkilâtı), τα οποία μπορούν να ενεργοποιηθούν για να εξουδετερώσουν κυβερνητικούς στόχους, αλλά και να παρακινήσουν τους κατοίκους των προαστίων να εξεγερθούν.

Η Μεγάλη Αντικατάσταση  (που είχε προφητεύσει στο βιβλίο του ο Renaud Camus) όχι μόνο γίνεται κανονικά αλλά και με κάποιους επικινδύνους ρυθμούς, σε μια Γαλλία παραδομένη σε όλα, σε μια Ευρώπη που μοιρολατρεί και αισθάνεται ένοχη για το παρελθόν της. Και σαν επίλογο σε όλα αυτά η υγειονομική δικτατορία βάζει την ταφόπλακα σε έναν τεράστιο Πολιτισμό …