Ο Στράσσερ όπως τον γνώρισα (του Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ)

 

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ τα οποία συνέγραψε υπόδικος στην Νυρεμβέργη.

«Ο Γκρέγκορ Στράσσερ ήταν ένας εξαιρετικά μεγαλόσωμος και δυνατός άντρας, έντιμος, ευθυτενής, οξύνους, φιλόδοξος και πολύ δημοφιλής ρήτορας. Σε ιδεολογικά και διανοητικά ζητήματα ήταν επηρεασμένος από τον νεότερο αδερφό του Όττο, ο οποίος ανήκε επίσης στο Κόμμα. Μαζί ίδρυσαν τον εκδοτικό οίκο Kampf verlag κι εξέδιδαν διάφορα εβδομαδιαία έντυπα στο Βερολίνο. Κι εκεί άρχισε το πρόβλημα.

Ο Γκαίμπελς τοπικός γκαουλάιτερ, απαιτούσε τον πολιτικό έλεγχο επί όλων των εκδόσεων στην επικράτεια του. Ο Στράσσερ αντιπαρέτασσε την ιεραρχικά ανώτερη θέση του, καθώς ήταν ο Οργανωτικός Αρχηγός σε όλο το Ράιχ. Κυκλοφόρησαν φήμες, που ήθελαν τον Γκαίμπελς να διαδίδει πως η μητέρα του Στράσσερ ήταν εβραία. Έστειλα μια επιστολή στον Χίτλερ, ο οποίος ήταν τότε στο Βερολίνο. Του εξήγησα ότι τέτοιες ύπουλες μέθοδοι ήταν απαράδεκτες κι ότι ο Γκαίμπελς έπρεπε να εκδιωχθεί. Ο Χίτλερ μου είπε αργότερα ότι οι εν λόγω κύριοι είχαν καθήκον να συνεργαστούν κι ότι ο ίδιος προσωπικά θα ξεκαθάριζε τα πράγματα. Εν καιρώ, επήλθε μια τυπική συμφιλίωση, αλλά ο ανταγωνισμός δεν έπαψε.

Προς τα έξω φαινόταν ότι η δύναμη του Στράσσερ μεγάλωνε όλο και περισσότερο. Οι αρμοδιότητες του ως Οργανωτικού Αρχηγού είχαν αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό, που σχεδόν όλες οι υποθέσεις του Κόμματος περνούσαν από τα χέρια του. Το γραφείο του ουσιαστικά λειτουργούσε ως ανεξάρτητη μονάδα. Ο Όττο Στράσσερ ήρθε σε εμάς από την σοσιαλοδημοκρατική παράταξη, με τους αρχηγούς της οποίας είχε αναπτύξει στενές επαφές. Θεωρούσα ότι τον ενδιέφερε λιγότερο η κομματική γραμμή του Εθνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος των Γερμανών Εργατών και περισσότερο η προώθηση ορισμένων δικών του, ακόμη υπό διαμόρφωση ιδεών. Όταν μου είπε πως σχεδίαζε μια εντελώς καινούργια οικονομική δομή εξαιρετικής σημασίας, του απάντησα ότι δεν αρκούσε να την παρουσιάσει σε μορφή άρθρων αυτό που έπρεπε να κάνει ήταν να γράψει ένα ολοκληρωμένο, καλοδουλεμένο βιβλίο, ώστε να μπορεί το κοινό να μελετήσει καλύτερα τις ιδέες του. Τελικά, δεν πρόλαβε να κάνει κάτι τέτοιο.

Συγκρούστηκε με τον Χίτλερ, αν και ο τελευταίος έκανε πράγματι ότι περνούσε από το χέρι του, για να κρατήσει τον Όττο. Έφυγε από το Κόμμα μαζί με μέρος των οπαδών του. Όμως ο Γκρέγκορ έμεινε. Ακόμα θυμάμαι μια συζήτηση μου με τον Χίτλερ λίγο αργότερα. “Δόξα τω Θεώ”, είπε ο Χίτλερ “που ο Γκρέγκορ Στράσσερ παρέμεινε πιστός - αυτό είναι σπουδαίο για όλους μας”. Τον αγαπούσε ειλικρινά. Αλλά και ο Γκρέγκορ απέδειξε την αδελφική του αγάπη για τον Χίτλερ, παρηγορώντας τον, όταν η ανιψιά του έχασε την ζωή της και ο Φύρερ σκεφτόταν σοβαρά να εγκαταλείψει την πολιτική του καριέρα.

Ένας από τους ακολούθους του Γκρέγκορ Στράσσερ ήταν ο απόστρατος υπολοχαγός Σουλτς, ένας άνθρωπος με ξεχωριστή προσωπικότητα, ο οποίος είχε επαφές με αρκετούς στρατιωτικούς και επίσημους. Στο Βερολίνο, στην Κολωνία και αλλού τους σύστηνε τον Στράσσερ. Αυτοί οι άνθρωποι κολάκευαν τον Στράσσερ επιδιώκοντας να τον κάνουν αρχηγό ενός πιο αποδεκτού κόμματος, εάν άλλαζε η κυβέρνηση. Κι εκεί άρχισε η τραγωδία του Στράσσερ. Πίστευε ότι δεν τον συμβουλεύονταν όσο θα έπρεπε, ότι προωθούνταν υπερβολικά ο Γκαίρινγκ και ο Γκαίμπελς και δεν είχε ακόμα πειστεί για τις ικανότητες του τελευταίου - το αντίθετο μάλιστα. Έτσι έκανε κάποια βήματα πίσω από την πλάτη του Αρχηγού, βήματα που απλώς ήταν ανόητα, εγκληματικά ανόητα. Άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες για προδοσία του Στράσσερ.

Όμως εγώ πάντα αμφισβητούσα αυτές τις φήμες και μάλιστα ανοιχτά. Έπεσα πάνω στον Γκρέγκορ Στράσσερ ένα πρωί, καθώς έμπαινα στον προθάλαμο του Χίτλερ στο ξενοδοχείο Κάιζερχοφ. Πήγα να τον χαιρετίσω, αλλά εκείνος το μόνο που μπόρεσε να κάνει ήταν μια απελπισμένη χειρονομία. Ύστερα έφυγε. Έμαθα ότι μόλις είχε παραιτηθεί από όλα του τα αξιώματα. Μεγάλο πλήγμα.

Θυμήθηκα τις ομιλίες του,  που πάντα τελείωναν μ’ αυτά τα λόγια:

”Αγωνίστηκα ως άνθρωπος του Χίτλερ. Κι ως άνθρωπος του Χίτλερ θέλω να πεθάνω”.

Αυτό είχε πια τελειώσει. Πιθανόν να μην είχε ένα ξεκάθαρο σχέδιο για ανοιχτή ανταρσία. Αλλά κυρίως , ήταν γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι ένιωθε βαθιά δεμένος με το Κίνημα. Έφυγε. Ο Χίτλερ δεν έλαβε πειθαρχικά μέτρα εναντίον του. Και μετά την ανάληψη της εξουσίας, με ρητή διαταγή του Χίτλερ, κανείς δεν πείραξε τον Γκρέγκορ Στράσσερ. Αντίθετα μάλιστα, του δόθηκε ηγετική θέση στον οργανισμό των φαρμακοποιών.

Την νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, ο Στράσσερ και ο Σλάιχερ δολοφονήθηκαν. Αρχικά νομίσαμε ότι είχαν κάποια εμπλοκή, αλλά η αστυνομία δεν ανακοίνωσε τίποτα. Ο Φύρερ φρόντισε προσωπικά για την οικονομική εξασφάλιση της χήρας του Στράσσερ, μιας πολύ ευχάριστης γυναίκας. Αργότερα, κατά την διάρκεια του Πολέμου, και οι δυο γιοι του Γκρέγκορ Στράσσερ έπεσαν μαχόμενοι ως αξιωματικοί στο μέτωπο. Τέτοιου είδους τραγωδίες είναι αναπόφευκτες σε μια επανάσταση.

Όποτε θυμάμαι τον Στράσσερ, βλέπω μπροστά μου εκείνον τον γίγαντα με τα γαλανά ευγενικά μάτια. Θυμάμαι τη γενναιοδωρία του, αλλά κι εκείνη την περιστασιακή αναποφασιστικότητα η οποία τελικά τον οδήγησε στον θάνατο. Ο Φύρερ μου είπε αργότερα ότι σκόπευε να κάνει τον Στράσσερ Υπουργό Εσωτερικών. Εάν είχε γίνει αυτό, πολλά πράγματα θα είχαν πάρει διαφορετική τροπή»

Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο 6^ο τεύχος του Φυλετικού εντύπου «Γαμμάδιον» το φθινόπωρο του 2005.

link: Βιβλιοπαρουσίαση: Alfred Rosenberg "Ο μύθος του 20ου αιώνος" ενότητα Β' «Αγάπη και Τιμή» Εκδόσεις Ρήσος