Εθνορομαντισμός - περιοδικό «Αντεπίθεση» τεύχος 27 - 05/2006 (.pdf)





Για να κατεβάσετε το άρθρο σε .pdf στον σύνδεσμο εδώ ...

33 σχόλια:

  1. Ανώνυμος15/12/22 5:36 μ.μ.

    Άλλες, αγνές, αγωνιστικές εποχές, όπου δεν υπήρχαν τα κώματα μασκαράδων που ζητάνε τις ψήφους φουκαράδων, αλλά ένα Εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα παντοδύναμο.

    ΝΓΜ θα λέμε και θα κλαίμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος16/12/22 10:53 π.μ.

      Ο φωτογράφος πότε Μπέχλη θα υμνεί, πότε Μανιάτη της Πεύκης θα υμνεί, πότε τον Αντώνη θα υμνεί, πότε τον Μαροκινό θα υμνεί αλλά στο ρωσοουκρανικό τσιμουδιά εδώ και έναν χρόνο

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος16/12/22 10:57 π.μ.

      Τα εύσημα ανήκουν στους αφανείς αγωνιστές που εργάστηκαν ανιδιοτελως για να βγουν ποιοτικά έντυπα, όχι στον ΝΓΜ.
      Με το πέρασμα των χρόνων σχεδόν όλοι οι ποιοτικοί έφυγαν ή διώχθηκαν εμμέσως για να αντικατασταθούν από έναν στρατό ρουπακιαδων που ούτε καν γνώριζαν την ύπαρξη εντύπων όπως αυτό που φιλοξένησε το εν λόγω άρθρο.

      Αλλά ας μείνουμε στην ουσία του άρθρου και ας αφήσουμε τον ΝΓΜ.

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος16/12/22 12:07 μ.μ.

      Ποιοτικό έντυπο η Αντεπίθεση.. κλαυσίγελως.

      Διαγραφή
    4. Ανώνυμος16/12/22 12:11 μ.μ.

      Φωτογράφε εσύ να βάζεις δέκα κιλά ζελέ στα μαλλιά σου και μετά θα κλαίς όχι για το ΝΓΜ και το ρομαντισμό, θα κλαίς για την αλωπεκία.

      Διαγραφή
    5. Ανώνυμος16/12/22 8:21 μ.μ.

      12:07 ποια αντεπίθεση του πρώτου του δεύτερου ή τρίτου κύκλου έκδοσης; Η πρώτη ερασιτεχνική η δεύτερη καλή η τρίτη που ήταν συνεργασία με ρεζιστανς αρκετά καλή

      Διαγραφή
    6. Ανώνυμος17/12/22 3:40 μ.μ.

      Ουρανία μην σε νοιάζει αν θα κλαίμε σημασία έχει να φρικάρεις εσύ

      Διαγραφή
    7. Ανώνυμος17/12/22 6:00 μ.μ.

      Η Αντεπίθεση έβγαινε και πριν λίγα χρόνια το 2018, όταν δεν κυριαρχούσαν στον χώρο τα κώματα φουκαράδων με τις ψήφους μασκαράδων.

      Διαγραφή
    8. Ανώνυμος18/12/22 12:33 π.μ.

      Πες τα ρε ανώνυμε για τον φωτογράφο. Και εγώ αυτό λέω συνεχώς. Για το ουκρανικό τσιμουδιά, αλλά για τον πάτερ της κιβωτού του κόσμου λαλίστατος στο ΦΒ του. Τον παρακολουθω καθημερινά...

      - φοραδοκυνηγός

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος15/12/22 7:05 μ.μ.

    Έχει ανακρίβειες (πχ τελευταία σελίδα, ότι ο ρομαντισμός του Μύλλερ ήταν "αντικαπιταλιστικός και αντιμαρξιστικός", ενώ δεν υπήρχε μαρξισμός την εποχή του Μύλλερ, πέθανε το 1829), και στον έμπειρο μελετητή φαίνεται καθαρά ότι ο αρθρογράφος παίρνει τα στοιχεία από τη μελέτη των M. Lowy και R. Sayre (χρησιμοποιεί τον όρο "αποκαταστασιακός ρομαντισμός" που δεν υπάρχει αλλού στην ελληνική βιβλιογραφία εκτός από τη μετάφραση του "Figures of Romantic Anticapitalism" των Lowy-Sayre) αλλά γενικά είναι καλογραμμένο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος15/12/22 9:54 μ.μ.

    Εντάξει, τέσσερις σελίδες δόθηκαν στον αρθρογράφο, περιορισμένος χώρος, αλλά γιατί δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά σε Πούσκιν, Λέρμοντοφ, Γκόγκολ, σε Τσαϊκόφσκι, Στάσοφ, Μπελίνσκι; Καλή η μνεία για τις "εθνικές σχολές μουσικής" των Μπάρτοκ-Καλομοίρη, αλλά η ΠΡΩΤΗ εθνική σχολή μουσικής ήταν του Μιχαήλ Γκλίνκα (με Μουσόργκσκι, Μποροντίν, Ρίμσκι-Κόρσακοφ κλπ). Αναφέρει τους Γαριβάλδη και Μαντσίνι αλλά ούτε μισή αράδα για τους Ρώσους Δεκεμβριστές που είναι στο ίδιο ακριβώς ιδεολογικό ρεύμα με αυτούς. Και στο τέλος απλά πετάει έναν Σολζενίτσιν, που είναι δύο αιώνες μετά τον Ρομαντισμό και που δεν είχε δηλώσει ποτέ Ρομαντικός, και αυτή είναι η μόνη αναφορά ολόκληρου του κειμένου σε κάποιον Ρώσο.

    Γενικά, δυστυχώς, είναι άλλο ένα κείμενο που πάσχει από την επί δεκαετίες πληγή του χώρου, τον δυτικοευρωκεντρισμό και την (αθέλητη;) αγνόηση της μεγάλης συνεισφοράς της ρωσικής κουλτούρας στο ευρωπαϊκό πνεύμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος16/12/22 10:31 π.μ.

      Γελοίο και μονο να λέμε οτι πάσχει απο "ρωσοφοβια" το μακράν πιο ρωσόφιλο (έως ρωσοδουλο) ακροδεξιό κομμα στην μεταπολίτευση

      Ισα ίσα που δυστυχώς η μοντέρνα χα αποκήρυξε κάθε έννοια αριανικής ευρωπαϊκής ομοεθνιας.

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος16/12/22 7:10 μ.μ.

      Δεν καταλαβαίνεις 10:31 τι γράφω.

      Από πνευματική άγνοια περί του ρωσικού πολιτισμού πάσχει αναμφίβολα.

      Στην Ελλάδα, ακόμα και οι δήθεν "ρωσόφιλοι" εθνικιστές, ξέρουν ελάχιστα ως τίποτα για τον τεράστιο θησαυρό που λέγεται ρωσική κουλτούρα.

      Και το άρθρο αυτό δεν αποτελεί εξαίρεση.

      Διαγραφή
  4. Ανώνυμος16/12/22 1:14 μ.μ.

    Kάποτε υπήρξε μια πολυτασική ΧΑ με τις διάφορες φράξιες και κατευθύνσεις οι οποίες παρήγαγαν έργο και έκαναν αντιπολίτευση στον επικεφαλής.Ο ΝΓΜ φρόντισε να αποπέμψει όσους διαφωνούσαν με την γραμμή του αλλά την ίδια στιγμή ενίσχυσε την αυτονομία η οποία οδήγησε στην σημερινή Τρίτη Θέση. Όσοι αποχώρησαν έφτιαξαν ιστολόγια, αυτόνομες ομάδες με οριζόντια ιεραρχία και αγωνίζονται για ιδανικά χωρίς κανένα πάνω απο το κεφάλι τους. Έτσι βλέπουμε έντυπα όπως Αντίδοτο, Αποστάτης, Το Ένζυμο, Βόρειον Σέλας αλλά και άλλα. Υπάρχουν συνεχείς ζυμώσεις και αλλαγές στον χώρο και τις ομάδες του και παράλληλα υπάρχει ενότητα. Με ελάχιστες εξαιρέσεις κυρίως εκείνων που συντάσσονται με την ακροδεξιά υπάρχει διαδικτυακή επικοινωνία, ανταλλαγή απόψεων και ενημέρωση μεταξύ όλων των συναγωνιστών της Τρίτης Θέσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος16/12/22 10:05 μ.μ.

      Τι ένζυμο τι σχέση έχει με το μαγαζί του ΝΓΜ ρε έξυπνε; Πολύ κακώς κάνει που μιλάει και με σένα. Καραγκιόζη.

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος17/12/22 12:03 π.μ.

      Οι φράξιες παρήγαγαν έργο; Αυτοί που διαφωνούν με όλα και τα χαλάνε και τα βρίσκουν κάθε δέκα μήνες μεταξύ τους;

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος17/12/22 11:34 π.μ.

      Πέρασες και το 10:05; Σε βρίζουν και σου αρέσει εσένα.

      Διαγραφή
  5. Ανώνυμος16/12/22 4:16 μ.μ.

    «Ζήτω η Μόσχα» του Γιόσεφ Γκέμπελς

    https://mavreslegeones.blogspot.com/2022/12/blog-post_16.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος16/12/22 10:10 μ.μ.

      Για την Εβραία Ruth Fischer που αναφέρει ο Γκέμπελς, αυτή μετά από κάποια χρόνια στην Αμερική έγινε ρουφιάνα του Μακάρθι και ηγήθηκε της συκοφαντικής προσπάθειας ενοχοποίησης του μεγάλου Γερμανο-Αυστριακού συνθέτη Χανς Άισλερ, του δημιουργού του ύμνου της DDR και σχεδόν όλων των εργατικών εμβατηρίων στη γερμανική γλώσσα. (Ο Άισλερ έγραφε μουσική για τους κομμουνιστές αλλά δεν υπήρξε ποτέ μέλος του KPD ή του ΚΚ Αμερικής όπως ισχυρίστηκε η μακαρθική ρουφιάνα Fischer).

      https://www.youtube.com/watch?v=DTV92wqYjfA

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος17/12/22 10:42 π.μ.

      Ο Γκέμπελς δυστυχώς από επαναστάτης κομμουνιστής κατέληξε ακροδεξιό τσιράκι των αστών

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος17/12/22 5:59 μ.μ.

      10:42 "ρομαντικός" και εσύ φουκαρά μου; Μήπως είσαι και αυτοχθονιστής; Αυτά πάνε παρέα.

      Διαγραφή
    4. Ανώνυμος17/12/22 7:11 μ.μ.

      Τι πονηρή, εστιατορικού φυράματος, σύγχυση είναι αυτή που προσπαθεί να επιφέρει ο βλαχοκουτοπόνηρος 5:59;

      Να λοιδορήσει τους ρομαντικούς ως αυτοχθονιστές όταν η συλλογικότητα του χώρου που κατεξοχήν δηλώνει ρομαντική είναι κατά του αυτοχθονισμού.

      Δεν είναι όμως το πρόβλημα αυτών των κουτοπόνηρων γκαρσονιών της πρεσβείας ούτε ο ρομαντισμός ούτε ο αυτοχθονισμός. Αυτό που τους πονάει είναι ο αντικαπιταλισμός, που αντικειμενικά εκφράζεται στην Ευρώπη με την αντίσταση στον Λεβιάθαν του καπιταλισμού, που λέγεται Αμερικάνικη ηγεμονία.

      Αυτό το βαθιά ριζωμένο σε Ελλάδα και Ευρώπη αίσθημα αντίστασης και μίσους προς τους γιάνκηδες, είναι που φοβούνται τα βρωμερά γκαρσόνια και τα αφεντικά τους.

      Διαγραφή
    5. Ανώνυμος17/12/22 9:38 μ.μ.

      7:11 πολύ περίεργος τρόπος να μας πεις απλά ότι είσαι άλλος ένας ρωσόπληκτος ιουδαιορωμιός

      Διαγραφή
    6. Ανώνυμος18/12/22 3:21 μ.μ.

      7:11 από τους γιάνκηδες ντύνεσαι, ακούς μουσική και συμπεριφέρεσαι.

      Διαγραφή
    7. Ανώνυμος18/12/22 5:04 μ.μ.

      αντίθετα ο δικός σου τρόπος 9:38 να μας πεις ότι είσαι ΝΑΤΟγκαρσόνι είναι απλός και ευκατανόητος.

      Διαγραφή
    8. Ανώνυμος18/12/22 9:11 μ.μ.

      3:21 μ.μ. εκλιπαρείς τον 7:11μ.μ. να σεβαστεί την πολιτιστική κληρονομιά των γιάνκηδων; Τόσο Χατζηρωμιός πια;

      Διαγραφή
    9. Ανώνυμος19/12/22 3:31 μ.μ.

      Όχι 9:11, απλά πρέπει να μάθεις πως ''εκεί που τρως, δεν φτύνεις''. Αλλιώς ο χατζηρωμιός είσαι εσύ, που κάνεις κηδεία με ξένα κόλυβα.

      Διαγραφή
    10. Ανώνυμος19/12/22 10:20 μ.μ.

      Εμ έτσι πες 3:31μ.μ.

      Δεν είναι Ρωμιός 7:11. Ο εστιάτορας είναι.

      Που χάθηκες τόσο καιρό master chef ; Θα σου δώσει κανένα κόκκαλο να γλύψεις ο Τσούνης ή θα μείνεις στο περίμενε;

      Διαγραφή
    11. Ανώνυμος19/12/22 10:28 μ.μ.

      Τι πάει να πει εκεί που τρως δεν φτύνεις; Εμένα που με ντύνουν Γάλλοι, τα μουσικά μου ακούσματα προέρχονται από τον γερμανικό και σλαβικό κόσμο, και συμπεριφέρομαι σαν Έλληνας, θα έπρεπε δηλαδή να μου απαγορεύεται να αρθρώσω την παραμικρή λέξη κριτικής σε Γάλλους, Γερμανούς ή Έλληνες;

      Εκτός αν το "τρως" έχει να κάνει με χαρτζιλίκωμα. Δεν ξέρω αν εσένα σε χαρτζιλικώνει κάποιος γιάνκης, πάντως αν σε χαρτζιλικώνει, η έξυπνη στάση είναι να του τα τρως και παράλληλα να τον πολεμάς. Όπως έκανε ο ΑΧ με τους βιομηχάνους που τον τάιζαν.

      Διαγραφή
    12. Ανώνυμος19/12/22 10:30 μ.μ.

      Εντάξει, δεν ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι τα γκαρσόνια είναι κάτι τύποι που βλέπουν Σπίλμπεργκ, ακούν Lady Gaga, και γιορτάζουν με τον Μπάιντεν και τους μαύρους την Juneteenth, αλλά δεν ξέραμε ότι το περηφανεύονται κιόλας. Κάθε μέρα μας εντυπωσιάζετε και περισσότερο ρε ρετάλια.

      Διαγραφή
    13. Ανώνυμος27/12/22 10:34 μ.μ.

      Ποιοι Τον ταιζαν ρε ψωφίμια. Πως τολμάτε να λέτε τετοια πράγματα ρε ασέβαστοι ακροδεξιοί στόκοι. Λίγο δεν ντρέπεστε

      Διαγραφή
    14. Ανώνυμος27/12/22 10:34 μ.μ.

      Α καλά εσείς ειστε χειρώτεροι από τους κομμουνιστές

      Διαγραφή
    15. Ανώνυμος29/12/22 12:50 μ.μ.

      "Εκεί που τρως δεν φτύνεις". Τυπική σύσταση κανόνων υγιεινής ενός καλού εστιατορίου.

      Διαγραφή

Για να επικοινωνήσετε άμεσα με την συντακτική ομάδα μας καθώς και για συνεργασία στην αρθρογραφία, νέες κυκλοφορίες βιβλίων και περιοδικών, ενημέρωση σχετικά με νέα ιστολόγια, απορίες, διαφωνίες, μουσικά νέα ή labels, ομιλίες και εκδηλώσεις, προτάσεις στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση: blackmilitiagr@gmail.com

Η συντακτική ομάδα δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.

Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Ο κάθε αναγνώστης μπορεί να εντοπίζει τη θεματική περιοχή που τον ενδιαφέρει από το πλαίσιο δεξιά του ιστολογίου που αναγράφονται στο μενού αρχειοθέτησης ιστολογίου.

Οι διαχειριστές δεν πρόκειται να απαντήσουν σε υβριστικά ή προβοκατόρικα σχόλια ή σε ερωτήσεις που οι απαντήσεις δόθηκαν ή θα δοθούν σε άρθρα της.

Απαντήσεις θα υπάρξουν μόνο αν κριθεί απαραίτητο αναλόγως την περίπτωση και σύμφωνα με τους κανόνες λειτουργίας στην ενότητα «Μια υπενθύμιση προς τους αναγνώστες» που θα πρέπει να διαβαστεί ΠΡΩΤΑ πριν υπάρξει επικοινωνία.

Τα σχόλια που θα είναι άσχετα με την κύρια ανάρτηση θα διαγράφονται πλην εξαιρέσεων.

Σχόλια που θα προσπαθούν να δώσουν πληροφορίες σε ιδεολογικούς εχθρούς και στο ανθελληνικό κράτος θα διαγράφονται επίσης.

Σχόλια που θα είναι σε ευγενικά πλαίσια ακόμη και αυτά με αυστηρή κριτική προς την συντακτική ομάδα ή άλλες αυτόνομες και ανένταχτες ομάδες και πολιτικές κινήσεις θα εγκρίνονται αν αυτά συνεισφέρουν στην ενδυνάμωση της κινηματικής δυναμικής.

Τα σχόλια σας να είναι MONO σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή.

Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια ΔΕΝ δημοσιεύονται.

Επειδή ΔΕΝ υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται.

Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish). Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.

Το σχόλιο σας θα δημοσιευθεί, μετά από έγκριση των διαχειριστών. Υβριστικά, ειρωνικά, συκοφαντικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.

Οι αναρτήσεις δεν είναι απαραίτητο να εκπροσωπούν το σύνολο της συντακτικής ομάδας.

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων με μόνη προϋπόθεση να υπάρχει αναφορά στην πηγή.