N.S.B.M (The Pagan Front) Εθνικοσοσιαλιστικό Black Metal: το Μουσικό Ξίφος της Ιδέας!

Χιλιάδες νεολαίοι Εθνικοσοσιαλιστές στηρίζουν σήμερα την σκηνή του NSBM αφού αρνούνται με πείσμα να υποκύψουν στις προπαγανδιστικές παγίδες του MTV και του Αμερικανισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι η σιωνιστική εξουσία την θεωρεί ως την πιο επικίνδυνη μουσική σκηνή για το σύστημα και για αυτό άλλωστε έχει φροντίσει να την περιβάλλει με ωκεανούς συκοφαντιών και παραπληροφόρησης. Εκφράζει την υπερηφάνεια των συμμαχητών μας σε όλο τον κόσμο με τους στίχους να αναφέρονται σε ηρωικές στιγμές της Φυλής μας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι αρκετές από τις εν λόγω μπάντες έχουν Ελληνική προέλευση. Οι ιδεολογικές απόψεις, οι στίχοι και τα μηνύματα που μεταδίδει η συγκεκριμένη μουσική προβάλλει την ηθική αντίσταση απέναντι στην παγκοσμιοποίηση και την ισοπέδωση των αξιών που αντιπροσωπεύει το καπιταλιστικό σύστημα. 

http://www.thepaganfront.com/

http://hellenicblackmetalfront.blogspot.gr/

Ανόρθωσις Αμμοχώστου: «Εκεί που τραγουδά η νεκροκεφαλή , θα γυρίσουν οι στρατιώτες , οι σημαίες ξανά θα γυρίσουν Αλαμέϊν, Αλαμέϊν, θα ξαναγυρίσουμε , ΕΜΕΙΣ θα ΞΑΝΑΙΎΡΙΣΟΥΜΕ» Έζρα Πάουντ

Βιβλιοπαρουσίαση: Το έργο του Gioacchino Volpe "Ιστορία του Φασιστικού Κινήματος"

"The favorite slogan of the reds is: 'No Pasarán!:
Yes we have passed! 

And we tell them ...
and we tell them, we will pass again!'"

- Benito Mussolini after the Communist capitulation in Barcelona 

Comandante Ahmad Shah Massoud ο Εθνικοεπαναστάτης πολέμαρχος του Αφγανιστάν που νίκησε τους Σοβιετικούς και αντιστάθηκε μέχρι το τέλος στους Ταλιμπάν: «το Λιοντάρι του Panjshir» (02.09.1953 - 09.09.2001)

του Αλεξόπουλου Στέλιου

Συμπληρώνονται σήμερα 13 χρόνια από την άνανδρη δολοφονία του Κομμαντάντε Ahmad Shah Μassoud ενός ανθρώπου που παραμένει άγνωστος στους περισσότερους και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Θρυλική μορφή για τον συνεχή αγώνα του ενάντια στην Σοβιετική Ένωση αλλά και για την πολυετή προσπάθεια του να πολεμήσει τους συμμάχους του Bin Laden καθώς και τους ίδιους τους Ταλιμπάν. Ένας άνθρωπος που προειδοποίησε από πολύ νωρίς για την μελλοντική συμμαχία μεταξύ των Αμερικανών και Σαουδικής Αραβίας και κυρίως για τον κίνδυνο να επικρατήσουν οι «τζιχαντιστές» σε ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή. Υπήρξε ο νικητής στις μάχες στα βόρεια της χώρας απέναντι στις μηχανοκίνητες μονάδες των Κομμουνιστών και επικράτησε σε όλες τις αναμετρήσεις με τις δυνάμεις της Μόσχας στα σκληροτράχηλα τοπία της χώρας που τα βουνά φτάνουν τα 6.000 μέτρα ανάμεσα σε χιλιάδες στενά φαράγγια και ονομάζεται Αφγανιστάν. Τιμούμε την μνήμη του με το άρθρο αυτό.

Η  αγάπη του για το διάβασμα - αγαπούσε ιδιαίτερα τον Πλάτωνα, μελετούσε την διδασκαλία του Βουδισμού και του Σουφισμού - και την περσική ποίηση, η πολιτική του επιρροή και κυρίως η στρατιωτική του ιδιοφυία έμειναν στην ιστορία ενώ το πνεύμα του για ένα ελεύθερο Αφγανιστάν χωρίς τους Πακιστανούς και τους Αμερικανούς να κυριαρχούν στα εσωτερικά ζητήματα, αλλά και η εναντίωση του στην καταπίεση των γυναικών αυτής της πολύπαθης χώρας τον έκαναν να είναι μέχρι και σήμερα ένας ζωντανός θρύλος στην περιοχή. 

Στις εκτάσεις που κατέλαβε υπήρξε θρησκευτική ελευθερία και απαγόρευση βασανιστηρίων, συμμετοχή των γυναικών στην εκπαίδευση ενώ δεν υποχρεώνονταν οι Αφγανές να φοράνε την μπούργκα όπως επιβάλλει αλλού ο νόμος των φονταμενταλιστών. Υπήρξε εχθρός του αδυσώπητου καπιταλισμού και του μαρξισμού, αντίθετος στον υλισμό της αγοράς και των τραπεζών, υπέρμαχος της ελευθερίας του λαού του ο οποίος σύμφωνα με τον ίδιο δεν είχε παρά να βρει καταφύγιο στις πατροπαράδοτες αξίες και παραδόσεις και όχι στις υποσχέσεις των ξένων διπλωματών. Ο άνθρωπος που κατέλαβε την πρωτεύουσα Καμπούλ το ’92 και προσπάθησε να επιβάλλει την εθνική ενότητα σε μια χώρα που σπαρασσόταν από τον πόλεμο μεταξύ των φυλών και των φατριών. Κατέβαλλε κάθε προσπάθεια για να περιορίσει την δυναμική των πακιστανικών υπηρεσιών ασφαλείας οι οποίες μέσα από τις ιερατικές σχολές στα σύνορα των 2 χωρών  χρηματοδοτούσαν τους Ταλιμπάν. Όλα τα χρόνια σχεδίαζαν την δολοφονία του ενώ στήριζαν παράλληλα τον Bin Laden έναν άνθρωπο που η οικογένεια του διατηρούσε εταιρείες και μετοχές στο έδαφος των ΗΠΑ ακόμη και μετά την επίθεση της 11ης  Σεπτεμβρίου και στο παρελθόν είχε στενές επαφές με την CIA!

Μετά την ατιμωτική αποχώρηση των Σοβιετικών κατοχικών στρατευμάτων στις αρχές της δεκαετίας του ’90 οι περιφερειακές δυνάμεις της περιοχής εξόπλισαν τους Ταλιμπάν και τους εκπαίδευσαν σε αεροσκάφη , τεθωρακισμένα και σύγχρονο οπλισμό με σκοπό να εξυπηρετήσουν τα σχέδια των Αμερικανών και των Πακιστανών αλλά και των πετρελαϊκών εταιρειών. Ο ρόλος της Al Qaida υπήρξε σημαντικός αφού χρησιμοποίησε το κίνημα των Ταλιμπάν και έμμεσα το εθνικιστικό συναίσθημα των Pasthuns απέναντι στην εξάπλωση του Τατζίκου Massud. 


Χιλιάδες Άραβες και Πακιστανοί που είχαν μισθοδοσία από την Σαουδική Αραβία έφτασαν στο Αφγανιστάν για να πολεμήσουν τον Massoud - αλλά και τακτικός πακιστανικός στρατός  - αφού έπρεπε να εξοντωθεί πριν τεθούν σε εφαρμογή τα σχέδια των πολυεθνικών και του Πενταγώνου για την κυριαρχία στην περιοχή. Οι συνεχείς προκλήσεις των αντιπάλων διοικητών δεν πτόησαν τον πατριώτη πολέμαρχο ο οποίος διατηρούσε τις βάσεις του στα βόρεια της χώρας, μια γεωγραφική περιοχή με ιδιαίτερη σημασία. Η ανεξαρτησία του χαρακτήρα του και οι επισημάνσεις σχετικά με τον ιμπεριαλισμό στην περιοχή τον έθεσαν στο στόχαστρο και μετά από πολλές και συνεχείς ανεπιτυχείς προσπάθειες κατάφεραν να τον δολοφονήσουν στις 09.09.2001 όταν 2 Μαροκινοί «δημοσιογράφοι» μέλη των Ταλιμπάν εμφανιζόμενοι ως Βέλγοι σε μια επίθεση αυτοκτονίας ενεργοποίησαν εκρηκτικά που είχαν κρύψει στον δημοσιογραφικό εξοπλισμό όταν επισκέφτηκαν ένα από τα κρησφύγετα του στο βόρειο Αφγανιστάν. 

Zenit

Το 2001 επισκέφτηκε τις Βρυξέλλες και προειδοποίησε την Ευρώπη για τους Ταλιμπάν και τον Bin Laden ενώ ζήτησε ανθρωπιστική βοήθεια για τον λαό του. Όλες οι πολιτικές μαριονέτες της εποχής κράτησαν παγερή στάση απέναντι του και δεν έλαβαν καθόλου υπόψιν τις προειδοποιήσεις ενός ανθρώπου που είχε καταλάβει ποιο θα είναι το μέλλον αν αφήσουν το «τέρας» να μεγαλώσει, με εξαίρεση την υπερδύναμη της Ινδίας η οποία προσπάθησε να τον στηρίξει με κάθε μέσο. Υπήρξε ο μοναδικός ηγέτης που δεν εγκατέλειψε ποτέ την χώρα κατά την διάρκεια της Σοβιετικής κατοχής και την μετέπειτα ανόδο των Ταλιμπάν.

Αφίσα του Φασιστικού βιβλιοπωλείου στην Ρώμη "La Testa di Ferro" ...

Γεννήθηκε το ’53 στην κοιλάδα του Panjshir και ο πατέρας του ήταν αξιωματικός στον Βασιλικό Αφγανικό Στρατό. Σπούδασε αρχιτεκτονική και πολιτικός μηχανικός ενώ διακρίθηκε για τις επιδόσεις του στα μαθήματα. Συμμετείχε ως φοιτητής σε εκδηλώσεις ενάντια στην Αμερικανική κατοχή στο Βιετνάμ ενώ υπήρξε ο κύριος οργανωτής των Αντισιωνιστικών εκδηλώσεων στο πανεπιστήμιο της Καμπούλ. Από πολύ νωρίς αντιλήφθηκε τα προδοτικά σχέδια του Αφγανικού Κομμουνιστικού Κόμματος και αντιστάθηκε στην μετατροπή της κοινωνίας σε έναν ακόμη Σοβιετικό δορυφόρο. Υπήρξε ο πρώτος οργανωτής του Αφγανικού αντικομμουνιστικού αντάρτικου για το οποίο είχε μάλιστα μελετήσει με προσοχή τον Γκεβάρα και τον Μάο. Κινήθηκε άμεσα ενάντια στις δυνάμεις των Κομμουνιστών οι οποίοι εκτελούσαν επακριβώς τις διαταγές της Σοβιετικής Ένωσης, και εφάρμοσε πρωτοποριακές τεχνικές για την εμψύχωση του ηθικού και την ενίσχυση του αντάρτικου στρατού ενώ υπήρξε ο δάσκαλος όλων των άλλων Αφγανών διοικητών που εναντιώθηκαν άμεσα στους Σοβιετικούς και τους συνεργάτες τους. Παρέλυσε με θυελλώδεις αντεπιθέσεις επί σειρά ετών τις γραμμές του στρατού κατοχής και του «εθνικού» αφγανικού στρατού όταν αυτοί είχαν απομακρυνθεί αρκετά από τις βάσεις εξόρμησης προκαλώντας τεράστιες απώλειες, ενώ σεβάστηκε τους αιχμαλώτους γεγονός που οδήγησε Ρώσους στρατιωτικούς πριν μερικά χρόνια να αποτίσουν φόρο τιμής στον τύμβο του εχθρού τους!

Οι προσπάθειες των Σοβιετικών που είχαν εισβάλλει στην χώρα το ’79 παρόλο τις τακτικές που συνήθιζαν - όπως το να καίνε ολόκληρα χωριά, να καταστρέφουν αρδευτικές εγκαταστάσεις και καλλιέργειες η να εκτελούν όλο τον πληθυσμό επειδή υποψιάζονταν ότι στήριζαν τους αντάρτες -  με νέες δυνάμεις να τους ενισχύουν δεν κατάφεραν το παραμικρό. Οι Μπολσεβίκοι αναγκάστηκαν να ζητήσουν προσωρινή ανακωχή (!) γεγονός που εκμεταλλεύτηκε ο πολέμαρχος Massoud για να δημιουργήσει ένα ανώτατο συμβούλιο 130 στρατιωτικών διοικητών από 12 επαρχίες με στόχο την υπερπήδηση δυσκολιών λόγω εθνικών και θρησκευτικών διαφορών. Στις περιοχές ευθύνης του οργάνωσε δικαστικές, οικονομικές, υγειονομικές, πολιτιστικές και διοικητικές υπηρεσίες ενώ σε μια επίδειξη υψηλής στρατηγικής εκκένωσε άμεσα τις περιοχές οι οποίες είχαν στοχοποιηθεί από την Σοβιετική αεροπορία (άμαχοι φυσικά στο σύνολο τους …) με στόχο να προστατέψει τα γυναικόπαιδα από τον σαδισμό των «Κόκκινων» οι οποίοι έριχναν βόμβες διασποράς αλλά και παιχνίδια για μικρά παιδιά τα οποία στην πραγματικότητα ήταν παραλλαγμένα εκρηκτικά με στόχο να ακρωτηριαστούν ...

Υπήρξε ο ιδρυτής των αφγανικών δυνάμεων κρούσης, ταχυκίνητες μονάδες πεζικού 33 ατόμων οι οποίες είχαν εμβέλεια δράσης άνω των 100 χιλιομέτρων και φορούσαν ίδιες στολές μαζί με το παραδοσιακό «pakul» με συνέπεια η ενδυμασία αυτή να θεωρηθεί το σύμβολο της αντίστασης. Μαζί με τα παιδιά του και τους επιτελείς του έδινε το παρών στην πρώτη γραμμή των μετώπων και η απλή παρουσία του και μόνο ήταν ικανή για να κινητοποιήσει τις αντάρτικες δυνάμεις και να ανατραπεί ο αντίπαλος που χρησιμοποιούσε υπέρτερες δυνάμεις στο πεδίο μάχης επιθετικά ελικόπτερα, τα βομβαρδιστικά Tupolev και πολλές μονάδες των επίλεκτων μονάδων Spetsnaz ενώ το εχθρικό πεζικό πολλές φορές στις επιχειρήσεις ξεπερνούσε τις 30.000 σε αριθμό!

Η πατριωτική του στάση απέναντι στην Σοβιετική εισβολή και η άρνηση του να μετατραπεί σε όργανο των Πακιστανών και του Αμερικανισμού οδήγησε πολλούς Συναγωνιστές στην Ευρώπη να τον εντάξουν στο πάνθεον όλων αυτών που πολέμησαν για τα Ιδανικά της Πατρίδας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης απέναντι στην Σιωνιστική κατοχή. 


Υπάρχουν παλαιότερες αναφορές για τον πολέμαρχο Massoud στο ελληνικό «αριστερό» εθνικιστικό περιοδικό «Αντίδοτο» κατά την διάρκεια της δεκαετίας του ’80 όταν τσάκιζε στα όρη του Αφγανιστάν τις επίλεκτες δυνάμεις της Μόσχας, ενώ σήμερα οι Ιταλοί Φασίστες τιμούν την μνήμη του και μέσω εκδόσεων, τραγουδιών (Skoll) και ποιοτικών εκδηλώσεων - με πρωτοπόρους τους ακτιβιστές της Φασιστικής κατάληψης «Casa Pound» - φροντίζουν να μάθουν ακόμη περισσότεροι Ευρωπαίοι για την ζωή και το έργο του αγωνιστή της Ελευθερίας του «Λιονταριού του Panjshir» Comandante Ahmad Shah Massoud!   

Faustrecht - Working man

Μαύρες Ταξιαρχίες (Αυτόνομοι Κύπρου)

http://www.autonomoi-cy.gr/

Antifa σημαίνει Σιωνιστική επίθεση!

του Jihad

Άκρως ενδιαφέρουσα η πρόσφατη συνάντηση ελληνόφωνων αριστεριστών και μελών της Παλαιστινιακής κοινότητας Ελλάδος με ελληνόφωνους εβραίους έξω από το ίδρυμα Κακογιάννη στις αρχές του μήνα. Να σημειωθεί ότι στον εν λόγω χώρο έλαβε μέρος μια εκδήλωση υπέρ του Ισραήλ, και μάλιστα με συμμετοχή του πανεπιστημίου της κατεχόμενης Ιερουσαλήμ την στιγμή που συνεχίζεται η σφαγή των Παλαιστινίων από την Σιωνιστική πολεμική μηχανή! Φυσικά ελάχιστοι από την πλευρά των «αριστερών» είχαν προβάλλει το γεγονός αυτό - καθόλου τυχαίο - για να συμμετάσχουν περισσότεροι διαδηλωτές. Μικρός αριθμός έδωσε το παρών αφού η άκρα αριστερά αλλά και η άκρα δεξιά όταν υπάρχουν σημαντικές Ισραηλινές εκδηλώσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ή ευρύτερα στην επικράτεια της χώρας (παρουσιάσεις βιβλίων, στρατιωτικές ασκήσεις κλπ) ή δεν συμμετέχει καθόλου … ή ο μικρός αριθμός πάντα προκαλεί εντυπώσεις.

Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι η Παλαιστινιακή κοινότητα στην Ελλάδα είναι η πιο ευάλωτη σήμερα σε ολόκληρη την Ευρώπη και αναγκάζεται λόγω έλλειψης άλλων συμμάχων να κατεβαίνει στον δρόμο με μαρξιστές και οπαδούς των «αντιρατσιστικών» οργανώσεων οι οποίοι στο παρελθόν είχαν συμμετάσχει και ως μάρτυρες κατηγορίας απέναντι σε όσους στηλίτευαν το εβραϊκό κράτος! Καλούμε την Παλαιστινιακή παροικία Ελλάδος να καταγγείλει όλα τα πρόσωπα της άκρας αριστεράς και της άκρας δεξιάς που δουλεύουν για την Mossad στην Ελλάδα ενώ σήμερα κάποιοι εξ αυτών ηγούνται «ακραίων» οργανώσεων και μάλιστα την ίδια στιγμή παίζουν το «φιλοπαλαιστινιακό χαρτί» στην παρτίδα των εξελίξεων!

Τι να σχολιάσει αλήθεια κανείς για την εκδήλωση αυτή πέρα από την μικρή συμμετοχή ενός «χώρου» που σε εκδηλώσεις για τους τραβεστί ... σπεύδει να συμπαρασταθεί κατά χιλιάδες αλλά όταν ο εβραίος «παίζει μπάλα» ξαφνικά εμφανίζεται με μια ντουζίνα ανιστόρητους οπαδούς (εξαιρούνται οι Παλαιστίνιοι τους οποίους γνωρίζω προσωπικά), για το πανό των «αλληλέγγυων» όπου ταύτιζαν τους «ναζί» με τους Σιωνιστές (!) και για άλλη μια φορά αποδείκνυαν τον πολιτικό τους στραβισμό; Το άκρως ευγενικό ύφος - που προκαλεί σκέψεις - απέναντι στους ελάχιστους Σιωνιστές την στιγμή που η «φιλοπαλαιστινιακή» πλευρά (sic) είχε απέναντι τους οπαδούς των παγκόσμιων μακελάρηδων (Ισραήλ) οι οποίοι υπερασπιζόντουσαν με την σειρά τους μέσα στην Ελλάδα τα πρόσφατα εγκλήματα πολέμου και μάλιστα με ταυτόχρονη πλήρη κάλυψη της κατοχικής ελ.ας ;

Οι ντόπιοι αριστεριστές δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί οι εβραίοι σιωνιστές κρατούσαν το επίσημο έμβλημα της «antifa» στα χέρια! Μα καλά έχουν ξεχάσει ποιον υπηρέτησε η αριστερά στο δεύτερο μεγάλο πόλεμο; Έχουν ξεχάσει ότι η πρώτη χώρα που αναγνώρισε το κράτος του Ισραήλ δεν ήταν άλλο από την Ε.Σ.Σ.Δ.; Έχουν ξεχάσει την πρόσφατη συνάντηση Τσίπρα και Πέρες για την οποία σιώπησαν όλοι καθώς και την υμνολογία υπέρ του εβραίου μακελάρη στην «Αυγή» με υπογραφή της Δούρου; Έχουν ξεχάσει την πλήρη στήριξη τους στην «αραβική άνοιξη» όπου στήριζαν έμμεσα τους φίλους του Ισραήλ στην περιοχή (Σαλαφιστές) απέναντι στην Λιβυκή Επανάσταση και τον σημερινό Ηγέτη της Συρίας Bashar al-Assad;

Προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα λοιπόν έγραψαν χαρακτηριστικά στο Indymedia: “Ξαφνικά, έκαναν την εμφάνισή τους στην απέναντι πλευρά της Πειραιώς πέντε άτομα, που ξεδίπλωσαν μια ισραηλινή σημαία (!) και ένα πανό που έγραφε «Κάτω ο δεξιός και ο αριστερός αντισημιτισμός», μαζί με ένα σήμα αντιφασιστικής δράσης πάνω σε μια μαυροκόκκινη σημαία! Είναι μάλλον η πρώτη φορά που απροκάλυπτοι σιωνιστές εμφανίζονται ως «αντισυγκέντρωση» στην Ελλάδα («ο αντισιωνισμός είναι αντισημιτισμός» έγραφαν σε ένα τρικάκι που πέταξαν!). Το μαυροκόκκινο αντιφασιστικό σήμα και το σύνθημα «Φασίστες κουφάλες έρχονται κρεμάλες» (!) υποτίθεται πως δείχνει σιωνιστική πονηριά, αλλά δείχνει βλακεία”. 

Οι εβραίοι ως αιώνιοι πανούργοι και καλοί γνώστες της επιθετικής προπαγάνδας έφτασαν στο χώρο με το ΕΘΝΙΚΟ τους σύμβολο στα χέρια και με μια σημαία πατσαβούρα γνωστό σύμβολο του κρατικού αντιφασισμού υπονοώντας φυσικά ότι οι Παλαιστίνιοι είναι «φασίστες» … Δεν έχουν και τόσο άδικο είναι η αλήθεια αφού όλες οι μεγάλες μορφές της Παλαιστινιακής αντίστασης είχαν εθνικιστικά στοιχεία και αργότερα επαφές και συνεργασίες με Εθνικοσοσιαλιστές όσο και αν προσπαθεί το «μέσο αντιπληροφόρησης» να μας πείσει για το αντίθετο. Είναι όμως εντελώς διαφορετική η προσέγγιση που κάνει στο Παλαιστινιακό ο κάθε ένας Εθνικοεπαναστάτης και καμιά σχέση δεν έχει αυτή με τα μυθεύματα της ντόπιας αριστεράς. Περαστικά σας λοιπόν κύριοι της αριστεράς για τα εγκεφαλικά που σας προξένησαν οι υιοί του Μωυσή οι οποίοι είναι διαχρονικά οι δημιουργοί υποκινητές και χρηματοδότες της antifa την οποία εσείς υπηρετείτε τόσο πιστά όλα τα χρόνια. 


Όσο για την καθεστωτική άκρα δεξιά που σιώπησε και για αυτή την προκλητική εκδήλωση - αλλά και για τις συνεχείς συνεργασίες της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας με τους Σιωνιστές και χίλιες 2 άλλες επιλογές της κυβέρνησης Σαμαρά που ενισχύουν καίρια το Ισραήλ - ας μην ξεχνάμε ότι διατηρεί σε υψηλή θέση το πρώην (;) δεξί χέρι της Μπακογιάννη … η οποία με την σειρά της έχει δεσμούς αίματος με το Ισραήλ. Ένα καλοστημένο θέατρο σκιών λοιπόν με τίτλους που παραπέμπουν στα «άκρα» αλλά με την δομή τους και τα πρόσωπα τους να πηγάζουν από τον σκληρό πυρήνα του Σιωνιστικού καθεστώτος που κυβερνάει την Ελλάδα από την «απελευθέρωση» και μετά …

Κανένας άνθρωπος δεν είναι παράνομος ...

Justice pour Esteban !

Ελεύθερος αφέθηκε αλλα σε κατ' οίκον περιορισμό ο νεαρός Γάλλος εθνικιστής Esteban Morrilo ο οποίος ήταν ο βασικός ύποπτος για τον θάνατο του αντιφασίστα Clement Meric. Να υπενθυμίσουμε οτι ο Clement Meric έχασε την ζωή του όταν ομάδα αντιφασιστών επιτέθηκε σε μια παρέα Γάλλων εθνικιστών που έκαναν την βόλτα τους σε ένα υπαίθριο πάζαρι στην περιοχή του Παρισιού. Η ομάδα των αντιφασιστών επιτέθηκε στους Εθνικιστές και κατα την διάρκεια της συμπλοκής ένας από τους αμυνόμενους Εθνικιστές χτύπησε τον Clement Meric στο πρόσωπο , και κατά την διάρκεια της πτώσης , προσέκρουσε σε ένα κολωνάκι χάνοντας την ζωή του. 

Blood and Honour #35

Βιβλιοπαρουσίαση: Ρένος Ηρ. Αποστολίδης «Πυραμίδα 67»

του Wolverine

Ο Ρένος Ηρ. Αποστολίδης είναι σχετικά άγνωστος στον «χώρο» και δεν εκπλήσσομαι καθόλου για αυτό. Είναι αναμενόμενο αφού λίγοι μπορούν να καταλάβουν την επαναστατική σκέψη, ενώ οι ποιοτικές φυσιογνωμίες είναι αποκλεισμένες ή και παραγκωνισμένες από την αστική καθεστωτική ακροδεξιά εδώ και χρόνια για ευνόητους λόγους. Αιρετικός μέχρι το τέλος της ζωής του, συναρπαστικός και επικίνδυνος για το σύστημα. Δεν έβαζε όμως εύκολα τελεία σε όσα έλεγε ακόμη και αν κάποιοι είχαν ενοχληθεί σφόδρα και του το έδειχναν με κάθε τρόπο. Ελληνολάτρης με την κυριολεκτική σημασία, καυστικός εχθρός του καθωσπρεπισμού και της πολιτικάντικης μαφίας, εισβολέας στο κ(υ)νοβούλιο το ’64 και υβριστής του παρλιαμενταρισμού γεγονός που του κόστισε μια καταδίκη και τρίμηνη «φιλοξενία» στα μπουντρούμια της δημοκρατίας.

Η αμφισβήτηση του καθεστώτος στην πράξη οδήγησε πολλούς στο να τον χαρακτηρίσουν εύκολα είναι η αλήθεια ... ως «Φασιστή» και «νεοφασίστα» ενώ άλλοι του κόλλησαν την ταμπέλα του «Αναρχικού» ή τον ονόμασαν ακόμη και «Αναρχικό της Δεξιάς»! 

Υποστηρικτής του πολυτονικού και της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στα σχολεία, ελευθεριακός επαναστάτης στην πράξη και πραγματικός «καταπέλτης» ενάντια στον Καραμανλισμό και την πολιτική δυσωδία. Σίγουρα ο Ρένος δεν καταλάβαινε από «ταμπέλες» αφού αυτές είναι πολλές φορές μόνο για τα πρόβατα …

Στην «Πυραμίδα 67» εξιστορεί την συγκλονιστική προσωπική του ιστορία στον εμφύλιο ή στον συμμοριτοπόλεμο για μερικούς (άλλωστε όπως λέει και ο Αριστοτέλης Καλέντζης «ήταν όντως συμμοριτοπόλεμος μεταξύ 2 συμμοριών, ένθεν κακείθεν») όπου βιώνει την υποκρισία και της «εθνικής δεξιάς» αλλά και τον μεγαλειώδη παροξυσμό και την εθελοτυφλία του κομμουνιστικού ΔΣΕ. Οι απειλές για διασυρμό σε στρατοδικεία δεν κάμπτουν στο ελάχιστο το ηθικό του, αντίθετα τον χαλυβδώνουν ακόμη περισσότερο αφού ο θάνατος παραμονεύει παντού και αυτός όχι μόνο δεν φοράει παρωπίδες στα χαρακώματα αλλά θέλει να τις σπάσει στο κεφάλι των επικριτών του. Γραμμένες οι μέρες και οι νύχτες της κόλασης σε κουτιά από τσιγάρα και ημερολόγια, γεμάτες αναμνήσεις πόνους και θανάτους ανθρώπων. Το αρχείο του, με δημοσιεύματα, επιστολές κι ανέκδοτα κείμενα, ξεπερνάει τις 40.000 σελίδες. Σε DVD κυκλοφορούν τα καλύτερα αποσπάσματα του ντοκιμαντέρ Ο Εμφύλιος μέσα μας (που βασίστηκε στην Πυραμίδα 67) σε σκηνοθεσία του Κώστα Φέρρη.

Ρένος, Πυραμίδα 67

Τὸ βιβλίο τοῦ Ἐμφυλίου.

(μὲ ἀνέκδοτα κείμενα

καὶ σχόλια τοῦ Ρένου.)

Εἰσαγωγή, σχόλια, ἐπιμέλεια:

Η.-Σ. Ἀποστολίδη.

9η ἔκδοση, 2010.

21x14cm. Σελ. 507.

“Ήταν το 1964, επί κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου Α΄, όταν μια συγκριτικά ολιγομελής ομάδα φανατικών (ακροδεξιών) διαδηλωτών, περί τα 50 άτομα, παρεβίασαν τις εισόδους της Βουλής, έτρεψαν εις φυγήν τους χωροφύλακες της Φρουράς και βιαιοπράγησαν κακοποιήσαντες υπαλλήλους του Κοινοβουλίου που επεχείρησαν να τους εκδιώξουν. Τελικώς η Χωροφυλακή (που εκείνη την εποχή φρουρούσε το Κοινοβούλιο) συνέλαβε ορισμένους και περιέθαλψε τους τραυματίες υπαλλήλους (εν οις και ο τότε βασικός συνεργάτης του Κ. Μητσοτάκη, ο Α. Λεφάκης, ο οποίος βρέθηκε με σπασμένο χέρι!). Η ομάδα των εισβολέων, με επικεφαλής έναν ιδιότυπο αναρχικό, τον Ρένο Αποστολίδη, είχε συγκροτηθεί από ακροδεξιούς της εποχής που είχαν μετάσχει σε προεκλογική συγκέντρωση του υποψηφίου δημάρχου Αθηναίων Γ. Πλυτά, με το τέλος της οποίας εκινήθησαν για να… καταλάβουν τα… Ανάκτορα του κοινοβουλευτισμού. Η ιστορία αυτής της ακροδεξιάς επιθέσεως στον κοινοβουλευτισμό έληξε με τη δίκη και την καταδίκη των δραστών από το αρμόδιο δικαστήριο”

Απόσπασμα από πρόσφατο άρθρο του Σταύρου Ψυχάρη (σ.σ. ποιος άλλος ...)

Κάντο LXXII (Ezra Pound)

"Το Ρίμινι καμένο και ρημαγμένο το Φορλί, / ποιος θα δει τώρα το μνήμα του Γεμιστού / που τόσο σοφός υπήρξε αν και Έλληνας; / Οι αψίδες γκρεμισμένες και οι τοίχοι φριχτά πυρπολημένοι / γύρω απ' τη μυστηριώδη κλίνη της θεϊκής Ιζόττα... / Μα ποιος είσαι; φώναξα / τ' αφηνιασμένο πάθος μου αντικόβοντας. / Μήπως είσαι ο Σιγισμούνδος; / Μα εκείνος μες στην οργή του πια δεν άκουγε..."

Skinhouse Hellas: 18.10.2014 (live)

Αυτονομία: το «φωτεινό μονοπάτι» του Ελληνικού Εθνικοσοσιαλισμού

του Scouter

Όσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότεροι Συναγωνιστές αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο των αστικών κομματικών δομών και την δυσώδη ατμόσφαιρα των κοινοβουλευτικών διαδικασιών. Αηδιασμένοι από τις δημοκρατικές παραδόσεις της απληστίας και της κακεντρέχειας φαινόμενα που κυριαρχούν κατά κόρον στα κομματικά γραφεία, αρνούμενοι όμως και να υποκύψουν στις λογικές της αγελαίας μάζας ψάχνουν να βρουν άμεσα μια διέξοδο που θα τους οδηγήσει από το κομματικό μαντρί στην Αγέλη της Εθνικοεπαναστατικής Αυτονομίας. 


Χιλιάδες που αντιλήφτηκαν νωρίς ή και αργά … ότι το σύστημα διατηρεί με έμμεσο τρόπο διάφορους πολιτικούς σχηματισμούς τους οποίους και χρησιμοποιεί κατά κόρον για την κοινωνική αποσυμπίεση σήμερα αρνούνται να συνεχίσουν να πορεύονται υπό τις διαταγές πολιτικών παλιάτσων με χοντρά πορτοφόλια μεγάλες κοιλιές και παρακρατικές διασυνδέσεις.

Είναι αλήθεια ότι είναι τέτοια η σήψη και η αηδία του λεγόμενου «εθνικού χώρου» που λίγοι από τους εκατοντάδες που αποχώρησαν τους τελευταίους μήνες από τα κομματικά μαντριά, θα συνεχίσουν στο μέλλον να πορεύονται ως Πολιτικοί Στρατιώτες μέσα στα Ερείπια μιας Πατρίδας υπό Σιωνιστική κατοχή. Για αυτούς τους λίγους γράφω τα παρακάτω και μόνο, για αυτούς και αυτές που επικοινώνησαν και επικοινωνούν με τις αυτόνομες ομάδες και τον «Μαύρο Κρίνο». Για τους άλλους που κουράστηκαν, που δεν αντέχουν και γύρισαν κατεστραμμένοι στα λιμάνια της απελπισίας τους ενώ μουρμουράνε «δεν γίνεται τίποτα» δεν έχω παρά να τους θυμίσω τι γράφει ο Ezra Pound για θυσίες και για Ιδέες. Και το σίγουρο είναι ότι στο Γραικυλιστάν του 2014 οι δικές μας Ιδέες αξίζουν όσο τίποτε άλλο.

Η λέξη Αυτονομία δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επεξήγηση για να καταλάβει κάποιος τι σημαίνει. Σημαίνει ότι κινούμε σύμφωνα με τον  δικό μου τρόπο σκέψης όπου η ανεξαρτησία δράσης και η προσωπική ελευθερία πάντα στα πλαίσια της Φυλετικής σκέψης και της κοινωνικής δικαιοσύνης παραμένουν οι βασικές αρχές. Αυτή η προσωπική ελευθερία δεν έχει να κάνει με την καθημερινή «ελευθεριότητα» που προβάλλει το σύστημα της καπιταλιστικής εξουσίας, διαφέρει όμως και με την «Αναρχία» όσο και αν προσπαθούν κάποιοι να ταυτίσουν την Αυτόνομη Εθνικοεπαναστατική Σκέψη με τον Αναρχισμό εκ των αριστερών. Το κάλεσμα της Αυτόνομης συλλογικότητας προβάλλει στην πρώτη γραμμή την Ταυτότητα την Κοινότητα και την Παράδοση.

Το να δηλώνεις και να πράττεις ως Αυτόνομος σημαίνει ότι δεν εξαρτάσαι από τους άλλους. Σημαίνει ότι γνωρίζεις τις δικές σου ανάγκες και τους κινδύνους τους περιβάλλοντος σου, το οποίο από το ’45 και μετά παραμένει εχθρικό απέναντι σου άρα νοιάζεσαι ΕΣΥ για την μελλοντική επιβίωση σου ως Πολιτικός Στρατιώτης αλλά και ευρύτερα ως «φύλλο της ράτσας» όπως γράφει ο Καζαντζάκης. Όσο και αν είναι δυνατό το συναίσθημα της ανεξαρτησίας επειδή ο Εθνοκοινωνιστής σήμερα ζει σε συνθήκες «μειονότητας» και οφείλει να ετοιμαστεί για το Ragnarok του μέλλοντος,  δεν πρέπει να μειωθεί στο ελάχιστο η συναίσθηση ότι την ίδια στιγμή είσαι  παράλληλα και ένα γρανάζι σε μια μηχανή επίθεσης και επιβίωσης άρα η Αυτονομία είναι παράλληλα και συνεκτικός δεσμός σε ένα ευρύτερο πλαίσιο της πολιτικής οπτικής. Αυτό από μόνο του μας οδηγεί στην τακτική να διατηρούμε επαφές με τον οποιονδήποτε που συμβάλλει θετικά στην προστασία της Φυλής μας και στην υπεράσπιση της Ευρώπης αλλά παράλληλα να διατηρούμε και την δική μας έκφραση ως απομακρυσμένο «φυλάκιο σκέψης».

Οι Αυτόνομοι δεν έχουν ανάγκη το "Κόμμα" ή τον "Αρχηγό" για να σκεφτούν, να πορευτούν και να πράξουν. Παρατηρούν το κοινωνικό πεδίο με προσοχή, αντιλαμβάνονται πιο εύκολα τις όποιες παγίδες του συστήματος αποφασίζουν δρουν και πορεύονται άμεσα προς την κατεύθυνση που επιλέγουν χωρίς να τηρούν εντολές των «ανωτέρων». Αυτό είναι άκρως αναγκαίο σήμερα αφού και δεν υπάρχουν «ηγέτες» που να νιώθουν τον παλμό της κοινωνίας μας  και το σύστημα αιφνιδιάζεται πιο εύκολα όταν οι πράξεις αντίστασης δεν περνάνε από τα συνηθισμένα κανάλια επικοινωνίας κομμάτων και ομάδων κάθετης οργάνωσης. Μας ονομάζουν οι δημοκράτες «αυγά του φιδιού». Και πράγματι οι Ιδέες μας είναι θανάσιμος κίνδυνος για την μέδουσα της αστικής δημοκρατίας. Έτσι λοιπόν πρέπει να μιμηθούμε τις τεχνικές όπου προσαρμόζονται οι δυνάμεις της αντίστασης στο περιβάλλον όταν νιώθουν ότι απειλούνται αλλά εξαπολύουν Επίθεση όταν χρειαστεί. Η όποια παρέμβαση πρέπει να λαμβάνει χώρο σε πολιτικό κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο αλλά είναι απαραίτητη η αποφυγή αναπαραγωγής μεθόδων και κινήσεων τακτικής που δεν απέδωσαν στο παρελθόν. 


Η Αυτόνομη όμως δράση προϋποθέτει ιδεολογικό πλαίσιο γιατί χωρίς αυτό καταλήγει σε μια στείρα αντιπαράθεση άρνησης χωρίς στόχευση και σκοπό. Πολλοί προσεταιρίστηκαν τα τελευταία χρόνια τα σύμβολα και τις ιδέες της Αυτονομίας αλλά δεν κατάλαβαν ότι το πνεύμα της αυτοργάνωσης στους Εθνικοεπαναστάτες στην Ελλάδα από την δεκαετία του ’80 παρέμεινε σταθερά προσηλωμένο στις Εθνικοσοσιαλιστικές / Φασιστικές Ιδέες και επηρεάστηκε από Εθνικοεπαναστατικά κινήματα και όχι από ιδέες ξένες προς τις αντιλήψεις και τις παραδόσεις του λαού μας. Πολλοί παρερμήνευσαν την Αυτόνομη στάση και πράξη ως διαδρομή προς την αρχή του «κάνω ότι θέλω» ή προσάρμοσαν τις πολιτικές μας παραδόσεις στα δικά τους νοητικά πλαίσια ... κάτω από σύμβολα που όμως καμιά σχέση δεν έχουν με τις δικές τους θεωρητικές αναλύσεις για τις οποίες οφείλουμε να διατηρούμε κάθε επιφύλαξη.

Οι Αυτόνομοι πιστεύουν ότι η όποια αλλαγή μπορεί να έρθει θα γίνει μόνο αν αλλάξουμε τους ίδιους τους εαυτούς μας και όχι μέσω των εκλογικών διαδικασιών. Εμείς είμαστε οι θεματοφύλακες της Ιδέας και όχι οι γραβατοφορεμένοι «αρχηγίσκοι» που κουράστηκαν να φτυαρίζουν πεντοχίλιαρα και ξεκουράζονται σήμερα πάνω στα κέρδη του λαού μας ενώ τα χρήματα αυτά προήλθαν από τον μόχθο και τον ιδρώτα της εργατικής δύναμης. Ακόμη και αν υπάρχουν διαφορές μεταξύ των Αυτόνομων η συναίσθηση της Αγέλης και της συλλογικότητας των Πολιτικών Στρατιωτών απέναντι στον επερχόμενο εχθρό συσπειρώνει τους πάντες και στέλνει τις διαφορές στην άκρη. 


Τέλος να τονιστεί ότι η Αυτόνομη σκέψη και δράση δίνει μεγάλες δυνατότητες στους Συναγωνιστές και στις Συναγωνίστριες αφού μπορούν να συμμετέχουν παντού από τα συμβούλια γονέων στα σχολεία μέχρι τις λαϊκές συνελεύσεις της γειτονιάς, και από τις επιτροπές αγώνα μέχρι τις πορείες αλληλεγγύης των τοπικών κοινοτήτων. Οι ικανότητες αυξάνονται ακόμη περισσότερο αν σκεφτούμε ότι οι Αυτόνομες ομάδες και κινήσεις δεν έχουν «χαρτογραφηθεί» από τις δυνάμεις κατοχής. Δεν θα πρέπει σε καμιά περίπτωση όμως να υποτιμούμε τις κινήσεις του συστήματος και τα μέσα καταστολής και για αυτό τον λόγο οφείλουμε πάντα να διατηρούμε τα μέτρα αυτοπροστασίας αφού άλλωστε κινούμαστε σε εχθρικό χώρο κάθε ώρα και στιγμή. Η ώρα της μεγάλης μάχης είναι μπροστά μας και οφείλουμε στους νεκρούς τους αγέννητους και στους εαυτούς μας να παραμείνουμε αλώβητοι από τα πυρά της ZOG.

27 άρθρα για Αυτονομία στον σύνδεσμο εδώ ...

Προσέγγιση της Εθνικοσοσιαλιστικής Βιοπολιτικής (άρθρο του Συναγωνιστή Ιωάννη Γιαννόπουλου)

Ο βασικός λόγος που δικαιολογεί την δημιουργία της Βιοπολιτικής ως βοηθητικού κλάδου της Πολιτικής Επιστήμης προέρχεται από ένα γεγονός πολύ απλό και απολύτως αδιαμφισβήτητο: για τον άνθρωπο ισχύουν οι ίδιοι Φυσικοί νόμοι που κυβερνούν και το υπόλοιπο της φύσεως. Πραγματικά, ο άνθρωπος παρόλο την υπερηφάνεια του και την έπαρση που συνήθως έχει για τον εαυτό του,  δεν είναι παρά ένας εκπρόσωπος αυτής της απέραντης κυριαρχίας οντοτήτων που μελετά η βιολογία και που ονομάζει Ζωντανό Κόσμο. Αυτό δεν σημαίνει ότι μειώνεται η αξία ή η σημασία της ανθρώπινης ικανότητας. Δεν σημαίνει ότι υποβιβάζουμε ή μικραίνουμε τον άνθρωπο. 


Η κατανόηση και η συνειδητοποίηση της Ιδέας ότι ο άνθρωπος είναι απλά ένα ακόμη Ζωντανό ον μέσα στην πλειάδα των ζωντανών όντων, αντανακλά μια αλήθεια που οφείλουμε να λάβουμε σοβαρά υπόψιν σε κάθε σχετική μας θεώρηση. Ωστόσο όμως, εάν το ανθρώπινο ον είναι ένα ον βιολογικά παρόμοιο με όλους τους ζωντανούς οργανισμούς του πλανήτη, είναι απόλυτα αναγκαίο να δεχτούμε ότι ισχύουν οι ίδιοι νόμοι για αυτόν όπως και για τα υπόλοιπα όντα. Το βασικό ζήτημα που τίθεται λοιπόν είναι να εξάγουμε τα συμπεράσματα που αναδύονται από αυτή την αλήθεια. Το ότι ο άνθρωπος γεννιέται, μεγαλώνει, τρέφεται, αναπαράγεται και πεθαίνει όπως όλα τα άλλα ζώα. Και αυτή η αλήθεια μέχρι τώρα είναι παγκόσμια αποδεκτή.

Nationalsozialistische Soldat Richard Scheibe
‘Kneeling Warrior’ 1937

Κανένας φοιτητής Ανθρωπολογίας, Κοινωνιολογίας και Εθνολογίας δεν αγνοεί την επίπτωση των βιολογικών νόμων στην ζωή  των ανθρωπίνων κοινοτήτων. Αλλά αφού έχουμε φθάσει μέχρις εδώ, είναι απαραίτητο να ακολουθήσουμε τον δρόμο μέχρι τέλους. Αν οι νόμοι της ζωής έχουν επίπτωση στην ύπαρξη της Κοινωνίας, η Επιστήμη που έχει σαν αντικείμενο την καθοδήγηση αυτής της κοινωνίας - η πολιτική - δεν μπορεί να τις αγνοήσει. Αλλά αλλοίμονο σε αυτόν που θα θελήσει να προχωρήσει έστω και ένα βήμα περισσότερο! Αλλοίμονο σε αυτόν που θα ανακαλύψει τους νόμους της κληρονομικότητας ή τις στατιστικές που αποκαλύπτουν την εθνική σύσταση ενός Λαού! Αν υπονοήσει κάτι ακόμα, και αν έχει καταλάβει οτιδήποτε σε σχέση με αυτά τα γεγονότα, θα πέσουν επάνω του τα πιο φοβερά και τρομερά αναθέματα των τελευταίων χρόνων: Θα τον κατηγορήσουν ότι είναι «ρατσιστής» και Εθνικοσοσιαλιστής. Και δεν θα υπάρχει σωτηρία. 

Τόσο για την φιλελεύθερη καπιταλιστική νοημοσύνη όσο και για την μαρξιστική , θα έχει μετατραπεί στο πτώμα ενός πολιτικού τέρατος, ανάξιου ακόμα και να εμφανιστεί δημοσίως. Αν ήξερε η πλειοψηφία του κόσμου πόση υποκρισία κρύβεται πίσω από αυτή την απόρριψη. Από τον σκληρό φιλελευθερισμό, ο οποίος υποτιμά παντελώς την μεγάλη εργατική μάζα η οποία στις περισσότερες χώρες είναι υποτιμημένη μέχρι τον μαρξιστή της βιβλιοθήκης ο οποίος αποκαλεί «Lumpenproletariat» όλη την  μάζα η οποία απλά δεν έχει την όρεξη να ακολουθήσει τις καθοδηγητικές εντολές οποιουδήποτε διανοούμενου κουλτουριάρη, περισσότερο ή λιγότερο μαρξιστικές. Η υποκρισία είναι παγκόσμια. Φτάνει με το που θα προφέρουμε την λέξη «ράτσα» για να γυρίσει ντροπαλά το κεφάλι του ακόμη και αυτός που θα σκότωνε την κόρη του, πριν την δει παντρεμένη με έναν νέγρο. Είναι λίγο ανώφελο να διερωτόμαστε που οφείλεται αυτή η υποκρισία. 


Η υποκρισία δεν ήταν ποτέ τίποτε παραπάνω από  μια επίδειξη δειλίας. Και η εθνική υποκρισία δεν είναι παρά πολιτική και κοινωνική δειλία. Ο πανεπιστημιακός καθηγητής τρέμει  να αναφέρει ότι οι φυλές υπάρχουν και ότι η ύπαρξη τους είναι μεγάλης σημασίας, γιατί φοβάται μήπως χάσει την έδρα του. Ο πολιτικός φοβάται και τρέμει να υποδείξει ότι η ανικανότητα αφομοιώσεως πολλών εθνικών ομάδων μέσα σε ένα έθνος οφείλεται απλά στην πολύ διαφορετική εθνική σύσταση. Ο κοινωνιολόγος φοβάται να παραλληλίσει τις κοινωνικές τάξεις που δημιουργεί η πλουτοκρατική αδικία και τις εθνικές ομάδες που προκαλούν και υποφέρουν το κακό. Η ερώτηση σε σχέση με το τι φοβούνται, έχει απαντηθεί πρακτικά: φοβούνται την απέλαση, την γελοιοποίηση, τα καταδικαστικά μέτρα, την απώλεια της σταδιοδρομίας τους, την δυσφήμιση συνολικά, όλα αυτά τα μέτρα που μπορούν να εξοντώσουν κοινωνικά έναν άνθρωπο. Δυστυχώς σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, υφιστάμεθα ένα αποτρόπαιο καθεστώς ιδεολογικής τρομοκρατίας, μονόπλευρης φυσικά, άκρατα αντεθνικής και αντικοινωνικής. Αλλά είναι επίσης ενδιαφέρον να ρωτήσουμε ποιον φοβούνται. Φοβούνται την οικονομική, πολιτική και κοινωνική δύναμη του Ιουδαϊκού επεκτατισμού, την μοναδική πραγματική νικήτρια δύναμη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Φοβούνται επίσης τους χρήσιμους ηλίθιους οι οποίοι από άγνοια παίζουν το παιχνίδι αυτού του επεκτατισμού . Φυσικά νιώθουν και πανικό μπροστά στην δύναμη των νικητών της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας.

Από τότε που τέλειωσε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος αρκεί να ανοίξουμε οποιοδήποτε ημερολόγιο, οποιαδήποτε εφημερίδα, οποιοδήποτε βιβλίο, αρκεί να πάμε να δούμε οποιαδήποτε κινηματογραφική ταινία, να κοιτάξουμε οποιοδήποτε τηλεοπτικό πρόγραμμα ή θεατρικό έργο για να πληροφορηθούμε ότι από το 1933 έως το 1945 η Γερμανία των Μπετόβεν, Γκαίτε, Σίλλερ, Καντ, Σοπενχάουερ, Μπάχ, Βάγκνερ, και τόσων άλλων κυβερνάται από πλήθος εγκληματιών που αυτοαποκαλούνται Εθνικοσοσιαλιστές. Για περισσότερο από μια δεκαετία μετά ένας από τους πιο καλλιεργημένους και έξυπνους λαούς του πλανήτη αναγκάστηκε μαζικά να τον κυβερνούν κάποιοι άντρες που φαίνεται ότι το είχαν «σκάσει» οι μισοί από το τρελοκομείο και οι άλλοι μισοί από φυλακές υψίστης ασφαλείας. Αλλά αυτό δεν είναι ακόμα τίποτα. Αν συνεχίσουμε να διαβάζουμε τους αξιοσέβαστους «ιστορικούς» της εποχής μας και να κοιτάμε τα θεάματα που μας προσφέρουν θα πληροφορηθούμε επιπρόσθετα ότι ο Γερμανικός λαός όχι μόνο υπέφερε όλο αυτό το εγκληματικό τρελοκομείο να διοικεί το κράτος του, αλλά και ότι ήταν διατεθειμένος ακόμα και να πολεμήσει και να σκοτωθεί για αυτό συντηρώντας έναν πόλεμο για πολλά χρόνια και παλεύοντας μέχρι τον τελευταίο στρατιώτη και πολίτη.

Όσο λίγο και να αναλύσουμε την εικόνα της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας που μας παρουσιάζουν είναι σίγουρο ότι θα φτάσουμε σε ένα από τα δυο συμπεράσματα: ή όλοι οι Γερμανοί ήταν ένας λαός τρελών, ή όλη η ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο από μια αισχρή απάτη πολιτικής προπαγάνδας γραμμένη από τους νικητές. Είναι γνωστό ότι πάντα, μετά από μια μεγάλη σύρραξη, την ιστορία την γράφουν οι νικητές. Αυτό μπορεί να είναι λυπηρό από την άποψη της ιστορικής επιστήμης, αλλά πολιτικά είναι αναπόφευκτο και ίσως λογικό γεγονός. Από το άλλο μέρος τι διηγείται αυτή η ιστορία; Τι ξέρει ο κόσμος και ακόμα και το μεγαλύτερο μέρος αυτών που λένε ότι συμφωνούνε με τις Εθνικοσοσιαλιστικές ιδέες σε σχέση με αυτό που πραγματικά συνέβη στην Γερμανία μεταξύ του 1933 – 1945 ; Εκτός από μια πολύ σύντομη και πολύ άσχημη μεταφρασμένη έκδοση του «Mein Kampf» του Χίτλερ, και εκτός από μια ασαφή προφορική παράδοση, κανείς δεν ξέρει τίποτα. Ποιος ξέρει ολόκληρο το κείμενο ενός και μόνο σημαντικού νόμου του γερμανικού αστικού κώδικα; Ποιος γνωρίζει κατά ένα τμήμα της τουλάχιστον, την δομή και την περίπλοκη λειτουργία της Εθνικοσοσιαλιστικής κυβερνητικής μηχανής;

Το σύνολο των ιδεών που σχηματίζει την γερμανική βιοπολιτική ανάμεσα στο 1933 - 1945 δεν ήταν ποτέ όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε ένα σύνολο από άκαμπτες ακίνητες και μονοπολιτικές αντιλήψεις, τοποθετημένες γύρω από την λανθασμένη αντίληψη της «καθαρής φυλής». Αντίθετα η Γερμανική βιοπολιτική ήταν μια δυναμική διαδικασία, σε συνεχή παράλληλη ανάπτυξη της επιστημονικής γνώσης. Και εκτός αυτού, μπορεί να εκτιμηθεί εύκολα το διανοητικό ύφος, η ηθική υπευθυνότητα και το επιστημονικό βάθος που αντιμετώπιζε το θέμα. Οι νόμοι της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας που έχουν σχέση με την βιοπολιτική μπορούν να χωρισθούν σε 2 ομάδες. Η μια ομάδα αποτελείται από εκείνους τους νόμους που αναφέρονται στον εθνικό παράγοντα σε σχέση με την χορήγηση υπηκοότητας. Η άλλη ομάδα - πιο αυστηρή σε σχέση με την εσωτερική  οργάνωση της κοινωνίας - η οποία αναφέρεται στην διαδικασία της αποτροπής εκδηλώσεως μιας καταγωγής κληρονομικά άρρωστης.

Η πρώτη ομάδα είναι πιο γνωστή ως «οι νόμοι της Νυρεμβέργης» οι οποίοι δημοσιεύτηκαν στις 15 Σεπτεμβρίου του 1935, εξαιτίας της ημέρας του αγώνα (Reichsparteitag). Η δεύτερη ομάδα είναι και αυτή πιο γνωστή ως «νόμοι της Ευγονίας» . Οι διάφοροι σύγχρονοι σοβαροφανείς «ιστορικοί» επιμένουν να τις αναφέρουν ως νόμους της ευθανασίας. Το γεγονός ότι χρησιμοποιείτε ο όρος «ευθανασία» αποκαλύπτει τη δολιότητα με την οποία δουλεύει η επαίσχυντη προπαγάνδα των νικητών. Οι γερμανικοί νόμοι αναφέρονταν αποκλειστικά στην ευγονική διαδικασία, και σε κανένα μέρος της γερμανικής νομοθεσίας μεταξύ 1933 και 1945 δεν υπάρχει νόμος … ευθανασίας. Ο όρος ευθανασία σημαίνει «καλός θάνατος» εφόσον προέρχεται από το ελληνικό «ευ» και το «θάνατον». Εν αντιθέσει ο όρος ευγονία σημαίνει «καλή γέννα» και είναι η ευγονία η βοηθητική επιστήμη της βιοπολιτικής που εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο θα βελτιώσει και θα τελειοποιήσει τις βιοψυχικές δυνατότητες ενός Λαού. Αντιθέτως η ευθανασία υπονοεί απλή θανάτωση για την αποφυγή αφορήτων και μη απαραίτητων πόνων σε μια ασθένεια που είναι αναπόφευκτα συνδεδεμένη με τον θάνατο.

Εδώ μας παρουσιάζεται η ευκαιρία να δηλώσουμε ξεκάθαρα πως ο Εθνικοσοσιαλισμός και συνεπώς οι Εθνικοσοσιαλιστές ανοικτά και δυναμικά είναι κατά της πρακτικής της ευθανασίας! Κάποτε οι αντίπαλοι μας θα πρέπει να πάψουν - όχι ότι μας ενδιαφέρει - να παρουσιάζουν τους Εθνικοσοσιαλιστές ως τέρατα που θα σκότωναν χωρίς οίκτο οποιονδήποτε δεν θα είχε ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια! Ε, λοιπόν όχι! Οι Γερμανοί Εθνικοσοσιαλιστές δεν ήσαν σίγουρα ούτε τρελοί ούτε ηλίθιοι, μανιακοί ή ανίκανοι. Ήξεραν πολύ καλά αυτό που έκαναν. Και αυτό που έκαναν, λειτούργησε!

«Ψυχή εστί Φυλή ορώμενη εκ των έσω»
Αλφρέδος Ρόζενμπεργκ