Όχι στις «εθνικόφρονες» απάτες !

του Αλεξόπουλου Στέλιου
Αναμενόμενες υπήρξαν οι εξελίξεις για το θέμα των Σκοπίων. Δεν εκπλαγήκαμε καθόλου. Μα ας καθίσουμε Σύντροφοι να αναλογιστούμε.. αξίζουν πραγματικά οι νεοέλληνες της Βόρειας Ελλάδας να φέρουν τον τίτλο του Μακεδόνα ; Μόνο και μόνο επειδή κάποιοι πρόγονοι μας πριν από έναν αιώνα έχυσαν το αίμα τους για αυτό το όνομα ; Αυτοί ναι ήταν άξιοι Μακεδόνες , αυτοί κέρδισαν το όνομα αυτό με το αίμα τους και όχι με ξεδιάντροπες διαπραγματεύσεις με καπιταλιστικά αφεντικά.


Εμείς πνιγμένοι από αγανάκτηση , βροντοφωνάζουμε ΟΧΙ δεν ξεπούλησαν όλα αυτά τα χρόνια οι πολιτικοί την Μακεδονία αλλά ο άθλιος και προσκυνημένος Νεοελληνικός λαός της που είναι έρμαιο του καταναλωτισμού και της γκλαμουράτης ζωής ! Χωρίς να αποπροσανατολιζόμαστε από τους διάφορους γνωστούς γελοίους και κάλπικους «εθνικοφρονικούς» αλαλαγμούς των καιρών - χαρακτηριστικά της παρακμιακής εποχής μας - συνεχίζουμε την Αυτόνομη πορεία μας με νέες ομάδες δράσης σε ολόκληρη την Ελλάδα , με περισσότερους συντρόφους και συντρόφισσες στο πλευρό μας. Η Μακεδονία και σήμερα είναι υπό κατοχή ας μην το ξεχνάμε. Ο Καπιταλιστικός ζυγός είναι παντού ο ίδιος σε όλες τις Ευρωπαϊκές πατρίδες η μόνη διαφορά είναι η προέλευση του δυνάστη , και η διαφορετική γλώσσα στα μενού των Mc Donald’s των Starbucks και της Nokia. Τίποτε άλλο δεν έχει διαφορά στις χώρες που κατέχει ο Καπιταλισμός.

Παραφράζοντας τον Ρίχαρντ Βάγκνερ :

« Η στοχαστική ευγενής Ελληνική ψυχή ανατριχιάζει , όταν βλέπει εκείνες τις γελοίες εορταστικές συγκεντρώσεις , τις θεατρινίστικες παράτες τις ανόητες ομιλίες και τα πομπώδη , κενά τραγούδια , που εξωθούν την Ελληνική φυλή στο να φαντάζεται ότι δήθεν είναι ήδη κάτι το εξαιρετικό , άρα δεν χρειάζεται να προσπαθήσει να γίνει στα αλήθεια κάτι το εξαιρετικό »

Σύντροφοι ας μην γελιόμαστε αυτή η ευγενής ψυχή υπάρχει σε πολύ λίγους ανθρώπους σε αυτή την χώρα. Σίγουρα δεν υπάρχει σε αυτούς που μπροστά στα τεράστια κοινωνικά προβλήματα της χώρας της Ευρώπης και του πλανήτη όπως είναι η ανεργία , η μόλυνση του περιβάλλοντος , η υποδούλωση και η καθημερινή ανηλεής δίωξη του εργάτη , του αγρότη , του φοιτητή , ο εργασιακός μεσαίωνας , η πλήρης και συνεχής παρακολούθηση της κοινωνίας με κάμερες , η υποδούλωση της σκέψης και του πνεύματος αλλά και τα νέα Γκουαντάναμο που στήνονται μέσα και έξω από την χώρα , οι λευκές πτήσεις της CIA , οι ακτιβιστές που δολοφονούνται ΚΑΠΟΙΟΙ έχουν το θράσος να ονειρεύονται και να κραυγάζουν υστερικά για την μελλοντική επέλαση αρμάτων μάχης του «Ελληνικού» (;) Στρατού στην Πόλη και στο Μοναστήρι ( μην ξεχάσετε να πάρετε μαζί σας τους αρχιπαπάδες σας και τους πράκτορες τους , τους αρχιστράτηγους σας με τα κόκκινα στρινγκ , και τους αστράτευτους και στρατευμένους βουλευτές σας ) του ίδιου στρατού του αμερικανοκίνητου ΝΑΤΟ της Ε.Ε. και για να μην ξεχνάμε τα πιο βασικά ΚΑΙ της σημερινής κατοχικής δύναμης του λαού του Αφγανιστάν… ( έξω τώρα από το Αφγανιστάν ! )

Πρωτοπόροι σε αυτή την νέα προσπάθεια αποπροσανατολισμού στην δημιουργία αναχωμάτων σε επαναστατικές εκφράσεις και στην προβολή ψεύτικων εντυπώσεων και κινδύνων δεν είναι άλλοι από τους θιασώτες της αστικής ακροδεξιάς ( οι εθνικόφρονες της κακιάς ώρας ) και της νεοταξικής "αριστεράς" ( γνωστοί υπάλληλοι εφημερίδων και πρεσβειών ) οι οποίοι συνεχίζουν να λασπολογούν όλους όσους αντιστέκονται στα σχέδια τους και δεν ανέχονται να προσκυνήσουν την βρώμικη παρουσία και έκφραση τους σε έντυπα , κανάλια και ιστοσελίδες.

Η ίδια ακροδεξιά της πινέζας , του τρίκυκλου , που λατρεύει την χούντα (!!!) , το πουλί (!!) , τον βασιλικό θεσμό , τα άρματα μάχης , που αναπολεί τις μάχες του εμφυλίου 60 χρόνια μετά … αλλά σιωπά για όλα τα καυτά σημαντικά κοινωνικά ζητήματα που καθορίζουν το αύριο όλων μας..

Όπως γράφει και ένας σύντροφος :

”Το ήθος των ακροδεξιών είναι γνωστό , μια ζωή μαζί με το κράτος φανατικοί υποστηρικτές των δυνάμεων καταστολής , εν κατακλείδι ότι πιο χυδαίο και αντιδραστικό έβγαλε αυτός ο τόπος. Οι εκπρόσωποι μιας μικροαστικής " πληβειακής " ξενοφοβίας , μιας αρρωστημένης θρησκοληψίας , στρατο-μπατσολαγνείας , μιας κάλπικης εθνικοφροσύνης και μιας αισχρής πατριδοκαπηλίας , που πάντοτε χαρακτηρίζονταν από έλλειμμα Ήθους Λόγου και Αισθητικής. Η Ελλάδα είναι μία χώρα με τους περισσότερους ( και ίσως τους πιο διαφθαρμένους) μπάτσους , δικαστές , παπάδες και καραβανάδες , μία «αυστηρή» κοινωνία όπου τα λαμόγια του καπιταλισμού θα μείνουν ως έχουν αρκεί όμως για κάποιους να παραμείνουν οι ... παρελάσεις.

Θα βγαίνουν πύρινοι λόγοι για τους εχθρούς του Ελληνισμού όμως η χώρα θα είναι πάντοτε προσδεδεμένη στο άρμα της Ατλαντικής Συμμαχίας ενώ εσείς θα ζείτε με την ψευδαίσθηση ότι σε λίγο θα εισβάλετε στην Πόλη , στο Μοναστήρι και ίσως και στο Νέο Δελχί….”

Και οι νεοταξίτες «αριστεροί» δεν διαφέρουν σε κάτι.. Ίδια πολιτική , ίδια σχέδια , ίδια ρητορική…τρέχουν να συναντήσουν τους «εθνικόφρονες» σκοπιανούς πρωθυπουργούς και υπουργούς του τεχνητού κράτους του καπιταλιστή Σόρος οι οποίοι είναι υπάλληλοι του Μπους , να δώσουν τα σέβη τους στον πλανητάρχη και να κλείσουν τα μάτια και τα αυτιά υιοθετώντας φιλοκαπιταλιστικές θέσεις σε όλα τα ζητήματα.

Και επειδή κάποια πράγματα είναι προκλητικά μέχρι εκεί που δεν πάει το να ζητάς χρήματα με βιτρίνα την Ελλάδα και την Μακεδονία για κάποιον σκοπό έχει ουσία όταν αυτό το ποσό θα δοθεί όχι για αντιγραφές διαφημίσεων πολυεθνικών κινητής τηλεφωνίας αλλά σε άμεσες κινήσεις αλληλεγγύης σε ανθρώπους που παλεύουν για την επιβίωση ενάντια στο καπιταλιστικό τέρας.. Το να εκθέτεις όμως και αυτούς που δίνουν χρήματα είναι σωστό να ερευνηθεί διεξοδικά για να βγουν κάποια σημαντικά συμπεράσματα..

Είμαστε ενάντια σε όλους αυτούς που αποπροσανατολίζουν τις επαναστατικές φωνές και σκέψεις και δεν ανεχόμαστε από κανέναν να μας λασπολογεί και να μας συκοφαντεί. Το εθνικόφρονο παραλήρημα τους σύντομα θα λάβει τέλος και θα καταλήξει εκεί που στέλνουμε και τις βρωμοφυλλάδες των σημερινών ψεύτικων «μακεδονομάχων» μελλοντικών αρματιστών … και ευκαιριακών «πατριωτών» ( πατριώτες όσο διαρκούν οι εκλογές ) που αλλού από τα σκουπίδια…

Πίσω Ρουφιάνοι – Εμπρός Σύντροφοι !

Σύντροφοι κάθε φωνή από όπου και αν προέρχεται ενοχλεί το παγκόσμιο κτήνος του καπιταλισμού. Ας δυναμώσουμε λοιπόν αυτή την φωνή με περισσότερα πολιτικά κείμενα , με περισσότερα αφιερώματα σε ανθρώπους που είναι πραγματικά πρότυπα για εμάς σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς , με νέες ηλεκτρονικές επιθέσεις ενάντια στον λόγο της παρακμής και της ηττοπάθειας , με νέα ιστολόγια και πάνω από όλα με πολιτική δράση μέσα στην κοινωνία.


Υπενθυμίζουμε με αυτό το μήνυμα ότι το ιστολόγιο μας αποτελεί ένα ελεύθερο βήμα έκφρασης Εθνικοσοσιαλιστών , Αυτόνομων Εθνικοεπαναστατών , Ριζοσπαστών Αντικαπιταλιστών .

Μην διστάσετε να μας στείλετε τις σκέψεις σας , τις απόψεις σας , τα κείμενα σας όσο «αιρετικά» και αν νομίζετε η νομίζουν κάποιοι άλλοι ότι είναι , μην πιστεύετε στους ιεροεξεταστές του διαδικτύου μην βάζετε στεγανά στην σκέψη σας και στην καρδιά σας εδώ εμείς δεν έχουμε αρχισυντάκτες και κομματάρχες να υπακούμε σε εντολές και συμβιβασμούς «ανεβάζουμε» στις σελίδες μας όλα όσα βοηθούν τον σκοπό μας.


Περιμένουμε τα νέα σας , τους συνδέσμους στο διαδίκτυο που θέλετε να προβληθούν , και γιατί όχι τις βιβλιοκριτικές σας , τα άρθρα σας , την ποίηση σας , την δράση σας , οτιδήποτε νομίζετε ότι θέλετε να προβάλλετε σε χιλιάδες άλλους στο διαδίκτυο μέσα από τον Μαύρο Κρίνο.

Σε καμιά περίπτωση μην διστάσετε να αναδημοσιεύσετετα κείμενα μας σε έντυπα η ιστολόγια που διατηρείτε …

Εναντίον όλων !

Πίσω Ρουφιάνοι – Εμπρός Σύντροφοι !

Τραβάμε Κόκκινη Γραμμή με την σάπια ακροδεξιά και την νεοταξική αριστερά !

Μισίμα - Ο Ιάπωνας Φαέθων.

του Παναγιώτη Λιάκου

"Βλέπουμε την Ιαπωνία να γλεντοκοπά βυθισμένη σε ευμάρεια και να κολυμπάει στο χρήμα και στην πνευματική της κενότητα. Είναι δυνατόν να δίνεις αξία στη ζωή , μέσα σε μια πλάση που το πνεύμα έχει πεθάνει; Ζήτω ο αυτοκράτορας ! Νομίζω ότι ούτε καν με προσέχουν..."


Τα τελευταία λόγια του Γιούκιο Μισίμα. 25 Νοεμβρίου 1970.



25 Νοεμβρίου του 1970. Αυγή. Ο Ιάπωνας συγγραφέας Γιούκιο Μισίμα , το λαμπρότερο μεταπολεμικό αστέρι της Ιαπωνικής λογοτεχνίας , γράφει την τελευταία λέξη στο χειρόγραφο του μυθιστορήματος " Ο Εκπεσών Άγγελος ", το 4ο μέρος της σειράς που είχε γενικό τίτλο "Η θάλασσα της γονιμότητας". Μια ακόμη σίγουρη επιτυχία για τον χαρισματικό άνθρωπο που είχε προταθεί για Νόμπελ. Θα ήταν όμως η τελευταία. Άφησε το χειρόγραφο επάνω στο γραφείο του για να το βρει ο εκδότης του. Βγήκε από το σπίτι. Κατευθύνθηκε, μαζί με την ομάδα τους, τους «Τατενοκάι - Η Εταιρεία της Ασπίδας» προς το Υπουργείο Εθνικής Αυτοάμυνας της Ιαπωνίας στην Ιτσιγκάγια. Αυτός και οι ακόλουθοί του, οι Ασιάτες « Ιππότες της Στρογγυλής Τράπεζάς » του , υποτίθεται ότι είχαν κανονίσει συνάντηση με τον στρατηγό Κανετόσι Μασίτα. Η συνάντηση εξελίχθηκε σε ομηρία του στρατηγού από τον Μισίμα και την ομάδα του.

Αμέσως μετά, ο «στασιαστής» Μισίμα απαίτησε από τους στρατιώτες στη βάση να συγκεντρωθούν για να ακούσουν το λόγο του. Απαίτησε να επικρατήσει «απόλυτη σιγή» καθ' όσον θα τους μιλούσε. Αυτό επετεύχθη λίγο πριν το μεσημέρι. Ο ενσαρκωμένος σαμουράι ξεπρόβαλλε από το γραφείο του Στρατηγού Μασίτα , στο μπαλκόνι. Μπροστά του, το συγκεντρωμένο πλήθος που φορούσε στρατιωτικά αλλά, δυστυχώς, δεν ήταν στρατιώτες - ένοπλοι δημόσιοι υπάλληλοι και φουκαράδες. Δεξιά του , αριστερά, μπροστά αλλά ακόμα κι από τα ουράνια κίνηση και χαλασμός. Ελικόπτερα υπερίπταντο του χώρου. Οι φωτογράφοι φώναζαν, τα κλικ των μηχανών τους ακούγονταν σαν πυροβολισμοί. Οι στρατιώτες φώναζαν κι αυτοί, αλλά έκαναν και κάτι χειρότερο. Χλεύαζαν, βαριούνταν, αντιπροσώπευαν κι εκπροσωπούσαν ό,τι κατακεραύνωνε ο πολεμιστής –ποιητής - λογοτέχνης Γιούκιο Μισίμα.

Την ανία , την ασχήμια, το μηδέν της Ιαπωνίας ως ψυχή που ανέτειλε μέσα από τα μανιτάρια των πυρηνικών βομβών που έληξαν ανήθικα τον πόλεμο. Μια λήξη που ανάγκασε τον αυτοκράτορα να παραδεχθεί ότι είναι θνητός! Τότε δηλαδή που ο θάνατος σύρθηκε μέσα στα μηλίγγια της ψυχής αυτού του λαού και μέχρι σήμερα τον κατατρώγει. Ο Μισίμα μιλούσε, και μιλούσε, και φώναζε, και τράνταζε την ψυχή του με κεραυνούς που ξαμολούσε το είναι το και βρόνταγε ο νους του. Από κάτω, οι ζωντανοί νεκροί, αυτοί οι στρατιώτες που παράδωσαν το «κάστρο» της Ιαπωνικής κοινωνίας στον «πολιτισμό του πάντα και περισσότερα» ( civilisation de toujours plus) όπως εύστοχα τον έχει χαρακτηρίσει ο Bertrand de Jouvenelle, χλεύαζαν.

Ο Μισίμα κατάλαβε το τέλος. Το τέλος το δικό του αλλά και του σπουδαίου Ιαπωνικού πολιτισμού που έσκυβε το κεφάλι στο χρυσό , τα αργύρια, τις οικιακές συσκευές, το Χόλιγουντ, τα Μακντόναλντς και το ... απωανατολίτικο Rock n’ Roll. Η αυτοκρατορία ως καρικατούρα δεν μπορούσε να γίνει αντιληπτή από το ποιητικό μέγεθος που λεγόταν Μισίμα, ούτε καν σαν εφιάλτης - μόνο σαν βλάσφημο κενό. Ολοκλήρωσε τον μνημειώδη λόγο του (Φιλιππικός συνάμα και Διθύραμβος στην αντίσταση), με έναν χαιρετισμό στον Αυτοκράτορα, και σύμφωνα με τα λόγια των εταίρων του, ψιθύρισε και το περίφημο «Νομίζω ότι ούτε καν με προσέχουν...»

Έβγαλε την στολή της «Εταιρείας της Ασπίδας» , και έμεινε με το παραδοσιακό ρούχο που καλύπτει τη μέση και τα γεννητικά όργανα των σαμουράι. Πήρε ένα ξιφίδιο 25 εκατοστών με καλοακονισμένη λεπίδα και πραγματοποίησε την τελετουργική αυτοκτονία που στολίζει την παράδοση του λαού του από την αυγή της ιστορίας του. Σεπούκου! Ένας από τους ακόλουθους του Μισίμα, ολοκλήρωσε την τελετουργική αυτοκτονία κόβοντας το κεφάλι του δασκάλου του με ένα αρχαίο κατάνα ( ιαπωνικό ξίφος - σύνηθες μήκος 110 εκατοστά ), και ένας άλλος μαθητής του, ο Μασακάτσου Μορίτα , συντρόφεψε τον Μισίμα στον θάνατο με την ίδια ακριβώς μέθοδο. Τι ήταν τελικά ο Μισίμα; Εθνικιστής , αλαζόνας , ταλαντούχος , ονειροπόλος , αντιφατικός , με ομοφυλοφιλικές τάσεις , ασυμβίβαστος , επαναστάτης. Σχιστομάτης Φαέθοντας που έζεψε το άρμα του ήλιου κι έκαψε την γη με την πένα και το λόγο του. Η ίδια η ενσάρκωση της παράδοσης , που δεν είναι συντήρηση, αλλά διαχρονική αλήθεια.

Σύμβολο προς μίμηση και αποφυγή. Όλα τα παραπάνω μαζί και πολλά περισσότερα. Αυτός είναι ο Γιούκιο Μισίμα , κατά κόσμον Χιραόκα Κιμιτάκι που άφησε τον κόσμο που λάτρεψε και μίσησε πιότερο κι από τον ίδιο του τον εαυτό, στις 25 Νοεμβρίου του 1970. Ευτυχώς έφυγε νωρίς , και δεν πρόλαβε να αντικρίσει την πιθηκοειδή απόπειρα εκδυτικισμού μιας σπουδαίας πατρίδας. Δεν πρόλαβε να δει παίκτες «εθνική» Ιαπωνικής ομάδας με βαμμένα καροτί μαλλιά. Δεν πρόλαβε να δει τις ταπεινώσεις των χοίρων στους αετούς , την ατίμωση που επιβάλλει ο αντικατοπτρισμός στην αληθινή εικόνα. Ευτυχώς για εμάς, άφησε πολλά έργα του για να ακούμε και να διαβάζουμε και να βλέπουμε.


ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΜΙΣΙΜΑ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Δίψα για έρωτα (εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ)
Η ηθική των Σαμουράι στη σύγχρονη Ιαπωνία (εκδ. ΕΡΑΤΩ)
Η θάλασσα της γονιμότητας Ι (Ανοιξιάτικο χιόνι - εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ)
Η θάλασσα της γονιμότητας ΙΙ (Αφηνιασμένα άλογα - εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ)
Η θάλασσα της γονιμότητας ΙΙI (Ο ναός της αυγής - εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ)
Η θάλασσα της γονιμότητας IV (Ο εκπεσών άγγελος - εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ)
Η κυρία Αόι (θεατρικό) (εκδ. ΑΠΟΣΤΡΟΦΟΣ)
Μετά το συμπόσιο (εκδ. ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ)
Ο ήχος των κυμάτων (εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ)
Ο ναός του χρυσού περιπτέρου (εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ)
Ο ναυτικός που αρνήθηκε τη θάλασσα (εκδ. ΑΦΟΙ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΙ)
Πέντε σύγχρονα έργα Νο (θεατρικά, εκδ. ΔΩΔΩΝΗ)

ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

Πατριωτισμός , 1965 (το σενάριο δικό του και πρωταγωνιστεί ο ίδιος. Βασίζεται στην αισθητική και τα πρότυπα του αριστοκρατικού Ιαπωνικού θεάτρου Νο).

Μισίμα , 1985 ( ενδιαφέρουσα ταινία του Πολ Σρέιντερ για την ζωή του Μισίμα ).


Βίντεο με τα τελευταία λεπτά από την ταινία '' Μισίμα '' :

http://www.youtube.com/watch?v=pLw3_jyjvy4

Βίντεο αφιερωμένο στον Μισίμα :

http://www.youtube.com/watch?v=TnZPoC2H-Hc&feature=related

Σπάνια συνέντευξη του Μισίμα στα αγγλικά ( 1969 ) :

http://www.youtube.com/watch?v=IasOkulcDQk

Το όνομα μου είναι Ρέιτσελ Κόρι.

Στο θέατρο «Φούρνος» (Μαυρομιχάλη 168, τηλ: 2106460748) παρουσιάζεται από 19 Οχτώβρη και για 60 παραστάσεις η θεατρική παράσταση «Το όνομά μου είναι Ρέιτσελ Κόρι».

Το κείμενο βασίζεται σε αποσπάσματα από το ημερολόγιο της 23χρονης Ρέιτσελ Κόρι που δολοφονήθηκε από μπουλντόζα τη στιγμή που προσπαθούσε –σαν μέλος ασπίδας προστασίας – να σώσει το σπίτι ενός Παλαιστίνιου από ισραηλινή επιχείριση κατεδάφισης στη Λωρίδα της Γάζας στις 16 Μάρτη του 2003.



Η παράσταση συμπληρώνεται με mail που έστελνε στους γονείς και τους φίλους της, κομμάτια που αναφέρονται στους γονείς της από το ντοκιμαντέρ της Σάντρα Τζόρνταν «Killing Zone» και τη μαρτυρία του θανάτου της από έναν αυτόπτη μάρτυρα.

Η παράσταση σημείωσε μεγάλη επιτυχία στη Μ. Βρετανία όπου ανέβηκε πριν από δύο χρόνια από τον Άγγλο ηθοποιό Αλαν Ρίκμαν σε συνεργασία με τη δημοσιογράφο του «Γκάρντιαν» Κάθριν Βίνερ. Έπειτα από περιπέτειες παρουσιάστηκε και στην Αμερική, ύστερα από μεσολάβηση του Χάρολντ Πίντερ.

Την ελληνική παράσταση σκηνοθετεί ο Θοδωρής Τσαπακίδης σε μετάφραση της Μαρίας Πασχαλίδου. Στο ρόλο της Ρέιτσελ Κόρι η Δέσποινα Σαραφείδου.

«Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι».

του Γιώργου Πισσαλίδη κριτικού κινηματογράφου

Η αγαπημένη περυσινή ταινία των Ελλήνων Εθνικιστών κυκλοφόρησε επιτέλους σε DVD ( διανομή Audio Visual ). Πρόκειται για το «Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι» του Κεν Λόατς που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο περυσινό φεστιβάλ των Καννών και αναφέρεται στον Ιρλανδικό Αγώνα για ανεξαρτησία της περιόδου 1919-1921 και τον εμφύλιο που τον ακολούθησε την δημιουργία του Ελεύθερου Ιρλανδικού Κράτους.

Το The Wind Shakes the Barley (όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος) πήρε το όνομα του από την ομώνυμη πατριωτική «φολκ» μπαλάντα του 19ον αιώνα που γράφηκε από τον ποιητή Ρόμπερτ Ντούϊτ Τζόϋς και υιοθετήθηκε από τους αντάρτες του IRA στην διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα. Ενώ το σενάριο βασίσθηκε σε κλασσικά απομνημονεύματα ηρώων του IRA της περιόδου 1916-1923.



Λίγα λόγια σχετικά με τον Αγώνα της Ιρλανδικής Ανεξαρτησίας για την καλύτερη κατανόηση της ταινίας. Τον Δεκέμβριο του 1918 το Σιν Φέϊν, το κυρίαρχο εθνικιστικό κόμμα είχε κερδίσει την πλειοψηφία στην βρετανική βουλή του Δουβλίνου και ίδρυσε την Ιρλανδική Εθνοσυνέλευση, την Ντέϊλ Έϊρε. Η Ντέϊλ κήρυξε ανεξάρτητη Ιρλανδική Δημοκρατία με πρόεδρο τον Ήμον ντε Βαλέρα και αντιπρόεδρο τον Άρθουρ Γκρίφιθ που είχαν συλληφθεί στην διάρκεια της αποτυχημένης Εξέγερσης του Πάσχα του 1916 και διέταξε τον Μάϊκλ Κόλλινς να οργανώσει την απελευθέρωση τους.

Η αποσκίρτηση της Ιρλανδίας προκάλεσε την επέμβαση του αγγλικού στρατού και τον Ιανουάριο του 1919 , ο IRA , ο στρατιωτικός βραχίονας του Σιν Φέϊν, ξεκίνησε τον Αγώνα για Ανεξαρτησία βασισμένο στον ανταρτοπόλεμο και τοπικές ομάδες κρούσης αποτελούμενες από νεαρούς μαχητές. Αυτό έφερε την αγγλική κυβέρνηση σε δύσκολη θέση και την υποχρέωσε να υπογράψει μία συνθήκη ειρήνης με την Ιρλανδία στις 6 Δεκεμβρίου 1921 που επικυρώθηκε τον Ιανουάριο του 1922.

«Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι» ξεκινά με τον Ντάμιεν Ο’ Ντόνοβαν ( Κίλιαν Μέρφυ) έναν ταλαντούχο γιατρό που ζει στο δυτικό Κορκ (η περιοχή όπου έζησε και έδρασε ο Μάϊκλ Κόλλινς) να επισκέπτεται μια γειτόνισσα, την Πέγκυ, και την οικογένεια της πριν φύγει για μετεκπαίδευση στο Λονδίνο.

Όταν οι μισθοφόροι των Black & Tans βασανίσουν τον γιο της Πέγκυ μέχρι θανάτου μετά από εξακρίβωση στοιχείων, ο Ντάμιαν θα εγκαταλείψει τα όνειρα για μια πετυχημένη καριέρα στην ιατρική και θα αφιερώσει την ζωή του στην απελευθέρωση της πατρίδας του. Θα μπει στην τοπική ομάδα του IRA μαζί με τον αδελφό του και θα ξεκινήσει την βασική εκπαίδευση στα βουνά του Δυτικού Κορκ (η περιοχή που έζησε και έδρασε ο Μάϊκλ Κόλλινς) υπό τις οδηγίες του ιστορικού ηγέτη Ρόρυ Ο’ Κόννορ, που μετά πήρε μέρος στην ανατίναξη των Δικαστηρίων του Δουβλίνου το 1922.

Από εκεί και πέρα το πρώτο μισό της ταινίας θυμίζει μέρες της Ε.Ο.Κ.Α. , μιας και εκεί είχαμε ανταρτοπόλεμο ενάντια στην αγγλική βαρβαρότητα και την συμμετοχή των μαθητών στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Ενώ για πρώτη φορά δείχνεται και η συμμετοχή των γυναικών στο αντάρτικο του IRA ή τις υπηρεσίες της Ντέϊλ Έϊρε. Ανάμεσα τους και η Σίνεντ (Όρλα Φιτζέραλντ) , η κοπέλα του Ντέμιαν.



Μετά από μια από τις ενέδρες τους οι αντάρτες θα συλληφθούν και ο Ντέμιαν θα βασανισθεί από τους Εγγλέζους. Αυτή η σύλληψη είναι σημαντική για πολλούς λόγους.

Πρώτον, ο Ντέμιαν που είναι Σοσιαλιστής , θα συναντήσει στην φυλακή τον Νταν έναν βετεράνο της απεργίας του 1913 και οπαδό του σοσιαλιστή ηγέτη Τζέημς Κόννολυ, που συμμετείχε στην αποτυχημένη Εξέγερση του Πάσχα του 1916 με δικό του στρατό. Ο Νταν θα γίνει ο βασικός φορέας του αριστερού αναθεωρητισμού του Λόατς που πιστεύει ότι το σοσιαλιστικό υπόβαθρο του απελευθερωτικού αγώνα και του Εμφυλίου θάφτηκε από την επίσημη ιστορία των νικητών.

Δεύτερον , δείχνει ότι ο Λόατς δεν δαιμονοποιεί τους Εγγλέζους στρατιώτες καθότι είναι ένας στρατιώτης με αγγλοϊρλανδική καταγωγή που τους απελευθερώνει και συμμετέχει μαζί τους στο αντάρτικο.

Τρίτον θα δείξει ότι η βαρβαρότητα ήταν επίσης γνώρισμα των Ιρλανδών ανταρτών. Όταν ο Τέντυ θα αναγκασθεί να σκοτώσει τον φίλο του Κρις, επειδή τον πρόδωσε, θα δικαιολογήσει την πράξη του λέγοντας ότι έχουμε πόλεμο και ελπίζει ότι η Ιρλανδία για την οποία πολεμά να το αξίζει αυτό.

Η αγαπημένη σκηνή των Εθνικιστών είναι η στιγμή που οι Εγγλέζοι καίνε το σπίτι της Σίνεντ και την κουρεύουν με την μηχανή κουρέματος του γρασιδιού. Ενώ η Σίνεντ θα ζητήσει από τον Ντέμιαν να φύγουν σε άλλη περιοχή για να ζήσει μια φυσιολογική ζωή, η μητέρα της, Πέγκυ, θα δηλώσει ότι επέζησε του Μεγάλου Λιμού και «μόνο αν την πάνε τέσσερεις σηκωτή» θα εγκαταλείψει το σπίτι της. Έτσι η Πέγκυ γίνεται η προσωποποίηση της Ιρλανδίας, που παρά την σκλαβιά, την πείνα και τους εξευτελισμούς παραμένει αγέρωχη και αρνείται να υποκύψει.

Όμως ενώ ο Αγώνας της Ανεξαρτησίας έγινε για μια ενιαία και ανεξάρτητη Ιρλανδία, η Συνθήκη Ειρήνης δημιούργησε από τις 26 νότιες επαρχίες ένα Ελεύθερο Κράτος με καθεστώς κτήσης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας με τον Βρετανό μονάρχη ως αρχηγό του Κράτους, στον οποίο οι βουλευτές έπρεπε να δίνουν όρκο πίστης και υποταγής. Ενώ οι 6 επαρχίες της Βορείου Ιρλανδίας παρέμειναν (και παραμένουν) τμήμα του Ηνωμένου Βασιλείου.

Όταν ο Ντέμιαν βλέπει στα επίκαιρα της εποχής την υπογραφή συνθήκης από τους Κόλλινς και Γκρίφιθ θα πει ότι εκβιάσθηκαν (πράγμα που ήταν αλήθεια) και ότι δεν θα φτύσει στους τάφων των μαρτύρων δίνοντας όρκο στον βασιλιά. Όπως πάρα πολλοί εθνικιστές του IRA, έτσι και αυτός θα καταταγεί στους «Ατάκτους» του Ήμον ντε Βαλέρα που ξεκίνησε τον εμφύλιο, παρ’ όλο που έχασε στις εκλογές της 16ης Ιουνίου 1922, όταν η πλειοψηφία των Ιρλανδών υπερψήφισε την Συνθήκη. Αντίθετα ο Τέντυ θα καταταγεί στον εθνικό στρατό περιμένοντας μια καλύτερη ευκαιρία για ενιαία Ιρλανδία. Θα ξεκινήσει έτσι ένας εμφύλιος σπαραγμός που θα αποκορυφωθεί με τον τουφεκισμό του Ντέμιαν από ένα εκτελεστικό απόσπασμα υπό τις διαταγές του αδελφού του.



Διαφωνούμε με τον αριστερό αναθεωρητισμό του Λόατς ή την παρουσίαση την παρουσίαση του Ελεύθερου Κράτους ως κυβέρνηση συνεργατών του στρατού κατοχής. Θεωρούμε ότι οι Ιρλανδοί πολέμησαν για την ελευθερία της πατρίδας και όχι για τα Σοβιέτ. Ακόμα και το «Σιν Φέϊν» είναι στην ουσία ένα εθνικιστικό κόμμα που θέλει απλώς να προστατέψει τον Ιρλανδικό λαό από την βαρβαρότητα του καπιταλισμού.

Παρ’ όλα αυτά πιστεύουμε ότι η ταινία άξια κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα. Ενώ είναι μια ακόμα απόδειξη ότι από την εποχή του Μπάιρον και των Φουτουριστών ο Εθνικισμός βρίσκεται πάντα στην πρωτοπορία της Τέχνης.


Βίντεο με την διαφήμιση της ταινίας :

http://www.youtube.com/watch?v=Hc61Cjmmbkg

Βίντεο με απόσπασμα της ταινίας :

http://www.youtube.com/watch?v=v9x6fG3QrBE

Χόρστ Μάλλερ : Ο Αριστερός Εθνικιστής

Ο Χόρστ Μάλλερ είναι γνωστός Γερμανός δικηγόρος και πολύ διάσημος από τις πολύκροτες δίκες που έχει λάβει μέρος στο παρελθόν. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ακτιβιστικής οργάνωσης RAF στην δεκαετία του ’70. Συμμετείχε σε πορείες και επεισόδια όπου και συγκρούστηκε με την αστυνομία και συνελήφθη από τις διωκτικές αρχές. Για την υπόθεση της RAF καταδικάστηκε σε 14 χρόνια φυλακή. Υπερασπίστηκε στο παρελθόν τους Andreas Baader , Gudrun Ensslin , and Rudi Dutschke.

Το 2000 εντάχθηκε στις τάξεις του Γερμανικού Εθνικιστικού κόμματος NPD και εκπροσώπησε το κόμμα στο δικαστήριο την εποχή των μεγαλύτερων διώξεων από το κράτος . Λόγω των πολιτικών του απόψεων απαγορεύεται να εξασκεί το επάγγελμα του στην Γερμανία. Υπέστη διώξεις από την Γερμανική ( ; ) κυβέρνηση για απόψεις που εξέφρασε λίγο μετά την 11η Σεπτεμβρίου και την επίθεση στο WTC , σε συνέντευξή του προς κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο :

« Επιτέλους , τούς χτύπησαν , μήπως ξυπνήσουν και δουν τα εγκλήματα που κάνουν στον κόσμο. Τους χτύπησαν στην καρδιά τους και αυτό θα τους κάνει να σκεφτούν. Δόξα τω Θεώ ».

Το 2003 αποχωρεί από το NPD λόγω διαφωνιών με την ηγεσία του κόμματος.

Σχετική αναφορά στο Ελληνικό Altermedia :

http://gr.altermedia.info/?p=102

Το 2006 το Γερμανικό κράτος του αρνείται την βίζα ώστε να συμμετάσχει σε αναθεωρητική διάσκεψη στην Τεχεράνη.

Επίσημη ιστοσελίδα του Χόρστ Μάλλερ :

http://www.deutsches-kolleg.org/hm/




Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο τρίτο τεύχος του Εθνικοεπαναστατικού περιοδικού « Ο Έλληνας Εργάτης » τον Ιούλιο του 2000.


Σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στη γερμανική εφη­μερίδα Soddeutsche Zeitung , ο Χορστ Μάλλερ ­πρώην μέλος της ακροαριστερής «τρομοκρατικής οργάνωσης» ΡΑΦ ( RAF - Φράξια Κόκκινος Στρατός ) προκάλεσε την κοινή γνώμη υποστηρίζοντας ότι «στην Γερμανία υπάρχουν σήμερα περισσότεροι πολιτικοί κρατούμενοι από όσους υπήρ­χαν στην Ανατολική Γερμανία πριν την πτώση του τείχους του Βερολίνου. Αυτοί οι « εγκληματίες της σκέψης » που έχουν κατα­δικαστεί για υπόθαλψη φυλετικού μίσους , αναθεωρητισμό ή συμμετοχή σε εκτός νόμου οργανώσεις , δεν αναγνωρίζονται ως πολιτικοί κρατούμενοι. Αποκαλούνται «νεο - Ναζιστές» και αποκλείονται από την πολιτική ζωή. Έτσι , για την πλειοψηφία των νέων, γίνονται μάρτυρες στον αγώνα για εθνική αναγέννη­ση. Αυτή η αναγέννηση συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας , αλλά εμείς αρνούμαστε να τη δούμε». Αυτές οι απόψεις έκαναν το γνωστό περιοδικό Spiegel να μιλήσει για « διανοητική σύγχυ­ση του πρώην αριστερού τρομοκράτη Χορστ Μάλλερ ».



Αυτός ο άνθρωπος - που αποκαλείται « Εθνικιστής της αριστε­ράς » - επιμένει στις «πολιτικά ανορθόδοξες» απόψεις του στην παρακάτω συνέντευξή του στο περιοδικό Focus.

Η συνέντευ­ξη έχει ως εξής :


Focus : Έχετε δηλώσει ότι «το δικαίωμα να έχει κάποιος πατρί­δα είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα». Μήπως αυτή είναι μια “ακροδεξιά” Εθνικιστική θέση ;

Χόρστ Μάλλερ : Το αντίθετο !! Αυτή είναι μια βασική ιδέα της αριστεράς: το να αγωνίζεσαι για τα δικαιώματα των άλλων λαών , όπως και για τα δικαιώματα του δικού σου λαού. Το να υπερασπίζεται ένας λαός την πατρίδα του και να απορρίπτει τις ξένες επιδράσεις δεν είναι κάτι το «απάνθρωπο» , αλλά αντίθετα είναι κάτι το πολύ υγιές. Αν κάποιος θεωρεί ότι αυτό είναι εξτρεμιστικό , θα τον ρωτήσω γιατί οι Εθνικοσοσιαλιστές είχαν τέτοια επιτυχία ! Ακριβώς επειδή οι ιδέες τους άγγιξαν την ψυχή των ψηφοφόρων. Δεν μπορεί κανείς να θέτει εκτός νόμου αξίες και ιδανικά μόνο και μόνο επειδή τα χρησιμοποίησε ο Χίτλερ.

Focus : Σήμερα η « αριστερά » σας θεωρεί προδότη και αποστάτη.

Χόρστ Μάλλερ : Η εθνική ιδέα πάντα αποτελούσε μέρος των ιδεών της αριστεράς. Τη δεκαετία του ‘60 υποστηρίξαμε το απελευθερωτικό κίνημα του Βιετνάμ και κατεβήκαμε στους δρόμους για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα ενός λαού να διαφεντεύει τον τόπο του. Ο διεθνισμό ς περιελάμβανε και τον αγώνα για τα δίκαια των εθνών. Θέλαμε να απαλλάξουμε τη Γερμανία από την κυριαρχία και των Αμερικάνων και των Σοβιε­τικών. Μήπως πρέπει να αισθανόμαστε τύψεις για την ιστορία μας και να πούμε σε όλους τους λαούς της Γης «ελάτε να ζήσετε στη χώρα μας και αν θέλετε πάρτε τη θέση μας» ; Όχι , εμείς πιστεύουμε ότι έχουμε το δικαίωμα να οργανώσουμε τη ζωή μας στον τόπο μας όπως θεωρούμε σωστό.

Focus : Αυτή δεν είναι μια ξενοφοβική άποψη ;

Χόρστ Μάλλερ : Ο ξένος είναι όπως το αλάτι στη σούπα. Ποιος θέλει τη σούπα του πολύ αλμυρή ; Όταν σε μερικά σχο­λεία βλέπουμε το 80 με 90 τοις εκατό των ξένων μαθητών να μην μπορούν να μιλήσουν Γερμανικά , είναι λογικό οι Γερμανοί γονείς να βάζουν τα παιδιά τους σε άλλα σχολεία για να τους δώσουν καλύτερη μόρφωση.

Focus : Σε πολλές περιπτώσεις οι «πολιτικώς μη ορθές» από­ψεις προκαλούν ποινικές κυρώσεις. Τι έχετε να πείτε για την καταπίεση που υφίστανται οι « αναθεωρητές » ;

Χόρστ Μάλλερ : Είναι κάτι το απαράδεκτο. Φτάνουν στο σημείο να κατηγορούν ακόμα και ανθρώπους που δεν καταδι­κάζουν ανοιχτά αυτές τις απόψεις. Ακόμα κι αν κάποιες από αυτές τις απόψεις φαίνονται υπερβολικές , υπάρχουν ωστόσο άνθρωποι που τις πιστεύουν. Το να ποινικοποιούνται λοιπόν επειδή τις πιστεύουν αντιβαίνει κάθε έννοια διανοητικής ελευ­θερίας. Οι αναθεωρητές αρνούνται το « Ολοκαύτωμα» γιατί αυτή η σκέψη τους προκαλεί φρίκη. Δεν δέχονται ότι οι Γερμα­νοί έκαναν ένα τέτοιο έγκλημα και συνεπώς δείχνουν ότι έχουν ανεπτυγμένη ηθική υπόσταση. Με το να θεωρούν τους εαυ­τούς τους ως θύματα μιας ιστορικής αδικίας , υιοθετούν τις απόψεις των πατριωτών και συνεπώς αντιμετωπίζουν τον κίνδυ­νο της φυλάκισης.



Focus : Για εσάς πρόκειται για πολιτικές καταδίκες...

Χόρστ Μάλλερ : Για μένα οι πολιτικοί κρατούμενοι είναι πολί­τες. Δεν έχει σημασία αν είναι «ακροδεξιοί» ή «αριστεριστές» από τη στιγμή που ασχολούνται με τα κοινά. Έχω μια τάση να συμπαθώ αυτούς που διώκονται για τη γνώμη τους ... και επα­ναλαμβάνω ότι απορρίπτω κάθε γκετοποίηση. Ποιος είναι αυτός που θα αποφασίσει τι πρέπει να συζητάμε ή με ποιον θα συζητάμε ; Εγώ είμαι έτοιμος να συζητήσω με έναν έφηβο που τον έχουν στιγματίσει ως Φασίστα ή Ναζιστή.

Focus : Το Κίνημα Εθνικής Ενότητας που δημιουργήσατε είναι ανοιχτό σε όλους ;

Χόρστ Μάλλερ : Πρόκειται για κίνημα και όχι για κόμμα. Πρέ­πει να είναι ανοιχτό σε όλους. Ο πιο άμεσος στόχος μας είναι ο περιορισμός της μετανάστευσης και η ακύρωση του νέου νόμου περί ιθαγένειας. Όλοι όσοι θέλουν να εμποδίσουν τη διαδικασία της διπλής ιθαγένειας μπορούν να ενωθούν μαζί μας. Μόνο ο λαός έχει το δικαίωμα να αποφασίζει το ποιος είναι Γερμανός και όχι τα μεγάλα κόμματα ή το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο.

Θα κλείσουμε αυτό το άρθρο τονίζοντας ότι η περίπτωση του Μάλλερ δεν είναι μεμονωμένη. Πολλοί αριστεριστές των δεκαετιών του ‘60 και του ‘70 έχουν ενταχθεί σήμερα στον Εθνικιστικό χώρο. Πρόκειται για ένα σημαντικό φαινόμενο , στ οποίο έχει αφιερώσει ένα , βιβλίο του ο συγγραφέας Klauw Wolshlag :
«Οι αντάρ­τες της αριστεράς».

Καλό Ταξίδι Γκαμπριέλε - R.I.P.

Σκέψου Παγκόσμια Δράσε Τοπικά.

Ένα μικρό δείγμα από την δράση σε σχολεία , πανεπιστήμια , χώρους εργασίας της αυτόνομης ομάδας «Cornelius Zelea Codreanu» του ΜΑΥΡΟΥ ΚΡΙΝΟΥ.

Λευτεριά στους αγωνιστές που βρίσκονται στις φυλακές !

Ενάντια στον Καπιταλισμό – Ενάντια στον Σιωνισμό !

Ποίηση.

του Γιώργου Κόκκινου


ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΥ


Ο λόγος μου βρίσκεται κρυμμένος
πίσω από τα σύννεφα.
Σύννεφα, είναι για μένα
τα προϊόντα της πλουτοκρατίας.

Δε με αφήνουν να μιλήσω
δε με αφήνουν να σκεφθώ.

Άφησα την πραμάτεια μου
στο ασυνείδητο του νου.
Εκεί, στο πίσω μέρος του εγκεφάλου
δεν είναι επικίνδυνη.

Αν με αφήσουν να εκφραστώ
ελλοχεύει κίνδυνος
να καταστρέψω τον ‘όμορφο’ κόσμο τους.

Μου έκλεισαν το στόμα, για ν’ ακούω.
Θέλουν μόνο να αφουγκράζομαι
τα γύφτικα τραγούδια τους
τα λαοπλάνα λόγια τους.

Μου έκλεισαν το στόμα, για να βλέπω.
Θέλουν μόνο να παρατηρώ
τα ‘υπέρλαμπρα’ στολίδια τους
τα πλούσια σκουπίδια τους.

Μα τα στολίδια αυτά
μοιάζουν φτηνά και τιποτένια
μπροστά στον έναστρο ουρανό.

Ο λόγος μου βρίσκεται θαμμένος
βαθιά στο υποσυνείδητο και αναπτύσσεται.
Σαν παιδί, σιγά σιγά, εξελίσσεται.

Κάποια στιγμή, θα έρθει η ώρα
να τους πολεμήσει.


Από την ποιητική συλλογή « Να σ’ αγαπώ, να μ’ αγαπάς »

http://www.geocities.com/gkok2000/

http://porfyrada.blogspot.com/

Αλληλεγγύη στους Πομάκους αδερφούς μας !

του Αλεξόπουλου Στέλιου

Οι Πομάκοι είναι μια μεσογειακή φυλή κοινής καταγωγής με τους υπόλοιπους Έλληνες , η οποία , όμως , κάτω από συνθήκες λιγότερο ή περισσότερο γνωστές , εξεσλαβίσθηκε γλωσσικά και εκμωαμεθανίστηκε θρησκευτικά , χωρίς να έχει καμιά σημασία αν αυτό έγινε με ή χωρίς βία. Η φυλή τούτη , που έμεινε, και εξακολουθεί να μένει , ξεχασμένη και ίσως για πολλούς άγνωστη, είναι εντυπωσιακά δεμένη με τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα κι έχει όλα τα σωματοσκοπικά και ανθρωπολογικά γνωρίσματα των Ελλήνων. Αν σταθεί κανείς μπροστά σ' ένα χάρτη της Ελλάδας και αφήσει το μάτι του να κινηθεί στις βόρειες ορεινές περιοχές , περισσότερο του νομού Ξάνθης και λιγότερο της Κομοτηνής , της Αλεξανδρούπολης και της Δράμας , θα έχει περίπου καθορίσει το γεωγραφικό χώρο στον οποίο ζει μια ξανθιά , Ελληνική φυλή.



Απόγονοι των Αγριάνων , οι Πομάκοι ζουν σ' ένα δικό τους κόσμο που τον συνθέτουν σκληρή δουλειά στο καπνοχώραφο ή στο δάσος , προσευχή στο τζαμί και αγώνας καθημερινός για την επιβίωση.Το 1954 η Ελληνική Κυβέρνηση … ( Σ.Σ. επειδή εμείς δεν ξεχνάμε και δεν μασάμε τα λόγια μας κύριοι υπεύθυνοι είναι οι γνωστοί γραφικοί «εθνικόφρονες» της εποχής ) υποχρέωσε όλα τα Μουσουλμανικά σχολεία να ονομάζονται Τουρκικά για να πετύχει διάκριση από τα αντίστοιχα Μουσουλμανικά της Βουλγαρίας…

Το 1955 δόθηκε εντολή στον επιθεωρητή Μουσουλμανικών σχολείων να οργανώσει συνέδρια Πομάκων δασκάλων για την εισαγωγή του λατινικού αλφαβήτου , δηλαδή της τουρκικής γλώσσας αφού οι Νεότουρκοι έχουν υιοθετήσει το λατινικό αλφάβητο. Η εισαγωγή του λατινικού αλφάβητου και της τουρκικής γλώσσας στα σχολεία των Πομάκων ολοκληρώθηκε το 1973. ( Σ.Σ. συνεχίστηκε το σχέδιο εκτουρκισμού και την εποχή της «επαναστάσεως» της 21ης Απριλίου.. )

Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να χαρίσουμε ολόκληρη τη Μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης με τη φυλετική , γλωσσική και τη θρησκευτική της ανομοιογένεια στους πράκτορες της ΜΙΤ και στον Τουρκικό επεκτατισμό. Είναι γεγονός ότι ο κύριος υπεύθυνος για όλη αυτή την απαράδεκτη κατάσταση που υπάρχει στην Θράκη είναι το Ελληνικό Κράτος. Το 1954 το Ελληνικό Κράτος ήταν αυτό που κατέβασε τις πινακίδες “Μειονοτικά Σχολεία” και τα ονόμασε “Τουρκικά Σχολεία”. Ποτέ το Ελληνικό Κράτος δεν έδωσε την κατάλληλη προσοχή και την αναγκαία στήριξη σε αυτούς τους ανθρώπους, ώστε να νιώθουν υπερήφανοι που είναι Έλληνες και όχι να αναγκάζονται να δηλώνουν Τούρκοι για να επιβιώσουν.

Ο κ. Σεμπαϊδίμ Καραχότζα, δημοσιογράφος της μηνιαίας Πομακικής εφημερίδας «Ναπ - πρες» και δραστήριο μέλος του νεοϊδρυθέντος “Πολιτιστικού Συλλόγου Πομάκων Ξάνθης” δίνει έναν πραγματικό αγώνα καθημερινά. Εκδίδουν την μηνιαία εφημερίδα ‘’Ναπ - Πρες’’ και καλούμε όλους τους συντρόφους που μας στηρίζουν και όσους μας διαβάζουν να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια με την εγγραφή τους ως συνδρομητές στην εφημερίδα η με την έμπρακτη αλληλεγγύη τους με κάθε μέσο στους Έλληνες Πομάκους. Στην προσπάθεια τους για την διατήρηση της ταυτότητας τους είμαστε έτοιμοι να τους βοηθήσουμε και τώρα και στο μέλλον.


Την σημερινή εποχή που ο Αμερικανικός ιμπεριαλισμός εφευρίσκει νέες ανύπαρκτες μειονότητες στην Ελλάδα και η νεοταξική «αριστερά» σε συνεργασία με την φιλελεύθερη λαίλαπα αγνοούν και πολεμούν τους Πομάκους είναι καθήκον μας ως Σοσιαλιστές Εθνικιστές και Αριστεροί Εθνικοεπαναστάτες να τους υποστηρίξουμε ολόψυχα.


Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας !


Τα αδέρφια μας στην Θράκη χρειάζονται την βοήθεια μας.
Θα τους αφήσουμε μόνους ;;




Για επικοινωνία με την φωνή των Πομάκων :

Σεμπαϊδίμ Καραχότζα

Υπεύθυνος ύλης NATPRESH

Τηλ : Α 6949153001
Τηλ : Β 6947125675

Πιστωτική κρίση και μονοπωλιακός καπιταλισμός.

του Άβαδη


Πριν ένα μήνα όλοι παρατηρήσαμε έκπληκτοι την παρ’ ολίγον κατάρρευση της πέμπτης μεγαλύτερης τράπεζας της Βρετανίας , της Northern Rock. Χιλιάδες ήταν οι άνθρωποι στοιβαγμένοι στην ουρά που περίμεναν για να αποσύρουν τα χρήματα τους μετά την είδηση ότι η τράπεζα για να σωθεί χρειαζότανε άμεσα δάνειο από την κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας. Η Τράπεζα τελικά δεν κατάρρευσε αφού , ενάντια στους ίδιους τους νόμους και τις αρχές τους νεοφιλελευθερισμού , η Τράπεζα της Αγγλίας , καθώς και με παρέμβαση του ίδιου του πρωθυπουργού της χώρας ( και παθιασμένου Θατσερικού ) , Γκόρντον Μπράουν , ανάλαβε να ξελασπώσει την κατάσταση και να σώσει την τράπεζα από την κατάρρευση και τον πανικό στην αγορά. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την τεράστια πιστωτική Κρίση στις Ηνωμένες Πολιτείες από τα ‘δάνεια των φτωχών’, το χάος στην αγορά και την κατακόρυφη πτώση του δολαρίου.



Ποια είναι τα συμπεράσματά μας από την πρόσφατη πιστωτική κρίση σε Βρετανία και ΗΠΑ; Πρώτον , τα ( επονομαζόμενα ως ) φιλελεύθερα κράτη άλλοτε παραβιάζουνε και άλλοτε διατηρούνε τις αρχές τους φιλελευθερισμού όταν και μόνο τα συμφέροντά τους τους καλούν να πράξουν έτσι. Ο φιλελευθερισμός κηρύσσει ότι για να λειτουργήσει σωστά η αγορά χρειάζεται ‘θεμιτός ανταγωνισμός’ και απαιτείτε το κράτος να μην παρεμβαίνει στην αγορά. Φυσικά τα φιλελεύθερα κράτη ποτέ δεν τήρησαν στην πράξη τις αρχές τους, ούτε στον οικονομικό, ούτε στον στρατιωτικό αλλά ούτε και στον πολιτικό τομέα. Το Κεφάλαιο πολύ απλά είναι βασισμένο στην υποκρισία , ο κόσμος του κεφαλαίου δεν μπορεί να επιβιώσει στην εποχή του Ιμπεριαλισμού (κατά τον Λένιν) χωρίς τα Καρτέλ , χωρίς τα μονοπώλια, αλλά και χωρίς να ξεζουμίζει το Κράτος όταν αυτό το χρειάζεται.


Οι αντιφάσεις του Κεφαλαίου


Οι φιλελεύθεροι κηρύσσουν τον ‘θεμιτό ανταγωνισμό’, δηλαδή τον ανταγωνισμό χωρίς μονοπώλια και χωρίς κρατικές παρεμβάσεις. Εκεί ακριβώς όμως είναι και οι αντιφάσεις αυτού του συστήματος: ο ίδιος ο καπιταλισμός δεν μπορεί να διατηρηθεί χωρίς τα καρτέλ , χωρίς τα μονοπώλια , χωρίς τον αθέμιτο ανταγωνισμό. Οι καπιταλιστές δεν μπορούν και δεν έχουνε καμία απολύτως διάθεση να ανταγωνιστούνε μεταξύ τους. Η αγορά είναι πολύ απλά ένα παιχνίδι με κρυφά χαρτιά.

Η πιστωτική κρίση σε Βρετανία και ΗΠΑ μας δείχνει το πόσο αδύναμο είναι αυτό το σύστημα στην πραγματικότητα, πόσο εύκολα μπορεί να καταρρεύσει. Το Τραπεζικό σύστημα λειτουργεί με ψηφία , μόνο ένα ελάχιστο ποσό των καταθέσεων βρίσκετε στην διάθεση της τράπεζας , έτσι στην παρούσα κρίση οι πελάτες της τράπεζας κινδύνευσαν να χάσουνε την χρήματά τους αφού η Τράπεζα δεν είχε διαθέσιμα χρήματα. Βρισκόμαστε έτσι αντιμέτωποι με μια τεράστια κρίση. Είναι αυτές οι κρίσεις που δείχνουνε όλη τη γύμνια του καπιταλιστικού συστήματος. Και φυσικά δεν είναι αλήθεια το επιχείρημα των φιλελεύθερων ότι οι κρίσεις δίνουν νέα πνοή στην αγορά , όπως συνήθιζε να λέει ο Φρίντμαν και ο Χάγιεκ , διότι αυτές ακριβώς οι κρίσεις ήταν που οδήγησαν στους δύο μεγάλους πολέμους και στις επαναστάσεις τον προηγούμενο αιώνα.




Έτσι εκεί βρίσκετε και η απάντηση στο ερώτημα αν η εργατική τάξη, αν τα καταπιεσμένα στρώματα έχουνε χάσει την συνείδηση τους. Σε περιόδους ανάκαμψης είναι αλήθεια ότι το βιοτικό επίπεδο όλων των τάξεων ανεβαίνει. Όμως, οι περίοδοι ανάπτυξης σημαίνουν: πόλεμο, μοίρασμα του πλανήτη σε ζώνες επιρροής και νέο-αποικισμός. Είναι κοινό μυστικό πχ ότι ο Δυτικός κόσμος ζει εις βάρος της Αφρικής. Έτσι ενώ οι υποκριτές στον Δυτικό κόσμο μιλάνε για ανθρώπινα δικαιώματα, ανάπτυξη, και δημοκρατία στις (επονομαζόμενες) ‘λιγότερο ανεπτυγμένες’ χώρες εννοεί νεο-αποικισμό, γενοκτονία και βρώμικα πολιτικά παιχνίδια. Τις περιόδους ανάκαμψης ακολουθούν περίοδοι κάμψης. Τι γίνεται όμως σε αυτές τις περιόδους;


Μονοπωλιακός Καπιταλισμός


Μια νέα μεγάλη απειλή διαγράφετε στον ορίζοντα για τον Αγγλοσαξονικό ιμπεριαλισμό, αυτή η απειλή λέγεται Sovereign Wealth Funds ( η αλλιώς ‘οι κυβερνήσεις πάνε για ψώνια’ , κατά τον Εκόνομιστ). Πρώην σοσιαλιστικές δημοκρατίες όπως η Ρωσία και η Κίνα αποφάσισαν να μπούνε στο παιχνίδι των ‘οικονομικών της αγοράς’ με τους δικούς τους όμως κανόνες. Τα Sovereign Wealth Funds είναι Κρατικά Κεφάλαια τα οποία ελέγχονται απόλυτα από το κράτος. Έτσι το ίδιο το κράτος μπορεί να επενδύει σε μεγάλες εταιρίες του εξωτερικού επιφέροντας κέρδη για το ίδιο. Η Κίνα είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιων επενδύσεων, επενδύσεων όχι μόνο σε μεγάλες εταιρίες του εξωτερικού αλλά και σε τεράστια σημασίας για τον Αγγλοσαξονισμό ιδρύματα όπως Πανεπιστήμια και Τράπεζες.
Οι Αγγλοσάξονες έτσι φοβισμένοι βλέπουνε ότι εφαρμόζοντας τις ίδιες τις αρχές της αγοράς είναι όχι μόνο επιζήμιο για τον χώρα τους (αν και αυτό είναι αμφίβολο να τους ενδιαφέρει και τόσο) αλλά καταστροφικό για την αστική τάξη της χώρας και τα συμφέροντά της.

Ενώ λοιπόν από την μία οι οικονομολόγοι των χωρών αυτών ξορκίζουν τον κρατικό ‘ προστατευτισμό’ (δηλ. τις κρατικές παρεμβάσεις), από την άλλη οι κυβερνήσεις τους πέφτουν διαρκώς σε τακτικές προστατευτισμού για να μην πληγούνε τα συμφέροντά τους. Αυτό είναι που ονομάζουμε και μονοπωλιακό καπιταλισμό, γιατί ο καπιταλισμός στο τελευταίο του στάδιο, το στάδιο πριν την κατάρρευση, δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τα μονοπώλια.


Ο κόσμος για μια ακόμη φορά είναι χωρισμένος σε στρατόπεδα. Το Δυτικό στρατόπεδο χρόνο με τον χρόνο βρίσκει τον εαυτό του όλο και πιο αδύναμο. Οι κρίσεις και οι αναταραχές έχουνε δώσει στους εχθρούς του την πείρα και την εμπειρία να ανταπεξέλθουν στα νέα χτυπήματα. Από την άλλη τα εργατικά στρώματα θα αρχίσουν να κουράζονται από τις αλλεπάλληλες κρίσεις και την αστάθεια του συστήματος, ήδη ζητάνε και αυτά κάποιο κομμάτι από την πίτα. Η αστική τάξη όμως δεν μπορεί να προστατεύσει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης της χώρας της την στιγμή που αδυνατεί να υπερασπίσει τα δικά της συμφέροντα, την δική της επιβίωση. Το προλεταριάτο για μια ακόμη φορά κουρασμένο και απογοητευμένο από τις κάλπικες υποσχέσεις των ηγετών του θα χρειαστεί να υπερασπίσει μόνο του τα συμφέροντά του.

Η αναβίωση του Βασκικού Εθνικισμού.

Τα κείμενα που ακολουθούν δημοσιεύτηκαν στην ιστοσελίδα http://clubs.pathfinder.gr/Vaskonia/


«Η Εουσκάδη είναι η πατρίδα των Βάσκων»

Σαβίνος Πολύκαρπος Αράνα Γκόιρη


Από τα τέλη του 19ου μέχρι τις αρχές τού 20ού αιώνα η Ιβηρική Χερσόνησος περνούσε με έκδηλη αργοπορία στην εποχή τής κεφαλαιοκρατικής ανάπτυξης και τής παράλληλης – και άμεσα συνδεδεμένης προς αυτή – αριθμητικής αύξησης τής εργατικής τάξης. Αρχικά, η Βασκωνία εμφανιζόταν οικονομικά κατεστραμμένη και κοινωνικά αποδιοργανωμένη, έχοντας υποστεί το μεγαλύτερο βάρος των Καρλικών Πολέμων που οδήγησαν τους αγρούς στην ερήμωση και την σιδηρουργία της σε μιά προσωρινή παρακμή. Η αγροτική, εργατική και μέση αστική τάξη βίωνε στο έπακρο τις δυσάρεστες συνέπειες τής γενικής αποσύνθεσης και υπέφερε καθημερινά τα δεινά ενός δυσβάστακτου οικονομικού μαρασμού.

Ωστόσο, τα μεταλλεία τού Σομορρόστρου (στην Βισκάια) απετέλεσαν πόλο έλξης για νέους επενδυτές – Βάσκους και ξένους κεφαλαιοκράτες – επειδή πρόσφεραν πρώτη ύλη υψηλής ποιότητας σε μιά περιοχή όπου τα εργατικά χέρια αφθονούσαν. Σ’ αυτή και σε παρόμοιες ευκαιρίες βασίστηκε η συντήρηση και ενδυνάμωση τής μεγαλοαστικής τάξης, τής οποίας οι πολιτικές προτιμήσεις έρχονταν σε αντίθεση μ’ εκείνες των οικονομικά ασθενέστερων ομάδων, χωρίς να λείπουν και οι μεμονωμένες εξαιρέσεις.

Εξίσου τραγική για ολόκληρη την Βασκοσύνη υπήρξε και η κατάργηση της τοπικής παραδοσιακής νομοθεσίας (1876) – εγγυήτριας τής κατά καιρούς αυξημένης ή περιορισμένης βασκικής αυτονομίας – καθώς και η πλήρης απορρόφηση τής πολιτικής υπόστασης τής Βασκωνίας από την κεντρική ισπανική και γαλλική εξουσία. Οι νέες συνθήκες δεν έγιναν αποδεκτές από τον βασκικό λαό, ο οποίος ανέδειξε αμέσως ηρωικές ηγετικές μορφές, πρόθυμες να αγωνιστούν με όλες τις δυνάμεις τους για την αναγέννηση τού Έθνους. Η βαριά εθνική ταπείνωση και η αποτυχία τού «καρλικού κινήματος» μετατράπηκε γρήγορα σε έντονο αγωνιστικό ενθουσιασμό και η απογοήτευση των πρώτων μεταπολεμικών ετών έδωσε την θέση της σε μια σειρά από δυναμικές κινητοποιήσεις πατριωτικών ομάδων που στόχευαν ευθέως στην αφύπνιση και στην επαναδραστηριοποίηση κάθε βασκικής ψυχής.



Μέσα από αυτόν τον κοινωνικό αναβρασμό γεννήθηκε στα 1895 το Βασκικό Εθνικιστικό Κόμμα με επικεφαλής τον ακάματο βισκαΐνο πατριώτη Σαβίνο Πολύκαρπο Αράνα Γκόιρη (1865-1903). Η ταπεινωτική υποταγή τής Βισκάιας στο ισπανικό στέμμα και η αχρήστευση των πατροπαράδοτων θεσμών της ώθησαν τον φλογερό Βάσκο να αντιδράσει δυναμικά. Υποστηρίζοντας ότι οι βισκαΐνοι δεν πρέπει να έχουν καμμία σχέση με τους Ισπανούς – εφόσον οι τελευταίοι δεν σεβάστηκαν ούτε την πολιτική, ούτε την πολιτισμική ιδιαιτερότητα τής Βισκάιας – καλούσε τους συμπατριώτες του να αντισταθούν στην σκληρή πραγματικότητα και να απαιτήσουν όλα όσα δικαιωματικά τους ανήκαν. Στο πλευρό του αγωνιζόταν ο αδελφός του, Λουής και ένα εκλεκτό επιτελείο Βάσκων εθνικιστών, μεταξύ των οποίων ξεχώριζαν οι μορφές τού Κυριάκου Λιόδιο, Χουάν Αραμπουρουσαμπάλα, Σαλβαδόρ Ετσέιτα , Ηλία Λεκούε και Φαμπιάν Ισπίσουα.

Η μαχητική αρθρογραφία του και ο ανυποχώρητος αγώνας για την διάδοση των πολιτικών πεποιθήσεών του κόστισαν στον Αράνα ασταμάτητους διωγμούς και επανειλημμένες φυλακίσεις. Ο Σηγισμούνδος Μορέτ, εχθρικά διακείμενος έναντι τού Βάσκου αγωνιστή, είχε δηλώσει με κυνισμό: «Θα ήταν γενναιότερο να πέθαινε στην φυλακή. Επιπλέον, η ησυχία τής Ισπανίας αξίζει περισσότερο από την ζωή ενός ανθρώπου». Στις 21 Νοεμβρίου 1902, έχοντας δεχτεί πολλές απειλές κατά τής ζωής του και με κλονισμένη την ανέκαθεν εύθραυστη υγεία του, αναγκάστηκε να καταφύγει στον Άγιο Ιωάννη τής Λοϊσούνης (στην γαλλική επικράτεια). Έναν χρόνο αργότερα η ηγεσία τού Βασκικού Εθνικιστικού Κόμματος πέρασε στα χέρια τού Άγγελου Σαβάλα και σημείωσε ένα ιδιαίτερα ενθαρρυντικό αποτέλεσμα στις δημοτικές εκλογές τού Βιλβάου.

Εμβολιασμένο από τις ώριμες εθνοκεντρικές ιδεολογίες που αναβίωναν εκείνη την εποχή σε ολόκληρη την Ευρώπη, το πολιτικό κίνημα τού Αράνα ξεπέρασε τον τοπικιστικό χαρακτήρα του και σταδιακά αγκάλιασε την πλειοψηφία τού Βασκικού Έθνους, το οποίο αναζητούσε την πολιτική και κοινωνική επανένωσή του, καθώς και το δικαίωμά του να χρησιμοποιεί την πανάρχαια γλώσσα του σε κάθε γωνιά τής υπερήφανης πατρίδας του. Σε ιερό σύμβολο των νέων αγώνων αναδείχτηκε η Ικουρρίνια, «η Σημαία των Επτά Ιστορικών Εδαφών τής Βασκωνίας» , τα χρώματα τής οποίας ξεκίνησαν από την Βισκάια και σκέπασαν όλες τις πόλεις και τα χωριά τής Βασκοσύνης, ενσαρκώνοντας τα οράματα ολόκληρου τού Έθνους.



Ο πατριωτικός λόγος-σπόρος τού Αράνα έπεσε σε εύφορες ψυχές και οι επόμενες δεκαετίες χαρακτηρίστηκαν από την ρωμαλέα αφύπνιση τής βασκικής συνείδησης και την αυξημένη συμμετοχή τού λαού στον κοινό αγώνα. Στα 1932, ογδόντα χιλιάδες Βάσκοι συγκεντρώθηκαν στο Βιλβάο και γιόρτασαν πανηγυρικά την «Aberri Eguna» (Ημέρα τής Πατρίδας), μέσα σε κλίμα γενικού ενθουσιασμού. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο διακεκριμένος Βάσκος πολιτικός Χοσέ Αντώνιο δε Αγκίρρε ι Λεκούμπε (1904-1960) σχημάτισε την πρώτη Βασκική Κυβέρνηση και οδήγησε οργανωμένα τους ένοπλους Βάσκους αγωνιστές στον πόλεμο εναντίον των στρατευμάτων τού Φρανθίσκο Φράνκο, ο οποίος είχε αρχίσει να κατασκευάζει το κατάλληλο περιβάλλον για την επιβολή τής στυγνής στρατοκρατίας του


Ο Βασκικός «τετρακέφαλος σταυρός»


Ο όρος «lauburu» τής βασκικής γλώσσας είναι σύνθετος. Αποτελείται από την λέξη «lau», που σημαίνει «τέσσερα» και «buru», που σημαίνει «κεφάλι». Από αυτόν προέρχεται, κατά πάσα πιθανότητα, ο λατινικός όρος «labarum», τον οποίο η ελληνική γλώσσα δανείστηκε και χρησιμοποίησε ως «λάβαρον».

Ο Λαουμπούρου, ένα αρχαίο και ιερό σύμβολο τού βασκικού λαού, είναι ένας «τετρακέφαλος σταυρός». Οι κεραίες του έχουν την μορφή έντονης υποστιγμής (κόμματος) και ολόκληρο το σχήμα θυμίζει έλικα θαλάσσιου σκάφους. Απεικονίζεται σε μεγάλη ποικιλία χρωμάτων και σχηματικών παραλλαγών, ως δεξιόστροφος και ως αριστερόστροφος, υποδηλώνοντας – σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση – την καλοτυχία και την κακοτυχία, την θετική και την αρνητική ενέργεια αντίστοιχα.



Η ακριβής προέλευση τού Λαουμπούρου παραμένει άγνωστη. Κατά τον ερευνητή Χοσέ Ντουέσο, ο βασκικός «τετρακέφαλος σταυρός» είναι κελτικής καταγωγής. Αποτελεί μία από τις πολλές παραλλαγές τού ελληνικού «επικαμπούς σταυρού» ή τής ινδικής «σβάστικας», γνωστών και ευρύτατα διαδεδομένων συμβόλων τού Ήλιου, η λατρεία τού οποίου ήταν ιδιαίτερα προσφιλής στην Αρία φυλή. Ωστόσο, κατά τις θρησκευτικές τελετές τους, πριν από την υιοθέτηση τού Λαουμπούρου οι Βάσκοι χρησιμοποιούσαν ήδη ως ηλιακό σύμβολο τον καλούμενο «ελληνο-ρωμαϊκό ρόδακα». Η σταδιακή αντικατάστασή του από τον κελτικής καταγωγής σταυρό οφείλεται, μάλλον, στην παθητική ακινησία που υποδήλωνε η εικόνα τού πρώτου, σε σχέση με την κίνηση και την ενεργητικότητα που αποπνέει ο δεύτερος.

Στο Μουσείο τής Ναβάρρας, ανάμεσα σε ένα πλήθος ενδιαφερόντων εκθεμάτων, φυλάσσονται και δύο γλυπτές αναπαραστάσεις τού «τετρακέφαλου σταυρού», οι οποίες τοποθετούνται χρονολογικά στον 4ο μ.Χ. αιώνα και προέρχονται από ένα νεκροταφείο στην περιοχή τής Γαστιαίνης. Θεωρούνται από τις αρχαιότερες τού είδους τους. Η μία, βέβαια, παραπέμπει περισσότερο στον ρόδακα, αλλά η δεύτερη είναι ένας εμφανής Λαουμπούρου.

Πέρα από ηλιακή απεικόνιση, ο «τετρακέφαλος σταυρός» υπήρξε σύμβολο τής ζωής, τής θεϊκής εύνοιας, τού απείρου και τής αιωνιότητας, τής ιερής φλόγας που έκαιγε στους βωμούς των αρχαιόθρησκων Βάσκων, των «τεσσάρων στοιχείων τού σύμπαντος» (νερού, γης, αέρα και φωτιάς), αλλά και τής δημιουργικής ένωσης τού αρσενικού με το θηλυκό. Οι κάθετες κεφαλές του αποκαλούνται «απόβραδο» ή «δύση» και συμβολίζουν την γυναικεία φύση και τον συναισθηματικό κόσμο.

Οι οριζόντιες κεφαλές του – η «αυγή» ή «ανατολή» – αντιστοιχούν στην ανδρική φύση και στον κόσμο τής λογικής. Ως φυλακτό χαρασσόταν επάνω σε τοίχους, υπέρθυρα και παράθυρα βασκικών κατοικιών για να φέρνει την ευτυχία και να εκδιώκει τα κακά πνεύματα, τις λάμιες και τους κεραυνούς, ενώ η τοποθέτησή του στις εισόδους των ποιμνιοστασίων προστάτευε τα πρόβατα από τους λύκους, τις θεομηνίες και τις ασθένειες.

Στις τελευταίες δεκαετίες ο Λαουμπούρου ταυτίστηκε επανειλημμένα με διάφορες ομάδες, οργανώσεις και πολιτικά κόμματα τού εθνικιστικού-πατριωτικού χώρου τής Βασκωνίας. Έλαβε τιμητική θέση στην κορυφή τού κονταριού τής Ικουρρίνιας ή στο κέντρο τού λευκού σταυρού της. Εμφανίστηκε, επίσης, με την μορφή σημαίας ή εμβλήματος σε αθλητικά γήπεδα και εκδηλώσεις πολιτιστικών σωματείων, ενώ κατέλαβε περίοπτη θέση σε χαρακτηριστικά σημεία τής ενδυμασίας των Βάσκων.

Κατά καιρούς, οι Βάσκοι μύστες και καλλιτέχνες σχεδίασαν παρόμοιους σταυρούς, αλλά με περισσότερες από τέσσερις κεφαλές. Αν και τούτες οι καινοτομίες είχαν κυρίως διακοσμητικό χαρακτήρα, ένας απ’ αυτούς τους σταυρούς, ο «επτακέφαλος», έγινε έμβλημα πολλών Βάσκων πατριωτών, καθώς ανακαλούσε στην μνήμη τους τα επτά Ιστορικά Εδάφη τής Βασκωνίας, μοιρασμένα - ακόμη και σήμερα - μεταξύ τής ισπανικής και τής γαλλικής επικράτειας.

Ο «τετρακέφαλος σταυρός» χρησιμοποιείται εκτεταμένα - μέχρι τις μέρες μας - ως δημοφιλές διακοσμητικό στοιχείο στην παραδοσιακή αλλά και στην σύγχρονη βασκική κεραμική, αρχιτεκτονική και επιπλοποιία. Αποτελεί, επίσης, αγαπητό πρότυπο για τους φημισμένους Βάσκους κοσμηματοποιούς, των οποίων τα περίτεχνα Λαουμπούρου αγοράζονται από εντόπιους και ξένους, για να φέρουν καλή τύχη στον ιδιοκτήτη τους και να κρατήσουν μακριά από τον ίδιο και τους οικείους του έχθρες και νοσήματα.




«Ο Βασκικός Λαός δεν έχει ανάγκη ούτε να θάψει τον χαρακτήρα του, εφόσον είναι σοβαρός και αξιόπιστος, ούτε να λησμονήσει την Ιστορία του, αν είναι υποδειγματικός όπως εκείνη, ούτε ν’ αναδιοργανώσει τα ήθη του, που θαυμάζονται από εντόπιους και ξένους επειδή είναι εύτακτα. Όχι! Ο Βασκικός Λαός, ο αληθινός, ο γνήσιος Βασκικός Λαός δεν χρειάζεται αυτές τις αναδιοργανώσεις, τις οποίες ο ίδιος κατέχει στο έπακρο ενώ οι άλλοι λαοί τις ονειρεύονται. Χρειάζεται μόνον ν’ αναγεννηθεί σ’ έναν τομέα: στην γνώση τού τί ήταν παλαιότερα και τί είναι τώρα. Χρειάζεται μόνον να διεισδύσει σ’ εκείνες τις λέξεις που υπήρχαν γραμμένες στο Μαντείο των Δελφών για να διδάσκεται ο άνθρωπος: ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ …»

Σαβίνος Πολύκαρπος Αράνα Γκόιρη

Ιδρυτής τού Βασκικού Εθνικιστικού Κόμματος


http://www.jo-ta-ke.blogspot.com/

Από το χάος και τη βία στην επανάσταση.

Του Novistador

Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες στη κοσμολογία , οι συνθήκες οι οποίες επέτρεψαν να δημιουργηθεί ζωή στο Σύμπαν , ήταν αποτέλεσμα ορισμένων αυθόρμητων σπασιμάτων των συμμετριών ανάμεσα στις βασικές δυνάμεις της Φυσικής. Έπειτα τα ίδια τα άστρα δημιουργήθηκαν λόγω ορισμένων απρόσμενων γεγονότων , τα οποία τάραξαν την κοσμική ύλη και την έκαναν να συγκρούεται.

Στη συνέχεια, κάποιος μετεωρίτης, σύμφωνα με την επικρατούσα θεωρία, προσέκρουσε στη γη και της έφερε τη ζωή. Σε γενικές γραμμές, για να υπάρξει η εξέλιξη σε ένα σύστημα, κάποια στιγμή πρέπει να εισέλθει ένας «χαοτικός παράγων» σε αυτό. Από τη μεριά της αντίστοιχα, η ανθρώπινη ιστορία μας δείχνει ότι η ουσιαστική αλλαγή λαμβάνει χώρα, όταν αλλάζουν οι συσχετισμοί , όταν η μία δύναμη υπερισχύει της άλλης. Κάτι τέτοιο, ίσως να ακούγεται «ζωώδες» και πολιτικά μη ορθό (!) για τους «προοδευτικούς» αναθεωρητές της ιστορίας, οι οποίοι προσπαθώντας να κρύψουν κάθε μορφή επαναστατικής ή καταπιεστικής βίας και αγώνων από την Ιστορία, με πρόφαση την «φιλία» των λαών και των «εξανθρωπισμό» της, καταλήγουν στην συνειδητή παραχάραξή της.

Αυτό είναι μεν ένα άλλο θέμα, όχι άσχετο δε, με την προσπάθεια αδρανοποίησης της σκέψης από το σύστημα, η οποία μαζί με τους τρόπους αντιμετώπισής της και τις μεθόδους απαγκίστρωσης από την αστική νοοτροπία, είναι και το θέμα του παρόντος κειμένου.


Μπορεί να υπάρξει επανάσταση μόνο εκεί που υπάρχει συνείδηση.


Σύνθημα σε τοίχο, κατά τη διάρκεια των Γαλλικών μαθητικών και φοιτητικών εξεγέρσεων - Μάιος του ‘68



Ζούμε δυστυχώς σε μία εποχή στην οποία ένα από τα απαραίτητα συστατικά για μία επανάσταση , η συνείδηση , είτε απουσιάζει ή είναι βαθύτατα αλλοτριωμένη.
Σε συνδυασμό με την συνεχή επιβολή της ειρήνης και του νόμου σε μία άνομη και αφύσικη κοινωνία, το Φιλελεύθερο καθεστώς φτάνει ολοένα πιο κοντά στον απώτερο σκοπό του , ο οποίος είναι να μετατρέψει τον λαό σε μία ουσιαστικά άβουλη και άχρωμη μάζα, η οποία πειθήνια θα (επι)ζει μες τη μιζέρια της , ενώ λίγοι θα απολαμβάνουν τα πλούτη που αυτή παράγει. Σε αυτή την κοινωνία , τα ερεθίσματα για ελεύθερη , ανεξάρτητη και επαναστατική σκέψη σταδιακά εκλείπουν , ενώ παράλληλα όσοι τολμούν να εναντιωθούν πραγματικά στο καθεστώς ή να διαθέσουν τα ερεθίσματα αυτά στο ευρύ κοινό, θέτονται εκτός κοινωνίας αφού υποστούν αισχρό κιτρινισμό, είτε ακόμα και εκτός νόμου, από τους διάφορους εντολοδόχους του καθεστώτος.

Συνεπώς, επειδή είναι αν μη τι άλλο ανώφελο , να προσπαθεί κανείς να πολεμά το σύστημα με τα μέσα που προσφέρει το ίδιο το σύστημα, θα πρέπει να στραφεί σε «ανορθόδοξες» μεθόδους που ίσως να θεωρούνται παράνομες (από τους παράνομους που έχουν όμως τη δυνατότητα να νομοθετούν), έτσι ώστε να δοθούν τα απαραίτητα εναύσματα για ελεύθερη και επαναστατική σκέψη.

Ο Ιησούς Χριστός έλεγε πολύ σοφά: «Ουκ έπ’ άρτον μόνο ζήσεται άνθρωπος» .

Πού να ήξερε, ότι δύο χιλιετίες αργότερα το ακριβώς αντίθετο της ρήσης του, θα αποτελούσε τον μοντέρνο πρότυπο ζωής. Διότι , οι καλοπερασάκηδες γραικύλοι είναι ότι ακριβώς επιθυμεί το σύστημα, έτσι ώστε να μπορεί να θραφεί από αυτούς και να επιβιώσει εις βάρος τους , δίχως αυτοί να ενοχλήσουν ποτέ, όσο έχουν το δικαίωμα να πίνουν τον καφέ τους αμέριμνα και να πηγαίνουν στα μπουζούκια δυο φορές το χρόνο.



Κάθε διατάραξη, της υποτακτικής ζωής του γραικύλου αυτού, μπορεί να επιφέρει διάφορα προβλήματα. Το κράτος, δεν επιθυμεί να διοχετεύονται ανεξέλεγκτα ερεθίσματα στους πολίτες του. Διότι, όταν ένα άτομο ταράσσεται , αγανακτεί ή νευριάζει, έχει την τάση να αμφισβητεί το κατεστημένο. Όταν ένα άτομο αμφισβητεί, τότε με τη σειρά του τείνει να επηρεάσει και άλλα άτομα έτσι ώστε να τα πείσει για το ορθόν της σκέψης του. Αυτή η αλυσιδωτή αντίδραση, εάν μετατραπεί σε μαζικό κίνημα μπορεί να αποβεί μοιραία για το καθεστώς, γι’ αυτό θέλει να αποφύγει τέτοιες καταστάσεις. ( βλέπε Βιβλία Ιστορίας ή αναθεώρηση του Άρθρου 16, τα οποία σταδιακά θα περάσουν εάν δεν γίνει κάτι πραγματικά ριζοσπαστικό )

Επειδή το καθεστώς, δεν μπορεί μέχρι στιγμής να απαγορεύσει τέτοιους είδους «αντιδράσεις», αρέσκεται στο να τις ελέγχει και να τις καθοδηγεί ( βλέπε ειρηνικές κινητοποιήσεις από φοιτητοπατέρες , οι οποίες σταματάνε κάθε καλοκαίρι ή όποτε υπάρχει κίνδυνος να χαθεί κάποια εξεταστική ) αλλά παράλληλα να τις συκοφαντεί ( βλέπε προβοκάτσιες από ασφαλίτες – δήθεν «αντιεξουσιαστές» στις πορείες ).

Έτσι μπορεί να έχει όλα τα μέτωπα καλυμμένα. Και αυτών που νομίζουν ότι αντιδρούν, αλλά και αυτών που είναι αποστασιοποιημένοι. Μία άλλη προσφιλής τακτική του επίσης είναι, να εκτονώνει τις μάζες με διάφορα μέσα όπως γήπεδα και εθνικές εορτές ή καλλιέργεια στείρας μισαλλοδοξίας εις βάρος εύκολων θυμάτων όπως οι μετανάστες.

Σκοπός είναι να μην υπάρχει αγάπη και φιλία
σκοπός είναι να βρίσκεται ο λαός σε ηρεμία με ξεσπάσματα,
απλώς για να ανιχνεύονται τα αποβράσματα
για του εγκληματίες σκέψεις στήνονται αποσπάσματα

Deadlock – Γελάνε μαζί σου, από το cd «Διεθνής Αμνησία – Η ζωή συνεχίζεται »


Κάτι όμως τελικά πρέπει να γίνει για να αναταραχθεί αυτή η βλαβερή τάξη και να ανατραπεί αυτή η «νομιμότητα» που έχουν επιβάλλει οι αστοί , έτσι ώστε να συνεχίσουν να εγκληματούν ανενόχλητοι. Αν και ο γράφων ανήκει στον ευρύτερο «εθνικιστικό χώρο» , παραδέχεται ότι ο πολιτικός χώρος που συχνότερα δονεί την ειρήνη τους , είναι αυτός των αναρχικών/ αντιεξουσιαστών (από εδώ και στο εξής θα αναφέρονται ως «α/α»).

Δεν είναι επί του παρόντος να αναλωθούμε ούτε στην ιδεολογία , ούτε στις επιδιώξεις τους και ούτε στα άτομα του χώρου αυτού (η προσωπική πεποίθηση του γράφοντος ότι έχουν διεισδύσει ανάμεσά τους πολλοί που δουλεύουν άμεσα για το καθεστώς). Θα πραγματευθούν κυρίως οι μέθοδοι και οι τακτικές τους, με τις οποίες προσπαθούν να αφυπνίσουν τον κόσμο διαταράσσοντας τα λιμνάζοντα νερά της καθημερινότητας, κάτι το οποίο είναι και το θέμα του κειμένου.

Οι δραστηριότητες του α/α χώρου που μας ενδιαφέρουν, μπορούν να συνοψισθούν χονδρικά στις ακόλουθες ενέργειες:

• Συμπλοκές σε πορείες, κυρίως με χρήση μολότοφ (τα λεγόμενα «μπάχαλα»)
• Συμπλοκές μέσα από το άσυλο με αστυνομικές δυνάμεις οι οποίες βρίσκονται εκτός αυτού. ( το λεγόμενο «καγκελάκι» )
• Τοποθετήσεις εκρηκτικών μηχανισμών σε διάφορους στόχους ( γκαζάκια )
• Ποικιλόμορφες παρεμβάσεις σε διάφορες εκδηλώσεις, με «άσχετο» ευρύ κοινό (όπως συναυλίες, ποδοσφαιρικοί αγώνες κ.α.)
• Δυναμικές πορείες με συμβολικές ενέργειες, όπως κάψιμο ATM , σπάσιμο τραπεζών και ρίψη μπογιάς



Η πρώτη περίπτωση είναι αυτή που λαμβάνει τη μέγιστη προσοχή των ΜΜΕ , η οποία μάλλον αποτελεί έκφανση του ίδιου του συστήματος μιας και δρα άκρως προβοκατόρικα ενάντια στα αιτήματα της κάθε πορείας , δίνοντας πάτημα στον κάθε μικροαστό, να κατακρίνει τους εκάστοτε – αγνούς στη βάση – λαϊκούς αγώνες. Τέτοιες πράξεις, που προκαλούν κάποια «άμορφα» αισθήματα αγανάκτησης πρέπει, όπως και να έχει να μη μείνουν ανεκμετάλλευτες, εκ μέρους μας. Πρέπει να υποδειχθεί ο ύπουλος ρόλος του κράτους, το οποίο μαζί με τους μηχανισμούς του βρίσκεται πίσω από την όλη αυτή την δυσφημιστική διαδικασία! Μάλιστα, θα πρέπει η παρέμβαση των πραγματικών επαναστατών να είναι άμεση και καίρια, διότι εάν την αναλάβουν οι κρατικοί μηχανισμοί (ΜΜΕ), τότε οι συνέπειες της ιδιότυπης αυτής αγανάκτησης δρουν αντιδραστικά για τους σκοπούς μας, κάνοντας τους πολίτες να απαιτούν ισχυρότερη καταστολή και καταπίεση.



Οι υπόλοιπες «δραστηριότητες» που αναφέρονται παραπάνω είναι, άμεσα και περισσότερο ακίνδυνα εκμεταλλεύσιμες, για αυτό το λόγο, το καθεστώς προσπαθεί με κάθε μέσο να τις καταστείλει ( βλέπε νέους τρομονόμους , κατάργηση του ασύλου, πληθώρα ηλεκτρονικών εποπτικών μέσων κ.α. ).

Καθίσταται λοιπόν εύκολα κατανοητό, μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο ότι διαταράσσει πραγματικά την τάξη , από όποιο πολιτικό χώρο και να προκλήθηκε, είναι δυνητικά προς όφελος των δικών μας επαναστατικών σκοπών. Οτιδήποτε μπορεί να κάνει τη λαϊκή μάζα να αμφιβάλλει , να αγανακτεί , να έχει μια ροπή προς τη βία και την ανυπακοή , είναι σίγουρα προς όφελός μας. Εδώ , είναι εμφανής ο προδοτικός ρόλος των διαφόρων «πατριωτών» ή «εθνικοφρόνων», οι οποίοι υποστηρίζουν με εμμονή τα κρατικά εργαλεία καταστολής ( αστυνομία και στρατό ), όντας υπέρμαχοι της «τάξης και ασφάλειας για το καλό της Ελλάδας».

Πόσο δύσκολο είναι άραγε να καταλάβουν ότι το «Ελληνικό» κράτος είναι πέρα
για πέρα ανθελληνικό, όπως κατά συνέπεια και όλα τα μέσα επιβολής του;

Η πατριδοκαπηλία τους, φτάνει στα όρια του παραλογισμού, όταν για χάρη της νομιμοφροσύνης και του κρατισμού τους , διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα! Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί, ο εμπρησμός του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη από τις δυνάμεις καταστολής , όπου σύσσωμοι οι «πατριώτες» «Ελληνόψυχοι» οδύρονταν , διότι οι φοιτητές βεβήλωσαν (!) το ιερό μνημείο , λόγω του ότι ορισμένοι ( που μάλλον δουλεύουν για το κράτος τους ) έβαλαν φωτιά στο φυλάκιο της φρουράς του Ευζώνου , αδιαφορώντας για τον πασιφανή εμπρησμό (και την παράνομη χρήση πυρομαχικών ) του ίδιου του μνημείο , από τους αστυνομικούς. Τέτοιους «πατριώτες», δεν χρειάζεται ο λαός και οι συγκεκριμένοι έχουν αποβεί μοιραίοι σε επαναστάσεις στο παρελθόν.

Η εφημερίδα «Ρήξη» στο τελευταίο της φύλλο (νο. 21) παραθέτει πολύ εύστοχα μια ρήση του Νεοκλή Σαρρή για τους εν λόγω λαϊκιστές:

«Άλλοι πουλάνε την πατρίδα και άλλοι πουλάνε πατρίδα» .

Αυτά τα άτομα, αδυνατούν να καταλάβουν ότι η κατάσταση δεν θα διορθωθεί δίνοντας στο κράτος περισσότερη δύναμη για να διορθωθούν τα προβλήματα , αφού ο ίδιος ο θεσμός του κράτους και του πολιτεύματος είναι η ρίζα όλων των προβλημάτων.


Δυστυχώς, ο οργανωμένος εθνικιστικός «χώρος» δεν έχει ικανοποιήσει τις προσδοκίες του γράφοντος , ούτε με την συχνότητα των παρεμβάσεών / δράσεών του αλλά ούτε και με την καιριότητα αυτών. Θα ήθελε να πιστεύει, ότι το γεγονός αυτό οφείλεται στα εμπόδια που του προβάλλει το σύστημα και όχι στον τυχόν βαυκαλισμό του ή τον φόβο μην χαρακτηρισθεί ως «αναρχοκομμουνιστικό» (!!!) με την κινητοποίησή του, από τα διάφορα συντηρητικά στοιχεία.

Παρόλα αυτά, ανεξάρτητα με το τι θα κάνει το οργανωμένο κίνημα, είναι εμφανής η ανάγκη να υπάρξουν παράλληλα, πολλοί, μικροί , αυτόνομοι και αυτό-οργανωμένοι πυρήνες επαναστατικής σκέψης και πράξης.

Η μέθοδος αυτή που στο εξωτερικό ονομάζεται «Leaderless Resistance» έχει αποδειχθεί αρκετά αποτελεσματική στην αφύπνιση των μαζών , όχι μόνο μέσω του λόγου αλλά και των πράξεων της. Μία άλλη τακτική, ίσως η πιο επικίνδυνη όταν αναφερόμαστε σε μία δραστική αντίσταση , είναι η εν αγγλιστί γνωστή ως «Lone wolf Activism». Κατά το μοντέλο αυτό, μεμονωμένα άτομα δίχως να είναι υπό εντολές κάποιου τρίτου , ενεργούν ακτιβιστικά για κάποιο σκοπό ή ιδέα , δίχως ιδιαίτερα διακριτικά και δίχως να είναι γνωστοί για τα πιστεύω τους στον αντίστοιχο «χώρο». Αυτού του είδους ο ακτιβισμός είναι ο περισσότερο επικίνδυνος για τους κρατικούς μηχανισμούς και το σύστημα το οποίο υπηρετούν.

Ο τρόπος με τον οποίο θα μπορούσαν να δρουν αυτές οι ομάδες δεν είναι επί του παρόντος και ίσως δεν θα ήταν και τόσο συνετό να δημοσιοποιηθεί. Δεν χρειάζεται κανείς πάντως να γίνει αιμοσταγής δολοφόνος, όπως παρουσιάζονται οι ανάλογες περιπτώσεις από τα ΜΜΕ και το Hollywood. Απλές, καθημερινές παρεμβάσεις, στα πλαίσια της νομιμότητας, είναι υπεραρκετές για να γίνει η αρχή.


Είναι προσωπική πεποίθηση ότι , ο ιδιότυπος αυτός ακτιβισμός , πρέπει να συνυπάρχει και να συνεργάζεται όσο αυτό είναι δυνατό με το οργανωμένο «επίσημο» κίνημα, έτσι ώστε να είναι αποτελεσματικότερο, στα πλαίσια της συναγωνιστικής αλληλεγγύης.

Παρόλα αυτά, η εμπειρία έχει δείξει ότι τέτοιου είδους δράσεις ελλοχεύουν πολλούς κινδύνους. Η βία και η αντίδραση δεν πρέπει ποτέ να γίνει αυτοσκοπός των ομάδων , αλλά οι πράξεις τους να είναι πλήρως συνειδητοποιημένες άρα και επαναστατικές. Είναι υψίστης σημασίας επίσης, να αναγνωρίζονται και να καταδεικνύονται τυχόν προβοκάτσιες εκ μέρους των κρατικών μηχανισμών. Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να παίξει το ρόλο του, το «οργανωμένο» κίνημα το οποίο θα αποτελεί εκτός από το σπαθί και την ασπίδα της όλης μάχης.



Τελικά, αυτό το κείμενο αποσκοπούσε στο να δείξει στον αναγνώστη ότι τις περισσότερες φορές , το όποιο χαώδες ή βίαιο συμβάν , γενικότερα όποιο συμβάν μπορεί να ταρακουνήσει τον σιώδη βίο του μικροαστού νέο-Έλληνα μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην πολυπόθητη επανάσταση. Μία επανάσταση λαϊκή και εθνική. Όσες επαναστάσεις , δεν διέθεταν και τα δύο αυτά χαρακτηριστικά ή τα έχασαν στην πορεία , απέτυχαν παταγωδώς με την κατάσταση να γίνεται χειρότερη της αρχικής. Το κάθε γεγονός λοιπόν μετράει, η κάθε πράξη συνειδητής ανυπακοής είναι σημαντική , για την αποσταθεροποίηση του κράτους , την καταστροφή του και μέσα από τις στάχτες του , να δημιουργηθεί ένα καινούργιο σύστημα , δικαιότερο και καλύτερο.

Αλίμονο σε όσους βρίσκονται στη κορυφή του τροχού…
Γιατί αυτός δεν θα γυρίσει, αλλά θρυμματιστεί, και όσοι βρίσκονται ψηλότερα θα κατακρημνισθούν ακολουθώντας τον , στην καταστροφή…

Που αποσκοπούν οι κάμερες στους δρόμους ...

Προτού μπω στο κυρίως θέμα θα ήταν πρέπον και ορθό να κάνω έναν πρόλογο. Ο πρόλογος αυτός αναφέρεται στο πώς θα μπορούσε κάποιος να ΠΡΟΒΛΕΨΕΙ το μέλλον. Φυσικά όχι μέσω μέντιουμ και άλλες παρόμοιες –για αδαείς ανθρώπους- μεθόδους.

Όπως υποστήριξε ο Einstein και συνάμα είναι και λογικό , τα τεκταινόμενα στο σύμπαν είναι αποτελέσματα τα οποία προκλήθηκαν από αιτίες. Για κάθε πράξη υπάρχει ένα αποτέλεσμα. Οι πράξεις αυτές άρχισαν με την δημιουργία του Σύμπαντος μας. Συνεπώς κάποιος θα μπορούσε να προβλέψει με 100% επιτυχία το μέλλον εάν και μόνο εάν ήξερε την κάθε πράξη που γινόταν ακόμα και για τα πρώτα μόνο δευτερόλεπτα.

Από εκεί και πέρα όλα έχουν μια προκαθορισμένη πορεία στον χρόνο. Για έναν ανθρώπινο εγκέφαλο που χρησιμοποιεί μόνο το 7% των δυνατοτήτων του θα ήταν αδύνατον να αποθηκεύσει και να επεξεργασθεί όλες αυτές τις πληροφορίες. Για ένα μη ανθρώπινο ον με ασύλληπτες δυνατότητες για τον άνθρωπο (όπως τον ξέρουμε σήμερα) αυτό θα ήταν δυνατόν.Συνεπώς η πρόβλεψη του μέλλοντος θα ήταν δυνατή μόνο από την Φύση-Θεό*.



Τώρα είμαστε πιστεύω έτοιμοι να προχωρήσουμε στον κυρίως θέμα. Έχω και έχετε ακούσει πολλούς να λένε για τις κάμερες τις οποίες τοποθετούνται στους δρόμους , για το σύνδρομο του «μεγάλου αδελφού» και για τους πράκτορες-κατάσκοπους… Κατά την γνώμη μου η αιτία των πράξεων αυτών δεν είναι μόνο η τυραννική προσοχή τους για την αποφυγή αντικαθεστωτικών πράξεων.


«Βάζουν κάμερες στους δρόμους , για μας για το καλό μας , μα δε θα κοιτούν ποτέ εμάς αλλά μοναχά τον διπλανό μας. Deadlock »


Είναι κάτι παραπάνω. Όπως προαναφέρθηκε , κάποιος ή κάτι (εκτός της Φύσης-Θεού) θα μπορούσε να αλλάξει το μέλλον εάν γνώριζε και την παραμικρή πράξη που γινόταν. Με την βοήθεια των μέσων αυτών και άλλων που ακόμα δεν γνωρίζουμε θα μπορούσε να επιτευχθεί τούτος ο υποχθόνιος σκοπός , και δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς , τι θα επικρατούσε μετά. Όμως, ακόμα και σήμερα είναι αδύνατον να καταφέρουν να προβλέψουν τα μελλούμενα με τα γνωστά/ άγνωστα μέσα που έχουν, αφού προφανώς χρειάζονται πολλές ακόμα πληροφορίες. Αυτός όμως δεν είναι λόγος για καθησύχαση.Παραθέτω έναν στίχο των αείμνηστων και πλέον μη υφισταμένων Terror-X-Crew.


«Ετοιμάζουνε το έδαφος, για την έλευση ενός κυβερνομεσαίωνος. »


Εάν δεν υπάρξει αντίδραση ακόμα και γι’ αυτές της σχετικά μικρής σημασίας κάμερες , τότε θα ακολουθήσουν πολλά δυσάρεστα πράματα. Επίσης δεν θα έπρεπε να εφησυχάζουμε αφού δεν είναι μόνο οι κάμερες. Είναι και τα κινητά τηλέφωνα , το διαδίκτυο, οι διάφοροι δορυφόροι όπως και τα συστήματα GPS τα οποία πρόκειται να εισαχθούν στα αυτοκίνητά μας για τους υποτιθέμενους λόγους ασφαλείας.Παρόλα αυτά ακόμα και έτσι είναι αδύνατη η εφαρμογή του σχεδίου τους. Για καλή μας όμως τύχη όλοι οι άνθρωποι κατέχουν μια προσωπικότητα, την όποια κριτική σκέψη τους έχει απομείνει , όπως και την όποια έμφυτη αντίσταση κατά της χειραγώγησης. Για κακή μας τύχη , έχουν βάλει ως σκοπό να τις αφανίσουν και αυτές.

«Προμελετημένα βραχυκυκλώματα στην σκέψη μας, όπως η αφαίρεση του πολυτονικού από τις λέξεις μας. Terror-X-Crew»

«Προετοιμάζουν τον οργανισμό για μη οργανικές, μεταλλαγμένες τροφές με γενετικές επιρροές για φυτείες ανθρώπων που ευδοκιμούν στα αστικά κέντρα, δίχως χώμα και δέντρα, μόνο με ηλεκτρικό ρεύμα. Terror-X-Crew»

«… βλέπεις του μαζανθρώπου η ιδεολογία βολεύει τα παγκόσμια εξουσιαστικά ιερατεία, τα οποία εξάγουνε ένα μοντέλο και προσπαθούν να μας το επιβάλλουν με το έτσι θέλω. Terror-X-Crew»

«Αλλοτρίωση για την εξωτερική σου εμφάνιση, αλλά και για την εσωτερική σου εξαφάνιση. Α.Κ.Ρ.Α.»

«Κατ’ αυτούς παγκοσμιοποίηση σημαίνει ισοπεδωτική μονομορφοποίηση.
Terror-X-Crew»




Ιδιαίτερα με τον τελευταίο αυτόν στίχο είναι εμφανής ο σκοπός τους. Είναι πολύ ευκολότερο να πείσουν, ουσιαστικά, έναν άνθρωπο και αυτόν με σχεδόν ανύπαρκτη προσωπικότητα με τις καλά καμουφλαρισμένες μεθόδους τους (βλέπε θέμα ΜΟΔΑ). Μία μόνο λύση υπάρχει : Μεθοδευμένη , ορθή και υγιής αντίδραση , χρησιμοποιώντας πάντα την κριτική μας σκέψη και πάντα μετά από προσεκτική ανάλυση του σκοπού της αντίδρασης αυτής, γιατί τις περισσότερες φορές αντιπροσωπεύει τους αντίθετους σκοπούς από αυτούς που φαίνεται.





Σχόλια


Κατά την συγγραφή αυτού του άρθρο παρατήρησα κάποια πράγματα πολύ ανησυχητικά , τα οποία σε κάποιον μπορεί να φανούν ασήμαντα-μπορεί βέβαια να είναι και τυχαία- αλλά τα πάντα έχουν κάποιο λόγο ύπαρξης. Το Word δεν αναγνώριζε τις εξής λέξεις:


Κυβερνομεσαίωνος
Μονομορφοποίηση
Μαζανθρώπου


Όποιος κατάλαβε , κατάλαβε….


*Θεός-Φύση θα μπορούσε να είναι ένας πρώην άνθρωπος ο οποίος κατάφερε να χρησιμοποιήσει το 100% τον δυνατοτήτων του εγκεφάλου του. Αναλογισθείτε την ριζικά διαφορετική νοοτροπία , αλλά μέχρι και την υλική φύση αυτού του πλάσματος από την ανθρώπινη…


Το κείμενο αυτό γράφτηκε από ανώνυμο Σύντροφο και δημοσιεύτηκε στο Εθνικοεπαναστατικό μπλογκ "Άνθη του Κακού"

http://www.anthitoukakou.blogspot.com/