της Ελένης Παπαγεωργίου.
H σημερινή εποχή θεωρείται από τις φεμινίστριες (δίκαια άλλωστε) ιδανική για να επιτύχουν τους σκοπούς τους. Διακηρύττουν ότι ήδη έχουν πραγματοποιηθεί αρκετοί στόχοι του φεμινιστικού κινήματος και ότι πρέπει να γίνουν ακόμη μεγαλύτερα βήματα για την «ισότητα» των δύο φύλων.
Ναι , η εποχή μας είναι εξισωτική και κάτι ακόμη χειρότερο , εντελώς διεστραμμένη! Σήμερα βλέπεις γυναίκες να προσπαθούν να μοιάσουν όσο το δυνατό περισσότερο στους άντρες και επίσης άντρες με φερσίματα καθαρά γυναικεία. Τα πρότυπα έχουν αλλάξει. Πρότυπο γυναίκας , θεωρείται η δυναμική γυναικεία μορφή πού αρέσκεται να οδηγεί μοτοσικλέτα να φορά αντρικά ρούχα και να έχει αντρικές ασχολίες. Αντίθετα , το ιδεώδες του σημερινού άντρα είναι ο γλυκός , τρυφερός νεαρός πού δε θέλει να είναι αρρενωπός (δε μπορεί άλλωστε) και απεχθάνεται κάθε πράξη που τονίζει τον ανδρισμό του.
Βλέπουμε δηλαδή το γυναικείο να τείνει να ταυτιστεί με το αντρικό και το αντρικό να ρέπει κυριολεκτικά προς το γυναικείο. Είναι αφελής αυτός πού βλέπει απλώς τη κατάσταση και αφήνει να περάσουν απαρατήρητα τ' αποτελέσματα της. Δεν είναι διαφορετική ιστορία από τη καθημερινή αύξηση του αριθμού των ομοφυλόφιλων αντρών και γυναικών. Είναι πεντακάθαρα το αποτέλεσμα της. Είναι πράγματι φοβερά εκπληκτικό το πώς έχουν εκφυλιστεί οι άνθρωποι και οι αξίες στις όποιες πιστεύουν.
Είναι όμως ο φεμινισμός πραγματικά ένα γυναικείο κίνημα όπως παρουσιάζεται σήμερα ; Σίγουρα όχι ! Ο φεμινισμός ξεκίνησε από τη μεγαλοαστική τάξη για λόγους καθαρά οικονομικούς. Είναι ένα δημιούργημα του καπιταλισμού πού στοχεύει σε μεγαλύτερα κέρδη για τους καπιταλιστές σύμφωνα με τους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης.
Είναι λοιπόν το λιγότερο αφελής η άποψη ότι ο φεμινισμός είναι δημιούργημα της καταπίεσης των γυναικών πού ξαφνικά (!) συνειδητοποίησαν ότι δεινοπαθούσαν και προσπάθησαν ν' ανατρέψουν αυτή τη κατάσταση. Η καταπίεση της γυναίκας είναι πολύ μεγαλύτερη τη στιγμή πού αναλαμβάνει να δουλεύει εργάτρια και συγχρόνως να φροντίζει την οικογένεια της έστω και αν τελικά κερδίζει τη περιβόητη οικονομική της ανεξαρτησία. Το χρήμα λοιπόν ήταν η αιτία δημιουργίας του φεμινιστικού κινήματος , το χρήμα έσπρωξε τις γυναίκες ν' ασπαστούν το φεμινισμό. Και αν σκεφτούμε ποιοι είναι αυτοί πού δίνουν τόση μεγάλη σημασία στο χρήμα , είναι εύκολο να μαντέψουμε πως πέρα από τις μεγαλοαστικές τους καταβολές , ο φεμινισμός έχει εβραϊκή προέλευση.Τις συνέπειες του φεμινισμού τις βλέπουμε καθημερινά και όπως είναι φυσικό δεν είναι καθόλου ευχάριστες. Βλέπουμε γυναίκες εντελώς απροσανατολισμένες , γυναίκες που θεωρούν τους εαυτούς τους κυριολεκτικά εχθρούς των αντρών και τους μάχονται για να κερδίσουν την υποτιθέμενη ισότητα.
Το μόνο όμως που καταφέρνουν είναι να καταπιέζονται - φοβερά αισθανόμενες κάθε στιγμή αδικημένες και αδύναμες. Πρόκειται λοιπόν για μια φαυλότητα. Καμία γυναίκα δεν είναι πλέον ευχαριστημένη από τον άντρα και κανένας άντρας δε μπορεί αληθινά να κατανοήσει τη γυναίκα. Είναι και οι δύο τους απομακρυσμένοι από τις φυσικές τους θέσεις , ώστε κάθε σχέση πού θα μπορούσε να τους ενώνει να είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη σε ουσιαστική αποτυχία.Και ο φεμινισμός είναι ολοφάνερο δείγμα της εβραϊκής βρωμιάς. Και οι γυναίκες είναι και αυτές θύματα , όπως όλοι οι άνθρωποι του σημερινού ισοπεδωτισμού πού καλλιεργεί και κηρύττει ο εβραϊσμός. Όμως αυτή η εποχή δεν μας ενδιαφέρει ! Ούτε ή σημερινή φεμινίστρια γυναίκα.
Σκοπός μας είναι να εξετάσουμε, τι θέση πρέπει να έχει ή γυναίκα σε μια Εθνικοσοσιαλιστική κοινότητα , δηλαδή σε μια υγιή , άρια κοινωνία. Κατ' αρχήν πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι δε νοείται Εθνικοσοσιαλιστική κοινωνία χωρίς τη παρουσία και τη συμμετοχή της γυναίκας σε αυτή. Ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι μία βιοθεωρία , ένας τρόπος ζωής πού καλούνται όλοι οι Άριοι ν' ακολουθήσουν. Πώς είναι δυνατόν να εξαιρεθεί η γυναίκα από τη ζωή αυτή , τη στιγμή πού αποτελεί μέρος της φυλής της ;
Και έτσι ερχόμαστε σε μια υπηρεσία πού κατ' εξοχήν ή γυναίκα καλείται να επιτελέσει : Την ανατροφή και αγωγή των μελλοντικών πολεμιστών. Τα παιδιά είναι πιο συνδεδεμένα με τη μάνα , έρχονται άλλωστε στο κόσμο από αυτήν.
Καλείται λοιπόν η μητέρα να γαλουχήσει άξιους και δυνατούς πολεμιστές, συνεχιστές της φυλής. Πρέπει να τα μεγαλώσει σύμφωνα με τις Εθνικοσοσιαλιστικές αρχές , να τα μάθει να χαίρονται τη ζωή τους , να σέβονται τη φυλετική πραγματικότητα και να τους δώσει να καταλάβουν ότι ένας τιμημένος θάνατος , ένας θάνατος πάνω στο πεδίο της μάχης είναι το ιδανικό του αγωνιστή. Πρέπει να τους μάθει ν' απεχθάνονται την ηρεμία της ήσυχης ζωής και την αδράνεια. Η άρια γυναίκα μπορεί να είναι ικανοποιημένη μόνο αν ο γιος της γίνει άξιος συνεχιστής της αρχέγονης πορείας της φυλής. Τότε μόνο μπορεί να είναι μια καταξιωμένη γυναίκα , μια πραγματική μητέρα της φυλής!
Τι τιμή αλήθεια για τη γυναίκα να μπορεί να το μεταδώσει από γενιά σε γενιά !
Η γυναίκα τιμήθηκε από τον Εθνικοσοσιαλισμό και θα συνεχίσει να τιμάται έφ' όσον αποδεικνύει τη αξία της και παύει να είναι κακέκτυπο του άντρα. Η Εθνικοσοσιαλιστική κοινότητα μέσω της οποίας η γυναίκα θα κατακτήσει το δικαίωμα να είναι ο εαυτός της μπορεί να μοιάζει μακρινή. Μέσα όμως από το χάος της εποχής μας , ήδη διαφαίνεται ο χρυσός δρόμος του μέλλοντος , ο δρόμος προς την αρχέγονη κοινωνία του αίματος , ο δρόμος της Εθνικοσοσιαλιστικής κοινωνίας.