Η συνέντευξη του Αριστοτέλη Καλέντζη στο περιοδικό «Αντίδοτο». Οκτώβρης 1988.

Συνέντευξη Από Έναν Εθνικοσοσιαλιστή Πολιτικό Κρατούμενο.


το αντίδοτο : Σύντροφε Αριστοτέλη Καλέντζη , τι αντιπροσωπεύει για σένα ο Εθνικοσοσιαλισμός ;


Αριστοτέλης Καλέντζης : Ειπώθηκε - και πολύ σωστά - ότι αν κάποιος ρωτήσει τι είναι και κάποιος άλλος του εξηγήσει, τότε, ούτε ο ένας ούτε ο άλλος ξέρουν τι είναι Ζεν ! Μέχρι πρότινος στο περί Εθνικοσοσιαλισμού ερώτημα σου θα έδινα απάντηση, σήμερα όμως αδυνατώ γιατί πιστεύω ότι - πια - γνωρίζω στην ολότητά του τι είναι Εθνικοσοσιαλισμός.

το αντίδοτο: Ο Γάλλος ποιητής Ρ. Μπραζιλιάκ έλεγε ότι η συντροφικότητα βιώνεται στην φυλακή , τον αγώνα και το θάνατο. Εσύ πώς το σχολιάζεις αυτό ;


Α.Κ. : Για την Συντροφικότητα θα βρεις την άποψη μου σε μια μπροσούρα μου με τίτλο «ΟΡΘΟ ΤΟ ΛΑΒΑΡΟ» που γράφτηκε σε μια κλούβα μεταγωγής τον Φλεβάρη του 1981. Bραχύλογα, μέσα σε ετούτη την λέξη πιστεύω πως συμπυκνώνεται το νόημα του Αγώνα, όντας η αφετηρία και ο προορισμός, τ' αρχίνισμα και το τελείωμα της τροχιάς μας, η πηγή και η εισβολή του χειμάρρου της μαχόμενης προσδοκίας μας. Με τόσο σημαντική την Συντροφικότητα, αντιλαμβάνεσαι το πόσο σπανίζουν οι Σύντροφοι ευτυχώς, μπορώ να πω ότι ολίγιστους κατάφερα να βρω, Συντρόφους - ορρούς ζωοδότες που ξεκλείδωσαν κάμποσες φορές την αμπάρα του κελιού θυμίζοντάς μου πως η Επανάσταση παραβίαζε πανεύκολα και τα ασφαλέστερα λουκέτα των αστών ανοίγοντας διάπλατες πύλες στα συμπαγέστερα ντουβάρια των κατέργων τους.


Το θλιβερό - ίσως και το πιο αξιοπρόσεχτο - είναι ακριβώς από το ολίγιστο των Συντρόφων σε αντίθεση με την πληθώρα των δηλωσιών «συντρόφων» που επικαλούνται το παρελθόν της επαφής και «γνωριμίας» για να μαγειρέψουν τις σουπίτσες τους μέσα στη μαρμήτα της ασχετοσύνης τους.


το αντίδοτο: Νομίζεις ότι η καπιταλιστική εξουσία θα μπορέσει να σταματήσει το λαϊκό επαναστατικό κίνημα με φυλακές και συλλήψεις ;


AK. : Η φυλακή είναι για τον μαχόμενο που πιστεύει στη Νίκη του ένας διασκεδαστικός μεταστοιχειωτής που μετατρέπει σταθερά το ατσάλι σε τoυγκστένιο ! Και η φυλάκιση είναι ανεκτίμητος καταλύτης αυτής της μεταστοιχείωσης. Ευτυχής όποιος επιβεβαίωσε την ακλόνητη προσήλωση του στον Αγώνα μέσα σε μιαν απομόνωση αστικού κατέργου υπό το βλέμμα του ανθρωποφύλακα. Σ' ότι αφορά στο άτομο μου, πιστεύω ότι ο 12χρονος εγκλεισμός μου ήταν το μεγαλύτερο δώρο της μοίρας αφού αυτός ακριβώς μου πρόσφερε γνώση και δύναμη, επιβεβαιώνοντας μου την εθνικοσοσιαλιστική μου ιδιότητα (ιδιοσυστασία) , απαραίτητη προϋπόθεση για το βατό της πορείας μου μέσα στoν κόσμο. Και σκέψου, την τεράστια προσφορά του κέρδους μιας oλάκερης ζωής με την ασήμαντη αντικαταβολή 12 μόλις χρόνων.

το αντίδοτο: Σύντροφε Αριστοτέλή , 12 χρόνια στις φυλακές του συστήματος μέσα στα υγρά κελιά της «δημοκρατίας» πόσο σ' έχουν επηρεάσει ηθικά και ψυχολογικά , πόσο έχουν κάμψει το φρόνημα σου ;


Α.Κ.: Αν με άλλαξαν τα 12 χρόνια της φυλάκισής μου ; Μα και βέβαια, όπως ήδη σου είπα από ατσάλι με μετέτρεψαν σε τουγκστένιo. Σήμερα, πια, δεν ξέρω τι πα να πει κούραση , θλίψη , πείνα, δίψα, νύστα, φθορά, άδειασμα, πλήξη, ανία, συμβιβασμός, ηττοπάθεια καν τι πάει να πει Φ ό β ο ς. Νοιώθω παντοδύναμος πάνω απ' την λέξη επιθυμία, σιμά στο Πρέπει !


το αντίδοτο: Έχεις μετανιώσει για τίποτα στη ζωή σου ;


Α.Κ. : Έχω το προνόμιο να είμαι φύσει Αμετανόητος πιστεύω ότι η βία συνιστά τον παλμό
του ζώντος Κόσμου και βασικό συστατικό της επαναστατικής ανάπειας του. Μαζί της μετρήθηκα και θα το ξανατολμήσω , πρώτα από αθλητική (σπορτίφ) συνέπεια και ύστερα
για όλους τους επίλοιπους λόγους με κυρίαρχη την προώθηση του επαναστατικού καθήκοντος.


Της κλείνω το μάτι προκλητικά και την αντιμετωπίζω με σιγουριά πεπειραμένου εραστή που ανασηκώνει τα σκέλια του τελευταίου κατακτημένου θηράματος του. Με είπες κυνικό άκουσα ; Μα, δες την, παρακαλώ πόσο χυμώδης φαίνεται πάνω στα λινά μου σεντόνια.

­το αντίδοτο: Πώς κρίνεις σήμερα, έστω και μέσα από τη φυλακή που δεν σου επιτρέπει να έχεις σαφή και ολοκληρωμένη γνώμη, την ανάπτυξη του εθνικιστικού κινήματος ;


Α.Κ. : Το ζήτημα δεν είναι αν ένας μακρόχρονα φυλακισμένος υστερεί ή όχι σε επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα αλλά αν ο συνειδητά μαχόμενος είναι V ή V+ κάτι περισσότερο εφαπτόμενος μ' αυτήν απ' ότι ένας οποιοσδήποτε «ελεύθερα» περιφερόμενος πολίτης , και εξηγούμαι : Ο μαχόμενος δεν υφίσταται τον εγκλεισμό αλλά τον επιλέγει δεν τον φυλακίζουν αλλά αυτοεγκλείεται ως μέρος του αγωνιστικού του χρέους, Γι' αυτό έχει καθήκον αλλά και περιθώρια να προετοιμαστεί στήνοντας, πολύ πριν βρεθεί πίσω απ' τα κάγκελα, εκείνο τον απαραίτητο μηχανισμό που θα του επιτρέπει στην «επέκεινα» συνεχή επαφή με τα κοινωνικά δρώμενα. Οι Επικοινωνίες αποτελούν vital point κάθε στρατιωτικής επιχείρησης και ως τέτοια θα πρέπει ν' αντιμετωπίζεται και ο εγκλεισμός του μαχομένου και επικοινωνίες σημαίνουν ε π α φ ή.


Μέσα στη φυλακή , ο μαχόμενος έγκλειστoς καλείται να αναπτύξει την έκτη αίσθηση : αντίληψη του αθέατου και του αόρατου σε πείσμα κάθε φυσικής ερμηνείας. Όχι , δεν το 'ριξα στην Μεταφυσική ... όμως, είπαμε, μερικά πράγματα παραμένουν απρόσιτα σε λεκτικές ερμηνείες. Αν ο έγκλειστος αποτύχει ν' αναπτύξει αυτή την έκτη αίσθηση σημαίνει ότι ποτέ δεν πίστεψε στην επαναστατική αποστολή του και τούτο γιατί η αίσθηση αυτή αποτελεί το μεγάλο πρακτικό δώρο της εκείθεν των τειχών «περιπέτειας».


Τώρα με δεδομένο ότι η εν σμικρύνσει κοινωνία της φυλακής ορίζει ( κατά μέγεθος την εν
μεγεθύνσει «ελεύθερη» κοινωνία, περικλείοντας αναλογικά τις ιδιότητες της τελευταίας ο
έγκλειστος παρατηρώντας και μ ε λ ε τ ώ ν τ α ς την κοινωνία της φυλακής πληροφορείται και σ π ο υ δ ά ζ ε ι τις εξελίξεις της ευρύτερης Κοινωνίας. Άρα ο έγκλειστος μαχόμενος μόνο δεν υπολείπεται σε ενημέρωση των μη εγκλείστων αλλά και πλεονεκτεί αυτών για έναν βασικό και έναν δευτερεύοντα λόγο πρώτον γιατί το εν σμικρύνσει δείγμα της φυλακισμένης κοινωνίας προσφέρεται , λόγω του συνεπτυγμένου του, σε πλέοv εύκολη και αποτελεσματική μελέτη και δεύτερον ο πληθωρικός χρόνος του εγκλεισμού προστατεύει τον έγκλειστο από περισπασμούς επιτρέποντας πλέον επαρκή σπουδή του αντικειμένου.


Την στιγμή αυτή «οσμίζομαι» πεντακάθαρα αυτό που θ' ακούσω και μου λες όταν βρεθούμε από «κοντά» και σου ζητήσω - και θα σου ζητήσω να με ενημερώσεις για κάποια ζητήματα. Πάει στοίχημα ;

το αντίδοτο: Οι σύντροφοι σου όλα αυτά τα χρόνια πόσο σ' έχουν βοηθήσει ;


Α.Κ. : Ως τώρα, σχετικά με τους Συντρόφους και τους «συντρόφους» έχω να σου πω τα εξής : από μεμονωμένους Συντρόφους δέχθηκα κατά περιόδους μια παρορμητική συμπαράσταση προσωπικής εμβέλειας και χωρίς καμιάν επαναστατική προοπτική τους ευχαριστώ αλλά ως άτομο και όχι ως μαχόμενος επαναστάτης. Από τον σωρό των «συντρόφων», τώρα έχω αποκομίσει μιαν απέραντη αηδία όχι , π.χ. , γιατί αδιαφόρησαν όταν ο γκάγκστερ υπουργός «δικαιοσύνης» Γιώργος Σταμάτης απαγόρευσε στην Μητέρα μου να με επισκέπτεται στα κάτεργα του αλλά γιατί αυτή η γκανγκστερική πράξη της αστικής «δικαιοσύνης» διατηρήθηκε στη σκιά υπό τον άβαντα της σιωπής αυτών των αγοραίων ανθρωπαρίων που δηλώνουν «Ιδεολόγοι» με τον κροκόδειλο της Lacoste πάνω στο ροζέ μπλουζάκι τους.


Ύστερα απ’ αυτά καταλαβαίνεις ότι δίνω μεγαλύτερη σημασία στη λέξη Συναγωνιστής μιας και η λέξη Σύντροφος πάσχει από αφηρημένες παραμέτρους και Συναγωνιστής είναι μόνον ο Συνεπαναστάτης !


Όπως και , να το κάνουμε , ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι πελώριο ζήτημα ώστε να συγχωρεί πλήθη «συντρόφων» κλπ ... γι' αυτό και δεν εκπλήσσομαι μήτε για τους Συντρόφους μήτε για τους «συντρόφους», αρκούμενος στην ύπαρξη ολίγιστων Συντρόφων , Συναγωνιστών που συνεχίζουν να επαναστατούν και κυρίως, να εννοούν την σημασία της Επανάστασης (= Πυρός + Κίνησης).


το αντίδοτο: Τι θα ήθελες να πεις μέσα από το περιοδικό στους Έλληνες Επαναστάτες ;


Α.Κ.: Συνοψίζοντας , αν είχα να απαντήσω στη ζωή ως Εθνικοσοσιαλιστής θα χρησιμοποιούσα τους στίχους του Παπακωνσταντίνου :

«Έχω τον έλεγχο των πιο κρυφών κυττάρων σου , του οργασμού , της φίνας σου της μάρκας των τσιγάρων σου ...»

και αυτά την στιγμή που μια μεμψίμοιρη και μίζερη κοινωνία σπαράζει :

«όλα από χέρι καμμένα και τα σπίρτα μας βρεγμένα».


Δημοσιεύτηκε στο δέκατο έκτο τεύχος του περιοδικού «Αντίδοτο» τον Οκτώβρη του 1988.