Με αφορμή την επέτειο της στρατιωτικής κυβέρνησης* της 21ης Απριλίου 1967: «Ε.Σ.Ε.Σ.Ι. -Εκεί που η Επανάσταση ήταν πραγματικά Επανάσταση» ένα άρθρο του αείμνηστου Συναγωνιστή Θεόδωρου Καραμπέτσου στον «Ελεύθερο Κόσμο» της 13ης Μαρτίου 2005 (.pdf)

 

Ο Θεόδωρος Καραμπέτσος υπήρξε ένας μαχητής των ιδεών, αμετανόητος «νεοφασιστής» και ηγετικός στέλεχος μαζί με τον Σπύρο Σταθόπουλο και τον τριτοθεσίτη «αριστερό εθνικοσοσιαλιστή» και εκφραστή της τάσης των nazi- maoists Γεώργιο Βεντούρη, του θρυλικού φοιτητικού Ε.Σ.Ε.Σ.Ι. για το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Εξαιρετικός τόσο στο γράψιμο σε κορυφαία ελληνικά και ξένα ιδεολογικά έντυπα όσο και στον καθημερινό «πεζοδρομιακό» ακτιβισμό απέναντι στους ένστολους και μη εχθρούς του κινήματος.

Δεν λύγισε απέναντι στις διώξεις της κατευθυνόμενης Ιταλικής δικαιοσύνης αμέσως μετά τις προβοκατόρικες εκρήξεις βομβών με εκατόμβες θυμάτων για τις οποίες κατηγορήθηκαν οι εθνικιστές και οι νεοφασίστες, δεν υποχώρησε απέναντι στην εξουσιαστική επέλαση της αστικής δημοκρατίας μετά το ’74, αλλά και στην φυλάκιση στα κάτεργα της αστικής δημοκρατίας που ακολούθησε το ’77 - ’78  με εντολή του Αβέρωφ ο οποίος ήταν υπουργός άμυνας και χαρακτήριζε δημοσίως τους συναγωνιστές της εποχής εκείνης ως «σταγονίδια» και «αναρχοφασίστες».

Ένας αφοσιωμένος «μύστης» της Αντιδημοκρατικής σκέψης και λαμπρός επιστήμονας που ποτέ όμως δεν έκρυψε την αυστηρή κριτική του - από εθνικοεπαναστατική σκοπιά - για την διακυβέρνηση της 21^η Απριλίου, και την συνολική επίδραση και πορεία της. Να σημειωθεί ότι πολλά από τα μέλη της ηγεσίας του συνδέσμου του Ε.Σ.Ε.Σ.Ι., στερήθηκαν στη διάρκεια του Ελληνικού στρατιωτικού καθεστώτος της 21^ης Απριλίου, είτε της δυνατότητας να δέχονται εμβάσματα σε συνάλλαγμα, είτε τα διαβατήρια τους, μεταξύ τους και ο ίδιος ο Σταθόπουλος και ο Βεντούρης.

Ο φοιτητικός σύνδεσμος των 15.000 μελών ήταν μεταξύ των τριών μεγαλυτέρων επαναστατικών κινημάτων της εξεγέρσεως του 1968, και με τέτοια δυναμική που ενοχλήθηκαν οι γνωστές υπηρεσίες ενώ έφτασε στο σημείο να προτείνει με άρθρο της η εθνικίστρια δημοσιογράφος Gianna Preda, να μετατραπεί η Ελλάδα της εποχής εκείνης σε Κούβα της «εθνικιστικής» σκέψης. 

Συμμετείχε σε διάφορα πολιτικά σχήματα και παρά το γεγονός ότι γνώριζε τις παθογένειες τα πρόσωπα και τις καταστάσεις, παρέμεινε μέχρι το τέλος ένας απλός πολιτικός στρατιώτης που ποτέ όμως δεν ζήτησε τιμές και ανταλλάγματα. Απεβίωσε στην Αθήνα την 4^η Ιουνίου 2014. Το παρακάτω άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος» την 13^η Μαρτίου 2005 - αλλά και ο τίτλος του για όσους μπορούν να καταλάβουν το υπονοούμενο σε σχέση με την «επανάσταση» η οποία ήταν τελικά μόνο ... παρένθεση - έχει συμβολική αξία. 

Πρώτον διότι είδε το φως της δημοσιότητας σε ένα γνωστό έντυπο που διάβαζαν φανατικά την εποχή εκείνη πολλοί υποστηρικτές του Συνταγματάρχη Παπαδόπουλου και δεύτερον επειδή την ίδια περίοδο συγκροτείτο η «Πατριωτική Συμμαχία» - μια πρόχειρη συμφωνία αφελών εθνικιστών και γραφικών ακροδεξιών - με το εν λόγω εγχείρημα να καταλήγει φυσικά σε παταγώδη οργανωτική και εκλογική αποτυχία, αφού στηρίχθηκε σε σαθρές βάσεις. Παράλληλα όμως αυτή η εξέλιξη - προς δυσαρέσκεια πολλών γνωστών ηγετίσκων - συνέβαλλε στην ουσιαστική «αυτονόμηση» ακόμη περισσοτέρων εθνικοσοσιαλιστών που αρνήθηκαν να συμπορευτούν με συγκεκριμένα «σκοτεινά» πρόσωπα. 

Σημαντικό να αναφερθεί ότι στο εν λόγω άρθρο υπάρχει και η ιδεολογική διακήρυξη των Ελλήνων φοιτητών της Ιταλίας. Στις γραμμές αυτές ο Θεόδωρος Καραμπέτσος δεν «μασάει» τα λόγια του. Ασκεί κριτική όσο του επιτρέπει ο χώρος της εφημερίδας, αναφέρει σημαντικές πτυχές και υπενθυμίζει έμμεσα σε πολλούς την συνέχεια του συγγραφικού παλμού από το γνωστό αυτοβιογραφικό μυθιστορηματικό έργο του «Οι αντιδραστικοί» το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ. 

Ένα πόνημα «αιρετικό» που προκάλεσε αντιδράσεις και για αυτόν τον λόγο έγινε άλλωστε το αντικείμενο ειρωνικών σχολίων σε αφιέρωμα για την «νεοφασιστική λογοτεχνία» στον «Ιό» και σε άλλα ρυπαρά αντιφασιστικά έντυπα.

Γράφει χαρακτηριστικά στο βιβλίο αυτό στην σελίδα 119 προκαλώντας ευθέως όλους όσους ενοχλούνται από την προβολή της επαναστατικής σκέψης, η πένα του φυσικά δεν θυμίζει σε τίποτα την γνωστή αστική εθνικοφροσύνη:

«Αν ήταν ο Παπαδόπουλος, ίσως να ξέφευγε απ’ την παγίδα. Κι αν η κίνηση του Ιωαννίδη μας απέφερε την πολυπόθητη Ενωση; Ήταν αδύνατο, μ’ όλα τούτα τα ντόπια και ξένα κοράκια! Πού είναι οι εθελοντές; Είναι δυνατόν οι Εθνικιστές να κάθονται ξαπλωμένοι και να τους χαϊδεύουν τ’ αρχίδια, την ώρα που η Κύπρος χαροπαλεύει; Τι τάχουμε τ’ αρχίδια; Μόνο για να τα κρατά στη χούφτα της κάποια Γαλλίδα ή οποιαδήποτε άλλη;»

Σύμφωνα με όσα γράφει ο Σπύρος Σταθόπουλος στον πρόλογο του βιβλίου «Οι αντιδραστικοί», ο Καραμπέτσος «...Δεν υπήρξε απλά αυτόπτης μάρτυς αλλά αγωνιστικά ενεργοποιημένος ολόκληρη την εποχή της έξαρσης του ελληνικού εθνικισμού στην Ιταλία, για να μπορέσει ν’ αποδώσει τόσο ζωντανά όλο το σκηνικό της πολιτικής βίας στην γειτονική μας χώρα. Θα ήταν βέβαια ακατανόητο, αν μέσα σ’ αυτές τις σελίδες, ένας εθνικιστής συγγραφέας, δεν άφηνε να ξεχυθούν οι βροντές της εθνικιστικής κοσμοθεωρίας που δεν έχουν καμιά σχέση με καρικατούρες «φασισμού» όπως τους μηρυκάζουν οι «προοδευτικοί» γραφιάδες μέσα στο σενάριο της βίας, των πολιτικών μηχανορραφιών, της δολοπλοκίας και αριστερής τρομοκρατίας σ’ όλα τα επίπεδα της ιταλικής ζωής, ξεπετάγεται ένα σημαντικό μέρος της παγκόσμιας διανόησης. Σπέγκλερ, Πρετσολίνι, Τζιόραν, Νίτσε, μπαίνουν τόσο απλά και τόσο αυθόρμητα στο διήγημα.Το δεύτερο μέρος του βιβλίου είναι η επιστροφή στην Ελλάδα. Η καυστική κριτική της Απριλιανής επαναστάσεως από καθαρά εθνικιστική σκοπιά. Οι αγώνες και οι διώξεις της «μεταπολίτευσης» σε βάρος των «στιγματισμένων» εθνικιστών. Το δράμα και το ξεπούλημα της Κύπρου, οι πόθοι και τα πάθη των καθηλωμένων σε αναγκαστική απραξία, εθνικιστών. Ο Καραμπέτσος μ’ αυτό το βιβλίο αγγίζει την καρδιά κάθε Έλληνα εθνικιστή και τον οπλίζει για τους αγώνες που έρχονται, χωρίς να χάνεται σε φιλοσοφικά ευχολόγια και νεφελώματα....».

*Η δημοσίευση αυτή αφιερώνεται στους αντιδημοκράτες «Κανταφικούς» αξιωματικούς και υπαξιωματικούς που αριθμητικά υπήρξαν η μειοψηφία στο στράτευμα, και «προδόθηκαν» από την πρώτη ημέρα του εγχειρήματος με την ευθύνη να βαραίνει κυρίως την ηγετική τριανδρία της 21^ης Απριλίου. 

Κάποιοι εξ αυτών πολέμησαν και στην Κύπρο για την Ένωση απέναντι στους πάνοπλους Τούρκους και Τουρκοκύπριους, και παρά την καταιγίδα συκοφαντίας και παραπληροφόρησης μετά το '74 παρέμειναν εχθροί του πλουτοκρατικού καθεστώτος, δεν υπέγραψαν δηλώσεις μετανοίας και υπέστησαν προσωπικές και επαγγελματικές διώξεις από τους πολιτικάντηδες και τα τσιράκια τους.

Πατήστε πάνω στις εικόνες ή κατεβάστε το αρχείο σε .pdf εδώ…