Ο αριστερός Εθνικοσοσιαλιστής Γεώργιος Βεντούρης και ο αγώνας του ΕΣΕΣΙ.

Ο Ελληνικός εθνικιστικός, πολιτικός και ιδεολογικός, κόσμος, άσχετα από τις απόψεις κακοηθών και ανοήτων, αποτέλεσε και αποτελεί σύμπαν πλούσιο σε ικανούς και Πιστούς ανθρώπους.

Βρίθει από ανθρώπους με αγνά και εμπεριστατωμένα ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Πρόσωπα ταλαντούχα, που απέρρεαν και απορρέουν θαυμασμό, ενέργεια, ήθος. Ισχύ και πάθος, ανθρώπους που εξέφρασαν διάφορες ιδεολογικές τάσεις, θέσεις, γνώμες, πάντοτε όμως επάξια έφεραν τον ανώτερο εκείνον τίτλο. Τον τίτλο του Έλληνα. Ένας εξ αυτών υπήρξε και ο Γεώργιος Βεντούρης.

Ο Γιώργος Βεντούρης γεννήθηκε το 1946 στο Πειραιά (Ταμπούρια), όπου τελείωσε και το γυμνάσιο και είναι γιός του παρασημοφορημένου εφέδρου αξιωματικού του Αλβανικού μετώπου, Αντώνιου Βεντούρη. Το 1964 συνελήφθη μαζί με άλλους εθνικιστές, για επίθεση στην Βουλή (πιθανότατα για αυτό εδώ το περιστατικό) και την ίδια χρονιά γράφθηκε στην ιατρική σχολή της Νεάπολης της Ιταλίας. Έναν χρόνο μετά μετεγγράφετε με βαθμό Άριστα, στο πανεπιστήμιο της πόλης FERRARA της βορείου Ιταλίας όπου και ξεκινάει την βαθύτερη και ενεργητικότερη πολιτική του δράση, μέσα από τις τάξεις του ΕΣΕΣΙ.


Του Εθνικού Συνδέσμου Ελλήνων Σπουδαστών Ιταλίας. Ακραιφνής εθνικοσοσιαλιστής και πανέξυπνος πολιτικά, συμπαθητικός σε όλους και ειδικά στο γυναικείο φύλο, ικανός επιστήμονας και δυναμικός αθλητής, γρήγορα εξελίσσεται στον διασημότερο και δυναμικότερο ρήτορα των φοιτητικών συνεδριάσεων. Να μην ξεχνάμε πως την περίοδο εκείνη, οι πολιτικές ζυμώσεις στην Ευρώπη, μπορούσαν να συγκριθούν με εμφύλιο πόλεμο. Το Ιταλικό εθνικιστικό κίνημα έχει γίνει ένα με το γιγαντιαίο Ελληνικό κίνημα, ΕΣΕΣΙ.


Ο Βεντούρης αποτελεί την αιχμή του δόρατος. Τον πλέον μάχιμο και ικανό εθνικιστή. Οι Ιταλοί τον σέβονται και αναγνωρίζοντας τις ιδεολογικοπολιτικές του ικανότητες, του δίνουν μια θέση εντός του FUAN (ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ), του Movimento Soziale Italiano.


Έτσι, το 1968 αναλαμβάνει την καθοδήγηση του φοιτητικού εθνικιστικού κινήματος, όλως των τάσεων (από κεντροδεξιούς πατριώτες έως και υποστηρικτές του ΜΑΟ !!!), σε μια προσπάθεια να υπερνικήσει τους κομμουνιστές και τις αριστερές συνιστώσες, οι οποίες ήσαν παντοδύναμες. Η συνεργασία του Ελληνικού ΕΣΕΣΙ, με τους Ιταλούς του FUAN, μπορεί να χαρακτηριστεί αδελφική.


Οι Ιταλοί εθνικιστές, έχουν ως αιχμή του δόρατος πλέον, έναν Έλληνα (και όχι μόνον αυτόν). Παράλληλα, αναγνωρίζοντας το οικονομικό πρόβλημα των Ελλήνων αλλά κα των Ιταλών φοιτητών, ο Βεντούρης δίνει έναν αγώνα και επιτυγχάνει την δημιουργία μιας ένωσης εργαζομένων φοιτητών για την περισυλλογή φρούτων. Της λεγόμενης ULSRF. Είναι η μεγαλύτερη φοιτητική συνδικαλιστική επιτυχία.


Μάλιστα ο ίδιος έχοντας στο πλάι του περίπου 1000 εθνικιστές φοιτητές, διαφόρων ιδεολογικών τάσεων, ασχολείται μαζί τους, με την συγκομιδή μήλων στην Βόρειο Ιταλία. Όμως οι ρητορικές του ικανότητες προσελκύουν το ενδιαφέρον πατριωτικών και εθνικιστικών εντύπων. Αρχίζει να γράφει στις εφημερίδες SECOLO, RESTO, DEL CARLINO, GAZZETTA DI FERRARA, TEMPO και στα περιοδικά CANTINO, LINEA και SPECCHIO.


Είναι την περίοδο εκείνη, των φοβερών ιδεολογικοπολιτικών ζυμώσεων που ο Βεντούρης τείνει χείρα φιλίας προς πάσα εθνικιστική φράξια και τάση. Ενισχύει πλέον τους εθνικοαριστερούς, τους εθνικοεπαναστάτες και τους εθνικοσοσιαλιστές, κάνοντας την λεγόμενη τάση PINO RAUTI, (από τον "αριστερίζον" εθνικιστή και εσωκομματικό αντίπαλο του Almirante, Pino Rauti) αιχμή του δόρατος του ΕΣΕΣΙ αλλά και του Ιταλικού εθνικιστικού κινήματος. Δημιουργεί πλέον μια αντιπολίτευση εντός του MSI.Ο Almirante αναγνωρίζει και σέβεται την νέα αυτή τάση, όμως οφείλει να κρατήσει ισορροπίες λόγω ιδεολογικών διαφωνιών εντός του MSI.


Οι ικανότητες του Βεντούρη, ο χαρακτήρας, το ταμπεραμέντο, η επιστημονική του παιδεία και το Ελληνικό του ήθος, τον φέρνουν στην θέση του βοηθού του τμήματος ανατομικής παθολογίας. Το αριστερό και συστημικό κατεστημένο, στα Ιταλικά πανεπιστήμια είναι ισχυρό. Ο Βεντούρης ως γνήσιος εθνικοσοσιαλιστής συγκρούεται μαζί τους και δεν λογαριάζει τίποτα. Τον κατηγορούν πως προωθεί Έλληνες σε θέσεις κλειδιά.


Ανταπαντά με περισσή περηφάνια: "Θα έπρεπε να αισθάνεστε περήφανοι για το Ελληνικό στοιχείο που κοσμεί την χώρα σας διότι όταν η Ελλάς δημιουργούσε Παρθενώνες, οι Σαμπίνοι και οι Ετρούσκοι γύριζαν με ποδιές προβάτων"!


Οι μάχες με την άκρα αριστερά, οι απειλές από τους ακαδημαϊκούς, οι ένοπλες συμπλοκές, δεν τον κάμπτουν. Σάλο ξεσηκώνει και εντός του Ιταλικού εθνικιστικού κινήματος, αρνούμενος να καταδικάσει τον Τσε Γκε Βάρα και την επανάσταση του ΜΑΟ.


Ο πολιτικός και ιδεολογικός του λόγος είναι πύρινος. Χρησιμοποιεί προσεκτικά την ορολογία, αποσπώντας με σωστές τακτικές και απόψεις, ένα τεράστιο κομμάτι ψηφοφόρων της αριστεράς, δημιουργώντας ένα ρεύμα "αριστερού" εθνικοεπαναστατικού φοιτητικού και λαϊκού προσανατολισμού.


Η ρητορική του όμως δημιουργεί και φανατικούς αντιπάλους. Η Ελλαδική χούντα, οι δεξιοί συνταγματάρχες και οι ακροδεξιοί αξιωματικοί της πρεσβείας στην Ιταλία, βλέπουν με κακό μάτι τον εθνικοσοσιαλισμό.


Πιέζουν πλέον τον Πρόεδρο του ΕΣΕΣΙ, κ Σ. Σταθόπουλο να διαλύσει την εθνικοσοσιαλιστική τάση (την μάχιμη και αριθμητικά μεγαλύτερη) ή τουλάχιστον να την περιορίσει, μα αυτός θα αντισταθεί σθεναρά.


1969 και το εθνικιστικό FUAN λαμβάνει 24%, απειλεί πλέον το αριστερό movement studentesco ,το οποίο λαμβάνει 32%. Κεντρικό σύνθημα : ΧΙΤΛΕΡ ΚΑΙ ΜΑΟ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ! Ο Βεντούρης στις εκλογικές διαδικασίες του βορρά, λαμβάνει το αστρονομικό 74% !!! Η εθνικοαριστερή τάση λαμβάνει πλέον μεγάλη δύναμη, οι πιέσεις προς τον Almirante, από διάφορες πλευρές είναι μεγάλες.


Όλοι φοβούνται την εσωκομματική σύγκρουση με τον ιδεολογικό πατέρα του Βεντούρη, τον Pino Rauti. Η τακτική της προτροπής των αριστερών ψηφοφόρων, που χρησιμοποιεί ο Βεντούρης, έχει τεράστια αποτελέσματα. Λέει ο ίδιος πχ : "Είμαστε σοσιαλιστές, αυτό δεν το κρύψαμε ποτέ. Μα πρώτα απ όλα είμαστε Έλληνες πατριώτες, υπερήφανοι για τις άριες φυλετικές μας καταβολές", τα αριστερά πλήθη ενθουσιασμένα από την φλόγα του φυλετισμού και τους υγιούς σοσιαλισμού, κατευθύνονται στην πολιτική αγκαλιά του εθνικοσοσιαλισμού.


Το Ιταλικό κίνημα, συμφωνούντες και μη, θαυμάζουν και τιμούν τον Βεντούρη, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με την Ελλαδική αστικοπατριωτική χούντα. Ο Βεντούρης για αυτούς είναι… κομμουνιστής! Παρουσία Ελλήνων και Ιταλών αξιωματούχων θα δηλώσει:


"Είμαστε εθνικοσοσιαλιστές.

Αυτό ποτέ δεν το κρύψαμε διότι μέσα από το θαύμα της γερμανικής επανάστασης του 1933 , είδαμε την δύναμη εκείνη που θα λυτρώσει την ανθρωπότητα από την εβραϊκή σαπίλα, είδαμε την δύναμη που θα μας οδηγήσει σε μια νέα ευρωπαϊκή αναγέννηση, είδαμε την φυγή από τον εφιαλτικό βιομηχανικό μαζάνθρωπο, σε ένα νέο τύπο ανθρώπου, τον άνθρωπο της φιλοσοφίας και του πολέμου, τον άνθρωπο της γης και του αίματος, τον αγνό και αφελή άνθρωπο του μύθου και των ενστίκτων.

Είμαστε παγανιστές γιατί είμαστε Έλληνες, γιατί μας είναι αδύνατο να παραδεχθούμε άλλες αξίες εκτός από αυτές που πηγάζουν από το θαύμα του Ελληνικού πνεύματος.

Γιατί στη θέση των ηρώων και των φιλοσόφων μας, δεν μπορούμε να βάλουμε προφήτες σκοτεινούς και αιμοσταγείς βασιλιάδες ενός άξεστου και βάρβαρου λαού

… είμαστε αναρχικοί και θα είμαστε μέχρι όμως την στιγμή που θα κυριαρχήσει η αρχή της εθνικοσοσιαλιστικής εξουσίας".


Οι ιδεολογικές διαφορές είναι κρίσιμες για την ενότητα του κόμματος. Ο Βεντούρης, αρνούμενος να προδώσει τις εθνικοσοσιαλιστικές του θέσεις και μη θέλοντας να κατηγορηθεί πως προωθεί την διάσπαση του Φασιστικού κινήματος, δηλώνει πως "κουράστηκε από την πολιτική και τον συνδικαλισμό" και παραιτείται.


Μαζί του δηλώνουν παραίτηση και 260 στελέχη της εθνικοσοσιαλιστικής τάσης. Μεταξύ των οποίων και όλα τα ηγετικά στελέχη της Ελληνικής εθνικοσοσιαλιστικής τάσης.


Στις εκλογικές διαδικασίες του 1970, το FUAN, θα παλέψει με άξια εθνικιστικά στελέχη και νεοφασίστες. Θα ηττηθεί όμως αφού απουσιάζει η φοβερή και τρομερή εθνικοσοσιαλιστική τάση, οι εθνικομπολσεβίκοι, οι εθνικιστές πρώην κομμουνιστές και ο ηγέτης τους Βεντούρης. Μετά από παράκληση του Almirante, ο Βεντούρης και άλλα στελέχη της εθνικοσοσιαλιστικής τάσης, επιστρέφουν και αναδιοργανώνουν το κίνημα.


Ο αγώνας του Ε.Σ.Ε.Σ.Ι έχοντας ως αιχμή του δόρατος τον Βεντούρη έδωσε επικές μάχες ενάντια στα αρτηριοσκληρωτικά κατακάθια της ακροδεξιάς χούντας και την ακροαριστερή τρομοκρατία "Ελλήνων" και "Ιταλών" διεθνιστών, εντός και εκτός των πανεπιστημίων. Ακόμα και μετά την αποφοίτηση τους, οι Έλληνες εθνικιστές πέτυχαν να γίνουν ακόμα και βουλευτές εντός του Ιταλικού κοινοβουλίου και να βρεθούν στις πρώτες γραμμές της μάχης του Ιταλικού εθνικισμού και του Ευρωπαϊκού Φυλετικού ονείρου.


Η πολιτική δράση του Ε.Σ.Ε.Σ.Ι υπό τον Κύριο Σπύρο Σταθόπουλο ,τον Κύριο Καραμπέτσο και τον Κύριο Βεντούρη, αποτέλεσε την λαμπρότερη σελίδα στην πολιτική ιστορία του ελληνικού εθνικισμού μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Εξαιρετικής ποιότητας υλικό θα βρούμε στο βιβλίο "Που πήγαν Εκείνα τα παιδιά" του Άλέξανδρου Κουτούζου καθώς και σε τεύχη του Φυλετικού εντύπου "Το Αντίδοτο".


Ο Γιώργος Βεντούρης αποσύρθηκε απογοητευμένος και ιδιώτευσε σε χώρα της Ευρώπης αφήνοντας σε εμάς ένα απίστευτο έργο προς μελέτη.

πηγή