Ἀπὸ τὸ ὀπισθόφυλλο τοῦ βιβλίου:
− Τὸ ἔθνος
δὲν
εἶναι
μιὰ ἀφαίρεση.
Μπορεῖ νὰ τὸ
παρατηρήσει κανεὶς παντοῦ.
Στὸν
λαό, στὸν
τόπο, στὸν
πολιτισμό του, στὰ λαϊκὰ ἔθιμα
καὶ
στὴν
γλῶσσα,
στοὺς
καρποὺς
τῆς
σκληρῆς
του δουλειᾶς καὶ
στὶς
κοινὲς ἀναμνήσεις.
− Δὲν μπορεῖ
κανεὶς
νὰ ἀγνοήσει
τὸ ἔθνος
ἁπλῶς
καὶ
μόνο μὲ τὴν
σκέψη ἤ νὰ τὸ
κάνει νὰ ἐξαφανισθεῖ ἀναλύοντάς
το καὶ ἀνάγοντάς
το στὰ ἄτομα
ποὺ τὸ ἀποτελοῦν.
Τὸ ἔθνος
ἁπλῶς
Εἶναι.
− Ἕνας στεῖρος
νοῦς
δὲν
μπορεῖ νὰ
συλλάβει ποτὲ τὴν
οὐσία
τοῦ ἔθνους.
Τὸ ἔθνος
πρέπει νὰ
βιωθεῖ.
− Ἡ ὕπαρξη
τοῦ ἔθνους
βασίζεται στὸ αἴσθημα
τῆς
κοινότητας καὶ στὸν
πόθο τῆς ἐγγύτητας,
ποὺ ἀπορρέουν
ἀπὸ τὴν
γενετικὴ
βάση τῆς ἀνθρωπότητας.
Ἡ
πεμπτουσία τοῦ ἔθνους
εἶναι
ἡ ἀλληλεγγύη,
ὁ ἀμοιβαῖος
σεβασμὸς
καὶ τὸ αἴσθημα
εὐθύνης
ποὺ ἔχουν
οἱ ἄνθρωποι
ὁ ἕνας
γιὰ τὸν ἄλλον.
− Τὸ ἔθνος
δὲν
εἶναι
ἕνα
τυχαῖο
φυσικὸ
γεγονός ἀλλὰ ἡ
λογικὴ
κορύφωση τῆς βιολογικῆς,
κοινωνικῆς
καὶ
πνευματικῆς ἐξέλιξης
τῆς ἀνθρωπότητας.
− Τὸ ἔθνος
εἶναι
μιὰ
κοινότητα ἀλληλοβοήθειας καὶ ἀλληλοεξάρτησης.
Μπορεῖ
κανεὶς
νὰ
μετρήσει ἕνα ἔθνος
ἀπὸ τὸν
βαθμὸ ἀλληλεγγύης
καὶ
συνεργασίας ποὺ οἱ ἄνθρωποι
ἐπιδεικνύουν
ὁ ἕνας
γιὰ τὸν ἄλλον.
Τὸ ἔθνος
εἶναι
μιὰ ὀργανικὴ ὀντότητα.
− Ὁ λογικὸς
σκοπὸς
τῆς
κοινωνικῆς
καὶ
πνευματικῆς ἐξέλιξης
τῆς ἐπανάστασης
εἶναι
ἕνα
αὐξανόμενο
αἴσθημα
κοινότητας καὶ πιὸ
σύνθετης συνεργασίας.
− Σὲ ἕνα
σοσιαλιστικὸ σύστημα τὸ ἔθνος
αὐτοκυβερνᾶται
μέσω τῆς ὀργανικῆς
δημοκρατίας.
− Μιὰ σοσιαλιστικὴ
κοινωνία χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν ἔννοια
τῆς ὀργανικῆς ἐλευθερίας.
Μιὰ
σοσιαλιστικὴ κοινωνία, σὲ ἀντίθεση
μὲ
μιὰ
φιλελεύθερη καπιταλιστικὴ κοινωνία, θέτει τὴν
εὐθύνη
καὶ τὸ
καθῆκον
πρὸς
τοὺς
συμπολῖτες
μπροστὰ ἀπὸ τὸν ἐγωισμὸ
καὶ τὸν ἡδονισμό.
Ὁ Κάϊ Μοῦρρος
(Kai Murros) εἶναι Φινλανδὸς
πολιτικὸς
στοχαστὴς
καὶ
γεννήθηκε τὸ 1969 στὸ Ἑλσίνκι.
Τὴν
περίοδο 1990-1999 σπούδασε διάφορα ἀντικείμενα
στὸ
Πανεπιστήμιο τοῦ Ἑλσίνκι,
κυρίως ἱστορία
καὶ ἀνατολικὲς
γλῶσσες.
Στὴν
μεταπτυχιακὴ διπλωματική του ἐργασία
μελέτησε τὴν σταδιακὴ
μετατροπὴ
τοῦ
Κινεζικοῦ
Λαϊκοῦ
Στρατοῦ ἀπὸ ἀντάρτικο
στρατὸ σὲ
σύγχρονο ἐπαγγελματικὸ
στρατό. Τὸ ἀνὰ
χεῖρας
βιβλίο εἶναι
τὸ
πρῶτο
του καὶ
κυκλοφορεῖ γιὰ
πρώτη φορὰ στὴν ἑλληνικὴ
γλῶσσα.
- Εἰσαγωγικὸ Σημείωμα τοῦ Κωνσταντίνου Στυλιανοῦ
Γεώργιος Λαμπελέτ:
- Ἡ ἐθνικὴ
μουσικὴ
- Ὁ ἐθνικισμὸς
εἰς
τὴν
τέχνην
- Ἡ ἑλληνικὴ
δημώδης μουσικὴ
Ἀπὸ τὸ ὀπισθόφυλλο
τοῦ
βιβλίου:
«Ἡ τελευταία προοδευτικὴ
φάσις τοῦ ἀνθρωπίνου
πνεύματος φέρει καὶ τοῦτο
τὸ
παράδοξον, ὅτι ἐπενόησε
μίαν κοινὴν τῶν
λαῶν
τέχνην, μὴ ὑποκειμένην
εἰς
καμμίαν ἐπίδρασιν
φυσικοῦ
καὶ
κοινωνικοῦ περιβάλλοντος, φυλῆς
κτλ., ὁρίσασα
δι’ αὐτὴν
μίαν θέσιν σχεδὸν ἀεροστατικήν,
εἰς ἕνα
ὁρίζοντα
ὅπου
νὰ ὑπάρχῃ
μόνον διαφορὰ ποσότητος καλλιτεχνικῆς ἰδιοφυΐας.
[...] Πᾶς ἄνθρωπος,
καὶ ὑπὲρ
πάντα ἄλλον
ὁ
καλλιτέχνης εἰσπνέει τὴν
κοινωνικὴν
καὶ
φυσικὴν ἀτμοσφαῖραν
τοῦ
τόπου του. [...] Τὸν ἐθνικὸν
ποιητήν τὸν δημιουργεῖ τὸ
φυσικὸν
καὶ
κοινωνικὸν
περιβάλλον τοῦ τόπου του. Ὑπὸ
τοὺς ὅρους
αὐτοὺς ὅλοι
οἱ
καλλιτέχναι πρέπει νὰ εἶνε
ἐθνικοί,
καὶ ἐκεῖνοι
ἀκόμη
οἱ ὁποῖοι
προτρέχουν τῆς ἐποχῆς
των, ἐργάζονται
διὰ τὸ
μέλλον, διότι δὲν εἶνε
ἄλλο
τὸ ἔργον
των, εἰς
τὸ
δένδρον τῆς ἐθνικῆς
τέχνης, παρὰ ἕνας
κλάδος προτεταμένος ὁ ὁποῖος
ἀντλεῖ τὴν ὑπόστασίν
του ἀπὸ τὰς
βαθείας ρίζας τοῦ περιβάλλοντος καὶ τῆς
φυλῆς.»
Ὁ Γεώργιος Λαμπελέτ (1875 - 1945) ἦταν Ἕλληνας συνθέτης, μουσικοκριτικός, συγγραφέας μουσικοθεωρητικῶν κειμένων, δοκιμιογράφος, δάσκαλος μουσικῆς, ποιητὴς καὶ μεταφραστής. Ἔγραψε κύκλους τραγουδιῶν, χορωδιακὰ καὶ ὀργανικὰ ἔργα, καθὼς καὶ θεωρητικὲς μελέτες σχετικὰ μὲ τὸ ἐθνικὸ στοιχεῖο στὴν ἑλληνικὴ λόγια καὶ δημώδη μουσική.
Θεωρεῖται ἕνας ἀπὸτοὺς πρωτεργάτες τῆς Ἐθνικῆς Μουσικῆς Σχολῆς. Ἄν καὶ τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς μουσικῆς του ἔχει χαθεῖ, στὰ σωζόμενα ἔργα διαφαίνεται ἡ ἰδιάζουσα αἰσθητική του, ὅπως αὐτὴ προκύπτει κυρίως μέσα ἀπὸ ἐναρμονίσεις δημωδῶν τραγουδιῶν. Μελοποίησε πολλὰ παιδικὰ ποιήματα τοῦ Ζαχαρία Παπαντωνίου. Ὡς κριτικὸς τῆς τέχνης -καὶ δῆ τῆς μουσικῆς- ὁ Λαμπελὲτ ὑπῆρξε πολέμιος τοῦ ἐκδυτικισμοῦ τῆς τέχνης.
Επιτέλους Kai Murros στα Ελληνικά! Αναμένουμε και το "Germany Tomorrow" του Όττο Στράσσερ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνεχίζεται η πολύ καλή δουλειά από έναν ελπιδοφόρο εκδότικό οίκο. Πολλά εύγε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαύρε Κρίνε διαβάζω τα παλιά σου κείμενα, διαβάζω και τα τωρινά και παρατηρώ μια ασυμφωνία και μια ασυνέπεια. Σαν να μαλάκωσες ένα πράγμα. Ας πούμε ποια είναι η θέση σου για την ταξική πάλη; Παλιά ήσουν πιο "radical"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε ευχαριστούμε για το σχόλιο. Ανήκεις στην μειοψηφία των απόψεων και των σχολίων, όλα συνηγορούν στο αντίθετο :)
ΔιαγραφήΠαλαιότερα ήσουν πιο "αριστερός" και πιο απόλυτος σε ορισμένα ζητήματα. Ας πούμε σε παλαιότερα κείμενα μιλούσες για ταξικό αγώνα, ανέβαζες για τον Τσε Γκεβάρα, εθνικοαναρχισμό κτλ. Ήσουν πιο αδιάλλακτος με ορισμένους ακροδεξιούς. Παραδείγματος χάριν σε παλαιότερα άρθρα τον Μεταξά τον έβριζες και τώρα διατηρείς μια πιο μετριοπαθή στάση (σωστά πράττεις). Το 2012-13-14 δεν νομίζω να πρόβαλες Λόγχη, Ζαφειρόπουλο, κτλ. Τώρα παρατηρώ είσαι περισσότερο Τρίτη Θέση
ΔιαγραφήΑν προσέξεις λίγο καλύτερα την αρθρογραφία θα δεις ότι πρόσφατα ανέβηκε άρθρο και για τον ε/α και για τον Γκεβαρισμό. Ετικέτα Τρίτη Θέση. Για τον Μεταξά υπάρχει και ηχητικό αρχείο με κριτική στο πρόσωπο του. Η Λόγχη προβάλλεται εδώ και χρόνια όπως και κάθε ποιοτικός εκδοτικός οίκος. Για τον Ζαφειρόπουλο υπάρχει και άρθρο που του ασκεί κριτική επειδή φιλοξένησε στο Patria άρθρο του Γούδη. Η Τρίτη Θέση ξεκινάει από τον ε/α και φτάνει στον "αριστερό" Φασισμό του Σαλό. Αν βρεις σε άλλη συντακτική ομάδα περισσότερα άρθρα για την ακροδεξιά μας ενημερώνεις. Το προτελευταίο ήταν για τον Κας και το τελευταίο για την συνεργασία της Ουρανίας με την Νορβηγική αντιφα. Απορίες:
ΔιαγραφήΚαλημέρα ! Μέχρι να μεταφραστεί το "Germany Tomorrow" του Όττο Στράσσερ και για όσους ξέρουν καλά αγγλικά παραθέτω το ακόλουθο σύνδεσμο που υπάρχει και η δυνατότητα λήψεως του pdf ..............................................................................................
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή ιδέα να μεταφραστεί και αυτό μετά το ..................... που θα κυκλοφορήσει σε ευχαριστούμε ΄'συναγωνιστή''
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημασία δεν έχει μόνο η έκδοση αλλά ποιος την κάνει, πότε την κάνει, γιατί την κάνει. Λάθος μέρος βρήκες να διαφημίσεις την νεκρανάσταση του εκδότη που θυμήθηκε να βγάλει φράγκα από μια αντιπαράθεση γελοία. Λευκούς περιούσιους του ονόμαζε ο David Lane όλους αυτούς που στο όνομα της ιδέας το έπαιζαν "ναζί" ή "φασίστες" και απλά πλούτιζαν. Αν ρωτήσεις και τον αστροφυσικό μπορεί να σας εξηγήσει το κόλπο.
Διαγραφή