Ο Franco Freda μπροστά στην δικαιοσύνη (προμηθευτείτε το αιρετικό βιβλίο του Πλατωνιστή και μαθητή του Evola, του Ιταλού διανοητή και εκδότη Franco Freda από τις εκδόσεις «Λόγχη»)

 

2103611590

info@logxi.com

logxi.com

Μετάφραση αποσπασμάτων: Κωνσταντίνος Μποβιάτσος

Στην Ιταλία, αυτό που αποκαλούμε Δημοκρατία και που γεννήθηκε από το θεσμικό δημοψήφισμα της 2ας Ιουνίου 1946 και από μια άτυπη αλλά πολύ σταθερή συμφωνία μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και Κομμουνιστών, έφερε πολλές αλλαγές στην πολιτική ζωή των Ιταλών. Ένας από τους πυλώνες της συμφωνίας είναι ο πλήρης αποκλεισμός των νεοφασιστών. Πρώτα οι εκτελέσεις όποιων τόλμησαν να συνεχίσουν την ιδέα του Φασισμού. Ο τρόπος γνωστός με την γνωστή στρατηγική της έντασης και τι δολοφονίες εν ψυχρώ και βομβιστικές ενέργειες από αριστερές και παρακρατικές οργανώσεις με σκοπό να ρίξουν την ευθύνη στις διάφορες νεοφασιστικές οργανώσεις, πλην του MSI που είχε πλέον αστικοποιηθεί.

Έτσι εκατοντάδες συναγωνιστές κατέληξαν ισόβια στην φυλακή, άλλοι αναγκάστηκαν να φύγουν στο εξωτερικό. Την δεκαετία του 1990, έπεσε και η αυλαία για τα τελευταία δυναμικά ριζοσπαστικά κινήματα  τα οποία αποκεφαλίστηκαν από τον τότε αντιρατσιστικό νόμο του υπουργού Μαντσίνο, που ισχύει και μέχρι σήμερα. Πρώτα τον Απρίλιο του 1993 οι skinheads του Movimento Politico, του Boccaci και πάρα πολλοί  ακόμη συναγωνιστές οδηγήθηκαν στην ασφάλεια και το κίνημα τέθηκε εκτός νόμου, με την γνωστή τότε επιχείρηση Ρούνα. Ήμουν στην Ιταλία εκείνα τα χρόνια ως φοιτητής στην Βερόνα και τα γνωρίζω από πρώτο χέρι αφού και εγώ δέχτηκα την φιλική επίσκεψη των υπηρετών του Καθεστώτος που πάντα με ευγενικό τρόπο σου δείχνουν πόσο πολύ αγαπάνε τους ριζοσπάστες εθνικιστές. Ταλαιπωρία, υπερβολικός τσαμπουκάς και ειρωνεία, κατάσχεση υλικού από το σπίτι και άλλα. Η συναναστροφή με «επικίνδυνα άτομα», ήταν ο πρώτος λόγος της έρευνας.

Ακολούθησε η διάλυση του Fronte Nazionale του Franco Freda τον Ιούλιο του 1993 και την καταδίκη του ιδίου και κάποιων άλλων συναγωνιστών. Οι κατηγορίες πολλές και σοβαρές. Μάλιστα οι Δικαστές ανακίνησαν πάλι βομβιστικές υποθέσεις της δεκαετίας του ‘70 και κυρίως την μεγάλη βομβιστική επίθεση στον σταθμό της Bolοgna το 1982, όπου κατηγορήθηκαν εκατοντάδες συναγωνιστές.  Τα παρακάτω αποσπάσματα είναι από την εξέταση στο δικαστήριο του Freda και από το βιβλίο του “Το δένδρο και οι ρίζες”. Αυτό που θα παρατηρήσετε είναι το ύφος, η γλώσσα και η στάση που εύκολα μπορεί κάποιος να φανταστεί του Franco Freda:

Freda: «...είναι απαραίτητο να ξεπεραστεί η διαλεκτική φασισμού/αντιφασισμού γιατί το πρόβλημα των επόμενων δεκαετιών, του 21ου αιώνα, είναι αυτό της εισβολής της εθνικής μας γης από τις μη ευρωπαϊκές μάζες. Δεν έχει γίνει επεξεργασία αυτού του θέματος -επαναλαμβάνω-, αλλά το Εθνικό Μέτωπο έχει συγκεντρώσει τις δυνάμεις του -όπως γνωρίζετε πολύ περιορισμένες- στην εξέταση, στη μελέτη του μεταναστευτικού φαινομένου: στην καθιέρωση ως σχολείο εθνικής εκπαίδευσης που είχε σκοπό να φωτίσουν τους συμπατριώτες τους για τις τρομερές πτυχές που θα έπαιρνε (και θα πάρει) η μεταναστευτική εισβολή τις επόμενες δεκαετίες. Περιορίστηκα να εξετάσω, να μελετήσω το μεταναστευτικό ζήτημα και το συνδεδεμένο δημογραφικό ζήτημα.

Επαναλαμβάνω: οι δογματικές μήτρες του Εθνικού Μετώπου δεν μπορούν να οριστούν ότι εμπίπτουν στην τυπολογία των δημοκρατικών πολιτικών μορφών, αλλά σε αυτήν των αριστοκρατικών πολιτικών μορφών. Κανένα πολιτικό-θεσμικό εγχείρημα, αλλά ένας κυρίαρχος σχεδιασμός -συνολικός, μάλιστα- πολιτικής παιδαγωγικής. Κανένα πολιτικό-θεσμικό εγχείρημα, αλλά ένας κυρίαρχος σχεδιασμός -συνολικός, μάλιστα- πολιτικής παιδαγωγικής. Μέσα από αφίσες, φυλλάδια, συναντήσεις και συνέδριά μου, σκοπεύαμε να διαφωτίσουμε τους συμπατριώτες μας για τον τεράστιο - πράγματι τραγικό - κίνδυνο της εισβολής από τις ξένες μάζες, των μη Ευρωπαίων. Αυτή ήταν η πρόθεση του Εθνικού Μετώπου, αυτό ήταν το σχέδιο που επεξεργασμένο από εμένα, προτάθηκε - και μερικές φορές μάλιστα επιβλήθηκε από την εξουσία που μπορεί να μου δώσουν τα «άσπρα μαλλιά» μου, καθώς και η εμπειρία μου - στα άλλα μέλη του Εθνικού Μετώπου».

«Αντίθετα, παρότρυνα συνεχώς τα μέλη του Εθνικού Μετώπου -το επαναλαμβάνω- να συγκεντρωθούν μέσα τους, να μελετήσουν και να διαφυλάξουν με τη δική τους συμπεριφορά αυτή την αλήθεια στην οποία αναγνώρισαν τον εαυτό τους σχετικά με το φυλετικό ζήτημα: να τη διδάσκουν στους άλλους μέσω της μελέτης  και αναγνώρισης - όχι απλώς «απασχολημένοι» για να μαζεύουν ψήφους.»

Freda: «... Η πολυπλοκότητα του εβραϊκού ζητήματος, που διαρκεί για πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια, είναι τέτοια που σίγουρα δεν μπορεί να τοποθετηθεί σε ένα πλαίσιο, σε ένα πεδίο και σε ένα τομέα δραστηριότητας συνεδρίων αλλά και μελέτης για τα προβλήματα της μετανάστευσης. Ως αναγνώστης βιβλίων και ως εκδότης, επιβεβαιώνω όσα είχα ήδη πει στον δημοσιογράφο που μου πήρε τότε συνέντευξη. Δηλαδή θεωρώ συκοφαντία να αποδώσω στην εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία το σχέδιο εξόντωσης της εβραϊκής εθνικής κοινότητας στην Ευρώπη.

Εισαγγελέας: «Αλλά εφαρμόστηκε εν μέρει: πέρα από την ύπαρξη, υπήρχαν…»

Freda: «Υπήρχαν φρικτά επεισόδια βίας, όπως συμβαίνει σε όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και σε όλα τα «στρατόπεδα εργασίας» του κόσμου όταν διεξάγονται πόλεμοι: αλλά δεν υπήρχε πολιτικό σχέδιο που να τείνει προς τη φυσική εξόντωση».

Εισαγγελέας: «Η άμεση απέλαση αλλοδαπών μη Ευρωπαίων που μετανάστευσαν παράνομα».

Freda: «Με συγχωρείτε κύριε εισαγγελέα, αλλά ξέρετε ότι το θέμα είναι επίκαιρο;»

Εισαγγελέας: «Φυσικά και γνωρίζω!»

Freda: «Δηλαδή δεν έχουμε δείξει προνοητικότητα;»

Εισαγγελέας: «Η επικαιρότητα του θέματος είναι ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της κατηγορίας και καταδεικνύει την επικινδυνότητα του κινήματος σας»

Freda: «Επιδεικνύει διορατικότητα, ικανότητα διαύγειας και πολιτική προνοητικότητα.»

Εισαγγελέας: «Και  πολιτικό κίνδυνο!»

Freda: «Προβλέποντας την κατάσταση των επόμενων δεκαετιών, του 21ου αιώνα, είμαι ριζικά πεπεισμένος ότι η ανάγκη υπεράσπισης ενός δισεκατομμυρίου λευκών ανδρών επιβάλλει την ανάγκη για τη συγκρότηση ενός ευρωπαϊκού χώρου: ευθύς, κινούμενος, δομημένος σύμφωνα – ας το πούμε συμβατικά – με τους πολιτικούς κανόνες ενός αριστοκρατικού ποντικιού! Γι' αυτό μιλάω για αυτοκρατορικό χώρο. Η διατριβή του ευρωπαϊκού αυτοκρατορικού χώρου εκπονήθηκε κατά τη δεκαετία του 1940 από τον Carl Schmitt, έναν Γερμανό νομικό που χαίρει μεγάλης εκτίμησης στην Ιταλία. Ναι, θα αναγκαστούμε να αμυνθούμε. Η Ευρώπη θα ξαναγίνει το «φρούριο Ευρώπη» που υπήρχε το 1500 με τους Τούρκους.»

Μία από τις θεμελιώδεις προτάσεις του Εθνικού Μετώπου είναι ότι κάθε φυλετική μορφή - που η έκφραση «φυλετική μορφή» σημαίνει όλα τα στοιχεία που σχηματίζουν την εικόνα αυτής της μορφής, θρησκεία, νομικοί θεσμοί, συνήθειες κ.λπ. - κάθε φυλή (με την κατεξοχήν εσωτερική έννοια του όρου) πρέπει να σέβεται τον εαυτό της. Στο απόσπασμα της ομιλίας μου στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο του '91, ήθελα να πω ότι ο ισλαμιστής φονταμενταλιστής θεματοφύλακας της δικής του φυλετικής μορφής είναι συνεκτικός, είναι άξιος σεβασμού ακριβώς επειδή θέλει να αποφύγει τη "μόλυνση" - με λεπτούς, εσωτερικούς όρους - της ψυχής της φυλής του από μέρος του δυτικού μοντερνισμού. Και του οφείλουμε (υποχρεωτικά) σεβασμό, όπως οφείλουμε (υποχρεωτικά) σεβασμό σε εκείνους τους εκφραστές της λευκής, «δυτικής» αμερικανικής κουλτούρας».

Εισαγγελέας: «Η επικινδυνότητα σας βρίσκεται επίσης στον τρόπο που θέλετε να σταματήσετε και να καταπολεμήσετε τη μετανάστευση.»

Freda: «κ. εισαγγελέα, σκέφτομαι μόνο ότι η παγκοσμιοποιημένη και πολυεθνική κοινωνία θα περάσει από τεράστιες φυλετικές συγκρούσεις. Θέλουμε να αποτρέψουμε τους λαούς μας από ένα μέλλον φυλετικών αναταραχών. Τις επόμενες δεκαετίες, συνεχίζοντας με αυτές τις πολιτικές αδιάκριτης υποδοχής, εκατομμύρια αλλόφυλοι θα χτυπήσουν τις πόρτες της Ευρώπης που θα δεχτεί εισβολή και οι τρομερές συνέπειες των εμφυλίων πολέμων στις χώρες τους, που ήταν γνωστοί πριν από δεκαετίες, θα είναι πολύ λίγες μπροστά σε αυτά που θα μας συμβούν. Εδώ είναι θέμα εισαγωγής, με τη μετανάστευση, στο σώμα ενός έθνους, φυλετικών κύστεων, ξένων σωμάτων, που θα καταλήξουν να εκραγούν μέσα του. Γιατί η δική τους είναι μια μετανάστευση πληθυσμού παγκοσμιοποιητικού τύπου, που δεν λαμβάνει πια υπόψη τον εθνικό χώρο και δεν τον σέβεται. Θα ήταν σαν να μην είχαν όλοι πλέον σπίτι ή γραφείο και η σύγχυση να εξαπλώνονταν και τα αποτελέσματα αυτής της σύγχυσης θα τα δούμε εκεί στα προάστια της Μασσαλίας, της Λυών, του Παρισιού πρώτα και μετά σε όλη την Ευρώπη».

Εισαγγελέας: «Η επαφή είναι θανατηφόρα, λοιπόν;»

Freda: «Ναι η επαφή είναι θανατηφόρα»

Εισαγγελέας: «Και πρέπει να αποφευχθεί με οποιονδήποτε τρόπο;»

Freda: «Ναι, γι' αυτό -πάντα επιμέναμε- είναι απαραίτητο να προκαλέσουμε, από την πλευρά του λαού μας, μια αυθεντική πολιτιστική επανάσταση που τροποποιεί τη μορφή του. Τα μέσα που διαθέτει το Εθνικό Μέτωπο είναι μέσα μιας πνευματικής τάξης: αφίσες, φυλλάδια, συνέδρια. Οι αποδέκτες αυτού του μηνύματος, αυτών των προτάσεων πρέπει να αποφεύγουν, για παράδειγμα, την πρόσληψη μη ευρωπαϊκού προσωπικού, να αποφεύγουν να παρέχουν τα μέσα στον κινεζικό και κορεατικό υπόκοσμο πηγαίνοντας στα εστιατόριά τους κ.λπ. Ναι, δεν είμαι υπέρ της «κοινωνίας της φιλοξενίας». Νομίζω ότι είμαι από τους αληθινούς υποστηρικτές της πολυφυλετικής κοινωνίας. Η πολυφυλετικότητα γίνεται σεβαστή μόνο με το σεβασμό της δικής σου φυλετικής μορφής, με το σεβασμό της φυλετικής «ομοιογένειας», με το σεβασμό της φυλετικής εξατομίκευσης, η οποία συνδέεται απαραίτητα με τη δική σου επικράτεια, με τη δική σου Γη, με τις δικές σου μορφές ζωής. Πώς μπορεί κανείς να μην αναγνωρίσει τον τρόμο αυτής της μεταναστευτικής πλημμύρας, τις τρομερές συνέπειες μιας τεράστιας εθνικής συνοικίας εννέα δισεκατομμυρίων μαύρων σε σύγκριση με ένα δισεκατομμύριο λευκών ανδρών;».

Τελική δήλωση του Franco Freda:

«Κάθε δέντρο πρέπει να ριζώσει και να αναπτυχθεί –άρα να ζει– στην επικράτειά του. Κάθε άνθρωπος πρέπει να ριζώσει και να αναπτυχθεί –άρα να ζήσει– στη δική του γη. Υπάρχει μια κοινότητα, του πεπρωμένου και του προορισμού, ανάμεσα στο δέντρο και την επικράτειά του, όπως μεταξύ του ανθρώπου και της Γης του. Είναι απαραίτητο αυτή η κοινότητα του πεπρωμένου και του προορισμού να φυλάσσεται και να διατηρηθεί έτσι ώστε η τάξη και η αρμονία που σχεδιάστηκε από την καθολική Πρόνοια να είναι εγγυημένη και σεβαστή... που είναι, ας μην ξεχνάμε, όχι μια άγρια ομοφωνία, αλλά συναυλία και συνεννόηση διαφορετικών ήχων».