Ο Μαύρος Κρίνος αποτελεί ένα ελεύθερο βήμα έκφρασης και αυτό είναι γνωστό στους αναγνώστες μας αφού δημοσιεύονται κείμενα συντρόφων που κάποιες φορές έχουν αντίθετες απόψεις. Είμαστε κατά της λεγόμενης «γραμμής» και της λογοκρισίας. Έτσι ενώ μας χωρίζουν πολλά - σε ιδεολογικό επίπεδο - με συγκεκριμένα πρόσωπα και πράγματα δεν θα σιωπήσουμε μπροστά σε σημαντικές αρνητικές εξελίξεις και συγκεκριμένα στις τελευταίες αποφάσεις της δήθεν «Ελληνικής» δικαιοσύνης.
του Μαύρου Γάτου
Οι μάσκες έπεσαν. Η «πολιτική ορθότητα» επιτέλους θριάμβευσε ! Το αστικό κράτος αποκάλυψε τον πραγματικό του εαυτό. Την Πέμπτη , 13 Δεκεμβρίου 2007 το Β΄ Τριμελές Εφετείο Αθηνών καταδίκασε το γνωστό δικηγόρο, Κώστα Πλεύρη σε 14 μήνες φυλάκισης με αναστολή, «επί ρατσισμώ» (βάσει του «αντιρατσιστικού» νόμου του 1979) , κατόπιν μηνύσεων του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου , της «Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας» και του προέδρου του εν Ελλάδι παραρτήματος της «Μη Κυβερνητικής» Οργάνωσης «Helsinki Watch», Παναγιώτη Δημητρά.
Το «έγκλημα» του κ. Πλεύρη ήταν είχε συγγράψει ογκώδες βιβλίο με τίτλο: «Εβραίοι. Όλη η αλήθεια» (2006), όπου ασκούσε σκληρή και έντονη κριτική στο Σιωνισμό και τον Ιουδαϊσμό. Το γεγονός αυτό είναι πρωτοφανές για τα Ελλαδικά δεδομένα. Είναι η πρώτη φορά στα χρονικά του σύγχρονου αστικού κοινοβουλευτικού βίου που κάποιος διώκεται ποινικά για τις πολιτικές του θέσεις , όποιες και αν είναι αυτές. Είναι η πρώτη φορά κατά τις τελευταίες δεκαετίες που κάποιος φιμώνεται (και επιχειρείται να εξοντωθεί πολιτικά) δια νόμου και δια δικαστικής αποφάσεως. Η δικαστική αυτή απόφαση αποτελεί πλέον δεδικασμένο , βάσει του οποίου μπορούν να στηριχθούν νομικά στο μέλλον και άλλες παρόμοιες καταδίκες όσων δεν συμμερίζονται τις «αξίες» της «πολιτικής ορθότητας».
Η δίκη Πλεύρη αποτελεί προάγγελο αντιλαϊκών και αντεθνικών κατασταλτικών πρακτικών που θα επακολουθήσουν στο μέλλον. Σηματοδοτεί το πέρασμα σε μία «Νέα Εποχή», σε ένα εφιαλτικό τοπίο όπου θα περιστέλλονται δια νόμου και δια ροπάλου τα πολιτικά μας δικαιώματα.
Είναι πλέον φανερό ότι πλάι στον «παγκόσμιο χωροφύλακα», το ΝΑΤΟ , που παρεμβαίνει όπου γης με σκοπό τη επικράτηση της παγκόσμιας «τάξης» και «ειρήνης» και την «προάσπιση» των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» με «ανθρωπιστικές» στρατιωτικές επεμβάσεις , υπάρχει μία φιλοατλαντική ελίτ σε κάθε χώρα (και στη δική μας), που υπερασπίζεται και προάγει τα θέσφατα του αστικού φιλελευθερισμού και του ιμπεριαλισμού. Δεν είναι μόνο τα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε. , δεν είναι μόνο οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, δεν είναι μόνο η σάπια πλειοψηφία των πανεπιστημιακών και των ανθρώπων «των γραμμάτων και των τεχνών» , δεν είναι μόνο οι παρακρατικοί τραμπούκοι «antifa», είναι πλέον και οι ίδιοι οι δικαστές. Και στην Ελλάδα έχουμε αποκτήσει λοιπόν και με το νόμο μία «αστυνομία σκέψης», η οποία είναι επιφορτισμένη με την καταδίκη και την καταστολή των «εγκλημάτων γνώμης». Όλοι θα τίθεται εφεξής στην προκρούστειο κλίνη της πολιτικής ορθότητας και όσοι δεν είναι “politically correct” ή δεν έχουν «ορθή» πολιτική και ιστορική αντίληψη των πραγμάτων θα τιμωρούνται παραδειγματικά.
Η καταδίκη Πλεύρη είχε βεβαίως ως πρότυπο ανάλογες πρακτικές καταστολής που λαμβάνουν χώρα στη δυτική Ευρώπη ( π.χ. «αντιρατσιστική» νομοθεσία Γερμανίας, Αυστρίας , Γαλλίας, κ.ά. , ποινικές διώξεις κατά ιστορικών και ερευνητών, όπως του David Irving και του Roger Garaudy). Σε αντίθεση με την Ελλάδα όπου οι ιστορικές μας καταβολές , η ιδιοσυγκρασία μας και ο εθισμός μας στο διάλογο και την ελευθερία δεν ευνοούν την ανάπτυξη φαινομένων λογοκρισίας και αυτολογοκρισίας, στον ευρωπαϊκό βορρά και στη Δύση γενικότερα (ιδίως στον αγγλοσαξωνικό κόσμο) το τι είναι «πρέπον» και τι όχι είναι σύνηθες να υπαγορεύεται άνωθεν. Η υιοθέτηση σήμερα τέτοιου είδους πρακτικών καταστολής και στη χώρα μας -κατ’ απομίμηση αγγλοσαξωνικών κυρίως προτύπων, εντελώς ξένων προς το νομικό μας πολιτισμό- αποτελεί εσχάτη κατάντια της ελληνικής δικαιοσύνης και καταδεικνύει ότι βρισκόμαστε προ των πυλών ή μάλλον εντός των πυλών μίας ιδεολογικής δικτατορίας. Η απόφαση αυτή απηχεί το γενικότερο αντιδραστικό κλίμα που διαπνέει ολόκληρη τη φιλοατλαντικού προσανατολισμού Ευρώπη, που ως μία νέα «Ιερά Συμμαχία» προσπαθεί να εξουδετερώσει τους ιδεολογικούς της αντιπάλους, ποινικοποιώντας στην πράξη τις αντίθετες προς τον καπιταλισμό και των ιμπεριαλισμό ιδεολογίες.
Στα πλαίσια αυτά το Συμβούλιο της Ευρώπης υιοθέτησε πριν από δύο χρόνια (14-12-2005) το διαβόητο «αντικομμουνιστικό μνημόνιο» , καθ’ υπαγόρευση των Αμερικανών, που θορυβημένοι προφανώς από την ανόρθωση της πουτινικής Ρωσίας θέλησαν να αμαυρώσουν την εικόνα της πάλαι ποτέ «κόκκινης αρκούδας», αλλά και να υπονομεύσουν ιδεολογικά τους σημερινούς αγώνες των λαών για εθνική χειραφέτηση και κοινωνική δικαιοσύνη. Τότε κάποιοι αφελείς δεξιοί και ακροδεξιοί έσπευσαν να χαιρετήσουν την απόφαση αυτή και να πανηγυρίσουν, μην αντιλαμβανόμενοι ότι κάποτε θα ερχόταν και η σειρά τους. Και πράγματι ήρθε και μάλιστα πολύ σύντομα. Το ίνδαλμα τους , ο Κώστας Πλεύρης καταδικάστηκε παραδειγματικά από το άτεγκτο αστικό κράτος, ενώ η απειλή της επανάληψης παρόμοιων δικαστικών αποφάσεων επικρέμεται πλέον καθημερινά πάνω από το κεφάλι του κάθε αγωνιστή του λεγόμενου εθνικιστικού / πατριωτικού χώρου.
Οι αστοί λοιπόν , παρά την αρχική τους διάθεση να επιδείξουν ένα προσωπείο ανοχής και συγκαταβατικότητας, μας έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο. Διώκουν επιλεκτικά ανθρώπους για τις πολιτικές τους ιδέες, την ίδια στιγμή που τραμπούκοι εγκληματίες κυκλοφορούν ελεύθεροι χωρίς να τους ενοχλεί κανείς ( π.χ. οι δράστες της δολοφονικής επίθεσης κατά του 19χρονου εθνικιστή στο Γαλάτσι στις 28-6-2006 ). Εισερχόμαστε λοιπόν σε μια νέα εποχή, όπου πλέον θα υπάρχει λογοκρισία και ποινικοποίηση των μη «πολιτικά ορθών» απόψεων. Ένας νέου τύπου μακαρθισμός έχει βάλει στο στόχαστρο όσους αγωνίζονται για την ελευθερία, την πατρίδα και τον σοσιαλισμό. Μία νέα ιερά εξέταση θέλει να ρίξει στην «πυρά», όλους όσους εκφέρουν διαφορετική άποψη από την καθεστωτική.
Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με τα μέτρα ασφαλείας που προτίθενται να εφαρμόσουν κάποιοι «για το καλό μας» και για την «ασφάλειά» μας ( π.χ. κάμερες παντού, ακόμη και στις παιδικές χαρές , ηλεκτρονικό φακέλωμα κτλ ) , αλλά και με την ολοένα και κλιμακούμενη δράση των παρακρατικών “antifa” συμμοριών , προμηνύουν ένα μέλλον γεμάτο συγκρούσεις και εντάσεις. Στόχος είναι να καμφθεί το φρόνημα του ελληνικού λαού (και του κάθε λαού) με σκοπό να μην υπάρχουν αντιδράσεις σε όσα έχουν προγραμματίσει να εφαρμόσουν. Εκεί αποσκοπεί η ακολουθούμενη σήμερα πολιτική καταστολής και ιδεολογικής τρομοκράτησης των εχθρών του αμερικανόδουλου πολιτικό-οικονομικού κατεστημένου, εθνικιστών και σοσιαλιστών.
Όμως ακόμη και τώρα υπάρχουν περιθώρια αντίστασης. Μπορεί οι αντίπαλοί μας να είναι πολύ ισχυροί, αφού διαθέτουν την κρατική ( και παρακρατική ) κάλυψη , ενώ εμείς να μην διαθέτουμε παρά πενιχρά μόνο υλικά μέσα, μπορεί να επιδοτούνται πλουσιοπάροχα από τα κρατικά και κοινοτικά ταμεία προάγοντας τον «αντιρατσισμό», το νεοφιλελευθερισμό και τον κοσμοπολιτισμό , ενώ οι περισσότεροι από εμάς να δίνουμε έναν αγώνα επιβίωσης στην καπιταλιστική ζούγκλα ( με ανασφάλιστη εργασία , με μισθό 600 ή 700 ευρώ ή με μακροχρόνια ανεργία κτλ ) , όμως σημασία έχει ότι εξακολουθούμε και σκεφτόμαστε. Αυτό είναι που πονάει όλους όσους μας θέλουν μαντρωμένα και άβουλα πρόβατα.
Η ύπαρξη ανθρώπων και ιδίως νέων που αντιμάχονται τον καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό και τον κοσμοπολιτισμό θεωρείται πάντοτε επικίνδυνη για τους εξουσιαστές. Ακόμη και αν σήμερα ζουν στην αφάνεια, μην έχοντας δυνατότητα πρόσβασης στα ΜΜΕ, δύνανται υπό δεδομένες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες να βγουν από το ασφυκτικό περιθώριο που τους έχει επιβληθεί και να διαχύσουν την ιδεολογία τους στις ευμετάβλητες και ανεξέλεγκτες και εν δυνάμει πανίσχυρες και επικίνδυνες μάζες.
Μπορούμε λοιπόν και πρέπει να μείνουμε όρθιοι, υπερασπιζόμενοι τις ιδέες μας και τις αξίες μας. Μπορούμε και αξίζει να αντισταθούμε. Ο αγώνας μας πρωτίστως θα πρέπει να είναι προσωπικός και πνευματικός. Αντίσταση στη «γκλαμουριά», στο “life style”, αντίσταση στον καταναλωτισμό , στον ατομικισμό. Πάνω απ’ όλα όμως να διατηρήσουμε την ικανότητά μας να σκεφτόμαστε. Εάν ο καθένας από εμάς λειτουργήσει έτσι, ο κόσμος μας θα είναι πολύ διαφορετικός. Εμπρός λοιπόν στον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία και για κοινωνική χειραφέτηση! Παρά την επιχειρούμενη ιδεολογική τρομοκρατία, δεν μπορούν να μας νικήσουν, γιατί, παρόλο που διαθέτουν τεράστια (υλική και μόνο) ισχύ, τη σκέψη μας δεν μπορούν να τη φυλακίσουν !
του Μαύρου Γάτου
Οι μάσκες έπεσαν. Η «πολιτική ορθότητα» επιτέλους θριάμβευσε ! Το αστικό κράτος αποκάλυψε τον πραγματικό του εαυτό. Την Πέμπτη , 13 Δεκεμβρίου 2007 το Β΄ Τριμελές Εφετείο Αθηνών καταδίκασε το γνωστό δικηγόρο, Κώστα Πλεύρη σε 14 μήνες φυλάκισης με αναστολή, «επί ρατσισμώ» (βάσει του «αντιρατσιστικού» νόμου του 1979) , κατόπιν μηνύσεων του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου , της «Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας» και του προέδρου του εν Ελλάδι παραρτήματος της «Μη Κυβερνητικής» Οργάνωσης «Helsinki Watch», Παναγιώτη Δημητρά.
Το «έγκλημα» του κ. Πλεύρη ήταν είχε συγγράψει ογκώδες βιβλίο με τίτλο: «Εβραίοι. Όλη η αλήθεια» (2006), όπου ασκούσε σκληρή και έντονη κριτική στο Σιωνισμό και τον Ιουδαϊσμό. Το γεγονός αυτό είναι πρωτοφανές για τα Ελλαδικά δεδομένα. Είναι η πρώτη φορά στα χρονικά του σύγχρονου αστικού κοινοβουλευτικού βίου που κάποιος διώκεται ποινικά για τις πολιτικές του θέσεις , όποιες και αν είναι αυτές. Είναι η πρώτη φορά κατά τις τελευταίες δεκαετίες που κάποιος φιμώνεται (και επιχειρείται να εξοντωθεί πολιτικά) δια νόμου και δια δικαστικής αποφάσεως. Η δικαστική αυτή απόφαση αποτελεί πλέον δεδικασμένο , βάσει του οποίου μπορούν να στηριχθούν νομικά στο μέλλον και άλλες παρόμοιες καταδίκες όσων δεν συμμερίζονται τις «αξίες» της «πολιτικής ορθότητας».
Η δίκη Πλεύρη αποτελεί προάγγελο αντιλαϊκών και αντεθνικών κατασταλτικών πρακτικών που θα επακολουθήσουν στο μέλλον. Σηματοδοτεί το πέρασμα σε μία «Νέα Εποχή», σε ένα εφιαλτικό τοπίο όπου θα περιστέλλονται δια νόμου και δια ροπάλου τα πολιτικά μας δικαιώματα.
Είναι πλέον φανερό ότι πλάι στον «παγκόσμιο χωροφύλακα», το ΝΑΤΟ , που παρεμβαίνει όπου γης με σκοπό τη επικράτηση της παγκόσμιας «τάξης» και «ειρήνης» και την «προάσπιση» των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» με «ανθρωπιστικές» στρατιωτικές επεμβάσεις , υπάρχει μία φιλοατλαντική ελίτ σε κάθε χώρα (και στη δική μας), που υπερασπίζεται και προάγει τα θέσφατα του αστικού φιλελευθερισμού και του ιμπεριαλισμού. Δεν είναι μόνο τα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε. , δεν είναι μόνο οι διεφθαρμένοι πολιτικοί, δεν είναι μόνο η σάπια πλειοψηφία των πανεπιστημιακών και των ανθρώπων «των γραμμάτων και των τεχνών» , δεν είναι μόνο οι παρακρατικοί τραμπούκοι «antifa», είναι πλέον και οι ίδιοι οι δικαστές. Και στην Ελλάδα έχουμε αποκτήσει λοιπόν και με το νόμο μία «αστυνομία σκέψης», η οποία είναι επιφορτισμένη με την καταδίκη και την καταστολή των «εγκλημάτων γνώμης». Όλοι θα τίθεται εφεξής στην προκρούστειο κλίνη της πολιτικής ορθότητας και όσοι δεν είναι “politically correct” ή δεν έχουν «ορθή» πολιτική και ιστορική αντίληψη των πραγμάτων θα τιμωρούνται παραδειγματικά.
Η καταδίκη Πλεύρη είχε βεβαίως ως πρότυπο ανάλογες πρακτικές καταστολής που λαμβάνουν χώρα στη δυτική Ευρώπη ( π.χ. «αντιρατσιστική» νομοθεσία Γερμανίας, Αυστρίας , Γαλλίας, κ.ά. , ποινικές διώξεις κατά ιστορικών και ερευνητών, όπως του David Irving και του Roger Garaudy). Σε αντίθεση με την Ελλάδα όπου οι ιστορικές μας καταβολές , η ιδιοσυγκρασία μας και ο εθισμός μας στο διάλογο και την ελευθερία δεν ευνοούν την ανάπτυξη φαινομένων λογοκρισίας και αυτολογοκρισίας, στον ευρωπαϊκό βορρά και στη Δύση γενικότερα (ιδίως στον αγγλοσαξωνικό κόσμο) το τι είναι «πρέπον» και τι όχι είναι σύνηθες να υπαγορεύεται άνωθεν. Η υιοθέτηση σήμερα τέτοιου είδους πρακτικών καταστολής και στη χώρα μας -κατ’ απομίμηση αγγλοσαξωνικών κυρίως προτύπων, εντελώς ξένων προς το νομικό μας πολιτισμό- αποτελεί εσχάτη κατάντια της ελληνικής δικαιοσύνης και καταδεικνύει ότι βρισκόμαστε προ των πυλών ή μάλλον εντός των πυλών μίας ιδεολογικής δικτατορίας. Η απόφαση αυτή απηχεί το γενικότερο αντιδραστικό κλίμα που διαπνέει ολόκληρη τη φιλοατλαντικού προσανατολισμού Ευρώπη, που ως μία νέα «Ιερά Συμμαχία» προσπαθεί να εξουδετερώσει τους ιδεολογικούς της αντιπάλους, ποινικοποιώντας στην πράξη τις αντίθετες προς τον καπιταλισμό και των ιμπεριαλισμό ιδεολογίες.
Στα πλαίσια αυτά το Συμβούλιο της Ευρώπης υιοθέτησε πριν από δύο χρόνια (14-12-2005) το διαβόητο «αντικομμουνιστικό μνημόνιο» , καθ’ υπαγόρευση των Αμερικανών, που θορυβημένοι προφανώς από την ανόρθωση της πουτινικής Ρωσίας θέλησαν να αμαυρώσουν την εικόνα της πάλαι ποτέ «κόκκινης αρκούδας», αλλά και να υπονομεύσουν ιδεολογικά τους σημερινούς αγώνες των λαών για εθνική χειραφέτηση και κοινωνική δικαιοσύνη. Τότε κάποιοι αφελείς δεξιοί και ακροδεξιοί έσπευσαν να χαιρετήσουν την απόφαση αυτή και να πανηγυρίσουν, μην αντιλαμβανόμενοι ότι κάποτε θα ερχόταν και η σειρά τους. Και πράγματι ήρθε και μάλιστα πολύ σύντομα. Το ίνδαλμα τους , ο Κώστας Πλεύρης καταδικάστηκε παραδειγματικά από το άτεγκτο αστικό κράτος, ενώ η απειλή της επανάληψης παρόμοιων δικαστικών αποφάσεων επικρέμεται πλέον καθημερινά πάνω από το κεφάλι του κάθε αγωνιστή του λεγόμενου εθνικιστικού / πατριωτικού χώρου.
Οι αστοί λοιπόν , παρά την αρχική τους διάθεση να επιδείξουν ένα προσωπείο ανοχής και συγκαταβατικότητας, μας έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο. Διώκουν επιλεκτικά ανθρώπους για τις πολιτικές τους ιδέες, την ίδια στιγμή που τραμπούκοι εγκληματίες κυκλοφορούν ελεύθεροι χωρίς να τους ενοχλεί κανείς ( π.χ. οι δράστες της δολοφονικής επίθεσης κατά του 19χρονου εθνικιστή στο Γαλάτσι στις 28-6-2006 ). Εισερχόμαστε λοιπόν σε μια νέα εποχή, όπου πλέον θα υπάρχει λογοκρισία και ποινικοποίηση των μη «πολιτικά ορθών» απόψεων. Ένας νέου τύπου μακαρθισμός έχει βάλει στο στόχαστρο όσους αγωνίζονται για την ελευθερία, την πατρίδα και τον σοσιαλισμό. Μία νέα ιερά εξέταση θέλει να ρίξει στην «πυρά», όλους όσους εκφέρουν διαφορετική άποψη από την καθεστωτική.
Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με τα μέτρα ασφαλείας που προτίθενται να εφαρμόσουν κάποιοι «για το καλό μας» και για την «ασφάλειά» μας ( π.χ. κάμερες παντού, ακόμη και στις παιδικές χαρές , ηλεκτρονικό φακέλωμα κτλ ) , αλλά και με την ολοένα και κλιμακούμενη δράση των παρακρατικών “antifa” συμμοριών , προμηνύουν ένα μέλλον γεμάτο συγκρούσεις και εντάσεις. Στόχος είναι να καμφθεί το φρόνημα του ελληνικού λαού (και του κάθε λαού) με σκοπό να μην υπάρχουν αντιδράσεις σε όσα έχουν προγραμματίσει να εφαρμόσουν. Εκεί αποσκοπεί η ακολουθούμενη σήμερα πολιτική καταστολής και ιδεολογικής τρομοκράτησης των εχθρών του αμερικανόδουλου πολιτικό-οικονομικού κατεστημένου, εθνικιστών και σοσιαλιστών.
Όμως ακόμη και τώρα υπάρχουν περιθώρια αντίστασης. Μπορεί οι αντίπαλοί μας να είναι πολύ ισχυροί, αφού διαθέτουν την κρατική ( και παρακρατική ) κάλυψη , ενώ εμείς να μην διαθέτουμε παρά πενιχρά μόνο υλικά μέσα, μπορεί να επιδοτούνται πλουσιοπάροχα από τα κρατικά και κοινοτικά ταμεία προάγοντας τον «αντιρατσισμό», το νεοφιλελευθερισμό και τον κοσμοπολιτισμό , ενώ οι περισσότεροι από εμάς να δίνουμε έναν αγώνα επιβίωσης στην καπιταλιστική ζούγκλα ( με ανασφάλιστη εργασία , με μισθό 600 ή 700 ευρώ ή με μακροχρόνια ανεργία κτλ ) , όμως σημασία έχει ότι εξακολουθούμε και σκεφτόμαστε. Αυτό είναι που πονάει όλους όσους μας θέλουν μαντρωμένα και άβουλα πρόβατα.
Η ύπαρξη ανθρώπων και ιδίως νέων που αντιμάχονται τον καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό και τον κοσμοπολιτισμό θεωρείται πάντοτε επικίνδυνη για τους εξουσιαστές. Ακόμη και αν σήμερα ζουν στην αφάνεια, μην έχοντας δυνατότητα πρόσβασης στα ΜΜΕ, δύνανται υπό δεδομένες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες να βγουν από το ασφυκτικό περιθώριο που τους έχει επιβληθεί και να διαχύσουν την ιδεολογία τους στις ευμετάβλητες και ανεξέλεγκτες και εν δυνάμει πανίσχυρες και επικίνδυνες μάζες.
Μπορούμε λοιπόν και πρέπει να μείνουμε όρθιοι, υπερασπιζόμενοι τις ιδέες μας και τις αξίες μας. Μπορούμε και αξίζει να αντισταθούμε. Ο αγώνας μας πρωτίστως θα πρέπει να είναι προσωπικός και πνευματικός. Αντίσταση στη «γκλαμουριά», στο “life style”, αντίσταση στον καταναλωτισμό , στον ατομικισμό. Πάνω απ’ όλα όμως να διατηρήσουμε την ικανότητά μας να σκεφτόμαστε. Εάν ο καθένας από εμάς λειτουργήσει έτσι, ο κόσμος μας θα είναι πολύ διαφορετικός. Εμπρός λοιπόν στον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία και για κοινωνική χειραφέτηση! Παρά την επιχειρούμενη ιδεολογική τρομοκρατία, δεν μπορούν να μας νικήσουν, γιατί, παρόλο που διαθέτουν τεράστια (υλική και μόνο) ισχύ, τη σκέψη μας δεν μπορούν να τη φυλακίσουν !
-wzor.jpg)
