Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις της Εθνικοεπαναστατικής οργάνωσης Χεζμπολάχ στον δεύτερο πόλεμο του Λιβάνου.
Στις 12 Ιουνίου του 2006 ξεκίνησε μια ακόμα στρατιωτική σύγκρουση ανάμεσα στο Ισραήλ και την οργάνωση Χεζμπολάχ (για την εν λόγω οργάνωση πατήστε εδώ , εδώ και εδώ) του Λιβάνου.
Από την μια μεριά η πανίσχυρη στρατιωτική μηχανή του Σιωνιστικού κράτους και από την άλλη πλευρά μια "ισλαμοφασιστική" οργάνωση με μόνους συμμάχους στην περιοχή το Εθνικοεπαναστατικό καθεστώς του Ιράν (σύνδεσμος εδώ και εδώ ) και την κυβέρνηση της Συρίας.
Ένας τιτάνιος αγώνας όπου η θέληση για την νίκη , το θάρρος των μαχητών και το λαϊκό έρεισμα έδωσε το αποφασιστικό πλεονέκτημα στους μαχητές της σιιτικής οργάνωσης.
Η Χεζμπολάχ (σχετικός σύνδεσμος εδώ) με την καθοδήγηση της ηγεσίας της (σχετικός σύνδεσμος εδώ), κατάφερε να εξελιχθεί μέσα στην πολυφυλετική και πολυθρησκευτική Λιβανέζικη κοινωνία σε ένα πραγματικό λαϊκό κίνημα και να συσπειρώσει ενάντια στο Ισραήλ διαφορετικές εθνοτικές , θρησκευτικές ομάδες και κοινότητες.
Στις σχετικά άγνωστες πτυχές του αγώνα παραμένουν η συμμετοχή Ευρωπαίων Εθνικοσοσιαλιστών στις τάξεις της οργάνωσης καθώς και στις μάχες που ακολούθησαν, και η σπουδαία συνεισφορά συντρόφων του Συριακού Σοσιαλιστικού Εθνικιστικού Κόμματος (κάποιοι από αυτούς ελληνικής καταγωγής) στο οποίο έχουμε αναφερθεί με εκτενές άρθρο (σχετικός σύνδεσμος εδώ.)
Η οργάνωση της Χεζμπολάχ πέρα από τους υπερήφανους "ακραίους" χαιρετισμούς των μελών της με τις μαύρες στολές και τις παρελάσεις στις λαϊκές γειτονιές της χώρας που αποτελούν κληρονομιά της ευρύτερης Φασιστικής παράδοσης (σύνδεσμος εδώ και εδώ) στην περιοχή, συμμετέχει έμπρακτα στην ενίσχυση του Λιβανέζικου λαού με την δημιουργία ορφανοτροφείων , νοσοκομείων και μονάδων υγείας.
Στηρίζει την αντισιωνιστική αντίσταση έμπρακτα σε όλο τον κόσμο και είναι στο πλευρό όλων των πολιτών της χώρας είτε είναι δρούζοι, χριστιανοί ή μουσουλμάνοι.
Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις της Εθνικοεπαναστατικής οργάνωσης Χεζμπολάχ στον δεύτερο πόλεμο του Λιβάνου.
του Εχετλαίου.
Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 4 ετών από την έναρξη του δεύτερου πολέμου μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου, μου δίνεται η δυνατότητα να παρουσιάσω μέσα από το ιστολόγιο του «Μαύρου Κρίνου» , μια κατά όσο το δυνατόν περιεκτική ανάλυση των παραμέτρων των στρατιωτικών επιχειρήσεων μεταξύ του ισραηλινού στρατού και των δυνάμεων της Χεζμπολάχ. Μια παρουσίαση που είναι στοχευμένη σε στρατιωτικές παραμέτρους αλλά σημαντική για να καταλάβουμε τους λόγους της επιτυχίας των δυνάμεων της Χεζμπολάχ απέναντι σ ένα από τους καλύτερα εξοπλισμένους στρατούς της περιοχής.
Η σημασία του τελευταίου πολέμου μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου θεωρείτε τόσο σημαντική, ώστε εκτός από τους Iσραηλινούς (ως άμεσα ενδιαφερόμενοι) και οι αμερικανοί επί τέσσερα χρόνια αναλύουν τις παραμέτρους του πολέμου προκειμένου να εξάγουν συμπεράσματα τόσο για τις δυνατότητες όσο και για τις τακτικές των ασύμμετρων επιχειρήσεων που χρησιμοποιήθηκαν, για χρήση στις δικές τους επιχειρήσεις (Ιράκ, Αφγανιστάν και πιθανός Ιράν στο μέλλον) .Λόγω και του περιορισμένου χώρου δεν θα επικεντρωθούμε σε ανάλυση όλων των επιχειρήσεων, αλλά κυρίως σε επιμέρους τομείς, παρουσιάζοντας τα αποτελέσματα για κάθε τομέα έτσι όπως φαίνονται μέσα από τις πληροφορίες που έχουν γίνει γνωστές μέχρι τώρα.
Ηλεκτρονικός Πόλεμος.
Ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια σε όλους τους πολέμους . Από τις μέχρι τώρα λίγες πληροφορίες για το θέμα (θεωρείται άκρως διαβαθμισμένο) ο Ισραηλινός στρατός θεωρούσε ότι με την έναρξη του πολέμου είχε απλώσει μία «ηλεκτρονική κουβέρτα» σ όλη την περιοχή του νοτίου Λιβάνου παρεμβάλλοντας όλα τα δίκτυα επικοινωνιών (ακόμα και των κινητών) μπλοκάροντας έτσι , αποτελεσματικά τις επικοινωνίες του ηγέτη της οργάνωσης Χασάν Νασράλα και της Βυρηττού με τους διοικητές του, των πεδίων επιχειρήσεων αλλά και τις επικοινωνίες του Ιράν και της Συρίας. Αποδείχτηκε ότι έσφαλαν.
Τους πήρε λίγο διάστημα για να αντιληφτούν, ότι η Χεζμπολάχ με την βοήθεια ιρανών φρουρών της επανάστασης ειδικών στον ηλεκτρονικό πόλεμο, είχε καταφέρει να εμποδίσει τις ηλεκτρονικές παρεμβολές στα δίκτυα της σε όλη την διάρκεια των επιχειρήσεων, ακόμα και στις περιοχές που διεξάγονταν μάχες 500 μέτρα από τα σύνορα. Προς έκπληξη μάλιστα του Ισραηλινού στρατού, μετά από συμπλοκή στην περιοχή Καντάρα, Ισραηλινοί στρατιώτες ανακάλυψαν τα πτώματα τριών Ιρανών αξιωματικών των πληροφοριών, με χαρτιά και εξοπλισμό για παρεμβολές στα ισραηλινά δίκτυα και ραντάρ.
Ο διοικητής της 91ης μεραρχίας του Ισραηλινού στρατού παραδέχτηκε μάλιστα σε συνέντευξη τύπου ότι οι άντρες του ανακάλυψαν (στην περιοχή Μπιν Τζιμπειλ) καταφύγια πλήρη με εξελιγμένο υλικό τηλεπικοινωνιών , συσκευές παρακολουθήσεων τηλεπικοινωνιακών δικτύων (όλα ιρανικής κατασκευής και προελεύσεως) ακόμα και λεπτομερειακούς χάρτες στρατηγικών στόχων και λίστες τηλεφωνικών αριθμών εντός του Ισραήλ. Τα δίκτυα της οργάνωσης συνδέονταν τις περισσότερες φορές με οπτικές ίνες (που δεν παρεμβάλλονται), ειδικά αυτά που επικοινωνούσαν με την Βυρηττό και τα τοπικά αρχηγεία της οργάνωσης αλλά και τα αρχηγεία μεταξύ τους, ενώ για τα μικρότερα κλιμάκια οι επικοινωνίες γίνονταν με φορητά γουοκι -τοκι και χρήση κωδικών λέξεων.
Τα αποτελέσματα όλων των παραπάνω ήταν τέσσερις βδομάδες μετά την έναρξη των επιχειρήσεων τα τηλεπικοινωνιακά δίκτυα της Χεζμπολάχ να λειτουργούν κανονικά ακόμα και στα σκληρότερα πληττόμενα οχυρά, ενώ παρά τους συνεχείς βομβαρδισμούς τόσο το τηλεοπτικό δίκτυο της οργάνωσης «Αλ Μαναρ» όσο και ο ραδιοφωνικός σταθμός «Νουρ» δεν διέκοψαν την λειτουργία τους παρά μόνο για 2 λεπτά μετά τον πρώτο βομβαρδισμό. Αμερικανοί ειδικοί στον ηλεκτρονικό πόλεμο που επισκέφτηκαν την ζώνη επιχειρήσεων κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το Ιράν είχε αποφασίσει να μετατρέψει το νότιο λίβανο σε πεδίο δοκίμων των τηλεπικοινωνιακών και πληροφοριακών συστημάτων του ως προετοιμασία για μια ενδεχόμενη σύρραξη με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ για το ζήτημα των πυρηνικών.
Ειδικότερα οι αμερικανοί και ισραηλινοί ειδικοί εστίασαν σε τέσσερα ερωτήματα:
1. Την αποτυχία των ισραηλινών ηλεκτρονικών συστημάτων να παρεμβάλουν τα δίκτυα διοίκησης και επικοινωνιών της οργάνωσης ,από την έδρα της στην Βυρηττό προς την Ιρανική διοίκηση στην Συρία.
2. Γιατί τα εξελιγμένα ισραηλινά ηλεκτρονικά συστήματα δεν μπόρεσαν να παρεμβάλουν τα συστήματα της Ιρανικής πρεσβείας στην Βυρηττό από όπου κατεύθυνε τις επιχειρήσεις ο Χασάν Νασράλα και ο επιχειρησιακός του διοικητής Ιμάντ Μουγκνίγιε. (σύνδεσμος εδώ)
3. Πως βοήθησαν οι Ιρανοί την Χεζμπολάχ να διεισδύσει σε δίκτυα επικοινωνιών και σε δίκτυα κινητών τηλεφώνων του Ισραήλ.
4. Πως ηλεκτρονικά συστήματα που τοποθέτησαν οι Ιρανοί στα παράκτια ραντάρ του Λιβανικού στρατού, μπλόκαραν το ραντάρ του αντιπυραυλικού συστήματος ‘’Μπαράκ’’ της ισραηλινής φρεγάτας Χανίτ, με αποτέλεσμα την προσβολή της από πύραυλο της οργάνωσης (λέγεται ότι την ώρα της προσβολής το σύστημα λειτουργούσε στο 50% των δυνατοτήτων του εξ αιτίας των ηλεκτρονικών παρεμβολών).
Εκτός από τα ηλεκτρονικά συστήματα η Χεζμπολάχ χρησιμοποίησε ακόμα μη επανδρωμένα ιπτάμενα αεροπλάνα (ιρανικής προελεύσεως και κατασκευής) , ενώ αποδείχτηκε ότι διέθετε και ένα άριστο δίκτυο ανθρώπινων πηγών εντός και εκτός Ισραήλ, που την ενίσχυε με κάθε είδους πληροφορίες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το δίκτυο που λειτουργούσε γύρω από τον βεδουίνο αντισυνταγματάρχη του ισραηλινού στρατού Ομαρ Ελ Χειμπ (καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκισης για κατασκοπεία). Παράλληλα με όλα αυτά, η οργάνωση διέθετε ειδικό τμήμα με σκοπό την αποτροπή της διείσδυσης στα δικά της δίκτυα ,και την οργάνωση της ασφαλείας της. Αυτό το τμήμα περιελάμβανε ένα άριστα εκπαιδευμένο εσωτερικό σύστημα ασφάλειας επικοινωνιών, που εξασφάλιζε ότι τα μέλη της σπανίως θα χρησιμοποιούσαν τεχνολογία που θα μπορούσε να υποκλαπεί από τους ισραηλινούς. Λέγεται μάλιστα ότι ο ηγέτης της οργάνωσης Χασαν Νασράλα δεν έχει χρησιμοποιήσει τηλέφωνο από τότε που τέθηκε επικεφαλής της οργάνωσης το 1992.
Δεδομένου της άριστης συνεργασίας μεταξύ των ισραηλινών και αμερικανών στα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου ,και της ανεπτυγμένης ισραηλινής βιομηχανίας σε αυτά, η αποτυχία των ισραηλινών στον τομέα αυτό κρίνεται σοβαρή.
Αντιαρματικές δυνάμεις.
Η οργάνωση διέθετε εξελιγμένα όσο και παλαιότερης κατασκευής αντιαρματικά συστήματα, κατά βάση Ιρανικής και Ρωσικής κατασκευής και προελεύσεως. Παρά τις προειδοποιήσεις των Ισραηλινών υπηρεσιών για την ύπαρξη ρωσικής κατασκευής σύγχρονων συστημάτων όπως το A/T KORNET (βεληνεκές 100 - 5.500 μ και διατρητική ικανότητα 1.200 mm χάλυβα ) ο ισραηλινός στρατός δεν εκτίμησε σωστά αυτές τις πληροφορίες και μάλλον υποτίμησε την δυνατότητα χρήσης τους σε μαζικές αντιαρματικές επιθέσεις. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν 50 άρματα του ισραηλινού στρατού να κτυπηθούν από πυραύλους, (60 όλων των τύπων τεθωρακισμένα) 21 να υποστούν διάτρηση και περίπου 30 αρματιστές να σκοτωθούν.
Τα άρματα που χτυπήθηκαν ανήκαν σε σύγχρονους τύπους (merkava 2, 3, 4) που θεωρούνται από τους πλέον εξελιγμένους ιδιαίτερα στον τομέα της προστασίας. Οι μονάδες κυνηγών αρμάτων της Χεζμπολάχ αποτελούνταν συνήθως από 5 άτομα, 2 από τα οποία ήταν άριστα εκπαιδευμένα στην χρήση των πυραύλων με τα υπόλοιπα 3 να έχουν επικουρικό ρόλο . Περίπου 500 με 600 μέλη της οργάνωσης από τα 4.000 που δρούσαν στο νότιο Λίβανο, διαχωρίστηκαν σε αυτές τις ομάδες με 5 έως 8 πυραύλους η κάθε μια, και επιπλέον υπήρχαν πυρομαχικά σε καλά καμουφλαρισμένες υπόγειες θέσεις και οχυρά προστατευμένα από αεροπορικές προσβολές.
Χρησιμοποιώντας άριστα το έδαφος για κάλυψη και απόκρυψη ,αλλά και τα σπίτια των σιιτικών χωριών του νοτίου Λιβάνου, συνενώνονταν και έστηναν ενέδρες στα ισραηλινά άρματα εκμεταλλευόμενοι και το γεγονός ότι το έδαφος του νοτίου Λιβάνου είναι ιδανικό για τέτοιου είδους επιχειρήσεις, επιτρέποντας την διάβαση αρμάτων από συγκεκριμένα δρομολόγια τα οποία πρώτα είχα παγιδεύσει με εκρηκτικά γεμίσματα.
Η χρήση των πυραύλων γινόταν από αποστάσεις περίπου 3.000 μέτρα. Καλά καμουφλαρισμένες ομάδες αντιαρματικών βρίσκονταν οχυρωμένες σε οχυρά ή σπίτια, και μετά την έκρηξη των γεμισμάτων και την βολή των πυραύλων (σκοπεύοντας τα πιο ευάλωτα πίσω μέρη των αρμάτων) ακολουθούσαν βολές όλμων για να αποτρέψουν τις ομάδες διασώσεως να επέμβουν. Τα πιο εξελιγμένα αντιαρματικά όπλα (KORNET , METIS – M, RPG -29 , TOW με διπλή αντιαρματική κεφαλή) χρησιμοποιούνταν για προσβολή των πλέον σύγχρονων αρμάτων, ενώ τα παλαιότερα και λιγότερα ισχυρά (RPG - 7 RPG - 18 , AT - 3 AT - 4, AT - 5, MILAN ) για προσβολή των λιγότερο προστατευμένων τεθωρακισμένων, αλλά και για την προσβολή οικημάτων που είχαν καταφύγει οι ισραηλινοί για προστασία με θανατηφόρα γι αυτούς αποτελέσματα .
Τα παραπάνω σε συνδυασμό με την βιασύνη που επέδειξαν οι Ισραηλινοί να ολοκληρώσουν τις επιχειρήσεις φτάνοντας στον πόταμο Λιτάνι πριν την παύση των εχθροπραξιών , είχαν σαν αποτέλεσμα βαριές απώλειες από την πλευρά τους με χαρακτηριστικό παράδειγμα την μάχη στο φαράγγι Σαλούκι όπου σε χρονικό διάστημα μερικών ωρών 11 άρματα κτυπήθηκαν από πυραύλους και 12 στρατιώτες σκοτώθηκαν, το 1/10 των απωλειών όλου του πολέμου.
Το εκπληκτικότερο όλων είναι, ότι κατά γενική ομολογία και των ισραηλινών ,οι πλέον επίλεκτες αντιαρματικές ομάδες με τους καλύτερους χειριστές δεν πήραν μέρος στις επιχειρήσεις. Περίμεναν τους ισραηλινούς στον ποταμό Λιτάνι καλύπτοντας τις προσβάσεις της Βυρηττού.
Πυραυλικές δυνάμεις.
Η Χεζμπολάχ ξεκίνησε τις επιχειρήσεις διαθέτοντας ένα απόθεμα περίπου 10.000 έως 16.000 πυραύλων μικρού βεληνεκούς 11 έως 30 περίπου χιλιομέτρων και έναν μη ακριβώς προσδιορισμένο αριθμό πυραύλων μεγαλύτερου βεληνεκούς από 40 έως και 220 χιλιομέτρων κυρίως ιρανικής και συριακής κατασκευής. Κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων η οργάνωση εκτόξευσε περίπου 5.000 πυραύλους μικρού βεληνεκούς ,ενώ άλλοι περίπου 1.600 καταστράφηκαν από την ισραηλινή αεροπορία. Οι πύραυλοι μεγαλύτερου βεληνεκούς όπως οι ιρανικοί τύπου fajr - 3 (43 km) fajr - 4 (75km) kaibar (100km) zelzal - 1(115 km) zelzal - 2 (220km) καταστράφηκαν τις πρώτες ώρες των συγκρούσεων από την ισραηλινή αεροπορία που μέσο των υπηρεσιών πληροφοριών είχε καταφέρει να εντοπίσει επακριβώς τις θέσεις των εκτοξευτών από την περίοδο της ειρήνης. Οι πύραυλοι αυτοί ήταν και οι πλέον επικίνδυνοι για το Ισραήλ αφού με το βεληνεκές τους κάλυπταν σχεδόν όλη την έκταση του κράτους. Δεν είναι γνωστό αν η Χεζμπολάχ διέθετε πυραύλους τύπου zelzal - 3 (βεληνεκούς 1500 km) καθώς και αν οι πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς που διέθετε βρίσκονταν υπό τον επιχειρησιακό έλεγχο του Νασράλα ή της επαναστατικής φρουράς του Ιράν που μέλη της (δύναμη Αλ Κουτς) εδρεύουν στον Λίβανο.
Παρόλο την καταστροφή των πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, η ισραηλινή αεροπορία δεν μπόρεσε να καταστρέψει τους πιο μικρούς και ευέλικτους πύραυλους μικρού βεληνεκούς επιτρέποντας στην Χεζμπολάχ να διατηρεί έναν σταθερό αριθμό εκτοξεύσεων 100 με 200 πυραύλων την ημέρα, αναγκάζοντας τον ισραηλινό στρατό να ξεκινήσει χερσαίες επιχειρήσεις αν και πολύ καθυστερημένα. Οι πυραυλικές δυνάμεις της Χεζμπολάχ βρισκόταν διεσπαρμένες σε όλο το νότιο Λίβανο διαχωρισμένες σε 150 «επιχειρησιακά τετράγωνα» το καθένα με 10 περίπου εκτοξευτές πυραύλων βαριά παραλλαγμένων με δίκτυα και βλάστηση. Κατά την βολή οι εκτοξευτές χρησιμοποιώντας υδραυλικό σύστημα ανέβαιναν στην επιφάνεια εκτελούσαν βολή και στην συνέχεια σε δευτερόλεπτα εξαφανίζονταν στην κάλυψη. Πολλές φορές για την πυροδότηση χρησιμοποιούνταν χρονοδιακόπτες ενώ μετά την βολή καλύπτονταν μερικές φορές με κουβέρτες αλουμινίου σαν κι αυτές που χρησιμοποιεί η πυροσβεστική προκειμένου να μειώσουν το θερμικό τους ίχνος. Σε περίπτωση κινητών εκτοξευτών αυτοί ήταν παραλλαγμένοι και άλλαζαν θέση κατευθείαν μετά την εκτέλεση της βολής .
Όλοι οι εκτοξευτές ελέγχονταν από 3 δωδεκάδες υπόγειων οχυρών, καμουφλαρισμένων, προστατευμένων περιμετρικά από νάρκες αισθητήρες αναγνώρισης, και από μονάδες της Χεζμπολάχ σε ενέδρες για την αντιμετώπιση προσεγγιζόντων εχθρικών δυνάμεων.
Δυνάμεις πεζικού.
Σε όλο το νότιο λίβανο υπολογίζεται ότι η Χεζμπολάχ διέθετε περίπου 1.000 με 3.000 χιλιάδες «επαγγελματιών» μαχητών συν μια εφεδρική δύναμη έως και 10.000 χιλιάδων μαχητών.
Η δύναμη αυτή είναι διαρθρωμένη σε 4 κυρία μέρη:
1. Οι επίλεκτοι μαχητές, περίπου 1.000 ειδικά εκπαιδευμένοι ,πολλοί από αυτούς βετεράνοι παλαιοτέρων μαχών με πολλά εκπαιδευτικά ταξίδια στην Συρία και το Ιράν. Εκτός των επιχειρήσεων ως επίλεκτη δύναμη πεζικού φαίνεται πως χρησιμοποιούνται και στην επάνδρωση πυραυλικών και αντιαρματικών όπλων. Λέγεται ότι μέρος της δύναμης συμμετείχε στις μάχες στο Ιράκ υπό την διοίκηση του σιίτη κληρικού Μοκτάντα αλ Σάντρ ενώ στελέχη της εκπαιδεύονται συστηματικά από την ειδική δύναμη των Ιρανών Φρουρών της Επανάστασης «Ιερουσαλήμ» (Αλ Κουτς).
2. Οι κανονικοί μαχητές, με μικρή η καθόλου πολεμική εμπειρία συμμετέχουν σε επιχειρήσεις αλλά και σε υποστηρικτικά καθήκοντα.
3. Οι εφεδρικοί 1ου επιπέδου, έχουν εκπαιδευτή από την οργάνωση και έχουν τελειώσει την στρατιωτική τους θητεία στον στρατό του Λιβάνου το πολύ 3 χρόνια πριν. Αυτοί θεωρούνται ακόμη «φρέσκοι» και άμεσα δυνάμενοι να λάβουν μέρος σε επιχειρήσεις αν χρειαστεί .Χρησιμοποιούνται για υποστήριξη και συλλογή πληροφοριών .
4. Οι εφεδρικοί 2ου επιπέδου, έχουν τελειώσει την στρατιωτική τους θητεία στον στρατό του λιβάνου περισσότερα από 3 χρόνια.
5. Το τμήμα επιθέσεων αυτοκτονίας, πολύ λίγα είναι γνωστά γι αυτό το τμήμα λόγω της αποστολής του.
Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι όλα τα τμήματα των εφεδρικών περνούν από συνεχή τακτική επανεκπαίδευση για περιόδους από 1 έως 3 μήνες. Επίσης η δύναμη των επίλεκτων σε αντίθεση με τους υπόλοιπους είναι μόνιμη στρατιωτική δύναμη που φέρει στολή.
Κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων όλο ο νότιος Λίβανος ήταν διαιρεμένος σε « τομείς διοικήσεως» , αποτελούμενοι από 12 περίπου χωριά σε κάθε τομέα.
Κάθε τομέας υποδιαιρούνταν αντίστοιχα σε μικρότερους τομείς 2 - 3 χωριών , με τις επικοινωνίες μεταξύ όλων αυτών, να γίνονται όπως προαναφέραμε με δίκτυα οπτικών ινών αλλά και φορητών ασυρμάτων (γουοκι – τοκι) καθώς και εσωτερικών «κλειστών» δικτύων κινητής τηλεφωνίας. Σε περίπτωση απώλειας των επικοινωνιών με τα προϊστάμενα κλιμάκια οι τομείς και υποτομείς διοικήσεως, είχαν εντολές να λειτουργήσουν αυτόνομα με βάση την εξέλιξη των επιχειρήσεων.
Αν και το σύστημα της αυτόνομης λειτουργίας εμπόδιζε την έγκαιρη αντίδραση των μονάδων της οργάνωσης λόγο έλλειψης πληροφοριών , αλλά και την αλληλοκάλυψη των τομέων διοικήσεως (λόγο έλλειψης επικοινωνιών ), εντούτοις είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι για πρώτη φορά μια αραβικής προελεύσεως στρατιωτική δύναμη, έδωσε στις επιμέρους μονάδες της τέτοια ελευθερία ενεργειών καταργώντας το αυστηρό κάθετο σύστημα διοικήσεως των αραβικών στρατών και εφαρμόζοντας ένα άλλο «οριζόντιο» που εν τέλει αποδείχτηκε άκρως αποκεντρωμένο και αποτελεσματικό.
Αρκετές εκατοντάδες άνδρες τις οργάνωσης (κυρίως των κανονικών μαχητών) χωρίστηκαν σε ομάδες των 15 - 20 ατόμων καθώς και σε υποομάδες 5 με 6 ατόμων εξοπλισμένοι με ελαφρά τυφέκια εφόδου, οπλοπολυβόλα ,και επιβιβαζόμενοι σε μηχανές τύπου cross χρησιμοποίησαν τακτικές αιφνιδιασμού με γρήγορα κτυπήματα και μια εξίσου γρήγορη αποχώρηση.
Ένα παράδειγμα μπορεί να δοθεί για το τρόπο πυροδότησης των διαφόρων πυραύλων της οργάνωσης με την χρήση μηχανών:
1. Ένα μέλος της ομάδας βρίσκεται σε απόσταση από τον χώρο που έχει επιλεχτεί για την εκτόξευση και παρέχει κάλυψη στους υπόλοιπους καθώς και επιτήρηση για εμφάνιση ελικοπτέρων Απάτσι και μη επανδρωμένων αεροσκαφών.
2. Δυο άτομα σε μηχανή εμφανίζονται στον επιλεγμένο χώρο τοποθετούν τον εκτοξευτή χωρίς τον πύραυλο και αποχωρούν. Συνολικός χρόνος 5 δευτ.
3. Ένα άλλο γκρουπ παραδίδει τον πύραυλο και αποχωρεί. Συνολικός χρόνος 3 δευτ.
4. Άλλη ομάδα φτάνει τοποθετεί τον πύραυλο , πυροδοτεί και αποχωρεί .
Συνολικός χρόνος 10 - 20 δευτ.
5. Η πρώτη ομάδα επιστρέφει συλλέγει τον εκτοξευτή αν ειδοποιηθεί από την ασφάλεια ότι όλα είναι καλώς , και τον τοποθετεί σε κάποια υπόγεια οχύρωση για επαναχρησιμοποίηση.
Το παραπάνω παραδείγματα είναι μέρος από τις ευέλικτες τακτικές που χρησιμοποίησε η οργάνωση και κυρίως οι επίλεκτοι και κανονικοί μαχητές της ,που εκτός των άλλων χρησιμοποιούνταν και σαν ελεύθεροι σκοπευτές και χειριστές των υψηλής τεχνολογίας αντιαρματικών. Εκτός από αυτούς όμως, υπήρχε και η δύναμη των εφεδρικών μαχητών. Αυτοί φέροντας πολιτική αμφίεση και παραμένοντας στα χωριά τους προσέφεραν μια σειρά από υποστηρικτικές υπηρεσίες (πληροφορίες , λογιστική υποστήριξη) αλλά ταυτόχρονα συμμετείχαν και στις επιχειρήσεις ιδιαίτερα στις μάχες στα διάφορα συνοριακά χωριά (Bint Jbeil , Marun Al - Ras, Ayta Ash Shab).
Με αποκεντρωμένη διοίκηση, ευέλικτες αιφνιδιαστικές τακτικές, και μια ελάχιστη «ουρά» διοικητικής μεριμνάς πίσω τους (δεδομένου ότι το μεγαλύτερο μέρος του υλικού ήταν προαποθηκευμένο στα διάσπαρτα οχυρά της οργάνωσης) κατάφεραν να αναγκάσουν τον ισραηλινό στρατό να πολεμήσει με τους δικούς τους όρους, επιτυγχάνοντας στο τέλος των επιχειρήσεων τούς δυο βασικούς στόχους που είχαν τεθεί:
1.Την επιβίωση του μάχιμου πυρήνα της οργάνωσης.
2.Την κατά το δυνατόν πρόκληση μεγαλύτερης «αιμορραγίας» στον ισραηλινό στρατό.
Σε συζητήσεις που διεξήχθησαν από άραβες και ισραηλινούς ειδικούς έγινε αποδεκτό ότι το μεγαλύτερο μέρος των περίπου 600 με 800 νεκρών της οργάνωσης δεν άνηκαν στον σκληρό πυρήνα των επίλεκτων μαχητών της ,αλλά κυρίως στις εφεδρικές δυνάμεις των φρουρών των χωριών (κάποιοι μάλιστα από τους μαχητές αποδείχτηκε ότι δεν άνηκαν καν στην οργάνωση αλλά σε απλούς κατοίκους).
Ειδική μνεία πρέπει να γίνει και στο οχυρωματικό δίκτυο της Χεζμπολάχ δεδομένου ότι ειδικοί στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες που το εξέτασαν εντυπωσιάστηκαν από το εύρος και την ποιότητα των εγκαταστάσεων. Υπήρχαν διάσπαρτα σε όλο τον νότιο Λίβανο εκατοντάδες υπόγειες οχυρώσεις άριστα παραλλαγμένες και ασφαλισμένες σε αποστάσεις ακόμα και μερικών μέτρων από τα ισραηλινά φυλάκια. Πολλά από αυτά τα οχυρά βρισκόταν θαμμένα σε βάθος ως και 40 μέτρων σχεδόν απρόσβλητα από οποιοδήποτε ισραηλινό όπλο, ενώ καταλάμβαναν έκταση που ξεπερνούσε τα 2 χιλιόμετρα.
Εσωτερικά αυτών, υπήρχαν αποθήκες όπλων και υλικών, μαγειρεία ,νοσοκομεία , διοικητικές εγκαταστάσεις επιτρέποντας στους μαχητές να παραμείνουν επί εβδομάδες χωρίς εφοδιασμό. Ο ισραηλινός στρατός αν και γνώριζε την ύπαρξη των οχυρών δεν κατάφερε να χαρτογραφήσει ποτέ την έκταση και πολυπλοκότητα των οχυρώσεων.
Χαρακτηριστικό παραδείγματα αποτελούν τα λόγια ενός εκ των αξιωματικών της UNIFIL:
“Ποτέ δεν τους είδαμε να χτίζουν τίποτα ,θα πρέπει να κουβάλαγαν στην περιοχή το τσιμέντο με το κουτάλι’’.
Ναυτικές Δυνάμεις.
Κατά την διάρκεια του πολέμου χτυπήθηκε η ισραηλινή φρεγάτα “Χανίτ” από κινέζικης κατασκευής πύραυλο τύπου C-802 με αποτέλεσμα τον θάνατο 4 ναυτικών και σοβαρές ζημιές στο ελικοδρόμιο του πλοίου (σημείο όπου έπεσε και ο πύραυλος).Τα σοβαρότερα σημεία της επίθεσης όμως είναι δυο:
1. Παρα την ουσιαστικά μη εμπόλεμη κατάσταση που βρισκόταν το πλοίο κατά την διάρκεια της προσβολής, με αποτέλεσμα το μεγαλύτερο μέρος των αμυντικών συστημάτων του να βρίσκεται εκτός λειτουργίας ,το ραντάρ του αντιπυραυλικού συστήματος του πλοίου (τύπου «μπαρακ») φαίνεται να λειτουργούσε στο 50% των δυνατοτήτων του λόγο ηλεκτρονικών αντίμετρων της Χεζμπολάχ μέσω του επάκτιου ραντάρ του Λιβανικού στρατού.
2. Αν και είχαν προειδοποιηθεί από τις μυστικές τους υπηρεσίες το ισραηλινό ναυτικό δεν έλαβε σοβαρά υπόψη του την ύπαρξη του πυραύλου C-802 στο οπλοστάσιο της οργάνωσης. Θεωρούσαν ότι η οργάνωση διέθετε μόνο τον πύραυλο C - 701 με βεληνεκές 15 χιλιόμετρα αντί 120 χλμ του C - 802 και εκρηκτική κεφαλή μισής ισχύος αυτού.
Αεροπορικές δυνάμεις.
Εκτός από τα αεροπορικά ατυχήματα που στοίχησαν 3 ελικόπτερα (AH - 64 Apache) και ένα αεροπλάνο (F-16) στην ισραηλινή πολεμική αεροπορία , καταρρίφτηκε στην διάρκεια των εχθροπραξιών, ένα ελικόπτερο μεταφοράς τύπου CH - 53 κατά την διάρκεια επιχείρησης αερομεταφερόμενων στρατευμάτων με αποτέλεσμα το θάνατο του πληρώματος. Η κατάρριψη φαίνεται πως έγινε από φορητό Α/Α πύραυλο τύπου SA - 16 ρωσικής προελεύσεως η κάποιο κινέζικο παράγωγο του. Η ισραηλινή αεροπορία φαίνεται πως πηρέ πιο σοβαρά από το ισραηλινό ναυτικό τις πληροφορίες ότι η Χεζμπολάχ διέθετε τον εξελιγμένο Α/Α SA - 18 που θεωρείται ιδιαίτερα επικίνδυνος για χαμηλά ιπτάμενα αεροσκάφη και έτσι έκανε τεραστία χρήση αντιπυραυλικών αντίμετρων σε όλη την διάρκεια των επιχειρήσεων ,δεδομένου ότι η κατάρριψη έστω και μικρού αριθμού αεροσκαφών θα αποτελούσε τεραστία προπαγανδιστική νίκη της Χεζμπολάχ.
Εν κατακλείδι θα λέγαμε ότι σε όλο το διάστημα των επιχειρήσεων η Χεζμπολάχ απέδειξε ότι αποτελεί μια επαγγελματική δύναμη άκρως υπολογίσιμη για οποιονδήποτε αντίπαλο. Για επίλογο δεν έχουμε παρά να παρουσιάσουμε την άποψη ενός εν ενεργεία διοικητή του ισραηλινού στρατού ο οποίος σε συνέντευξη τύπου σε εφημερίδα του Ισραήλ έδειξε ποσό πολύ υπολογίζει την οργάνωση αλλά και τη σχεδιάζουν για το μέλλον οι ισραηλινοί. Συγκεκριμένα δήλωσε :
«Η Χεζμπολάχ είναι τακτικός στρατός - τρομοκρατική οργάνωση -αντάρτικη δύναμη ταυτόχρονα. Διαθέτει πυραυλικά συστήματα όπως ένας τακτικός στρατός, εφαρμόζει τακτικές αντάρτικου και έχει τρομοκρατική παρουσία . ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΟΝΟΜΑΖΩ ΥΒΡΙΔΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ. Ειδικότερα έχει μάχιμη ζώνη στο ΝΟΤΙΟ ΛΙΒΑΝΟ, επιχειρησιακό κέντρο στην Βηρυτό, κέντρο ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ στην κοιλάδα ΜΠΕΚΑΑ, επιχειρησιακό μετόπισθεν τη ΣΥΡΙΑ και αντίστοιχο στρατηγικό το ΙΡΑΝ. Οι Ισραηλινές ΕΔ θα πρέπει στην περίπτωση σύγκρουσης να τα πλήξουν όλα».
Εβραίοι στρατιώτες θρηνούν συμπολεμιστές τους.
-wzor.jpg)
