Η απεργία των εργαζομένων στις μεταφορές του Βερολίνου (Streik bei der Berliner Verkehrsgesellschaft 1932): Μια συνεργασία μεταξύ Εθνικοσοσιαλιστών και Κομμουνιστών.

Μετάφραση - επεξεργασία κειμένου: Φαιός Τυμπανιστής


«Δεν έχει σημασία αν είμαστε Κομμουνιστές ή Εθνικοσοσιαλιστές, επειδή τα στομάχια μας έχουν  την ίδια πείνα, και πρέπει να ενωθούμε για να πιέσουμε τα αφεντικά του SPD να πραγματοποιήσουν τα αιτήματα μας».

Αυτή η δήλωση είναι από μια συνέλευση που διοργάνωσε η εργατική ένωση των Εθνικοσοσιαλιστών κατά την διάρκεια της δεκαετίας του ’30. Έλαβαν μέρος 350 άτομα τόσο Κομμουνιστές όσο και Εθνικοσοσιαλιστές. Μια μέρα πριν, κάποιοι Εθνικοσοσιαλιστές παρευρέθηκαν σε ένα συνέδριο του KPD και 2 χρόνια μετά τον Νοέμβριο του 1932 ήταν η στιγμή για την απεργία απέναντι στο μισητό σύστημα. Μα τι ήταν αυτό που προσέλκυσε τα 2 πολιτικά κινήματα που φαίνονται ως ανταγωνιστικά μεταξύ τους; Πρέπει να πάρουμε αυτή την μοναδική ιστορική κατάσταση ως παράδειγμα για τα σύγχρονα «εθνικά» και «αριστερά» κινήματα;

Για να απαντήσουμε σε αυτές τις ερωτήσεις πρέπει να κοιτάξουμε τις πολιτικές και οικονομικές συνθήκες κατά την διάρκεια των τελευταίων 4 χρόνων της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Μετά την πρώτη υπερπληθωριστική κρίση του ’23 σε ένα ηττημένο Ράιχ, ένα δεύτερο κύμα της οικονομικής κρίσης και της κοινωνικής αστάθειας χτυπάει την Γερμανία το ’29. Οι Σοσιαλοδημοκράτες του SPD χειροτέρευσαν δραματικά τις συνθήκες για τους Γερμανούς εργάτες, μειώνοντας τους μισθούς περισσότερο από 8% και αύξησαν την ανεργία! Η καταστολή της αστυνομίας και η απαγόρευση των ομάδων μάχης των SA και των RFB (Μαχητές του Κόκκινου Μετώπου) οδήγησε στην δυσαρέσκεια των «άκρων» απέναντι στους μισητούς «sozi’s» (Σοσιαλοδημοκράτες).

Κατά την διάρκεια της ολικής κρίσης στην δημοκρατία της Βαϊμάρης τόσο οι Εθνικοσοσιαλιστές όσο και οι Κομμουνιστές είδαν τους εαυτούς τους στην πρώτη γραμμή ως Σοσιαλιστές, και την ιδεολογία τους ως την μόνη λύση για την άσχημη κατάσταση στην Γερμανία και την καθημερινότητα του Γερμανικού προλεταριάτου. Το γεγονός ότι θεωρούσαν την Γερμανία ως μια ημι - αποικία που διοικείτο από τους καταπιεστές των Βερσαλλιών  και τα προγράμματα Dawes και Youngplan, τους οδήγησε να εντοπίσουν τον  εχθρό στους προδότες της Κοινωνικής Γερμανικής Δημοκρατίας. Και οι 2 ομάδες υιοθέτησαν μια σκληρή αντικαπιταλιστική στάση. 

Αν και ο αντικαπιταλισμός τους προερχόταν από διαφορετική οπτική, αυτό δεν τους εμπόδισε να αλληλοϋποστηρίζονται. Για παράδειγμα η Ruth Fischer, ηγετικό στέλεχος της «αριστερής πτέρυγας» του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος, μίλησε σε Εθνικιστική συγκέντρωση φοιτητών στο Βερολίνο και προσέγγισε την αντισημιτική αντικαπιταλιστική κριτική του NSDAP: «Όποιος συμμετέχει στην αντίσταση ενάντια στο εβραϊκό κεφάλαιο είναι ένα μαχητής της τάξης! Ποδοπατήστε τους Εβραίους καπιταλιστές, κρεμάστε τους στους φανοστάτες, λιώστε τους και τσακίστε τους». 

Ο Ernst Thalmann, γενικός γραμματέας του KPD, έκανε έκκληση για συνεργασία με τους Εθνικοσοσιαλιστές: «Όταν οι απεργίες οργανώνονται στις εταιρείες, είναι θεμελιώδης σημασίας η συμμετοχή των Εθνικοσοσιαλιστών στις επιτροπές αγώνα». Με αυτό υπονοούσε τα προλεταριακά στοιχεία στα συνδικάτα των Εθνικοσοσιαλιστών των SA τους ονομαζόμενους «nazi - prolets»(Εθνικοσοσιαλιστές Προλετάριοι).

Εντός της εταιρείας μεταφορών BVG η «φαιά» έκφραση των Εργατών Εθνικοσοσιαλιστών είχε ως εκπροσώπους την NSBO, την οργάνωση του NSDAP. Η αριστερή έκφραση είχε ως εκπροσώπους την RGO που ήταν αντιπολιτευόμενοι στον συνδικαλισμό του KPD. Μαζί οι Εθνικοσοσιαλιστές και οι Κομμουνιστές ίδρυσαν μια κεντρική ομάδα για την οργάνωση των απεργιών η οποία απαίτησε αιτήματα όπως μεγαλύτερο ημερομίσθιο, εργασία 40 ωρών την εβδομάδα, καλύτερες συνθήκες εργασίας και το πιο σημαντικό την κατάργηση των συμβάσεων (Hoffmannschen Akkordsystem).  

Σύντομα εργάτες που δεν είχαν σχέση με κόμματα και μέλη της ADGB παρευρέθηκαν στις συναντήσεις των Εθνικοσοσιαλιστών και των αριστερών. Το KPD είχε κυρίαρχο ρόλο στην επιτροπή αγώνα, και προσπάθησε να μεταφέρει τα γεγονότα στην BVG ως μια «ενδυνάμωση της ταξικής συνείδησης στις εργατικές μάζες».  Στην πραγματικότητα το KPD είχε χάσει την επιρροή του στις περισσότερες βιομηχανίες και στα εργοτάξια του Βερολίνου, άλλωστε το 80% των μελών  του KPD ήταν άνεργοι. Οι Εθνικοσοσιαλιστές που ήταν η μειονότητα ανάμεσα στους ηγέτες της απεργίας δεν έδωσαν την ανάλογη σημασία σε αυτό, αφού τα αιτήματα και ο αγώνας ενάντια στην εργοδοσία ήταν μεγαλύτερης σημασίας.

Στις 03.11.1932 η απεργία ξεκίνησε. Οχτώ από τους Εθνικοσοσιαλιστές είχαν δημιουργήσει ένα οδόφραγμα σε μια στάση ενός τραμ, αλλά συγκρούστηκαν με την αστυνομία και 2 μέλη των SA συνελήφθησαν. Μισή ώρα μετά Εθνικοσοσιαλιστές και Κομμουνιστές στην πρωτεύουσα του Reich κατέλαβαν πολλούς σταθμούς  τραμ και λεωφορείων, σταμάτησαν την κυκλοφορία και μετακίνησαν όλους τους επιβάτες από τα οχήματα.

Οπλισμένοι με ασπίδες, οι διαδηλωτές έστησαν οδοφράγματα ενάντια στις δυνάμεις καταστολής ενώ ενημερώθηκαν όλοι οι εργάτες να σταματήσουν την εργασία τους. Τα απεργοσπαστικά σκουπίδια δέχτηκαν επίθεση και ο δρόμος τους μπλοκαρίστηκε. Οι Κομμουνιστές έβγαλαν φυλλάδια ενάντια στο SPD και τις εργοδοτικές ενώσεις, είναι σημαντικό να σημειωθεί το γεγονός ότι δεν υπήρξε ούτε μια λέξη κριτικής της Κομμουνιστικής προπαγάνδας ενάντια στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα. 

Τις βραδινές ώρες της 3^ης και 4^ης Νοεμβρίου σημειώθηκαν  οδομαχίες με την αστυνομία, δρόμοι και οχήματα καταστράφηκαν και οι λεγόμενες «κουζίνες της απεργίας» έκαναν την εμφάνιση τους. Στο αποκορύφωμα της μάχης πολλά μέλη των SA και των SS, μέλη των RFB καθώς και πολλοί εργάτες που δεν είχαν σχέση με τα κόμματα έλαβαν μέρος στην διαμαρτυρία. Σε αυτά τα γεγονότα τα SA υπήρξαν η κύρια δύναμη της αντίστασης και της βίας.

Μερικά μέλη των «Ταγμάτων Εφόδου» (SA) ήθελαν να ενισχύσουν την κατάσταση με εκρηκτικά, αν και αυτή η πρόταση έκανε τους Κόκκινους να δυσφορήσουν. Οι δρόμοι του Βερολίνου υπήρξαν η αρένα της μαζικής δραστηριότητας της μεγάλης κοινωνικής δυσφορίας ενάντια στο σύστημα, στην οποία η ηγεσία του KPD παρείχε μέσω των εκδόσεων και της κεντρικής επιτροπής θεωρητικό υπόβαθρο. Όμως το πραγματικό σφρίγος στους δρόμους διοχετεύτηκε από τα SA και τα SS.

Την Τρίτη ημέρα της απεργίας που έμεινε γνωστή ως «Κόκκινη Παρασκευή», πολλοί σκοτώθηκαν ανάμεσα στους Εθνικοσοσιαλιστές και τους Κομμουνιστές καθώς και άλλοι εργάτες, ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και το φημισμένο μέλος των SA Kurt Reppich. 47 άτομα τραυματίστηκαν και οι συλλήψεις έφτασαν τις 583. Οι ηγεσίες του NSDAP και του KPD στα πρόσωπα των Joseph Goebbels και Walter Ulbricht επενέβησαν με έμμεσο στόχο να κερδίσουν την υποστήριξη στις εκλογές που θα λάμβαναν μέρος την επόμενη Κυριακή. Η απόφαση του Hitler να καλέσει τα SA πίσω στους στρατώνες έληξε την απεργία. Τα μέλη των SA που υπήρξαν η κύρια δύναμη πίσω από την απεργία είχαν περιοριστεί σε μεγάλους αριθμούς και δεν μπορούσαν να λάβουν μέρος σε ενέργειες ενάντια στο καθεστώς.

Παρόλο το γεγονός ότι η συνεργασία κατά την διάρκεια της απεργίας δεν ήταν ένα ζήτημα κοινής συμπόρευσης «χέρι με  χέρι» αλλά «πλάτη με πλάτη» δεν μπορεί να μην γίνει αποδεκτό ότι και τα 2 κόμματα αντάλλαξαν τα πολιτικά τους ενδιαφέροντα για τα οικονομικά ζητήματα, για να αλλάξουν τις συνθήκες που ζούσαν. Κατά την διάρκεια πορειών, συγκεντρώσεων και διαμαρτυριών υπήρξαν συγκρούσεις μεταξύ Εθνικοσοσιαλιστών και Κομμουνιστών, αλλά σε πολλές περιπτώσεις αλληλοϋποστηρίχτηκαν μεταξύ τους επειδή ζούσαν στις ίδιες γειτονιές και γνωρίζονταν μεταξύ τους πολύ καλά. Αυτό το γεγονός έλαβε μορφή με δράσεις ενάντια στις εξώσεις και τις αυξήσεις των ενοικίων κ.α. 

Κάποιος πρέπει να κοιτάξει σε μαύρες και λευκές αποχρώσεις αν πρόκειται να δει τις σχέσεις των 2 πλευρών στην εποχή της Βαϊμάρης. Ένας ηγέτης των RFB κατά την διάρκεια μιας πορείας φώναξε: «Όταν το κόμμα (KPD) δεν θα πολεμήσει ενάντια στους Σοσιαλοδημοκράτες, εμείς απλά θα ενωθούμε με τους Εθνικοσοσιαλιστές». O Johannes Engel, ιδρυτής της NSBO που συνέχισε να απεργεί ακόμα και όταν η ηγεσία του κόμματος στο Μόναχο είχε σταματήσει να υποστηρίζει την απεργία, τοποθετήθηκε με αυτά τα λόγια: «Όποιος ακόμα κάτω από τις παρούσες συνθήκες δεν έχει το θάρρος να υπολογίσει ανοιχτά τον εαυτό του στους Εθνικοσοσιαλιστές, δεν έχει παρά να ψηφίσει τους αριστερούς υποψηφίους, αλλά σίγουρα όχι τις «ελεύθερες ενώσεις» (οι οποίες υποστήριζαν το κεφάλαιο). Υποστηρίζω τα υπεύθυνα άτομα για τον ίδιο λόγο με τους Κομμουνιστές». Αυτές οι δηλώσεις, του στοίχισαν την προοπτική για μια καλύτερη διοικητική θέση μέσα στο Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα.

Αν υπάρχει ένα πράγμα που μας διδάσκει η απεργία της BVG  είναι ότι το Εθνικιστικό και το Σοσιαλιστικό κίνημα δεν αποκλείει το ένα το άλλο, αλλά συμπληρώνει το ένα το άλλο επειδή έχουν ένα κοινό εχθρό: Το κυρίαρχο καπιταλιστικό κίνημα και την κρίση του.

Πηγή: Nationale Socialistische Actie / Autonome Nationale Socialisten

Ένας αιχμάλωτος Εθνικοσοσιαλιστής  κοιτάει έναν Σιωνιστή - που κρατάει μια εφημερίδα όργανο της Ιουδαϊκής καπιταλιστικής σκέψης - να κακομεταχειρίζεται την Γερμανία που έχει ως δεσμά την συνθήκη των Βερσαλλιών. Ο Εβραίος υποτίθεται ότι είναι δημοσιογράφος που σπιλώνει τους Γερμανούς, ενώ τον βοηθούν  στο έργο του ένας στρατιώτης των Γαλλικών αποικιακών δυνάμεων και ένας αστυνομικός.

Ευρώπη των Εθνών

http://storiacontroversa.blogspot.gr/

Ο Joseph Goebbels απαντάει στην «εθνική δεξιά».

Έχω τη συνήθεια να απαντώ στις προσβολές με διπλάσια αγένεια. Αν κάποιος μου φερθεί με αγένεια , εγώ του απαντώ με μεγαλύτερη αναίδεια. Αυτή τη φορά όμως δεν θα το κάνω. Το θέμα απαιτεί ψύχραιμη και λογική συζήτηση. Χαίρομαι που τώρα μου δίνεται η ευκαιρία γι' αυτό. Μας λέτε ότι είστε ένας πρωτοπόρος και παινεύεστε για τον εαυτό σας. Μας λέτε ότι αγωνιστήκατε για το κίνημα επί χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες, και απαιτείτε σεβασμό και υποταγή από εμάς τους νεότερους.

Επιτρέψτε μου να σας ρωτήσω: για ποιο κίνημα και για ποια ιδέα αγωνιστήκατε για δεκαετίες; Και ακόμη, τι αποτέλεσμα έφεραν για το κίνημα αυτοί οι δήθεν «αγώνες» σας;

Ήσασταν αντισημίτης στο κόμμα του φον Σόνενμπεργκ. Πολύ ωραία ! Διαβάζετε την εφημερίδα ΝΤΕΡ ΧΑΜΜΕΡ για δεκαετίες. Πολύ ευγενικό εκ μέρους σας. Ανήκατε στους Παγγερμανιστές στον πόλεμο. Από το σπίτι σας βέβαια ! Μετά τον πόλεμο μπήκατε στην Ένωση Επίθεσης και Άμυνας και μετά πήγατε στο κόμμα της Ελευθερίας. Τώρα λοιπόν μας παρουσιάζεστε σαν απόστολος της ιδεολογίας μας. Σας συγχωρούμε. Τι σχέση όμως έχει ο δικός σας σκοπός με το δικό μας;

Είναι προφανής η άγνοια που έχετε για τις πολιτικές εξελίξεις στον κόσμο μετά το 1918. Η μετεξέλιξη του εθνικισμού σε Γερμανικό σοσιαλισμό και η επακόλουθη ριζοσπαστικοποίηση του σοσιαλισμού σας άφησαν τελείως ασυγκίνητο. Ξέρω ότι πολλοί ανάμεσα μας έχουν τις δικές σας απόψεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχετε δίκιο. Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι στο κίνημά μας που έμαθαν πολλά πράγματα μετά το 1918 και εξακολουθούν να μαθαίνουν μετά το 1923. Σήμερα αυτοί οι άνθρωποι βλέπουν όχι μόνο ότι ο Μαρξισμός είναι διαστρέβλωση του σοσιαλισμού , αλλά και ότι τα λεγόμενα «εθνικά» κόμματα και οργανώσεις αποτελούν διαστρέβλωση του εθνικισμού.

Είναι έτοιμοι να βγάλουν τα απαραίτητα πολιτικά συμπεράσματα από αυτές τις διαπιστώσεις. Στρέφονται με την ίδια οξύτητα ενάντια στις απόψεις των μεσοαστών όπως και στις απόψεις των Μαρξιστών. Γι' αυτούς η μεσαία τάξη ( με τις διάφορες πολιτικές εκφράσεις της ) έχει χάσει το δικαίωμα να ασκεί κριτική στο σύστημα , ακριβώς όπως και ο Μαρξισμός, διότι τόσο η μεσαία τάξη όσο και ο Μαρξισμός έχουν συμμετάσχει στη δημιουργία του συστήματος αυτού, είναι δηλαδή συνυπεύθυνοι για τη σημερινή κατάσταση.

Στο διάβολο λοιπόν ο Μαρξισμός, διότι αποτελεί διαστρέβλωση του σοσιαλισμού ! Στο διάβολο και όλα τα λεγόμενα«εθνικά» κόμματα της δεξιάς! Διότι αποτελούν διαστρέβλωση του εθνικισμού ! Αυτά είναι τα συνθήματα που κάνουν τον σοσιαλισμό εθνικιστικό και τον εθνικισμό σοσιαλιστικό. Για εμάς κάθε εθνικό θέμα συνδέεται με έναν πιο ριζοσπαστικό σοσιαλισμό. Εσείς συνεχώς συγχέετε το σύστημα με τα πρόσωπα. Αλλά αυτό που αμφισβητούμε εμείς είναι το ίδιο το σύστημα και όχι τα εκάστοτε πρόσωπα που το εκφράζουν. Εσείς μιλάτε για το «εθνικό κεφάλαιο» και εννοείτε τους «εθνικούς» μας καπιταλιστές λες και υπάρχουν τέτοιοι καπιταλιστές και δεν το ξέραμε !

Εμείς όταν μιλάμε για εθνικό κεφάλαιο εννοούμε τον πλούτο της χώρας μας , ο οποίος δεν υφίσταται σήμερα διότι οι«εθνικοί» μας καπιταλιστές με τη βλακεία τους , τον εγωϊσμό τους και τον συμφεροντολογικό τρόπο σκέψης τους τον ξεπούλησαν στο εβραϊκό Χρηματιστήριο! Μιλάμε για τον εθνικό πλούτο που είναι κρυμμένος στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών με τη μορφή μετοχών και ομολόγων. Τον ονομάζουμε εθνικό πλούτο διότι είναι απαραίτητος για τη ζωή του Έθνους και διότι σύμφωνα με τους νόμους της φύσης ο πλούτος αυτός ανήκει σ εκείνον που εργάζεται με το σώμα και το πνεύμα του. Το ποσοστό του πλούτου που του αντιστοιχεί εξαρτάται από τη θέληση και την υπευθυνότητα της εργασίας του.

Μιλάτε για τους «εθνικούς» μας Γερμανούς καπιταλιστές σαν να πληρώνεστε από αυτούς. Μιλάτε επίσης για τις λαϊκές κοινότητες. Αλλά τι ξέρετε εσείς για ης λαϊκές κοινότητες ; Βλέπετε το κίνημά μας σαν το κατάλληλο μέρος για να λέτε τις μεγαλοστομίες σας, αφού δεν μπορείτε να τις πείτε πουθενά αλλού. Εμείς πιστεύουμε ότι το ιδεώδες θα ήταν η ένωση και η συνεργασία των μεσοαστών και των προλετάριων για το καλό του Έθνους. Αν όμως η μεσαία τάξη αρνηθεί τον αγώνα μας τότε θα αναγκαστούμε να στραφούμε στους προλετάριους για να ελευθερώσουμε τη Γερμανία από τα δεσμά του καπιταλισμού.

Εσείς λέτε ότι είστε αντισημίτης και κατηγορείτε με φανατισμό τους Εβραίους. Για εμάς ο αντισημιτισμός είναι ένα μέρος της ιδεολογίας μας, αλλά δεν είναι το παν. Οι Εβραίοι σίγουρα καταστρέφουν τα Έθνη, αλλά το κάνουν επειδή οι δικοί μας αστοί συνεργάζονται μαζί τους με την ελπίδα ότι θα πάρουν κι αυτοί μερίδιο από την εκμετάλλευση του λαού. Πιστεύετε ότι η μεσαία τάξη είναι αυτή που σκέπτεται «εθνικά» και «πατριωτικά»; Πόσο αφελής είστε!

Ο μεσοαστός είναι «πατριώτης» μόνον εφόσον η «πατρίδα» εγγυάται σ' αυτόν την ησυχία του , τις δουλειές του και την ασφάλειά του. Όταν ο Εθνικισμός δεν το εξυπηρετεί πια , ο μεσοαστός γίνεται ο μεγαλύτερος κοσμοπολίτης και αντι - Εθνικιστής. Αυτό το βλέπουμε καθαρά στο πάθος με το οποίο η μεσαία τάξη υπερασπίζεται τη «δημοκρατία». Η δημοκρατία δεν είναι τίποτε άλλο από τη διεθνή εκμετάλλευση του εθνικού πλούτου από το χρηματιστηριακό κεφάλαιο με τη σιωπηρή ανοχή της «εθνικής» μας μεσαίας τάξης.

Η μεσαία τάξη είναι αντικομμουνιστική όχι γιατί θεωρεί τον Κομμουνισμό απειλή για το Έθνος και τις Εθνικές παραδόσεις, αλλά γιατί φοβάται ότι οι Κομμουνιστές θα κλέψουν την περιουσία της, την ησυχία και την ασφάλειά της. Το ίδιο συμβαίνει και με εμάς τους Εθνικοσοσιαλιστές. Οι μεσοαστοί βλέπουν σε εμάς μια δικλείδα ασφαλείας που θα τους γλιτώσει από τον Κομμουνισμό.

Δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για τις ιδέες μας ή για τη σωτηρία της Φυλής και του Έθνους απλά πιστεύουν ότι εμείς εγγυώμαστε την ησυχία και την ασφάλειά τους. Όταν η κομμουνιστική απειλή απομακρύνεται, τότε κι αυτοί απομακρύνονται από εμάς και επιστρέφουν στις δουλειές τους όπως και πριν.

Εμείς όμως μάθαμε από τα λάθη μας και συνεχίζουμε να μαθαίνουμε. Ο σοσιαλισμός είναι ακόμα ένα απλό συναίσθημα για μας. Πρέπει αυτό το συναίσθημα να το οργανώσουμε και να το κάνουμε πράξη. Η πίστη κινεί βουνά , αλλά μόνο η γνώση τα κινεί προς τη σωστή κατεύθυνση. Μην κάνετε το λάθος να πιστέψετε ότι θα διστάσουμε να πούμε ανοιχτά ποιοι είμαστε. Πλησιάζει η μέρα που θα τα πούμε όλα !

Τότε θα μάθετε ότι εμείς δεν είμαστε η αστυνομία που προστατεύει τους αστούς για να έχουν αυτοί ησυχία και ασφάλεια! Τότε θα τρομάξετε μπροστά στα επαναστατικά μας αιτήματα! Σήμερα ο λαός γνωρίζει ότι εμείς υπερασπιζόμαστε με πάθος την Ιδέα του Έθνους. Σύντομα θα μάθει επίσης ότι εμείς βρισκόμαστε πρωτοπόροι στον αγώνα για το σοσιαλισμό!

πηγή

Δεύτερη ανοιχτή επιστολή στον Χρήστο Παππά της «Χρυσής Αυγής».

Κύριε Παππά,

Με αφορμή κάποια σχόλια σας τα οποία και δημοσιεύσατε στο προσωπικό σας ιστολόγιο,  θα ήθελα να σας απευθύνω μερικά ερωτήματα.

Δεν περιμένω βέβαια να μου απαντήσετε δημοσίως σε αυτή την ανάρτηση, αφού αρνηθήκατε έως τώρα να το πράξετε στην πρώτη ανοιχτή επιστολή που σας απηύθυνε συναγωνιστής μας μέσα από το ιστολόγιο αυτό.

Θεωρώ φυσική την αντίδραση σας αυτή, αφού ο τοξικός αέρας του κοινοβουλίου επιβάλλει και την ανάλογη συμπεριφορά. Έτσι λοιπόν στο ιστολόγιο σας γράφετε σε ανάρτηση σχετικά με τα σχόλια σας στο alpha radio:

«06.12.2012 11:22 Χρήστος Παππάς (βουλευτής Χρυσής Αυγής): Δεν μπορεί συνειδητά να σήκωσε το πιστόλι (ο Κροκονέας). Άλλοι όπλισαν το χέρι του

06.12.2012 11:21 Χρήστος Παππάς (βουλευτής Χρυσής Αυγής): Ήταν ατυχέστατη στιγμή (υπόθεση Γρηγορόπουλου)

Σας ερωτώ λοιπόν:

Κύριε Παππά, για τα παραπάνω έχετε κάποιες πληροφορίες ή ενδείξεις και αν ναι γιατί δεν προχωρείτε σε δημόσιες αποκαλύψεις ;  Σας υπενθυμίζω ότι όταν αφήνετε υπόνοιες για τόσο σοβαρά ζητήματα οφείλετε πρώτα προς τους οπαδούς και τους ψηφοφόρους του κόμματος σας να υπερασπίζεστε με επιχειρηματολογία τις θέσεις σας. 

Κύριε Παππά, ποιοι είναι αυτοί που όπλισαν το χέρι του Επαμεινώνδα Κορκονέα ; Μήπως υπονοείτε ότι υπήρξε κάποιος «έλεγχος σκέψης» στο εν λόγω πρόσωπο ; Η ανθρωποκτονία ενός άοπλου 15χρονου από έναν ένοπλο υπάλληλο του καθεστώτος  - με δηλωμένο μάλιστα το δημοκρατικό του παρελθόν αλλά και την προσήλωση του σε «σέκτα» της χριστιανοσύνης - είναι απλά μια «ατυχέστατη στιγμή» όπως λέτε, και όχι μια εν ψυχρώ δολοφονία από όργανο του ανθελληνικού Κράτους ; 

Κύριε Παππά, θεωρείτε ότι η  «ελληνική αστυνομία» σήμερα είναι θεματοφύλακας των αξιών της κοινωνίας ; Σας υπενθυμίζω - σε περίπτωση που το αγνοείτε - ότι εκατοντάδες μέλη της ελ.ας τα τελευταία χρόνια έχουν κατηγορηθεί μεταξύ άλλων για σωρεία κακουργημάτων όπως εμπόριο ναρκωτικών, σωματεμπορία, προστασία σε νυχτερινά μαγαζιά, εκβιασμούς κλπ. 

Κύριε Παππά, ποιος ο λόγος να είστε τόσο ευνοϊκός προς τον Επαμεινώνδα Κορκονέα που διορίστηκε ως ειδικός φρουρός επί ΠΑΣΟΚ, εκπαιδεύτηκε από τους αντιφασίστες Δημοκράτες και μάλιστα ήταν γνωστός στους συναδέλφους του για τον επιθετικό και προκλητικό χαρακτήρα του ; («Ράμπο» και «Βρώμικος Χάρι» τα παρατσούκλια του). 

Το εν λόγω πρόσωπο που βρίσκεται στην φυλακή για την εν ψυχρώ δολοφονία του μαθητή καταδικάστηκε σε πολυετή κάθειρξη αφού όλα τα στοιχεία της δίκης έδειξαν ότι πρόκειται για μια ακόμη επίδειξη δύναμης ενός ένοπλου κρατικού υπαλλήλου του δημοκρατικού καθεστώτος. Ως Έλλην Εθνικοσοσιαλιστής αδιαφορώ πλήρως αν το θύμα υπήρξε μέλος του «αντιεξουσιαστικού χώρου» όπως διαδίδουν πολλοί και διάφοροι, ή αν πέταξε κάποιο νεράντζι  ακόμα και κάποιο μικροαντικείμενο (μπουκάλι νερό) προς τους ένοπλους «προστάτες» της κοινωνίας (sic). 

Αυτή η πράξη δεν δικαιολογεί σε καμιά περίπτωση την αντίδραση του κρατικού υπαλλήλου ο οποίος επέλεξε στο κέντρο των Αθηνών και σε μια πολυσύχναστη περιοχή να πυροβολήσει με πιστόλι των 9mm δυο φορές μάλιστα, εναντίον ενός άοπλου νεαρού με αποτέλεσμα να τον πετύχει στο στήθος ! Ο ίδιος μάλιστα στην κατάθεση του δήλωσε ότι δεν ήταν εξοικειωμένος με το ατομικό του όπλο …

Η πράξη του Επαμεινώνδα Κορκονέα είναι μια ακόμη τρανή απόδειξη ότι το ανθελληνικό Κράτος και τα μίσθαρνα όργανα του δεν έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό να χρησιμοποιήσουν τον οποιονδήποτε τρόπο για να επιβάλλουν την παρουσία τους. Οι κινήσεις και η εκδικητική μανία των δυνάμεων καταστολής της σιωνιστικής κυβέρνησης, αποδεικνύουν περίτρανα ότι υπηρετούν πλήρως την δημοκρατική ολιγαρχία που κυβερνάει την χώρα αυτή.

Τέλος για όσους το ξεχνούν, υπενθυμίζω ότι  πάμπολλες είναι οι περιπτώσεις που νεαροί Εθνικιστές και Εθνικοσοσιαλιστές τα τελευταία χρόνια βρέθηκαν στο στόχαστρο των δυνάμεων «ασφαλείας» και διώχθηκαν για την αντικαθεστωτική τους δράση. Κάποιοι μάλιστα συναγωνιστές του εξωτερικού έπεσαν νεκροί από σφαίρες αστυνομικών. Δεν θα είχε κανένα πρόβλημα ο οποιοσδήποτε ένοπλος της δημ(ι)οκρατίας στο μέλλον να πυροβολήσει έναν νεολαίο συναγωνιστή μας πράγμα που το απεύχομαι να συμβεί.



Αναρωτιέμαι ποια θα ήταν η αντίδραση σας σε αυτή  την περίπτωση κύριε Παππά …

Σταύρος Λιμποβίσης υπεύθυνος της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου».

«Στρατηγός Δημήτριος Α. Ιωαννίδης» του Δρ. Ανδρέα Μ. Σταθόπουλου - Εκδόσεις «Απολλώνειο Φως» τόμος Α’ και Β’

Κυκλοφορεί για πρώτη φορά από τις Εκδόσεις «Απολλώνειο Φως»  το βιβλίο του Δρος Ανδρέα Μ. Σταθόπουλου υπό τον τίτλο «Στρατηγός Δημήτριος Α. Ιωαννίδης», έργο διαρθρωνόμενο σε τόμους Α' & Β'.

Ο Δρ. Σταθόπουλος, επιστήθιος φίλος του Στρατηγού Ιωαννίδη αξιοποιώντας προσωπικές μαρτυρίες - συνομιλίες του με τον ηγέτη της 25ης Νοεμβρίου, συλλέγοντας άγνωστα μέχρι σήμερα στοιχεία και έγγραφα, παρουσιάζει την ιστορική πραγματικότητα γύρω από την 21η Απριλίου, τους ιθύνοντες αυτής, την Επανάσταση της 25ης Νοεμβρίου 1973. 

Ο πρώτος και δεύτερος τόμος κυκλοφορεί σε κεντρικά περίπτερα και πάγκους εφημεριδοπωλών. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στο τηλέφωνο των εκδόσεων 6939.398.782 ή στο e-mail: apolloneion@gmail.com

Καλό ταξίδι ...

Σπύρος Λ. Σταθόπουλος (1940 -2012)

Ανοιχτή επιστολή στον Χρήστο Παππά της «Χρυσής Αυγής».

του Κέρβερου.

Προσφάτως. παρακολούθησα  τις νέες εξελίξεις σε περιοχή της Κρήτης καθώς και τις αντιδράσεις των θλιβερών «αντιφασιστών» απέναντι στην παρουσία της «Χρυσής Αυγής». Σε συγκέντρωση λοιπόν που έλαβε μέρος σε ξενοδοχείο, ενώπιων βουλευτών και υποστηρικτών ο Βουλευτής Χρήστος Παππάς παρουσίασε την σημαία του Αναγεννώμενου Φοίνιξ - το γνωστό σύμβολο με τον Έλληνα στρατιώτη - η οποία χρησιμοποιήθηκε από το στρατιωτικό καθεστώς των Συνταγματαρχών της 21ης  Απριλίου 1967.

Μας έφερε στην μνήμη την «χρυσή» - για εκείνους που την υποστηρίζουν - εποχή  για την Ελλάδα, δείχνοντας τον έντονο ιδεολογικό φετιχισμό που χαρακτηρίζει την ηγεσία του εν λόγω κόμματος αλλά και την πλειοψηφία των σημερινών οπαδών και ψηφοφόρων. Θεωρώ δεδομένο το γεγονός ότι σήμερα η «Χρυσή Αυγή» ουδεμία σχέση έχει με τον Ελληνικό Εθνικοσοσιαλισμό. Απεναντίας πάμπολλες φορές όλα τα μέλη της σημερινής ηγεσίας της και οι εκλεγμένοι βουλευτές της έχουν καταδικάσει μπροστά σε κάμερες αλλά και σε διάφορες συνεντεύξεις την Εθνικοσοσιαλιστική παράδοση. Έχουν προβάλλει  θέσεις που είναι άκρως αντίθετες προς τις αρχές της βιοθεωρίας του Εθνικοσοσιαλισμού, ενώ κάποιες φορές κυριολεκτικά προσεγγίζουν και υιοθετούν την αντιφασιστική ρητορική. 

Τα περισσότερα από τα κορυφαία στελέχη που δημιούργησαν και στήριξαν την τότε Εθνικοσοσιαλιστική «Χρυσή Αυγή» στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και του ’90 έχουν αποχωρήσει εδώ και χρόνια, ενώ σήμερα το κόμμα αυτό δεν έχει καμιά σχέση με το κίνημα - που ήταν ο φόβος για το σύστημα - στο οποίο μάλιστα συμμετείχαν για σημαντικό διάστημα οι γνωστοί Έλληνες Εθνικοσοσιαλιστές: Ιωάννης Γιαννόπουλος, Στέφανος Γκέκας και Περίανδρος Ανδρουτσόπουλος.

Ως υπέρμαχος και στρατιώτης της Εθνικιστικής Σοσιαλιστικής Ιδέας, οφείλω να παραθέσω με τη σειρά μου κάποιες σκέψεις και κάποια γεγονότα για εκείνη την «επταετία» τα  οποία θα αποτελέσουν και μια ανοιχτή επιστολή προς τον κύριο Παππά. Καλώ τον κύριο Παππά αν διαφωνεί με τα λεγόμενα μου να στείλει μια δημόσια απάντηση σε αυτό το ιστολόγιο εκτός αν πιστεύει ότι σήμερα οι βουλευτές θα πρέπει να είναι υπεράνω κριτικής, πράγμα στο οποίο εγώ διαφωνώ.

Θυμίζω στον κύριο Παππά ότι σήμερα οι Κρητικοί έχουν πολλά προβλήματα και το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι η ανάμνηση της 21ης Απριλίου.  Σε έναν τόπο όπως η Κρήτη που οι Λίβυοι «εξεγερμένοι» και οι Αλγερινοί «τζιχαντιστές» λαθρομετανάστες βιάζουν, σκοτώνουν και τρομοκρατούν οφείλουν όλοι αυτοί που μιλάνε για Εθνικισμό να μην προχωρούν σε φιέστες πασπαλισμένες με μπόλικο φετιχισμό αλλά να έχουν τακτική σχεδιασμό και πρόταση για τον λαό.


Σε έναν τόπο όπως τα ορεινά χωριά της Κρήτης. όπου η ΔΕΗ κόβει το ρεύμα σε πολύτεκνες οικογένειες και τα παιδιά λιποθυμούν από την ασιτία στα σχολεία, οφείλουν οι αμειβόμενοι με 8.000 ευρώ τον μήνα βουλευτές της «Χρυσής Αυγής» να δείξουν ότι νοιάζονται πραγματικά για τον συμπατριώτη και για αυτό ακριβώς να αρνηθούν όλα τα προνόμια της δημοκρατίας.

Σήμερα που η εξουσία πουλάει την γη της Κρήτης σε πολυεθνικές και Σιωνιστές, επιβάλλει μοντέλα εκπαίδευσης που καμιά σχέση δεν έχουν με την ταυτότητα της  νεολαίας, τα ναρκωτικά και η υιοθέτηση ενός αγελαίου τρόπου διασκέδασης κάνουν κυριολεκτικά θραύση στην νεολαία του νησιού οφείλουν κάποιοι που έχουν όλα τα μέσα να διαδώσουν την αλήθεια και όχι να αρέσκονται σε χειροκροτήματα, φανφάρες και επιδείξεις.

Οφείλατε κύριε Παππά να σπεύσετε άμεσα στην κατοχική βάση της Σούδας, και να διαμαρτυρηθείτε για την παράνομη παραχώρηση εθνικού εδάφους εδώ και δεκαετίες στους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ. Αντί να κουνάτε το λάβαρο μιας εποχής που πέρασε ανεπιστρεπτί και δεν λέει σήμερα το παραμικρό σε πολλούς, να καταγγείλετε άμεσα στον ελληνικό λαό τα μελλοντικά σχέδια των Ισραηλινών και των Αμερικανών που εποφθαλμιούν τους υδρογονάνθρακες στην περιοχή νοτίως της νήσου. Επίσης δεν είπατε το παραμικρό για τα σχέδια μερικών γελοίων, να επιδιώξουν την αυτονόμηση της νήσου στο άμεσο μέλλον.

Είναι πολύ πιο ώριμο πολιτικά για παράδειγμα, να καταγγείλετε ότι τα πανάκριβα ρωσικά πυραυλικά συστήματα S-300 που κάποιοι φορολογούμενοι πλήρωσαν από την τσέπη τους πολύ ακριβά μάλιστα, βρίσκονται σήμερα σε σημείο που δεν εξυπηρετούν την πολιτική ενάντια στην Τουρκία αλλά διευκολύνουν τα  συμφέροντα των πολιτικάντηδων και των στρατιωτικών.

Τίποτε από αυτά δεν κάνατε κύριε Παππά κατά την διάρκεια της περιοδείας σας στην Κρήτη, και αυτό το γεγονός αποδεικνύει ότι δεν διαφέρετε στο ελάχιστο από τους υπόλοιπους βουλευτές του κόμματος σας. Θα μπορούσα πολλά ακόμα να γράψω όπως για την στάση του κόμματος σας απέναντι στο ξεπούλημα της αγροτικής τράπεζας, την ανεκδιήγητη ανακοίνωση της τοπικής σας οργάνωσης στον Βόλο για την απεργία στην «Χαλυβουργία Ελλάδος», καθώς και την στάση σας απέναντι σε διάφορα σχέδια που πλήττουν τον λαό και την πατρίδα.

Φυσικά οφείλω να τονίσω ότι από την στιγμή που ακολουθείτε πιστά τις εντολές του γενικού γραμματέα … της «Χρυσής Αυγής είναι προφανές ότι έχετε επηρεαστεί αναλόγως στην σκέψη και την τακτική σας. 



Σήμερα που η εθνομηδενιστική «αριστερά» μιλάει για «επέλαση του εθνικισμού» στα σχολεία και τις σχολές, σήμερα που ο Λαός δείχνει να αγκαλιάζει τις εθνικιστικές ιδέες με πάθος, κάνετε και εσείς και οι υπόλοιποι βουλευτές των 8.000 ευρώ τον μήνα  - συν δωρεάν ταξίδια, επιδόματα, αυτοκίνητα κλπ  -  ότι μπορείτε για να μειώσετε την ιδέα του Εθνικισμού και να επιτύχετε μια τρύπα στο νερό !

Επανέρχομαι όμως στο θέμα της 21ης Απριλίου, και θα εξηγήσω αναλυτικά γιατί είναι κωμικό σήμερα άνθρωποι που δηλώνουν Εθνικιστές να προβάλλουν τα σύμβολα μιας εποχής που άφησε ουσιαστικά το τίποτα  πίσω της …

Για αρχή θα αναφερθώ στον «Εθνικό Σύνδεσμο Ελλήνων Σπουδαστών Ιταλίας» που έγινε γνωστός ως ΕΣΕΣΙ. Ένα δυναμικό φοιτητικό κίνημα το οποίο πολεμήθηκε από τους «Απριλιανούς» κατά τη περίοδο εκείνη μέσω στρατιωτικών και  διπλωματών. Τους ενοχλούσε που τα μέλη της οργάνωσης είχαν υιοθετήσει έναν ισχυρό αντισιωνιστικό και αντικαπιταλιστικό και ξεκάθαρα εθνικοσοσιαλιστικό χαρακτήρα.

Λαμβάνοντας υπ' όψιν το βιβλίο του Αλέξανδρου Κουτούζου «ΕΣΕΣΙ που πήγαν κείνα τα παιδιά» (το οποίο μπορείτε να κατεβάσετε εδώ) , θα σας αναφέρω τα λόγια ενός από αυτούς τους «διπλωμάτες» προς τον Δρ. Σπύρο Σταθόπουλο ιδρυτή του ΕΣΕΣΙ:

«Τι θα γίνει  ρε Σπύρο; Ακόμη θα ανεχόμαστε εμείς οι εθνικόφρονες αυτόν τον επαναστάτη τον.... μπολσεβίκο τον Βεντούρη. Ρε αυτός όλο με  τους Αμερικανούς και το κεφάλαιο τα έχει. Τι έχει ρε με το  Ισραήλ; Το  Ισραήλ, ρε, είναι ο προμαχώνας της Δύσεως. Ρε, αν πέσει το Ισραήλ θα  πέσει και η Ελλάδα».

Από το απόσπασμα αυτό διαπιστώνουμε για ποιους δούλευαν κάποιοι από τους Συνταγματάρχες καθώς και το μηδαμινό τους ιδεολογικό υπόβαθρο, μιας και όποιος αντιτασσόταν στο καθεστώς χαρακτηριζόταν «μπολσεβίκος»!

Η 21η  Απριλίου υπήρξε η κυβέρνηση που απέσυρε την Ελληνική στρατιωτική δύναμη - επιπέδου Μεραρχίας - από την Κύπρο το 1967 υποκύπτοντας στις επιταγές των ΗΠΑ. Τα γεγονότα της εισβολής τον Ιούλιο του '74 έδειξαν ξεκάθαρα ότι αν αυτό δεν είχε συμβεί πιθανόν οι Τούρκοι να μην κατάφερναν να καταλάβουν το νησί ή να δυσκολεύονταν αρκετά για να το επιτύχουν. Ακόμα και αν υιοθετήσω την άποψη πολλών κορυφαίων προσώπων του καθεστώτος ότι «αυτή η δύναμη δεν είχε αεροπορική υποστήριξη άρα έπρεπε να αποσυρθεί» (;!) αναρωτιέμαι τι έχουν να πουν κάποιοι για τις σχέσεις του Στρατηγού Γρίβα και της «χούντας» των Αθηνών ο οποίος απομονώθηκε πλήρως κατά την διάρκεια του καθεστώτος ενώ αγνοήθηκαν παντελώς οι προειδοποιήσεις του σχετικά με το Κυπριακό.

Στα πλαίσια της Νατοϊκής προσέγγισης με την Τουρκία … η 21η Απριλίου προώθησε την ιδέα της ελληνοτουρκικής  «φιλίας» - στα πλαίσια του ΝΑΤΟ - και επέλεξε τον δρόμο των συνομιλιών στα σύνορα του Έβρου - ανάμεσα σε σουβλιστά αρνιά και μπόλικο τζατζίκι - όπου και έλαβαν μέρος στενές συναντήσεις των δύο κυβερνήσεων.

Φυσικά όλα αυτά στα πλαίσια των Αμερικανών και των πιέσεων των Ιμπεριαλιστών αφού ο εχθρός για την 21η Απριλίου δεν ήταν η Τουρκική επεκτατική πολιτική αλλά ο «βουλγαρικός κίνδυνος» και η επιρροή της ΕΣΣΔ στα Βαλκάνια. Θυμίζω επίσης το παρακάτω απόσπασμα και καλώ τον οποιονδήποτε και κυρίως τον κ. Χρήστο Παππά να με διαψεύσει αν δεν είναι αλήθεια …

«Πιστεύουμε με απόλυτη ειλικρίνεια στην αναγκαιότητα της ελληνοτουρκικής συνεργασίας. Η συνεργασία ανάμεσα στις δύο χώρες θα μπορούσε να αναπτυχθεί σταθερά πρός αμοιβαίον όφελος και να οδηγήσει σταδιακά σε ένα είδος Κοινής Αγοράς ανάμεσά τους, με απώτερο σκοπό την κατά στάδια ίδρυση μιας Ελληνοτουρκικής Συνομοσπονδίας. Αυτή η πολιτική δεν είναι ρομαντική, εκτός τόπου και χρόνου ονειροπόλησις, αλλά θαρραλέα αντιμετώπισις της πραγματικότητας και αληθινός ρεαλισμός»

Γεώργιος Γεωργαλάς δημοσιογράφος και στέλεχος της 21ης Απριλίου.

Το παραπάνω απόσπασμα από το βιβλίο του κ. Γεωργαλά "Ελληνικό Μανιφέστο" εκδόσεις Ελεύθερη Σκέψις 1979 σελ.60 - 61.

Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος στις 25.05.1971 δήλωσε στην τουρκική εφημερίδα Milliet ότι η Αθήνα αντιμετωπίζει την Ελληνοτουρκική ομοσπονδία θετικά:

«Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι ιστορία μας οδηγεί προς μία ομοσπονδία της Τουρκίας με την Ελλάδα. Θα πραγματοποιηθεί σε ίσως 20 ή 50 χρόνια. Αλλά θα πραγματοποιηθεί»

«Έξι μήνες μετά την πρωθυπουργοποίηση του, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, σε συνέντευξη που έδωσε στην καθημερινή εφημερίδα της Κωνσταντινουπόλεως, Μιλιέτ, και που δημοσίευε η εφημερίδα αυτή στις 28 Ιουνίου 1968, δήλωσε: “Ακούγονται ακόμη οι φωνές του Ατατούρκ και του Βενιζέλου … Πρέπει να ενώσουμε τις δύο ακτές του Αιγαίου”.

Ο Τούρκος δημοσιογράφος τον ρώτησε τότε εάν με την ένωση δύο χωρών εννοούσε ομοσπονδία. “Θέλω ιδιαιτέρως να υπογραμμίσω” απάντησε ο Παπαδόπουλος, “την πίστη μου στην αναγκαιότητα πραγματοποιήσεως αυτής της ομοσπονδίας … Εάν είχα μαγική δύναμη θα έκανα το παν για την πραγματοποίηση της ομοσπονδίας και θα οδηγούσα πάραυτα τον λαό μας προς αυτήν την κατεύθυνση”. Το 1969 και το 1970, ο “αρχηγός της ελληνικής επαναστάσεως” έκανε μεγάλη προσπάθεια για να αναπτύξει την ελληνοτουρκική φιλία […] Αλλά χρειάστηκε να περιμένει τη στρατιωτική επέμβαση στην Άγκυρα, στις 12 Μαρτίου 1971, για να πάρει ευμενή ανταπόκριση από την απέναντι όχθη.

Έγινε πρώτα η δήλωση του Μετίν Τοκέρ, γαμπρού του Ισμέτ Ινονού, που ήρθε στην Αθήνα και έδωσε συνέντευξη Τύπου, στις 25 Μαΐου 1971. Έλεγε πως, κατόπιν της συναντήσεώς του με τον Παπαδόπουλο, ήταν πλέον πεπεισμένος ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός επιθυμούσε ειλικρινά την τουρκοελληνική φιλία. Άλλωστε, πρόσθεσε, επρόκειτο να δημοσιεύσει στη Μιλιέτ, σε μερικές ημέρες, δηλώσεις που ο Παπαδόπουλος τού είχε κάνει […] 
Οι δηλώσεις του Παπαδόπουλου δημοσιεύτηκαν πράγματι στην πολιτική εφημερίδα, στις 29 Μαΐου 1971. Από τις ερωτήσεις του Μετίν Τοκέρ έβγαινε καθαρά ότι η πραγματοποίηση της συνομοσπονδίας εξαρτούνταν από δύο όρους: την ύπαρξη και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου ισχυρών κυβερνήσεων. τη λύση του Κυπριακού. […] Όσο για το Κυπριακό, η γνώμη του “αρχηγού της ελληνικής επαναστάσεως”, όπως την είχε παρουσιάσει στις δηλώσεις του, ήταν πως η λύση του δεν ήταν αναγκαίο προηγούμενο, διότι διαφορετικά θα κινδυνεύαμε, είπε, “να χάσουμε το πέταλο για το καρφί”.

Και πρόσθεσε: “Εγώ, προσωπικά, πιστεύω ότι η ιστορία μας οδηγεί προς μία ομοσπονδία της Τουρκίας με την Ελλάδα. Θα πραγματοποιηθεί ίσως σε 20 ή 50 χρόνια. Αλλά θα πραγματοποιηθεί. Πρέπει να δεχθούμε πως είμαστε μικρές χώρες. Εάν έχουμε την ένωση, τότε η δύναμή μας έναντι των μεγάλων χωρών δεν θα διπλασιαστεί απλώς, αλλά θα πολλαπλασιαστεί.

Ο κ. Ερίμ πρέπει να γνωρίζει ότι αυτό που λέει ο κ. Παπαδόπουλος το πιστεύει και θα το κάνει … Δηλώνω κατηγορηματικά ότι θα κάνουμε αυτό που κηρύττουμε … Ήμουν στο κρεβάτι μου όταν το έμαθα (τον σεισμό του Μπινγκέλ στην ανατολική Τουρκία). Η πρώτη σκέψη υπήρξε … με ποιον τρόπο η Ελλάς θα μπορούσε να βοηθήσει την Τουρκία στη δύσκολη αυτή στιγμή. Πιστέψτε με, δεν επρόκειτο περί απλής ανθρωπιστικής στάσεως, αλλά διότι η Τουρκία είχε κτυπηθεί”».

Το παραπάνω απόσπασμα από το βιβλίο του κ. Δημήτρη Κιτσίκη "Ιστορία του ελληνοτουρκικού Χώρου" (1928 - 1973) σελ. 305 - 307 Εκδόσεις «Βιβλιοπωλείον της Εστίας»

Ενοχλούνται κάποιοι από την προβολή του «Σουλεϊμάν» στην τηλεόραση σήμερα - και καλώς πράττουν - αλλά δεν τους κάνει εντύπωση η προώθηση του νεοθωμανισμού σε μερίδα της ηγεσίας του καθεστώτος της 21ης Απριλίου ; Να σημειωθεί ότι την ίδια περίοδο οι  Τούρκοι προχωρούσαν ακόμα σε διώξεις των Ελλήνων σε Ίμβρο , Τένεδο , και Κωνσταντινούπολη, αλλά η κυβέρνηση της 21ης Απριλίου όπως πάντα τηρούσε σιγή ιχθύος.

Χαριστική βολή για την Θράκη η απόφαση των Συνταγματαρχών να αφήσουν στα χέρια της Τουρκίας και του τουρκικού προξενείου τη μοίρα των Ελλήνων Πομάκων και την επιβολή της υποχρεωτικής  εκμάθησης της τουρκικής διαλέκτου στα παιδιά τους. Από την άλλη μεριά έσπρωξαν στην αγκαλιά της Βουλγαρίας και της Γιουγκοσλαβίας μερίδα των Σλαβόφωνων Ελλήνων. Με την συμπαράσταση αμόρφωτων μητροπολιτών έφτασαν στο σημείο να καταστρέψουν εκ των βάθρων ακόμα και Ορθόδοξους χριστιανικούς ναούς - με μπουλντόζες του στρατού ξηράς - μόνο και μόνο επειδή οι αγιογραφίες είχαν παλαιότερες σλαβικές επιγραφές !

Ο ελληνικός καπιταλισμός δεν χτυπήθηκε ούτε στο ελάχιστο αλλά διογκώθηκε ακόμη περισσότερο με την ενίσχυση των τραπεζών, υπήρξε στήριξη της πλουτοκρατίας και της ανώτερης αστικής τάξης καθώς και των μασονικών στοών. Είναι γεγονός ότι υπήρξε σπατάλη δημοσίου χρήματος μεταξύ κάποιων προσώπων της ηγεσίας και αυτό όποιος το αμφισβητεί αγνοεί την πραγματικότητα.  Ουδέποτε το καθεστώς των Απριλιανών εναντιώθηκε πραγματικά στην αστική τάξη τον Καπιταλισμό και τους Σιωνιστές, παρά πήγαινε χεράκι - χεράκι με αυτούς!

Όπως σημειώνει σε παλαιότερο άρθρο ένας συναγωνιστής:

«Η 21η Απριλίου σύσφιξε τις σχέσεις της με το Ισραήλ κατά τα πρώτα έτη ενώ ένα σημείο που δεν είναι γνωστό είναι το εξής. Στον πόλεμο του 1973 αρνήθηκε να παραχωρήσει βάσεις στους Αμερικανούς για την προώθηση βοήθειας στον Εβραϊκό στρατό. Κράτησε ένοχη σιωπή όμως στην κανονική και πλήρη χρήση των Νατοϊκών βάσεων που υπήρχαν στο έδαφος της χώρας μας για τον ίδιο σκοπό»

Να σημειώσω με την σειρά μου ότι το εν λόγω θέμα πήρε διαστάσεις πριν ελάχιστους μήνες σε γνωστή εφημερίδα. Εκεί λοιπόν οι υποστηρικτές του Στρατηγού Ιωαννίδη απάντησαν δημοσίως σε οπαδούς της 21ης Απριλίου όταν οι πρώτοι κατηγορήθηκαν για σχέσεις με τον αμερικανικό Σιωνιστικό παράγοντα ! Η εξέλιξη των δημοσιεύσεων όμως απέδειξε προς απογοήτευση πολλών, ότι η 21η Απριλίου είχε πράγματι παραχωρήσει τον εθνικό εναέριο χώρο στους Αμερικανούς κατά την διάρκεια ενός πολέμου του Ισραήλ ενάντια στους Άραβες, και μάλιστα ο Δρ. Ανδρέας Σταθόπουλος αποκάλυψε δημοσίως τα σχετικά έγγραφα. 

Οι υποστηρικτές του Συνταγματάρχη Παπαδόπουλου απέφυγαν να απαντήσουν επί της ουσίας τις επόμενες ημέρες και πως να το κάνουν άλλωστε αφού είναι γνωστό ότι αλώνιζαν οι πράκτορες της Mossad και των ιμπεριαλιστών στην χώρα ! Είναι τυχαίο ότι αυτές τις ημέρες το ίδιο πρόσωπο ο κ. Ανδρέας Σταθόπουλος προχώρησε στην έκδοση ενός δίτομου βιβλίου (εκδόσεις Απολλώνειο Φως) με αποκαλυπτικές μαρτυρίες του Στρατηγού Ιωαννίδη, αλλά το γεγονός αυτό θάφτηκε συστηματικά από όλους αυτούς που κάθε τόσο θυμούνται την «Επταετία» … ; 



Η «χούντα» τέλειωσε το 1974 αλλά πριν πεθάνει είχε προλάβει να δώσει ζωή στον παλαιό αστικό πολιτικό κόσμο και να τον αναζωογονήσει. Έτσι γεννήθηκε το Τέρας - ανάμεσα στα κεριά που περίμεναν τον δόλιο «Εθνάρχη» - μια νέα 100% δημοκρατική στυγνή δικτατορία η οποία και όπλισε τις δυνάμεις καταστολής για πρώτη φορά μάλιστα με βαρύ οπλισμό !

Ουδεμία ιδεολογία είχαν οι Απριλιανοί  και μάλιστα του «Λαϊκού Εθνικισμού», όπως μας τους προβάλει ο κύριος Χρήστος Παππάς και οι καλά αμειβόμενοι στο κ(υ)νοβούλιο - από το κράτος - συνεργάτες του. Να θυμίσουμε εδώ ότι ο ίδιος ο Συνταγματάρχης Παπαδόπουλος είχε δηλώσει σε μια  στιγμή ειλικρίνειας ότι «η  ιδεολογία μας είναι ότι δεν έχουμε ιδεολογία» ενώ σε προτροπή του Στρατηγού Ντερτιλή για Επαναστατική νεοφασιστική στροφή της νεολαίας και της δομής του καθεστώτος  - ο οποίος είναι και ο μόνος συνεργάτης του στενού κύκλου του καθεστώτος που είχε Ριζοσπαστικές Φασιστικές ιδέες και οφείλουμε να τον τιμούμε -  απάντησε αρνητικά.

Το παρόν άρθρο αποτελεί την  απάντηση μου προς την δημόσια επίδειξη ενός συμβόλου που πραγματικά δεν έχει την παραμικρή αξία για τον Έλληνα που είναι μήνες και χρόνια άνεργος, την Ελληνίδα που δουλεύει σε συνθήκες εργασιακής δουλείας, τον πολύτεκνο, τον αγρότη, τον φοιτητή, τον οικοδόμο που δεν έχει να δώσει φαγητό στα παιδιά του ! Τέλος αφού ευχαριστήσω τους Συντρόφους του «Μαύρου Κρίνου» για το βήμα θα παραθέσω τα λόγια ενός στρατιώτη των ιδεών μας:

«Το ήθος των ακροδεξιών είναι γνωστό , μια ζωή μαζί με το κράτος φανατικοί υποστηρικτές των δυνάμεων καταστολής , εν κατακλείδι ότι πιο χυδαίο και αντιδραστικό έβγαλε αυτός ο τόπος.


Οι εκπρόσωποι μιας μικροαστικής «πληβειακής» ξενοφοβίας , μιας αρρωστημένης θρησκοληψίας , στρατομπατσολαγνείας , μιας κάλπικης εθνικοφροσύνης και μιας αισχρής πατριδοκαπηλίας , που πάντοτε χαρακτηριζόταν από έλλειμμα Ήθους, Λόγου και Αισθητικής. 


Η Ελλάδα είναι μία χώρα με τους περισσότερους (και ίσως τους πιο διεφθαρμένους) μπάτσους, δικαστές, παπάδες και στρατιωτικούς , μια «αυστηρή» κοινωνία όπου τα λαμόγια του καπιταλισμού θα μείνουν ως έχουν αρκεί όμως για κάποιους να παραμείνουν οι ... φιέστες.  


Θα βγαίνουν πύρινοι λόγοι για τους εχθρούς του Ελληνισμού όμως η χώρα θα είναι πάντοτε προσδεμένη στο άρμα της Ατλαντικής Συμμαχίας ενώ εσείς θα ζείτε με την ψευδαίσθηση ότι σε λίγο θα εισβάλετε στην Πόλη , στο Μοναστήρι και ίσως και στο Νέο Δελχί …»

Κάποιοι πεθαίνουν στην Παλαιστίνη … και οι ελληνόφωνοι «celebrities» τραγουδούν για τους Ισραηλινούς !

του Αλεξόπουλου Στέλιου.

Στο παρελθόν κατά την διάρκεια της ημέρας  μνήμης για την Ποντιακή γενοκτονία ο γνωστός «Sakis» - με τον μέντορα του Ψινάκη πάντα στο πλευρό του ... - ανέλαβε την αισχρή «εργολαβία» να προωθήσει τον  «ειρηνευτικό διάλογο» (βλέπε υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ)  στην Κύπρο μεταξύ των κατοχικών Τουρκικών δυνάμεων και των γραικύλων υποστηρικτών της «διζωνικής» λύσης.



Τότε είχαν ξεσηκωθεί χιλιάδες Εθνικιστές σε πολλές πόλεις και είχαν ακυρώσει με δυναμικό τρόπο συναυλίες που θα λάμβαναν μέρος στην μητροπολιτική Ελλάδα. Στην Κύπρο τις ημέρες εκείνες οι «αστέρες» της ελληνικής pop σκηνής είχαν σε έρθει σε δύσκολη θέση από τις αντιδράσεις των Πατριωτών με αποτέλεσμα τα σχέδια τους να ναυαγήσουν και το όλο εγχείρημα να το παρακολουθήσουν ζωντανά στην καρδιά της κατεχόμενης Λευκωσίας ελάχιστοι «οπαδοί» και πολλοί πράκτορες της MIT. Σύμφωνα μάλιστα με εξώφυλλο της εποχής, τις επόμενες ημέρες πραγματοποιήθηκε ακόμα και δολοφονική απόπειρα από αγνώστους ενάντια στον Ρουβά η οποία απέτυχε για αδιευκρίνιστους λόγους.



Τις παλαιότερες χρονιές αλλά και τις επόμενες πολλοί και διάφοροι «celebrities» της νεοελληνικής πραγματικότητας πήραν μέρος σε εκδηλώσεις που είχαν ως έδρα το Σιωνιστικό Ισραήλ. Για όσους δεν το γνωρίζουν μάλιστα ο Μίκης Θεοδωράκης που σήμερα εμφανίζεται ως «σιωνιστοφάγος» έδινε συναυλίες στο Ισραήλ την εποχή της «χούντας» (1972) όταν η επεκτατική πολιτική των Σιωνιστών ήταν στο αποκορύφωμα της, ενώ για να δείχνει ότι κρατάει ίσες αποστάσεις απέναντι σε όλους ζητούσε την ίδια στιγμή συνάντηση με τον Αραφάτ !

Πολλοί θυμούνται ότι το ίδιο πρόσωπο έλαβε μέρος - και ανταμείφτηκε αναλόγως - σε κυβερνητικό σχήμα (1990) και όταν τον ρώτησαν την εποχή εκείνη τι γνώμη έχει για τα  φλέγοντα εθνικά ζητήματα απάντησε με ειρωνικό ύφος στους δημοσιογράφους «λα μινόρε». Έτσι λοιπόν η στρατιωτική κατοχή του Ισραήλ στα Παλαιστινιακά εδάφη, η τακτική εποικισμού των Παλαιστινιακών εδαφών με παράνομους οικισμούς και η καθημερινή καταστροφή της αγροτικής παραγωγής των Παλαιστινίων (ελιές κλπ) με μπουλντόζες καθώς και το ξεκλήρισμα των αμάχων εδώ και 60 χρόνια δεν είναι παρά λεπτομέρειες για τους «επαγγελματίες» της μουσικής και της πολιτικής.



Ανάμεσα σε αυτούς που αγνοούν τις φωνές των Παλαιστινίων κάποια πολυδιαφημισμένα ονόματα της σημερινής μουσικής σκηνής. Καταρχάς να σημειώσουμε ότι πρόσφατα η Αλεξίου και ο Κότσιρας είχαν απορρίψει με προκλητικό τρόπο την έκκληση οργανώσεων για μποϋκοτάζ ενάντια στο Ισραήλ. Η Γλυκερία πρωτοστατεί εδώ και χρόνια στις «ελληνικές» παρουσίες στο κράτος - έκτρωμα που λέγεται Ισραήλ, με σημαντική επιτυχία όπως μας πληροφορούν διάφορες πηγές στο διαδίκτυο ενώ είχε συνεργαστεί μάλιστα και με  την φιλαρμονική ορχήστρα του Ισραήλ. 

Διαβάζουμε σχετικά: «Το 1994 μετά από κάποιες εμφανίσεις της στην Αυστραλία η Γλυκερία δίνει μια σειρά από συναυλίες στο Ισραήλ και ανακηρύσσεται ως "Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΞΕΝΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ". Ο δίσκος της "Golden Hits " κυκλοφορεί στο Ισραήλ και γίνεται χρυσός αστραπιαία.

ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ο δήμαρχος της Ιερουσαλήμ της παραδίδει το χρυσό κλειδί της πόλης, σαν επιβράβευση για τη συμμετοχή της σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις καθώς και σε ένα δίσκο που κυκλοφόρησε σε όλο τον κόσμο και ήταν αφιερωμένος στα τρεις χιλιάδες χρόνια της Ιερουσαλήμ με συμμετοχές καλλιτεχνών όπως των Adamo, Sinead O' Connor, Enrico Macias, Alpha Blondy, Wailers, Marie Laforet, κ.ά.»

Ακολουθεί ο «πολύς» Γιώργος Νταλάρας - για τον οποίο είχαμε γράψει παλαιότερα εδώ -  η περιβόητη Άντζελα Δημητρίου … και πρόσφατα η Μελίνα Ασλανίδου. Όμως τις τελευταίες ημέρες για άλλη μια φορά ο Παλαιστινιακός λαός σε μια ακόμη τιτάνια μάχη απέναντι στους εθνοκτόνους Σιωνιστές, έχυσε το αίμα του για να υπερασπιστεί την Πατρίδα του.  Θα περίμενε κάποιος όλοι αυτοί που κατά καιρούς τρέχουν στην φωλιά του Σιωνισμού για τα φράγκα …  να έχουν «τσίπα» κάποια στιγμή και να αρνηθούν  να παρευρεθούν ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιρλανδού Ross Dally ο οποίος μαζί με άλλους καλλιτέχνες αντέδρασε και αρνήθηκε να παρευρεθεί στο «φεστιβάλ ούτι» της Ιερουσαλήμ. 

Όχι κάνετε λάθος ! Ακόμα και στα τέλη Νοεμβρίου που η σύρραξη μόλις είχε λάβει τυπικό τέλος - οι αψιμαχίες συνεχίζονταν σε κάποια σημεία - με την Παλαιστίνη να μετράει νεκρούς - ανάμεσα τους πολλά μικρά παιδιά - κάποιοι τραγουδούσαν γεμάτοι χαρά για την παρουσία τους στην χώρα … και απόλαυσαν «συγκινητικές στιγμές».

Ιδού το σχετικό απόσπασμα:

«Στο Ισραήλ για μια μοναδική συναυλία βρέθηκε την Τρίτη 27 Νοεμβρίου ο διάσημος καλλιτέχνης Νίκος Βέρτης, έχοντας στο πλευρό του την «Μαντόνα» της χώρας Sarit Hadad. Οι πόρτες άνοιξαν στις 19:00, (τοπική ώρα) και η αρένα του Nokia Stadium στο Τελ Αβίβ πλημμύρισε από θαυμαστές που απόλαυσαν τους δύο καλλιτέχνες στα καλύτερά τους για πάνω από δύο ώρες σε μία μαγική βραδιά» και παρακάτω


«Ο καλλιτέχνης, ντυμένος σε χειμερινούς τόνους, στα μαύρα με ένα βαθύ πετρόλ σακάκι «αγκάλιασε» την υπέρμετρη αγάπη που του έδειξε το κοινό, τραγουδώντας όλες τις μεγάλες επιτυχίες του.

Ιδιαίτερη στιγμή, η ώρα που η Sarit Hadad ερμηνεύει επί σκηνής και ο Νίκος Βέρτης παίζει μπουζούκι, με το κοινό να τους αποθεώνει με χειροκροτήματα και λουλούδια. Το καλλιτεχνικό ζευγάρι τραγούδησε φυσικά και τη μεγάλη του επιτυχία «Εμείς οι δυο ταιριάζουμε», ένα κομμάτι που φιλοξενείται στην τελευταία δισκογραφική δουλειά του καλλιτέχνη «Είμαι Μαζί Σου».

Εκατοντάδες μηνύματα αγάπης και ενθουσιασμού κατέκλυσαν την επίσημη προσωπική του σελίδα στο Facebook, η οποία έχει μέχρι σήμερα 97. 276 επισκέπτες. Μετά τη συναυλία ο καλλιτέχνης, μαζί με τους συνεργάτες του επισκέφτηκε τα Ιεροσόλυμα, για να γυρίσει έπειτα ξανά στα πάτρια εδάφη».

Την δική του σημασία έχει και το απόσπασμα αυτό: «Η  οργάνωση και ο συντονισμός ,της μεγάλης αυτής συναυλίας έγινε από τον συνθέτη Κυριάκο Παπαδόπουλο, οποίος και θα διευθύνει την μεγάλη ορχήστρα τον δυο καλλιτεχνών»

Ο κύριος Βέρτης Νικόλαος λοιπόν - το βιογραφικό του εδώ - μεγαλωμένος σε Ολλανδικό αστικό περιβάλλον  (που διακρίνεται παραδοσιακά για το φιλοσιωνιστικό σκεπτικό) και γνωστός «αοιδός» της νύχτας, δεν έχει κανένα πρόβλημα να γυρνάει ανέμελα … στα σοκάκια της Ιερουσαλήμ και «δίπλα στο τείχος των δακρύων» την ίδια στιγμή που αυτοί που τον χειροκροτούν και τον επιβραβεύουν πριν  ελάχιστες ημέρες - που δεν χάνουν ευκαιρία να κλαφτούν εις τους αιώνες των αιώνων - έριχναν οβίδες και βόμβες διασποράς στα κεφάλια των Παλαιστινίων.

Δεν ξέρουμε αν ο κ. Βέρτης είναι «είδωλο» της μουσικής σκηνής όπως τον παρουσιάζουν στην νεολαία ΟΛΑ τα κανάλια και ΟΛΑ τα μουσικά lifestyle έντυπα που προωθούν ανάμεσα σε άλλα και τον ηθικό εκφυλισμό, το σίγουρο είναι ότι αποτελεί το τελευταίο παράδειγμα μιας ομάδας ανθρώπων που μπροστά στο κέρδος αγνοούν προκλητικά την γενοκτονία ενός ολόκληρου λαού.

Αφιερώνουμε στον κύριο Βέρτη, στους νεολαίους που τον στηρίζουν με κάθε τρόπο, και στα μέλη του fan club που διατηρεί στο facebook … την παρακάτω φωτογραφία:

Είναι μια φωτογραφία από την Παλαιστίνη … ας αναλογιστούν όλοι ότι όταν «ο καλλιτέχνης, ντυμένος σε χειμερινούς τόνους, στα μαύρα με ένα βαθύ πετρόλ σακάκι» γυρνούσε στην Ιερουσαλήμ κάποιοι άλλοι έψαχναν στα χαλάσματα να βρουν μέλη της οικογένειας τους, τους συγγενείς και τους φίλους …