Ταγματάρχης Παναγιώτης Στούπας: ο Λύκος του Μοριά (01.01.1894 - 24.10.1944)

Ταγματάρχης Παναγιώτης Στούπας: ο Λύκος  του Μοριά (01.01.1894 - 24.10.1944)

70 χρόνια από την αυτοκτονία του ...

του Αλεξόπουλου Στέλιου

Λίγα λόγια για τα «Τάγματα Ασφαλείας»

Τα περιβόητα «Τάγματα Ασφαλείας» δημιουργήθηκαν από Βενιζελικούς αξιωματικούς επηρεασμένους από το κίνημα του Mussolini και Γερμανόφιλες δυνάμεις τον Ιούνιο του ’43 ως αντίπαλο δέος στην αυξανόμενη προκλητική δράση του ΕΛΑΣ αλλά και ως αντίβαρο στην μελλοντική επιστροφή του Γεωργίου Β’. Δημιουργήθηκε πολύ γρήγορα ένας συνασπισμός ετερόκλητων ιδεολογικών κινήσεων απέναντι στην αντιλαϊκή παρουσία του κομμουνιστικού ΕΛΑΣ αφού σε πολλές περιοχές η παράδοση στις πατριωτικές ιδέες προκαλούσε το μίσος των μπολσεβίκων και συνεχείς επιθέσεις ενάντια σε αντικομμουνιστές.

Πολλά έχουν λεχθεί για τις μονάδες αυτές οι οποίες έφτασαν τον σημαντικό αριθμό των 25.000 ατόμων και σίγουρα η παραπληροφόρηση της αριστεράς και η μεταπολιτευτική λαίλαπα συμβάλλει στην ακόμη μεγαλύτερη ιστορική σύγχυση. Είναι σαφές ότι η συμπαράταξη των κομμουνιστών με τις επιταγές της Μόσχας οδήγησε πολλούς - ακόμη και μη εθνικιστές - στην απόφαση να πάρουν τα όπλα όχι τόσο για την υπεράσπιση των Εθνικοσοσιαλιστικών Δυνάμεων στην Ελλάδα αλλά κυρίως για την αυτοπροστασία τους αφού για τους «κόκκινους» κάθε ένας που δεν αποδεχόταν την Σοβιετοποίηση της χώρας αυτομάτως ήταν στόχος για την δολοφονική ΟΠΛΑ και τους «μαυροσκούφηδες» του Κλάρα. 


Ανάμεσα στους χιλιάδες στρατιώτες της συγκεκριμένης αντικομμουνιστικής πλευράς υπήρξαν αρκετοί τυχοδιώκτες και εγκληματικά στοιχεία που βρήκαν ευκαιρία να εκμεταλλευτούν την χαοτική κατάσταση της εποχής επιφέροντας όπως ήταν φυσικό περισσότερα δεινά παρά ευνοϊκή στάση των τοπικών κοινωνιών. Όμως  ξεχώρισαν πολλές άλλες προσωπικότητες ανάμεσα στους συμμετέχοντες με προσωπική ιδεολογική κληρονομιά κυρίως στην Μακεδονία, την Εύβοια και την Πελοπόννησο με πλούσια στρατιωτική δράση υπέρ του Έθνους και του Λαού οι οποίοι αρνήθηκαν να υποκύψουν στους εκβιασμούς του Βελουχιώτη και του Σιάντου. Η εσπευσμένη δημιουργία των μονάδων αυτών με έναν τρόπο που ήταν μακριά από τον συνεχή στρατιωτικό σχεδιασμό - είχε κριθεί ουσιαστικά η πολεμική σύρραξη - και η έλλειψη μιας ενιαίας ιδεολογικής γραμμής πλην ενός μετωπικού αντικομμουνισμού οδήγησε στην δημιουργία στρατιωτικών δυνάμεων που δεν κατάφεραν να αντιμετωπίσουν πολλές φορές με επιτυχία τις δυνάμεις της αριστεράς ή παραδόθηκαν σε αυτές χωρίς να υπάρξει περαιτέρω εμπλοκή. 


Χαρακτηριστική περίπτωση η πολιορκία της πόλης της Τριπόλεως όπου οι δυνάμεις 3.000 πάνοπλων ανδρών των Τ.Α. παραδόθηκαν μετά από σχετική συμφωνία με τον γελοίο αστό Κανελλόπουλο ο όποιος όρισε και τους όρους (…) απέναντι σε κατώτερες σε εξοπλισμό αριστερές δυνάμεις. Επίσης είναι χαρακτηριστικό ότι σε περιοχές της Πελοποννήσου αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών, δυνάμεις των Ταγματασφαλιτών που μέχρι τότε ορκίζονταν πίστη και αφοσίωση στον «Αδόλφο Χίτλερ» εγκατέλειψαν εύκολα τις όποιες δηλώσεις πίστης και τάχθηκαν στο πλευρό των Αγγλικών δυνάμεων και της κυβέρνησης του Παπανδρέου η οποία όλα αυτά τα χρόνια έπαιρνε με την ησυχία της το τσάι της στο πλευρό των Αγγλοσιωνιστών. 


Η μεγαλύτερη απόδειξη ότι τα «Τάγματα Ασφαλείας» δεν αντιπροσωπεύουν στο σύνολο τους τις εθνικοεπαναστατικές δυνάμεις και σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να σταθούν δίπλα στην θρυλική παρουσία των Ελλήνων προδρόμων του Φασισμού δηλαδή των Επιστράτων του ’17 ή την μεσοπολεμική κίνηση των Τριψελιτών και αργότερα της Εθνικοσοσιαλιστικής ΕΣΠΟ είναι η συνύπαρξη διαφορετικών τάσεων (Εθνικοσοσιαλιστές που αποσχίστηκαν από τον ΕΔΕΣ Αθηνών μαζί με Μοναρχικούς και αντικομμουνιστές Βενιζελικούς …) η έλλειψη πολιτικής κληρονομιάς και η συνεργασία πολλών μελών της με την δεξιά στην μεταπολεμική εποχή. Φυσικό και επόμενο αυτό το γεγονός αφού η δράση τους στηρίχθηκε σε έναν πηγαίο αντικομμουνισμό αλλά ποτέ σε ιδεολογικά μετερίζια γεγονός που πληρώθηκε με αίμα τα αμέσως επόμενα χρόνια ...

Ο Ταγματάρχης Παναγιώτης Στούπας όμως είναι μια θρυλική μορφή των εθνικιστικών αντικομμουνιστικών δυνάμεων που ξεχωρίζει μέσα σε αυτή την χρονική περίοδο αφού ουδέποτε καταδέχτηκε να συνθηκολογήσει ή να υποταχθεί στους όρους και στις απειλές της αριστεράς. Μιας αριστεράς που δεν είχε κανένα πρόβλημα μαζί με την Σοβιετική σημαία να κρατήσει στα χέρια της τα σύμβολα των Αμερικανών και Άγγλων επικυρίαρχων και καταστροφέων της Ευρώπης και της Ελλάδος. Μιας αριστεράς που μπουκώθηκε με μανία τις αγγλικές λίρες και τυφλώθηκε από τους κομισάριους της Μόσχας για να παίξει το όχημα μεταφοράς των γεωπολιτικών σχεδιασμών του εγκληματία πολέμου Τσόρτσιλ και του σχεδιασμού της Γιάλτας. Μιας αριστεράς που δεν είχε κανένα πρόβλημα να εκτελέσει με τσεκούρια μπαλτάδες και κλαδευτήρια ή να γδάρει ζωντανούς χιλιάδες αγρότες, εργάτες, και φοιτητές μόνο και μόνο επειδή δεν υπήρξαν μπολσεβίκοι. Δεν είναι τυχαίο ότι χιλιάδες απλοί μεροκαματιάρηδες άνθρωποι του λαού μας που αρνήθηκαν να ακολουθήσουν τους μαρξιστές και συσπειρώθηκαν από τις ομάδες των αντικομμουνιστών οπλαρχηγών της Μάνης μέχρι τους Τουρκόφωνους Πόντιους βετεράνους μαχητές του Κιλκίς αργότερα βρέθηκαν από κοινού στα «Τάγματα Ασφαλείας» και πήραν εκδίκηση για τους βιασμούς, τις δολοφονίες και τις απαγωγές της αριστεράς η οποία όταν δεν τεμάχιζε με τσεκούρι την ηθοποιό Ελένη Παπαδάκη … έριχνε στο βάραθρο του Φενεού έγκυες γυναίκες και στην Στιμάγκα ανατίναζε με αντιαρματικές νάρκες τα πτώματα των Εθνικιστών για να κρύψει το ειδεχθές έγκλημα.

Ο Ταγματάρχης Στούπας πολέμησε από την Μικρά Ασία μέχρι την Πίνδο.

«Ό ταγματάρχης Παναγιώτης Στούπας γεννήθηκε τήν Πρωτοχρονιά του 1894 στή Λεύκη (παλαιά Μουζούστα), τέσσερα χιλιόμετρα νότια των Γαργαλιάνων. Κατετάγη στό Στρατό τό 1914, καί τό 1916 μονιμοποιήθηκε καί έλαβε τόν βαθμό του Άνθυπολοχαγου πεζικου. Πολέμησε στή Μικρα­σιατική Εκστρατεία, όπου καί τραυματίσθηκε σοβαρά. Μάλιστα έζησε τήν υπόλοιπη ζωή του μ'ενα βλήμα στό σώμα του. Τό 1923 έλαβε μέρος στό κίνημα του Λεοναρδόπουλου - Γαργαλίδη καί άποτάχθηκε άπό τό στρατό ώς βασιλόφρονας μέ τόν βαθμό του ύπολοχαγου. Εγκαταστάθηκε στη Θράκη, και ήσχολείτο μέ τό εμπόριο ξυλείας. Τόν βαθμό του λοχαγού τόν πήρε τό 1925 καί του ταγματάρχη τό 1935, ώς εφεδρος.

Στόν πόλεμο του '40 κατετάγει εθελοντικά καί πολέμησε στην πρώτη γραμμή υπό τόν συνταγματάρχη Παπαδόγκωνα που διοικουσε τό Σύνταγμα Κρήτης καί πήρε τήν Τρεμπεσίνα. Μετά την κατάρρευση επέστρεψε στη Θράκη, άλλά σύντομα διαπίστωσε ότι ήταν αδύνατο νά μείνει εκεί άφου ή περιοχή παραχωρήθηκε άπό τους Γερμανούς στή δικαιοδοσία των Βουλγάρων. 

Έτσι διέφυγε στόν νότο καί ζουσε στό χωριό του, στή Λεύκη, μέ τήν οικογένεια του πατέρα του, του παπα-Σπύρου. Ή έπίδοσή του στή σκοποβολή, μέ τό πιστόλι καί τό τουφέκι, έχει μείνει παροιμοιώδης. Στίς μάχες μέ τους άντάρτες του ΕΛΑΣ πιστεύεται ότι τους προξένησε μόνος του περισσότερα θύματα άπό όσα όλοι οί στρατιώτες ή άντάρτες ύπό τις διαταγές του. Ιδιαίτερα στήν πρώτη μάχη του Μελιγαλα, καί στίς μάχες τής Λεύκης καί τών Γαργαλιάνων.

Γνώστης του πολέμου, μέ ικανότητες άναγνωρισμένες άπό όλους τους αντιπάλους του, στους στρατιώτες του ενέπνεε τόν σεβασμό καί τήν άγάπη, ποτέ τό φόβο. Μετριοπαθής, δίκαιος, καλόψυχος, σεβόταν τους άντιπάλους του καί οί μονάδες του ποτέ δέν κακοποίησαν εν γνώσει του πολιτικούς άντιπάλους, άμαχους πολίτες ή άντάρτες του ΕΛΑΣ. Ουδέποτε συγκρότησε στρατοδικεία ή συμμετείχε σ'αύτά»

Από το βιβλίο του κ. Μπουγά «Ματωμένες Μνήμες 1940 - 45

Μετά την προέλαση των κομμουνιστών στον Μωριά και απομονωμένος στο κάστρο της Πύλου καθώς και με ελάχιστα μέσα στην διάθεση του το πρωί της 24^ης Σεπτεμβρίου 1944 αποφασίζει να αυτοκτονήσει λίγο πριν την είσοδο των «κόκκινων» στο κάστρο. 

Ο Δημήτρης Γιαννακούρας ή "Πέρδικας" γνωστό στέλεχος της αριστεράς σε μια επίδειξη δημοκρατικής ηθικής στην αρχή πριν την είσοδο του στο κάστρο της πόλεως τους Ταγματασφαλίτες και τους άμαχους τους προσφωνεί ειρωνικά «αδέρφια» αλλά όταν αντιλαμβάνεται ότι ο Στούπας την τελευταία στιγμή προχώρησε στην ύστατη πράξη αυτοθυσίας ως μια συμβολική κίνηση απέναντι στους κομμουνιστές … τον μαχαιρώνει ενώ είναι ήδη νεκρός (!) στο στήθος και στην πλάτη, οι «απελευθερωτές» αντάρτες που τον συνοδεύουν του αφαιρούν τα δόντια και του σπάζουν τα κόκκαλα των χεριών και των ποδιών και στη συνέχεια τον ρίχνουν σε έναν λάκο για να εξαφανίσουν τα ίχνη. Το σώμα του Ταγματάρχη βρέθηκε από συγγενείς του και αποδόθηκαν τιμές από τους Έλληνες που δεν ανέχθηκαν την ζωή τους να την καθορίσει το κόμμα της Μόσχας ενώ σήμερα ο βίος και η πολεμική του δράση αποτελεί θρύλο για τους Συναγωνιστές της Πελοποννήσου.

Ταγματάρχης Παναγιώτης Στούπας: Αθάνατος!

ΣΤΟΥΠΑ ΝΑ ΜΗ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙΣ

ΤΑ ΟΠΛΑ ΝΑ ΜΗ ΔΩΣΕΙΣ

ΣΤΟΥ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ

ΨΥΧΗ ΜΗ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙΣ

ΔΕ ΠΑΡΑΔΙΝΩ Τ ΑΡΜΑΤΑ

ΟΥΤΕ ΤΑ ΠΑΛΛΙΚΑΡΙΑ

ΣΤΟΥΣ ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΟΥΣ ΠΟΛΕΜΑΝ

ΣΑΝ ΑΓΡΙΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ

ΚΙ Ο ΠΑΠΑΔΗΜΑΣ ΦΩΝΑΞΕ

ΒΑΖΕΙ ΦΩΝΗ ΜΕΓΑΛΗ

ΒΑΛΤΕ ΜΙΑ ΣΦΑΙΡΑ ΜΕΣ Τ' ΑΥΤΙ

ΜΟΝΟΙ ΝΑ ΣΚΟΤΩΘΕΙΤΕ

ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙΤΕ

ΚΙ Ο ΣΤΟΥΠΑΣ ΤΟΥΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕ

ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΣΤΟΛΙ ΒΓΑΖΕΙ

ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ Τ' ΑΔΕΙΑΖΕΙ

Φωτογραφίες που μας έστειλαν Αυτόνομοι Σύντροφοι: από την περιοχή καταγωγής του Ταγματάρχη Στούπα και το κάστρο της Πύλου (τους ευχαριστούμε θερμά) 

Ο Μελιγαλάς Μεσσηνίας, το «θέατρο σκιών» του Σαμαρά και η αποκαθήλωση της αντιφασιστικής ακροδεξιάς.

του Wolverine

Ο Μελιγαλάς Μεσσηνίας είναι το σύμβολο της ήττας αλλά και της θυσίας για τις αντικομμουνιστικές δυνάμεις. Με τα τελευταία γεγονότα της περασμένης Κυριακής γίνεται περισσότερο από σαφές ότι λαμβάνει και μια δεύτερη διάσταση ο τόπος αυτός. Είναι το γεωγραφικό σημείο όπου θα μείνει γνωστό  για την πλήρη αποκαθήλωση της σύγχρονης «Χρυσής Αυγής» ενός αστικού κόμματος που πολύ σωστά ο Αριστοτέλης Καλέντζης χαρακτήρισε ως «πινακοθήκη ηλιθίων».

Μιας «Χρυσής Αυγής» που εδώ και πολλά χρόνια δεν έχει καμιά σχέση με την Εθνικοσοσιαλιστική «Χρυσή Αυγή» της δεκαετίας του ’80 και του ’90. Ένα κόμμα που προβλήθηκε από το σύστημα και σήμερα χτυπιέται σαν χταπόδι από τους μέχρι χτες χορηγούς του ενώ η ηγεσία του αντιδρά σπασμωδικά σε κάθε περίπτωση, που ενώ εδώ και πολλά χρόνια ερωτοτροπεί με την γελοιότητα και την ακροδεξιά αντιφασιστική παράκρουση σήμερα δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια μεθυσμένη πόρνη του συστήματος - όπως και όλα τα κόμματα - που όταν δεν πηδιέται με το κράτος γυρνάει στα σοκάκια της προδοσίας με το παρακράτος.

Σε 2 μόνο χρόνια εξελίχθηκε στο νέο ΛΑΟΣ και το μόνο που θα αφήσει στο μέλλον πίσω της θα είναι ιδεολογικά αποκαΐδια και 3 τάφους να ξεχωρίζουν. Οι εκατοντάδες υποστηρικτές της ως κορυφαία πρόβατα σε ολόκληρη την Ευρώπη ανέχθηκαν την παρουσία μπάτσων μέσα σε έναν χώρο που το αίμα ακόμη αφήνει το αποτύπωμα του, έκατσαν προσοχή και άπραγοι μπροστά στην εκπρόσωπο της οικογενειοκρατίας του Μιχαλολιάκου ενώ οι βουλευτές της και τα μέλη της όχι μόνο δεν απαίτησαν την αποχώρηση των δυνάμεων καταστολής αλλά τήρησαν «χαμηλούς τόνους» ή επιδόθηκαν στα συνηθισμένα λόγια την ίδια στιγμή που δεκάδες οδηγούντο στις κλούβες μετά την σχολαστική ανάγνωση καταλόγων της ΓΑΔΑ μόνο και μόνο επειδή ο Σαμαράς βάλθηκε να μετακινήσει τις κρατικές μαριονέτες σε ένα νέο θέατρο σκιών.

Ευτυχώς έσωσαν την τιμή των Ιδεών μας κάποιοι ξεχωριστοί Σύντροφοι οι οποίοι δεν ανέχτηκαν ούτε λεπτό την αηδιαστική συμπεριφορά των ένστολων σκυλιών του συστήματος, δεν έσκυψαν το κεφάλι και έδωσαν την πρέπουσα απάντηση. Γνώριζαν οι υπεύθυνοι ανεύθυνοι «ηγετίσκοι» ότι θα τους περιμένει μεγάλη αστυνομική δύναμη στην περιοχή και όμως παραδόθηκαν στην επικοινωνιακή ήττα και την απραξία. Η παρουσία του βουλευτή της «Χρυσής Αυγής» και φίλου του πράκτορα της Mossad Βαβύλη στην εκδήλωση μνήμης πέρσι και η προβοκατόρικη συμπεριφορά του υπήρξε μόνο η αφορμή για να προχωρήσει ο Σαμαράς σε μια επίδειξη επιβολής φέτος όχι μόνο απέναντι στους Χρυσαυγίτες αλλά και σε όλους αυτούς που εκείνη την ημέρα θυμήθηκαν τα γυναικόπαιδα και τους στρατιώτες που έσφαξε το '44 ο Βελουχιώτης και ο Μπελογιάννης κάτω από τα μάτια των Άγγλων αξιωματικών και με την κάλυψη και παρουσία Βρετανικών αντιτορπιλικών στον Μεσσηνιακό κόλπο.

Τι και αν ο Κουκούτσης ο μέχρις χτες κολλητός συνεργάτης του Σαμαρά καταγγέλλει με πάθος την χούντα της δεξιάς … (sic) τι και αν ο Μπαρμπαρούσης το παίζει οργισμένος τσοπάνης μπροστά στις κάμερες τι και αν ο Παναγιώταρος εξ αποστάσεως -  φέτος - ξιφουλκεί απέναντι στην μπατσοκρατία (!) σημασία έχει ότι η «Χρυσή Αυγή» και ο «Στόχος» παίζουν ΑΡΙΣΤΑ τον ρόλο του συστήματος και το τελευταίο κέρδισε ακόμη μερικές αναπνοές στην εντατική του κομματισμού. Το έργο όμως έχει και συνέχεια αφού η εκλογή του προέδρου θα έχει εκπλήξεις, ενώ η πρόσφατη νοσηλεία του «αλβανοφάγου» βουλευτή Παππά κάτω από την εποπτεία κορυφαίου Σιωνιστή εν Ελλάδι ιατρού και μέλους του ΚΙΣ δείχνει ότι όταν το σύστημα θα χρειαστεί θα αναζωογονήσει και πάλι το τέρας της αντιφασιστικής ακροδεξιάς προς όφελος του Γιαχβέ και της "Αγίας Σιών" …

ΙΤΕ (Κωνσταντίνος Στυλιανού)

Αυτόνομη πρόταση ζωής: σκέψεις ενός Συναγωνιστή …

« … Παραμένουμε πιστοί στο τρίπτυχο Αυτόνομα Εθνικά Σοσιαλιστικά. Η επικράτηση του καπιταλισμού είναι ο ενταφιασμός της ανθρώπινης ύπαρξης. Θεωρούμε ότι η μόνη λύση ενάντια στην αστική νεοφιλελεύθερη δημοκρατία και στην πολυπολιτισμική πραγματικότητα είναι η ιδεολογία της «Τρίτης Θέσης» η οποία τονίζει την αντικαπιταλιστική οπτική και την αντισιωνιστική δράση. Είναι καιρός για ξεκάθαρες κουβέντες σήμερα όσο ποτέ.  Δεν περιορίζουμε την παρουσία μας σε στείρα αναπαραγωγή ιδεολογικών προτύπων αλλά προσαρμόζουμε τις θέσεις αυτές στα δεδομένα της πραγματικότητας στην οποία ζούμε. Πιστεύουμε στην Αυτόνομη δράση χωρίς ιεραρχικές δομές και θεωρούμε ως Σύντροφο όποιον δρα μαζί μας είτε κατά μόνας, βάσει των πιο πάνω θέσεων. 

Η ελευθερία της προσωπικότητας του καθενός και η ελευθερία στην δράση είναι δεδομένη, έτσι μπορεί να οδηγήσει στην κοινωνική και εθνική απελευθέρωση. Η αποτυχία της νεοφιλελεύθερης δημοκρατίας είναι για μας δεδομένη έτσι δεν μας απασχολεί η δημιουργία και η ύπαρξη ενός κομματικού μηχανισμού γιατί απλά δεν ασπαζόμαστε το δημοκρατικό πολίτευμα. Επικροτούμε και στηρίζουμε την ίδρυση και άλλων Αυτόνομων Εθνικοσοσιαλιστικών ομάδων και αποδεχόμαστε την παρουσία μεμονωμένων Συντρόφων επιδιώκοντας την συνεργασία και κοινή δράση. Δεν διεκδικούμε δάφνες Εθνικοσοσιαλιστικής «ορθοδοξίας». Δεν ζούμε σε ψευδαισθήσεις ούτε φαντασιωνόμαστε αλάθητα. 

Κάνουμε τον δικό μας αγώνα όπως εμείς κρίνουμε περί ορθού ή λάθους. Σεβόμαστε την προσωπικότητα των Συντρόφων έτσι δεν μας απασχολεί η επιβολή ενιαίας ιδεολογικής «γραμμής». Αποδεχόμαστε την διαφωνία και την κριτική από Συντρόφους. Η ανυπαρξία κάθετης δομής ιεραρχίας όμως δεν σημαίνει και ασυδοσία στην πολιτική μας πρακτική. Θεωρούμε εχθρούς την δεξιά και την αστική ακροδεξιά που στηρίζει το κεφάλαιο, τους δημοκράτες, την νεοταξική εθνομηδενιστική αριστερά και τα παρακλάδια της που εναντιώνονται στην καταγωγή μας και στην εθνική μας συνείδηση, το ανθελληνικό κράτος και το σύστημα στο σύνολο του. 

Η εναντίωση μας προς την διάβρωση των εθνών - φυλών από την κοσμοπολίτικη διαστροφή του καπιταλισμού και του πολυπολιτισμού είναι δεδομένη. Ως εκ τούτου δεν ταυτιζόμαστε με την αυταπάτη όσων επιμένουν να αντιτίθενται σε ανύπαρκτους αντιπάλους αφού θεωρούμε ως πραγματικό αντίπαλο τον Καπιταλισμό και τα παράγωγα του … »

«Αλήτες και κότες» η σύγχρονη Γραικία! (άρθρο του Αριστοτέλη Ηρ. Καλέντζη)

του Αριστοτέλη Ηρ. Καλέντζη

ΓΡΑΙΚΙΑ: 
ΑΛΛΟΤΕ: ΓΟΡΓΟΝΕΣ ΚΑΙ ΜΑΓΚΕΣ
ΣΗΜΕΡΑ: ΑΛΗΤΕΣ ΚΑΙ ΚΟΤΕΣ

Kαι η ζωή τραβά τη … κατηφόρα!

Ο Φύσσας υπήρξε ένας ανεπάγγελτος περιθωριακός υβριστής Ελλήνων ο οποίος είχε επιλέξει το ψευδώνυμο «Δολοφόνος» προτρέποντας αλήτες ομοίους του να … κατουρήσουν τις μητέρες Ελλήνων !! Αυτό το υποκείμενο το μαχαίρωσε μέσα σε ένα συνοικιακό καφενέ ένας άλλος ανεπάγγελτος περιθωριακός για λόγους επιλύσεως προσωπικών διαφορών! 


Δύο αγάλματα και μία συναυλία στη πλατεία … Συντάγματος πρόκειται να γίνουν για τον αλήστου μνήμης περιθωριακό «Δολοφόνο» ο οποίος δε πατροναρίστηκε ούτε από κάποιο κόμμα, ούτε από κάποια κοινοβουλευτική παράταξη, αλλά που ο θάνατος του αξιοποιήθηκε από κάποιους οι οποίοι ΞΕΡΟΥΝ να πολεμάνε για τις (σάπιες) «ιδέες» τους. 

Δύο αγάλματα σε δημόσιο χώρο (!!) και μία συναυλία στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας για έναν άνανδρο περιθωριακό ο οποίος καλούσε τους αλήτες ομοίους του σε … κατούρημα των Ελληνίδων μητέρων! Αντιθέτως … 


Για τους δύο Έλληνες ιδεολόγους που δολοφονήθηκαν υπέρ της Χρυσής Αυγής στην οποία αφιερώθηκαν, το κόμμα της ντροπής και Πινακοθήκη των Ηλιθίων, η Χρυσή Αυγή ποιεί τη νύσσα την ήμερη, ή, μάλλον τη κότα την … άγρια! 

Ενώ τα δύο αγάλματα προετοιμάζονται και θα στηθούν εντός των ημερών με επίσημα … αποκαλυπτήρια για τον περιθωριακό ασελγό της αισθητικής, για τα δύο παλληκάρια ΜΟΥΓΓΑ ΣΤΗ ΣΤΡΟΥΓΓΑ από τη Χρυσή Αυγή τη πολύφερνη, με 18 βουλευτικούς μισθούς, κομματικές επιχορηγήσεις, "μαύρα" κάτω από αμέτρητα τραπέζια etc etc!

Αν η Χρυσή Αυγή δε κατάφερε να διαχειρισθεί το συγκεκριμένο πρόβλημα αρκούμενη στην εξαργύρωση του αίματος των δύο παλληκαριών με τη … βουλευτοποίηση του πατέρα του ενός από αυτά, τότε με τι θράσος θα ζητήσει τη ψήφο των Ελλήνων για να διαχειρισθεί τα πολλαπλασίως σοβαρότερα εθνικά προβλήματα;

«Αλήτες και κότες» η σύγχρονη Γραικία!

Edith Piaf - Non, je ne regrette rien

Όχι, δεν μετανιώνω για τίποτα

Δεν με νοιάζει το παρελθόν ...

Προσπεράστηκε για πάντα,

Ξεκινάω πάλι από την αρχή.

Όχι, δεν μετανιώνω για τίποτα

"Non, je ne regrette rien" meaning "No, I regret nothing"  is a French song composed by Charles Dumont, with lyrics by Michel Vaucaire. It was written in 1956, and is best known through Édith Piaf's 1960 recording, which spent seven weeks atop the French Singles & Airplay Reviews chart. Piaf dedicated her recording of the song to the French Foreign Legion. At the time of the recording, France was engaged in a military conflict, the Algerian War (1954–1962), and the 1st REP (1st Foreign Parachute Regiment) - which backed the failed 1961 putsch against president Charles de Gaulle and the civilian leadership of Algeria - adopted the song when their resistance was broken. The leadership of the Regiment was arrested and tried but the non-commissioned officers, corporals and Legionnaires were assigned to other Foreign Legion formations. They left the barracks singing the song, which has now become part of the French Foreign Legion heritage and is sung when they are on parade …

Henry Charles Bukowski (16.08.1920 - 09.03.1994)

Dragos Kalajic's Hyperborean realism (22.02.1943 - 22.07.2005)

N.S.B.M (The Pagan Front) Εθνικοσοσιαλιστικό Black Metal: το Μουσικό Ξίφος της Ιδέας!

Χιλιάδες νεολαίοι Εθνικοσοσιαλιστές στηρίζουν σήμερα την σκηνή του NSBM αφού αρνούνται με πείσμα να υποκύψουν στις προπαγανδιστικές παγίδες του MTV και του Αμερικανισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι η σιωνιστική εξουσία την θεωρεί ως την πιο επικίνδυνη μουσική σκηνή για το σύστημα και για αυτό άλλωστε έχει φροντίσει να την περιβάλλει με ωκεανούς συκοφαντιών και παραπληροφόρησης. Εκφράζει την υπερηφάνεια των συμμαχητών μας σε όλο τον κόσμο με τους στίχους να αναφέρονται σε ηρωικές στιγμές της Φυλής μας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι αρκετές από τις εν λόγω μπάντες έχουν Ελληνική προέλευση. Οι ιδεολογικές απόψεις, οι στίχοι και τα μηνύματα που μεταδίδει η συγκεκριμένη μουσική προβάλλει την ηθική αντίσταση απέναντι στην παγκοσμιοποίηση και την ισοπέδωση των αξιών που αντιπροσωπεύει το καπιταλιστικό σύστημα. 

http://www.thepaganfront.com/

http://hellenicblackmetalfront.blogspot.gr/

Ανόρθωσις Αμμοχώστου: «Εκεί που τραγουδά η νεκροκεφαλή , θα γυρίσουν οι στρατιώτες , οι σημαίες ξανά θα γυρίσουν Αλαμέϊν, Αλαμέϊν, θα ξαναγυρίσουμε , ΕΜΕΙΣ θα ΞΑΝΑΙΎΡΙΣΟΥΜΕ» Έζρα Πάουντ

Βιβλιοπαρουσίαση: Το έργο του Gioacchino Volpe "Ιστορία του Φασιστικού Κινήματος"

"The favorite slogan of the reds is: 'No Pasarán!:
Yes we have passed! 

And we tell them ...
and we tell them, we will pass again!'"

- Benito Mussolini after the Communist capitulation in Barcelona 

Comandante Ahmad Shah Massoud ο Εθνικοεπαναστάτης πολέμαρχος του Αφγανιστάν που νίκησε τους Σοβιετικούς και αντιστάθηκε μέχρι το τέλος στους Ταλιμπάν: «το Λιοντάρι του Panjshir» (02.09.1953 - 09.09.2001)

του Αλεξόπουλου Στέλιου

Συμπληρώνονται σήμερα 13 χρόνια από την άνανδρη δολοφονία του Κομμαντάντε Ahmad Shah Μassoud ενός ανθρώπου που παραμένει άγνωστος στους περισσότερους και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Θρυλική μορφή για τον συνεχή αγώνα του ενάντια στην Σοβιετική Ένωση αλλά και για την πολυετή προσπάθεια του να πολεμήσει τους συμμάχους του Bin Laden καθώς και τους ίδιους τους Ταλιμπάν. Ένας άνθρωπος που προειδοποίησε από πολύ νωρίς για την μελλοντική συμμαχία μεταξύ των Αμερικανών και Σαουδικής Αραβίας και κυρίως για τον κίνδυνο να επικρατήσουν οι «τζιχαντιστές» σε ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή. Υπήρξε ο νικητής στις μάχες στα βόρεια της χώρας απέναντι στις μηχανοκίνητες μονάδες των Κομμουνιστών και επικράτησε σε όλες τις αναμετρήσεις με τις δυνάμεις της Μόσχας στα σκληροτράχηλα τοπία της χώρας που τα βουνά φτάνουν τα 6.000 μέτρα ανάμεσα σε χιλιάδες στενά φαράγγια και ονομάζεται Αφγανιστάν. Τιμούμε την μνήμη του με το άρθρο αυτό.

Η  αγάπη του για το διάβασμα - αγαπούσε ιδιαίτερα τον Πλάτωνα, μελετούσε την διδασκαλία του Βουδισμού και του Σουφισμού - και την περσική ποίηση, η πολιτική του επιρροή και κυρίως η στρατιωτική του ιδιοφυία έμειναν στην ιστορία ενώ το πνεύμα του για ένα ελεύθερο Αφγανιστάν χωρίς τους Πακιστανούς και τους Αμερικανούς να κυριαρχούν στα εσωτερικά ζητήματα, αλλά και η εναντίωση του στην καταπίεση των γυναικών αυτής της πολύπαθης χώρας τον έκαναν να είναι μέχρι και σήμερα ένας ζωντανός θρύλος στην περιοχή. 

Στις εκτάσεις που κατέλαβε υπήρξε θρησκευτική ελευθερία και απαγόρευση βασανιστηρίων, συμμετοχή των γυναικών στην εκπαίδευση ενώ δεν υποχρεώνονταν οι Αφγανές να φοράνε την μπούργκα όπως επιβάλλει αλλού ο νόμος των φονταμενταλιστών. Υπήρξε εχθρός του αδυσώπητου καπιταλισμού και του μαρξισμού, αντίθετος στον υλισμό της αγοράς και των τραπεζών, υπέρμαχος της ελευθερίας του λαού του ο οποίος σύμφωνα με τον ίδιο δεν είχε παρά να βρει καταφύγιο στις πατροπαράδοτες αξίες και παραδόσεις και όχι στις υποσχέσεις των ξένων διπλωματών. Ο άνθρωπος που κατέλαβε την πρωτεύουσα Καμπούλ το ’92 και προσπάθησε να επιβάλλει την εθνική ενότητα σε μια χώρα που σπαρασσόταν από τον πόλεμο μεταξύ των φυλών και των φατριών. Κατέβαλλε κάθε προσπάθεια για να περιορίσει την δυναμική των πακιστανικών υπηρεσιών ασφαλείας οι οποίες μέσα από τις ιερατικές σχολές στα σύνορα των 2 χωρών  χρηματοδοτούσαν τους Ταλιμπάν. Όλα τα χρόνια σχεδίαζαν την δολοφονία του ενώ στήριζαν παράλληλα τον Bin Laden έναν άνθρωπο που η οικογένεια του διατηρούσε εταιρείες και μετοχές στο έδαφος των ΗΠΑ ακόμη και μετά την επίθεση της 11ης  Σεπτεμβρίου και στο παρελθόν είχε στενές επαφές με την CIA!

Μετά την ατιμωτική αποχώρηση των Σοβιετικών κατοχικών στρατευμάτων στις αρχές της δεκαετίας του ’90 οι περιφερειακές δυνάμεις της περιοχής εξόπλισαν τους Ταλιμπάν και τους εκπαίδευσαν σε αεροσκάφη , τεθωρακισμένα και σύγχρονο οπλισμό με σκοπό να εξυπηρετήσουν τα σχέδια των Αμερικανών και των Πακιστανών αλλά και των πετρελαϊκών εταιρειών. Ο ρόλος της Al Qaida υπήρξε σημαντικός αφού χρησιμοποίησε το κίνημα των Ταλιμπάν και έμμεσα το εθνικιστικό συναίσθημα των Pasthuns απέναντι στην εξάπλωση του Τατζίκου Massud. 


Χιλιάδες Άραβες και Πακιστανοί που είχαν μισθοδοσία από την Σαουδική Αραβία έφτασαν στο Αφγανιστάν για να πολεμήσουν τον Massoud - αλλά και τακτικός πακιστανικός στρατός  - αφού έπρεπε να εξοντωθεί πριν τεθούν σε εφαρμογή τα σχέδια των πολυεθνικών και του Πενταγώνου για την κυριαρχία στην περιοχή. Οι συνεχείς προκλήσεις των αντιπάλων διοικητών δεν πτόησαν τον πατριώτη πολέμαρχο ο οποίος διατηρούσε τις βάσεις του στα βόρεια της χώρας, μια γεωγραφική περιοχή με ιδιαίτερη σημασία. Η ανεξαρτησία του χαρακτήρα του και οι επισημάνσεις σχετικά με τον ιμπεριαλισμό στην περιοχή τον έθεσαν στο στόχαστρο και μετά από πολλές και συνεχείς ανεπιτυχείς προσπάθειες κατάφεραν να τον δολοφονήσουν στις 09.09.2001 όταν 2 Μαροκινοί «δημοσιογράφοι» μέλη των Ταλιμπάν εμφανιζόμενοι ως Βέλγοι σε μια επίθεση αυτοκτονίας ενεργοποίησαν εκρηκτικά που είχαν κρύψει στον δημοσιογραφικό εξοπλισμό όταν επισκέφτηκαν ένα από τα κρησφύγετα του στο βόρειο Αφγανιστάν. 

Zenit

Το 2001 επισκέφτηκε τις Βρυξέλλες και προειδοποίησε την Ευρώπη για τους Ταλιμπάν και τον Bin Laden ενώ ζήτησε ανθρωπιστική βοήθεια για τον λαό του. Όλες οι πολιτικές μαριονέτες της εποχής κράτησαν παγερή στάση απέναντι του και δεν έλαβαν καθόλου υπόψιν τις προειδοποιήσεις ενός ανθρώπου που είχε καταλάβει ποιο θα είναι το μέλλον αν αφήσουν το «τέρας» να μεγαλώσει, με εξαίρεση την υπερδύναμη της Ινδίας η οποία προσπάθησε να τον στηρίξει με κάθε μέσο. Υπήρξε ο μοναδικός ηγέτης που δεν εγκατέλειψε ποτέ την χώρα κατά την διάρκεια της Σοβιετικής κατοχής και την μετέπειτα ανόδο των Ταλιμπάν.

Αφίσα του Φασιστικού βιβλιοπωλείου στην Ρώμη "La Testa di Ferro" ...

Γεννήθηκε το ’53 στην κοιλάδα του Panjshir και ο πατέρας του ήταν αξιωματικός στον Βασιλικό Αφγανικό Στρατό. Σπούδασε αρχιτεκτονική και πολιτικός μηχανικός ενώ διακρίθηκε για τις επιδόσεις του στα μαθήματα. Συμμετείχε ως φοιτητής σε εκδηλώσεις ενάντια στην Αμερικανική κατοχή στο Βιετνάμ ενώ υπήρξε ο κύριος οργανωτής των Αντισιωνιστικών εκδηλώσεων στο πανεπιστήμιο της Καμπούλ. Από πολύ νωρίς αντιλήφθηκε τα προδοτικά σχέδια του Αφγανικού Κομμουνιστικού Κόμματος και αντιστάθηκε στην μετατροπή της κοινωνίας σε έναν ακόμη Σοβιετικό δορυφόρο. Υπήρξε ο πρώτος οργανωτής του Αφγανικού αντικομμουνιστικού αντάρτικου για το οποίο είχε μάλιστα μελετήσει με προσοχή τον Γκεβάρα και τον Μάο. Κινήθηκε άμεσα ενάντια στις δυνάμεις των Κομμουνιστών οι οποίοι εκτελούσαν επακριβώς τις διαταγές της Σοβιετικής Ένωσης, και εφάρμοσε πρωτοποριακές τεχνικές για την εμψύχωση του ηθικού και την ενίσχυση του αντάρτικου στρατού ενώ υπήρξε ο δάσκαλος όλων των άλλων Αφγανών διοικητών που εναντιώθηκαν άμεσα στους Σοβιετικούς και τους συνεργάτες τους. Παρέλυσε με θυελλώδεις αντεπιθέσεις επί σειρά ετών τις γραμμές του στρατού κατοχής και του «εθνικού» αφγανικού στρατού όταν αυτοί είχαν απομακρυνθεί αρκετά από τις βάσεις εξόρμησης προκαλώντας τεράστιες απώλειες, ενώ σεβάστηκε τους αιχμαλώτους γεγονός που οδήγησε Ρώσους στρατιωτικούς πριν μερικά χρόνια να αποτίσουν φόρο τιμής στον τύμβο του εχθρού τους!

Οι προσπάθειες των Σοβιετικών που είχαν εισβάλλει στην χώρα το ’79 παρόλο τις τακτικές που συνήθιζαν - όπως το να καίνε ολόκληρα χωριά, να καταστρέφουν αρδευτικές εγκαταστάσεις και καλλιέργειες η να εκτελούν όλο τον πληθυσμό επειδή υποψιάζονταν ότι στήριζαν τους αντάρτες -  με νέες δυνάμεις να τους ενισχύουν δεν κατάφεραν το παραμικρό. Οι Μπολσεβίκοι αναγκάστηκαν να ζητήσουν προσωρινή ανακωχή (!) γεγονός που εκμεταλλεύτηκε ο πολέμαρχος Massoud για να δημιουργήσει ένα ανώτατο συμβούλιο 130 στρατιωτικών διοικητών από 12 επαρχίες με στόχο την υπερπήδηση δυσκολιών λόγω εθνικών και θρησκευτικών διαφορών. Στις περιοχές ευθύνης του οργάνωσε δικαστικές, οικονομικές, υγειονομικές, πολιτιστικές και διοικητικές υπηρεσίες ενώ σε μια επίδειξη υψηλής στρατηγικής εκκένωσε άμεσα τις περιοχές οι οποίες είχαν στοχοποιηθεί από την Σοβιετική αεροπορία (άμαχοι φυσικά στο σύνολο τους …) με στόχο να προστατέψει τα γυναικόπαιδα από τον σαδισμό των «Κόκκινων» οι οποίοι έριχναν βόμβες διασποράς αλλά και παιχνίδια για μικρά παιδιά τα οποία στην πραγματικότητα ήταν παραλλαγμένα εκρηκτικά με στόχο να ακρωτηριαστούν ...

Υπήρξε ο ιδρυτής των αφγανικών δυνάμεων κρούσης, ταχυκίνητες μονάδες πεζικού 33 ατόμων οι οποίες είχαν εμβέλεια δράσης άνω των 100 χιλιομέτρων και φορούσαν ίδιες στολές μαζί με το παραδοσιακό «pakul» με συνέπεια η ενδυμασία αυτή να θεωρηθεί το σύμβολο της αντίστασης. Μαζί με τα παιδιά του και τους επιτελείς του έδινε το παρών στην πρώτη γραμμή των μετώπων και η απλή παρουσία του και μόνο ήταν ικανή για να κινητοποιήσει τις αντάρτικες δυνάμεις και να ανατραπεί ο αντίπαλος που χρησιμοποιούσε υπέρτερες δυνάμεις στο πεδίο μάχης επιθετικά ελικόπτερα, τα βομβαρδιστικά Tupolev και πολλές μονάδες των επίλεκτων μονάδων Spetsnaz ενώ το εχθρικό πεζικό πολλές φορές στις επιχειρήσεις ξεπερνούσε τις 30.000 σε αριθμό!

Η πατριωτική του στάση απέναντι στην Σοβιετική εισβολή και η άρνηση του να μετατραπεί σε όργανο των Πακιστανών και του Αμερικανισμού οδήγησε πολλούς Συναγωνιστές στην Ευρώπη να τον εντάξουν στο πάνθεον όλων αυτών που πολέμησαν για τα Ιδανικά της Πατρίδας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης απέναντι στην Σιωνιστική κατοχή. 


Υπάρχουν παλαιότερες αναφορές για τον πολέμαρχο Massoud στο ελληνικό «αριστερό» εθνικιστικό περιοδικό «Αντίδοτο» κατά την διάρκεια της δεκαετίας του ’80 όταν τσάκιζε στα όρη του Αφγανιστάν τις επίλεκτες δυνάμεις της Μόσχας, ενώ σήμερα οι Ιταλοί Φασίστες τιμούν την μνήμη του και μέσω εκδόσεων, τραγουδιών (Skoll) και ποιοτικών εκδηλώσεων - με πρωτοπόρους τους ακτιβιστές της Φασιστικής κατάληψης «Casa Pound» - φροντίζουν να μάθουν ακόμη περισσότεροι Ευρωπαίοι για την ζωή και το έργο του αγωνιστή της Ελευθερίας του «Λιονταριού του Panjshir» Comandante Ahmad Shah Massoud!   

Faustrecht - Working man

Μαύρες Ταξιαρχίες (Αυτόνομοι Κύπρου)

http://www.autonomoi-cy.gr/

Antifa σημαίνει Σιωνιστική επίθεση!

του Jihad

Άκρως ενδιαφέρουσα η πρόσφατη συνάντηση ελληνόφωνων αριστεριστών και μελών της Παλαιστινιακής κοινότητας Ελλάδος με ελληνόφωνους εβραίους έξω από το ίδρυμα Κακογιάννη στις αρχές του μήνα. Να σημειωθεί ότι στον εν λόγω χώρο έλαβε μέρος μια εκδήλωση υπέρ του Ισραήλ, και μάλιστα με συμμετοχή του πανεπιστημίου της κατεχόμενης Ιερουσαλήμ την στιγμή που συνεχίζεται η σφαγή των Παλαιστινίων από την Σιωνιστική πολεμική μηχανή! Φυσικά ελάχιστοι από την πλευρά των «αριστερών» είχαν προβάλλει το γεγονός αυτό - καθόλου τυχαίο - για να συμμετάσχουν περισσότεροι διαδηλωτές. Μικρός αριθμός έδωσε το παρών αφού η άκρα αριστερά αλλά και η άκρα δεξιά όταν υπάρχουν σημαντικές Ισραηλινές εκδηλώσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ή ευρύτερα στην επικράτεια της χώρας (παρουσιάσεις βιβλίων, στρατιωτικές ασκήσεις κλπ) ή δεν συμμετέχει καθόλου … ή ο μικρός αριθμός πάντα προκαλεί εντυπώσεις.

Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι η Παλαιστινιακή κοινότητα στην Ελλάδα είναι η πιο ευάλωτη σήμερα σε ολόκληρη την Ευρώπη και αναγκάζεται λόγω έλλειψης άλλων συμμάχων να κατεβαίνει στον δρόμο με μαρξιστές και οπαδούς των «αντιρατσιστικών» οργανώσεων οι οποίοι στο παρελθόν είχαν συμμετάσχει και ως μάρτυρες κατηγορίας απέναντι σε όσους στηλίτευαν το εβραϊκό κράτος! Καλούμε την Παλαιστινιακή παροικία Ελλάδος να καταγγείλει όλα τα πρόσωπα της άκρας αριστεράς και της άκρας δεξιάς που δουλεύουν για την Mossad στην Ελλάδα ενώ σήμερα κάποιοι εξ αυτών ηγούνται «ακραίων» οργανώσεων και μάλιστα την ίδια στιγμή παίζουν το «φιλοπαλαιστινιακό χαρτί» στην παρτίδα των εξελίξεων!

Τι να σχολιάσει αλήθεια κανείς για την εκδήλωση αυτή πέρα από την μικρή συμμετοχή ενός «χώρου» που σε εκδηλώσεις για τους τραβεστί ... σπεύδει να συμπαρασταθεί κατά χιλιάδες αλλά όταν ο εβραίος «παίζει μπάλα» ξαφνικά εμφανίζεται με μια ντουζίνα ανιστόρητους οπαδούς (εξαιρούνται οι Παλαιστίνιοι τους οποίους γνωρίζω προσωπικά), για το πανό των «αλληλέγγυων» όπου ταύτιζαν τους «ναζί» με τους Σιωνιστές (!) και για άλλη μια φορά αποδείκνυαν τον πολιτικό τους στραβισμό; Το άκρως ευγενικό ύφος - που προκαλεί σκέψεις - απέναντι στους ελάχιστους Σιωνιστές την στιγμή που η «φιλοπαλαιστινιακή» πλευρά (sic) είχε απέναντι τους οπαδούς των παγκόσμιων μακελάρηδων (Ισραήλ) οι οποίοι υπερασπιζόντουσαν με την σειρά τους μέσα στην Ελλάδα τα πρόσφατα εγκλήματα πολέμου και μάλιστα με ταυτόχρονη πλήρη κάλυψη της κατοχικής ελ.ας ;

Οι ντόπιοι αριστεριστές δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί οι εβραίοι σιωνιστές κρατούσαν το επίσημο έμβλημα της «antifa» στα χέρια! Μα καλά έχουν ξεχάσει ποιον υπηρέτησε η αριστερά στο δεύτερο μεγάλο πόλεμο; Έχουν ξεχάσει ότι η πρώτη χώρα που αναγνώρισε το κράτος του Ισραήλ δεν ήταν άλλο από την Ε.Σ.Σ.Δ.; Έχουν ξεχάσει την πρόσφατη συνάντηση Τσίπρα και Πέρες για την οποία σιώπησαν όλοι καθώς και την υμνολογία υπέρ του εβραίου μακελάρη στην «Αυγή» με υπογραφή της Δούρου; Έχουν ξεχάσει την πλήρη στήριξη τους στην «αραβική άνοιξη» όπου στήριζαν έμμεσα τους φίλους του Ισραήλ στην περιοχή (Σαλαφιστές) απέναντι στην Λιβυκή Επανάσταση και τον σημερινό Ηγέτη της Συρίας Bashar al-Assad;

Προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα λοιπόν έγραψαν χαρακτηριστικά στο Indymedia: “Ξαφνικά, έκαναν την εμφάνισή τους στην απέναντι πλευρά της Πειραιώς πέντε άτομα, που ξεδίπλωσαν μια ισραηλινή σημαία (!) και ένα πανό που έγραφε «Κάτω ο δεξιός και ο αριστερός αντισημιτισμός», μαζί με ένα σήμα αντιφασιστικής δράσης πάνω σε μια μαυροκόκκινη σημαία! Είναι μάλλον η πρώτη φορά που απροκάλυπτοι σιωνιστές εμφανίζονται ως «αντισυγκέντρωση» στην Ελλάδα («ο αντισιωνισμός είναι αντισημιτισμός» έγραφαν σε ένα τρικάκι που πέταξαν!). Το μαυροκόκκινο αντιφασιστικό σήμα και το σύνθημα «Φασίστες κουφάλες έρχονται κρεμάλες» (!) υποτίθεται πως δείχνει σιωνιστική πονηριά, αλλά δείχνει βλακεία”. 

Οι εβραίοι ως αιώνιοι πανούργοι και καλοί γνώστες της επιθετικής προπαγάνδας έφτασαν στο χώρο με το ΕΘΝΙΚΟ τους σύμβολο στα χέρια και με μια σημαία πατσαβούρα γνωστό σύμβολο του κρατικού αντιφασισμού υπονοώντας φυσικά ότι οι Παλαιστίνιοι είναι «φασίστες» … Δεν έχουν και τόσο άδικο είναι η αλήθεια αφού όλες οι μεγάλες μορφές της Παλαιστινιακής αντίστασης είχαν εθνικιστικά στοιχεία και αργότερα επαφές και συνεργασίες με Εθνικοσοσιαλιστές όσο και αν προσπαθεί το «μέσο αντιπληροφόρησης» να μας πείσει για το αντίθετο. Είναι όμως εντελώς διαφορετική η προσέγγιση που κάνει στο Παλαιστινιακό ο κάθε ένας Εθνικοεπαναστάτης και καμιά σχέση δεν έχει αυτή με τα μυθεύματα της ντόπιας αριστεράς. Περαστικά σας λοιπόν κύριοι της αριστεράς για τα εγκεφαλικά που σας προξένησαν οι υιοί του Μωυσή οι οποίοι είναι διαχρονικά οι δημιουργοί υποκινητές και χρηματοδότες της antifa την οποία εσείς υπηρετείτε τόσο πιστά όλα τα χρόνια. 


Όσο για την καθεστωτική άκρα δεξιά που σιώπησε και για αυτή την προκλητική εκδήλωση - αλλά και για τις συνεχείς συνεργασίες της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας με τους Σιωνιστές και χίλιες 2 άλλες επιλογές της κυβέρνησης Σαμαρά που ενισχύουν καίρια το Ισραήλ - ας μην ξεχνάμε ότι διατηρεί σε υψηλή θέση το πρώην (;) δεξί χέρι της Μπακογιάννη … η οποία με την σειρά της έχει δεσμούς αίματος με το Ισραήλ. Ένα καλοστημένο θέατρο σκιών λοιπόν με τίτλους που παραπέμπουν στα «άκρα» αλλά με την δομή τους και τα πρόσωπα τους να πηγάζουν από τον σκληρό πυρήνα του Σιωνιστικού καθεστώτος που κυβερνάει την Ελλάδα από την «απελευθέρωση» και μετά …

Κανένας άνθρωπος δεν είναι παράνομος ...

Justice pour Esteban !

Ελεύθερος αφέθηκε αλλα σε κατ' οίκον περιορισμό ο νεαρός Γάλλος εθνικιστής Esteban Morrilo ο οποίος ήταν ο βασικός ύποπτος για τον θάνατο του αντιφασίστα Clement Meric. Να υπενθυμίσουμε οτι ο Clement Meric έχασε την ζωή του όταν ομάδα αντιφασιστών επιτέθηκε σε μια παρέα Γάλλων εθνικιστών που έκαναν την βόλτα τους σε ένα υπαίθριο πάζαρι στην περιοχή του Παρισιού. Η ομάδα των αντιφασιστών επιτέθηκε στους Εθνικιστές και κατα την διάρκεια της συμπλοκής ένας από τους αμυνόμενους Εθνικιστές χτύπησε τον Clement Meric στο πρόσωπο , και κατά την διάρκεια της πτώσης , προσέκρουσε σε ένα κολωνάκι χάνοντας την ζωή του. 

Blood and Honour #35

Βιβλιοπαρουσίαση: Ρένος Ηρ. Αποστολίδης «Πυραμίδα 67»

του Wolverine

Ο Ρένος Ηρ. Αποστολίδης είναι σχετικά άγνωστος στον «χώρο» και δεν εκπλήσσομαι καθόλου για αυτό. Είναι αναμενόμενο αφού λίγοι μπορούν να καταλάβουν την επαναστατική σκέψη, ενώ οι ποιοτικές φυσιογνωμίες είναι αποκλεισμένες ή και παραγκωνισμένες από την αστική καθεστωτική ακροδεξιά εδώ και χρόνια για ευνόητους λόγους. Αιρετικός μέχρι το τέλος της ζωής του, συναρπαστικός και επικίνδυνος για το σύστημα. Δεν έβαζε όμως εύκολα τελεία σε όσα έλεγε ακόμη και αν κάποιοι είχαν ενοχληθεί σφόδρα και του το έδειχναν με κάθε τρόπο. Ελληνολάτρης με την κυριολεκτική σημασία, καυστικός εχθρός του καθωσπρεπισμού και της πολιτικάντικης μαφίας, εισβολέας στο κ(υ)νοβούλιο το ’64 και υβριστής του παρλιαμενταρισμού γεγονός που του κόστισε μια καταδίκη και τρίμηνη «φιλοξενία» στα μπουντρούμια της δημοκρατίας.

Η αμφισβήτηση του καθεστώτος στην πράξη οδήγησε πολλούς στο να τον χαρακτηρίσουν εύκολα είναι η αλήθεια ... ως «Φασιστή» και «νεοφασίστα» ενώ άλλοι του κόλλησαν την ταμπέλα του «Αναρχικού» ή τον ονόμασαν ακόμη και «Αναρχικό της Δεξιάς»! 

Υποστηρικτής του πολυτονικού και της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών στα σχολεία, ελευθεριακός επαναστάτης στην πράξη και πραγματικός «καταπέλτης» ενάντια στον Καραμανλισμό και την πολιτική δυσωδία. Σίγουρα ο Ρένος δεν καταλάβαινε από «ταμπέλες» αφού αυτές είναι πολλές φορές μόνο για τα πρόβατα …

Στην «Πυραμίδα 67» εξιστορεί την συγκλονιστική προσωπική του ιστορία στον εμφύλιο ή στον συμμοριτοπόλεμο για μερικούς (άλλωστε όπως λέει και ο Αριστοτέλης Καλέντζης «ήταν όντως συμμοριτοπόλεμος μεταξύ 2 συμμοριών, ένθεν κακείθεν») όπου βιώνει την υποκρισία και της «εθνικής δεξιάς» αλλά και τον μεγαλειώδη παροξυσμό και την εθελοτυφλία του κομμουνιστικού ΔΣΕ. Οι απειλές για διασυρμό σε στρατοδικεία δεν κάμπτουν στο ελάχιστο το ηθικό του, αντίθετα τον χαλυβδώνουν ακόμη περισσότερο αφού ο θάνατος παραμονεύει παντού και αυτός όχι μόνο δεν φοράει παρωπίδες στα χαρακώματα αλλά θέλει να τις σπάσει στο κεφάλι των επικριτών του. Γραμμένες οι μέρες και οι νύχτες της κόλασης σε κουτιά από τσιγάρα και ημερολόγια, γεμάτες αναμνήσεις πόνους και θανάτους ανθρώπων. Το αρχείο του, με δημοσιεύματα, επιστολές κι ανέκδοτα κείμενα, ξεπερνάει τις 40.000 σελίδες. Σε DVD κυκλοφορούν τα καλύτερα αποσπάσματα του ντοκιμαντέρ Ο Εμφύλιος μέσα μας (που βασίστηκε στην Πυραμίδα 67) σε σκηνοθεσία του Κώστα Φέρρη.

Ρένος, Πυραμίδα 67

Τὸ βιβλίο τοῦ Ἐμφυλίου.

(μὲ ἀνέκδοτα κείμενα

καὶ σχόλια τοῦ Ρένου.)

Εἰσαγωγή, σχόλια, ἐπιμέλεια:

Η.-Σ. Ἀποστολίδη.

9η ἔκδοση, 2010.

21x14cm. Σελ. 507.

“Ήταν το 1964, επί κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου Α΄, όταν μια συγκριτικά ολιγομελής ομάδα φανατικών (ακροδεξιών) διαδηλωτών, περί τα 50 άτομα, παρεβίασαν τις εισόδους της Βουλής, έτρεψαν εις φυγήν τους χωροφύλακες της Φρουράς και βιαιοπράγησαν κακοποιήσαντες υπαλλήλους του Κοινοβουλίου που επεχείρησαν να τους εκδιώξουν. Τελικώς η Χωροφυλακή (που εκείνη την εποχή φρουρούσε το Κοινοβούλιο) συνέλαβε ορισμένους και περιέθαλψε τους τραυματίες υπαλλήλους (εν οις και ο τότε βασικός συνεργάτης του Κ. Μητσοτάκη, ο Α. Λεφάκης, ο οποίος βρέθηκε με σπασμένο χέρι!). Η ομάδα των εισβολέων, με επικεφαλής έναν ιδιότυπο αναρχικό, τον Ρένο Αποστολίδη, είχε συγκροτηθεί από ακροδεξιούς της εποχής που είχαν μετάσχει σε προεκλογική συγκέντρωση του υποψηφίου δημάρχου Αθηναίων Γ. Πλυτά, με το τέλος της οποίας εκινήθησαν για να… καταλάβουν τα… Ανάκτορα του κοινοβουλευτισμού. Η ιστορία αυτής της ακροδεξιάς επιθέσεως στον κοινοβουλευτισμό έληξε με τη δίκη και την καταδίκη των δραστών από το αρμόδιο δικαστήριο”

Απόσπασμα από πρόσφατο άρθρο του Σταύρου Ψυχάρη (σ.σ. ποιος άλλος ...)

Κάντο LXXII (Ezra Pound)

"Το Ρίμινι καμένο και ρημαγμένο το Φορλί, / ποιος θα δει τώρα το μνήμα του Γεμιστού / που τόσο σοφός υπήρξε αν και Έλληνας; / Οι αψίδες γκρεμισμένες και οι τοίχοι φριχτά πυρπολημένοι / γύρω απ' τη μυστηριώδη κλίνη της θεϊκής Ιζόττα... / Μα ποιος είσαι; φώναξα / τ' αφηνιασμένο πάθος μου αντικόβοντας. / Μήπως είσαι ο Σιγισμούνδος; / Μα εκείνος μες στην οργή του πια δεν άκουγε..."

Skinhouse Hellas: 18.10.2014 (live)