«Τη μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί» (Γ. Σεφέρης)

του Wood Brother

Σε μια επέτειο «μαύρη» όπως είναι η σημερινή πολλές φορές δεν χρειάζεται να γράψεις πάρα πολλά αλλά μόνο να σιωπήσεις, να πενθήσεις ή και να πράξεις σύμφωνα με την συνείδηση σου. Υπάρχουν βέβαια και στιγμές που θες να μοιραστείς μερικές σκέψεις για τα γεγονότα που σημάδεψαν τόσο εσένα προσωπικά όσο και τον «χώρο». Το πένθος για τους 2 νεκρούς Εθνικιστές οι οποίοι και δολοφονήθηκαν από τα δίποδα κτήνη της σιωνιστικής εξουσίας, δεν θα πρέπει να γίνει αιτία για να σιωπήσουν κάποιοι επειδή αυτό θα φανεί χρήσιμο σε ψηφοθηρικά σχέδια και μελλοντικούς σχεδιασμούς κομμάτων. 

Η δολοφονία των Φουντούλη - Καπελώνη την εποχή που έλαβε μέρος έκλεισε προσωρινά τον κύκλο αντιπαράθεσης με την ηγεσία της «Χρυσής Αυγής»  η οποία πριν την φυλάκιση των στελεχών της έσπευσε να δηλώσει ότι «έχει εμπιστοσύνη στην αστική δικαιοσύνη και την αντιτρομοκρατική» (…) και έδωσε το έναυσμα για συλλογική περισυλλογή και συσπείρωση απέναντι στο πολυπρόσωπο παρακράτος. Το τελευταίο ξέρει να στήνει καλά το σκηνικό με πάντα τον λαό να πληρώνει το κόστος. Ας μην γελιόμαστε, ηθικοί υπεύθυνοι για την δολοφονία των 2 νέων Εθνικιστών είναι ο Σαμαράς και ο Δένδιας καθώς και τα τοξικά ΜΜΕ τα οποία στο όνομα του αντιφασισμού των ΜΚΟ και των πολυεθνικών, της antifa - του πολυεθνικού χωροφύλακα των ημερών μας - έδωσε το «πράσινο φως» για να εκτελεστούν άνανδρα 2 άοπλοι νεολαίοι στο κέντρο των Αθηνών εξυπηρετώντας σκοπιμότητες αλλά και την εργολαβία που ζητούσε επίμονα και με δυνατή φωνή η πιο σιχαμερή όψη της κομματικής αντίδρασης.

Σε αυτό το σημείο πολλοί μπορούν να σκεφτούν πολλά για τους δράστες, να υποθέσουν ακόμη περισσότερα και να κάνουν τα δικά τους σενάρια για το ποιοι κρύβονται από πίσω, από πού ήρθαν οι δράστες και ποιοι τους έστειλαν, ποιοι πλήρωσαν τα συμβόλαια θανάτου με την αντιφασιστική εξουσία η οποία μετουσιώθηκε στην κυβέρνηση της καραμανλικής δεξιάς με την τελευταία να συνεχίζει - και πάλι - το δολοφονικό της έργο. Μια διαδρομή αίματος που ξεκινάει για την Ελλάδα από την εκτέλεση Εθνικιστών διαδηλωτών την δεκαετία του '50 σε πορεία υπέρ της ΕΟΚΑ και του Στρατηγού Γρίβα, συνεχίζεται με την δολοφονία Ελληνοκύπριου Ενωτικού αγωνιστή και καταλήγει τέλος στο Νέο Ηράκλειο όπου για 2 οικογένειες το βάρος είναι τόσο μεγάλο όσο λίγοι μπορούν να καταλάβουν. Και ναι αυτές οι οικογένειες είναι οι μόνες που μπορούν να νιώσουν την δυσβάσταχτη απώλεια με την μια εξ αυτών να μην αποδέχεται ούτε καν την χρήση του ονόματος του παιδιού της από το γνωστό κόμμα, γεγονός που αποδεικνύει ότι  το ηθικό βάρος της ηγεσίας δεν μπορεί όχι μόνο να κερδίσει την κοινωνία ή να αντισταθεί στην λαίλαπα του πολιτιστικού μαρξισμού αλλά ούτε καν να προσεγγίσει συναισθηματικά και ουσιαστικά την μια πλευρά που το παιδί της πέθανε στο πεζοδρόμιο φορώντας τον Μαίανδρο, θυμίζοντας σε πολλούς το ανάλογο φιάσκο με την χήρα του Μανώλη Κάνταρη.

Όμως δεν χρειάζεται τώρα να αναλυθούν οι αιτίες της έντασης και η μακρά διαμάχη των «άκρων» αφού έχουν ήδη γραφτεί τόνοι μελανιού από όλες τις πλευρές και ο καθένας γνωρίζει πρόσωπα και τις καταστάσεις καθώς και το που οδήγησε η διαμάχη στην Αμφιάλη. Το αστικό καθεστώς είναι άριστα οργανωμένο από την εποχή που έβαζε τις ξιφολόγχες των πραιτοριανών στον λαιμό των δικαστών που δεν υπέγραψαν για την καταδίκη - από την Βαυαροκρατία - του Λιονταριού της Αρβανιτιάς του Στρατηγού Κολοκοτρώνη, μέχρι την ημέρα που έβγαζε ως αποδεικτικά στοιχεία εγκλημάτων και μπροστά σε κάμερες τις κορνίζες από σπίτια κατηγορουμένων με το ίδιο ηρωικό πρόσωπο του 1821. 

Καθόλου τυχαίο το σημερινό φύλλο του Περισσού, πίσω από τον τίτλο επιχαίρει για την άνανδρη δολοφονία και μάλιστα την ίδια ημέρα που εκτελέστηκαν οι 2 άοπλοι νεολαίοι Εθνικιστές. Η όποια αντιπαλότητα ενάντια στην Χρυσή Αυγή δεν είναι παρά ένα ακόμη ενδοοικογενειακό επεισόδιο του ντόπιου κοινοβουλευτισμού, αφού και τα 2 κόμματα μέσω των ηγεσίων τους στηρίζουν την βουλή και το αστικό καθεστώς ...

Τουτέστιν το σύστημα δεν επιλέγει τυχαία καμιά κίνηση και ακολουθεί πιστά και προσχεδιασμένα τις επιταγές στοών και πρεσβειών.  Οι ημερομηνίες των δικαστικών διώξεων και οι αποφάσεις των πολυετών δικών για να ικανοποιηθεί ο ιθαγενής πληθυσμός των αριστεριστών ενόψει της σημερινής ημέρας, τα εξώφυλλα εφημερίδων αστικών κομμάτων που λειτουργούν ως μαντρόσκυλα της βουλής και νομιμοποιήθηκαν από τον μισητό Καραμανλισμό ενώ έχουν στα χέρια τους ακόμη το αίμα της Ελένης Παπαδάκη και της δολοφονικής ΟΠΛΑ - η οποία και αποτέλεσε αντίγραφο του ISIS σε αποκεφαλισμούς την εποχή πριν και μετά τον εμφύλιο των συμμοριών της δεξιάς και της αριστεράς - οι τακτικές υποχωρήσεις της ηγεσίας της ακροδεξιάς η οποία επιλέγει να κρατάει σε χαμηλό προφίλ το θέμα της ταυτότητας των δραστών της επίθεσης στο Νέο Ηράκλειο καθώς και τις όποιες εξελίξεις υπάρχουν σχετικά με την έρευνα των αρχών του κατοχικού καθεστώτος δεν είναι παρά τα διαφορετικά φύλλα της σημαδεμένης εξουσιαστικής τράπελας.

Όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να μας αποπροσανατολίσουν οι Αυτόνομοι/Ανένταχτοι Εθνικιστές/Εθνικοσοσιαλιστές θα συνεχίσουν να θυμούνται και να τιμούν τους 2 νεκρούς αλλά και να αναφέρονται στις ευθύνες για τον χαμό και τους τάφους των 2 νεολαίων Εθνικιστών, μέχρι να λογοδοτήσουν οι δράστες στα λαϊκά δικαστήρια της δικής μας δικαιοσύνης, αφού άλλωστε το Αίμα δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω από τις βουλευτικές έδρες και τους μισθούς της προδοτικής ευρωβουλής ούτε πίσω από γραβάτες και χειραψίες με τους ριψάσπιδες τρόφιμους του κ(υ)νοβουλευτισμού.

Αιωνία η μνήμη των 2 νεκρών Εθνικιστών.

Βιβλιοπαρουσίαση: Τα καταφύγια της Αττικής (του Κωνσταντίνου Κυρίμη)

email: kkirimis@otenet.gr

για μια πρόγευση σχετικά με το βιβλίο εδώ

Ανακαλύψτε τον συναρπαστικό κόσμο των παλαιών καταφυγίων της Αττικής και «ξεκλειδώστε» την ιστορία και τα μυστικά τους. Περιπλανηθείτε μέσα σε σκοτεινούς θαλάμους και υπόγειες στοές, σε μέρη που ξεχάστηκαν από τον χρόνο. Περιλαμβάνει λεπτομερή παρουσίαση των καταφυγίων, στατιστικούς πίνακες, χάρτες, δεκάδες αναλυτικά σχεδιαγράμματα και περίπου 300 φωτογραφίες.

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Το τέλος ενός μισθοφόρου - Σε ποιου τα χέρια πεθαίνουν οι ένοπλοι του Ντονμπάς;

Το τέλος ενός μισθοφόρου - Σε ποιου τα χέρια πεθαίνουν οι ένοπλοι του Ντονμπάς;

του Πάβελ Καζάριν στο intersection

μετάφραση για τον «Μαύρο Κρίνο»: Ασφάλιος

Το μεγαλύτερο πρότζεκτ για την κινητοποίηση της Ρωσικής κοινωνίας μπήκε σε εφαρμογή στην Ρωσική τηλεόραση πριν τρία χρόνια. Αυτή η πρωτοβουλία ήταν dejure ανεπίσημη όμως defacto με την υποστήριξη του κράτους: δημόσιοι λειτουργοί και πολιτικοί στριμώχτηκαν μαζικά στις τηλεοπτικές οθόνες για να μιλήσουν για το ότι ο πόλεμος στο Ντομπάς είναι «μια άλλη μάχη του Στάλιγκραντ», χρησιμοποιώντας ρητορικές του είδους: «η αδυναμία να προστατευτεί το Ντομπάς από τον Ουκρανικό στρατό σήμερα, θα οδηγήσει τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ να στρατοπεδεύσουν στον Βόλγα αύριο και αυτό θα σημάνει το τέλος της Ρωσίας». Αυτό το πρότζεκτ περιείχε τα πάντα και δεν σταματούσε πουθενά: Τα κρατικά Ρωσικά ΜΜΕ ξόδεψαν όλη τους την ενέργεια και πρωτοτυπία στο να περιγράψουν «τις φρικαλεότητες της Ουκρανικής χούντας».

Η προπαγάνδα δεν μπορεί να είναι αμερόληπτη καθώς πάντα απαιτεί κάποιον ήρωα.  Ο Αρσέν Παβλώφ, γνωστός με το ψευδώνυμο «Μοτορόλα», έγινε αυτό το είδος του ήρωα το 2014. Καταγόταν από την Ρωσική Δημοκρατία του Κόμι της οποίας το προ-πολεμικό ιστορικό ήταν σχεδόν ασήμαντο: μεγαλωμένος από την γιαγιά του, υπηρέτησε στους πεζοναύτες, υπάλληλος σε πλυντήριο αυτοκινήτων. Το ραντεβού του με την ιστορία επήλθε όταν, κατά τα λεγόμενά του, δεν μπορούσε πια να κάθετε πάνω στις δάφνες του κι έτσι έφυγε για το Ντονμπάς για να πολεμήσει τον Ουκρανικό στρατό.

Ο «Μοτορόλα» ήταν ένας από τους παίκτες κλειδιά στον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία και τα Ρωσικά ΜΜΕ μετέφεραν την ιστορία του ως ένα κλασικό επιτυχημένο παραμύθι: Ένας γενναίος πολεμιστής του οποίου το θάρρος, του έφερε θαυμασμό και σεβασμό. Ατυχώς, σκοτώθηκε από μια έκρηξη στο ασανσέρ της πολυκατοικίας του στα μέσα του Οκτώβρη του 2016 στην ίδια την καρδιά του Ντόνετσκ και από τότε ο θάνατός του έχει θεωρηθεί ως μια από τις πιο σημαντικές μεσούσες φάσεις του πολέμου που διεξάγει το Κρεμλίνο στο έδαφος της γειτονικής Ουκρανίας.

Μάχη για επικράτηση

Ο Αρσέν δεν ήταν ο πρώτος ένοπλος που σκοτώθηκε. Άλλα διάσημα πρόσωπα πίσω από την Ρωσική εισβολή είχαν προηγουμένως χάσει την ζωή τους πολύ πίσω από την γραμμή του μετώπου. Για παράδειγμα, ο Παβέλ Ντρέμωφ δολοφονήθηκε τον Δεκέμβρη του 2015. Ήταν ένας από τους «ηγέτες» μιας αυτόκλητης στρατιωτικής ομάδας του Λουγκάνσκ η οποία είχε επανειλημμένως ασκήσει κριτική στον Ιγκόρ Πλοτνίτσκυ, τον επικεφαλής της τοπικής τρομοκρατικής οργάνωσης. Η αυτοκινητοπομπή του έπεσε σε ενέδρα στο δρόμο για το χωριό Σταχάνοβ οπού ο Ντρέμωφ θα παντρευόταν.

Μισό χρόνο νωρίτερα, τον Ιούλιο του 2015, σκοτώθηκε άλλος ένας οπλαρχηγός, ο Αλεξέι Μοζγκοβόι. Η αυτοκινητοπομπή του έπεσε και αυτή σε ενέδρα καθοδόν για το Λουγκάνσκ. Ο Μοζγκοβόι έχασε τη ζωή του μαζί με τέσσερις άλλους που τον συνόδευαν. Όπως και σε όλες τις άλλες περιπτώσεις η Ουκρανική υπηρεσία πληροφοριών δολιοφθοράς κατηγορήθηκε για την δολοφονία, αν και πρόσωπα προσκείμενα στον Μοζγκοβόι ισχυρίστηκαν ότι ήταν σε διαμάχη με άλλους οπλαρχηγούς.

Ένας από τους πιο σεβαστούς εκ των Ρώσων πολεμιστών στο Ντονμπάς, ο Αλεξάντρ Μπέντνωφ, ή αλλιώς «Βatman», σκοτώθηκε τον Ιανουάριο του 2015. Η αυτοκινητοπομπή του δέχτηκε επίθεση με χρήση «Σμέλ» (Bumblebbe) φλογοβόλα πεζικού. Η μόνη διαφορά μεταξύ αυτής και των επομένων δολοφονιών ήταν ότι οι αρχές της, όπως λέγεται, Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ, ανέλαβαν την ευθύνη, δηλώνοντας πως ο θάνατος του Μπέντνωφ είχε διαταχτεί μετά από την άρνηση του να καταθέσει τα όπλα του και να υπακούσει στις διαταγές των ανωτέρων του.

Κοινά σημεία που συνδέουν όλες αυτές τις δολοφονίες υπάρχουν στο γεγονός ότι: όλες διεπράχθησαν σε Ρωσικό έδαφος – όπου ισχυρό έλεγχο εξασκούσαν οι ίδιοι οι ένοπλοι – και στο ότι όλοι όσοι σκοτώθηκαν ήταν σεβαστοί οπλαρχηγοί που διοικούσαν αποσπάσματα και ήταν συχνά σε  σύγκρουση με τις αρχές των μη-αναγνωρισμένων «Δημοκρατιών». Οι ένοπλοι σταθερά κατηγόρησαν την Ουκρανία για τις δολοφονίες των πρώην συντρόφων τους, υπήρξαν όμως και ισχυρισμοί, μετά από κάθε δολοφονία, ότι αυτές έγιναν ως αποτέλεσμα της πάλης για επικράτηση. Παρ’ όλα αυτά, η τελευταία δολοφονία του Αρσέν «Μοτορόλα» Παβλώφ, υπήρξε η πλέον περίβλεπτη ανάμεσα σε όλες τις προαναφερθείσες δολοφονίες απλά επειδή ήταν ο πρωταγωνιστής που συγκέντρωσε πάνω του την μεγαλύτερη προσοχή από τα ΜΜΕ.

Πόλεμος μέσω τηλεόρασης

Η Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία δεν περιορίστηκε στην προμήθεια όπλων και στρατιωτικών εγκεφάλων. Τα Ρωσικά ΜΜΕ έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην επέμβαση μέσω της κάλυψής τους σχετικά με ειδήσεις περί «ηρωϊκών ανταρτών πολεμιστών» που αντιστέκονται στα «τάγματα του ΝΑΤΟ» στο Ντονμπάς από την πρώτη κιόλας ημέρα του πολέμου. Δύο άνδρες επιλέχτηκαν να εκπροσωπήσουν τις «χαμηλότερες τάξεις» σε απόλυτη ταύτιση με τους κανόνες της δραματικής τέχνης. Ένας από αυτούς ήταν ο Μικαϊλ Τόλστυκχ, πιο γνωστός από το παρατσούκλι του «Γκίβι», και ο άλλος ήταν ο πρόσφατα θανών Ἀρσεν «Μοτορόλα» Παβλώφ.

Ο Μιχαϊλ Τόλστυκχ ήταν Ουκρανός πολίτης και στρατολογημένος πολεμιστής σε θητεία στον Ουκρανικό στρατό. Όμως, μετά την Ρωσική επέμβαση στην Κριμαία και το Ντονμπάς, εισχώρησε στους αποσχιστές. Ήταν διοικητής στο τάγμα των «Σομαλών» και έπαιξε σημαντικό ρόλο στις εχθροπραξίες. Τα Ρωσικά μέσα με μεγάλη ζέση τον παρουσίαζαν σαν εκπρόσωπο του στοιχείου εκείνου του Ουκρανικού λαού που ήταν αντίθετοι με την στροφή της χώρας προς την Δύση και που πολεμούσαν για την Ρωσική ταυτότητα του Ντομπάς. Τον παρουσίασαν σαν έναν «ηρωικό στρατιώτη» που «βγήκε μπροστά για να προστατέψει την μητέρα πατρίδα» σε μια στιγμή που εκείνη βρίσκονταν «υπό απειλή».

Το όνομα του Άρσεν «Μοτορόλα» Παβλώφ βρίσκονταν συνεχώς στα δελτία ειδήσεων. Έγινε η προσωποποίηση του πνεύματος των Ρώσων «εθελοντών» που είχαν έρθει για να βοηθήσουν τον «λαό του Ντομπάς». Ακόμη, η βιογραφία του καθ’ αυτή ήταν μια μορφή προπαγάνδας: ένας καθαριστής αυτοκινήτων και ο «κανένας» εχθές, ένας ένστολος συνταγματάρχης, πολλαπλά παρασημοφορημένος από την, όπως λέγεται, Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονμπάς, σήμερα. Ο «Μοτορόλα» συνάντησε την γυναίκα του μέσα στον ντόπιο πληθυσμό του Ντονμπάς και όλα τα τηλεοπτικά κανάλια της Ρωσίας μετέδωσαν την γαμήλια τελετή του ζεύγους. Αργότερα διέρρευσε πως ο Άρσεν Παβλώφ είχε εγκαταλείψει στην Ρωσία μια άλλη σύζυγο κι ένα παιδί, το γεγονός όμως αυτό έλαβε ελάχιστη κάλυψη από τα Ρωσικά τηλεοπτικά δίκτυα.

Ο «Μοτορόλα» έγινε μια προπαγανδιστική βερσιόν του Κάπτεν Αμέρικα. Το μήνυμα ήταν απλό: αν είσαι γενναίος, έχεις κουράγιο και θέληση να αφήσεις τα πάντα πίσω σου για να πολεμήσεις στο Ντονμπάς, καριέρα, πλούτος και δόξα αλλά και μια ευτυχισμένη οικογένεια σε περιμένουν. Υπό το φως της Ρωσικής προπαγάνδας, ο Παβλώφ πέτυχε να συμβολίζει την «φιλία των λαών», ένας πολίτης της Ρωσίας που, αφού στάθηκε στα πόδια του, επέδραμε στην Ουκρανία για να βοηθήσει τον «αδελφό λαό» και να νικήσει την «χούντα».

Και τώρα δεν υπάρχει. Ο πολεμικός του σύντροφος στα χαρακώματα και στην Τιβί, ο Μικαϊλ «Γκίβι» Τόλστυκχ, ορκίστηκε να ισοπεδώσει όλες τις Ουκρανικές πόλεις μέχρι το Κίεβο στα δυτικά ως αντίποινα. Ηγέτες στρατιωτικών ομάδων συνεχώς κατηγορούν το Κίεβο για την δολοφονία μέχρι και του ισχυρισμού ότι ο φόνος του ήταν ισοδύναμος με κήρυξη πολέμου. Αυτός όμως ο ισχυρισμός είναι αμφιλεγόμενος, με δεδομένο το γενικότερο πλαίσιο αυτής της δολοφονίας, ιδιαίτερα εφόσον, όπως συνέβη και με παλαιότερες περιπτώσεις, μια διαμάχη περί των σφαιρών επιρροής μεταξύ αντιμαχόμενων φατριών στην υπό Ρωσική κατοχή Ουκρανική περιοχή φαίνεται να είναι μία κατά πολύ περισσότερο πιθανή εξήγηση.

Τέλος εποχής

Ο φόνος του «Μοτορόλα» υποσκάπτει την υπόσχεση για «κοινωνική άνοδο», που το Κρεμλίνο προωθούσε κατά τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Απ’ ότι φαίνεται ούτε η πανεθνική δόξα αλλά ούτε και η προσωπική τύχη του «Φύλακα της Νοβοροσίγια» μπόρεσε να αποτρέψει τον θάνατό του στο ίδιο το κέντρο της Ουκρανικής πόλης που «προστάτευε» από τις επελάσεις του Ουκρανικού στρατού, και ο θάνατος του συμπίπτει με την στροφή της κοινής γνώμης στην Ρωσική Ομοσπονδία που έχει πάρει μορφή τα τελευταία δύο χρόνια.

Ο πόλεμος της Ρωσίας στο Ντονμπάς άρχισε ακριβώς την στιγμή που η λαϊκή ευφορία στην Ρωσία είχε φτάσει στο απόγειό της. Η Μόσχα είχε μόλις εξασφαλίσει τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σότσι και είχε μόλις καταλάβει την Ουκρανική Κριμαία εν ριπή οφθαλμού. Η συναλλαγματική αξία του ρουβλιού σε σχέση με το δολάριο ήταν σχετικά σταθερή, οι τιμές δεν είχαν ακόμη ανέβει σε δραματικό επίπεδο και τα μηνύματα που μεταδίδονταν από την τηλεόραση δεν εκλαμβάνονταν σαν να έχουν ακόμα σχέση με το περιεχόμενο του ψυγείου των Ρώσων, ενώ ρητορικές που άπτονταν σε «φασίστες που προσπαθούσαν να καταλάβουν την Ουκρανία» δεν είχαν ακόμη καταντήσει ανιαρές για τον μέσο Ρώσο όπως και το ισχυρότατο κύμα προπαγάνδας δεν είχε ακόμα χάσει τη λάμψη του.

Όμως, οι κοινωνίες δεν μπορούν να συνεχίζουν να διατηρούν τόσο συναισθηματισμό για τόσο πολύ. Το ενδιαφέρον για τον πόλεμο στην Ουκρανία εξαντλήθηκε μετά από δύο χρόνια ανυποχώρητης μάχης. Και τώρα, ακόμη και ο Ιγκόρ Στρέλκοφ, πρώην ηγέτης των φιλορωσικών στρατιωτικών ομάδων, παραπονιέται ότι τα επίπεδα των εισφορών για την πρόβλεψη «ανθρωπιστικής βοήθειας» στους κατοίκους του Ντονμπάς έχουν«καταρρεύσει». Το Ντονμπάς έχει πάψει να βρίσκεται στο κέντρο της Ρωσικής ατζέντας και η Συρία, μεταξύ άλλων, το έχει από καιρό εκτοπίσει στην θεματολογία της σχετικά με την αντιπαράθεση με την Δύση».

Αν ένα σύμβολο πάψει ναι είναι τέτοιο, δεν χρειάζεται πια κάποιο πρόσωπο. Το Ντονμπάς έχει οργανική χρησιμότητα στην Ρωσική πολιτική. Έτσι, θέσεις για όσους ξέρουν πολλά και βλέπουν τα πάντα, λόγω της δημοφιλίας τους, μπορεί ναι μην βρίσκονται σε άμεση διαθεσιμότητα και μένει να δούμε ποιων οπλαρχηγών οι θάνατοι θα μεταδοθούν ως «πεσόντων ηρωικά» κατά τους ερχόμενους μήνες.

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: «Η Ουκρανία και οι Ευρωπαίοι Εθνικιστές», του συναγωνιστή Igor Zahrebelny (άρθρο της 24ης Δεκεμβρίου 2014/ Ukrainian Crusade)

Η Ουκρανική εξέγερση και ο πολιτικός παρενδυτισμός της ελληνικής ακροδεξιάς.

Ο Μύθος της “Μάχης της Cable Street”

του Kevin Scott (Alternative Right) / ΚΟ

Οι λίμπεραλ και οι αριστεροί είναι κατενθουσιασμένοι για την ογδοηκοστή επέτειο της λεγόμενης «Μάχης της Οδού Cable» (‘Battle of Cable Street’), που συνέβη στις 4 Οκτωβρίου 1936, στους δρόμους του ανατολικού Λονδίνου. Στις 9 Οκτωβρίου, αυτού του μήνα, ο μουσουλμάνος δήμαρχος του Λονδίνου, Sadiq Khan, και ο ηγέτης των Εργατικών Jeremy Corbyn, θα μιλήσουν σε συγκέντρωση που διοργανώνει το Εβραϊκό Φόρουμ του Λονδίνου, στην οποία θα συμμετέχει επίσης ο αρχιραβίνος Ephraim Mirvis, για να τιμήσει την εκδήλωση.

Σύμφωνα με την ψευδή αφήγηση τους*, μια αυθόρμητη συμμαχία Εβραίων, κομμουνιστών και «αντιφασιστών» εργατών από το ανατολικό Λονδίνο σχηματίστηκε για να σταματήσουν τον Sir Oswald Mosley της Βρετανικής Ένωσης Φασιστών (BUF), από το να κάνει πορεία μέσα στο πολυπολιτισμικό ανατολικό Λονδίνο, χάρη σε μια μαζική διαδήλωση στην οποία συμμετείχαν δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές, οι οποίοι αργότερα συγκρούστηκαν με πάνω από έξι χιλιάδες αστυνομικούς, που κάποιοι από αυτούς ήταν έφιπποι, τερματίζοντας έτσι την πολιτική έκκληση του κινήματος των Μελανοχιτώνων (Blackshirts), του πρώην βουλευτή των Εργατικών.

Στην πραγματικότητα, η «αντιφασιστική» σύγκρουση διοργανώθηκε από Εβραίους μετανάστες γκάνγκστερ, με επικεφαλής τον περιβόητο Jack "Spot" (Jacob Colmore,  1912 – 1996 - φώτο) και Εβραίους μέλη του κομμουνιστικού κόμματος, με πολλούς από αυτούς να έχουν καταφθάσει με λεωφορεία εκεί για να συγκρουστούν με την αστυνομία. Και ο ίδιος ο Mosley συμφώνησε με την αστυνομία να βαδίσει με τους τρεις χιλιάδες υποστηρικτές της BUF μακριά από τα οδοφράγματα που είχαν ανεγερθεί στην περιοχή γύρω από την Οδό Cable από εβραϊκά εγκληματικά στοιχεία, προκειμένου να σταματήσουν την απολύτως νόμιμη και νομοταγή πορεία των Μελανοχιτώνων.

Η μόνη σύγκρουση που αναφέρθηκε μεταξύ των υποστηρικτών της BUF και του όχλου των αριστερών αλλοδαπών συνέβη όταν ο πραγματικός ήρωας της Cable Street, ο γεννημένος στο Newcastle ακτιβιστής Tommy Moran (φώτο), δέχθηκε επίθεση ενώ οδηγούσε μια μικρή ομάδα Geordie Μελανοχιτώνων σε ένα σημείο που είχαν ραντεβού πριν από την προγραμματισμένη πορεία. Παρόλο που κατέφερε και εξουδετέρωσε αρκετούς από τον όχλο, με μερικές σκηνές από την μάχη να έχουν καταγραφεί από μια κάμερα επικαίρων, ο Moran τελικά κτυπήθηκε από πίσω στο κεφάλι, με μια καρέκλα τυλιγμένη σε συρματόπλεγμα, και χρειάστηκε ιατρική θεραπεία, άλλο ένα περιστατικό που κατέγραψαν οι κάμερες. 

Και στις αναφορές από τα επίκαιρα της εποχής αργότερα η είδηση μεταδόθηκε έτσι: «κομμουνιστές, Εργατικοί και Εβραίοι μπλόκαραν την φασιστική πορεία, αντιστεκόμενοι στις ειρηνικές προσπάθειες της μεγαλύτερης αριθμητικά αστυνομίας να ανοίξει το δρόμο», δείχνοντας νεαρούς Εβραίους να σφίγγουν τις γροθιές τους κάνοντας τον κομμουνιστικό χαιρετισμό και φωνάζοντας "One, two, three, four, five - we want Mosley, dead or alive" (“Ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε - θέλουμε Mosley, νεκρό ή ζωντανό”) …

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο στον σύνδεσμο εδώ ...

Dominique Venner

Μετάφραση: Λοθάριος

"Υπάρχω σημαίνει πολεμώ ότι με αρνείται. Η ανυποταγή δεν συνίσταται στη συλλογή αιρετικών βιβλίων, την ονειρία φαντασμαγορικών συνομωσιών ή αντάρτικων στα Καρπάθια. Σημαίνει ότι είσαι απέναντι στον εαυτό σου ο ίδιος σου ο κανόνας από πίστη προς έναν ανώτερο κανόνα. Ότι κρατιέσαι από πάνω σου μπροστά στο μηδέν. Ότι φροντίζεις να μην γιάνεις ποτέ απ’ τη νιότη σου. Ότι προτιμάς να φέρεις όλο τον κόσμο ενάντιά σου απ’ το να κυλιστείς κάτω. Μέσα στις συμφορές, να μη θέτεις ποτέ το ερώτημα της χρησιμότητας της πάλης. Δρα κανείς γιατί θα ‘ταν ανάξιο να σταυρώσει τα χέρια και περισσότερο αξίζει να πεθάνει πολεμώντας παρά να παραδοθεί."

Dominique Venner: "Ένας Σαμουράι της Δύσεως -

Το Εγκόλπιο των ανυποτάκτων" 2013

Emlékezzünk! / Let us remember!

Erika Kornelia Szeles: «Το λουλούδι της ελευθερίας ποτίζεται με το αίμα των Πατριωτών»

Ουγγρικός Εθνικοσοσιαλισμός: Ο Ferenc Szálasi και τα Σταυρωτά Βέλη ... Kitartás!

Εμπρός νέοι της Βούδας

Εμπρός νέοι της Πέστης

φοιτητές, αγρότες, εργάτες

ο ήλιος δεν ανατέλλει πια στην Ανατολή.

Μείναμε ξύπνιοι 100 νύχτες

Και ονειρευόμασταν για μήνες

για εκείνες τις ημέρες του Οκτώβρη

την αυγή της Ουγγρικής Νεολαίας.

Θυμάμαι είχες ένα όπλο

και το έφερες κάτω στην πλατεία, σε περίμενα

κρυμμένος ανάμεσα στα βιβλία μου

Θα φέρω κι εγώ ένα πιστόλι.

Έξι ένδοξες μέρες και έξι υπέροχες νύχτες

Με τη νίκη μας

Αλλά από την έβδομη ημέρα

οι Ρώσοι έφτασαν με τανκς

Τα τανκς έσπασαν τα κόκαλα

Κανείς δεν βοήθησε

Ο κόσμος απλά έβλεπε

και καθόταν δίπλα στο δρόμο.

Κορίτσι μου μην πεις στη μητέρα μου

Μην της πεις ότι θα πεθάνω απόψε

Πες της ότι θα κρυφτώ στα βουνά

και ότι θα επιστρέψω την άνοιξη.

Εγώ και οι σύντροφοί μου διωκόμαστε

Η Επανάστασή μας έχει χαθεί

Θα μας πιάσουν σύντομα

και θα μας φέρουν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα

Οι σύντροφοί μου στέκονται μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα

Ο πρώτος πέφτει, μαζί και ο δεύτερος

Η ελευθερία μας χάνεται

Θάβεται η τιμή του κόσμου.

Οι σύντροφοί μας θα κρύψουν τα όπλα τους

Και θα επιστρέψουν, τραγουδώντας τα εμβατήριά μας

Την ημέρα εκείνη, θα συνταχθούμε και πάλι

Και θα επιστρέψουμε από τα βουνά.

Εμπρός νέοι της Βούδας

Εμπρός νέοι της Πέστης

φοιτητές, αγρότες, εργάτες

ο ήλιος δεν ανατέλλει πια στην Ανατολή. 

Hotspot Ελληνικού: Η Σιωπή δεν μας αρμόζει (video)

https://propatriafc.wordpress.com/

Propatria Fight Club: Παρέμβαση στο hotspot του Ελληνικού

Πέρα από τις αθλητικές δραστηριότητες της κοινότητας μας. Στις 19 Οκτωβρίου αργά το απόγευμα η μαχητική κοινότητα του Propatria προέβη σε παρέμβαση, έξω από το Hotspot του Ελληνικού. 

για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ

Ένας αντάρτης θυμάται ... (*κλικάρετε στις εικόνες για μεγέθυνση)

πηγή

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Συνέντευξη του Συναγωνιστή Αθανάσιου Χασάπη της «Ελληνικής Δράσης» (Καλαμάτα)

Ο Αθανάσιος Χασάπης είναι γνωστός στον Εθνικοεπαναστατικό «χώρο» για την πολυετή δράση και ποιοτική προσφορά του, σε εθνικό και κοινωνικό επίπεδο. Μαζί με δεκάδες άλλους Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες προασπίζεται τις Ιδέες μας στην γη της Μεσσηνίας, ενώ σήμερα είναι πρόεδρος της «Ελληνικής Δράσης». Φανατικός εχθρός της αστικής αντιφασιστικής ακροδεξιάς που καπηλεύεται πρόσωπα ιδέες και σύμβολα, πολέμιος του πολιτιστικού μαρξισμού, και αλληλέγγυος με τους Συνέλληνες που δεν υποτάσσονται στον κοινοβουλευτισμό και τον Διεθνή Σιωνισμό.

Πες μας λίγα λόγια για σένα και πως αυτοπροσδιορίζεσαι πολιτικά;

Αρχικά να ευχαριστήσω την συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου», όχι μόνο για την δυνατότητα που μου δίνει να μιλήσω για την «Ελληνική Δράση» αλλά και για την σπουδαία πολυετή προσφορά του στον «χώρο» μέσα από το εξαίρετο Αυτόνομο ιστολόγιο του. Η ιδεολογία μας είναι η λατρεία των Ηρώων, παράδοση αρχαία και παλαιά του Έθνους των Ελλήνων είναι ότι πιο χειροπιαστό ότι πιο κοντινό προς την αληθινή ΕΥΣΕΒΕΙΑ την πραγματική προσέγγιση στην θεϊκή υπόσταση αυτού του κόσμου. «Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς. Και τους μεν Θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους». Ο Πόλεμος θεωρείται από τον Ηράκλειτο ως ο πατέρας των πάντων, η αρχή του Κόσμου. Είναι ο Γεννήτορας που καταστρέφει το ατελές και δημιουργεί το τέλειο, τόσο στο επίπεδο της φυσικής ζωής των όντων, όσο και στο ιδεατό επίπεδο των αξιών. Είναι η αιτία της δυναμικής εξέλιξης του Κόσμου, μακροσκοπικώς και μικροσκοπικώς. Ο άνθρωπος είναι ο μόνος που μπορεί να τα συνειδητοποιήσει και επιπλέον να επιλέξει συνειδητά ανάμεσα από εναλλακτικές πορείες. Η αγάπη για τη Ζωή αποτελεί το μέγιστο κίνητρο για αγώνα, για εξέλιξη, για δημιουργία.

Πότε ιδρύθηκε η «Ελληνική Δράση»;

Η αρχή έγινε το 2011 μια ομάδα αγνών Εθνικιστών στην Καλαμάτα, πήραμε  την πρωτοβουλία και δημιουργήσαμε  τον Πατριωτικό - Εθνικιστικό σύλλογο «Ελληνική Δράση». Ουσιαστικά το ξεκίνημα έγινε τον Μάρτιο του 2013 με την πραγματοποίηση της πρώτης μας εκδήλωσης. Λόγω της παράδοσης που έχει η Μεσσηνία στον Εθνικιστικό χώρο και με την πείρα πρωτοπόρων παλιών συναγωνιστών η αρχή δεν ήταν δύσκολη για εμάς.

Ποια η συνεισφορά του Γιώργου Δημητρούλια σε αυτή την προσπάθεια;

Ο Γιώργος Δημητρούλιας είναι ο επικεφαλής της «Ελληνικής Δράσης» και δημοτικός σύμβουλος της παράταξης μας. Οι νεότεροι είμαστε τυχεροί που μεγαλώσαμε δίπλα σε παλιούς συναγωνιστές αποκτώντας με τα χρόνια την Εθνικιστική κουλτούρα και τις βάσεις ώστε να συνεχίσουμε το έργο τους.

Το νέο Εθνικιστικό περιοδικό "Ανάκτηση" με αφιέρωμα στην Ουκρανική Azov κυκλοφορεί μέσω των πρακτορείων τύπου: Τον Οκτώβριο στην Αθήνα και τον Νοέμβριο στην επαρχία ...

Οδοιπορικό του Γιώργου Δημητρούλια στην Ουκρανία και σε εκδηλώσεις της Εθνικοεπαναστατικής Azov - για περισσότερα εδώ

Ποια η δράση της οργάνωσης σας στην τοπική κοινωνία;

Πρώτα απ’ όλα απ’ την αρχή ξεκαθαρίσαμε ότι δεν είμαστε ένας καινούργιος πολιτικός φορέας, η «Ελληνική Δράση» είναι μια Λαϊκή Πατριωτική-Εθνικιστική  πρωτοβουλία με σαφείς θέσεις-προτάσεις, χωρίς προσωπικά συμφέροντα με γνώμονα την πρόοδο και ανάπτυξη του λαού και του δήμου μας. Βασικός μας στόχος μας είναι να προστατέψουμε τις γειτονιές μας, να σταθούμε δίπλα στους συμπολίτες μας και μέσα από τις καθημερινές παρεμβάσεις μας ευελπιστούμε να αφυπνίσουμε την εθνική τους συνείδηση. Οι παρεμβάσεις της δημοτικής παράταξης είναι καθημερινές στα τοπικά ΜΜΕ, μέσα στο δημοτικό συμβούλιο και φυσικά δίπλα στους συνδημότες μας.

Έχουμε καταφέρει να πραγματοποιήσουμε αυτόνομες πορείες στο κέντρο της πόλης, διάφορες εκδηλώσεις - ομιλίες με αξιόλογους ομιλητές, συγγραφείς, ιστορικούς. Οι εκδηλώσεις αυτές ήταν παρουσιάσεις βιβλίων, ομιλίες ιστορικού περιεχομένου, ημερίδες για επίκαιρα θέματα όπως (εγκληματικότητα, αντιρατσιστικός νόμος, ρομά κ.α.) καθώς και προβολές ντοκιμαντέρ και έργων. Ήδη έχει ξεκινήσει η πρωτοβουλία κατά της εγκληματικότητας  κυρίως για τις τοπικές κοινότητες στην ύπαιθρο του δήμου μας.  Σύντομα θα σας ενημερώνουμε και για τις επόμενες δράσεις μας.

Εκδόσεις «Το Αντίδοτο». Ποια η άποψη σου για αυτή την προσπάθεια;

Για εμάς το αντίδοτο στην παγκοσμιοποίηση και στον αμερικάνικο τρόπο ζωής είναι ο Ελληνισμός.  Το αντίδοτο για την υφιστάμενη κατάσταση είναι μια επιστροφή στις αιώνιες αξίες και αρχές του Ελληνισμού. Πρέπει να γίνει μια επανελλήνιση της Πατρίδας μας. Αυτό επιδιώκουμε όχι μόνο με τις εκδόσεις μας αλλά και με όλες τις δράσεις μας.

για επικοινωνία σχετικά με το βιβλίο: 6938330100

Προσφάτως βρεθήκατε στο πλευρό των κατοίκων της Μεσσηνίας μετά τις καταστροφές από τον καιρό. Ποιοι τοπικοί παράγοντες έχουν ευθύνες;

Δύσκολες στιγμές για το δήμο και την πόλη μας , στο μυαλό μας ήρθαν εικόνες από τον φονικό σεισμό του 1986. Τρεις ανθρώπινες ζωές χάθηκαν, σπίτια, αυτοκίνητα, περιουσίες και επιχειρήσεις καταστράφηκαν τεράστιες ζημιές σε φυτική και ζωική παραγωγή . Η πόλη έμοιαζε βομβαρδισμένη, ο κόσμος ανήμπορος να αντιδράσει μια δημοτική αρχή ανίκανη δείχνει να τα έχει χαμένα και η περιφέρεια με την πολιτική ηγεσία της χώρας χαμογελαστοί με σοβαροφάνεια σε «τραπεζάκι» στο διοικητήριο, προσπαθώντας να κερδίσουν τις εντυπώσεις όπως κάνουν πάντα κατόπιν εορτής. Όμως ΕΜΕΙΣ είμαστε συνυπεύθυνοι για όλη αυτή την τραγωδία γιατί συντηρούμε τόσα χρόνια όλα αυτά τα παράσιτα της μεταπολίτευσης .

Τις τελευταίες ημέρες ο υπεύθυνος της σ.ο. του «Μαύρου Κρίνου» δέχτηκε μια δημόσια επικήρυξη - στοχοποίηση από τους ακροδεξιούς σαλτιμπάγκους οι οποίοι και συνεργάστηκαν έμμεσα με τους antifa. Σπεύσατε να δηλώσετε ως κίνηση την συμπαράσταση σας. Ποια η άποψη σου για το θέμα αυτό;

Από την αρχή εκφράσαμε την στήριξη μας στη συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου», δεν μας κάνει καμιά εντύπωση η συνεργασία των ακροδεξιών με τους antifa άλλωστε είναι γνωστός ο ρόλος της ακροδεξιάς. Είναι καθήκον μας να πολεμήσουμε όλους αυτούς τους ρουφιάνους. ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ.

Με ποιες Ανένταχτες/Αυτόνομες ομάδες αλλά και πρόσωπα έχετε επαφή και συνεργασία;

Στην Ελλάδα συνεργαζόμαστε στενά με Πατριωτικούς, Εθνικιστικούς συλλόγους από την Πελοπόννησο  και όχι μόνο. Από παλιά,  δίνουμε το παρών σε συναυλίες στο Skinhouse με άριστες σχέσεις φιλίας και συναγωνιστικότητας με τα παιδιά από τα Τρίκαλα, συμμετείχαμε στα Κάστρα Ιδεών από τον κύκλο Ιδεάπολις, είμαστε ενθουσιασμένοι με το Propatria Festival που έχει πραγματοποιηθεί στην Αθήνα, γενικά στηρίζουμε και συμμετέχουμε σε δράσεις αυτόνομων ομάδων. Ο σύλλογός μας έχει και μία άλλη δραστηριότητα στην οποία έχει δώσει την πρέπουσα βαρύτητα, αυτή των εξωτερικών σχέσεων και των διεθνών επαφών με πρόσωπα και οργανώσεις. Συνεργαζόμαστε με ένα πλήθος πολιτικών φορέων και οργανώσεων από σχεδόν το σύνολο των Ευρωπαϊκών χωρών.

Πως βλέπεις την κατάσταση στην πατρίδας μας και τι προτείνεις;

Πολλοί συμπολίτες μας μην αντέχοντας άλλο την φορομπηχτική πολιτική της ΝΔ πίστεψαν την ελπίδα που έρχεται (κεντρικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ) και έδωσαν την εξουσία στους αριστεριστές του ΣΥΡΙΖΑ. Έλα όμως που αυτοί αποδείχτηκε ότι ήταν διαποτισμένοι με την νοοτροπία του πράσινου ήλιου του ΠΑΣΟΚ. Εμείς συμφωνούμε με αυτό που υποστηρίζει ο απλός Λαός ότι «όλα τα γουρούνια έχουν την ίδια μούρη». Αυτή η νοοτροπία που μας έφθασε στον πάτο πρέπει να αλλάξει αν θέλουμε να αλλάξει κατεύθυνση η Ελλάδα. Η αναχώρηση από το Εγώ στο Εμείς είναι η πεμπτουσία του Λαϊκού Εθνικισμού και είναι πολύ δύσκολο να υιοθετηθεί στην Ελλάδα σήμερα που επικρατεί ένας ατομικισμός σε παροξυσμό. Ο Λαϊκός Εθνικιστικός Αγώνας δεν τελειώνει στα κοινοβουλευτικά έδρανα αλλά επικρατεί στο πεζοδρόμιο δίπλα στον απλό λαό όπως γινόταν τόσα χρόνια.

Τα τελευταία λόγια δικά σου για τους φίλους, συντρόφους και εχθρούς ...

Στην δύσκολη εποχή που διανύουμε μέσα σε μια γενικευμένη κρίση ιδεών και πραγμάτων έχουμε το χρέος να παραμείνουμε Πιστοί, χρειάζεται υπομονή και επιμονή . Η νεολαία, μας δείχνει το δρόμο για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας.Το μέλλον ανήκει σε Εμάς.

https://ellinikidrasi.wordpress.com/

Λεωνίδας Σταθόπουλος: Παρών!

Βιβλιοπαρουσίαση: Ζήτω ο Βασιλεύς - Leon Degrelle (εκδόσεις To Αντίδοτο)

για επικοινωνία σχετικά με το βιβλίο: 6938330100

Μετά την Πολιτική Εκπαίδευση των Σπαρτιατών και την Ελληνική Δράση για την Πατρίδα, την Ελευθερία και την Δικαιοσύνη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις το Αντίδοτο το βιβλίο του Leon Degrelle - Ζήτω ο Βασιλεύς.

Ο Λεόν Ντεγκρέλ, (1906-1994), Βέλγος εθνικιστής πολιτικός έδρασε με το Ρεξιστικό κίνημα, «Parti Rexiste», που μετεξελίχθηκε σε πολιτικό κόμμα, δημοσιογράφος και πολεμιστής μία από τις πλέον θρυλικές μορφές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. 

Οι Ρεξιστές ήταν μαχητικοί Καθολικοί, που επεδίωκαν την ηθική και εθνική αναγέννηση μέσω της Κοινωνικής Διδασκαλίας της Καθολικής Εκκλησίας και το πραγματικό τους όνομα ήταν «Κρίστους Ρέη», (Βασιλιάς Ιησούς). Ο Ντεγκρέλ περιέγραφε το κόμμα του ως: «… μαχητικά Καθολικό, μαχητικά σοσιαλιστικό και μαχητικά αντικομμουνιστικό …».

Το 1940, προχώρησε σε στρατολόγηση εθελοντών για την δημιουργία της λεγόμενης «Λεγεώνας των Βαλλόνων», στην οποία συμμετείχε και ο ίδιος. Κατατάχθηκε ξεκινώντας από τον βαθμό του δεκανέα και σε διάστημα τεσσάρων ετών ανέλαβε διοικητής του 28^ου Τάγματος S.S. Wallonien. Τραυματίστηκε επτά φορές στο ανατολικό μέτωπο. Παρασημοφορήθηκε με τον Σταυρό των Ιπποτών και έγινε ο πρώτος μη Γερμανός και συνολικά τρεις , που κατείχαν το παράσημο. 

πηγή

Wir Rufen Deine Wolfe - Blood Axis

Козацький Дім

In Memoriam: Alfred Rosenberg (12.01.1893 - 16.10.1946)

του Γιάννη Μανωλέα

Ήταν πρωί. Ο Βασιλιάς Ήλιος δεν είχε φτάσει ακόμη με το άρμα του σε αυτή την  πλευρά του κτιρίου μήτε καν σε αυτή την πολιτεία. Είναι σαν όλη η Άγια Γερμανική Γη να περιμένει, θρηνώντας, τον θάνατο του τελευταίου τέκνου της μέσα στην σκοτεινιά του πένθους. Αυτός αγέρωχος περιφρονώντας την άδικη δικαιοσύνη των ξεβρασμάτων της παρακμής και της υποτέλειας, προχωρά ακάθεκτος στο Πεπρωμένο του, ο αιώνιος πατέρας ντυμένος επίσημα με την μαύρη κάπα του περιμένει περήφανα το ξεχωριστό αυτό παιδί του, τον γεννήτορα του δόγματος της Λατρείας του Υπαρξιακού Αγώνα του Άριου Ανθρώπου. Έτσι στις 16 Οκτωβρίου άφησε στην αγχόνη της προσωπικής Τιμής και  Αξιοπρέπειας, μα και της Ντροπής για όλους τους κατήγορούς του, την τελευταία πνοή του ένας  από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους του 20 Αιώνα. Στις 16 Οκτώβρη, του δεύτερου μήνα του Φθινοπώρου του 1946 όλη η Ευρώπη και κάθε Συνειδητοποιημένος Λευκός πάνω στη Γη θρήνησε για ακόμη μια φορά μετά τον Απρίλιο του 1945, ένα από τα εκλεκτότερα τέκνα της Φυλής του. Ποιος ήταν αυτός ο εκλεκτός; Δεν ήταν άλλος από τον Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ.

Ο Alfred Rosenberg  γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου του 1893 στο Rival της Εσθονίας από Γερμανούς γονείς. Τις σπουδές του τις έκανε στην ίδια πόλη ενώ αργότερα τις συνέχισε στην Μόσχα - την πρωτεύουσα της Τσαρικής Ρωσίας που κυριαρχούσε στην περιοχή - όπου και έλαβε και τον τίτλο PhD to 1917. Από την πρώτη στιγμή αντιτάχθηκε στην μνησίκακη και χαμερπή εξέγερση των Μπολσεβίκων και έτσι αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στην Γερμανία. Εκεί αναμείχθηκε ενεργά στην δημιουργία και στην θεμελίωση της Εθνικοσοσιαλιστικής Θεώρησης γράφοντας το 1930 το κορυφαίο έργο του τον Μύθο του 20ου Αιώνος επηρεασμένος από τον Μάιστερ Έκχαρτ, τον Σοπενχάουερ, τον Νίτσε, τον Τσάμπερλαιν, τον Γκομπινώ και κατά κύριο λόγω τον Σπένγκλερ. Σε αυτό το φοβερό έργο αναλύει τον μύθο του Αίματος. Και ο μύθος αυτός είναι, με ένα Δυναμικό Τρόπο, Τραγικός. Η Φυλή είναι το βασικό στοιχείο που δημιουργεί την Κοινότητα και  οι Δυναμικές Προσωπικότητες που ξεπηδούν μέσα από αυτήν με την σειρά τους δημιουργούν ή συμβάλλουν στην Δημιουργία του Πολιτισμικού Κύκλου που τους περιβάλλει. Η Φυλή όμως εμπλέκεται σε μια κατάσταση συνεχούς Αγώνα. Έτσι οι πολιτισμοί της αρχαιότητας που δημιουργήθηκαν από τους Άριους Κατακτητές εκμηδενίστηκαν κάτω από την αφομοίωση, την ανάμειξη και την εξίσωση των μεγάλων αυτών και ενεργητικών κατακτητών  με τους υποταγμένους υπηκόους -δούλους τους.

Οι υπάνθρωποι που ξεσηκώθηκαν κατά των Αρίων στην αρχαιότητα (από την Ινδία μέχρι την Χαττούσα και την Ελλάδα) έθεσαν τα θεμέλια της παρακμής της Ρώμης και του Ελληνορωμαϊκού Πολιτισμού, όπως επίσης και της εμφάνισης του Θρησκευτικού, Σημιτικού, Μύθου του Χριστιανισμού και του Ισλάμ. Δεν είναι βέβαια ένα φαινόμενο που έχει ξεπεραστεί αλλά με την παρακμή του Σύγχρονου Δυτικού Πολιτισμού, ο οποίος όντας καρκινοπαθής όπως κάποτε υπήρξαν οι μεγάλοι Άριοι πολιτισμοί της αρχαιότητας, σιγοντάρει στον εθελούσιο αφανισμό του από τους άλλοτε σκλάβους του, όλα αυτά είναι μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Ο Φιλόσοφος προειδοποιεί και προφητεύει: ήρθε η παρακμή της Λευκής  Κυριαρχίας και η αρχή της παντοδυναμίας των μη Άριων συμφερόντων  στο Δυτικό Πολιτισμό. Έτσι όπως οι απόγονοι των πρώτων Άριων Φύλων και Ορδών κατακτήθηκαν ψυχικά και βιολογικά με τον καιρό, γηρασμένοι πλέον πολιτιστικά και βιολογικά, από την Ανατολή τώρα οι σύγχρονοι λευκοί, απόγονοι της μεγάλης καθόδου που δημιούργησαν τον Δυτικό Πολιτισμό έπαθαν το ίδιο και μάλιστα θα κακοπαθήσουν περισσότερο πλέον σαν σκλάβοι των, κακοφορμισμένων σωματικά και πληγιασμένων ψυχικά, υποτακτικών τους.  

Μέσα όμως στο πηκτό σκοτάδι λάμπει ακόμη σαν ένα αέναο Άστρο μέσα σε Ησιόδειο Έρεβος, ο Μύθος του Φυλετισμού που με τον Μύθο του 20ου Αιώνος ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ κόπιασε να δημιουργήσει για τους μελλοντικούς ενσαρκωτές της Ιδέας. Η Φυλή είναι Αιώνια! Μέσα σε ένα κόσμο καταρρεόντων Εθνών και ταυτοτήτων  πλάθονται και σφυροκοπούνται  μέσα στην Άβυσσο από τον μάστορα Κρόνο, με το ατσάλι του Χάους, τα κοφτερά σπαθάρια των Μελλοντικών Κατακτητών του Κόσμου, των Μελλοντικών Καταστροφέων και Δημιουργών ενός Νέου Πολιτισμού και μιας Νέας Ταυτότητας, που θα προκύψουν μέσα από τον Ιερό Φυλετικό Πόλεμο  που η μητέρα Νέμεση συνοδεύει στεφανωμένο πάνω στο άλογό του για να συναντήσει  τους Τελευταίους Πιστούς.

   ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΛΦΡΕΝΤ ΡΟΖΕΝΜΠΕΡΓΚ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΟΥ ΦΥΛΕΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΟΡΆΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. ΑΣ ΓΊΝΕΙ ΤΟ ΠΡΟΣΚΕΦΑΛΙ ΚΑΘΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΟΣ ΨΥΧΙΚΑ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΑ. 

Αφιέρωμα στον ελληνικό ρομαντισμό από τον Σταμάτη Μαμούτο.