Στηρίξτε το αγροτοβιβλιοπωλείο «Ορφικός» και τις εκδόσεις «Θρακικός Οιωνός» (6988055650) I
Στηρίξτε τους ποιοτικούς εκδοτικούς οίκους
Ενδεικτικοί τίτλοι που μπορείτε να βρείτε
Επικοινωνήστε για πληροφορίες και αντικαταβολή:
6988055650
http://orfikosbiblia.blogspot.com/
Τα τείχη έπεσαν ΟΧΙ όμως και οι καρδιές μας: Επέρχεται απάνθρωπη καπιταλιστική νεομαρξιστική μαμμωνική σιωνιστική τεχνολογική παγκόσμια κυβέρνηση (άρθρο του Άρη Αρίωνος)
Ο παλαίμαχος Εθνικοσοσιαλιστής Άρης Αρίων υπήρξε πρώην στέλεχος της «Χρυσής Αυγής» και υπεύθυνος ιδεολογίας για μικρό χρονικό διάστημα, μέλος της συντακτικής ομάδας του αιρετικού περιοδικού «Αντίδοτο», εκδότης δυο σπάνιων βιβλίων τα οποία μπορείτε να κατεβάσετε σε .pdf, σύμβουλος της Ουκρανικής «Τριτοθεσίτικης» ένοπλης πολιτοφυλακής «Azov» προσωπικός φίλος του εθνικού γραμματέα Andriy Biletsky καθώς εδώ και χρόνια υποστηρικτής και αρθρογράφος της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου».
Είναι αυτός που σε πανελλήνια αποκλειστικότητα δημοσίευσε για πρώτη φορά αδιάσειστα στοιχεία σχετικά με την άνανδρη δολοφονία του Rudolf Hess από τις αγγλικές μυστικές υπηρεσίες στις φυλακές του Spandau, γεγονός που προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση στους κύκλους των Εθνικοσοσιαλιστών.
Συνέβαλλε όσο κανείς στην έκδοση της «Εθνικοσοσιαλιστικής Επιθεώρησης» (Μάρτιος 2013) και στο ελληνικό παράρτημα του δικτύου Europa Network μέχρι την εποχή που το τελευταίο καταστράφηκε από την Mossad.
Τον ευχαριστούμε για τον χρόνο και την τιμή.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται δεν
είναι αναγκαίο να εκφράζουν το σύνολο της συντακτικής ομάδας.
γράφει ο Άρης Αρίων
Στην περίοδο της λεγόμενης “πανδημίας”,
βιώνουμε την απόλυτη παράνοια, όπου τίποτα από ότι γίνεται δεν έχει βάση την
λογική ή την επιστήμη, αλλά ότι γίνεται και λέγεται στοχεύει στον εμβολιασμό
των ανθρώπινων μαζών παγκοσμίως και στην μετάβαση προς την αχρήματη κοινωνία,
κάτι που θα οδηγήσει στην οριστική υποδούλωσή ολόκληρης της ανθρωπότητας.
“Πρέπει να ζήσεις - ζήσε, από
συνήθεια που γίνεται από μόνη της - στην υπόθεση ότι κάθε ήχος που κάνεις,
κρυφακούγεται από κάποιον, και ακόμα μέσα στο σκοτάδι, κάθε κίνηση σου
διερευνάται. ” - George Orwell, 1984
Εμπεριείχε τη δυνατότητα για
καταστροφή... Ήταν νωρίς, πρωινό Δευτέρας, στις 15 Δεκεμβρίου, 2020, όταν η Google υπέστη μία τεράστια διακοπή παγκοσμίως στη
διάρκεια της οποίας έπαυσαν όλες οι υπηρεσίες της που είναι συνδεδεμένες στο
διαδίκτυο, συμπεριλαμβανομένου των Nest, Google Calendar, Gmail, Docs, Hangouts, Maps, Meet και YouTube.
Η διακοπή διήρκεσε μόνον μία
ώρα, αλλά αυτή ήταν μία καταπληκτική υπενθύμιση του πόσο εξαρτώμενος έχει γίνει
ο κόσμος με τις διαδικτυακά συνδεδεμένες τεχνολογίες όπου κάνουν το καθετί ...
από το να ανοίγουν θύρες ή να ανοίγουν την θέρμανση έως του να έχουν πρόσβαση
στα αρχεία της εργασίας σου, να αποστέλλουν επιστολές μέσω του ηλεκτρονικού
ταχυδρομείου και να διενεργούν τηλεφωνικές κλήσεις.
Ένα χρόνο νωρίτερα, μία διακοπή
της Google είχε ως
αποτέλεσμα οι χρήστες της Nest να αδυνατούν να έχουν πρόσβαση στους Nest θερμοστάτες τους, στις έξυπνες κλειδαριές Nest, καθώς και στις κάμερες Nest. Όπως ανέφερε η Fast Company, “ουσιαστικά
αυτό σήμαινε ότι εξαιτίας μιας διακοπής αποθήκευσης στο cloud, ο κόσμος παρεμποδιζόταν στο να εισέλθει στα
σπίτια του, χρησιμοποιώντας τον προσωπικό κωδικό πρόσβασής του και στο να
καταγράφει τα μωρά του.”
Καλώς ήλθατε στο matrix ... Πάνω από
είκοσι έτη μετά την πασίγνωστη κινηματογραφική ταινία προφητικού
προγραμματισμού, “The Matrix” (Το Μάτριξ) που μας εισήγαγε σε ένα
φουτουριστικό τεχνοκρατικό κόσμο στον οποίο οι άνθρωποι υπάρχουν μέσα σε μία
εξομοίωση υπολογιστή, σε μία εικονική (όχι αληθινή) πραγματικότητα τροφοδοτούμενη
από αυταρχικές μηχανές - ένα κόσμο όπου η επιλογή ανάμεσα στην ύπαρξη εντός
μίας αρνητικά κυριαρχούμενης εικονικής ονειρικής κατάστασης ή στην αντιμετώπιση
των σκληρών και δύσκολων πραγματικοτήτων της ζωής καταλήγει σε ένα μπλε χάπι ή
σε ένα κόκκινο χάπι. Σήμερα στεκόμαστε στο χείλος ενός γκρεμού τεχνολογικά
κυριαρχούμενου matrix, μιας υπό διαμόρφωση μήτρας
που θα μας οδηγήσει στην άβυσσο της μόνιμης υποδούλωσής μας.
Βιώνουμε καθημερινά την
ενσωμάτωση μας στο matrix, πέφτουμε όλο και περισσότερο
κάτω από το ξόρκι των τεχνολογικά κατευθυνόμενων εικονικών κοινοτήτων, της
εικονικής πραγματικότητας και του εικονικού διαλόγου που διαχειρίζεται από
μηχανές τεχνητής νοημοσύνης οι οποίες ευρίσκονται σε ταχύτατη τροχιά για να
αντικαταστήσουν τα ανθρώπινα όντα και τελικά να κυριαρχήσουν σε κάθε πτυχή της
ζωής μας.
Η επιστημονική φαντασία, πλέον
έχει γίνει πραγματικότητα ... Στην κινηματογραφική ταινία The Matrix, ο
προγραμματιστής υπολογιστών Thomas Anderson, γνωστός ως χάκερ Neo, ξυπνά από έναν εικονικό λήθαργο από τον Morpheus, έναν μαχητή της ελευθερίας που επιζητεί να απελευθερώσει
την ανθρωπότητα από μία δια βίου κατάσταση λήθαργου που επιβάλλεται από υπέρ-εξελιγμένες
μηχανές τεχνητής νοημοσύνης που βασίζονται στην χρήση των ανθρώπων ως μία
οργανική πηγή ενέργειας. Με τα μυαλά τους συνδεδεμένα μέσα σε μία τέλεια
δομηθείσα εικονική πραγματικότητα, όπου ουδέποτε κάποιοι άνθρωποι
συνειδητοποιούν ότι διαβιούν μέσα σε ένα απόλυτα τεχνητό ονειρικό κόσμο.
Στον Neo, εδόθη μία επιλογή: να λάβει το κόκκινο χάπι, να
ξυπνήσει και να συμμετάσχει στην αντίσταση ή να λάβει το μπλε χάπι και να
παραμείνει αποκοιμισμένος δούλος και να χρησιμοποιείται ως ζωντανός τροφοδότης
ενέργειας για τις μηχανές.
Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν το μπλε χάπι ... Τώρα, στην δική μας περίπτωση, το μπλε χάπι, είναι μία ισόβια αυτοκαταδίκη ενός εισιτηρίου άνευ επιστροφής σε ένα ηλεκτρονικό ψηφιακό στρατόπεδο συγκέντρωσης - επικαλυμμένο με καραμέλα και μέλι ώστε να αποκρύψει την λίαν πικρή επίγευση - το οποίο πλασαρίστηκε σε εμάς στο όνομα της επωφελούς σκοπιμότητας και μας παραδόθηκε μέσω της οδού ενός εξαιρετικά γρήγορου διαδικτύου, των σημάτων της κυψελωτής κινητής τηλεφωνίας που δεν πέφτουν ποτέ, των θερμοστατών που διατηρούν τον χώρο μας σε τέλεια θερμοκρασία χωρίς να χρειάζεται καν να κουνήσουμε το δάκτυλό μας και της ποικιλόμορφης τεχνολογίας που δύναται να μεταδίδεται ταυτοχρόνως στις συσκευές τηλεόρασης, στα tablet, στους Η/Υ, στις παιχνιδομηχανές και στα κινητά τηλέφωνα που κατέχουμε.
Ωστόσο, δεν είμαστε απλώς σε
κυριαρχία χρήσης έναντι αυτών των τεχνολογιών που αποσκοπούσαν να κάνουν τη ζωή
μας ευκολότερη. Οι περισσότεροι εξ ημών - ιδιαιτέρως, οι νεότεροι στην ηλικία -
έχουμε υποδουλωθεί από αυτές. Ρίξε μια απλή ματιά γύρω σου. Όπου κι αν γυρίσεις
το βλέμμα σου, οι άνθρωποι είναι τόσο πολύ εθισμένοι στις διαδικτυακά
συνδεδεμένες συσκευές οθόνης τους -
έξυπνα τηλέφωνα, tablet, ηλεκτρονικούς
υπολογιστές, έξυπνες παιχνιδομηχανές, τηλεοράσεις - όπου μπορούν να συνεχίζουν
ακατάπαυστα επί ώρες, σαν να ήταν σε μια στιγμή, μέσα σε έναν εικονικό κόσμο
όπου η ανθρώπινη αλληλεπίδραση φιλτράρεται διαμέσου της τεχνολογίας.
Αυτό δεν είναι ελευθερία και φυσικά,
αυτό δεν είναι καν πρόοδος ... Πρόκειται για τεχνολογική τυραννία και έλεγχο
σιδηράς πυγμής που προέρχεται από το πολιτιστικό νεομαρξιστικό κράτος
παρακολούθησης, τις πολυεθνικές εταιρείες γίγαντες όπως είναι η Google και το Facebook και τις κατασκοπευτικές κυβερνητικές υπηρεσίες όπως
η ελλαδική η οποία επιχειρεί ως παράρτημα της CIA και της MOSSAD.
Έτσι λοιπόν, καταναλώνουμε και
χρησιμοποιούμε όλες τις τελευταίες τεχνολογίες σκεπτόμενοι ελάχιστα τις
επακόλουθες συνέπειες, οδεύοντας προς έναν κόσμο στον οποίο γινόμαστε
υποκείμενα της απόλυτης εξουσίας των διαδικτυακά συνδεδεμένων gadget και εν γένει των ηλεκτρονικών συσκευών, όπου μας
γαλουχεί και μας εθίζει για ένα μέλλον στο οποίο η ελευθερία θα είναι
κυριολεκτικά μια ψευδαίσθηση.
Ωστόσο, δεν είναι μόνο η
ελευθερία που διακυβεύεται. Αυτή καθεαυτή η ανθρωπότητα, βρίσκεται στην κόψη
του ξυραφιού. Εάν λόγω των τεχνολογικών καινοτόμων εξελίξεων που τρέχουν στις
ΗΠΑ οι Αμερικανοί βρεθούν κάποτε δέσμιοι στους τεχνολογικούς τύραννους, εμείς
στην Ελλάδα και όχι μόνον..., θα πρέπει να κατηγορούμε αποκλειστικά και μόνο τους
εαυτούς μας που μόνοι μας έχουμε σφυρηλατήσει τις αλυσίδες της δουλείας μας
μέσω της δικής μας χαλαρότητας, ανεμελιάς, τεμπελιάς και της απόλυτα άθλιας
εξάρτησής μας στα διαδικτυακά συνδεδεμένα gadgets και
παιχνιδομηχανές που μας καθιστούν άβουλα καταναλωτικά ζόμπι. Κραυγαλέα τραγικό
παράδειγμα, είναι ότι το Πάσχα εξαντλήθηκε στην ελληνική αγορά, εν ριπή
οφθαλμού, η νέα έκδοση της δημοφιλούς παιχνιδομηχανής Sony Play Station 5.o (SPS5).
Πράγματι, προσεγγίζουμε
ταχύτατα το όραμα του Philip K. Dick για ένα μέλλον όπως αποτυπώνεται στην
κινηματογραφική ταινία “Minority Report”. Εκεί, η αστυνομία συλλαμβάνει τους εγκληματίες
προτού καν διαπράξουν κάποιο έγκλημα, στους δρόμους κινούνται μόνον
αυτοκινούμενα αυτοκίνητα και τα βιομετρικά στοιχεία κάθε ατόμου σαρώνονται
συνεχώς, διασταυρώνονται και χρησιμοποιούνται για να εντοπίζεται επακριβώς η
κίνησή του, παράλληλα δέχεται εξατομικευμένη στοχευμένη διαφήμιση, ενώ τελεί
ανά πάσα στιγμή υπό επισταμένη παρακολούθηση.
Ήδη είμαστε στην αυγή του
Διαδικτύου των Πραγμάτων (IoT - Internet of Things), εντός του οποίου τα διαδικτυακά συνδεδεμένα “πράγματα”
καταγράφουν και παρακολουθούν το έξυπνο σπίτι σου, την υγεία σου και τις
συνήθειες σου προκειμένου να διατηρήσουν τον εφοδιασμό του ντουλαπιού σου, την
τροφοδοσία του ψυγείου σου, τα υπάρχοντα σου υπό κανονιστικούς περιορισμούς και
εν γένει τη ζωή σου υπό πλήρη έλεγχο και σχετικά χωρίς προβλήματα, έγνοιες και
ανησυχίες.
Η βασική λέξη εδώ, ωστόσο, είναι:
ο έλεγχος ... Στο όχι πολύ μακρινό μέλλον, “σχεδόν κάθε συσκευή που θα έχουμε -
και ακόμα και κάθε προϊόν όπως οι καρέκλες, που φυσιολογικά δεν αναμένεται να
δούμε εντός της τεχνολογίας - θα είναι διασυνδεδεμένη και θα συνομιλεί η μία με
την άλλη.”
Στα τέλη του 2018, “εκτιμάται
ότι υπήρχαν περίπου 22 δισεκατομμύρια διαδικτυακά συνδεδεμένων συσκευών στον
κόσμο… Προβλέψεις εκτιμούν ότι έως το 2030 περίπου 50 δισεκατομμύρια συνδεδεμένων
διαδικτυακά συσκευές θα χρησιμοποιούνται παγκοσμίως, δημιουργώντας έναν
τεράστιο ιστό διασυνδεδεμένων συσκευών που θα καλύπτει τα πάντα από κινητά
τηλέφωνα έως συσκευές κουζίνας.” Αυτός ο ιστός, ονομάζεται, “έξυπνο δίκτυο.”.
Καθώς οι τεχνολογίες
ενισχύονται αλματωδώς, αυτές οι συσκευές γίνονται όλο και πιο εξελιγμένες, ενώ
προοδευτικά διαδίδονται σε ευρύτερες μάζες του κόσμου, καλύπτοντας σχεδόν τα
πάντα, από οδοντόβουρτσες, λαμπτήρες, ηλεκτρικά πατίνια έως αυτοκίνητα, από
έξυπνους μετρητές έως και ιατρικό εξοπλισμό. Υπολογίζεται ότι κάθε
δευτερόλεπτο, συνδέονται πάνω από 130 νέες διαδικτυακές συσκευές.
Αυτή η “διασυνδεδεμένη” βιομηχανία,
έχει γίνει ο επόμενος μεγάλος κοινωνικός μετασχηματισμός, συνυφασμένος με μία
Βιομηχανική Επανάσταση, μία κομβική στιγμή στην τεχνολογία και στην κουλτούρα.
Ήδη η εκπρόσωποι της διεθνούς άρχουσας ελίτ - για παράδειγμα ο Klaus Schwab,
πρόεδρος του Διεθνούς Οικονομικού Φόρουμ - την αποκαλούν ως “Τέταρτη
Βιομηχανική Επανάσταση”, όπως ακριβώς αναφέρεται και στο βιβλίο του George Orwell, “1984”.
Μεταξύ αυτοκινήτων χωρίς οδηγό
που κυριολεκτικά στερούνται τιμονιού, δεν διαθέτουν πετάλι επιταχυντή ή φρένου
και μεταξύ έξυπνων χαπιών που είναι ενσωματωμένα με νανοτσίπ υπολογιστή, αισθητήρες,
κάμερες και ρομπότ, είμαστε έτοιμοι να υπερβούμε τις ιστορίες διάσημων
συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας, όπως είναι οι Isaac Asimov, Robert Heinlein, Frank
Herbert, Arthur C. Clarke, Ursula K. Le
Guin, Aldous Huxley, Douglas Adams, Philip K. Dick, Larry Niven,
William Gibson, Poul Anderson, Orson Scott Card, David Brin, Michael Crichton και
HG Wells. (Παρεμπιπτόντως, για να ακριβολογούμε δεν υπάρχει αυτοκίνητο χωρίς
οδηγό. Κάποιος άλλος άνθρωπος ή κάποιο άλλο πράγμα (Τεχνητή Νοημοσύνη) θα
οδηγεί το όχημα, αλλά η ουσία είναι ότι δεν θα είσαι εσύ που θα το οδηγείς.)
Αυτές οι διαδικτυακά
διασυνδεδεμένες συσκευές, τις οποίες κάποιοι τις αποκαλούν gadgets, συμπεριλαμβάνουν έξυπνα φώτα που αποθαρρύνουν
τους επίδοξους διαρρήκτες κάνοντας το σπίτι σας να μην φαίνεται άδειο και να
δείχνει ότι υπάρχει ανθρώπινη παρουσία ..., έξυπνους θερμοστάτες που ρυθμίζουν
αυτόματα τη θερμοκρασία του σπιτιού σας με βάση τις δραστηριότητές σας και
έξυπνα κουδούνια θύρας που σας επιτρέπουν να δείτε ποιος βρίσκεται μπροστά στην
εξώπορτα της οικίας σας χωρίς να χρειάζεται να αφήσετε την άνεση του
αναπαυτικού καναπέ σας.
Η μεγάλη ποικιλία οικιακών
προϊόντων της Nest και της Google,
βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της “διασυνδεδεμένης” βιομηχανίας, με τέτοιες
τεχνολογικές εργονομικές ευκολίες όπως ένα έξυπνο κλείδωμα που λέει στον
θερμοστάτη σου ποιος είναι στο σπίτι, ποια θερμοκρασία προτιμά το συγκεκριμένο
πρόσωπο και πότε ουδείς βρίσκεται στο σπίτι σου ..., ένα σύστημα εξυπηρέτησης
οικιακού τηλεφώνου που ενεργεί διαδραστικά με τις διασυνδεδεμένες συσκευές σας,
“γνωρίζει πότε αναχωρείτε και πότε επιστρέφετε” και σας προειδοποιεί εάν τα
παιδιά σας δεν γυρίσουν έγκαιρα πίσω στο σπίτι σας... και ένα έξυπνο σύστημα
ύπνου που θα καταγράφει πότε πέσατε για ύπνο, πότε ξυπνήσατε και αντιστοίχως θα
διατηρεί τους ήχους και την θερμοκρασία μέσα στο σπίτι σε μία κατάσταση που θα
ευνοεί έναν απρόσκοπτο ύπνο.
Ο στόχος αυτών των διαδικτυακά
συνδεδεμένων συσκευών - όπως τα προϊόντα Nest -
είναι να κάνουν το σπίτι σου “μια πιο στοχαστική και συνειδητή οικία”. Για
παράδειγμα, το αυτοκίνητό σου μπορεί να δίνει σήμα ότι είσαι καθοδόν για το
σπίτι σου, ενώ χρωματιστά φώτα μπορούν να αναβοσβήνουν για να τραβήξουν την
προσοχή σου εάν οι αισθητήρες της “Nest Protect” εντοπίσουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Η καφετιέρα
σου, βασιζόμενη στα δεδομένα που παρέχουν αισθητήρες που καταγράφουν την φυσική
σας κατάσταση καθώς και την λειτουργία του ύπνου σου, θα ετοιμάσει για σένα
έναν πιο δυνατό καφέ εφόσον είχες έναν πολύ άστατο ύπνο ή γιατί παρέμεινες
άυπνος όλη την νύκτα.
Ωστόσο, δοθείσης της ραγδαίας
ταχύτητας και πορείας ανάπτυξης αυτών των νέων τεχνολογιών ..., δεν θα περάσει
και πάρα πολύ καιρός όπου αυτές οι συσκευές θα αρχίσουν να λειτουργούν απολύτως
ανεξάρτητα από τον ανθρώπινο κατασκευαστή τους ..., τούτο θα επιφέρει ένα
εντελώς νέο σύνολο σοβαρότατων ανησυχιών και προβλημάτων. Ο ειδικός τεχνολόγος Nicholas Carr, μας
προειδοποιεί: “Μόλις επιτρέψετε στα ρομπότ ή στα λογισμικά προγράμματα, να
ενεργούν ελεύθερα μέσα στον κόσμο, τότε θα δράσουν χωρίς κανένα ηθικό φραγμό
και επιπλέον περίσκεψη που θα απαιτείται σε εξειδικευμένες καταστάσεις όπου
πρακτικώς είναι αδύνατον να αποτυπωθούν πλήρως σε μαθηματικά μοντέλα. Αυτό θα
γίνει πραγματικότητα στα αυτοκινούμενα αυτοκίνητα, στα αυτο-ιπτάμενα drones και στα πολεμικά ρομπότ στα πεδία των μαχών,
όπως ήδη ισχύει σε μικρότερο βαθμό με τις αυτόνομες ηλεκτρικές σκούπες και με
τις αυτόματες μηχανές κουρέματος του γκαζόν.”
Επιπλέον, δεν είναι μόνο τα
σπίτια μας και οι προσωπικές συσκευές μας που αναδιατάσσονται και
επαναπροσδιορίζονται μέσα σε αυτή την εποχή της διασύνδεσης: είναι οι χώροι
εργασίας μας, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, το συστήματα υγείας μας, η κυβέρνηση,
αυτά καθαυτά τα σώματα μας και οι εσωτερικές μας σκέψεις όπου βρίσκονται σε
διασύνδεση μέσα σε μία μήτρα Μάτριξ επί της οποίας δεν έχουμε απολύτως κανέναν
πραγματικό έλεγχο. Πολύ περισσότερο, όσοι εθελουσίως έγιναν ζόμπι - διαμέσου
της νανοτεχνολογίας των “εμβολίων” κορωνοϊού - όπου οι επικυρίαρχοι πλέον
πρακτικά έχουν τη δυνατότητα απλά με το πάτημα ενός κουμπιού να αλλάξουν τα
συναισθήματα τους, να τους δημιουργήσουν οποιοδήποτε ψυχοπαθολογικό πρόβλημα,
να τους τηλεκατευθύνουν τις πράξεις και τις σκέψεις τους ή ακόμα και να τους
αφαιρέσουν την ζωή.
Πράγματι, αναμένεται ότι έως το
2030, όλοι μας θα βιώσουμε Το Διαδίκτυο των Αισθήσεων (IoS - The Internet of Senses), το οποίο θα ενεργοποιείται από την Τεχνητή
Νοημοσύνη, Εικονική Πραγματικότητα, Επαυξημένη Πραγματικότητα, 5G / 6G
και αλγοριθμική αυτοματοποίηση. Το Διαδίκτυο των Αισθήσεων βασίζεται στη
διασυνδεδεμένη τεχνολογία που αλληλεπιδρά με τις αισθήσεις της όρασης, του ήχου,
της γεύσης, της οσμής και της αφής μέσω του εγκεφάλου καθώς ο χρήστης βρίσκεται
σε διαδραστική επαφή. Συγκεκριμένα, η δημοσιογράφος Susan Fourtane, μας
παραθέτει:
“Πολλοί προβλέπουν ότι έως το
2030, οι γραμμές μεταξύ της σκέψης και της πράξης, θα θολώσουν. Το 59% των
καταναλωτών πιστεύει ότι θα έχουμε τη δυνατότητα να βλέπουμε οδικές διαδρομές
χαρτών σε γυαλιά εικονικής πραγματικότητας , απλά σκεπτόμενοι έναν προορισμό …!
Έως το 2030, η τεχνολογία είναι ρυθμισμένη έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στις
σκέψεις μας, ακόμα και να τις μοιραζόμαστε με άλλους … Χρησιμοποιώντας τον
εγκέφαλο ως μια διεπαφή, μπορεί να σημάνει το τέλος των πληκτρολογίων, των
μικροφώνων, των ελεγκτών παιχνιδιών και τελικά την διεπαφή του χρήστη για κάθε ψηφιακή
συσκευή. Ο χρήστης χρειάζεται απλά και μόνο να σκεφθεί τις εντολές και οι
αντίστοιχες συσκευές αμέσως θα τις πραγματοποιήσουν. Τα έξυπνα τηλέφωνα στο
εγγύς μέλλον θα λειτουργούν χωρίς οθόνη επαφής, όπου δεν θα ανταποκρίνονται
μόνον στην ανθρώπινη φωνή όπως ήδη συμβαίνει τώρα, αλλά στην ανθρώπινη σκέψη. Με
άλλα λόγια, το Διαδίκτυο των Αισθήσεων, θα βασίζεται σε τεχνολογία η οποία
δύναται να έχει πρόσβαση και δράση επί των σκέψεών σου.” Επιπροσθέτως, η Fourtane καταγράφει τις
τάσεις - που σχετίζονται με το Διαδίκτυο των Αισθήσεων - οι οποίες αναμένεται
να γίνουν πραγματικότητα έως το 2030:
1. Οι σκέψεις, αυτομάτως
γίνονται δράση με την χρήση του εγκεφάλου ως διεπαφή. Για παράδειγμα, οι
χρήστες θα έχουν τη δυνατότητα να βλέπουν έναν οδικό χάρτη φορώντας γυαλιά
εικονικής πραγματικότητας, απλά σκεπτόμενοι μία περιοχή ή ένα συγκεκριμένο
γεωγραφικό προορισμό.
2. Οι ήχοι θα γίνουν επέκταση
της επινοημένης εικονικής πραγματικότητας, όπου οι χρήστες θα μπορούν να
μιμηθούν οποιαδήποτε φωνή τόσο αρκετά ρεαλιστικά, ώστε να ξεγελούν ακόμα και
στενά μέλη της οικογένειας.
3. Η πραγματική τροφή θα γίνει
δευτερεύουσα σε σχέση με τις κατά φαντασία γεύσεις. Μία ειδική αισθητηριακή
συσκευή για το στόμα σου, θα μπορεί ψηφιακά να ενισχύει την αίσθηση της γεύσης
σε οτιδήποτε τρώτε (ή πίνετε), έτσι ώστε κάθε φαγητό που δοκιμάζεις ένα φαγητό
να έχει ακριβώς την απολαυστική γεύση της δικής σου προτίμησης.
4. Όλες οι μυρωδιές θα γίνουν
μια προέκταση αυτής της εικονικής πραγματικότητας, έτσι ώστε εικονικές
επισκέψεις σε παραθαλάσσιες περιοχές, δάση ή στην εξοχή, να συμπεριλαμβάνουν
την εμπειρία όλων των φυσικών μυρωδιών αυτών των τοπίων.
5. Συνολική αφή, όπου τα έξυπνα
τηλέφωνα με οθόνες θα αποδίδουν ρεαλιστικά το σχήμα και την υφή των ψηφιακών
εικόνων ακόμα και των κουμπιών που θα πατάμε.
6. Συγχωνευμένη πραγματικότητα,
όπου τα παιχνίδια εικονικής πραγματικότητας θα είναι αδύνατον να διακριθούν από
την φυσική πραγματικότητα έως το 2030.
Δυστυχώς, στην πορεία μας στο
μέλλον, αποτύχαμε ως απερίσκεπτοι ή αφελείς καταναλωτές να εξετάσουμε με τη
δέουσα σοβαρότητα, ότι μία εξάρτηση τέτοιας μορφής από την τεχνολογία,
νομοτελειακά θα σημάνει το τέλος των ελευθεριών της ανθρωπότητας ... και
συνεπώς δεν αντιδράσαμε.
Τα εμφυτεύσιμα τσιπ ή τα
νονορομπότ που εμφυτεύονται στο ανθρώπινο σώμα με τα εμβόλια, είναι ένα καλό
επίκαιρο παράδειγμα του πόσο απροετοίμαστοι είμαστε, ηθικά, πνευματικά και
ποικιλοτρόπως, ώστε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά αυτό που για τους
περισσότερους είναι ένα απρόσμενο και εντελώς άγνωστο αχαρτογράφητο πεδίο μάχης.
Θα πρέπει ο καθένας από εμάς να αποκτήσει επαναστατική αντίληψη και διάκριση
των πραγμάτων, ώστε να επιβιώσει χωρίς να μετατραπεί ασυνείδητα σε δούλο ζώντας
μέσα σε ένα εχθρικό τεχνολογικό περιβάλλον, ένα περιβάλλον που είναι
αριστοτεχνικά δομημένο για να υποδουλώσει τους πάντες και τα πάντα. Έτσι
λοιπόν, η πρόσβαση σε κρίσιμες πληροφορίες, η αλληλοενημέρωση, η επισταμένη
ανάλυση και η άμεση διαχείριση και περιφρούρηση του πνεύματος και του σώματός
μας, είναι ζωτικής σημασίας. Αυτή θα πρέπει να γίνει στα ακόλουθα πεδία:
1.Η πνευματική θωράκιση μας, θα
γίνει μέσω της Ελληνορθόδοξης πίστης, της συμμετοχής μας στα άγια μυστήρια της
εκκλησίας, της μελέτης των κειμένων των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας και της
διαρκούς προσευχής μας.
2. Η ψυχική μας θωράκιση, θα
γίνει πάλι μέσω των προαναφερθέντων και επιπλέον μέσω της μελέτης βίων των
Αγίων οσιομαρτύρων της Ορθοδοξίας και των Ηρώων της προαιώνιας ιστορίας μας από
την αρχαία Ελλάδα έως σήμερα.
3. Η θωράκιση μας στο
γνωσιολογικό πεδίο, θα γίνει μέσω όλων των προαναφερθέντων και μέσω της μελέτης
κάθε βιβλίου και κειμένου που θα εμπλουτίσει τις γνώσεις μας στις τρέχουσες
εξελίξεις και γενικώς στην συγκρότηση της σκέψης και δράσης μας. Η έγκυρη και
έγκαιρη αλληλοενημέρωση είναι ζωτικής σημασίας.
4. Η θωράκιση μας στο
φυσικό-σωματικό επίπεδο, θα γίνει μέσω της γνώσης, της σωματικής άσκησης και
της χρήσης φυσικών βοτάνων, συνταγών και φυσικών χημικών στοιχείων για την ίαση
και ενίσχυση της ευεξίας του οργανισμού μας. Για παράδειγμα, οι
παγκοσμιοποιητές ήδη ετοιμάζονται να προωθήσουν στην αγορά τα έξυπνα χάπια τα
οποία εμπεριέχουν νανοτεχνολογία που θα οδηγεί στον απόλυτο έλεγχο του
ανθρώπινου εγκεφάλου / συνειδήσεων. Συνεπώς, θα πρέπει να είμαστε
προετοιμασμένοι και να γνωρίζουμε για παράδειγμα το πως να αντιμετωπίσουμε πρακτικά
έναν πονοκέφαλο με τα δικά μας φυσικά φάρμακα.
5. Θωράκιση οικιών από την ακτινοβολία 5G και από κάθε επίδοξο εισβολέα, αποθήκευση πόσιμου νερού και βασικών τροφίμων σε μορφή που δεν αλλοιώνονται εκτός ψυγείου, προετοιμασία για αυτοάμυνα, διαβίωση άνευ ηλεκτρικού ρεύματος και κεντρικής ύδρευσης, διαφυγή εκτός πόλης, επιβίωση και εν τέλει ολοκληρωτικός πόλεμος εναντίον του δαιμονικού απάνθρωπου Συστήματος με κάθε μέσον. Σε αυτό το πεδίο για να είμαστε αποτελεσματικοί θα πρέπει να οργανωθούμε ομάδες και κοινότητες. Δεν θα αναφερθώ περαιτέρω για ευνόητους λόγους.
Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να
αφήσουμε να μας μεταλλάξουν το ανθρώπινο DNA μας, να χειραγωγήσουν το σώμα μας εκ των έσω ή
να μας μετατρέψουν σε ζόμπι ελέγχοντας απόλυτα τον εγκέφαλό μας. Ασφαλώς, η
τεχνολογία μπορεί να σώσει εκατομμύρια ζωές, όμως η παγκόσμια σιωνιστική
σατανική κυρίαρχη ελίτ που διαχειρίζεται τις κεντρικές τράπεζες, τις διεθνείς
τράπεζες, τις πολυεθνικές εταιρείες τροφίμων, φαρμάκων, ενέργειας,
διαμετακομιστικού εμπορίου, συγκοινωνιών, τεχνολογίας, ΜΜΕ, Χόλλυγουντ, τις
στρατιωτικές βιομηχανίες κλπ., χρησιμοποιεί την τεχνολογία αποκλειστικά με
σκοπό το οικονομικό κέρδος, τη δύναμη της εξουσίας, την δραματική και ραγδαία
μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού (ιδιαιτέρως του λευκού πληθυσμού) και τελικά
την απόλυτη υποδούλωση του ανθρώπινου είδους υπό μία απάνθρωπη σατανική
σιωνιστική καπιταλονεομαρξιστική Παγκόσμια Κυβέρνηση.
Αφού λοιπόν στις μέρες μας
καταπατήθηκαν ωμά τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα με πρόσχημα μια
ανύπαρκτη πανδημία κορονοϊού - τόσο στην Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως, πλην
ελαχίστων εξαιρέσεων. Κάποιο δημοσιογράφοι, άρχισαν να εγείρονται κάποια εύλογα
ερωτήματα, όπως, τι είδους προειδοποιήσεις θα πρέπει να λαμβάνουν όσοι
σκοπεύουν να δεχθούν εμφυτεύσεις μικροτσίπ για τους κινδύνους δόλιας
διαχείρισης αυτών των τσιπ ... όσον αφορά την συνεχή παρακολούθησή τους ή την
υγεία τους ή τον ενδεχόμενο έλεγχο του νου τους; Πως θα διασφαλιστεί ότι η
τεχνολογία δεν θα χρησιμοποιηθεί προκειμένου να αναγκάσει ασθενείς να λάβουν
φάρμακα που πραγματικά δεν επιθυμούν να πάρουν;
Πρέπει οι αρχές ασφαλείας, να
έχουν πρόσβαση σε προσωπικά ευαίσθητα δεδομένα των πολιτών, πέραν του ποινικού
μητρώου τους; Οι μοχθηροί πολιτιστικοί μαρξιστές και οι φιλελεύθεροι, θέλουν με
κάθε μέσον να καταργήσουν κάθε έννοια της αξίας του ανθρώπου και να
καταστρέψουν κάθε έκφανση της ελευθερίας. Ήδη τα πολιτικά και ανθρώπινα
δικαιώματα τελούν είδος προς εξαφάνιση για τους αυτόχθονες Ευρωπαϊκούς λαούς,
αλλά είναι ισχυρά όταν αφορούν αλλόφυλους λαθρομετανάστες ... Θα καταργηθεί ο
όρκος του Ιπποκράτη, ο ιατρικός κώδικας δεοντολογίας, ο περίφημος Κώδικας της
Νυρεμβέργης και το άρθρο 2 του Συντάγματος της Ελλάδος που κατοχυρώνει την αξία
του ανθρώπου ..., και εφεξής το κράτος θα έχει νομικά τη δυνατότητα δια του
εκφοβισμού, του εκβιασμού ή της ωμής βίας, να προβαίνει σε ανεπιθύμητες
πειραματικές και λίαν επικίνδυνες υγειονομικές παρεμβάσεις στο ίδιο μας το
σώμα;
Εάν κάποιοι σοκαρίστηκαν από
τις αποκαλύψεις του Edward Snowden ότι πράκτορες της NSA και της CIA χρησιμοποιούσαν - και φυσικά, ουδέποτε έπαψαν -
υψηλή τεχνολογία παρακολούθησης για να κατασκοπεύουν τις τηλεφωνικές
συνομιλίες, τα ηλεκτρονικά μηνύματα, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και γενικά κάθε
συσκευή επικοινωνίας ..., τότε μπορείς να φαντασθείς μια εγκληματική κυβέρνηση
ή ασυνείδητοι πράκτορες των αρχών ασφαλείας, τι θα μπορούσαν να κάνουν έχοντας
πρόσβαση στο διαδικτυακά συνδεδεμένο αυτοκίνητό σου, στην οικία σου, στα
φάρμακά σου ή ακόμα και σε ένα μηχάνημα εντατικής που θα είναι διαδικτυακά
συνδεδεμένο με τεχνολογία 5G ή στο εγγύς μέλλον με 6G; Φαντασθείτε, τι θα μπορούσε να κάνει μια
κρατική “επιχειρησιακή” ομάδα όταν θα έχει δυνατότητα πρόσβασης να καταγράφει
και να ελέγχει το διαδικτυακά συνδεδεμένο σπίτι σου ..., κλειδώνοντάς σε μέσα,
κλείνοντας τα φώτα σου, ενεργοποιώντας τους συναγερμούς σου, κλπ.
Η θεσμοθέτηση της όποιας
προστατευτικής νομοθεσίας δεν πρόκειται να αποτρέψει τις αυθαιρεσίες ατόμων,
υπηρεσιών και κυβερνήσεων σε βάρος των πολιτών. Ήδη, παρακολουθούμε τον
αφανισμό όλων των ελευθεριών με πρόσχημα την “πανδημία” κορωνοϊού.
Στην πραγματικότητα, αν και η
αξιοπιστία των κυβερνήσεων έχει τρωθεί σοβαρά, ο περισσότερος κόσμος αδιαφορεί
αν το κράτος τον εντοπίζει σε πραγματικό χρόνο μέσω του τηλεφώνου του ή των
συσκευών GPS του, αφού τον εξυπηρετούν στο
να επικοινωνεί άμεσα και στο να μεταβαίνει πιο γρήγορα στον προορισμό του.
Επίσης, ο κόσμος αδιαφορεί αν οι μυστικές υπηρεσίες καταγράφουν τις τηλεφωνικές
συνομιλίες ή αν καταγράφουν το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του για όσο χρόνο μπορεί
να κάνει τηλεφωνικές κλήσεις και να λαμβάνει τα emails του. Παρομοίως, ο κόσμος αδιαφορεί αν η κυβέρνηση
καταγράφει τις δραστηριότητες μέσα στο σπίτι του από τις διαδικτυακά
συνδεδεμένες συσκευές του, εφόσον αυτές οι συσκευές διευκολύνουν την
καθημερινότητα της ζωής του.
Το κλειδί της υπόθεσης, είναι ο
απόλυτος έλεγχος ... Ο πόλεμος εναντίον των λαών, που ουσιαστικά ήδη έχει
αρχίσει, αποσκοπεί στον ολοκληρωτικό έλεγχο κάθε πλευράς της ζωής μας - συμπεριλαμβανομένου
αυτής καθεαυτής της σκέψης μας, έως ότου άπαντες μετατραπούν σε άβουλα ζόμπι
μιας παγκόσμιας απάνθρωπης σατανικής σιωνιστικής καπιταλιστικής νεομαρξιστικής
κυβέρνησης.
Ο George Orwell, το είχε
κατανοήσει ... Το αριστούργημα του Orwell, 1984,
απεικονίζει μία παγκόσμια δυστοπική κοινωνία απόλυτου ελέγχου στην οποία οι
άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν σκέψεις που με οποιονδήποτε τρόπο είναι
διαφορετικές ή διαφωνούν με τις εκάστοτε επίσημες θέσεις του εταιρικού κράτους
/ κόμματος. Δεν υπάρχει προσωπική ελευθερία και η προηγμένη τεχνολογία έχει
γίνει η κινητήρια δύναμη πίσω από μια κοινωνία που τελεί υπό συνεχή
παρακολούθηση. Ρουφιάνοι και κάμερες, βρίσκονται παντού. Όλοι οι άνθρωποι
υπόκεινται στην “Αστυνομία Σκέψης”, η οποία αντιμετωπίζει οποιονδήποτε, διενεργώντας
λεπτομερή ένοχο για Εγκλήματα Σκέψης. Η κυβέρνηση ή το “Κόμμα”, καθοδηγείται
από τον “Μεγάλο Αδελφό”, ο οποίος εμφανίζεται παντού στις αφίσες με τις λέξεις:
“Ο Μεγάλος Αδελφός σε παρακολουθεί.” Μην παραπλανάσθε, το Διαδίκτυο των
Πραγμάτων μαζί με το Διαδίκτυο των
Αισθήσεων, τουτέστιν το κρατική “έξυπνο δίκτυο” είναι ο ορισμός του Μεγάλου
Αδελφού. Η παγκόσμια Συναγωγή του Σατανά, μέλη της οποίας είναι η παγκόσμια
ελίτ, έχει αρχίσει έναν θανάσιμο πόλεμο εναντίον της ανθρωπότητας και
ιδιαιτέρως του Λευκού πληθυσμού χρησιμοποιώντας τρομοπροπαγάνδα και εξωτική τεχνολογία.
Μην πέσεις θύμα της μαζικής επιστημονικής προπαγάνδας και κοινωνικής μηχανικής
του συστήματος, ανέπτυξε την προσωπική κριτική σου σκέψη, το φυσικό ένστικτο
επιβίωσης και μην σταματήσεις να προσεύχεσαι και να αγωνίζεσαι.
Μην παραδοθείς στο επερχόμενο
ψηφιακό χρήμα, οργάνωσε εναλλακτικούς τρόπους συναλλαγής μέσα από
αυτο-οργανωμένες κοινότητες. Τούτος ο απάνθρωπος πόλεμος, θα συνεχιστεί όχι
μόνο μέσω ασθενειών, φαρμάκων και εμβολίων, αλλά και μέσω λιμοκτονίας, φοβερών
σεισμών, πυρκαγιών, υψηλών και χαμηλών θερμοκρασιών, πλημμυρών, ξηρασιών, καταιγίδων,
κυκλώνων, στημένες κυβερνοεπιθέσεις, στημένες επιθέσεις που θα αποδοθούν δήθεν
σε τρομοκράτες ή εξωγήινους κλπ. Προετοιμασθείτε για την επερχόμενη στημένη
παγκόσμια οικονομική κατάρρευση και πείνα. Για την στημένη αναρχία, τις μαζικές
θηριωδίες , δολοφονίες και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης / στρατόπεδα θανάτου. Η
μοχθηρή γενοκτονία και μετάλλαξη του ανθρώπινου είδους άρχισε... και γίνεται μαζικά
μέσω των εμβολιασμών κορονοϊού. Μην πτοηθείς από τους διωγμούς, τα βασανιστήρια
ή από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης (σύγχρονα γκούλαγκ), αγωνίσου για να
παρμείνεις ΕΛΛΗΝΑΣ και ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ, ΑΝΘΡΩΠΟΣ (όχι μετάνθρωπος) και ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.
Δεν είναι μόνον ο διαρκής
πόλεμος του ανθελληνικού κατοχικού κράτους εναντίον μας, αλλά και η αυξανόμενη
εχθρότητα της εκφυλισμένης κοινωνίας εναντίον μας, γιατί, όπως έγραψε σοφά ο
George Orwell στο 1984, “Όσο πιο πολύ μια κοινωνία απομακρύνεται από την
αλήθεια, τόσο περισσότερο θα μισεί εκείνους που την λένε.” Εδώ, θα πρέπει να
επιδείξουμε ψυχραιμία και να μην πέσουμε θύματα στην σιωνιστική παγίδα του
διχασμού και του μίσους με τους παραπλανηθέντες συμπατριώτες μας.
Μείνε ΑΝΕΜΒΟΛΙΑΣΤΟΣ, εμπρός μας
πεδίον δόξης λαμπρόν για νέους Ήρωες και νεομάρτυρες της Ορθοδοξίας και της
πατρίδας μας.
Eva Duarte de Perón (07.05.1919 - 26.07.1952)
Μετάφραση: Τίτος
Juan Peron, ο άνθρωπος που αγκάλιασε την εργατική τάξη της Αργεντινής και έδωσε ένα μέλλον στην χώρα που ασφυκτιούσε από την εκμετάλλευση της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας. Λάτρης του Mussolini, αρωγός των ομάδων διαφυγής μετά το ’45, συνεργάτης και υποστηρικτής εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων, ο άνθρωπος που πολέμησε τον ξένο παράγοντα παρά τα λάθη και τις προδοσίες των συνεργατών του.
Πορεύτηκε μαζί με την Evita που όσο κοσμική έδειχνε τόσο αγαπούσε τον λαό της. Και ο λαός της ανταπέδωσε αυτή την αγάπη, την λάτρεψε σαν «Αγία» του εργατικού Φασισμού που μέχρι και τον θάνατο της ένιωθε ότι το λαϊκό κορίτσι η «Μαγδαληνή» της Νοτίου Αμερικής είναι η καρδιά του Περονισμού.
Δεν δίστασε απέναντι στην
ένστολη αντιφασιστική ακροδεξιά κουστωδία που την μίσησε, δεν φοβήθηκε τους νεομαρξιστές και τα ΜΜΕ που
την λοιδορούσαν, δεν κατέθεσε τα όπλα απέναντι στην αρρώστια. Οι εχθροί της πολέμησαν
την ιστορική παρουσία της, έκρυψαν για χρόνια το λείψανο της, αλλά δεν μπόρεσαν να σβήσουν
την μνήμη της από τον εργάτη «χωρίς πουκάμισο» που έκλαψε τον χαμό της.
«Μόνο
οι φανατικοί που είναι ιδεαλιστές και σεχταριστές δεν παραδίδονται. Οι ψυχροί,
οι αδιάφοροι, δεν πρέπει να υπηρετούν τον λαό. Και δεν μπορούν να τον
υπηρετήσουν ακόμα κι αν θα το ήθελαν.
Ο φανατισμός είναι η μόνη δύναμη που ο Θεός άφησε την καρδιά
για να κερδίσει τις μάχες της. Είναι η μεγάλη δύναμη των λαών: η μόνη που δεν
έχουν οι εχθροί τους, επειδή έχουν καταστείλει από τον κόσμο ολάκερο όλα όσα
ηχούν στην καρδιά. Γι 'αυτό θα τους νικήσουμε. Διότι ακόμα κι αν έχουν χρήματα,
προνόμια, ιεραρχίες, δύναμη και πλούτο, δεν μπορούν ποτέ να είναι φανατικοί.
Επειδή δεν έχουν καρδιά. Εμείς ναι.
Δεν μπορούν να είναι ιδεαλιστές, επειδή οι ιδέες έχουν την
ρίζα τους στη νοημοσύνη, αλλά τα ιδανικά έχουν το βάθρο τους στην καρδιά. Δεν
μπορούν να είναι φανατικοί, επειδή οι σκιές δεν μπορούν να κοιταχτούν στον
καθρέφτη του Ήλιου.
Αντιμέτωποι, αυτοί και εμείς, αυτοί με όλες τις δυνάμεις του
κόσμου και εμείς με τον φανατισμό μας, θα κερδίζουμε πάντα.
Πρέπει να είμαστε πεπεισμένοι για πάντα: ο κόσμος θα ανήκει
στους λαούς όταν οι λαοί αποφασίσουν να αναφλεγούν στην ιερή φωτιά του
φανατισμού. Να καούμε για να είμαστε σε θέση να κάψουμε, χωρίς να ακούσουμε τη
σιωπή του μέτριου και των μαλθακών που μας μιλούν για σύνεση»
Εις μνήμην του Μαύρου Πρίγκιπα της Εθνικοεπαναστατικής Σκέψης: το εισαγωγικό σημείωμα στο βιβλίο του Πέτρου Ωρολογά «Ίων Δραγούμης - ο μοναδικός και το έθνος του» (εκδόσεις «Έξοδος»)
Σε μια σχετικά πρόσφατη μελέτη που εστιάζει στην πολιτική
σκέψη και την ζωή του Ίωνα Δραγούμη (1878-1920), από τις πρώτες κιόλας σελίδες
του εισαγωγικού κειμένου χρησιμοποιείται ο όρος «λοξίας». Πρόκειται για έναν
όρο που ο συγγραφέας της εισαγωγής εξηγεί ότι περιγράφει πολιτικούς διανοητές,
τους οποίους χαρακτηρίζει μια πολύ ιδιαίτερη μοναχικότητα. Ο Δραγούμης
αντιμετωπίζεται ως ένας από αυτούς. Ως κάποιος, δηλαδή, που προτείνει ένα
εντελώς ιδιότυπο σύνολο ιδεών, επεξεργασμένο κι οργανωμένο σε μια ιδιαίτερη
κοσμοθεώρηση για τις ανθρώπινες υποθέσεις, το οποίο παρέχει μια νέα θέαση για
τη σχέση της κοινωνίας με το Πολιτικό. Μάλιστα, την περιγραφή του «λοξία»
συνοδεύει η πεποίθηση πως η αντίδραση που μπορεί να προκαλέσει στους όποιους
αντιπάλους αυτή η νέα πρόταση, μπορεί να φθάσει έως και τη φυσική εξόντωση του «λοξία» διανοητή. Υπερβολική ή μη, αυτή
είναι η συνηθισμένη αντιμετώπιση του Δραγούμη από τους περισσότερους μελετητές
του.
Ο Δραγούμης έχει αποτιμηθεί με θετικό και αλλά και με
αρνητικό πρόσημο από, σύγχρονους με εκείνον και μεταγενέστερους, μαρξιστές
θεωρητικούς και πολιτικούς. Ο Γιάννης Κορδάτος (1891-1961) υπήρξε φίλος του
Δραγούμη και ένας εκ των μαρξιστών που εκτίμησε την προσωπικότητα και το έργο
του. Μάλιστα, ο Κορδάτος υποστήριξε ότι ο Δραγούμης είχε πλησιάσει πολύ κοντά
στον σοσιαλισμό. Επίσης, ο ρεφορμιστής σοσιαλιστής Νίκος Γιαννιός (1885-1958)
μπορεί να μην θεώρησε τον Δραγούμη ως κάποιον με τον οποίο είχε ιδεολογική συγγένεια,
τον αντιμετώπισε όμως εξίσου θετικά με τον Κορδάτο. Σύμφωνα με τον Γιαννιό ο
Δραγούμης ήταν ένας «φωτισμένος εθνικιστής», που με την δράση του ευνοούσε την
ιστορική εξέλιξη των πραγμάτων στην οποία οι ρεφορμιστές σοσιαλιστές θεωρούσαν
ότι θα μπορούσε να επιτευχθεί το σοσιαλιστικό όραμα . Από το στρατόπεδο των
μαρξιστών ως ιδεολογικό αντίπαλο και πρόδρομο του φασισμού έβλεπε τον Δραγούμη
ο Κώστας Βάρναλης (1884-1974).
Ανάλογη αντιμετώπιση είχε ο Δραγούμης και από εκπροσώπους του χώρου των φιλελεύθερων πολιτικών και διανοητών. Μολονότι κατά την διάρκεια της ζωής του ήταν ένας εκ των κύριων αντιπάλων του φιλελευθερισμού, που εκπροσωπούσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος (1864-1936), ορισμένοι φιλελεύθεροι λογοτέχνες της γενιάς του ’30 εστίασαν στο «ανεξάρτητο εσωτερικό εγώ» του ως λογοτέχνη και εκτίμησαν το έργο του. Ο Γιώργος Θεοτοκάς (1906-1966) και ο Οδυσσέας Ελύτης (1911-1996) ήταν δυο εξ αυτών . Ωστόσο υπήρξαν και φιλελεύθεροι μελετητές του έργου του, όπως ο υπουργός Γεώργιος Δ. Δασκαλάκης (1912-1994), που αντιμετώπισαν τον Δραγούμη ως εκφραστή αυταρχικών ιδεολογικών σχημάτων .
Συνήθως εκείνοι που έβλεπαν συνολικά και χωρίς διακρίσεις τον Ίωνα Δραγούμη με καλό μάτι ήταν οι συντηρητικοί και οι εθνικιστές. Αλλά στην μεταμοντέρνα μας εποχή όλες οι βεβαιότητες τείνουν να διασαλευτούν. Ακόμη κι έτσι, πάντως, η μερίδα του πολιτικού κόσμου και της διανόησης που συνεχίζει σήμερα να αποτιμά σχεδόν εξολοκλήρου θετικά την προσωπικότητα του Δραγούμη παραμένει εκείνη του εθνικιστικού χώρου.
Αυτό πάντως δεν είναι αρκετό ώστε να ξεκαθαρίσει την κατάσταση. Το αποτέλεσμα είναι όποιος ερευνητής θελήσει να καταπιαστεί με την περίπτωση του Δραγούμη να βρεθεί εμπρός στις διαφορετικές προσεγγίσεις διανοητών που προέρχονται από διαφορετικούς ιδεολογικούς χώρους. Πράγμα που σημαίνει ότι η εξαγωγή συμπερασμάτων καθίσταται δύσκολη, ιδίως αν μάλιστα ληφθεί υπόψη η γενικευμένη εκτίμηση ότι έχουμε να κάνουμε με έναν «λοξία» διανοητή.
Σε παλαιές και νεότερες έρευνες έχει επιχειρηθεί μια εικασία σχετικά με το πώς θα συνέχιζε ο Δραγούμης τις ιδεολογικές του αναζητήσεις, αν ζούσε μετά το 1920 και προλάβαινε την εποχή του φασισμού. Πρόκειται για μια εικασία που έχει οδηγήσει τους ερευνητές που την τόλμησαν σε έναν νέο κύκλο διαφορετικών εκτιμήσεων και αντικρουόμενων συμπερασμάτων. Προσωπικά δεν θα μπω σε μια τέτοια συζήτηση. Γιατί εξακολουθώ να πιστεύω ότι η πρόβλεψη και η εικασία αποτελούν πεδίο έρευνας των αστρολόγων, όπως έλεγαν παλαιότερα ορισμένοι καθηγητές μου στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Όχι των επιστημόνων.
Δεν θα εικάσω, λοιπόν, αν ο Ίωνας Δραγούμης θα γινόταν αρχηγός των Ελλήνων φασιστών, αν θα μεταστρεφόταν στον σοσιαλισμό, αν θα επιχειρούσε να ισορροπήσει σε κάποιο εθνικομπολσεβικικό σχήμα ή αν θα επέλεγε οποιαδήποτε άλλη ιδεολογική ατραπό, εφόσον δεν είχε δολοφονηθεί το καλοκαίρι του 1920 και ζούσε κατά τον μεσοπόλεμο. Θα σταθώ απλά στα δεδομένα και θα διαπιστώσω το εξής. Ο Ίων Δραγούμης ήταν ένας διανοητής που, μολονότι διέθετε ένα σχεδόν μόνιμο ρομαντικό κέντρο βάρους στην όλη του πνευματική αναζήτηση, προέβη κατά την διάρκεια της ταραχώδους ζωής του σε ορισμένες ιδεολογικές μετατοπίσεις. Πράγμα που έδωσε την δυνατότητα σε μεταγενέστερους αναλυτές του έργου του να το αναγνώσουν από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Προσωπικά, πάντως, εκτιμώ ότι υπάρχει σταθερός άξονας στην σκέψη του Δραγούμη. Πρόκειται για το ρομαντικό υπόβαθρο της βιοθεωρίας του, που αν γίνει αντιληπτό μικραίνει τις υποτιθέμενες αντιφάσεις που φωτίζουν παραμορφωτικοί φακοί διαφορετικών οπτικών γωνιών.
Αν θα έπρεπε να συνοψίσω την διανοητική του διαδρομή θα ξεκινούσα με την πρώτη τομή στην σκέψη του η οποία πραγματοποιήθηκε την άνοιξη του 1900. Ο Δραγούμης βίωσε με έντονο τρόπο μια ανατροπή στην ιστορία των ιδεών η οποία συγκλόνισε μέρος της ευρωπαϊκής αστικής νεολαίας του fin de siècle. Όπως παρατηρεί ο Στάνλεϊ Πέιν. «Ενώ ο 19ος αιώνας κυριαρχούνταν όλο και περισσότερο από το φιλελευθερισμό στην πολιτική και από τον υλισμό και την επιστήμη στην κουλτούρα, ένα μέρος της γενιάς των δεκαετιών του 1880 και του 1890 απέρριπτε αυτές τις αξίες, αντικαθιστώντας τες με έναν νέο προσανατολισμό προς τον υποκειμενισμό, το συναισθηματισμό, τον ανορθολογισμό και το βιταλισμό. Αυτή η προσπάθεια αντιστροφής των κυρίαρχων αξιών παρήγαγε αυτό που ένας ιστορικός ονόμασε «διανοητική κρίση της δεκαετίας του 1890» .
Η διανοητική αυτή κρίση στο οικοδόμημα της φιλελεύθερης νεωτερικότητας προκλήθηκε από διάφορα νεορομαντικά ρεύματα και στοχαστές. Στο πεδίο της πολιτικής σκέψης τρείς θεωρώ ότι ήταν οι διανοητές που, κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, έδωσαν το έναυσμα για μια ρομαντικά εθνικιστική και παραδοσιοκρατική κριτική στο νεωτερικό οικοδόμημα. Ο Τζων Ράσκιν (1819-1900) στην Βρετανία, ο Πωλ ντε Λαγκάρντ (1827-1891) στην Γερμανία και ο Μωρίς Μπαρές (1862-1923) στην Γαλλία. Ο Ράσκιν προσπάθησε να συνδυάσει αρχές του συντηρητισμού και του σοσιαλισμού. Όπως επισημαίνουν οι Löwy και Sayre,
«Καθώς ο Ράσκιν εξυμνεί έναν σοσιαλισμό κι έναν κομμουνισμό που δεν προβλέπει την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας […] και έναν τορυσμό που δεν θέλει να προστατέψει τα προνόμια των προνομιούχων τάξεων και δεν αναγνωρίζεται σε καμιά σύγχρονη μοναρχία, οι αντιλήψεις του δεν ανταποκρίνονται στις συνήθεις παραδοχές των όρων» .
Στην Γερμανία, ανάμεσα στα έτη 1878 και 1886, δημοσιεύθηκε το έργο του Πωλ ντε Λαγκάρντ που έφερε τον τίτλο Γερμανικά Γραπτά. Σύμφωνα με τον Λαγκάρντ, η Γερμανία του Βίσμαρκ κατέκτησε την ενότητά της και απέκτησε ισχύ για να χάσει την ψυχή της . Ο Λαγκάρντ αντιμετώπισε το νεωτερικό κράτος ως μηχανή χωρίς ψυχή , που είχε αποξενωθεί από όσους διοικούσε. Αλλά αντικατέστησε το θεολογικό μεταφυσικό υποκείμενο του παλαιότερου συντηρητισμού, με εκείνο του έθνους. Δεν ήταν ο Θεός εκείνος που έπρεπε να εμβαπτίζει με το πνεύμα του τους θεσμούς του κράτους, που ο Λαγκάρντ οραματιζόταν. Ήταν το γερμανικό έθνος το οποίο για τον Λαγκάρντ έγινε αντιληπτό ως αέναη συλλογική οντότητα, που διέθετε μια μυστικιστική εσωτερική ενότητα. Σε αυτή την εσωτερική ενότητα έπρεπε να εμβαπτιστούν οι κρατικοί θεσμοί, προκειμένου να προϋποθέσουν τον επιθυμητό βίο του έθνους. Ο Λαγκάρντ απέρριπτε ως ορθολογιστικό και υλιστικά νεωτερικό το γερμανικό κράτος του Βίσμαρκ. Στόχος του ήταν να το επαναφέρει στην λειτουργία του υπηρέτη του έθνους . Και για να το κάνει αυτό αναζητούσε εκφραστές του οράματός του σε μια ευγενή μειονότητα του έθνους . Σε μια αριστοκρατία του πνεύματος», που δεν θα είχε καμιά σχέση με κληρονομικά δικαιώματα .
Για τον Λαγκάρντ η παράδοση δεν ήταν τρόποι, αλλά πνεύμα. Ένα πνεύμα που έπρεπε να περάσει ακέραιο στη νέα εποχή, προκειμένου να αποτελέσει την απαρχή της αντίστασης στην κυριαρχία του νεωτερικού φιλελευθερισμού. Και, σύμφωνα με τα γραφόμενά του, ο φορέας που περιείχε αυτό το παραδοσιακό πνεύμα δεν ήταν τα δικαιώματα γης ή η εκκλησιαστική αυθεντία των προνεωτερικών αρχουσών τάξεων, αλλά το έθνος. Αν πιστεύουμε με νοήμονα τρόπο στο παρελθόν, θα πρέπει να κοιτάξουμε προς το μέλλον , υποστήριξε. Έτσι, παρουσίασε το έθνος καθώς και την σύσταση του κράτους που οραματιζόταν, ως αντίπαλες εναλλακτικές στην ορθολογιστική πολιτική και πολιτειακή οργάνωση.
Αντίστοιχο ρόλο στην Γαλλία έπαιξε ο Μωρίς Μπαρές. Αναμιγνύοντας επιρροές από διάφορα ρεύματα του Ρομαντισμού, από την φιλοσοφία του Νίτσε και από επιστημολογικές προσεγγίσεις της εποχής, ο Μπαρές δημιούργησε τελικά ένα ιδεολογικό σχήμα που παρουσίαζε τον εθνικισμό με τους νέους για την εποχή όρους του γενεαλογικού ντετερμινισμού . Συνοψίζοντας την κεντρική ιδέα της πολιτικής σκέψης του Μπαρές, ο John Weiss υπογραμμίζει ότι, σύμφωνα με τον Μπαρές, οι Γάλλοι,
«δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιούν ορθολογικούς υπολογισμούς για να κρίνουν τι θα έπρεπε να είναι η Γαλλία. Αντίθετα, θα έπρεπε να καταδυθούν στα έγκατα των υποσυνείδητών τους ενστίκτων. Σ’ αυτά τα ένστικτα θα έβρισκαν […] τι θα έπρεπε να είναι η Γαλλία: μια ζώσα πραγματικότητα, που η φύση της οριζόταν από τη συλλογική εμπειρία και τις αποκρίσεις, ζυμωμένες από γενιές και γενιές προγόνων με το γαλλικό αίμα και το γαλλικό χώμα ».
Όταν ο Μπαρές επισκέφθηκε την Αθήνα η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να γνωρίσει τον νεαρό Ίωνα Δραγούμη, που μόλις πριν λίγους μήνες είχε διοριστεί στο υπουργείο των εξωτερικών της Ελλάδας. Την άνοιξη του 1900 ο Δραγούμης, όντας μεγαλωμένος σε μια αστική οικογένεια με δικό της σπίτι στο κέντρο των Αθηνών, διέθετε εξαιρετική καλλιέργεια αλλά κανέναν σκοπό στην ζωή. Μεγαλωμένος με ανέσεις και ενημερωμένος για την ξενόγλωσση βιβλιογραφία, μετά τις σπουδές στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου των Αθηνών, ο Δραγούμης προσανατολιζόταν σε έναν διεθνιστικό και ορθολογιστικό διανοητικό προσανατολισμό . Ήταν η περίοδος τίποτε δεν έδειχνε να τον ικανοποιεί στην ζωή. Εξέφραζε με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο την αίσθηση της ανίας που βάραινε πολλούς εύπορους νέους της γενιάς του, οι οποίοι δεν έβρισκαν κάποιο νόημα στην ορθολογιστική και φιλειρηνική συνθήκη του φιλελεύθερου fin de siècle.
Η γνωριμία με τον Μπαρές υπήρξε καταλυτική για τον Δραγούμη. Ο ένας από τους σημαντικότερους διανοητές του αντινεωτερικού νεορομαντικού εθνικισμού της Ευρώπης, άφησε ανεξίτηλη την επιρροή του στην σκέψη του Ίωνα Δραγούμη. Μετά το 1900 ο Δραγούμης έγινε ο «Έλληνας Μπαρές». Η σκέψη του Γάλλου διανοητή μπολιάστηκε με ένα στοιχείο που χαρακτήριζε τον Δραγούμη από την εφηβεία του. Την προσήλωση στον δημοτικισμό.
Από το 1894, στα πρώτα δοκίμια του Δραγούμη, μπορούμε να ανιχνεύσουμε μια προσέγγιση του γλωσσικού ζητήματος που θυμίζει σε αρκετά σημεία τις γλωσσικές θεωρίες του γεννήτορα της θεωρίας του ρομαντικού εθνικισμού Γιόχαν Γκότφριντ Χέρντερ (1744-1803) . Ο τρόπος με τον οποίο προσέγγισε τον δημοτικισμό αποτέλεσε το πρώτο σημείο επαφής του Δραγούμη με τον ελληνικό εθνικιστικό Ρομαντισμό. Μέχρι το 1900 είναι δύσκολο να εντοπιστεί οποιαδήποτε άλλη συσχέτιση του Δραγούμη με τις ιδέες και τα οράματα του ελληνικού εθνικισμού. Το «μακεδονικό» και το «κρητικό» ζήτημα, που βρίσκονταν στην επικαιρότητα, δεν τον απασχολούσαν καθόλου.
Ωστόσο μετά την γνωριμία του με τον Μπαρές τα πάντα άλλαξαν. Ο ευρωπαϊκός παραδοσιοκρατικός νεορομαντισμός, ο ελληνικός ρομαντικός εθνικισμός και ο δημοτικισμός, αποτέλεσαν το ιδεολογικό μάγμα που πυροδότησε τόσο την ιδεολογία μέσω της οποίας έγινε γνωστός ο Ίωνας Δραγούμης ως συγγραφέας στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό όσο και τους αγώνες του για την υπεράσπιση της ελληνικής ομογένειας. Από την αυγή του 20ου αιώνα και μέχρι τις απαρχές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ο Ίων Δραγούμης οργάνωσε αντάρτικα σώματα, ενδυνάμωσε τις ελληνικές κοινότητες της Μακεδονίας και της Θράκης, έγραψε τα περισσότερα από τα βιβλία του και αρθρογράφησε σε έντυπα της εποχής, παρουσιάζοντας το νεορομαντικό εθνικιστικό του ιδεολογικό σχήμα.
Από εκεί και πέρα, διαβάζοντας τα κείμενα και τους λόγους του από την αρχή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι και την χρονιά που εξορίστηκε, μπορούμε να ανιχνεύσουμε μια μεταβολή. Πρόκειται για μια μεταβολή στους τόνους και το ύφος. Το ιδεολογικό υπόβαθρο του Δραγούμη παρέμεινε εθνικιστικό. Μετριάστηκαν, όμως, οι νεορομαντικές εξάρσεις. Ο Δραγούμης ήταν πια βουλευτής και αντιλαμβανόταν ότι η προώθηση των ιδεών του απαιτούσε ένα διαφορετικό στυλ. Η καθημερινότητα της εποχής του «εθνικού διχασμού» και οι λεπτές ισορροπίες που απαιτούσε η ελληνική διπλωματική στρατηγική σε τόσο κρίσιμες ώρες τον είχαν κάνει μετρημένο και σκεπτικό. Ήταν μια από τις ήπιες αντιβενιζελικές φωνές εκείνων των ταραγμένων ημερών. Μόνο η απροκάλυπτη επέμβαση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της Αντάντ τον ανάγκασε να ακολουθήσει μια πιο σκληρή εθνικιστική και αντιφιλελεύθερη γραμμή, μέσα από το περιοδικό «Πολιτική Επιθεώρηση», κατά το 1916 και το 1917, χωρίς όμως ποτέ να υπερβεί τα αναμενόμενα πλαίσια πολιτικής αντιπαράθεσης εκείνων των ετών.
Ώσπου ήρθε η εξορία του από τους φιλελεύθερους και τους δυτικούς τους συμμάχους. Πρόκειται για την τελευταία φάση της διανοητικής διαδρομής του Ίωνα Δραγούμη. Στην οποία η επαναστατική διάθεση της δεκαετίας του 1900-10 αναζωπυρώθηκε και συνδυάστηκε με την απογοήτευση του ηττημένου και του εξόριστου. Ο Δραγούμης κατέστη ο παλιός γνωστός νεορομαντικός, που στρεφόταν με όλο του το μένος κατά του φιλελεύθερου κόσμου της νεωτερικότητας. Μόνο που πλέον αναζητούσε καταφύγιο ακόμη και στις σοσιαλιστικές ατραπούς, με τους Έλληνες εκφραστές των οποίων είχε διαφωνήσει έντονα κατά την δεκαετία του 1900-10.
Όχι μόνο αντιμετώπισε με συμπάθεια κομμουνιστικές επαναστάσεις, μα και ενδιαφέρθηκε για την ουσία του σοσιαλισμού , τον οποίο θέλησε να μπολιάσει με τον εθνικισμό του. Δεν πρέπει, ασφαλώς, να λησμονούμε ότι το «αντιβενιζελικό μέτωπο» είχε δημιουργήσει μια παράδοξη συμπάθεια ανάμεσα στους συντηρητικούς και τους κομμουνιστές της εποχής. Μια συμπάθεια που έμεινε στην ιστορία με τον χαρακτηρισμό «βασιλοκομμουνισμός». Αλλά η περίπτωση του Δραγούμη υπερέβαινε αυτή την έκτακτη συνθήκη. Η σχέση του με τον σοσιαλισμό έδειχνε να βαθαίνει προς το τέλος της ζωής του.
Αυτό τον ιστορικό καμβά της ιδεολογικής και διανοητικής διαδρομής του Ίωνα Δραγούμη είδαν μέσα από διαφορετικές ματιές μεταγενέστεροι μελετητές του έργου και των ιδεών του. Ο Πέτρος Ωρολογάς (1892-1958) ήταν ένας από αυτούς. Ο βορειοηπειρώτης, την καταγωγή, Ωρολογάς υπήρξε ένας διανοητής με ενδιαφέροντα επικεντρωμένα στην λογοτεχνία και την ιστορία των ιδεών. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην βόρεια Ελλάδα. Υιοθέτησε εθνοκεντρικές ιδέες και αποτέλεσε χαρακτηριστική περίπτωση Έλληνα δημοσιολόγου που εξέφρασε τις εθνικιστικές τάσεις της δεκαετίας του ’30. Η μελέτη του για τον Δραγούμη τιμήθηκε με κρατικό βραβείο το 1939.
Η μελέτη του Ωρολογά για τον Δραγούμη, εξεταζόμενη με τα εργαλεία της σημερινής πολιτικής επιστήμης, δεν μπορεί να ειδωθεί ως βιογραφία ή ως ανάλυση της πολιτικής σκέψης. Στην ουσία ο Ωρολογάς χρησιμοποιεί αποσπάσματα από έργα του Δραγούμη για να παρουσιάσει ένα δικό του δοκίμιο ιδεών. Ο Δραγούμης αποτελεί την αφορμή ώστε ο Ωρολογάς να δώσει μια προσωπική ερμηνεία σε θεματικές με τις οποίες καταπιάστηκε και ο Δραγούμης. Ανάμεσα στις σελίδες του εν λόγω έργου υπάρχουν ασφαλώς και οι ερμηνείες του Ωρολογά πάνω σε ορισμένες πτυχές της σκέψης του Δραγούμη. Οι ερμηνείες του Ωρολογά καταφέρνουν σε ορισμένα σημεία να διεισδύσουν αναλυτικά στο βάθος της σκέψης του Δραγούμη. Ωστόσο, σε κάποια άλλα, σκοντάφτουν σε άστοχες κρίσεις. Για παράδειγμα είναι λάθος ο τρόπος με τον οποίο αντιλήφθηκε ο Ωρολογάς το τι πίστευε ο Δραγούμης αναφορικά με το όραμα της Ανατολικής Αυτοκρατορίας. Όπως και ο υποτιθέμενος ατομικισμός και ο αντισοσιαλισμός του. Ούτε, ασφαλώς, αγνόησε ο Δραγούμης τον βυζαντινό πολιτισμό στον βαθμό που εκτίμησε ότι το έκανε ο Ωρολογάς.
Εκείνο που ο Ωρολογάς διάβασε με εντυπωσιακά σωστό τρόπο ήταν οι αντιφάσεις και οι αναντιστοιχίες ανάμεσα στις ιδεολογικές αρχές και τις πολιτικές στρατηγικές των παρατάξεων του ελληνικού πολιτικού κόσμου. Όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε στο κεφάλαιο που φέρει τον τίτλο «Ο Δημοτικισμός», Έλληνες συντηρητικοί και εθνικιστές, που είχαν υιοθετήσει τα οράματα του Ρομαντισμού, αντιτάχθηκαν στην είσοδο της Ελλάδας στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και υιοθέτησαν την λογική της «μικρής αλλά έντιμης Ελλάδος». Ενώ οι φιλελεύθεροι, που μέχρι πριν τους Βαλκανικούς Πολέμους πρόκριναν τον ειρηνικό εκσυγχρονισμό και την αποφυγή πολεμικών περιπετειών, υιοθέτησαν το σύνθημα της «Ελλάδας των δυο ηπείρων και των πέντε θαλασσών». Η ίδια αλλόκοτη πολιτική αντιστοίχιση συντελέστηκε και στους αντιμαχόμενους για το γλωσσικό ζήτημα. Στην ουσία ο Ωρολογάς περιγράφει την προγενέστερη εκδοχή μιας κατάστασης που συνεχίστηκε και κατά τον μεσοπόλεμο, όταν πολλές βενιζελικές ομάδες ασπάστηκαν εκδοχές του φασισμού παραμένοντας ταυτόχρονα ενάντιες στην κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά (1871-1941). Στα μάτια ενός δυτικοευρωπαίου ιστορικού του πολιτικών ιδεών ή πολιτικού της εποχής οι εν λόγω αντιφάσεις μπορεί να φαίνονταν αδιανόητες. Στην ελληνική περίπτωση, όμως, αυτή ήταν η πολιτική πραγματικότητα. Την οποία ο Ωρολογάς παρατήρησε με οξυδέρκεια.
Με την ίδια οξυδέρκεια ανέλυσε στο κεφάλαιο που φέρει τον τίτλο «Η ελληνική δυσφορία» τον μιμητισμό που οδήγησε τους «ευρωπαϊστές» Έλληνες διανοητές να αντιγράψουν τον νεωτερικό ορθολογισμό του φιλελεύθερου Διαφωτισμού. Παρέβλεψε, όμως, να σημειώσει ότι και οι αντίπαλοί τους νεορομαντικοί παραδοσιοκράτες, με πρώτο όλων τον Δραγούμη που διάβαζε συνεχώς την ξενόγλωσση βιβλιογραφία, είχαν επιρροές από την ευρωπαϊκή ρομαντική παραδοσιοκρατική σκέψη.
Ο Ωρολογάς υπήρξε ο μελετητής που συνέδεσε τον Ίωνα Δραγούμη, όσο κανείς άλλος, με τον εθνικοσοσιαλισμό. Το έκανε, μάλιστα, δίχως να εκπέσει σε εικοτολογίες και «προβλέψεις» για το τι θα έκανε ο Δραγούμης αν ζούσε στον μεσοπόλεμο. Αντιθέτως εντόπισε τις απαρχές ενός ελληνικού εθνικοσοσιαλισμού σε ορισμένα σημεία της σκέψης του Δραγούμη. Ωστόσο και το συγκεκριμένο συμπέρασμα φρονώ ότι σηκώνει συζήτηση. Γιατί γράφτηκε σε μια εποχή που ο εθνικοσοσιαλισμός και ο φασισμός βρίσκονταν στο απόγειο της επιτυχίας τους και προκαλούσαν τον θαυμασμό σε εθνικιστές όπως ο Πέτρος Ωρολογάς, οι οποίοι με την σειρά τους θα ήθελαν να ανακαλύψουν κάποιες ελληνικές απαρχές αυτής της «πολιτικής κοσμογονίας». Εντούτοις, το γεγονός ότι η κρίση του Ωρολογά δεν βασίστηκε σε κάποια εικασία της δίνει το προνόμιο να παρουσιάζεται με την μορφή ενός αναλυτικού συμπεράσματος. Ενός συμπεράσματος του οποίου την ευστοχία δύναται να κρίνει ο κάθε αναγνώστης.
Κλείνοντας θέλω να σημειώσω ότι η ανάγνωση της μελέτης του Ωρολογά είναι σήμερα σημαντική όχι μόνο για όσους αρέσκονται να ανατρέχουν στην ιστορία των πολιτικών ιδεών της πατρίδας μας. Είναι σημαντική και για εκείνους που θέλουν να έρθουν σε επαφή με συγγραφείς οι οποίοι έδωσαν έμφαση στην αξία που έχει η ελληνική μας καταγωγή και το προαιώνιο πολιτισμικό δυναμικό του ελληνισμού για την συνέχεια του εθνικού μας βίου. Δεν είναι τυχαίο ότι συγγραφείς όπως ο Δραγούμης και ο Ωρολογάς όχι μόνο σπρώχνονται στην λήθη από το σύγχρονο ελλαδικό εκδοτικό κατεστημένο αλλά και επιχειρείται η διασάλευση των όσων έπραξαν, έγραψαν και εννόησαν. Όμως αυτή είναι μια άλλη κουβέντα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-wzor.jpg)
