Με το Κοράνι και το Καλάσνικοφ.

Το μαχόμενο Ισλάμ δείχνει τον δρόμο για την ελευθερία.

του Άβαδη Κ.

Είναι προφανές ότι πολλοί βλέπουν με προκατάληψη την θρησκεία του Ισλάμ. Πραγματικά όμως , το Ισλάμ σήμερα είναι μια απλή θρησκεία ; Μήπως είναι κάτι πολύ παραπάνω ;

Ο Χριστιανικός κόσμος σήμερα τελεί υπό πλήρη Αμερικανό - Σιωνιστική κατοχή. Καλώς ή κακώς , είναι λογικό το μίσος των αράβων απέναντι ακόμη και στους Χριστιανούς. Πώς να ξεχάσει ο μη - χριστιανικός κόσμος τα κακά που ήρθαν από τους ανθρώπους της Γηραιάς Ηπείρου; Τόσες και τόσες αποικίες , ξεριζωμοί , καταστροφές…

Ο Λευκός άνθρωπος εκτός από πολιτισμό έφερέ μαζί του και την καταστροφή. Ας μην κοροϊδευόμαστε - δεν φταίνε οι εβραίοι για την σημερινή κατάσταση , εμείς οι ίδιοι φτάσαμε τα πράματα σε αυτό το σημείο. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος ήταν ένας ηλίθιος εμφύλιος.

Ο Χίτλερ , ο Τσόρτσιλ και ο Στάλιν ήταν όλοι τους Λευκοί , και όμως καθίσανε και φαγωθήκανε μεταξύ τους. Ο Μπους και ο Κλίντον μήπως δεν είναι και αυτοί λευκοί ; Ξέρω , θα μου πείτε , την Αμερική την κυβερνούν οι εβραίοι...

Όντως, αλλά ποιοι τους δώσανε το δικαίωμα να μας κυβερνήσουν ; Εμείς οι ίδιοι ! Καλό λοιπόν είναι να λέμε τα πράματα με το όνομά τους. Ο διεθνής εβραίος δεν είναι ούτε ο απλός πολίτης του Ισραήλ , ούτε ο θρησκευόμενος εβραίος που δεν ξέρουμε στο κάτω κάτω ακριβώς και σε ποια φυλή ανήκει. Ο διεθνής εβραίος είναι ο Μπους , ο Κλίντον , ο Σαρόν , ο Μπλαίρ , ο Καραμανλής...


Αυτοί είναι οι πραγματικοί εβραίοι. Βέβαια κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει ότι το Ισραήλ είναι ένα καθαρά Σιωνιστικό δημιούργημα , ενώ η Αμερική είναι εθελουσίως όργανό του.


Και ποια η αντίδραση των λευκών ; «Αριστερές» οργανώσεις διαμαρτύρονται από καμία φορά (όποτε το θυμηθούν) για την κακή μεταχείριση των αιχμαλώτων της Αμερικής , φωνάζοντας κατά του Ιμπεριαλισμού και περιμένοντας από τον ΟΗΕ να τους σώσει , «εθνικιστικές» οργανώσεις που φωνάζουν ότι ο εθνικισμός τους θα μας σώσει ( τώρα πως θα γίνει αυτό , ένας Αλλάχ το ξέρει !! ) και , γενικώς , υπάρχει μια ηλίθια αποχαύνωση σε όλο τον λευκό κόσμο , που καταλήγει δυστυχώς σε μαζική απραξία.

Το κακό με εμάς είναι ότι μένουμε μόνο στα λόγια. Μας συνηθίσανε εξάλλου τώρα πια και τα αφεντικά μας , μας έχουν αστικοποιήσει τόσο πολύ που τρομάζουμε και μόνο στη σκέψη ότι μπορεί να υπάρχει άνθρωπος κάπου σε ένα άλλο μέρος της γης που να εξεγείρεται ενάντια στον τύραννο.

Γι' αυτό αντιμετωπίζουμε και με φόβο τους Άραβες και τον επαναστατικό Ισλαμισμό τους. Μήπως δηλαδή σαν θρησκεία ο Χριστιανισμός μας είναι καλύτερος του Ισλαμισμού ; Και οι δυο Ιουδαιογενείς θρησκείες είναι , με μόνη διαφορά βέβαια το ότι ο Χριστιανισμός είναι η απόλυτη θρησκεία των σκλάβων.

Και τώρα , ας δούμε κάτι άλλο. Σκεφτείτε οι Ισλαμιστές να είχαν κατακλύσει και να είχαν καταλάβει την Ευρώπη. Τι χειρότερο από τη σημερινή σκλαβιά μπορεί να υπάρξει ; Σήμερα ο Καπιταλισμός μας κατατρώγει τα σωθικά , έχουμε πραγματικά σαπίσει , το Ισλάμ είναι όαση ελευθερίας , όχι για αυτά που πρεσβεύει ως θρησκεία , αλλά γιατί , πολύ απλά , σήμερα αποτελεί την συνειδητοποιημένη εμπροσθοφυλακή της εξέγερσης ενάντια στον σύγχρονο κόσμο και τον δυνάστη του.

Ας πάψουν λοιπόν οι κάθε λογής υποκριτές να μας μιλούνε για Ισλαμικό κίνδυνο και λοιπές μπουρδολογίες. Ο κίνδυνος σήμερα είμαστε εμείς οι ίδιοι , ο αποχαυνωμένος και ηλίθιος λαός μας , που του αξίζει ένα γερό μάθημα. Είτε το θέλουμε είτε όχι , μόνο μέσω της Απόλυτης Καταστροφής του σημερινού Κόσμου θα έρθει ένα νέο αύριο.


Ας ακολουθήσουμε λοιπόν το παράδειγμα των αδελφών Ισλαμιστών...


Μπουρλότο Και Φωτιά !



Δημοσιεύτηκε στο τέταρτο τεύχος του περιοδικού Γαμμάδιον.


Επισημαίνουμε ότι τα κείμενα που φιλοξενούνται στο ιστολόγιο μας δεν εκφράζουν το σύνολο της συντακτικής μας ομάδας.

Ενάντια στις κοιμισμένες συνειδήσεις.

Ο Μποτέρο είναι ένας διάσημος Κολομβιανός ζωγράφος , ο οποίος τάραξε τα νερά πολλών κοιμισμένων συνειδήσεων , παρουσιάζοντας μια σειρά πινάκων του με θέματα από τις φυλακές του κατεχόμενου Ιράκ.



Ας μη ξεχνάμε πως ο πλανητάρχης επιδιώκει τη νομιμοποίηση των αποκαλούμενων ‘’εικονικών βασανιστηρίων’’ , ως αποδεκτών ανακριτικών μεθόδων και δημόσια υπεραμύνθηκε της εφαρμογής του ονομαζόμενου ‘’εικονικού πνιγμού’’.



Μια λεπτομέρεια , άγνωστη σε πολλούς , είναι το ότι οι σκληρότερα βασανιζόμενοι δεν είναι Φονταμενταλιστές του Ισλάμ , αλλά πρώην μέλη του Ιρακινού κόμματος Μπάαθ.



Ας θυμηθούμε μερικούς από τους πίνακες του Μποτέρο και την απεικονιζόμενη φρίκη.

Εργατική Πρωτομαγιά. Από το Σικάγο του 1886 στην Ελλάδα του 2008.

του Μαύρου Λύκου.


Σικάγο 1836 : Οι αγώνες , το 8άωρο και η πρώτη Εργατική Πρωτομαγιά.

Τα εργατικά συνδικάτα της ΗΠΑ και του Καναδά , το 1886 , σε μια εποχή που η καθορισμένη ημερήσια διάρκεια εργασίας ήτανε οι 12 έως 14 ώρες την ημέρα , αποφασίζουν μονομερώς ότι από 1η Μάη 1886 και έπειτα οι εργάτες θα δουλεύουν 8άωρο. Καλούν σε γενική απεργία για την 1η Μάη, μέρα στην οποία περίπου μισό εκατομμύριο εργάτες βγαίνουν στο δρόμο , σε πολλές πόλεις και κωμοπόλεις της Αμερικής και διεκδικούν το δικαίωμά τους σε μια πιο ανθρώπινη ζωή.

Η μεγαλύτερη συγκέντρωση έγινε στο Σικάγο, μια πόλη που τότε αποτελούσε το μεγαλύτερο βιομηχανικό κέντρο των ΗΠΑ. Οι 1350 εθνοφρουροί με πλήρη οπλισμό περίμεναν να δράσουν. «Στην πόλη μας υπάρχουν δύο επικίνδυνοι κακοποιοί , δύο ακαμάτηδες δειλοί που πάνε να δημιουργήσουν φασαρίες. Ο ένας λέγεται Parsons , ο άλλος Spies...» «Θυμηθείτε τα ονόματα τους σήμερα. Παρακολουθήστε τους. Θεωρήστε τους προσωπικά υπεύθυνους για όποια φασαρία δημιουργηθεί. Τιμωρήστε τους παραδειγματικά αν σημειωθούν ταραχές!» έγραφε εκείνη τη μέρα η εφημερίδα Mail.

Όμως η διαδήλωση ήταν παρότι μαζική ήταν απόλυτα ειρηνική. Οι απεργίες και μαζικές διαδηλώσεις συνεχίζονται και τις επόμενες μέρες. Στις 3 Μάη 1886, στο Σικάγο η αστυνομία παίρνει εντολή να πυροβολήσει εν ψυχρώ , τραυματίζει δεκάδες εργάτες ενώ δολοφονεί τέσσερις. Οι εργάτες του Σικάγο καλούν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πλατεία Haymarket.

H προκήρυξη που μοίραζαν οι οργανωτές καλώντας στην πλατεία Haymarket :

Η συγκέντρωση ξεκινά και είναι μαζική και ειρηνική , απέναντί της η αστυνομία παρατάσσεται εξοπλισμένη ακόμα και με οπλοπολυβόλα. Η αστυνομία διατάζει να διαλυθεί αμέσως η συγκέντρωση. O κόσμος άρχισε να τρέχει. Εκείνη τη στιγμή προβοκάτορας της αστυνομίας δίνει την αφορμή για την επίθεση με έκρηξη βόμβας, από την οποία τραυματίζονται αστυνομικοί και η αστυνομία ανοίγει πυρ. Δεκάδες τραυματίες , νεκροί εργάτες αλλά και αστυνομικοί από πυρά συναδέλφων τους που πυροβολούσαν παντού μέσα στο πλήθος.

Την επόμενη μέρα οι εφημερίδες έγραφαν : ''... ο όχλος έμοιαζε να έχει χάσει τα λογικά του, διψούσε για αίμα. Μένοντας σταθερά στη θέση , έριξε καταιγισμούς πυρών στους αστυνομικούς». "Αίμα τώρα!" , "Κρεμάστε τους πρώτα και ύστερα δικάστε τους". Οι διαδηλώσεις και απεργίες συνεχίζονται ολοένα και πιο μαζικές. 185.000 εργάτες ξεκινούν να δουλεύουν 8άωρο και τουλάχιστον 200.000 άλλοι μειώνουν τις ώρες εργασίας τους σε 9 ή 10 ώρες. Η πλουτοκρατία των ΗΠΑ αρχίζει τις συλλήψεις. Συλλαμβάνονται οκτώ από τους οργανωτές τις συγκέντρωσης, κατηγορούμενοι για την έκρηξη της βόμβας και για δολοφονία αστυνομικών, με τα οποία καμιά σχέση δεν είχαν.


Ήταν οι August Spies, Adolph Fischer, George Engel, Louis Lingg, Michael Schwab, Samuel Fielden , Albert Parsons και Oscar Neebe. Από αυτούς οι πέντε πρώτοι ήταν Γερμανοί μετανάστες. Οι Parsons , Spies , Fischer και Engel καταδικάζονται σε θάνατο και απαγχονίζονται στις 11 Νοέμβρη 1887, ο Lingg βρίσκεται νεκρός στο κελί του και οι υπόλοιποι καταδικάζονται σε πολλά χρόνια καταναγκαστικά έργα.

Τέσσερα χρόνια μετά, η Αμερικάνικη Ομοσπονδία Εργασίας , προκηρύσσει γενική απεργία την 1η Μάη 1990, και η Δεύτερη Εργατική Διεθνής καλεί σε γενική απεργία σε όλες τις χώρες του κόσμου την ίδια μέρα, με κύριο αίτημα την καθιέρωση του 8αώρου. Μέσα από μαζικούς εργατικούς αγώνες το 8άωρο , ξεκινώντας από τις ΗΠΑ το 1886, καταφέρνει να κατακτηθεί από τους εργάτες σε μια σειρά από χώρες.


Οι πρώτες συγκεντρώσεις της Ελληνικής εργατικής πρωτομαγιάς.


Η πρώτη Πρωτομαγιά στην Ελλάδα γιορτάστηκε το 1893 , με πρωτοβουλία του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου του Σταύρου Καλλέργη , που ιδρύθηκε από τον τελευταίο στις 20 Ιούλη του 1890 και εξέδιδε την εφημερίδα Σοσιαλιστής. Ο «Σοσιαλιστής» του δευτέρου 15ήμερου του Μάη 1893 κάνει λόγο για πάνω από 2 χιλιάδες συγκεντρωμένους. Γράφει συγκεκριμένα :

«Εις τας δύο Μαΐου ώρα 5 μ.μ. παρά το αρχαίον Στάδιον , τα μέλη του "Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου" και μέγα πλήθος εκ των πασχουσών εργατικών τάξεων των ευρισκομένων υπό τον ζυγόν του μισθού, ακολουθούντες τον διεθνή των πασχουσών τάξεων αγώνα, συνηθροίσθησαν προς διαμαρτύρησιν εναντίον του σημερινού αθλίου συστήματος, όπου δυστυχούν οι πολλοί κοπιωδώς εργαζόμενοι και ευτυχούν οι ολίγοι οκνηροί, πλούσιοι , μη εργαζόμενοι και απολαμβάνοντες τον ιδρώτα των πολλών εργαζομένων... συνήλθον πλέον των 2 χιλιάδων ατόμων...»

Η επόμενη συγκέντρωση γίνεται το 1894 Στη συγκέντρωση μίλησε ο Πλάτων Δρακούλης πάνω στο ιστορικό της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Στ. Καλλέργης , του οποίου η ομιλία ήταν σε πολεμικό τόνο και γεμάτη «μίσος κατά της πλουτοκρατίας» και , τέλος , το λόγο έλαβαν ο φοιτητής νομικής Ευάγγελος Μαρκαντωνάτος και ο Δ. Γραμματικός.

Ο Πλάτων Δρακούλης


Στο τέλος η συγκέντρωση κατέληξε στο παρακάτω ψήφισμα:

« Συνελθόντες σήμερον την 1η Μαΐου του 1894 έτους, ημέραν Κυριακήν και ώραν 5 μ.μ. πάντες οι διεθνείς Σοσιαλισταί και εν γένει πάντες οι υπό μισθόν ευρισκόμενοι και πάσχοντες εργάται Αθηνών - Πειραιώς, αποφασίζομεν και ψηφίζομεν τα εξής:

α) Την Κυριακήν να κλείωνται τα καταστήματα καθ' όλην την ημέραν και οι εργάται ν' αναπαύωνται.

β) Οι εργάται να εργάζωνται επί 8 ώρας την ημέραν και ν' απαγορευθή η εργασία εις τους ανηλίκους.

γ) Να απονέμηται σύνταξις εις τους εκ της εργασίας παθόντας και καταστάντας ανίκανους προς συντήρησιν εαυτών και της οικογενείας των.

δ) Να καταργηθώσιν αι θανατικαί εκτελέσεις.

ε) Ανατίθεται εις τους διευθυντάς των σοσιαλιστικών εφημερίδων η επίδοσις του παρόντος ψηφίσματος εις την κυβέρνησιν, επί τη βάσει του οποίου παρακαλείται αύτη να συντάξη νομοσχέδιο και υποβάλη τούτο εις την Βουλήν προς ψήφισιν κατά την αμέσως συγκληθησομένην αυτής σύνοδον.

Αθήναι, 1η Μαΐου 1894».


Η Θεσσαλονίκη του 1936 , το 8άωρο και η κοινωνική ασφάλιση στην Ελλάδα.

Στις 14 Μάρτη 1936 ορκίζεται η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Δερμετζή , με αντιπρόεδρο τον Ιωάννη Μεταξά , που είχε διοριστεί ως υπουργός στρατιωτικών από τις 9 Μαρτίου , από τον βασιλιά Γεώργιο Β’. Ένα μήνα αργότερα ο Δερμετζής πεθαίνει και ο Μεταξάς λαμβάνει ψήφο εμπιστοσύνης στη βουλή και διορίζεται από το βασιλιά ως πρωθυπουργός. Επρόκειτο για μια περίοδο γεμάτη εργατικούς αγώνες με εκατοντάδες συλλήψεις και πολλές δολοφονίες εργατών. Μέσα στα αιτήματα , ήταν μεταξύ άλλων οι αυξήσεις των μισθών , η κατοχύρωση της κοινωνικής ασφάλισης (το ΙΚΑ είχε ήδη ιδρυθεί με νόμο 6.298 «περί κοινωνικών ασφαλίσεων» του 1934 αλλά η ασφάλιση δεν είχε κατοχυρωθεί) και η θεσμοθέτηση της 8ωρης εργασίας.

29 Απρίλη 1936. Δώδεκα χιλιάδες καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης - εκ των οποίων περίπου το 70% γυναίκες - αυτή τη μέρα δεν πιάνουν δουλειά , αλλά κατεβαίνουν σε απεργία , ύστερα από απόφαση του συνδικαλιστικού τους φορέα, της Πανελλήνιας Καπνεργατικής Ομοσπονδίας. Πολύ γρήγορα, η απεργία επεκτείνεται και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Την Πέμπτη 30 Απρίλη στην απεργία κατεβαίνουν τα Σωματεία καπνεργατών στην Καβάλα και στη Δράμα. Υπό την πίεση αυτών των γεγονότων, στις 30 Απρίλη, η Βουλή δίνει με ψήφισμά της απόλυτη ελευθερία δράσης στο Μεταξά. Την Πρωτομαγιά ακολουθεί στη Θεσσαλονίκη μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση.

Τμήμα από τη μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση της Θεσσαλονίκη.

Το Σάββατο 2 Μάη στην απεργία θα προστεθούν τα Σωματεία Αγρινίου, Κομοτηνής, Σάμου, Σιδηροκάστρου, Προσοτσάνης , Νιγρίτας , Ξάνθης, Λαγκαδά , Σιάτιστας , Καρδίτσας , Πειραιά κ.ά. Την Τρίτη 5 Μάη - 7η μέρα της απεργίας , κατεβαίνουν σε συμπαράσταση στη Θεσσαλονίκη οι κλωστοϋφαντουργοί , οι χαρτεργάτες , οι τσαγκαράδες και οι λαστιχάδες. Στις 6 Μάη το μεσημέρι μέλη ακροδεξιών οργανώσεων τους οποίους χρησιμοποιεί το κράτος πυροβολούν και τραυματίζουν τον καπνεργάτη Κώστα Σαμιώτη 20 χρονών.

Την επομένη, 7 Μάη, το Ενωτικό Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης καλεί την εργατική τάξη σε επιφυλακή για 24ωρη απεργία συμπαράστασης. Εν τω μεταξύ , η εργατική τάξη της Ελλάδας συμπαραστέκεται στους απεργούς. Οι πιο μαζικές ομοσπονδίες του Ηλεκτρισμού , Δέρματος , Οικοδόμων, Επισιτισμού , Ιματισμού , Κουρέων , Αρτεργατών , Φυματικών , το Ενωτικό Εργατικό Κέντρο Αθήνας, με τηλεγραφήματά τους προς τη Γενική Διοίκηση Μακεδονίας τονίζουν ότι αν δε λυθούν τα δίκαια αιτήματα των Καπνεργατών , των τσαγκαράδων και υφαντουργών και σε περίπτωση που εφαρμοστούν τα τρομοκρατικά μέτρα που εξαγγέλθηκαν , η εργατιά όλης της χώρας θα κατέβει σε πανελλαδική απεργία.

Αυτή τη μέρα φτάνει στη Θεσσαλονίκη, επιστρέφοντας από το Βελιγράδι , ο πρωθυπουργός της χώρας και μετέπειτα δικτάτορας Ι. Μεταξάς, ο οποίος σε κοινή σύσκεψη που είχε με τον Γενικό Διευθυντή και τον Σωματάρχη του Γ΄ Σώματος Στρατού δίνει το «πράσινο φως» για την καταστολή της απεργίας.

Στις 8 Μάη , λίγο πριν το μεσημέρι , εφτά χιλιάδες απεργοί της Θεσσαλονίκης κατευθύνθηκαν προς τη γενική Διοίκηση Βορείου Ελλάδος , για να απαιτήσουν την άμεση επίλυση των αιτημάτων τους. Δυνάμεις έφιππης και πεζής χωροφυλακής προσπάθησαν να τους σταματήσουν, χωρίς όμως να το πετύχουν. Τότε άρχισαν να πυροβολούν κατά του άοπλου πλήθους , που ύστερα από το πρώτο σοκ ανασύνταξε τις δυνάμεις του κι άρχισε να στήνει οδοφράγματα. Την ίδια ώρα , άλλη διαδήλωση από τρεις χιλιάδες περίπου εργάτες, που κατευθυνόταν επίσης προς το διοικητήριο , δέχτηκε κι αυτή επίθεση από τους χωροφύλακες. Οι εργάτες κατάφεραν να σπάσουν τις ζώνες των χωροφυλάκων και να ενωθούν με τους συναδέλφους τους στα οδοφράγματα.

Στη φωτογραφία οι εργάτες της Θεσσαλονίκης που στήνουν οδοφράγματα.

Μέσα σε λίγη ώρα τα νέα είχαν φτάσει σε κάθε σημείο της πόλης κι ο κόσμος κατέβαινε από τις συνοικίες προς το κέντρο για να βοηθήσει τους αγωνιζόμενους εργάτες. Οι αρχές τρομοκρατήθηκαν. Ο Διοικητής της φρουράς Θεσσαλονίκης έδωσε διαταγή στο στρατό να χτυπήσει τους διαδηλωτές αλλά οι φαντάροι δεν υπάκουσαν. Τρεισήμισι ώρες κράτησαν οι οδομαχίες και τελικά οι διαδηλωτές υποχώρησαν. Πολλοί εργάτες είχαν τραυματιστεί αλλά η αγανάκτηση το λαού ήταν στο κατακόρυφο. Το βράδυ , πολλά σωματεία της Θεσσαλονίκης (αυτοκινητιστές , λιμενεργάτες , οικοδόμοι , τροχιοδρομικοί κ.ά.) κήρυξαν απεργία. Μαζί με τους εργάτες κατέβηκαν σε απεργία διαμαρτυρίας και οι επαγγελματίες, οι βιοτέχνες και οι φοιτητές.

Οι χωροφύλακες από νωρίς το πρωί άρχισαν τις επιθέσεις εναντίον εργατικών συγκεντρώσεων. Η πρώτη σοβαρή σύγκρουση έγινε μεταξύ χωροφυλακής και απεργών αυτοκινητιστών στην οδό Εγνατίας. Οι χωροφύλακες χτύπησαν στον ψαχνό και σε λίγο έπεσε ο πρώτος νεκρός απεργός : ήταν ο αυτοκινητιστής Τάσος Τούσης. Το πλακόστρωτο και οι γύρω δρόμοι βάφονται με αίμα. Παντού ακούγονται αγκομαχητά των πληγωμένων και οι κατάρες του πλήθους ενάντια στους φονιάδες.

Σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής οι νεκροί ήταν περίπου 30. Κάποια από τα ονόματα που έγιναν γνωστά είναι τα :

Αναστασία Καρανικόλα , καπνεργάτρια , 23 χρόνων ,

Ιντο Σρέντορ , 22 χρόνων ,

Γιάννης Πανόπουλος , 23 χρόνων ,

Δημήτρης Αγλαμίδης , 25 χρόνων ,

Σαλβατόρ Ματαράσο , 20 χρόνων ,

Δημήτρης Λαϊλάνης ή Λαϊνάς , 17χρόνων ,

Σταύρος Διαμαντόπουλος , 23 χρόνων,

Μανόλης Ζαχαρίου , 26 χρόνων ,

Ευθύμιος Αδαμαντίου , 18 χρόνων ,

Ευάγγελος Χολής , 32 χρόνων , καπνεργάτης

Oι καμπάνες των εκκλησιών σε όλες τις συνοικίες κτυπάν συναγερμό , ο λαός ξεχύνεται στους δρόμους και κατηφορίζει προς το Κέντρο.

Οι μαζικές δολοφονίες διαδηλωτών αντί να κάμψουν τη λαϊκή αντίσταση , τη θεριεύουν προκαλώντας νέα κύματα οργής και αγανάκτησης. Όλη η πόλη έχει ξεσηκωθεί ενώ οι στρατιώτες παραβαίνουν τις διαταγές , αρνούνται να σηκώσουν όπλο κατά του λαού και συγκρούονται με τους χωροφύλακες.

Η φωτογραφία είναι από τη λαϊκή διαδήλωση διαμαρτυρίας στη Θεσσαλονίκη για την άγρια δολοφονία των εργατών

Το μεσημέρι ο διοικητής του Γ΄ Σώματος Στρατού διατάσσει τους χωροφύλακες να κλειστούν στα αστυνομικά τμήματα , δίνει εντολή σε αξιωματικούς του στρατού να αναλάβουν τη Διοίκηση των αστυνομικών τμημάτων, και βγάζει ανακοίνωση που απαγορεύει κάθε συγκέντρωση ακόμα και λίγων ατόμων σε κλειστό ή ανοιχτό χώρο , ενώ κλείνει και τα μαγαζιά της Θεσσαλονίκης. Το γεγονός αυτό οξύνει ακόμη περισσότερο τα πνεύματα. Στις 5 μ.μ. πραγματοποιείται νέα λαϊκή συγκέντρωση στη διασταύρωση των οδών Εγνατίας και Βενιζέλου. Οι συγκεντρωμένοι εκδίδουν ψήφισμα που ζητά μεταξύ άλλων παραίτηση της κυβέρνησης Μεταξά και την αγανάκτηση και αποτροπιασμό του για τις μαζικές δολοφονίες εργατών.

Στη φωτογραφία η μητέρα του Τάσου Τούση , βρίσκει το γιό της δολοφονημένο μέσα στο δρόμο και τον θρηνεί. Είναι η φωτογραφία που ενέπνευσε το Γιάννη Ρίτσο να γράψει τον «Επιτάφιο». Η κυβέρνηση Μεταξά κατάσχει τα αντίτυπα και τα καίει στις στήλες του Ολυμπίου Διός.

Το βράδυ της 9ης Μάη του 1936 ο πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς δίνει διαταγή ένα σύνταγμα στρατού από τη Λάρισα να μεταφερθεί στη Θεσσαλονίκη και μοίρα του στόλου να καταπλεύσει στο λιμάνι της πόλης προς αντιμετώπιση των εργατών που βρίσκονταν σε απεργία. Εκδίδει επίσης διάταγμα επιστράτευσης των τροχιοδρομικών και σιδηροδρομικών.
Τα γεγονότα αυτά ξεσηκώνουν το λαό σε όλη την Ελλάδα.

Μαζικό κύμα απεργιών εκδηλώνεται παντού. Μέσα σε αυτό το κλίμα και με κύριο σκοπό να σταματήσει τις εργατικές κινητοποιήσεις ο Μεταξάς προχωρά στην Δικτατορία της 4ης Αυγούστου και αναγκάζεται να υποχωρήσει σε κάποια από τα εργατικά αιτήματα. Εγκαινιάζει το ΙΚΑ που είχε ιδρυθεί από το 1934, αφού όμως προχωρά σε υποχρεωτικό δανεισμό όλων των αποθεματικών του στο κράτος και αποδέχεται τη θεσμοθέτηση της κοινωνικής ασφάλισης, βάζοντας όμως τις εισφορές σε εργοδοσία και εργαζόμενους , αντί για εργοδοσία και κράτος όπως ήτανε το λαϊκό αίτημα. Κάτω από την πίεση των μαζικών γενικών απεργιών η αστική τάξη υποχωρεί και εφαρμόζεται για πρώτη φορά το οκτάωρο στην Ελλάδα.

Ο τρόπος που οι εργάτες της Ελλάδας κέρδισαν το οκτάωρο, και οι κινήσεις καταστολής της κυβέρνησης των ΗΠΑ και της κυβέρνησης Μεταξά , μοιάζουν σε πολλά σημεία, με τη διαφορά ότι στην Ελλάδα οι δολοφονημένοι εργάτες και το αίμα που χύθηκε ήταν πολύ περισσότερο, και ότι χρειάστηκε να περάσουν 50 ολόκληρα χρόνια από τη νίκη των εργατών του Σικάγο για να γίνει η ίδια νίκη και στην Ελλάδα.

Η κομμουνιστική αριστερά για λόγους εύκολης προπαγάνδας , αποκάλεσε και αποκαλεί κάθε κυβέρνηση που έχει επιβάλλει ιδιαίτερα βίαιη καταστολή ενάντια στο εργατικό κίνημα ως φασιστική , συμπεριλαμβάνοντας μέσα όλες τις ακροδεξιές χούντες του πλανήτη. Η νεοταξική αριστερά μαζί με τα αστικά κόμματα από την άλλη πλευρά αποκαλούν ως φασιστικό κάθε καθεστώς διαφορετικό από αυτό της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, συμπεριλαμβανομένων και κομμουνιστικών καθεστώτων, ενώ τα τελευταία χρόνια έχουν γενικεύσει την έννοια αποκαλώντας ως φασιστική γενικά κάθε άποψη που είναι ενάντια στην ιμπεριαλιστική νέα τάξη πραγμάτων.

Η πραγματικότητα όμως δείχνει ότι το ιστορικό κοινωνικό κα πολιτικό περιεχόμενο της γέννησης και ανάπτυξης του φασισμού καμιά σχέση δεν είχε με την κυβέρνηση Μεταξά. Η κυβέρνηση Μεταξά δεν ήταν φασιστική , αλλά ήταν απλά μια Αγγλόδουλη αστική βασιλική και άκρως αντιλαϊκή και αντεργατική δικτατορία.

Κάποια από τα πολλά στοιχεία που το δείχνουν ξεκάθαρα αυτό είναι :

- Ο φασισμός σε κάθε χώρα που εμφανίστηκε , ξεκίνησε με κοινωνικά ρεύματα που συγκροτήθηκαν πατώντας στην εργατική τάξη, τους ανέργους αλλά και μικροέμπορους που έχαναν τη δουλειά τους από τον καπιταλισμό. Η κυβέρνηση Μεταξά ξεκίνησε με διορισμό από την αστική βουλή και το βασιλιά Γεώργιο Β’ και δεν είχε καμιά αφετηρία ή σχέση με τέτοια κοινωνικά στρώματα.

- Τα φασιστικά ρεύματα πριν πάρουν την εξουσία , συμμετείχαν στις εργατικές απεργίες και έβαζαν αιτήματα για γη σε άκληρους αγρότες και μέτρα για το χτύπημα της ανεργίας. Η άνοδός τους στην εξουσία πάτησε στην απόχτηση της αποδοχής τους από μεγάλη έως συντριπτική κοινωνική πλειοψηφία και λαϊκή αποδοχή. Αντίθετα η κυβέρνηση Μεταξά δολοφονούσε διαρκώς και έστελνε σε φυλακές εξορίες και βασανιστήρια απεργούς εργάτες και ήταν μισητή σε όλη την εργατική τάξη και την μεγάλη πλειοψηφία του λαού την οποία χτυπούσε με βίαιη καταστολή για να εμποδίσει την διεκδίκηση από αυτούς των εργασιακών δικαιωμάτων τους και της μείωσης του τεράστιου βαθμού εκμετάλλευσής τους από την πλουτοκρατία.

- Τα φασιστικά ρεύματα εκτός από τις κοινωνικές αναφορές είχαν ως βάση τους τον εθνικισμό, αντίθετα η κυβέρνηση Μεταξά είχε την υποτέλεια στους Άγγλους. Στα ημερολόγια του γράφει ότι τα συμφέροντα της χώρας είναι στο πλευρό των θαλασσίων δυνάμεων (Αγγλία , Γαλλία) και σημειώνει ότι : ‘’όποιος Έλληνας είναι εθνικοσοσιαλιστής η Φασίστας είναι προδότης’’. Μάλιστα άσκησε διώξεις και έβγαλε εκτός νόμου φασιστικές και εθνικοσοσιαλιστικές οργανώσεις της Ελλάδας, ενώ στο Β’ παγκόσμιο πόλεμο πήρε το μέρος της Αγγλίας ενάντια στους Ιταλούς.

- Τα φασιστικά ρεύματα είχαν έντονη αντίθεση στο Σιωνισμό. Αντίθετα ο Μεταξάς ήταν υπήρξε σεβάσμιος της τεκτονικής στοάς «Ησίοδος» ενώ ο Γεώργιος Β’ που τον ανέδειξε ήταν τέκτονας 33oυ βαθμού στη στοά Wallwood.

- Τα φασιστικά ρεύματα βασίζονταν στον πλήρη έλεγχο , σχεδιασμό και συντονισμό ιδιωτικής και δημόσιας παραγωγικής διαδικασίας από το κράτος. Αντίθετα επί κυβέρνησης Μεταξά η οικονομία συνέχισε να λειτουργεί με όρους πλήρους ελεύθερης αγοράς , ενώ το κράτος είχε αναλάβει απλά τον τομέα της καταστολής (φυσικής και ιδεολογικής).

Οι όποιες «χαιρετούρες» καρικατούρα του Ιταλικού φασισμού, δεν είναι βέβαια αυτό που μπορεί να ταυτίσει το καθεστώς Μεταξά με τα φασιστικά καθεστώτα , εφόσον η πολιτική που εφάρμοσε και όλα τα στοιχεία του ήταν τελείως διαφορετικά και ξένα με τα καθεστώτα αυτά. Ούτε βέβαια η ΕΟΝ, η οποία δεν ήταν παρά η σχεδόν υποχρεωτική ενσωμάτωση χιλιάδων μαθητών μέσω των σχολείων τους , σε στρατιωτικούς σχηματισμούς και διαδικασίες μέσα στις οποίες μάθαιναν μεταξύ άλλων την τυφλή πίστη στον αγγλόδουλο βασιλέα , στον διάδοχο , στον κυβερνήτη και στον Γενικό Επιθεωρητή. Η ΕΟΝ δεν είχε καμιά σχέση με τον τρόπο που οργανώθηκαν και λειτούργησαν οι φασιστικές νεολαίες στο εξωτερικό ούτε με το ιδεολογικό τους περιεχόμενο.

Για περισσότερα σχετικά με το θέμα της ουσιώδης διαφοράς της αγγλόδουλης βασιλοχουντικής αστικής αντιλαϊκής δικτατορίας του Μεταξά με το ιστορικό , κοινωνικό πολιτικό και ιδεολογικό περιεχόμενο του φασισμού, μπορείτε να διαβάσετε στους παρακάτω συνδέσμους :


http://faiokokkinometwpo.blogspot.com/2007/10/blog-post_28.html

http://faiokokkinometwpo.blogspot.com/2007/09/4.html


Η διάλυση και χειραγώγηση του εργατικού κινήματος και η κατάργηση του οκταώρου, της ασφάλισης και των εργασιακών δικαιωμάτων.

Από τα τέλη της δεκαετίας του 80 , μέχρι και σήμερα, η συνεχής επέλαση του νεοφιλελευθερισμού και η διαμόρφωση της «νέας τάξης πραγμάτων» οδήγησαν σε σχεδόν πλήρη πλέον κατάργηση όλων των εργατικών κεκτημένων. Σήμερα η μεγάλη πλειοψηφία της νεολαίας δουλεύει ανασφάλιστη , με ελάχιστους να έχουν ελπίδες να συμπληρώσουν έστω και στα 70 τους χρόνια τα απαραίτητα ένσημα για μια σύνταξη πείνας. Ενώ η παραγωγικότητα της εργασίας ενός ατόμου έχει αυξηθεί κατά εκατοντάδες φορές από ότι ήταν το 1886 λόγω της ανάπτυξης της τεχνολογίας , το οκτάωρο διαλύθηκε , όπως και κάθε έννοια του ωραρίου και έχει αρχίσει να προωθείται η ιδέα της εργασίας ακόμα και τις Κυριακές.

Σε ετήσια βάση το μέσο κέρδος των επιχειρήσεων πολλαπλασιάζεται συνεχώς , και αντί να υπάρχει αντίστοιχη αύξηση στους μισθούς, αντίθετα η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων μειώνεται συνεχώς , με τεράστια ποσοστά εργαζομένων να ζουν πλέον στις ανεπτυγμένες χώρες κάτω από το όριο της φτώχειας. Εκτός από τη μείωση της αγοραστικής αξίας των μισθών , το κόστος ζωής επίσης ανεβαίνει συνέχεια, με τη συνεχή εμπορευματοποίηση στους τομείς της υγείας , της παιδείας , των μεταφορών και την συνεχή κατάργηση κοινωνικών πολιτικών.

Για να οδηγηθούμε σε αυτή την κατάσταση , με μοναδικό σκοπό να έχει η πλουτοκρατία μυθικά υπερκέρδη σε βάρος των εργαζομένων , απαραίτητη ήταν η ενσωμάτωση και διάλυση του εργατικού κινήματος. Αυτή τη δουλειά ανέλαβε να εκτελέσει η νεοταξική αριστερά. Οι συνδικαλιστές εργατοπατέρες , που οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν δουλέψει ούτε μια εργάσιμη μέρα όλα τα τελευταία χρόνια και που απολαμβάνουν πλήρεις και τεράστιους μισθούς είτε από μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες είτε από αστικά κόμματα όπου είναι στελέχη, είτε από το Ελληνικό δημόσιο, πήγαιναν και υπέγραφαν κάθε χρόνο συλλογικές συμβάσεις πολύ κάτω του πραγματικού πληθωρισμού , ενώ συναίνεσαν σε όλες τις αντιλαϊκές πολιτικές.

Παράδειγμα η πρόσφατη συλλογική σύμβαση εργασίας που υπέγραψε η ΓΣΕΕ για τα επόμενα χρόνια , που εμφανίζεται να είναι ελάχιστα πάνω ενός εικονικού πληθωρισμού της τάξης του 4.4% , ενώ τιμές βασικών ειδών διατροφής έχουν αυξηθεί μέχρι και 50% τον τελευταίο χρόνο. Στο ίδιο μήκος κύματος ήτανε και όλες οι προηγούμενες συλλογικές συμβάσεις. Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας , ξεκίνησαν και θεσμοθετήθηκαν κάποτε ως εργατικό αίτημα , μέσα από αγώνες , με το σκεπτικό να μπορούν οι εργάτες να αναγκάζουν τους καπιταλιστές να δεσμεύονται σε συγκεκριμένες αυξήσεις μισθών , διασφαλίζοντας έτσι τα εργασιακά δικαιώματα. Αυτό που συμβαίνει σήμερα , είναι ακριβώς το αντίθετο.




Οι καπιταλιστές , χρησιμοποιούν τις συλλογικές συμβάσεις , για να αναγκάζουν τους εργάτες να υπογράφουν συγκεκριμένες μειώσεις μισθών για τα επόμενα χρόνια και έτσι να είναι σίγουροι ότι δε θα έχουν κανένα πλέον δικαίωμα να βγουν να διεκδικήσουν κάτι παραπάνω, εφόσον έχουν υπογράψει τη μείωση. Εκ μέρους «των εργατών», τις συλλογικές συμβάσεις υπογράφουν οι επαγγελματίες «συνδικαλιστές» , άνθρωποι που πληρώνονται από το αστικό σύστημα για να προωθούν τις θέσεις της εργοδοσίας εμφανίζοντάς τες ως θέσεις εργαζομένων. Υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα με το ρόλο της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και διάφορων καπελωμένων συνδικάτων όσον αφορά την καταψήφιση και παρεμπόδιση απεργιών, τον απεργοσπαστικό ρόλο, την συνεχή παραχώρηση εργατικών δικαιωμάτων στο μεγάλο κεφάλαιο.

Για παράδειγμα στο θέμα του ασφαλιστικού , στηρίζουν τον αντιασφαλιστικό νόμο Ρέππα του ΠΑΣΟΚ , ενώ συναίνεσαν να στο να «ανοίξει το ζήτημα» ξανά από την κυβέρνηση με δεδομένη την κατάληξη που θα είχε. Όπου είναι δυνατό , η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ προσπαθούν να νομιμοποιήσουν τα αντιλαϊκά μέτρα με τη μέθοδο των «κοινωνικών διαλόγων», όπου οι εργατοπατέρες κάθονται γύρω από ένα τραπέζι με την κυβέρνηση και τους βιομήχανους και απλά συναινούν σε όλες τις προτάσεις τους.

Την παρεμπόδιση κάθε δράσης και κινητοποίησης του εργατικού κινήματος και την μετατροπή του σε ακροατήριο στους εργατοπατέρες, ανέλαβε να διεκπεραιώσει και πέτυχε σε μεγάλο βαθμό η Νεοταξική αριστερά. Εμπόδισαν με όποιο τρόπο μπορούσαν κάθε είδους εργατική κινητοποίηση και μορφή αγώνα, με την αιτιολογία ότι διαφωνούσαν μαζί τους οι εργατοπατέρες κυρίως των ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ (μεγαλοστελέχη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ). Εφόσον υπήρχαν κάποιοι που διαφωνούσαν, η κινητοποίηση έπρεπε λέει να μη γίνει , διότι «διασπούσε την ενότητα των εργαζομένων». Στην πραγματικότητα διασπούσε αυτό που θα διασπούσε θα ήταν την ενότητα των εργαζομένων με τα ελάχιστα άτομα που έχουν ως επάγγελμα την καταστολή , την χειραγώγηση , το σαμποτάζ ενάντια στο εργατικό κίνημα και την νομιμοποίηση όλων των αντιλαϊκών πολιτικών.

Παράλληλα η νεοταξική αριστερά απέρριψε μαζί με τους φίλους της των ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ κάθε εργατική διεκδίκηση με οποιοδήποτε αντίκρισμα, στο όνομα του «να μην θιγεί η ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής οικονομίας» εννοώντας στην ουσία να μη θιγούν τα κέρδη ντόπιων και ξένων πλουτοκρατών από τη μείωση του βαθμού εκμετάλλευσης της Ελληνικής εργατικής τάξης.

Μέσα από αυτές τις καταστάσεις, τα συνδικάτα απαξιώθηκαν πλήρως και μειώθηκε εντυπωσιακά ο αριθμός των συνδικαλιζόμενων εργαζομένων. Εκτός από την αιτία της απαξίωσης, άλλες αιτίες για το φαινόμενο αυτό είναι η θεσμοθέτηση της μερικής απασχόλησης, της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας και της εργασίας εκατοντάδων χιλιάδων παράνομων μεταναστών, που προφανώς δε συνδικαλίζονται.

Πέρα από τις ξεπουλημένες αντιεργατικές ηγεσίες των συνδικάτων , βασικό χαρτί στα χέρια των καπιταλιστών για τη μείωση των μισθών και την ανασφάλιστη εργασία ήταν η χρήση των παράνομων μεταναστών. Δέχονταν να εργάζονται για ελάχιστα χρήματα και φυσικά ανασφάλιστοι καθότι παράνομοι, ρίχνοντας έτσι τον μισθό σε κάθε επάγγελμα που έκαναν κατά πολύ και βοηθώντας να γεννηθεί η λεγόμενη «γενιά των 700 Ευρώ».

Οι μετανάστες επίσης χρησιμοποιήθηκαν από το κεφάλαιο για την παρεμπόδιση γενικών απεργιών σε πολλούς κλάδους. Το όπλο της γενικής απεργίας σε κάποιο κλάδο ήταν να σταματήσει την παραγωγή και να αναγκάσει τους εργοδότες να υποχωρήσουν σε κάποια αιτήματα των εργαζομένων. Σήμερα σε προσπάθειες γενικής απεργίας, οι καπιταλιστές επιστρατεύουν μετανάστες που είναι πρόθυμοι να συνεχίσουν την παραγωγική διαδικασία ως εφεδρείες.

Και ενώ κάθε εργασιακό δικαίωμα πλέον τείνει να διαλυθεί, η νεοταξική αριστερά αντί να πιέσει πάνω σε αυτά τα ζητήματα , βάζει ως κεντρικό πρόβλημα την αντιμετώπιση του «ρατσισμού» εννοώντας ως ρατσισμό κάθε άποψη που αντιτίθεται στη χρήση των μεταναστών από το κεφάλαιο για τη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων και τη διάλυση των κοινωνικών ιστών και άρα των κοινωνικών αντιστάσεων. Παράλληλα βάζει ως βασικό αίτημα τα «σύνορα ανοιχτά» «για όλους τους εργάτες». Η πραγματικότητα λέει ότι δε θα χρειάζονταν «σύνορα ανοιχτά» αλλά θα αρκούσε μια απλή αύξηση του αριθμού των μεταναστών στην Ελλάδα κατά 50% για να κατεβάσει τους μισθούς από τα 700 στα 500 Ευρώ και να έχουμε πλέον εργάτες που δουλεύουν σε πλήρη απασχόληση (Έλληνες και μετανάστες) να πεθαίνουν από υποσιτισμό , μετατρέποντας τη χώρα σε ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης εργασίας μέχρι θανάτου και σε μαζικά φαινόμενα εγκληματικότητας με μοναδικό σκοπό την απόκτηση τροφής και την επιβίωση.

Στον αντίποδα της νεοταξικής αριστεράς βρίσκεται το δίδυμο αδερφάκι της , η νεοταξική ακροδεξιά. Ευτυχώς, για τους εργαζόμενους , απουσιάζει σχεδόν πλήρως από τα συνδικάτα και το συνδικαλιστικό κίνημα και έτσι δε συμβάλλει στο σαμποτάζ εκ των έσω, κάτι που θα έκανε την κατάσταση ακόμα χειρότερη από ότι είναι τώρα. Αυτό που κάνει όμως είναι ότι προσπαθεί με κάθε τρόπο να συμβάλλει στο σαμποτάζ και την καταστολή του εργατικού κινήματος από έξω.

Με την παρουσία του σε συλλόγους εμπόρων, το ΛΑΟΣ ζήτησε την απαγόρευση των εργατικών διαδηλώσεων σε ώρες που είναι ανοιχτά τα μαγαζιά , με τον ισχυρισμό ότι δήθεν μειώνεται η πελατεία τους λόγω των κινητοποιήσεων. Οι ίδιοι μπορεί να ισχυρίζονται ότι δεν ανήκουν στην ακροδεξιά , όμως στο πρόγραμμά τους παρατηρούμε το χτύπημα του εργατικού κινήματος , κάτι που είναι χαρακτηριστικό κάθε ακροδεξιού πολιτικού φορέα στην ιστορία. Μιλάνε ουσιαστικά για διάλυση του εργατικού συνδικαλισμού και αντικατάστασή του με τη «σωματειακή βουλή» όπου «θα εκπροσωπούνται όλες οι παραγωγικές και κοινωνικές τάξεις» (π.χ. μεγαλοβιομήχανοι , τραπεζίτες , μεγαλέμποροι αντιπρόσωποι ή μέτοχοι πολυεθνικών που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας, εργαζόμενοι κλπ).

Η λειτουργία αυτού του οργάνου θα γίνεται όπως γράφει το πρόγραμμα του ΛΑ.Ο.Σ. «με τρόπο που θα εμποδίζει την εκδήλωση των προβλημάτων του συνδικαλιστικού κινήματος» (μήπως στα προβλήματα συγκαταλέγει και τις εργατικές απεργίες και κινητοποιήσεις;) και θα είναι σε πλήρη συνεργασία με το καπιταλιστικό αστικό κράτος αφού «οι αποφάσεις της θα υποβάλλονται στην κυβέρνηση προκειμένου να γίνουν νόμοι του Κράτους» όπως γράφει ξανά το πρόγραμμα του ΛΑΟΣ.

Εργατική Πρωτομαγιά 2008. Συμμετέχουμε στην Απεργία.

Γνωρίζουμε καλά ότι εργατική πολιτική είναι αυτή που στέκεται στο πλευρό των εργαζομένων , από τα ναυπηγεία της Ελευσίνας και του Σκαραμαγκά μέχρι τους εργάτες της Καισαριανής , τις φτωχογειτονιές της Αθήνας , τις βιομηχανικές ζώνες όλης της Ελλάδας , το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και όπου χτυπά η καρδιά της εργατικής τάξης. Γνωρίζουμε λοιπόν ότι αυτοί που είχαν τη δυνατότητα και τον κόσμο αλλά ποτέ όλα αυτά τα χρόνια δεν έχουν επισκεφτεί κανένα εργατικό χώρο , και σήμερα βγάζουν διακηρύξεις υποστήριξης δήθεν της εργατικής τάξης , απλά μας κοροϊδεύουν.

Εμείς θέλουμε να συνεισφέρουμε την ανάπτυξη του ταξικού εργατικού κινήματος, στους δρόμους τους εργατικούς αγώνες και στους χώρους δουλειάς, μακριά από τους ξεπουλημένους ψευτοσυνδικαλιστές και τις λογικές της γραφειοκρατίας. Παράλληλα κάνουμε προσπάθειες να συμβάλλουμε στο βαθμό που μας επιτρέπουν βέβαια τα πλαίσια αυτού του συστήματος , στις προσπάθειες ανέργων συντρόφων μας να βρουν εργασία , μέσα από ένα αυτόνομο δίκτυο υποστήριξης και πληροφόρησης.

Οι Αυτόνομες Ομάδες του Μαύρου Κρίνου , συμμετέχουν και στηρίζουν την απεργία της Εργατικής Πρωτομαγιάς όπως και όλους τους εργατικούς ταξικούς αγώνες.

Για την Πρωτομαγιά του 2008 στηρίζουμε τα αιτήματα του ταξικού εργατικού κινήματος και διεκδικούμε :

- Πλήρη και σταθερή εργασία για όλους, με μείωση των ωρών εργασίας και αύξηση των αποδοχών στα 1400 Ευρώ κατώτατο μισθό , όσο δηλαδή είναι οι βασικές ανάγκες ενός ατόμου στη σύγχρονη κοινωνία.

- Σύνταξη στο 80% του βασικού μισθού ανεξαρτήτως ηλικίας στα 30 χρόνια εργασίας, ή στα 55 για τις γυναίκες και 60 για τους άνδρες , 55 επίσης για τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.

- Δημόσια υποχρεωτική ασφάλιση για όλους και άμεση επιστροφή των κλεμμένων χρημάτων στα ασφαλιστικά ταμεία. Κανένας εργαζόμενος ανασφάλιστος.

- Πλήρη απαγόρευση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στους τομείς της παιδείας της υγείας και της πρόνοιας και δημόσιες δωρεάν υπηρεσίες για όλους σε αυτούς τους τομείς.

- Σταμάτημα της πολιτικής ιδιωτικοποιήσεων στους εθνικής και κοινωνικής σημασίας τομείς των Τηλεπικοινωνιών, της Ενέργειας και των Μεταφορών.

- Επίδομα ανεργίας στα 80% του βασικού μισθού και προσμέτρηση του χρόνου ανεργίας στα συντάξιμα χρόνια. Η εργασία είναι αυτονόητη ανάγκη στον άνθρωπο για να ζήσει , και άρα ένα πολιτικό και οικονομικό σύστημα που το ίδιο τον εμποδίζει να εργαστεί ( αφού του στερεί την πρόσβαση στα μέσα παραγωγής που τα κατέχει μια μικρή μειοψηφία ) οφείλει τουλάχιστον να του παρέχει τα βασικά για να επιβιώσει.

Παράλληλα στηρίζουμε κάθε άλλο δίκαιο εργατικό αίτημα. Δεν περιμένουμε την επανάσταση για να διεκδικήσουμε την ικανοποίηση βασικών εργατικών και λαϊκών αναγκών , παράλληλα όμως δεν έχουμε καμιά αυταπάτη ότι το σύστημα είναι δυνατόν να μας παραχωρήσει τίποτα από τα παραπάνω χωρίς μακροχρόνιους πραγματικούς εργατικούς ταξικούς αγώνες , αγώνες που για να αναπτυχθούν χρειάζεται να αλλάξουν ριζικά πολλά πράγματα στο εργατικό κίνημα στην Ελλάδα.

Πρέπει η διεκδίκηση και πάλη των εργατικών αιτημάτων να γίνει υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων και όχι να ανατίθεται σε εκπροσώπους και γραφειοκρατίες ή στον εργοδοτικό συνδικαλισμό. Πρέπει οι εργαζόμενοι να διεκδικούν αυτά που πραγματικά τους αναλογούν σε ότι παράγουν έξω από τις λογικές του δήθεν «ρεαλισμού» της «κατάστασης της οικονομίας» που δεν είναι τίποτε άλλο από τον «ρεαλισμό» του να μη θιγούν τα τεράστια υπερκέρδη των πολυεθνικών.

Και πρέπει οι εργαζόμενοι να καταλάβουν ότι οι όποιες εργατικές κατακτήσεις επιτευχθούν, δεν πρόκειται ποτέ να κατοχυρωθούν ουσιαστικά αν δεν ανατραπεί το σύστημα της καπιταλιστικής νεοταξικής βαρβαρότητας και της εκμετάλλευσης της εργασίας των πολλών από τους λίγους.

Δημιουργοί Νέας Αντίληψης DNA.

Κυκλοφόρησε πρόσφατα στην Κύπρο ο πρώτος δίσκος του Ελληνοκυπριακού χιπ - χοπ συγκροτήματος , των «Δημιουργών Νέας Αντίληψης».

Ο ψηφιακός δίσκος περιέχει 5 δυνατά μουσικά κομμάτια των DNA που με την δική τους αντίληψη των πραγμάτων αφήνουν στα αυτιά και στο μυαλό σας το στίγμα τους. Όλα τους τραγούδια κρίνουν και επικρίνουν έμμεσα , πλην όμως έντονα , και στην περίπτωση του κομματιού «Κυπριακή Πραγματικότητα» καυστικότατα , την ηθικά ξεπεσμένη και από πλευράς θεσμών και αξιών παρηκμασμένη ελληνοκυπριακή κοινωνία.

Οι αναφορές τους σε «κλώνους» αντικατοπτρίζει πλήρως τον πιθηκισμό της κυπριακής κοινωνίας σε κάθε τι το ξενόφερτο και το «μοδάτο» που μας πλασάρεται. Επίσης αναδεικνύεται η υποκρισία που διακρίνει μεγάλη μερίδα νέων στην προσπάθειά τους για αυτοπροβολή και παρουσιάζει την φρενήρη πορεία τους για κοινωνική ανέλιξη πάση θυσία.

Χαρακτηριστικότερο δείγμα της κριτικής ικανότητας των DNA είναι το κομμάτι που προαναφέραμε («Κυπριακή Πραγματικότητα») όπου με φόντο τον οικείο σκοπό του «Ζεϊμπέκικου της Ευδοκίας» ξεσκεπάζονται και αναδεικνύονται οι προαναφερθείσες ψυχοφθόρες τάσεις και συνήθειες της ελληνοκυπριακής κοινωνίας. Ο τίτλος συνεπώς του τραγουδιού τα λέει όλα.

Σκεπτόμενοι και ανησυχούντες καθώς είναι οι DNA δεν θα μπορούσαν να μην αναφερθούν και στην αιμάσσουσα πληγή της ιδιαίτερης τους πατρίδας. Το Κυπριακό πρόβλημα λοιπόν αποτελεί το θέμα για το «Βορράς και Νότος». Το διδακτικό πραγματικά αυτό τραγούδι είναι έντονα παραστατικό και η ατμόσφαιρά του σε περιβάλλει ακαριαία τοποθετώντας σε ως θεατή και ακροατή σε μια συζήτηση μεταξύ δύο νέων και μιας μητέρας πρόσφυγα ένα βροχερό βράδυ στη Λευκωσία με την μητέρα να προσπαθεί να παρουσιάσει στους νέους την κατάσταση των ανθρώπων πριν την τουρκική εισβολή με τους δύο νέους της γενιάς μας να προσπαθούν μεν αλλά να μην μπορούν να αντιληφθούν τα συναισθήματα , τα βιώματα και τις αναμνήσεις της εκτοπισθείσας μάνας.

Προτροπή για κινητοποίηση , αφύπνιση και αντίσταση αποτελεί επίσης το κομμάτι «Πορεία», καλώντας μας να εξέλθουμε επιτέλους από την κατευθυνόμενη «πραγματικότητα» και να ζήσουμε και να δραστηριοποιηθούμε ελεύθερα.

Χωρίς να είμαι μουσικός κριτής με την ιδιότητα και μόνο του απλού ακροατή αξιολογώ ότι η πρώτη δουλειά των DNA είναι αξιέπαινη , τόσο για τα κυπριακά δεδομένα , κυρίως με την μειωμένη περί χιπ-χοπ αντίληψη. Είμαι σίγουρος ότι στο μέλλον θα δούμε και θα απολαύσουμε και άλλη από την εξαιρετική δουλειά τους. Το έχουν άλλωστε στο ...DNA τους !!

Η πρώτη δισκογραφική δουλειά των DNA.

Ένα EP που περιλαμβάνει 5 τραγούδια :

("Της τύχης έρμαιο", "Μιχαλάκης", "Πορεία" , "Βορράς και Νότος" , "Κυπριακή Πραγματικότητα")

Κυκλοφορεί από την ΑΚ SOUNDplan

• Hip-Hop.com.cy : Δελτίο Τύπου των DNA Διαβάστε όλα τα νέα για το συγκρότημα όπως επίσης και πληροφορίες για το που μπορείτε να προμηθευτείτε τα CD.

• Hip-Hop.gr : Ακούστε τραγούδια των DNA - Εδώ θα βρείτε σε μορφή mp3 τα τραγούδια «Κυπριακή Πραγματικότητα» και «Της τύχης έρμαιο»

Νεοταξική ΝΑΤΟική αριστερά και Νεοταξική ΝΑΤΟική ακροδεξιά.

Η χειραγώγηση , η ενσωμάτωση και τα εντός και εκτός της χώρας μας παιχνίδια των ιμπεριαλιστών.


Των : Πολυπέρχονα , Red Byron


Η παγκόσμια άρχουσα τάξη εκτός από το να καθορίζει όλες τις εφαρμοζόμενες πολιτικές, έχει πλέον μάθει πολύ καλά και το να δημιουργεί να ελέγχει και να κατευθύνει ρεύματα με προσωπείο «αντίστασης» σε αυτές τις πολιτικές, αλλά με πολιτικό και ιδεολογικό περιεχόμενο διαμορφωμένο κατάλληλα ώστε να περιέχουν στον πυρήνα τους την ιδεολογία της χειραγώγησης ενσωμάτωσης και υποταγής στο σύστημα και την εξυπηρέτηση των σχεδιασμών του. Το κύριο ρεύμα αυτής της κατεύθυνσης είναι σήμερα αυτό της νεοταξικής αριστεράς και των δορυφόρων της, ενώ συμπληρωματικός προς αυτό και απαραίτητος αιμοδότης του πρώτου ρεύματος είναι το ρεύμα της αστικής ακροδεξιάς και των δορυφόρων της.


Η νεοταξική αριστερά , προέβαλλε πάντα ως θέσεις και διεκδικήσεις αυτά που έρχονταν να υλοποιήσει η ίδια η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση. Ξεκίνησαν από αιτήματα για «Ενωμένη Ευρώπη» στα πλαίσια του καπιταλισμού και σήμερα αυτή η Ευρώπη της νέας τάξης και των μονοπωλίων που ονειρεύτηκαν είναι γεγονός. Μετά μίλησαν για «πολιτική ενοποίηση» της Ευρώπης και η άρχουσα τάξη τους έφερε το Ευρωσύνταγμα , το οποίο και στήριξαν με όποιο τρόπο μπορούσαν.


Όταν οι «φασίστες» και «ρατσιστές» λαοί της Ευρώπης όπως τους αποκάλεσαν τότε οι νεοταξίτες «αριστεροί» καταψήφισαν το Ευρωσύνταγμα στα δημοψηφίσματα, η άρχουσα τάξη βρήκε άλλο τρόπο να ικανοποιήσει το αίτημά τους, ξαναφέρνοντας το Ευρωσύνταγμα ως «Ευρωσυνθήκη» και επικυρώνοντάς το χωρίς δημοψήφισμα αυτή τη φορά. «Ζήτησαν «σύνορα ανοιχτά για όλους τους εργάτες» και ήρθε η νέα τάξη , γκρέμισε τα σύνορα από το πρώην ανατολικό μπλοκ, μετέτρεψε αυτές τις χώρες σε ιμπεριαλιστικές μπανανίες λεηλατώντας τον πλούτο τους , διέλυσε και κατέλαβε χώρες ανάλογα με τα συμφέροντά της και έτσι γέμισε όλη την Ευρώπη με εκατομμύρια ανασφάλιστους και χωρίς εργασιακά δικαιώματα μετανάστες. Αυτή η μεταναστευτική πολιτική είναι που χρησιμοποιήθηκε ως όχημα για να φτιαχτεί η «γενιά των 700 Ευρώ» στην Ελλάδα.

Σε μια καπιταλιστική αγορά εργασίας όταν υπάρχουν πάνω από ενάμισι εκατομμύριο σχεδόν όλοι ανασφάλιστοι και παράνομοι μετανάστες που ζητάνε δουλειά , είναι αναπόφευκτο αποτέλεσμα της λειτουργίας της οικονομίας η εξίσωση των εργασιακών δικαιωμάτων μεγάλης μερίδας του πληθυσμού με αυτούς, προς τα κάτω βέβαια, με βάση τους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης. Μίλησαν για «εξάλειψη των εθνικών και πολιτιστικών διαφορών» και ήρθε η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση να το πετύχει, διαλύοντας τα κυριαρχικά δικαιώματα των λαών σε εθνικό επίπεδο.

Κατάφεραν πράγματι να μη χωρίζονται οι άνθρωποι σε Έλληνες , Ιταλούς , Γάλλους , Γερμανούς κλπ αλλά σε «trendy» , «emo» , «gay» «lesbian» «bisexual» , «Ευρωπαϊκό κοινωνικό φόρουμ» , «αντιφά» και άλλα τέτοια είδη κατηγοριοποίησης.

Η νεοταξική αριστερά που προωθείται από όλα τα καθεστωτικά μέσα «ενημέρωσης» , περικλείει στους κύκλους της χιλιάδες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που στηρίζονται και χρηματοδοτούνται από την κυβέρνηση , την Ευρωπαϊκή Ένωση , μεγαλοεπιχειρηματίες των ΗΠΑ (π.χ. ο Αμερικανοεβραίος Τζορτζ Σόρος), που έχουν όλες έργο να προωθήσουν τα «ανοιχτά σύνορα» , την «ανοιχτή κοινωνία» και την πάλη «ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό», αλλά και ζητήματα όπως η υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλους, μετατροπή των στρατών σε μισθοφορικούς, νομιμοποίηση της κάνναβης ή και όλων των ναρκωτικών και άλλα. Οι οργανώσεις αυτές ως «Ρατσιστή» ονομάζουν όποιον είναι αντίθετος με το σύγχρονο δουλεμπόριο σκλάβων, «φασίστα» ονομάζουν επίσης όποιον είναι αντίθετο με τη νέα τάξη πραγμάτων ή προωθεί πολιτικές θέσεις επικίνδυνες για το κέρδος των πολυεθνικών. Έτσι οι «μαρξιστικές» αυτές οργανώσεις έφτασαν στο σημείο να συμπεριλαμβάνουν πλέον στους «φασίστες» ακόμα και όλα τα μαρξιστικού-λενινιστικού τύπου καθεστώτα που υπήρξαν ποτέ ή έχουν απομείνει επί της γης.


Στον «αντίποδα» υποτίθεται της νεοταξικής αριστεράς υπάρχουν διάφορα αστικά ακροδεξιά ρεύματα που παρουσιάζονται ως δήθεν «εθνικιστικά» είτε από στελέχη τους είτε κυρίως και μανιωδώς από την ίδια τη νεοταξική αριστερά. Τα ρεύματα αυτά λένε ότι είναι ενάντια στη «νέα τάξη» γενικώς και αορίστως, περικλείουν όμως στον πυρήνα των πολιτικών τους θέσεων την ίδια τη νέα τάξη και τις πολιτικές της. Είναι αντίθετοι σχεδόν με κάθε εργατική διεκδίκηση ή απεργία και με κάθε θέση που αμφισβητεί πραγματικά τον καπιταλισμό , τη νέα τάξη πραγμάτων και τις υπερεθνικές δομές της.

Ως «αντιπρόταση» στην εφαρμοζόμενη πολιτική, διεκδικούν από το λαό και τους πολιτικούς της χώρας τους την όσο γίνεται μεγαλύτερη στήριξη των κεφαλαιοκρατών της ντόπιας οικονομικής ελίτ, το συμφέρον των οποίον ονομάζουν «εθνικό» και την ενίσχυση της οικονομικής διείσδυσής της ακόμα και με στρατιωτικά μέσα στις γειτονικές χώρες, μέσα στα πλαίσια της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης πραγμάτων . Για να υλοποιηθεί αυτή η πολιτική αρκεί λένε να ακολουθηθεί η «κατάλληλη» διπλωματική στάση της χώρας στα πλαίσια διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών και του ΝΑΤΟ. Ουσιαστικά λένε να ακολουθηθεί η μεγαλύτερη δυνατή υποτέλεια από τη χώρα τους στο ΝΑΤΟικό ιμπεριαλισμό, και να αναλάβει η χώρα τους και συγκεκριμένα ο λαός της να εκτελέσει το ρόλο του μισθοφόρου των σχεδιασμών του ΝΑΤΟ στην περιοχή και σε όλο τον πλανήτη.

Σαν παραδείγματα εδώ μπορούμε να θέσουμε τις θέσεις του Φίνι για αποστολή Ιταλών στο Ιράκ , ή τις θέσεις μερίδας της Ελληνικής ακροδεξιάς για πιθανή διάλυση της Τουρκίας από τους Αμερικάνους και την πρότασή τους να προσφερθεί εθελοντικά η Ελλάδα να συμμετέχει ενεργά. Τα καπιταλιστικά σκυλιά της Ελλάδας βέβαια δεν θα πάνε να πολεμήσουν , θα πάρουν όμως μετά τον πόλεμο ως κέρδος ότι αποφάγια και κόκκαλα τους πετάξουν οι Αμερικάνοι, ενώ οι Έλληνες εργάτες το μόνο κέρδος και αντάλλαγμα που θα πάρουν για το χυμένο αίμα δεκάδων χιλιάδων από αυτούς θα είναι ότι θα «ξαναλειτουργήσει η Αγιά Σοφιά» .

Ίσως θα μπορέσουν μετά εκεί μέσα στην Αγιά Σοφιά κάτω από τους δακρύβρεχτους επικήδειους των ΝΑΤΟικών «Ελληνόψυχων» ακροδεξιών και των Αμερικάνων στρατιωτικών, να κηδέψουν τα παιδιά , τα αδέρφια , τους φίλους και τους αγαπημένους τους που θα έχουν σκοτωθεί όχι για την πατρίδα ή την ελευθερία τους ούτε βέβαια για τη γη των προγόνων τους, αλλά για να γίνει και η Τουρκία μια «ανοιχτή κοινωνία» του Σόρος όπως το Ιράκ και το Αφγανιστάν.


Σε σχέση με τις ιδέες της στήριξης στον καπιταλισμό και τη διείσδυση της «Ελληνικής» πλουτοκρατίας υπό την επιτήρηση της παγκοσμιοποιημένης ολιγαρχίας σε γειτονικές χώρες, διαβάζουμε από το πρόγραμμα του ΛΑΟΣ :


«Πιστεύουμε στην Ιδιωτική Πρωτοβουλία και την Ελεύθερη Αγορά ως κοινωνική δράση για λογαριασμό και για το καλό της κοινωνίας μας» και « H Ελλάδα μπορεί και πρέπει να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στον ευρύτερο Βαλκανικό χώρο, εκμεταλλευόμενη την Ελληνική επιχειρηματική διείσδυση στις γειτονικές μας χώρες».

Δεν γράφει τίποτα το πρόγραμμα του ΛΑΟΣ σχετικά με το πόσες εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες εργάτες έχασαν τις δουλειές τους, από αυτή τη «διείσδυση» που στηρίζει , μεταφέροντας τις επιχειρήσεις τους στα Σκόπια στη Βουλγαρία και οπουδήποτε αλλού. Το κατά πόσο επίσης είναι «Ελληνική» αυτή η διείσδυση , το ΛΑΟΣ και εδώ και πάντοτε κάνει πως αγνοεί ότι οι καπιταλιστές δεν έχουνε πατρίδα.

Ακριβώς αντίστοιχα με την αστική ακροδεξιά , την ιδιωτική πρωτοβουλία και ελεύθερη αγορά στηρίζει και η νεοταξική αριστερά , για όσους δεν το γνωρίζουν παραθέτουμε απλά ότι η τελευταία καταψηφίζει σταθερά στο συνδικαλιστικό κίνημα εδώ και δεκαετίες κάθε πρόταση που διεκδικεί απαγόρευση κάθε επιχειρηματικότητας στους της παιδείας , της υγείας, της ασφάλισης, των μεταφορών και τηλεπικοινωνιών. Αντίθετα προέβαλλε τις λογικές των θυσιών των εργατών προς όφελος της «επιχειρηματικότητας» και της «ανταγωνιστικότητας» της Ελληνικής οικονομίας , θέση ταυτόσημη με αυτή της αστικής ακροδεξιάς. Τόσο η νεοταξική αριστερά όσο και η ακροδεξιά , προβάλλουν ως θέση τους το μισθοφορικό στρατό , ουσιαστικά την προσαρμογή του στρατού στις ανάγκες του ΝΑΤΟ.

Η νεοταξική αριστερά με επιχείρημα την «κατάργηση της υποχρεωτικής θητείας» η δε ακροδεξιά με επιχείρημα τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητά του.


Διαβάζουμε στο πρόγραμμα του ΛΑΟΣ : «η βάση του «στρατού ειρήνης» να είναι επαγγελματίες αξιωματικοί και οπλίτες , άριστα εκπαιδευμένοι και εξειδικευμένοι».

Τόσο η νεοταξική αριστερά όσο και η ακροδεξιά στηρίζουν ανοιχτά την καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και πουθενά δε βάζουν ζήτημα αποχώρησης της χώρας τους από το ΝΑΤΟ. Μάλιστα τόσο ακροδεξιά όσο και αριστερά κόμματα σε Ευρωπαϊκές χώρες στήριξαν ενεργά κυβερνήσεις που χτύπησαν το Ιράκ όσο και τη Γιουγκοσλαβία. Παράδειγμα η Ιταλική ακροδεξιά στήριζε την κυβέρνηση Μπερλουσκόνι , μάλιστα ο Φίνι που συμμετείχε σε αυτή την κυβέρνηση ήταν από τους βασικότερους υποστηρικτές της Αμερικάνικης εισβολής στο Ιράκ και διεκδίκησε την αποστολή και παραμονή Ιταλικών στρατευμάτων, ενώ και το ΚΚ Γαλίας και οι Οικολόγοι Πράσινοι της Γερμανίας στήριξαν τις κυβερνήσεις που βομβάρδισαν τη Γιουγκοσλαβία.


Δείτε στο παρακάτω βίντεο τα Ιταλικά στρατεύματα που έστειλε ο Φίνι στο Ιράκ :


http://www.metacafe.com/watch/698373/italian_army_in_iraq/


Αντιγράφουμε εδώ απόσπασμα από παλαιότερο κείμενο από το Ελληνικό Μέτωπο του Βορίδη , λίγο πριν αυτό προσχωρήσει στο ΛΑΟΣ. Βρίσκεται ακόμα στην ιστοσελίδα τους :


http://www.e-grammes.gr/article.php?id=722


"Δυσκολευόμαστε επίσης να κατανοήσουμε τα κριτήρια με τα οποία ο κ. Καρατζαφέρης εντάχθηκε στην πολιτική ομάδα του Gianfranco Fini στην Ευρώπη , παρέα με το Λικούντ του Αριέλ Σαρόν ! Εκτός και εάν ισχύει το «ούνα φάτσα , ούνα ράτσα".

Και είχαν δίκιο τότε για το «ούνα φάτσα ούνα ράτσα» , παρότι σήμερα δε μιλάνε πια γιατί βολεύτηκαν με τον τεράστιο μισθό του βουλευτή. Άλλη μια τετραετία και μετά ο νόμος προβλέπει και ισόβια σύνταξη.

Ο Φίνι έστειλε τον Ιταλικό στρατό στο Ιράκ συμμετέχοντας στην κυβέρνηση Μπερλουσκόνι, ο Καρατζαφέρης από την άλλη πλευρά αναγνώρισε επίσημα την κατοχική κυβέρνηση του Ιράκ και δήλωσε ότι :


«Έχουν περάσει πέντε χρόνια από την εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ και δεν έχουν έρθει τα αποτελέσματα που θα έπρεπε. Το Ιράκ προσπαθεί και εμείς θα είμαστε δίπλα του»


Δείτε εδώ σχετικά :


http://mavroskrinos.blogspot.com/2008/04/bravo-giorgos.html


Δεν είναι βέβαια τυχαίο το ότι ο Καρατζαφέρης είχε επιλέξει να συμμετέχει στην Ευρωβουλή παρέα με το Φίνι και το κόμμα του δολοφόνου των Παλαιστινίων Σαρόν , αλλά συνειδητή επιλογή.

Το ΛΑΟΣ και φέτος δεν παρέλειψε να καταθέσει στεφάνι στη μνήμη των «εβραίων μαρτύρων του Ολοκαυτώματος» στις 4 Φλεβάρη 2008 μαζί με τα στεφάνια από το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο και άλλους φορείς του Ισραήλ.


Δεν έφτανε όπως η νομιμοποίηση της κατοχής στο Ιράκ , την ίδια ακριβώς περίοδο , στις 17 Απρίλη 2008 , το ΛΑΟΣ έστειλε και αντιπροσωπεία στο Αφγανιστάν , αναγνωρίζοντας την Αμερικάνικη κατοχή και εισβολή και την Ελληνική υποτέλεια στους Αμερικανούς , για να συνοδεύσει τους νέους Έλληνες μισθοφόρους (68 άτομα) που θα αντικαταστήσουν κάποιους από τους παλιούς που βρίσκονται εκεί , ως δύναμη κατοχής προς όφελος των Αμερικάνων , και με τεράστιο κόστος συντήρησης που προέρχεται από τα λεφτά του Ελληνικού λαού !

Και γι αυτό το θέμα όμως ούτε λέξη δεν είπαν οι διάφοροι «Ελληνόψυχοι» ΝΑΤΟικοί «εθνικιστές» που μας είχαν καλέσει προεκλογικά να ψηφίσουμε το ΛΑΟΣ και μάλιστα και τον Άδωνι Γεωργιάδη που πήγε στο Αφγανιστάν , γιατί να έχουμε λέει στο κοινοβούλιο «εθνικιστές βουλευτές». Εμείς αυτό που είδαμε είναι ότι στο κοινοβούλιο αυτοί οι «εθνικιστές» βουλευτές που μας κάλεσαν να ψηφίσουμε οι διάφοροι «Ελληνόψυχοι» αρνήθηκαν να καταψηφίσουν την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας στην πρόταση μομφής που έγινε με αφορμή το ασφαλιστικό , ενώ έχουν υπερψηφίσει όλο σχεδόν το κοινοβουλευτικό της αντιλαϊκό έργο , ενώ σπεύδουν σε όλο τον πλανήτη να αναγνωρίσουν τις κατοχικές κυβερνήσεις των Αμερικάνων.


Δείτε πως δικαιολόγησε την επίσκεψη εκ μέρους των δέκα βουλευτών του ΠΑΣΟΚ , της ΝΔ και του ΛΑΟΣ στο κατεχόμενο Αφγανιστάν ο Μ. Βαρβιτσιώτης :


«Με την επίσκεψη αυτή αναγνωρίζονται οι ιδιαίτερες και σύγχρονες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις στο πλαίσιο της ισχυροποίησης της θέσεως της Ελλάδας στον ευρύτερο διεθνή χώρο, καθώς καλούνται να συμβάλλουν ουσιαστικά στη βελτίωση των συνθηκών ασφαλείας, στην ανασυγκρότηση του Αφγανιστάν, την ανάπτυξη σύγχρονων δομών, την εξασφάλιση συνθηκών ειρήνης στην περιοχή και τη δημιουργία φιλικών σχέσεων με το λαό του Αφγανιστάν».


Καθώς προετοιμάζεται η Ολυμπιάδα της Κίνας , στελέχη του ΛΑΟΣ έγραψαν και δημοσίευσαν κείμενα με πλήρη αναπαραγωγή της Αμερικάνικης προπαγάνδας για το Θιβέτ. Το ίδιο έκαναν και στα Indymedia. Αν έπαιρνες τα κείμενα του Indymedia και αυτά του ΛΑΟΣ, σίγουρα δε θα μπορούσες να βρεις ποιο κείμενο ανήκει σε ποιο συγγραφέα.

Σε κοινή γραμμή όλη ουσιαστικά η Ελληνικής ακροδεξιά , με τους «δημοσιογράφους χωρίς σύνορα» τα Indymedia και όλα τα άλλα τέτοια «λουλούδια» οπαδούς της «ανοιχτής κοινωνίας» χρηματοδοτούμενα από τις ΗΠΑ.

Για όποιον ενδιαφέρεται για μια άλλη οπτική γωνία από αυτή των Αμερικάνων , της ακροδεξιάς και της νεοταξικής αριστεράς σχετικά με το Θιβέτ , μπορεί να διαβάσει εδώ :


http://faiokokkinometwpo.blogspot.com/2008/04/blog-post.html


Όλη η αυτή η φιλοαμερικάνικη στάση του ΛΑΟΣ δεν είναι βέβαια τυχαία και απροσδόκητη. Αντιγράφουμε από την ιστοσελίδα του ΛΑΟΣ τις θέσεις του για τις ΗΠΑ :

«Θεωρούμε ότι αποτελεί πολιτικό πραγματισμό η αναγνώριση της σημαντικής θέσης των ΗΠΑ στον κόσμο, τόσο λόγω του ότι αποτελούν τη μοναδική σημερινή υπερδύναμη όσο και για την ιστορική προσφορά τους στους αγώνες εναντίον του φασισμού , και επιδιώκουμε μια καλή και αρμονική σχέση μαζί τους» Σήμερα οι ΗΠΑ «αποδεικνύονται κατώτερες των ηθικών προσδοκιών που έχουν δημιουργήσει με τους αγώνες τους για την ελευθερία και
για τα ανθρώπινα δικαιώματα»

Η προσάρτηση Καρατζαφέρη στο μπλοκ των ΗΠΑ στην Ελλάδα δεν είναι καινούρια. Θυμίζουμε το ότι έφτασε για να μη στερήσει ψήφους από την εκλεκτή και εκπρόσωπο του πόλου των ΗΠΑ μέσα στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας , Ντόρα Μπακογιάννη , να μην κατεβάσει δικό του αντίπαλο συνδυασμό !

Παράλληλα το ΛΑΟΣ είναι το μόνο κοινοβουλευτικό κόμμα εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ που έφτιαξε και επιτροπές «αντιρατσισμού» , ενώ οι εκπρόσωποί του υπέγραφαν αντιρατσιστικές διακηρύξεις στα συμβούλια νεολαίας στα οποία συμμετείχαν μαζί με την Μη Κυβερνητική Οργάνωση Y.R.E (νεολαία ενάντια στο ρατσισμό στην Ευρώπη).

Και ενώ ούτε καν οι Ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν τολμήσει να αποκαλέσουν τα Σκόπια «Μακεδονία» επισήμως, αυτό το έκανε ο αντιπρόεδρος του ΛΑΟΣ Γεωργίου !


Το σχετικό βίντεο εδώ :

http://www.youtube.com/watch?v=QNFYDR4AkNQ


Αντίστοιχα, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έχει συνιστώσες που να είναι ενάντια στην υποχρεωτική θητεία , ανυπότακτους βουλευτές όμως δεν έχει…

Νεοταξική αριστερά και ακροδεξιά , προβάλλουν έντονα τον κοινοβουλευτισμό και σπέρνουν αυταπάτες για δήθεν διεξόδους στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος. Προσπαθούν να εγκλωβίσουν τη νεολαία στο σύστημα και να την εγκλωβίσουν γύρω από τα αστικά κόμματα. Στην Ελλάδα το ΛΑΟΣ κινείται σε λογική συνεργασίας με τη ΝΔ , ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ σε λογική συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ , ως εφεδρείες διεξόδου από την απαξίωση του πολιτικού συστήματος, με σκοπό να το μετατρέψουν από δικομματικό σε διπολικό.

Από τη στιγμή που ο κόσμος έχει απαξιώσει τα δύο μεγάλα κόμματα και θεωρεί ότι είναι το ίδιο, ένας τρόπος να ξεφύγει προσωρινά το πολιτικό σύστημα από την κρίση του είναι να τον βάλουν να διαλέξει ανάμεσα σε μια κεντροδεξιά που θα έχει μέσα «φασίστες και ρατσιστές» όπως θα προπαγανδίζουν τότε οι αριστεροί νεοταξίτες , και σε μια κεντροαριστερά που θα έχει μέσα «κομμουνιστές» και «ληστές τραπεζών» όπως θα προπαγανδίζουν οι ακροδεξιοί.

Έτσι σε ένα τέτοιο διπολικό μοντέλο , οι δύο κυρίαρχοι πόλοι υπηρέτες της ίδιας ακριβώς πολιτικής και ταυτόχρονα προσαρτημένοι στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκής Ένωσης θα φαντάζουν στα μάτια του κόσμου ως διαφορετικοί και η ψήφος και ενσωμάτωση στο σύστημα θα παρουσιάζεται σαν απαραίτητη για να αποφευχθεί η άνοδος είτε της ακροδεξιάς είτε της νεοταξικής αριστεράς στην εξουσία , όπως θα προσπαθήσουν να πείσουν τότε οι καπιταλιστές τον καθένα ανάλογα με τις καταβολές του και ποιόν από τους δύο δίδυμους πόλους τον έμαθαν να φοβάται περισσότερο και ποιόν να αποδέχεται.

Η πραγματική αλήθεια είναι βέβαια ότι ακροδεξιά και νεοταξική αριστερά δεν είναι παρά διαφορετικές πλευρές των ίδιων παιχνιδιών του παγκοσμιοποιημένου νεοταξικού ιμπεριαλισμού , που φορά το ένα ή το άλλο προσωπείο για να εγκλωβίζει κόσμο που ριζοσπαστικοποιείται σε εθνική-αντιπαγκοσμιοποιητική ή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση αντίστοιχα.

Οι κυρίαρχοι μεγάλοι πόλοι ακροδεξιάς και νεοταξικής αριστεράς καταδικάζουν έντονα όλα τα μη καπιταλιστικά καθεστώτα, κάτι που όμως δεν κάνουν για τα αντίστοιχα καπιταλιστικά όπου χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα και ακόμα και μέσα στο Παρίσι πεθαίνουν κάθε χρόνο 40.000 άνθρωποι από το κρύο , ενώ εκατοντάδες χιλιάδες άστεγοι κοιμούνται στους δρόμους του.

Ως παράδειγμα, φέρνουμε κείμενο της εφημερίδας Άλφα 1 ενάντια στη Σοβιετική Ένωση που δημοσιεύτηκε στο Αθηναϊκό Ιντυμίντια από ομάδα «τρόλλ» και παρουσιάστηκε ως κείμενο «αναρχικών» και έγινε αποδεκτό από αρκετούς αναγνώστες του ως δικό τους φιλικό «αναρχικό» κείμενο.

Αντίστοιχα κείμενα που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα σε ακροδεξιές εφημερίδες για θέματα όπως της Βόρειας Κορέας και του ντόπινγκ στην Ανατολική Γερμανία , είναι ταυτόσημα με όλα όσα γράφονται στα Ιντυμίντια.

Η κριτική τους δεν γίνεται σε μια βάση κριτικής και πολιτικών διαφωνιών όπως διαφορετικές οπτικές για ζητήματα γραφειοκρατίας ή ζητήματα της πολιτικής τους στην οικονομία , στον πολιτισμό ή σε διεθνή θέματα. Δε θα μπορούσε άλλωστε να υπάρχει τέτοια κριτική από ανθρώπους που πρόκειται για ορκισμένους εχθρούς κάθε μορφής σοσιαλισμού και εντολοδόχους του καπιταλιστικού συστήματος που όμως έχουν επιλέξει ως επάγγελμα στη ζωή τους να παριστάνουν τους ριζοσπάστες για να μπορούν να κοροϊδεύουν , να ελέγχουν και να εγκλωβίζουν κόσμο.

Η επίθεσή τους γίνεται καθαρά σε βάση χυδαία και συκοφαντική και μάλιστα σε επίπεδο πολύ χειρότερο από την πιο ακραία Αμερικάνικη και Σιωνιστική προπαγάνδα. Η διαφορά τους με τα μη καπιταλιστικά καθεστώτα δεν είναι ιδεολογική/πολιτική αλλά είναι καθαρά ταξική από τη σκοπιά τις υπεράσπισης των συμφερόντων του κεφαλαίου και των αφεντικών τους της άρχουσας τάξης και του καπιταλιστικού συστήματος που είχαν ανατραπεί στις χώρες αυτές.

Στην περίπτωση της Βόρειας Κορέας τους ενοχλεί επίσης ιδιαίτερα που έχει παραμείνει εθνικά ανεξάρτητη αυτόνομη και ανυπόταχτη , έξω από την υποταγή στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και τη νέα τάξη πραγμάτων. Τους ενοχλεί να υπάρχει ένα λαϊκό εθνικό σοσιαλιστικό κράτος όπου δεν υφίσταται η έννοια της ανεργίας, όπου ο κάθε νέος έχει δικαίωμα να αποκτήσει κατοικία χωρίς να πληρώσει όταν ενηλικιωθεί , που μπορεί να έχει δωρεάν εκπαίδευση και υγεία , που έχει δική της αυτόνομη εξωτερική πολιτική και δικές της ένοπλες δυνάμεις , και που όλα αυτά τα καταφέρνει παρά την πίεση ενός διεθνούς οικονομικού αποκλεισμού που υφίσταται από τη νέα τάξη και τους ιμπεριαλιστές.

Τους ενοχλεί που το κράτος αυτό κατάφερε να διατηρήσει πλήρως τις παραδόσεις τον πολιτισμό το και ένα τρόπο ζωής που σέβεται τη φύση και το περιβάλλον. Και βέβαια αντίθετα με ότι γράφουν οι παρακρατικοί που τα βγάζουν από τη φαντασία τους ξεπερνώντας ακόμα και την πιο χυδαία ΝΑΤΟική προπαγάνδα τόσο σε διάφορες ακροδεξιές και «εθνικοσοσιαλιστικές» φυλλάδες τους όσο και στα Ιντυμίντια του Σόρος , οι τιμές των τροφίμων σε αυτές τις χώρες δεν ανεβαίνουν συνεχώς όπως στις καπιταλιστικές χώρες αλλά αντίθετα μειώνονται και αυτό συμβαίνει ενώ οι μισθοί αυξάνονται , το κόστος της εξασφάλισης της τροφής είναι ασήμαντο και το μόνο που είναι ακριβό είναι τα προσωπικής χρήσης τεχνολογικά προϊόντα , λόγω του οικονομικού αποκλεισμού που έχουν επιβάλλει στη χώρα τους οι ιμπεριαλιστές.

Όσον αφορά το θέμα της Ανατολικής Γερμανίας , χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμφωνούμε με διάφορες πολιτικές της , αναγνωρίζουμε ότι θα ήταν αδιανόητο οι καπιταλιστικές χώρες ενώ ξόδευαν για το ψυχρό πόλεμο και για προπαγάνδα ενάντια στους «ανατολικούς» κάθε χρόνο ποσά τέτοια που είναι ισοδύναμα με τον σημερινό κρατικό προϋπολογισμό της Ελλάδας για 20 χρόνια , και όταν οι ανατολικοί σάρωναν τα μετάλλια στις Ολυμπιάδες, ότι οι πρώτοι δεν θα έκαναν τα πάντα να ανιχνεύσουν και να αποκαλύψουν φαινόμενα ντόπινγκ , και ότι εάν υπήρχαν δε θα τα είχαν αποκαλύψει.

Όμως, κάποιους νεοταξίτες ακροδεξιούς τους ενοχλεί που υπήρχαν κάποιες χώρες που παρά τις οποιεσδήποτε διαφωνίες και διαφορές μας με διάφορες πολιτικές τους , αναγνωρίζουμε το γεγονός ότι κατάφεραν να οικοδομήσουν μαζικό λαϊκό ερασιτεχνικό αθλητισμό , σε κάθε γειτονιά και προσβάσιμο σε όλους , με πλήρεις υπερσύγχρονες υποδομές εντελώς δωρεάν και με εντελώς αντίθετο σκεπτικό με τα σημερινά εμπορευματοποιημένα καπιταλιστικά πρότυπα. Ειδικά στον κλασσικό αθλητισμό, σε αυτές τις χώρες είχε δωρεάν πρόσβαση ο καθένας στις πιο σύγχρονες υποδομές που υπήρχαν σε κάθε περιοχή , αντίθετα με σήμερα που ακόμα και πρωταθλητές πληρώνουν τα έξοδά τους και δεν έχουν στήριξη από το κράτος, ενώ ο απλός λαός το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να πληρώνει στα καπιταλιστικά γυμναστήρια.

Και μάλιστα είναι παράξενο ότι σε μια στιγμή που ολόκληρη η επίσημη Ελληνική Ολυμπιακή Ομάδα Άρσης Βαρών βρίσκεται ντοπαρισμένη , προτίμησαν αντί να καταγγείλουν τις λογικές της εμπορευματοποίησης του αθλητισμού στον καπιταλισμό , να καταγγείλουν ένα κράτος που δεν υπάρχει.

Αυτό έγινε με σκοπό να βγάλουν στα μάτια των νέων που τους διαβάζουν λάδι τον καπιταλισμό, να δείξουν ότι αυτά συνέβαιναν και σε μη καπιταλιστικές χώρες και ότι επομένως δε φταίει ο καπιταλισμός ούτε οι Ελληνικές κυβερνήσεις για τα αναβολικά αλλά αυτά συμβαίνουν παντού. Όπως είπαμε το καπιταλιστικό νεοταξικό δηλητήριο το στάζουν σταγόνα σταγόνα στις νεανικές συνειδήσεις , περνάνε υπόγεια τα κρυμμένα μηνύματα του καπιταλισμού μέσα στις νεανικές ψυχές ανθρώπων που ξεκίνησαν να αγωνιστούν για μια ελεύθερη πατρίδα σε έναν ελεύθερο κόσμο , ώστε να καταλήξουν πειθήνια πιόνια σε παρακρατικά παιχνίδια χωρίς να γίνει αυτό αντιληπτό από τους ίδιους.

Δεν καταγγέλλουν όμως όλες οι οργανώσεις δορυφόροι της ακροδεξιάς και της νεοταξικής αριστεράς όλα τα μη καπιταλιστικά καθεστώτα. Με μόνο στόχο να εγκλωβίζουν νεολαία γύρω τους και να μη μένει ανεξέλεγκτη και επικίνδυνη για σύστημα , κάποιες οργανώσεις που παρουσιάζουν ότι αποδέχονται κάποια καθεστώτα με αναφορές διαφορετικές από αυτές του σημερινού καπιταλισμού.

Τέτοιες «επαναστατικές» οργανώσεις δορυφόροι που δείχνουν να αρνούνται τον κοινοβουλευτισμό , είναι που έχουν αναλάβει προς όφελος του συστήματος τον προπαγανδισμό της καταστολής , αλλά και μεγάλο κομμάτι υλοποίησης της. Αυτοπροσδιορίζονται σαν «επαναστατικές» ομάδες και διαχωρίζουν τη θέση τους από τα κοινοβουλευτικά κόμματα που είναι κοντά στις πολιτικές θέσεις τους , στην ουσία όμως ο ρόλος τους είναι να ελέγχουν και να χειραγωγούν νεανικές συνειδήσεις , να χαρτογραφούν πολλές φορές «επικίνδυνα άτομα» για το σύστημα και να προωθούν όσο περισσότερο κόσμο από αυτά τα άτομα πίσω στην αγκαλιά του συστήματος , είτε ως ψηφοφόρους σε κοινοβουλευτικά κόμματα είτε στα σπίτια τους απογοητευμένους ή αστικοποιημένους.

Έτσι λοιπόν οι ηγεσίες αυτών των οργανώσεων και ομάδων παίζουν συνειδητά ρόλο ιδεολογικής και πνευματικής καταστολής. Όσον αφορά το θέμα της φυσικής καταστολής, σήμερα ασκείται σχεδόν αποκλειστικά από παρακρατικές ομάδες «αντιφασιστών» και «αντιρατσιστών», που επεμβαίνουν στους δρόμους και χτυπάνε όποιον διαφωνεί με τις πολιτικές της νέας τάξης και της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.

Στον αντίποδα οι ακροδεξιοί προσπαθούν να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση του κόσμου τους την ιδέα της καταστολής από το νεοταξικό κράτος, προβάλλοντας ένα φετιχισμό σε σχέση με τα ΜΑΤ και την αστυνομία γενικότερα.

Επίσης κάποιοι που παριστάνουν τους «εθνικοσοσιαλιστές» τους «επαναστάτες» και άλλα διάφορα για να κρατήσουν εγκλωβισμένο κόσμο στις ομάδες τους που να θέτει σε κίνδυνο και την ίδια τη ζωή του ή θυσιάζει τις ελάχιστες οικονομίες του νομίζοντας ότι έτσι συμβάλλει στην ανάπτυξη κάποιου εθνικοεπαναστατικού κινήματος , περιμένουν στη γωνία μήπως και το σύστημα τους χρειαστεί ξανά όταν δεν θα πιάνει πια στο λαό το νεοταξικό παραμύθι για να κοιμάται ο λαός , και επανέλθουν κυβερνήσεις καταστολής ακροδεξιού τύπου. «Αν είχαμε εμείς αναλάβει την αστυνόμευση , δε θα κουνιότανε φύλλο» δηλώνουν, ενώ παράλληλα στέλνουν μέσα από την άνεση ζεστασιά και ασφάλεια των γραφείων τους κόσμο να χτυπά ανούσιους στόχους επίτηδες , για να βρίσκουν άλλοθι μετά για την καταστολή τους και ερείσματα στη νεολαία οι νεοταξικές αντιφασιστικές παρακρατικές συμμορίες.

Αν δεν υπήρχαν τέτοια προβοκατόρικα χτυπήματα , σχεδόν κανείς δε θα συμμετείχε σε τέτοιες αντιφασιστικές παρακρατικές συμμορίες και αντιρατσιστικά φεστιβάλ, που για να αποκρύψουν το πραγματικό νεοταξικό πολιτικό τους περιεχόμενο παρουσιάζουν σαν μοναδικό επιχείρημα συσπείρωσης κόσμου ότι κάποιοι «επιτίθενται σε αριστερούς και μετανάστες».


Στην πραγματικότητα τις αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές συμμορίες στην Ελλάδα , δεν τις έχτισαν μόνοι τους οι νεοταξίτες αριστεροί και τα μεγάλα εκδοτικά και τηλεοπτικά συγκροτήματα.

Συνέβαλαν τα μέγιστα και διάφοροι ακροδεξιοί προβοκάτορες παρακρατικοί που ωθούσαν νέους να χτυπάνε επίτηδες τελείως άσχετους ή ανούσιους στόχους ειδικά για να σοκάρουν αρνητικά την κοινή γνώμη , ώστε να κατασκευαστεί το ηθικό άλλοθι για να στηθεί «αντιφασιστικό» κίνημα στην Ελλάδα για να εξευτελιστεί και να απαξιωθεί ο επαναστατικός εθνικισμός όσο γίνεται περισσότερο και κυρίως στα μάτια της νεολαίας , αλλά και για να βρει άλλοθι το κράτος να απαγορεύει πατριωτικές συγκεντρώσεις και να φυλακίζει κοινωνικούς και εθνικούς επαναστάτες για τις ιδέες τους.

Αντίστοιχα , νεοταξίτες συνάδελφοί τους , εντολοδόχοι της ασφάλειας και των υπηρεσιών έστησαν τις πρώτες «αντιφά» επιθέσεις και ξεκίνησαν το «αντιφά» «κίνημα» διεθνώς. Μετά προσφέρθηκαν να στελεχώσουν και να αναπαράγουν το «κίνημα» αυτό εθελοντικά και εντελώς δωρεάν οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» της νέας τάξης , οι συμμορίες γενίτσαρων που παράγει το σύστημα σε κάθε χώρα που αυτοπροσδιορίζουν την εθνική και πολιτιστική τους καταγωγή ως «όλη τη γη» δηλαδή έχουν ως εθνότητα και κουλτούρα τους τη νεοταξική.

Έτσι κράτος, νέα τάξη και παρακρατικοί μηχανισμοί από κοινού κατάφεραν να ωθήσουν μεγάλες μερίδες της περιθωριοποιημένης νεολαίας αντί να χτυπούν στόχους του καπιταλιστικού συστήματος , να αλληλοσφάζονται μεταξύ τους και να είναι με αυτό τον τρόπο ακίνδυνες για το σύστημα.

Για τον ίδιο ακριβώς λόγο είχε προωθηθεί και καλλιεργηθεί μεθοδικά παλαιότερα από το ίδιο το σύστημα ο απολίτικος χουλιγκανισμός στις ομάδες ποδοσφαίρου. Σήμερα διάφοροι υπάλληλοι του κράτους, προσπαθούν να διασυνδέσουν τον ποδοσφαιρικού τύπου χουλιγκανισμό με πολιτικοποιημένες ομάδες που έχουν το στοιχείο της βίας. Παρακρατικοί σε όλες τις χώρες διεθνώς τρύπωσαν σε αναρχικές ομάδες βρίσκοντας κόσμο για να δημιούργησαν τους ''antifa hooligans''.

Το ίδιο το σύστημα λοιπόν παίζει την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» σε κάθε επίπεδο, το ίδιο κάνει και στο επίπεδο της εργατικής τάξης και πολιτικών χώρων με τάσεις εξέγερσης και αμφισβήτησης του συστήματος. Δημιουργεί και καλλιεργεί πολιτικά ρεύματα δήθεν «αμφισβήτησής του» από διαφορετικές οπτικές γωνίες και βάζει ως κεντρικό ιδεολογικό πυρήνα σε όλα αυτά τα ρεύματα τα ίδια ακριβώς συμφέροντα του καπιταλισμού και της νέας τάξης πραγμάτων καμουφλαρισμένα με εθνικιστικό , επαναστατικό , αντιεξουσιαστικό , αντικαπιταλιστικό ή ανθρωπιστικό μανδύα ανάλογα με την περίπτωση. Ενώ όλα αυτά τα ρεύματα δουλεύουν για τον ίδιο ακριβώς σκοπό το σύστημα βάζει τα άτομα που εγκλωβίζονται στα ρεύματα αυτά , να μάχονται συνεχώς και σχεδόν αποκλειστικά μεταξύ τους ώστε να μένει ανενόχλητος και χωρίς κόστος ο κύριος και πραγματικός εχθρός.

Εκτός από παρακρατικά παιχνίδια , σκοπός αυτών των χώρων είναι ο έλεγχος , η καταγραφή και η συλλογή πληροφοριών από κρατικούς μηχανισμούς. Ρουφιάνοι των μηχανισμών αυτών υπάρχουν σε ψηλές θέσεις σε αυτούς τους χώρους και παριστάνουν τους επαναστάτες για να μπορούν να τους προβοκάρουν εκ των έσω , να τους ελέγχουν , να διώχνουν όσο περισσότερο κόσμο γίνεται πίσω στην αγκαλιά του συστήματος ή να τον βάζουν να παίζει εν αγνοία του διάφορα παρακρατικά παιχνίδια ή να τον στέλνουν να χτυπά και να προβοκάρει κατ’ εντολή και για λογαριασμό των «αρχηγών» οποιαδήποτε προσπάθεια να στηθούν γνήσια πραγματικά κοινωνικά και επαναστατικά κινήματα ανεξέλεγκτα από το σύστημα.

Παράλληλα αυτές οι ομάδες συμμετέχουν ενεργά και σε ευρύτερους υπερεθνικούς γεωστρατηγικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Για παράδειγμα η ακροδεξιά των Σκοπίων και η ακροδεξιά της Ελλάδας λειτούργησαν ως αναπόσπαστα κομμάτια του σχεδίου αποσταθεροποίησης της περιοχής και ενίσχυσης του ρόλου του ΝΑΤΟ σε αυτή , που παίζει το νταβατζή και στις δύο χώρες ταυτόχρονα. Οι μεν προσπαθούν να τρομοκρατήσουν το γειτονικό τους λαό για να τρέξει για προστασία στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ λέγοντας ότι διεκδικούν τη Θεσσαλονίκη και οι δε κάνουν το ίδιο λέγοντας ότι διεκδικούν σύνορα με τη Σερβία.

Την τρομοκράτηση αυτή προωθούν μέσα σε κάθε χώρα πολύ έντονα και άτομα που έχουν τρυπώσει στην ακροδεξιά και σχετίζονται με ξένες ή «εθνικές» μυστικές υπηρεσίες που λειτουργούν ως τοπικό παράρτημα των ξένων και έτσι η κάθε ΝΑΤΟική ακροδεξιά προβάλλει και δημοσιεύσει στη χώρα της ως κινδύνους την προπαγάνδα της ΝΑΤΟικής ακροδεξιάς της απέναντι χώρας.

Την πρώτη χώρα την έχει κατασκευάσει επίσης ως πολυεθνικό κράτος αποτελούμενο από πολλαπλές εθνότητες με πολύ διαφορετικές εθνικές και πολιτισμικές ρίζες η κάθε μία , και με προσπάθεια καλλιέργειας σε κάποιους από αυτούς ψευδούς κατασκευασμένης ιστορικής και εθνικής μνήμης. Έτσι έχει τη δυνατότητα να απειλεί την κάθε πλευρά ότι αν δεν υποταχθεί ακόμα περισσότερο στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς που θα της υποδείξουν, μετά θα προωθήσει τα συμφέροντα και τα σχέδια της άλλης πλευράς.

Το ΝΑΤΟ στην πραγματικότητα τα μόνα συμφέροντα και σχέδια που προωθεί στην περιοχή και σε ολόκληρο τον κόσμο είναι αυτά του διεθνούς ιμπεριαλισμού, του διεθνοποιημένου κεφαλαίου και του Αμερικανοσιωνισμού. Αν οποιαδήποτε από τις δύο πλευρές δεν υποκύψει στις διαταγές του ΝΑΤΟ , το ΝΑΤΟ θα χρησιμοποιήσει την άλλη πλευρά και την ακροδεξιά προπαγάνδα της μαζί με τις εγχώριες εθνικές μειονότητές για να εισβάλλει σε αυτή. Είναι το ίδιο παιχνίδι των ισορροπιών του τρόμου που ξέρουν να παίζουν πολύ καλά οι ιμπεριαλιστές σε όλο τον κόσμο, φτιάχνοντας παντού δίπολα αντιπαράθεσης , και εκμεταλλευόμενοι την ακροδεξιά απειλή της κάθε χώρας την οποία οι ίδιοι βοηθούν να κατασκευαστεί και να προβληθεί παίζουν μετά το ρόλο του νταβατζή και στις δύο πλευρές του διπόλου για να κυριαρχούν οι ίδιοι ανενόχλητοι.

Αν προσπαθήσει ο αναγνώστης να σκεφτεί τέτοια δίπολα και παιχνίδια που έχει καταφέρει να κατασκευάσει το ΝΑΤΟ σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων ή της Μέσης Ανατολής θα δει ότι υπάρχουν παντού.

Ταυτόχρονα η νεοταξική αριστερά σε κάθε τέτοιο δίπολο τον έχει ενεργό ρόλο παρουσιάζοντας ως απειλή τον εγχώριο «εθνικισμό» και υποστηρίζοντας τις θέσεις του αντίπαλου «εθνικισμού» , να κρύβει την πραγματική απειλή που είναι ο διεθνοποιημένος νεοταξικός ιμπεριαλισμός. Παράλληλα προωθεί τις ΝΑΤΟικές θέσεις και σχεδιασμούς στο εσωτερικό της χώρας ως λύσεις για την αντιμετώπιση του «εθνικισμού» και συμβάλλει στην ενίσχυση της ιδεολογικής αποδοχής και προπαγάνδισης της υπέρ της επίθεσης της νέας τάξης σε κάθε έστω ελάχιστο απομεινάρι εθνικής - λαίκής κυριαρχίας και την αντικατάστασή του από κυριαρχία υπερεθνικών κεφαλαιοκρατικών οργανισμών στο εσωτερικό της κάθε χώρας.

Για να εγκλωβίζουν όσο περισσότερο κόσμο μπορούν γύρω από τον κοινοβουλευτισμό, την αστική τάξη και τα συμφέροντά της , ακροδεξιά και νεοταξική αριστερά προπαγανδίζουν έντονα και οι δυο το ζήτημα της «ενότητας».

Η ακροδεξιά μιλάει για «ενότητα των εθνικιστών» και ή νεοταξική αριστερά για «ενότητα της αριστεράς». Στην ιστορική πραγματικότητα όμως, υπάρχει λαϊκός κοινωνικός επαναστατικός εθνικισμός, υπάρχει και αστικός ακροδεξιός «εθνικισμός» που μόνο στόχο έχει τη διατήρηση του συστήματος και την προάσπιση των συμφερόντων της άρχουσας τάξης ακόμα και με βίαιη καταστολή αν χρειαστεί. Αυτές οι δύο πλευρές του εθνικισμού είναι από τη φύση τους ο ένας στον αντίποδα του άλλου, αντίπαλοι και ορκισμένοι εχθροί που συγκρούστηκαν σε κάθε στιγμή της σύγχρονης ιστορίας.

Αντίστοιχα ιστορικά υπάρχει εργατική αντικαπιταλιστική επαναστατική αριστερά, υπάρχει και αριστερά αστική κοινοβουλευτική που επίσης μόνο σκοπό έχει τη διατήρηση του συστήματος. Ενότητες λοιπόν μεταξύ ιδεολογικών ταξικών και κοινωνικών από τη φύση τους αντιπάλων δεν μπορούν να υπάρξουν και αν υπάρξουν δεν εξυπηρετούν παρά μόνο το ίδιο το σύστημα. Η μόνη ενότητα που είναι φυσική και αποδεκτή , είναι ενότητα σε επίπεδο κοινωνικό –ταξικό, και σε επίπεδο εθνικοεπαναστατικό – αντί ιμπεριαλιστικό.

Σε ταξικό επίπεδο υπάρχει η ενότητα της εργατικής τάξης με την αγροτιά και άλλα λαϊκά στρώματα ενάντια στην πλουτοκρατία και τα συμφέροντα της οικονομικής ελίτ.

Σε εθνικοεπαναστατικό επίπεδο σήμερα υπάρχει ενότητα μεταξύ των λαϊκών στρωμάτων του κάθε έθνους με στόχο την απόσχιση και απελευθέρωση του έθνους από τα δεσμά του διεθνοποιημένου καπιταλισμού - ιμπεριαλισμού και της νέας τάξης πραγμάτων, απόσχιση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ένωση.

Απόσχιση από την «υποχρέωση» να πληρώνει ο κάθε σκλάβος λαός τεράστια ποσά στους διεθνείς καπιταλιστές τα οποία βαφτίζουν «δημόσιο χρέος» , απόσχιση από τον έλεγχο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Απόσχιση από τις υποχρεωτικές στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης «καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις» και νόμους περί ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων και εργατών από τους καπιταλιστές.

Απόσχιση από νόμους που επιβάλλουν υποβάθμιση της εκπαίδευσης με ιδιωτικά πανεπιστήμια και ξένα κολλέγια, από νόμους που απαγορεύουν στον Έλληνα αγρότη να καλλιεργεί τη γη του όπως ο ίδιος επιθυμεί μέσα από την καταστροφική για τη μικρομεσαία αγροτιά «Κοινή Αγροτική Πολιτική» για να πάρουν στα χέρια τους την καλλιεργήσιμη γη όλης της Ευρώπης οι πολυεθνικές. Απόσχιση από τα μεταλλαγμένα τρόφιμα και τις τρελές αγελάδες.

Απόσχιση από νόμους που μας απαγορεύουν να έχουμε δημόσιες φτηνές αεροπορικές και ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες , δημόσιες ασφαλείας τηλεπικοινωνίες που να μη βρίσκονται στα χέρια ξένων εταιρειών και μυστικών υπηρεσιών.

Απόσχιση από υπερεθνικά συντάγματα και νομοθεσίες που τη μόνη ελευθερία και κυριαρχία που εξασφαλίζουν είναι αυτή του πολυεθνικού κεφαλαίου απέναντι στους λαούς.

Απόσχιση από τον «πολιτισμό» της υποκουλτούρας , της παρακμής και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.


Αυτή λοιπόν είναι η μόνη πραγματική ενότητα που μπορεί να υπάρξει. Ενότητα σε ένα κίνημα πολύμορφο , που θα έχει ταυτόχρονα το ταξικό - κοινωνικό και το εθνικό - αντιιμπεριαλιστικό στοιχείο , ενότητα με στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού και της νέας τάξης πραγμάτων.

Μήνυμα της Αυτόνομης Ομάδας Κύπρου "Γρηγόρης Αυξεντίου".

Μήνυμα που λάβαμε από τους συντρόφους της Κύπρου :


Σε μια εποχή όπου η σήψη και η παρακμή αποτελεί την άρχουσα τάξη με κύρια έκφραση την απάθεια , τον ωχαδερφισμό και την έσχατη μορφή υποτέλειας τον ραγιαδισμό , σύμβολα και αξίες φαντάζουν ιστορίες βγαλμένες από τα παραμύθια.

Γιατί οι λαοί κρίνουν την ιστορία από την σημερινή εικονική πραγματικότητα που τους έχει εμφυτεύσει το σύστημα. Παράλληλα βεβαίως και με τον τεχνητό φόβο από τα ΜΜΕ της αστάθειας και της κατάρρευσης των πάντων επιτυγχάνουν την αδράνεια και την περιθωριοποίηση δυνάμεων που μάχονται αυτή την υποδούλωση , την σκλαβιά με τα αόρατα δεσμά.






Δυστυχώς δεν φτάνει μόνο ο πολιτικός αγώνας , έχουν φροντίσει για αυτό ρουφιάνοι που δουλεύουν για το σύστημα και αυτή η κατάσταση τείνει να πάρει τέτοιες διαστάσεις που σε λίγο θα αμφιβάλλουμε για τους δικούς μας ανθρώπους.

Το σύστημα προσπαθεί να χειραγωγήσει τα λεγόμενα «άκρα» να πολεμήσει και να εξοντώσει να αφήσει στο περιθώριο της πολιτικής δράσης και σκέψης λαμπρούς αγωνιστές και συντρόφους.

Για όλους αυτούς τους λόγους θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον Μαύρο Κρίνο που μας δίνει την δυνατότητα να αγωνιστούμε μέσα από τις τάξεις του , γνωρίζοντας την αγνότητα των συντρόφων που τον απαρτίζουν.

Αγώνας Λοιπόν !
Για την Πατρίδα ! Για τον Σοσιαλισμό !

Για μια Κύπρο Ελεύθερη Ελληνική και Σοσιαλιστική !
Το ιερό πνεύμα των προγόνων μας , των αγωνιστών της Εθνικοεπαναστατικής ΕΟΚΑ που αντιστάθηκαν στην καπιταλιστική τυραννία των Άγγλων και αργότερα στην προσπάθεια εκτουρκισμού της Κύπρου μας δείχνει τον δρόμο.

Εμείς τα παιδιά και τα εγγόνια τους αντιστεκόμαστε στο νέο ξεπούλημα της Κύπρου από τους νεοταξίτες αριστερούς και δεξιούς.

Το αίμα των ηρώων που χύθηκε στα πεδία των μαχών ενάντια στον Άγγλο και Τούρκο καταπιεστή μας καλεί !

Η Κύπρος είναι Ελληνική !

Καλούμε τους φίλους τις φίλες , τους συντρόφους και τις συντρόφισσες να πυκνώσουν και να δυναμώσουν την ομάδα μας.


Ελευθερία Ή Θάνατος !