« … Εμείς οι Φασίστες δεν έχουμε
θεωρητικές προκαταλήψεις,
θεωρία μας είναι η πραγματικότης ... »
« … Όταν προελαύνω ακολουθήστε με,
εάν οπισθοχωρήσω σκοτώστε με,
εάν με σκοτώσουν εκδικηθείτε με … »
Mussolini
του Wolverine.
Πολλά μπορούν να γραφτούν και να ειπωθούν για τις συγκεντρώσεις του ελληνικού λαού στην πλατεία συντάγματος των Αθηνών και στις άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας.
Ο καθένας όπως είναι φυσικό διατηρεί την δική του άποψη και υποστηρίζει τις θέσεις που τον εκφράζουν. Παρακολουθώ επί αρκετές ημέρες τις δημοσιεύσεις εθνικιστικών / πατριωτικών ιστολογίων και γενικά όλων των «χώρων» που αντιστρατεύονται (με ή χωρίς εισαγωγικά) την πολιτική της κυβέρνησης του εγγονού Τζέφρυ Παπανδρέου.
Πραγματικά είναι αστείο να βλέπεις τους πάντες εν μέσω κατοχής του σιωνιστικού ΔΝΤ να «κονταροχτυπιούνται» στο διαδίκτυο αλλά και στον δρόμο και ο καθένας για τους δικούς του «σοβαρούς» (;) λόγους.
Οι «αναρχικοί» αναλώνονται σε μακροσκελείς και ανούσιες κατά βάση θεωρητικές συζητήσεις για έναν και μόνο «σοβαρό» λόγο, αν θα επιτρέπονται δηλαδή οι ελληνικές σημαίες και ο εθνικός ύμνος, οι «πατριώτες» σκέφτονται αν η παρουσία εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων είναι σατανικό σχέδιο των καναλιών, οι «αριστεριστές» αν και πότε θα κηρυχθεί παλλαϊκή απεργία των εργατών - σε μια χώρα που η εργατική τάξη δεν έχει στην πλειοψηφία της καίρια γνώση για τον καπιταλισμό και τις δομές του - ο καθένας το «τραγουδάκι» του αλλά και το «βιολί» του.
Κανείς στην ουσία από όλους αυτούς δεν αμφισβητεί την μια και μόνο βάση του προβλήματος που είναι ο «παρλιαμενταρισμός» δηλαδή η ίδια η κοινοβουλευτική δημοκρατία αλλά και κάθε άλλη έκφραση της όποια και αν είναι αυτή.
Δεν είναι τυχαίο ότι το σύστημα εξουσίας προετοιμασμένο από καιρό για κάθε μελλοντικό (και επικίνδυνο για το ίδιο) ενδεχόμενο διαθέτει σε όλους τους «ακραίους» χώρους ανθρώπους του που κατευθύνουν τα νήματα και τα μυαλά όλων αυτών που συμμετέχουν στις εν λόγω οργανώσεις.
Άλλοι «ακραίοι» δεν κατέβηκαν διότι απλά θεωρούν την σύναξη εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων απλά ένα ακόμα «πανηγύρι», άλλοι επίσης «ακραίοι» δεν θεώρησαν σωστό να συγκρουστούν άμεσα με τον κρατικό γίγαντα και αντέταξαν με σθένος το σύνθημα «άμεση δημοκρατία», άλλοι εξαφανίστηκαν αφού «έγραψαν» χιλιάδες ώρες στο facebook.
Ο γράφων πήγε στο σύνταγμα σε διαφορετικές ώρες και ημέρες και αν δεν σας κουράζω αγαπητοί συναγωνιστές και αγαπητοί αντίπαλοι θα σας μεταφέρω την δική μου εικόνα.
Κυριακή 05.06.11 στις 11 το πρωί … μια πλατεία χωρισμένη σε διαφορετικά ιδεολογικά «μετερίζια» με εξαιρετικά ειρηνιστικό κλίμα που θύμιζε διακοπές και άφθονες καντίνες, γεμάτη στην έκταση της από ασφαλίτες με φωτογραφικές μηχανές που έβγαζαν με την άνεση τους πάντες και τα πάντα, οι εν λόγω κύριοι περιφερόμενοι μάλιστα ανάμεσα σε «αντιεξουσιαστές» και «αγανακτισμένους» χωρίς κανένα πρόβλημα … άλλοι με «αλήτικο» υφάκι και άλλοι με ελληνικές σημαίες στην πλάτη όλοι όμως με «μπανάνες» στην μέση, όπλα και συστήματα ενδοεπικοινωνίας και τα λοιπά … αναγνωρίσιμοι σχετικά εύκολα …
Ελάχιστος κόσμος ευκαιρία για σοβαρή κουβέντα … λαϊκές συνελεύσεις λοιπόν με τους επικεφαλείς στο σημείο των επιτροπών να είναι κάποια «τυπάκια» που έκαναν «μπαμ» που ανήκουν ιδεολογικά ή μήπως τελικά είναι εκεί εντελώς ευκαιριακά ; …
Καλύτερα για μένα όμως η παρουσία των «αντιπάλων» μας στην περιοχή αποτελεί πρόκληση. Όρεξη για κουβέντα είχα και αρχίζει το γέλιο το πρωί της Κυριακής …
Ερωτήσεις: «ποιο το όραμα σου για αυτή την χώρα», «ποια στάση ζωής προτείνεις σε 1, 2, 42 θέματα» «τι στάση κρατάς απέναντι σε νατο ε.ε και τον διεθνή σιωνισμό» μερικές από τις ερωτήσεις που τους έκανα αφού παρουσιάζονταν οι ίδιοι ως επικεφαλείς και οργανωτές των εν λόγω κινήσεων.
Oυσιαστική απάντηση καμιά !
Απορημένοι μου ψέλλιζαν «θα δώσει την απάντηση η λαϊκή συνέλευση» … μα σας ρωτάω φίλοι και φίλες ο λαός που ακόμα ψηφίζει τα σόγια των πολιτικάντηδων δεκαετίες τώρα είναι ικανός να δώσει όραμα και λύση ή και απαντήσεις έστω και μέσα από τις εν λόγω αμφιλεγόμενες «συνελεύσεις» ;
Κίνημα σίγουρα δεν είναι η συγκέντρωση ανθρώπων στο Σύνταγμα. Rebellion δεν είναι. Revolution σαφέστατα δεν είναι, μπορεί όμως να εξελιχθεί σε κάτι ουσιαστικό αν το επιτρέψουν οι συνθήκες και βάλουμε και εμείς το χεράκι μας … ή αν χυθεί αίμα που όπως λέει και ένα σύνθημα «κινεί τους τροχούς της ιστορίας» όσο και αν τους τρομάζει κάποιους αυτό το γεγονός.
Το απόγευμα βρέθηκαν μεγάλες μάζες Ελλήνων στο ίδιο σημείο. Ανάμεσα τους εγώ και αρκετοί αυτόνομοι σύντροφοι. Καθόλου πολιτικοποιημένοι στην πλειοψηφία τους οι υπόλοιποι συμμετέχοντες παρόλο την ηλικία των περισσοτέρων (συνέπεια της τηλεοπτικής προπαγάνδας των τελευταίων είκοσι χρόνων) όμως αρκετοί αναρχικοί, φασίστες, δεξιοί, χριστιανοί, αριστεροί όλοι ήταν εκεί ο καθένας με τις δικές του θέσεις και απόψεις.
Πολλές ελληνικές σημαίες σε κοντάρια και πλάτες, ελάχιστες των αραβικών χωρών και όλες σε συγκεκριμένο σημείο για ευνόητους λόγους, καμιά κομματική σημαία και ελάχιστες γκρούπες «αριστεριστών» να προσπαθούν να μιλήσουν για τον Μαρξισμό παρόλο που όλοι έδιωχναν τους πάντες ότι πολιτική ταυτότητα και αν είχαν !
1η παρατήρηση ότι πολλοί - περισσότεροι από ότι νομίζουμε - είχαν μέσα στο μυαλό τους μια έντονη αμφισβήτηση τόσο του κοινοβουλίου όσο και της ίδιας της δημοκρατίας εν γένει.
2η παρατήρηση ότι πολλοί από αυτούς που ήταν την Κυριακή και τις προηγούμενες ημέρες στις συγκεντρώσεις δεν είχαν κατέβει ξανά σε ανάλογη πορεία και διαμαρτυρία !
3η παρατήρηση ότι οι μετανάστες στην Ελλάδα (κυρίως αυτοί από την Ασία και την Αφρική) δεν συμμετείχαν παρόλο την αντίθετη προπαγάνδα των αντιρατσιστών !
Ελάχιστοι οι ξένοι που κατέβηκαν στους δρόμους πράγμα που σημαίνει ότι και δεν έχουν καίρια πολιτική τοποθέτηση απέναντι στα «προβλήματα» και ότι δεν τους ενδιαφέρει να είναι στην πρωτοπορία κανενός αγώνα !
Το συμπέρασμα είναι ένα. Όσο περισσότερο αμφισβητείτε ο θεσμός της δημοκρατίας και όσο μεγαλώνει το μίσος για τον κοινοβουλευτισμό τόσο περισσότερο θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση και επιφυλακή. Οι συνθήκες ευνοούν την δική μας στάση ζωής και θα κερδίσουμε τουλάχιστον τις εντυπώσεις αρκεί να έχουμε τακτική και συνέπεια σε λόγια αλλά και πράξεις.
Στήνουμε πραγματικό «καρτέρι» στην δημοκρατία που δεν είναι κάτι άλλο παρά αυτό που περιγράφει ο Μπραζιγιάκ στο σύνδεσμο εδώ και στρέφουμε τα μάτια μας προς το θήραμα που δεν είναι άλλο από το Κράτος Αδίκου και τα μισθωτά τσιράκια του από όπου και αν προέρχονται όποια ταυτότητα και αν έχουν.
Κανένας Μίκης, κανένα «δίκτυο αριστερών» και καμιά οργάνωση «300 πατριωτών» (και αυτοί για δημοκρατία ομιλούν …) δεν θα δώσουν την οριστική λύση που αξίζει να προβάλλουμε και να κάνουμε γνωστή στις ημέρες μας δηλαδή την συνολική απόρριψη της δημοκρατίας.
Κανείς από αυτούς που το παίζουν «αγανακτισμένοι» - και εννοώ τις γνωστές περσόνες που βγήκαν σε κανάλια και ραδιόφωνα αφού εξάντλησαν την επαναστατικότητα τους στα πάρτυ των κομματικών νεολαιών - δεν λέει αλήθεια: ότι ο εχθρός είναι ένας, η ίδια η Δημοκρατία όποια ταμπέλα και αν έχει όποια μορφή και αν της δίνουν οι υπερασπιστές της και ένας ο ηθικός αυτουργός ο βάρβαρος Σιωνιστής και οι δομές που τον στηρίζουν μέσα και έξω από τα σύνορα της χώρας.
Γράφει στο «Βήμα της Κυριακής» (05.06.11) κάποιος αστός και φιλοκαθεστωτικός: «όταν βουλευτές την κάνουν, σαν λαγοί με μικρά πηδηματάκια από την εμπροσθοφυλακή της δημοκρατίας, αναζητώντας διέξοδο από τα μονοπάτια του εθνικού κήπου, αφήνουν τότε ακάλυπτο χώρο σε ακρο - πατούντες Λύκους».
Δεν έχουμε λοιπόν Συναγωνιστές παρά να «παραφυλάμε» σαν πραγματικοί Μελανοχίτωνες «Λύκοι» στις πλαγιές του κ(υ)νοβουλίου και να έχουμε στο νου μας το θήραμα που δεν είναι άλλο από τους 300 της βουλής οι οποίοι είναι οι «Νενέκοι» της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Για αυτό λοιπόν πέρα από διαδικτυακές ενασχολήσεις και πολύωρες θεωρητικές αναλύσεις που δεν ταιριάζουν σε ιδιοσυγκρασία εθνικοεπαναστατών συμμετέχουμε ως Εθνικιστές Φασίστες και Εθνικοσοσιαλιστές ενεργά και δυναμικά σε όλες τις συγκεντρώσεις χιλιάδων Ελλήνων όποιοι και αν είναι οι συμμετέχοντες όποιοι και αν τους κατέβασαν στον δρόμο όποια και αν είναι η σκέψη τους, και αναμένουμε το σύνθημα για μαζική έφοδο όταν μας ευνοήσουν οι περιστάσεις.
Ο λύκος θηρευτής μέσα σε μια ομάδα έχει ένα και μόνο πράγμα στο μυαλό του, την τακτική δίωξη και την συντριβή του αντιπάλου άμεσα και γρήγορα μαζί με αυτούς που συμμετέχουν στο πλευρό του.
Ας μην ξεχνάμε ότι το «Βήμα» επισημαίνει σε άλλο σημείο της εφημερίδας τον φόβο των αστών και των ρουφιάνων δημοσιογράφων για τους Μελανοχίτωνες που πιθανόν μια μέρα να «μπουκάρουν» στην Βουλή.
Τελικά έχουν δίκιο είμαστε πολύ επικίνδυνοι για το σύστημα τους για αυτό και βάλθηκαν άπαντες - από τον πρώην νεολαίο του Μεταξά πρώην κομμουνιστή και μόλις πρόσφατα οικοδεσπότη του Ερντογάν Μίκη, μέχρι τους θαμώνες του indymedia και τους δημοσιογράφους και πολλούς άλλους - να μας απομονώσουν.
Όχι μόνο δεν τα κατάφεραν αλλά εκατοντάδες Εθνικιστές Φασίστες και Εθνικοσοσιαλιστές είναι κάθε μέρα εκεί που πρέπει όπως και την Κυριακή που μας πέρασε δίπλα στην καρδιά του δημοκρατικού κτήνους έτοιμοι να καρφώσουν την Λόγχη στον στόχο. Ξέρουμε πολύ καλά και ποιος είναι ο εχθρός και ποια είναι η καταγωγή του αλλά και ποιες είναι οι ευθύνες του ελληνικού λαού.
Πολύ πιθανόν αύριο ο Γιωργάκης να υποσχεθεί σε πολλούς «αγανακτισμένους» αυξήσεις και δωράκια και να αποχωρήσουν οι περισσότεροι από τις πλατείες.
Και να γίνει αυτό εμείς πάλι θα είμαστε εκεί την κρίσιμη στιγμή όποτε και να είναι αυτή με λύσσα και συνείδηση με εθνικοσοσιαλιστική οργή και αντισιωνιστική σκέψη - Strauss Cohen είναι το όνομα του τυράννου ρουφιάνοι δημοσιογράφοι - έτοιμοι να στρέψουμε εκεί που πρέπει την δική μας δυναμική όσο και αν προσπαθεί να μας αποπροσανατολίσει το σύστημα εξουσίας μέσω των καναλιών και των φερέφωνων του.
Με την σκέψη μας πάντα στο τόσο αληθινό και επαναστατικό σύνθημα «Κράτος Σημαίνει Πατρίδα Σκλαβωμένη» σας ευχόμαστε καλή ανάγνωση !
Ας επιχειρήσουμε μιαν ανακυκλωτική επιστροφή στο … μέλλον, παραμερίζοντας το παραπέτασμα που σκιάζει την φαντασία μας για να ανακαλύψουμε το πίσω από τον χρόνο αόρατο !
Και πριν ανανεώσουμε την εμπιστοσύνη μας στους αυτοδιορθωτικούς σερβομηχανισμούς του ακτιβισμού προς ανάσχεση της εκπτωτικής απραξιακής ολισθηρότητας ας οροθετήσουμε μια βασική απόχρωση της βιολογίας του κοσμικού ψυχισμού που βαραίνει πάνω στο διαχρονικό σκηνικό των κοινωνιών.
Στο μεταίχμιο της εθνοκοινωνικής ρυθμιστικής ανάδρασης μας ας ανατάξουμε τα συνθέτοντα μέρη του κράτους κάτω απ’ το ανήμερο, όσο και ενήμερο, βλέμμα της αμφισβήτησης μας. Σύμφωνα με τα εξαγόμενα των μικροστατιστικών της αστικής προϊστορίας, κράτος είναι η κυρίαρχη πολιτική εξουσία μέσα στα όρια συγκεκριμένου γεωγραφικού χώρου.
Στην κοινωνική πράξη τούτη η λέξη είναι διφορούμενη και σημαίνει, αφ’ ενός την δύναμη, αφ’ ετέρου δε, την πεμπτουσία ενός ομαδικού μαζοχισμού ο οποίος αναζητά το νομοθετικό, δικαστικό κι εκτελεστικό άλλοθι του !
Ο ιουδαϊκός χαρακτήρας του μεσσιανικού κράτους αποκαλύπτεται από την λατινική του ετυμολογία (Status = Κατάσταση που υποδηλώνει την αμεταβλήτως καθεστηκυία διαχείριση της απρόσωπης εξουσίας της θεοποιημένης μάζας. Παράλληλα, η ρωμαϊκή περί κράτους αντίληψη (Imperium = Αυτοκρατορία) εκφράζει την απολυτότητα (αύτο - ) της νομής της εξουσίας μέσω της προσωποπαγούς αυθεντίας του θεοποιημένου μονάρχη - Αυτοκράτορα.
Οι δυο θεωρήσεις αυτές διαμόρφωσαν το σύγχρονο εκτρωματικό, δυτικό (και μη) κράτος. Εμμένοντας στο σκανογράφημα του κράτους διαπιστώνουμε το πόσο στα αλήθεια τούτος ο κόσμος είναι διαπερατός σ’ όποιον επιθυμεί να εξερευνήσει τα βάθη του. Κι αναθεωρώντας την γενεαλογία του μύθου, θα ‘λέγα ότι το κράτος δεν είναι παιδί του Πάλλαντος και της Στυγός αλλά του Τρόμου και της Εξουσίας !
Παράγωγο μιας αυτοματικής συνουσίας του φόβου των αδυνάμων με την αδυναμία των φοβισμένων, το κράτος δεν είναι παρά το πανάρχαιο εκείνο τερατογέννημα στο βρεγμένο λίκνο μιας εγκεφαλικά υπολειπόμενης ανθρωπότητας σύμπτωμα που μηνά ένα σύνδρομο απαρατήρητων ακόμα αιτιών.
Όχι και τόσο αυθαίρετα ορίζω το κράτος ως την φρικαλέα τραχειοτομή που αποτρέπει τον εξ ασφυξίας θάνατο των κοινωνιών που αδυνατούν να θεραπεύσουν τις μειονεξίες τους.
Το κράτος υλοποιεί μια πελώρια καταθλιπτική σκιά που, αιώνες πριν, συμμάχησε με την βία σκιάζοντας τον, επί του Καυκάσου, σταυρωμένο Προμηθέα, τους, επί τον σταυρό των πεπρωμένων τους, ηλωμένους Προμηθείς της ανθρωπότητας.
Στο στέρνο του χρονοφάγωτου παπύρου της Ιστορίας βλέπω το μελανό στίγμα του κράτους κι απορώ …
Απορώ αν, στρέφοντας το κεφάλι μου προς τα πάνω, θα δω έναν ουρανό γαλήνια αναστατωμένο σαν απ’ τον χρωστήρα του Caspar Friedrich ή το σαρκαστικό μειδίαμα ενός παρανοϊκού πειραματιστή που θα με κατοπτεύει απ’ το γυάλινο στόμιο του δοκιμαστικού σωλήνα μέσα στο οποίο στριμώχνονται μαζί με τα δισεκατομμύρια των τροφίμων της γης.
Όμως οι κοινωνίες εξακολουθούν να παραμένουν ατελείς, χαρακτηριζόμενες από μιαν μειονεξία που καθοσιώνει τον ρόλο του χωροφύλακα – προστάτη (με όλες τις σημασίες της λέξης). Η χρονική στιγμή κάθε άλλο παρά συγχωρεί την πραγμάτωση των ελπίδων των ασυγκράτητων οραματιστών του τέλειου κόσμου.
Πως θα έπρεπε λοιπόν να αντιμετωπίσουμε την αναγκαιότητα του χωροφύλακα που επιβάλλει η κατασταλτική σκοπιμότητα της μεταβατικής περιόδου που διανύουμε ;
Καταφεύγοντας στα φώτα της τευτονικής εθνοκοινωνικής ετυμολογίας κι εντοπίζοντας τον όρο Reich, ανακαλύπτουμε και το κλειδί του αινίγματος.
Η λέξη Reich1 (das) εντάσσεται στις ουσιωδέστερες της Γερμανικής γλώσσας, προερχόμενη από την ινδοευρωπαϊκή ρίζα Ρεκ που σημαίνει το από το Βασιλιά - Ηγέτη προερχόμενο, αποδίδοντας την από την Δύναμη εκπηγάζουσα Τάξη σε συνδυασμό με την Ισχύ της Νομιμότητας. Στα ελληνικά η λέξη αποδίδεται με εκείνη της «Πολιτείας» στην οποία περιέχεται η εν δυνάμει Τάξη, περιβαλλόμενη από την Ισχύ της Νομιμότητας.
Το Reich σχετίζεται με το Recht (das) που σημαίνει «Δίκαιο» και με την GeRechtigkeit (die) η οποία σημαίνει «Λόγος», ειδικώτερα, τον Λόγο του Ηγέτη, που διαθέτει κύρος Δικαίου κατά την διαμόρφωση, της περί Τιμής, Ήθους, Αγώνα και Εργασίας, αντίληψης της Κοινότητας της οποίας ηγείται. Το Reich είναι συγγενές με το Reichtum (der) που σημαίνει την αφθονία υλικών αγαθών, απαραίτητο συμπλήρωμα της ευημερίας της Κοινότητας.
Εδώ ακριβώς συνυπάρχουν και οι άλλες λειτουργίες πολιτιστικής, πολιτικής και οικονομικής εξέλιξης που μετατρέπουν την ιδέα σε ολοκλήρωμα κοινωνικής πράξης.
Πέρα αυτών επισημαίνουμε τον όρο Reichraum (der) που προσδιορίζει τον γεωγραφικό «Χώρο» (Raum, der) μέσα στον οποίο ισχύει το Δίκαιο του Λαού, την φυσική κοιτίδα όπου αναπτύσσονται από κοινού τα συνθέτοντα μέρη της Κοινότητας.
Ως επίθετο reich σημαίνει τον «πλούσιο» (εύφορο – άφθονο). Ας σημειωθεί ότι και στην Αραβική γλώσσα2 εμφανίζονται ανάλογες αντιστοιχίες προς την ινδοευρωπαϊκή ρίζα με επίκεντρο το δέκατο γράμμα του αραβικού αλφαβήτου Ρα (ραά = εποπτεύω) και με λέξεις όπως ρασίν (=κεφαλή, ήρωας), ραί (=φωτεινός, επιβλητικός) ραζούν (=αξιόπιστος), ρατζίλ (=ανδρικός), ραμίν (=ορμή), ρατάμπ (=διατάσσω), ράα (=πληθαίνω), έννοιες που συνδέονται με τον Ηγέτη, την Ηγεσία, τον Αγώνα, το Δίκαιο, την Δύναμη, την Αρρενωπότητα και την Αυτάρκεια.
Τέλος, πριν ολοκληρώσουμε τούτη την γλωσσική αναδρομή στο ετυμολογικό «κλειδί» του ζητουμένου, ας μην ξεχνάμε ότι, αν και στην Γερμανική γλώσσα υπάρχει η λέξη Staat (der) που αντιστοιχεί εννοιολογικά στο λατινικό Status, ο Αδόλφος Χίτλερ επέλεξε τον όρο Reich για να χαρακτηρίσει - ονομάσει την 3η Γερμανική Εθνοκοινωνική Πολιτεία, ενώ προτίμησε να χρησιμοποιήσει τον όρο Staat (Geheime Staatspolizei) ως συνθετικό της (Μυστικής Κρατικής) Αστυνομίας σκιτσάροντας την κατασταλτική της σιλουέτα.
Ποιο είναι λοιπόν το ζητούμενο ;
Μια ουτοπική προσδοκία λύτρωσης απ’ τον χωροφύλακα με την ταυτόχρονη παράδοση της Κοινότητας στην σκλαβιά της αναρχίας, ή, μια ρεαλιστική προσέγγιση στην εξύψωση της συνειδητότητας του Πολίτη μέσω μιας θαρραλέας, κλιμακούμενης, αναπροσαρμογής των δομών της πολιτικής εξουσίας με στόχο την επίρρωση του ατομικού συνειδότος και, κατ’ επέκταση, την απελευθέρωση του Πολίτη απ’ τον βραχνά του κατασταλτικού μηχανισμού ;
Όπως και να το κάνουμε έχει ωριμάσει όσο ποτέ ο χρόνος για να πούμε, κ ά τ ω η επαναληπτικότητα της ανεικονικής τραγουδοκρατίας που μας θέλει να χτυπάμε παθητικά και ανεγκέφαλα το πόδι κρατώντας, τάχα, τον … ρυθμό σ’ ένα άκουσμα που δεν έχει καμιά σχέση με εμάς !
Καθορίσαμε ήδη το τι ζητάμε: διαδικασίες ανάπτυξης και ενδυνάμωσης της συνειδητότητας του ατόμου προς διαμόρφωση Πολιτών με κοινωνική υπευθυνότητα και μετά την δημιουργία του Κοινωνανθρώπου, είδους που σπανίζει δραματικά σήμερα, ζητάμε την μετακίνηση, των νυχτοφυλάκων της εξουσίας σε παραγωγικότερες απασχολήσεις. Το πώς είναι απλούστερο απ’ ότι, εκ πρώτης όψης νομίζει κανείς.
Κάποιοι ομίλησαν για την υπαγωγή της φαντασίας στην εξουσία, εμείς στοχεύουμε στην αναγωγή της εξουσίας στην φαντασία, γνωρίζοντας πως η ανθρώπινη θέληση είναι η υπέρτατη εκείνη ενέργεια που μπορεί να κινητοποιήσει τις ισχυρότερες κι ευεργετικότερες φυσικές δυνάμεις. Και για αυτή την αναγωγή είναι προϋπόθεση η ενεργοποίηση της ανθρώπινης θέλησης.
Πρώτο βήμα η, με κάθε πρόσφορο μέσο, κατασύντριψη των εντεταλμένων υδροδιανομέων κοινωνικής χαύνωσης που εκπροσωπούν οι γνωστοί «εθνάρχες» των πολυώνυμων κομματικών συνεταιρισμών στο αφορολόγητο λειψανεμπόριο της ανθρώπινης ευτυχίας.
Κατασύντριψη κατά προτεραιότητα, όλων εκείνων των παραμέτρων που γεννούν τον πολιτικαντισμό, χωρίς αυτό να αποκλείει ή να παραμερίζει την αναπαλλοτρίωτη ευθύνη των φυσικών φορέων του. Και σε αυτή την προσπάθεια η ειρήνη δεν είναι ο καλύτερος σύμμαχος. Όσοι μπορούν να σκεφτούν κατανόησαν πως τα ανθρώπινα πεπρωμένα δεν κινδυνεύουν απ’ το πυρηνικό αλλά απ’ το ειρηνικό ολοκαύτωμα !
Άλλωστε ποτέ δεν κρεμάνε σαν σκυλί εκείνον που πολεμάει σαν λιοντάρι. Πρώτος στόχος: το γκρέμισμα του κράτους αδίκου!
Κι όταν τμηθεί αμετάκλητα ο μονοπωλιακός ιμάντας διακίνησης της μονοειδούς πολιτικαντίστικης αναγκαιότητας, τότε, διευρύνονται οι υπό συζήτηση προοπτικές.
Και δεν θα πρέπει να στοχεύουμε σε μιαν αναστάτωση, αλλά στην ίδια την ανατροπή, ίσως, γιατί είναι πρακτικότερο να χύσουμε στον νεροχύτη τα υπολείμματα του φλυτζανιού μας με απλή ανατροπή παρά με φυγοκεντρισμό ο οποίος μας αποστερεί το πλεονέκτημα να παραμένουμε στην απυρόβλητο ζώνη.
Όπως διαμορφώθηκαν, οι καταστάσεις, μονάχα μέσ’ απ’ τις κάννες μπορεί να επιτευχθεί μια εκροή συναισθηματικότερου λόγου ε κ ε ι όπου ο έρωτας τίθεται υπό διωγμό, η αντιβία στην κρατική βία αποτελεί πλέον καθήκον του Πολίτη.
Η χαριστική βολή στο διεφθαρμένο κράτος βιγλάτορα της σιωνιστικής εμπορευματοκρατίας συνιστά την υλοποίηση της επαναστατικής μας εκπυρσοκρότησης.
Κι αν η Πίστη είναι η αξιωματική υπέρβαση των αισθήσεων κατά την υποδοχή μιας, υποκειμενικής ή μη, αλήθειας, εγώ θα πιστεύω πάντα στην Επανάσταση ως προϋπόθεση δημιουργίας μιας Πολιτείας Δικαίου !
1. Βλ.: TASCHENBROCKHAUS ZUM ZEITGESCHEHEN, εκδ. BROCKHAUS – Leipzeig 1942, σ. 284
2. Βλ .: Ομάρ Παξινού ΒΑΣΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΑΡΑΒΟΕΛΛΗΝΙΚΟ, εκδ ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ – Αθήνα χ.χ. σ. 51, 52 και 54.
Σ' όλες τις χώρες, η πρώιμη χρήση ινδικής κάνναβης σχετιζόταν με 50% αύξηση του κινδύνου εκδήλωσης κατάθλιψης μετά τα 17.
Η ίδια σχέση ίσχυε και όταν οι ερευνητές συνυπολόγισαν και άλλους παράγοντες όπως το κάπνισμα και το αλκοόλ, και το ιστορικό ψυχικών προβλημάτων όπως φοβίες και άγχος.
για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ ...