Κωστής Παλαμάς: Ο Γκρεμιστής.

Ακούστε. Εγώ είμαι ο γκρεμιστής, γιατί είμ' εγώ κι ο χτίστης,
ο διαλεχτός της άρνησης κι ο ακριβογιός της πίστης.
Και θέλει και το γκρέμισμα νου και καρδιά και χέρι.
Στου μίσους τα μεσάνυχτα τρέμει ενός πόθου αστέρι.



Κι αν είμαι της νυχτιάς βλαστός, του χαλασμού πατέρας,
πάντα κοιτάζω προς το φως το απόμακρο της μέρας.
εγώ ο σεισμός ο αλύπητος, εγώ κι ο ανοιχτομάτης·
του μακρεμένου αγναντευτής, κι ο κλέφτης κι ο απελάτης

και με το καριοφίλι μου και με τ' απελατίκι
την πολιτεία την κάνω ερμιά, γη χέρσα το χωράφι.
Κάλλιο φυτρώστε, αγκριαγκαθιές, και κάλλιο ουρλιάστε, λύκοι,
κάλλιο φουσκώστε, πόταμοι και κάλλιο ανοίχτε τάφοι,



και, δυναμίτη, βρόντηξε και σιγοστάλαξε αίμα,
παρά σε πύργους άρχοντας και σε ναούς το Ψέμα.
Των πρωτογέννητων καιρών η πλάση με τ' αγρίμια ξανάρχεται.
Καλώς να ρθή. Γκρεμίζω τη ασκήμια.



Είμ' ένα ανήμπορο παιδι που σκλαβωμένο το 'χει
το δείλιασμα κι όλο ρωτά και μήτε ναι μήτε όχι
δεν του αποκρίνεται κανείς, και πάει κι όλο προσμένειτο
λόγο που δεν έρχεται, και μια ντροπή το δένει



Μα το τσεκούρι μοναχά στο χέρι σταν κρατήσω,
και το τσεκούρι μου ψυχή μ' ένα θυμό περίσσο.
Τάχα ποιός μάγος, ποιό στοιχειό του δούλεψε τ' ατσάλι
και νιώθω φλόγα την καρδιά και βράχο το κεφάλι,



και θέλω να τραβήξω εμπρός και πλατωσιές ν' ανοίξω,
και μ' ένα Ναι να τιναχτώ, μ' ένα Όχι να βροντήξω;
Καβάλα στο νοητάκι μου, δεν τρέμω σας όποιοι είστε
γκρικάω, βγαίνει από μέσα του μια προσταγή: Γκρεμίστε!



..............................................................................

Η θέση των Ελλήνων Εθνικοσοσιαλιστών δεν είναι μπροστά
στην τηλεόραση και στις οθόνες των υπολογιστών
αλλά στα πεδία των συγκρούσεων.

Απέναντι στους μπάτσους και στους ασφαλίτες,
απέναντι σε όλους αυτούς που δέρνουν γέροντες
και δηλητηριάζουν νέους και νέες με καρκινογόνα χημικά
απέναντι σε όλους αυτούς που ποδοπατούν την αξιοπρέπεια και την τιμή μας.

Απέναντι σε όλους αυτούς που υπηρετούν την
καπιταλιστική δικτατορία και το ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟ τέρας.

«Η δημοκρατία εξαπατά τον λαό.

Γιατί αντί να κατοχυρώνει την ελευθερία του ,

υπερασπίζεται την ασυδοσία του κεφαλαίου»



Evita Peron



«Το κράτος είναι μία τρομερή μηχανή που καταβροχθίζει
ζωντανούς αν­θρώπους και μετά τους ξερνάει σαν άψυχα μηδενικά.

Η ανθρώπινη ζωή δεν έχει πλέον καθόλου μυστικά,
καθό­λου εσωτερικότητα,
είτε στο υλικό είτε στο πνευματικό ε­πίπεδο.

Κάθε γωνία της είναι διαπερατή, κάθε κίνηση της μετρήσιμη.

Ο καθένας είναι κλεισμένος στο κελί του και αριθμημένος,
όπως ακριβώς σε μία φυλακή»



Benito Mussolini.



«Σήμερα, η φώτιση έρχεται μόνο μέσα από τις φλόγες και τη μυρουδιά της βενζίνης η συντροφικότητα γεννιέται μόνο μέσα από τον κοινό κίνδυνο και η μουσική των σφαιρών ακούγεται μόνο ανάμεσα στις εκρήξεις και τις σειρήνες»

Εθνικοσοσιαλιστικό Περιοδικό «Γαμμάδιον»



«Επιζητούμε την Καταστροφή.
Μόνο η καταστροφή
θα καθαρίσει τα πάντα από
το σάπιο φιλελεύθερο σύστημα
και θ' ανοίξει τον δρόμο
σ' εμάς τους Εθνικοσοσιαλιστές.
Γι' αυτό υποστηρίζουμε
ότι εναντιώνεται στο σύστημα ,
ότι το βλάπτει κάθε απεργία
κάθε κρίση , κάθε κρατική αδυναμία.
. . . Με πείσμα και θέληση ,
μέχρι να πεθάνει το κράτος.»



Gregor Strasser



«Εμείς δεν ευχόμαστε για τάξη και νόμο.

Νόμος σημαίνει την συνεχιζόμενη ύπαρξη
του σάπιου εβραικού καπιταλιστικού συστήματος.

Επιθυμούμε αναρχία και χάος που θα μας ευνοήσει
να επιτεθούμε στο σύστημα

ενώ τα γουρούνια του μεγάλου αδερφού
θα προσπαθούν να μαζέψουν τα κομμάτια τους»

Joseph Tomassi

«Όχι και τόσο αυθαίρετα ορίζω το κράτος ως την φρικαλέα τραχειοτομή που αποτρέπει τον εξ ασφυξίας θάνατο των κοινωνιών που αδυνατούν να θεραπεύσουν τις μειονεξίες τους.


Το κράτος υλοποιεί μια πελώρια καταθλιπτική σκιά που, αιώνες πριν, συμμάχησε με την βία σκιάζοντας τον, επί του Καυκάσου, σταυρωμένο Προμηθέα, τους, επί τον σταυρό των πεπρωμένων τους, ηλωμένους Προμηθείς της ανθρωπότητας»

Αριστοτέλης Ηρ. Καλέντζης