Otto Strasser «Νέα Ευρώπη» Μέρος πρώτο - Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία (του Kerry Bolton)

 

''Η Ιδέα από μόνη της είναι Θεϊκής προελεύσεως , ενώ οι άνδρες πού την υπηρετούν απλά οι μηχανές της, το σώμα και η σάρκα της. Ο ηγέτης είναι αυτός που πρέπει να υπηρετεί την ιδέα, και στην ιδέα και μόνο σε αυτή οφείλουμε απόλυτη πίστη. Εξάλλου και ο αρχηγός είναι άνθρωπος και ανθρώπινο το να λανθάνει''

Otto Strasser

Εισαγωγικό σημείωμα

Όσοι μελετούν με αντικειμενικότητα την ιστορία του Εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος δεν μπορούν να αγνοήσουν τον καίριο ρόλο και την ποιοτική συμβολή των αδερφών Otto και Gregor Strasser. Για τον Gregor Strasser που ήταν ο οργανωτικός νους του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και ο άνθρωπος που άλωσε τον μαρξιστικό βορρά της Γερμανίας, μπορείτε να διαβάσετε ενδιαφέροντα άρθρα εδώ και εδώ - τα οποία δεν τόλμησε κανείς να αντικρούσει με επιχειρήματα - και για τον Otto Strasser που ήταν η φωνή της λογικής σε πολλά ζητήματα και ο διανοητής που τόνισε κυρίως την έννοια του Σοσιαλισμού στον όρο Εθνικός Σοσιαλισμός, ένα ιστορικό άρθρο εδώ από το εξαιρετικό ιστορικό ιστολόγιο του αείμνηστου συναγωνιστή Θεόδωρου Μανιάτη ο οποίος «έφυγε» τέτοιες ημέρες το 2019 και υπήρξε φίλος και υποστηρικτής της συντακτικής μας ομάδας. 

Πέρα από κάποια ποιοτικά άρθρα σε ιδεολογικά περιοδικά και σε διαδικτυακές πηγές τα οποία μπορεί κάποιος να βρει με μια απλή έρευνα και αναζήτηση, στην διάθεση του «χώρου» εκτός της έκδοσης της ομάδας μελετών Vidar για τον Otto Strasser - εδώ - δεν υπάρχει κάτι άλλο σε μια ολοκληρωμένη έντυπη μορφή. Σύμφωνα με πληροφορίες αναμένονται σύντομα κάποιες ενδιαφέρουσες ποιοτικές προσπάθειες που θα εμπλουτίσουν την βιβλιοθήκη αυτών που αναζητούν τις απόψεις και θέσεις των «τροτσκιστών» του Εθνικοσοσιαλισμού. 

Και τα δυο αδέρφια υπήρξαν θρησκευόμενοι πατριώτες και βετεράνοι πολεμιστές με ριζοσπαστικές ιδέες που βρήκαν σημαντική απήχηση και γοήτευσαν πολλούς αλλά και έκαναν άλλους να τους εναντιωθούν, αν και μια από τις τελευταίες δηλώσεις του Γκαίμπελς - ο οποίος υπήρξε για σημαντικό διάστημα υπέρμαχος της αντικαπιταλιστικής τάσης στο κόμμα και γραμματέας των Strasser - τους δικαίωσε στην πορεία της ιστορίας προς φρίκη αυτών που προσπαθούν να πλαστογραφήσουν την ιστορία του επαναστατικού κινήματος. Η σκέψη τους όχι μόνο ενίσχυσε τον σύγχρονο «Εθνικό Αυτονομισμό» αλλά επηρέασε ακόμη και τους ιδεολογικούς μας αντιπάλους, οι οποίοι ανακάλυψαν σημαντικά στοιχεία προς υπεράσπιση της δικής τους θέσης και προσπάθησαν να αντιγράψουν το πρόγραμμα τους. 

Το όραμα των πρωτοπόρων της «αριστερής» εργατικής τάσης για την αναγέννηση της Ευρώπης και η εναντίωση στον Αμερικανισμό και τον Καπιταλισμό, υπήρξε η βάση για την δημιουργία της «Τρίτης Θέσης» η οποία μεταπολεμικά επηρέασε σημαντικά κινήματα και ομάδες αντίστασης. Το τελευταίο διάστημα γράφτηκαν στο διαδίκτυο πολλές αντικρουόμενες πληροφορίες για τα δυο αυτά πρόσωπα αλλά λίγες είχαν να κάνουν σε σχέση με την ιστορική πραγματικότητα. 

Το παρακάτω άρθρο που έχει να κάνει με την γεωπολιτική της Ευρώπης είναι απόσπασμα από βιβλίο του Νεοζηλανδού διανοητή και ακτιβιστή Kerry Bolton, μια μετάφραση του συναγωνιστή Πάνου Ευθυμίου τον οποίο και ευχαριστούμε για τον χρόνο του. 

Μια ακόμη αναλυτική απάντηση τόσο στα δεκανίκια της φιλοσιωνιστικής πατριδοκάπηλης ακροδεξιάς που «θυμήθηκαν» ξαφνικά τον «Στρασσερισμό» (...) για να τον χρησιμοποιήσουν ως μια «απάντηση» σε μια ανούσια διαμάχη που έχουν ανοίξει με την «ορθόδοξη» εθνικοσοσιαλιστική έκφραση, αλλά και προς όλους αυτούς τους συναγωνιστές (εντός και εκτός εισαγωγικών) που αναπαράγουν πολλές φορές - είτε από άγνοια τους είτε επειδή ακολουθούν οδηγίες - την καθεστωτική προπαγάνδα για να υπερασπιστούν στο τέλος - προς όφελος ποιων ; - την μονολιθικότητα και την στείρα προσωπολατρεία καθώς και τα τραγικά λάθη του ιστορικού κινήματος που οδηγούν νομοτελειακά στην πολιτική αυτοχειρία. 

Είναι όμως σημαντική αυτή η ανάρτηση για έναν ακόμη λόγο. Επειδή ο αρθρογράφος έχει το θάρρος να ασκήσει αυστηρή κριτική και στον Otto Strasser χωρίς να φοβάται τις αντιδράσεις ή τα σχόλια των «αριστερών» Εθνικοσοσιαλιστών & Εθνικοεπαναστατών, γεγονός που επιβεβαιώνει τον κανόνα: Η «Τρίτη Θέση» υπερασπίζεται την διαλεκτική άνευ όρων και αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που ενισχύεται και στην χώρα μας σε όλα τα επίπεδα παρά την λυσσαλέα αντίδραση της ακροδεξιάς και των υποτακτικών της.

Otto Strasser «Νέα Ευρώπη» Μέρος πρώτο - Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία (του Kerry Bolton)

Μετάφραση: Πάνος Ευθυμίου

Ο Otto Strasser, παρά την αφοσίωση του ως «πρωτοπαλίκαρο» στην κληρονομιά της Γερμανίας του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, δεν ήταν μιλιταριστής ή ιμπεριαλιστής. Ο “Γερμανικός Σοσιαλισμός” του απείχε από οποιαδήποτε έννοια του “Lebensraum” (ζωτικού χώρου). Όντας πιο μακριά από τον Χιτλερισμό, ο Εθνικός Σοσιαλισμός του Otto δεν ενέκρινε τη βιολογική και ιεραρχική άποψη της φυλής ως το θεμέλιο της ιδεολογίας του, όπως θα συζητηθεί αργότερα. Το ιδανικό του ήταν η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, διατηρώντας ταυτόχρονα και ενισχύοντας τα αρχαία έθνη και τις εθνότητες της Ευρώπης.

Ένα πλήρες πρόγραμμα για την αναδιοργάνωση της Γερμανίας, συμπεριλαμβανομένης της σχέσης της Γερμανίας με την Ευρώπη στο πλαίσιο μιας Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας και ενός κοινού ευρωπαϊκού αποικιακού έργου, διατυπώθηκε στο βιβλίο του Otto Strasser, “Germany Tomorrow” που δημοσιεύθηκε το 1940, το οποίο και ενσωματώθηκε ως το τρίτο μέρος του βιβλίου του Strasser του 1931 στο Μανιφέστο, “The Structure of German Socialism”. Ο Reed σχολίασε ότι το “Germany Tomorrow” απευθύνεται όχι μόνο στους Γερμανούς, αλλά και σε όλους τους «καλούς» Ευρωπαίους.

Ο Στράσσερ σε σχέση με αυτό έγραψε ότι το βιβλίο του προοριζόταν να παράσχει τα θεμέλια για μια τέτοια δοκιμαστική περίοδο, γράφτηκε από κάποιον που είναι πεπεισμένος ότι η Γερμανική εθνική ασφάλεια και η Ευρωπαϊκή συνεργασία, ενώ είναι αντικρουόμενες, τείνουν να ευνοούν η μια την άλλη. Η ευρωπαϊκή συνεργασία, ήταν στην τριάδα των βασικών διατάξεων του «Μαύρου Μετώπου», μαζί με την εθνική ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη. Το “The Aims and Methods of the Black Front”, μια πολύ σύντομη περίληψη, παρουσιάζεται ως ο ακρογωνιαίος λίθος μιας μελλοντικής Γερμανικής εξωτερικής πολιτικής όπου κάθε είδος ιμπεριαλισμού θα απορριφθεί και μια Ευρωπαϊκή ομοσπονδία θα είναι η βάση της εθνικής ελευθερίας και της λαϊκής ανάπτυξης όλων των εθνών και των μειονοτήτων.

Οι τρεις κατηγορίες που αναφέρθηκαν νωρίτερα υπηρέτησαν ως θεμέλια και προϋποθέσεις την Αναγέννηση της Δύσης. Ως εκ τούτου, η σύλληψη του δεν ήταν μόνο πέρα από τη Γερμανία, αλλά και πέρα από την Ευρώπη, υπονοώντας την ολότητα της Δύσης, ως πνευματική - πολιτιστική ταυτότητα.

Ήδη από το 1936 ο Otto είχε γράψει για την αναγέννηση του Δυτικού Πολιτισμού ως τον λόγο της ύπαρξης του:

«Είναι όλο και πιο εμφανές ότι η ομοσπονδία των λαών της Ευρώπης είναι η ζωτική προϋπόθεση για την πνευματική ανάκαμψη των ευρωπαϊκών εθνών και για τη διατήρηση του πολιτισμού και του πολιτισμού της Δύσης. Αυτό και τίποτα άλλο δεν είναι το νόημα και το περιεχόμενο της Γερμανικής Επανάστασης: Η ανάσταση της Δύσης!»

Αυτή η νέα Ευρώπη θα ήταν μια λίγκα ελεύθερων εθνών. Ο Στράσσερ το είδε αυτό ως αποκορύφωμα ενός μακροχρόνιου ονείρου μεταξύ των Ευρωπαίων διανοούμενων. Πράγματι, η έννοια της Ευρώπης είναι μια λαχτάρα με μακρύ γενεαλογικό δέντρο. Περιγράφοντας τη Μάχη του Πουατιέ εναντίον των Αράβων το 732 μΧ, το Χρονικό του Ισιδώρου της Ισπανίας αναφέρεται στους χριστιανικούς στρατούς του Τσαρλς Μαρτέλ ως “Οι Ευρωπαίοι”. Η αυτοκρατορία του Καρλομάγνου (768 - 814 μΧ) ονομάζεται “Ευρώπη” από τους σύγχρονους χρονογράφους. Το 755, ο ιερέας Cathwulf επαίνεσε τον Καρλομάγνο που αποφάνθηκε για τη δόξα της αυτοκρατορίας της Ευρώπης - “Rex, Pater Europae”. Το “Βασίλειο του Καρόλου” ονομάστηκε “Europa” στα Annals of Fulda.

Ενώ ο Strasser θρηνεί τους “χείμαρρους του αίματος” που έχουν χυθεί για την επίτευξη της ευρωπαϊκής ενότητας, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ώθηση προήλθε από την επιθυμία ενός έθνους ή ενός κυβερνήτη να ηγηθεί, παρά στην πίστη για μια ίση θέση ως μέλη μιας οικογένειας, ως εθελοντικά μέλη της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας. Ωστόσο, παραπέμποντας ενθαρρυντικά στις αξιοθαύμαστες προσπάθειες αξιοσημείωτων προσώπων, δηλώνοντας ότι οι Aristide Briand και Count Coudenhove - Kalergi πρέπει να αναφερθούν ιδιαιτέρως.

Ο Strasser κάνει λάθος. Και τα δύο αυτά άτομα αντιπροσωπεύουν μια αντίληψη της Ευρώπης πιο καταστροφική - επειδή χτυπούν στην ίδια την ψυχή της Ευρώπης - ακόμη και από εκείνους που έπνιξαν την Ευρώπη στο αίμα. Ο Briand και ο Kalergi υποστήριξαν μια αντι-Ευρώπη, τις ρίζες της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης, που συλλήφθηκε στα Lodges of Masonry, βασισμένα στον κοσμικό - ανθρωπισμό, τον οικουμενισμό και τον κανόνα του εμπορίου, και ωθούμενοι από τα Αμερικανικά συμφέροντα - τόσο μασονικά όσο και πλουτοκρατικά - σύμφωνα με την «Ευρώπη» των πλάνων τους.

Το αφελές του Στράσσερ, η Ευρωπαϊκή Ένωση του σήμερα, με τη μασονική και εμπορική του προέλευση, δεν είναι η Νέα Ευρώπη που οραματίστηκε. Οι δύο Ευρώπες είναι αντιθετικές και στην καλύτερη περίπτωση το παρόν καθεστώς μπορεί να θεωρηθεί μια μετάβαση, με μια διαλεκτική έννοια, από την οποία θα μπορούσε η Νέα Ευρώπη να αναγεννηθεί. Ένας σημερινός με επίδραση στοχαστής της Ευρωπαϊκής Νέας Δεξιάς επισημαίνει δυναμικά ότι η παρούσα Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα ποταπό έργο/σχέδιο, ένας μπάσταρδος, στερείται ταυτότητας.

Europe and the United States (Ευρώπη & ΗΠΑ)

Παρόλα αυτά, ο Στράσσερ, ενστικτωδώς ή διαισθητικά, πρότεινε μια Ευρώπη που είναι αντιφατική στην έννοια που διατυπώθηκε από τα μασονικά - Αμερικανικά - εμπορικά συμφέροντα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των Coundenhove - Kalergi και Briand. Απείχε από την “Πανευρώπη” υπέρ της “Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας”, βασισμένη στις προϋποθέσεις της διασύνδεσης, της ισότητας των δικαιωμάτων και του εθελοντισμού.

Έως τη δεκαετία του 1950 παρατήρησε το πλάνο των ΗΠΑ για την Ευρώπη έναντι της ΕΣΣΔ και κατηγορηματικά το απέρριψε. Γράφοντας στο περιοδικό του Mosley, ''The European'' ο Στράσσερ απέρριψε το τελεσίγραφο προς την Ευρώπη, από τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ John Foster Dulles, ότι η Ευρώπη πρέπει να ενωθεί για να εξυπηρετήσει τα αμερικανικά συμφέροντα εναντίον της Ρωσίας, με την αποκάλυψη της απειλής ότι εάν δεν προχωρήσει σύμφωνα με τα αμερικανικά σχέδια τότε θα αφεθεί στις δικές της τακτικές.

Με εξαίρεση την δήλωση του Dulles στη Διάσκεψη του ΝΑΤΟ του 1953 στο Παρίσι, ο Στράσσερ θεώρησε το σχέδιο των ΗΠΑ για την Ευρώπη ως ένα σχέδιο που θα εξαλείψει τους αρχαίους λαούς της ηπείρου και θα τους μειώσει σε ένα χωνευτήρι. Εάν η Ευρώπη συμμορφωθεί, ωστόσο, τα δολάρια θα συνεχίσουν να ρέουν και η Ευρώπη θα μπορούσε ακόμη και να έχει την ευλογία των σταθμευμένων/παραταγμένων ατομικών βομβών των ΗΠΑ για να αντιμετωπίσει τη Ρωσία.

Το πρωταρχικό αίτημα ήταν για την ενοποίηση της Γαλλίας και της Γερμανίας, με τα λόγια του Dulles. Η απάντηση του Στράσσερ ήταν ότι εάν δεν υπήρχε η παρέμβαση εξωτερικών δυνάμεων και στους δύο παγκόσμιους πολέμους, ειδικά από τις ΗΠΑ, οι συγκρούσεις δεν θα είχαν εξαπλωθεί και ότι δεν είναι σωστό για τις ΗΠΑ να διαλέξουν την Ευρώπη για τις απαιτήσεις της ειρήνης ενώ χρησιμοποιούν τη Ρωσική απειλή ως μέσο για την επιβολή της ατζέντας τους. Για τον Στράσσερ, η απειλή του Dulles ότι η Αμερική θα παραμείνει μακριά από τις ενδο-ευρωπαϊκές υποθέσεις σε περίπτωση που η Ευρώπη αρνηθεί να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις των ΗΠΑ “προκαλεί μουσική στα αυτιά κάθε πραγματικού Ευρωπαίου”.

Η πραγματική διεξαγωγή μιας τέτοιας ευπρόσδεκτης απειλής θα έκανε περισσότερα για να ανακουφίσει την παρούσα παγκόσμια ένταση παρά την άντληση αμερικανικών ατομικών όπλων στη Δυτική Γερμανία και την αόριστη διατήρηση των αμερικανικών αεροπορικών, χερσαίων και θαλάσσιων δυνάμεων διασκορπισμένων σε όλη την Ευρώπη.

Ο Στράσσερ θεώρησε επίσης προσβολή να δηλώσει ότι η Ευρώπη χρειαζόταν αμερικανική προστασία ενάντια στη Ρωσία, όταν ο Πρόεδρος Ρούσβελτ δεν είχε και πολύ καιρό από όταν παρέδωσε την “μισή ήπειρο” στην ΕΣΣΔ και ότι η Ευρώπη ήταν πολύ ικανή να υπερασπιστεί τον εαυτό της χωρίς τις ΗΠΑ. Ο Στράσσερ θεώρησε την αμερικανική “ψεύτικη φλυαρία'' για την διάσωση της Ευρώπης και του πολιτισμού της ως “προσβλητική να την ακούς” και ότι εάν η Ευρώπη είναι πραγματικά τόσο παρακμάζουσα τότε δεν θα την σώσει κανένα ποσό αμερικανικών χρημάτων ή όπλων: “Ένα δέντρο στραγγισμένο από την εσωτερική ζωτικότητα του δεν μπορεί να βοηθηθεί με τη στήριξη των νεκρών κλαδιών του”.

Ωστόσο, o Στράσσερ πίστευε ότι η Ευρώπη εξακολουθεί να είναι γεμάτη ζωντάνια και η βάση της υγείας της είναι οι εθνικές και πολιτιστικές διαφορές της, τις οποίες θα εξαλείψει το αίτημα της Αμερικής για ένταξη. Αυτή η ποικιλομορφία δίνει σχήμα και χρώμα στην ψυχή της Ευρώπης! Θεώρησε το αίτημα της Αμερικής για ευρωπαϊκή ενότητα με τους όρους των ΗΠΑ ως μια ηλίθια δημαγωγία. Η Ευρώπη είναι αυτή που είναι λόγω της ιδιαιτερότητας των Ισπανών, των Ιταλών, των Γάλλων, των Γερμανών, των Πολωνών κ.α. πρέπει να αντισταθεί στο να γίνει μια μεγάλη μονάδα συνονθύλευμα, προς χάρη πιο αποτελεσματικής παραγωγής ή μιας πιο κερδοφόρας επιχείρησης για την Παγκόσμια Τράπεζα.

Ο Μosley δεν συμφώνησε. Σε απάντηση στον Dr. Strasser, δήλωσε ότι ενώ ο Strasser προσπάθησε να διατηρήσει ξεχωριστά έθνη, αναζήτησε την Ευρώπη ως ένα Έθνος. Ο Sir Oswald το θεωρούσε ως την κύρια διαφορά μεταξύ του Στράσσερ και του ίδιου. Ωστόσο, ένα άλλο ζωτικό ερώτημα ήταν αυτό της διαφορετικής στάσης τους απέναντι στο ρόλο των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Για τον Mosley, η Αμερική έπρεπε να παραμείνει ο προστάτης της Ευρώπης ενάντια στη Ρωσία. Αντί να είναι μια αμερικανική απόσυρση, σε όρους του Strasser, αιτία για χαράς ευαγγέλια στην Ευρώπη, ο Mosley δημιούργησε την εικόνα μιας απειλητικής Ρωσίας ανά την υφήλιο.

Η ουσία του ζητήματος για τον Mosley ήταν ότι αυτή τη στιγμή ζούμε κάτω από την Αμερική, χωρίς την Αμερική πρέπει να ζούμε κάτω από τη Ρωσία. Η διαφορά (για τον Mosley) είναι ότι κάτω από την Αμερική η Ευρώπη θα συνεχίσει να ζει ενώ κάτω από τη Ρωσία η Ευρώπη θα ήταν νεκρή.

Ο Mosley πίστευε, σε αντίθεση με τον Στράσσερ, ότι η Ευρώπη θα μπορούσε να ενωθεί υπό την κάλυψη των ΗΠΑ, γελοιοποιώντας την ιδέα του Στράσσερ ότι η Ρωσία θα επέτρεπε στην Ευρώπη να ξανακερδίσει τη δύναμη της, πιστεύοντας από την άλλη πλευρά ότι οι ΗΠΑ θα επέτρεπαν στην Ευρώπη να ενωθεί σε μια τέτοια βάση ώστε να γίνει τόσο ισχυρή ώστε να κυβερνάται από την Wall Street.

Ο Mosley ήταν ο αφελής όσον αφορά το χαρακτήρα των ΗΠA και τον παθολογικό του αντίκτυπο στην ψυχή της Ευρώπης. Αυτό είναι κάτι που τόσο ο Thiriart όσο και ο Yockey συνειδητοποίησαν. Είδαν την αμερικανική επιρροή τόσο καταστροφική όσο θα θεωρούνταν και μια συμμαχία με τη Ρωσία, και τουλάχιστον στην περίπτωση του Yockey, ακόμη και η κατοχή της Ευρώπης από τη Ρωσία ήταν προτιμότερη από την ηγεμονία των ΗΠΑ. Ο Yockey επανεξέτασε την παγκόσμια κατάσταση ήδη από το 1952 και έγραψε ακριβώς για το θέμα που συζητήθηκε από τον Strasser και τον Mosley αρκετά χρόνια αργότερα

Η συζήτηση για την άμυνα εναντίον του μπολσεβικισμού ανήκει στο χθες, όπως και η ανοησία του να μιλάμε για την άμυνα της Ευρώπης σε μια περίοδο όπου κάθε ίντσα του ευρωπαϊκού εδάφους κυριαρχείται από τους θανατηφόρους εχθρούς της Ευρώπης, εκείνους που επιδιώκουν την πολιτική - πολιτιστική - ιστορική εξαφάνιση με όποιο κόστος.

Ήταν αρκετά ανόητο να ζητάμε από την Ευρώπη να πολεμήσει για την Αμερική, ήταν αρκετά χαζό να της ζητηθεί να αμυνθεί ενάντια στον μπολσεβικισμό. Υπάρχει ένας Ευρωπαίος - ένας μόνο - ο οποίος θα ανταποκριθεί σε αυτόν τον πολεμικό στόχο; Αλλά σήμερα, ανοιχτά / ξεκάθαρα, χωρίς πιθανή μεταμφίεση, αυτή είναι η αιτία του συνασπισμού εναντίον της Ρωσίας.

Ανακοίνωση της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. για το νέο νομοσχέδιο που αφορά τα εργασιακά

 

https://flefalo.blogspot.com/

Νέο νομοσχέδιο για τα εργασιακά επεξεργάστηκε η κυβέρνηση. Και όπως ήταν αναμενόμενο το νομοσχέδιο θεσμοποιεί την φροντίδα των κυβερνώντων για τους εκπροσώπους της εργοδοσίας και του μεγάλου κεφαλαίου ενώ αποψιλώνει ακόμη περισσότερο τις δυνατότητες διαπραγμάτευσης των εργαζομένων. Ασφαλώς δεν μας εκπλήσσει η οικονομική λογική που εκφράζει το κόμμα των βολεμένων του δημοσίου, οι οποίοι ευαγγελίζονται την ελευθερία της αγοράς. Παραλείπουν, βέβαια, οι θιασώτες του ελλαδικού φιλελευθερισμού να μας πουν ότι υποστηρίζουν την ελευθερία της αγοράς αρκεί αυτή η ελευθερία να αφορά άλλους και όχι τους ίδιους, οι οποίοι είναι προνομιούχοι διπλοθεσίτες του κράτους.

Όπως και να έχει για εμάς τους ρομαντικούς ο φιλελευθερισμός είναι μια οικονομική και πολιτική παθογένεια της ιστορίας, από τις απαρχές του κιόλας. Πολύ περισσότερο στην σημερινή μεταμοντέρνα του εκδοχή. Αλλά για να είμαστε ειλικρινείς δεν περιμέναμε τίποτα διαφορετικό από πολιτικούς όπως αυτοί που μας κυβερνούν. Εκείνο που εξακολουθεί να μας εκπλήσσει είναι η δουλοπρεπής παράνοια αυτών που τους ψηφίζουν.

Αυτών που ζουν σε μια κοινωνία με κοντά 1.000.000 ανέργους, με αδιευκρίνιστο αριθμό παράνομων μεταναστών, με υποπληρωμένες εργασίες της κακιάς ώρας, με εξωτερική πολιτική περίγελο της οικουμένης, με δημόσια υγεία υπό κατάρρευση, με εσωτερική διοίκηση τουρκοκρατικής προέλευσης, κοντολογίς με το μαύρο μας το χάλι. Και παρόλα αυτά δίνουν εκλογικές αυτοδυναμίες (σε δήμους και κεντρική διοίκηση) σε οικογενειοκρατικά κόμματα-δυναστείες, σε γόνους υπουργών και πρωθυπουργών που βυσσοδομούν υπέρ του φιλελευθερισμού αλλά πληρώνονται δια βίου απ' το δημόσιο, σε ψευτοπατριώτες που βάζουν πάνω από το έθνος μας τους δυτικούς συμμάχους και σε πατσαβούρια του αστικού life style.

Αλλά, όπως δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε, ο νεοέλληνας των καιρών μας ενδιαφέρεται μόνο μήπως και του πουν ότι δεν είναι Ευρωπαίος. Συμπλεγματικός, ψυχικά υποτελής, ανίκανος να δει πέρα από το στενό κουτί στο οποίο τον έχει κλεισμένο ο διεθνής παράγοντας του εξουσιαστικού φιλελευθερισμού μέσω της προπαγάνδας των συστημικών ΜΜΕ, ο νεοέλληνας θα ζητιανεύει ένα κομμάτι ψωμί αλλά δεν θα διανοηθεί να διεκδικήσει καλύτερες συνθήκες ζωής. Γιατί κάτι τέτοιο δεν θα ήταν καθώς πρέπει. Και θα ενοχλούσε τα σαλόνια των δυτικών συμμάχων με τις γραβάτες, με το ορθολογιστικό σκεπτικό και με τα «προοδευτικά» πάθη.

Ας υποστούμε, τώρα, μαζί με τον ανόητο νεοέλληνα και οι λίγοι που παραμένουμε κανονικοί άνθρωποι και αληθινοί Έλληνες την κατάργηση του οκταώρου, την άμισθη εργασία των υπερωριών και άλλα ωραία που προϋποθέτει η φιλελεύθερη δημοκρατία της εποχής μας.

πηγή

Δυο νέες κυκλοφορίες από τις Εκδόσεις «Έξοδος»: Kai Murros - «Η επανάσταση και πώς να την κάνεις σε μια σύγχρονη κοινωνία» & Γεώργιος Λαμπελέτ «Η Ελληνική Εθνική μας Μουσική» (εισαγωγικό σημείωμα του Κωνσταντίνου Στυλιανού)

Ἀπὸ τὸ ὀπισθόφυλλο τοῦ βιβλίου:

− Τὸ ἔθνος δὲν εἶναι μιὰ ἀφαίρεση. Μπορεῖ νὰ τὸ παρατηρήσει κανεὶς παντοῦ. Στὸν λαό, στὸν τόπο, στὸν πολιτισμό του, στὰ λαϊκὰ ἔθιμα καὶ στὴν γλῶσσα, στοὺς καρποὺς τῆς σκληρῆς του δουλειᾶς καὶ στὶς κοινὲς ἀναμνήσεις.

− Δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀγνοήσει τὸ ἔθνος ἁπλῶς καὶ μόνο μὲ τὴν σκέψη ἤ νὰ τὸ κάνει νὰ ἐξαφανισθεῖ ἀναλύοντάς το καὶ ἀνάγοντάς το στὰ ἄτομα ποὺ τὸ ἀποτελοῦν. Τὸ ἔθνος ἁπλῶς Εἶναι.

− Ἕνας στεῖρος νοῦς δὲν μπορεῖ νὰ συλλάβει ποτὲ τὴν οὐσία τοῦ ἔθνους. Τὸ ἔθνος πρέπει νὰ βιωθεῖ.

− Ἡ ὕπαρξη τοῦ ἔθνους βασίζεται στὸ αἴσθημα τῆς κοινότητας καὶ στὸν πόθο τῆς ἐγγύτητας, ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ τὴν γενετικὴ βάση τῆς ἀνθρωπότητας. Ἡ πεμπτουσία τοῦ ἔθνους εἶναι ἡ ἀλληλεγγύη, ὁ ἀμοιβαῖος σεβασμὸς καὶ τὸ αἴσθημα εὐθύνης ποὺ ἔχουν οἱ ἄνθρωποι ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλον.

− Τὸ ἔθνος δὲν εἶναι ἕνα τυχαῖο φυσικὸ γεγονός ἀλλὰ ἡ λογικὴ κορύφωση τῆς βιολογικῆς, κοινωνικῆς καὶ πνευματικῆς ἐξέλιξης τῆς ἀνθρωπότητας.

− Τὸ ἔθνος εἶναι μιὰ κοινότητα ἀλληλοβοήθειας καὶ ἀλληλοεξάρτησης. Μπορεῖ κανεὶς νὰ μετρήσει ἕνα ἔθνος ἀπὸ τὸν βαθμὸ ἀλληλεγγύης καὶ συνεργασίας ποὺ οἱ ἄνθρωποι ἐπιδεικνύουν ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλον. Τὸ ἔθνος εἶναι μιὰ ὀργανικὴ ὀντότητα.

− Ὁ λογικὸς σκοπὸς τῆς κοινωνικῆς καὶ πνευματικῆς ἐξέλιξης τῆς ἐπανάστασης εἶναι ἕνα αὐξανόμενο αἴσθημα κοινότητας καὶ πιὸ σύνθετης συνεργασίας.

− Σὲ ἕνα σοσιαλιστικὸ σύστημα τὸ ἔθνος αὐτοκυβερνᾶται μέσω τῆς ὀργανικῆς δημοκρατίας.

− Μιὰ σοσιαλιστικὴ κοινωνία χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν ἔννοια τῆς ὀργανικῆς ἐλευθερίας. Μιὰ σοσιαλιστικὴ κοινωνία, σὲ ἀντίθεση μὲ μιὰ φιλελεύθερη καπιταλιστικὴ κοινωνία, θέτει τὴν εὐθύνη καὶ τὸ καθῆκον πρὸς τοὺς συμπολῖτες μπροστὰ ἀπὸ τὸν ἐγωισμὸ καὶ τὸν ἡδονισμό.

Ὁ Κάϊ Μοῦρρος (Kai Murros) εἶναι Φινλανδὸς πολιτικὸς στοχαστὴς καὶ γεννήθηκε τὸ 1969 στὸ Ἑλσίνκι. Τὴν περίοδο 1990-1999 σπούδασε διάφορα ἀντικείμενα στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Ἑλσίνκι, κυρίως ἱστορία καὶ ἀνατολικὲς γλῶσσες. Στὴν μεταπτυχιακὴ διπλωματική του ἐργασία μελέτησε τὴν σταδιακὴ μετατροπὴ τοῦ Κινεζικοῦ Λαϊκοῦ Στρατοῦ ἀπὸ ἀντάρτικο στρατὸ σὲ σύγχρονο ἐπαγγελματικὸ στρατό. Τὸ ἀνὰ χεῖρας βιβλίο εἶναι τὸ πρῶτο του καὶ κυκλοφορεῖ γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα.

- Εἰσαγωγικὸ Σημείωμα τοῦ Κωνσταντίνου Στυλιανοῦ

Γεώργιος Λαμπελέτ:

- Ἡ ἐθνικὴ μουσικὴ

- Ὁ ἐθνικισμὸς εἰς τὴν τέχνην

- Ἡ ἑλληνικὴ δημώδης μουσικὴ

Ἀπὸ τὸ ὀπισθόφυλλο τοῦ βιβλίου:

«Ἡ τελευταία προοδευτικὴ φάσις τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος φέρει καὶ τοῦτο τὸ παράδοξον, ὅτι ἐπενόησε μίαν κοινὴν τῶν λαῶν τέχνην, μὴ ὑποκειμένην εἰς καμμίαν ἐπίδρασιν φυσικοῦ καὶ κοινωνικοῦ περιβάλλοντος, φυλῆς κτλ., ὁρίσασα δι’ αὐτὴν μίαν θέσιν σχεδὸν ἀεροστατικήν, εἰς ἕνα ὁρίζοντα ὅπου νὰ ὑπάρχῃ μόνον διαφορὰ ποσότητος καλλιτεχνικῆς ἰδιοφυΐας.

[...] Πᾶς ἄνθρωπος, καὶ ὑπὲρ πάντα ἄλλον ὁ καλλιτέχνης εἰσπνέει τὴν κοινωνικὴν καὶ φυσικὴν ἀτμοσφαῖραν τοῦ τόπου του. [...] Τὸν ἐθνικὸν ποιητήν τὸν δημιουργεῖ τὸ φυσικὸν καὶ κοινωνικὸν περιβάλλον τοῦ τόπου του. Ὑπὸ τοὺς ὅρους αὐτοὺς ὅλοι οἱ καλλιτέχναι πρέπει νὰ εἶνε ἐθνικοί, καὶ ἐκεῖνοι ἀκόμη οἱ ὁποῖοι προτρέχουν τῆς ἐποχῆς των, ἐργάζονται διὰ τὸ μέλλον, διότι δὲν εἶνε ἄλλο τὸ ἔργον των, εἰς τὸ δένδρον τῆς ἐθνικῆς τέχνης, παρὰ ἕνας κλάδος προτεταμένος ὁ ὁποῖος ἀντλεῖ τὴν ὑπόστασίν του ἀπὸ τὰς βαθείας ρίζας τοῦ περιβάλλοντος καὶ τῆς φυλῆς.»

Ὁ Γεώργιος Λαμπελέτ (1875 - 1945) ἦταν Ἕλληνας συνθέτης, μουσικοκριτικός, συγγραφέας μουσικοθεωρητικῶν κειμένων, δοκιμιογράφος, δάσκαλος μουσικῆς, ποιητὴς καὶ μεταφραστής. Ἔγραψε κύκλους τραγουδιῶν, χορωδιακὰ καὶ ὀργανικὰ ἔργα, καθὼς καὶ θεωρητικὲς μελέτες σχετικὰ μὲ τὸ ἐθνικὸ στοιχεῖο στὴν ἑλληνικὴ λόγια καὶ δημώδη μουσική. 

Θεωρεῖται ἕνας ἀπὸτοὺς πρωτεργάτες τῆς Ἐθνικῆς Μουσικῆς Σχολῆς.  Ἄν καὶ τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς μουσικῆς του ἔχει χαθεῖ, στὰ σωζόμενα ἔργα διαφαίνεται ἡ ἰδιάζουσα αἰσθητική του, ὅπως αὐτὴ προκύπτει κυρίως μέσα ἀπὸ ἐναρμονίσεις δημωδῶν τραγουδιῶν. Μελοποίησε πολλὰ παιδικὰ ποιήματα τοῦ Ζαχαρία Παπαντωνίου. Ὡς κριτικὸς τῆς τέχνης -καὶ δῆ τῆς μουσικῆς- ὁ Λαμπελὲτ ὑπῆρξε πολέμιος τοῦ ἐκδυτικισμοῦ τῆς τέχνης.

exodosvivlia@gmail.com

Νέα κυκλοφορία: «Οι δρόμοι της μάχης» του Dominique Venner - μια σύνοψη του Balticum (πρόλογος του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου)

 

http://logxi.com/

Στις 21 Μαΐου 2013 ο Dominique Venner προχώρησε στην εθελούσια έξοδο του από την ζωή, αυτοπυροβολούμενος μέσα στον καθεδρικό ναό της Παναγίας των Παρισίων, μπροστά στην Αγία Τράπεζα δίνοντας ένα μήνυμα σε όσους έχουν την θέληση για να το ακούσουν. Ένα μήνυμα ενάντια στον πολιτισμικό και δημογραφικό μαρασμό της Ευρώπης, ένα μήνυμα προκειμένου να ξαναχτίσουμε το κοινό μας μέλλον ως Ευρωπαίοι. Με έναν ισχυρό κρότο έδωσε το στίγμα της αφύπνισης, συναίνεσε σε έναν αγωνιστικό τρόπο ζωής. Χιλιάδες Ευρωπαίοι άκουσαν τον κρότο, έλαβαν το μήνυμα. Και σήμερα αγωνίζονται όλοι μαζί για την δική μας Ευρώπη.

Οι εκδόσεις Λόγχη στην μνήμη του Γάλλου διανοουμένου, παρουσιάζουν ένα απόσπασμα από το βιβλίο Baltikum που εκδόθηκε το 1974, το οποίο εξιστορεί την εθελοντική κατάταξη Γερμανών στα Ελεύθερα Σώματα- Freikorps. Με γλαφυρή αλλά και σταράτη γλώσσα παρουσιάζονται όχι μόνο τα ιστορικά γεγονότα που πλαισιώνουν την εποχή αλλά και εκείνες οι μικρές στιγμές, οι καίριες λεπτομέρειες που κάνουν την Ιστορία να μοιάζει με ένα ζωντανό σώμα το οποίο πάλλεται.

Μετά την κατάρρευση του μετώπου το 1918, πολλοί Γερμανοί πατριώτες εγκαταλείπουν τα χαρακώματα για να ξεκινήσουν έναν καινούριο πόλεμο απέναντι σε έναν εσωτερικό εχθρό. Το κράτος και η Αριστερά θα βρεθούν στο δρόμο τους και τότε …

Ποια ήταν τα κίνητρά τους και ποιες μεθόδους χρησιμοποιούσαν; Ποιος ο ιστορικός του ρόλος και ποια παρακαταθήκη άφησαν σε αυτούς που ακολούθησαν; Σε παρόμοια και πολλά ακόμα ερωτήματα θα δοθούν απαντήσεις και θα τεθούν προβληματισμοί που αφορούν όσους αγαπούν την Ιστορία σαν αντικείμενο και ασχολούνται με την μελέτη της.

Προπάντων στην σημερινή πεζή και αντιηρωική εποχή, ο αναγνώστης θα μπορέσει να κατοπτεύσει μια άλλη, όπου το ηρωικό πρότυπο ήταν το κυρίαρχο. Το βιβλίο αυτό αποκτά μεγαλύτερη σημασία αν σκεφτεί κανείς ότι προέρχεται από την πένα του μεγάλου ευρωπαϊστή Dominique Venner. Διότι στην Ελλάδα παραμένει ακόμα ουσιαστικά άγνωστος. Με την έκδοση αυτή μπαίνει ακόμα ένα λιθαράκι στην ελληνική εθνικιστική γραμματεία θα λέγαμε, και εν γένει στην ευρωπαϊκή.

Οι λόγοι που έκαναν τον Γάλλο συγγραφέα να αυτοκτονήσει δυστυχώς δεν έχουν εκλείψει. Η Ευρώπη φυραίνει ολοένα σαν γένος και σαν πολιτισμός, σαν φυλετικό σώμα και σαν πνευματικός θησαυρός. Είναι στου καθενός μας το χέρι και την διάθεση, η ανάσχεση αυτού του κακού που συντελείται στις μέρες μας και η προώθηση του ιστορικού γίγνεσθαι προς κάτι το ευγενέστερο και αληθινό.

πηγή

ΕΟΚΑ: Ενάντια στους Άγγλους Δημ(ι)οκράτες

Είσαι ένα φύλλο στο μέγα δέντρο της ράτσας

 

Pfizer και AstraZeneca - Ὅπως λέμε «Δεξιὰ» καὶ «Ἀριστερά».

 

Τὸ ὅτι ἡ μεταμοντέρνα Ἀριστερὰ δὲν εἶναι ἁπλῶς μέχρι τὰ μπούνια συστημική, ἀλλὰ εἶναι ἡ πολιτιστική καὶ ἰδεολογικὴ πρωτοπορία τοῦ παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμοῦ τὸ ξέραμε.

Τὸ ὅτι ἔσπευσε προθύμως νὰ πρωτοστατήσει στὰ μέτρα ἐγκαθίδρυσης τῆς ὑγειονομικῆς δικτατορίας, γαρνιρίζοντας τὴν ὑποταγή της μὲ ὀλίγον «ἀντικαπιταλισμὸ» περὶ ἐνίσχυσης τοῦ νοσοκομείων καί τὰ τοιαῦτα, δὲν μᾶς προκάλεσε τήν παραμικρὴ ἔκπληξη.

Τὸ ὅτι οἱ μεταμοντέρνοι ἀριστερούληδες εἶναι μιὰ πολιτικὴ σπεῖρα κοινῶν ἀπατεώνων ποὺ ἐφαρμόζουν ἀκόμη τὶς ἴδιες τὶς διαπρύσιες διακηρύξεις τους μονάχα ἐκεῖ ὅπου τοὺς συμφέρει τὸ ἔχουμε δεῖ ἕνα σωρὸ φορές, γιὰ νὰ μᾶς καταπλήξει.

Ἄλλωστε τὰ περίφημα «ἀτομικὰ δικαιώματα», ποὺ εἶναι ἡ ζουρλοπαντιέρα τῆς μεταμοντέρνας Ἀριστερᾶς, τὰ ἔκανε γαργάρα ὅταν ἐπρόκειτο γιὰ τὰ (ἀντισυνταγματικότατα) μέτρα ὑγειονομικῆς καταστολῆς.

Βλέπετε, αὐτὰ τὰ συγκεκριμένα «ἀτομικὰ» -καὶ στὴν πραγματικότητα, στοιχειώδη πολιτικὰ- δικαιώματα δὲν ταιριάζουν μὲ τὸ σχέδιο τῆς Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης, ποὺ δὲν μᾶς τὸ ἀποκαλύπτουν κάποιοι «ψεκασμένοι» ἀλλὰ μᾶς τὸ πετᾶνε στὰ μοῦτρα οἱ ἴδιες οἱ κεφαλὲς τῆς παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Ἔλα ὅμως ποὺ εἴμαστε ἄνθρωποι κι ὄχι ψυχροὶ ἠλεκτρονικοὶ ὑπολογιστές. Κι ἐπειδὴ θέλουμε πάση θυσία νὰ παραμείνουμε ἄνθρωποι, γι’ αὐτὸ ἀντιστεκόμαστε στὸν «Θαυμαστὸ Καινούργιο Κόσμο» τῶν ὑπέρμαχων τοῦ μεταανθρώπου, ποὺ ἐκκινοῦν ἀπὸ τὴν κατάργηση ὅλων τῶν φυσικῶν καὶ πολιτιστικῶν ταυτοτήτων γιὰ νὰ «παντρέψουν» τελικὰ τοὺς ἀνθρώπους μὲ τὶς μηχανές.

Γιατὶ ἄνθρωπος χωρὶς τὰ κάθε φορὰ ἰδιαίτερα φυσικὰ καὶ πολιτισμικά του χαρακτηριστικὰ δὲν ὑφίσταται, παρὰ μονάχα ὡς μία νεκρὴ ἀφαίρεση, σὰν ἕνα φάντασμα.

Καὶ ἄνθρωπος μὲ ἀλλοιωμένη τὴν φυσικὴ ὀργανική του ὑπόσταση, δηλαδὴ ἐν προκειμένω μὲ τὴν γενετικὴ τροποποίηση τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους ἐν ὀνόματι τῆς «σωτηρίας τῆς ὑγείας του», εἶναι ἄνθρωπος ὑπὸ αἵρεση.

Ὄντας βαθύτατα συστημικοί, οἱ μεταμοντέρνοι Τσὲ Γκεβάρα τοῦ πολιτιστικοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ -ἀφοῦ πέταξαν στὰ σκουπίδια τὴν «Διεθνῆ» τοῦ Εὐγένιου Πουατιέ γιὰ νὰ κάνουν νέο τους ὕμνο τὸ Imagine τοῦ Τζῶν Λένον- καλύπτουν ὅλο τὸ παγκόσμιο ἐγχείρημα τῆς γενετικῆς μετάλλαξης τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους, μὲ τὶς γνωστὲς ἠθικιστικές τους κορῶνες «γιὰ τὸ καλὸ τῆς ἀνθρωπότητας».

Καὶ ἀκριβῶς ἐπειδή εἴμαστε (καὶ θέλουμε νὰ παραμείνουμε ἄνθρωποι) μᾶς ἐκπλήσσει πραγματικὰ πότε-πότε ἡ ἀπὸ μέρους τους ἐπίδειξη τῆς μέγιστης δυνατῆς δουλοπρέπειας πρὸς τὸ σύστημα.

Ἔτσι, ὁ γνωστὸς ἀκροαριστερὸς Ἄρης Χατζηστεφάνου, σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς πιὸ δημοφιλεῖς ἀκροαριστεροὺς ἱστοτόπους, το διαβόητο Infowar, μᾶς καλεῖ νὰ ἐμβολιασθοῦμε, γιατί, ὅπως ὑπστηρίζει, μόνο ἐμβολιαζόμενοι μποροῦμε νὰ σκεφθοῦμε καὶ νὰ δροῦμε σὰν ἄνθρωποι, τονίζοντάς μας ὅτι τὰ mrn ἐμβόλια εἶναι τὸ «τὸ δῶρο τοῦ Προμηθέα», καὶ ὅσοι τὰ ἀρνοῦνται «προτάσσουν τὸν ἑαυτό τους εἰς βάρος τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου» καὶ «στὴν πραγματικότητα ἀντιγράφουν κατὰ γράμμα τὴν συμπεριφορὰ τῶν ἑταιρειῶν (!) (οἱ ὁποῖες, παρεμπιπτόντως παρασκευάζουν αὐτὰ τὰ «προμηθεϊκὰ» ἐμβόλια), προειδοποιώντας μας μάλιστα ὅτι μόνο ἀκροδεξιοὶ συνομωσιολόγοι καὶ ἄνθρωποι τῆς ἐθνικιστικῆς δεξιᾶς εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἀρνοῦνται νὰ λάβουν «τὸ δῶρο τοῦ Προμηθέα».

Τί νὰ πρωτοθαυμάσει κανείς! Ὡς κορωνίδα, ὁ ἀνθρωπιστικὸς φιλιππικὸς τοῦ συντρόφου Χατζηστεφάνου φέρει τὸν τίτλο «Ἐμβολιάσου ρέ, τί σου ζητᾶμε;», παραφράζοντας μὲ θαυμαστὸ κυνικὸ  σαρκασμὸ τὸ γνωστὸ ἀριστερὸ best seller τοῦ μακαρίτη Χρόνη Μίσσιου «Χαμογέλα ρέ, τί σου ζητᾶμε;».

Κατόπιν αὐτοῦ, εἴμαστε πεπεισμένοι ὅτι ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα δὲν πρόκειται νὰ μᾶς ἐκπλήξει τίποτα.

Τὸ μόνο σίγουρο εἶναι ὅτι τὴν ξεφτίλα τοῦ σύγχρονου ἀκροαριστεροῦ δὲν μπορεῖ νὰ τὴν συναγωνισθεῖ οὔτε ὁ πιὸ ξεπουλημένος καθεστωτικὸς σοσιαλδημοκράτης τοῦ μεσοπολέμου.

Πάντως, ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, δὲν θὰ ἦταν καθόλου ἄσχημη ἰδέα τὸ ἄρθρο τοῦ «συντρόφου» νὰ τὸ ἀνατυπώσει καὶ νὰ τὸ μοιράσει ἡ διοίκηση τῆς Alpha Bank στὸ προσωπικὸ τῆς τράπεζας, ὕστερα ἀπὸ τὴν «αὐθόρμητη» ἀνακοίνωση τῆς διοίκησης τοῦ συλλόγου τῶν ἐργαζομένων τοῦ ἐν λόγω εὐαγοῦς ἱδρύματος, μὲ τὴν ὁποία, ὅπως πληροφορούμαστε, καλεῖ τὴν διοίκηση τῆς τράπεζας νὰ καθιερώσει τὸν ὑποχρεωτικὸ ἐμβολιασμὸ τοῦ προσωπικοῦ.

Κολωνάκι - Ἐξάρχεια ἕνα τσιγάρο δρόμος!

(ὑπάρχει καὶ ἄλλη, πιὸ πετυχημένη ἔκφραση γιὰ τὴν ἀγαστὴ σχέση μεταξὺ τῶν σικὲ «αἰωνίων ἀντιπάλων», ἀλλὰ τὴν παραλείπουμε γιὰ λόγους στοιχειώδους εὐπρέπειας).

πηγή

Πολιτική Διακήρυξη της Διεθνούς Τρίτης Θέσης (National Rebirth of Poland - Narodowe Odrodzenie Polski)

Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου:  θερμές ευχαριστίες στον Πέτρο Σεραφείμ για την μετάφραση 

Ἡ Διεθνὴς Τρίτη Θέση εἶναι μία ἐμφορούμενη ἀπὸ πνευματικὰ κίνητρα κοσμοθέαση, ἡ ὁποία ἀπορρίπτει τὶς κοινῶς ἀποδεκτὲς ἀντιλήψεις τοῦ σύγχρονου κόσμου, σύμφωνα μὲ τὶς ὁποῖες ὅλοι οἱ λαοὶ καὶ ὅλοι οἱ πολιτισμοὶ εἶναι καταδικασμένοι γιὰ πάντα νὰ ἐπιλέγουν μεταξὺ Ἀριστερᾶς καὶ Δεξιᾶς, σοσιαλισμοῦ καὶ καπιταλισμοῦ. Ἡ Τρίτη Θέση βασίζεται σὲ μία βαθιὰ γνώση τῆς ἀνθρώπινης φύσης καὶ τῶν συμφερόντων της. Δὲν θέλει νὰ καταλάβει μία ἐνδιάμεση θέση μεταξὺ Δεξιᾶς καὶ Ἀριστερᾶς -πρᾶγμα οὕτως ἤ ἄλλως ἀνέφικτο. Ἀποτελεῖ ἕναν τρόπο σκέψης καὶ δράσης, ὁ ὁποῖος πραγματικὰ ὑπερβαίνει τὰ ἄγονα μίση του σύγχρονου κόσμου. Ἡ Τρίτη Θέση εἶναι, ἑπομένως, τὸ πολιτικὸ δόγμα τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰῶνος. 

1. Η ΠΡΩΤΟΚΑΘΕΔΡΙΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ 

Ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο μέρος τῆς πολιτικῆς μας παράδοσης ἡ ἀντίληψη ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι αὐτονόητα μία σύνθεση πνεύματος καὶ ὕλης καὶ ὅτι ἡ πρωτοκαθεδρία ἀνήκει στὸ πνεῦμα. Χωρὶς μία γενικευμένη πνευματικὴ ἐπανάσταση -μία διὰ βίου μέθοδο ἐξαγνισμοῦ καὶ προαγωγῆς τοῦ ἀτόμου- οἱ ἀγωνιστές μας δὲν θὰ διαφέρουν ὑπὸ καμία οὐσιαστικὴ ἔννοια ἀπὸ τοὺς ἐκφυλισμένους ἀνθρώπους, ποὺ ἔχουν προκαλέσει τὴν φρίκη τοῦ σύγχρονου κόσμου καὶ ἐνεργοῦν βάσει μιᾶς καθαρῶς ὑλιστικῆς ἀντιλήψεως περὶ τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἱστορίας. Ἡ Τρίτη Θέση πιστεύει ὅτι ἡ Ἐθνικὴ Ἐπανάσταση σὲ παγκόσμια κλίμακα μπορεῖ νὰ πραγματοποιηθεῖ μονάχα μὲ τὴν διάπλαση ἑνὸς Νέου Ἀνθρώπου, ἑνὸς ἀγωνιστῆ ποὺ πράττει αὐτὰ ποὺ λέει. Ἕνας τέτοιου εἴδους νέος ἄνθρωπος πρέπει νὰ ἐνσαρκώνει τὸ ἰδεῶδες μας κατὰ τέτοιον τρόπο ὥστε ἡ προσωπική του στάση μέσα στὴν κοινότητα στὴν ὁποῖα ζεῖ καὶ ἐργάζεται νὰ ἀποτελεῖ τὴν ἀνώτερη μορφὴ προπαγάνδας τῆς Τρίτης Θέσης. Ἡ Τρίτη Θέση πιστεύει ἐπίσης ὅτι τὸ μεγαλεῖο τῆς Εὐρώπης ἀπὸ ἱστορικῆς καὶ πολιτιστικῆς ἀπόψεως ἔχει τὶς καταβολές της στὴν χριστιανικὴ πίστη. Ἐάν, ἑπομένως, ἡ Εὐρώπη εἶναι νὰ ἀνακτήσει τὸ αἴσθημα τοῦ πεπρωμένου καὶ τῆς ἀποστολῆς της, πρέπει νὰ ἐπιστρέψει εἰλικρινῶς καὶ ὁλοψύχως στὴν πίστη. Ἄν κάθε ἄτομο ἀναπτύσσει τὶς πνευματικές του ἰδιότητες, ἡ Εὐρώπη θὰ προχωρήσει στὴν δημιουργία μίας Νέας Αὐτοκρατορίας. 

2. Η ΗΘΙΚΗ ΤΑΞΗ

Ἀφοῦ ὁ ἐκφυλισμὸς τοῦ σύγχρονου κόσμου θεμελιώνεται στὴν ἀνηθικότητα καὶ τὸν ἀνηθικισμό, εἶναι εὔλογο ὅτι ἕνας ἀναγεννημένος κόσμος δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ θεμελιώνεται στὴν ἠθικὴ τάξη καὶ στὸν χριστιανικὸ τρόπο ζωῆς. Ἡ Τρίτη Θέση πιστεύει ὅτι εἶναι θέμα ζωτικῆς σημασίας ὁ κόσμος νὰ καταλάβει ὅτι, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὴν προπαγάνδα τῶν μέσων μαζικῆς ἐνημερώσεως τῆς σύγχρονης κοινωνίας, ὑπάρχει στὸν κόσμο μας σωστὸ καὶ λάθος, ἀλήθεια καὶ ψέμα, καλὸ καὶ κακό, καὶ ὄχι μία ποικιλία ἰσόκυρων ἀπόψεων καὶ ἐπιλογῶν, ὅπως ἰσχυρίζονται οἱ ὑλιστές. Ἡ ἠθικὴ τάξη, γιὰ νὰ ἔχει ἀληθινὸ νόημα, θεμελιώνεται κατ’ ἀνάγκην ἐπὶ τῆς ἀμετάβλητης ἀρχῆς, κατὰ τὴν ὁποία μόνο ἡ ἀλήθεια ἔχει δικαιώματα. Ἐφόσον ἡ οἰκογένεια εἶναι τὸ πρωταρχικὸ στοιχεῖο καὶ ὁ ἄξονας κάθε ὑγιοῦς κοινωνίας, ἕπεται ὅτι ἡ εὐρωστία καὶ ἡ ἑνότητά της ἔχουν οὐσιαστικὴ σημασία γιὰ τὴν σταθερότητα, τὴν εὐτυχία καὶ τὴν ἐξέλιξη τοῦ  ἔθνους, σὲ ὅλες τὶς πτυχές του, ὑλικὲς καὶ πνευματικές. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ἡ Τρίτη Θέση ἀντιτίθεται σὲ ὅλους τοὺς ὀργανισμοὺς καὶ σὲ κάθε πολιτικὴ ποὺ ἐπιδιώκουν καθ’ οἱονδήποτε τρόπο τὸν περιορισμό, τὴν ὑπονόμευση ἤ τὴν καταστροφὴ τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς. Ἐπιπλέον, πιστεύουμε ὅτι οἱ ὑγιεῖς κοινωνίες καὶ οἱ μεγάλες οἰκογένειες συνδέονται στενὰ μεταξύ τους, καί, κατὰ συνέπεια, ὑποστηρίζουμε ὅτι ἀποτελεῖ καθῆκον τοῦ κράτους νὰ καταβάλλει κάθε δυνατὴ προσπάθεια γιὰ νὰ καταστήσει τὴν μεγάλη οἰκογένεια κανόνα τῆς κοινωνίας μας. Ἡ Τρίτη Θέση διακηρύττει ὅτι ἀντιτίθεται ἐξ ὁλοκλήρου στὴν «νομιμοποίηση» τῶν ἀμβλώσεων, στὸν τεχνητὸ ἔλεγχο τῶν γεννήσεων, στὴν εὐθανασία, τὸ διαζύγιο, τὴν ὁμοφυλοφιλία, τὰ γενετικὰ πειράματα σὲ ἀνθρώπους ἀνεξαρτήτου ἡλικίας καὶ στὴν ζωοτομία, ἐπειδὴ ἀντιβαίνουν τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀντικειμενικὴ ἀλήθεια μὲ τὸν πιὸ κατάφωρο τρόπο καὶ ἀρνοῦνται ἐξ ὁλοκλήρου τὶς ζωογόνες ἀρχὲς τῆς Τρίτης Θέσης ὡς ἰδεολογία καὶ τρόπο ζωῆς. Ἡ Τρίτη Θέση διακηρύττει ἐπίσης ὅτι γιὰ τὴν ἔλευση αὐτῆς τῆς ἠθικῆς τάξεως εἶναι ζωτικῆς σημασίας οἱ νέοι, καθὼς ἐπίσης καὶ οἱ μελλοντικὲς γενεές, νὰ διδάσκονται ὄχι μόνο ἀπὸ τὰ βιβλία ἀλλὰ ἐπίσης καὶ ἀπὸ τὸν δρόμο τῆς αὐτοθυσίας καὶ τῆς πνευματικῆς τελείωσης, ποὺ διαμορφώνουν ἄτομα ποὺ εἶναι ἠθικὰ καὶ ἔντιμα. Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ ἀναθρέψουμε ἕναν κόσμο ποιοτικῶς ἀνώτερο ἀπ’ ὅλες τὶς ἀπόψεις σὲ σχέση μὲ τοὺς ὅλο καὶ πιὸ ἀπάνθρωπους ἑσμοὺς ποὺ ἐσκεμμένως παράγει ἡ σύγχρονη «ἐκπαίδευση». 

3. ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΥΛΙΣΜΟ

Ἡ Γαλλικὴ Ἐπανάσταση τοῦ 1789 ἦταν τὸ πρωταρχικὸ γεγονὸς ποὺ ἀνέδειξε τὸν ὑλισμὸ στὴν παγκόσμια σκηνή. Στοὺς δύο αἰῶνες ποὺ μεσολάβησαν ἡ ἐξουσία τῆς ὀργανωμένης φυσιοκρατίας, σὲ ὅλες τὶς ποικίλες μορφές της -τουτέστιν, ἡ συστηματικὴ ἄρνηση, τόσο στὴν θεωρία ὅσο καὶ στὴν πράξη, τῆς πραγματικότητας τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ πνεύματος- ἐνισχύεται σταθερὰ ἕως τοῦ σημείου σήμερα νὰ ἀπειλεῖ νὰ κατακλύσει ὁλόκληρο τὸν κόσμο. Ὁ ὑλισμός, στὸν πόλεμό του ἐναντίον τοῦ πνεύματος, ἔχει προσλάβει πολλὲς μορφές. Κάποιες ἔχουν ἐπιδείξει μεγάλη πανουργία, ἐνῶ ἄλλες ἐνεργοῦν μὲ ἕναν ἐντελῶς τραχὺ τρόπο, ἀλλὰ ὅλες τους ἔχουν συμβάλλει, σὲ μεγαλύτερο ἤ μικρότερο βαθμό, στὴν αὐξανόμενη ἀθλιότητα τῆς ἀνθρωπότητας. Οἱ μορφὲς ἐκεῖνες ποὺ στὴν ἐποχή μας ἔχουν προκαλέσει τὴν μεγαλύτερη ζημιὰ εἶναι ὁ μασονισμός, ὁ φιλελευθερισμός, ὁ μηδενισμός, ὁ καπιταλισμός, ὁ σοσιαλισμός, ὁ μαρξισμός, ὁ ἰμπεριαλισμός, ὁ ἀναρχισμός, ὁ μοντερνισμὸς καὶ ἡ νέα ἐποχή (new age). Καθένα ἀπὸ αὐτὰ τά, κατὰ βάση ὑλιστικά, δόγματα εἶναι φιλοσοφικῶς λανθασμένα καὶ δυσφημισμένα στὴν πράξη. Ἔτσι, ἡ Τρίτη Θέση τὰ καταδικάζει ἀνεπιφύλακτα καὶ διακηρύττει ὅτι ὅλες οἱ μορφὲς ὑλισμοῦ ἀποτελοῦν κεντρικό στόχο τῆς ἰδεολογίας της. 

4. Ο ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΣ ΛΑΟΣ

Ὁ σιωνισμὸς ὡς ὀργανωμένο πολιτικὸ κίνημα ἔχει ἱστορία σχεδὸν ἑνὸς αἰῶνα καὶ ἔχει ἤδη δημιουργήσει μία δομὴ ἐξουσίας κολοσσιαίων διαστάσεων, ἡ ὁποία ἐκτείνεται σὲ ὁλόκληρη τὴν ὑδρόγειο. Αὐτὴ ἡ δομὴ δὲν περιλαμβάνει μονάχα τὸ παράνομο κράτος τοῦ Ἰσραήλ, ποὺ δημιουργήθηκε πάνω στὴν κλεμμένη γῆ τῆς Παλαιστίνης, ἀλλὰ καὶ τὶς βάσεις ἐξουσίας ποὺ ὁ σιωνισμὸς ἔχει δημιουργήσει στὸν χῶρο τῆς πολιτικῆς, τῆς οἰκονομίας καὶ τῶν μέσων μαζικῆς ἐνημέρωσης εἰδικὰ στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες καὶ τὴν Εὐρώπη. Περιττὸ νὰ λεχθεῖ ὅτι αὐτὴ ἡ βάση ἐξουσίας ὑπάρχει γιὰ νὰ ἐξυπηρετεῖ καὶ νὰ ἐπεκτείνει τὰ συμφέροντα τοῦ Διεθνοῦς Ἑβραϊσμοῦ, καὶ αὐτὸ μπορεῖ νὰ γίνει μονάχα εἰς βάρος τῶν γηγενῶν λαῶν ποὺ ἔχουν ἀπολέσει τὸν ἔλεγχο τῶν χωρῶν τους ἐξαιτίας αὐτοῦ τοῦ μεροληπτικοῦ δόγματος. Στὴν Παλαιστίνη ἡ σιωνιστικὴ κατοχὴ ἔχει προσλάβει μία στυγνὴ καὶ ἀπροκάλυπτη μορφή, ἐνῶ στὴν Δύση ὁ σιωνισμὸς εἶναι πολὺ πιὸ ἐπιδέξιος ὡς πρὸς τὶς μεθόδους του. Ἀνεξαρτήτως ὅμως μεθόδων τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι τὸ ἴδιο. Ἐνῶ ὑπάρχει ὁ σιωνιστικὸς κολοσσός, τὰ ἔθνη μας δὲν ἔχουν δικαίωμα στὴν ἐθνική τους αὐτοδιάθεση. Αὐτὸ εἶναι ἀπαράδεκτο καὶ δὲν μπορεῖ νὰ γίνει ἀνεκτό. Ἡ Τρίτη Θέση δηλώνει ὅτι ἀντιτίθεται ἀποφασιστικὰ στὸν πολιτικό, οἰκονομικὸ καὶ ἐδαφικὸ ἰμπεριαλισμὸ τοῦ σιωνιστικοῦ κινήματος, καὶ διακηρύσσει ὅτι ὅλοι οἱ λαοὶ ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ ἀποφασίζουν γιὰ τὸ μέλλον τους, ἀνενόχλητα, μὲ ἄμεσο ἤ ἔμμεσο τρόπο, ἀπὸ τὴν σιωνιστικὴ ἐξουσία. Ἡ Τρίτη Θέση ἀπορρίπτει ἐπίσης τὸ κράτος-μαριονέτα τοῦ Ἀραφᾶτ, ποὺ ἔχει δημιουργηθεῖ κατ’ ἐντολὴν τῶν δυνάμεων ποὺ βρίσκονται πίσω ἀπὸ τὴν Νέα Τάξη Πραγμάτων, ἀφοῦ ἡ ἴδια ἡ ὕπαρξή του ἀναιρεῖ τὴν βασικὴ πεποίθηση τοῦ ἐθνικοῦ παλαιστινιακοῦ κινήματος, ὅτι δηλαδὴ ὁλόκληρη τὴν Παλαιστίνη πρέπει νὰ τὴν κυβερνοῦν οἱ πραγματικοί της κάτοικοι, οἱ Παλαιστίνιοι. Κάθε συνθήκη, κάθε πολιτικὴ παρεκτροπή, ποὺ ἀρνεῖται αὐτὴν τὴν ἀρχὴ εἶναι κατ’ ἀνάγκην ἄδικη καὶ πρέπει νὰ ἀπορριφθεῖ ἀπὸ ὅλους ὅσοι ἐπιδιώκουν πραγματικὰ τὴν εἰρήνη καὶ τὴν δικαιοσύνη. 

5. ΤΟ ΙΔΕΩΔΕΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Βασικὴ πεποίθηση τῆς Τρίτης Θέσης εἶναι ὅτι ἡ ἁρμονία καὶ ἡ εἰρήνη στὸ ἐσωτερικὸ τῶν ἐθνῶν καὶ μεταξὺ τῶν ἐθνῶν μποροῦν νὰ πραγματοποιηθοῦν μόνο ἄν κάθε ἔθνος ἐπιδιώκει νὰ δημιουργήσει μία οὐσιαστικὴ ἑνότητα, ποὺ ὑπερβαίνει τὰ μερικὰ καὶ κεκτημένα συμφέροντα. Γιὰ πολὺ καιρὸ ἡ τύχη τῶν ἐθνῶν ἦταν τὸ ἄθυρμα διεφθαρμένων πολιτικῶν κομμάτων, κλικῶν ἐξουσίας καὶ σκέτων τυράννων. Σήμερα ἐπείγει περισσότερο ἀπὸ ποτὲ ἡ ὑλικὴ καὶ πνευματικὴ ἀκεραιότητα τοῦ ἔθνους καὶ τοῦ πολιτισμοῦ νὰ δείξουν τὶς ἱκανότητές τους. Πεποίθηση τῆς Τρίτης Θέσης εἶναι ὅτι αὐτὴ ἡ ζωτικὴ ἑνότητα μπορεῖ νὰ ἐπιτευχθεῖ μονάχα μὲ τὴν ἐφαρμογὴ ἑνὸς ὁλοκληρωμένου προγράμματος ἀποκέντρωσης, εἰδικὰ στὴν σφαῖρα τῆς πολιτικῆς, ὅπου ἡ ἐξουσία ἐξακολουθεῖ νὰ συγκεντρώνεται μέρα μὲ τὴν μέρα. Αὐτὸ τὸ πρόγραμμα πολιτικῆς ἀποκέντρωσης ἐμεῖς τὸ ὀνομάζουμε «λαϊκὴ διακυβέρνηση». Οὐσιαστικά, εἶναι ἕνα σύστημα αὐτοκυβέρνησης τοῦ λαοῦ, τὸ ὁποῖο ἀρχίζει ἀπὸ τὸ ἐπίπεδο τῆς κατώτερης βιώσιμης κοινότητας καὶ φθάνει σὲ ἐθνικὸ ἐπίπεδο διαμέσου μιᾶς σειρᾶς ὀργανικὰ συνδεδεμένων μεταξύ τους δομῶν. Πρόκειται γιὰ τὴν ἄμεση συμμετοχὴ ὁλόκληρου τοῦ ἐνηλίκου πληθυσμοῦ στὴν διαδικασία λήψεως ἀποφάσεων -σὲ τοπικό, περιφερειακὸ καὶ ἐθνικὸ ἐπίπεδο- καὶ ἀντλεῖ τὴν δύναμή του ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὅλος ὁ λαὸς ἐκφράζει τὶς ἐπιθυμίες του καὶ ἐνεργεῖ σύμφωνα μὲ δεόντως ἐπιλεγμένους ἐκπροσώπους. Ὡστόσο, ὁ ἴδιος ὁ λαὸς πρέπει νὰ ἐνεργεῖ ἐντὸς τῆς ἠθικῆς τάξεως, ἄν οἱ ἐπιθυμίες τους εἶναι βάσιμες. Τουτέστιν, ὁ λαὸς δὲν φτιάχνει τὴν «ἀλήθεια» ψηφίζοντας, ἀλλὰ οἱ πολιτικές του ἐνέργειες πρέπει νὰ ἐναρμονίζονται μὲ τὴν ἀντικειμενικὴ ἀλήθεια. Εἰδάλλως, θὰ ἤμασταν ἀντιμέτωποι μὲ ἕναν χυδαῖο πλειοψηφισμό, ὅπου ἡ «ἀλήθεια» διαφέρει ἀπὸ μέρα σὲ μέρα, ἀνάλογα μὲ τὴν διάθεση τοῦ λαοῦ. Τὸ νέο καθεστὼς ὑπερβαίνει τὸ ἄτομο καὶ στηρίζεται σὲ δύο διακριτοὺς μεταξύ τους θεσμοὺς, τῶν ὁποίων τὰ καθήκοντα ἀπορρέουν ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ ἀληθοῦς. Πρῶτα πρῶτα, τὸ κράτος δὲν θεωρεῖται μονάχα μία οἰκονομικὴ ὀντότητα, ἀλλὰ ἔχει πολιτικὲς καὶ κοινωνικὲς ἐξουσίες καὶ καθήκοντα. 

Ἡ Τρίτη Θέση διακηρύττει ὅτι ὅλες οἱ ὑγιεῖς κοινωνίες οἰκοδομοῦνται πάνω στὴν ἀναγνώριση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ καὶ στὰ δικαιώματα τῆς ἀλήθειας καὶ ὄχι ἐπάνω σὲ πολιτικὰ συντάγματα καὶ σὲ διακηρύξεις ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ποὺ μᾶς ἔχουν ἐπιβληθεῖ ἀπὸ κατεστημένα συμφέροντα, ποὺ προσπαθοῦν νὰ προωθήσουν τὸν φιλελευθερισμὸ καὶ τὸν σχετικισμό. Ἡ σαφὴς διατύπωση τῶν ἠθικῶν ἀρχῶν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία θὰ βοηθήσει τὸν πολίτη στὰ καθημερινὰ κοσμικά του καθήκοντα -πρὸς ὄφελος τῆς Ἐκκλησίας, τῆς κοινωνίας καὶ τοῦ ἀτόμου. 

6. Η ΦΥΛΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΟΙΚΙΛΟΜΟΡΦΙΑ

Τὸ ὅτι τὸ ἀνθρώπινο εἶδος ἀποτελεῖται ἀπὸ ἕνα μωσαϊκὸ διαφορετικῶν φυλῶν καὶ πολιτισμῶν εἶναι ζήτημα κοινῆς λογικῆς. Κι ὅμως ὑπάρχουν, ὅσο ἀπίστευτο κι ἄν εἶναι αὐτό, ἐκεῖνοι ποὺ θέλουν νὰ καταστρέψουν αὐτὸν τὸν πλοῦτο καὶ αὐτὴν τὴν ποικιλομορφία τῆς ἀνθρωπότητας γιὰ νὰ τὶς ἀντικαταστήσουν μὲ μία ἄρριζη μᾶζα, δίχως ταυτότητα καὶ ἱστορία. Σὲ ἕναν τέτοιον ἐφιαλτικὸ κόσμο οἱ ἴδιες οἱ λέξεις «φυλή», «ἔθνος» καὶ «πολιτισμὸς» θὰ ἔχουν πάψει νὰ ἔχουν ὁποιουδήποτε εἴδους νόημα. Μὲ ἄλλα λόγια, αὐτὸς ὁ ἐπιβαλλόμενος πολυφυλετισμὸς θέλει νὰ καταστρέψει τὸ ζωντανὸ ἔδαφος, ἐντὸς τοῦ ὁποῖου ὅλοι οἱ λαοὶ ἔχουν τὶς ρίζες, τὴν ταυτότητα καὶ τὸ εἶναι τους. Ἡ Τρίτη Θέση ἀπορρίπτει τὶς προσπάθειες ἐπιβολῆς στὴν ἀνθρωπότητα μιᾶς ἀπάνθρωπης ὁμοιομορφίας, εἴτε αὐτὴ προωθεῖται ἀπὸ τὴν τηλεοπτικὴ προπαγάνδα, εἴτε μὲ τὴν κάνη ἑνὸς ὅπλου. Ἡ Τρίτη Θέση ὑποστηρίζει ὅτι εἶναι ὑγιὲς ἀλλὰ καὶ ὁρισμένο ἀπὸ τὸν Θεὸ οἱ λαοὶ νὰ τρέφουν μία γνήσια ἀγάπη καὶ προτίμηση γιὰ τοὺς δικούς τους ἀνθρώπους. Ὑποστηρίζει ἐπίσης ὅτι τοῦτο τὸ ὑγιὲς ἔνστικτο πρέπει νὰ συμπληρώνεται ἀπὸ ἕναν εἰλικρινῆ σεβασμὸ πρὸς ὅσους ἀνήκουν σὲ διαφορετικὲς φυλὲς καὶ διαφορετικοὺς πολιτισμούς, καὶ ἐνεργοῦν βάσει τῶν ἴδιων ἀρχῶν. Κατὰ συνέπεια, ἡ Τρίτη Θέση ὑποστηρίζει τὴν ἔννοια τοῦ φυλετικοῦ διαχωρισμοῦ, διὰ τοῦ ὁποίου διαφορετικοὶ λαοὶ καὶ πολιτισμοὶ συνεργάζονται σὲ μία ἀτμόσφαιρα σεβασμοῦ καὶ κατανόησης χάριν τῆς κοινῆς τους ὠφέλειας  προστατεύοντας ὁ ἕνας τὸν ἄλλον ἀπὸ τὸ χάος τοῦ πολυφυλετισμοῦ. Στὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν διατήρηση τῆς ἀνθρώπινης ποικιλομορφίας ἡ ἐπανεγκατάσταση τῶν φυλῶν στὶς χῶρες καταγωγῆς τους θὰ παίξει μείζονα ρόλο καὶ θὰ βοηθήσει ἄμεσα στὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν οἰκοδόμηση ἑνὸς πιὸ εἰρηνικοῦ κόσμου. 

7. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Κάθε ἄνθρωπος ποὺ ἔχει σώας τὰς φρένας, ὅπου γῆς, θέλει νὰ ζεῖ σὲ ἕνα περιβάλλον ποὺ εἶναι ὄμορφο καὶ ὑγιές. Δεδομένου ὅτι τὰ μέλη τῆς Τρίτης Θέσης προέρχονται ὅλο καὶ περισσότερο ἀπὸ ὁλόκληρο τὸν κόσμο, ἕπεται ὅτι αὐτὴ δεσμεύεται νὰ διασφαλίσει ὅτι ὅλα τὰ ἔθνη καὶ ὅλοι οἱ πολιτισμοὶ ἐνεργοῦν γιὰ νὰ διατηρήσουν τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὴν ἰσορροπία τοῦ κόσμου στὸν ὁποῖον ὅλοι ζοῦμε ἐπ’ ὠφελεία ὅλων. Ὡστόσο, αὐτὴ ἡ ἐπιθυμία δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὴν δημιουργία πανίσχυρων παγκοσμίων ἀστυνομικῶν σωμάτων -ὅπως ὑποστηρίζουν οἱ φανατικοὶ οἰκολόγοι καὶ οἱ ὁπαδοὶ τῆς Νέας Ἐποχῆς- ἀλλὰ ἀπὸ μία εἰλικρινῆ καὶ γνήσια κατανόηση μεταξὺ τῶν ἐθνῶν γιὰ τὶς ἀνάγκες καθενός ἀπὸ αὐτά. Ἡ χλωρίδα, ἡ πανίδα καὶ οἱ ὑδάτινες ὁδοὶ τοῦ κόσμου ὑφίστανται μέσα σὲ μία σύνθετη καὶ δυναμικὴ σχέση, μία σχέση ἡ ὁποία ἐπιτρέπει στὴν ἀνθρωπότητα νὰ ζήσει καὶ νὰ ἐξελιχθεῖ. Εἶναι σαφῶς πρὸς τὸ συμφέρον ὅλων ἡ διατήρηση αὐτῆς τῆς ζωογόνας σχέσης. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ἡ Τρίτη Θέση διακηρύσσει ὅτι θὰ δράσει ὡς ἕνα σῶμα γιὰ νὰ ἀναχαιτίσει τὴν καταστροφὴ τοῦ κοινοῦ μας σπιτιοῦ, εἴτε αὐτὴ ὀφείλεται στὴν ἀπληστία τῶν καπιταλιστικῶν μεγάλων ἑταιρειῶν, εἴτε στὴν μανία ἐκβιομηχανίσεως τοῦ σοσιαλισμοῦ, στὴν πλεονεξία τῶν τραπεζικῶν οἴκων ἤ στοὺς ἐπίδοξους κυρίους τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει θείῳ δικαιώματι προτεραιότητα ἔναντι τῆς φύσης, ἀλλὰ αὐτὴ ἡ προτεραιότητα σημαίνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὑπεύθυνος γιὰ τὴν ὀρθὴ καὶ χρηστὴ διαχείριση τῆς φύσης, καὶ τὴν παράδοση στὶς ἑπόμενες γενεὲς ἑνὸς καλύτερου κόσμου ἀπὸ αὐτὸν ποὺ κληρονομήσαμε ἀπὸ τοὺς προγόνους μας. Ἡ Τρίτη Θέση πιστεύει ὅτι σὲ μία ὑγιῆ κοινωνικὴ τάξη πραγμάτων πρέπει νὰ ὑπάρχει μία ζωτικὴ ἰσορροπία μεταξὺ ἄστεως καὶ ὑπαίθρου, μεταξὺ ἀγροτικῆς καὶ ἀστεακῆς ζωῆς. Αὐτὴ καθαυτὴν ἡ ἀγροτικὴ ζωὴ εἶναι μακρᾶν ἡ ὑγιέστερη, διότι διαθέτει ὅ,τι εἶναι ἀπαραίτητο γιὰ τὴν ζωή, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν παραβλέπει τὸ γεγονὸς ὅτι μία συμπληρωματικὴ ἀστεακὴ ζωὴ -ἀποτελούμενη ἀπὸ οἰκισμούς, κοινότητες, ἐμπορικὲς πόλεις, κέντρα μὴ ρυπογόνου τεχνολογικῆς προόδου, ἐλαφρᾶς βιομηχανίας καὶ ἐρευνητικῶν ἱδρυμάτων- μπορεῖ νὰ συνεισφέρει καὶ νὰ ὠφελήσει πολὺ τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξη. Αὐτὴ ἡ ἰσορροπία ἔχει πρωταρχικὴ σημασία γιὰ τὴν κοσμοθέαση τῆς Τρίτης Θέσης, διότι προσδιορίζει, μὲ ἄμεσο ἤ ἔμμεσο τρόπο, πολλὰ στοιχεῖα τοῦ πολιτικοῦ της προγράμματος. 

8. Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΟΚΡΑΤΙΑΣ

Κανένας λογικὸς ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ ἀρνηθεῖ ὅτι τὸ χρῆμα, ἡ ἀγάπη καὶ σκληρὸς ἀγῶνας γι’ αὐτό, ἐπικρατεῖ στὸν σύγχρονο κόσμο, σὲ βαθμὸ ἄγνωστο μέχρι τώρα στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. Ὅλο καὶ περισσότερο τὸ ἴδιο τὸ δικαίωμα στὴν ὕπαρξη τῶν ἀτόμων, τῶν οἰκογενειῶν, τῶν κοινοτήτων, τῶν περιφερειῶν, τῶν ἐθνῶν καὶ τῶν πολιτισμῶν καθορίζεται ἀπὸ μία ὑποτιθέμενη «οἰκονομικὴ βιωσιμότητα», σάμπως τὸ χρῆμα νὰ εἶναι τὸ μόνο σημαντικὸ πρᾶγμα ἀπὸ ὅλα τὰ μεγάλα ζητήματα τῆς ζωῆς. Μὲ ἄλλα λόγια, τὸ χρῆμα, τὸ ὁποῖο ἀρχικὰ δὲν ἦταν τίποτε ἄλλο ἀπὸ ἕνα χρήσιμο μέσο γιὰ τὴν διευκόλυνση τῆς ζωῆς σὲ μία ὅλο καὶ πιὸ σύνθετη κοινωνία, ἔχει γίνει ὁ κριτὴς ὅλων τῶν πραγμάτων στὴν ζωὴ καὶ στὴν κοινωνία. Μία τέτοια διαστροφὴ τῆς ἀληθινῆς τάξης πραγμάτων, διόλου παραδόξως, προκαλεῖ δυστυχία καὶ τρόμο σὲ τεράστια κλίμακα: πόλεμοι ποὺ προκαλούνται κατὰ τρόπο κυνικό, λιμοί, μόλυνση τοῦ περιβάλλοντος, γενοκτονίες, ἀπόλυτη φτώχεια, κοινωνικὴ χειραγώγηση, χυδαῖος καταναλωτισμός, νεανικὲς αὐτοκτονίες, διάδοση τοῦ ἀλκοολισμοῦ, διαλυμένες οἰκογένειες. Ἡ Τρίτη Θέση ὑποστηρίζει ὅτι τὸ χρῆμα δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ ἕνας ταπεινὸς ὑπηρέτης τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς κοινωνίας· ἕνας ὑπηρέτης ποὺ πρέπει νὰ ὑποχρεωθεῖ νὰ ἐργασθεῖ γιὰ τὸ κοινὸ καλό, τόσο στὸ ἐσωτερικὸ ὅσο καὶ μεταξὺ τῶν ἐθνῶν. Ὑποστηρίζει ἐπίσης ὅτι, ἀφοῦ τὸ σύγχρονο τραπεζικὸ σύστημα ἀσκεῖ τὴν πιὸ ἐπιτηδευμένη τοκογλυφία ποὺ ἔχει γνωρίσει ποτὲ ὁ κόσμος, θὰ ἀγωνισθεῖ γιὰ τὴν καταστροφή του καὶ γιὰ τὴν ἀντικατάστασή του μὲ ἕνα κοινωνικὸ τραπεζικὸ σύστημα ποὺ θὰ βασίζεται στὸ ὑγιὲς χρῆμα (sound money). Κατὰ συνέπεια, ὅλα τὰ χρέη, τὰ χρέη τῶν νοικοκυριῶν, τὰ ἐθνικὰ χρέη καὶ τὸ διεθνὲς χρέος, ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν τοκογλυφία θὰ διαγραφοῦν χωρὶς ἀποζημίωση καὶ οἱ ἰδιοκτῆτες τῶν τραπεζῶν θὰ ὑποχρεωθοῦν νὰ καταβάλλουν ἀποζημιώσεις στὰ ἄτυχα θύματά τους. Ἡ Τρίτη Θέση ὑποστηρίζει ὅτι τὸ διεθνὲς χρηματοπιστωτικὸ κεφάλαιο εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα κακὰ τοῦ σύγχρονου κόσμου καὶ γι’ αὐτὸ εἶναι φύσει ἐχθρικὸ πρὸς τὸ πρόγραμμα τῆς Τρίτης Θέσης. 

9. ΜΙΑ ΤΡΙΤΗ ΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ

Ἡ Τρίτη Θέση πιστεύει ὅτι ὑπάρχει ἕνα εἶδος ἰδιοκτησίας -στὴν βιομηχανία, τὴν γεωργία, τὰ νοικοκυριὰ- ποὺ ὑπερβαίνει κατὰ πολὺ τὴν ἀπάνθρωπη καὶ ἄδικη συγκέντρωση πλούτου, ποὺ προκαλεῖ τόσο ὁ καπιταλισμὸς ὅσο καὶ ὁ σοσιαλισμός, καὶ τὸ ὁποῖο, ἐκτὸς τοῦ ὅτι εἶναι ἐξόχως πρακτικό, εἶναι ἐπίσης καὶ ἐντελῶς σύμφωνο μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση. Στὸν ἀγγλόφωνο κόσμο αὐτὸ τὸ ἐναλλακτικὸ σύστημα εἶναι γνωστὸ ὡς διανομισμὸς (distributism), τὸ ὁποῖο ἀνέπτυξαν καὶ ἐκλαΐκευσαν δύο ἐξαιρετικοὶ Ἄγγλοι συγγραφεῖς, ὁ Χιλὲρ Μπέλλοκ [Hilaire Belloc] καὶ ὁ Γκίλμπερτ Κῆθ Τσέστερτον [Gilbert Keith Chesterton]. Αὐτὴ ἡ μορφὴ ἰδιοκτησίας προσιδιάζει σὲ μία οἰκονομία ποὺ εἶναι ἀποκεντρωμένη στὴν μικρότερη βιώσιμη μονάδα καὶ ἔτσι ὁδηγεῖ σὲ μία πληθώρα συνεταιρισμῶν προϊόντων καὶ ὑπηρεσιῶν, μικρῶν ἐπιχειρήσεων, ἐργαστηρίων χειροτεχνίας, συντεχνιῶν, βιοτεχνικῶν ἑνώσεων, μικρῶν ἐκμεταλλεύσεων, οἰκογενειακῶν ἐπιχειρήσεων καὶ οἰκογενειακῶν ἀγροκτημάτων. Εἶναι μία μορφὴ ἰδιοκτησίας ποὺ προωθεῖ τὴν ἀτομικὴ πρωτοβουλία καὶ δημιουργικότητα ἀλλὰ ἐντὸς τοῦ πλαισίου τοῦ κοινοῦ καλοῦ. Εἶναι ὁ φυσικὸς συνδυασμὸς ἀτομικῆς ἐλευθερίας καὶ κοινωνικῆς δικαιοσύνης. Δεδομένης τῆς πλήρους ἀποτυχίας τοῦ σοσιαλισμοῦ, μὲ τὴν ἀφύσικη γραφειοκρατία του καὶ τὴν ἀνικανότητά του, καὶ δεδομένης τῆς ἐκμετάλλευσης καὶ τῆς κατάφωρης ἀνισότητας στὸν καπιταλισμὸ τῆς λεγόμενης «ἐλεύθερης ἀγοράς», εἶναι φανερὸ ὅτι ὁ διανομισμὸς θὰ γίνει τὸ κοινωνικὸ-οἰκονομικὸ δόγμα τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰῶνα.

10. ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Ἡ Τρίτη Θέση θέλει νὰ δημιουργήσει μία νέα κοινωνικὴ τάξη πραγμάτων, ἡ ὁποία ἀναγνωρίζει ὅτι ὅλοι οἱ λαοὶ καὶ ὅλοι οἱ πολιτισμοὶ ποὺ ἀσπάζονται τὶς βασικές της ἀρχὲς πρέπει νὰ ἐργασθοῦν μαζὶ καὶ στενά, μέσα σὲ ἕνα κλίμα ἀμοιβαίας ἐμπιστοσύνης καὶ ὑποστήριξης. Ἐπειδὴ ἡ νίκη τῆς Ἐθνικῆς Ἐπανάστασης σὲ κάποιο μέρος τοῦ κόσμου εἶναι μία νίκη τῶν ὑποστηρικτῶν τῆς Τρίτης Θέσης, ἕπεται ὅτι κάθε συνδεδεμένο μέλος πρέπει νὰ εἶναι ἕτοιμο νὰ παράσχει ἠθική, οἰκονομικὴ ἤ τεχνικὴ ὑποστήριξη, ὅπου εἶναι δυνατόν, ἄν μία ἐπαναστατικὴ κατάσταση δημιουργηθεῖ σὲ ὁποιαδήποτε χώρα. Ὁ τοπικισμὸς σὲ μία ἐποχὴ ποὺ ἡ ἰδεολογία τῆς παγκοσμιοποίησης βαδίζει πρὸς τὴν ἀπόλυτη νίκη εἶναι μία πλήρης ἄρνηση ὅλων ὅσων ὑποστηρίζουμε καὶ μία πλήρης ἀπόρριψη τῆς Τρίτης Θέσης.