"Το κράτος, αυτός ο Μολώχ με την τρομερή όψη, παίρνει τα πάντα, κάνει τα πάντα, γνωρίζει τα πάντα και αφανίζει τα πάντα. Κάθε λειτουργία του κράτους αποτελεί μία συμφορά. Η τέχνη του κράτους είναι μία συμφορά. Το ίδιο και η κρατική ιδιοκτησία της ναυτιλίας καθώς και η κρατική παροχή των αναγκαίων προ το ζην και η λιτανεία θα μπορούσε να επεκταθεί στο άπειρο... Εάν οι άνθρωποι είχαν έστω και μία αμυδρή ιδέα της αβύσσου προς την οποία σπρώχνονται, θα αυξανόταν ο αριθμός των αυτοκτονιών, διότι τείνουμε να φθάσουμε στην πλήρη καταστροφή της ανθρώπινης προσωπικότητας. Το κράτος είναι μία τρομερή μηχανή που καταβροχθίζει ζωντανούς ανθρώπους και μετά τους ξερνάει σαν άψυχα μηδενικά"

 

Γιατί δεν αντιδράς στον ανάποδο κόσμο; (άρθρο του Κωνσταντίνου Θ. Παπαδογιάννη)

 

Είναι κοινή παραδοχή για όσους υπερασπίζονται τα εθνικοεπαναστατικά ιδεώδη ότι τα πιο σημαντικά οχυρά είναι οι Νέοι, και τα οχυρά πρέπει πάντα να είναι όρθια και ακέραια. Είναι υποχρέωση των μεγαλύτερων σε ηλικία συναγωνιστών να ακούνε τι έχουν να πουν οι μικρότεροι σε ηλικία, και κυρίως να προβάλλουν τις απόψεις τους όταν αυτές εμφανίζονται ως μια καλλιτεχνική «πυρογραφία» και όχι ως μια απλή γραφή στο υλικό της ιδεολογικής σκέψης. 

Πέρα από τις καθιερωμένες επιπλοκές που προκαλούν η καθεστωτική προπαγάνδα και τα λάθη των «ηγετίσκων» του «χώρου» καθώς και η στελεχοπενία/γεροντολαγνεία σε θέσεις εξουσίας που διαμορφώνουν τους κομματικούς μηχανισμούς, τα τελευταία είκοσι χρόνια ηχούν ως «σειρήνες συναγερμού» οι δράσεις και οι παρεμβάσεις των αυτόνομων/ανένταχτων εθνικιστών. 

Ξεχωρίζει ανάμεσα σε δεκάδες αξιόλογες φωνές αυτή του νεολαίου συναγωνιστή Κωνσταντίνου Θ. Παπαδογιάννη, μια αναγνωρίσιμη προσωπικότητα που επηρεάζει και διαμορφώνει με την σκέψη του ελπιδοφόρες προοπτικές ενώ τυγχάνει να είναι πρόσωπο προς συζήτηση στους κύκλους των εθνικιστών. 

Για μια ακόμη φορά η συντακτική μας ομάδα φιλοξενεί ένα νέο εξαιρετικό άρθρο του δείγμα της πολιτικής ωριμότητας του. Ο ίδιος παρά την «δημοφιλία» του παραμένει μετριόφρων αλλά πάντοτε μάχιμος, συνεχίζει να αποκρυσταλλώνει την σκέψη του και παράλληλα να συντονίζει την δράση του χωρίς να πέφτει στα «ναρκοπέδια» του κατοχικού καθεστώτος. 

Για όσους ενδιαφέρονται υπενθυμίζουμε ότι η αντιδημοκρατική και αντικαθεστωτική σκέψη του προβλήθηκε για πρώτη φορά στην αποκλειστική συνέντευξη που μας παραχώρησε την 19^η Ιουλίου 2022 - εδώ - η οποία είναι 1^η σε αναγνώσεις στην διάρκεια ζωής του ιστολογίου, πήρε νέα δυναμική σε ένα άρθρο της 13^ης Οκτωβρίου 2022 - εδώ - και έφτασε στο μέγιστο των αντιδράσεων με τα ηχητικά που ανέβηκαν στο κανάλι «Μαύρες Φλόγες» - εδώ και εδώ - όλα αυτά μαζί συμπληρώνουν μια «βεντάλια» ποιοτικής σκέψης όπου ο νεανικός παλμός συναντά την απόλυτη στράτευση στην Ιδέα για την υπεράσπιση της Ελλάδος και της Ευρώπης.

Η πορεία του συναγωνιστή θυμίζει την ρήση του Joseph Goebbels:

«… Λέγεται συνήθως πως όποιος έχει μαζί του την Νεότητα έχει και το μέλλον. Εμείς όμως αποδείξαμε το αντίθετο: όποιος αγωνίζεται για το μέλλον έχει μαζί του και την Νεότητα!»

Γιατί δεν αντιδράς στον ανάποδο κόσμο;

Με αφορμή την πρόσφατη μαζική εξέγερση του λαού της Βραζιλίας, μου γεννήθηκε ενδόμυχα ένα ερώτημα. Άραγε θα δούμε και στην χώρα μας και σε άλλα Ευρωπαϊκά Έθνη, μεγάλους γηγενείς πληθυσμούς να ξυπνούν και να εναντιώνονται στην πραγμάτωση (που ήδη συντελείται) των σχεδίων των ξένων και των σκοτεινών κέντρων εξουσίας; Η απάντηση δεν έχει δοθεί ακόμα, αλλά πολύ σύντομα θα γίνει και αυτό διότι οι άνθρωποι ολοένα και σε μεγαλύτερη κλίμακα καλούνται να επιλέξουν πλευρά. Αυτήν της Μεγάλης Επανεκκίνησης και των δεινών που φέρνει μαζί της ή εκείνη της Μεγάλης Αφύπνισης των Ευρωπαϊκών Εθνών. 

Αρχίζοντας λοιπόν την «καταβύθιση» στον δημοκρατικό τους κόσμο, θα ξεκινήσω μην μπορώντας να κάνω διαφορετικά με τις «αγαπημένες μας» εκλογές. Μία διαδικασία χλευασμού και υπονόμευσης της νόησης και της κρίσης των ανθρώπων, αλλά και μια αφορμή για την εγκατάσταση δικών τους ηγετίσκων σε θέσεις κλειδιά. Προώθηση ενός αφηγήματος φόβου και κοινωνικής αποξένωσης μέσω της ψευδοπανδημίας, με τεράστια πακέτα εκατομμυρίων μοιρασμένα από τις κυβερνήσεις σε πληθώρα χρησίμων ηλιθίων, για τον εξαναγκασμό του θανάτου εκατομμυρίων συμπολιτών μας. Το εμβόλιο πριν το εμβόλιο έκανε τον καθηγητή να μην θυμάται τον μαθητή του και το αντίστροφο, με ανυπολόγιστες συνέπειες για το μέλλον του δεύτερου που είναι το μέλλον του τόπου. Και το ίδιο το «εμβόλιο», ένα σκεύασμα υπογονιμότητας πήρε και παίρνει δυστυχώς καθημερινά πολλές ψυχές ομοεθνών μας, μετατρέποντας μας σιγά σιγά σε μία σιωπηλή μειοψηφία στην ίδια μας την Γη. 

Κάτι τέτοιο είναι φυσικά το δέντρο στο δάσος που φύτευσαν στις συνειδήσεις μας δεκαετίες πιο πριν, ώστε να πραγματοποιηθεί αυτή η ύπουλη αντικατάσταση του πληθυσμού με την εισβολή των λαθρομεταναστών. Μετέπειτα έχουμε την εισαγωγή στην ατζέντα της αντιεπιστημονικής κλιματικής αλλαγής. Μία εξίσου προσβολή του νου των ανθρώπων, η ατζέντα αυτή είναι μία ατζέντα κοινωνικού ελέγχου που οι γνωστοί ενορχηστρωτές την έθεσαν σε εφαρμογή για την δικαιολόγηση και την εξομάλυνση των όποιων διαμαρτυριών για την καταστροφή και κυρίως την εκμετάλλευση των ενεργειακών υποδομών της ανθρωπότητας. Με τον έλεγχο της τροφής και την οικονομική κατάρρευση φέρανε την μαζική πείνα.

Βλέπουμε λοιπόν σιγά σιγά, πώς ακόμη και οι πιο δύσπιστοι υπήκοοι τους αρχίζουν να συνειδητοποιούν το πρόβλημα και τις βαθύτερες ρίζες αυτού. Ο άνθρωπος πλέον με την φτηνή δικαιολογία της απειλής της καταστροφής του πλανήτη, βρίσκεται στο στόχαστρο των πολυεθνικών και των Σιωνιστών το οποίο φοβούμενο τις κοινωνικές αναταραχές σύντομα θα συνεδριάσει για να αποφασίσει για τις τύχες μας. Τα υψηλά κοινωνικά στρώματα των πρεσβειών και των τεκτονικών στοών ή των διαφόρων επιτροπών, τώρα που αισθάνονται την πίεση εντείνουν τις ενέργειες που αισθάνονται πώς πρέπει να κάνουν για την υλοποίηση της τελικής υποταγής των μαζών. Προκειμένου να αποφύγουν τις αντιδράσεις θα χρησιμοποιήσουν τις γνωστές αλλά και όχι μόνο τακτικές τους. Άρτος και θεάματα για την αποχαύνωση κυρίως όμως, διαίρει και βασίλευε! Όσο εσύ θα τσακώνεσαι με τον γείτονα, τον συγγενή, τον σύζυγο και τον συνάνθρωπο σου εκείνοι θα συνεχίζουν την πολιτική επιδομάτων με ψίχουλα και την εξαθλίωση σου σε πλήρη βαθμό με κάθε δυνατό τρόπο όπως είναι η εγκατάλειψη της αγροτιάς η ερήμωση των δασών και η προώθηση «εναλλακτικών» τρόπων διατροφής.

Το κόστος της ζωής σου είναι πολύ μεγάλο για αυτούς και ο υψηλός πληθωρισμός θα τους θέσει προ των πυλών της εισαγωγής μας σε ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο της νέας τάξης πραγμάτων. Αυτό της τεχνητής νοημοσύνης μέσω της ραγδαίας τεχνολογικής ανάπτυξης. Οι Παγκοσμιοποιητές δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν αυτό το «βαρύ» χαρτί που διαθέτουν. Στην ετήσια συνάντηση τους λοιπόν στο Νταβός της Ελβετίας, πλην των όσων προανέφερα και έχω ξανά αναφέρει στο βιβλίο μου «Για το Έθνος και την Ιδέα» και σε διάφορα δημοσιευμένα άρθρα, την συζήτηση θα μονοπωλήσει αυτό το ζήτημα. Πώς δηλαδή θα επιτύχουν την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση με την ψηφιοποίηση των πάντων, ακόμη και των ανθρώπων. 

Καταληκτική ημερομηνία για εκείνους είναι το έτος 2030. Όπου μέσα στα επόμενα λιγοστά έτη και μετά τα όσα πειράματα έγιναν και θα γίνουν θα έχουν την πλήρη εξουσία των μαζών και των λαών και πολύ φοβάμαι ακόμα και της ίδιας μας της σκέψης. Στον δημόσιο διάλογο η τεχνητή νοημοσύνη θα παρουσιάζεται ως ένα θετικό αφήγημα και μεγάλη πρόοδος της τεχνολογίας που θα διευκολύνει την ζωή μας. Οι υπερανθρωπιστικές αλλαγές στην υγεία και τα ηλεκτρικά εμφυτεύματα στον εγκέφαλο και το υπόλοιπο σώμα μας, θα παρουσιάζονται στην κοινή γνώμη ως η αρχή της τελειοποίησης του ανθρωπίνου γένους. Όσο λοιπόν η σταδιακή υποδούλωση θα αυξάνεται, η επιβίωση μας θα γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη. Όσο περισσότερο μηχανές θα γινόμαστε, τόσο λιγότερο ανθρώπινοι θα παραμένουμε.

Το «Διαδίκτυο των Πραγμάτων» όπως το αναφέρουν οι ίδιοι είναι η υπογραφή μας στην ίδια μας την καταστροφή. Κάθε αμάξι, κάθε υπολογιστής, κάθε κάμερα και γενικώς καθετί ηλεκτρονικό που μας περιβάλλει θα συνενωθεί για την δημιουργία μια βάσης δεδομένων με στόχο τον αφανισμό μας. Αυτή η διακυβέρνηση θα είναι πολύ εύκολο να επιβληθεί με τις ευλογίες και την ψήφο των λαών, λόγω της πολύπλευρης κρίσης που οι ίδιοι δημιουργούν όταν πρέπει. Όλος αυτός ο πολύ κλειστός κύκλος που δεν μας περιλαμβάνει, θα έχει την δυνατότητα να παρακολουθεί κάθε μας κίνηση. Από τις ώρες που είμαστε στην δουλειά, μέχρι και τα βατ ενέργειας που θα καταναλώνουμε. Και φυσικά δεν χρειάζεται να αναφερθεί νομίζω πόσο έντονη θα είναι η αδιαφορία των πολλών όταν ολοκληρωθούν τα όσα λέω. Ο λαός έτσι αδιάφορος όπως είναι αυτήν την στιγμή, έτσι στον μέγιστο βαθμό της πνευματικής του σήψης θα βρίσκεται και τότε μη έχοντας κανέναν προσανατολισμό για να τον βγάλει από το αδιέξοδο που ο ίδιος έθεσε εαυτόν με τις επιλογές του. 

Με την εφαρμογή λοιπόν των μετανθρωπιστικών προταγμάτων απαντάται και στους πλέον δύσπιστους ένα ερώτημα πολλών ετών σε όσους αναφέρουμε την πραγματικότητα. Λέγανε: Πώς θα μας ελέγχουν όλους, είναι δυνατόν τόσα δισεκατομμύρια ανθρώπων να παρακολουθούνται όλο το εικοσιτετράωρο; Στις λεγόμενες έξυπνες πόλεις, οι πολλοί δεν θα έχουν θέση και την στοχευμένη μείωση πληθυσμού πλέον την βλέπει και ο πιο ηλίθιος (βλέπε απογραφή πληθυσμού Ελλάδος 2022).

Συνοψίζοντας θα ήθελα να αναφέρω την πεποίθηση μου πώς θα υπάρξουν νέοι αρνητές και εχθροί του κόσμου τους, οι οποίοι θα πλαισιώσουν εμάς. Και η προσπάθεια τους για καταστολή της ανθρωπότητας στο τέλος δεν θα επιτευχθεί, πολύ απλά γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Ο ζωντανός εφιάλτης, η ψυχοπάθεια και η Αποκάλυψη που φέρανε δεν θα επιτύχουν την βεβήλωση της Φύσης και του Σχεδίου του Θεού. Κυρίως διότι δεν ζει στις ψυχές τους τίποτα από τα δύο εν αντιθέσει με το πολεμικό πνεύμα που μιλάει σε κάθε αγωνιστή της Φυλής μας. Και η λύση εν τέλει θα έρθει μόνο από την αποστροφή μας από τα φθαρτά και τα συνηθισμένα. Μόνο εάν λειτουργήσουμε Μεταπολιτικά, οι τακτικές του χθες δεν θα έχουν θέση στο αύριο. 

Η άρνηση και η όποια σχέση με το σύστημα κανόνων που δημιουργήθηκε για να μας θέτει πάντα στην πλευρά των ηττημένων, θα πρέπει να γίνει ιερή μας υποχρέωση. Ο δύσβατος δρόμος της αρετής που ίσως είναι ο τελευταίος για εμάς, αν δεν ακολουθηθεί καμία διαφοροποίηση δεν πρόκειται να έρθει στην ζωή μας και όσα βιώνουμε θα πληθαίνουν. Η υπεράσπιση της παράδοσης και ο πρακτικός Ιδεαλισμός είναι ο μονόδρομος για κάθε σκεπτόμενο αντικομφορμιστή του σήμερα.

Δηλώνουμε περήφανοι Αρνητές και Εχθροί του Καθεστώτος.

Η γυφτοποίηση της ελληνικής κοινωνίας

 

του Wolverine

Από την μια πλευρά οι «ευαίσθητοι» πολίτες που δεν βλέπουν την παραβατικότητα των Ρομά να αυξάνεται με εκρηκτικό ρυθμό, προς όφελος μιας πολιτικάντικης «επαναστατικότητας» που εξαντλείται στα τραγούδια και τα ακριβά ρούχα της Μποφίλιου και στα χρυσά ρόλεξ του Κουτσούμπα. Για αυτούς οι εν λόγω είναι μια καταπιεσμένη «μειονότητα» που ναι μεν αξίζουν της όποιας αλληλεγγύης αλλά καλό είναι να παραμένουν μακριά από τα βόρεια προάστια τα κομματικά γραφεία και τα στέκια των Εξαρχείων. 

Το μνημονικό τους δεν έχει ποτέ ακούσει για τον μικρό Μάριο που του φύτεψαν μια σφαίρα στο κεφάλι επειδή είχαν «ντέρτι» τα «παιδιά» όπως πάντα κάνουν όταν αποφυλακίζονται από τα ίδια κυκλώματα δικηγόρων, που μετά οι ακροαριστεροί τα κατηγορούν για τις πλεκτάνες και τις σκευωρίες. Δεν έχουν ποτέ ακούσει για την γιαγιά που την πάτησαν με το αυτοκίνητο για να της πάρουν την αλυσίδα από τον λαιμό. Όπως δεν είπαν τίποτα οι κύριοι που κάνουν κουμάντο στους «αντιεξουσιαστές» για τον Νίκο Μεταξά που τον σκότωσαν οι Αφγανοί για τα τιμαλφή που είχε πάνω του. Δεν θυμήθηκαν ποτέ ότι συρρέουν κατά εκατοντάδες οι νεολαίοι χρήστες ναρκωτικών σε Ασπρόπυργο, Μενίδι και Ζεφύρι για να απολαύσουν τα «αγαθά» που προσφέρουν απλόχερα οι «μειονοτικοί» συμπολίτες μας. Μικρή η μνήμη σας όπως μικρό και το πολιτικό σας ανάστημα. 

Και τι με αυτό θα αναρωτηθεί ο Ρουβίκωνας η Αυγή και το ΚΚΕ. Δικαιολογείται η καταδίωξη σε μια πολυπληθή αστική περιοχή και η κατάληξη με μια σφαίρα στον εγκέφαλο ενός μικρού σε ηλικία παραβατικού; Η 5^η Δεκεμβρίου θυμίζει μια άλλη ημερομηνία όπου ο πασόκος μπάτσος Κορκονέας σκότωσε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο και τροφοδότησε με 8000 νέα μέλη τις δομές της αναρχίας και της άκρας αριστεράς. Όμως για καθίστε να το δούμε πέρα από τον όποιο συναισθηματισμό το συμβάν κύριοι ένορκοι της antifa. Σε λάθος ανθρώπους το απευθύνουν τελικά το ερώτημα οι κύριοι και οι «σύντροφοι». Να το απευθύνουν στο «τείχος της δημοκρατίας» που το έχτισαν μαζί με εφημερίδες δικαστικούς και μπάτσους όταν το σκιάχτρο της «Χρυσής Αυγής» τους βόλεψε όλους καλά για μερικά χρόνια. Να το απευθύνουν στα κομματικά όργανα που ψήφισαν συλλογικά - από αναρχικούς μέχρι σταλινικούς - για να έρθει η «πρώτη φορά αριστερά» και η οποία κατείχε θέσεις ΕΞΟΥΣΙΑΣ στο υπουργείο προστασίας του πολίτη. Να το απευθύνουν στους συγγενείς του Μάριου και του κάθε Μάριου που εκεί η μνήμη τους ξεθώριασε και δεν έγραψαν μια αράδα για αυτή  την παρακρατική δολοφονία. 

Γιατί παρακράτος είναι μια μειονότητα που ωφελείται από τα κρατικά επιδόματα, και πρωταγωνιστεί ενάντια στην κοινωνία, βολεύεται με ένα πενηντάρικο ευρώ όταν έρχονται εκλογές και δίνει αίμα σε έναν αστικό κρατικό δημοκρατικό μηχανισμό εκλογικό και πρακτικά παντοδύναμο. Εμείς δεν οφείλουμε να καταδικάσουμε τώρα την ελ.ας γιατί το έχουμε κάνει πολλά χρόνια πριν από όταν σκότωναν εργάτες και ενωτικούς όπως τον Ιάκωβο Κουμή που του επιτέθηκαν πισώπλατα, από όταν τσάκιζαν στις Πρέσπες την Λευκίμμη την Κερατέα και στο Σύνταγμα νέους γέρους και παιδιά για θέματα κοινωνικά και εθνικά, όταν την ίδια ώρα το Ζακ που έχετε ηρωοποιήσει ... έλεγε ότι τα γράφει εκεί που δεν πιάνει μελάνι!

Πάμε τώρα στην άλλη πλευρά. Εκεί έχουμε να κάνουμε με δεξιούς/ακροδεξιούς και κομματόσκυλα που «αγανακτούν» για τα δικαιώματα της ελ.ας. Της ίδιας υπηρεσίας της «τάξης και της ηθικής» που σκόπιμα κλείνει τα μάτια όταν έρθουν οι άνωθεν εντολές. Της ίδιας υπηρεσίας που δεν πράττει το παραμικρό όταν οι φιλήσυχοι συμπολίτες της γνωστής καταγωγής οπλίζονται με καραμπίνες εδώ και χρόνια. Είναι η ίδια υπηρεσία που φόρτωσε στο ξύλο τους εθνικιστές στο Μακεδονικό και αλλού, που πάτησε στους τάφους των Φουντούλη – Καπελώνη, που έσυρε στο δικαστήριο δεκάδες εθνικιστές φορώντας κουκούλες αφού πάντα το κράτος θέλει να δείχνει απρόσωπο ενώ έχει το πρόσωπο της Μέδουσας. Και ενώ και στο παρελθόν η καταδίωξη κατέληξε σε φιάσκο - για είκοσι ευρώ κλεμμένη βενζίνη -  έδωσαν και πάλι τροφή στους αντιφασίστες και τις ΜΚΟ για μια υπόθεση που έχει επαναληφθεί εκατοντάδες φορές. 

Είναι οι ίδιοι που θυμούνται να έχουν φωνή όποτε τους καλεί σε εκπομπές ο Παπαδάκης και ακούμε και πάλι τα ίδια για την ελλιπή εκπαίδευση τους. Πόση εκπαίδευση κρατική τελικά, πόσα ακόμη ισραηλινά δακρυγόνα, πόσες ακόμη μηχανές και πόσες αύρες. Πόσα ακόμη λεφτά για το σιδερένιο χέρι του κράτους που τα θύματα του είναι δεκαπλάσια από αυτά της χουντικής επταετίας. Πόση ακόμη έννοια ρε «πατριώτες» για την αστυνομία της δημοκρατίας που εξόπλισε ο Καραμανλής με βαρύ οπλισμό, άφησε να αφηνιάζουν με εντολή του Μητσοτάκη τα ΜΑΤ και ανά πάσα στιγμή με μια εντολή σπάνε πόρτες για τα δάνεια και μπουκάρουν σε σπίτια συναγωνιστών επειδή τους «κάλεσε το καθήκον». Πόσο ακόμα θα νοιαστείτε για την υπηρεσία ενός κράτους της Ε.Ε. που όταν θέλει ο κάθε γραβατωμένος υπουργός πράττει για τα συμφέροντα του ενάντια στο έθνος;

Η βεντέτα ανάμεσα σε ελ.ας και Ρομά δεν είναι δική μας υπόθεση. Και δεν είναι υπόθεση των όποιων «εθνικιστών» που με ευκολία κλείνουν τα μάτια στο προφανές. Και το προφανές είναι ότι υπάρχουν δυο κόσμοι. Από την μια ο κόσμος της εξουσίας που με το ένα χέρια τροφοδοτεί με επιδόματα τους αλλογενείς και τους κλείνει το μάτι για να συνεχίσουν να πράττουν όπως πράττουν, και από την άλλη αφήνει τις πολυπληθείς δυνάμεις ασφαλείας να περιορίσουν το κακό χωρίς όμως να θιχτεί ο πυρήνας του προβλήματος που αποφέρει ψήφους τις παραμονές των εκλογών. Έτσι λοιπόν ουδείς χρειάζεται να αναλωθεί σε μια «βεντέτα» ετών αφού οι ίδιοι που τάχα διαμαρτύρονται αφήνουν τα παιδιά τους να φέρονται με «γύφτικο» τρόπο στην καθημερινότητα. Τόσα χρόνια ψήφισαν εκείνα τα κόμματα που άφησαν το πρόβλημα να μεγεθυνθεί, αψήφησαν την κοινωνική απειλή του εμπορίου ναρκωτικών, δεν προστάτευσαν τα παιδιά τους στα σχολεία από συμπεριφορές και δεν μίλησαν ποτέ για την άλλη πλευρά όταν αυτή βρέθηκε δίπλα στα σπίτια τους. 

Για τους μόνους που θα νοιαστούμε είναι για τους συναγωνιστές μας που δίνουν έναν ηρωικό αγώνα σε σχολεία και σχολές, σε χώρους εργασίας και σε εστίες οικογενειακές απέναντι στην λαίλαπα της μαφίας που έχει σφιχταγκαλιάσει η άκρα αριστερά αλλά και στην τρέλα του δημοκρατικού κράτους που είναι βαριά εξοπλισμένο και ασύδοτο σε σχέδια και πράξεις και αναπαράγεται καθημερινά τρώγοντας τις ίδιες του τις σάρκες.

Justice Pour Lola (Paris - France)

Εφετείο

 

Απέναντι στην καταιγίδα που έρχεται (άρθρο του Κωνσταντίνου Θ. Παπαδογιάννη)

 

Απέναντι σε μια νεολαία που το trap γίνεται τρόπος ζωής και δωδεκάχρονα παιδιά φτάνουν στο σημείο να βάζουν θηλιά στο λαιμό τους, απέναντι σε μια νεολαία που την κατευθύνουν κομματάρχες και πολυεθνικές, απέναντι σε μια νεολαία που ψάχνει να βρει το νόημα της ζωής σε κάλπικους - ισμούς και αφηγήματα του συστήματος και της κατανάλωσης, ξεχωρίζουν κάποιες πύρινες φωνές της νεολαίας. 

Της δικής μας νεολαίας που τολμάει να δηλώσει  ότι είναι ανυπότακτη απέναντι σε φθονερούς διώκτες και ανθελληνικούς κρατικούς φορείς, της δικής μας νεολαίας που ψάχνει να βρει την αλήθεια μέσα από δυσεύρετα ή απαγορευμένα βιβλία. 

Της Σιδηράς Νεολαίας που τολμάει να υπερασπιστεί Ιδέες και να τις κάνει πράξη στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο και στην θητεία, στον χώρο εργασίας και στα στέκια χωρίς να υπολογίζει αν θα τους πουν κάποιοι ότι είναι «φασίστες» ή «νεοναζί». 

Ο λόγος λοιπόν για μια ακόμη φορά στον Κωνσταντίνο Θ. Παπαδογιάννη έναν Πολιτικό Στρατιώτη με μεγάλη αναγνωρισιμότητα και προσφορά εντός και εκτός διαδικτύου, για τον οποίο είχαμε αναφερθεί αρχικά εδώ ενώ η συνέντευξη του την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ δημιούργησε θετικές εντυπώσεις και ρεκόρ αναγνωσιμότητας. 

Τον ευχαριστούμε για τον  χρόνο και την τιμή για μια ακόμη φορά.

Οι σύγχρονοι αφηγητές ενός παμπάλαιου έργου διαμάχης και υποδούλωσης, αποφάσισαν το τέλος της θερινής «χαλάρωσης» και σιγά σιγά και με την πτώση της θερμοκρασίας είναι ευκαιρία να μπουν ξανά οι σιτιζόμενοι ιθαγενείς του χώρου που λέγεται Ελλάδα πίσω στα κελιά τους. Τα κελιά φέτος θα είναι πολυτελείας και άρτια δομημένα, σε σχέση με τα προηγούμενα δυόμισι χρόνια που υπήρχαν εμφανή τρωτά σημεία και οι γνωστοί άγνωστοι μεταξύ αγνώστων έκαναν την όποια ατομική ή συλλογική αντίσταση μπορούσαν.

Ο συνολικός όμως τρόμος του θανάτου που θα επιβληθεί τον χειμώνα που θα διανύσουμε, έχει πολλά σχέδια και πολλούς πρόθυμους υπηρέτες για να υλοποιηθούν ένα προς ένα. Αυτή η παγκόσμια Ταλμουδική συμμορία, όντας πάνοπλη έχει σκοπό να ποδοπατήσει με κάθε τρόπο την αξιοπρέπεια των λαών της Ευρώπης, ώστε να είναι όλα έτοιμα για την εγκαθίδρυση των μηχανισμών της τέταρτης βιομηχανικής «επανάστασης».

Ας δούμε λοιπόν τώρα ποιοι είναι αυτοί οι μηχανισμοί και τι μπορεί πραγματικά ο Έλληνας και κατά επέκταση ο Λευκός άνθρωπος να κάνει για να αποφύγει την ολοκληρωτική συντριβή της υπάρξεως του. Η κατευθυνόμενη «πανδημία» και οι πιέσεις για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό όλων των Ευρωπαίων πολιτών, θα συνεχιστούν αλλά πιστεύω όχι με την ίδια θέρμη των περασμένων χειμώνων. Θα είναι η εφεδρική τους θέση, διότι ήδη έχουμε εισέλθει στα «βαθιά και θολά νερά» της νέας παγκόσμιας εποχής με τον κλιματικό, ενεργειακό και σύντομα επισιτιστικό κίνδυνο.

Οι διακοπές ρεύματος, η απαγόρευση κυκλοφορίας οχημάτων και η μείωση των εναέριων πτήσεων θα γίνουν μία αυξανόμενη γενική εικόνα, όπου ο σύγχρονος μαζάνθρωπος της συμφοράς και της «προόδου» θα δεχτεί χωρίς πολλά πολλά. Ήδη στην Ιταλία, αλλά δυστυχώς ακόμα και στην χώρα μας η βρώση εντόμων, όπως ακρίδων και σκουληκιών είναι η νέα επερχόμενη μόδα που θα στοχεύσει εκεί που ακριβώς πρέπει, ώστε να ξεφτιλιστεί όσο δεν παίρνει και ο τελευταίος ραγιάς αυτού του άκρως αντιφασιστικού δημοκρατικού κρατιδίου.

Οι αρρώστιες που θα προκύψουν από αυτές τις τροφές, αλλά και άλλες εργοστασιακές συσκευασμένες των πολυεθνικών θα βάλουν την ταφόπλακα στην ήδη σκλαβωμένη κοινωνία. Η έως τώρα αυξημένη θνητότητα μετά την τρίτη και τέταρτη δόση των εμβολίων κατά του κορονοϊού, δεν κατάφεραν όπως φάνηκε να αποπροσανατολίσουν έστω και λίγο το πλήθος του λαού μας από την απάτη και την υπέρμετρη και απύθμενη βλακεία και ύπνωση που τον διακατέχει. 

Αξίζει όμως εδώ να αναφερθεί πώς υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις αυτών των καιρών, όπως οι χιλιάδες υγειονομικοί σε αναστολή και αμέσως μετά όλοι οι ανεμβολίαστοι και μη εργαζόμενοι που με πείσμα και σεβασμό στο δικαίωμα της επιλογής, πάνε πρακτικά κόντρα στο νοσηρό μέλλον που ίσως να έφτασε ήδη.

Δεν ξεχνάμε το παρακάτω νέο για την Χρυσάνθη που δολοφονήθηκε από τους ίδιους που δολοφόνησαν και τον Ιάσωνα έξω από την βουλή: 

«Η νεαρή οδοντίατρος είχε οδηγηθεί σε οικονομική ασφυξία και επαγγελματική περιθωριοποίηση μετά από το τιμωρητικό μέτρο του Υπ. Υγείας. Σοκ έχει προκαλέσει η είδηση ότι στα θύματα της καταστροφική διαχείρισης της πανδημίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη, προστέθηκε μια νεαρή υγειονομικός, η οποία βρισκόταν σε αναστολή, ως αποτέλεσμα της εκδικητικής πρακτικής του υπουργείου Υγείας σε όσους δεν δέχτηκαν τον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Σύμφωνα με τις αναρτήσεις των διαμαρτυρόμενων υγειονομικών, μια 36χρονη οδοντίατρος, η οποία έμεινε για περισσότερο από έναν χρόνο εκτός επαγγελματικού στίβου επειδή δεν δεχόταν να εμβολιαστεί, βρέθηκε σε αδιέξοδο και οικονομική ασφυξία, με αποτέλεσμα να πάρει την απόφαση να δώσει τέλος στη ζωή της».

Σε αυτά τα δυο πρόσωπα αφιερώνω το άρθρο αυτό.

Πείνα, εξαθλίωση, εμβόλια, σκουλήκια θα κατακλύσουν την Αγία μας Γη. Εμείς σε όλα αυτά τα επερχόμενα τι θα κάνουμε; Ρητορικό το ερώτημα για όσους δεν μπορώ να γνωρίζω! Για μένα λοιπόν και όσους δεν δέχτηκαν να θυματοποιηθούν και να τα παρατήσουν, έχω να πω πώς όλα τώρα αρχίζουν. Ως μονάδες, ως ομάδες, ως συλλογικότητες και φορείς μπορεί ο καθένας από εμάς να δώσει τον δικό του αγώνα για το μέλλον των παιδιών του, της Φυλής και και της Παράδοσης. Για σχεδόν τρία χρόνια είμαστε οι διωκόμενοι και θα παραμείνουμε όρθιοι όποιον διωγμό και να υποστούμε.

Αρκεί να είμαστε άξιοι να σταθούμε ενώπιον Θεού, Ηρώων και Εθνομαρτύρων όταν έρθει εκείνη η Ιερή στιγμή και να ξέρουμε ότι κάναμε το σωστό και ας μην τα καταφέρουμε. Αρκεί η συνείδηση μας να είναι ενεργή, μήπως και μείνει τίποτα όρθιο. Μέχρι την Τελική Νίκη του Ελληνισμού και των Ιδεωδών της Πατρίδος, της Ορθοδοξίας και της Οικογένειάς μας. 

Καμία υποχώρηση και κανένας συμβιβασμός! 

Ζήτω η Αιωνία Ελλάς!

Έρχονται οι "έξυπνοι μετρητές" ρεύματος που θα μας παρακολουθούν όλο το εικοσιτετράωρο

 

Ενάντια στον υλιστικό κόσμο της υπακοής !

 

Ψηφιακή Ταυτότητα - Το δυστοπικό μέλλον που ετοίμασαν με την συναίνεση σου!

 

Κάποιες σκέψεις για τους Πολιτικούς Κρατούμενους και την Απεργία Πείνας με βάση τα τελευταία γεγονότα (άρθρο ενός συναγωνιστή που δεν είναι μέλος της συντακτικής μας ομάδας)

 

Το παρακάτω άρθρο εστάλη από συναγωνιστή ο οποίος δεν είναι μέλος της συντακτικής μας ομάδας. 

Η δημοσίευση του δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι αναγκαίο να συμφωνούν τα μέλη και οι φίλοι της σ.ο. του «Μαύρου Κρίνου». 

Όποιος διαφωνεί είτε σε προσωπικό είτε σε συλλογικό επίπεδο (συναγωνιστής ή ακόμη και πολιτικός αντίπαλος) μπορεί να στείλει την άποψη του στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση ή να σχολιάσει στην φόρμα σχολίων τηρώντας όμως τους κανόνες. 

Υβριστικά σχόλια δεν θα δημοσιευθούν.

Γράφει ο Ελεύθερος Σκεπτόμενος

Κάποιες σκέψεις για τους Πολιτικούς Κρατούμενους και την Απεργία Πείνας με βάση τα τελευταία γεγονότα

Τώρα που τελείωσε ο όλος θόρυβος γύρω από την περιβόητη «απεργίας πείνας» του «αναρχικού» Γιάννη Μιχαηλίδη, θα ήθελα να παραθέσω κάποιες σκέψεις σε σχέση μάλιστα και με την στάση στην υπόθεση αυτή του Γιάννη Λαγού. Και ο Λαγός και ο Μιχαηλίδης δηλώνουν «Πολιτικοί Κρατούμενοι» του καθεστώτος, ο καθένας από την δική του ιδεολογική σκοπιά. Καταρχάς, ο Πολιτικός Κρατούμενος αποτελεί κάτι το ξεχωριστό σε σχέση με τους υπόλοιπους Συντρόφους του. Αποτελεί ευρύ πολιτικό υποκείμενο, το οποίο παράγει πολιτική με τις ιδέες του, με την δράση του, με την στάση του, την συμπεριφορά του, τις πράξεις του, ακόμα και τις παραλείψεις του. Γενικά, με ότι εκπέμπει προς τα έξω και προς τους έξω. Λόγω της ξεχωριστής ιδιότητας του, ο Πολιτικός Κρατούμενος δεν μπορεί να έχει «απαραβίαστη ιδιωτική ζωή» αποκομμένη από το πλαίσιο σκέψης και δράσης του. Είναι εκτεθειμένος, όχι στην «δημοσιότητα» της αστικής κοινωνίας, αλλά στην ηθική (και όχι ηθικολογική) υπόσταση των όσων (υποτίθεται ότι) ενστερνίζεται. Το ότι δηλώνει Πολιτικός Κρατούμενος δεν του παρέχει κανενός είδους «ασυλία», αν δεν επιβεβαιώνει αυτή του την δήλωση με συγκεκριμένες πράξεις και όχι αόριστα λόγια και γενικότητες. Το ελάχιστο, λοιπόν, από τον οποιονδήποτε δηλώνει ότι θεωρεί τον εαυτό του Πολιτικό Κρατούμενο, είναι να συμπεριφέρεται και ως τέτοιος.

Η Απεργία Πείνας αποτελεί το έσχατο σημείο Πολιτικής - Προσωπικής Αξιοπρέπειας και Στάσης για κάθε Πολιτικό κρατούμενο. Είναι η ύστατη πράξη διαμαρτυρίας απέναντι στο καθεστώς και στις μεθόδους του απέναντι σε αυτόν και τις ιδέες του. Επομένως, όταν ο Πολιτικός Κρατούμενος φτάσει στο σημείο να κάνει Απεργία Πείνας, αυτό σημαίνει ότι έχει γκρεμίσει κάθε γέφυρα πίσω του και θα φτάσει την επιλογή του μέχρι το τέλος: Ή θα γίνουν δεκτά τα αιτήματα του ή θα πεθάνει, εξευτελίζοντας το καθεστώς που τον φυλάκισε. Γιατί αυτό είναι το ζητούμενο: Να ξεφτιλιστούν οι εχθροί του και όχι ο ίδιος, να αφήσει πίσω του μια ηθική παρακαταθήκη συμπεριφοράς, σύμφωνα με την οποία είτε θα νικήσεις είτε η «νίκη» του αντιπάλου θα είναι «πύρρειος».

Η Απεργία Πείνας δεν έχει ιδεολογικά στεγανά και σύνορα. Αφορά κάθε ακραιφνή ιδεολόγο που τιμά πραγματικά την ιδιότητα του και αποτελεί την κυριολεκτική έκφραση της ρήσης του Έζρα Πάουντ «όποιος δεν είναι διατεθειμένος να κάνει θυσίες για τις Ιδέες του, είτε ο ίδιος δεν αξίζει, είτε οι Ιδέες του». Γι’ αυτό και είναι άξιος σεβασμού, ανεξαρτήτως ιδεολογικής τοποθέτησης, ο οποιοσδήποτε Πολιτικός Κρατούμενος χρησιμοποιεί το «όπλο» της Απεργίας Πείνας. Για παράδειγμα όσο και να μην μας είναι καθόλου αρεστοί (για ευνόητους λόγους) οι Κομμουνιστές Πολιτικοί Κρατούμενοι στην Τουρκία, δεν μπορείς παρά να τους παραδεχτείς ότι έκαναν πραγματική Απεργία Πείνας, φτάνοντας μέχρι το τέλος της βιολογικής τους ύπαρξης. Η ουσία, όμως, είναι το «όπλο» της Απεργίας Πείνας να έχει όντως μέσα του «σφαίρες» και όχι «άσφαιρα» πυρά…

Με βάση, λοιπόν, όλα τα παραπάνω, η Ελλάδα έχει ένα μοναδικό «προνόμιο» σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα κράτη στο θέμα της Απεργίας Πείνας. Είναι η μοναδική χώρα στην οποία ποτέ δεν υπήρξε απώλεια θανάτου από Απεργία Πείνας. Όσες Απεργίες Πείνας έγιναν στο παρελθόν, είτε έγιναν δεκτά τα αιτήματα των απεργών είτε την σταμάτησαν εγκαίρως πριν πεθάνουν. Στην συντριπτική πλειοψηφία συνέβη το πρώτο. Μάλιστα, σε σχεδόν όλες τις περιπτώσεις η «αφετηρία» της λήξης της «απεργίας πείνας» στην χώρα μας ήταν στις 50 μέρες και έφτανε μέχρι τις 70, την στιγμή που σε άλλες χώρες του κόσμου οι Πολιτικοί Κρατούμενοι που έφταναν σε αυτόν τον αριθμό ημερών Απεργίας Πείνας ήταν ήδη νεκροί από την εξάντληση και τις κακουχίες … Κατά την δεκαετία του ’90, μια περίπτωση μόνο θυμάμαι που ο «απεργός πείνας» σταμάτησε την «απεργία πείνας», χωρίς να γίνονται δεκτά τα αιτήματα του. Ήταν το 1994 και αφορούσε τον «αναρχικό» Οδυσσέα Καμπούρη (αν δεν κάνω λάθος στο όνομα του). 

Μέχρι την 70^η ημέρα (!) η αλήστου μνήμης φυλλάδα «Ελευθεροτυπία» μας ανέφερε, σε καθημερινή βάση, σε ποια ημέρα «απεργίας πείνας» βρισκόταν ο «κοινωνικός αγωνιστής». Μετά, για να μην γίνει εντελώς ρεζίλι, σταμάτησε το μέτρημα και άρχισε το «πολυήμερη απεργία πείνας» φτάνοντας περίπου τις 100 (!!!!) ημέρες «απεργίας πείνας», για όποιον είχε την προνοητικότητα να μετράει μετά την 70η ημέρα «απεργίας». Το «λάθος» του Καμπούρη ήταν ότι στόχος του ήταν τα κεντρικά γραφεία του ΚΚΕ στον Περισσό, το οποίο «μουλάρωσε» γι’ αυτήν την ένοπλη επίθεση εναντίον του, με αποτέλεσμα την περιορισμένη σχετικά συμπαράσταση υπέρ του Καμπούρη και το αρνητικό αποτέλεσμα γι’ αυτόν.

Στην περίπτωση του Μιχαηλίδη, είχαμε μια «απεργία πείνας» η οποία έφτασε τις 68 ημέρες. Σε αντίθεση, όμως, με το ότι πράττει κάθε αξιοπρεπής άνθρωπος, ο οποίος φτάνει μέχρι τέλος την ύστατη πράξη διαμαρτυρίας του, ο Μιχαηλίδης έβγαλε μια ανακοίνωση ότι απλώς σταματάει την «απεργία πείνας», χωρίς όμως να έχουν γίνει δεκτά τα αιτήματα του. Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο. 68 ολόκληρες ημέρες «απεργίας πείνας» και όμως ο Μιχαηλίδης ήταν τόσο … «Σούπερμαν» ώστε να βγάλει ο ίδιος ανακοίνωση ότι λήγει την «απεργία». Αυτός και οι συνοδοιπόροι του δεν είχαν το παραμικρό ύφος ευφυΐας και ευθιξίας να δημοσιοποιήσουν μια ανακοίνωση του πληρεξούσιου δικηγόρου του ή κάποιου συγγενικού του προσώπου. Αντιθέτως, μας θεωρούν τόσο αποχαυνωμένους ώστε να θέλουν να πιστέψουμε ότι στο μεταίχμιο της ζωής και του θανάτου, διασωληνωμένος με ορούς, ήταν σε θέση να γράφει ή να εκφωνεί ανακοινώσεις. Τα ίδια αίσχη και δυο βδομάδες περίπου νωρίτερα, όταν είδαμε δημοσιευμένο «ιδεολογικό μανιφέστο» του Μιχαηλίδη, ενώ κανονικά θα έπρεπε τα μάτια του να κάνουν «πουλάκια» και τον Χάρο να του γνέφει χαμογελώντας … Να θυμίσουμε εδώ, ότι ο Bobby Sands, ο άνθρωπος συνώνυμο της Απεργίας Πείνας, ο Ιρλανδός Εθνικιστής που με τον θάνατο του στο H - Block του Long Kesh εξευτέλισε την κυβέρνηση Θάτσερ, έφτασε μέχρι τις 66 ημέρες πριν πεθάνει, ενώ νωρίτερα είχε πέσει σε κώμα για περισσότερο από δυο βδομάδες.

Να τελειώνουμε, λοιπόν, με τα «παραμύθια» και τους «παραμυθάδες». Σεβόμαστε τους πραγματικούς Απεργούς Πείνας, όχι όμως και τους κίβδηλους απατεώνες, τους οποίους σιχαινόμαστε γιατί εξευτελίζουν το ύστατο «όπλο» Αξιοπρέπειας κάθε Πολιτικού Κρατούμενου. Στην Ελλάδα δεν είχαμε ποτέ τον θάνατο Πολιτικού Κρατούμενου από Απεργία Πείνας, γιατί πάντοτε κατάφερναν να παίρνουν αυτό που ήθελαν από το αστικό κράτος πριν τα πράγματα γίνουν ανεξέλεγκτα. Στις ελάχιστες περιπτώσεις που το κράτος, για τους δικούς του λόγους, δεν έκανε πίσω, οι υποτιθέμενοι απεργοί πείνας αυτοεξευτελίζονταν, γιατί δεν είχαν το σθένος να κάνουν πραγματική πράξη και να φτάσουν μέχρι το τέλος την υποτιθέμενη απεργία πείνας τους. Αυτό συνέβη στις περιπτώσεις του Κουφοντίνα και του Μιχαηλίδη. Ο Κουφοντίνας δεν πέτυχε τα αιτήματα του για δυο λόγους. 

1^ον Είχε δολοφονήσει μέλος της οικογένειας Μητσοτάκη (Μπακογιάννης), κάτι το οποίο αυτή το είχε πάρει «προσωπικά». 

2^ον Και πιο σημαντικό: Ακόμα κι αν η οικογένεια Μητσοτάκη έκανε πίσω, δεν θα έπρατταν το ίδιο οι ΗΠΑ, καθώς ανάμεσα στα θύματα του Κουφοντίνα υπήρχαν και Αμερικανοί αξιωματούχοι, κάτι το οποίο τα «γεράκια» της Ουάσιγκτον δεν θα το ξεχνούσαν ποτέ. 

Με την Ελλάδα σε καθεστώς Αμερικανοκρατίας, ο Κουφοντίνας είχε δυο δρόμους να επιλέξει: Ή θα έφτανε την Απεργία μέχρι το τέλος (ή γίνονται δεκτά τα αιτήματα μου ή πεθαίνω) ή θα έθετε τέρμα σε αυτήν, αυτοεξευτελιζόμενος. Προτίμησε το δεύτερο … Για την ακρίβεια, είμαι σίγουρος ότι δεν ξεκίνησε καν Απεργία Πείνας. Το ίδιο, βεβαίως, συνέβη και στην περίπτωση Μιχαηλίδη. Όπως το ίδιο ισχύει και για όλες τις εγχώριες περιπτώσεις «απεργών πείνας». Ειδικά δε, για την περίπτωση Κουφοντίνα, είναι ιατρικά αποδεδειγμένο πως ότι ένας άνθρωπος 64 ετών που κάνει απεργία πείνας πάνω από 60 ημέρες δεν υπάρχει περίπτωση να μην του δημιουργηθούν ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία του, οπότε η κατάσταση είναι 100% μη αναστρέψιμη και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον θάνατο. Αντιθέτως, ο Κουφοντίνας εξακολουθεί να είναι «περδίκι» …

Ανέκαθεν οι προερχόμενοι από τα αριστερά «απεργοί πείνας» είχαν ένα πολύ σημαντικό εφόδιο στον «αγώνα» τους. Πέρα από τα φιλικά προς αυτούς ΜΜΕ, είχαν στο πλευρό τους και επίορκους γιατρούς πρόθυμους να ψευδολογήσουν ασύστολα για την «τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο απεργός πείνας» και ότι «η ζωή του κρέμεται από ένα νήμα». Όμως, η εκάστοτε κυβέρνηση έχει και αυτή τους δικούς της ανθρώπους σε καίρια σημεία, γνωρίζοντας επακριβώς τι συμβαίνει σε πρόσωπα και καταστάσεις. Εάν η κυβέρνηση Μητσοτάκη γνώριζε ότι τόσο ο Κουφοντίνας όσο και ο Μιχαηλίδης έκαναν πραγματική Απεργία Πείνας και όχι «μαϊμού» θα έσπευδε έντρομη να ικανοποιήσει άρον άρον τα αιτήματα τους, φοβούμενη ότι ο θάνατος τους θα μπορούσε να επιφέρει τεράστια κοινωνική αναταραχή, καθώς και επεισόδια ανάλογα με αυτά του Δεκεμβρίου του 2008 (υπόθεση Γρηγορόπουλου). Γι’ αυτό και τους άφησε να ξεφτιλιστούν, ανακοινώνοντας οι ίδιοι τον τερματισμό της «απεργίας πείνας», την ίδια ώρα που αυτή συνέχιζε με ζήλο την νεοφιλελεύθερη αποδόμηση και αποικιοποίηση της Χώρας. Βεβαίως, θα μείνουμε με την απορία τι θα συνέβαινε εάν ο Κουφοντίνας (ο Μιχαηλίδης αποτελεί αμελητέα ποσότητα) όχι μόνο πραγματοποιούσε αληθινή Απεργία Πείνας, αλλά θα ήταν και αποφασισμένος να την φτάσει μέχρι τέλους. Τι θα έκανε τότε η κυβέρνηση Μητσοτάκη; Θα επέμενε στην αδιαλλαξία της, λόγω των αμερικανικών εντολών και της εκδικητικής της στάσης για την δολοφονία Μπακογιάννη ή θα έκανε πίσω για να μην έχουμε ένα νέο Δεκέμβριο του 2008; Με την απορία θα μείνουμε …

Και φτάνουμε στην περίπτωση του Γιάννη Λαγού και στο περιβόητο tweet υπέρ του Μιχαηλίδη. Πιο πριν, δυο λόγια γι’ αυτόν. Ο Λαγός είναι ένας άνθρωπος με  τα θετικά και τα αρνητικά του, όπως όλοι μας άλλωστε. Εδώ θα εξεταστεί καθαρά πολιτικά. Είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος βοήθησε τα μέγιστα στην συναρμολόγηση του «Μύθου» της «Χρυσής Αυγής», αλλά συνέβαλε σημαντικά και στην μετέπειτα αποδόμηση της. Ήταν η «ψυχή» της ακτιβιστικής της δράσης στους δρόμους της Αθήνας και του Πειραιά την περίοδο 2010 - 2012, τότε που γιγαντώθηκε η επιρροή της στα λαϊκά στρώματα με αναμενόμενο αποτέλεσμα την είσοδο στην βουλή το 2012. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την λεβέντικη εικόνα του στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα το 2011; Τότε που επειδή οι επιδοτούμενοι «αντιφασίστες» στάθηκαν ανίκανοι να διώξουν από την πλατεία τους Χρυσαυγίτες και τους υπόλοιπους Εθνικιστές, το ανθελληνικό κράτος επιστράτευσε τα ένστολα σκυλιά του και τα χημικά τους για να τους απομακρύνουν από την πλατεία. Η τηλεοπτική εικόνα του Γιάννη Λαγού να προκαλεί και να εξευτελίζει μόνος του μια ολόκληρη διμοιρία ΜΑΤ δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ. 

Ήταν, επίσης, ένας από τους λίγους στα ανώτερα κλιμάκια της «Χρυσής Αυγής» που είχε το θάρρος να διαφωνεί με τον Νίκο Μιχαλολιάκο. Πρέπει ακόμα να του αναγνωριστεί ότι ήτανε ο ένας από τα δυο μεγαλοστελέχη της «Χρυσής Αυγής» (ο άλλος, αρέσει δεν αρέσει, ήταν ο Κασιδιάρης) που κράτησε αξιοπρεπή στάση στην απολογία του, αρνούμενος να δεχτεί τα εξευτελιστικά ερωτήματα ιδεολογικής νομιμοφροσύνης προς το καθεστώς που του έθετε η πρόεδρος του δικαστηρίου και οι υπόλοιποι συνεργάτες της. Επίσης, αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός ότι μετά το τέλος της πρώτης παράνομης φυλάκισης του το 2015 επανήλθε βελτιωμένος ως ρήτορας στο κοινοβούλιο, σε εντυπωσιακό θα έλεγα βαθμό. Έχτισε μια εικόνα «ασυμβίβαστου», η οποία και τον ακολουθεί μέχρι και σήμερα. Ταυτόχρονα, όμως, έκανε και τραγικά πολιτικά λάθη. Όπως η συνεργασία του με τον Κώστα Πλεύρη, από το 2018, τον οποίο προσπάθησε να «φυτέψει» μέσα στην Χρυσή Αυγή, αρχικά ως υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων και μετέπειτα ως υποψήφιο βουλευτή, χωρίς όμως να εισακουστεί η πρόταση του από τον Μιχαλολιάκο. 

Το 2019 βγήκε ευρωβουλευτής, μαζί με τον Θανάση Κωνσταντίνου (προτάσεις καταστροφικές και οι δυο του Μιχαλολιάκου) και μόλις 6 μέρες μετά τις εκλογές της 7^ης Ιουλίου 2019, όπου η «Χρυσή Αυγή» κατάφερε (γιατί πραγματικά περί κατορθώματος πρόκειται) να μείνει εκτός κοινοβουλίου, ο Λαγός ανεξαρτητοποιήθηκε, κάνοντας τα ίδια ακριβώς πράγματα για τα οποία κατηγορούσε τους προηγούμενους ευρωβουλευτές της «Χρυσής Αυγής». Κράτησε, δηλαδή, την έδρα και τα προνόμια της ανάμεσα σε αυτά και τον παχυλό μισθό του ευρωβουλευτή, γράφοντας εκεί που δεν πιάνει μελάνι τους ψηφοφόρους του κόμματος που τον έστειλαν στην ευρωβουλή και οι οποίοι ορκιζόντουσαν ότι δεν θα τους προδώσει ποτέ (την ίδια διαδρομή ακολούθησε ένα  χρόνο αργότερα και ο «συνιδρυτής της Χρυσής Αυγής» και «παιδικός φίλος του Μιχαλολιάκου» Κωνσταντίνου, μια θλιβερή περίπτωση «ιδεολόγου», που ύστερα από 20 σχεδόν χρόνια εξαφάνισης από την «Χρυσή Αυγή» τον επανέφερε ο Μιχαλολιάκος και τον έστειλε στο ευρωκοινοβούλιο με σταυρωμένα ψηφοδέλτια για να λύσει το βιοποριστικό του πρόβλημα. Το γεγονός ότι τα συστημικά ΜΜΕ επί 3 ολόκληρα χρόνια δεν έχουν ασχοληθεί σχεδόν καθόλου με το πρόσωπο του και τα «έργα» του ως ευρωβουλευτή, αλλά τον έχουν αφήσει εντελώς στο απυρόβλητο, ας το κρίνει ο καθένας όπως θέλει ... 

Αμέσως μετά την αποχώρηση του έφτιαξε το μόρφωμα της Εθνικής Λαϊκής Συνείδησης (ΕΛΑΣΥΝ), με αρχικά τα οποία παραθέτουν σε μάρκα ανταλλακτικών ή ελαιοτριβείο … και με πολιτικές θέσεις που περισσότερο θύμιζαν παραθρησκευτική οργάνωση παρά εθνικιστικό κόμμα. Με «συνεργάτες» άτομα επί το πλείστον αμόρφωτα, αδαή και γραφικά, το όλο εγχείρημα ήταν καταδικασμένο από την αρχή, παραπέμποντας σε κωμωδία του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου. Εδώ να σημειώσουμε ότι ο Γιάννης Λαγός έκανε κάτι το πραγματικά πρωτόγνωρο στον λεγόμενο «εθνικιστικό χώρο». Ήταν ο πρώτος (και ο μόνος μέχρις στιγμής), από το 1974 μέχρι σήμερα, που πραγματοποίησε Απεργία Πείνας (και μάλιστα πραγματική) για την ικανοποίηση κάποιων αιτημάτων του. Την σταμάτησε στις 25 ημέρες, μαθαίνοντας ότι αυτά ικανοποιήθηκαν (αυτά είχαν να κάνουν κυρίως με την ημερομηνία έναρξης του εφετείου). Έχει δίκιο να νιώθει πικραμένος για την σχεδόν απόλυτη στάση σιωπής απέναντι του στην Απεργία Πείνας που πραγματοποίησε, δείχνοντας τις παθογένειες και τους εγωισμούς του «χώρου».

Με την μετέπειτα στάση του, όμως, φρόντισε να εκθέσει και να απογοητεύσει σχεδόν όλους όσους του συμπαραστάθηκαν. Πριν το τελευταίο τραγικό «τιτίβισμα», υπάρχει μια άλλη σειρά από απίστευτα γεγονότα: 

α) Ενώ αρχικά έβγαλε ανακοίνωση, η οποία «φωτογράφιζε» τον μέχρι τότε συνήγορο του Κώστα Πλεύρη ότι τον «πούλησε» (μάλιστα, σε διαδικτυακή εκπομπή συνεργάτης του Λαγού ωρυόταν ότι ο Πλεύρης «έφαγε» από τον Λαγό 15.000 ευρώ), λίγο καιρό μετά τον ξαναπροσέλαβε σαν να μην συμβαίνει τίποτα. 

β) Η θεαματική «κωλοτούμπα» στο ζήτημα του ρωσοουκρανικού πολέμου, όπου όχι μόνο έκανε στροφή 180 μοιρών στην μέχρι τότε τοποθέτηση του, αλλά προχωρώντας ακόμα περισσότερο προς την ζώνη του Λυκόφωτος ζήτησε να αφεθεί ελεύθερος, με … αντάλλαγμα να πολεμήσει στο μέτωπο μαζί με τις Ουκρανικές δυνάμεις! Τοποθέτηση που, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε θυμηδία, η οποία ουδέποτε είδε το φως της δημοσιότητας στην ιστοσελίδα της «ρωσόφιλης» ΕΛΑΣΥΝ … 

γ) Δύο απαράδεκτες συνεντεύξεις, σε «Ελεύθερη Ώρα» και «Στόχο», στις οποίες έκανε ανοιχτή επίθεση στους υπόλοιπους συγκρατούμενους του, όπου ανάμεσα σε πολλά άλλα τους κατηγόρησε ότι επειδή κάνουν «μεροκάματα», είναι σαν να θεωρούν τον εαυτό τους ποινικό κρατούμενο και όχι Πολιτικό Κρατούμενο! Το γεγονός ότι τόσο ο Κουφοντίνας όσο και τα μέλη της ΣΠΦ, αλλά και άλλοι καταδικασμένοι ως τρομοκράτες κάνουνε κανονικά «μεροκάματα» για να μειωθεί η ποινή τους και εξακολουθούν να θεωρούν τους εαυτούς τους ως Πολιτικούς Κρατούμενους προφανώς δεν λέει τίποτα στον Λαγό. Συν τοις άλλοις, οι περισσότεροι από τους καταδικασθέντες που κάνουν «μεροκάματα» είναι φτωχοί άνθρωποι που έχουν οικογένειες πίσω τους και επιθυμούν να επιστρέψουν μια ώρα αρχύτερα σε αυτές, χωρίς να έχουν από πίσω τους κάποιον παχυλό ευρωβουλευτικό μισθό …

Και φτάνουμε στο περιβόητο «τιτίβισμα» υπέρ του Μιχαηλίδη. Εξηγήσαμε νωρίτερα γιατί ο Μιχαηλίδης σε καμία περίπτωση δεν είναι ιδεολόγος. Και γιατί φυσικά είναι εκ φύσεως αδύνατον να κάνει 68 ημέρες απεργία πείνας, χωρίς η πορεία του προς τον θάνατο να είναι μη αναστρέψιμη. Υπάρχει και μια άλλη πτυχή της όλης ιστορίας που κάνει την τοποθέτηση του Γιάννη Λαγού εντελώς λανθασμένη. Το 2011 ο Μιχαηλίδης συνελήφθη μαζί με έναν άλλο συνεργό του από αστυνομικούς λίγο έξω από το σπίτι του Μιχαλολιάκου στην Πεύκη, όπου έγινε και ανταλλαγή πυροβολισμών. Αργότερα έγινε γνωστό ότι ο Μιχαηλίδης και ο συνεργός του είχαν στήσει καρτέρι για να «φάνε» τον αρχηγό της «Χρυσής Αυγής». Μάλιστα, από όπως είχε δηλώσει ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος τότε, η παρολίγον απόπειρα δολοφονίας εναντίον του οδήγησε στην δημιουργία μιας «επίλεκτης» προσωπικής φρουράς του για τις μετακινήσεις του, με κύριο κοινό χαρακτηριστικό της τα κόκκινα καπέλα με τον Μαίανδρο. Συνεχίζοντας ο Μιχαλολιάκος είχε πει τότε ότι η ιδέα για την δημιουργία προσωπικής φρουράς άνηκε στον Γιάννη Λαγό, τον οποίο και συνεχάρη δημόσια. Δηλαδή, ο Λαγός συμπαραστάθηκε στο «antifa» απόβρασμα που είχε αποπειραθεί να δολοφονήσει τον τότε αρχηγό του … 

Προσοχή: Εδώ δεν κρίνουμε τον Μιχαλολιάκο ως ποιότητα χαρακτήρα, την μεγαλομανία του και τον ναρκισσισμό του, αλλά το αναμφισβήτητο γεγονός ότι εκείνη την περίοδο (2011) ήταν ο επικεφαλής ενός Κινήματος με ολοένα και αυξανόμενη κοινωνική αποδοχή, που ανεξάρτητα από την γνώμη που έχει κάθε Εθνικιστής και Εθνικοσοσιαλιστής για το τι ήταν η «Χρυσή Αυγή», εκείνη την εποχή αποτελούσε το απόλυτο κακό για το σύστημα. Ο ψευτοεπαναστάτης Μιχαηλίδης, αντί να επιχειρήσει να «τιμωρήσει» κάποιον ηθικό ή φυσικό αυτουργό από αυτούς που έβαλαν την Ελλάδα στην κόλαση της μνημονιακής κατοχής, επέλεξε να χτυπήσει τον Μιχαλολιάκο. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του.

Γνωρίζω ότι σε περίπτωση που δημοσιευτεί το κείμενο αυτό (σε ένα ιστολόγιο συντακτικής ομάδας με την οποία έχω σαφείς ιδεολογικές και πολιτικές διαφωνίες, αλλά αναγνωρίζω την καλή πρόθεση και τον ειλικρινή πλουραλισμό απόψεων που την διακρίνει) θα προκαλέσει αντιδράσεις και σχόλια, αρκετά εκ αυτών αρνητικά. Χωρίς να ασχοληθώ περαιτέρω και να επανέλθω, θα μελετήσω προσεκτικά όσους αντιτίθενται με επιχειρηματολογία προκειμένου να διορθώσω τα δικά μου λάθη και αστοχίες, αλλά δεν θα δώσω δεκάρα τσακιστή για όσους εξαντληθούν στην χυδαία προβοκατορολογία και στην παράθεση συνθημάτων του τύπου «Λευτεριά στον κοινωνικό αγωνιστή Μιχαηλίδη», κάτι το οποίο θα αποτελεί επιβεβαίωση της ρήσης ότι «η βλακεία αποτελεί το πλέον ακατανίκητο επιχείρημα».

ΥΓ.1 Πέρα από τις συνεχείς λανθασμένες τοποθετήσεις του το τελευταίο χρονικό διάστημα, ο Λαγός έκανε κάτι που αποτελεί πρωτοπορία στην «κουλτούρα» του «χώρου». Πραγματοποίησε Απεργία Πείνας, κάτι το οποίο μέχρι τώρα αποτελούσε «προνόμιο» της αριστεράς. Ο «εναγκαλισμός» (όπως ο βόας με τα θύματα του …) του Εθνικισμού με την ακροδεξιά συντήρηση από το 1974 και μετά οδήγησε σε πολλά αρνητικά στερεότυπα, που τον ταλαιπωρούν μέχρι σήμερα σε βαθμό καρκινώματος. Αυτό το καρκίνωμα οφείλει να ξεριζωθεί. Μέσα από τα όποια παροράματα, παραλείψεις και υπερβολές, ο «Μαύρος Κρίνος» μπορεί και πρέπει να δώσει θετική διάσταση στην προσπάθεια αυτή.

ΥΓ.2 Ανεξαρτήτως του πότε θεωρεί ο καθένας την περίοδο κατά την οποία εκφυλίστηκε η Χρυσή Αυγή (προ ή μετά κοινοβουλίου), φαίνεται ότι η κάθε σημερινή έκφραση του λεγόμενου «χώρου» έχει σοβαρές πνευματικές και πνευμονικές ασθένειες, που την κάνουν να μην αντιλαμβάνονται ότι η ιδεολογικοπολιτική διαδρομή είναι Μαραθώνιος και όχι «κούρσα» 100 μέτρων. Έχουν ακουστεί πολλά γύρω από το ζήτημα της Αυτονομίας. Κατά την γνώμη μου, αυτό που έχει σημασία είναι η Πολιτική Οργάνωση βασισμένη σε στέρεες ιδεολογικές βάσεις και όχι ψηφοθηρικές «αρπαχτές». Γι’ αυτό ας μην φανεί καθόλου περίεργο να δούμε, εν όψει εκλογών, «παρέλαση» από διαφόρους επιτήδειους, τυχάρπαστους και τυχοδιώκτες που θα θελήσουν να «προβάρουν» το βουλευτικό κοστούμι με εκείνη την κομματική έκφραση (κόμμα Κασιδιάρη) που θα έχει πιθανότητα εισόδου στην βουλή. Όσο, όμως, επικίνδυνες είναι αυτές οι «αρπαχτές», άλλο τόσο είναι οι λεκτικοί φανφαρονισμοί, οι ψευτοεπαναστατικοί βερμπαλισμοί και οι επακόλουθες βεβιασμένες κινήσεις, που αποτελούν το λανθασμένο αποτέλεσμα ανώριμων ατομικιστικών «αβανγκαρντισμών», που δεν οδηγούν πουθενά παρά μόνο σε καταστάσεις συστημικής συμπεριφοράς και πολιτικής, οι οποίες πολύ συχνά φορούν το φανταχτερό ένδυμα της «αυτονομίας», της «αυτοοργάνωσης» και διαφόρων άλλων «αυτό-».

ΥΓ.3 Τελευταίο, αλλά εξίσου σημαντικό. Πιστεύω ακράδαντα πως όσοι καλοπροαίρετα νομίζουν ότι μπορούν να τείνουν χείρα ειλικρινούς φιλίας και συνεργασίας με τον Μιχαηλίδη και τους όμοιούς του, στα ανεδαφικά και ουτοπικά πλαίσια μιας «αντιεξουσιαστικής», «αντικρατικής», «αντικαπιταλιστικής» συμμαχίας κ.λπ. πλανώνται πλάνην οικτράν. Είναι τόσο τυφλωμένοι από το μίσος τους, που γι’ αυτούς το μόνο που … αξίζουμε ως «Φασίστες» είναι μια σφαίρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού, στο στυλ της ανεπίσημης αγαπημένης τους NKVD. Αυτοί οι τύποι είναι «antifa» και αεθνιστές και σε καμία περίπτωση δεν έχουνε, έστω και υποτυπώδες, στοιχείο εθνικής, φυλετικής, αλλά και ουσιαστικά ταξικής, ευαισθησίας και συνείδησης μέσα τους. Και για να γίνω συγκεκριμένος, όταν τα παρακρατικά καθάρματα στο Νέο Ηράκλειο δολοφόνησαν τον Γιώργο Φουντούλη και τον Μανώλη Καπελώνη, ο Μιχαηλίδης πανηγύριζε από την χαρά του. Είναι δυνατόν κάτι τέτοιους σιχαμερούς τύπους, κάτι τέτοια ανθρώπινα «σκουπίδια», να τους θεωρούμε, έστω και εν δυνάμει, «συντρόφους» και «συναγωνιστές»;

«Σιδηρά Νεολαία»: αποκλειστική συνέντευξη με τον Κωνσταντίνο Θ. Παπαδογιάννη

«Σιδηρά Νεολαία»: αποκλειστική συνέντευξη με τον Κωνσταντίνο Θ. Παπαδογιάννη

Γεννημένος στις αρχές της δεκαετίας του 2000 στην πόλη της Λαμίας. Πολιτικός Στρατιώτης με έντονη πολιτική και κοινωνική δράση αλλά και σημαντική εργασιακή εμπειρία. 

Υπέρμαχος της «φαιάς» αισθητικής και της μουσικής παράδοσης αλλά και έμπρακτος υποστηρικτής της αγροτικής ζωής. Λάτρης των πολεμικών τεχνών με σημαντικές διακρίσεις σε πολλούς αγώνες. 

Αρθρογράφος σε πατριωτικές και εθνικιστικές ιστοσελίδες και πρώην μέλος της νεολαίας του κόμματος του Ηλία Κασιδιάρη. 

Δραστηριοποιείται στις τάξεις των Ανένταχτων/Αυτόνομων συναγωνιστών μέσα από την ομάδα «Lamia Casual Crew», μια συλλογική προσπάθεια τοπικού χαρακτήρα με κύριο εκπρόσωπο τον Κωνσταντίνο Μποβιάτσο, το προσωπικό ιστολόγιο του οποίου μπορείτε να δείτε εδώ ...

Η παρουσίαση του βιβλίου του «Για το Έθνος και την Ιδέα» - σύνδεσμος εδώ - προκάλεσε έντονο ενδιαφέρον και αρκετά σχόλια στις τάξεις της εθνικιστικής νεολαίας, όπως και η ηχογράφηση ενός ολιγόλεπτου podcast - σύνδεσμος εδώ - για το κανάλι της συντακτικής μας ομάδας «Μαύρες Φλόγες» το οποίο και έχει πλέον την πρώτη θέση στα στατιστικά δεδομένα. 

Τον ευχαριστούμε για τον χρόνο και την τιμή.

Διάθεση από τις εκδόσεις «Πελασγός» - Απρίλιος 2022 - σελίδες 96

Θα το βρείτε και στο βιβλιοπωλείο «Πολιτεία»

Συλλογή κειμένων πάνω στον Εθνικό Κοινωνισμό

Πότε εντάχθηκες στις τάξεις του λεγόμενου «χώρου» και τι ήταν αυτό που σε έκανε να νιώσεις την ουσία της έννοιας του Εθνοκοινωνισμού;

Βρίσκομαι ενεργά στον «χώρο» από το Γυμνάσιο και συγκεκριμένα από το 2017. Τα ερεθίσματα ήταν πολλά και η δραστηριοποίηση - διαφοροποίηση ήταν το λιγότερο αναγκαία και ένα κάλεσμα εσωτερικό. Το Έθνος ήταν πάντα στο κέντρο της σκέψεως μου, ο κοινωνισμός και η αλληλεγγύη που φέρνει μαζί του ήρθε μεταγενέστερα, όταν για διάφορα ζητήματα ιδεολογικού περιεχομένου κλήθηκα να βρω τις σωστές απαντήσεις στις δικές μου εσωτερικές ερωτήσεις.

Το άρθρο σχετικά με το βιβλίο σου που δημοσιεύτηκε στον «Μαύρο Κρίνο» προκάλεσε καταιγισμό επισκέψεων στο ιστολόγιο μας, αλλά και σχολίων/αντιδράσεων. Ποιος ήταν ο σκοπός αυτής της κίνησης;

Εδώ και αρκετά χρόνια μελετώ με πολλή προσοχή τα κείμενα που αναρτώνται από την συντακτική ομάδα και θέλησα να γίνω μέρος αυτής. Να βάλω ένα λιθαράκι στην διάδοση των θέσεων της Ελληνικής «Τρίτης Θέσης», στην πιο ριζοσπαστική τάση του «χώρου» εν Ελλάδι. Οι αντιδράσεις και τα σχόλια από όπου και αν προέρχονται είναι καλοπροαίρετα, διότι αν κάτι εκφράζει την «Εθνική Αυτονομία» είναι η έλλειψη της αυστηρής λογοκρισίας. Συνεπώς χαίρομαι για αυτό!

Γιατί αποχώρησες από το κόμμα του Ηλία Κασιδιάρη; Τελικά ένα ακόμη προσωπολατρικό μόρφωμα - με όνομα δανεικό από την ΕΠΕΝ … - ή μια αγνή προσπάθεια «απογοητευμένων» εθνικιστών και ακροδεξιών που τον θεωρούν τον νο2 - της παλιάς γνωστής σε όλους κομματικής αυλής - ως «ηγέτη» και «σωτήρα»;

Αποχώρησα για ιδεολογικούς και ηθικούς λόγους. Δεν συμβαδίζει το όραμα μου με εκείνο της πλειονότητας των στελεχών του εν λόγω κόμματος. Δυστυχώς ή ευτυχώς η απάντηση στο δεύτερο μέρος της ερωτήσεως, βρίσκεται στην ίδια την ερώτηση. Προσωπολατρία, ίδια συνταγή, ίδια συνθηματολογία, στείρα επιχειρηματολογία πολλά χειροκροτήματα και τύποι που υπηρέτησαν με πάθος το καθεστώς για χρόνια, και προπαντός οι εκλογές σε πρώτη μοίρα και τίποτε άλλο μετά από αυτό ...

Το βιβλίο σου έχει αξιόλογες πωλήσεις με κύριο αποδεκτή την νεολαία. Ποια τα μηνύματα που λαμβάνεις μέχρι στιγμής;

Τα περισσότερα είναι θετικά και μόνο χαρά μου δίνει η θέληση πολλών νέων, ανθρώπων της δικής μου γενιάς που αποφασίζουν να γνωρίσουν μέσω των γραπτών μου την Ιδέα μας. Τολμώ να πω ότι ήδη μέσα από αυτό το μικρό βιβλίο, ίσως έχουμε βρει κάποιους μελλοντικούς Πολιτικούς Στρατιώτες!

Δραστηριοποιείσαι πλέον στο «Lamia Casual Crew» (LCC) υπό την αρωγή του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου και άλλων συναγωνιστών. Πώς βλέπεις την κίνηση αυτή;

Η ομάδα που έχουμε είναι κάτι σαν το «σπίτι» μας. Συναγωνιστές με αρχές και ιδανικά που την πλαισιώνουν, έχουν όρεξη για μαχητικότητα στον δρόμο την κοινωνία αλλά και στο γήπεδο. Ο Κωνσταντίνος Μποβιάτσος που είναι τιμή μου να τον έχω γνωρίσει πρώτα ως άνθρωπο και μετά ως πραγματικό διανοητή και ακτιβιστή, είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να δώσει τις σωστές κατευθύνσεις για τους νέους «αποστάτες» που μισούν θανάσιμα οι «προτεστάντες» των διαφόρων ακροδεξιών κομμάτων.

Λόγω της ηλικίας σου έχεις άμεση επαφή με νεολαίους. Τι προτείνεις ως πυξίδα στην ζωή τους και στην πολιτική τους δράση;

Προτείνω αυτό που προσπαθώ να εφαρμόσω και εγώ ο ίδιος. Μια πολύπλευρη «εξέγερση» (διαβάστε βιβλία) και όχι μία απλή φωνασκία, σε όλα τα μέτωπα και από όπου μπορεί ο καθένας με το προτέρημα της φλόγας της νεότητος. Εμείς καθορίζουμε το μέλλον μας, μέσω των βιβλίων, των συναυλιών, του πολιτισμού, του αθλητισμού, της κουλτούρας και της πολιτισμικής μας ταυτότητας.

Ποιες οι κορυφαίες πολιτικές μορφές για εσένα από τον ελληνικό/ευρωπαϊκό εθνικισμό και εθνικοσοσιαλισμό/φασισμό;

Είναι αρκετές οι μορφές, σίγουρα θα ξεχωρίσω κάποιους για μην κουράσω τους συναγωνιστές, τον Αριστείδη Ανδρόνικο, την Σίτσα Καραϊσκάκη, τον Ίωνα Δραγούμη και τον Ανδρέα Δενδρινό από τους Έλληνες. Και από την Ευρώπη σίγουρα τους Pier drieu la Rochelle, Martin Heideger, Knut Hamsun, Ferdinand Celine, Robert Brasillach. Είναι πολλοί περισσότεροι όμως …

Προσφάτως το ρυπαρό Indymedia ασχολήθηκε με το πρόσωπο σου. Ένα ακόμη δείγμα ότι ενοχλήθηκαν οι antifa και οι δημοκράτες της Λαμίας. Τελικά όπως είπε και ο Mussolini «πολλοί εχθροί μεγάλη τιμή»;

Διαφήμιση έκαναν στα λεγόμενα και τα γραφόμενα μου οι «κύριοι» (;) και τους ευχαριστώ. Για την ενόχληση τους προτείνω να ακούσουν σε επανάληψη την κυρία Μποφίλιου, να αποφασίσουν αν είναι woke σε όλα … και να «τσακίσουν τους φασίστες» σε κάθε γειτονιά (γέλια). Τιμή θα ήταν αν υπήρχε μία ξεκάθαρη ιδεολογική αντίκρουση εκ μέρους τους, που δεν υπήρξε ποτέ ... Όπως λέει και το ρητό «όποιος δεν έχει εχθρούς κάτι κάνει λάθος». Ας μην ξεχνάνε λοιπόν, ότι υπάρχουμε ακόμη παρά τις διώξεις και τους νεκρούς μας!

Τα τελευταία χρόνια λόγω του «Μακεδονικού» και της καθημερινής επιβίωσης πολλοί νεολαίοι στρέφονται στην αναζήτηση απαντήσεων, μέσα από την ιδεολογία την λεγόμενη «φασιστική». Τελικά ακόμη υπάρχει η φλόγα ή όλα τα έχει σαρώσει ο δημοκρατικός άνεμος της κατανάλωσης και της ευημερίας;

Είδα την περίοδο 2017 - 2019 άτομα που δεν περίμενα ποτέ να δω δίπλα μου, σε πορείες και συλλαλητήρια για την Μακεδονία. Κάποιοι εξαφανίστηκαν, όσοι έμειναν όμως, ακόμα δεν ξέχασαν την προδοσία και βρίσκονται στις επάλξεις και αναμένουν το κάλεσμα του πεπρωμένου.

Έννοιες όπως κράτος, κυβέρνηση, στρατός και θητεία τι νόημα έχουν για σένα;

Το κράτος και η κυβέρνηση έχουν νόημα για μένα όταν πρέπει να ονομάσω σε κάποιον δύο από τα μεγαλύτερα πλοκάμια του εχθρού. Ο στρατός είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο όσον αφορά την ηγεσία του που είναι ξεκάθαρα προδοτική και υπάκουη στις εντολές των πολιτικών, αλλά η ουσιαστική ένοπλη θητεία είναι κάτι εντελώς αντίθετο. Προσωπικά, αναμένω με ανυπομονησία ώστε να «υπηρετήσω» τον λαό μου που διαφέρει από τον «λαουτζίκο». Το τονίζω ξανά, όχι τον διεφθαρμένο αξιωματικό, αλλά την Σημαία και τον συμβολισμό της που βαφτίστηκε στο αίμα των ηρώων των πολέμων!

Ποια η σχέση σου με την Ορθοδοξία; Πώς βλέπεις την ηγεσία της ;

Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος και μάλιστα πολύ πιστός, αλλά θλίβομαι βαθύτατα όταν βλέπω τον έναν μετά τον άλλον ιεράρχη, που κατέχει μεγάλο αξίωμα να παραμερίζει τον Χριστό και την Ελλάδα ή να επισκέπτεται τον πρέσβη των ΗΠΑ και να συνομιλεί με τους εθνομηδενιστές ταλμουδιστές. Να αποσιωπά στα κοινωνικά ζητήματα στα οποία επιβάλλεται να επέμβει, φτώχεια, μνημόνια, έξαρση διαστροφών αλλά και στα εθνικά θέματα όπως το Αιγαίο και η Μακεδονία. Σκέτη απογοήτευση και το φραγγέλιο χρήζει άμεσης χρήσης εντός των ναών ...

Το Ουκρανικό ζήτημα και η εισβολή της Μόσχας δείχνει να «διχάζει» ένα μέρος του «χώρου». Ποια η άποψη σου για τον Βλαδίμηρο Πούτιν, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ;

Διχάζει όσους δεν είναι πραγματικοί Εθνικιστές και ριζοσπάστες! Πούτιν: Μία φορά Καγκεμπίτης πάντα πράκτορας, το «ξανθό γένος» πήγε περίπατο … μαζί με τους μισθοφόρους Τσετσένους στην ερειπωμένη Μαριούπολη. Ορθοδοξία και μισθοφόροι του Καντίροφ δεν πάνε μαζί. Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι εκτελεστικά όργανα της «νέας τάξης πραγμάτων» και έπρεπε η χώρα μας να έχει βγει από τις ζώνες επιρροής τους εδώ και δεκαετίες.

Τελικά η Αυτονομία όπως διαμορφώθηκε στην χώρα μας, είναι η φυσική πορεία μετά την φυγή από ένα ακροδεξιό προσωπολατρικό κόμμα ή μια λύση ανάγκης ίσως και με ... αδιέξοδο κυρίως λόγω των συνθηκών;

Ξεκάθαρα ναι, όποιος θέλει να αγωνιστεί πρέπει να πετάξει από πάνω του τον βραχίονα των «πατριωτικών» κομμάτων που τον εφησυχάζουν κάθε τέσσερα χρόνια, εμπαίζοντας τον με το εθνικό του συναίσθημα. Η αυτόνομη αντίσταση και πολιτική πρακτική είναι η μόνη πραγματική διέξοδος ευτυχώς το κατάλαβα νωρίς!

Άτομα της ηλικίας σου προάγουν το τραπ. Ποια η σκέψη σου για αυτή την μουσική παρωδία;

Προερχόμενος από πατέρα μουσικό και έχοντας τελειώσει το Μουσικό Σχολείο, δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να χαρακτηρίσω αυτή την μόδα ως «μουσική». Είναι απλά μία τάση δημιουργημένη από το σύστημα, για την προώθηση ενός καθαρά υλιστικού, εκφυλιστικού και βαθιά αντιαισθητικού τρόπου ζωής στην γενιά μου και όχι μόνο.

Ποια τα σχέδια σου για το μέλλον; Τελικά υπάρχει λόγος να σε δούμε σε άλλο κόμμα … ή ο κοινοβουλευτικός εμετός αρκεί την πρώτη φορά;

Το μέλλον το ορίζω μέρα με την μέρα για τον εαυτό μου και δεκαετία με δεκαετία για τους ομόαιμους μου. Θα δείξει αν θα υλοποιηθούν τα σχέδια μου. Αν με δείτε δεν θα είναι για καλό ... (γέλια).

Ένα Ιταλικό μεταπολεμικό σλόγκαν γράφει «Θάλασσα - Ήλιος - Φασισμός». Τελικά έχει διακοπές φέτος ή όχι;

Τα δύο τελευταία τα έχουμε, τα υπόλοιπα τα παραμέρισα για να βιοποριστώ και να βοηθήσω την οικογένεια μου όσο μπορώ, αφού δεν σιτίζομαι από τις ξένες πρεσβείες ή την Κατεχάκη όπως άλλοι ούτε έχω φυσικά χορηγούς. Η καλοπέραση μπορεί να περιμένει, η επιβίωση όμως εν καιρώ δημοκρατίας και καπιταλισμού όχι ...

Κάποιοι στην ηλικία σου οι γιοι της Ευρώπης, πολέμησαν στις γέφυρες του Ρήνου, άφησαν την ζωή τους στα δάση της Βαλτικής, υπέστησαν τα πάνδεινα στα βουνά της Αλγερίας ή θάφτηκαν ζωντανοί στα ορύγματα του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ. Τι σημαίνει Ευρώπη για εσένα τελικά και ποιος ο κύριος εχθρός;

Η Ευρώπη είναι η οικογένεια με τα πολλά όμορφα παιδιά, και εμείς θέλουμε να μεγαλώσουμε αυτή την οικογένεια ομοιομορφίας, παράδοσης, τιμής και πολιτισμού. Για τους νεκρούς και τους αγέννητους της Φυλής και του Ευρωπαϊκού Αίματος!

Είμαστε σε φυλετικό, εθνικό και πολιτικό επίπεδο στο πάρα πέντε ή … στο και πέντε;

Η ώρα έφτασε όποια και να είναι είτε το θέλουμε είτε όχι. Το προσωπικό συμφέρον επιβάλλεται να πεθάνει στον βωμό της επιβίωσης του Έθνους, της Φυλής και της Ευρωπαϊκής μας Ταυτότητας και Ιστορίας. Οτιδήποτε μας συνέδεσε και μας έφτασε στο σημερινό επίπεδο που κάποτε ήμασταν πλέον πεθαίνει κάθε μέρα, και δυστυχώς απειλεί και εμάς τους επαίσχυντους απογόνους πανάξιων προγόνων με τον θάνατο. Όχι μόνο τον βαθιά ψυχικό, αλλά και τον βιολογικό μας πλέον.

Νιώθεις ότι ζεις ανάμεσα στα ερείπια ... όπως είπε και ο Ιούλιος Έβολα;

Γίναμε συλλογικά ως έθνος αριθμοί χωρίς όραμα, ηθικούς φραγμούς και όρεξη για δημιουργία τάσεων, θέσεων και λύσεων. Χωρίς να πέσει ούτε μία τουφεκιά ως έθνος μιλάω πάντα, σηκώσαμε ψηλά τα χέρια και όχι για να αποδώσουμε τιμή στους νεκρούς ήρωες της Λευκής Φυλής, αλλά για να παραδοθούμε αμαχητί στους παγκόσμιους εξουσιαστές της αστικής δημοκρατίας και των στοών.

Βλέπεις να πραγματοποιείται τελικά η αντικατάσταση πληθυσμού;

Καθημερινά, πλέον σε κάθε γειτονιά, όχι μονάχα στην Αθήνα ή το Παρίσι και το Βερολίνο, αλλά παντού σε όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη βλέπουμε τον βιασμό της κουλτούρας και της αισθητικής με τον πιο χυδαίο τρόπο. Κάθε είδους περίεργα πλάσματα έχουν εισβάλλει με την δική μας ανοχή στο σπίτι μας, στην ζωή μας και απειλούν την ύπαρξη και την ζωτικότητα μας. Εύλογα θα πει κάποιος μα γιατί ενώ σε «κανέναν» δεν αρέσει αυτό το κατάντημα γιατί δεν βλέπουμε μεγάλες αντιδράσεις αν και κάποιοι πρόσφατα έδειξαν τον δρόμο …

Καπιταλισμός, ποια η άποψη σου;

Πάνω από την όποια αξία και δόμηση του κόσμου που μεγαλώσαμε που πλέον κινδυνεύει με αφανισμό, είναι το χρήμα και η οικονομική ανάπτυξη της πλουτοκρατικής ελίτ. Καθένας από εμάς έγινε ένα πλάσμα καταναλωτικό και γίναμε ένα υπόλειμμα, που μόλις θα βρεθεί το επόμενο, θα μας ξεβράσει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που μας συντηρεί με το κλέψιμο της Γης μας. Η διαγραφή μας είναι δεδομένη από τον χάρτη, λόγω της επιβολής της ασχήμιας και της αηδίας στις ζωές μας. Ιδέες άχρηστες και ανεφάρμοστες, ακατάλληλες, σκοπίμως αναφερόμενες για συμφεροντολογικούς λόγους από άθλιους υπηρέτες της τρίτης ελληνικής δημοκρατίας.

Εμείς οι «καταραμένοι» γιατί συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε ιδανικά και αξίες;

Όσοι λέμε ότι μείναμε, όσο απογοητευμένοι και να είμαστε έχουμε την κυριαρχία του πεπρωμένου με το μέρος μας. Σε δέκα, είκοσι ίσως και πολλά περισσότερα χρόνια από τώρα, όταν ίσως η νέα γενιά που ανήκω θα βρίσκεται στα βαθιά γεράματα ή δεν θα βρίσκεται καν εν ζωή, η θλιβερή αυτή κατάσταση θα αλλάξει και η αλλαγή δεν θα έρθει από άλλους, αλλά από εμάς. Είναι μία πρόκληση με τον εαυτό και την ιστορία μας, που δεν γίνεται να μην απαντήσουμε αν θέλουμε να παραμείνουμε στιβαροί στις θέσεις και τις προθέσεις μας. Ας γίνει ο καθένας από εμάς κοινωνός του προβλήματος, ας βάλουμε έναν θεμέλιο λίθο διατήρησης, ανάδειξης και συνέχισης της πολιτιστικής μας ταυτότητας. Μέχρι αυτός ο απαιτητικός νοητικός και επικοινωνιακός (προς το παρόν αγώνας), να μην μας βρει αφανισμένους και κατακρεουργημένους από τις κατάρες του χώματος και των ηρώων.

Τελικά «μην ρωτάς αν θα νικήσουμε, πολέμα!» που λέει και ο Καζαντζάκης;

Δεν θα τελειώσουμε, είναι υπόσχεση εσωτερική και μεταφυσική στον Θεό και σε όποιον δεν πρόδωσε αυτόν τον Ιερό Σκοπό, εκπλήρωσης του προαιώνιου καλέσματος για την επιβίωση της καλαισθησίας. Σύντροφοι, γίνεται η φλόγα που θα κατακάψει τα ερείπια της δημοκρατίας τους ώστε όταν έρθει το κάλεσμα, εκείνη την νύχτα να γίνουμε ξανά οι τιμωροί και όχι οι τιμωρημένοι.

Να μην παραλείψουμε ένα τελευταίο μήνυμα σου για τους εχθρούς μας τα γνωστά όρκς της καθεστωτικής κυριαρχίας που πιστεύουν ότι μας … τέλειωσαν;

Τέλος, θα ήθελα να κλείσω με ένα μήνυμα προς όλους, εχθρούς και «φίλους». Την ημέρα που θα επανέλθει ο «Μαύρος Ήλιος» λαμπερός όσο ποτέ θα είναι και η στιγμή του δικού σας τέλους. Η καθεστωτική κυριαρχία και οι υπηρέτες της θα συντρίβουν, όπως αξίζει σε κάθε προδότη που η δειλία και ο εγωισμός του γνωρίζουν μόνο την άγονη καταστροφή. 

Μπορεί να καούμε αλλά θα αναγεννηθούμε! Ευχαριστίες στην συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου» για την φιλοξενία. Έσσεται Ήμαρ!