«Σε κάθε δρόμο θάστηνα και από μία κρεμάλα…/ τους κυβερνήτες θά στελνα σε γάϊδαρο καβάλλα,/ Σα σκύλοι να ψοφήσουνε στον Κάνθαρον εκεί./ Αρχή καμιά δε θάμενε στο έθνος, ούτε κόμμα./ Και ίσως τότε θα ‘λειπεν η μούχλα και η βρώμα…»
Γεώργιος Σουρής



Εδώ λοιπόν κάποιες παρενθέσεις.
1.Καταθέτεις στεφάνι για να τιμήσεις. Όχι για να συνοδεύσεις την διαμαρτυρία σου.
2.Εάν δεν σε αφήνει ο αστυνόμος να καταθέσεις στεφάνι στους προγόνους σου, τότε απλά πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη σου και να πολεμήσεις με αυτά που έχεις.
Η ελευθερία θέλει τόλμη και θυσία. Δηλαδή αίμα. Αυτό είναι καταδρομική ενέργεια. Οτιδήποτε πέραν από αυτό είναι ανοησίες.
3.Εάν θέλεις να διαμαρτυρηθείς το κάνεις σε αυτόν που σε ακούει. Το κράτος και οι συμπολίτες σου σε έχουν «γραμμένο» εδώ και πολλά χρόνια, και συνεπώς οι διαμαρτυρίες σου θα πέσουν στο κενό.
4.Εάν πραγματικά είσαι Έλληνας, δεν δίνεις τα στοιχεία σου στις αρχές που σκοπό έχουν να σε εξευτελίσουν, να σε κλέψουν και να σε ελέγξουν.
5. Πατριώτες δεν είναι εκείνοι που πίσω από ένα εθνόσημο και μία σκανδάλη (προσ-)ποιούνται το αρχέτυπο του ήρωα. Αντιθέτως ! Πατριώτης είναι εκείνος που παραμένει πιστός και σταθερός σε ένα ελάχιστο κοινό παρανομαστή αρετών.
Πόσοι άραγε έφεδροι καταδρομείς έγλυψαν κώλο βουλευτή για να έχουν βύσμα και ευνοϊκή μεταχείριση ;
Ας προσπαθήσουμε να αποφύγουμε τον κοινό «πατριώτη» και να ορίσουμε τον Εθνικοσοσιαλιστή.
Καταρχήν αναγνωρίζουμε ότι βιώνουμε μια κρίση ; Εάν ναι, πώς την ορίζουμε ;
Στην Ελλάδα του 2011 η συντριπτική πλειοψηφία έχει ένα σπίτι να μείνει και ένα πιάτο φαγητό να φάει. Οτιδήποτε πέραν από αυτό είναι πολυτέλεια !
Η μόνη κρίση που υπάρχει λοιπόν είναι ηθική: δεν υπάρχει κοινότητα εντός των τειχών, παρεμπιπτόντως οι κάδοι των σκουπιδιών είναι γεμάτοι.
Και αυτό εκδηλώνεται πολλάκις με τους μετανάστες: εάν υπήρχε κοινότητα απλά δεν θα μπορούσαν να μπουν. Τόσο απλά.
Και περαιτέρω: Ο Νιγηριανός μετανάστης που πουλάει μουσικά αντίγραφα σαφώς είναι έτη φωτός ανώτερος από τον γραικύλο δημόσιο υπάλληλο, διότι συντηρεί οικογένεια στην Νιγηρία. Ο γραικύλος συντηρεί την κακομουτσουνιά και την μιζέρια του. Συνεπώς εντός της παρούσης θα πρέπει να προσανατολιστούμε με βάση την αρετή παρά την ταμπέλα.

Αρχίζουμε λοιπόν από τον εαυτό μας. Πρέπει να τον αγαπάμε. Αυτό σημαίνει να του δώσουμε αρμονία.
Εάν δεν μπορούμε εμείς τότε πρέπει να τον εναρμονίσουμε με την φύση. Το περιβάλλον που ζούμε πρέπει να συνοδεύεται από μία ελάχιστη παρουσία φύσης είτε πρόκειται για φυτά είτε για οικόσιτα ζώα.
Οδεύουμε στην προσωπικότητα: Και αυτή πρέπει να αναπτυχθεί. Πώς ; Εκπαίδευση, αυτό - εκπαίδευση, δημιουργία ... Οδεύουμε στην κοινωνικότητα.
Πρέπει να είμαστε κοινωνικοί μόνο με εκείνους που εκδηλώνουν τα παραπάνω. Οποιοσδήποτε άλλος είναι αντίπαλος με δεδομένο μέλλον. Εάν οι παραπάνω προϋποθέσεις εκδηλώνονται και ικανοποιούνται μόνον τότε μπορούμε να μιλούμε για άνθρωπο. Εντός όμως αυτής της κατηγορίας εμπίπτουν άνθρωποι όλων των αποχρώσεων και φυλών.
Πώς δυνάμεθα να ορίσουμε τον Εθνικοσοσιαλιστή εντός της φυλετικής πανσπερμίας ;
Η απάντηση είναι πολύ απλή. Ο Εθνικοσοσιαλιστής είναι εκείνος που υπερβαίνει τα παραπάνω και εφαρμόζει την αλλαγή του παρακμιακού περιβάλλοντος γύρω του. Με άλλα λόγια δεν πρέπει να αρκούμαστε στην προσωπική μας ανάπτυξη αλλά να επιβάλλουμε την δικιά μας πραγματικότητα. Και βέβαια να είμαστε απόλυτα εκτεθειμένοι στα αποτελέσματα των πράξεων μας, αλλιώς δεν αξίζουμε.
Έτσι λοιπόν ορίσαμε το πεδίο δράσης αλλά και το πεδίο δοκιμών της Εθνικοσοσιαλιστικής κοσμοθέασης. Η ερώτηση που παραμένει είναι τι γίνεται με τον κοινό «πατριώτη».
Και ρωτούμε διότι αυτός λόγω της αγάπης του για τα πάτρια θα διασταυρώσει την πορεία του με την δική μας - αργά η γρήγορα.
Ο κοινός πατριώτης είναι μία εξελικτική γραφικότητα που υπηρετεί τον δημοκρατικό θεσμό.
Να μείνετε μακριά του !
Οι καταδρομείς που είδαμε, αντιπροσωπεύουν κομμάτια του συνόλου που περήφανα θα παρελάσουν μπροστά στον κάθε κουτσοδήμαρχο. Δώστε τους ένα όπλο και περήφανα θα πυροβολήσουν έναν Τούρκο.
Δώστε τους όμως τιμητική θέση ανάμεσα σε κουτσοδημάρχους και θα γίνουν χειρότεροι ραγιάδες από όλους. Πάρτε το λοιπόν χαμπάρι.
Πατριώτης μας είναι ο ενάρετος όχι η ταμπέλα. Και για τον ενάρετο χύνουμε αίμα.
Είναι μια έννοια που κατ' αρχάς ενυπάρχει στο χρόνο. Είναι μια ζωντανή κατάσταση, η Πατρίδα είναι η γη μας αλλά και η γη των προγόνων μας, είναι η γη που έχει ποτιστεί με το αίμα ηρώων που έπεσαν στη μάχη, εργατών που έπεσαν την ώρα της δουλειάς, συμπατριωτών μας που σκοτώθηκαν σε δυστυχήματα, νέων και μεγαλύτερων σε ηλικία που συγκρούστηκαν με την καταστολή ...
Η διάσταση του όρου "Πατρίδα" ουδέποτε υπήρξε αστική και ανάλογης αντίληψης, όσο και αν διαμέσου των χρόνων οι "μεγαλοαστοί πατριώτες" θέλησαν να καπηλευτούν τον όρο. Η Πατρίδα έχει πρωτίστως διάσταση Εθνική και Κοινωνική.
Η Πατρίδα του κεφαλαίου, της παγκοσμιοποίησης, του καπιταλισμού και του διεθνισμού δεν είναι Πατρίδα, επομένως αυτοί που κινούν τη χώρα προς αυτή την κατεύθυνση δεν έχουν κανένα δικαίωμα να οικειοποιούνται τον όρο ...
Μόλις κυκλοφόρησε μια συλλογή ενίσχυσης φυλακισμένων συναγωνιστών, των Pedrο Varela, Josue Estebanez, Horst Mahler, Gerd Honsik, Wolfgang Frohlich, Nicola Turco, Manuel Foletti καθώς και Ρώσων πολιτικών κρατουμένων. Σε αυτήν συμμετέχουν 18 μπάντες.
Το 1880 πηγαίνει στην Γερμανία για να σπουδάσει φιλολογία, φιλοσοφία και γλωσσολογία. Εκεί ασχολήθηκε με τα σανσκριτικά φιλοσοφικά κείμενα, μετέφρασε αποσπάσματα από την Μαχαμπχαράτα, συνέθεσε λυρικά ποιήματα και σκακιστικά προβλήματα.
Κύρια έμπνευση και επιρροή του ήταν ο Σολωμός, ο Νίτσε, ο Σοπενάουερ και ο Καντ. Ο Μαβίλης δεν ήταν μόνο φιλόσοφος αλλά και άνθρωπος της πράξης· το πνεύμα και η δράση του χαρακτηρίζονται από έντονο πατριωτισμό.
Προσχωρεί στην Εθνική Εταιρεία, το 1896 μάχεται στην Επανάσταση της Κρήτης και το 1897 συμμετέχει εθελοντικά στον ελληνο - τουρκικό πόλεμο με μια ομάδα 70 Κερκυραίων εθελοντών, τους οποίους ο ίδιος είχε συγκεντρώσει και κάλυπτε τα έξοδά τους.
Συμμετέχει και στους Βαλκανικούς Πολέμους ως επικεφαλής του λόχου των Εθελοντών, αλλά πέφτει ηρωικά μαχόμενος στις 28 Νοεμβρίου του 1912 στο βουνό Δρίσκος της Ηπείρου στα 52 του χρόνια.
πηγή
Γεννημένος στην Μυτιλήνη, πήρε το ψευδώνυμό του απο το βουνό Μιριβίλι, στους πρόποδες του οποίου βρίσκεται το χωριό του η Σκαμνιά. Ο πατέρας του Χαραλάμπης Σταματόπουλος (πρώην Σταμάτογλου), ήταν δενδροφυτευτής όχι για συμφέρον - οπως έλεγε ο Στράτης - αλλά απο μεράκι. Ηταν μεγάλος πατριώτης. Οι Τούρκοι κάποτε τον συνέλαβαν και τον πέταξαν σε ένα βάραθρο και σώθηκε απο θαύμα. Αυτόν τον πατριωτισμό είχε μέσα του και ο Στράτης.
Η κήρυξη των Βαλκανικών πολέμων το φθινόπωρο του 1912 βρήκε τον Μυριβήλη να μάχεται για το ψωμί και για την μόρφωσή του στην Αθήνα.Ολοι οι Ελληνες βρίσκονται στο πόδι. Η Αθήνα δονείται απο ενθουσιασμό. Ο Βενιζέλος εγείρει τα πλήθη και ο Κωνσταντίνος προμαχεί του Στρατού.
Ο Μυριβήλης, αγορεύοντας σαν τον Τυρταίο ξεσηκώνει τους συμπατριώτες του φοιτητές να πάνε να καταταγούν εθελοντές και να πολεμήσουν εναντίον των Τούρκων για να απελευθερώσουν την Ηπειρο και την Μακεδονία.
Την επομένη μια μεγάλη συντροφιά φοιτητών πάνε στην Στρατολογία να καταταγούν, αλλά δεν τους δέχονται γιατί είναι Τούρκοι υπήκοοι! «Να πολεμήσουμε, - φώναξε με αγανάκτηση ο Μυριβήλης, για να γίνουμε κι εμείς Έλληνες υπήκοοι …». Ο στρατολόγος τους εξέφρασε την λύπη του λέγοντας οτι μόνο ο πρωθυπουργός μπορεί να λύσει το πρόβλημα ...
1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ Το θεμελιώδες στοιχείο τού κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική τής απόσπασης τής προσοχής που έγκειται στην εκτροπή τής προσοχής τού κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω τής τεχνικής τού κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. Η στρατηγική τής απόσπασης τής προσοχής είναι επίσης απαραίτητη για να μην επιτρέψει στο κοινό να ενδιαφερθεί για απαραίτητες γνώσεις στους τομείς τής επιστήμης, τής οικονομίας, τής ψυχολογίας, τής νευροβιολογίας και τής κυβερνητικής. «Διατηρήστε την προσοχή τού κοινού αποσπασμένη, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμάλωτη θεμάτων που δεν έχουν καμία σημασία. Διατηρήστε το κοινό απασχολημένο, τόσο πολύ ώστε να μην έχει καθόλου χρόνο για να σκεφτεί – πίσω στο αγρόκτημα, όπως τα υπόλοιπα ζώα» (απόσπασμα από το κείμενο: «Αθόρυβα όπλα για ήρεμους πολέμους»).
2. ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΛΥΣΕΩΝ Αυτή η μέθοδος καλείται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Δημιουργείται ένα πρόβλημα, μια προβλεφθείσα «κατάσταση» για να υπάρξει μια κάποια αντίδραση από τον κόσμο, με σκοπό αυτός ο ίδιος να ορίσει τα μέτρα που η εξουσία θέλει να τον κάνει να δεχτεί. Για παράδειγμα: Αφήνεται να ξεδιπλωθεί και να ενταθεί η αστική βία ή οργανώνονται αιματηρές επιθέσεις που αποσκοπούν στο να απαιτήσει ο κόσμος νόμους ασφαλείας και πολιτικές εις βάρος τής ελευθερίας. Ή ακόμα: Δημιουργούν μία οικονομική κρίση ώστε να γίνει αποδεκτή ως αναγκαίο κακό η υποχώρηση τών κοινωνικών δικαιωμάτων και η διάλυση τών δημόσιων υπηρεσιών.
3. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ Για να γίνουν αποδεκτά τα διάφορα απαράδεκτα μέτρα, αρκεί η σταδιακή εφαρμογή τους, λίγο λίγο, επί συναπτά έτη. Κατά αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν τις δεκαετίες του ΄80 και ΄90 οι δραστικά νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός): ανύπαρκτο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις, ανασφάλεια, ελαστικότητα, μαζική ανεργία, μισθοί που δεν εξασφαλίζουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, τόσες αλλαγές που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση αν είχαν εφαρμοστεί μονομιάς.
4. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσουν ως «επώδυνη και αναγκαία», εξασφαλίζοντας τη συγκατάβαση του λαού τη δεδομένη χρονική στιγμή και εφαρμόζοντάς τη στο μέλλον. Είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτή μια μελλοντική θυσία απ’ ό,τι μία άμεση. Κατά πρώτον επειδή η προσπάθεια δεν καταβάλλεται άμεσα και κατά δεύτερον επειδή το κοινό, η μάζα, πάντα έχει την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «τα πράγματα θα φτιάξουν στο μέλλον» και ότι οι απαιτούμενες θυσίες θα αποφευχθούν. Αυτό δίνει περισσότερο χρόνο στο κοινό να συνηθίσει στην ιδέα των αλλαγών και να τις αποδεχτεί με παραίτηση όταν φτάσει το πλήρωμα του χρόνου ...


Μαύρες οι σημαίες μας, για τους συντρόφους που έφυγαν νωρίς για το ταξίδι στα Ηλύσια Πεδία.
Μαύρες οι σημαίες μας και για τα σύγχρονα ζόμπι που περπατούν στους σκοτεινούς δρόμους των τερατουπόλεων.
Μαύρες οι σημαίες όπως το χρώμα των ρούχων που φοράμε, δείγμα της εσωτερικής μας δύναμης αλλά και της αποφασιστικότητας που χαρακτηρίζει εμάς τους Φασίστες και Εθνικοσοσιαλιστές.
Υψώνουμε την σημαία αυτή, την μαύρη σημαία και θυμόμαστε όλους εκείνους τους εραστές της δόξας και της τιμής.
Μαύρη η σημαία μας σαν τις στολές των Squadristi και των Werewolves, μαύρη σαν τα χρώματα των κουρσάρων που πολεμούσαν αδιάκοπα τον Οθωμανό δυνάστη, μαύρη και άραχνη σαν την στολή των Ιερολοχιτών στο Δραγατσάνι.
Μαύρη η σημαία μας όπως τα φλάμπουρα των κατάφρακτων πολεμιστών της Αυτοκρατορίας, μαύρη όπως και τα χρώματα των Ουλανών του θανάτου και των εφήβων γρεναδιέρων τελευταίων υπερασπιστών της Ευρώπης.
Μαύρη η σημαία μας σαν τα λάβαρα των συντρόφων του Capitan, μαύρη ίδια με τα ρούχα των συντρόφων του ΕΣΕΣΙ και των χιλιάδων αγνώστων συντρόφων που μόχθησαν για το κίνημα στην δεκαετία του ʼ80.
Μαύρη η σημαία μας ίδια στην όψη με το χειμερινό παλτό των Wood Brothers, μαύρη όπως οι φόρμες ασκήσεων των Fentagin, μαύρη όπως το χρώμα στα πουκάμισα των ηρωικών ανταρτών του όρους του Λιβάνου.
Μας τα έδωσαν όλοι αυτοί μέσα από ποτάμια αίματος πολεμικού ιδρώτα και θυσιών για να θυμόμαστε το χρέος το δικό μας.
Μαύρη σημαία γιατί εμείς είμαστε οι τελευταίοι μαχητές, αυτοί που γελάμε μπροστά στον θάνατο και δεν υποτασσόμαστε στα κελεύσματα του παγκόσμιου αφέντη.
Ανεμίζουμε την Μαύρη μας σημαία με θάρρος και ορμή μπροστά στα μάτια των έκπληκτων αστών και τους φρικιώνουμε τα όνειρα με την δική μας «τρέλα».
Συντρόφισσες και Σύντροφοι υψώστε τις μαύρες σημαίες στον αγέρα και αφήστε την ψυχή σας να ανεμίσει μαζί τους καλπάζοντας στο όνειρο που παλεύουμε να γίνει πραγματικότητα.
Στεριώστε καλά τα μαύρα λάβαρα στα ερείπια της πατρίδας, γνωρίζοντας ή θα αναστηθούμε μαζί τους, ή θα πεθάνουμε μαζί τους.
πηγή


12 αστέρια κοσμούν σήμερα την επίσημη σημαία των τοκογλύφων.
Δεν άλλαξε ο αριθμός τους παρόλο την αύξηση των μελών - κρατών που συμμετέχουν σε αυτή.
Ένα αστέρι λοιπόν για κάθε μια από τις φυλές του αρχαίου Ισραήλ !
Είναι ξεκάθαρο για όλους όσους βλέπουν πίσω από τα παρασκήνια ότι κάθε αστέρι στην σημαία των ευρωπαίων τοκογλύφων είναι και μια πληγή για το μέτωπο του λαού μας ...
Κάψτε τα σύμβολα της οικονομικής κατοχής !

Είναι τυχαίο άραγε ότι όλοι οι "ακραίοι" είτε της φιλοσιωνιστικής ακροδεξιάς είτε της καθεστωτικής ακροαριστεράς αποφεύγουν συστηματικά να καίνε δημοσίως τα σύμβολα των μασόνων και των τοκογλύφων ;
στην φωτογραφία: βολευτές detected
Ο Παπαδήμος είναι επί χρόνια σύντροφος του Ροκφελέρ, τραπεζίτης και τεχνοκράτης, και έρχεται για να ολοκληρώσει το έργο του χρηματοπιστωτικού παγκόσμιου συστήματος μέχρι τις εκλογές (αν γίνουν σύντομα).
Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι στις θέσεις μας και να μην "παίζουμε" τα παιχνίδια των πολιτικών κομμάτων, πολύ περισσότερο να τους αφήνουμε άλλο έδαφος χωρίς την κριτική μας.
Δυστυχώς πολλοί συμπατριώτες μας πίστεψαν στο ΛΑΟΣ και νιώθουν τώρα προδομένοι. Έφτασε η ύστατη στιγμή για να το καταλάβουν.
Η ολοφάνερη σύμπραξη του κόμματος αυτού με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, η συμμετοχή στη νέα κυβέρνηση και οι προθέσεις του Καρατζαφέρη από εδώ και στο εξής πρέπει να μας βρουν απέναντι.
Όλοι οι Εθνικιστές έχουν χρέος πλέον να καταδεικνύουν την αντικοινωνική πολιτική του κόμματος αυτού και να το απομονώσουν στη συνείδηση των συμπατριωτών μας.
Όλοι οι Πατριώτες που από εδώ και στο εξής θα συνεχίσουν να συνηγορούν υπέρ του, να συνδιαλέγονται με τα μέλη και τα στελέχη του, να κάνουν πλάτες για το "καλό του χώρου" και να πολιτικολογούν μέσα στο "ευρύ πεδίο" που χωράει τους πάντες, από βασιλικούς, χουντικούς, "ναζιστές", νεοδεξιούς, παλαιοδεξιούς, εκσυγχρονιστές κλπ είναι ανεπιθύμητοι και το ίδιο αποκρουστικοί όπως και οι προηγούμενοι.
Η φωτογραφία που παραθέτουμε αποδεικνύει περίτρανα ότι η "γροθιά στο κατεστημένο" έγινε πολύ γρήγορα χείρα φιλίας και η "εθνικοφροσύνη" των υποστηρικτών του μνημονιακού προέδρου δε διαφέρει τελικά και πολύ από την μειοδοσία.
πηγή




Αντλούν την ιδεολογία τους από μια παλιά δοξασία του γερμανικού «αιρετικού» εθνικισμού, σύμφωνα με την οποία ένας «Τρίτος Δρόμος» μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού είναι αναγκαίος και η Γερμανία είναι προορισμένη από το πεπρωμένο να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε αυτό τον δρόμο.
Ο «Τρίτος Δρόμος» των Εθνικών Επαναστατών βασίζεται στον εθνικισμό και στον εθνικοσοσιαλισμό.
Μια πτέρυγα των Εθνικών Επαναστατών, που αποκαλείται Solidaristen ταυτίζεται με την ιδεολογία των αδελφών Strasser, μελών του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος NSDAP στη δεκαετία του '20, που εκπροσωπούσαν την αντικαπιταλιστική πτέρυγα του κόμματος.
Σήμερα οι οπαδοί Solidaristen όπως και οι υπόλοιποι Εθνικοί Επαναστάτες θεωρούν ιδιαίτερα τον Otto Strasser σα τον «Τρότσκυ του Εθνικοσοσιαλισμού», λόγω της εσωκομματικής διαπάλης για την εξουσία με τον Χίτλερ, στη δεκαετία του 20 ...
του Σπάρτακου.

Δεν θα υπάρχει καμία αντιστοιχία μεταξύ δραχμής και χρυσού ή οποιουδήποτε άλλου αγαθού όπως δεν υπάρχει και σήμερα στο ευρώ και στο δολάριο και τυπώνονται κατά τη κρίση των καπιταλιστών ώστε να κατευθύνουν την οικονομία στα συμφέροντα τους.
Η πολιτεία θα τυπώνει το απαραίτητο χρήμα για να ασκεί εθνική σοσιαλιστική πολιτική και θα κατευθύνει τις χρηματοροές κατά τη θέληση της όπως κάνουν στο καπιταλισμό οι τραπεζίτες.
Είναι τόσο σημαντική η δυνατότητα της πολιτείας να τυπώνει χρήμα που ο Ροτσιλντ (εβραίος μεγαλοτραπεζίτης ίσως και ο μεγαλύτερος) έλεγε :
δώστε μου τη δυνατότητα να τυπώσω χρήμα και κάντε όσους νόμους θέλετε !
Το χρήμα λοιπόν θα τυπώνεται από κεντρική τράπεζα και θα διατίθεται στην αγορά μέσω 2 - 3 τραπεζών οι οποίες θα ελέγχονται (γιατί όχι και με ιδιώτες μετόχους) καθώς και μέσω ιδιωτικών τραπεζών οι οποίες θα τηρούν αυστηρά τους κανόνες ανταγωνισμού που θέτει η πολιτεία.
Το χρηματιστήριο θα πάψει να υφίσταται στη σημερινή κερδοσκοπική του μορφή και θα αντικατασταθεί με ένα χώρο αγοραπωλησίας και ανταλλαγής μετοχών μόνο με αναπτυξιακό στόχο όπου οι συναλλαγές θα πραγματοποιούνται μεταξύ θεσμικών επενδυτών δηλαδή μεγάλων εταιρειών. Οι όροι και οι προυποθέσεις πίστωσης θα καθορίζονται με βάση τον γενικό οικονομικό σχεδιασμό που θα γίνεται προς όφελος του λαού και της διασφάλισης των μελλοντικών γενεών.
Βιομηχανία - Επιχειρήσεις - Κατασκευές - Εργασιακές σχέσεις.
Είναι αυτονόητο οτι στη βιομηχανία και στις επιχειρήσεις γενικά δεν γίνεται να εφαρμόσουμε τη μικρή ιδιοκτησία σε καθολική έκταση. Αναγκαστικά θα πρέπει να υπάρχουν μεγάλα βιομηχανικά συγκροτήματα με εγκαταστάσεις αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ τα οποία θα έχουν κεντρική διεύθυνση που να ασκεί την εταιρική πολιτική.
Όπως προανέφερα θα γινει μερική ή ολική εθνικοποίηση της μεγάλης βιομηχανίας κατά περίπτωση. Σε όσες εταιρείες μείνουν αμιγώς ιδιωτικές οι μεγαλομέτοχοι θα πρέπει να επανεπενδύουν υποχρεωτικά το ποσό που υπερβαίνει το άθροισμα των ανώτατων ποσών κατοχής κεφαλαίου ή να το τοποθετήσουν ως αποθεματικό σε πιστωτικό ίδρυμα το οποίο θα αντλεί από εκεί κεφάλαια για την ενίσχυση της ρευστότητας της αγοράς. (απαλλοτρίωση υπέρ της ανάπτυξης).
Για παράδειγμα μπορούν από εκεί να χρηματοδοτηθούν μεγάλα κατασκευαστικά έργα που απαιτούν συσσώρευση κεφαλαίων. Τα αντίστοιχα θα ισχύσουν και για παντώς είδους εταιρείες κατασκευαστικές, πληροφορικής, φαρμακευτικές κλπ σεβόμενοι πάντα τις ιδιαιτερότητες του κάθε κλάδου.
Δεν θέλουμε να πνίξουμε τις εταιρείες αλλά να τις θέσουμε στην υπηρεσία του λαού.
Το καθεστώς εργασίας είναι για εμάς η πρώτη μας μέριμνα. Κανείς δεν θα εργάζεται εκτός συλλογικών συμβάσεων εργασίας οι οποίες θα υπογράφονται μόνο εφόσον αυτά που συμφωνούνται μεταξύ εργοδότη και εργαζομένων έχουν τη σύμφωνη γνώμη της πολιτείας το οποίο πρέπει να λαμβάνει υπόψη του όλο τον οικονομικό σχεδιασμό και να κρίνει αναλόγως.
Προστασία των εργαζομένων από την απόλυση και κάθε είδους εργοδοτική αυθαιρεσία στον ιδιωτικό τομέα και γενικά όπου η πολιτεία δεν εμπλέκεται στην εργοδοσία. Η μονιμότητα στον στενό δημόσιο τομέα είναι απαραίτητη εφόσον οι προσλήψεις γίνονται μετά από επιμελή αξιολόγηση και συνεχίζεται η αξιολόγηση των υπαλλήλων με αντικειμενικά κριτήρια.
Στις επιχειρήσεις της πολιτείας θα υπάρξει μια υβριδική κατάσταση εργασίας αφού και αυτές είναι υβρίδια μεταξύ επιχείρησης και πολιτείας. Οι μισθοί πρέπει να καθορίζονται ώστε συνεκτιμούμενοι με τις συνολικές παροχές της πολιτείας να προσφέρουν εργασιακή ανταπόδωση, ευημερία και αξιοπρέπεια. (σε σημερινά δεδομένα 1200 ευρώ ο κατώτατος μισθός παντού για να δώσω μια τάξη μεγέθους με τις σημερινές τιμές αγαθών).
Η εφαρμογή του εξάωρου αντί για το εφτάωρο πρέπει να αποτελέσει στόχο καθώς ο εργαζόμενος πρέπει να έχει ελευθερο χρόνο για αυτομόρφωση, σωματική ασκηση, ψυχαγωγία και οικογενειακές στιγμές καθώς για μας η οικογένεια είναι ο θεμέλιος λίθος του έθνους.
Για μας οι αποδοχές δε πρέπει να συνδέονται απαραίτητα με τις σπουδές αφού οι χειρώνακτες κάνουν μια πιο βαρειά δουλειά ενώ όσοι σπουδάζουν ανταμοίβονται με μια λιγότερο κοπιαστική εργασία. Είμαστε όλοι εργάτες του σώματος και του πνεύματος. Οι ώρες εργασίας και οι συνθήκες εργασίας πρέπει να καθορίζουν την αμοιβή. Η διάκριση στην εργασία θα πρέπει να προσφέρει πρώτιστα ηθική αμοιβή και μετά υλική.
Οι θέσεις ευθύνης πρέπει να αμοίβονται κάπως παραπάνω ώστε να υπάρχει κίνητρο για ανέλιξη, αλλά όχι πολύ παραπάνω γιατί μετά γεννούν τη διαφθορά !
Θα υπάρξει προστασία της μητρότητος εξίσου σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα απαγορεύοντας οχι μόνο την απόλυση αλλά και την υπερκόπωση της μητέρας. Στον ιδιωτικό τομέα αν πρόκειται για μικρές επιχειρήσεις το κράτος μπορεί να αναλάβει το κόστος στις μεγάλες υπάρχει για όλα το αποθεματικό που έχουμε προαναφέρει με το οποίο θα υποχρεωθούν οι εταιρείες να καλύψουν οποιεσδήποτε ανάγκες των εργαζομένων προκύψουν αν χρειαστεί.
Γενικά οι πιο αδύναμες επιχειρήσεις θα έχουν μια πολιτειακή στήριξη αφού είναι εκτεθειμένες πολύ περισσότερο στον ανταγωνισμό σε σχέση με τις μεγάλες (π.χ. χάλυβας, τσιμέντα, διυλιστήρια) οι οποίες αναγκαστικά λόγω της δομής οποιουδήποτε οικονομικού συστήματος σχηματίζουν ολιγοπώλεια αρα έχουν τη δυνατότητα σε υψηλά κέρδη.
Εμπορικό Ισοζύγιο - Τιμές αγοράς
Να αναφέρουμε οτι οι εισαγωγές θα καθορίζονται από την πολιτεία ως προς το είδος και τις ποσότητες. Αφου γίνει σχεδιασμός και αρχική εκτίμηση για τα παραπάνω οι εισαγωγικές εταιρείες θα μπορούν να εισάγουν τα προβλεπόμενα και να τα διαθέσουν στην εσωτερική αγορά.
Όμοια και με τις εξαγωγές θα εκτιμάται τι θα εξαχθεί από τα παραγόμενα προϊόντα και τι θα διατεθεί στην εσωτερική αγορά κατά προσέγγιση. Με αυτό το τρόπο ενισχύεται η αυτάρκεια και οι θέσεις εργασίας ενώ αποφεύγονται οι μεγάλες διακυμάνσεις στις τιμές καθως και τα υπερκέρδη των μεσαζόντων (εισαγωγή ενός προϊόντος του οποίου το κόστος π.χ. στη Βουλγαρία ήταν 5 - 8 φορές πιο χαμηλό να πωλείται στη χώρα μας μόνο 30% πιο φθηνά και να σαρώνει την αγορά).
Βέβαια ο περιορισμός στο ελεύθερο εμπόριο προς όφελος της εθνικής οικονομίας θα επιτευχθεί και με δασμούς εισαγωγής όχι μόνο με τη μη εισαγωγή προϊόντων όμως το μίγμα πολιτικής δε μας αφορά αυτή τη στιγμή.
Αξίζει να αναφέρουμε οτι ακόμα και ο γνωστός βιομήχανος ιδιοκτήτης της χαρτοβιομηχανίας Θράκης παραδέχθηκε οτι η κατάργηση των δασμών κατέστρεψε την εθνική οικονομία !
Με αυτό το τρόπο θα ελέγξουμε κατά το δυνατόν το εμπορικό μας ισοζύγιο το οποίο είναι μάστιγα για την Ελληνική οικονομία.
Οι τιμές αγοράς σε μεγάλο πλήθος βασικών προϊόντων θα μπούν στη διατίμηση. Θέλουμε οι Έλληνες να τρέφονται όλοι σωστά με γεύματα πλούσια σε θρεπτικά συστατικά και αυτό θα το εξασφαλίσουμε με τη δια ροπάλου συγκράτηση των τιμών σε μεγάλη ποικιλία ειδών διατροφής δίνοντας χαμηλές τιμές πρώτα πρώτα στα εγχώρια προϊόντα. Επίσης θα σπάσουμε κάθε μονοπωλιακή πολιτική των σούπερ μάρκετ και θα ενισχύσουμε τα μικρά ποιοτικά μαγαζιά μη επιτρέποντας στα σούπερ μάρκετ να πουλάνε αρχικά εξευτελιστικά τα προϊόντα και μετά να δημιουργούν τραστ.
Βέβαια θέλουμε και τα μικρά μαγαζιά να σέβονται τον Έλληνα και αυτό θα το πετύχουμε με ένα σύστημα ποιοτικής αξιολόγησης από υπηρεσίες και φορείς της πολιτείας όπου υψηλή αξιολόγηση θα σημαίνει και ευνοϊκή μεταχείριση σε διαφόρους τομείς π.χ. δάνεια από τράπεζες κ.λ.π. και βέβαια ο πολίτης θα κάνει και αυτός την αξιολόγησή του πριν αγοράσει.
Επίλογος
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες αυτές είναι κάποιες βασικές μου σκέψεις πάνω σε ένα οικονομικό πρόγραμμα βασισμένο στην εθνικοκοινωνική σκέψη με σύγχρονους οικονομικούς όρους.
Υπάρχουν και άλλοι τομείς όπως το περιβάλλον, ο τουρισμός, η κοινωνική ασφάλιση που άπτονται της οικονομίας αλλά αυτούς ίσως τους αναπτύξουμε κάποια άλλη στιγμή αφού θέσουμε τις αδρές γραμμές σε αυτή τη προσπάθεια.
Εννοείται ότι η παρούσα εργασία έχει και λάθη και παραλείψεις αλλά το θεωρώ μια πολύ καλή πρώτη προσέγγιση ένα «σκαρίφημα» θα έλεγα για να είμαι ακριβής σε ένα θέμα που σπανίως απασχολεί συντρόφους αφού δεν υπάρχει προοπτική για καθορισμό της πορείας της χώρας μας άμεσα τουλάχιστον.
Όμως εγώ πιστεύω ότι πρέπει να προβάλλουμε μια πρόταση στη κοινωνία όταν συνδιαλεγόμαστε στους χώρους εργασίας, στα σωματεία ή ακόμα και στο διαδίκτυο, ενάντια στην σύγχρονη εξουσία που καταστέλλει κάθε μη καπιταλιστική σκέψη με την κατασυκοφάντηση του ανέφικτου.
Ελπίζω οτι άνοιξα ένα δρόμο που θα τον βελτιώσουν και θα τον επανασχεδιάσουν και άλλοι συναγωνιστές και φίλοι.
σχετικός σύνδεσμος:

Γνωρίζοντας λοιπόν το πολιτικό σύστημα ότι αυτή την στιγμή βρίσκεται κολλημένο με την πλάτη στον τοίχο, οι επιλογές του είναι μετρημένες. Μια πρώτη του επιλογή είναι να ρισκάρει την δημιουργία μιας κυβέρνησης συνεργασίας ακόμα και από εξωκοινοβουλευτικά πρόσωπα, τα όποια βέβαια εδώ και καιρό προβάλλονται μέσω των καθεστωτικών ΜΜΕ ως λύση στα προβλήματα της χώρας.
Πιστεύουν ότι μια τέτοια κυβέρνηση θα συσπειρώσει το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου διαλύοντας το αντιμνημονιακό μέτωπο που στηρίζει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Σκοπός της θα είναι να αναγκάσουν τον κόσμο να βρεθεί απέναντι στο «νέο» αλλά στην ουσία παλιό πολιτικό σύστημα που θα του προβάλλει αυτή την μια και μοναδική λύση.
Είναι πιθανόν ότι μια τέτοια κυβέρνηση θα επιδιωχθεί από πολλά κέντρα να δημιουργηθεί αφού έχει «καεί» και το χαρτί της «δεξιάς» κυβέρνησης του Σαμαρά. Δεν είναι καθόλου απίθανο να το προσπαθήσουν και με την δημιουργία κατάστασης «χάους» στην κοινωνία ώστε να τρομοκρατηθεί ο κόσμος και να στηρίξει άνευ όρων τις επιλογές του συστήματος .
Σε περίπτωση όμως που η λύση της κυβέρνησης «εθνικής ανάγκης» δεν ευδοκιμήσει για διαφόρους λόγους, όπως για παράδειγμα η απροθυμία να στηριχτεί από κάποια από τα πολιτικά κόμματα ή η εξαρχής απόρριψη του από το πολιτικό παρασκήνιο, τότε είναι πιθανόν να χρησιμοποιηθεί η λύση της ακραίας πόλωσης και η δημιουργία κατάστασης εμφυλίου πολέμου ανάμεσα στον ίδιο τον λαό …
Τον ρολό του μπαμπούλα βέβαια θα τον παίξει μερίδα του λεγόμενου «αντιεξουσιαστικού χώρου» που ελέγχεται ως ένα σημείο από την ΚΥΠ και πιθανόν σε μια πιο μεταγενέστερη κατάσταση οι χιλιάδες οπλισμένοι λαθρομετανάστες που ήδη αντιλαμβανόμενοι την κοινωνική κατάσταση έχουν επιδοθεί εδώ και μήνες με την ανοχή και συνενοχή πολλών σε πλιάτσικο της κοινωνίας.
Κοντολογίς θα προσπαθήσουν να διασπάσουν την μαχόμενη κοινωνία χρησιμοποιώντας για άλλη μια φορά το δίλλημα δεξιάς - αριστεράς, πατριωτών - κομμουνιστών.
Έτσι λοιπόν το αστικό σύστημα θα κάνει επίκληση στον πατριωτισμό των ελλήνων ... , κυρίως του λεγόμενου «δεξιού χώρου», για να σωθεί η χώρα από την καταστροφή όπως θα διαδίδει μέσω των μμε, αλλά και στον φόβο των αστών και των νοικοκυραίων ότι η χώρα και η τάξη θα καταλυθεί από «αριστερά» και «αναρχικά» στοιχεία και θα μετατραπεί σε ιδιότυπο σοβιέτ !
Φυσικά αντίστοιχα θα υποδαυλίζονται οι αριστεροί από τα κόμματα τους (Συριζα , Κομμουνιστικό κόμμα , τροτσκιστική πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ) να αντισταθούν στην «φασιστική» χούντα που θα εμφανίζεται ότι προωθούν δεξιά κόμματα (Καρατζαφέρης, Σαμαρικοί και Φιλελεύθεροι ... )
Σκοπός αυτής της πόλωσης θα είναι ο εξής ένας: Διάσπαση της κοινωνίας, άρα και του αντιμνημονιακού μπλοκ , και εξαναγκασμός ενός σημαντικού κομματιού της να στηρίξει έστω και με βαριά καρδία το σύστημα και τις μνημονιακές του αποφάσεις.
Όπως κατά την διάρκεια των Δεκεμβριανών αλλά και του μετέπειτα εμφυλίου πολέμου ο εθνικιστικός και πατριωτικός χώρος αναγκάστηκε , παρασύρθηκε ή και πρόθυμα στήριξε το αμερικανοκίνητο τότε δεξιό πολιτικό μπλοκ για να μην επικρατήσει στην Ελλάδα ο μπολσεβικισμός και τα σοβιέτ του Ζαχαριάδη και της κλίκας του, έτσι κατ΄ αντιστοιχία με την εποχή μας βέβαια, θα επιδιωχθεί να παιχτεί ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος όπου το δίλλημα θα είναι περίπου το εξής: ή στηρίζεται εμάς, (το μνημονιακό - αστικό σύστημα δηλαδή) έστω και αν διαφωνείται μαζί μας, ή η χώρα παραδίδεται στην μαρξιστική αριστερά, στο χάος και στις θέσεις του Συριζα των οικολόγων και λοιπόν συνοδοιπόρων.
Βέβαια ο κόσμος που δεν ξέρει τα παρασκήνια μπροστά στην πόλωση που θα επικρατήσει δεν πρόκειται να σκεφτεί ότι και τα δυο μπλοκ στην ουσία τα ίδια συμφέροντα εξυπηρετούν από διαφορετικό μετερίζι το καθένα.
Αν και σε πολλούς μπορεί το παραπάνω σενάριο να ακούγεται υπερβολικό και ακραίο, τα γεγονότα δείχνουν ότι μπορεί να αποτελέσει την ύστατη λύση του συστήματος ώστε να περισωθεί το ίδιο και τα κεκτημένα του αλλά να εξυπηρετηθούν και τα ξένα συμφέροντα που εκπροσωπεί .
Χαρακτηριστικά αναφέρω τα εξής παρακάτω παραδείγματα :
1. Από την αρχή της κρίσης μέχρι τώρα, το ΛΑΟΣ και κυρίως τα στελέχη του που είναι στην βουλή όπως ο γνωστός ελλαδέμπορος Γεωργιάδης και ο υιός Πλεύρης συνεχώς χρησιμοποιούν μια ξύλινη γλώσσα που παραπέμπει σε μεταπολεμικές εμφυλιακές λογικές (προτείνουν άμεση και άνευ όρων στήριξη στο κράτος … και στην αστυνομία, βλακώδεις κατηγορίες στο ΚΚΕ και στην ευρύτερη συστημική αριστερά για προσπάθεια κατάληψης της εξουσίας με την βία), είναι λοιπόν γνωστό σε πιο κοινό και σε ποιους ψηφοφόρους απευθύνονται οι προαναφερόμενοι και το κόμμα τους.
2. Συνέντευξη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (όταν μιλάει ο επίτιμος μιλάει το βαθύ κράτος , δηλαδή αυτοί που κυβερνούν πραγματικά την χώρα) στους φακέλους του Παπαχελά τις ημέρες της ψήφισης του μεσοπρόθεσμου, όπου ανέφερε χαρακτηριστικά ότι αυτοί που βρίσκονται στις πλατείες δεν εκφράζουν το σύνολο του ελληνικού λαού και ότι το μεσοπρόθεσμο πρέπει να ψηφιστεί ακόμα και αν η ψήφιση του έχει ως αποτέλεσμα νεκρούς και τραυματίες !
3. Λεκτικές επιθέσεις διαφόρων ομάδων ,κομμάτων και προσωπικοτήτων του λεγόμενου «δεξιού» χώρου ενάντια στην αριστερά για υποκίνηση επεισοδίων και κάλεσμα στην αστυνομία και στο κράτος να επέμβει αποφασιστικά (τι εννοούν άραγε ;)
Αντίστοιχα στην αριστερά ,παρά την προσπάθεια που γίνεται τελευταία ειδικά από τον Συριζα για να εμφανιστεί με μια κεντρώα και μετριοπαθή στάση για ψηφοθηρικούς λόγους πάντοτε, η διαπότιση της από τις φιλοσυστημικές νεοταξικές και αντεθνικές θέσεις των διαφόρων υποομάδων της δεν πρόκειται να την αφήσει να ξεφύγει από τα τετριμμένα.
Όπως άλλωστε απέδειξαν και τα επεισόδια στις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου, και δήλωσαν και οι ίδιοι οι «αριστεροί» (που κατά βάση σιχαίνονται τις παρελάσεις, κάνουν εμετό όταν βλέπουν την ελληνική σημαία), απλώς τις χρησιμοποίησαν για να παρακινήσουν προς τις δικές τους θέσεις τον κόσμο και να καπελώσουν τις δίκαιες αντιδράσεις του.
Η σύγκρουση λοιπόν με μπροστάρηδες την νεοταξική αριστερά του συστήματος που θα χρησιμοποιεί τα ίδια συνθήματα του παρελθόντος , με τον γνωστό ακροδεξιό χώρο ο οποίος είτε κατόπιν άνωθεν εντολής, είτε από κεκτημένη ταχύτητα θα απαντήσει στην πρόκληση , πολύ πιθανόν να οδηγήσουν την χώρα σε εμφυλιοπολεμικού τύπου διάσπαση που θα εμπλέξει τα ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας και φυσικά θα αποσπάσει την κοινή γνώμη από το σάπιο αστικό πολιτικό σύστημα και το ξεπούλημα της χώρας στους ντόπιους και ξένους μεγαλοκαρχαρίες.
Ποια θα πρέπει να είναι η θέση των εθνικιστών και εθνικοσοσιαλιστών σε τέτοια μελλοντική κατάσταση ;
Η άποψη μου χωρίς φυσικά να είναι θέσφατο είναι η εξής : Οι εθνικιστές δεν έχουν κανένα λόγο να εμπλακούν σε μια στημένη διαμάχη που στην ουσία θα αφορά και θα εξυπηρετεί το σύστημα , τους ακροδεξιούς και ακροαριστερούς λακέδες του και τα ξένα αφεντικά τους.
Όσες εκκλήσεις και αν γίνουν για την σωτηρία της χώρας θα πρέπει να θυμόμαστε ότι θα γίνονται από ανθρώπους που θα θεωρούν ότι η σωτηρία της πατρίδας αφορά την σωτηρία την δικιά τους και των συμφερόντων τους.
Το «λάθος» του 46 - 49 όπου χιλιάδες εθνικιστές θυσιάστηκαν για να επικρατήσει στην χώρα μεταπολεμικά το καθεστώς των αμερικανόφιλων καπιταλιστών και των αφεντικών τους δεν πρέπει να ξαναγίνει , διότι και αν ακόμα θεωρήσουμε ότι η εποχή εκείνη δικαιολογούσε τέτοιες αποφάσεις, λόγω ευρύτερων γεωπολιτικών κινδύνων αλλά και τις προϋπάρχουσας πολιτικής εμπειρίας , σήμερα δεν υπάρχει κανένας λόγος να επιστρέψουμε σε διλλήματα που αφορούν άλλες εποχές, άλλες καταστάσεις ,και άλλους ανθρώπους .
Ας αφήσουμε λοιπόν τους διάφορους αντιφασίστες, ακροδεξιούς , νεοφιλελεύθερους, και αστούς να νομίζουν ότι σώζουν την χώρα και ας επικεντρωθούμε στην δική μας οργάνωση και τακτική.
