Φυλετικός Σοσιαλισμός: από την θεωρία στην πράξη (μέρος α΄)

του Σπάρτακου.

Συναγωνίστριες και συναγωνιστές, σκοπός αυτού του άρθρου είναι να υλοποιήσουμε ένα δύσκολο νοητικό άλμα να καταθέσουμε μια πολιτική πρόταση για την οικονομία, που θα συνοδεύει την ισχυρά θεμελιωμένη - φιλοσοφικά και επιστημονικά - βιοθεωρία του φυλετικού σοσιαλισμού όπως αυτή αναπτύχθηκε στα προηγούμενα άρθρα.

Αυτή η πολιτική πρόταση βέβαια είναι αντικείμενο μελέτης και συζήτησης καταρχήν μεταξύ μας αλλά και με άλλους πολιτικούς χώρους με εθνικά και λαϊκά χαρακτηριστικά.

Αυτό που είναι άκρως σημαντικό να καταλάβουμε, είναι το οτι δεν μιλάμε για μια δέσμη μέτρων που να προσφέρει απλά επιβίωση στον εργαζόμενο λαό στα πλαίσια του καπιταλισμού όπως οι αντιφασίστες ακροδεξιοί προτείνουν αλλά μια νέα οικονομική οργάνωση της χώρας που να προσφέρει ισότητα ευκαιριών, ευημερία και αξιοπρέπεια σε όλο το λαό.

Δεν θέλουμε τη διαχείρηση του καπιταλισμού αλλά εργαζόμαστε για τη πλήρη ανατροπή του !

Ο Φυλετικός Σοσιαλισμός δεν είναι απλά μια οικονομική πολιτική αλλά το πλαίσιο εντός του οποίου πρέπει να ενταχθεί κάθε οικονομική πολιτική.

Η παρούσα εργασία έχει βασιστεί εν πολλοίς στο εξαίρετο οικονομικό και πολιτικό έργο του Otto Strasser (φαντάζομαι ήδη τις αντιδράσεις στα πρόσωπα κάποιων ...) «German Socialism» με τη προσθήκη βέβαια κάποιων δικών μου απόψεων και με μια προσπάθεια να εφαρμόσουμε τις αναλλοίωτες στο χρόνο γενικές αρχές του σχεδίου του στη σύγχρονη τεχνολογικά εξελιγμένη οικονομία.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι η Γερμανία του μεσοπολέμου έχει πολλά περισσότερα κοινά χαρακτηριστικά με τη σημερινή Ελλάδα από οτι η Ελλάδα του μεσοπολέμου. Αυτό συμβαίνει διοτι η Έλλάδα του μεσοπολέμου ήταν μια αγροτική χώρα με όχι εξελιγμένο καπιταλιστικό σύστημα (τόσο πριν τη 4η Αυγούστου που έγινε μια πρώτη «σοσιαλιστική» προσπάθεια χωρίς όμως να μετασχηματιστεί συνολικά η οικονομία, όσο και μετά) ενώ στη Γερμανία του 1930 υπήρχαν έκτος από βαριά βιομηχανία και μεταποίηση μέχρι και αλυσίδες σούπερ μάρκετ !

Επομένως το μνημειώδες πόνημα του Otto Strasser όχι μόνο δεν είναι τόσο αναχρονιστικό όσο φαίνεται αλλά αντίθετα διαβάζοντάς το κάποιος νομίζει ότι ζει στη σύγχρονη πραγματικότητα με εξαίρεση την τρομακτική επίδραση της ηλεκτρονικής και των σχετικών με αυτή τεχνολογιών στην οικονομία (διαδίκτυο, τηλεπικοινωνίες κλπ).

Θα αναφέρουμε λοιπόν τα κύρια σημεία της πολιτικής μου πρότασης ελπίζοντας οτι θα τύχουν λεπτομερούς επεξεργασίας από τους συναγωνιστές και θα υπάρξουν και αντιπροτάσεις ή βελτιώσεις. Με ακροδεξιά φιλοκαπιταλιστικά στοιχεία ταγμένα στην υπηρεσία του κεφαλαίου προσωπικά δεν καταδέχομαι να συζητήσω για μεγάλο διάστημα παρά μόνο αν χρειαστεί μια ολιστική κατακρύμνηση της προπαγάνδας τους.


Ας ξεκινήσουμε λοιπόν :

Περί ιδιοκτησίας ο λόγος - Γενικές αρχές

Καταρχήν θα ξεκινήσω με την έννοια της ιδιοκτησίας η οποία ως γνωστόν αποτελεί το ιερότερο αγαθό στην καπιταλιστική πολιτική. Ναι η ιδιοκτησία απελευθερώνει και για να είμαστε ελεύθερος λαός πρέπει να έχουμε όλοι ιδιοκτησία !

Θα πεί κάποιος κοιλαράς καπιταλιστής: «ω μα αυτό δεν είναι εφικτό» ! Βεβαίως και είναι αρκεί να διαχωρίσουμε την ιδιοκτησία σε δυο βασικές κατηγορίες.

Η πρώτη είναι η οικία και τα καταναλωτικά αγαθά τα οποία όλοι μπορεί να έχουν σε μια σοσιαλιστική οικονομία και ακόμα και η υπερσυγκέντρωση τους έως ένα σημείο από μια μικρή μερίδα όπως οι καπιταλιστές δεν δημιουργεί πρόβλημα στη σοσιαλιστική πολιτική μας. (π.χ. αν κάποιος έχει ακριβό αυτοκίνητο ή πισίνα δεν θίγει την οικονομία και την εργασία άμεσα απλά ο πλούτος του είναι αποτέλεσμα αντεργατικής πολιτικής).

Η δεύτερη κατηγορία αφορά το οικονομικά αξιοποιήσιμο έδαφος, το υπέδαφος και τα μέσα παραγωγής ενέργειας προϊόντων και υπηρεσιών.

Η δεύτερη κατηγορία δεν μπορεί να αποτελεί ατομική ιδιοκτησία με καμιά μορφή γιατι παράγει πλούτο και εξασφαλίζει το δικαίωμα στην ζωή και την αξιοπρέπεια του συνόλου της φυλής και του έθνους.

Επομένως μπορεί να ανατίθεται μόνο η διοίκηση κάποιων μέσων παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών σε μεγαλομετόχους, (θα μιλήσουμε αναλυτικά για τη διοίκηση μεγάλων εταιριών από το κράτος ή από μικτά σχήματα) οι οποίοι θα απολαμβάνουν μεγαλύτερα μερίδια μετοχών σε πολυμετόχικά σχήματα στα οποία θα συμμετέχουν με μεγάλα ποσοστά οι εργαζόμενοι των οποίων η εργασία θα προστατεύεται από τη νομοθεσία που θα στέκεται στο πλευρό τους καθώς και στο πλευρό της επιχείρησης κυρίως όσον αφορά την εξωτερική εμπορική της πολιτική.

Ένώ λοιπόν δεν θέτουμε όρια στην απόκτηση καταναλωτικών αγαθών ή ενός δεύτερου σπιτιού ή μιας πολυτελούς κατοικίας σαφώς πρέπει να τεθεί όριο κατοχής κεφαλαίου στα φυσικά πρόσωπα ως ποσοστό επί της αξίας των κεφαλαίων της εταιρείας ! Όταν λέμε κεφάλαιο εννοούμε την κατοχή μέσων της δεύτερης κατηγορίας με τη μορφή τίτλων ιδιοκτησίας μετοχών κλπ κοινώς με οποιαδήποτε μορφή.

Αν κριθεί σκόπιμο σε κάποιες περιπτώσεις μεγάλων επενδύσεων, αυτό το όριο μπορεί να αναπροσαρμόζεται με ειδική αδειοδότηση. Ειναι σαφές οτι από την κερδοφορία των μέσων παραγωγής και υπηρεσιών ένα κομμάτι θα διατίθεται ως εισφορά στην πολιτεία ένα άλλο θα διατίθεται στους εργαζόμενους χωρίς να υπερβάλουμε και να δημιουργούμε πληθωρισμό και το μεγαλύτερο θα πρέπει να επενδύεται εντός Ελλάδας από τους μεγαλομετόχους (οι οποίοι θα λαμβάνουν ως επιπλέον αμοιβή ποσά από τη κερδοφορία στα όρια του νόμου πάντα) έτσι ώστε να δημιουργούνται θέσεις εργασίας.

Κέρδη που δεν επενδύονται απαλλοτριώνονται άμεσα από το κράτος και διατίθενται αναπτυξιακά στο λαό.

Έτσι ναι μεν οι εταιρείες σαν νομικά πρόσωπα θα μπορούν να διαθέτουν απεριόριστα κεφάλαια αλλά αυτά δεν θα μπορούν να τα ιδιοποιηθούν τα φυσικά πρόσωπα καθώς αυτό θα ξεπερνά το όριο κατοχής κεφαλαίου αρα θα αναγκάζονται να τα επανεπενδύσουν ως εταιρείες και να έχουν επιπλέον αμοιβές σε ρευστό ως ποσόστο επι των κερδών στα όρια του νόμου.

Γενικά η ρευστοποίηση μετοχών δεν θα γίνεται ελεύθερα αλλά υπό προυποθέσεις με αποτέλεσμα να μην σπαταλάται το χρήμα από τους μεγαλομετόχους αλλά να επανεπενδύεται !

Αυτάρκεια - Αγροτική Πολιτική - Κτηνοτροφία

Η αυτάρκεια του ελληνικού λαού πρέπει να επιτευχθεί στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Οι στόχοι είναι βασικά τρείς. Τροφή, ενέργεια, οπλικά συστήματα. Η τροφή επειδή η Ελλάδα είναι ένας ευλογημένος τόπος όπου ευδοκιμούν όλα τα βασικά είδη αλλά και τα δευτερεύοντα είναι σε θέση οχι μόνο να καλύψει τις κύριες και βασικές διατροφικές της ανάγκες αλλά και να εξάγει.

Βεβαίως και θα εισάγουμε ότι χρειάζεται αλλά με μέτρο και με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και όχι για να διευκολύνουμε τη διαμόρφωση των τιμών στο εσωτερικό πεδίο από τους εισαγωγείς και τις εταιρείες τροφίμων κατά τα συμφέροντά τους.

Όταν λέμε λαϊκές ανάγκες εννοούμε μια πλήρη ισορροπημένη διατροφή σε χαμηλές τιμές των απαραίτητων προϊόντων ώστε η σωματική υγεία, ευρωστεία και ρώμη του λαού να είναι δεδομένη.

Στο σχεδιασμό αυτό η πολιτεία θα λάβει υπόψη όλη τη σύγχρονη γνώση σε ιατρικά θέματα και θα ακολουθήσει εμπεριστατωμένες μελέτες διατροφικής πολιτικής που συμπεριλαμβάνουν και το οικονομικό μέρος, δηλαδή όχι μόνο την άριστη τροφή για το λαό αλλά και τεχνικές εμπορικής διάθεσης της σε χαμηλές τιμές.

Παράδειγμα η σαρδέλα ένα πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά (Ω3) ψάρι που συχνά έμενε παλιά αδιάθετο στην αγορά ενώ εισάγαμε σολομό … ή τα πορτοκάλια σε χρονιές καλής σοδειάς που όλοι γνωρίζουμε ότι θάβονταν … από έλλειψη κρατικής παρέμβασης. Γενικά το θέμα της τροφής συναρτάται άμεσα με αυτό που λέμε αγροτική πολιτική.

Εμείς θέλουμε να επαναγροτικοποιήσουμε τον λαό με την υπάρξη πολλών αγροτών που εργάζονται σε μικρές και μέσου μεγέθους φάρμες υψηλής ποιότητας προϊόντων και όπου χρειάζεται να γίνει αναδασμός της γης, στη περίπτωση μεγάλων εκτάσεων που τις νέμονται αγροτοκαπιταλιστές και απασχολούν εργατικό προσωπικό με γελοία μεροκάματα, θα γίνει αποζημιώνοντας ίσως τους ιδιοκτήτες με κάποια κρατικά ομόλογα ή κάποιες φοροαπαλλαγές.

Γενικά δεν θέλουμε να υπάρχουν εργάτες της γης σε αφεντικά μεγαλοιδιοκτήτες αλλά να μοιραστούν οι αγροί σε ιδιοκτήτες που να δουλεύουν τη γή οι ίδιοι και οι οικογένειeς τους με τα πλέον σύγχρονα μέσα και επιστημονική υποστήριξη που θα είναι δωρεάν από το κράτος με γεωπόνους δίπλα τους και κάθε άλλη τεχνική βοήθεια. Επίσης κάποιοι αγροί σε συγκεκριμένες περιοχές να προσφέρονται και για εγκαταστάσεις αιολικής ενέργειας ή φωτοβολταϊκών που να μπορούν να προσφέρουν επιπλέον εισόδημα στον αγρότη.

Η αύξηση του αγροτικού πληθυσμού είναι αναγκαία γιατί καταρχήν «δένει» τον Έλληνα με τη γή του και κατά δεύτερον λόγω της αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού η τροφή ως είδος προς εξαγωγή προσφέρει καλές τιμές στο παραγωγό. Η γη που έχει απαλλοτριωθεί μπορεί μετά το θάνατο του αγρότη να κληρονομηθεί στα παιδιά του εφόσον θέλουν να συνεχίσουν αυτή τη δουλειά ή να επιστραφεί στην πολιτεία και να αποδοθεί σε άλλο δικαιούχο.

Βέβαια δεν ισχυρίζομαι να απαλλοτριωθεί κάθε αγροτική ιδιοκτησία αλλά η υπερβολικά μεγάλη για να τη καλλιεργεί μια οικογένεια.

Ο αγρότης θα έχει τόση γη όση μπορεί να καλλιεργήσει αυτός και η οικογένειά του και βέβαια οχι λιγότερη από αυτή που του εξασφαλίζει ένα καλό εισόδημα . Αν είναι π.χ. πολύτεκνος θα μπορεί να έχει περισσότερη καλλιεργήσιμη γη. Οικονομικά ιδρύματα της πολιτείας θα δίνουν πίστωση με πολύ χαμηλό επιτόκιο στον αγρότη για να επεκτείνει τη δραστηριότητα του εφόσον αυτός καταθέσει πρώτα ένα μικρό επενδυτικό σχέδιο. (π.χ. αλλαγή καλλιέργειας, αγορά και εγκατάσταση μηχανημάτων κλπ).

Όπου είναι αναγκαία η καλλιέργεια μεγάλων ενοποιημένων εκτάσεων για λόγους στρεματικής απόδοσης αυτό θα γίνει με συνεταιρισμούς αγροτών οι οποίοι θα εργάζονται με ποσοστά σε παραχωρημένες από το κράτος εκτάσεις. Η σύνταξη των σχεδίων θα γίνεται από ιδιώτες ειδικούς που θα αμοίβονται με κρατικά οριζόμενη αμοιβή επί της απόδοσης της επένδυσης.

Επίσης κάθε υποθήκη αγροτικής γης στις τράπεζες θα κριθεί άκυρη από την πολιτεία, καθώς η αγροτική γη δε μπορεί να υποθηκεύεται αφού παράγει προϊόντα που άπτονται της διατροφικής υγείας και αυτάρκειας του λαού μας.

Επίσης οι αγοραπωλησίες αγροτικής γής μεταξύ αγροτών θα επιτρέπονται μόνο υπό προυποθέσεις και σε στενά όρια έκτασης και τιμής ώστε να μην θιγεί ο χαρακτήρας της αγροτικής μας πολιτικής που είναι μικρές και μεσαίες φάρμες παντού ! Η πώληση στην πολιτεία θα είναι ελεύθερη αφού αυτή θα την αναδιανείμει.

Όσον αφορά τη κτηνοτροφία επίσης θέλουμε αυτάρκεια σε κρέατα και γαλακτοκομικά και αυτό μπορεί να επιτευχθεί αν ωθήσουμε το λαό στη κατανάλωση ντόπιων κρεάτων και ιδιαίτερα των αμνοεριφίων τα οποία ευνοεί η μορφολογία του εδάφους. Εννοείται ότι στηρίζουμε την βιομηχανία γάλακτος που συνεργάζεται μόνο ή κυρίως με ντόπιους παραγωγούς και αυτό το πραγματοποιούμε με τον έλεγχο των εισαγωγών καθώς και με ένα σύνολο διευκολύνσεων (π.χ. προμήθειες στρατού και κυλικείων στα σχολεία).

Στην ανάγκη αναστέλλεται άμεσα κάθε εισαγωγή γάλακτος αν θεωρεί η πολιτεία ότι θα καλυφθούν οι ανάγκες από την εγχώρια παραγωγή. Άμεση στήριξη σε κάθε βιολογική καλλιέργεια αρκεί να είναι αποδοτική και σε ποσότητα σημαντική για τον λαό, γιατί δεν αρκεί το γάλα, το κρέας ή το ψωμί να είναι αρίστης ποιότητας πρέπει να είναι και σε προσιτή τιμή για όλο το λαό. Μια μικτή πολιτική βέλτιστης ποιότητας σε όρια χαμηλού κόστους είναι η καλύτερη λύση.

Ενεργειακή πολιτική - Πολεμική Βιομηχανία

Στο πεδίο της ενέργειας η Ελλάδα καταρχήν πρέπει να εξάγει και να διαθέσει για τις εγχώριες ανάγκες τον ορυκτό της πλούτο (πετρέλαιο και φυσικό αέριο) καθώς και να εκμεταλλευτεί τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στο έπακρο. Τα κοιτάσματα φυσικού αερίου ειδικά στη Κρήτη αλλά και στο Ιόνιο και στο Αιγαίο είναι τεράστια (με βάση μελέτες και εκτιμήσεις εγκυρότατων Ελλήνων και ξένων επιστημόνων οι οποίοι τα έχουν ανακοινώσει επίσημα σε συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό) και αποτελούν το επίκεντρο της ενεργειακής μας πολιτικής.

Ειδικά το υγροποιημένο αέριο αποτελεί καύσιμο αιχμής το οποίο μεταφέρεται από τη βόρεια Αφρική στην νότια Ευρώπη (εμείς το εισάγουμε σήμερα από την Αλγερία) και είναι ένα από τα πλέον δυναμικά προϊόντα στην ενεργειακή αγορά.

Μπορεί να μεταφέρεται και με τον τεράστιο στόλο που διαθέτουν οι Έλληνες εφοπλιστές των οποίων τα φορολογικά προνόμια καθώς και τα δικαιώματα που διαθέτουν στην Ελληνική αγορά αν θέλουν να τα διατηρήσουν, θα πρέπει να συνεισφέρουν στην εθνική οικονομία με τη συμμετοχή τους στη μεταφορά αερίου από την οποία θα έχουν και επιπλέον ελεγχόμενα κέρδη.

Αν αρνηθούν θα χρησιμοποιήσουμε το Πολεμικό Ναυτικό που έχει πείρα σε θαλάσσιες μεταφορές αφού το εξοπλίσουμε με τα απαραίτητα πλοία και το στελεχώσουμε κατάλληλα με προσωπικό. Η διαχείριση των εθνικών αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου θα γίνει από ένα ενιαίο απολύτως ελεγχόμενο φορέα υδρογονανθράκων στα πρότυπα της απόλυτα επιτυχημένης «Gazprom» στον οποίο θα επιτραπεί και η συμμετοχή ιδιωτών επενδυτών μέσω μετοχών χωρίς όμως να έχουν την οποιαδήποτε επιρροή στην άσκηση της ενεργειακής πολιτικής, απλά θα συμμετέχουν για να αυξήσουν τα κέρδη τους.

Όσον αφορά την εξόρυξη των υδρογονανθράκων αυτή θα ανατεθεί με γεωπολιτικά κριτήρια. Βεβαίως η διαχείριση γενικά της ενέργειας είτε της βιομηχανικής είτε της οικιακής άπτεται της επιβίωσης του έθνους και θα είναι υπόθεση της πολιτείας.

Θέλουμε η εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας να είναι απόλυτα ελεγχόμενη από την πολιτεία (χωρίς να απαγορεύεται η συμμετοχή και ιδιωτών εφόσον συνεισφέρουν παραγωγικά τα κεφάλαιά τους) η οποία δε θα κερδοσκοπεί αλλά θα διασφαλίζει τις ενεργειακές ανάγκες του λαού και βέβαια των ενόπλων δυνάμεων.

Η πολεμική βιομηχανία θα πρέπει να είναι πλήρως εναρμονισμένη στην υπηρεσία του λαού (όχι κρατικά ελεγχόμενη απλά) και πρέπει μέσω αυτής να διασφαλίζεται η μέγιστη δυνατή αυτάρκεια σε πυρομαχικά και πολεμικό υλικό γενικότερα.

Εδώ είναι επιτακτική ανάγκη η συμπαραγωγή οπλικών συστημάτων παντός είδους με χώρες όπως η π.χ. η Ρωσία και επιτέλους να επιτύχουμε την απαλλαγή μας από την κηδεμονία των ΗΠΑ. Η συνεργασία στη παραγωγή όπλων μπορεί να συνδυαστεί και με μια γενικότερη στρατιωτική συμμαχία με πολλές χώρες που διαθέτουν ανάλογες βιομηχανίες.

συνεχίζεται ...

link: Συνέντευξη με έναν Έλληνα Εθνικοσοσιαλιστή αγρότη.

link: Σχετικά με την «αριστερή» έκφραση του Εθνικοσοσιαλισμού.