Γυναίκα και Φύση


Από την αρχαιότητα η Γυναίκα στην Ευρώπη, κυριαρχούσε σε πολλά κοινωνικά ζητήματα αλλά και στους συμβολισμούς Θεοτήτων και μυθολογίας. Αν εξαιρέσουμε την εποχή του σκοταδισμού, θα διατυπώναμε ότι οι κοινωνίες μας ήταν και είναι άτυπα μητριαρχικές.


Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι θετικές έννοιες του ελληνικού λεξιλογίου είναι γένους θηλυκού (π.χ. ειρήνη, σοφία, υγεία, γαλήνη, πατρίδα). Οι έξι από τους δώδεκα Θεούς μας είναι επίσης  γένους θηλυκού, δείχνοντας έτσι την ισότητα μεταξύ των δύο φύλων αλλά και την διαφορετικότητα.




Στην αρχαία ακμάζουσα Σπάρτη, η οποία αποτελεί και πρότυπο για την Ιδέα μας, η Γυναίκα αποτελούσε το ΄΄Α - Ω΄΄ της κοινωνίας. Η διδασκαλία Της ήταν ίση με του ανδρός,  γυμναζόταν και μάθαινε τις τέχνες του πολέμου γιατί έπρεπε να μένει δυνατή σε κάθε δυσκολία της ζωής Της και να μη τα παρατάει ποτέ.


Επίσης ένας ακόμη λόγος που Την λάτρευαν είναι ότι μόνο μια Γυναίκα μπορεί να γεννήσει έναν πολεμιστή ο οποίος θα υπερασπιζόταν την οικογένεια του και την Πατρίδα του σε περίπτωση εχθρικής εισβολής.


Οι Γυναίκες πρέπει να υπερασπιστούν τη θηλυκότητα τους και να μάχονται ενάντια στη σαπίλα του μοντερνισμού και του φεμινισμού που τις πλάθει αρσενικά όντα με θηλυκή σωματική κατασκευή. Το διαφορετικό είναι και το όμορφο κομμάτι της Φύσης. 


Ας κρατήσουμε τη διαφορετικότητά μας λοιπόν και ας μείνουμε όρθιοι σε κάθε σάπιο κατεστημένο που μας πολεμά.








Αιχμάλωτοι οι Τούρκοι στρατιώτες που εισέβαλλαν στην Συρία;


Σύμφωνα με πληροφορίες από το εξωτερικό οι Τούρκοι στρατιώτες που είχαν σταλθεί να στρατοπεδεύσουν κοντά στο μνημείο του Soleyman Shah έπεσαν σε ενέδρα και έχουν απαχθεί από δυνάμεις της Al Qaeda

Υπολογίζονται σε περισσότερους από 300 στρατιωτικούς και το περιστατικό συνέβη κοντά στην περιοχή MinJib.  Τα Τουρκικά ΤΟΜΠ είναι στα χέρια των Ισλαμιστών … και έχουν πλέον την σημαία της οργάνωσης ISIL

Δεν υπάρχουν πληροφορίες για την αντίδραση της Τουρκικής κυβέρνησης.


Αυτονομία (Βόρεια Ήπειρος)


του Πύρρου



Ήπειρος. Η γη των Αετών. Μια περιοχή με ιστορία Ελληνική που μετράει χιλιάδες χρόνια. Οι  κάτοικοι της πρωτοπόροι στις μάχες του Έθνους. Διαχρονικό ανάχωμα στις επελάσεις των ανθελληνικών δυνάμεων.Σύμβολο αντίστασης απέναντι στις πλουτοκρατικές δυνάμεις της Ευρώπης, χαράκωμα πίστης απέναντι στους γενίτσαρους που πούλησαν την φυλετική ψυχή τους για τις υποσχέσεις των δυτικών δυνάμεων και του Ασιάτη εισβολέα. Για κάποιους είναι πεδίο εκλογικών διαδικασιών, για εμάς είναι φυλάκιο του λαού και της Πατρίδας. 


Πάντα μόνη η Βόρεια Ήπειρος, πάντα ξεχασμένη, πολλάκις προδομένη από τα συμφέροντα των καπιταλιστών και των κομμουνιστών, θύμα σκευωρίας της σύγχρονης κρατικής ραγιάδικης εξουσίας, τόπος βασανιστηρίων για χιλιάδες που δεν προσκύνησαν. Ελάχιστοι γνωρίζουν για το διαχρονικό αντάρτικο των Ελλήνων στα βουνά της Ηπείρου, τους διωγμούς και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου οδηγούνταν όσοι δεν υπέκυπταν στις αυταπάτες του Χότζα και πέθαιναν αργότερα στα μεταλλεία. 







Ποιος γνωρίζει για τον μάρτυρα που πέθανε από απεργία πείνας στις φυλακές του καθεστώτος; Για τα μπουντρούμια, τους ξυλοδαρμούς, τα βασανιστήρια, την αναγκαστική εξοντωτική «εργασία» που επέβαλλαν οι «σύντροφοι» του Γλέζου λόγω ενός μίσους που έθρεψαν οι μεγάλες δυνάμεις και ενίσχυσε η παραφροσύνη της «αριστεράς» και της «δεξιάς»;  


Οι Βορειοηπειρώτες μπλέχτηκαν χωρίς να το γνωρίζουν στα παιχνίδια των μυστικών υπηρεσιών και δεν κέρδισαν το παραμικρό.  Απεναντίας προδόθηκαν από τους αντιφασίστες ακροδεξιούς, «ξεχάστηκαν» από τους δημοκράτες, έπεσαν θύματα εκμετάλλευσης από τους συμπατριώτες τους για ένα κομμάτι ψωμί όταν πέρασαν τα σύνορα με την «μητέρα πατρίδα». 


Μια «πατρίδα» που τους προσφώνησε Αλβανούς και ξένους … τους χτύπησε με τα ΜΑΤ όταν διαμαρτυρήθηκαν για τις διώξεις των ομοεθνών τους, τους άφησε να σαπίσουν στις γαλέρες της εργοδοσίας και του κεφαλαίου, δεν τους στήριξε όταν οι μισθοφόροι του UCK τους κυνηγούσαν με τα όπλα και τα μαχαίρια σε χωριά και πόλεις, δείγμα εξωτερικής πολιτικής του γραικυλισμού. Τα δικαιώματα της μειονότητας και η αυτονομία είναι φυσικά θέμα ταμπού για την άκρα αριστερά και τους αναρχικούς αφού ο ανθρωπισμός τους είναι επιλεκτικός και κοντόφθαλμος και η γη των ... Ζαπατίστας μάλλον πιο κοντά από την Ήπειρο! 


Οι «εθνικόφρονες» δεν έπραξαν το παραμικρό όλα αυτά τα χρόνια για να στηρίξουν αποφασιστικά την ομογένεια και δυστυχώς οι ευθύνες πέφτουν και στους ίδιους τους ομογενείς που ζαλίστηκαν από τα φώτα του καπιταλισμού και ξέχασαν τις ρίζες και το καθήκον. Μια περιοχή που σήμερα περνάει σιγά σιγά στα χέρια της νεοθωμανικής πολιτικής και του ελέγχου της Αμερικανοσιωνιστικής εξουσίας δείχνει να πεθαίνει μέρα με την μέρα και να ερημώνουν τα άλλοτε πανίσχυρα κέντρα της ομογένειας. Θα μπορούσαν να γίνουν πολλά βέβαια αλλά τελικά «όσοι ουρλιάζουν για Πατρίς είναι έτοιμοι να την πουλήσουν ώρα τρεις». 


Υπάρχουν δάσκαλοι, σύλλογοι και προσωπικότητες που δεν υποστέλλουν την σημαία, δεν εγκαταλείπουν την Βόρεια Ήπειρο και συνεχίζουν να δηλώνουν την Ελληνική τους ταυτότητα. Είναι χρέος μας να τους στηρίξουμε με κάθε τρόπο.






"Τα τετραθέμελα του κόσμου τούτου: ψωμί, κρασί, φωτιά, γυναίκα" (Νίκος Καζαντζάκης)

Καταδικάζουμε την δημοκρατία από όπου και αν προέρχεται ...


«Όσο πλησιάζει ο καιρός για τις εκλογές, παρατηρώ τον ζήλο και το πάθος με τον οποίο οι ορδές των προβάτων και των δημαγωγών κινητοποιούνται προκειμένου να εξασφαλίσουν την εκλογή και συνάμα τα συμφέροντα τους. Όλη αυτή η ψυχοφθόρα διαδικασία επιβεβαιώνει την πεποίθηση μου ότι η δημοκρατία αποτελεί το γήρας του κόσμου, για αυτό άλλωστε την καταδικάζω, από όπου και αν προέρχεται»



Ν.Α.



Pussy Riot (made in USA ...)


«Με το αίμα και την ψυχή μας θυσιαζόμαστε για σένα, ω Μπασάρ!»


του Jihad


Στο πλευρό των Εθνικολαϊκών πολιτοφυλακών και του τακτικού Συριακού στρατού βρίσκονται μέλη της Εθνικοεπαναστατικής Hezbollah, δυνάμεις του κόμματος Baath, αριστεροί Εθνικιστές Παλαιστίνιοι, Νασσερικοί του Λιβάνου και Αρμένιοι καθώς και Ελληνικής καταγωγής μέλη του Σοσιαλιστικού Εθνικιστικού Κόμματος Συρίας


Όλοι αυτοί αδιαφορούν πλήρως για τις επιταγές της Σιωνιστικής εξουσίας και παραμένουν πιστοί στα οράματα της Εθνικής Ανεξαρτησίας! Ξεχωρίζουν κάποιες ιστορίες που συγκινούν όλους αυτούς που νιώθουν ελεύθεροι άνθρωποι …

«...Τραυματισμένος στο κεφάλι από σφαίρα ελεύθερου σκοπευτή και με παράλυση σε μέρος του προσώπου του καθώς και στο δεξιό αυτί προσπαθούσε να αναρρώσει ο μαχητής σε νοσοκομείο της Λαττάκειας. 

Πριν ελάχιστες ημέρες προχώρησε σε μια εγχείριση για να αφαιρέσει τα θραύσματα από το κρανίο του, όμως ξαφνικά μαθαίνει για μια μαζική επίθεση των Σαλαφιστών στην περιοχή του Χαλεπίου. 

Παρόλο την σοβαρή κατάσταση εγκαταλείπει το κτίριο μέσα στο σκοτάδι και φτάνει στο Χαλέπι όπου και υπερασπίζεται σε ένα χαράκωμα με ένα βαρύ πολυβόλο τον λαό της Συρίας. 

Μετά από πολύωρη μάχη μια σφαίρα τον βρίσκει στην καρδιά, και παίρνει την θέση του δίπλα στους Μάρτυρες καθώς πέφτει νεκρός στα χέρια του γιου του, ο οποίος με την σειρά του πίσω από το πολυβόλο  θερίζει τους Σαλαφιστές εισβολείς με αποτέλεσμα να υποχωρήσουν με βαρύτατες απώλειες...»


υ.γ.  Aφιερώνω ... την παραπάνω αναφορά στους «δημοκράτες», «αναρχικούς», «αριστεριστές», «αντιφασίστες» που νιώθουν αλληλέγγυοι με τον χρηματοδοτούμενο FSA και υπερασπίζονται τους μισθοφόρους που έχουν σφάξει χιλιάδες πολίτες της Συρίας !




Τελευταίοι Πιστοί!




«Η νεολαία με τα μαύρα που στέκεται περήφανη και με αγέρωχο βλέμμα αφουγκράζεται το ένδοξο παρελθόν, ενθυμούμενη θεούς και προγόνους. Η παράδοση μας πρέπει να είναι η αντίσταση μας και όταν οι μέρες της παροδικής αναπνοής μας σβήσουν, οι ψυχές μας θα μπορέσουν να βρουν θέση δίπλα στους προγόνους και να τους αντικρύσουμε χωρίς ντροπή»

Φ.Β.

"Οι σάλπιγγες αναγγέλλουν κρεμάλες, / κι ασήμαντα ανθρωπάκια εξαγγέλλουν / όσα δεν θα μπορέσουν να κάνουν ποτέ" Charles Bukowski (1920 - 1994)









Angela Dorothea Merkel: στο παρελθόν πιόνι των Κομμουνιστών ... σήμερα στο πλευρό των Σιωνιστών!





"Angela Merkel was born Angela Dorothea Kasner in Hamburg on 17. July 1954, the daughter of Horst Kasner, a Lutheran pastor and his wife, Herlind Jentzsch with a Jewish heritage in Poland"



Novalis: Hymns to the Night




Ποιος ζωντανός, προικισμένος μ' αισθήσεις, δεν ποθεί, πάνω απ' όλα του χώρου τα θαύματα ολόγυρα, το ευφρόσυνο φως — με κάθε ιριδισμό, κάθε αχτίδα, κάθε του κύμα· την εύκρατη μορφή του παντού, καθώς μέρα που βγαίνει απ' τον ύπνο. Σαν της ζωής την ψυχή την εσώτατη ο μέγας κόσμος των αστερισμών ανασαίνει το φως, κολυμβητής που χορεύει στη γαλάζια ροή του. Εκείνο ανασαίνει ο στιλπνός, πάντα ασάλευτος βράχος, το λεπτό φυτό που θηλάζει τη γη, του ανήμερου ζώου η αλκή. Μα προπαντός ο εξαίσιος ξένος με τα βαθύγνωμα μάτια και τ' ανάλαφρο βήμα, με τ' αβρά, τονισμένα του χείλη. Σαν ηγεμόνας της επίγειας φύσης το φως καλεί κάθε δύναμη σε τροπές αναρίθμητες, συνάπτει και λύει συμμαχίες αμέτρητες, χαράζει την ουράνια εικόνα του σε κάθε πλάσμα της γης. Μονάχα η παρουσία του αποκαλύπτει το θαύμα των βασιλείων του κόσμου.





Όμως αλλού στρέφομαι τώρα, προς την απόκρυφη, την ανείπωτη Νύχτα. Μακριά κείται ο κόσμος, σε κρύπτη βαθιά βυθισμένος. Έρμη και μόνη η σκοπιά του. Στις όχθες του στήθους βαθιά μελαγχολία φωλιάζει. Σε στάλες δροσιάς ζητώ να βουλιάξω και με τη στάχτη ζητώ να ενωθώ. Αποστάσεις της μνήμης, της νεότητας πόθοι, της παιδικής ηλικίας μου όνειρα, της ζωής μου όλης χαρές βιαστικές και μάταιες ελπίδες φθάνουν με ρούχα φαιά, ομίχλη εσπερινή μετά την δύση του ήλιου. Σε χώρους τώρα άλλους το φως τα εύθυμα σκηνώματά του υψώνει. Πότε η ώρα του γυρισμού θα σημάνει, ως πότε θα προσμένουν οι πιστοί του ν' ανατείλει ξανά;

Τι νά 'ν' αυτό που σαν προαίσθημα βαθύ πηγάζει ξάφνου απ' την καρδιά και σαρώνει τους ανέμους της θλίψης; Να βρίσκεις σε μας και συ μια χαρά, κατασκότεινη Νύχτα; Τι κάτω απ' τα πέπλα σου κρύβεις, που αθέατο μες στην ψυχή μου βίαια βαδίζει; Από τα χέρια σου σταλάζει γλυκό της παπαρούνας το βάλσαμο. Τα βαριά φτερά της ψυχής μετέωρα κρατάς. Mαύρο ανείπωτο ρίγος μ' αγγίζει. Ένα πρόσωπο αυστηρό τώρα κοιτώ που πράο και κατανυκτικό τείνει σε μένα, που κάτω απ' των βοστρύχων τα βρόχια μού δείχνει της μητέρας την αγαπημένη νεότητα. Πόσο φτωχό και παιδιάστικο μού φαίνεται τώρα το φως, πόσο ευλογημένος και φαιδρός της μέρας ο αποχωρισμός. Γι' αυτό μόνο λοιπόν, γιατί η Νύχτα σ' αποστερεί από ακολούθους, σπέρνεις στων χώρων την άβυσσο τις φλόγινες σφαίρες σου, την δύναμή σου κηρύσσοντας, την επιστροφή σου εξαγγέλλεις, την ώρα ετούτη της δικής σου απουσίας. Πιο ουράνια κι απ' τα περίλαμπρα αστέρια μάς φαίνονται τώρα τ' άπειρα μάτια που εντός μας η νύχτα ανοίγει. Μακρύτερα βλέπουν κι από κείνων τις ωχρές στρατιές τις αμέτρητες, δίχως νά 'χουν ανάγκη το φως κοιτούν μες απ' τα βάθη μιας ψυχής στοργικής. Τόπους μακρινούς κατακλύζουν με ηδυπάθεια βουβή. Της άνασσας έπαθλο, της μάντισσας κόσμων ιερών, της τροφού του μακάριου έρωτα — εκείνη εσένα μου στέλνει, αβρή αγαπημένη, γλυκύτατε ήλιε της νύχτας. Φθίνει τώρα, χάνεται η μέρα και σ' ορίζω ξανά. Εσένα, που τη Νύχτα μέσα μου ανήγγειλες, που μ' όψη ανθρώπινη μ' έπλασες. Στείλε την θεία σου πνοή στο κορμί μου, για να ενωθώ στους αιθέρες μαζί σου — και κράτα εσύ παντοτινή, του υμέναιου ετούτου την πρώτη μας νύχτα.


2.

Πρέπει πάντοτε το πρωινό να ξανάρχεται; Δεν τελειώνει ποτέ των επιγείων η βία; Πολυπραγμοσύνη στυγνή αφανίζει της νύχτας την αιθέρια αφή. Πότε στις φλόγες του έρωτα, στου βωμού την αιώνια πυρά θ' αφεθεί; Σύντομη είναι η ζωή του φωτός· αλλά άχρονη κι άχωρη η εξουσία της Νύχτας. Παντοτινή η διάρκεια του ύπνου. Ω ύπνε ιερέ — μην αργείς, μα στέρξε εσύ αρωγός να ελεήσεις τους μύστες της νύχτας σε τούτο το επίγειο έργο τους. Γιατί εσένα μόνο τρελοί σ' αγνοούν κι ύπνο δεν γνωρίζουν κανέναν, όταν εύσπλαχνος τον ίσκιο σου πάνω μας ρίχνεις, κάθε που η νύχτα η αληθινή ανατέλλει. Γιατί δεν σ' έχουν αισθανθεί στη χρυσαφιά ροή των σταφυλιών, στο λάδι της αμυγδαλιάς, στους καστανούς της παπαρούνας χυμούς. Γιατί δεν ξέρουν ότι είσαι συ που τα τρυφερά στήθη της κόρης ταράσσεις, που ως τους ουρανούς πετάς κι απλώνεις κλαδιά. Γιατί δεν νοιώθουν πως από ιστορίες παλιές εσύ ουρανομήκης τραβιέσαι, πως το κλειδί φέρνεις εσύ για των μακαρίων τα δώματα, μαντατοφόρος βουβός των αχανών μυστηρίων.


για την συνέχεια στον σύνδεσμο εδώ ...

29 χρόνια από την Θυσία της Sana Mhaydli.


«… Σου λέω και πάλι  πατέρα, να μην με θρηνήσεις αλλά να κάνεις για μένα μια γαμήλια τελετή και να χορέψεις πατέρα, γιατί το αίμα μου θα ξεπλύνει τη σιωνιστική βρωμιά από τη γη του Νοτίου Λιβάνου ...»





Την 9η Απριλίου 1985 η Συντρόφισσα Sana Mhaydli επιλέγει να γίνει μάρτυρας για την Ιδέα και την Πατρίδα. Σε ηλικία μόλις 16 ετών οδηγεί προς τις εχθρικές Ισραηλινές γραμμές ένα αυτοκίνητο γεμάτο εκρηκτικά και εξοντώνει 2 στρατιώτες των Σιωνιστών ενώ άλλοι 12 τραυματίζονται βαριά. 

Γεννήθηκε σε ένα χωριό κοντά στην Σιδώνα του Λιβάνου, μέλος πολύτεκνης οικογένειας και από μικρή ηλικία στον αγώνα για το μεροκάματο. Δεν μπορούσε όμως να ανεχθεί περισσότερο την κατοχή της πατρώας γης από τους Σιωνιστές δολοφόνους. 

Υπήρξε μέλος του Συριακού Σοσιαλιστικού Εθνικιστικού Κόμματος και μετά την πράξη αυτοθυσίας έγινε γνωστή ως «η νύφη του Νότου».



Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα ...


Κατάχρηση εξουσίας και βίντεο Μπαλτάκου.


Ελληνικό Δίκαιο

Κατάχρηση εξουσίας

Δημόσιος λειτουργός, ο οποίος κατά κατάχρηση εξουσίας που ανάγεται στα καθήκοντα του, ενεργεί ή διατάσσει την ενέργεια οποιασδήποτε αυθαίρετης πράξης που παραβλάπτει τα δικαιώματα άλλου, είναι ένοχος πλημμελήματος. Αν ο υπαίτιος απέβλεπε με τέτοια πράξη σε κέρδος, είναι ένοχος κακουργήματος και υπόκειται σε φυλάκιση τριών χρόνων.





Επηρεασμός αρμόδιας αρχής

Οποιοδήποτε πρόσωπο προσπαθεί με οποιοδήποτε τρόπο να επηρεάσει οποιαδήποτε αρχή, επιτροπή, συλλογικό όργανο ή μέλος αυτών ή οποιοδήποτε δημόσιο λειτουργό κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους σε σχέση με διαδικασία πρόσληψης, διορισμού, προαγωγής, τοποθέτησης, μετάθεσης ή άσκησης πειθαρχικής εξουσίας σε κρατική υπηρεσία, υπέρ του ιδίου ή υπέρ ή κατά οποιουδήποτε άλλου προσώπου, είναι ένοχο ποινικού αδικήματος και σε περίπτωση καταδίκης του υπόκειται σε φυλάκιση που δεν υπερβαίνει τους δώδεκα μήνες.

Διεθνές Δίκαιο

Βασικές Αρχές για την Ανεξαρτησία του Δικαστικού Σώματος

Υιοθετήθηκαν από την 7η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Πρόληψη του Εγκλήματος και τη Μεταχείριση των Εγκληματιών που συγκλήθηκε στο Μιλάνο από την 26η Αυγούστου έως την 6η Σεπτεμβρίου 1985 και επικυρώθηκαν με τις από 29.11.1985 και 13.12.1985 υπ' αριθμ. 40/32 και 40/146 αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης αντίστοιχα

Ανεξαρτησία του δικαστικού σώματος

1. Το κράτος οφείλει να εγγυάται την ανεξαρτησία του δικαστικού σώματος που κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα ή στους νόμους. Ο σεβασμός και η τήρηση της ανεξαρτησίας του δικαστικού σώματος είναι υποχρέωση όλων των κυβερνητικών και άλλων θεσμών.

2. Το δικαστικό σώμα οφείλει να κρίνει τις υποθέσεις αμερόληπτα με βάση τα πραγματικά περιστατικά και σύμφωνα με το νόμο, χωρίς κανέναν περιορισμό, ανάρμοστη επιρροή, προκλήσεις, πιέσεις, απειλές ή επεμβάσεις, άμεσες ή έμμεσες, από οιονδήποτε κύκλο ή για οιαδήποτε αιτία.

Προϊόν υποκλοπής

Πολλοί από τους μεγάλους δημοσιογράφους χρησιμοποιούσαν «προϊόντα υποκλοπής» με κρυφές κάμερες και έστηναν τηλεοπτικές εκπομπές που βοήθησαν την καριέρα τους και τους έκαναν δημοφιλείς. Με αφορμή τις εξελίξεις γύρω από την υπόθεση Ζαχόπουλου, το ροζ DVD που κατέγραψε «κρυφή κάμερα», αλλά και τις τηλεφωνικές συνομιλίες που καταγράφηκαν και δημοσιοποιήθηκαν (μεταξύ του Μ. Τριανταφυλλόπουλου και του βουλευτή Κ. Κουκοδήμου, μεταξύ δημοσιογράφων κ.λπ.), η κυβέρνηση παίρνει νομοθετικά μέτρα που σταματούν τη χρήση της «κρυφής κάμερας», την καταγραφή συνομιλιών κ.λπ., καθώς θα υπάρχει απειλή επιβολής 10ετούς κάθειρξης.


για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο στον σύνδεσμο εδώ ...

Η "εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη" και άλλες ιστορίες.


Η ενιαία κρατική εξουσία έχει τρεις λειτουργίες, θεωρητικά ανεξάρτητες και ανεπηρέαστες η μία από τις άλλες. Οι τρεις εξουσίες, όπως αποκαλούνται, είναι η νομοθετική, η εκτελεστική και η δικαστική. Η διάκριση και η ανεξαρτησία των εξουσιών αποτελούν την οργανωτική βάση του κράτους και τον θεμέλιο λίθο του κοινοβουλευτισμού, καθώς υποτίθεται ότι εγγυώνται τις συνταγματικές, πολιτικές και ατομικές ελευθερίες. Σύμφωνα, μάλιστα, με τον νομικό και πρώην υπουργό Εσωτερικών Α. Μανιτάκη, η αρχή της διάκρισης των εξουσιών βασίζεται, μεταξύ άλλων, στον ηθικό – πολιτικό κανόνα της αποφυγής “της σώρευσης στο ίδιο φυσικό πρόσωπο ή κρατικό όργανο αρμοδιοτήτων, που αποτελούν έκφανση απόφασης και ελέγχου. Το όργανο που αποφασίζει δεν μπορεί ταυτόχρονα και να ελέγχει, διότι τότε είναι σαν να ελέγχει τον εαυτό του”.







Η διαπλοκή μεταξύ των εξουσιών και η άμεση επιρροή της μίας στις υπόλοιπες συνιστούν τέτοια στρέβλωση στη λειτουργία του πολιτεύματος, ικανή να αλλάξει ολόκληρο το χαρακτήρα του. Αυτό ισχύει διότι, σ' αυτή την περίπτωση, καταστρατηγείται η ιστορική σημασία της διάκρισης των εξουσιών ως πολιτικής αρχής, δηλαδή η καταπολέμηση της απολυταρχίας και της αυθαιρεσίας. Ως εκ τούτου, παρά το γεγονός ότι οι ενδείξεις για την άμεση επιρροή των πολιτικών στο δικαστικό σώμα και, κυρίως, στα σώματα ασφαλείας είναι ισχυρές σε ολόκληρο τον κόσμο, τα δυτικά κοινοβουλευτικά πολιτεύματα φροντίζουν να κρατούν τουλάχιστον τα προσχήματα σε περιπτώσεις εξόφθαλμης εκτροπής, θεωρώντας ότι διαφυλάσσουν μ' αυτόν τον τρόπο τον ακρογωνιαίο λίθο της ύπαρξης του κοινοβουλευτισμού.



Στην Ελλάδα, από την άλλη μεριά, το θέμα των τελευταίων ημερών δεν είναι άλλο από την παραδοχή του γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου, σε βιντεοσκοπημένη συνομιλία - προϊόν υποκλοπής, ότι ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως επηρέασαν άμεσα τις δικαστικές αρχές στο θέμα των διώξεων εναντίον της ηγετικής ομάδας της Χρυσής Αυγής. Με άλλα λόγια, ένα πολιτικό πρόσωπο, με κορυφαίο θεσμικό ρόλο μέσα στην κυβέρνηση, ομολογεί ότι η πολιτική εξουσία χειραγωγεί τη δικαστική εξουσία και, επιπροσθέτως, δικαιώνει πλήρως την υπερασπιστική θέση της Χρυσής Αυγής περί πολιτικών διώξεων.


για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο στον σύνδεσμο εδώ ...

Δημήτρης Λιαντίνης ...


"Όταν δεν υπάρχει γύρω μας τίποτα το αληθινό
πως να υποψιαστούμε ότι όλα είναι ψεύτικα;"


Στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (03.04.1770 - 04.02.1843)


Σιδηρά Πατρίς: τρίτο τεύχος


Όταν η δεξιά της Σιών ραπίζει την ακροδεξιά του Κυρίου …


του Wood Brother


Οι κλωτσιές και οι σφαλιάρες του υιού Μπαλτάκου σε βουλευτές της «Χρυσής Αυγής» … είναι το κερασάκι στην κοινοβουλευτική τούρτα της σύγχρονης ελληνικής δημοκρατίας. Πέρα από το γεγονός ότι καταδεικνύει για πολλοστή φορά την ανυπαρξία μέτρων ασφαλείας στους κύκλους της «Χρυσής Αυγής» και μάλιστα σε έναν χώρο που βρωμάει η δυσωδία του κοινοβουλευτισμού - τους φυλάνε επιπλέον 350 ένστολοι πραιτοριανοί - κυρίως φέρνει στο προσκήνιο το νέο επεισόδιο μεταξύ δεξιάς και ακροδεξιάς.






Η δεύτερη αφού δεν κατάφερε να «ευλογηθεί» από τους ρασοφόρους κοιλαράδες όπως περίμενε και να δρέψει καρπούς από τα χειροφιλήματα με την Μπακογιάννη ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι η δεξιά δεν έχει να χάσει στο ελάχιστο αν προφυλακίσει ολόκληρη την κοινοβουλευτική ομάδα του Μιχαλολιάκου αφού έτσι θα πάρει τα εύσημα από τα σιωνιστικά γεράκια. Όμως εκεί που η ανικανότητα της ηγεσίας δημιουργεί απορίες για την κατάσταση στα εσωτερικά τους έρχεται ο εκ Ρωσίας άγγελος Κυρίου (Πούτιν) να τους ξυπνήσει από τον λήθαργο με γνώμονα την μελλοντική γεωπολιτική παρουσία να σώσει την κατάσταση σε μια επίδειξη πολιτικής τακτικής και με την Ελλάδα να θυμίζει διαχρονικά την εποχή λίγο μετά την επίσημη διακήρυξη ανεξαρτησίας της χώρας.


Την ώρα που στο κοινοβούλιο ωρύονται υπάρχουν τα κόμματα και οι κομματάρχες, οι αρχηγοί και οι υπαρχηγοί, οι επερωτήσεις και οι απαντήσεις. Αλλά την ίδια στιγμή οι μισθοί είναι στα χαμηλότερα επίπεδα, η ανεργία σε ύψος ρεκόρ, οι αυτοκτονίες έχουν φτάσει τις 10.000 και η κοινωνική ανέχεια βαράει κόκκινο. Η οικονομική εξαθλίωση είναι δείγμα «πολιτισμού» της αστικής δημοκρατίας. Μιας δημοκρατίας που πρώτα εισήγαγε με τις ευλογίες των Βρυξελλών -και τα ανοιχτά σύνορα του Σαμαρά το ‘91- χιλιάδες λαθρομετανάστες με τα ποινικά μητρώα τους να γεμίζουν πολλές σελίδες ενώ παράλληλα από την άλλη διαθέτει χιλιάδες «ανθρωποφύλακες» με εξειδικευμένες γνώσεις στα βασανιστήρια … ενώ προσλαμβάνει τις επόμενες ημέρες ακόμη περισσότερους.


Δολοφόνοι ξένοι κάνουν τα πάντα για τα λεφτά και βάζουν τζάμια στο λαιμό γυναικών για λίγα ευρώ ενώ την επόμενη ημέρα γίνονται ινδάλματα στα μάτια της «αντιφασιστικής» πλευράς και δολοφόνοι «ανθρωποφύλακες» που στο όνομα της δικαιοσύνης τάχα - όλα αυτά σε ένα κράτος αδίκου με Καραμανλική κατασταλτική παράδοση και σφραγίδα ... - ενεργούν με το δικό τους δίκαιο γιατί έπεσε νεκρός ένας από την κολεγιά τους σε μια τρύπα φιδιών που οι ίδιοι φρόντισαν να κρατούν μακριά από τα μάτια του λαού. Αδιαφορούν κάποιοι αν οι ίδιοι οι «καλοί» δεσμοφύλακες παζαρεύουν χρόνια τώρα πρέζες προστασίες και «σωφρονισμούς» με θύματα ανθρώπους που βρέθηκαν πίσω από τα κάγκελα ενός καθεστώτος που φυλακίζει τον απλό λαό αν χρωστάει 1.000 ευρώ αλλά αφήνει ελεύθερο τον αστό αν κατέχει στις τσέπες του 100.000 ευρώ.


Και αυτοί με την σειρά τους λοιπόν οι δεσμοφύλακες θα γίνουν ήρωες … για την ακροδεξιά αντιφασιστική πελατεία που έχει ταυτίσει το εθνόσημο στην στολή με τον πατριωτισμό και τον εθνικισμό. Αδιαφορούν φυσικά οι τελευταίοι αν τα ίδια πρόσωπα στις φυλακές φέρθηκαν ή φέρονται με τον χειρότερο τρόπο σε Συναγωνιστές μας που βρέθηκαν στην φυλακή για πολιτικά και όχι μόνο θέματα. Μια πολιτεία γραικύλων που καμιά σχέση δεν έχει με την Πολιτεία του Πλάτωνος αλλά θυμίζει αποικία μιας υπερδύναμης σε εποχές με φυτείες βάμβακος και δούλων που τον λαιμό τους κοσμούν βαριές αλυσίδες και τα αφεντικά κρατούν σήμερα όχι όπλα αλλά τα κόκκινα δάνεια τραπεζών.


Έτσι λοιπόν την στιγμή που το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο είναι γεγονός ο Κασιδιάρης ξυπνάει ξαφνικά από τον πολιτικό ύπνο του κόμματος του - μάλλον για πρόσκαιρο κώμα πρόκειται - και ενεργοποιεί έναν μηχανισμό άμυνας με στόχο και σκοπό να σώσει από τον εγκλεισμό τους υπόλοιπους βουλευτές, πλην ενός που διαθέτει πλάτες σε ξένη υπερδύναμη και δεν έχει να φοβηθεί το παραμικρό. Σωστή κίνηση και σε σωστό χρονικό σημείο. Το τελευταίο που θα θέλαμε να δούμε είναι μια «Χρυσή Αυγή» στην φυλακή αφού αυτός ο εγκλεισμός θα ήταν ένα νομικό προηγούμενο για την ποινικοποίηση φυλετικών οργανώσεων, απόψεων, βιβλίων και συμβόλων. Οι μόνοι που μπορούν να κρίνουν στο μέλλον την «Χρυσή Αυγή» και την ηγεσία της είναι τα πρώην και νυν μέλη της και σε καμιά περίπτωση το αστικό καθεστώς και η δεξιά του Σαμαρά. 


Άλλωστε για τους Αυτόνομους Εθνικιστές/Εθνικοσοσιαλιστές η «Χρυσή Αυγή» άλλαξε πορεία προς όφελος της ακροδεξιάς γραμμής διέγραψε κάθε ιστορική πολιτική παράδοση και πρόδωσε τις προσδοκίες χιλιάδων προς όφελος της κομματικής κλίκας. Σήμερα πληρώνει τις επιλογές της με δεκάδες προφυλακισμένους και άλλες απώλειες όπως τους 2 νεκρούς στο Ηράκλειο Αττικής. Αυτό το γεγονός όμως και η διαχρονική αντιπαράθεση μας με τα πρόσωπα αυτά που σήμερα φοράνε γραβάτες και δηλώνουν βουλευτές δεν μας κάνει απαραίτητα να φοράμε παρωπίδες και να μην μπορούμε να δούμε το αυτονόητο, ότι σήμερα η νίκη του Σαμαρά θα είναι ήττα για τις δυνάμεις εκείνες που αντιπαλεύουν την οικονομική πολιτική και πολιτιστική κατοχή της χώρας άσχετα με το γεγονός αν έχουν κάποιο στόχο οι Χρυσαυγίτες και θέλουν να παλέψουν για μια άλλη Ελλάδα.



Είναι όμως ικανή η «Χρυσή Αυγή» να αντιπαρατεθεί με το φιλοσιωνιστικό αντιφασιστικό δεξιό επιτελείο του Σαμαρά το οποίο γνωρίζει τις αδυναμίες του Μιχαλολιάκου; Να σημειωθεί ότι όλοι όσοι συμβουλεύουν τον Σαμαρά πλην ενός είναι δεξιοί καραμανλικοί φιλελεύθεροι αντικομμουνιστές και γνωρίζουν την αχίλλειο πτέρνα των «ηγετών» του Εθνικισμού. Μετά από αυτή την εξέλιξη με τον Μπαλτάκο λειτουργεί το βίντεο αυτό ως μια πολιτική τραχειοτομή προς σωτηρία του κόμματος το οποίο περνάει κρίση αξιών. Υπάρχουν εκείνες οι ζωογόνες δυνάμεις που θα αλλάξουν τα μυαλά και την τακτική του κόμματος του Κασιδιάρη; 


Πιστεύω ότι παρόλο την καίρια ενίσχυση από την πλευρά του Ρωσικού παράγοντος και την ξαφνική διάθεση για σύγκρουση με τον Σαμαρά η εδώ και 2 χρόνια η πλήρη ταύτιση προσώπων με το δημοκρατικό τόξο και τον αντιφασιστικό κοινοβουλευτικό τρόπο σκέψης έχει επιφέρει μια τεράστια εσωτερική σήψη με αναπόφευκτο αποτέλεσμα εκτός αν αντιδράσει η λαϊκή βάση και αντεπιτεθεί στην ηγεσία που τους οδήγησε όλους μαζί στον επικοινωνιακό και πολιτικό κατήφορο και κάποιους στα κελιά του Κορυδαλλού. Την στιγμή που περισσότεροι από 30 Χρυσαυγίτες έχουν οδηγηθεί στην φυλακή - πρόσφατα ο υπεύθυνος της Τ.Ο. Ιεράπετρας γεγονός που απέκρυψαν - και η ηγεσία του Μιχαλολιάκου αδιαφορεί (;) προκλητικά για τους περισσότερους εξ αυτών βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η μάχη με τον Μπαλτάκο είναι μια κίνηση με στοιχεία πανικού, ένα κόκκινο κουμπί για να σταματήσει το τραίνο προς τον γκρεμό με άμεσο στόχο την μη φυλάκιση της κομματικής ηγεσίας και μόνο!


Άλλωστε προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι ενώ πρόσφατα νεαρός Εθνικιστής - που πλήρωσε τις μηχανορραφίες της αντιφασιστικής κλίκας και έπεσε θύμα μιας σειράς ψεμάτων εκ μέρους Πακιστανών και ακροαριστερών που τους σιγοντάρει συγκεκριμένο πρόσωπο - καταδικάστηκε σε 14 χρόνια χωρίς αναστολή για τις ζημιές σε ένα κουρείο την στιγμή που αλλοδαπός για διπλή ανθρωποκτονία καταδικάστηκε σε 15 (!) και όμως κανείς από το κόμμα του Κασιδιάρη δεν διαμαρτυρήθηκε για αυτό! Είναι ανίκανοι (;) να καταλάβουν λοιπόν … ότι κάθε καταδίκη ενός Εθνικιστή είναι άλλη μια νίκη της αστικής δημοκρατίας και ενισχύει τα επιχειρήματα της δεξιάς ; 


Έρχεται και πάλι μια δύναμη ευτυχώς για αυτούς - για τα δικά της συμφέροντα - εκτός Ελλάδος να τους δείξει πως πρέπει να πορευθούν αφού το κρατικό χρήμα οι φανφάρες και οι ιδεολογικές παλινωδίες τους κατέστησαν τα τελευταία χρόνια «ζόμπι» της πολιτικής σκηνής τυφλούς από έπαρση δέκτες πολλαπλών χτυπημάτων της τακτικής του Σαμαρά ενός ανθρώπου που υπηρετεί διαχρονικά το Σιωνιστικό κεφάλαιο και τρέχει στο αίμα του η κληρονομιά του Ισραηλινού παράγοντα. Θα καταφέρουν λοιπόν να συνέλθουν και να καταλάβουν ότι η γεωπολιτική σκακιέρα έχει ανάγκη από παίχτες με ποιότητα ή θα συνεχίσουν να πορεύονται στην έρημο της αυταρέσκειας με πυξίδα το πρόσκαιρο πολιτικό όφελος; Σίγουρα δεν μπορούν να δοθούν απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα άμεσα και με σιγουριά. 


Αν νομίζουν κάποιοι ότι τα όμορφα χαμόγελα από τις γυναίκες που πλαισιώνουν τα ψηφοδέλτια της Δεληγιάννη και εμφανίζονται σήμερα να δηλώνουν antifa … στα εξώφυλλα του κυπατζίδικου «Στόχου» ή οι ατάκες του Γούδη που σε ένα δείγμα ύψιστης δημοκρατικής αφοσίωσης δήλωσε πρόσφατα ότι «ο εθνικισμός είναι δημοκρατικός ειδάλλως δεν είναι εθνικισμός» είναι βαθιά νυχτωμένοι. Ο δημοκρατικός δήμιος είναι εδώ διαθέτει διπλό πέλεκυ (καταστολή και «δικαιοσύνη») και αποφασισμένος να πάρει λαιμούς στον διάβα του χωρίς αναστολές και συναισθηματισμούς. 


Αν δεν χαλυβδωθεί αυτός που θέλει να αντισταθεί με μια ιδεολογική πανοπλία και στήριγμα του την αλληλεγγύη τους φοιτητές εργάτες και αγρότες στο αγώνα για μια Ελεύθερη Ελλάδα σε μια Μεγάλη Ευρώπη τότε θα συνεχίσει να σέρνει στο λαιμό του τα βαριά κουφάρια του κάθε Αλεξόπουλου και του κάθε Μπούκουρα, θα συνεχίσει να είναι το θύμα στο στόχαστρο του καθεστώτος και στους γύπες της δημοσιογραφίας και δεν θα μπορεί να τον σώσει κανένας «Μόσκοβος» και καμιά «Αγία Ρωσία». 


Ο χρόνος Συναγωνιστές θα δείξει ποιοι έχουν δίκιο και ποιοι άδικο …



Alea Jacta Est - Camisa Azul: αφιερωμένο στον Ramiro Ledesma Ramos

Γιώργος Σαραντάρης (20.04.1908 - 25.02.1941)


Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, εμφανίζεται στις φιλολογικές συντροφιές και τους πνευματικούς κύκλους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης αργότερα, ένας νέος, η συνεισφορά του οποίου στα ελληνικά γράμματα υπήρξε ανακαινιστική και η σκέψη του συνετέλεσε στον προσδιορισμό της έννοιας της ελληνικότητας και στην οριοθέτηση του νέου ελληνισμού ως προς την αρχαιότητα, τον χριστιανισμό, τη νεοελληνική λαϊκή παράδοση και τη σχέση του με την Ευρώπη.


Ο ποιητής, φιλόσοφος και κριτικός της λογοτεχνίας Γιώργος Σαραντάρης, γεννήθηκε στις 20 Απριλίου του 1908 στην Κωνσταντινούπολη και μεγάλωσε στην Ιταλία όπου η οικογένεια του με καταγωγή από την Πελοπόννησο είχε εγκατασταθεί λόγω των εμπορικών της δραστηριοτήτων. Σπούδασε νομικά στα πανεπιστήμια της Μπολόνια και της Ματσεράτα, ενώ από πολύ νέος ασχολήθηκε με την ποίηση και τη φιλοσοφία.





Από το 1931, οπότε και μεταβαίνει στην Αθήνα προκειμένου να εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία, θα εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα και θα αρχίσει την πάλη του, σε μια πνευματική περιπέτεια ανάλογη με του Σολωμού, για να καθυποτάξει την ελληνική γλώσσα, μια γλώσσα “κατ’ εξοχήν πλατωνική”, καθώς όπως έλεγε “η πατρίδα του ποιητή είναι η γλώσσα [...] οφείλει να επιστρέψει στην πατρίδα για ν’ αποδώσει στο έργο το ύφος που του αρμόζει, κείνη τη γραμμή που αποκαλύπτει «αλήθεια» τον πρόσκαιρο κόπο του ανθρώπου. 


Ήθος του ποιητή είναι η γλώσσα˙ αυτή εμπεριέχει το έθνος (που για μας αντιπροσωπεύει ό,τι «η Πατρίδα κ’ η Πίστις» για το Σολωμό), και στο έθνος τόσο ο ποιητής όσο ο πολίτης πιστεύουνε”. Θα φτάσει μέχρι την άποψη ότι “μονάχα ελληνιστί η ποίηση μπορεί χωρίς φόβο να καταπιάνεται με ιδέες, να θίγει και να μη μολύνει ό,τι καθαρό έχει ο ανθρώπινος λόγος”. 


Συμμετέχει στην πνευματική ζωή του τόπου, τυπικά στα πλαίσια της λεγόμενης γενιάς του τριάντα, ουσιαστικά όμως ακολουθώντας μια ξεχωριστή προσωπική διαδρομή και αφήνοντας πλούσιο έργο. Πέρα από τις πέντε ποιητικές συλλογές, τα τρία φιλοσοφικά δοκίμια και αρκετές δημοσιεύσεις σε εφημερίδες και περιοδικά, μεγάλο μέρος του έργου του εκδόθηκε μετά το θάνατό του, ενώ μέχρι σήμερα μέρος του έργου του παραμένει ανέκδοτο και τα πρωτόλεια του είναι γραμμένα στα ιταλικά.


για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο στον σύνδεσμο εδώ ...

Νέα από την Ουκρανία (όταν οι επιλογές των Εθνικιστών θυμίζουν τα λάθη στην Ισπανία του Φράνκο)




Με απόφαση του Ουκρανικού κοινοβουλίου εκδιώχθηκαν από το Κίεβο οι δυνάμεις του «Δεξιού Τομέα». Είχε προηγηθεί ένοπλο επεισόδιο στο κέντρο της Ουκρανικής πρωτεύουσας με αποτέλεσμα 3 άτομα να τραυματιστούν σοβαρά. Στην συνέχεια με εντολή της κυβέρνησης περικυκλώθηκε από τις ειδικές δυνάμεις του καθεστώτος το ξενοδοχείο «Δνείπερος» όπου είχε εγκατασταθεί το αρχηγείο της εν λόγω οργάνωσης. Μετά από διαπραγματεύσεις αποχώρησαν και μεταφέρθηκαν με λεωφορεία στα προάστια αφήνοντας πίσω τους σημαντικό αριθμό από όπλα και εκρηκτικά. Πληροφορίες κάνουν λόγο για επιστράτευση των μελών της οργάνωσης με μελλοντικό στόχο την σύγκρουση μέχρι τέλους.

Ο Εθνικοεπαναστάτης Ευαγόρας Παλληκαρίδης.






Ευαγόρας Παλληκαρίδης: Εθνικιστής Αντάρτης Επαναστάτης στα 18 του χρόνια

Ένιωσε το σκοινί της δημιοκρατίας να σφίγγει τον λαιμό του, την ίδια όμως στιγμή πήρε επάξια την θέση του δίπλα στους ήρωες της Φυλής και της Πατρίδας






Σαν φύσηξε ο άνεμος σαν άπλωσε το δείλι
Και σαν ανάψαν του ουρανού τα φώτα τα λευκά
ένα παιδί μοναχικό αμούστακο στα χείλη
κρατεί μολύβι και χαρτί και γράφει σκεφτικά

"Μάνα, θαρρώ είν' η ώρα μου και πρέπει να σ' αφήσω,
μάνα, θα πάω μακριά, δεν θα με ξαναδείς,
πρέπει να βρω τη λευτεριά, να την εσυναντήσω,
σαν Έλληνας και 'γω θα πιώ το αθάνατο κρασί"

Δεν πρόλαβε ο Βαγορής το γράμμα να τελειώσει
κι ένας Εγγλέζος άνοιξε την πόρτα, ξαφνικά
τον οδηγεί, σιγά σιγά, να τον εθανατώσει,
θηλιά στο σβέρκο φονική του δένει ασφυκτικά

Σαν ήρωας, ο έφηβος κοιμάται στην κρεμάλα,
με μιας ο ουρανός βροντά, θροΐζουν οι ελιές,
η φύσις όλη ανάστατη κλαίει τον Ευαγόρα

Βαγόρα πάντα άξιος, δεν πέθανες ποτέ!